D.L.V. 'Nji Sri'
December 2018
In november was ik druk bezig met een ontwerp wat onder andere betrekking had op Wageningen. Tijdens mijn zoektocht kwam ik op de pagina van VeSte terecht en daar zag ik naast de welbekende Ceres, KSV en SSR-W nog een vereniging staan waar ik niets vanaf wist maar die wel leek te voldoen aan alles wat ik in een vereniging zoek. Mijn interesse in Nji-Sri was gewekt en toen zich de mogelijkheid voor een tussentijds bezoek aandeed aarzelde ik niet om hen ook te vragen of ik eens langs mocht komen.
De Secretaris Externe Zaken was direct enthousiast waardoor ik nog enthousiaster werd. We stemden een datum en tijd af en zo was ik dus verzekerd van een gloednieuw verenigingsbezoek!
Op 6-12 was ik dan weer in Wageningen te vinden en gelukkig verliep de reis voorspoedig. Een soepele overstap op Amsterdam Zuid, mooi op tijd op Ede-Wageningen en dus ook mooi op tijd bij Wageningen Busstation. Ik had Google Maps wel even bekeken voordat ik naar Wageningen ging maar ik wilde proberen zonder navigatie naar de Sociëteit te komen. Nou de proefwandeling ging probleemloos… Zonder ook maar een keer verkeerd te lopen had ik Nji-Sri al gevonden en had ik zelfs nog tijd over om nog even naar Ceres en SSR-W te wandelen om foto’s bij die Sociëteiten te maken!
Toen ik voor de tweede keer aankwam stond er juist een man in de deuropening die wel leek te weten wie ik was. Hij stelde zichzelf voor als de President/Voorzitter. (De meeste Bestuurders hebben hier een dubbele functie en daardoor een lange functienaam. Voor dit verslag zal ik eenmalig de volledige titel gebruiken en daarna zal ik doorgaan met de eerste titel.) ‘Ik wilde nog even naar de Bruna, maar het ziet er naar uit dat dat niet meer gaat lukken… Nou ja, kom verder! Van harte welkom!’ aldus deze President.
Binnen stond een man die ongetwijfeld uit Woerden (of misschien wel Vleuten? In ieder geval The Line of Fame!) komt aangezien hij een trui aan had van een middelbare school die ik altijd zie wanneer ik vanuit Den Haag naar Utrecht reis.
‘Ik ga nog heel even naar huis maar ik zie je zo!’ aldus deze hele enthousiaste Vice President/Penningmeester Vereniging.
Op een bepaalde manier moest ik meteen terugdenken aan iemand die in 2011 een grote rol in mijn leven had… Deze man leek daar bijzonder veel op!
Nadat de President me van een glaasje ijsthee had voorzien stelde hij voor dat we naar de Bestuurskamer zouden gaan. Speciaal voor mijn komst was er al een bak vol met memorabilia klaargezet. Allereerst kreeg ik een paar van de bekende vragen. Hoe is het begonnen, wat trekt je zo in verenigingen en ben je zelf ooit lid geweest? Daarna werd de President al snel de ondervraagde en ik de vragensteller want ik had al de indruk dat Nji-Sri een andere vereniging is dan de meeste verenigingen in mijn verzameling!
In het liedje Stranger Things (Die je terugziet in de titel) zit een stukje tekst ‘You cast an unfamiliar dayglow. Different than what I know. Shining like a halo.’ En juist door dat stukje tekst ben ik dit liedje met dit bezoek gaan associëren.
Allereerst bleek ik namelijk geluk te hebben met de timing van dit interval aangezien het Bestuur van Nji-Sri niet per academisch jaar maar per kalenderjaar wisselt. In januari zit het nieuwe Bestuur dus al!
Een tweede ongebruikelijk iets bij een studentenvereniging is het feit dat dit een part time Bestuur is. ‘Wij zijn overigens het laatste part time achtkoppige Bestuur. Onze opvolgers zullen full time gaan zitten en zij zullen niet met acht maar met zes Bestuurders gaan werken!’ aldus de President.
Ook weer bijzonder dat ik dit dan ook nog net meegemaakt heb!
Een derde bijzondere factor is de geschiedenis. Nji-Sri is van oorsprong de een-na-oudste vereniging van Wageningen. De vereniging is ooit opgericht als een faculteitsvereniging van de Hogere Landbouwschool. (Dat is wel even het omgekeerde van de VGSUnie waar ze alleen maar Academici accepteren. Hier kwam je er als Academicus juist niet in!) Toen Van Hall Larenstein naar Deventer verhuisde was het logisch dat Nji-Sri meeverhuisde met de school.
In 2006 keerde de school weer terug naar Wageningen en zo kwam Nji-Sri dus weer terug bij de roots. In de jaren dat de vereniging in Deventer gevestigd was is er het nodige veranderd in Wageningen dus je kunt je zo voorstellen dat het niet eenvoudig was om het oude leven meteen weer op te pakken.
Deze bijzondere vereniging heeft diverse moeilijke periodes gekend en tijdens een van die periodes heeft de reünistenvereniging zelfs overwogen de stekker eruit te trekken. Er waren gesprekken gaande over een fusie met bestaande Wageningse verenigingen zodat de resterende actieve leden toch nog iets van het ledenleven konden maken. Een ‘Corporaal’ Dispuut is daadwerkelijk van vereniging overgestapt en zij zijn nu het enige dispuut tussen de verticale genootschappen op Ceres.
Gelukkig is het niet zo ver gekomen dat de stekker uit Nji-Sri hoefde en dit jaar is het zelfs zo ver gekomen dat Nji-Sri als enige Wageningse vereniging groei heeft laten zien qua ledenaantallen!
Ik bleef nog altijd van de ene in de andere verbazing vallen.
De President vertelde me namelijk over het verenigingsblad dat +/- om de maand uitkomt. De Orang Peladang is het periodiek orgaan dat niet alleen naar alle leden gaat maar ook naar alle reünisten. Het is namelijk zo dat reünisten vele jaren later nog steeds erg betrokken zijn bij Nji-Sri. Sterker nog… Het aantal actieve reünisten ligt dubbel zo niet driedubbel zo hoog als het aantal actieve leden! ‘Als je hier lid bent dan ben je dat voor je hele leven. Het maakt niet uit waar ter wereld je uitkomt, als je iemand van Nji-Sri tegenkomt zal die je met open armen ontvangen! We hebben hiervoor een speciale bundel die ieder lid krijgt. Waar ter wereld je ook terecht zult komen, je kunt via die bundel reünisten vinden die graag wijsheden met je delen. Laatst was er een voorbeeld van een lid die op stage ging naar het buitenland en via die bundel kwam hij bij een reünist terecht waar het lid mocht logeren!’ aldus de President.
Intussen was ook de Vice President gearriveerd, nu in zijn Bestuurspak. ‘Ik wist dat er foto’s zouden komen dus daarom ben ik nog even snel naar huis gereden. Ik woon gelukkig niet ver weg!’ aldus de Vice President.
De Landbouw Vereniging Nji-Sri… In het begin was ik al aan het stunten met het uitspreken van Nji-Sri en dan had ik de eindgroet in de mail nog niet gezien. ‘Slamat!’ vliegt je namelijk met regelmaat om de oren. Als oerhollandse kun je wellicht denken dat het iets te maken heeft met sla plukkende landbouwers maar het zit heel anders!
Ik ga proberen kort uit te leggen hoe het zit.
