Shine bright like a Gold Star (20 februari)

Iets te vroeg arriveerde ik op Sociëteit N.I.A. waar ik de weg inmiddels al wel een beetje ken, maar toch nog niet goed genoeg om zelfstandig bij de I.S.S.A. te kunnen komen.

Gelukkig was er de Assessor Secundus die me al snel uit de brand kwam helpen en me meenam richting de werkkamer van de I.S.S.A.

Daar aangekomen maakte ik al snel kennis met de Rector, de Quaestoren en met de Assessor Primus. Ik kreeg een kopje thee en al snel begon ik te vertellen over mijn dynamische geschiedenis met A.S.C./A.V.S.V. Zo heeft Sociëteitsbestuur de Commissie in de loop der jaren een redelijke voorsprong weten te behalen als het gaat om favorietenrol binnen de Toko. Dat was de Assessor Primus niet ontgaan. ‘Als ik je zo hoor praten klinkt het alsof wij als I.S.S.A. een flinke achterstand hebben op de Commissie! Wat heb je van ons in je verzameling? Dan kunnen we kijken of we je voorliefde voor de I.S.S.A. ook wat groter kunnen maken!’ aldus hem. Nou, van de I.S.S.A. heb ik vrijwel niets! ‘Ik ga er gelijk in duiken!’ aldus de Assessor Primus.

De Assessor Secundus was op haar beurt heel erg benieuwd naar het fenomeen thema’s bij mij. Toen ik haar dus vertelde over mijn huidige thema en bijbehorende kleuren was zij direct heel enthousiast. ‘Als I.S.S.A. word je natuurlijk een jaar dispuutsloos. Indien je een sanctie moet opleggen moet je net zo hard zijn voor je eigen dispuutsgenoten als voor andere leden…’ aldus de Assessor Primus, aangezien hij juist op dat moment een eerste geschenk voor me had gevonden. ‘Dit geschenk is van mijn oorspronkelijke dispuut, maar aangezien ik nu I.S.S.A. ben denk ik dat ik jou er blijer mee zal kunnen maken!’ aldus de Assessor Primus die me een luxe wijnset met de sticker van dispuut .V.I.V.A.T. erop overdroeg. Mooi! ‘Ik ga nog wel verder zoeken hoor, want er is vast nog meer!’ aldus de Assessor Primus waarna hij weer in lades en kastjes dook op het I.S.S.A. kantoor. ‘In ieder geval zijn de kleuren van mijn oorspronkelijke dispuut bijna volledig overeenkomstig met jouw themakleuren dus dat vind ik natuurlijk heel erg mooi!’ aldus de Assessor Secundus die haar verhaal nu kon afmaken.

Omdat we het nu toch over thema’s en achtergrondbanden hadden besloot ik ook het grote nieuws van het eerste eigen verwijsliedje voor A.S.C./A.V.S.V. te delen. Hoe belangrijker een vereniging voor me is, hoe meer liedjes er zijn. Heel lang had Amsterdam alleen wat algemene reisliedjes maar meer niet. Sinds dit jaar is daar verandering in gekomen en is er dus een Voorbereiding opgesteld voor A.S.C./A.V.S.V. op het liedje Fade to Grey (De synthesizer greatest versie.) En naar die Voorbereiding zou ik vandaag gaan werken. De inzet was hoog, maar een beetje uitdaging is altijd wel goed! De Rector zocht het liedje meteen op want aanvankelijk klonk de titel haar niet heel zonnig in de oren. De stelregel is bij mij dat het niet om de titel of de tekst gaat, maar om het gevoel dat het liedje me geeft. Van het bijpraten tot het wandelen door de spannende gangen van N.I.A. en van het opsporen van mooie items (De Honestum is en blijft nog altijd een actiepunt, zo wel het op peil krijgen van, als het zelf terecht komen in…) tot het momentum ‘Shine bright like a blue star’. ‘Blue star? Hoezo geen red star!’ merkte de Assessor Secundus op. Zoals ik de Voorbereiding nu heb opgesteld heeft de I.S.S.A. (met de kleur rood) een essentiële rol in het verbinden van het bezoek maar wat er verder precies zou kunnen gebeuren vanuit de I.S.S.A. daar ben ik nog zoekende in. Van de Commissie (met de kleur blauw) weet ik redelijk duidelijk welke richting ik zou kunnen verwachten. (Dat baseer ik A: op voorgaande jaren en B: op het beeld wat ik krijg vanuit een constitutiefoto en andere elementen die je bijvoorbeeld op Instagram tegen komt.) Overigens is het wel zo dat wanneer je een redelijk vrije rol hebt kun je nooit teleurstellen. Wanneer er vele verwachtingen zijn zou het ook zomaar mis kunnen lopen! ‘We hebben meer rood nodig jongens!’ aldus de Assessor Secundus.

