Gezelschap Leeghwater
De geschiedenis van Gezelschap Leeghwater gaat een heel eind terug.
In 2010 ontdekte ik via de Zakmanak van DSC een erg interessante heer... en na wat gezocht te hebben op Google, kwam ik uit op Gezelschap Leeghwater.
Ik die alleen van Studentenverenigingen verzamelde was erg verrast om te zien dat er nog meer verenigingen waren die op studenten gericht zijn en ook mooie items als dassen en jaarboeken hebben!
Mijn nieuwsgierigheid was geprikkeld en na verloop van tijd ontdekte ik meerdere studieverenigingen.
Ik had Leeghwater graag als eerste vereniging aan mijn verzameling toegevoegd, maar helaas liep dat anders.
144
In 2012 had ik dan voor het eerst contact gekregen met Gezelschap Leeghwater.
De secretaris mailde mij terug dat ik wel even langs kon komen en dat er wel wat spulletjes voor me beschikbaar waren.
Enkele weken later liep ik voor het eerst de faculteit van 3ME binnen (Ik had er al vaak voor gezeten op een van de bankjes, want stel je voor dat die interessante heer opeens voorbij zou komen...) en na wat zoeken had ik het kantoor van Leeghwater gevonden.
De voorzitter en een van de commissarissen waren al meteen superenthousiast aan het graven. (Ik hoor het die commissaris nog zeggen, 'Kunnen we nou écht niet 1 chokertje missen?' Maar Mevrouw de secretaris was onverbiddelijk. )
Zo kreeg ik de das van 140 jaar Leeghwater (28e Lustrum als ik het goed heb), mijn 1e jaarboek 'Tough' en de Leeghwater agenda die bij het jaarboek hoorde.
Dat was hem dan!
Ik heb ook het 145e en het 146e bestuur proberen te contacten maar zonder succes.
Hierdoor miste ik ook het jaarboek dat onder het 145e Bestuur is verschenen.
Dat weerhield me in 2014 echter niet om toch langs het Leeghwaterkantoor te lopen.
146
Ik liep vrolijk het kantoor van Leeghwater binnen en vroeg of er nog items voor de VerenigingsVerzamelaar waren.
Een dame van de Nuldejaarscommissie van 2011 stond achter de balie en ging even voor me kijken, aangezien het Bestuur er even niet was.
Ze vond twee uitgaven van de Slurf, het nieuwe jaarboek (Van 145 jaar Leeghwater, 29e Lustrum als ik het goed heb) met bijbehorende agenda en verder wist ze het zo snel even niet.
Ze deed alles in een bijpassend Leeghwatertasje en toen ontdekte ze op de balie een bak vol met 'Women in technology' kalenders, waar een briefje bij zat. Op dat briefje stond 'Gratis'.
Oh, die mag je ook wel meenemen als je wil! zei de dame.
Tja, waarom niet... Al ben ik een vrouw, de VerenigingsVerzamelaar heeft natuurlijk alle kalenders! (Zoals de President van ETV 142 zo mooi zei)
147
Inmiddels ben ik aardig bekend geworden via Facebook en komt het dan ook vaker voor dat studieverenigingen onderling doorgeven dat ze van mij gehoord hebben dat ik van plan ben om een inval te plegen.
Ook nu was er weer iets mis gegaan met mijn e-mail op de Leeghwaterserver, want hij bleek niet aangekomen.
Aangezien ik toch bij Froude was, liep ik gewoon even de gangen door, richting het Leeghwaterkantoor!
De Secretaris was weliswaar aanwezig, maar ze gaf aan dat het slimmer was om even een andere afspraak te maken.
Aangezien een bezoek aan een studievereniging toch het allerleukste is, wanneer er veel Bestuursleden aanwezig zijn!
Diezelfde dag mailde ik opnieuw en binnen een half uur had ik een antwoord terug van de Secretaris.
Mijn datumsuggestie was mogelijk, maar of ik wellicht eerder kon komen... want het Leeghwaterbestuur had een verrassing voor me...
Ik ben zo nieuwsgierig als wat, dus ik heb een week zitten nadenken over wat deze verrassing kon zijn... (Die interessante heer studeert inmiddels geen Werktuigbouw meer... Dus de kans was nihil dat ze een meeting met hem hadden geregeld, maar ja... Je weet het toch maar nooit hè...)
Een week later was ik opnieuw op het Leeghwaterkantoor, en dit keer met veel meer geluk.
Het Bestuur was aanwezig en klaar om me te ontvangen.
Allereerst begon de Secretaris met de grote verrassing.
Het is een kaartje voor het supermooie (en dit jaar GROTER DAN OOIT) feest Mechnificent!!!!
Er zijn nog wat kaarten beschikbaar, dus koop ze vooral nu het nog kan!! (En dan zie je mij daar ook!)
Nou, die verrassing had ik zeker niet kunnen bedenken!!
De Voorzitter van Leeghwater regelde een sapje voor me (die ik nog niet eens voor de helft op heb weten te drinken omdat mijn Leeghwaterglas op de een of andere mysterieuze wijze is verdwenen...) en de Secretaris ging voor me kijken of ze de gezochte jaarboeken kon vinden.
En met succes!! De reeks is nu compleet! (Althans, vanaf het moment dat ik de jaarboeken in ieder geval wilde hebben... In principe zou ik ze natuurlijk vanaf 2006 tot heden moeten hebben, en aangezien 'tot heden' nog elk jaar wordt aangevuld... Is het nooit compleet, maar er was wel nog 1 jaar voor 'Tough' die ik opzeker wilde hebben en er was ook nog een gat om te vullen, aangezien ik het 145e Bestuur nooit heb ontmoet, dus dat jaarboek ook nog niet had...)
Terwijl ik de jaarboeken van de Secretaris aannam zat er een Leeghwater lid op een van de chille banken een beetje te stunten met zijn telefoon...
Wat bleek, hij probeerde een foto te maken waar ik ook op stond.
'Ze komt wel dichterbij hoor!' zei een van de Bestuursleden.
Ik ging er dus even bij zitten (en dat is het moment waar mijn sapje zoekraakte...) en onderwijl kreeg ik van de Secretaris de nieuwe kalender. (Die geen Women in Technology kalender meer heet, nee... nu is het de 'She's an engineer' kalender!)
Ik stond dus op en bracht de kalender en de andere jaarboeken naar de 'verzamelplek' op het bureau van de Secretaris. (Het is dan dus goed mogelijk dat mijn sapje bij de leden op de bank is beland...)
Maar om mijn verdwenen sapje goed te maken vroeg de Secretaris of ik wellicht een 'Fantje' lustte.
Fantje, of Olifant, is logischerwijs hét drankje van Gezelschap Leeghwater!
Aangezien ik inmiddels de traditie heb opgebouwd van overal het huisdrankje te proeven, moest ik uiteraard wel een Fantje uitproberen.
De Penningmeester legde me uit dat hij altijd de Fantjes inschenkt (Behalve die van zichzelf) en als hij het inschenken verprutst (wanneer het een Haags bakkie wordt...) dan moet hij het verprutste exemplaar zelf opdrinken.
Onderwijl had de Secretaris bedacht dat ik heel misschien wel een korte Rendez Vous met dé Leeghendarische olifant van Leeghwater mocht hebben, namelijk Le Monsieur!
Het is namelijk zo dat mensen die geen Werktuigbouwstudent zijn, Le Monsieur NIET mogen aanraken.
Gelukkig voor mij is hij wel dol op de vrouwtjes en mag je dus je geluk beproeven door op je knieën te gaan zitten en dan met je ogen dicht een zoen op de slurf van deze Leeghendarische Le Monsieur te planten!
Dat klonk best spannend, maar die mooie kans om die charmante Le Monsieur tóch aan te mogen raken, die wilde ik niet laten liggen.
Daarna was het tijd om met een opgeheven slurf het Fantje te drinken.
En ik moet zeggen dat ik deze toch wel het lekkerste vind, van alle huisjenevers die ik tot op heden geproefd heb.
Hij slaat in als een olifant, maar hij is wel lekker krachtig en toch fris van smaak!
Na een groepsfoto met onder andere de fles Olifant Jenever (er is niet alleen Olifant Jonge Jenever, maar ook Olifant Oude Jenever... Die is echter alleen voor de Oude Olifanten onder ons!)
was de Penningmeester hard aan het denken wat hij nog meer over Leeghwater kon vertellen.
Zo blijkt Leeghwater niet alleen een fundamentele bouwsteen in MIJN verzameling te zijn, nee Leeghwater is ook de allereerste studievereniging van Nederland!
De andere studieverenigingen zoals VSV Leonardo Da Vinci (Met wie ik ook een speciale band heb) en ETV (Ook een speciale band) zijn voortgekomen uit Leeghwater! (Dusja, eigenlijk was het wel voortbestemd dat het met mij zou lopen zoals het gelopen is...)
De Secretaris dook meteen achter haar computer om me een filmpje van 150 jaar Werktuigbouwkunde te laten zien.
Nu snap ik ook meteen waarom het Leeghwaterbestuur altijd hun constitutiefoto op het bankje bij het Kalverbos heeft.
De oprichter van de studie Werktuigbouwkunde, de heer Huet, heeft namelijk een plaquette op dat desbetreffende bankje.
Weer iets dat op zijn plek viel.
Vervolgens werden er her en der nog wat mooie items tevoorschijn getoverd voor mijn verzameling.
Het Leeghwater petje, de Leeghwater zonnebril, de Constitutiekaart en de Kerstkaart van het 147e Bestuur.
De Penningmeester legde nog meer uit over de items op het Kantoor.
Hoe de foto's van de voormalige Besturen aan de muur komen te hangen (Als de olifanten op vakantie zijn, keren de oude olifanten terug om de boel even flink te verbouwen en ook nog een mooi souvenir van zichzelf achter te laten) en wat de diverse items die geen olifant zijn betekenen. (Bestuursbanden, een geschenk namens oude besturen.)
Vervolgens kwam ik zelf met het idee om het Lagerhuys eens te bekijken.
Ik kende het wel van foto's waar die leuke heer op te zien was, maar zelf had ik het nog nooit gezien.
Met de Secretaris en Penningmeester aan mijn zijde liepen we naar het Lagerhuys, waar het Lagerhuys Beheer hard bezig was om de boel weer even schoon te maken.
'Over het algemeen is er niet heel veel bijzonders over te vertellen... Behalve dan dat dit neutraal terrein is. Als je hier bent, dan maakt het niet uit of je van Froude of van Leeghwater bent. Hier gebruik je dus niet de Froude-Plonsch of het Leeghwater-Hupje! maar drink je gewoon met z'n allen!' aldus een van de heren van het Lagerhuys Beheer!
'Zullen we ook even de limo bekijken?' stelde de Penningmeester voor.
Oh, bij ETV is er tegenwoordig de traditie dat ik een rondje met de bak over de campus maak!
'Ehm ja, ik heb de sleutel niet bij me... Maar onze limo is wél moderner dan die van ETV!'
Dat werd dus een mooie foto voor de Leeghwater limousine!
We liepen weer terug richting het Kantoor waar we nog even de bijzondere olifanten op de gang bekeken.
Dat zijn Werktuigbouwgerichte-sculpturen die het symbool van het Lustrum laten zien.
Die van mijn 140-jaar das heb ik ook gezien, maar daar sta ik niet mee op de foto.
Terug bij mijn verzamelplek, bij het bureau van de Secretaris, bedacht zij zich nog dat ik de trailer van Mechnificent nog niet had gezien.
'Wanneer je die gezien hebt, valt álles op zijn plek!' Aldus de Penningmeester.
En inderdaad... Wát een mooi filmpje!
De Penningmeester was nog even op jacht gegaan naar items, want er was ongetwijfeld nog wel meer.
Zo kreeg ik nog de nieuwste uitgave van de Slurf, de Leeghwater pen, het Leeghwater collegeblok en zelfs de Leeghwater trui! (Stay Green in 2015!!)
De telefoon ging, en wat bleek... Voorzitter van W.I.S.V. Christiaan Huygens zat aan de telefoon! (Toen ik mijn bezoek aan CH bracht, eerder dit academisch jaar, belden zij naar Leeghwater om te checken of ik langs kon komen... En nu was ik daar dan!)
Het ging over milkshakes...
En oef... Daar kwam weer een verbinding met die interessante heer, waardoor ik op Leeghwater terecht was gekomen.
Altijd als ik voor de faculteit ging zitten, foto's op de Leeghwatersite zat te kijken (of gewoon aan hem wilde denken) dan dronk ik een speciale aardbeien milkshake. (En nu nergens meer te koop... grrr)
Het was wel grappig om te horen dat het grooste deel van het Leeghwaterbestuur dan ook een aardbeien milkshake bestelde.
Omdat de Penningmeester in de veronderstelling was dat we die al meteen een faculteit verder konden ophalen, vroeg hij of er ook een aardbeien milkshake voor mij gefixt kon worden.
Dat wilde de Voorzitter van CH zelf wel even onderzoeken.
Veel heb ik niet verstaan aan de telefoon... Maar hij was het echt en ik was het ook echt!
Echter bleek dat het pas voor het avondeten bedoeld was... Dus die aardbeien milkshake zat er niet in...
Terwijl de Penningmeester met de Voorzitter van CH aan de telefoon zat, liet de Secretaris me een Olifantastisch filmpje zien van BBC 1. Je zag een aantal olifanten met vogels op de rug.
De olifanten liepen onverstoorbaar door en die vogels waren in een typisch Brits accent met elkaar aan het kletsen en zongen 'Africa' van Toto... Echt Hilarisch!!!!
Tot slot kreeg ik ook nog even de das van de President van VSV Leonardo da Vinci te zien...
Wat een pech dat ie daarna in de papierversnipperaar viel!
Natuurlijk is het geen papier... Maar erg lekker is ie er ook niet meer aan toe!
Vervolgens was het tijd om in te pakken... Ik kan me niet herinneren dat ik ooit een uur + 10 minuten bij een studieverenigingvereniging ben geweest, dus dat is toch wel een record te noemen!
Ook de Mechnificent stickers en een mooie poster kwamen nog bij de toch al goed gevulde tas! (gelukkig had ik twee redelijk grote tassen mee)
Na alles ingepakt te hebben (en er tussendoor nog iemand van de Mechnificent organisatie langskwam om zich voor te stellen) vroeg de Secretaris of ik misschien nog een Fantje voor 'onderweg' wilde.
Uiteraard!
Ook nu weer schonk de Penningmeester netjes in en vulde de Secretaris het glaasje voor hem.
'Als we geen Hupje doen, hebben we nog een paar Leeghendarische zinnen die we uitspreken als heildronk'
Ik luisterde goed naar wat hij zei en vervolgens sloeg ik het Fantje netjes achterover. (Het is écht lekkere jenever!!!!)
Ik gaf iedereen een hand en zag tot mijn verbazing dat de Commissaris Externe Betrekkingen zat te graven in lades.
'Ja, ik zoek een visitekaartje...'
De Penningmeester leek hem al helemaal te vatten en vertelde tegen mij dat als ik een slechte bui zou hebben, ik dan zeker even de Commissaris Onderwijs Bachelor moest bellen. 'Als je zijn stem hoort, verdwijnt je slechte humeur als sneeuw voor de zon!'
Goed om te weten!
Dit bezoek heeft even moeten duren... Maar het was wel écht de moeite waard!
Hoe langer je erop wacht, hoe geweldiger de ervaring is wanneer je het mag meemaken!
Ik zie nu al uit naar mijn volgende bezoek aan Gezelschap Leeghwater!
Maar eerst.... Mechnificent!!!
Ontwerpwedstrijd 147 + kennismaking 148
Rond Mechnificent had ik nogal wat pech, waardoor ik dat uit eindelijk niet mee heb kunnen maken. Gelukkig liep het met de Ontwerpwedstrijd anders.
Een week voordat dit spektakel zou losbarsten was ik in het kader van mijn 'afscheidstournee' bij Gezelschap Leeghwater om nog wat missende edities van de Slurf mee te nemen en ook nog even een Fantje met het altijd gastvrije 147 te drinken.
Omdat het warm was, lagen de flessen Olifant in de vriezer, wat ertoe leidde dat ik een 'Fantje on the rocks' (Met een enorme ijsklont erin, echter niet minder lekker!) had en de Secretaris had zelfs een 'Slush-Fantje', kortom, ook al was het buiten rond de 30 graden, van dit fijne Fantje zou zelfs het grootste heethoofd wel even afkoelen.
De Secretaris vertelde me na het Fantje dat het in minder dan een week tijd zou zijn voor de Ontwerpwedstrijd, dus mocht ik zin en tijd hebben, dan kon ik langskomen.
Een week later kwam ik in een behoorlijke pechweek terecht... Op de dinsdag zei Mijnbouw af, Froude ging ook niet door en bij ETV zat niet 143 maar een remix van oud-besturen... Hoewel Stylos en de Studieverenigingenraad een hoop hadden weten te redden was ik toch wel een beetje in een baalstemming.
Echter zou die baalstemming snel verleden tijd zijn... Zodra ik het achterterrein van 3mE betrad veranderde alles in een oogwenk!
De zon scheen en nog voor ik mijn tweede oortje uit kon doen hoorde ik de Voorzitter van onder een partytent in een microfoon zeggen dat Dé VerenigingsVerzamelaar gesignaleerd was.
'Ik weet niet precies waar, maar zou zij zich kunnen melden?' Aldus de Voorzitter.
Ik stond vlak achter hem, dus ik aarzelde geen moment en tikte hem op zijn schouder.
Ja... Hier ben ik!
'Dan mag je even naar die dame daar met het lichtblauwe shirt... Maar je moet wel achter de lijn blijven'
Verbaasd liep ik richting het veld en vervolgens bleef ik geduldig achter de lijn staan.
De dame in kwestie zei echter al meteen 'Kom maar hoor! We bijten niet!' (Zou ze mijn verslag rond de Diesreceptie van ETV gelezen hebben?) waarna ik meteen een microfoon onder mijn neus kreeg.
'Ja, doe maar een leuk diepteinterview met Dé VerenigingsVerzamelaar!' zei de Voorzitter van onder zijn tent.
Hmm... Wat kon ik zeggen? Ik was letterlijk twee tellen op het terrein en moest al meteen mijn mening geven over honkbal... Nee, neem dan rugby, altijd leuk, mannen die elkaar te lijf gaan!
Honkbal was niet bepaald mijn favoriete onderdeel van buitengym op de middelbare, maar oké... Dit is Leeghwater en honkbal 2.0 (de opdracht voor de ontwerpwedstrijd was namelijk om een apparaat te maken die de honkbalpitcher op termijn zou moeten kunnen vervangen...) dus dat is sowieso al leuker!
Als beloning op mijn goede antwoorden stelde de Voorzitter voor dat geheel aanwezig Leeghwater het Hupje voor me zou doen.
De dame met de microfoon stelde voor dat ik mee zou doen... Maar verder dan het woord 'Waterpomptang' kwam ik niet... (Na een dag ontwerpwedstrijd ken ik hem wel...
'Hup daar is Willem met de waterpomptang, de nijptang en de combinatietang, hup daar is Willem met de waterpomptang en Willem is niet bang!!!!!) dus gelukkig kon ik met mijn camera het tafereel gaan filmen. (Tuurlijk, ik ben ook niet bang, net zoals Willem dat niet is... Echter zou dat hetzelfde zijn als wanneer je zegt dat je het Wilhelmus in de ArenA gaat zingen terwijl je niet meer weet dan 'Duitsen Bloet....')
De dame die me de microfoon onder mijn neus had gestoken bleek de aankomend Secretaris te zijn. Kortom, die zou ik nog wel vaker gaan zien, maar niet meer als jonge Olifant die nog veel moet leren!
Terwijl ik bij het groepje keek dat zij controleerde kwam er een heer naar me toe in eenzelfde soort shirt en een opvallende broek waar op stond Bestuur 148 Leeghwater.
'Mag ik met jou op de foto?'
Vervolgens dook er een derde op die vond dat een plaatje met het complete aankomend Bestuur natuurlijk veel leuker zou zijn dan een selfie op je mobiel.
Juist dook er een 4e op met een mooie mok. (Ik heb om 2 redenen een vermoeden dat hij de nieuwe Voorzitter moet zijn.... .1 Hij is net als de Voorzitter van mijn 1e Leeghwater Bestuur -144- een stuk korter dan de rest en .2 hij kwam de mok nogal officieus overhandigen) 'Mag ik jou de enige echte 'Niet Mokken mok' aanbieden?'
De aankomend Secretaris werd door die 2e heer die een selfie met me wilde gewenkt, aangezien zij een microfoon had.
'Nee man, dat moet je wel even officieel overhandigen hoor!' zei hij terwijl hij de microfoon van de aankomend Secretaris overnam en hem onder de neus van de heer met de mok hield.
Na overdracht kwam er echter maar een lauw applausje uit het publiek... Eerstejaars Werktuigbouwers... Daar ben ik duidelijk niet erg bekend bij....
Na de overdracht werd er voorgesteld dat er nog even een foto met het voltallige aankomend Bestuur gemaakt zou worden.
Vervolgens ging een ieder zijn eigen weg en probeerde ik de diverse apparaten vast te leggen.
Zo zaten er enorme kanonnen bij maar ook schattige prototypes die niet erg ver wisten te komen.
Opeens hoor ik een omroep van een van de aankomend Bestuurders op wat zij gedoopt hebben 'Radio Olifant-fant-fant', namelijk dat een ieder vrij was om naar me toe te komen en me voor een foto te vragen.
Stiekem had ik het te druk met fotograferen, maar ja... Zoals ik al eerder zei... Bij die eerstejaars WB'ers ben ik toch niet erg bekend, dus het liep dan ook geen storm.
Voor ik het wist was het even voor 14:00 en moest ik de lieve Olifantjes even verlaten om een inhaalbezoek bij Mijnbouw te doen.
Hier volgde uiteraard een omroep op waarbij er werd gesuggereerd dat ik met de noorderzon zou vertrekken en niet terug zou keren. Ik trok de microfoon daarop uit de hand van de aankomend Bestuurder en zei 'Maar na de pauze (die toevallig net om 14:00u was) ben ik terug hoor!' Hoor ik vervolgens heel droog zeggen 'Nou... Ze is nog mondig ook!'
Na Mijnbouw was het schietfestijn juist weer begonnen. Ik stond druk foto's te maken toen een eerstejaars kwam vragen wat dan in vredesnaam een 'VerenigingsVerzamelaar' is...
Later kwam er een andere heer in duidelijke honkbaloutfit bij me staan.
'En heb je nog mooie foto's?' Ik herkende hem niet bepaald, maar hij kwam aardig over... Plus hij leek wel te weten wie en wat ik precies was.
Hij kwam vanuit een studenten honkbalvereniging. De winnende prototypes mogen namelijk naar die vereniging komen om daar op mensen te testen. Hij kwam vast even kijken wat er voor apparaten tussen stonden.
Juist toen ik met 'Kees de V.' (zoals hij zichzelf ook wel noemt) stond te praten werd er een kanon op Baan 1 neergezet... Dat ding schoot het hele bord inclusief houten opzet-vizieren aan gort... 'Wooow, maar daar wil ik dus echt niet tegen slaan hoor!' zei Kees, die me een stuk van zijn suikerspin aanbood. (Je verging zeker niet van de honger of dorst tijdens de wedstrijd. Red-Bull meisjes die blikjes uitdeelden, limonade, suikerspinnen, ijsjes... Er was genoeg!)
Kees moest even gaan flyeren voor zijn vereniging en toen kwam de nu al geniale aankomend Bestuurder opnieuw met zijn telefoon aangerend (Ik gok dat hij de nieuwe Commissaris Onderwijs Bachelor wordt... Net als die C.O.B. van 147 word ik van dit exemplaar al meteen vrolijk) en klikte even snel een selfie, waarna hij weer vrolijk verder rende.
Juist toen ik op het punt stond om te vertrekken dook Kees weer op. Juist toen maakte een team in baan 4 met hun 'Pitch Perfect 4' bijna een hattrick. 2 van de 3 schoten waren raak!
Nadat ik met Kees nog even over EWI en de 21e verdieping had gehad was het wel echt tijd om te vertrekken.
Het was erg leuk om dit evenement mee te maken! Ik heb er in elk geval vertrouwen in dat het met 148 ook een leuk jaar zal worden!
148
Op 1 oktober had ik mijn eerste echte bezoek aan Leeghwater 148.
Natuurlijk had ik ze al wel gezien op de Ontwerpwedstrijd en had de Penningmeester (Ik dacht dat hij de Voorzitter zou zijn, maar op de CoBo's droeg hij altijd de fles Olifant, waardoor ik eigenlijk wel had kunnen bedenken dat hij toch de Penningmeester zou zijn) me uitgenodigd voor de CoBo van Leeghwater. Helaas kon ik daar niet bij zijn, waardoor dit bezoek toch het eerste echte bezoek zou zijn.
Ik stapte het welbekende hok binnen met 'Goedemiddag lieve Olifanten!' waarop de Secretaris en de Commissaris Onderwijs Bachelor (Ja ook met die voorspelling zat ik fout... De heer waarvan ik dacht dat hij Commissaris Onderwijs Bachelor zou zijn... Die bleek dus de Voorzitter te zijn!) meteen naar me toe kwamen.
De Secretaris stak haar hand uit en stelde zich nogmaals voor.
Echter wist ik het natuurlijk al van de mails en van de Ontwerpwedstrijd!
'Wat leuk dat je er bent! Wat kunnen we allemaal voor je betekenen?' vroeg ze.
In elk geval het nieuwe Jaarboek en de Constitutiekaart!
Niet veel later kreeg ik die allebei uit handen van de Secretaris.
Het Jaarboek is dit jaar prachtig klassiek uitgevoerd! (In het verleden waren alle jaarboeken zo, maar de jaren die ik in mijn verzameling heb zijn allemaal wat moderner en kleurrijker uitgevoerd. Ook heel leuk, maar klassiek heeft stiekem wel mijn voorkeur boven modern!)
De Commissaris Onderwijs Bachelor vroeg daarna of ik misschien een Olifantje wilde.
Nu dacht ik meteen aan de jenever, maar ze bedoelde iets anders.
Gezelschap Leeghwater had van Lijst Bèta een hele lading knuffelolifanten gekregen en die kun je nu dus adopteren.
Ik spotte een enorm schattig olifantje... Maar dat hadden deze Olifanten ook al bedacht.. 'Ja... Nee... Die willen we zelf houden!' aldus Bachelor.
Ik kon het wel begrijpen... Zo'n schatje geef je natuurlijk niet weg.
Vervolgens zag ik een ander lief olifantje die wel mee mocht, dus die heb ik nu geadopteerd.
Bachelor vroeg me of ik misschien iets wilde drinken.
Van het sjouwen en lopen had ik wel zin gekregen in iets fris, maar dan bleef er alleen water over, aangezien de sap die er was niet bepaald aan te raden was.
Dan maar een lekker fris glaasje water toch!
Ik keek naar het bureau van de Penningmeester en van Commissaris Voorlichting.
Tussen hen in zat een roze figuur die ik niet echt kon begrijpen.
Goh... Jullie hebben een bonusbestuurder?
Bachelor riep dus naar Voorlichting dat hij me moest uitleggen wie deze roze figuur was en waarom hij er was.
'Nou... Het is dus zo dat Penningmeester en ik de balie moeten draaien... Maar het kan voorkomen dat we er allebei niet zijn of het druk hebben... Dan neemt hij het over!