Indië was natuurlijk een kolonie van Nederland in het VOC tijdperk. Voor jongeren uit Indië was het erg interessant om naar Wageningen te komen om te leren over de landbouw en daarnaast samen te komen met vrienden en gelijkgestemden. Zij voelden zich niet thuis bij het Corporale Ceres en richtten daarom Nji-Sri op. Ceres is de godin van de landbouw en in het bijzonder van de graanvelden. Nji-Sri is eigenlijk een equivalent van Ceres al wordt zij gezien als de godin van de rijstvelden. Kortom, de naam was niet lastig te vinden.
Alles wat je verder op Nji-Sri tegenkomt houdt dan ook verband met de Indische cultuur. Zo is ‘Slamat!’ een erg veelzijdige uitroep. Je gebruikt het om mensen te groeten, afscheid te nemen, te feliciteren, te vragen hoe het met ze gaat. Kortom, een klein Indisch woordje met erg veel betekenis!
Je hebt de activiteitencommissie de ‘Kalongs’ en je raadt het vast. Ook dit woord komt uit het Indisch.
In het begin had je de Grote en de Kleine Kalongs. De Grote Kalongs organiseerden sportevenementen (aangezien de leden van Nji-Sri erg graag aan sport deden. Wist je dat ze bij de Batavierenrace van dit jaar nog hoger dan diverse studentensportclubs zijn geëindigd?) terwijl de Kleine Kalongs voor de feesten zorgden. Inmiddels is het een commissie geworden die allemaal leuke evenementen organiseert!
De Orang Peladang (Wat ‘Landbouwer’ betekent) is ook al zo oud als de vereniging en wordt nog altijd trouw bijgehouden door de commissie.
Ik kreeg voor mijn beeldvorming direct een Orang Peladang onder mijn neus geschoven die ik mocht houden. ‘Dit is nu hoe het eruitziet!’ aldus de President.
Het eerste dat me opviel was het feit dat iedere Orang Peladang qua kaft uniform is. Je zou het daarom bijna kunnen zien als een Almanak die opgedeeld wordt in vijf tot zeven delen. Elke editie staat er het een en ander over de vereniging in, over de reünisten en over het vakgebied. Kortom, interessant leesvoer voor iedereen die geïnteresseerd is!
De Vice President toverde nog twee boeken tevoorschijn waaronder de jubileum Orang Peladang. ‘Die mag je helaas niet meenemen…’ begon de Vice al waarna hij me het boek overdroeg. Dit had letterlijk een Almanak kunnen zijn. ‘Het boek is gedecoreerd met echt bladgoud!’ vertelde de Vice. In deze fraaie jubileumeditie kon je het beste uit de eerder verschenen Orang Peladangs teruglezen en geloof me, als ik meer tijd had gehad dan had ik dit boek echt van begin tot eind door willen nemen! Echter was er zoveel te vertellen, te ontdekken, te horen en te zien dat het bij een beetje analyseren bleef.
‘Dit boekje heb ik zelf mede gemaakt en als je wil mag je die wel hebben…’ vervolgde de Vice toen hij me een wit boekje overdroeg dat ter ere van een Lustrum was uitgebracht. Dat klinkt interessant!
Intussen had de President de stamboom rondom Nji-Sri (recent aangeboden aan het Bestuur, een erg mooi en nuttig geschenk!) van de muur gehaald zodat ik alles nog even in detail kon bekijken.
Van tegenhanger van Ceres naar Deventer Landbouw Corps en door een fusie met de Vereniging Landbouwsociëteit ‘Nji-Sri’ uitgegroeid tot waar we nu zijn… Met dus nog een extra verhuizing en wel.
De President bouwde de tafel helemaal vol. Oude verslagen vanuit de Deventertijd, een aantal geschiedenisboeken over de ontwikkeling van de Hogere Landbouwschool en de landbouw zelf. Kort daarna kreeg ik de Presidentiële hamer overgedragen. De gebruikssporen zijn duidelijk zichtbaar en een leuk detail aan deze hamer is het feit dat diverse honorair Presidenten hun naam en jaartal op deze hamer hebben laten graveren. Aangezien er bijna geen plek meer voor nieuwe gravures is, is er een gloednieuwe Presidentiële hamer door de Reünistenvereniging geschonken. Het hout van beide hamers is uiteraard afkomstig uit Indië en is daarmee ook weer een prachtige verwijzing naar de beginselen van de vereniging. De Vice vertelde me dat hij kort na zijn Bestuursjaar al naar Ethiopië zou vertrekken voor een stage en dat deed me realiseren dat, hoewel er nu ruim 114 jaar verstreken is, er eigenlijk nog weinig veranderd is. De landbouw draait nu niet meer alleen om Indië maar de leden van Nji-Sri zitten nog altijd over de hele wereld!
‘Het komt inderdaad voor dat leden een week later opeens ergens anders zijn omdat de stages vaak last minute bekend zijn.’ Vertelde de Vice.
Intussen had de President vier dassen voor mijn neus neergelegd. ‘Dit zijn de dassen die we hier op Nji-Sri kennen.’ Zei hij.
De meest linker das was goud met blauw, daarnaast lag een volledige bordeaux rode, gevolgd door een koningsblauwe en die werd dan weer gevolgd door een combinatie van de voorgaande twee dassen. Een das die identiek aan die van de President en de Vice leek maar qua details toch anders was.
‘De linkerdas is onze ledendas. Je zal je waarschijnlijk afvragen waarom deze goud met blauw is aangezien de kleuren van de vereniging groen, wit en rood zijn. Om je een antwoord te geven. Wij weten zelf ook niet waarom de ledendas deze kleuren heeft! We hebben het al bij vele reünisten nagevraagd maar niemand weet het! Het is dan ook gissen naar het verhaal achter die kleuren!’ Aldus de President.
Ik dacht zelf aan goudkleurige rijstvelden met het blauwe water van de sawa’s maar ja, dat zal vast een van de honderden mogelijke theorieën zijn!
De bordeauxrode das was van het Sociëteitsbestuur (Een functie die niet meer bestaat) en op deze das is vrouwe Nji-Sri in het wit terug te zien. Daarnaast lag de das van het oude Verenigingsbestuur die Koningsblauw was. Toen het Sociëteitsbestuur en het Verenigingsbestuur een werden volgde er een das met beide kleuren en vrouwe Nji-Sri in het goud. De das die voor mijn neus lag bevatte daarnaast een donkerdere monogrammenindeling dan de huidige Bestuursdas. ‘Onze Bestuursdas heeft inderdaad een subtielere monogrammenindeling’ aldus de President.
De Vice legde intussen een krantenartikel voor mijn neus terwijl de President zijn penning voor me opspoorde.
Het krantenartikel was duidelijk geschreven vanuit het perspectief van een buitenstaander maar het was wel erg leuk om te lezen. Het ging over ‘Een avond Nji-Sri’ De bierestafette is hier een vaak terugkerend fenomeen. De mannen doen dit met de broek omlaag en de vrouwen zonder shirt. Wanneer je dat als buitenstaander zit kun je daar wel verrast over zijn. Waar de schrijver zich echter nog meer over verbaasde was het zingen om klokslag middernacht.
‘Ja, ik denk als je het voor het eerst zou zien dat je ons rare mensen vanuit een sekte zou vinden’ zei de Vice lachend.
De President zei ‘Het is gebruik dat we om klokslag middernacht een lied in het Sanskriet zingen naar het beeld van Vrouwe Nji-Sri in de Sociëteitszaal.’ Een bijzonder gebruik maar wederom vind ik het mooi omdat dit zo duidelijk terugleidt naar de historie van de vereniging.