‘We gaan er voor zorgen dat je banden met de I.S.S.A. onvergetelijk gaan worden!’ aldus de Rector.

‘Oh trouwens, je krijgt nu de groetjes van de Assessor Primus van 2 jaar geleden!’ vervolgde de Rector toen ze even op haar telefoon had gekeken. ‘De I.S.S.A. van vorig jaar vond het ook heel erg leuk dat je weer zou komen dus ook namens hen de hartelijke groetjes!’ aldus haar.

Nou, wat ontzettend leuk dat zij me nog niet vergeten zijn! Van de I.S.S.A. van twee jaar terug was ik erg gesteld op de Ab Actis en op de Assessor Primus. Vorig jaar was het vooral Mr. Pand van de Commissie die me bijzonder goed was bijgebleven al was er wel een knappe Quaestor gesignaleerd binnen de I.S.S.A. Helaas was er geen tijd meer om die te nomineren voor Mr. Sunshine.

‘Je zet alles wel redelijk ondersteboven!’ merkte de Quaestor Primus op. De Rector vulde aan ‘We doen ons best om goede banden te onderhouden met de Commissie en nu raken we toch een beetje verdeeld met jouw komst!’

Of dit gaat juist het begin van verbinding van beide werelden voor mij zijn!

Niet veel later stapten de leden van Sociëteitsbestuur De Commissie het werkkantoor van de I.S.S.A. binnen en zij waren overduidelijk niet met lege handen gekomen. Quaestor I liep voorop en hij droeg een grote lijst met een foto erin van een I.S.S.A. en een Sociëteitsbestuur De Commissie, de Ab Actis liep vlak achter hem en zij droeg een glazen laars die ik herkende van de Commissietafel, Quaestor II volgde met een das in haar handen. Daarna volgden de Commissaris van het Consumabel, de Commissaris Exploitatie, de Commissaris Bar en tenslotte de President. Alleen de Commissaris Gebouw was hier niet bij. Er werden handjes geschud, kennis gemaakt en al snel werden overal stoelen vandaan getrokken zodat iedereen op het gemak naar mijn verhalen kon luisteren.

Mijn aandacht ging overigens al snel naar de zegelringen. Vroeger was het heel gebruikelijk dat Senaten een zegelring met het Senaatswapen droegen, maar heden ten dage is het alleen A.S.C./A.V.S.V. nog die deze mooie traditie in ere heeft gehouden.

Nu er zoveel blinkende zegelringen in mijn omgeving te zien waren moest ik er wel even naar kijken. Quaestor Primus en Assessor Primus wilden hun zegelring wel even uitlenen zodat ik ze eens goed kon bekijken. Wat ik namelijk tot vandaag niet wist van de I.S.S.A. is dat zij geen I.S.S.A. wapen op de zegelring hebben staan. Nee, de vrouwelijke leden van de I.S.S.A. hebben het wapen van de A.V.S.V. met de wapenspreuk Ardeat Vita op de zegelring staan terwijl de mannelijke leden van de I.S.S.A. het wapen van A.S.C. met de wapenspreuk Honestum Petimus Usque op de zegelring hebben staan. De President van de Commissie vond dat Commissaris Bar zijn zegelring tijdelijk aan me moest afstaan maar dat deed hij niet. Dus ik had even later de ring van de President in handen. ‘Ik denk niet dat die je zal passen!’ lachte de Ab Actis Commissie. Zelfs rond mijn duim was die ring nog te groot. ‘Ik vind de zegelringen van de I.S.S.A. persoonlijk wel mooier omdat die heel verfijnd zijn, onze ringen zijn vrij grof zoals je kunt zien.’ Aldus de President. Ik had nu drie verschillende zegelringen aan mijn rechterhand. Mijn eigen ringen had ik er speciaal even voor afgedaan. ‘Ik maak wel een paar foto’s voor je!’ zei de President al direct heel enthousiast. Alle beeldvorming die ik van hem had gekregen klopte gewoon volledig. Deze man is goud waard. Hij nam het uiterst serieus en ging zeer geconcentreerd aan de slag met het maken van de foto’s. Zo leerde ik ook hoe je zo’n ring hoort te dragen, want daar zit toch een groter verhaal achter dan je wellicht zou denken!