Hij is wel heel erg verlegen, dus hij zegt niet veel... Echter is het zo dat spreken zilver is en zwijgen goud!' aldus Voorlichting.
De roze figuur heeft dan ook een chocolademuntstuk van 1 euro op zijn mond zitten. Zilveren binnenkant, gouden rand!
'Ja leuk he! En zo kunnen we meteen wennen aan de Lustrumsetting' aldus Bachelor, die me het glaasje water overdroeg.
Vervolgens vroeg Bachelor of ik nog verzoeknummers had, daar zou de Commissaris Externe Betrekkingen voor zorgen.
Nu had ik wel zin in 'Walking with elephants' van Ten Walls, dat even later door het kantoor ging.
Nu kreeg Voorlichting net telefoon en toen hij ophing zei hij 'Ja, die vrouw nam me niet echt serieus door die muziek... Ze had het idee dat het hier nogal een feestje was...'
Vervolgens kwam het via Voorlichting uit op een Fantje, die de Secretaris ging inschenken. (de Penningmeester was niet erg aanspreekbaar en ook erg hard aan het werk....)
Ik constateerde vanaf het bureau van Voorlichting dat het ook nu weer een Fantje on the rocks zou worden.
Voor het eerst zei Commissaris Onderwijs Master nu iets, maar om nu vanaf het bureau van Voorlichting een antwoord naar hem te brullen, terwijl de Voorzitter aan de telefoon zat... Dat vond ik niet erg sociaal.
Dus ik liep naar Master toe en gaf hem antwoord.
De Secretaris was nog steeds geconcentreerd bezig met de Fant terwijl Bachelor aangaf dat ze niet mee zou doen, omdat ze met iemand moest overleggen.
Met Master en de Secretaris had ik het over mijn andere bezoeken en het feit dat het prikbord met de Constitutie- en Kerstkaarten nog niet erg actueel was. (De kerstkaart van Stylos hing er nog, net als die van ETV....)
Voorlichting was er nu ook bij gekomen en spotte de eerste ijsvrije Fant die hij meteen claimde.
'Ja... en volgens mij heb ik je bij Mechnificent gemist... Kan dat kloppen?' zei hij.
Ja... Ik was ziek geworden waardoor ik niet naar dit mooie feest kon komen.
'Nou ja, dan regelen we een kaartje voor de editie van dit jaar!' antwoordde hij enthousiast.
Externe Betrekkingen had nu het Hup-liedje aangezet (bekend van de ontwerpwedstrijd) die we vrijwel allemaal vrolijk meezongen.
De tweede ijsvrije Fant werd door Master gespot en de derde ontdekte ik.
Het wachten was nu nog op de Voorzitter die druk aan het bellen was.
'Kom op... We wachten nog op jou!' brulde Voorlichting.
Uit eindelijk was de Voorzitter precies op tijd om mee te zingen met het refrein (tevens het befaamde Hupje!)
'Had je al meer jenevers op vandaag?' was de vraag van de Secretaris.
Niet vandaag, maar door de maanden heen heb ik wel alle huisjenevers geproefd.
'Sowieso de lekkerste!' zei Voorlichting terwijl hij zijn glaasje met bodempje terugzette.
Tja... Waarom laat je er dan een bodempje in zitten? Lekker tot de laatste druppel toch?
Master wilde gaan zitten, maar bedacht zich.
'Gast... Waarom heb je mijn stoel nou helemaal natgemaakt dan? Hij zit helemaal onder de Fant!' mopperde hij op Voorlichting.
Vervolgens keek Master naar mij en zei 'Zullen we misschien nog een foto maken, is wel zo leuk toch?'
Aanvankelijk had ik van Master het minste meegekregen. Op de ontwerpwedstrijd was hij voor mijn gevoel zo goed als onzichtbaar... (Het feit dat hij een afwijkende trui aan had hielp hem ook niet echt...) Maar die schade was hij nu vrolijk aan het inhalen.
Voorlichting fixte een fotograaf en de Secretaris bedacht dat het leuk zou zijn om de foto op de bank tussen alle olifanten te maken.
Zo geschiedde het dat we met bijna iedereen op de grote bank zaten tussen alle olifanten. (Voorlichting haalde ergens nog een tweede enorme olifant vandaan die ook lekker onder de glitters bleek te zitten....)
De foto's werden even bekeken en goedgekeurd.
'Die krijgt wel een mooie plek toch?' vroeg de Secretaris.
Natuurlijk! Sowieso op de omslag van mijn Facebook likepagina en er is vast ook wel een geschikte plaats op mijn kamer te vinden!
Master was bezig met de kleinere bank te maken... De rits stond open en hij zou proberen die weer dicht te krijgen.
Ik stond met Voorlichting en de Secretaris bij de balie waar nog werd gesproken over de nieuwe Slurf (zeer binnenkort) en de Dies (december) en natuurlijk Mechnificent!
Vervolgens viel mijn oog op een brief die in een houder op de balie stond.
Op die brief stond 'Niemand bij de balie? Druk op de bel!' met een mooie foto van de Voorzitter erop.
Nu was er natuurlijk in het verleden een heel inspirerende Olifant (Mr. Sunshine; NuCo en Rally) die voor mij de aanleiding was om naar Gezelschap Leeghwater toe te komen.
Deze Voorzitter zou nog wel eens de opvolger kunnen worden van deze befaamde Mr. Sunshine.
'Dat is photoshop hoor!' zei Voorlichting.
Zo kwam het op het codesysteem en natuurlijk wilden ook deze mannen dolgraag weten wat voor gradatie zij zouden krijgen.
De Voorzitter sowieso een 2! (Soms lijkt hij Oost-Indisch doof... Maar dat hoorde hij wel en reageerde meteen met 'Is dat goed????' ) Voorlichting bleef eerst luisteren naar mijn omschrijving en toen de gradatie 4 viel zei de Secretaris dat dat wel iets voor hem was.
'De opa van de club?? Nee toch?!' was zijn reactie...
Master was nog altijd bezig met de bank waarop Voorlichting zei 'Gast... Je weet dat ik die rits elke ochtend weer lostrek?'
Master besloot het op te geven en besloot maar te luisteren naar mijn riedel over het Codesysteem.
'Waarom hebben de vrouwen maar een gradatie?' was de reactie van de Secretaris.
Tja... ik val op mannen, dus dan ga ik vrouwen niet uitgebreid gradaties geven!
'Maar wat ben ik nu echt?' vroeg Voorlichting.
Hmmm... ik denk een 2 1/2... 'Wauw... Ik hang tussen het perfecte en mijn spiegelbeeld...' was zijn reactie.
'En ik??' vroeg Master die het meteen op een knipogende versiertoer leek te gooien.
Rond een 2 ergens... Die bril misstaat hem in elk geval niet!!
De Secretaris gaf aan dat ze weer verder moesten en ik moest ook weer verder want Stylos zat op me te wachten.
'Als ze je olifant afpakken, kom dan maar terug, dan zullen wij ze even aanpakken!' zeiden de Secretaris en Voorlichting in koor.
Ik vond dit een heel erg leuk eerste bezoek aan Leeghwater. (Heel erg leuk Bestuur!) Er zitten zeker leuke mannen in dit Bestuur, waarvan ik hoop dat ik die nog wel eens vaker tegen zal komen!
Diesreceptie Leeghwater (16 december)
Bij binnenkomst werd ik meteen opgevangen door Bachelor en de Secretaris die al druk bezig waren met het voorbereiden van de taart.
Alle magie zou plaatsvinden in de grote hal van 3mE, dus als je binnenkwam, zag je al meteen de olifanten overal!
‘Leuk dat je er bent! We zijn nog niet begonnen, dus kijk vooral rond en ga vooral even spelen!’
Spelen, daarmee doelde de Secretaris op de apparaten aan de andere kant van de hal.
Er stonden een stuk of vier apparaten die verbonden zijn aan een Oculus virtual reality bril. Eentje stond in verbinding met de meest schattige robot die je ooit gezien hebt, een tweede stond in verbinding met een rechthoekige bak die een racewagen moest voorstellen (echter, als je die bril op zet, dan vergeet je dat je in een rechthoekige bak zit!) en er was er ook nog een waarbij je de beleving had in een achtbaan te zitten.
Dat zag er natuurlijk allemaal heel leuk uit, maar ik wilde ook niks missen van de opening.
Ik was immers vanuit mijn werk meteen doorgekomen naar 3mE, dus dan zou het flauw zijn als je de taart zou missen omdat je met een coole virtual realitybril bezig bent!
Juist omdat ik uit mijn werk was gekomen, maar toch een beetje in stijl wilde zijn had ik mijn Leeghwater trui aan gedaan.
‘Hee wat goed, je hebt je Leeghwater trui aan!’ Aldus Bachelor.
Ik keek even rond en ontdekte Commissaris Externe Betrekkingen en naast hem stond Master.
Het eerste dat er door mijn hoofd ging toen ik Master zag ‘Ha, hij heeft mijn vorige verslag gelezen en het ook onthouden!’
Tijdens mijn 1e ontmoeting met Master op de Ontwerpwedstrijd had ik totaal niet door dat hij onderdeel uitmaakte van het 148e Bestuur. Hij was me totaal niet opgevallen!
Echter, tijdens mijn 1e echte bezoek aan 148 viel hij me dan wel weer op, mede ook door de bril.
Ik had toen in mijn verslag aangegeven dat die bril hem zeker niet misstond en kijk nu eens! Hij had zijn bril op!
Hij stond even met wat mensen te praten toen hij me in het oog kreeg en zei dat de presentatie zo zou beginnen.
Tjonge… Wat zou er gaan gebeuren?
Er stond een podium met daarachter een beamer waar een leuk plaatje van een olifant te zien was.
Secretaris en Bachelor deden hun uiterste best om hongerige Werktuigbouwers uit de buurt te houden van de taart, maar in een fractie van een seconde liep er toch iemand naar de tafel, al was het om koffie te halen…
Master vertelde even enthousiast over de opzet van de middag waarna hij besloot te soundchecken. Ver kwam hij echter niet omdat hij geen idee had hoe de versterker werkte.
Gelukkig was er ook nog een afvaardiging van 147 die kon helpen!
Penningmeester 147 pakte het vakkundig aan en zo was er even later geluid!
De Secretaris van 147 stond als vertrouwd achter de taart en leek haar handen niet van haar geliefde Le Monsieur af te kunnen houden.
Vlak daarna kwam de Voorzitter van 148 op het podium staan om het geheel officieel te openen.
Hij hield een korte toespraak met verwijzing naar de heer Huet, die Gezelschap Leeghwater oprichtte, maar ook naar de activiteiten toen en heden ten dage en sloot af met ‘het mooiste liedje dat er is’ Iedereen dacht waarschijnlijk aan het ‘Hupje’ maar tot verbazing van diverse personen zette hij ‘Lang zal hij leven’ in….
Deze Voorzitter zit werkelijk vol verrassingen..
Na een gek dansje om het geheel definitief te openen pakte hij Le Monsieur over van de Secretaris en blies samen met hem de kaarsjes uit.
Ik had het geluk dat ik het 2e stukje taart kreeg, van de ‘officiële taart’ nog wel!
Misschien het mooiste van alles is dat ik een stukje kreeg met een AARDBEI erop!
De legendarische Mr. Sunshine himself was er helaas niet bij (Ik ben niet de enige bij wie hij vermist is… Deze ooit zo actieve olifant is ook niet meer erg bekend bij het Bestuur…) Maar als goede vervanging kwam Master net naast me staan met een stukje taart en ‘proostten’ we met de borden.
Natuurlijk kom ik bij zulke evenementen ook voor foto’s…. Dus toen Master dreigde weg te lopen richting die o zo interessante apparaten besloot ik maar snel een foto voor te stellen. (De ontsnapping van een Bestuurslid zoals die voor kwam bij de CoBo van de ETV zal me niet nog eens gebeuren!)
Uit eindelijk kwamen er stapsgewijs steeds meer Bestuursolifanten op de foto te staan met als hoogtepunt natuurlijk een groepsfoto.
Toen de eerste foto met Master en Commissaris Externe Betrekkingen werd gemaakt kon ik het niet laten om Master te vragen of hij dit keer wel zou lachen.
Tijdens mijn vorige bezoek aan Leeghwater was hij enorm enthousiast over het maken van een foto, maar toen ik later de foto’s terugkeek zag ik tot mijn verbazing dat hij er knap zuur op leek te staan.
Later verklaarde hij het als ‘Ik kan niet gemaakt lachen!’ (Dus… Als Master niet tegen kietelen mocht kunnen en je met hem een lachende foto wil maken… Dan weet je wat je te doen staat!)
Ik had van tijd tot tijd gesprekken met Master en ik hoorde ook wat meer van Commissaris Externe Betrekkingen toen me iemand aan de overkant van de tafel opviel.
Hij stond met een stralende lach naar me te zwaaien en hoewel zijn gezicht me zeker bekend voor kwam, kon ik toch niet bedenken wie hij ook alweer was.
(Een blik op de Leeghwater-site deed me vermoeden dat het de Commissaris Voorlichting van vorig jaar zou kunnen zijn, maar ik weet het nog niet helemaal zeker!!)
Master ging een rondje maken en ik stond juist even met Bachelor te praten toen er een dame naar me toe kwam.
‘Hoi, jij bent de VerenigingsVerzamelaar toch?’ Jazeker!
‘Mag ik met je op de foto? Anders gelooft mijn club nooit dat ik je echt gezien heb!’ Tuurlijk! Ik liep de Bestuurders te terroriseren met foto’s, dus waarom zou een ander dan geen foto met mij mogen vragen?
Daarna had ik ook nog een leuk gesprek met deze dame over Diesfeesten, mooiste items (Jaarboeken, dassen, heerlijke truien) en ook over de bekendheid.
Immers voel ik me echt geen bekende ster, maar gewoon mezelf! (Maar het blijft wel leuk als mensen vragen of ze met je op de foto mogen)
Uit eindelijk had ik alsnog een heel gesprek met Bachelor over Mr. Sunshine en de statistieken met betrekking tot de ‘Winnaars’. (Geloof me, dit gaat een lastig jaar worden met zoveel leuke Besturen!)
Nu is er bij de VvTP ook een heer in de race voor de titel Mr. Sunshine (Ze hebben zelfs aardbeienthee voor me gehaald!) maar Bachelor vond dat niet kunnen… De originele Mr. Sunshine was een olifant en ook de nieuwe Mr. Sunshine moet weer een olifant worden!
De Voorzitter werd er even bij gesleept en hoewel hij nieuwsgierig was naar hoe je nu Mr. Sunshine kunt worden, leek hij uit eindelijk die titel toch maar liever aan iemand anders door te willen geven.
Bachelor houdt wel van een uitdaging en probeerde de kandidaat van de VvTP te raden (En ze had het nog in 1x goed ook….)
Ook waagde ze een gok voor mijn favoriet van haar eigen Bestuur. (Die had ze in 2x goed!)
Uit eindelijk inspireerde dit alles me wel!
Er is natuurlijk zoiets als de ‘Corporele Fotowedstrijd’ tussen USC, DSC en het RSC en wellicht kan ik ook een fotowedstrijd voor de nieuwe Mr. Sunshine gaan doen met aan het einde van het jaar een benoeming van de nieuwe Mr. Sunshine! (Weer eens wat anders dan ‘Lekkerste Contactpersoon’)
Uit eindelijk werd het wel even tijd om naar huis te gaan aangezien ik me nog wilde omkleden voor het borrelgedeelte en ik daarnaast ook niet veel zin had om voortdurend met mijn werkkleding rond te moeten zeulen!
Ik nam even afscheid van de beschikbare Bestuursleden om vervolgens koers te zetten naar huis!
Maar…. Niet voor lang…..
Enkele uren later
Bij terugkomst was het een drukte van jewelste in de gang. Ik meende wat gezichten van 144 te zien en toen doken de leden van 148 alweer op met broodjes. Secretaris vertelde dat ze met het 148e Bestuur even een champagnemoment hadden gehad maar dat ik verder niets gemist had.
Vervolgens zei ze dat ik een biertje kon pakken maar Penningmeester wilde er juist een kwijt, dus ik werd vrijwel direct op mijn wenken bediend!
Secretaris spoorde me aan om eens te kijken bij de Bestuurders van 144, (mijn 1e Leeghwaterbestuur) 145 (Heb ik niet ontmoet) en 146 (idem) maar daarna kwam het idee om bij de Oculus te kijken.
Bachelor kwam naar me toe en vroeg of ik mijn outfit al aan ‘aspirant Mr. Sunshine’ (Wie zou dat nou toch zijn????) had geshowd en liet er ook geen gras over groeien en ondernam meteen actie.
Master kwam erbij en vond dat ik er goed uit zag en zei lachend dat hij nog exact hetzelfde was als daarvoor... Bachelor meteen ‘inclusief vlek op je bril!’
Ik was de hele middag bezig geweest een vlek uit mijn das te halen en wat deed Master? Veegt de vlek met zijn das weg! ‘Ja, dat doet hij om nonchalant te zijn!’ Zei Voorzitter lachend.
Ik stond even verbaasd naar hem te kijken en zei dat hij beter zijn jasje had kunnen gebruiken in plaats van zijn das.
‘Maar die bril staat me wel goed zei je!’ Aldus Master (Ja….. dat wel!)
Master bood aan een biertje voor me te halen en ik liep met de anderen naar de Oculus auto. (Secretaris reed erg soepel... not...)
Toen Master terugkwam had hij een shirt onder zijn arm en maar 1 biertje vast.
Hij keek me aan 'oh shit vergeten! Ehhh alsjeblieft!' en als een ware heer gaf hij mij zijn biertje waar 1 slokje uit was (erg lief!)
Ik sprak nog even met Commissaris Externe Betrekkingen en daarna werd ik aangesproken door een heer die graag omschreven zou worden als: ‘dat heel charmante exemplaar met overhemd onder een trui en 2014-lid van DSC.’ Ik had een erg leuk gesprek met hem over mijn hobby, mijn collectie, de feestelijkheden waar ik bij kan zijn en mijn visie op de verenigingen.
Daarna werd de kalender onthuld. Tijdens de onthulling gaf Commissaris Externe Betrekkingen me een klein bekertje. Later volgde Secretaris met de Fant en het verzoek of ik wel wilde wachten tot Voorzitter had gesproken.
Master stond achter de laptop met een shirt over zijn overhemd. Het shirt kwam overeen met dat van de dames van de commissie (held!)
De kalender werd per maand gepresenteerd en de modellen werden nog apart in het zonnetje gezet door op het podium geroepen te worden en daar kregen ze applaus en hun kalenderfoto in een lijstje. Daarna werd de Voorzitter meteen op het podium geparkeerd en zei hij opnieuw dat we het mooiste liedje gingen zingen. 'Nu wel de echte???' Riep ik naar hem.
‘Jaa nu wel de echte!’ En daarna werd het hupje ingezet die ik vol trots luidkeels mee kon doen.
Vervolgens had ik de eerste kalender te pakken en wist ik een aantal dames te bereiken voor het signeren. Ik wist helaas niet alle maanden te vinden, maar was best tevreden met de vijf maanden die ik wel had kunnen laten signeren!
Tijdens het opruimen van de kalender zag ik Variscopic voorbij komen met hun fraaie dassen. (Aanvankelijk moest ik even kijken, maar al snel had ik in de gaten dat het om Variscopic ging!) Vervolgens zag ik Master nog en ik complimenteerde hem met zijn originele QQ outfit waarna er nog 1 foto samen volgde. Een andere heer dook opeens aan mijn andere kant op en wilde ook mee op de foto in de hoop op m’n nachtkastje te komen…. Echter werkt het toch niet helemaal op die manier!
De fotograaf moedigde de heer aan om vijf stappen opzij te zetten zodat hij niet op de foto zou komen, maar hij was duidelijk niet van plan om het zomaar op te geven!
Toen ik Master echter een knuffel gaf reageerde hij lichtelijk beledigd (Misschien wilde hij een knuffel?) en liep weg.
Master keek naar mijn handen en ontdekte de zwarte tas in mijn handen.
‘Ah, dat is nou de tas waar je het over had!’ zei hij knikkend naar de tas.
Ja… Dat is nou die handige kalendertas! (Dat is het voordeel als je ooit een galajurk koopt, dan krijg je die over het algemeen in een grote en hersluitbare tas die later nog heel geschikt is om kalenders mee te vervoeren!)
Ik nam afscheid van Master en zette koers richting huis.
Het Slagtandfeest zat er voor mij helaas niet in, aangezien ik de volgende dag weer genoeg op de agenda had staan!
Een dag later was ik bij de Kerstborrel van Stylos geweest.
Onderweg naar huis gebeurde er nog wel iets grappigs… Ik werd namelijk door diverse heren leden van de Zaak gepasseerd en aan het einde van de groep liep er een heer compleet in kostuum die me vrolijk begroette.
Automatisch groette ik terug, tot ik beter keek en ontdekte dat het Commissaris Master van 148 was!
‘Ohhh jij bent het!’ klonk mijn reactie over de Phoenixstraat. Hij had immers zijn bril niet op, dus ik moest er even wat langer over nadenken voor ik hem herkende!
Kortom, dat was nog even een leuke korte interval!
In januari volgt er meer Leeghwater!!
Januaribezoek Leeghwater
Eindelijk was het dan zo ver! (Ik had stiekem al tijden uit zitten kijken naar dit bezoek!)
Echter was ik met zoveel dingen tegelijk bezig, dat ik nogal een verrassing kreeg toen ik binnenstapte.
Waar ik namelijk sinds de Dies iemand probeer te vermijden (De laatste foto van de Dies zegt genoeg) was dat de eerste persoon die ik zag, toen ik het kantoor binnenstapte.
Juist.... Ik had allemaal plannen om revenge op jou te nemen als jij bij het kraampje van je commissie had gestaan... Maar natuurlijk zit jij weer net hier op een plek waar ik je niet verwacht....
Na een korte vlaag van verstandsverbijstering werd ik opgemerkt door de Commissaris Externe en de Voorzitter.
'Ja, de rest is nog overal en nergens... Maar wij zijn er in elk geval!' zei Externe.
Ik besloot Externe dan ook maar meteen te bombarderen met alle vragen die ik had.
Het geweldige Olifantastische sjaaltje is er helaas nog niet in mijn kleur, maar mogelijk komt hij er nog wel! (Verenigingsdames zonder Commissie... Support deze actie!!!!! ) Mechnificent werd natuurlijk druk voorbereid en daar was ook al promo voor!
Wat betreft het Masteraccount, dat stond nog op een vrouw.... Maar dat zou doorgegeven worden.
Wat betreft zijn tweede naam... Dat is een verhaal an sich.... (Ik ben niet de enige die bijnamen geeft... Externe staat te boek als 80/20)
De Secretaris kwam binnen en ging al meteen op jacht naar de gezochte items.
De Slurf is zoooooooo geweldig geworden nu! Ik vind hem helemaal het einde! (Hij is zo knuffelbaar!) Voor de Mechnificentposter werd de Voorzitter op pad gestuurd.
Later kreeg hij ook nog de opdracht om te zoeken naar een sjaaltje in mijn kleur, maar dat was toch echt zonder succes.
Daarnaast waren de Voorzitter, Secretaris en Externe toch wel razend benieuwd naar de foto-opstelling voor de Mr. Sunshine fotocontest. Ik kan al een paar dingen afstrepen... Aangezien ik geen penning vast mag houden (Zal Asp. Mr. Sunshine dus moeten doen...) er geen sjaaltje in mijn kleur is en het logistiek nog zoeken is naar de beste achtergrond...
Niet veel later kwamen de Commissarissen Onderwijs binnen.
Het was al vrij duidelijk geworden dat mijn visionaire op 'Aspirant Mr. Sunshine' is uitgelekt... Dat heb ik geweten ook!
Bachelor wilde alles weten over de lopende zaken en hoe het zat met de Mr.'s Sunshine. (Nu wil ik niet lastig gaan doen, maar er is toch een stiekem tweede kanshebber BINNEN het Leeghwaterbestuur opgestaan! Ga maar raden wie dat kan zijn... 82% kans dat je het goed hebt.... Echter is de Aspirant Mr. Sunshine wel mijn enige echte nummer 1!!!) Er is er nog steeds een op de VvTP en hier op Leeghwater natuurlijk! (Toen wist ik nog niet van de nominering op TG)
Bachelor zag het al helemaal zitten en wilde Master al meteen in actie laten komen.
Die bleek echter zo'n last van zijn rug te hebben... Dat de opstelling SUMS (Het originele lied van de originele Mr. Sunshine) voor hem niet realistisch was momenteel.
Om alles maar te redden werd Master gesommeerd om dan wel te vertellen over de nieuwe commissie. (Aanvankelijk had de Commissie weinig betekenis meer, maar Master gaat het een heel nieuw leven geven!)
De commissieoutfit oogt in elk geval heel goed! (Das erop, jasje erover, bril op en klaar! )
'Heb je al een fantje gehad eigenlijk?' vroeg Bachelor.
Nee.... Nog niet!
Nou, dan gaan we dat fixen! Meteen mooie foto's erbij maken!
Natuurlijk stond ik precies tussen mijn twee meest favorieten met de Fant.
Pas toen de Voorzitter gesommeerd werd om het Hupje in te leiden, besloot hij er ook een te nemen.
Na de Hup, besloten de dames vrolijk verder te zingen met het tweede couplet.
Master moest toegeven dat hij die niet helemaal kende....
Na de Fant werd er ook nog een groepsfoto gemaakt en daarna werd het lichtjes tijd om weer naar de volgende afspraak te gaan.
Echter ontglipte me de mededeling dat ik muziek heb voor Master...
'Ik heb geen muziek??' was zijn wederreactie.
Nee, maar als je maar genoeg betekent, krijg je dat vanzelf toegwezen.
Natuurlijk was Bachelor zeer nieuwsgierig... Dus ik besloot 1 liedje te verklappen.
In de periode rond de Dies werd dit veel op de radio gedraaid en continu als ik Master voorbij zag komen, had ik het in mijn hoofd zitten.
De Secretaris en Bachelor vonden het wel een leuk liedje en Bachelor reageerde meteen tegen Master 'Maar je luistert niet eens!'
Ik draaide me om om mijn spullen te kunnen pakken en tot mijn grote schrik ontdekte ik dat ik mijn De Delftse Bedrijvendagen mok kwijt was. Ik had hem op het bureau van de Voorzitter gezet. (Dat is gevaarlijk... Met mijn andere De Delftse Bedrijvendagen mok bleef hij op het bureau van de President van ETV staan... Al had die hem niet gepakt, maar gewoon laten staan!) Maar daar stond dus geen mok meer...
Uit eindelijk wist ik hem te onderscheppen bij de vaatwasser en kwam het nog goed.
Ik had alles weer bijeen en het was tijd om te gaan.
Iedereen kreeg netjes een hand, maar bij Master kon ik het toch niet laten om hem een knuffel te geven. (Het was nationale knuffeldag, dus een goed excuus om geluk te hebben!)
In april verwacht ik het volgende bezoek aan Gezelschap Leeghwater. Mechnificent zou natuurlijk ook heel leuk zijn... Maar dat blijft nog even onzeker!
Verrassingsinterval 10 maart
Ik was eerder op de campus omdat ik nog even langs PS en ETV moest.
Echter was ik daar zo snel klaar, dat ik nog een uur over had voor ik naar ORAS zou gaan.