De President ging nog wat verder in op de disputen en de genootschappen binnen Nji-Sri.
De namen zouden je zoals zoveel andere zaken op Nji-Sri wel voor wat vraagtekens kunnen zetten maar wanneer je de achtergrond kent wordt het je allemaal duidelijk.
In de 5e eeuw is er een heldenepos geschreven en dit heet de Mahabharata. In Indonesië wordt dit heldenepos nog vaak verteld in de vorm van een schaduwspel. Hiervoor worden een soort tweedimensionale poppen gebruikt die op diverse manieren kunnen bewegen. De drie disputen van Nji-Sri hebben elk een eigen ‘pop’ van hun dispuut in de Sociëteitszaal hangen. Semar is het oudste dispuut en verwijst naar een hermafrodiet uit het heldenepos. Dit is vertaald naar een gemengd dispuut dat graag diepgaande discussies aangaat. (Ik geloof dat ik graag een paar Semaritanen zou leren kennen aangezien ik nog te vaak uitgeluld raak bij Delftse discussies!)
Dispuut Doerga werd het tweede dispuut en het uitgangspunt van deze leden is ‘Kwaad doen waar goed is en goed doen waar kwaad is’ Kortom, dit zijn enerzijds de mensen die de rust weer terug weten te brengen wanneer een discussie uit de hand loopt maar wanneer het iets té vredig is zullen zij de eersten zijn om de boel op zijn kop te zetten. (Met deze mensen is het duidelijk nooit saai!)
Het derde dispuut is Krishna. Zij zijn een beetje de opvolgers van het naar Ceres overgestapte dispuut als het gaat om Corporele insteek. De leden van Dispuut Krishna zijn de mores trouw en ze stichten graag (spreekwoordelijke) kleine brandjes tussen de disputen om uit eindelijk het mooiste levendige vuurwerk in de zaal te krijgen. (Ik gok dat dit de echte die hards van Nji-Sri zijn!)
Naast de disputen heb je ook nog de genootschappen. Zij zijn actief en erkend maar hebben een andere status dan de disputen. Het oudste actieve genootschap is het Damesgenootschap Srikandi. Deze meiden vonden namelijk dat de vrouwelijke invloed op de vereniging te beperkt was. De disputen zijn immers allemaal gemengd. Srikandi moest daar dan ook verandering in gaan brengen en een goede dosis ongemengde vrouwelijkheid naar de Sociëteit brengen!
Ze hebben geprobeerd om tot dispuut erkend te worden maar helaas lijkt dat maar niet te lukken… Ik hoop dat de dames het nog niet opgeven en nog een poging gaan wagen!
Het tweede genootschap is ook ongemengd. Confronterend Meiden Genootschap Draupadi zag het levenslicht negen jaar nadat Srikandi verscheen.
Deze meiden hebben voor Draupadi gekozen omdat zij een sterke feministische rol binnen de Mahabharata heeft. Iets wat je met een Confronterend Meiden Genootschap ook wel mag verwachten!
Daarnaast heb je ook nog het genootschap Sanjaya (Maar aangezien er van hen geen stukje op de site staat weet ik ook niet precies meer hoe het met hen zat.)
En als laatste heb je het ongemengde mannengenootschap Shakuni die ook wel eens een avond met alleen maar mannen wilden hebben.
Shakuni is een bijzonder figuur uit de Mahabharata. Hij houdt wel van een gokje wagen, gaat door het vuur voor zijn familie en naaste geliefden en dat uit zich ook ik een ietwat oorlogszuchtig mannetje want als je problemen met zijn familie veroorzaakt dan kun je het krijgen ook!
Kortom, hier zitten zeker de nodige interessante mannen die ook nog eens graag een spelletje spelen.
De tijd tikte verder en ik zag dat we het bezoek helaas al bijna moesten beëindigen omdat KSV ook nog op de agenda stond.
‘Ik heb er nog eentje voor je die je zeker moet zien!’ aldus de Vice en hij zette een bronzen beeldje op een granieten blok voor mijn neus. ‘Dit is Het Landbouwertje. Dit is maar een klein model, er staan namelijk twee grote beelden van in Nederland. Het eerste beeld staat in Deventer en het tweede beeld staat hier vlakbij, voor de voormalige Landbouw hogeschool!’ Aldus de Vice.
Grappig genoeg was ik al even op dat pleintje geweest maar ik had het beeld van Het Landbouwertje volledig gemist.
De President nam het over en zei ‘Er zijn drie dingen waar je een van ons aan kunt herkennen en waarmee je dus een echte Landbouwer bent. Ten eerste de Corpspet op zijn hoofd, ten tweede zijn bundel vol wijsheid onder zijn arm en ten derde de ploeg, hetgeen waar hij met zijn andere arm op steunt.’
We hoefden dan ook niet lang na te denken over waar we de foto’s zouden maken… Bij Het Landbouwertje natuurlijk!
De Vice had nog een paar mooie items voor me gevonden die ik mee mocht nemen als aandenken aan mijn eerste bezoek hier. ‘De Orang Peladang die je van de President hebt gehad, het Lustrumboekje dat je van mij hebt gehad… Maar ik heb nog een paar dingen…’ aldus de Vice.
Zo had hij een fraaie pul ter ere van het laatste Reünistenlustrum (Dat nog groter is dan het Verenigingslustrum!) hij had een rugbyshirt aangezien Nji-Sri een periode erg actief aan de rugby was. Het laatste item vond ik echter heel interessant. ‘Dit heb je vast nog nooit gezien! Dit is water uit de IJssel bij Deventer.’ Zei de Vice terwijl hij me een soort sapflesje gevuld met water gaf. Het was duidelijk dat dit geen drinkwater was want er dreven nogal wat onbeduidende zaken in. Op het etiket stond Deventer IJsselwater te lezen met daarbij de mededeling ‘Het best om te drinken? Nooit!’
‘Zoals je weet mag je dassen niet wassen. Bij ons is de enige uitzondering het IJsselwater in Deventer. Ik ben er een poosje geleden nog met een paar vrienden geweest om de das te wassen!’ aldus de Vice.
Ik ben nog nooit van mijn leven in Deventer geweest maar zo heb ik toch iets uit het Deventertijdperk van Nji-Sri!
Tot slot kreeg ik ook nog een constitutiekaart overgedragen. Het jaar zit er weliswaar zo goed als op… Maar toch was er nog een exemplaar over dat ik mee mocht nemen!
Nadat ik alles had opgeruimd gingen we met zijn drieën richting het beeld van Het Landbouwertje.
Voor de gelegenheid had de Vice zijn prachtige Nji-Sri sjaal omgedaan. ‘Dan ben ik helemaal in stijl!’ zei hij lachend.
Aangekomen bij het beeld vertelde de President dat het graniet uit Indonesië komt en dat het echt een massief blok is. ‘Als hier ooit iemand tegenaan rijdt dan is de auto stuk en heeft het beeld niets…’ zei de President lachend.
Beide beeldjes van Het Landbouwertje zijn gemaakt door een Reünist en het Wageningse beeld is tijdens het laatste Lustrum feestelijk onthuld. Er waren vele reünisten, de burgemeester was erbij en het was dan ook een groot feest. ‘Als je precies voor hem gaat staan kun je nog nét op onze Sociëteit kijken!’ vertelde de Vice.