Het is echt een van mijn meest favoriete tradities (wat ook meteen een voorwerp is) hier op A.S.C./A.V.S.V. ‘Dan moeten we dus zorgen dat jij volgend jaar je eigen ring krijgt!’ merkte Commissaris Bar op. De President was het daar duidelijk mee eens en ik hoorde nog wel meer bevestigende geluiden door het kantoor gaan.

Dan is er geen twijfel mogelijk dat A.S.C./A.V.S.V. direct de titel Best scorende vereniging van Nederland krijgt, zelfs al zou dat bezoek in oktober zijn. Niemand kan daar overheen komen. (Enfin, ik denk zelfs dat zo’n buitengewone toevoeging aan mijn collectie genoeg zou zijn voor een Legendarischverklaring. En geloof me, een Predicaat Legendarisch is het allerhoogste wat je van me kunt krijgen. Alleen als je iets uiterst bijzonders hebt gedaan krijg je die.) Voor nu was ik helemaal verliefd op het moois wat ik hier had. Er kwam alleen een vraag omhoog. Waarom hebben de vrouwen van De Commissie eigenlijk geen ring? Dat is toch best opmerkelijk? Hierdoor veranderde het dagthema van ‘Shine bright like a blue star’ naar ‘Shine bright like a Gold star’ Ik had mijn gedroomde momentum even mogen hebben en als beloftes worden gerealiseerd dan zal het momentum nog vaker gaan komen, maar dan is het ook goed om dit om te zetten in een nieuwe missie! 

Ik kon hier uren naar kijken maar ik besefte me ook wel dat de ringen weer netjes terug moesten naar de eigenaars. Vooral mijn ringvinger leek erg gelukkig te zijn met de A.V.S.V. ring van de Quaestor Primus, dus ik hoopte maar dat mijn ringvinger er afscheid van kon nemen.  Dat lukte gelukkig.

Quaestor I zat tussen de Assessor Primus en mij in en hij wilde er dan ook bijna met de I.S.S.A. ring vandoor gaan. ‘Haha, dat mocht hij willen!’ zei de Rector dan ook toen Quaestor I met een hondstrouwe blik de ring van me overnam. Assessor Primus pakte de ring dan ook snel weer over van Quaestor I.

‘Die ring zal nog even op je wensenlijstje moeten blijven staan, maar ik heb wel wat andere dingen gevonden waarvan wij alleen nog kunnen dromen’ begon Assessor Primus vervolgens. Grappig… Hij pakte mijn droom weer terug maar hij gaf me vervolgens zijn droom. Ook kreeg ik een bijzondere galastrik met een verhaal van hem overgedragen. De vrouwen van de I.S.S.A. hebben natuurlijk een speldstrik. Speldstrikken vind ik zelf ook heel mooi dus toen ik ooit eens een eerste galastrik kreeg besloot ik eens te kijken of ik er wellicht zelf een eigen speldstrik van kon maken! Van het resterende staartje wat er overblijft maak ik dan een haarclip. ‘Dat is wel heel erg creatief zeg! Wij hebben gewoon een makkelijke speldstrik!’ aldus de Assessor Secundus. Makkelijk is soms ook wel fijn. ‘Nou, dat kun je wel zeggen. Je hebt de oude Commissiestrikken wel eens gezien toch?’ aldus de Ab Actis Commissie. Ja, ik heb ze wel eens gedragen tijdens de fotoshoots. ‘Nou, dat waren dus de goede en fijne strikjes. De maker van de strikjes had bedacht dat een andere bevestiging handiger zou zijn voor onze nieuwe strikken, maar die vallen steeds van onze pakken af…’ aldus haar. Dat is niet erg handig! ‘Nee, dus koester alle mooie herinneringen aan de goede strikken!’ lachte ze.