Ik besloot daarom om even langs mijn favoriete Olifanten van Gezelschap Leeghwater te gaan, aangezien het interval aan ETV niet helemaal was verlopen zoals ik had gehoopt. (Wie wordt er nou niet blij van Olifanten?)
Bij binnenkomst op 3mE had ik dit liedje even aangezet om eventuele gekke verrassingen in de vorm van een zakelijke Olifant in goede banen te kunnen leiden. Gelukkig was er dit keer geen sprake van enige gekke verrassingen. Ja het kantoor was weliswaar aan de drukke kant....
'Hee, een onverwacht bezoek! Wat leuk!' was de eerste reactie van mijn Partner in Crime, Commissaris Onderwijs Bachelor!
Ik legde uit hoe het zo was gekomen dat ik had besloten om hierheen te komen en Bachelor vond het meteen leuk.
'Ik heb alleen geen idee waar Master uitsteekt.... Externe Betrekkingen en de Secretaris zijn op excursie, dus die komen niet langs vandaag, maar ik denk dat Master nog wel komt hoor!' zei ze vrolijk.
Ik kreeg een lekker kopje thee en werd voorgesteld aan iemand van de Carrièrecommissie. Deze week was het namelijk Carrièreweek op Leeghwater, dus er waren volop interessante trainingen om te volgen! Daarnaast is Maart altijd de Master maand... Dus het was enerzijds wel logisch dat Master onvindbaar was!
Ik vroeg naar de nieuwe Slurf (en uit eindelijk bleek het dat ik wel twee edities van de Slurf mee mocht nemen!) en die gaf Bachelor me meteen.
'Er staan twee artikelen van Master in! Hij vind het vast leuk als hij van jou hoort dat je het goede stukken vindt!' zei Voorlichting.
Ik ontdekte een leuk artikel over geuren, dat ik dus uitgebreid wilde lezen.
Echter vroeg Voorlichting geregeld of ik het stukje van Master nou al had gelezen... Dus van lezen kwam er niet veel terecht.
Hij vroeg me ook nog hoe het met de President van De Delftse Bedrijvendagen ging. Echter is die off radar gegaan, dus er is niet bepaald veel te vertellen!
'Moet ik hem bellen voor je?' vroeg Voorlichting met de hoorn al in zijn hand.
Nee... Dat is niet nodig....
Master kwam binnen en was duidelijk met zijn gedachten elders...
Vandaag gingen er weer een paar kaarten voor Kriminele in de verkoop en Master wilde proberen om nog een kaartje te bemachtigen. (Hij had voor 1 avond een kaartje, voor de andere 2 ging hij vandaag proberen) Hij riep continu tegen de Voorzitter dat hij ook moest opletten.
De Penningmeester kreeg het niet voor elkaar omdat hij al een kaartje voor donderdag had. (Schijnbaar is donderdag de allerbeste dag?)
Voorlichting ging echter vrolijk door met de orde van de dag en vroeg hoe het nou zat met de Mr. Sunshine fotocompetitie en of je écht wel van foto's moet houden... Hij vindt zichzelf echt het zonnetje in huis (En ik vind hem echt een 3 als hij zo bezig is... hahaha) en ik gaf hem daarop een opdracht.
'Als jij 1 liedje moest kiezen om jezelf mee te omschrijven, welke zou je dan kiezen?'
Bij wijze van inspiratie zette hij een of ander jodel en lederhosenliedje aan van een zekere Lisa... Deze Lisa speelt op een enorme hoorn en geeft haar muziekcollega's vrijwel geen ruimte voor solo's! (Waarom vorm je dan een muziekgroep vraag ik me af...)
De Voorzitter vond het een beter idee om Hero van Enrique Iglesias op te zetten.
'Met dit liedje krijg je toch zin om Master heel diep in de ogen te kijken...' zei de Voorzitter nadenkend.
Master zat boos naar zijn scherm te kijken en begon vervolgens te schreeuwen tegen de computer... Het was niet gelukt om een Kriminelekaartje te bemachtigen voor woensdag of donderdag.
Ik besloot opnieuw een poging te wagen om het artikel over geuren te lezen maar 'Hero' leidde me af.
Ik besloot daarom het liedje van Secretaris BIT (Dat liedje dat ik aan het begin van het verslag noemde) op te zetten.
'Dit is echt niets voor hem hoor! Ik vind deze beter bij hem passen!' zei Voorlichting terwijl hij met een liedje van K3 aan kwam zetten.
Ik noemde daarop het andere liedje van Secretaris BIT (Dream Weaver) en waar ik verwachtte een rare blik van Voorlichting te krijgen, zei hij 'Oh, die ken ik wel...'
Juist... DAT had ik niet verwacht!
Voorlichting was er niet bepaald trots op dat hij het liedje kende... Maar hij kende het wel degelijk!
Ik las nog even verder in de Slurf en kon niet anders dan constateren dat het ook dit keer weer een geweldige editie is! Het zou zomaar kunnen dat de Slurf dit jaar het leukste verenigingsblad wordt! 'Yes!!!!' klonk er opeens vanachter de computer van Master. (QQ van de Slurf!)
Vervolgens had ik nog een leuk gesprek met Voorlichting en de Penningmeester over Mechnificent (Ook dit jaar was ik weer onbehoorlijk verkouden met Mechnificent... Misschien moet Mechnificent eens naar een ander kwartaal, zodat ik dan niet door een enorme verkoudheid word gehinderd!)
De tijd tikte verder en het was tijd om richting ORAS te gaan! Ik beloofde dat ik de groeten zou doen namens de Olifanten.
Het was in elk geval een heel wijs besluit om mijn vrije uur bij Gezelschap Leeghwater op te vullen! Waar ik even chagrijnig was na het mislukte interval, hebben Voorlichting, de Penningmeester, de Voorzitter en Bachelor mijn dag weer helemaal goed gemaakt!
Master was duidelijk niet met zijn hoofd bij het kantoor, dus hem heb ik toch even gelaten voor wat het was!
Er zal nog een officieel bezoek aan 148 volgen en dat zal ook het moment moeten worden waarbij de inzendingen (Ik verwacht derhalve dat beide Aspirant Mr. Sunshines een inzending gaan maken namelijk!) voor de fotowedstrijd gemaakt zullen worden!
Ik heb er nu al zin in!
Tussentijds bezoek 11 mei
Op 11 mei was ik weer bij Leeghwater te vinden om de nieuwste Slurf op te halen en ook meteen nog enkele oudere Jaarboeken mee te nemen, aangezien de Secretaris druk bezig was geweest met het herzien van het Archief en het kantoor!
Nu had dit bezoek nog wel een spannende lading gekregen. Het idee van de Mr. Sunshine fotocontest is namelijk ontstaan op de Leeghwaterdies, maar enkele weken voor dit bezoek kreeg ik een inlichting dat de genomineerde Mr. Sunshine zijn nominatie wilde intrekken.
Nu is deze beelddenker niet voor 1 gat te vangen en ging ik dus nadenken over een plan B en een plan C.
Plan C heb ik tot het allerlaatste moment geheim gehouden aangezien ik niet wist wat er mogelijk was met dit plan. Plan B heeft iedereen kunnen zien op mijn Facebookpagina. (Mijn grote geliefde Secretaris BIT wilde tijdens onze eerste ontmoeting ooit mee op de foto en toen mocht dat niet van mij omdat hij inbrak in een fotosessie en zich niet eens aan me voorstelde. De tweede ontmoeting was een moordblik op het Leeghwaterkantoor aangezien ik een revengefoto had willen maken bij het De Delftse Bedrijvendagen chocolademelk-kraampje waar hij dus NIET was... en de derde ontmoeting was op De Delftse Bedrijvendagen waarbij hij wel door mij op de foto werd gevraagd. Kortom, de foto speelde al snel een rol met als gevolg dat ik hem de ideale Plan B kandidaat vond)
Op die Plan B leken twee teams te ontstaan. Team Grijs & Rood (Er was namelijk een oud Bestuurder die op de post dook en naar mijn weten dragen die grijs met groen. Commissieleden dragen een prachtige kleur kersenrood met goud. Het shine item; het kersenrode met gouden commissiesjaaltje is dan ook nog steeds een zeer door mij begeerd item! -Wellicht als ik Mechnificent lang genoeg blijf supporten benoemen zij me ooit als Bonusfant... Ach ja, Niet hopen, hopen is slecht!- ) en Team Groen = Groen (Zoals ik al in het laatste verslag op de VvTP pagina schreef, Commissaris Voorlichting was een groot voorstander van de genomineerde Mr. Sunshine en ook hij reageerde meteen op mijn plan B)
Ik kwam binnen op het kantoor en tot mijn grote verbazing moest ik constateren dat de Commissaris Externe in het kersenrood gekleed was. (Juist, die bedoelde ik dus niet met mijn plan B!) Ook zag ik Mr. Grijs van team Grijs & Rood, maar Secretaris BIT (Rood) zat waarschijnlijk veilig in College verstopt.
Team Groen = Groen was volledig compleet, maar zoals ik inderdaad al verwachtte, de genomineerde kwam even kijken hoe mijn plan C ter uitvoer werd gebracht en ging daarna naar een vergadering.
Toen ik de Secretaris over Plan C vertelde reageerde ze heel erg enthousiast en al snel werd de opstelling ingevuld.
Helaas waren de Rally-fant en de NuCo-fant niet in het gebouw aanwezig, anders had de opstelling helemaal geklopt, maar ik weet zeker dat als de originele Mr. Sunshine (Zelf ooit ook Olifant en in het bijzonder NuCo en Rally) deze foto zou zien, hij hem wel helemaal zou begrijpen! (Kortom, eigenlijk is dit de ideale inzending geworden. Ook de Secretaris zei na het maken van de foto dat mijn Plan C eigenlijk mijn Plan A had moeten zijn en ik die hele nominering van team Groen=Groen niet eens had hoeven doen.)
De opstelling werd weer ontmanteld en daarna ging ze nog even voor me op zoek naar de aansluitende Jaarboeken. Nu ben ik van 6 naar 9 Leeghwater Jaarboeken gegaan!
Ook vertelde de Secretaris me wanneer de Ontwerpwedstrijd zou zijn, waar ik ook zeker weer bij aanwezig zal zijn!
Kortom, het was een geslaagd bezoek met een mooie vangst! Op naar de Ontwerpwedstrijd!
Ontwerpwedstrijd 2016
Na een korte stille periode tussen mij en Leeghwater was het eindelijk tijd voor dé Ontwerpwedstrijd. Voor mij een leuk evenement omdat je Werktuigbouwkunde in de praktijk ziet en daarnaast loopt het Aankomend Bestuur (EPPO's genoemd) hier ook duidelijk zichtbaar rond, dus ook meteen een goed moment om te kijken wie de Olifanten van volgend jaar worden.
Nu heb je hier door de tijd heen al geregeld iets kunnen lezen over Secretaris BIT 2016. Een Olifant die de gemoederen langere tijd heeft bezig gehouden en waar ik veel over heb kunnen schrijven in de periode Dies-De Delftse Bedrijvendagen en heden.
Waar mogelijk ben ik op onderzoek uitgegaan (Misschien een tip voor BIT 2017, leg eens een lijst aan van iedereen die ooit BIT gedaan heeft... Van het Bestuur van De Delftse Bedrijven Dagen is dit makkelijk te achterhalen, maar van jullie niet!) en ik ontdekte ook een verband tussen de huidige Voorzitter en het BIT, aangezien hij Secretaris BIT 2015 was... Kortom, ik zag de bui al wel hangen dat deze Secretaris BIT ook wel in het Bestuur zou komen.
Bij aankomst op het veld achter Leeghwater zag ik een heel speelterrein en centraal een aantal hekken. Het was me in de verste verte nog niet duidelijk wat nu het doel van deze ontwerpwedstrijd was.
Ik keek om me heen en zag een grote concentratie muntgroen (Niet te verwarren met gifgroen of limegroen....) bij een tent zitten. Te midden van die grote concentratie muntgroen ontwaarde ik het welbekende gezicht van mijn grote vriend, de Secretaris BIT... Of nu EPPO Penningmeester!
Ik besloot echter eerst even een rondje te maken voor ik op de EPPO's zou afstormen.
Ver kwam ik niet want al snel kwam ik Commissaris Onderwijs Bachelor tegen.
'Wat leuk dat je er weer bent! Net als vorig jaar! Heb je de EPPO's al gezien?'
Nog niet echt...
'Kom, dan zal ik ze aan je voorstellen!' zei Bachelor, even enthousiast als altijd.
-Het moment waarvan je wellicht hoopte dat het er niet zou komen, maar waarvan het er toch moest komen... De zin die de President van De Delftse Bedrijvendagen sprak toen de Secretaris BIT richting ons kwam lopen schoot weer door mijn hoofd toen we richting de EPPO's liepen-
'Hallo!' reageerde EPPO Penningmeester.
Jou heb ik geraden! was mijn wederreactie
'Hoezo.. Geraden?! Waarom dan?' Aldus de EPPO Penningmeester, waarop ik hem uitlegde hoe ik tot mijn conclusie was gekomen dat hij hier zou staan.
Op zijn beurt verklaarde hij waarom hij niet op de Mr. Sunshine-nominatie was afgekomen. 'Zoals je al schreef, ik zat in college!' zei hij lachend.
'Maar hij had het heel graag willen doen hoor!' reageerde een EPPO met kleine krullen.
'Er is toch nog de nazomer Mr. Sunshinecontest? Daar gaat hij voor!' vulde een lange EPPO aan.
En dit is onze EPPO Voorzitter! Ging Bachelor verder terwijl ze me aan de lange heer voorstelde.
EPPO Voorzitter legde aan me uit wat het doel was van deze ontwerpwedstrijd, namelijk dat de groepen een constructie moesten maken waarmee ze water vanuit een zwembad naar een bak konden pompen. De kracht voor de pomp konden ze dan genereren met behulp van een fiets die al klaar stond op het terrein.
Al met al hadden ze een bepaalde tijd om de constructie te installeren, een bepaalde tijd om de constructie af te stellen en een bepaalde tijd om de opdracht uit te voeren, namelijk om binnen 5 minuten die bak vol water te zetten!
'Ga vooral kijken!' zei EPPO Voorzitter aanmoedigend.
Op mijn beurt gaf ik wel aan dat ik mijn jaarlijkse traditie van de EPPO-foto wel graag in stand wilde houden, iets waar EPPO Penningmeester ongetwijfeld voor zou gaan zorgen.
Ik liep iets verder en kwam Commissaris Voorlichting en Commissaris Externe tegen.
Verderop stond Master te proberen om een tent recht te krijgen, met als resultaat dat ie nog erger scheefzakte.... Voorlichting reageerde enthousiast toen hij me zag 'Leuk dat je er weer bent! Niet zo leuk als wij dat natuurlijk hebben gedaan vorig jaar... Maar toch! Heb je al een nieuwe favoriet binnen de EPPO's?'
Tja... Ik ken ze net (EPPO Penningmeester uitgezonderd...) dus dat kan ik nu nog niet echt beoordelen!
Ik liep richting de hekken en keek naar de eerste pompstellages die met volle kracht (of juist niet) water van het bad naar de bak pompten.
Sommige met veel bombarie en spektakel en andere gewoon simpel en snel.
De opbouw van mijn 2e ronde begon toen EPPO Penningmeester naast me kwam staan en zei 'Wilde je nog met de EPPO's op de foto? Dan gaan we namelijk even het veld over en bij die leuke banner daar op de foto!'
Gaandeweg leerde EPPO Penningmeester al dat je mij gemakkelijk uit het oog kunt verliezen wanneer ik dichterbij details kom.... Hij moest dan ook twee keer achterom kijken om te ontdekken dat ik weer bij een pompconstructie was blijven hangen, om me vervolgens los te weken van de pompconstructie en mee te nemen richting de olifant en de banner.
Eenmaal aangekomen aan de andere kant van het veld viel mijn oog opnieuw op iets. Dit keer een grote verzameling dozen.
Wat zit hier in? Vroeg ik dan ook.
'Aha! Dat zal ik je vertellen! Elk jaar hebben we een gadget dat we weggeven tijdens de ontwerpwedstrijd!' Aldus EPPO Penningmeester.
Vorig jaar was het de 'Niet zo mokken mok!' zei ik vrolijk.
'Dat klopt. Dit jaar is het geen mok, nee het is een kop!' zei EPPO Voorzitter.
EPPO Penningmeester had inmiddels een kop tevoorschijn gehaald en liet zien wat erop stond 'Hou je kopje erbij!'
Want ja, dat is wel heel belangrijk bij deze ontwerpwedstrijd!
'Helaas heeft deze een gebroken oor... Ik zal zometeen even verder kijken!' zei EPPO Penningmeester.
Want vorig jaar werd de 'Niet zo mokken mok' officieel aan mij overhandigd, dus het zou leuk zijn als het dit keer weer zo kon!
Maar eerst was er nog de uitdaging om alle EPPO's bij elkaar te zoeken.
De EPPO Secretaris was goed te herkennen aan Belle onder zijn arm. (Hoe denk je dat de voorgaande Secretarissen geleerd hebben hoe ze met Le Monsieur horen te lopen? Door tijdens de gehele EPPO periode met Belle te lopen!)
De tussentijd werd nog even handig gebruikt om nog eens wat meer te ontdekken van EPPO Penningmeester. (De dassenconstructie van donkergrijs = Ledendas, kersenrood = Commissiedas, Donkergroen= Bestuursdas, lichtgrijs met groen = Honoraire das moet hij wel nog even oefenen geloof ik!) Ook namen we de regels van de Fant nog even door. (Dat was ook wel heel grappig. Tijdens zijn Mr. Sunshine nominatie kreeg hij steun van de Penningmeester van 147, die heeft ook de lichtgrijs met groene das. Daarom noemde ik die twee ook wel team Grijs & Rood. Uitgerekend die Penningmeester noemde EPPO Penningmeester nog even.)
Uit eindelijk waren alle EPPO's (Inderdaad, alleen maar mannen! Ik zal de vrouwelijke touch op zijn tijd wel missen, maar toch zie ik ook veel kansen voor deze heren van 149!) bijeen en konden de foto's worden gemaakt.
Opnieuw werd er gekeken naar een kop, maar alleen die gebroken kop werd gevonden.
Held als ie is.... De EPPO Penningmeester rent naar de faculteit en keert even later weer terug met een kop voor mij. (En hij is heel!) Waarna er nog een foto gemaakt werd waarbij EPPO Penningmeester (Geheel in de geest van vorig jaar) me de kop overhandigde.
Kortom, de eerste punten van deze EPPO's zijn al binnen!
Vervolgens zocht ik weer een plekje om wat foto's te maken. Geregeld zag ik bekende gezichten voorbij lopen en werden er constructies opgebouwd om vervolgens hun taak te volbrengen (Of niet, als er toch nog iets faalde in het systeem....)
In tegenstelling tot vorig jaar was het nu niet voortdurend pieken op het testterrein, aangezien het opbouwen nu eenmaal veel tijd vroeg. Desondanks was het wel heel leuk om te zien hoe de apparaten vervolgens aan het werk gingen wanneer het zo ver was.
Diverse pompen, raderen, kleppen en slangen kwamen voorbij met als opvallendste verschijning een katrollensysteem. (Het trekt veel water, maar bij een acute overstroming vrees ik dat je daar niet heel veel schade mee kunt voorkomen)
De wijsheid van EPPO Penningmeester 'Size matters, wanneer het over pompen gaat!' maar een van de laatste pompen die ik gezien heb was klein maar wel heel efficiënt (Ik hoop dat zij gewonnen hebben!)
Een van de inzendingen vond ik ook wel erg leuk, aangezien die groep zijn inspiratie ongetwijfeld uit de ontwerpwedstrijd van vorig jaar gehaald heeft! (Die afvoer richting de bak... Het water KNALDE eruit! Alsof het een pitchkanon was!!)
De tijd ging best wel snel en uit eindelijk leek het me beter om verder te gaan.
Ik besloot afscheid te nemen van de heren Voorlichting en Externe en logischerwijs... Alsof het weer zo moest zijn... EPPO Penningmeester was daar ook. (Hoewel... Het ging toch een beetje anders... Ik stond nog naar een apparaat te kijken toen er werd omgeroepen 'Wil de VerenigingsVerzamelaar even naar de wedstrijdtent komen!')
Voorlichting vroeg me of ik nog een liedje wilde aanvragen.
Nu had ik de halve dag al dit liedje gedraaid... In voorbereiding op wat er komen zou op de ontwerpwedstrijd... dus als ik de kans krijg voor een verzoeknummer, dan kies ik wel voor hetgeen dat bij mij past bij de situatie (bonuspunten!!) met als gevolg dat iedereen kon meegenieten van wat er in mijn hoofd afspeelde. (Ik vraag me toch wel af wat EPPO Penningmeester gedacht heeft toen hij het hoorde en ook hoorde dat dit nu ZIJN eerste liedje is... Waarschijnlijk was de cultuurshok van de videoclip alleen al te groot... Maar toch goed om te vermelden is dat associatieve liedjes bij mij gekozen worden op toon, klanken, gevoel en aanstekelijkheid en niet zozeer op tekst.... Wanneer je dit liedje opzet en al mijn verhalen met EPPO Penningmeester terugleest/visualiseert, dan weet je enigszins wat ik denk bij dit liedje!)
Vervolgens was het toch echt tijd om afscheid te nemen en verder te gaan... Hoewel, eerst nog even het hupje meezingen en nog even kort met Externe bijpraten.... en daarna nog even naar 1 pompstelling kijken en daarna... Toch maar verder gegaan!
Dit was een erg leuke ontwerpwedstrijd, al hoop ik dat hij volgend jaar wel weer wat meer flitsend is en met iets kortere opbouwmomenten, dat zou het allerleukste zijn!
Desondanks was dit wel een heel actueel thema (Gezien de overstromingen in Parijs, maar ook in het zuiden van Nederland) en ook hier was genoeg spektakel te zien!
Ik ben dan ook blij dat het droog was, want deze ontwerpwedstrijd had ik niet willen missen!
149
Hoewel ik graag naar de CoBo van Bestuur 149 was gegaan, ontbrak er een duidelijke starttijd voor deze heugelijke gebeurtenis met als gevolg dat ik dus toch niet naar de CoBo geweest ben. (Niets zo lastig als uren wachten omdat je geen informatie hebt!)
Daardoor kreeg Gezelschap Leeghwater de 2e afspraak binnen mijn nieuwe jaarplanner! (En eerlijkheid gebied me te zeggen dat ik op de CoBo's waar ik wel geweest ben ik altijd trouw mijn olifantenspeldje op had... Spijtig alleen dat ik mijn Olifantenvrienden niet gezien heb op de CoBo van PS... Wel een hoop anderen, maar dat waren geen Olifanten!)
Natuurlijk had ik het welbekende liedje opstaan toen ik de gang richting Leeghwater in stapte, want ik wist al van te voren dat ik wel weer iets bijzonders kon verwachten!
Bij aankomst op het kantoor trof ik een relatief vermoeide Secretaris aan en sprong Meneer de Voorzitter meteen op om me vrolijk te begroeten en me te voorzien van een lekker kopje koffie! Terwijl hij daar mee bezig was overhandigde ik alvast een envelopje aan de Secretaris dat ik bij wijze van CoBo cadeau had willen geven.
Het was een foto van mij met Bestuur 149 als EPPO's (want zulke tijd komt niet meer terug voor hen) en de boodschap erbij was dat de mannen zelf maar moesten kijken bij wie de foto op het bureau thuishoorde.
'Zo Penningmeester, jij kijkt hier wel knap blij zeg!' reageerde de Secretaris, waarna iedereen even polshoogte kwam nemen.
Ook kon ik het niet nalaten om aan te geven dat er geruime tijd een fout op de site had gestaan (de nieuwe Commissaris Voorlichting stond nog steeds met de naam van de oude Commissaris Voorlichting op de site. Inmiddels is dat wel aangepast, maar toch was het wel typisch!) Niet veel later kwam de Commissaris Voorlichting binnen, maar die hoorde je net als de Commissaris Externe vrijwel niet, aangezien die erg hard aan het werk waren.
Van de CoBo's kwam het gesprek op de vernieuwing van het kantoor en aangezien de Penningmeester telefoon kreeg nam Commissaris Onderwijs Bachelor (Zowel Bachelor als Master hebben dezelfde voornaam, dat maakt hen wel goed te onthouden!) dit verhaal van hem over.
Toen pas ontdekte ik dat het plankje van Le Monsieur weg was, aangezien de plafondplaten ook vervangen zijn. Gelukkig staat hij nog steeds op een plek waar hij alles kan overzien!
Van de plafondplaten kwam het op de constitutiekaart. Ik vind de foto's van Bestuur 149 heel erg leuk geworden al moest ik wel even wennen aan de Voorzitter in pak. (Hij doet me denken aan een acteur als hij in pak rondloopt, desondanks ben ik hem gewoon niet in pak gewend.... De Voorzitter zei al meteen 'Ik ben toch George Clooney?' maar zijn haarkleur klopt niet) van de constitutiekaart ging het weer over naar het nieuwe Jaarboek en om daad bij het woord te voegen haalde de Penningmeester tussen de bedrijven door een Jaarboek voor me te voorschijn terwijl de Secretaris voor mij de constitutiekaart en de recentste Slurf had.
De Voorzitter liet me uitgebreid het Jaarboek zien toen de Penningmeester klaar was met een overleg en me vroeg of ik misschien een Fantje lustte. Nu was het net 11:00u geweest, dus eigenlijk vond ik het nog wel iets te vroeg maar aangezien ik wel even moest checken of de Penningmeester het wel goed geleerd had van zijn voorganger zei ik wel toe.
'Dan neem je er zelf toch zeker ook wel eentje!!' reageerde Commissaris Onderwijs Bachelor. (Held!)
Tja... Ik schreef al in mijn verslag over De Delftse Bedrijvendagen dat ik de indruk had dat de Penningmeester en ik stevig aan elkaar gewaagd zijn en ook hier bleek het weer.
Nou, en als wij dan een Fantje gaan doen, kunnen we wel meteen jouw Mr. Sunshine inzending gaan maken toch?
'Wat is dat precies?' reageerden de Voorzitter, Secretaris en Commissaris Onderwijs Bachelor in koor. 'Nou, leg maar uit Sabine!' zei de Penningmeester triomfantelijk.
Dus ik legde alles uit over de originele Mr. Sunshine en ook het 'Terror T.' verhaal, waardoor de nieuwe nominatie uit eindelijk op de Penningmeester terecht kwam.
'Maar Commissaris Voorlichting is ook heel leuk!' probeerde de Penningmeester nog.
Nee, ik heb JOU genomineerd, dus ik kies jou en niemand anders! (Oké, Le Monsieur natuurlijk ook, maar verder niemand!)
'En, heb je al een liedje voor de Voorzitter?' probeerde de Penningmeester opnieuw ter afleiding (Hij heeft zelf immers al 2 liedjes te pakken)
Nee, nog niet!
Hij wist nog even weg te komen voor een kort overleg aan de balie dus ik raakte met Bachelor en de Secretaris aan de praat over de kapsels van de mannen, aangezien sommige kapsels erg veranderd waren sinds de laatste keer dat ik ze zag.