De foto’s moesten in roulettevorm gemaakt worden aangezien we geen extra fotograaf hadden. De Vice vond het geen enkel probleem, die lachte vrolijk en stralend naar de camera. De President moest toegeven dat hij niet zo’n Mr. Sunshine was als het om foto’s ging maar uit eindelijk zijn er toch wel goede plaatjes uitgerold!
Daarna was het wel tijd om verder te gaan want anders zou ik te laat bij KSV aankomen.
Ik bedankte beide heren hartelijk voor de gastvrijheid en de vele interessante dingen die ik heb mogen ontdekken van Nji-Sri! Wanneer ik mijn mei-interval aan Wageningen ga doen kom ik zeker weer langs bij het nieuwe Bestuur!
Tot slot nog een laatste leuk weetje… De week op Nji-Sri begint op zondag, op maandag is het Bestuursvergadering en is de Sociëteit gesloten. Op dinsdag t/m donderdag zijn er dan borrels waarbij de donderdag vaak open is. Op vrijdagavond gaan de leden meestal naar huis en op zaterdag gebeurt er ook niets.
Ik heb me geen seconde verveeld en ik weet zeker dat er nog veel meer over Nji-Sri te ontdekken is! Ik verheug me op het vervolg!!!
Tweede bezoek aan Nji-Sri (19 maart)
Het is nog niet zo lang geleden dat ik voor het eerst een bezoekje bracht aan Nji-Sri. Maar toch was er in korte tijd heel wat veranderd! Van een achtkoppig part-time Bestuur naar een zeskoppig fulltime Bestuur bijvoorbeeld. En dat Bestuur is ook nog eens begin januari gewisseld!
Tijdens het vorige bezoek was ik erg gesteld geraakt op de Vice President/Penningmeester Vereniging. Met zijn enorme enthousiasme en verteltalent wist hij me veel leuke wetenswaardigheidjes over Nji-Sri en de geschiedenis van de vereniging bij te brengen.
Het is dat ik op tijd bij Franciscus moest zijn want eigenlijk had ik nog wel meer verhalen van hem willen horen! Maar ja goed, de Besturen van Nji-Sri wisselen nu eenmaal per kalenderjaar dus ik zou vandaag een aantal nieuwe gezichten te zien gaan krijgen! De Vice President/Penningmeester Vereniging van Bestuur 2018 zit nu sowieso in een land hier ver vandaan om zijn studie in de praktijk te kunnen brengen middels een stage, dus ik moest hem maar uit mijn hoofd zetten.
Ik kwam aan bij de Sociëteit en even later werd ik binnengelaten door de Secretaris.
Al snel ontdekte ik dat ze niet zomaar een zware avond had gehad maar dat ze te maken had met de griep. ‘Kortom, ik ben er wel maar erg actief ben ik niet.’ Aldus haar.
Boven zag ik de twee mannen van dit Bestuur. De Penningmeester Sociëteit zat blind te typen en keek intussen ietwat verbijsterd naar de President die op de grond zat en leek te strijden met iets.
Toen ik dichterbij kwam ontdekte ik dat het ‘iets’ een stofzuiger bleek te zijn waarvan de slang was ontsnapt. ‘Nou ja, de kamer stofzuigen doe ik zo wel… Van harte welkom!’ aldus de President die me vanaf de grond een hand gaf. Blijkbaar was dat de gouden greep want toen de President toch nog een keer ten strijde trok tegen de stofzuigerslang klikte de slang in een keer in het apparaat!
Intussen had ik de Penningmeester Sociëteit ook een hand gegeven en keek ik ietwat verloren om me heen. De Bestuurstafel was vervangen door een bureauwerkblad-tafel. ‘Er komen ook nog ergonomische stoelen aan! Ik kan niet wachten!’ aldus de Penningmeester Sociëteit. Met een soepele beweging had de President een stoel mijn kant op geschoven en kon ik gaan zitten en even rondkijken.
In drie maanden tijd was een ceremoniële ontvangstkamer vol verhalen met items veranderd in een werkkamer met nog altijd wat ceremonieel, maar waar de nadruk toch meer op werken dan op historische verhalen lag.
Kort daarna stapte er een Bestuurder binnen waar ik wel een beetje benieuwd naar was. Je kon al lezen dat de twee mannen van het Bestuur al in de ruimte waren dus je weet ook al dat mijn interesse een andere oorzaak had. Ik ben namelijk een heel groot muziekliefhebber en laat de Penningmeester Vereniging nu net dezelfde achternaam hebben als een van mijn lievelingsmuzikanten! Dat detail was me niet ontgaan toen ik het nieuwe Bestuur eventjes had bekeken op de site van Nji-Sri. Echter heb ik haar na het onderwerp ‘Waterschapsverkiezingen’ niet echt meer gezien aangezien ze druk aan de slag ging met de keuken soppen. Ik denk dan ook dat de conclusie ‘Zakelijke Bestuurder die niet van stilzitten houdt en graag veel werk verzet’ volledig op zijn plaats is wanneer we het hebben over de Penningmeester Vereniging. (Een goede nominatie voor mijn prijs ‘Bestuurder van het Jaar’ wellicht?)
Intussen had de President als de ideale gastheer ook al een glas ijsthee voor me gepakt terwijl ik terugblikte op mijn primeurbezoek aan Nji-Sri en diverse ervaringen over mijn Wageningse Bezoeken met het Bestuur deelde.
Kort daarna stapte de Sociëteitsfunctionaris binnen met iets heel bijzonders in haar handen. ‘Er is een nieuwe penning gemaakt aangezien de functie ‘Secretaris’ statutair gezien niet bestond. Kijk maar!’ aldus de Sociëteitsfunctionaris terwijl ze me de gloednieuwe penning liet zien. Op het eerste gezicht was er geen verschil met het exemplaar dat ik tijdens het vorige bezoek even in handen had gehad (van de President) maar het feit dat deze penning uit bubbeltjesplastic kwam en dat er nog geen lint aan hing maakte duidelijk dat deze penning toch anders was.
Gewoon uit nieuwsgierigheid vroeg ik wat er met de penningen zou gebeuren van de functies die sinds dit jaar vervallen zijn. ‘We hebben een reünist dat het archief voor ons beheert. De ‘overbodige’ penningen gaan naar hem!’ aldus de President.
Sowieso, er waren nu meerdere Bestuurders in de ruimte maar stiekem was het toch een beetje hetzelfde als het eerste bezoek. Toen had ik twee Bestuurders met volle aandacht en ook nu was ik vooral met twee Bestuurders in gesprek, namelijk de President en de Sociëteitsfunctionaris.
De Sociëteitsfunctionaris was wel benieuwd wat ik van mijn ontvangstcomité van vorig jaar vond en toen ik zo enthousiast over de Vice President/Penningmeester Vereniging begon te vertellen reageerde ze lachend ‘Ja, dat klinkt helemaal zoals we hem ook kennen!’
De President van vorig jaar was me vooral aan het overladen met informatieve boeken en bijzondere items met verhalen die ik niet mee mocht nemen maar wel even van dichtbij mocht zien.
‘Waar is de 100e Orang Peladang?’ merkte de Sociëteitsfunctionaris op.
‘Die hebben we uitgeleend en nog niet terug…’ aldus de President.
Het witte boekje met bladgoud had ik tijdens mijn vorige bezoek even kort in handen gehad aangezien de Vice President/Penningmeester Vereniging me heel graag het verhaal van de bierestafette wilde laten zien.