Hoewel mijn collectie van De Commissie aardig compleet begint te raken waren er toch wat elementen die er nog misten. De Ab Actis Commissie begon met uitleggen over de laars die ze had meegebracht. ‘Goed gezien! Er staat er inderdaad altijd een op de tafel voor de Constitutiefoto, maar er zit een nog veel groter verhaal achter. Bij een Dispuutsdies geven wij als Commissie namelijk zo’n laars cadeau. De Praeses of oudste van het Dispuut moet dan naar het Bar komen en dan moet die de laars met de punt naar boven in een keer leegdrinken, dan heb je een Stiefel gedaan’ legde ze uit. ‘Dus dat ga jij nu doen!’ zei Commissaris Bar. (Dat is natuurlijk zijn taak om dat te zeggen.) ‘Nee, dat gaat Commissaris Bar doen. Je zou het niet zeggen van dat kleine mannetje maar hij kan Stiefels als de beste doen!’ aldus de Commissaris van het Consumabel. ‘Ja, ik wil wel een Stiefel met halfvolle melk doen hoor…’ aldus Commissaris Bar. ‘Weet je wat mooi is? Het is traditie dat de Commissaris Bar de dikste is van De Commissie, maar dit jaar is hij dat dus niet…’ aldus de President. (Ik kijk wel heel even uit met zeggen wie dan wel de dikste was. Ik vermoed dat mijn gedachten wel kloppen, maar voordat ik weer iemand beledig kies ik toch maar voor de veilige weg door het in het midden te houden. Er is in ieder geval een Commissaris een stuk zwaarder dan de Commissaris Bar.)

Vervolgens vertelde Quaestor II over de das die ze had meegebracht. ‘Je kent natuurlijk de N.I.A. week. Die wordt georganiseerd door de Sub-Commissie en zij zijn de enige die deze N.I.A. das mogen dragen. Ze zijn van oorsprong erg zeldzaam, maar er is blijkbaar een Sub-Commissie erg enthousiast geweest, waardoor er nu nog wat over waren!’ aldus haar. Uiteraard voeg ik die graag toe aan mijn dassencollectie!

Assessor Primus had niet stil gezeten want hij was ook weer aan het zoeken gegaan. ‘Je had het natuurlijk over het stickerboek en uiteraard willen we jou ook heel graag een exemplaar aanbieden!’ aldus hem.

Op dat moment was ook de Ab Actis van de I.S.S.A. gearriveerd en die stond op zijn beurt de Amsterdamsche Studenten Almanak voor dit jaar af. ‘Met pijn in mijn hart natuurlijk, maar ik draag hem heel graag aan jou over!’ aldus de Ab Actis I.S.S.A.

De Assessor Primus vervolgde ‘Het stickerboek was natuurlijk hét gadget voor bij de Almanak, maar ik wil je wel meer dan genoeg stickers meegeven!’

Dat was het startschot voor de Ab Actis en de Assessor Primus om alles te doorzoeken naar stickers. ‘Je denkt dan, wat een ontzettend leuk idee zo’n stickerboek… Maar daar hebben we ons wel een beetje op verkeken!’ aldus de Ab Actis Commissie.

‘Ik weet niet of het je is opgevallen toen je binnenkwam, maar die stickers hangen werkelijk overal! Je kreeg bij drie sterkjes een pakje met stickers en dan komen die nog wel eens op de verkeerde plaatsen terecht!’ vervolgde ze.