'Goed, zullen we dan maar?' knikte de Penningmeester naar de Fant die nog steeds niet helemaal ijsvrij was. (Fantje on the rocks is het BESTE medicijn wanneer het 30 graden is. Fantje on the rocks wanneer het buiten stormt is ook wel lekker voor je zere keel, maar een ijsvrije Fant is in dit seizoen toch wel het allerlekkerste!)
'Zullen we eerst een groepsfoto gaan maken?' was de volgende poging van hem nadat we de Fant hadden laten smaken, maar aangezien Commissaris Voorlichting nog aan de telefoon zat (en een foto zonder hem hetzelfde is als een Olifant zonder slurf) was toch echt 'dat moment waarvan je wist dat het zou komen, maar waarvan je hoopte dat het niet zou komen' aangebroken!
Het werd een superleuke foto waar ook de spil van het Mr. Sunshine verhaal, Le Monsieur, op kwam te staan! (Deze foto gaat voor de winst, dat voel ik!)
Daarna werd het de vraag hoe we de groepsfoto zouden maken.
De mannen stelden voor om de foto in het kantoordeel te maken aangezien het kantoor helemaal mooi opgeruimd was en dat is wel een bijzondere achtergrond!
Op mijn beurt probeerde ik een handige plek te vinden (Die niet direct naast de Penningmeester was, aangezien dat toch altijd wel de veiligste plek lijkt om te gaan staan) en dat resulteerde ertoe dat de Voorzitter me nog net niet optilde om me naar de voorgrond te krijgen.
Besturen hebben er namelijk nog wel eens een houtje van om mij helemaal alleen op de voorgrond te zetten en dat vind ik zelf maar flauw, want het is leuker om er tussen te staan. Kortom, middels een uffenbukje kreeg ik toch mijn zin dat ik niet helemaal voorin gezet werd en kreeg de Voorzitter ook zijn zin dat ik niet helemaal verstopt zou zijn. (Dat zou denk ik wel meegevallen zijn, maar de situatie was onwijs grappig! Externe en de Voorzitter die me met man en macht voorin willen krijgen....)
Het was tijd om weer verder te gaan, maar het was wel weer een erg leuk startbezoek! (Als ik nu opnieuw de vraag van de Commissaris Voorlichting van 148 zou krijgen wie mijn favorieten van 149 zijn, dan zou ik daar nu wel een antwoord op kunnen geven. De Voorzitter, Commissaris Onderwijs Bachelor en uiteraard op 1 de Penningmeester zijn zonder meer mijn meest favoriete Olifanten van 149!) Het volgende officiële bezoek verwacht ik in januari, maar uiteraard zal ik de Secretaris ook weer eind november contacten over mijn bezoek aan de Dies! (14 dagen na de verjaardag van de Penningmeester, maar exacte tijden e.d. weten is ook altijd wel handig) Ik heb zin in de rest van dit Olifantastische jaar! Volgende target is een groepsfoto met de mannen in pak, aangezien ik ze al 'allerdaags' en als EPPO heb, maar nog niet op hun Olifantastisch in pak!
Oh ja, de Penningmeester heeft de regels van de Mr. Sunshine fotocontest ietsjes aangepast... Tijdens deze nazomereditie nomineert een genomineerde Bestuurder weer een nieuwe. Hij heeft zijn oud collega van het Bedrijven Informatie Team en mede functiegenoot van hem bij de VvTP genomineerd, dus dit belooft nog een leuke fotowedstrijd te worden!
Januaribezoek
Het was natuurlijk de bedoeling dat ik naar de Dies van 149 zou komen, maar een samenloop van omstandigheden (Beste vriendin die in het ziekenhuis lag, zelf nog in een herstelperiode lopen na een kaakchirurgische ingreep, de diesgerelateerde verrassing die ik voor de Penningmeester had maar die ik niet op de correcte manier kon uitvoeren...) zorgden ervoor dat het uit eindelijk tot een maand na de Dies moest duren eer ik weer bij Leeghwater zou zijn.
Ik stapte binnen en werd direct enthousiast begroet door een aantal oude Olifanten waarvan ik natuurlijk blij was om ze weer te zien!
'Hee mannen melden! Jullie hebben bezoek!' verklaarde een van de oud-Olifanten, waarna ik door de Secretaris opgevangen werd.
'Waar is onze Penningmeester eigenlijk?' vroeg de Secretaris meteen.
'Bijna klaar met zijn overleg!' aldus de altijd vrolijke Commissaris Onderwijs Bachelor.
'Nou goed, je komt in ieder geval voor een kerstkaart toch? Die heb ik heel mooi gephotoshopt!' aldus de Secretaris die me het kaartje overhandigde.
En, was er nog een nieuwe Slurf uit?
'Oh zeker!' klonk het in koor door het kantoor, waarna de Secretaris opsprong om me van de Slurf te voorzien.
En de kalender? (Ik was bang dat ik die dit keer mis zou lopen aangezien ik natuurlijk niet bij de Dies was geweest) 'Oh geen zorgen, daar hebben we er ook genoeg van hoor!' aldus een lachende Secretaris.
Wat er vervolgens gebeurde verbaasde me echt enorm!
Om je de waarheid te zeggen... Ik kon uitstekend overweg met de Commissaris Voorlichting van 147 en op een relatief alternatieve doch originele wijze kon ik ook wel goed overweg met de Commissaris Voorlichting van 148.
Met de Commissaris Voorlichting van 149 ligt dat toch wel een beetje anders en vaak had ik toch wel het idee dat hij zich opzettelijk ver buiten mijn bezoeken hield.
De verrassing was dan ook groot dat hij naar me toe kwam met de mededeling dat hij nog een ander kerstkaartje voor me had! (En dat heeft de Commissaris Voorlichting van 148 dus NIET voor me geregeld!) Hij had namelijk het kerstkaartje van De Delftse Bedrijvendagen evenals het zadelhoesje (welke je zeer binnenkort ongetwijfeld weer over de hele campus zult kunnen spotten)
Goh, dit is mijn allereerste kerstkaartje van De Delftse Bedrijvendagen ooit! Wat een verrassing! (Voel me toch wel bevoorrecht, extra bijzonder omdat ik hier niet naar gevraagd had en hij dit dus op eigen initiatief bedacht heeft!)
'Nu sta je wel een beetje met je handen vol!' constateerde de Secretaris.
Och, ik pik wel even een stukje van het bureau van Commissaris Onderwijs Bachelor in (Deed ik bij zijn voorganger ook altijd) en terwijl ik daarmee bezig was kwam de Penningmeester naar me toe.
'Hallo Sabine, wat leuk dat je er weer bent!'
Nou meneer de Penningmeester, je had een enorme verrassing kunnen krijgen op de 149 Dies van Gezelschap Leeghwater alsmede onze 1e Dies samen, maar omdat er van alles mis ging krijg je een uitgekledere versie van de verrassing met 1 maand vertraging!
'Krijg ik de rest ook nog?' vroeg de Penningmeester nieuwsgierig.
Tja, eerst maar zien wat je met een oude belofte gaat doen...
De Penningmeester maakte de envelop open en dacht aanvankelijk de Terror T. foto van de 148e Dies aan te treffen. Wat hij niet voorzien had, was dat ik er een volledige collage van gemaakt had.
'Hebben wij echt al zoveel foto's samen?' reageerde hij verbaasd.
Tja, je zal weten dat je ooit mijn leven ongevraagd binnenwalste en besloten hebt om er nog even te blijven ook!
Commissaris Externe vertelde vervolgens over Mechnificent dat dit jaar op 1 maart plaats zal vinden! (Ik was wel verbaasd dat dit QQ-schap naar de Externe gegaan is, want het hoorde altijd bij de Penningmeester) 'Zul je er dit jaar wel zijn?' vroeg hij na zijn verhaal.
Ik hoop het, maar de voorgaande twee jaren was ik ziek... (Ik pleit dan stiekem ook voor een Mechnificent in april of mei)
Maar, ik wil net als voorgaande twee jaren wel weer iets aan de promo doen hoor, alleen aangezien dit jaar, jaar 3 is heb ik daar nu wel een iets hogere inzet voor...
'Ga je meeklussen dan?!' was het gevatte antwoord van de Penningmeester.
Tuurlijk Mr. Euro, ik heb zelf mijn 2e Lustrum, dus ik heb ook echt veel gaten in mijn agenda! (Not...)
Vervolgens kwam Commissaris Voorlichting opnieuw met een verrassing, aangezien ik van de Secretaris een kale kalendertas gehad had.
'Ik heb hier een VEEL mooier tasje voor je, die stiekem nog niet eens uit is! Hier past je kalender sowieso veel beter in!' aldus Commissaris Voorlichting die me een tasje van De Delftse Bedrijvendagen overdroeg.
'En daar hoort ook nog een pen bij!' vervolgde hij.
Ik was dit jaar eigenlijk van plan om de Baliedagen en de Presentatiedagen te skippen, maar dit verandert de zaak toch wel!
'Maar goed, wij moeten helaas weer verder Sabine!' aldus de Penningmeester.
Maar ik was nog niet klaar met Commissaris Externe... Wanneer wordt de Mechnificent promo verwacht?
'Het zou tegen het eind van deze week binnen moeten zijn!' verklaarde die vrolijk.
Prima, volgende week maandag ben ik toch op de Campus, dan kom ik hier nog wel even langs om het op te pikken!
En zo ging ik met mijn nieuwe vergaarde olifantastische spullen (Behalve het ding dat bovenaan mijn verlanglijstje staat) door naar de VvTP.
Bij de VvTP heb ik een olifant ontvangen die zij blijkbaar van Leeghwater gestolen hebben en ik heb de eervolle taak gekregen om hem gedurende een week te verzorgen en hem daarna terug te brengen naar Leeghwater.
Ik zal Micha RIO (Is ook een bijnaam van een van de Bestuurders van 149 en dat is niet de Penningmeester) Jumbo de Olifantastische Fant met veel liefde verzorgen en hij zal dan ook zeker terugkeren naar Leeghwater, maar de Penningmeester (Aan wie Micha RIO Jumbo de Olifantastische Fant ongetwijfeld toebehoort gezien de functie van Micha RIO Jumbo de Olifantastische Fant) kent de inzet van de beloning!
Mechnificentbezoek
Een week later was ik alweer terug op het Leeghwaterkantoor om mijn Mechnificent promo op te halen en zou ik Rio direct komen terugbrengen! De inzet was natuurlijk bekend, maar ik wist van te voren al wel dat mijn grote vriend de Penningmeester me weer tegen zou werken... (Beloofd of niet, dit welles-nietes verhaal is gewoon zinloos, al is het wel eindeloos leuk om de Penningmeester uit te dagen) Ik ben een eigenwijze stijfkop en een hobbist maar ik ben ook een realist en hoewel ik nu al voor het 3e jaar op rij mijn steun aan Mechnificent geef, snap ik ook wel dat ik geen voorwerp krijg van iets dat ik niet ben.
Wat ik al die tijd voor elkaar heb willen krijgen was de realisatie dat er nog steeds iets ontbreekt in de Leeghwater merchandise en dat dit als de sodemieter eens geïntroduceerd moet worden!!! (Maar dat kwam niet aan, dus bij dezen dan maar via deze weg)
Gezelschap Leeghwater is natuurlijk de oudste studievereniging van Nederland maar kent toch ook een hoop originele dingen. (En daar ben ik dol op) Zo is de Dies totaal anders dan die van elke andere vereniging waar ik verder ooit geweest ben en ze hebben iets dat GEEN ENKELE andere vereniging heeft, namelijk sjaaltjes voor de vrouwen. (Geen choker dus, maar een mooi stijlvol sjaaltje van dasstof en ik ben er verliefd op) Het lullige aan dit hele verhaal is dat die sjaaltjes er maar in 2 kleuren zijn... Rood = Commissie en Groen = Bestuur.
Ik kom vanuit mijn positie niet verder dan zwart/donkergrijs (Niet te verwarren met Lichtgrijs waar ik nog niet eens aan durf te denken!) maar daar is nou net weer niet zo'n mooi sjaaltje van! De motivatie was vorig jaar dat de meeste leden-vrouwen ook commissievrouwen zijn dus waarom zou er behoefte aan die donkergrijze/zwarte zijn? Desondanks zijn vrouwen nu eenmaal wel graag stijliconen en wat past er nou bij elke outfit die je draagt? Juist, donkergrijs/zwart! (Dus lieve Penningmeester, dit is de tip om voor eens en voor altijd van mijn gezeur af te zijn, en ik lig voor de deur als ze er komen kan ik je zeggen! Plus, dan zal ik nooit meer iets onaardigs tegen de Penningmeester zeggen)
'Ha, daar ben je weer!' reageerde Meneer de Voorzitter.
Ja, natuurlijk! Als het om Mechnificent gaat ben ik er snel bij! En daarbij had ik nog een opdracht van de VvTP mee gekregen die ik graag weer moest terugbrengen naar zijn olifantastische thuis!
'Hmm... Ik moet wel eerst even beoordelen of deze Olifant in goede staat teruggekeerd is!' aldus de Voorzitter.
Nou ja, ik heb niet kunnen voorkomen dat een aantal andere verenigingen die ik vandaag bezocht heb er hun 'stempel op gedrukt' hebben! Vervolgens kwam Rio uit de glimmend zilveren tas en heel even zag ik een verbijstering door het Leeghwaterkantoor gaan gevolgd door een 'Ahhh DIE Olifant!' van de Voorzitter.
Blijkbaar staat dit spaarpotje normaal op de balie, maar omdat Leeghwater eens een stempel van de VvTP gejat heeft (Zo ver was het verhaal mij niet bekend, hoe typisch was dan de manier waarop hij terugkeerde) hebben zij dus Rio gejat, hem van de twee VvTP stempels die er zijn voorzien en daarna heb ik hem gekregen en tijdens de tour die hij nog met mij meegemaakt heeft zijn er nog wat stempels bijgekomen. (Kortom, note aan alle verenigingen, jat nooit een stempel want je krijgt er een compleet gestempeld voorwerp voor terug)
'Nou meneer de Penningmeester, hij hoort bij jou!' reageerde de Voorzitter precies zoals ik al verwacht had.
De Penningmeester had niet ongelukkiger kunnen kijken dan op dat moment! Niet alleen had hij al twee sneren naar zijn hoofd gehad, maar hij kreeg er ook nog eens een compleet gestempelde olifant bij (Er zaten maar 2 Pentagonverenigingen bij) die op zijn bureau geparkeerd werd. Want hoewel ik hem Micha (Originele Mr. Sunshine) RIO (Door mij toegewezen bijnaam van de Voorzitter) Jumbo (Wat nu eenmaal een olifant is) de Olifantastische (Leeghwater) Fant (wat je drinkt op Leeghwater) gedoopt had, hoorde hij toch echt bij de Penningmeester.
Opeens klaarde de blik van de Penningmeester op 'Hee, er zit wel geld in!'
Onderwijl was Commissaris Externe alvast de twee aanwezige leden van de Mechnificent commissie voor me gaan halen.
'Dit zijn de Voorzitter en Secretaris van Mechnificent 2017, Lift Up! Kortom, wel de belangrijkste mannen die je kunt krijgen als je spreekt over Mechnificent!' aldus Commissaris Externe.
De mannen stelden zich voor en hadden al direct een mooie Mechnificent poster voor me.
'Natuurlijk ben je ook dit jaar van harte welkom op het feest en een beetje promo op je facebook en website zou natuurlijk leuk zijn!' aldus de Voorzitter van Mechnificent (Wat zal ik zeggen... Ik ben dol op het promoten van leuke feesten! Ik heb echter wel een talent voor ziek zijn tijdens die feesten zelf... Maar ik hoop dat het dit jaar anders zal zijn!!)
'Nou, moeten we dan niet even een foto gaan maken?' reageerde de Voorzitter.
Het gevolg was wel dat we een aantal oude Olifanten (Die ene met die stralende lach die vorig jaar op de Dies ook naar me gezwaaid had was er nu ook weer! Misschien moet ik die maar als volgende Mr. Sunshine nomineren!) van de bank af moesten jagen!
De Secretaris van 148 bleef rustig zitten terwijl de Mechnificent mannen druk bezig waren met de banner te positioneren.
Voor mij was dit natuurlijk het ultieme moment om een voorwerp waar te nemen dat ik in zijn geheel niet herkende.
Wat is die paarse das? vroeg ik dan ook aan Externe.
Het is een mooie felpaarse das met een oranje Olifant erop (Ik weet nu al dat de Penningmeester hem gif-paars zou noemen, net als dat hij zijn BIT-das gifgroen noemde) en hij is volledig in de Leeghwater-dassenstijl. (Niet zo afwijkend als een Lustrumdas bijvoorbeeld is) Ik ken de Zwarte/donkergrijze, ik ken de rode, ik ken de groene en ik ken de lichtgrijs met groene, maar wat is dit nu weer voor das?
Externe ging er meteen op af, maar hij kon nergens een aanwijzing op de das ontdekken. Het zal dus nog even een raadsel blijven wat voor das het is. (Misschien staat hij op de Mechnificentfoto, anders moet ik er de volgende keer eens een foto van maken... Alles dat origineel is en afwijkt, heeft mijn interesse!)
Inmiddels was de Secretaris van 148 toch maar opgestaan van de bank en ik wist van vorig jaar wel dat zij mooie foto's maakt, dus ik vroeg haar dan ook of zij de foto's wilde maken.
Ze maakte een aantal foto's en vervolgens liep ik weer terug naar de plek waar ik mijn tas achtergelaten had om de Mechnificent promo in op te ruimen.
De Olifant met de mooie lach stond tegen de Bestuurders te vertellen dat er foto's gemaakt werden, waardoor hij even weggejaagd was.
Om dit moment helemaal te bekronen kreeg ik een kaartje voor Mechnificent.
'Je krijgt natuurlijk een VIP, al ben je dan onze enige echte VIP!' verklaarde de Voorzitter droog. (Zoiets als een VIP ticket is er niet, wel kun je een all inclusive ticket met muntjes kopen, erg handig, want dan kun je gelijk je drinken halen!! Ook is er wel een VIP-Loungeruimte, maar die is voor iedereen toegankelijk! -Tenslotte, is niet iedereen een VIP?- )
'Mag ik trouwens wel de foto's nog even zien?' vervolgde hij.
Terwijl ik de foto's aan de twee Mechnificent mannen liet zien was de Voorzitter weer met hele andere dingen bezig, dus toen hij eenmaal weer tijd had, had ik mijn camera alweer uitgezet.
'Mag ik ze nou nog zien dan?' reageerde hij verbaasd.
Jij bent met andere dingen bezig... Nou ja goed, hier krijg je ze nog eens te zien!
Tot slot moest ik nog even tegen Commissaris Voorlichting zeggen dat ik hem morgen nog wel zou zien, want ik zou morgen nog even langs de Baliedagen komen!
'Ahh gezellig, dan zie ik je morgen!' aldus Commissaris Voorlichting.
Ook realiseerde ik me op dat moment dat ik een Slurf te ver gekregen had van de Secretaris en dat er dus nog een Slurf tussen moest!
Gelukkig was ook hier de Commissaris Voorlichting weer mijn grote held en wist hij de missende Slurf nog voor me te vinden! (Zien jullie hier ook een koerswijziging? Straks praat niemand meer over de Penningmeester en heeft iedereen het over de Commissaris Voorlichting!)
'Misschien kom ik morgen ook wel naar de baliedagen!' verklaarde de Penningmeester.
Nou prima, maar ik heb gelukkig niet gezegd hoe laat ik kom, want jou hoef ik daar natuurlijk niet nog eens tegen te komen!
Ik zag de Voorzitter weer even compleet verbijsterd kijken en hij zei 'Auwtssjj, Daar ga je Penningmeester...' en vervolgens tegen mij 'De arme jongen heeft wel nog gevoel hoor!'
Geloof me, ik weet zeker dat hij er tegen kan... Zo lang als ik hem nu ken, zo lang gooien we al met alles dat los en vast zit naar elkaar! Ik denk dat hij totaal uit elkaar valt als ik eens iets volledig aardigs tegen hem zeg! (Introduceer dat zwart/donkergrijze sjaaltje en we gaan dat allemaal live meemaken op het Leeghwaterkantoor!)
Op naar Mechnificent! (Bussen vertrekken vanaf de aula, maar je kunt ook met de trein en metro E naar Factory 010 waar het allemaal zal gebeuren! Dus Lift Up! En fix je kaartje!!)
The Right Song met Bestuur 150!
Eindelijk is het weer tijd voor de bezoeken aan de studieverenigingen en aangezien Gezelschap Leeghwater dit jaar de respectabele leeftijd van 150 jaar bereikt vond ik het wel zo belangrijk om hen bovenaan mijn planning te zetten, want waar een bijzonder Lustrum plaatsvindt, daar zijn meestal ook bijzondere items!
Door mijn volle planning was het me dit jaar niet gelukt om de Ontwerpwedstrijd te bezoeken, hierdoor had ik ook geen idee wie de EPPO's van het 150e Bestuur zouden zijn. Gaandeweg ontdekte ik wel al iets meer over wie de olifanten van Bestuur 150 zijn.
De portretten van het 150e Bestuur kwamen stapsgewijs online en twee van die portretten bleven me bezig houden. Die nieuwe Commissaris Externe Betrekkingen... Volgens mij heb ik die eerder gezien! Is hij niet die BIT'ter die ook op de foto staat tijdens mijn bezoek aan de Baliedagen? (Zie het vorige verslag hierboven, de laatste foto.) Zijn zelfgeschreven stukje bevestigde mijn vermoeden. Hij was dezelfde! (Alleen, in tegenstelling tot de Penningmeester van 149 die ook BIT geweest is, maakte deze een aanzienlijk minder terroristische eerste indruk.) Maar ook de Mechnificent foto die boven de foto van de Baliedagen staat hield me bezig. De nieuwe Commissaris Voorlichting heeft een bijzondere achternaam en ik meende me te herinneren dat ik bij Mechnificent ook te maken had met een Voorzitter met een bijzondere achternaam. Een beetje research (De foto van de Ontwerpwedstrijd op de Facebook van Leeghwater) wees al snel uit dat de Voorzitter van Mechnificent en de Commissaris Voorlichting van Bestuur 150 dezelfde persoon zijn.
Goed, twee Undercover Bestuurders ontmaskerd, nog 6 olifanten over!
De dagen voorafgaand aan het bezoek heb ik de portretten diverse keren bekeken en ik was dan ook benieuwd of mijn indrukken met de werkelijke personen zouden kloppen!
Op 19 september stapte ik 3mE binnen en volledig volgens mijn favoriete Leeghwater-voorbereiding liep ik het kantoor binnen waar een relatieve rust heerste. Master was druk in overleg met zijn voorganger, het bureau van Bachelor was leeg net als dat van Externe Betrekkingen. De Penningmeester zat een beetje weggestopt, de werkplek van Adelwald was nu een echt funtionele werkplek geworden voor de 8e Bestuurder, Commissaris Voorlichting zat druk te bellen. De Voorzitter en Secretaris waren de personen die me direct doorhadden. 'Hoi, welkom! Goed dat het je toch nog gelukt is om eerder te komen!' aldus de Secretaris. (Het bezoek had om 14:00 plaats moeten vinden maar op maandag namiddag bereikte me het bericht dat veel Bestuursolifanten dan een afspraak zouden hebben, dus het zou handiger zijn als ik eerder kwam) Nou, ik heb wel een nieuw looprecord behaald denk ik, maar ik ben er!
Galant als de Voorzitter is dook hij direct richting de koelkast om een verkoelend drankje voor me op te zoeken waarna hij zich aan me kwam voorstellen. Hij is de enige die nu nog steeds geen portret en tekst op de Bestuurspagina heeft staan, dus van hem had ik me nog helemaal geen beeld kunnen vormen. 'Dat moet ik inderdaad nog doen!' zei hij lachend. Ach ja, dat is natuurlijk met opzet om het beste voor het laatste te bewaren toch? 'Nou dankjewel!' aldus de Voorzitter. Ik op mijn beurt zat vol vragen over het Lustrum. Ik had een opvallende das gespot, hoe zat dat?
De Voorzitter liep direct terug naar zijn bureau zodat hij het kon laten zien en me alles kon uitleggen. 'Eens even zien waar die is hoor... Ik heb een talent voor zaken goed verstoppen, met als gevolg dat ik het zelf ook niet altijd meer kan vinden!' aldus de Voorzitter die me een stralende lach toewierp waarop de Secretaris me toevertrouwde dat dit al de derde das in korte tijd was.
Intussen passeerde de 8e Bestuurder die formeel bekend is als de Commissaris Lustrum. Hij zal zich dit jaar gaan inzetten voor alle bijzondere promo, gadgets en gebeurtenissen die er zullen komen ter gelegenheid van het 150 jarig bestaan van Leeghwater. Speciaal voor mij had hij alle beschikbare Lustrumgadgets (er komt nog veel meer!!) voor me opgezocht evenals twee edities van de Slurf. 'We zijn van 5 edities teruggegaan naar 4, dus om die reden is er nu ook geen 5e editie. Binnenkort komt de 1e van de nieuwe jaargang!' legde de Secretaris me uit terwijl ik even naar de items keek die ik had gekregen. Een dobbelsteen, een kaartspel en een (maak je eigen) VR-bril! Natuurlijk volgde er ook nog het prachtige Jaarboek (Waar mijn geliefde Penningmeester 149 de QQ van was) Gelagerd.
Als dank schudde ik de Commissaris Lustrum de hand die al direct erg verlegen op me overkwam. Niet wat ik had verwacht toen ik zijn portret zag.
De Voorzitter had intussen zijn das gevonden en kwam er mee naar mij toe terwijl ik vroeg of ik zelf ook een Lustrumdas kon krijgen in navolging van mijn das ter ere van het 140 jarig bestaan. Hij liep dichterbij en strekte zijn arm al uit om me de das over te dragen zodat ik deze even kon bekijken en ik had mijn arm al uitgestrekt om deze aan te pakken. Op dat moment gebeurde er echter iets totaal onverwachts.
'Hee Voorzitter!!! We gaan GEEN dassen weggeven hoor!!' klonk er op luide toon.
Wie dat gezegd had? Diezelfde Commissaris Lustrum die eerder nog zo verlegen overkwam!
'Nee, maar wellicht wel na het Lustrum!' reageerde de Voorzitter op zijn beurt met een geheimzinnig lachje.
Ik was zo verbijsterd van die interruptie dat ik volledig vergat dat ik die das wilde zien.
Intussen kwamen er nog meer interrupties in de vorm van de Penningmeester die even hallo kwam zeggen en ook de Commissaris Voorlichting volgde dat voorbeeld.
Normaal hebben Bestuurders mij altijd te pakken met 'We hebben elkaar al eens eerder gezien!' maar nu was het voor een keer andersom. 'Wauw, dat je me nog herkent! Je bent een van de weinigen!' aldus de Commissaris Voorlichting die naar zijn haar (of het gebrek daaraan) wees. Hij had een flinke bos met leuke krullen toen we elkaar met het Mechnificent bezoek zagen en daar is nu niet veel meer van over. 'Ach, het is maar haar, dat groeit wel weer aan!' zei de Secretaris droog. Maar al snel moest de Penningmeester de telefoon aannemen en ook de Commissaris Voorlichting moest weer terug naar zijn werkplek waarop de Voorzitter opnieuw de kans zag om met zijn das naar me toe te lopen. 'Zoals je ziet staat hier de hexagon Olifant op en het hexagon komt ook weer terug in het diagonaalstrepen van de das' aldus de Voorzitter.
