Albertus Magnus
De vereniging die me al sinds het eerste bezoek in 2014 erg nauw aan het hart ligt. Wanneer ik op Eigen Huis binnenkom dan ben ik ook écht thuis! Iedereen weet hier wie ik ben en geeft me dat gevoel van thuiskomen! Het is dan ook jammer dat Groningen en Delft erg ver uiteen liggen, anders was ik er nog veel vaker! Er gaat niets boven Groningen maar er gaat al helemaal niets boven de Magnus!
2014
In 2014 kwam ik voor het eerst naar Groningen.
Hoewel Vindicat niet bezocht kon worden, kon ik wel langskomen bij Albertus!
Echter kwam er op het laatste moment nog wel een bericht van het Bestuur 'Sorry, maar wij zijn 's ochtends niet aanwezig door het AHC songfestival, de avond ervoor, maar de CvB zal je opvangen!'
Na een regenachtige toer door Groningen kwam ik aan bij de sociëteit van Albertus.
Met wat hulp van een aantal klussers in het pand wist ik uit eindelijk het tweede deel van het pand te bereiken, waar ik de Commissie van Beheer zou vinden.
De twee aanwezige dames van de CvB ontvingen me hartelijk en waren in gezelschap van een aantal leden die kluscorvee hadden.
Nadat de taken gedelegeerd waren kwam de vraag of ik misschien iets wilde drinken.
Nou... een kopje thee ging er wel in.
Onderwijl werd ik door de aanwezige leden een beetje ondervraagd over mijn hobby.
Hoe ik er zo aangekomen was, of ik al bij veel steden was geweest en wat ik van die verenigingen vond.
Na dit korte gesprekje was het voor hen tijd om aan het werk te gaan en stelde een van de dames voor dat ze me het pand zou laten zien, waarna we opzoek zouden gaan naar items voor mijn verzameling.
Zo gingen we door de regen weer over het terras, naar het eerste pand.
Je zou eigenlijk kunnen zeggen dat Albertus beschikt over een feestpand en een werkpand.
Alle feesten vinden in het voorste pand plaats (Daar vind je ook de Schuit, de discotheek van de vereniging, net als de borrelzaal en de andere 'leefzalen'.) en alle commissies bevinden zich in het achterste pand.
Toen we bij de Bieb/bar/studiezaal aankwamen stapte ik met rechts op de verhoging.
De CvB dame legde me uit dat je in regel altijd met links op deze verhoging stapt. Goed om te onthouden!
Weer een verdieping hoger is de verdieping waar de dames over het algemeen borrelen.
Er hangt daar een spiegel, maar daar mag je niet in kijken. Doe je dat wel moet je dames van de barcommissie van die verdieping een fles champagne geven.
Is de presidente van die commissie ongesteld, dan hangt de spiegel andersom. Echter zou je dat niet moeten weten, want je mag niet in/naar de spiegel kijken!
Daarboven zit nog een deel waar je kunt zitten en drinken. Plus, die plek is de enige plek op de hele sociëteit waar je wel mag fozen.
Maar ja, dan kunnen de dames van de bar natuurlijk wel vrolijk met je meekijken... Dus of je dat wil?
Kortom, een prachtig pand waar je veel mooie tradities kunt terugvinden!
Vervolgens ging ik met de dames nog op zoek naar mooie items voor mijn verzameling.
Zo kreeg ik de Annu's 2010, 2013 en 2014, het Lustrumboek van het laatste Lustrum, een aantal posters, stickers en enkele uitgaven van de Kei-bokaal.
Een van de mooiste items die ik die dag heb gekregen was een afgedrukte foto van de inauguratie van Albertus!
Na nog een foto met een van de dames van de CvB (de andere dame had haar CvB vestje niet aan en om nu met haar rug naar de camera te gaan staan...) was het weer tijd om te vertrekken.
2015
Uiteraard was ik een jaar later weer terug in Groningen en dan kon een bezoek aan Albertus niet ontbreken!
Hoewel ik wat moeite had met de deurknop wist ik het kantoordeel van de sociëteit nu wel blind te vinden.
Omdat ik niet precies wist waar het Bestuur nou zat, besloot ik maar gewoon om mijn hoofd langs de deur van het CvB hok te steken.
De CvB'er van de aanwezige twee heren op het hok zei aanvankelijk 'Hallo...' Maar toen hij opkeek en zag wie er nou precies op het drempel stond sprong hij meteen op en zei 'Hee hallo, jij bent toch de Verenigingsverzamelaar! Leuk je te ontmoeten! Ik zou je opvangen met nog iemand!'
Toen hij dat zei kreeg ik meteen een dejavu met vorig jaar. Was er opnieuw iets met het Bestuur?
Ik had toch geen mail gemist? Oké, ik zou me wel prima redden met de CvB, ging vorig jaar ook naar volle tevredenheid, maar toch!
Maar even later haalde hij iemand uit een andere kamer en die voegde zich bij ons.
Een charmante heer met fel blond haar. (Achteraf bleek hij de Praeses van Albertus te zijn, al had ik dat zo snel niet door!)
Met de CvB'er en de Praeses gingen we naar de bieb/bar/leeszaal en de Praeses vroeg me of ik al gegeten had.
Met mijn assistente had ik op het Martinikerkhof wel wat kaaskoekjes gegeten, maar dat is niet bepaald een lunch.
Hij vroeg dus of ik wellicht een tosti lustte.
Nou, Albertus en zijn tosti's... Er was keus genoeg!
Ik koos voor een Italiaanse tosti en als drinken erbij wist ik het zo snel even niet.
'Ik neem altijd een Fristi!' zei de Praeses (wat een held!)
Dus op zijn aanraden nam ik ook een Fristi en zo volgde de CvB'er ook.
Gezamenlijk zochten we een lekker plekje op het terras waar er de nodige informatie werd uitgewisseld.
Zo wist de CvB'er me te vertellen dat er nu een nieuwe vloer in de Schuit ligt en dat ook de vloer in de rookruimte onlangs was vernieuwd.
De Praeses was vooral heel benieuwd hoe ik aan mijn hobby was gekomen en wat ik nou van al die verschillende verenigingen vond.
Onder het genot van die heerlijke tosti en een koude Fristi was het wel een genietmomentje met deze twee heren!
'Ja, ik ga over de Acquisitie van de vereniging, maar zoals je kunt zien heb ik vandaag geen afspraak!' zei de CvB'er.
Kan me voorstellen dat je inderdaad geen businessafspraken gaat doen in je korte broek! Maar toch vind ik hem wel een held, want hij was van de bovenzijde volledig CvB'er en de onderkant zei vooral 'zomertijd!!'
De Praeses vertelde me vervolgens dat hij naar een afspraak moest.
Voor hij zou vertrekken wilde ik uiteraard wel even een foto met mijn zeer attente ontvangstcomité!
Daarna liep ik met de CvB'er terug richting het kantoor om daar de items op te halen, maar mijn contactpersoon bleek er wel te zijn...
Ik had wel een dame met een doos zien lopen en met Annu's zien sjouwen, maar ik had niet kunnen vermoeden dat dat mijn items betrof.
Toch wel, ze moest alleen nog de 2011 Annu zoeken, maar die doos was dus voor mij! (Vorig jaar had ik natuurlijk de 2010, 2013 en 2014 gehad, dus ik had er nog wel een paar nodig om er een complete reeks van te maken!)
Uit eindelijk had ze de 2011, 2012 en de 2015 voor me gevonden (had ik bijna een afgehakte ab-actis kopie gekregen! Gelukkig zag ik het...) net als het Lustrumboek van het 22e Lustrum en diverse andere mooie items.
Tijdens het inpakken zei de CvB'er 'Zou je niet beter gewoon de hele doos meenemen?'
Tja, die doos paste niet bepaald in mijn rugzak... Met wat passen, meten en schuiven zou het zeker lukken!
In de tussentijd kwamen er nog twee heren leden langs die me als blijk van waardering als VerenigingsVerzamelaar een uitdaging wilden geven. Mij moet je natuurlijk nooit uitdagen want dan zal ik je bewijzen dat de zin 'Ik ben een beetje lid van alle verenigingen' wel degelijk op mij van toepassing is.
Daarna was de volledige rugzak ingepakt en ging ik met de CvB'er nog even kijken naar de mooie nieuwe vloeren en liep ik nog een rondje met hem mee door het pand. (Ik kende het natuurlijk wel al een beetje, maar het blijft een leuk pand)
Vervolgens kwam een mede CvB'er 'mijn' CvB'er halen. Hij moest verder dus zouden onze wegen ook weer scheiden.
'Maar ik zal je er wel even netjes uitzetten, zo ben ik dan ook!' aldus deze aardige heer!
Kortom, het was weer een erg geslaagd bezoek aan Albertus Magnus!
De Commissie van Beheer vind ik echt een supercommissie, denk toch wel mijn favoriete commissie op Albertus!
2016
Iets minder dan een jaar later was het alweer tijd voor Groningen en natuurlijk zou een bezoek aan Albertus ook niet ontbreken!
Nu was het wel zo dat ik iemand bij me had die al mijn gangen vastlegde op video, dus ik kwam iets later dan 13:00 bij Albertus aan, omdat er nog even een interview op de Grote Markt werd opgenomen. (En ja, je zult het altijd zien dat de techniek het dan net af laat weten!)
Ik ken de weg inmiddels al op 'Eigen Huis' dus ik liep probleemloos naar het Bestuursgebouw.
Daar stond de Ab Actis (Mijn contactpersoon) juist op de gang.
'Oh je bent er al! Er waren juist twee dames van het Bestuur naar voren gegaan om je daar op te vangen! Nou, ik zal ze wel even laten weten dat je hier bent!' Oeps! Nu was de verrassing van het ontvangstcomité er dus al helemaal vanaf!
Er was traditiegetrouw ook weer iemand van de CvB aanwezig.
Zij vertelde me juist dat de CvB'er die er vorig jaar bij was me nog had gezien en even snel een foto had gemaakt en die naar haar had doorgestuurd.
Ik vond het best wel jammer dat hij niet even hoi was komen zeggen, want hij was juist zo'n gezellige CvB'er!
Ik liep met de CvB'er mee naar het dakterras waar de twee dames van het ontvangstcomité al aankwamen.
'Ja, we dachten we zorgen even voor een leuk ontvangstcomité!' zei de Assessor vrolijk terwijl ze me de hand schudde.
Tja, ik kwam toch relatief luid binnen! (Door de grote zaal liep ik een fles omver die met luid gekletter op de grond terecht kwam waarop mijn cameravrouw al zei 'Maak niet zo'n herrie! Ze hebben je nu vast al gehoord!' maar dat was dus niet zo!)
De tweede dame van het ontvangstcomité was de Vice Praeses.
'Heb je toevallig al gegeten?' vroeg zij.
Nou, toevallig had ik onderweg nog tegen mijn cameravrouw gezegd dat ik hoopte dat ze weer van die heerlijke tosti's zouden hebben.
'Dat kunnen we wel regelen hoor! Kom maar mee!' zei de Vice Praeses enthousiast.
Ook dit jaar koos ik weer voor een heerlijke Italiaanse tosti en was wel verrast toen de Assessor een Broodje Blauwknor bestelde.
'Ja, dat is nieuw, we hebben nu broodjes van de maand!' verklaarde de Vice Praeses.
Nou, die Blauwknor bleek wel een hit te zijn, maar niks voor mij aangezien ik echt niet van blauwschimmelkaas houd.
Het was nog iets te fris voor een hele sessie op het dakterras, dus mijn idee was om de tosti binnen op te eten.
Tijdens het eten kwamen natuurlijk de bekende vragen voorbij, maar ik had zelf ook nog wel een vraag, namelijk hoe de penning er nu echt uit zou zien.