Op de kluisjes van de Senatoren prijkten ook de portretten van de eigenaar van het kluisje. ‘Ik ben alleen nog nooit gevonden…’ verzuchtte Quaestor II. Zij is dus de zeldzame sticker die nu onvindbaar is. ‘Ik heb wel gehoord dat er het een en ander was misgegaan bij het maken van die stickers!’ begon de Quaestor Primus.

‘De jaars van mijn dispuut zijn allemaal door elkaar geraakt. Bij niemand staat de juiste naam en het juiste nummer… Dit is toch wel de beste manier om gevraagd te worden voor datediners…’ aldus de Ab Actis Commissie.

‘Ken je de disputen een beetje Sabine?’ vroeg de President. Niet heel goed, omdat mijn betrokkenheid bij A.S.C./A.V.S.V. altijd aan de redelijk lage kant is geweest zijn er maar een paar die ik kan noemen en dat is dan nog vooral omdat zij bekend zijn van feesten.

Het stickerboek kan me er duidelijk bij gaan helpen om de disputen van A.S.C./A.V.S.V. wat beter te leren kennen!

Nu had ik het echt ontzettend naar mijn zin hier op A.S.C./A.V.S.V. maar omdat ik aan een redelijk strakke planning zat moesten we nu wel over naar het rondje door de Toko en de foto’s omdat ik anders te laat zou komen bij de volgende afspraak. ‘Wel een beetje jammer dat je zo ontzettend naar ons uitkeek en dan vervolgens ons niet als laatste hebt!’ merkte de Rector op. Tja, dat heeft puur met logistieke efficiency te maken. De Warmoesstraat zit vol vieze geurtjes en rare types, dus 1x die wandeling maken vind ik eigenlijk wel prima. ‘Ja, dat kan ik me ook wel voorstellen!’ zei ze. De Ab Actii kregen de grote taak om iets moois in mijn logboek te schrijven terwijl ik met de anderen een rondje Toko zou lopen. ‘Yes! Dan mag ik eindelijk mijn Ab Actiale veer gaan gebruiken!’ reageerde Ab Actis Commissie enthousiast. Overigens werd al snel duidelijk dat zo’n veer weliswaar erg mooi is, maar niet erg makkelijk schrijft. ‘Ik beloof je dat het mooi zal worden!’ aldus haar.

‘Nou Sabine, kom! Dan gaan we je wat meer van de Toko laten zien!’ aldus Quaestor I. Hoewel ik al redelijk wat interessante plekken op de Toko heb gezien was er vandaag toch weer iets nieuws!

We begonnen op het Commissiekantoor waar Commissaris Gebouw heel druk aan het werk was. Jammer, ik ben dol op Commissarii Gebouw! ‘Kijk Sabine, dit is nieuw!’ begon de President en hij wees me op het aquarium in de kast. Iedere Commissaris heeft een eigen vis gekregen en de dikste vis is natuurlijk vernoemd naar de dikste Commissaris.

Verder heerste er een relatieve rust op dit kantoor. ‘Maar Sabine, dit is echt geen werkplek hoor…’ begon Quaestor I die me meeleidde naar een plek die ik nog nooit had gezien. ‘Dit is de Administratie en hier werken de Quaestoren samen met de Administratoren.’ Legde hij uit toen we de ruimte in stapten. Alles aan deze ruimte maakte duidelijk dat dit geen plek was waar veel gelachen werd. ‘Hier wordt pas echt gewerkt!’ vervolgde hij.

Overigens was er nu geen administrator te ontdekken, alleen de waakhond van een van de administratororen was nu aanwezig. Een lieve dame op respectabele leeftijd die vele jaren N.I.A. erop heeft zitten. ‘Ze is heel lief maar ook al heel oud, je mag haar wel even aaien hoor!’ aldus Quaestor I.

Vervolgens liepen we langs een deur waar ‘sauna’ op stond. Zou dat werkelijk zo zijn?