Ja, ik had al direct door dat jullie een heel ander soort das hadden en was dan ook benieuwd hoe dat zat! Vervolgens wendde ik me tot de Secretaris en vroeg aan haar of ze ook echt Lustrumchokers hadden. 'Ja, ook voor de meiden hebben we dit jaar Lustrumchokers!' bevestigde ze waarop ik natuurlijk wel moest vragen waarom ze niet voor een Lustrum (shine-item) sjaaltje hadden gekozen, aangezien deze zo mogelijk nog specialer is. Op Bestuursniveau is het logisch dat de choker gehandhaafd wordt aangezien Leeghwater natuurlijk de oudste vereniging is en de choker uitstekend in de verschijningsvorm past, maar die sjaaltjes vind ik toch wel iets bijzonders. 'Voor de eenheid is er gekozen voor een choker!' verklaarde de Secretaris waarop de Voorzitter voorstelde om er een op te duiken in het aquarium.
Intussen herinnerde ik me nog een andere dringende dassenvraag, want tijdens mijn Mechnificentbezoek was mijn oog gevallen op een paarse Leeghwaterdas, maar waar was die nou van?
Uit het niets dook de Commissaris Lustrum weer op en die wist het antwoord wel! 'Dat was de eerste Leeghwaterdas, maar die was verkeerd én paars!'
Net toen ik daar een opmerking over wilde maken viel mijn oog op iemand die geheimzinnig rondschuifelde bij het bureau van de Commissaris Externe Betrekkingen.
Oh kom op... Dat was niet de afspraak! De Penningmeester van 149 is nog niet afgetreden of hij is er alweer! 'Maar hij is toch een leuke vent?' zei de Voorzitter lachend terwijl de Secretaris terugkeerde met een kersenrode choker in dezelfde stijl als die ik eerder bij de Voorzitter op zijn das zag.
Opeens werd me iets duidelijk. Ik heb van een dame in jaar 146 de Lustrumdas van het 140 jarig bestaan gekregen en deze is rood. Ik dacht dat dit was omdat dat de Lustrumkleur was van dat jaar maar dat zit dus anders! Tijdens een Lustrumjaar heeft het Bestuur een Lustrumdas in groen en krijgen de commissieleden een Lustrumdas in rood. Omdat ik in jaar 145 niet ben langsgeweest heb ik dit toen niet ontdekt, waardoor de realisatie nu pas kwam! (in combinatie met een research op de Leeghwatersite, na afloop van het bezoek) Ik pakte de choker van de Secretaris aan terwijl ze me vertelde dat ze met opzet voor de 'ouderwetste' dubbele choker hebben gekozen (die je overigens ook prima als een shine-item sjaaltje los zou kunnen dragen) en keek toen naar de Penningmeester van 149. Dat is toch wat hè... Ik ben al sinds 148 bezig met het shine-item sjaaltje en nu krijg ik de Lustrumchoker in rood voor de neus van de Penningmeester van 149 overgedragen! Ik vertelde de Voorzitter al direct hoe blij ik met dit Olifantastische geschenk ben en dat zowel de Voorzitter als de Secretaris nu al met een been op een Predicaat Legendarisch staan. (Dit is de hoogst haalbare prijs die ik in een jaar uitreik, als ik die al uitreik.) Als ik voor het einde van dit jaar het shine-item sjaaltje zou bemachtigen dan hebben beide Olifanten die prijs al binnen!
Terwijl ik bezig was met de dubbele choker op zijn plek te manouvreren (best een uitdaging als je nog nooit eerder zo'n choker hebt gehad) passeerde de Commissaris Externe Betrekkingen die totaal niet verbaasd leek te zijn dat ik er was. 'Hee hoi! Ik ben Commissaris Externe Betrekkingen' aldus hem.
Ha, jou ken ik nog van de Baliedagen!
'Ja, dat weet ik nog wel!' antwoordde hij. Tja, ik had toen nog geen idee dat jij een Olifant was! 'Maar toen was ik dat ook nog niet!' reageerde hij waarop ik wel even moest lachen. Zodra je begint aan Werktuigbouwkunde en lid wordt bij Leeghwater ben je Olifant hoor!
'Oh, ja... NATUURLIJK was ik toen al Olifant!' pareerde de Commissaris Externe Betrekkingen soepel.
Commissaris Lustrum liep ook voorbij en toen hij de choker zag hangen reageerde hij al meteen 'Ga je Commissie doen Sabien?'
Ach, ik heb Mechnificent al 3 keer ondersteund met promo, dus ik beschouw mezelf nog steeds als de Mechnificent Bonusfant!
De Voorzitter was heel even weggelopen en toen werd ik door de Commissaris PR van de Lustrumcommissie op mijn schouder getikt met de vraag of ik wellicht ook naar het Leeghwater Techniek Festival op 28 september zou komen.
Ik had het al cursief in mijn agenda gezet. Ik vond het wel het overwegen waard maar ik was nog niet helemaal overtuigd waarom ik erbij moest zijn.
'Nou, het wordt een heel leuk interactief festival! Je kunt met je drankje in je hand gaan loungen, met drones vliegen, kijken naar een enorme kraan, kennismaken met bedrijven en dat allemaal in een leuke sfeer! Kortom, dat wil je niet missen!' aldus de enthousiaste Commissaris PR die ook al direct een flyer van het Festival bij de hand had. 'Dus, kom je ook?' voegde hij er hoopvol aan toe.
Ik ben erbij! 'Leuk! Tot volgende week dan!' waarna de Commissaris PR er weer vandoor ging en ik nog even met de Voorzitter kon praten over mijn hobby, mijn geschiedenis met Leeghwater (Mr. Sunshine ook niet te vergeten, ik zag de Secretaris al een blik op de Voorzitter werpen toen ik dat liet vallen en ik denk zelf ook dat ik hem de allerbeste Mr. Sunshine van Bestuur 150 vind!) en toen vertelde de Voorzitter op zijn beurt dat ik zijn huisvlag op de foto had gezet en die foto had ik later weer naar NOS op 3 gestuurd zodat die de foto bij mijn interview daar konden voegen. Uhmm, Welke vlag? vroeg ik dan ook, want ik had er meerde. 'Residentie Postzicht!' verklaarde de Voorzitter.
Ahh ja, dat is inderdaad wel een bekende vlag ja!
Kortom, ik zou wel uren met deze leuke Voorzitter kunnen praten, maar 14:00 kwam gaandeweg steeds dichterbij dus diverse Bestuurs Olifanten zouden weldra afspraken hebben.
'Ja, laten we een foto maken!' reageerde de Voorzitter enthousiast toen ik mijn camera tevoorschijn haalde.
Hij riep de aanwezige Bestuurders bijeen terwijl ik de Penningmeester van 149 maar gelijk tackelde om de foto te maken. (Ik kon mijn lachen niet echt inhouden toen bleek dat uitgerekend hij deze foto moest maken) Hij maakte twee foto's waarna de Voorzitter het ook nog wel een goed idee vond om nog een foto te maken van de Penningmeester van 149 en mij. 'Nee, die tijd is wel geweest vind je ook niet? We hebben al zoveel foto's samen!' aldus hem.
Inderdaad, de nieuwe generatie is nu wel aan de beurt hè? Al denk ik dat wij elkaar nog veelvuldig zullen treffen!
'Ik denk volgende week alweer, want ik ben ook op het festival!' aldus de Penningmeester van 149. Die photobomb-foto zal hem altijd blijven achtervolgen, maar ik ben ook wel blij dat hij er nog steeds is. Hij pakte zijn tas bijeen want er moest weer college gevolgd worden, maar ik zou hem in dit geval wel (Historisch!! Dit is nog nooit eerder gebeurd!) een knuffel ter afscheid geven.
Daarna ging ik mijn Olifantastische spullen maar eens in mijn tas doen al hield ik de mooie choker wel om, zo blij als ik ermee ben. 'Nou Sabien, goed dat je er was en ik zie je volgende week!' aldus de Voorzitter terwijl hij zijn arm al uitstrekte om me een hand te geven.
Ik op mijn beurt liep hem echter tegemoet met twee uitgestrekte armen 'Hahaha kom hier dan!' aldus de Voorzitter waarop hier een Olifantenknuffel uit kwam.
Wat een geweldige eerste kennismaking en volgende week zie ik ze alweer! Mijn inschattingen op de portretten klopten echter niet van iedereen heb ik al gemerkt. Mijn grote favoriet is met stip op 1 de Voorzitter, gevolgd door de Commissaris Externe Betrekkingen en Commissaris Voorlichting. Kanshebber voor Partner in Crime is zonder meer de Secretaris. Volgend bezoek meer!
Januaribezoek (10 januari)
Iets te laat (door een fotosessie met TG op locatie) stapte ik 3mE binnen en aangezien ik met de TG Bestuurders was meegelift waren er nog wat extra items bij gekomen die ik nog niet allemaal in mijn tas had gedaan. Voordat ik dus koers zou zetten richting het Leeghwaterkantoor stopte ik heel even bij het eerste de beste tafeltje dat ik zag om die laatste items op te ruimen en om natuurlijk het juiste liedje (Tiësto’s The Right Song, dat kan niet missen!) op te zetten.
Eerder die dag werd ik nog vreemd aangekeken op de VSV aangezien ik daar met de Lustrumchoker van Leeghwater binnen kwam lopen. ‘Wat heb je nou om je nek?? Een Olifant! Zo kun je hier toch niet binnenkomen!!’ reageerde de President van de VSV verbaasd. Ja, ik heb een Olifant om en niet zomaar!
Van Bestuur 146 heb ik namelijk de Lustrumdas van 140 gekregen (in kersenrood) en tijdens mijn vorige bezoek heb ik de Lustrumchoker van 150 gekregen (in kersenrood). Kortom, ik mis nog 1 verschijningsvorm in kersenrood die tussen 140 en 150 is uitgebracht en vandaag zou ik er zonder vrees voor gaan om die als aanvulling op de Mr. Sunshine foto te gaan krijgen (Ik mag immers de Bestuurspenning niet vasthouden dus dit zou het perfecte alternatief zijn….) en met een beetje geluk zou ik het zelfs wel mogen houden aangezien dit een van de cruciale items is die ik nog in mijn Leeghwatercollectie mis!
De Mr. Sunshinefoto zou echter niet gemaakt kunnen worden als ik mijn Lustrumchoker thuis zou laten, dus zonder enige twijfel was dit de enige choker die op die dag uit mijn kledingkast zou komen!
Terwijl The Right Song werd afgespeeld op mijn ipod liep ik richting het Leeghwaterkantoor en uiteraard zocht ik meteen naar de persoon die ik als Mr. Sunshine had uitgekozen, want het is natuurlijk wel te hopen dat die nu aanwezig is!
Maar het bleek helemaal goed te komen want hij was inderdaad de eerste die ik zag en hij was ook de eerste die mij zag! Ik heb het dan natuurlijk over onze Voorzitter!
‘Hee daar ben je! Wil je iets drinken? Koffie of thee?’ aldus onze altijd gastvrije Voorzitter.
Nou, een kopje thee is altijd goed! Voor ik erom kon vragen kwam de Voorzitter al met de theedoos aangelopen waar ik direct een zakje bosvruchtenthee uit haalde. In de tussentijd zag ik mooi de mogelijkheid om mijn Lustrumchoker weer tevoorschijn te halen aangezien er tijdens de afgelopen twee afspraken telkens een choker bovenop was gekomen!
Goed Voorzitter, ik ben blij dat jij er bent want ik moet je iets vertellen!
Ik heb jou genomineerd als Mr. Sunshine, maar daar moet ik wel een extra voorwerp bij hebben!
‘Ik heb om 4 uur een afspraak, dus voor die tijd kunnen we zeker een foto maken! Welk voorwerp bedoel je precies?’ aldus de Voorzitter.
Nou, ik heb van het 140 jarig bestaan de kersenrode das en van het 150 jarig bestaan de kersenrode choker… Er zit echter nog een voorwerp tussen dat ik nog mis en dat zou ik er graag bij hebben op de foto.
De Voorzitter reageerde dus met ‘Je bedoelt de das van het 145 jarig bestaan?’
Tja ik had eerder al begrepen dat die dassen echt volledig verdwenen waren dus ik wist al dat die niet zo kansrijk zou zijn. Nee, ik bedoel het sjaaltje.
Op dat moment reageerden zowel de Secretaris als de Commissaris Onderwijs Bachelor.
De Secretaris had ooit een hele lade vol, vertelde ze, maar de Olifantendames weten haar natuurlijk te vinden als ze een sjaaltje nodig hebben en het dan net niet bij zich hebben. (Vergelijk het maar met pennen. Zo heb je een kopje vol met pennen en zo heb je er geen een meer!) ‘Ook in de kelder zijn ze niet meer, dus dat wordt even zoeken dan….’ Vervolgde de Secretaris.
Bachelor trok haar lade vervolgens open en had er al direct een te pakken. ‘Kijk eens! Hier heb ik er een!’ ‘Nou, dat is nog eens snel opgelost!’ reageerde de Voorzitter vrolijk.
De Secretaris was intussen druk bezig om de kerstkaart, de Slurf en de nieuwste Leeghwater Lustrumitems op te duiken terwijl de Voorzitter me een klein inkijkje in de Lustrumweek gaf. Een enorme Olifant bij de ingang van 3mE, lezingen van de boeiendste bedrijven, een lounge in de centrale hal vol met Olifanten…. ‘Eigenlijk had je er gewoon bij moeten zijn!’ besloot hij zijn verhaal.
Intussen had de Secretaris een klein bergje op haar bureau gebouwd met items die voor mij bedoeld waren. ‘Ik heb twee gloednieuwe edities van de Slurf voor je, de kerstkaart natuurlijk, maar ook de Leeghwater handschoenen en de Leeghwater kerstmuts!’ aldus de Secretaris.
Een lid dat juist was binnengewandeld had ook wel oren naar die mooie Leeghwater handschoenen en vroeg aan de Voorzitter of er nog meer waren.
Ik wilde juist mijn begroeting aan Le Monsieur maken toen ik hem niet op de plek zag staan waar hij normaal stond….
Ehh, WAAR is Le Monsieur heen?! ‘Kijk eens iets verder omhoog!’ merkte de Voorzitter op en tot mijn grote verbazing bleek het plankje van Le Monsieur weer terug te zijn op de plek waar het tot Bestuur 148 altijd heeft gehangen. (Daarna kwam er een kleine verbouwing in het kantoor met als gevolg dat het plankje verdween en Le Monsieur naar een andere plek vlakbij de Voorzitter verhuisde)
Nou goed Voorzitter, ik heb jou dus uitgekozen om Aspirant Mr. Sunshine te zijn en uiteraard kan er op Leeghwater geen Mr. Sunshine foto gemaakt worden zonder Le Monsieur. (De originele Mr. Sunshine was immers ook lid bij Leeghwater in zijn studententijd dus hij weet als geen ander hoe belangrijk Le Monsieur is. Zonder Le Monsieur geen Leeghwater! Zelf is hij weliswaar geen Bestuur geworden maar hij is wel een zeer actief commissielid geweest dus ook de grote waarde van kersenrood kent hij als geen ander.) De Voorzitter reageerde op zijn beurt dat hij zeer vereerd was om de uitverkoren Olifant van het 150e Bestuur te zijn en zou deze nominatie met trots gaan invullen. Alleen was hij dan wel weer zo lief om te zeggen dat hij waarschijnlijk gelijk zou spelen met de Penningmeester van 149. (Dat is niet te hopen voor hem want dan krijgt hij maar 3 stemmen…) ‘Een goeie vent is die Penningmeester van 149’ reageerde de Voorzitter al direct toen ik mijn grote vriend weer noemde. Tot mijn grote verbazing was die nu ook helemaal niet op het kantoor aanwezig. ‘Hij was hier vanochtend wel even, maar nu inderdaad niet… Best ongebruikelijk!’ aldus de Secretaris. Zelfs de President van de VSV had opgemerkt dat de Penningmeester van 149 niet was weg te slaan van het Leeghwaterkantoor. Over het algemeen is hij er ook altijd wel wanneer ik mijn bezoeken kom brengen, maar nu dus even niet!
De Voorzitter en Secretaris stonden beiden even na te denken over een originele plek (Want de foto moest natuurlijk wel aansluiten bij mijn thema en deze Mr. Sunshine In Another Light zetten) en uit eindelijk besloten we bij de Lustrumolifanten op de gang te gaan staan.
Juist op dat moment kwam de Commissaris Lustrum voorbij dus de Voorzitter vroeg hem al meteen of die even een foto wilde maken.
Net als de vorige keer bleek de Commissaris Lustrum vol verrassende reacties te zitten.
Ik draag mijn camera aan hem over en op het moment dat ik bijna de rode muur bereikt heb hoor ik ‘Hoi Sabine!’ (Volgens mij word je leven nooit saai als je de Commissaris Lustrum in je directe omgeving hebt zitten!) Hai Commissaris Lustrum!
‘Goed we gaan dus een foto maken…. Maar SABINE!!!! JE KUNT TOCH ZEKER NIET MET DIE ANDERE CHOKER OP DE FOTO!!!! HET IS EEN LUSTRUMJAAR DUS WE WILLEN ALLEEN MAAR LUSTRUMOLIFANTEN ZIEN HOOR!!!’ Aldus de Commissaris Lustrum. Dit heb ik natuurlijk eerder gezien toen de Voorzitter tijdens mijn vorige bezoek stond te vertellen over zijn Bestuursdas (en hoe vaak hij al een nieuwe moest hebben omdat hij de vorige te goed verstopt had) en de ogenschijnlijk stille en schattige Commissaris Lustrum prompt veranderde in een niet mis te verstane Olifant die toeterde ‘WE GAAN GEEN BESTUURSDASSEN WEGGEVEN HOOR!!’ en de Voorzitter dan droog antwoordde ‘Nog niet… Misschien aan het eind van het jaar!’ Kortom, ik was er nu niet zo heel verbaasd meer over want ik weet inmiddels dat de Commissaris Lustrum verrassend uit de hoek kan komen, desondanks wist ik niet zo goed wat ik nu met mijn plan moest.
De Commissaris Lustrum zou geen enkele foto maken zolang het sjaaltje nog prominent in beeld was, want het enige dat we nu willen zien is de Hexagon Lustrumolifant! Kortom, ik maak mijn jasje los en stop het sjaaltje daaronder zodat hij niet meer opvalt.
‘Kijk, dat is al veel beter! Lachen!’ aldus de Commissaris Lustrum.
De Secretaris was met Le Monsieur meegelopen en zij zou zich achter de Voorzitter verstoppen zodat je Le Monsieur prominent in beeld zou zien en je nooit zou kunnen bedenken dat zijn wachter vlakbij is. (Vergelijk het met het koningshuis. De wachters zijn dichterbij dan je denkt maar ze vallen lang niet altijd op!)
De Commissaris Lustrum had een foto gemaakt en hij was er van overtuigd dat die ene foto de perfecte foto was. De foto werd door de Voorzitter goedgekeurd en ik vond de foto zelf ook een goede mate van In Another Light hebben dus de foto was een blijver.
Natuurlijk zouden we ook nog een foto maken met de aanwezige Bestuurders.
Net als het vorige bezoek ontbraken er nu ook weer enkele Olifanten, maar dat waren in dit geval Olifanten die tijdens mijn vorige bezoek wel op de foto hadden gestaan, dus zo was het plaatje toch aardig compleet!
Normaal gezien zouden we het bezoek nu afronden met een lekker Fantje, maar door mijn ontstoken kaakgewricht zit ik aan de zware pijnstillers met als gevolg dat een Fantje nu even niet mag. Ter compensatie kwam de Secretaris met iets anders leuks. ‘Aangezien je toch zoveel spullen hebt, heb ik wel een goede tas voor je om het in te vervoeren!’ zei ze vrolijk terwijl ze met een Olifantastisch mooi Lustrumtasje aan kwam lopen.
De Voorzitter en ik spraken af dat we elkaar weer zouden zien tijdens het Pré Mechnificentbezoek. (GELUKKIG dat Mechnificent wel door gaat! Dit jaar is er geen N8W8 op Virgiel en dit jaar is er ook al geen Airbase op de VSV!) Het sjaaltje hing nog altijd vrolijk om mijn nek en het was duidelijk dat die daar ook mocht blijven en zoals ik in mijn vorige verslag al had aangegeven ‘There’s just 1 thing I need….’ En als ik dat mocht krijgen dan staat daar direct een Predicaat Legendarisch tegenover. (De hoogste prijs die ik in een jaar uitreik. Als ik hem al uitreik dan zijn het maximaal 2 personen die deze prijs in een jaar mogen ontvangen) Het is dus voor het eerst ooit dat ik een Predicaat Legendarisch aan een voltallig Bestuur overdraag! (Oké als ik hem zou moeten specificeren op betrokken personen zijn het de Voorzitter, Secretaris en de Commissaris Onderwijs Bachelor die hem zouden krijgen maar aangezien alle 8 -mijn geluksgetal- Bestuursolifanten er aan bijgedragen hebben krijgt het volledige 150e Bestuur de toewijzing!)
De Voorzitter moest weg want zijn afspraak was gearriveerd dus voor mij werd het ook al een beetje tijd om mijn spullen weer bijeen te zoeken en verder te gaan.
De Secretaris vertelde me wanneer Mechnifent zou zijn en dat ze mijn mailtje voor dat bezoek wel tegemoet zou zien, kortom… Met dat Pré Mechnificentbezoek komt het wel goed!
Dit was een zeer geslaagd bezoek en ik verheug me nu al enorm op het Pré Mechnificentbezoek! (Al moet de Commissaris Voorlichting er dan eigenlijk ook wel bij zijn…. Hij was immers vorig jaar onderdeel van de Mechnificentcommissie!)
Mechnificent Meeting (14 februari)
Op deze ietwat onhandige datum (het was nu eenmaal ook gewoon een woensdag hè…) was ik weer bij Gezelschap Leeghwater te vinden voor de jaarlijkse Mechnificent Meeting! Of het nu komt door het 30e Lustrum of gewoon omdat deze Mechnificent commissie de allerleukste is… Dit jaar zou de volledige commissie op het Leeghwaterkantoor aanwezig zijn!
Toen ik aankwam met mijn Leeghwaterliedje op mijn oren (The Right Song! Want je weet nooit of de Penningmeester van 149 in de buurt is… Gelukkig niet toen ik binnenkwam!) had ik al direct mijn Guideline tevoorschijn gehaald want ik hield er al sterk rekening mee dat de Commissaris Lustrum me op mijn kop zou geven dat ik geen olifant om mijn nek zou dragen. (Nu ik mijn Vaste Themaitems heb zal ik niet afwijken van die items. Dat wil dus zeggen dat welke studievereniging ik ook bezoek, ik toch de paars-witte choker van Het RSG zal dragen, tenzij er zo’n uitzonderlijke situatie is dat ik gewoonweg niet anders kan dan mijn verenigingsvoorwerp erbij te pakken. Ik ben echter nog bezig met een plannetje, waardoor het beiden zou kunnen, maar wegens een latere verstoring door de Penningmeester van 149 kon ik daar niet meer over beginnen. Ook heb ik -Voorzitter!!!- toch nog twee rode dassen van het 145 jarig bestaan van Leeghwater gespot bij het bord met de Olifant. Dus misschien is die aanvulling toch nog mogelijk?) De Voorzitter zag me direct en hij kwam al meteen vrolijk naar me toe. Vlak naast me stond de Commissaris Lustrum (Al is hij nu meer Commissaris eenarm…) maar hij stond zo druk met iemand anders te praten dat hij de choker dus niet zag en ik mijn plan dus ook niet hoefde uit te voeren.
De Voorzitter had me inmiddels bereikt en het viel me op dat hij compleet in pak was! (Dat was dan wel een positief dingetje voor de datum van vandaag! Ik ben dol op mannen in pak!) Ik rukte direct het Predicaat Legendarisch uit de Guideline en droeg hem over aan de Voorzitter met de woorden dat ik nu een van de hoogste prijzen aan hem kon overdragen en dat dit uitzonderlijk is aangezien ik per academisch jaar hoogstens 1 of 2x zo’n Predicaat Legendarisch overdraag en meestal is dat Predicaat dan ook nog op persoonlijk niveau en niet op verenigingsniveau. Het gehele 150e heeft er echter aan bijgedragen dat ik naast de das van het 140 jarig bestaan, de ledendas en de choker van het 150 jarig bestaan ook het sjaaltje heb mogen ontvangen. Alle drie de verschijningsvormen binnen Leeghwater in een dwarsdoorsnede van 2010-2017 zijn nu in mijn verzameling aanwezig en aangezien dat sjaaltje een strijd is geweest die twee jaar geduurd heeft vind ik dat wel een buitengewoon eervolle vermelding op het niveau Legendarisch waard! ‘Wow, maar 2 per jaar! Ik ben enorm vereerd!’ zei de Voorzitter die ondanks mijn aankondiging in het vorige verslag compleet verrast werd met deze prijs.
Uiteraard moest daar ook nog wel even een officiële overdrachtsfoto van gemaakt worden, dus de Commissaris Logistiek I van Mechnificent sprong al meteen op om die foto van ons te kunnen maken!
‘Verder wens ik je heel erg veel plezier met Mechnificent en we zien elkaar snel weer!’ aldus de Voorzitter die duidelijk in pak zat wegens een afspraak, waarna ik door de Mechnificentcommissie werd meegenomen naar de welbekende bank. (Hier worden tegenwoordig altijd de Mechnificentfoto’s gemaakt!)
Van een van de commissieleden kreeg ik een kopje thee overgedragen maar omdat iedereen al was gaan zitten was het voor mij nog wel een uitdaging om een plekje te kunnen vinden op deze bank.
De Commissaris Logistiek II bewees al snel dat hij zijn functie waardig is want hij klopte op het middelste stukje van de bank en zei ‘Kom gezellig tussen ons in zitten!’ (Toen zat ik dus precies onder die dassen waarop ik dus de twee rode Lustrumdassen van het 145e Verenigingsjaar ontdekte.)
Het is wel erg grappig want een dag eerder had ik bij een studentenvereniging te maken met diverse look-a-likes in het Bestuur en ook hier ontdekte ik er enkelen… Commissaris Logistiek II doet me denken aan een combinatie van de huidige Voorzitter en de Commissaris Onderwijs Master van 148. De Mechnificent Voorzitter doet me dan weer vaag denken aan de Commissaris Onderwijs Bachelor van 147 en dan hebben we de Mechnificent Secretaris en die deed me dan weer vaag denken aan de Commissaris Externe Betrekkingen van 149! Al snel kwamen alle verhalen over Mechnificent op gang. Screw it… Let’s go nuts! Het is niet bepaald het meest makkelijk bekkende thema dat er is, maar het trekt wel de aandacht! Ook de line up is zeker niet verkeerd want naast onze grote vriend DJ-PJ zal ook de enige echte (Het antwoord op je vraag is…. JA! JA! JA! JA! JA!) Bizzey op het podium van Mechnificent staan! Je kent hem van Yellow (motherf*cking) Claw en dus van de hit JA! Sowieso voel ik wel een band met Bizzey aangezien zijn eerste solo album op mijn verjaardag zal verschijnen!