De reden dat de Sociëteitsfunctionaris het boekje nu miste was in verband met de bokswedstrijden van vroeger. ‘Je bent ermee bekend dat Dispuut Ardjoena een Nji-Sri dispuut was wat uit eindelijk naar Ceres is verhuisd omdat het niet zo goed ging met Nji-Sri. Uit eindelijk bleef Nji-Sri toch overeind en daardoor was er nogal wat wrok bij Ardjoena ontstaan. Het gevolg was de bokswedstrijden die er nogal hevig aan toe gingen!’ aldus de Sociëteitsfunctionaris.
Ik wist wel van de wrokkige gevoelens van Ardjoena, maar van de bokswedstrijden had ik niet gehoord.
‘Tja, jammer dat de jubileum O.P. nu niet hier ligt, dan had ik het je kunnen laten zien!’ zei ze vrolijk.
Intussen had de President de nieuwste O.P. tevoorschijn gehaald en kort daarna kwam de Sociëteitsfunctionaris met dezelfde editie (maar in iets minder goede staat) naar me toe. De President overhandigde me zonder woorden het mooie exemplaar. ‘Ik geloof dat er in die O.P. ook iets over de bokswedstrijden staat, maar dat moet je later nog maar even teruglezen!’ aldus de Sociëteitsfunctionaris.
De President was wel verrast over het feit dat ik met Nji-Sri meteen goed contact had gehad terwijl SSR-W als ‘minst traditionele’ binnen Wageningen maar niets liet horen.
‘Dat hoor ik wel vaker…’ klonk er uit diverse hoeken van de tafel.
Dat Nji-Sri vol bijzondere tradities zit wist ik wel en dat het aanpassen van bepaalde tradities niet echt gewaardeerd wordt spreekt ook voor zich. ‘De reünisten noemen ons lui omdat we fulltime zijn gegaan. Zo lang als dat zij hier al komen was er immers een part-time Bestuur!’ aldus de Sociëteitsfunctionaris.
‘Dat je echter veel meer voor elkaar kunt krijgen in zo’n fulltime Bestuursjaar valt nu nog niet zo op. We hebben echter nogal wat goede plannen om te laten zien dat er zeker meerwaarde in zo’n fulltime jaar zit!’ merkte de President met een stralende lach op.
Ik herinnerde me dat de President van vorig jaar had gezegd dat hij zeker wist dat zijn opvolger mijn bezoeken ook leuk zou vinden en volgens mij had hij nog gelijk ook!
‘Kortom, kom zeker rond december weer eens terug! Dan kun je zien wat we allemaal bereikt hebben dit jaar!’ aldus de President.
Vervolgens legde ik aan de Sociëteitsfunctionaris uit over het gradatiesysteem (1:nerd, 2:lekker, 3:ego, 4:ouwe lul, 5: dames, 5+: valt niet op vrouwen, 6:Internationale student, 7:Te jong om te regelen, 8: Best friend material) en zij was op haar beurt erg benieuwd wat ik haar mannelijke Bestuursgenoten zou geven. ‘Ik wil het sowieso nog van je gaan horen vandaag!’ zei ze na afloop van de toelichting. Na twee glazen ijsthee en volop leuke verhalen werd het wel een beetje tijd om het bezoek af te gaan ronden en een leuke foto te maken! Voor het zover kwam ging ik eerst even een pitstop maken aangezien niets vreselijker is dan een treinwc. Overigens kwam ik er nu pas achter dat de Bestuurskamer van Nji-Sri eigenlijk een studentenkamer is, maar dan zonder de woon/slaapfunctie.
De verdieping boven Nji-Sri is namelijk volledig in gebruik als een studentenhuis!
‘Het heet dan ook Huize de Hemel! Ik ben er soms wel jaloers op… Ik moet zeker een minuut of 7 fietsen om thuis te komen terwijl zij met enkele koprollen in bed liggen!’ zei de President lachend terwijl hij me de weg naar de wc wees. ‘Breek ook je nek niet over de schoenen en zo!’ vervolgde hij.
Toen ik terugkeerde had ik naast de nieuwste Orang Peladang ook de constitutiekaart. Die van 2018 stond immers op een prominent plekje in mijn collectiekamer en die van 2019 mocht uiteraard niet ontbreken. ‘Ik heb nog iets voor je, ik hoop dat je het leuk vindt!’ aldus de President die vervolgens met zijn handen vol naar me toe kwam. ‘Zoals je weet zitten onze leden over de hele wereld. We hebben daarom de ‘Sociëteit voor thuis-set’ uitgevonden!’ aldus de President.
Op tafel legde hij een beeldje van Vrouwe Nji-Sri met twee kleine rode kaarsen. ‘Je weet het beeld van de Vrouwe Nji-Sri beneden wel. Nou, dat heb je hier dus in het klein! Zelfs al kun je niet op de Sociëteit zijn, dan kun je nu alsnog een beetje die sfeer bij je thuis hebben!’ vervolgde de President.
Ik vond het natuurlijk prachtig! Net als tijdens het vorige bezoek was het er ook nu niet van gekomen om even uitgebreid rond te kijken beneden maar ik weet van het bestaan van het beeld en de twee kaarsen en ik weet ook dat die elementen een prominente rol hebben op de avonden!
Uiteraard wilde ik wel dat Vrouwe Nji-Sri in een stuk bij me thuis aan zou komen dus zodra ik een rol wcpapier in handen had heb ik het beeldje even goed ingepakt.
Intussen had de President de kans gekregen om nog even in mijn logboek te schrijven in navolging van zijn voorganger. ‘Wij vinden het allemaal wel prima als de President wat schrijft!’ zei de Sociëteitsfunctionaris lachend toen ik terugblikte op het feit dat ik de Vice President/Penningmeester Vereniging van vorig jaar ook wel een stukje had willen laten schrijven!
Zodra mijn tas ingepakt was en de President en de Sociëteitsfunctionaris beiden het pak aangetrokken hadden gingen we weer naar Het Landbouwertje. Vandaag was het een zonnige dag dus het leek me wel zo leuk om hem vandaag weer in de schijnwerpers te zetten!
Naast de groepsfoto’s met mijn ontvangstcomité (De Penningmeester Sociëteit maakte de foto, de Secretaris bleef veilig binnen in verband met de griep en de Penningmeester Vereniging was nog druk bezig met de keuken) maakte ik samen met de Sociëteitsfunctionaris een powervrouwenfoto en zou ik met de President Mr. Sunshine gaan doen.