De Assessor appte meteen even naar haar mannelijke Bestuurscollega's, in de hoop dat een van hen een penning mee zou brengen, zodat ik die op de foto kon zetten.
Kort daarna kwamen de Ab Actis, de Praeses, de Procurator en de Fiscus Secundus binnen.
Ik weet niet waarom, maar de Fiscus Secundus mocht ik al meteen toen hij me de hand schudde.
Vooral de Procurator probeerde in beeld te komen had ik de indruk. (Geen idee of het door mijn cameravrouw kwam of door mijn aanwezigheid, maar toen hij Mr. Sunshine fotocontest hoorde ging hij meteen los.)
Ik was druk met mijn tosti bezig, mijn cameravrouw vond dat wel een goede gelegenheid om op te nemen (Ik haat het als ik op beeld kom als ik aan het eten ben... De Procurator zei daarop meteen 'Ik vind het uitermate interessant om te zien hoe jij eet!' en de Praeses maakte een gebaar om duidelijk te maken dat er pesto op mijn mondhoek zat... Kortom een WEG MET DIE CAMERA! situatie) Ook de Fiscus Secundus bestelde een Broodje Blauwknor en de Ab Actis ging voor het andere broodje van de maand.
De Vice Praeses vertelde dat een mannendispuut onlangs ook een broodje van de maand had ingebracht waar echt ONGELOOFLIJK VEEL vlees op zat. Een ander broodje dat door een damesdispuut was ingebracht was echter zo'n enorme hit geworden dat diverse leden wel baalden dat de maand voorbij was. Maar ook die Blauwknor lijkt wel een hit, aangezien twee Bestuurders nu druk aan het genieten waren van die Blauwknor.
Echter had geen van deze heren de Penning mee.
'Nee, dat doet de laatste Bestuurder waarschijnlijk!' stelde de Vice Praeses me gerust.
De Assessor vertelde dat er deze zaterdag een Besturendag zou zijn bij Laurentius (waardoor ook meteen de enthousiaste verhalen over Laurentius loskwamen. De Vice Praeses en de Assessor leken wel te begrijpen waarom ik de Ab Actis van Laurentius zo aardig vind!) en mocht ik tijd hebben, dat het wel leuk zou zijn als ik ook even langs zou komen!
De laatste Bestuurder, de Fiscus Primus, kwam binnen en hij had inderdaad bij zich waar ik op zat te wachten!
Als je de vlag en het wapen van Albertus ziet, zou je verwachten dat Albertus Magnus himself op de penning staat, maar niets is minder waar!
Op de penning staan de letters A M en ook is de zinspreuk van de vereniging op de penning én het lint te vinden.
'Alleen de Praeses heeft een ander lint, die is donkergroen! De rest van de Bestuurslinten zijn lichtgroen' verklaarde de Ab Actis (aangezien het haar penning was)
'Kijk, hier staat ook de zinspreuk in verwerkt!' zei de Fiscus Secundus terwijl hij de zinspreuk op het lint liet zien.
Hij probeerde even de baret op te zetten, die de Fiscus Primus ook mee had genomen, maar die paste niet, aangezien die toch echt voor de Ab Actis bedoeld is!
Zij deed haar penning dan ook even om en haar baret op en zo ging ik met haar op de foto. (Niets leuker dan een foto van een penning en een foto met een Bestuurder MET penning!)
De CvB'er vertelde dat het volgende week tentamenweek zou zijn en dat veel leden dan weer hier zouden komen studeren.
'Ik kan tijdens het studeren al helemaal uitkijken naar de tostibreak dan. Zelfs leden die in de UB studeren komen tijdens de lunch hierheen voor de heerlijke tosti's!' zei ze.
Iets wat ik zeker kon begrijpen!
De Assessor stelde voor dat we de foto's zouden gaan maken.
Aanvankelijk was het idee in de BK, maar uit eindelijk werd besloten dat we het vaandel mee zouden nemen naar het Dakterras en dat we daar de foto's zouden maken.
De Vice Praeses liet me een baret zien die in de kroonluchter van de BK hing. 'Je kunt zien dat dit baretten zijn van leden die Bestuur af-zijn, die hebben namelijk 'oren'!'
De 'oren' zijn twee touwtjes rond het verenigingswapen op de baret.
Eerst werden er wat gewone foto's gemaakt het hele Bestuur en daarna vormden de mannen samen een team om een foto voor de Mr. Sunshine fotocontest te maken!
Nu was de Procurator al sinds zijn binnenkomen aan het mededelen dat hij graag mee zou doen aan de contest, dus hij wilde ook graag een solo inzending maken.
Wat er toen gebeurde vervulde me toch wel met verbazing!
Het verhaal achter Mr. Sunshine begint allemaal bij een DSC'er die in 2008 lid werd bij DSC en in 2010 in mijn beeld terecht kwam. Ik had vaak een liedje opstaan wanneer ik naar een bepaalde foto keek.
In gedachten zag ik voor me dat hij me op zou tillen in een bepaalde ruimte op het DSC en dat hij me dan zou ronddraaien op de maat van het instrumentale deel van het liedje (vanaf 2:25) waarna we aardbeienthee zouden drinken in de BK zoals ze die ook kennen op DSC
De tekening die ik nu als fundament voor de Mr. Sunshine fotocontest gebruik is eigenlijk de kern van die droomgedachte die ik in 2010 had.
De Procurator tilde me op en maakte op een gegeven moment ook echt een draai! (Stiekem vond ik het wel heel jammer dat het niet de Fiscus Secundus was die deze move had gemaakt) Na nog een paar andere poses zette de Procurator me weer neer.
De Bestuursdames en de CvB'er hadden echter zoiets 'Wat A.S.C./A.V.S.V. kon, dat kunnen wij natuurlijk ook!' met als gevolg dat er ook nog een Miss Sunshine (Wat overigens wel het orignele liedje is... maar ik heb er in gedachten Mr. Sunshine van gemaakt!) foto werd gemaakt.
Natuurlijk wilden de Bestuursdames ook heel graag weten welke gradaties de Bestuursmannen zouden krijgen, dus zij werden weggestuurd!
Maar, niet voordat ik alle mooie Albertus items had gekregen! De nieuwe Annu (Helaas heeft Almanakker wel een beetje gefaald aangezien ik 1 hele katern mis en die ze waarschijnlijk zijn vergeten in te binden, maar wanneer ik weer in Groningen ben kom ik een complete Annu 2016 ophalen!), het liederenboek, een Albertus das (LIKE LIKE LIKE!), een Albertus joggingbroek (Heerlijk chill!) en ook nog diverse mooie hebbedingetjes! (Een originele huiswijn bijvoorbeeld, dat kunnen lang niet alle verenigingen zeggen!)
De Ab Actis ging ook nog even kijken voor uitgaven van Bokaal en de constitutiekaart. De constitutiekaart was helaas onvindbaar, maar ze had wel nog de Dieskaart voor me.
Vervolgens moesten de mannen echt van het dakterras af en bleef ik met de dames over voor de gradaties.
Nu zou de Procurator zichzelf niet zijn als hij niet doodleuk het raam opengooide en zei 'Kom maar door met die info! Wij kunnen vanaf hier meeluisteren!'
Flauw! Dus ik deelde de gradaties maar weer in gebaren!
Ook waren de dames heel benieuwd wat ik van de Praeses van vorig jaar vond (Hij was ook zo lief!) De CvB'er van vorig jaar kwam niet aan de orde, maar ik dacht toch geregeld aan hem terug.
Wat dit jaar aangaat is de Fiscus Secundus in elk geval mijn favoriet! (Al vanaf het eerste moment vond ik hem aardig, hij oogt ook zo lief!)
Het was 14:00 en het Bestuur had vergadering, dus het was voor mij tijd om verder te gaan!
Ik nam alvast afscheid van de dames en liep met de CvB'er mee om mijn spullen bijeen te rapen.
Zij deed ook mijn uitgeleide.
Ik vond het weer super op Albertus! Als het nou wat dichterbij was geweest dan had dit Bestuur me zeker nog veel vaker gezien! (En had ik ook echt op een zonnige dakterras reünie met de Praeses en de CvB'er van vorig jaar gestaan! En dan hadden de dames en de Fiscus Secundus ook zeker mee aan mogen sluiten!)
Wat een topbezoek!
2017
Er zijn bezoeken waarvan je weet dat ze leuk zullen worden en er zijn bezoeken waarbij de lat op voorhand al heel hoog ligt, omdat anderen al verwachtingen voor jou geschept hebben. Zo had ik in november 2016 al via de Commissaris Extern van Virgiel gehoord van LustrumFiscus 1 en werd de spanning enkele dagen voor Groningen nog even extra opgevoerd door een Lustrumfiscus van Unitas S.R. die me had verteld dat ook zijn VVV'tje in het Lustrumcomité van Albertus zit en als ik nou slim was, dan zou ik hem gelijk even appen! (We hebben het hier over LustrumFiscus 2) Zit je daar in je woonkamer naar je telefoon te staren aangezien je dus een contact doorgestuurd is, van een vent die je helemaal niet kent... Als dat maar goed gaat! (Ik wilde alleen maar weten of de LustrumFiscus 1 en deze LustrumFiscus 2 er zouden zijn als ik zou langskomen en de lumineuze oplossing van de Lustrumfiscus van Unitas S.R. was dus een nummer doorgeven....) Ik kreeg uit eindelijk wel een vrolijk antwoord van LustrumFiscus 2 terug met de mededeling dat we elkaar óf net zouden treffen óf net zouden mislopen, over LustrumFiscus 1 wist ik nog helemaal niets, terwijl die nog wel eens een sleutelfiguur zou kunnen zijn aangezien ik nog wel wat vragen over zijn VVV'tje had. Kortom, het zou spannend blijven tot de laatste minuut!
Ik zat al om 6:30 in mijn eerste trein die me naar Den Haag Centraal zou brengen en ongeveer een uurtje later vertrok ik vanaf mijn VIP-Plek (2e klas, maar het enkele zitje op de bovenverdieping van de NS dubbeldekkers is zeker wel het beste plekje van de coupé te noemen) met volledig voedsel-survivalpakket richting het hoge noorden Groningen!
Om 10:20 was ik bij het KEI Bestuur en doordat dat bezoek vrij snel klaar was stond ik ook al een half uur te vroeg bij Vindicat waar de afspraak precies een uur duurde, met als gevolg dat ik niet om de afgesproken 13:00, maar al om 12:15 voor Sociëteit Eigen Huis stond!
Ik had LustrumFiscus 2 natuurlijk geappt, want wellicht zou ik hem hierdoor nog treffen! De deur zat weliswaar dicht, maar een vriendelijke heer van het Personeel liet me binnen waarna ik enigszins slalommend een aantal klussende mannen in het duister van de borrelzaal moest zien te ontwijken (en te proberen niet van het twee treden tellende trapje af te vallen) om bij de binnenplaats te komen.
In het Nieuwe Pandje (Ik noemde het altijd het kantorenpand, maar inmiddels weet ik hoe ze het dus hier noemen) liep ik zoals gebruikelijk meteen naar de eerste verdieping om richting de CvB'ers te lopen. Voor ik de deur van die verdieping echter goed en wel open had passeerde er iemand die me direct herkende. 'Hee Sabien! Je bent er al?!' Aldus de Procurator die duidelijk onderweg was om iets heel anders te gaan doen, maar dat volledig vergat omdat hij mij had gespot.
Ja, Vindicat en KEI waren wat sneller klaar dan ik verwachtte, dus daardoor dat ik nu al hier ben!