Uiteraard was de commissie ook wel nieuwsgierig naar mijn hobbyverhaal en mijn band met Leeghwater. Zelf vond ik het heel erg leuk dat de Mechnificent Voorzitter al een aantal jaren een trouwe fan en volger van mijn facebookpagina is. Bij de Commissaris Logistiek II kreeg ik de indruk dat hij niet had verwacht dat dit zo’n leuke meeting zou worden en dat hij achteraf wel spijt had dat hij niet zo’n roos had geregeld. (Hij heeft wel 3x gezegd waar de bussen van Mechnificent zouden stoppen en de derde keer voegde hij daar nog aan toe ‘En mocht het last minute toch veranderen dan zal ik hoogstpersoonlijk bij de Christiaan Huygensweg gaan staan om je daar op te halen!’ Kortom, die vindt mijn betrokkenheid bij Mechnificent wel waardevol) Waar ik met 147 en 148 werd geplaagd door de griep gebeurde het met 149 dat ik eerst strandde op Station Hoofddorp en toen ik eenmaal in Delft was kon ik de bussen naar Mechnificent niet vinden omdat die last minute verplaatst waren, met als gevolg dat ik Mechnificent weer niet kon bereiken. Ook dit jaar is mijn aanwezigheid zeer onzeker omdat ik een borrel met TG heb, het ook Virgieldies is en ik de dag daarna een vroege rijles heb… Neemt natuurlijk niet weg dat je dit jaar geen N8W8 hebt, geen Airbase en dat LAB-dance (sorry TG!) en BK Beats toch niet zo next level zijn als wat Mechnificent is. Dus als je wel kan en je het beste feest van dit jaar niet wil missen, dan moet je hier gewoon bij zijn!
De Mechnificent Voorzitter zat juist te vertellen over een leuk commissieuitje toen de QQ’er van Mechnificent, de Penningmeester, met een poster aan kwam zetten. ‘Kijk! Dit heb ik gemaakt!’ zei hij vrolijk terwijl hij de poster met ‘Nog 14 dagen tot Mechnificent!’ omhoog hield. ‘Dat valt niet echt op hè…’ zei de Commissaris Promo kritisch. De gehele tekst stond namelijk bovenin de poster en dat is inderdaad niet echt opvallend!
De Voorzitter vroeg zich af of de Penningmeester dit met Indesign had gedaan maar het bleek Photoshop.
‘Tja, ik vind dat dit nog niet goed genoeg is hoor!’ voegde de Mechnificent Penningmeester toe. De Penningmeester kon dan ook weinig anders dan terugkeren naar zijn bureau om een tweede poging te wagen. (Dat vind ik eigenlijk wel opmerkelijk. De Penningmeester van 148 en van 150 zijn QQ van Mechnificent. Volgens mij was ook de Penningmeester van 147 QQ van Mechnificent, al weet ik dat niet zeker… Het is dan best opmerkelijk dat mijn grote vriend van 149 NIET de QQ was, maar dat het toen opeens de Commissaris Externe Betrekkingen was!)
We wisten uit eindelijk ruim 1,5 uur vol te praten toen de Mechnificent Voorzitter zich realiseerde dat er nog wat dingen moesten gebeuren, dus hij stelde een leuke foto voor.
Juist op dat moment kwam de Penningmeester terug met een nieuwe poster die hij op mijn meest favoriete manier heeft gemaakt. (Ik gebruik Paint voor mijn thema’s en kan dit programma dan ook enorm waarderen! Paint is het antwoord op alles zou ik zeggen!) Deze poster was aanzienlijk beter gelukt aangezien het getal 14 nu een stuk duidelijker in beeld was. ‘Kijk, dat is het betere werk!’ merkte de Commissaris Promo dan ook op.
Er werd een fotograaf opgezocht en met zijn allen vonden we weer een leuke plek op de bank om zo wat foto’s te kunnen maken voor bij dit verslag! Naast de welbekende poster die je nu op alle aanplakplaatsen kunt spotten werd ook de gloednieuwe poster van de Penningmeester erbij gepakt, al vroeg hij zich wel even af of dit slim was omdat het misschien zou lijken dat het eeuwig 14 dagen tot Mechnificent zou blijven…
Nadat de foto’s waren goedgekeurd en er ook alvast een paar spoilerselfies waren geschoten gingen de commissieleden op zoek naar leuke gadgets om mee te nemen. Terwijl ze daarmee bezig waren gaf de Commissaris Promo aan dat ze iemand had gespot die ik vandaag absoluuuuuut NIET wilde zien!
Zodra mijn items dan ook waren overdragen (Waaronder een uniek ‘zakmes’ maar dan volledig nieuwe stijl! Natuurlijk was er Mechnificentpromo maar ook kreeg ik de Kalender, want die was ik de vorige keer vergeten.) was er geen tijd meer te verliezen. (De Commissaris Promo meldde er nog even bij dat de Penningmeester van 149 ook nog met een roos rondliep) Ik nam afscheid van iedereen en ging daarna met een noodvaart richting de uitgang van 3mE… Als dit een tekenfilmscène was geweest dan had mijn vlucht ongetwijfeld een stofwolk in de vorm van de hexagon olifant achtergelaten! Mechnificent belooft in ieder geval de beste editie ooit te worden! Met deze leuke mensen in de organisatie kan het sowieso niet anders dan geweldig worden! Zijn er nog kaarten te koop? Het antwoord op je vraag is JA! JA! JA! JA! Kortom, check snel de website van Mechnificent en zorg dat je erbij bent! Wie weet lukt het mij ook nog om erbij te zijn want Bizzey wil ik stiekem niet missen hoor!
Lieve Olifanten, zet ‘m op in de laatste drukke dagen en we zien elkaar in de Maassilo!!
Afrondingsbezoek (9 mei)
Op 9 mei was het tijd voor het afrondingsbezoek met Bestuur 150.
Toen ik het Leeghwaterkantoor binnenstapte overviel me al meteen een grote verbazing want het kantoor was compleet anders ingedeeld en het was kaal.
Zou het 149e Vakantiebestuur maximaal terror uitgehaald hebben toen 150 op vakantie was? (Met Terror Toby kun je immers alles verwachten!) De Secretaris legde me echter al meteen uit dat dit geen wraakactie van het Vakantiebestuur was maar dat het kwam omdat gebouwbeheer het kantoor opnieuw zou gaan verven. Dat plan was echter niet doorgegaan waardoor alles nu kaal en verplaatst was, maar eigenlijk voor niets.
‘Maar van de zomer gaat het alsnog gebeuren en dan komen er ook hele nieuwe bureaus!’ aldus haar.
De Voorzitter was intussen al bezig geweest met een kopje thee voor me te regelen en het Onderwijsduo was druk bezig met een mooi stukje voor mijn Logboek. (Met kleur… VEEL kleur!) Ik stelde in ieder geval al meteen een selfie met de Voorzitter voor aangezien hij Lijstduwer voor ORAS is. (Ik wist op dat moment nog niet wie de Lijstduwer voor Bèta was maar inmiddels weet ik dat dit Commissaris Voorlichting was. Die was er echter toch niet.) De Secretaris legde uit dat ik in ieder geval de Commissaris Lustrum miste aangezien die in een overleg zat. Ook de Commissaris Externe Betrekkingen zou ik niet gaan zien omdat die ziek naar huis was gegaan en ook het Onderwijsduo zou niet lang blijven aangezien er een visitatie op het programma stond. Toen de Voorzitter aan het schrijven was in mijn Logboek vroeg ik de Secretaris of het kon dat ik haar EPPO-Opvolger al gezien had. Twee dagen eerder had ik een heer met een roze olifant zien fietsen en die roze olifant leek verdacht veel op Belle. Maar aangezien ik zelf lopend was kon ik niet dichtbij genoeg komen om te achterhalen of dit inderdaad Belle was. Het enige dat de Secretaris erover kon zeggen was ‘Het zou kunnen!’
Voor de Slurf was ik nog wel iets te vroeg aangezien deze wat vertraging had opgelopen en nu pas bij de drukkerij lag. Kortom, er komt sowieso nog even een tussendoorbezoekje aan 3mE om deze nog even op te halen!
Daarnaast ben ik er op 20 juni ook weer bij… Dé ontwerpwedstrijd! Net als vorig jaar zal het spektakel ook dit jaar weer op de Markt plaats gaan vinden en het is uiteraard het uitgelezen moment om de EPPO’s te leren kennen! Voor nu zou ik in ieder geval al 1 EPPO gaan leren kennen die toevallig op het kantoor aan het werk was. Hij stelde zich voor als de EPPO Penningmeester en hij zou de fotograaf voor dit moment zijn.
Het resultaat werd een originele foto opstelling met de nummers 1 en 3 (Mannen) op rechts en de Secretaris en ik op links.
Daarna zou de EPPO Penningmeester er ook nog even voor zorgen dat er een goede foto met de Voorzitter en mij zou komen voor de ORAS-Fotoreeks!
Na deze foto’s werd het alweer tijd om verder te gaan aangezien ik om 15:25 bij de VSSD moest staan omdat ik rijles zou hebben. In ieder geval zullen er dit jaar nog wel wat leuke updates rondom Leeghwater gaan volgen!
Afsluitend Interval Leeghwater 150 (27 juni)
In een bijzonder drukke dagplanning had ik nog even een klein gaatje voor Leeghwater kunnen vinden. Tijdens de Ontwerpwedstrijd had ik de Commissaris Lustrum nog even kunnen spreken maar door de chaos op de Markt was ik niet lang gebleven. (Ik vond de Ontwerpwedstrijd aanzienlijk overzichtelijker toen deze nog op de Leeghwaterstraat gehouden werd.) Het concept van de wedstrijd was heel erg interessant (zo snel en accuraat als mogelijk containers van de ene kant naar de andere kant loodsen en stapelen. Hiervoor moesten de teams een kraan bouwen. Deze opdracht was geïnspireerd op de grote havens waar je ook van die containerkranen treft.) maar aangezien de indeling ietwat onoverzichtelijk was kon ik de teams nauwelijks in actie zien.
Toen ik aankwam op het kantoor viel me op dat het niet zo kaal meer was als tijdens mijn laatste bezoek. Diverse foto’s, schilderijen en andere memorabilia hadden weer een plekje gekregen. Toen de Commissaris Lustrum me zag aankomen liep hij direct naar me toe! ‘Leuk dat je nog even kon komen! De Secretaris was je net misgelopen op de Ontwerpwedstrijd!’ zei hij.
De Secretaris zat aan haar bureau en ze zei ‘Ja klopt, ik had nog speciaal een Slurf voor je meegebracht! Ik zal hem nu gelijk voor je pakken!’ en kort daarna kreeg ik de nieuwste Slurf overgedragen. Intussen was de Commissaris Lustrum al druk bezig om de drinkfles met fruitinfuser voor me op te zoeken (Die van mij is extra bijzonder. De opdruk is namelijk niet helemaal goed op de fles gekomen bij de productie waardoor mijn olifant standaard een extra streep heeft. Hierdoor zal ik nooit meer kunnen vergeten dat ik deze fles hoogstpersoonlijk van deze Commissaris Lustrum heb gekregen!) Naast deze mooie fles had de Commissaris Lustrum me ook al een Jeneverglaasje belooft. Fant smaakt nu eenmaal nog beter wanneer deze uit het juiste glaasje wordt gedronken!
Toen ik hem vervolgens vroeg om nog een stukje in mijn Logboek te schrijven (8 is mijn geluksgetal en de 8e Bestuur komt nu eenmaal maar 1x in de 5 jaar voor dus die mag zeker niet in het Logboek ontbreken!) bedacht hij zich opeens nog iets leuks. ‘Secretaris, hebben wij nog van die Lustrumboeken over?’ vroeg hij. Even later kreeg ik een mooi boekwerk overgedragen over de toekomst van Leeghwater en het werkveld. ‘Het vorige gedenkboek was volledig toegespitst op het verleden terwijl dit boek juist toekomstgericht is!’ aldus hem.
Daarna schreef hij even een kort stukje in het Logboek en was het tijd om afscheid te nemen.
De Commissaris Lustrum kwam niet stilletjes in mijn leven dus hij zou ook niet stilletjes vertrekken. Ik ben heel erg blij dat ik jou ook heb mogen leren kennen dit jaar! Wie weet nog eens tot in de toekomst!
Kennismaking met Bestuur 151 (16 oktober)
Het was weer tijd voor een Olifantastisch bezoekje aan het Leeghwaterkantoor! Een nieuw Bestuur, een nieuw Jaarboek en ook weer allerlei nieuwe mogelijkheden!
Mooi op tijd kwam ik binnen en werd ik al meteen hartelijk onthaald door de nieuwe Secretaris. Ook de nieuwe Penningmeester (Die ik al een paar keer had gezien, actieve Olifant als hij is) liep vrolijk door het kantoor. De Voorzitter zat druk in gesprek en de Commissaris Externe Betrekkingen liep aldoor heen en weer omdat hij zo samen met de Voorzitter op bezoek zou gaan bij een groot bedrijf. Ik kreeg van de Secretaris een glaasje limonade aangezien ik door mijn beperkte tijd niet echt van een kopje thee zou kunnen genieten. We bespreken de lopende zaken en zo kwam ik dus te weten dat aankomende vrijdag de technische uiting in de gracht voor 3mE onthuld zou gaan worden. Ik heb de technische uiting ook al kunnen zien maar hij was nog afgedekt met een zeil. Het enige wat voor mij meteen duidelijk was, was dat het een olifant moest zijn! De Secretaris zou de eer hebben om het water in te gaan en de technische uiting te mogen onthullen. De technische uiting is een geschenk van Leeghwater aan de universiteit ter ere van het 150 jarig bestaan en weldra mogen we er dus allemaal van gaan genieten!
Ook kwam er een beetje treurig nieuws. La Madame is namelijk een beetje gewond geraakt met dank aan Curius (mijn volgende afspraak.) Zoals de Secretaris met succes geleerd is, is dat je nooit je olifant los mag laten. Curius had echter geprobeerd La Madame te stelen met als gevolg dat La Madame nu een gebroken poot en een open wond in de buik heeft. ‘Kortom, zij moet binnenkort onder het mes om hersteld te worden. Je mag dus boos worden op Curius!’ aldus de Secretaris.
Le Monsieur is mij alom bekend. Hij straalt altijd met trots vanaf zijn plankje. La Madame heb ik ook al wel een paar keer gezien maar nu weet ik pas echt wie ze is.
Intussen was de Penningmeester druk op zoek naar wat mooie zaken die ik nog niet had. Juist op het moment dat hij de Lustrumpet (die ik bijzonder genoeg nog helemaal niet had!) voor me aan het zoeken was stapte de Commissaris Lustrum binnen. ‘Hee Sabine! Leuk je weer eens te zien!’ toen hij de pet vervolgens zag zei hij ‘Zo, dat was het 1e Lustrumgadget!’ tja, maar vreemd genoeg wel een Lustrumgadget dat ik nog niet had! Penningmeester to the rescue!
Natuurlijk peilde ik ook al even wie er de Olifantastische Mr. Sunshine van Bestuur 151 zou gaan worden. Als het aan de Secretaris ligt wordt het de Penningmeester! Volgend bezoek zullen we het gaan weten!
Uiteraard werd er ook nog een groepsfoto gemaakt. Voor de gelegenheid kwamen de Voorzitter en de Commissaris Externe Betrekkingen (mooi strak in pak!) ook op de foto staan en kreeg La Madame een ereplekje op de foto.
Het was een wat kort maar wel geslaagd bezoekje! Op naar de volgende!!
Januaribezoek (17 januari)
Op 17 januari was ik even kort bij Gezelschap Leeghwater te vinden voor het januaribezoek.
Aangezien het bezoek aan ID flink was uitgelopen en ik na Leeghwater nog twee afspraken had was het een kunst om het bezoek zo efficiënt als mogelijk in te delen. Gelukkig zijn Olifanten een kei in efficiënte afspraken.
De Secretaris ging direct op zoek naar de kerstkaart en de nieuwste uitgaven van De Slurf.
Onderwijs Master had op zijn beurt direct de allernieuwste kalender gevonden.
Terwijl deze items overgedragen werden kwamen er een aantal Olifanten uit de Vissenkom geslopen… Olifanten die me dolgraag wilden ontmoeten aangezien zij dit jaar verantwoordelijk zijn voor Mechnificent!
Het is alom bekend dat Mechnificent en ik onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn (ondanks dat het me nog nooit gelukt is een editie bij te wonen.) dus een academisch jaar is niet compleet zonder ontmoeting met deze Olifantastische Commissie!
Dit jaar wordt het nog makkelijker voor je gemaakt om bij Mechnificent te zijn aangezien het dit jaar bij Lijm & Cultuur gehouden wordt! (Eindelijk is Mechnificent weer thuis!) Hard gaan met Kav Verhouzer en alle stress loslaten op de fijne hitjes van Mia More en daarna tevreden je bed in rollen zonder dat er pendelbussen of treinen aan te pas te hoeven komen. Deze editie mag je ZEKER NIET MISSEN!!!
De Penningmeester is ook dit jaar weer de QQ’er van Mechnificent dus nu de vergadering toch al verstoord was, konden we hem ook meteen inzetten voor Mr. Sunshine.
Aangezien ik twee dagen eerder van een brug gevallen was konden we die foto niet in de standaardopstelling maken, maar Olifanten zijn naast efficiënt ook goed in originele plannen. Kortom, met wat passen en meten kwamen we tot een fantastische opstelling! (Wat ik alleen wel erg bijzonder vind is het feit dat Le Monsieur tijdens mijn bezoeken dit jaar nog geen enkele keer centraal stond. Voorgaande jaren was hij altijd hét middelpunt op de foto’s maar dit jaar is La Madame tot twee keer toe de grote hoofdrolspeelster geweest. Zou het komen omdat er dit jaar wel drie dames in het Bestuur zitten?) Diverse prominente Olifanten kregen een plekje op de foto. Zo droeg de Penningmeester La Madame en mocht ik de grootste Mammoet even dichtbij me hebben. Belle kreeg ook een mooi plekje en zelfs een Lustrumkunstwerk werd in de opstelling verwerkt.
Nadat de foto’s waren gemaakt kon de Penningmeester weer terug naar zijn vergadering (wel met de belofte aan de commissie dat ik snel nog eens terug zou komen zodat we een Mechnificent 2.0 foto kunnen gaan maken!) en ging ik verder naar mijn volgende afspraak.
Tot snel!
Mechnificent bezoek! (14 februari)
Op Valentijnsdag was ik terug voor een wat uitgebreider bezoek met de Mechnificentcommissie.
De vorige keer kwam ik immers midden in de vergadering dus erg veel tijd voor een goed gesprek was er niet!
Nogal een geluk dat ik al wist dat ik enkele weken later alweer een ronde over de Campus zou maken waardoor we alsnog voor de uitgebreidere herkansing konden gaan!
Op een zonnige 14 februari stapte ik de faculteit 3mE binnen en bij de hoekbank in het Leeghwaterkantoor was een verhoogde concentratie aan kersenrode shirts te zien, de leden van de Mechnificentcommissie!
‘Er moeten er nog een paar komen, maar superleuk dat je er bent!’ aldus de Voorzitter van de Mechnificent commissie.
De Commissaris Locatie vroeg me hoe het nu met mijn voet ging aangezien ik tijdens het laatste bezoek met een dikke enkel liep door een val.
Intussen was de Voorzitter bezig met mij van een kopje thee te voorzien dus Release the stress en geniet van Mechnificent! (Of althans van dit voorproefje!) Gelukkig was ik alweer heel wat beter te been maar als bonus had ik wel de griep gehad waar ik nu nog de vruchten van plukte in de vorm van een slechte stem. ‘Wil je een mandarijntje?’ vroeg de Commissaris Locatie meteen.
Er waren nu meer dan genoeg mandarijnen in huis aangezien de Mechnificentcommissie deze zou uitdelen als promoactie. Ik kon me zo voorstellen dat de TU studenten ook wel behoefte hadden aan wat extra vitamine C dus Mechnificent kwam als geroepen.
‘Kijk eens! Dan heb je ook meteen een flyer!’ aldus de Commissaris Locatie.
De Penningmeester ging op zijn beurt meteen op jacht naar de promo. Ik had immers nog geen enkele poster mee kunnen nemen aangezien het tijdens het laatste bezoek erg regenachtig weer was.
‘Wil je A1, A2 of A3?’ vroeg de Penningmeester. Waarom kiezen? Was daarop mijn antwoord.
Zo gezegd, zo gedaan kreeg ik alle vormen van promotiemateriaal overgedragen.
Naast de promo was ik ook erg benieuwd of de commissie al een klein tipje van de sluier kon oplichten. Waarom is deze Mechnificent beter dan alle anderen?
‘Sowieso is het een groot pluspunt dat we weer in Delft zitten. Je bent er zo en je bent ook zo weer terug!’ aldus de Secretaris.
‘De Pendelbussen waren inderdaad een groot frustratiepunt voor de bezoekers waardoor de kaartverkoop minder hard ging. Nu kun je met een paar koprollen in bed liggen!’ vulde de Voorzitter aan.
Ja, die pendelbussen weet ik nog wel…. Het jaar dat ik WEL zou komen liep het alsnog stuk.
Ik was op Hoofddorp gestrand na een cursus van het werk dus mijn beste vriendin was me komen redden. Ze had me nog net op tijd af kunnen zetten bij de Aula maar wat ik niet wist was dat de bussen toen naar de Stieltjesweg verplaatst waren. Kortom, ik ging onverrichter zaken terug naar huis.
Daar zouden we dit jaar geen enkel risico op kunnen lopen want Lijm & Cultuur is niet ver van de Aula!
Ja, die locatie is prachtig maar… er is toch zeker nog wel iets meer om te vertellen over deze editie? Iets wat je gezien MOET hebben?
‘Nou, we hebben dit jaar samengewerkt met het bedrijf Trekwerk. Zij regisseren shows en decors van grote festivals en dergelijken. Voor ons hebben ze een spectaculair decor met een geweldige airshow ontworpen en naar wat ik gehoord heb moet je die ECHT gezien hebben!’ aldus de Secretaris.
En, mogen jullie zelf ook even de lucht in?
‘Nee, die show wordt echt gedaan door getrainde professionals!’ aldus de Voorzitter.
De Commissaris Locatie had echter wel goede hoop dat hij het terrein even van een hoger punt zou mogen zien. Het credo werd dan ook snel ‘Release the stress but don’t release when you’re up in the air!’
De commissie heeft er enorm veel zin in om deze editie van Mechnificent neer te gaan zetten en de Voorzitter was ook erg tevreden over de stand van zaken rondom de kaartverkoop.
Juist op dat moment kwam er iemand het Leeghwaterkantoor binnen die heel graag een kaartje voor Mechnificent wilde kopen.
Iedereen heeft nu eenmaal wel eens te maken met een overschot aan stress en Mechnificent helpt je er met liefde van af!
Om het bezoek te bekronen wilden we wel nog wat betere foto’s maken. Het vorige bezoek had wat gezellige foto’s opgeleverd maar ze waren toch niet zó feestelijk als de voorgaande aankondigingen.
(De Commissie wist de eerste keer immers niet dat ik zou komen dus ze waren niet in commissieoutfit en de banner was niet in de buurt) Nu hadden we alle kans om het in te halen.
De Balie van het Leeghwaterkantoor was voorzien van een grote banner van Mechnificent. Ik stelde voor dat wij dan achter de balie zouden gaan staan zodat de banner goed zichtbaar zou zijn en de commissie er ook prominent op zou kunnen staan.
‘Goed gezien! Dat worden vast supergoede foto’s!’ reageerde de Penningmeester enthousiast.
‘We missen helaas opnieuw de Commissaris Promotie. De vorige keer was ze in het buitenland en nu is ze helaas ziek.’ Vertelde de Commissaris Locatie.
Hoewel ik haar dus helemaal niet heb kunnen ontmoeten was ze er in veel elementen toch bij. Het was immers haar promo die centraal stond op deze foto!
Na een paar foto’s met de commissie wilden we natuurlijk ook dat de QQ’er alias Mr. Sunshine er ook nog bij zou komen.
Zal je net zien dat hij klaarstaat in de opstelling en dat zijn telefoon dan gaat!
De eerste reeks foto’s leverde dan ook een bellende QQ’er op.
Zo snel gaven we het natuurlijk nog niet op… de tweede reeks leverde dan ook wel een mooie foto op!
Mechnificent moest weer aan de slag en de Penningmeester knoopte nog even een praatje over de lopende zaken aan.
Het zette me aan het denken en uit eindelijk besloot ik ad rem om de Mr. Sunshine foto toch over te doen. Wegens mijn enkel durfde ik het niet aan om me op te laten tillen tijdens mijn vorige bezoek. Inmiddels is de enkel niet pijnlijk meer, alleen de gescheurde pees op mijn voet laat nog wel eens van zich horen, maar ik durfde het toch aan om me op te laten tillen. (Had ik een maand eerder die gok genomen dan had ik daar wel spijt van gekregen dus ik ben blij dat het is gegaan hoe het is gegaan!)
De Penningmeester vond het een goed idee aangezien de eerste inzending toch echt geen Mr. Sunshine foto genoemd kon worden.
Het dynamische duo Voorzitter en Onderwijs Master werd daarom ook weer naar de Balie geroepen aangezien zij de achtergrond van de Versie 1 foto hadden verzorgd en dat zouden ze voor de Versie 2 foto wederom gaan doen.
‘Vorige foto was wel leuk maar nu moet het NOG BETER… Dus NOG MEER OLIFANTEN!!!’ aldus Onderwijs Master die van de ene kant van het kantoor naar de andere kant van het kantoor vloog om alle olifanten op te sporen. De Voorzitter deed hetzelfde al hoorde je hem eigenlijk niet.
‘NÓG MEER OLIFANTEN!!’ aldus Onderwijs Master nadat hij de setting even had bekeken en het nog te leeg vond.
Niemand dacht echter aan een fles Fant, dus gelukkig dat ik er ook nog rondliep!
De Penningmeester en Fant zijn immers onlosmakelijk met elkaar verbonden dus een Mr. Sunshine foto zonder fles Fant is onmogelijk!
‘Als jij nou deze parasol vasthoudt…’ aldus de Penningmeester die ook mee was gaan zoeken naar nog meer olifanten.
Intussen legde ik de prominentste olifanten op de Balie vast. Le Monsieur was niet op de Versie 1 foto gekomen en daar kon ik het eigenlijk helemaal niet mee eens zijn aangezien Le Monsieur de absolute schakel met de Originele Mr. Sunshine is. (Die was immers actief lid bij Leeghwater en als er iemand is die hem gekend moet hebben dan is het Le Monsieur!) Plus… Het is valentijnsdag en Le Monsieur is uiteraard mijn grote geheime liefde!
Naast Le Monsieur stond Le Mammoet die wel een plek op de Versie 1 foto had gekregen.
Aan de andere kant kregen de vrouwelijke prominenten hun plekje. La Madame en Belle.
‘Dit is de Marokkaanse Olifant trouwens, die hebben we tijdens onze Surfreis meegenomen!’ aldus de Penningmeester die met een nieuwe olifant in zijn handen stond.
Het dynamische duo was intussen aan het grote geschut begonnen. Oude Lustrumsculpturen en de politieolifant. Geen enkele olifant bleef op zijn plek.
‘Oh ik duik ook wel even in de gracht om de kunstzinnige uiting te pakken hoor!’ merkte Onderwijs Master op.
Ik ga mooi de Mekel niet in hoor! ‘Oh jaaa, dat had ook nog wel gekund! Ik heb hier nog twee waadpakken liggen!’ reageerde Onderwijs Master.