Ik had al wel een beetje de indruk dat de President het wel zag zitten om Mr. Sunshine te gaan doen dus het lag redelijk voor de hand dat hij dat ook zou worden. (Sowieso vond ik hem ook wel de kanshebber van dit Bestuur toen ik op de site had gekeken. Hij heeft een erg zonnige lach!) Ik kreeg wel even een dejavu moment met mijn bezoek aan Maastricht toen de President op het idee kwam mij op zijn schouders te zetten. Moet je dat nu wel willen? Ik heb laddervrees (En ik was bij Ceres al op ladders geweest…) een evenwichtsstoornis en een niet zo beste herinnering aan die keer dat een Voorzitter in Maastricht hetzelfde had gedaan! De President wist echter zeker dat als we het op gestructureerde wijze zouden aanpakken de foto’s heel erg leuk zouden worden! Niet geheel op mijn gemak besloot ik voor deze uitdagende weg te gaan. De Sociëteitsfunctionaris hielp me met stabiliseren totdat ik mijn hand op de schouder van Het Landbouwertje kon leggen. (Dat was een argument van de President. ‘Zodat je op gelijke hoogte met Het Landbouwertje kunt zijn!’) Ik moet toegeven dat ik toch beter op mijn gemak was dan toen in Maastricht. Ik kon mijn beste fotolachjes naar de camera in de handen van de Penningmeester Sociëteit sturen en het enige luide geluid dat uit mijn keel kwam was het geluid van lachen omdat mijn rok een soort van tulband op het hoofd van de President werd, iets wat er best grappig uitzag. Toen ik dezelfde weg naar beneden ging had ik wel even een lichtelijke vlaag van paniek in mijn ogen maar dat is gewoon het risico van de evenwichtsstoornis in combinatie met laddervrees. Ik was gelukkig in hele goede handen bij de Sociëteitsfunctionaris en bij de President en kwam dan ook weer veilig met beide voeten op de grond! Een geruststellende handreiking van de President na afloop maakte het plaatje compleet. Ik had duidelijk het perfecte ontvangstcomité als team uitgekozen!
Vervolgens was het tijd om af te ronden. Samen met de President, de Sociëteitsfunctionaris en de Penningmeester Sociëteit wandelde ik weer terug richting de Sociëteit. Zij zouden weer verder gaan met de orde van de dag en ik zou weer richting de bus gaan.
Eenmaal voor de Sociëteit was het punt van afscheid gekomen.
De President wilde me een hand geven maar hij kreeg toch echt een knuffel! Na alles wat we vandaag hadden meegemaakt kon ik niet weglopen met een hand!
Ook de Sociëteitsfunctionaris kreeg een knuffel. Ze is zonder twijfel mijn partner in crime binnen dit Bestuur! Tenslotte kon de Penningmeester Sociëteit niet achterblijven met een knuffel.
Het was een erg leuk bezoek aan Nji-Sri en ik vind het ook zeker een goed idee om tegen het einde van het jaar weer even langs te gaan zodat ik kan horen wat het eerste fulltime Bestuur der Nji-Sri allemaal voor elkaar heeft gekregen!
Het wordt sowieso vervolgd!!
Stranger Things; Hoe is het nu met het eerste full time Bestuur van Nji-Sri? (3 oktober)
Waar ik tijdens deze bezoekenreeks in de meeste gevallen te maken heb met gloednieuwe Senaten en Besturen, wist ik dat ik bij Nji-Sri juist de bekende gezichten nog eens terug zou gaan zien.
Mijn verbazing was dan ook groot dat toen ik aanbelde de deur open ging en ik een vreemd gezicht zag. De boodschap was minstens zo vreemd. ‘Ik mag de deur eigenlijk niet open doen maar wat kom je doen?’ aldus een heer.
Ik heb een afspraak met het Bestuur!
Het stortregende en ik stond half en half te schuilen onder mijn paraplu. Ik had dus niet echt veel zin in geintjes. ‘Oké, sorry dat ik het je vraag maar blijf even buiten staan, dan roep ik iemand van het Bestuur!’ aldus deze heer.
In de fractie van het weglopen van deze heer en het dichtvallen van de deur zag ik wel een bekend iemand lopen. Het kon dus allicht niet heel lang gaan duren!
Even later stond de Secretaris in de deuropening en liet ze me binnen.
Heel even voelde het weer als mijn vorige bezoek aangezien ze me toen ook binnen liet. Het grote verschil zat hem in het feit dat de Secretaris tijdens mijn vorige bezoek erg verkouden was geweest terwijl ze vandaag haar enthousiaste zelf was. ‘Ik weet er niet heel veel meer van…’ gaf ze toe toen ik terugblikte op het vorige bezoek. Niet zo vreemd want je voelde je alles behalve goed die dag!
In de Sociëteit gebeurde er heel wat. ‘Er was gisteren een groot feest geweest en vandaag volgt er alweer een heel nieuw feest, dus het moet opgeruimd zijn voordat het feest van vandaag opgebouwd gaat worden!’ verklaarde de Secretaris de drukte.
We liepen naar boven waar het aanzienlijk rustiger was. Omdat ik in mijn ‘opstartfase’ modus zat wilde ik binnen komen met een hand maar daar dacht de President anders over! Ik kreeg een vrolijke knuffel van hem. Vervolgens moest ik even twee keer knipperen maar al snel herkende ik de Sociëteitscommissaris. (Een bril kan je meteen aan het twijfelen maken!) Zij kreeg natuurlijk ook een knuffel van me!
Er werd een stoel voor me vrij gemaakt waarna de Sociëteitscommissaris me vroeg hoe het met me ging.
Er is zoveel gebeurd sinds mijn laatste bezoek aan Wageningen dus er was weer heel wat te vertellen! ‘Sowieso ook wel bijzonder… In de meeste gevallen ontmoet je nu juist nieuwe gezichten!’ begon de Sociëteitscommissaris. ‘En dan bij ons zijn het juist de bekende gezichten!’ vulde de President aan.
Ja, daarom was ik al zo verbaasd dat de deur door een vreemd gezicht open werd gedaan! ‘Tja, het betekent wel dat we de Sjaarzen goed opgevoed hebben. Tijdens borrelavonden wordt er ook meer dan eens aangebeld en in het begin lieten de Sjaarzen deze aanbellers gewoon binnen waardoor voor ons het einde zoek raakte… Daarom hebben we de regel ingevoerd dat echt alleen het Bestuur open mag doen!’ aldus de President.
‘In jouw geval was het dus een beetje onhandig, maar het is voor ons wel fijn om te weten dat de regel wel in hun systeem zit!’ aldus de Sociëteitscommissaris.
Overigens zat de ‘oude bekende’ sfeer er al snel weer in. De President poogde een vlieg met zijn pul te pletten… Maar omdat er bij de bodem van de pul ruimte is kon de vlieg weliswaar niet weg, maar geplet werd hij evenmin. Een ander voorbeeld was het feit dat de President vol trots zijn nieuwe riem liet zien. ‘We hebben een pandadas voor de Bestuurspanda van de week… Overigens zijn er vijf Bestuurders met een relatie (dus wie is de mol??) dus dan is de panda al snel bepaald!’ aldus de Sociëteitscommissaris. De President had van de pandadas een riem gemaakt en die liet hij vol trots zien. Overigens (door een stukje in de 4e O.P. van dit jaar) is het me helemaal niet duidelijk of deze das daadwerkelijk door de President gedragen zou mogen worden of dat hij het ding gewoon gejat heeft omdat de werkelijke panda toch geen nieuws meer was!
De Secretaris was intussen druk bezig met de aankondiging van het feest dat door Dispuut Doerga georganiseerd zou worden. Het zat vol Cruijffiaanse uitspraken maar wel met een Doergasausje erover!
De President legde me uit wat Doerga voor feestje wilde gaan neerzetten. ‘Er ligt al een grasmat buiten en die gaat straks de Sociëteit in! Het is een voetbal themafeest en aangezien ik zelf ook voetbal vind ik dit erg leuk!’ aldus hem.
Even later was ik van het gehele voetbalverleden van de President op de hoogte. Wat ik overigens niet wist is het feit dat hij bij de Equipe del Ona speelt. (Ik volg die Instagrampagina al zeker een jaar maar de President was me nog nooit opgevallen terwijl je zijn kenmerkende lach toch overal tussenuit weet te plukken.) Even later kreeg ik een foto onder mijn neus waar ik hem alles behalve in herkende. Poging 2 was meer succesvol. ‘Ik ben de enige niet-Ceres die binnen dat team speelt! Sowieso ken ik dit jaar erg veel mensen uit die Senaat dus dat vind ik wel leuk!’ aldus hem.