'Hartstikke leuk! Gezellig! Kom vooral verder, dan kun je je spullen afzetten!' aldus de Procurator die me voorging richting het Praesidiaat (Ofwel, het ene kantoor waar je onder andere de Praeses, Vice-Praeses en Procurator aantreft, evenals de grote vergadertafel van het Bestuur) maar voor ik daar aan zou komen moest en zou ik toch even afbuigen en zwaaien naar de aanwezige CvB'ers.
'Hee Sabien! Leuk dat je er weer bent!' zei Debiteuren II waarna ik doorliep richting het Praesidiaat.
'Welkom welkom! Je bent wel vroeg!' reageerde de Praeses toen hij me ontdekte.
'Hai, leuk dat je er bent!' zei de Vice-Praeses vervolgens waarna ik mijn spullen op de vergadertafel neerlegde (Ook mijn sjaal deed ik af, want daaronder zat een heuse Albertusdas verstopt, alleen nog een Baretje en ik zou zo een echte Albertianesse zijn!) en samen met de Vice-Praeses richting het Fiscaat ging (Naast de Fiscussen -Hier zeggen ze Fisci, maar ik vind dat toch nog een beetje ongewoon klinken- zit ook hier mijn contactpersoon) 'Ah, je bent er al! Ik had je pas om 13:00 verwacht, maar onwijs leuk dat je er bent!' aldus de Ab Actis die me vrolijk begroette gevolgd door de Assessor die me ook even de hand schudde.
Vervolgens liep ik toch nog even terug naar de CvB om nog even iets uitgebreider met hen te kunnen praten.
'Mocht je zometeen nog gaan lunchen hier, wij hebben het broodje van deze maand bedacht, al is het geen broodje, maar een pannenkoek! Hij is echt aan te raden!' aldus Debiteuren II.
Ook Debiteuren I bleek aanwezig en dat is toch wel een Groninger beroemdheid te noemen, want hij is de frontman van Swifty die iedereen natuurlijk kent van 'Dakterras'! (Alleen Sabine met haar vreselijke gezichtsherkenning had niets door) Er was nog een derde CvB'er, maar ik heb uit eindelijk niet kunnen achterhalen wie dat nou was, in ieder geval was het ook een man.
'Zullen we naar het Lustrum lopen?' stelde de Praeses voor waarop ik met hem en de Ab Actis een verdieping naar beneden ging en we dus een ander kantoor in doken waar ik een heer zag staan die ik direct herkende. (Dat is wonderbaarlijk, gezien mijn vreselijke gezichtenherkenning, maar vandaag ging ik best wel lekker met nieuwe gezichten) LustrumFiscus 2! Je bent er nog!
'Ik moet wel echt weg nu, maar nu zie ik je inderdaad alsnog!' aldus LustrumFiscus 2.
Om deze kleine tackle-overwinning te vieren wilde ik wel nog even een snelle Lustrumselfie met hem maken (Ook voor zijn VVV'tje van Unitas S.R.) waarna hij na een knuffel toch echt verder moest! Verder zat hier LustrumFiscus 3 te werken. Misschien was LustrumFiscus 1 wel op het volgende kantoor...
We liepen verder waar we de LustrumPraeses, LustrumAb Actis en de schattige LustrumProcurator aantroffen.
Nee hè, is hij er niet? kwam er vervolgens heel droog bij mij uit.
'Wie ben je kwijt?' vroeg de LustrumPraeses. Doordat ik de laatste dagen zoveel met LustrumFiscus 2 bezig geweest was noemde ik zijn naam, terwijl ik LustrumFiscus 1 bedoelde.
'Oh, maar die is er wel, die zit alleen nog eventjes in overleg! Als je straks na de lunch lekker bij ons terugkomt, dan kun je met hem op de foto en dan kunnen we je meteen wat meer over het Lustrum vertellen! We hebben alvast het nodige moois voor je klaarliggen!' aldus de LustrumPraeses.
'Ja, heb je al geluncht eigenlijk?' vroeg de Praeses.
Nee, nog niet! 'Nou, dan gaan we dat zo eerst eens doen!' aldus de Praeses
Er zijn een aantal leden van diverse verenigingen die me zijn bijgebleven doordat ze zo opvallend waren. Het komt niet vaak voor dat je ze bij elkaar in 1 pand tegenkomt, maar dit jaar heeft het Nieuwe Pandje een hoop van mijn favoriete helden rondlopen! Ik ga ze hier uitlichten en ik ben benieuwd of jullie kunnen achterhalen wie dat op Albertus is! Let wel, dit zijn echte personen die in het verleden al iets voor mij betekend hebben, dus het is bijzonder dat deze verwijzingen gelegd worden.
De Derde Factor, (Belong to the world) een zeer aantrekkelijk persoon die soms wel ietwat teveel gel in zijn haar smeert maar die dat goed compenseert met mooie verhalen en het talent door je te behandelen als een prinses. Hij gaat verder dan ieder ander om je gelukkig te maken. (Alleen, zag ik nu een 5+ move? Of noemen ze dat nou Bromance)
De Gimme Some Blik (Troublemaker) de persoon die je sowieso niet kan missen omdat hij zo aanwezig en zo grappig is. Hij pakt je het liefste helemaal in om je dan vervolgens weer heel hard aan het lachen te maken. Je hoort hem van verre al aankomen en hij zit vol verrassingen. (Zijn tweelingbroer met andere ouders zit bij het Bestuur van Virgiel en staat op dezelfde 'rang')
De Raketman (Wish you were here) de persoon die je al op de foto zag staan en die in werkelijkheid minstens zo'n droom is als op de foto. Werkt heel hard maar verliest leuke dingen gelukkig ook niet uit het oog! (Houdt hij van Coldplay? Had ik moeten vragen...)
Frank de Vleutense muzikant -Oké, het is wel in de buurt van Vleuten waar die vandaan komt, al heet deze ook geen Frank- (Hot Girl) inspirerend persoon als je hem op foto's ziet, maar de verrassing is toch groot wanneer je hem hoort praten! Je zou een zware robuuste stem verwachten, maar elke keer weer blijkt dat die er niet is. Muzikaal talent en een sfeermaker waar je zeker een leuke tijd mee kan hebben.
De reddende engel (Where dem girls at) Perfecte materie om de nieuwe Partner in Crime van het jaar te worden! De dame die keer op keer het juiste wist te zeggen en die de Gimme Some Blik ook prima in bedwang wist te houden.
Het Bestuursspookje (Dream Weaver) De persoon die er altijd wel is, maar van wie je uit eindelijk niets is bijgebleven....
De tweeling die geen tweeling is; Twee heren die aldus niemand op elkaar lijken, behalve als je het mij vraagt. Toen ze nog niet naast elkaar gingen staan ging het nog wel, maar op den duur was ik kwijt wie wie ook alweer was. (Draai je eens om, dan kan ik je vestje zien!)
Voordat we echter naar het Dakterras (Ja, die waar Swifty het over heeft in het liedje) zouden gaan zou de Praeses toch nog even zijn geluk gaan beproeven en zijn neus in het overlegkamertje van het Lustrum steken om te kijken of hij LustrumFiscus 1 niet heel even kon lenen zodat hij me allicht gedag kon zeggen.
Ik had van alles in mijn hoofd zitten als het over dit moment ging, maar blijkbaar heeft Commissaris Extern van Virgiel al uitgebreid en wel tegen LustrumFiscus 1 verteld dat ik zou komen inclusief de procedure van 'De Heenweg en Het Retour' waar ik nog wel wat leuke plannen voor had! (Wat ik wel heel erg knap vind van Commissaris Extern van Virgiel, want zo uitgebreid heb ik hem nou ook weer niet verteld over De Heenweg en Het Retour, maar LustrumFiscus 1 leek er volledig van op de hoogte te zijn en dat kan niet door mij of LustrumFiscus 2 komen, want ook LustrumFiscus 2 heb ik niet bij deze procedure betrokken) Nog voor ik de foto van De Heenweg had kunnen laten zien wist LustrumFiscus 1 al precies waar ik het over had en begreep hij ook al wat ik dus met Het Retour wilde! 'Ik vind het heel erg leuk om straks een foto te maken, maar ik moet heel even mijn overleg af maken!' aldus LustrumFiscus 1 die weer terugging het vergaderkantoortje in.
'Goed, laten wij gaan lunchen!' moedigde de Praeses me aan, waarop we richting het Dakterras liepen maar we eerst doorgingen naar de Leeszaal om daar onze bestellingen aan de KoCie door te geven!
'Sab, wat wil je hebben?' vroeg de Procurator alsof hij me al eeuwig kende. Nou, ik wil graag het CvBroodje, wat dus de pannenkoek is! 'En drinken?' Ijsthee! 'Ja, maar dat hebben ze niet!'
Shoot, Ijsthee is altijd mijn redding als het gaat om drinken.... Wat ga ik nu nemen dan? Uhmmm.... Sinas dan maar!
Intussen was de Praeses zijn BAS-pas gaan halen en werd ik tussen de bestellingen door, door de dames ondervraagd over hoe mijn hobby begonnen was en hoe mijn geschiedenis met Albertus in elkaar zit. 'Goh, je 2e Lustrum alweer!' reageerde de Praeses die zich weer bij ons had gevoegd. Ja, time flies! Virgiel en het OWee Bestuur hadden ook nooit kunnen bedenken dat ze zoveel indruk zouden maken in 2007.
Ik werd afgeleid door de theezakjes die hier traditiegetrouw aan het plafond hangen. Je weet niet hoe lang ze er al hangen en ook niet wanneer en of ze naar beneden zullen komen.
'Ahh, ja! Laten we theezakjewerpen gaan doen!' aldus de Procurator die dus om 12:45 een biertje bestelde om daar het theezakje in te dopen.
'Als hij blijft, dan blijf jij hier vanavond! Er is een heel mooi feest!' aldus de Procurator.
De menigte deinsde gauw achteruit toen de Procurator zijn worp maakte. Hij kwam tegen het plafond. 'Hij gaat blijven, hij gaat blijven! Ohh hij beweegt nog!' aldus de Procurator die dit nog veel spannender maakte dan een voetbalwedstrijd (of iets dergelijks) kan zijn.
'Goed, nu jouw beurt!' aldus de Procurator die me het biertje en een theezakje doorgaf. Goh, dit wordt leuk. Er stond een heer bij het raam in de hoek en ik hoopte maar dat die goed op zou letten, want als dit inderdaad ging zoals ik vreesde, dan zou hij nog wel eens gevaar lopen.
Ik volgde de tips van de Procurator, goed nat maken en dan slingeren met alle kracht.
Hij zat bijna, maar wat ik dus al had zien aankomen... Mijn theezakje had meer ambitie om de heer bij het raam aan te vallen dan om naast die van de Procurator te gaan chillen.
'Nou, je zat aardig in de buurt!' aldus de Vice-Praeses terwijl de Procurator ons eten doorgaf.
'Kom, laten we naar buiten gaan!' zei de Praeses waarop we neerstreken op het Dakterras.
Het was heerlijk weer voor 16 maart, alleen net als vorig jaar hadden we ook nu een beetje de wind tegen, dus af en toe zou er een bord ontsnappen, maar dat mocht de pret niet drukken.
In het zonnetje vertelde ik over mijn banden met de andere AHC verenigingen en ook de sensationele Mr. Sunshinegate die nu met Virgiel speelt passeerde even. 'Nou, wellicht ben je dat straks helemaal vergeten wanneer je onze Fiscus Primus ontmoet hebt!' stelde de Vice-Praeses me gerust. (Ik had tussen de bedrijven door al even laten weten dat ik de Fiscus Primus wel een leuke vent vond, naar wat ik gezien had op de constitutiefoto's) Dat leidde natuurlijk tot een gesprekje over het Gradatiesysteem waarover de Praeses ook zeker wat wilde weten! In de tussentijd maakte de Procurator weer fuore op het dakterras (Misschien moet Swifty eens een liedje aan hem wijden!) met als gevolg dat ik hem als eerste maar gradeerde, net als iemand waar hij me enorm aan doet denken moet ik toegeven dat ik hem wel een 3 vind in zijn doen en laten, maar wel op een leuke manier (een favoriete 3) en ja, hij is een 6, dat is zo klaar als een klontje!