‘Boven is nog wel meer te zien, maar aangezien je redelijk strak aan je tijd zit stel ik voor dat we naar de Repré gaan!’ aldus Assessor Secundus die overduidelijk de perfecte bezoeksbegeleider was. In de Repré was de Assessor Primus er ook weer bij. (Je zal vast wel denken, wat knap dat je 14 mensen zo goed uit elkaar kan houden, vooral met je slechte gezichtsherkenning. Nou, tijdens het bezoek had ik er dus wel een paar keer last van dat ik niet goed wist wie nu I.S.S.A. en wie nu Commissie was.) ‘Dit is natuurlijk de allermooiste kamer!’ aldus de Assessor Primus. Die is toch hiernaast? Grapte ik. ‘Auw! Dat doet zeer!’ aldus de Assessor Primus.

Het is dan ook maar een heel flauw grapje. Ik zou hier uren rond kunnen kijken!

Zo werd mijn aandacht al meteen weer getrokken door een erepenning in de kast die ik nog niet eerder had gezien. Zoveel moois staat er in de kasten van de Repré. Alle Almanakken die A.S.C./A.V.S.V. heeft uitgebracht natuurlijk, maar ook de oude I.S.S.A. sjerp, de vaandels van de ongemengde tijd evenals het I.S.S.A. vaandel. Ik ben dol op deze ruimte! Ik kreeg een biertje overgedragen van de Assessor Primus (vers getapt uit de I.S.S.A. tap!) en keek nog maar eens rond. ‘Wilde je ook nog op de Commissiekamer kijken?’ vroeg Quaestor I. Natuurlijk! ‘Dan gaan we uiteraard wel via de Paarse Bar!’ aldus Assessor Secundus.

Ja, de Paarse Bar… Vorig jaar eigenhandig gebouwd door Mr. Pand ter ere van de versterkte banden tussen de I.S.S.A. en De Commissie. Ik vond het al meteen een heel goed en mooi initiatief. Ik kon het alleen niet nalaten een kleine burn te geven op de gereedschappen aangezien die toen niet helemaal in orde waren.

We stapten de kamer van De Commissie binnen en waar ik de voorgaande keren in rap tempo door deze kamer heen getrokken werd had ik nu mooi de tijd om even rustig rond te kijken.

Zo viel mijn oog op oude foto’s van De Commissie door de jaren heen. In ongemengde tijd had het Sociëteitsbestuur van A.S.C. een ster als vaste wapen. Overigens had de A.V.S.V. in ongemengde tijd ook een eigen Sociëteitsbestuur! Zij hadden een driehoek als vaste wapen. Ik ontdekte een foto uit die tijd waarop je alleen vrouwen zag die een driehoekige penning droegen. Wat gaaf! De ster en de driehoek gecombineerd is het huidige wapen van Sociëteitsbestuur de Commissie en nu begrijp ik helemaal waarom.

Niet ver van deze powervrouwenfoto kwam ik de foto van de eerste gemengde Commissie tegen. Ook dat verklaarde wel iets. De mannen waren in rokkostuum gekleed dus die hadden een witte galastrik. De vrouwen droegen een hemd en een jasje en daaronder droegen zij een galastrik met het wapen erop. Van daaruit zijn natuurlijk die speldstrikken voortgekomen. Een stuk vrouwelijker dan deze oude versie. Wat gaaf deze historische onthullingen!

Al had ik wat meer tijd gehad dan had ik misschien nog wel meer interessante ontdekkingen kunnen doen maar gelukkig had ik bezoeksbegeleider Assessor Secundus die aangaf dat de ik bijna over mijn geplande eindtijd heen ging, dus dat het wellicht slim was om foto’s te gaan maken!

We keerden terug naar de Repré van de I.S.S.A. waar de meeste aanwezigen al klaar stonden. We wachtten nog op een fotograaf dus nadat ik de setting veilig had gesteld was het Assessor Primus die de eerste proefshots zou gaan maken. ‘Nou Sabine, jij mag op mijn zetel gaan zitten! Er zijn heel veel mensen die dat willen, maar die mogen dat allemaal niet!’ aldus de Rector. Wow! Ik voel me zeer vereerd dat ik op deze zetel mag gaan zitten!

Ik ging er natuurlijk gelijk goed voor zitten, want het gebeurt zeker niet dagelijks dat je op de zetel van de Rector mag gaan zitten!