De President van Ceres zit bij Ardjoena, het ‘overgelopen’ dispuut. Toen ik die naam op de Sociëteit van Ceres signaleerde zei ik: Dat zijn toch die overlopers?
Op dat moment bleek de President net voorbij te lopen terwijl ik met de Secretaris en de Inventaris stond te praten en de Inventaris riep daarom naar de President ‘Hee overloper!’
‘Hahaha, dat is goed om te horen!’ lachte de President. ‘Maar die President van Ceres is echt een beste vent. Die Inventaris trouwens ook!’ vervolgde hij. Ook had de President het erover dat SSR-W dit jaar wel een leuk Bestuur heeft. ‘Ik zal wel een goed woordje voor je doen!’ zei hij met zijn welbekende stralende lach. Ik zal deze President oprecht gaan missen. Het is nu de tweede keer dat ik hem zie, maar hij geeft je moeiteloos het gevoel alsof je hem al jaren kent!
Overigens zat ik ook vaak zat in het team met de Secretaris en de Sociëteitscommissaris aangezien de President af en toe een opmerking plaatste waarop wij hem weer genadeloos konden burnen.
Vooral het moment dat hij zich aan het omkleden was en wij drieën even gehakt van hem maakten kwam hij terug en zei hij ‘Het is hier erg gehorig hoor! Ik hoor alles wat jullie zeggen!’ hilariteit alom dus!
Maar er zijn ook heel wat serieuze zaken aan de gang hier op Nji-Sri. De jubileum Orang Peladang had ik natuurlijk al wel eens gezien maar er komt een échte eerste Almanak aan! Ter ere van het volgende Sociëteitslustrum zal er een allereerste Almanak van Nji-Sri worden uitgegeven! (Daarom lagen er nu al heel veel Almanakken van Ceres op tafel) ‘Het liefste zou ik een jaarlijks terugkerende Almanak willen zien!’ aldus de President. Dat is dus het element dat je gaat voelen wanneer je full time bent! Ik kan dit initiatief natuurlijk alleen maar toejuichen!
Ook al zou ervoor gekozen worden om elk lustrum een Almanak uit te geven, het zou je vereniging zeker een nieuwe impuls kunnen geven. ‘Je merkt bij verenigingen dat er generaties zijn waarbij het traditionele aspect afzwakt en door het inbrengen van een initiatief zoals een almanak keert er toch weer iets traditioneels terug!’ aldus de President.
De Secretaris haalde vervolgens de Lustrumuitnodiging tevoorschijn. Er zijn twee varianten gemaakt. Eentje voor de leden en eentje voor de externen. De uitnodigingen zijn werkelijk prachtig geworden. Compleet met goudreliëf in de kaart! ‘We zijn er zeker heel erg trots op!’ aldus de Secretaris die me haar Lustrumuitnodiging even ter inzage had gegeven.
Intussen was de Sociëteitscommissaris op zoek gegaan naar de O.P.’s die ik miste. (Ik heb vanaf mijn eerste bezoek een reeks weten op te bouwen dus die reeks wil ik nu graag op peil houden!)
Tijdens het praten was mijn oog op een bul gevallen die ik graag van dichtbij wilde zien. De Secretaris had er duidelijk veel tijd in gestoken om alle bullen van een zegel te voorzien, compleet met linten in de verenigingskleuren eraan! Mooi!
De tijd vloog voorbij en wederom was het de Penningmeester Vereniging die ons op de tijd wees. ‘Het was een zware avond. Ik ben nu mijn best aan het doen om dit ei naar binnen te krijgen…’ aldus haar.
Kortom, ik had eigenlijk al meteen vastgesteld dat zij de foto zou maken aangezien ik het haar niet zou aandoen om mee te gaan op de foto. Daar kon zij het alleen maar mee eens zijn.
Het Bestuur transformeerde van ‘casual chic’ naar ‘Bestuursproof’ waarna we naar beneden gingen om een fotosetting te maken. (Bovendien had het Bestuur daarna een officiële zitting dus de setting met de Bestuurstafel kwam dubbel zo goed uit!) ‘Ik moet wel echt mijn haar doen!’ had de President zeker een keer of vier geroepen. (Hij kon zijn haar immers niet nog eens onder mijn rok verbergen!) Lang verhaal kort… Toen de Bestuurstafel eenmaal stond en wij achter de tafel zaten constateerde de President dat hij aan alles had gedacht… Behalve aan zijn haar!
‘Shit! Nu heb ik nog mijn haar niet gedaan!’ hoorde ik droog naast me.
Jammer, je bent ook leuk met chaoshaar, lach nu maar want ik moet zo naar KSV!
Voordat we foto’s gingen maken gebeurde er nog veel vooraf. Zo was de President druk bezig met het regelen van de juiste belichting en zo legde de Sociëteitscommissaris me de mooie geheimen achter de ALV tafel uit. ‘Ieder Bestuurslid mag aan het einde van het Bestuursjaar zijn/haar naam in de tafel zetten, op de plek waar diegene altijd heeft gezeten!’ Zo herkende ik de naam van de President van vorig jaar en zag ik vele andere namen op het tafelblad.
‘En zie je het gat daar? Die stamt nog uit het Deventer tijdperk! In die tijd zat er namelijk een tap in de Bestuurstafel! Dat is toch wat hè?’ aldus haar.
‘Dat is nu wel anders!’ merkte de President op toen hij de Sociëteitscommissaris hoorde praten.
Kortom, de tijd die ik hier had was wederom veel te snel voorbij! Zodra de foto’s goedgekeurd waren was het tijd om mijn spullen te pakken en naar KSV te gaan! De tijd vliegt als het leuk is.
Het gekke aan dit bezoek was toch wel het feit dat ik overal nieuwe mensen zou leren kennen en dat ik hier juist afscheid moest nemen van het Bestuur. Tijdens mijn volgende bezoek aan Wageningen kom ik overal bekende gezichten tegen, behalve hier.
Maar ja, dat houdt zo’n jaar natuurlijk ook wel weer bijzonder!
Ik gaf de President, Secretaris en Sociëteitscommissaris een dikke knuffel. De Penningmeester Vereniging leek me sowieso al niet echt een knuffelbaar type en zeker als je brak bent zit je niet op knuffels te wachten dus ik besloot het haar te besparen en gewoon naar haar te zwaaien.
‘Ik wil de foto’s wel weer heel graag hebben hoor!’ zei de President nog tot besluit. Maar natuurlijk President! Ik weet hoe leuk je dit vindt, dus ik zal zorgen dat je ze weer krijgt! ‘Mooi! Wellicht nog eens tot ziens!’ aldus hem waarna er na vele malen ‘doei!’ over en weer de deur achter me dichtviel.
Het was een mooi innovatief jaar. Het Bestuur heeft er ontzettend veel aan gedaan om het eerste full time Bestuursjaar een lonend Bestuursjaar te maken en ik gok dat ze dat moeiteloos is gelukt!
Ik heb er weer een paar fraaie collectie items bij gekregen en inmiddels weet ik dat er nog meer nieuwe fascinerende zaken zijn die nog te vergaren zijn. (Nooit geweten dat ze hier ook kettinkjes van Vrouwe Nji-Sri hebben! I love it!) Bovendien brengt een nieuw Bestuur ook weer nieuwe belevenissen mee. Desondanks vind ik het ook wel weer erg jammer dat ik de President, Secretaris en Sociëteitscommissaris niet meer zal zien. Ik heb immers vele leuke avonturen met hen mogen beleven!