'En verder?' vroeg de Assessor nieuwsgierig door. Nou, ik heb een volledige 2 ontdekt en een 2 die een beetje naar een 3 neigt, dus een 2,5. 'Hmm... Ik denk dat de 2 de Fiscus Primus is en dan zal die 2,5 onze Praeses wel zijn... Dan hebben we de Fiscus Secundus nog!' aldus de Vice-Praeses.
Nou, die weet ik nog niet, moeilijk te beoordelen!
Het eten was inmiddels op (Heerlijk dat CvBroodje!!) en intussen was de Praeses even naar binnen gerend om servetjes te pakken. (Want je krijgt wel vieze handen van het CvBroodje) Nu blijkt wel dat de Praeses een talent heeft om net niet zijn nek te breken. (Of als ik het verromantiseer, hij heeft een talent om te doen alsof hij voor me valt, want tot twee keer toe zag ik hem net niet vallen) Een misstap is zo gezet, maar onze Praeses kan het aan!
Niet veel later sjeesde hij opnieuw naar binnen, maar nu wel met een goede afloop en de nieuwe Annu in zijn handen.
'Wacht eens, wacht eens, ik zal je de mooiste pagina laten zien!' zei de Procurator die meteen de Annu weer van me overnam.
Niet veel later kreeg ik het 'portret' van hem voor mijn neus.
'Nee, nee, ik denk dat dit niet helemaal klopt, geef eens hier!' aldus de Vice-Praeses die de Annu weer van me overnam en hem enkele pagina's terug sloeg op het 'portret' van Fiscus Primus.
'Dat is voor jou ongetwijfeld de mooiste pagina!' aldus de Vice-Praeses.
Nu kun je die zin nog met een extra lading lezen, want het bevat ook wel een 'binnenpretje', de achternaam van Fiscus Primus komt erg overeen met het woord 'mooi' dus, letterlijk de mooiste pagina is ook wel weer een feit, want niemand anders heeft een achternaam die het woord 'mooi' zo definiëren kan als hij. (Naast het feit dat hij ook hier weer een echte 2 uitstraling had)
Ik bladerde de 'portretten' nog even door, want nu weet ik dat ik de bijnaam van de Ab Actis door de Oostvaardersplassen heb zien huppelen en zien slapen en dat de Praeses stiekem ook wel een beetje 6 is. Zelf had ik ook nog wel wat vragen, want hoe zat het nou met die penningen die ik op een Inauguratiefoto gezien had? Dat waren niet de 'ambtskettingen' 'Ah, ik weet wat je bedoelt! Dat zijn de Partijlinten die we op gala's en dergelijken dragen, ik zal straks zorgen dat je die ook even kunt zien!' aldus de Praeses.
Ook ontdekte ik dat Bestuur AiMi komt van 'Alberti Magni' en dat die touwtjes die Honorair Senatoren aan hun baret krijgen geen 'Oren' zijn, zoals ik vorig jaar verstaan had, maar het zijn 'Hoorns'! 'Goed, wat kunnen we je nog geven, wat heb je al?' aldus de Praeses waarop ik opsomde wat ik al had en wat ik zeker nog nodig zou hebben! Dus we liepen richting het Praesidiaat en daar kreeg ik de Albertusdas nieuwe stijl (Want ik heb dus blijkbaar een oude versie!) ging de Ab Actis nog op jacht naar een Annu 2016 zonder bindfout. (De drukkerij is bij mijn Annu 2016 een volledige bindlus vergeten. Daardoor ontbreekt er bij mij een hele katern terwijl de bindingstouwtjes er heel schattig bijhangen, wachtend tot de bindlus zijn eindbestemming zal bereiken, helaas zal die zijn eindbestemming nooit bereiken en heeft Almanakker dus gefaald. Dit ontdekte ik helaas thuis pas, waardoor ik niet even terug kon naar Albertus om een nieuwe te vragen) Het bleek echter nogal een uitdaging te zijn omdat de Annu 2016 nogal stipt ingekocht was, maar de Ab Actis vond een geweldige oplossing! (Bestuur 120 heeft weer bonuspunten!) Verder kreeg ik de constitutiekaart, kerstkaart, het Eeuwgedenkboek en een KEI-tasje vol met mooie gadgets!
'Je had Lustrum ook nog niet echt gesproken hè? Zullen we daar zo nog eens heen gaan!' aldus de Praeses.
Nu wilde ik voor Het Retour heel graag de Special Edition van Binnenpretje gebruiken. De Heenweg had immers mijn allereerste Annu 2009 in Special Edition uitvoering en Binnenpretje mag in principe gelden als mijn eerste Annu van Albertus. (Naast het feit dat ik wel een Binnenpretje had met Het Retour) en toevallig zag ik deze Special Edition van 2014 direct in de kast staan, dus ik pakte hem direct terwijl ik uitlegde waarom ik die even moest hebben. 'Maar hier ligt er ook nog een!' wees de Vice-Praeses op een andere Special Edition.
Het moet echt deze zijn! Waarna ik met de Praeses naar het Lustrum liep.
Echter waren er nu weer wat mensen van het Lustrum weg, dus werden de plannen gewijzigd en zouden we eerst gaan kijken naar hoe het klussen in de borrelzaal vorderde en zouden we ook nog naar een kast vol geschiedenis gaan kijken!
Kortom, stond ik daar met die Special Edition van 2014 en iedereen zou zich kunnen afvragen wat mijn binnenpretje dan toch zou zijn!
LustrumFiscus 1 stond druk te bellen op het dakterras en ik stond met de Assessor te wachten op de Praeses. Haar wederhelft is blijkbaar de tweelingbroer van Fiscus Primus (En geloof me, die vind ik nou weer helemaal niet op elkaar lijken... Twee heren van het Nieuwe Pandje daarentegen die totaal geen familie van elkaar zijn.... ) en die had ijsjes mee. Vanaf ongeveer een half uur tot mijn vertrek uit een verre stad kan ik vrijwel niet meer eten door spanningen voor de reis, dus ik liet het ijsje schieten. Uit eindelijk heeft LustrumFiscus 1 me er opnieuw een aangeboden en zelfs de Praeses bood me er opnieuw een aan maar ik hield voet bij stuk.
Ik was de Procurator al even kwijt geweest maar hij was weer opgedoken toen we het dakterras over gingen. 'Van mij! Van mij!' hoorde ik een aantal keren waarop ik mijn Binnenpretje nog maar even iets dichter tegen me aandrukte.
'Waar blijft Fiscus Primus?' vroeg de Assessor aan de Praeses. 'Ik had hem gebeld, hij was bijna klaar zei hij!' aldus de Praeses.
De borrelzaal zag er inmiddels al goed geklust uit (in vergelijking met toen ik aankwam) maar de Procurator had iets ontdekt dat hem geenszins beviel dus die dook meteen op de klussers af. (Het is immers ZIJN pand, dus doe er niets raars mee, anders krijg je hem op je dak!) Terwijl ik voort ging met de Praeses en de Assessor richting de BK waar ik in de nostalgische kast mocht kijken. Maar wat ik hier allemaal ontdekte? Dat blijft voor jou een raadsel, lieve lezer!
We gingen terug naar het Nieuwe Pandje waar we nu de meeste Lustrumleden bijeen troffen en dit was dus ook eindelijk het moment dat we Het Retour konden maken.
'Ja, tijd voor een foto! Zullen we hier gaan staan, dan komt de poster er ook duidelijk op!' Aldus LustrumFiscus 1 die duidelijk al had nagedacht hierover. Ik op mijn beurt had natuurlijk de juiste Special Edition Annu al vast (Nog geen enkele seconde losgelaten sinds ik hem gepakt heb) dus al wat ik nog nodig had, was LustrumFiscus 1!
De LustrumPraeses maakte de foto met mijn telefoon zodat ik die foto's ook gemakkelijk weer aan de Commissaris Extern van Virgiel zou kunnen laten zien.
Vervolgens sprak ik met de LustrumPraeses over hoe het Lustrum zal gaan verlopen. Ze had ook al wat mooie items zoals de raamsticker en gewone stickers voor me. Het spaardersfeest is echter pas op de 22e en dan worden ook alle andere items bekend gemaakt, dus daar zou ik nu nog helemaal niets van mee kunnen nemen! Ik op mijn beurt vroeg haar of ze misschien niet een Lustrumversie van 24k magic moesten maken. (SWIFTY!!! WE NEED YOU!) De Procurator was ook weer opgedoken en die liet even duidelijk horen dat hij het liedje wel kende!
Er is vrijwel geen passender liedje voor dit Lustrum. (Valt me wel tegen dat de Commissaris Extern van Virgiel hier niets over gezegd heeft, hij wist namelijk wél dat ik dit een passend plaatje voor dit Comité vind... Altijd leuk van die mannen die dingen weten die ze niet horen te weten en de dingen die ze wel weten, die noemen ze dan niet....) Vervolgens wilde ook de LustrumPraeses maar wat graag weten wat het Gradatiesysteem nou precies is waarop ik het nog eens uitlegde en meteen de Lustrumleden beoordeelde. LustrumFiscus 1 mag duidelijk zijn, die vind ik wel een 2! 'De LustrumProcurator is zeker een 7?' zei de LustrumAb Actis vervolgens.
Nee, die vind ik ook wel een 2 (Ze hebben letterlijk goud in handen hier!) en toen begon de verwarring te ontstaan, want de Fiscussen stapten binnen!
Ik stond nog met de LustrumPraeses te praten toen ik de Praeses opeens mijn naam riep.
'Hee Sabien, je 2 is er hoor!' Ik draaide me om en zag een zichtbaar verwaaide Fiscus Primus achter me staan, maar inderdaad, zelfs in het echt... een echte 2!
Normaliter geef ik iedereen bij de eerste kennismaking een hand, maar in dit geval vloog ik direct op hem af om hem een knuffel te geven.
'Een 2, is dat goed?' vroeg de Fiscus Primus verbaasd tijdens de knuffel.
'Zeker weten!' zeiden diverse Lustrumleden al direct.
'Goed, dan moeten we nu een foto maken!' aldus de Praeses.
'Ik ga me heel even omkleden, ik kom er direct aan!'' aldus Fiscus Primus die er helaas dus alweer even vandoor ging.
Mijn gesprek met de LustrumPraeses ging weer verder maar niet voor lang want Fiscus Secundus was er inmiddels. En ja, toen begonnen dus de moeilijkheden voor mij want vanaf dit moment zag ik dus het verschil niet meer tussen Fiscus Secundus en de LustrumProcurator. (Ja, dit antwoord krijg je cadeau van me) Fiscus Primus was ook weer gearriveerd dus we gingen met zijn allen naar buiten (Allicht, ik dacht dat de CvB'ers er dus ook waren) en de Praeses snelde weer even naar binnen om nog iets te pakken. Een van de meiden had de Lustrummuts opgezet en ik stond alvast te denken hoe ik deze opstelling wilde. (Een onderdeel van Het Retour dat niet uitgevoerd is had alles te maken met hoe ik deze opstelling uit eindelijk wilde hebben) LustrumFiscus 1 was op de bank gaan staan maar die wilde ik naast me hebben en aan de andere kant wilde ik Fiscus Primus hebben. Nu was Fiscus Primus een fotograaf aan het zoeken en Fiscus Secundus (Dit wist ik door de das) was op zijn plek gaan staan.