Logischerwijs kon hij de kunstzinnige uiting niet pakken maar je begrijpt het idee. Meer olifanten, meer beter!
‘Ik vind alleen dat we nog iets met die kasten moeten doen… het is zo grijs nu!’ aldus Onderwijs Master. (Hij kan altijd nog een fotografie regisseur worden als Werktuigbouwkundig Ingenieur het niet meer wordt….) De oplossing kwam in de vorm van het Olifantastische spandoek dat bij de vissenkom hing. ‘Wij gaan dan achter het spandoek staan en dan houden we hem omhoog!’ was de bijdrage van de Voorzitter.
Het resultaat was een correcte Mr. Sunshinefoto die sowieso indruk zal maken en lichtelijk intimiderend zal zijn voor de tegenstanders. Zie maar eens tegen zoveel Olifantenkracht in te gaan!
‘Ik ben benieuwd wat Onderwijs Bachelor van VvTP voor foto gaat maken! Laat hem deze foto maar zien, dan weet hij hoe hoog de lat ligt!’ lachte de Penningmeester.
Ik bedankte hem hartelijk voor de gastvrijheid rondom Mechnificent en deze leuke fotosessie. Het sterk ingekorte bezoek is vandaag volledig ingehaald!
Nog een paar dagen tot Mechnificent aanbreekt…. MIS HET NIET! Koop je kaartje nu het nog kan!
Kort bezoekje aan Leeghwater (2 mei)
Aangenzien de Secretaris me had verteld dat de meeste Bestuurders niet tijdens dit bezoek aanwezig zouden zijn ging ik er vanuit dat dit een erg kort bezoekje zou worden. Hierdoor had ik vrij krap gepland met een privéafspraak. Ik kwam immers alleen de nieuwe Slurf halen en that’s it.
Ik wist van de Secretaris dat de Commissaris Externe Betrekkingen vandaag jarig was maar aangezien ik tijdens de bezoeken dit jaar toch vooral met de Secretaris en de Penningmeester te maken had wist ik niet zo goed wat ik met deze informatie moest. Ik weet hoe hij heet, maar daar eindigt mijn kennis van deze man eigenlijk wel.
Ik kwam binnen op het Leeghwaterkantoor en het dynamische duo Voorzitter en Onderwijs Master kwamen direct heel enthousiast naar me toe. Ohjee… Er staat iets te gebeuren!
‘We hebben begrepen dat dit zomaar wel eens het laatste bezoekje van het jaar aan ons zou kunnen zijn dus we wilden er iets heel bijzonders van maken!’ aldus Master.
Vervolgens klonk het in koor door het kantoor ‘De Olifanten Challenge!’
Dat klinkt ingewikkeld… In mijn hoofd vlogen al direct allerlei scenario’s maar ik had totaal niet kunnen bedenken wat het zou worden. ‘We willen jou uitdagen voor de Olifanten Challenge om je laatste bezoek aan ons gedenkwaardig te maken!’ aldus de Voorzitter. ‘Weet je wat het is?’ vroeg Master.
Nee, ik hoor dit nu voor het eerst! Ik had er ook niet echt rekening mee gehouden dat ik een langer termijn nodig zou hebben dus ik heb niet heel veel tijd eigenlijk!
‘Dan gaan we er snel aan beginnen! Kijk, hier hebben we een rolkarretje en het idee is dat je de olifanten in het kantoor aanraakt. Je mag overal op klimmen en doen… Je mag alleen NIET op de vloer staan! Als je dit lukt krijg je een verrassingsgadgetpakket!’ aldus Master.
Aangezien ik beperkte tijd had werd de opdracht iets milder gemaakt en ging het om 15 olifanten, maar dat moest wel in minimaal drie verschillende hoeken! Ik heb het evenwichtsgevoel van een afgebroken baksteen dus dat beloofde nog wat!
Ik begon in de voormalige Secretarishoek waar ik onder andere de zeer bijzondere Marokkaanse Olifant wist aan te tikken. Vervolgens moest ik via het kopieerapparaat zien weg te komen om bij de balie te komen. De Mechnificentbanner bleek hier een zeer verdienstelijk hulpmiddel voor te zijn.
Het Hupje klonk door het kantoor en ik kreeg een Lustrumpet op mijn hoofd aangezien je de Olifanten Challenge wel in stijl moet doen!
Oké, verder richting de vissenkom en de snackhoek! De Mammoet bereiken lukte net niet maar onderweg volgden wel een aantal andere olifanten.
Zodra ik nummer 15 had aangetikt was het zaak om op het rolkarretje te blijven want ik moest op dezelfde wijze bij mijn prijs zien te komen! (Het was net een videospel, maar dan in het echt!) Dat lukte ook en even later was ik weliswaar oververhit maar wel blij op de tafel in de vissenkom gaan zitten, compleet met het gadgetpakket in handen! Het dynamische duo heeft enorm hun best gedaan om er unieke verzamelitems in te stoppen en dat is gelukt want niets uit dit pakket had ik al in mijn collectie!
‘Ja Sabine, nu kun je zeggen dat jij ook tot de illustere groep behoort die de Olifanten Challenge heeft voltooid! In vroeger tijden hoorde het bij het Leeghwater Curriculum maar inmiddels gebeurt het niet vaak meer!’ aldus Master.
Uiteraard, dankzij Master, werd dit bijzondere bliksembezoek bekroond met een foto met het dynamische duo, op het rolkarretje! Ook de jarige Externe Betrekkingen werd erbij gehaald… Want als je jarig bent kun je niet chagrijnig achter de computer zitten! Het was een enorme verrassing en een superleuk bezoek! Ik wil het dynamische duo enorm bedanken voor dit superleuke onthaal! Ook een shoutout naar de NuCo, want zij hebben me vol enthousiasme aangemoedigd tijdens deze challenge! Daarna moest ik wel echt gaan, maar met nieuwste Slurf en dit fraaie prijzenpakket kon ik wel stellen dat het bezoek meer dan geslaagd was!!
The Right Song -deel 2- and The Right One! (26 september)
Aangezien ik aanvankelijk als een woeste Olifantenstier over de tweede verdieping van 3mE was geraasd (iets met een incorrecte afspraak op een andere instantie) was ik een half uur eerder dan ik aanvankelijk had afgesproken met de Secretaris.
Sowieso popelde ik om langs te gaan want sinds mijn laatste bezoek was er ontzettend veel gebeurd. Nadat ik het Leeghwaterjaar glansrijk had afgesloten met de Olifantenchallenge kwam er namelijk het nieuws naar buiten dat er een gloednieuwe huisstijl zou komen. De welbekende olifant die zo’n 50 jaar alles van Leeghwater heeft gesierd (van vlaggen tot jaarboeken, van slurven tot constitutiekaarten en van dassen tot posters) mag namelijk met pensioen en hij zal worden opgevolgd door de Krulfant. Een soepele en elegante verschijning die wellicht eenvoudig tekenbaar lijkt, maar toch niet zo makkelijk is als hij lijkt!
Dat betekent dus ook…. Nieuwe dassen, nieuwe stijl kaarten maar ook… een nieuw sjaaltje!
Was ik zo blij dat ik het hele Right Song avontuur had afgerond… kon het hele proces nu weer van voren af aan beginnen! Want, om maar met de woorden van de laatste Commissaris Lustrum te spreken: ‘Je kunt natuurlijk niet met iets ouds blijven lopen als er iets helemaal nieuws is!’ Kortom, de inzet lag op voorhand al erg hoog voor dit bezoek. Overigens had ik nooit kunnen bedenken dat het bezoek zo bijzonder zou gaan worden!
Ietwat uitgeput door mijn eerdere razernij kwam ik aan bij het Leeghwater kantoor waar ik al gelijk vrolijk onthaald werd door de Voorzitter en de Secretaris.
Ja, ook dat was iets waar ik ontzettend benieuwd naar was. Voor het eerst in het bestaan van Gezelschap Leeghwater is er een vrouwelijke Voorzitter! ‘Wat ontzettend leuk dat je er bent!’ zei de Voorzitter al meteen vrolijk. ‘Ik dacht dat ik nog een half uur had, dus ik heb nog niets voorbereid! Maar je bent natuurlijk van harte welkom!’ aldus de Secretaris.
Carrière en Promotie ging op haar beurt meteen aan de slag om me van iets te drinken te voorzien.
De thee kwam uit de Quooker en hoewel dat apparaat er volgens mij al zeker een jaar of misschien wel twee jaar staat, viel het me nu pas op. Zou het wellicht een voorbode geweest zijn voor wat er nog ging komen?
Ik kreeg mijn thee in een mok van DDB overgedragen aangezien Carrière en Promotie ook in het Bestuur van DDB zit. (Voorheen was de functietitel ‘Commissaris Voorlichting’ maar ik kan me wel voorstellen dat Carrière en Promotie de lading veel beter dekt.) Ik was intussen druk aan het praten over Mr. Sunshine.
Nu vertel ik al sinds mijn allereerste bezoek aan 144 over hem (Oké, toen 144 hier nog zat had ik een realistische kans dat hij op het kantoor zou kunnen zitten, dat is nu wel anders…) maar pas sinds 147 werd er echt naar het verhaal geluisterd. De naam die ik noemde was iedereen toen al onbekend helaas. 148 kwam vervolgens op het idee om naar een nieuwe Mr. Sunshine te gaan zoeken, hetgeen we inmiddels allemaal kennen door de jaarlijkse fotowedstrijd.
Ook nu vertelde ik dus het gebruikelijke verhaal en tot mijn grote verbijstering zei Carrière en Promotie de volledige naam van Mr. Sunshine toen ik zijn voornaam noemde. Huh?! Jij kent hem????? Dat is ook voor het eerst!
Carrière en Promotie legde uit dat onder andere zij hem had ontmoet toen Leeghwater een Inhouseday bij Quooker had. De Secretaris haalde het fotoalbum erbij en even later keek ik naar het welbekende (weliswaar iets ouder geworden) gezicht van de originele Mr. Sunshine! Dat is hem!!! Hij heeft hetzelfde Olifantasje als ik!
(Later keek ik ook nog even op de site en tot mijn grote verbazing was dit bezoek al in februari 2018. Waarom heeft 150 nooit iets tegen me gezegd? Zij kenden het verhaal ook en bovendien komt die voornaam echt niet zo vaak voor dat er enige twijfel zou kunnen zijn!)
Ik kon het echt maar moeilijk geloven. Deze man betekent ontzettend veel voor mij en nu was hij weer even heel dichtbij.
Onderwijs Bachelor doorbrak de betovering want hij wilde ook heel graag kennismaken. Hij stelde volop vragen maar hij leek ook te hopen dat ik kritische vragen over Leeghwater voor hen zou hebben. Tja, laten we het eerst maar even over functies en ambities hebben voordat ik over de nieuwe huisstijl ga beginnen!
Al snel zat ik diep in gesprek met Bachelor over alle lopende zaken (Zo kwam ik erachter dat ik niet de enige ben die een diepgeworteld fundament heeft met het specifieke studentenhuis Markt IX. Ook Leeghwater heeft daar een flinke geschiedenis liggen. Ik was al volledig van mijn sokken geblazen door het feit dat er Bestuurders waren die de Originele Mr. Sunshine kennen… maar dit bezorgde me evengoed een flinke dosis kippenvel!) terwijl de Secretaris op zoek ging naar nieuwe items. Van de nieuwste Slurf tot aan het constitutiekaartje. ‘Had je die al?’ vroeg ze toen ze aan het zoeken was. Nee, daarom ben ik hier ook! Je had me alleen een sneak preview gemaild! ‘Oh ja, dat is ook zo! Ja, dan wist je alvast een beetje wat je kon verwachten!’ lachte de Secretaris.
Grappig genoeg is het een soort traditie geworden dat de Secretaris een sneak preview van het kaartje mailt en dan staat er ook consequent bij geschreven ‘Dan kun je alvast een beetje kennismaken!’
De Voorzitter moest even vergaderen en de Secretaris had nog wat mails te typen dus nadat ze de eerste zaken had overgedragen werd ik weer overgedragen aan de heren onderwijs Bachelor en Master. Bachelor overhandigde me vol trots zijn meesterwerk. ‘Dit is Het Groene Boekje en daarmee kom je sowieso succesvol je eerste jaar door!’ zei hij vrolijk.
Master werd vooral getriggerd door de Krulfant die prominent op Het Groene Boekje prijkt. ‘Sabine, wist je dat we een challenge hebben?’ begon hij dan ook.
Hmm… Leeghwater challenges, die zijn altijd erg bijzonder! Ik blikte al direct terug op de Olifantenchallenge van vorig jaar maar al gauw bleek dat de nieuwste challenge aanzienlijk minder fysiek ingesteld te zijn. Een goede dosis creativiteit zou je overigens wel kunnen helpen!
Master legde uit dat wanneer er op Leeghwater eten wordt besteld, dat er dan aan de bezorger wordt gevraagd om een olifant te tekenen. Al die olifanten worden verzameld en aan het eind van het jaar wordt er een winnaar gekozen. En nu werd ik uitgedaagd voor deze challenge.
Hmmm… Ik ben dol op uitdagingen maar olifanten tekenen is niet direct mijn sterkste punt.
Ik besloot de uitdaging toch aan te gaan en rolde met mijn stoel van het bureau van Bachelor naar het bureau van de Secretaris. Bachelor moest namelijk even een gesprekje voeren en daar past een tekenende VerenigingsVerzamelaar niet echt bij. Van Carrière en Promotie kreeg ik een prachtige Leeghwatergroene fineliner waarna ik aan de gang ging met mijn Olifantastische olifant. (Oprecht dat ik best tevreden ben met dit resultaat) ‘Inspiratie genoeg!’ verklaarde de Secretaris terwijl ze naar alle olifanten in het kantoor wees. Master vertelde vervolgens dat dit echt nog maar een fractie is van alle olifanten die Leeghwater bezit. ‘Beneden in de kelder staan er nog heel veel meer hoor! Als we alles in het kantoor zouden zetten zou er geen ruimte meer over zijn om te werken!’ lachte hij.
Toen Master naar mijn ‘kunstwerk’ kwam kijken zei hij ‘Zo zo! Ik had gewoon een simpele Krulfant verwacht maar dit ziet er goed uit hoor!’ Tja, en toen probeerde ik er nog even een Krulfant bij te tekenen… Ik denk dat iedereen die mijn inzending ziet zich afvraagt wat er in vredesnaam naast ‘Olifantastisch’ te zien is. ‘Ehh… Wat zullen we doen? Laten we hem erop of zal ik hem tactisch afknippen?’ aldus Master die duidelijk met me meevoelde. Ach, laat er maar op! Dit is een onderdeel van het creatieve proces! ‘Dat is waar! Misschien wordt deze inzending straks nog veel geld waard!’ lachte Master.
Dat denk ik niet… maar leuk is het wel! ‘Wil je nog je naam erbij schrijven?’ vervolgde Master.
Dus ik maakte een behoorlijk versimpelde versie van mijn vaste wapen en daar zette ik mijn paraaf in. Herkenbaar genoeg. (Op 3mE zijn in het verleden al wel eens dingen gestolen die door mij waren gemaakt dus dan ga ik niet mijn volle ornaat erop zetten! Als mijn inzending wordt gestolen kan ik zeker niet winnen!)
Bachelor was klaar met zijn overleg dus ik rolde weer naar hem toe om verder te praten. Master moest naar het ziekenhuis dus hij moest ons helaas verlaten. ‘Mocht Laura komen, dan moet je maar uitleggen hoe het zit!’ verklaarde Master waarna hij ging.
Nou, Laura was ernstig teleurgesteld dat je er niet was hoor!!
Er kwam een actief commissielid met een poster binnen die duidelijk niet helemaal was gelukt zoals het moest. Er was een blanco vlak in het midden en in de bovenhoek te zien… Duidelijk, de plekken waar de Krulfant had moeten staan had de printer gemist.
In de eerste oogopslag leek dit actief commissielid verdacht veel op Terror Toby dus ik hield hem wel even scherp in het oog. Ik merkte echter al snel dat dit heel iemand anders was, dus ik liet hem maar gewoon rondlopen.
Intussen kwam de nieuwe Penningmeester even hallo zeggen. Volgens mij was hij ontzettend druk met geldzaken want ik heb hem niet echt gesproken maar net als het onderwijsduo lijkt hij me ook een ontzettend aardige heer.
De Secretaris kreeg vervolgens zicht op de blanco poster en ze besloot dat ze die prima zelf af kon maken. Dus ze pakte een stift en liet ons zien hoe je wél een Krulfant tekent. (En niet zoals ik deed!) ‘Over een paar weken kan ik hem waarschijnlijk zonder na te denken… Nu is het nog wel een beetje oefenen, zelfs voor mij!’ gaf de Secretaris toe, aangezien deze Krulfant een ietwat klein slurfje had gekregen.
De Voorzitter was intussen teruggekeerd van haar vergadering en toen besloot ik de kaart te spelen waar ik al een tijd naar had gestaard. Maar met de nieuwe huisstijl komen er ook nieuwe dassen en sjaaltjes. Op Instagram zag ik dat die er al waren! Hoe zijn ze geworden?
‘Het Bestuur heeft alles al binnen! Kijk maar!’ Aldus de Voorzitter die vol trots haar Bestuurschoker in nieuwe stijl tevoorschijn haalde.
Die is erg mooi geworden! Maar op de foto stonden toch echt rode dassen, geen groene! Ik haalde het screenshot tevoorschijn en de Secretaris pakte vervolgens zo’n das. ‘Ja, de dassen zijn er inderdaad al wel! Ze zijn ontzettend mooi geworden!’ zei ze trots.
Maar sjaaltjes zie ik er niet bij? Dat snap ik dan even niet. ‘Hmm ja, Externe! Heb jij die proefdruk nog?’ aldus de Secretaris. ‘Het was inderdaad de bedoeling dat er ook al sjaaltjes zouden zijn maar het dassenbedrijf waar wij de dassen laten maken, die maken geen sjaaltjes. Dus die moeten we bij een ander bedrijf laten maken. De verschillen waren domweg te groot dus daar waren we het niet mee eens.’ Aldus de Secretaris die me de proefdruk overdroeg. De Voorzitter nam het over ‘We zagen onze voorgangers hun Bestuurssjaaltje als choker dragen dus wij vroegen ons af waarom we dan niet gewoon chokers zouden blijven gebruiken!’
Dat vond ik wel verrassend want 99% van de Besturen probeert juist van de chokers af te stappen omdat ze die zo vervelend vinden. Ze staan erg mooi maar ze zijn gewoonweg niet zo handig als je in beweging bent. De Voorzitter vervolgde ‘Overigens vonden we zo’n choker erg heftig voor de actieve meiden. Je hebt het dan toch over jonge meiden en die wilden we niet zoiets aandoen. Daarom willen we de sjaaltjes er wel heel erg graag in hebben!’
Ik bekeek de proefdruk eens goed en ik vergeleek hem met de dassen. Al snel kwam ik met een paar ideeën. Bovendien had ik het oude sjaaltje om, dus we konden mooi met elkaar vergelijken. ‘Oehw! Krijgen we waardevolle informatie? Schrijf het op hè!’ aldus Bachelor die doorkreeg dat ik mijn 12 jaar ervaring in de strijd gooide om tot een fantastische tweede proefdruk te kunnen komen die zou leiden tot een prachtig nieuw sjaaltje. Het is natuurlijk een ander materiaal dan de dassen en chokers dus borduren zou niet gaan. Echter kun je met kleuren en herhaling veel moois genereren, zoals je ook kunt zien op het oude sjaaltje. De toevoeging van ‘Gezelschap Leeghwater’ op het sjaaltje zou het helemaal af maken. Ik denk dat ik wel wat nuttige feedback heb kunnen inbrengen dus ik hoop dat er weldra een prachtig sjaaltje ligt.
De Secretaris was in het verschijningsvormenarchief gedoken en daar kwamen een aantal leuke dingen tevoorschijn. De choker van 150 jaar Leeghwater. ‘Hoe werkt dat ding?’ vroeg Carrière en Promotie zich af. Ik had er ook een thuis dus ik deed moeiteloos voor hoe het moest. (Al heb ik in het begin ook moeten oefenen hoor!) Maar ook het oude Bestuurssjaaltje en twee types van het oude rode sjaaltje. ‘Jij hebt hier die fijne stof, er is ook een versie met een hele gladde stof!’ verklaarde de Voorzitter en even later hadden we beide versies naast elkaar liggen. Ik denk dat ik naar het dassenbedrijf zou gaan met A: een sjaaltje met de fijne stof zodat de wens voor de fijne stof in plaats van de gladde stof duidelijk is. Met B: een das zodat de kleurtint duidelijk is en C: met een schets waarin het verloop van het sjaaltje duidelijk wordt.
Ik vind het geweldig dat Leeghwater als enige vereniging deze sjaaltjes heeft en ik hoop dan ook dat het dassenbedrijf de sjaaltjes nu naar een hoger niveau kan gaan tillen!
Het was zo ontzettend gezellig met de meiden (We hadden La Madame er eigenlijk ook bij moeten hebben!) dat ik schrok toen ik de tijd zag. Shit, ik had al op Curius moeten zijn!
Overigens was de afspraak na Curius uitgevallen dus ik had wel iets marge om te laat te komen. Ik wilde het bezoek immers niet afronden zonder een foto!
Dat werd dus een foto met de powervrouwen van Leeghwater en daarbij hadden we de diverse verschijningsvormen tevoorschijn gehaald.
Leeghwater is immers al jaren een voortrekker in de boodschap dat vrouwen zeker in techniek horen en daar zouden we met deze foto absoluut een goed statement mee kunnen maken!
Nadat er een paar goede foto’s door het actieve commissielid waren gemaakt was het tijd om weer verder te gaan.
Ik bedankte de Bestuurders ontzettend voor dit geweldige onthaal en ik kan nu al niet wachten tot het volgende bezoek!
Er gaat nog heel veel moois uitkomen onder de nieuwe huisstijl en met deze superleuke Olifanten weet ik zeker dat het een jaar voor in de boeken gaat worden.
Toen ik de Voorzitter vertelde dat Leeghwater nog nooit de hoofdprijs had gekregen was zij duidelijk vastbesloten om daar verandering in te gaan brengen.
Op naar de Diesperiode! Dan komt de nieuwe Almanak uit!
Ja, niet alleen de huisstijl is veranderd… Ook het Jaarboek is volledig op de schop gegaan. Waar het boek voorheen aan het begin van het nieuwe academische jaar werd uitgereikt zal deze vanaf nu in de ‘Almanakkenperiode’ van december worden uitgereikt en wel op de Diesviering!
Bovendien heet het dus niet langer een ‘Jaarboek’ maar echt een ‘Almanak’ want als de grootste en oudste van Nederland is het natuurlijk best een beetje verwonderlijk dat het gebundelde jaarverslag dan geen Almanak heet.
Kortom, er komen nog heel veel mooie tijden aan met Leeghwater 152! Ik heb er ontzettend veel zin in!!!
The Right Item…. Is er nog niet! (16 januari)
Ik stapte het Leeghwaterkantoor binnen waar ik tot mijn grote verrassing maar twee Bestuurders signaleerde. Alleen de Voorzitter en de Commissaris Externe waren aanwezig. ‘Geen zorgen hoor Sabine, de rest zit in de laatste fase van hun vergadering en die zullen zo dus wel terug gaan komen! Iedereen weet dat je vandaag langs zou komen!’ aldus de Voorzitter.
Zoals de vorige keer pikte ik ook nu weer het bureau van Bachelor in. In de tussentijd voorzag de Voorzitter me van een olifantastisch kopje thee en kreeg ik alvast te horen dat het nieuwe sjaaltje nog niet binnen was. ‘Het zou oprecht niet heel lang meer moeten gaan duren, maar hij is er nog niet!’ aldus haar.
Niet veel later stapten Bachelor, Master en de Penningmeester binnen. Terwijl Bachelor me weer van allerlei lopende zaken en leuke Leeghwaterfeitjes voorzag ging Master direct op zoek naar alle belangrijke dingen waarvoor ik vandaag langskwam.
Ik verloor af en toe wel mijn aandacht voor het verhaal van Bachelor omdat de Penningmeester in een bijna lichtgevende DDB trui rondliep. ‘Ja, die truien hadden dus limegroen moeten zijn maar ze zijn meer fluoriserend geel uitgevallen!’ zei de Voorzitter droog.
In ieder geval vertelde Bachelor me over de olifantastische Diesweek die in december plaats had gevonden. ‘Je kon lasergamen in de centrale hal van 3mE, er was een heel parcours van opblaasbare blokkades en schuilplaatsen uitgezet evenals de olifant!’ aldus Bachelor die me gelijk een paar foto’s van het parcours liet zien. Dat was overduidelijk een spectaculaire sessie!
‘Verder zijn we druk met het voorbereiden van diverse leuke excursies. Sommige enkeldaags, sommige meerdaags en in mei is er uiteraard weer de mastertrip!’ aldus Bachelor.
Wacht, ik mis toch een reis. Is er dit jaar geen Funreis? ‘Nee, er is besloten om dit jaar alleen kwalitatieve reizen te organiseren. Zo’n Funreis is natuurlijk erg leuk maar het draagt niet veel bij aan vakkennis. Bovendien was het jaarlijks een behoorlijk dure grap om zo’n reis te organiseren. Dat geld kunnen we nu in andere verenigingsgroei steken!’ aldus Bachelor.
Juist, dat klinkt wel logisch! Hoe zit het met Mechnificent? ‘We zijn erg druk aan het kijken naar een nieuwe invulling voor Mechnificent. Het is natuurlijk een gevestigde orde, maar we zijn ons ervan bewust dat wanneer je te lang op eenzelfde invulling blijft, je uit eindelijk je eigen ondergang inzet. We willen blijven vernieuwen en blijven uitverkopen en dat vraagt soms om een nieuwe invulling!’ aldus Bachelor.
Nou, het is overduidelijk dat Leeghwater niet stilzit! 152 jaar oud, maar nog altijd hartstikke vernieuwend!
Terwijl ik een slokje van mijn thee nam passeerde de Penningmeester van vorig jaar even. Het was volgens mij niet zijn allerbeste dag, maar het was leuk om hem weer even te zien!
Master kwam vervolgens bij me met zijn handen vol spullen. Overigens signaleerde ik al snel dat de Slurf ontbrak.
De Secretaris was inmiddels ook gearriveerd en zij spoorde al meteen het mooie kerstkaartje van dit jaar voor me op.
Externe ging direct op zoek naar de Slurf maar een snelle blik op mijn registraties leerde dat er nog een exemplaar tussen moest zitten. Die had Externe overigens wederom in een enkele oogwenk gevonden. ‘Aangezien we het toch al over verandering hebben… De Slurf heeft ook een aantal transformaties ondergaan! Er zit nu een betere balans in vakkennis en in verenigingsnieuws. De welbekende leuke rubrieken zoals ‘Gadgets’ zijn uiteraard wel gebleven, want daar worden WB’ers nu eenmaal altijd enthousiast van!’ aldus Externe. Nu had ik twee exemplaren op mijn schoot liggen, waren ze beiden in de nieuwe stijl? ‘Nee, de allernieuwste is in de vernieuwde stijl, de oudere is nog in de vorige stijl. Ik ben echt heel erg benieuwd wat je ervan vindt!’ aldus de Externe.