Ik ben heel benieuwd wat het nieuwe kalenderjaar met het nieuwe Nji-Sri Bestuur me zal gaan brengen!
Dit jaar was er in ieder geval eentje om nooit meer te vergeten!
Eindelijk weer op bezoek!! (23 september)
Het had nogal wat voeten in de aarde maar op 23 september was ik eindelijk weer op Nji-Sri te vinden. De eerste afspraak moest sneuvelen door Corona. Een tussentijdse afspraak was niet te realiseren wegens de drukte voor de AID en vandaag was er bijna ook al niet geweest wegens een sportdag. Echter liet de Secretaris me op de 21e weten dat ik alsnog langs kon komen omdat de sportdag aangepast was. Fijn, ik ben al te lang niet meer op Nji-Sri geweest dus het wordt wel weer tijd!
Bus 50 hield de vaart er lekker in waardoor ik mooi op tijd aankwam op Wageningen Busstation en even later stond ik voor de deur van Nji-Sri. Niet veel later werd ik onthaald door de President en de Penningmeester Sociëteit (grappig genoeg hebben ze dezelfde voornaam.) en uiteraard moest ik eerst mijn handen even ontsmetten alvorens ik naar binnen mocht. ‘We zijn erg blij dat je toch nog bij ons langs kon komen, anders was het er dit jaar waarschijnlijk niet meer van gekomen hè?’ aldus de President. Dat klopt. Volgende week begin ik met mijn nieuwe baan waardoor touren er voorlopig even niet meer inzit. In 2021 zou ik dan wel weer langs kunnen komen, maar dan zit jullie Bestuursjaar er alweer op. ‘Daarom vind ik het echt superleuk dat ik je toch nog kan ontmoeten! Het zal wel een beetje een chaotisch bezoek worden omdat we een sportdag hebben.’ Aldus de President. Hè? Die ging toch niet meer door? ‘Nou… Eerst hadden we hem gepland, toen werd het lastig waardoor we rekening moesten houden met afgelasting en nu kan het dus toch nog doorgaan. We hebben besloten een aantal onderdelen door te zetten en de andere onderdelen zijn afgelast.’ Legde hij uit. Lekker gecompliceerd… ‘Ja, dat vonden wij nou ook!’ lachte hij.
Even later kwamen er twee dames in vol ornaat naar beneden. (Normaal vinden mijn bezoeken altijd op het kantoor van het Bestuur plaats maar dat is een nogal krappe ruimte. Hier in de Sociëteitszaal was meer dan genoeg ruimte.) Deze dames waren de Penningmeester Vereniging en de Sociëteitscommissaris. Wat leuk dat jullie er helemaal officieel bijlopen. ‘Uiteraard, als jij komt dan moeten we het bezoek wel goed doen hè?’ aldus de Sociëteitscommissaris. De President werd direct op pad gestuurd om wat mooie items voor me te verzamelen. Ik kan alvast verklappen dat mijn reeks Orang Peladangs niet meer compleet is… Maar het Bestuur heeft me wel beloofd dat ze vanaf nu consequent een exemplaar voor mij opzij gaan leggen zodat ik de O.P.’s vanaf het volgende bezoek wel weer compleet zal hebben. Wel had de President een pul van het Sociëteitslustrum gevonden (Het Lustrum waar ik de fraaie uitnodigingen van had gekregen!) en een mooi Nji-Sri tasje! ‘Ik zie je met allerlei verschillende tasjes binnenkomen dus ik vond dat een tasje van ons zeker niet mocht ontbreken!’ aldus hem. Kijk, zo ga ik zeker niet met lege handen naar huis.
De President ging even verder met zijn voorbereidingen voor de sportdag waarop ik wat beter kennis kon maken met de Penningmeester Vereniging en de Sociëteitscommissaris. De laatste had haar zinnen al duidelijk gezet op de titel van Powervrouwen, net zoals haar voorganger. Het feit dat de huidige Sociëteitscommissaris van C.M.G. Draupadi komt, is voor mij natuurlijk ook geen verrassing.
Met de Penningmeester Vereniging had ik in mijn vakantie even kort contact gehad en dat had een bijzondere reden. Zij was namelijk erg benieuwd of er een studentenvereniging is die wel een beetje overeenkomt met Nji-Sri. Toevallig ken ik inderdaad een vereniging die wel vergelijkbaar is. Beide verenigingen zingen om middernacht een onverstaanbaar lied, beide verenigingen staan open voor studenten van het ‘lagere’ vervolgonderwijs, beide verenigingen zijn toegespitst op een bepaald soort bevolking maar staan open voor iedereen, beide verenigingen zijn laagdrempelig door het ons kent ons karakter en beide verenigingen hebben een uitstekende balans tussen tradities en vrijheden. F.F.J. Bernlef en Nji-Sri vind ik echt wel aardig wat raakvlakken met elkaar hebben. Het grote verschil is dat Bernlef Fries georiënteerd is terwijl Nji-Sri een band met Indië heeft. In ieder geval was dat een hele leuke vraag om over na te kunnen denken.
De President zou de Sociëteit gaan verlaten voor de sportdag en toen kwam dus wel het punt van Mr. Sunshine aan de orde. Wie Powervrouw moest worden, dat was volledig duidelijk. Maar een Mr. Sunshine hadden we nu dus niet. ‘Hee! En ik dan?’ reageerde de President meteen. Jij hebt toch geen tijd meer? Nee… maar… Ik wil wel Mr. Sunshine zijn… Maar… ‘Kom op, trek even een hemd aan en maak een foto!’ probeerden de Penningmeester Vereniging en de Sociëteitscommissaris nog. Je kon heel duidelijk aan de President zien hoe verscheurd hij was maar uit eindelijk constateerde hij dat er echt geen tijd meer was voor een foto. Helaas, je hebt de keuze gehad maar dan zal het toch voor een opvolger zijn.
De foto’s met de Penningmeester Vereniging en de Sociëteitscommissaris werden uiteraard gemaakt bij het beeld van Vrouwe Nji-Sri. Gelukkig waren er volop leden aanwezig dus iemand wilde wel even een paar foto’s maken. Na een aantal leuke groepsfoto’s volgden de powervrouwenfoto’s en uiteraard zorgde de Sociëteitscommissaris ervoor dat er wat toffe gereedschappen op de foto zouden komen. ‘Ik heb eigenlijk wel bijna alleen maar Makita….’ Biechtte de Sociëteitscommissaris op. Tja, Festool of iets helemaal anders… Maar vanuit principe geen Makita! (Dat heeft nogal een geschiedenis met een vereniging uit Rotterdam…) Het werd dus… iets helemaal anders! ‘Kijk, deze heb ik ook nog!’ reageerde ze vrolijk toen ze met een boor en een schuurmachine aankwam.
Nadat alle foto’s goedgekeurd waren, was het helaas alweer tijd om verder te gaan aangezien ik ook nog een afspraak met Ceres had. Het was in ieder geval heel erg fijn om weer even op Nji-Sri te kunnen zijn en uiteraard had ik mijn ontmoeting met het huidige Bestuur niet willen missen!
Eind goed, al goed!
Ik ben erg benieuwd wat het nieuwe jaar met het nieuwe Bestuur zal gaan brengen!!