Nu vind ik Fiscus Secundus net als de LustrumProcurator wel een schattig exemplaar, maar in mijn Voorbereiding voor Het Retour had ik toch echt zijn collega nodig.
Sorry Fiscus Secundus, maar zou je een stapje opzij willen zetten? Hier moet de Fiscus Primus komen!
Hij leek even verbijsterd 'Oh ja, oké, maar mag ik wel naast hem staan dan?' Ja hoor, als hij ook maar naast mij staat! Net op tijd, want daar was de Fiscus Primus alweer!
De Praeses was ook weer teruggekeerd (En brak ook nu gelukkig zijn nek niet over het drempeltje want hij had het vaandel vast!) dus we konden foto's gaan maken!
Na een foto of vijf hoorde ik de Praeses zeggen 'En nu tillen! Tillen!' tegen de Fiscus Primus. Ik had de beste man niet eens kunnen uitleggen hoe het met Mr. Sunshine zat, maar hij ging er vol overtuiging voor! Nadat de foto's goedgekeurd waren gingen de Lustrumleden weer terug naar hun plekje en bleef ik nog even kort met de Fiscus Primus staan. (Is het heel afgezaagd om te zeggen dat ik de penning van het Partijlint in zijn ogen kon zien? Minstens zo glanzend) 'Ik vind het zo jammer dat ik nu niet zo lang de tijd heb, maar ik zou het heel erg leuk vinden als je nog eens terug komt! Dan zorg ik dat ik langer de tijd heb! Nu kan ik alleen maar zeggen dat je vooral nog even kunt blijven hangen!' aldus de Fiscus Primus.
'Blijf vooral nog even hangen' is een zinsnede die ik ook gebruik in de Gradatie 2 dus een logisch gevolg was dan ook om te zeggen Nou, dat is helemaal geen probleem met jou in mijn buurt!
We liepen terug naar het Nieuwe Pandje waar Fiscus Primus ook nog even kon zorgen dat ik het Partijlint zou zien. (En ik blijf erbij wat ik net zei, afgezaagd of niet) Daarna werd het tijd om terug te gaan naar het Praesidiaat en mijn spullen in te pakken.
'Misschien slim om via de achterzijde te gaan! Dan ben je sneller bij het station!' aldus de Ab Actis.
Ik had echter geen flauw idee waar ik dan uit zou komen, maar opnieuw verraste de Procurator iedereen. 'Ik breng haar anders wel met de scooter!'
Oh, dat zou heel erg lief zijn natuurlijk!
Intussen hoorde ik een Verwijsliedje van Het Retour door de speakers gaan. Wauw, dat is wel heel typerend! (Al heb ik die bijzaak-antwoorden die ik zocht helaas niet gevonden!)
Maar toen ik alles ingepakt had ging ik eerst nog even naar het kleinste kamertje van het Nieuwe Pandje, want je wil niet in een spitstrein naar een vieze treinwc moeten! Onderweg liep ik ook nog even langs de CvB'ers en toen ontdekte ik ook dat zij dus helemaal niet bij het fotomoment geweest waren! Gelukkig konden we hier op de CvB-kamer nog wel even een foto maken en precies op het juiste moment passeerde de Vice-Praeses om een foto te kunnen maken!
En Debiteuren II is wel een heel gelukkige dame, want haar wederhelft is mijn grote favoriet van vorig jaar, namelijk Fiscus Secundus! 'Ja, ik had het inderdaad gezien dat je hem ook heel erg graag mocht! Als je nu inderdaad nog een keer extra langskomt, laat het ons dan ook zeker weten! Dan kan hij er wellicht ook wel bij zijn!' aldus Debiteuren II (Al zou ik een Albertus' Angels groepje oprichten dan zouden hier sowieso de Vice-Praeses, Debiteuren II en de LustrumPraeses bij zitten. Alle drie de dames zijn duidelijke Partners in Crime!)
Natuurlijk liep ik ook nog heel even naar het Fiscaat om nog een laatste keer naar Fiscus Primus te zwaaien waarna ik mijn spullen pakte en samen met de Procurator richting beneden liep. Gelukkig was er net iemand van het Personeel om hem een handje te helpen met de standaard waarna we konden gaan!
Opnieuw moest ik weer even denken aan Het Retour, want de Commissaris Extern van Virgiel had me eens naar de Campus van de TU Delft gebracht op de fiets en nu werd ik dus The Next Level op een geruisloze elektrische scooter door het prachtige Groningen gevoerd! Het zonnetje en het heerlijke briesje maakte toch wel dat ik me echt zomers voelde, terwijl het toch echt pas maart was! Intussen hoorde ik van de Procurator de avonturen van deze scooter, aangezien hij ooit eens gestolen is geweest en in Delfzijl opgedoken was.... (Actieradius van 30 km zonder opladen, Delfzijl is minstens het driedubbele vanaf Groningen...) Vlakbij 'Hoofdstation' kwamen we de Ab Actis van Vindicat ook nog tegen (verrassing!) waarna ik bij de Stationsweg afgezet werd. Natuurlijk zou ik ook nog even een foto maken van dit moment, want hoe leuk is het wel niet om met dé Albertus scooter en de Procurator als de taxichauffeur op de foto te staan!
De tijd gaat altijd veel te snel in Groningen en ik heb er altijd moeite mee om weer in de trein terug te stappen. Dit jaar heb ik echter een plan bedacht.... Ik zal nog een tussentijdse naar Groningen maken en mocht ik nou gevraagd worden voor het Lustrumgala (Durf Te Vragen Actie!) óf ik kan een goede slaapplek regelen voor het Openingsfeest, dan zal ik ook nog een stukje van het 24k Magic-spektakel mee maken! (Dan koop je immers een paar van die Dal-voordeel actiekaarten en dan is Groningen al iets voordeliger om te doen) In ieder geval lag de lat dus heel hoog voor dit bezoek, maar het is zeker waargemaakt! Ik heb vaker moeite gehad met het weer in de trein stappen en weg uit Groningen moeten, maar de ontmoeting met de Fiscus Primus heeft me wel vastberaden gemaakt om dit jaar nog eens terug te komen! Het zal wat georganiseer worden, maar het wordt vervolgd!!!
Het bezoek der tegenstellingen (29 juni)
Dit bezoek is voor mij toch een beetje anders verlopen dan ik van te voren had verwacht. Het einde van het jaar is altijd een drukkere tijd maar waar je bij sommige mensen niets merkt van dat einde, rennen anderen als kippen zonder koppen rond om iets gedaan te krijgen. Nu was dit bezoek voor mij ook een langverwacht weerzien met enkele hoofdrolspelers, maar niet alle hoofdrolspelers liepen in de rol waarvan ik had gedacht dat ze daarin zouden lopen, waardoor ik te maken kreeg met een bepaalde teleurstelling. Dit zul je dan ook wel merken aan sommige passages in dit verslag. Laat ik wel vooropstellen dat dit tweede bezoek zeker geen mislukking was! Voor de toekomst weet ik wel dat ik een eventueel tweede interval uiterlijk in de eerste week van juni kan plannen, maar dat de laatste week van het jaar dus niet werkt.
Aanvankelijk zou dit bezoek op 28 juni plaatsvinden en was het idee dat ik in de middag naar Albertus zou komen om mijn items op te halen en de oorkondes uit te reiken. Aansluitend aan dat bezoek zou ik dan mee eten op de Mensa en de Woensdagborrel meemaken. Net een kleine twee weken voorafgaand aan het bezoek ontving ik een mailtje van de Procurator met de mededeling dat het hele feest niet door zou gaan. Nu had ik voor die desbetreffende namiddag al een Voorbereiding liggen die een hele cd had kunnen vullen, dus de teleurstelling was voor mij behoorlijk groot, naast het feit dat ik ook nog andere afspraken af zou moeten zeggen die de status ‘Primeurbezoek’ droegen. Unitas S.G. stond echter al op donderdag de 29e, dus al snel ontstond het idee om alle afspraken dan naar de 29e te verzetten. Met succes, want bij Dizkartes kon ik ook op de 29e terecht en een half uurtje (de magische 30) zou ook op Albertus wel realistisch zijn!
Op de dag zelf kwam ik de Fiscus Primus al tegen op de Vismarkt onderweg naar Unitas S.G. ‘Hee, goeiemorgen! Ben je net aangekomen?’ aldus hem. Ja, ik sta net weer op Groninger bodem! ‘Dat is vast weer een flinke rit geweest! Je kwam ook nog naar ons toch?’ vervolgde hij. Jazeker! Eerst Unitas S.G., dan Dizkartes en als laatste kom ik naar jullie toe! ‘Leuk! Tot zo!’ waren zijn laatste woorden waarna we onze eigen koers kozen.
Uit eindelijk kwam ik ruimschoots op tijd aan op de Kroeg en traditiegetrouw liep ik mijn sluiproute richting het Nieuwe Pandje. Voordat ik echter goed en wel met het Lustrumcomité aan de praat kon raken werd ik al onderschept door een opvolger die me meenam naar het Praesidiaat.
Hier waren de Praeses en de Procurator allebei nog hard aan het werk. ‘Hee, daar is ze!’ zei de Procurator vertrouwd vrolijk zoals altijd.
‘Hallo, welkom weer!’ aldus de Praeses die vervolgens weer volledig op de computers focuste. Terwijl ik mijn spullen erbij haalde dook ook de Fiscus Primus weer op die nog even iets aan de Praeses moest melden en daarna naar mij toe kwam. ‘Daar is ze dan! Fijn dat je er weer bent!’ Ja, vind ik nou ook! Ik heb natuurlijk de prijzen bij me! ‘Ohhh Mr. Sunshine!!!’ riep de Procurator al meteen. ‘Laten we dat zo doen, buiten, daar is de rest ook!’ aldus de Fiscus Primus. Hij liep weer even weg en toen stelde de Praeses voor om naar het Dakterras te gaan, waar ook de rest zou zijn.
Ik pakte mijn camera en de tas waar mijn oorkondes in zaten. De rest kon hier wel even blijven staan.
De Procurator sloot het Praesidiaat af terwijl de Praeses in een marathon terecht gekomen leek en met een noodvaart door het Nieuwe Pandje liep. (Laten we zeggen, dit is niet de Praeses die ik in maart gezien heb.) Al snel kwam ik ook aan op het Dakterras waar ik in een waas van wit terecht kwam.
Niet alleen was de Ab Actis en Assessor het Spookje hier, maar ook het complete Ft. Bestuur stond hier!
Een dame stelde zich al direct voor als ‘Het nieuwe Spookje’ (Al vermoed ik dat die titel niet overgedragen zal worden aangezien zij wel tamelijk aanwezig is! Maar de Ft. Assessor dus!) de dame die direct naast me stond is de nieuwe Ab Actis die duidelijk heel erg enthousiast is. Zo enthousiast dat ze dacht dat Het nieuwe Spookje en ik dezelfde voornaam hebben, maar toch is mijn naam net een beetje anders! Ik ben heel erg benieuwd of zij ook een heel stipt contactpersoon zal worden!
In de drukte was de Praeses alweer verdwenen en ook de LustrumFiscus 1 hadden we nog nodig, maar daar zorgde de huidige Ab Actis wel voor!
Uit eindelijk hadden we iedereen bijeen dus werd het tijd voor de prijsuitreiking! De Procurator had zijn telefoon gepakt om dit heugelijke moment vast te kunnen leggen dus we konden beginnen! Terwijl ik mijn oorkondemap pakte hoorde ik ergens zeggen dat er nog een Ft.’er was die geen galadate had, al drong dat op dat moment nog niet echt tot me door aangezien ik even moest nadenken hoe ik de prijsuitreiking nu zou doen omdat ik al merkte dat mijn originele plan met één persoon niet zou gaan werken. Hij is helaas niet de Fiscus Primus, maar wellicht valt er wel over te praten!