Toen was het de beurt aan Master om te laten zien wat voor vernieuwende parels hij allemaal voor me had.
‘Zoals je weet hebben we dit jaar voor het eerst een Almanak uitgebracht. Voorheen hadden we het Jaarboek wat aan het begin van het nieuwe jaar werd uitgereikt en dat ging vaak redelijk stilletjes aan de leden voorbij. Omdat we een groter draagvlak wilden creëren voor een boek waar toch heel wat werk in zit vonden we het een goed idee om de onthulling op een ander, centraal, moment te doen en dat is dus de Dies geworden. De eerstejaars zijn al meer bekend met Leeghwater waardoor de betrokkenheid onder die doelgroep ook een stuk hoger ligt. Bovendien klinkt een ‘Jaarboek’ toch als iets voor een jonge vereniging…’ aldus Master.
Daar kon ik het alleen maar mee eens zijn. TG had nu als enige Delftse studievereniging een Almanak terwijl het wel logisch zou zijn als Leeghwater ook een Almanak uit zou brengen.
‘Bovendien brengt het vele groeikansen met zich mee wanneer je een boek onder de noemer Almanak uitbrengt. We hebben gestreefd naar een boek van hoge kwaliteit dat voor iedereen leuk is om te lezen en wat iedereen met trots in de kast zet. Het thema is Tijdmachine geworden omdat dit boek zowel terugblikt op het rijke verleden van Leeghwater als vooruitkijkt naar de toekomst van Leeghwater. Uiteraard is dit thema ook op een leuke wijze neergezet in de Almanak!’ aldus Master.
Ik bladerde even door het boek en ontdekte dat de EPPO’s werden gepresenteerd door middel van kinderfoto’s. Vooral de Secretaris had erg haar best gedaan om een passende kinderfoto te vinden. Wat goed!
Bovendien was de Almanakcommissie ook erg succesvol geweest in het boek onvergetelijk maken voor de lezers. Deze associatief denker had natuurlijk direct ‘Tijdmachine’ van DIO in haar hoofd. Precies wat de commissie wilde bereiken.
‘Maar, er is nog meer!’ aldus Master die mijn gedachten alweer weghaalde bij DIO’s Tijdmachine.
‘Zoals je weet brengt VIT jaarlijks een vrouwenkalender uit en dit jaar is hij er ook weer!’ aldus hem.
Even later had ik de fraaie She’s an Engineer kalender in mijn handen waarop de Voorzitter ook met trots terug te zien is.
De eerste vrouwelijke Voorzitter van Leeghwater mag natuurlijk niet ontbreken op deze kalender vol Powervrouwen!
‘Ja… We wilden onze Voorzitter al voordragen voor de Powervrouwencompetitie, maar toen zagen we dat Leeghwater al in die competitie zit!’ aldus Bachelor.
Dat klopt, we hadden een behoorlijk sterke foto gemaakt tijdens het eerste bezoek, dus dat was niet erg lastig!
Het duo Penningmeester en Externe hadden overigens ook nog wel een paar leuke avonturen met me te delen. Tijdens de laatste week van de vakantie waren zij namelijk alweer druk aan het werk op de faculteit. ‘We mogen geen tosti’s meer maken omdat je dat in een lab even verderop kunt ruiken… Medewerkers hadden die geur al wel vaker waargenomen, maar in een drukke faculteit is het lastig om de bron te vinden. In de vakantie was het echter niet zo lastig omdat er maar weinig mensen aanwezig waren….’ Aldus de Penningmeester. Niet zo handig dat de afzuiging zo geregeld is dan!
Externe vertelde op zijn beurt over een magnetron die al geruime tijd defect is, maar waar geen aantekening ‘defect’ bij is gezet. Kortom, als je het niet weet, dan denk je dat je hem gewoon kunt gebruiken. Precies wat het dynamische duo dus deed… Dat was bijna fout afgelopen!
Tussen al deze spannende verhalen door stapte Carrière binnen. Oh, gelijk maar even vragen of The Right Item van DDB toevallig in de buurt is. ‘Shit, die heb ik letterlijk gisteren allemaal naar het archief van DDB gebracht… Ik heb er nu dus geen in de buurt!’ aldus haar.
Hm… Daar gaat mijn dagthema! Ach, misschien kan ik onze DDB’er van VvTP wel overhalen om even naar het archief te gaan!
De spanning was al aardig gestegen als het ging om Mr. Sunshine. Ik wist door de Lijnnetkaart dat er maar twee opties waren en dat was Master of Externe.
Sowieso wel grappig om te weten dat ik pas sinds eind december weet dat ik Externe al sinds januari 2019 blijk te kennen… Hij zat vorig jaar in de Mechnificentcommissie en hij was eigenlijk niet te missen omdat hij altijd vlak naast mij op de foto stond. Desondanks kwam ik daar pas achter toen ik foto’s voor mijn jaaroverzicht op Instagram plaatste!
Maar goed, het was voor mij eigenlijk geen hele lastige keuze aangezien Master altijd bijzonder betrokken is bij de bezoeken. Plus het feit dat hij maar al te goed wist hoe het NIET moest met Mr. Sunshine. (Hij stond eerste rang toen het fout ging bij de SVR-O.)
Enfin, hij maakte het nog wel spannend aangezien hij tijdens het maken van de Mr. Sunshine foto van houding veranderde (en me daar ontzettend mee liet schrikken) maar het is hem wel gelukt!
Uiteraard werden er ook een paar gezellige groepsfoto’s rondom de balie gemaakt.
Vervolgens was het wel echt tijd om verder te gaan want ik was al 15 minuten te laat voor VvTP!
In de haast vergat ik mijn She’s an Engineer kalender op het bureau van Bachelor.
Gelukkig was ik op de baliedagen van DDB (nog altijd geen sjaaltjes!) in de gelegenheid om nog even langs het Leeghwaterkantoor te komen en toen heb ik mijn kalender alsnog opgehaald!
Het was weer een erg geslaagd bezoek!
De kennismaking met Bestuur 153! (2 september)
Precies op tijd stond ik voor de hoofdingang van 3mE. Normaal hoef ik er echt niet over na te denken hoe ik naar Gezelschap Leeghwater moet komen, maar op het ogenblik is er niet echt sprake van ‘normaal’ waardoor je opeens over alles moet blijven nadenken… Toen mijn telefoon 14:00 aangaf en ik nog niemand kon ontdekken die op een EPPO leek besloot ik maar naar het Leeghwaterkantoor te bellen. Even later had ik de nieuwe Voorzitter aan de lijn en die vertelde me dat er iemand naar me toe zou komen. De deur ging overduidelijk pas open zodra iemand met een campuskaart voorbij zou komen maar toen er een of andere klusjesman voorbijkwam durfde ik toch niet meteen achter hem aan te lopen. Gelukkig was het op dat moment dat het dynamische onderwijsduo aan de deur verscheen en zij vertelden me dat ik nu mocht doorlopen. Een goede voorbereiding is het halve werk dus de EPPO’s hadden vooraf al aan gebouwbeheer laten weten dat ik zou komen. In tegenstelling tot bij VvTP hoefde ik me nu dus niet aan te melden met een pen die door de desinfectiegel uit mijn handen bleef schieten!
We liepen de welbekende route naar het welbekende kantoor. Normaal loop ik die route met The Right Song op mijn oren maar hoewel dat liedje vandaag echt ontzettend relevant was, is het redelijk onbeleefd om in gezelschap met oortjes in te lopen dus ik dacht maar in mijn hoofd aan dat liedje. Ja… Door een virus kunnen ogenschijnlijk simpele zaken als een wandelingetje naar het Leeghwaterkantoor opeens heel ingewikkeld worden. In ieder geval was het onderwijsduo duidelijk blij met mijn komst. ‘Echt heel leuk dat je langskomt!’ aldus de nieuwe Bachelor die me vervolgens via een alternatieve route door het kantoor loodste. Het Bestuur is op het ogenblik verdeeld over het kantoor om ervoor te zorgen dat de 1,5 meter regel gehandhaafd kan worden. Aan de kant van de ledenruimte waren de Voorzitter en de Penningmeester te vinden terwijl aan de Bestuurszijde de andere Bestuurders te vinden waren. (Op het ogenblik van bezoeken waren zij nog EPPO’s. Op het moment van publiceren zijn zij al officieel geïnstalleerd als Bestuur.) Er was al een stoel voor me klaargezet zodat ik op gepaste afstand kon genieten van goede verhalen en een lekkere kop thee. Ja, sommige dingen veranderen nooit! (behalve dan dat ik nu niet het bureau van Bachelor had ingepikt hahaha) Zo ver het mogelijk was kwamen de Bestuurders naar de Bestuurskant van het kantoor toe om kennis te kunnen maken. Op zich denk ik nu dat ik na de metro opleiding redelijk in de gelegenheid zal blijven om de studieverenigingen met regelmaat te kunnen blijven bezoeken maar omdat ik daar nog niet met zekerheid over kan oordelen wil ik toch zoveel mogelijk lopende zaken afgerond hebben zodat ik daar niet eindeloos aan kan blijven denken wanneer ik me volledig moet richten op de metro! En lopende zaken, die lagen er nog volop op Leeghwater!
Vlak voordat Corona uitbrak waren de nieuwe sjaaltjes eindelijk gearriveerd en dan waren er ook nog wat elementen van DDB die de aftredend Commissaris Carrière & Promotie voor me had verzameld. Ze heeft deze tot de laatste snik van het Bestuursjaar voor me bewaard in haar lade. Juist omdat ze in Coronatijd via Instagram regelmatig contact met me bleef houden over van alles en nog wat vond ik het niet meer dan logisch dat zij Bestuurder van het Jaar zou worden. Zij heeft voor mij in vele opzichten echt het verschil weten te maken in dit jaar en daar ben ik haar echt ontzettend dankbaar voor! (En als je denkt dat ze daar inmiddels mee gestopt is… Vlak na de wissel heb ik haar ook nog gesproken via Instagram en ze is nog steeds vol enthousiasme bezig. Een Bestuurder van het Jaar word je echt niet zomaar!) Die zaken wilde ik vandaag dan ook zeker ophalen. Verder was ik natuurlijk op achterstand gekomen met de Slurf, dus die missende edities moest ik op zeker hebben! ‘Geen zorgen Sabine, voordat je hier de deur uitgaat heb je álles wat je nu nog mist!’ aldus de Secretaris.
Het was ook de Secretaris die op het idee kwam om een voorstelrondje te doen en uiteraard was het de Voorzitter die mocht beginnen.
Vorig jaar was er sprake van een revolutie. Voor het eerst in het 152 jarig bestaan van Gezelschap Leeghwater kwam er een vrouwelijke Voorzitter aan het roer te staan. Dit jaar is de revolutie doorgezet met het eerste volledig vrouwelijke DB van Gezelschap Leeghwater. Een vrouwelijke Voorzitter, een vrouwelijke Secretaris én voor het eerst in het 153 jarig bestaan van Gezelschap Leeghwater, een vrouwelijke Penningmeester! Ik wens jou alvast heel veel geluk met een aantal van je voorgangers Penningmeester… Er zitten écht een paar terroristen tussen! (Ook echt wel lieverds hoor… Maar iedere lezer van deze pagina weet precies wie ik bedoel.) ‘Haha ik begrijp volledig wat je bedoelt maar ik zal mijn vrouwtje zeker staan!’ aldus de Penningmeester.
De Voorzitter is een dame die logistiek efficiënt werken hoog in het vaandel heeft staan. ‘Ik zit helemaal aan de andere kant van het kantoor in de hoek. Als de anderen me dan nodig hebben dan moeten ze verplicht naar me toe komen!’ lachte ze. ‘Of we bellen haar gewoon’ zei de Secretaris lachend. ‘Oh dan moet je die twee daar eens zien… Ons businessduo belt ook gewoon naar elkaar terwijl ze tegenover elkaar zitten!’ merkte de Penningmeester lachend op. Voor de gelegenheid deden ze dat inderdaad even voor. De Secretaris moest toegeven dat ze het niet altijd even leuk vindt dat er intern zoveel gebeld wordt. ‘We hebben natuurlijk een tekst die we moeten zeggen wanneer we de telefoon opnemen. Ik let dan helemaal op het tijdstip van de dag zodat ik niet per ongeluk goedemiddag zeg terwijl het nog ochtend is…’ begon de Secretaris. ‘En dan heeft ze haar hele verhaal verteld en dan blijkt het dat wij het zijn!’ lachte Master. Ik gaf de Secretaris daarom meteen al de handige tip om op te nemen met ‘Goeiedag, Gezelschap Leeghwater met…’ in plaats van goedemorgen of goedemiddag. Met Goeiedag zit je altijd goed. (Ik gebruik hem in de winkel consequent omdat je daar ook niet altijd even goed zicht op de tijd hebt terwijl je mensen wel netjes moet begroeten.) ’Goede tip! Daar heb ik iets aan!’ zei de Secretaris vrolijk. We moeten het natuurlijk niet onnodig lastig gaan maken hè…
Vervolgens was de Secretaris meer dan eens heen en weer aan het rennen waarop Bachelor excuses maakte voor de situatie. ‘We hebben morgen natuurlijk de wissel ALV en daarom moeten er nogal wat enveloppen geprint worden voor de constitutiekaartjes!’ legde hij uit. Logisch, normaal kom ik later in de maand pas langs voor dit bezoek maar wegens de metro opleiding heb ik maar een maand de tijd om 6 maanden aan tours uit te voeren. ‘We vinden het in ieder geval echt superleuk dat je er bent!’ aldus Master.
Toen Master aan de beurt was met de Voorstelronde vertelde hij me dat hij grote schoenen te vullen had aangezien de Commissarissen Onderwijs Master de laatste jaren echt lange jongens waren. (Dat is ook pas sinds Bestuur 151 het geval…) ‘Ik ben denk ik wel de kleinste van de drie maar ik ben wel de langste van dit Bestuur, wat natuurlijk wel moet als Onderwijs Master!’ lachte hij.
Als ik denk aan de laatste Masters dan denk ik toch vooral maximale beste vrienden. (Uitzondering Bestuur 149. Toen vond ik Bachelor de absolute beste vriend.) Ik denk dat deze nieuwe Master uitstekend in dit lijstje past!
Achterin bij het businessduo was het een drukte van jewelste met telefoongesprekken maar ja, dat is nu eenmaal wat zij doen! Toen de Externe in de gelegenheid was om te praten stelde hij zichzelf alvast voor. ‘Ik hoor in principe pas na Carrière en Promotie te komen maar hij is nog aan het bellen dus ik grijp de kans graag aan om mezelf alvast voor te stellen!’ lachte hij. De nieuwe Externe komt erg leuk op me over. Sowieso zijn krulletjes een bonus en… Hij heeft dus die tour georganiseerd naar Quooker. Jawel, die tour waarbij de Originele Mr. Sunshine de Olifanten het bedrijf liet zien. Ah zat jij in die organisatie? Zo leuk! Ja, ik was wel een beetje boos geweest op dat Bestuur omdat zij natuurlijk wisten wie ze voor hun neus hadden en ze mij vervolgens niets verteld hadden. ‘Ik wist echt niet dat hij Dé Originele Mr. Sunshine was. Ik kende hem niet eens!’ aldus Externe. De Commissie zou ik het sowieso nooit aanrekenen want het zou wel heel dichtgetikt zijn als je als een excursiecommissielid al precies zou weten wat mij als VerenigingsVerzamelaar bezig zou houden. (Dan ben je echt een prefab voor het Bestuur…) Maar ja, ik heb die twee foto’s driedubbel opgeslagen staan aangezien de Originele Mr. Sunshine nu eenmaal voor mij de belangrijkste olifant ná Le Monsieur zal zijn en blijven.
Uit eindelijk kreeg ook Carrière & Promotie de kans om zich voor te stellen al hoefde hij dat eigenlijk niet eens omdat ik hem als BIT’er had ontmoet. Het komt meer dan eens voor dat BIT’ers vervolgens in het Bestuur belanden. (De terreur was er ook zo een…) Dit is overigens pas de 3e BIT’er die ik ken, die rechtstreeks van BIT naar DDB Bestuur doorstroomt. Dit was 2 jaar op rij het geval bij TG en dit jaar dus bij Leeghwater. Superleuk om te zien dat je zo betrokken blijft bij DDB door je nu als dubbelbestuurder in te mogen zetten voor zowel Leeghwater als voor DDB.
Vervolgens kreeg ik van hem de zaken overgedragen die zijn voorganger zo goed voor me had bewaard. Natuurlijk gebeurde dat wel vlak nadat ik tegen het Onderwijsduo had uitgelegd dat ik een stelregel heb voor het gebruik van items. Als ik iets in enkelvoud heb gaat het rechtstreeks de verzameling in en zal ik het hooguit voor heel bijzondere gelegenheden gebruiken. Wanneer ik iets in tweevoud heb, is er een exemplaar dat rechtstreeks de verzameling ingaat en het tweede exemplaar gebruik ik dan echt voor tours. Zo heb ik het tradfant (Ik vind het ‘gewoon’ de Olifant omdat ik Leeghwater eigenlijk niet anders dan zo ken… Maar nu is er natuurlijk de Krulfant!) sjaaltje ook in tweevoud en als je goed kijkt kom je die op foto’s in onder andere Wageningen, Rotterdam, Utrecht en Leiden tegen. Een sjaaltje is in tegenstelling tot een choker een stuk makkelijker in gebruik.
‘Ja maar Sabine, sjaaltjes. Hoe draag je die nu het beste? Een choker kan maar op een manier…’ aldus de Secretaris. Er zijn inderdaad verschillende manieren mogelijk. Los over de schouders kan soms al voldoende zijn. ‘Ik vind dat echter nogal on-af ogen. Alsof je hem nog niet geknoopt hebt.’ Aldus de Voorzitter. Snap ik wel. Zelf doe ik graag de enkele knoop maar je kunt hem ook omslaan (zeker het krulfantsjaaltje want die is langer.) doorsteken, een doorsteekknoop gebruiken of strik-knopen. Overigens zou je in een WB-stijl prima sjaalringen kunnen maken/inzetten. Een paar stoere en glanzende tandwielen als sjaalring die het krulfantsjaaltje op zijn plek houden. Zou wel een vet gadget voor VIT zijn! (Houd mijn socials maar in de gaten… Ik zal het krulfantsjaaltje immers nog verder willen indragen dus dan zul je hem in enkele knoopstijlen kunnen verwachten!) Ik heb liever een sjaaltje dan een choker. Ik vind chokers wel erg mooi staan maar ze blijven gewoon niet goed op hun plek. (er floepte gelijk een Gerrit Gestrikt uit mijn mond. Ik vind nog steeds dat de vrouwen van DDB en BIT een beter alternatief verdienen dan de choker. Maar wél een die vrouwelijk is!) De dames moesten toegeven dat ze inderdaad wel wat uitdagingen hadden ervaren met hun chokers ondanks dat die redelijk op zijn plek scheen te blijven door de lengte van de choker.
Nu kom ik als VerenigingsVerzamelaar natuurlijk van Groningen tot Maastricht dus hierdoor krijg ik nog wel eens wat tips. In Maastricht is er geen vereniging te vinden die GEEN chokers draagt. Van de meest traditionele tot de minst traditionele, overal kom je die choker weer tegen bij het Bestuur en vaak ook bij de leden. Toen ik er eens over klaagde dat mijn choker steeds ontsnapte zei een Bestuursvrouw tegen me ‘Dan is je choker gewoon nog niet vies genoeg. Als er genoeg bier overheen gaat dan wordt hij stugger en blijft hij beter zitten!’ Nu heb ik dit zelf uiteraard niet uitgetest met mijn kostbare collectie maar ik heb wel enkele ‘afgepilste’ chokers gekregen die inderdaad beter bleven zitten. De compromis is voor mijn gevoel dat je hem niet met bier maar met sterk moet overgieten. Sterk maakt geen vlekken en de geur vervliegt snel. ‘Dat is wel echt heel naar als je hem net aan hebt… Maar het zou wel kunnen werken!’ aldus de Secretaris.
Mijn oog viel vervolgens op een nieuwe verrijking aan de muur. Een verzameling van verschillende Leeghwaterdassen was met elkaar samengevoegd en dat vormde nu een soort muurkleed. De meeste kende ik wel maar sommige hadden wat uitleg nodig. Zo was er een alumnidas die ik nog nooit had gezien en bezorgde een Bestuurder me bijna een hartstilstand met de mededeling dat ik mogelijk een Lid van Verdienste das thuis had. Dat bleek na navraag bij de aftredend Voorzitter toch niet zo te zijn maar het had even niet veel gescheeld of ik had op de grond gelegen. Het verschil zit hem in de kleur van de trad-fant. Zilver is LvV en goud is leden. Maar een EPPO draaide het om met alle gevolgen van dien. Ik vond het in ieder geval een fascinerend werk om te zien.
Uiteraard werden de sjaaltjes gelijk even voor me opgezocht. Ik had namelijk een VvTP choker om en een zelfgemaakte ETV bloes aan. Voor de foto’s moest daar uiteraard wel een olifantastisch sjaaltje bij komen. Ik sloeg hem gelijk om middels de enkele knoop. Het enige wat ik persoonlijk een misser van de makers van het sjaaltje vind, is het feit dat er een labeltje aan de zijkant is gedaan. Bij een choker of een das zijn die goed weggewerkt maar hier kun je er niet echt omheen kijken. (Eenmaal thuis heb ik die er zo goed als mogelijk geprobeerd af te halen. Je ziet nog wel een zwart stukje uitsteken maar dat is al minder erg dan wanneer er zo’n heel zwart dingetje aan hangt.) Maar op dat elementje na vond ik hem al gelijk geweldig. Ik had de proefdruk gezien en die was het zeker niet. De verkeerde kleur en ook het design was niet geweldig. Nu had ik echt een geweldig mooi nieuw sjaaltje om mijn nek hangen. Gaaf! Het Onderwijsduo vertelde me vervolgens dat ze overwegen om een MIT op te richten. ‘De vrouwen beginnen het hier zo stilaan over te nemen en hebben ook nog eens hun VIT-girls. Wij willen graag een Mannen In Techniek gaan oprichten compleet met kalender en alles!’ aldus Master. Oeh, daar ben ik helemaal bij!! WB-mannen vallen buitengewoon vaak in de categorie 2 dus een kalender vol Mannen In Techniek zal om op te eten zo goed zijn! Dan zou ik na de metro opleiding niet alleen de geweldige VIT-kalender ophalen (Op de vrouwen WC die het dichtst bij Leeghwater is hangt er ook een exemplaar! Echt supertof! Het Onderwijsduo reageerde vervolgens droog ‘Daar komen wij niet zo vaak…’) maar ook een uitstekende MIT-kalender. Ja, ben ik helemaal bij!
Naast de sjaaltjes en de elementen van DDB (enfin, ik nam ook keycords/cardcords waar maar ik dacht er dan niet aan om daar naar te vragen…) kreeg ik ook de nieuwste edities van de Slurf overgedragen. ‘Vooral die moet je goed lezen!’ zei de Secretaris wijzend op een editie. Zij heeft overduidelijk meegewerkt aan de Slurf en daar was ze logischerwijs heel trots op! Ik zal die met extra veel aandacht doorlezen! Beloofd. De Voorzitter was op dat ogenblik juist in overleg met De Slurf voor de nieuwste editie dus toen ze me hoorde vertellen over het feit dat ik TG-Magazine en de Carmina Burana wel thuis kreeg zei ze ‘Ik zal wel even contact met je leggen hierover! Dat gaan we in orde maken!’ overigens had de Secretaris al aangegeven dat ik haar ook nog even kon mailen hierover dus dat heb ik alvast gedaan. (Dan kan ik het in de dynamiek van wat komen gaat ook niet meer vergeten.) Tenslotte kreeg ik een heuse primeur overgedragen in de vorm van het constitutiekaartje! Bachelor was de dozen speciaal gaan halen zodat ik de eerste uitgereikt kon krijgen.
Vervolgens gingen we foto’s maken en dat zou voor de deur het beste gaan werken aangezien we natuurlijk wel aan de 1,5 meter moeten denken. Ik nam wel direct al mijn spullen mee omdat ik eigenlijk al 10 minuten te laat was voor de volgende afspraak. ‘Dat is voor ons in ieder geval een compliment want dan heb je het wel leuk met ons!’ aldus Bachelor. Zeker weten. Het is altijd spannend met een nieuw Bestuur. Soms klikt het gelijk en soms merk je al meteen dat het bezoek heel stroef of ongemakkelijk verloopt. In dit geval is het alsof ik jullie al jaren ken! Ik weet dan ook zeker dat er nog een aantal superleuke bezoeken zullen gaan volgen met jullie aan het roer. ‘En dan weet ik ook zeker dat alles hier een stuk minder chaotisch verloopt omdat we dan volledig in onze functie zitten!’ aldus Master. Ja, alle begin is even moeilijk!
We liepen met zijn allen naar buiten, inclusief de aftredend Penningmeester aangezien hij de foto’s zou gaan maken.
Als ik een ding geleerd heb dan is het wel dat je op 1,5 meter afstand oprecht hele toffe foto’s kunt maken als je maar weet wat je met de opstelling moet doen. Meer dan eens zijn er al geweldige bandfoto-achtige platen uitgekomen en vandaag zouden we wederom voor een next level foto gaan. Daarnaast werden er ook al Mr. Sunshinefoto’s gemaakt. De tijd is immers beperkt en omdat we ook niet weten wat Corona gaat doen wil ik geen kansen onbenut laten. Net als bij VvTP was het hier een uitdaging om tot een nominatie te kunnen komen. Het Businessduo kwam beiden in aanmerking voor een nominatie, al kreeg ik zelf wel een beetje de indruk dat Carrière en Promotie de nominatie vooral aan de Externe gunt. De Interne battle heeft overigens Carrière & Promotie aangewezen als de ideale kandidaat. Nu weet ik nog niet precies hoe het Bestuur van DDB eruit ziet (Ik ben twee vrouwen op het spoor. CH en VSV weet ik nog niet.) Maar ik sluit niet uit dat Carrière & Promotie de nominatie vanuit DDB krijgt en dan kan hij dus niet voor Leeghwater uitkomen.
Nadat alle foto’s waren gemaakt en goedgekeurd waren was het wel echt tijd om verder te gaan.
Ik bedankte de Olifanten hartelijk voor het superleuke bezoek waarna ik koers zette richting EWI.
Overigens lijkt het erop dat ik op 15 september nog even terug zal keren al is het dan de bedoeling dat ik de overdracht bij de hoofdingang van 3mE heb en dus niet naar binnen hoef te komen. Na de wissel vertelde de reeds afgetreden Carrière en Promotie me namelijk dat ik nog een vierde kleur van DDB mis en ze beloofde me al direct dat haar opvolger het voor me zou regelen. De collectie DDB mag natuurlijk niet incompleet zijn! Nu heb ik door die mededeling mooi de tijd gehad om eventjes na te denken waardoor ik me besefte dat ik het tasje en die keycord/cardcord net zo goed miste… En ja, schaduwkopie… Een blauw sjaaltje in mijn gebruiksstapel heb ik nog niet… Terwijl blauw wel erg mooi is…
Kortom, dit zal dé kans voor de nieuwe Carrière en Promotie zijn om te laten zien of hij een echte legende kan gaan worden net zoals zijn voorganger.
Ik ben erg benieuwd hoe het verder zal gaan! Ik kijk er in ieder geval ontzettend naar uit!