Aan mijn linkerhand zat de President en aan mijn rechterhand zat de Rector. Een zeer fraai beeld van hoe twee grootmachten elkaar versterken! De rest van de I.S.S.A. en De Commissie gingen ook lekker geïntegreerd achter de tafel staan. Alleen de Ab Actis Commissie en de Commissaris Gebouw moesten we missen. De eerste was nog druk aan het schrijven in mijn Logboek en de tweede was natuurlijk druk bezig in het kantoor van de Commissie. Zodra de fotograaf er was kwam de Assessor Primus bij ons staan en lachten we naar de fotograaf. Zodra er een paar goede foto’s waren gemaakt kwam de vraag der vragen… Wie wordt er Mr. Sunshine? Ik had een paar opties binnen de I.S.S.A. maar uit eindelijk besloot ik toch voor de Ab Actis te kiezen. Hij heeft iets zonnigs en ik vind hem heel toegankelijk. Hij kwam er later bij, maar ik mocht hem direct. ‘Je hoeft er niet erg lang over na te denken hè?’ reageerde de Rector lachend die wel benieuwd was hoe het kon dat ik zo ad rem voor de Ab Actis koos. Tja, geen moeilijke keuze!

De foto’s werden gemaakt bij het I.S.S.A. vaandel. ‘Ik ga mijn best doen om aanzienlijk meer stemmen te behalen dan mijn voorgangers!’ aldus de Ab Actis. Vervolgens gingen we nog een keer naar de ontvangstkamer van de Commissie want ook uit die groep wilde ik graag een Mr. Sunshine aanwijzen. Ik denk dat als Commissaris Gebouw er wel bij had kunnen zijn, hij een hele goede kans had gemaakt. Nu besloot ik voor de President te kiezen, mede ook omdat ik al vanaf het begin een ontzettend goed gevoel bij hem had gekregen en hij alles waar maakte nog voor ik ergens om had kunnen vragen! Ik heb door analyse wel achterhaald dat hij niet volgens de strikte regels genomineerd is, maar volgens de uitzonderingsregel (Hij is NB.) Desondanks sta ik er volledig achter aangezien de President wel een echte 8 (beste vriend) is!

We vonden uit eindelijk een mooie richting en een goede belichting. ‘Ben je klaar om vermorzeld te worden?’ vroeg Quaestor II terwijl de camera naar de Quaestor Primus ging om de foto’s te maken.

Dat zal wel meevallen toch? Ik was er uiteraard ook wel van overtuigd dat de President bijzonder sterk zou zijn, maar ik zou wel weer heel neergezet gaan worden.

Er werden een paar leuke foto’s gemaakt waarop het wel echt tijd werd om het bezoek af te gaan ronden.

Wat jammer dat de tijd zo ontzettend snel is gegaan! Ik heb zo’n ontzettend leuke tijd gehad hier! ‘Vanavond is er een Dies van een damesdispuut, je bent welkom om terug te komen hoor!’ aldus Assessor Secundus.

Terug op het I.S.S.A. kantoor was het tijd om mijn spullen bijeen te pakken. De President pakte de fotolijst voor me in. Het is weliswaar een foto van de I.S.S.A. en de Commissie van vorig jaar maar evenwel een mooi cadeau! ‘Onze foto is er nog niet!’ verklaarde de President. Tja, dan zal ik volgend jaar zeker nog eens terug moeten komen voor de foto van deze I.S.S.A. en de Commissie! Jullie zijn een topteam!

Met een uitstekende vangst en een geweldig avontuur hier op de Toko was er zeker genoeg om over na te denken. Als Mr. Sunshine hier valt kom ik zeker nog eens terug, maar dit was sowieso wel echt een heel erg leuk en geslaagd bezoek. Zou het niet de moeite waard zijn om sowieso terug te komen?

Ach ja, eerst maar eens zien wat Mr. Sunshine gaat doen!

De Assessor Secundus deed als fantastische bezoeksbegeleider ook mijn uitgeleide waar ik haar nogmaals bedankte voor de fantastische tijd. Het was bijzonder snel gegaan, maar het was ook wel heel erg leuk!

Wordt misschien dit jaar nog wel vervolgd!!!

​

​

​

​