De eerste persoon die naar voren mocht komen was de Fiscus Primus die zijn Mr. Sunshineprijs in ontvangst mocht nemen. Daarna was de LustrumFiscus 1 aan de beurt om een Uitzonderlijk Certificaat voor de Golden Grapes in ontvangst te nemen voor het favoriete liedje van het AHC Songfestival! (Ik heb hem zelfs op mijn iPod staan! Ga je mee.... Naar Groningen!) Vervolgens was de Ab Actis aan de beurt voor haar prijs voor het Meest Stipte Contactpersoon.
Net toen de Fiscus Primus dacht dat hij wel klaar was mocht hij opnieuw naar voren komen om Bestuurder van het Jaar in ontvangst te nemen!
Als laatste mocht de Praeses naar voren komen om de prijs voor de Leukste Studentenvereniging van Nederland in ontvangst te nemen. Zowaar zag ik even de welbekende Praeses terug, maar niet voor lang.
‘Kijk jongens, dít is dus de prijs die je moet winnen!’ zei hij vrolijk terwijl hij de prijs omhoog hield richting het Ft.
Natuurlijk zouden er ook foto’s gemaakt worden met de individuele winnaars (Fiscus Primus ‘Uhmm, Ik kan niet én de prijzen én jou vasthouden….’ Geef mij die maar dan! Waarop ik de Bestuurder van het Jaar Oorkonde even van hem overnam. Fotograaf; ‘Kom op zeg Bestuurder van het Jaar, dat kan wel inniger hoor!’) en na die foto’s wist iedereen al zeker dat de Mr. Sunshine overwinningsfoto nu al gemaakt zou worden, maar nee, eerst moest de Contractusbattle nog worden afgerond! De Praeses zou dus ook (Na een beetje druk uitgeoefend te hebben) een Mr. Sunshine foto moeten maken, want zijn collega’s van Unitas S.G. en Dizkartes hadden deze battle in gang gezet en dan kan de Praeses van Albertus natuurlijk niet achterblijven! Nogal een geluk voor mij dat hij vandaag zonder das rondliep en een prima manneninkijk had, dus ik kon wel stellen dat de Praeses een upgrade van een 2,5 naar een 2 gemaakt heeft! Uit eindelijk na diverse aanmoedigingen vanuit het Ht/Ft publiek zou de Praeses laten zien dat hij ook zeker Mr. Sunshine is. (Alleen dus niet het zonnetje in huis vandaag, maar dat hebben we allemaal wel eens) Na die foto was het de beurt aan de Fiscus Primus voor de Overwinningsfoto. Hij had duidelijk wel een beetje een zware avond achter de rug, dus dit was ook wel een wat zwaardere opgave, maar hij zou me weer met trots dragen terwijl ik de prijs voor hem vasthield.
Na die foto zou er ook nog een foto met het Ft. Bestuur gemaakt worden en als laatste werd er nog een complete groepsfoto gemaakt. (Enfin, we misten de Vice-Praeses en de Fiscus Secundus, maar de laatste denkt denk ik nog wel drie keer na voordat hij weer met mij op de foto zou gaan, aangezien ik hem de vorige keer vroeg om een stapje opzij te zetten omdat hij op de plek van de Fiscus Primus stond!)
Iedereen viel weer een beetje uit elkaar en de Ab Actis stelde voor dat wij even naar het Lustrum zouden lopen. Zij zou in de tussentijd de Bokalen opzoeken terwijl ik mijn Lustrumitems op zou pikken en nog even bij zou praten met het Lustrumcomité!
De Oorkondes had de Ab Actis even in beslag genomen, want die zouden ingescand worden voor het digitale archief!
Ik werd weer heel enthousiast door het Lustrumcomité onthaald en kreeg uit handen van de LustrumPraeses al meteen de prachtige items evenals de Lustrumeditie van de Bokaal.
Uiteraard kwamen de andere Lustrumleden er ook bij en zo kon ik dan eindelijk ook nog wat langer van de aanwezigheid van LustrumFiscus 2 genieten, aangezien we elkaar de vorige keer maar enkele seconden gezien hadden!
Toen ik het dan ook over manneninkijk had (Ik zat immers tussen allemaal dames, op LustrumFiscus 2 na dan) aarzelde LustrumFiscus 2 geen seconde en liet zien dat ook hij heel zwoel kan zijn met manneninkijk! (Ik weet alleen niet of je VVV’tjes van Unitas S.R. en de Mijnbouwkundige Vereeniging het me zouden vergeven als ik je opeet!)
Maar ja, met nog maar twee weken tot het Lustrum had het Comité niet al te veel tijd om bij te blijven kletsen, dus toen de Ab Actis terugkeerde met de Bokalen en aangaf dat zij nu naar de lunch ging besloot ik dat ik richting de CvB zou gaan. Mocht het Praesidiaat open zijn zou ik daar direct mijn spullen pakken, en anders konden ze me bij de CvB vast helpen!
Bij de CvB trof ik in de eerste instantie een Ft.’er die druk bezig was met het indraaien. (Beheren leer je immers alleen maar door het te doen!) maar al snel kwam er weer een vertrouwd gezicht achter me staan in de vorm van Debiteuren I gevolgd door een dame die ik nog niet kende, namelijk Acquisitie II!
‘Hoi, wij hadden elkaar nog niet eerder gezien hè! Leuk dat je er bent! Dit is nu toch je tweede keer dit jaar in Groningen?’ aldus Acquisitie II.
Klopt inderdaad, dat heb je als Groningen je hart steelt! Als alles loopt zoals ik denk dat het moet gaan lopen staat de teller in september op 4 bezoeken in 1 jaar… Maar dat is echt alleen om speciale redenen. Maar ja, CvB’ers, die zijn niet op hun achterhoofd gevallen… Debiteuren I en Acquisitie II hadden heel goed door dat ik toch niet zo vrolijk was als de vorige keer. ‘Maar je weet het, je kunt altijd bij ons terecht hè!’ Aldus Acquisitie II.
Om me een beetje op te vrolijken vertelde Debiteuren I me een geheimpje, namelijk dat het vandaag zijn verjaardag was! (Nou en dan kom ik met een beetje verpeste stemming binnenwandelen, lekker verjaardagscadeau dan! Maar wel een tip, hij is wel mooi XXIV geworden!) Een tweede poging kwam ook van Debiteuren I, namelijk dat ik hem zeer weldra in Groningen zou moeten missen omdat hij gaat studeren in Sint Petersburg, Rusland! (Wodka!) Ook Acquisitie II bleek ditzelfde toekomstbeeld te hebben. Dat is toch ook wat hè, dan ontmoet je allemaal leuke mensen, gaan ze helemaal in Rusland wonen! ‘Ja, jij aapt me maar wat na hè?’ zei Debiteuren I lachend tegen Acquisitie II maar al snel kwam de bijstelling ‘Nee, jij had de droom al langer dan ik’ aldus hem.
In de tussentijd stelde ik voor om heel even met Acquisitie II langs het Praesidiaat te lopen om alvast mijn spullen te pakken, waarna we weer op de CvB kamer gingen zitten.
De derde poging kwam van Acquisitie II ‘Je komt ook naar het Lustrum toch? Zoiets heb ik in ieder geval gelezen. Nou tijdens het Lustrum zijn we er dus allemaal en ook gelijk de hele dag! Dan kunnen we dus met zijn allen op de foto én wat gaan drinken!’ aldus haar.
Ik was al heel erg blij met Debiteuren II als een Partner in Crime, maar ook Acquisitie II is zeker wel een Partner in Crime te noemen.
‘Debiteuren I, waar is nou die leuke polaroid gebleven die ik van jou geschoten heb? Ik vind dat echt zoiets leuks, die polaroids… Het is alleen onwijs duur!’ aldus Acquisitie II.
Nou, Debiteuren I had de polaroid voor zichzelf gehouden, want stiekem vond hij die ook wel erg leuk en was hij bang dat iemand hem zou stelen.
Het is ook wel Debiteuren I ten top met zijn gitaar op de bank van de CvB-kamer! (Wellicht had ik die foto moeten stelen als opvrolijkings materiaal?) De Praeses was al even voorbij geflitst dus ik besloot hem alvast gedag te zeggen voor het geval ik hem niet meer zou zien en moest hem daarbij ook wel even melden dat hij wel iets minder chagrijnig mocht zijn.
‘Zeg het ze maar goed hoor!’ zei Acquisitie II lachend.
Opnieuw keerde ik terug op de CvB kamer en vertelde ik Acquisitie II en Debiteuren I over mijn allereerste kennismaking met het fenomeen CvB. Tijdens mijn eerste bezoek in 2014 was het Bestuur niet in de gelegenheid om me te ontvangen, waardoor ik toen ook door de CvB ontvangen werd. Sinds dat moment heb ik de CvB voor altijd in mijn hart gesloten en ben ik altijd blij als ik ook weer even met hen bij kan praten!
Maar ja, ik moest uit eindelijk wel een trein halen, dus ik stond op het punt om naar het toilet te gaan (Je wil immers niet in de trein moeten) toen de Praeses en ik elkaar nogmaals troffen. ‘Sabien, je had nog spullen bij ons staan toch?’ Geen zorgen lieve schat, daar heb ik al met de CvB’ers voor gezorgd! Waarna ik doorliep naar het toilet.
Even later keerde ik weer terug om mijn laatste spullen te pakken en afscheid te nemen van de CvB’ers toen de Ab Actis in de deuropening stond. ‘Hee, daar ben je! Ik was je al kwijt en begon bijna te denken dat je weggegaan was zonder gedag te zeggen!’ aldus de Ab Actis.
Nou, ik zou niet kunnen vertrekken zonder gedag te zeggen! ‘Wij gaan in ieder geval zo vergaderen dus als je zo gaat zou ik nog even langs het Dakterras lopen om afscheid te nemen!’ aldus haar. (Als de Besturen van de toekomst me dus kwijt zijn, zoek me dan bij de CvB! Grote kans dat je me daar dan ook zult aantreffen!) De Ab Actis ging weer dus voor mij was het tijd om afscheid te nemen. ‘En je weet het, als je je even ongelukkig voelt, denk dan maar aan de Seniorendag en de leuke foto’s die we daar met zijn allen zullen maken!’ Aldus Acquisitie II. Ook Debiteuren I kreeg nog even een stevige knuffel (Geen 2, maar toch ben ik dol op hem) waarna ik met een zwaai langs het Lustrumcomité liep en naar het Dakterras ging.
De Fiscus Primus sprong meteen op en liep naar me toe. ‘Hè… Ga je alweer! Wanneer zullen we je weer zien?’ aldus hem. Seniorendag, dan ben ik er weer en dan hoop ik jou natuurlijk ook weer te zien! Na twee knuffels (Mijn favoriete 2, die mijn verwachtingen van vandaag in ieder geval driedubbel overtroffen heeft! Die kun je niet met zomaar 1 knuffel loslaten dan….) moest ik hem ook laten gaan en werd het tijd om te vertrekken.
Hoewel mijn gevoel van teleurstelling dus wel het hele bezoek beïnvloed heeft (Al is dit aan de foto's gelukkig niet te merken, die zijn erg goed gelukt!) moet ik toch zeker de CvB’ers, het LustrumComité (In het bijzonder de LustrumPraeses, LustrumFiscus 1 en LustrumFiscus 2) en de Fiscus Primus noemen als de absolute superhelden van de dag! Ik ben in ieder geval heel erg benieuwd naar mijn toekomst met het Ft. Bestuur én naar wat de Seniorendag me brengen zal!
KEI maandag (14 augustus)
Op Albertus hoefde ik niet lang te zoeken naar een bekend gezicht want ik werd al direct herkend door een dame van de KEIcommissie. ‘Hee, jou ken ik van Facebook!!! Wat onwijs leuk!! Hier, een muntje zodat je alvast goed kan beginnen en dan zal ik je even meenemen door het pand!’ Deze heerlijk enthousiaste dame stelde me aan vrijwel iedere Albertiaan en Albertianesse voor die we tegenkwamen en ze vertelde me minstens zo enthousiast over alles wat ze met haar commissie hadden neergezet en het bewijs ervan zagen we in de Leeszaal.
‘Kijk eens naar deze rij, die is toch niet normaal meer?!’ aldus haar.
Er stond inderdaad een fantastische rij van nuldejaars die zich maar wat graag bij de POC wilde inschrijven om zo te kunnen beginnen aan de beste tijd van hun leven!
‘Maar ja, wat wil je verder nog zien? Wil je naar de POC? Wil je naar het Pandje? Ik denk dat jij het hier nog wel beter kent dan ik!’ aldus haar.
Nou ja lieve schat, jij draagt een baretje, dat is een van de weinige zaken van Albertus die ik nog niet heb! Uit eindelijk liepen we naar het Dakterras waar we natuurlijk ook nog even over Swifty spraken. AHC Songfestivalwinnaars van vorig jaar en nu een enorme hit. ‘Ja, dat is zo gaaf! Ze worden nu overal opgepakt en Q music draait ze heel veel!’ reageerde zij.
Onderweg naar het Pandje hadden we het ook nog even over mijn voorliefde voor de Fiscus Primus en deze KEIdame wilde niets liever dan er alles over te weten komen!
Het voormalig Lustrumkantoor was nu overgenomen door de POC en terwijl de KEIdame me aan iedereen voorstelde was er al iemand stilletjes achter me komen staan. ‘Hee Sab, ik heb al wat voor je verzameld hoor!’ reageerde de Procurator enthousiast toen ik me omdraaide en hem zag staan. Kijk nou eens, dat heb je weer Procuratorisch opgelost!!!
We liepen richting het Praesidiaat zodat ik mijn spullen even af kon zetten en halverwege raakten we helaas de KEIdame kwijt aangezien ze bij een aantal andere mensen was blijven hangen.
Op het Praesidiaat zaten enkele FT’ers hard te studeren want zij moesten nog wat laatste tentamens afronden voordat hun Bestuursjaar zou gaan beginnen.
Op het Fiscaat zaten wel wat mensen, maar de Fiscus Primus was hier niet. ‘Je loopt in ieder geval wel wat mensen mis. De Assessor is weer het spookje en ook de Vice-Praeses is er nu niet.’ Aldus de Procurator.
De Fiscus Primus moest er wel zijn, maar die had zich even op de wc opgesloten. Nadat de Procurator hem duidelijk had gemaakt dat hij zo dadelijk op het Dak-Ter-Ras verwacht werd liepen wij weer richting het Dakterras.
‘Heb je al geluncht eigenlijk? We hebben tosti’s!’ aldus de Procurator.
Zo gezegd, zo gedaan stonden we weer in de Leeszaal en werd er een tosti (Helaas geen Italiaanse, omdat dat teveel werk zou zijn tijdens de KEI) en een fristi voor me geregeld. Het theezakje dat de Procurator tijdens mijn 1e bezoek tegen het plafond had geworpen hing er nog steeds en lachte ons geniepig toe. Je weet immers nooit wanneer hij weer neer zal storten.
Gewapend met tosti en fristi liep ik weer terug het dakterras op en daar zag ik de Fiscus Primus al staan. De Procurator maakte natuurlijk weer fuore (zoals altijd, zal het best wel gaan missen!) door te roepen ‘Fiscus Primus! Zoek niet verder! Fiscus Primus! Hier moet je zijn!’ terwijl ik hem intussen al bereikt had en even (waar mogelijk gezien mijn gevulde handen) bij hem ging plakken.
‘Hee, daar ben je dan!’ aldus de Fiscus Primus waarna we met zijn drieën een goed plekje op het Dakterras zochten en ik natuurlijk de vraag kreeg waar ik nou was op de Reünistendag (Werkzaamheden + een storing op het enige beschikbare traject = helaas geen Lustrum voor mij) terwijl mijn Lustrumboek natuurlijk ook weer tevoorschijn gehaald werd en de Fiscus Primus als eerste van Albertus mocht schrijven.
‘Maar waar is die Praeses van ons nou eigenlijk?’ mopperde de Procurator.
Nou ja, zijn opvolger kwam dus wel net langs samen met de Ft. Assessor dus de nieuwe Praeses kreeg al direct het boek zodra de Fiscus Primus klaar was. Intussen was de Procurator naar de Praeses gaan bellen en hing hij een smoesje op om ervoor te zorgen dat de Praeses in no time ook op het dakterras stond.
‘Hahahahaha jouw schoenen!’ reageerde de Procurator droog toen de Praeses naar ons toe kwam. ‘Ik moet me nog omkleden…. Hee hallo!’ aldus de Praeses die mij vervolgens ook in het oog kreeg.
Omdat mijn spullen op het Praesidiaat stonden werden er steeds pennen geleend van de mannen achter de bar. De eerste keer ging het nog goed, maar toen de pen voor de tweede keer richting de Procurator gegooid werd omdat de Praeses natuurlijk ook een stukje moest schrijven ging het mis. De pen werd met een flinke vaart gegooid en kwam met een klap op de grond terecht waarop hij uit elkaar knalde.
Tot zoverre die pen… Poging 2 bij een andere heer die de pen gewoon naar de Praeses kwam brengen.
Nadat ook hij geschreven had wilde de Ft. Vice-Praeses natuurlijk nog wel even wat foto’s van ons maken, aangezien dit nu eenmaal mijn allerlaatse keer met deze mannen was! (Gelukkig was de Praeses nu wel weer in zijn vertrouwde goede bui! Het zal tijdens mijn vorige bezoek dus echt de stress van het afronden van het jaar geweest zijn!) De Ft. Vice Praeses was dan ook vastbesloten om wat speciale shots met de Fiscus Primus en mij te schieten.
Ook de Fiscus Secundus was opgeroepen, maar dat hadden we net zo goed niet hoeven doen aangezien hij zich achter de drie andere mannen ging verstoppen toen de Ft. Vice Praeses de foto’s maakte…. Nadat alle foto’s gemaakt waren werd het tijd om afscheid te nemen van de Praeses want die moest zich gaan omkleden.
Ook het afscheid van de Fiscus Primus was nu aangebroken aangezien hij als de enige echte Bestuurder van het Jaar de eindafrekening natuurlijk wel goed af zou gaan ronden! Maar niet zonder hem toch nog even goed geknuffeld te hebben. Jij was voor mij echt heel erg bijzonder, Lieve Fiscus Primus, maar ik ben blij met alle momenten die we hebben kunnen delen dit jaar!
Toen ik op het punt stond om richting het Pandje te gaan kwam de Ab Actis juist aangelopen om even hallo te zeggen, maar aangezien zij continu rondleidingen had gegeven was ze nu ook wel toe aan een lunch, dus we bleven beiden niet lang op het Dakterras.
Op eigen houtje liep ik vervolgens terug naar het Pandje om mijn spullen weer op te halen want Unitas S.G. zat op me te wachten.
Nadat ik alles ingepakt had liep ik voor het laatste over het Dakterras waar ik nog even naar de Ab Actis en de anderen zwaaide. Dit was een heel bijzonder jaar op Albertus, maar wat een mooi jaar!
Bij de ingang kwam ik de Procurator weer tegen die nog even een KEIBokaal voor me regelde terwijl de Personeelsleden allemaal weer heel enthousiast waren over mijn aanwezigheid op deze dag!
Daarna was het echter wel echt tijd om verder te gaan… Dit was echt een fantastische afsluiting van dit jaar! Ik zie dan ook zeker uit naar het nieuwe jaar!
The time has come! (29 maart 2018)
Vorig jaar ben ik statistisch gezien vaak in Groningen geweest. Waar ik tot 2016 altijd maar 1x per jaar naar Groningen kwam (Al wilde ik in 2015-2016 eigenlijk al een tweede keer terugkomen gezien de leuke Bestuurders en CvB’ers) heb ik vorig jaar het recordaantal van 3 bezoeken aangetikt. Het is voor niemand echt een geheim geweest dat Albertus een van de zwaarwegende redenen was om tegen 6:30 al op Delft Station te staan zodat ik om 10:13 het Hoofdstation weer zou bereiken. Ik kon dan ook niet wachten tot het moment weer aan zou breken dat ik weer op Albertus zou zijn!
Voorafgaand aan het bezoek had ik al de nodige goede contactmomenten met de Vice-Praeses gehad over dit bezoek.
De reden dat ik een contactpersoon wissel gemaakt heb van de Ab Actis naar de Vice-Praeses komt door de Instagrampagina ‘Word lid’. Aan het begin van dit academische jaar mocht Albertus deze pagina een weekje beheren en die taak werd vervuld door de Vice-Praeses. Aangezien zij op de voorstelfoto iets heel opvallends droeg besloot ik haar maar eens te mailen, aangezien ik wel meer over dat bijzondere voorwerp wilde weten! Zo gezegd zo gedaan werd het contact dus gelegd en konden we gaan toewerken naar deze 29e maart!
Eindelijk was de dag aangebroken! Aangezien ik het had gepresteerd om een trein te vroeg te nemen zat ik ook al een uur eerder op Hoofdstation maar gewapend met iets te eten en een Metrokrantje is het al snel tijd voor de afspraken. (Sowieso is het een luxe om in de verwarmde monumentale stationshal te kunnen gaan zitten!) Albertus stond als derde afspraak op de planning na Dizkartes en het KEI-Bestuur. Aangezien ik eerder klaar was bij het KEI-Bestuur was ik ook eerder bij Albertus. Zoals ieder jaar zou ik weer mijn eigenwijze zelf zijn door mijn vaste route door de borrelzaal te lopen! Je kunt prima een verdieping omhoog gaan om zo direct op het Dakterras uit te komen maar al sinds mijn 1e bezoek in 2014 loop ik deze route door de borrelzaal en het ziet er naar uit dat ik deze route altijd zal blijven lopen.
Net als tijdens mijn Jaarbezoek van vorig jaar waren er nu veel mannen aan het klussen voor een feest dat deze avond zou zijn. Al bij aankomst had ik de aankondigingen van de lustrumviering van het herendispuut aan de gevel van Eigen Huis kunnen aanschouwen en het kon dan ook niet anders dan dat dit heren van het betreffende jubilerende dispuut moesten zijn. Ze waren echter veel te druk met klussen om me op te merken waardoor ik al snel weer voor de deur van het Nieuwe Pandje stond.
Bij binnenkomst dwaalde mijn blik direct af naar het kantoor waar het LustrumComité vorig jaar had gezeten. Het was nu vooral een verlaten en volgebouwd kantoortje geworden.
Ik liep verder naar boven waar een glas in lood constructie naast de deur me direct opviel, alleen was er helaas een klein stukje van die constructie gesneuveld waardoor er wat blauwe scherven op de grond lagen. Waar is de Procurator als je hem nodig hebt? (Vorig jaar eindigde hier mijn onopvallende entree omdat de Procurator me had ontdekt en me ook direct herkende!) Traditiegetrouw was mijn eerste stop bij de CvB waar de Ab Actis en de Procurator juist bleken te zitten. ‘Hee Sabine! Welkom! Zullen we eerst even je spullen wegzetten?’ aldus de Ab Actis waarop we meteen koers zetten richting het Praesidiaat.
Op het Praesidiaat was natuurlijk de enige echte Praeses maar ook mijn andere grote vriend, de Fiscus Secundus had zijn plek op het Fiscaat duidelijk even ingewisseld voor het Praesidiaat. Kort daarop stapte de Vice-Praeses binnen die zichzelf nog even aan me voorstelde ondanks dat ik haar al twee keer eerder had gezien. (Mijn gezichtenkennis is slecht, maar in dit geval viel het alles mee! Ik herkende iedereen nog!) De Praeses was eigenlijk wel benieuwd of hij nu echt geen Mr. Sunshine meer kon worden. ‘Ik voel me wel een beetje achtergesteld hoor!’ zei hij dan ook. Tja, wie weet komt er net als vorig jaar weer een Contractusbattle en dan mag je als Praeses aan de bak! ‘Nou, ik ga toch nog snel even mijn haar doen, want je weet maar nooit!’ zei de Praeses lachend. Voor nu heb ik de Secundus gekozen omdat hij veel Mr. Sunshine elementen heeft. (Het was voor mij een trilemma tussen de Praeses die net als zijn voorganger wel een goede manneninkijk heeft en enigszins te vergelijken is met een reuzen teddybeer, de Primus omdat hij lekker rustig is maar wel een hele mooie lach heeft en de Secundus omdat hij wel wat van dezelfde factoren heeft als de Fiscus Primus van vorig jaar! Krulletjes, een charmant baardje en natuurlijk zijn zonnige lach! -Ik sla me nu dan ook voor mijn kop als ik bedenk wat ik tijdens mijn junibezoek heb laten liggen!! De Procurator van vorig jaar gaf aan dat de Secundus die toen nog FT’er was geen galadate had… En ik stond doodleuk te staren naar de toen huidige Primus omdat ik met HEM naar het gala wilde…- de enige die wat mij betreft al meteen niet mee deed was de Procurator.) We liepen intussen richting het Dakterras want de Vice-Praeses en Ab Actis hadden al geraden dat ik me had verheugd op een overheerlijke Italiaanse Tosti van de KoCie! Ik wilde dit jaar Teddy’s Legacy in ere houden (Hij was CvB’er tijdens mijn bezoek in 2015 en samen met hem heb ik de combinatie Italiaanse Tosti met Fristi uitgevonden.) maar dan zul je net zien dat de Fristi op is… (Althans, er moest ergens in het pand nog een krat met Fristi zijn… Maar die was dus niet op de Leeszaal.) Galant als de Secundus is gaf hij zijn chocomel meteen aan mij. ‘Naar die Fristi zoeken we straks nog wel!’ aldus de Vice-Praeses terwijl ik nu prima tevreden was met mijn chocomel.
Intussen legde ik nog wat meer uit over de Mr. Sunshine fotocontest omdat de Praeses het toch nog niet helemaal los kon laten. De Secundus had er duidelijk al veel zin in, maar voordat het zo ver zou zijn moesten de mannen van het Trilemma (Ik denk dat dit gewoon een officiële titel gaat worden…) nog even weg voor een bezichtiging. ‘We gaan volgend jaar alle drie een master doen en daarom gaan we gezellig samenwonen!’ verklaarde de Secundus vrolijk. ‘In die fase heb je liever geen huisgenoten die je om 2 uur ’s nachts vrolijk wakker maken!’ vulde de Praeses aan.
Nou, laten we het Huize Trilemma gaan noemen! ‘Ik beloof je dat we binnen vijf minuten terug zijn!’ zei de Praeses op zijn typische Praeses manier.
Omdat er nog heel even tijd was voordat de heren op bezichtiging zouden gaan vroeg de Secundus mij op de man (of vrouw…) af waarom ik hem nu eigenlijk had uitgekozen.
Tja, met een deel van de juryleden (Want de Praeses had de indruk gekregen dat ik de enige persoon in de jury ben… Nou zo zit het dus niet! Natuurlijk zijn de juryleden wel mensen die dichtbij me staan omdat dit ook de mensen zijn die weten hoe de originele Mr. Sunshine eruit zag… Maar de stem van de jury komt echt onafhankelijk! Daar heb ik geen invloed op!) heb ik de drie portretten van het Trilemma bekeken en de meeste stemmen kwamen voor de Secundus, iets waar ik het persoonlijk ook wel mee eens was. Ik vind alle drie de mannen van het Trilemma leuk maar de Secundus heeft de bonus met zijn haar en zijn uitstraling. ‘Nou dat vind ik wel een heel groot compliment!’ zei hij vrolijk.
‘Hij is alleen niet zo lang…’ kon de Praeses niet nalaten om op te merken waarop de Secundus vertelde hoe de groepsfoto’s waren verlopen aangezien de andere Bestuursmannen wel iets langer zijn dan hij is. Dat moet ongetwijfeld een interessante en ietwat grappige fotosessie geweest zijn, maar aangezien ik zelf ook niet al te groot ben hoor je mij niet snel klagen over iemand van 1,80.
Mijn tosti was klaar en de mannen gingen richting het eventueel potentiële Huize Trilemma. Met de Vice-Praeses en de Ab Actis ging ik op het Dakterras zitten waar al snel alle vragen weer tevoorschijn kwamen. Er is natuurlijk weer een hoop te vragen en te vertellen aangezien het een half jaar geleden was sinds ik hier voor het laatste was! Natuurlijk kwamen mijn absolute favoriete mannen van vorig jaar aan de orde (De Vice-Praeses begreep de meeste namen wel! Vorig jaar was het zeker een gouden jaar als het om Targetpotentieel ging!) evenals het voornemen voor een 2-daagse in Groningen. De eerste 2-daagse is helaas gesneuveld door mijn Overbelaste kaakspier maar zowaar het er nu uitziet zou de tweede 2-daagse er wel door moeten komen. Niet onbelangrijk voor Albertus aangezien zij dan het namiddag en avondprogramma voor mijn planning zouden zijn!
De Vice-Praeses verbaasde zich ook over mijn herinneringen die ik aan de eerdere bezoeken aan Albertus heb. Van veel situaties wist ik nog precies te benoemen wie waar op welk moment was. ‘Dat ik tijdens de KEI de foto’s van jou met de mannen van vorig jaar gemaakt heb weet ik nog wel ja, maar dat verhaal van die vliegende pennen weet ik niet meer!’ zei de Vice-Praeses lachend.
Nu ging het eten en praten nog best goed toen ik met alleen deze twee dames zat maar al snel kwam er een factor bij waardoor het dooreten een stuk lastiger werd….
Er zijn soms patronen waar te nemen in Jaarbezoeken en dit geldt niet alleen voor de indeling van mijn bezoeken.
Zo kunnen er ook patronen opduiken van connecties tussen mensen. Al sinds 2016 kun je duidelijk zien dat ik altijd een klik heb met de Praeses. (Hoewel dat eigenlijk al sinds 2015 is… Die Praeses mocht ik ook heel graag!) Er is altijd 1 Fiscus bij met wie ik goed overweg kan (In 2016 was dit de Secundus, in 2017 de Primus en dit jaar lijkt het voor het eerst in balans te zijn.) terwijl ik met de andere Fiscus dan vaak wat minder goed overweg kan. Er is ook altijd 1 dame aan wie ik alles kan toevertrouwen (2016 was dit de Assessor, 2017 was dit de Vice-Praeses en nu is het nog een beetje een raadsel of dit naar de Ab Actis of naar de Vice-Praeses gaat.) en dan heb je ook nog het Procuratorisch Probleem.
Wanneer ik mij compleet focus op de Praeses en de desbetreffende Fiscus duikt daar altijd de Procurator op die niets liever wil dan door mij opgemerkt te worden.
In 2016 hadden we onze energieke Procurator die al direct besloten had een persoonlijke Mr. Sunshine inzending te willen maken en niets liever wilde dan bij mij op te vallen. (Kijk de reportage van de UK maar eens terug… Vanaf 2:39. Hij deed de Mr. Sunshine opstelling precies zoals ik hem altijd in mijn hoofd had! -En dat kon hij niet weten!-) Als hij niet NB was geweest en hij zijn tactiek op een iets bescheidere manier had toegepast dan had hij zeker een goede kanshebber geweest om een Target te kunnen zijn. Vergeten zal ik hem in ieder geval nooit!
Vorig jaar hadden we onze Troublemaker met wie het ook nooit saai was. Zit ik weg te dromen van de Primus die iets later zou komen… Pakt de Procurator de Annu uit mijn handen om de mooiste pagina van het boek te laten zien, is het zijn eigen portret! Als Swifty ooit een liedje over hem zou maken is de titel sowieso ‘Fuore’ want Fuore maken kon deze Procurator als de beste! Al was ik hem even kwijt dan hoefde ik maar over het Dakterras te lopen en te wachten op waar het geluid vandaan zou komen. Opvallen wilde ook deze Procurator maar wat graag en dat bewees hij door met succes een theezakje tegen het plafond van de Leeszaal aan te gooien. Met deze move heeft hij de titel Gastheer verdiend, alleen is het er door omstandigheden toch niet van gekomen om die titel in de praktijk te kunnen brengen. Hij werd in ieder geval een van mijn beste vrienden uit dit Bestuursjaar!
En nu is er natuurlijk ook weer een Procurator, de baas van het pand. Zoals je eerder al in dit verslag kon lezen stond hij al direct buitenspel bij de Mr. Sunshine nominatie. Van alle juryleden was er maar 1 heer die voor de Procurator had gekozen. Maar je zal altijd zien… Zit je lekker rustig je tosti op te eten, komt de Procurator op het Dakterras en het eerste dat hij zegt is natuurlijk ‘Ik wil Mr. Sunshine worden!’ Bij binnenkomst had ik hem natuurlijk al eventjes gezien aangezien hij met de Ab Actis bij de CvB was en het eerste dat ik me afvroeg was of zijn scheerapparaat stuk was omdat er een blonde meerdagenbaard zichtbaar was. (Movember ligt immers al lang achter ons. De Secundus had toen niet alleen een leuke baard maar ook een echte maffiasnor! Dit heb ik gezien op de Instagram van Albertus.) Ik besloot er niet al te veel aandacht aan te besteden maar zoals je al kunt verwachten met de woorden ‘Procuratorisch Probleem’ Een Procurator gaat niet weg als je niks zegt!
Ik sprak dus door met de dames over de inzending die de Secundus zou gaan maken en de ideeën die ik daarvoor had toen de Procurator inhaakte met de mededeling dat de Secundus wel serieuze spierballen heeft. Intussen was een Personeelslid druk bezig met de FAAM schoon te spuiten. Toen de Procurator bijzonder in overdrive raakte in zijn verhaal bewees het Personeelslid me een grote dienst door de waterspuit op de Procurator te mikken! (Naast het Bestuur en de CvB zijn de Personeelsleden ook zeker mijn beste vrienden hier op Albertus!) Tja, je had het zelf over nat worden… Je krijgt wat je hebben wil! En dit zou pas het begin zijn van de vele lachbuien die ik zou krijgen omdat de Procurator typisch Procuratorisch was….
Opnieuw probeerde hij indruk op me te maken waarop de Ab Actis zei ‘Vriend, ga eerst maar eens even je vest aantrekken!’ waarop hij na een ‘Maar….’ Toch wijselijk koers zette richting de BK om zijn vestje aan te trekken.
Intussen stelde de Vice-Praeses voor om een rondje door het pand te gaan lopen wanneer mijn tosti op zou zijn (Ja, ik was er nog steeds mee bezig…) maar uit eindelijk zou het daar al niet meer van gaan komen omdat er zoveel gebeurde op het Dakterras!
‘Hmm… De Procuator blijft wel lang in de BK zeg…’ Merkte de Ab Actis op. ‘Tja, wat zou die nou weer uitspoken?’ vroeg de Vice-Praeses zich af. Kort daarna dook de Procurator alweer op die ondanks zijn break van de situatie nog steeds gericht was op zijn doelen. Hij zou Mr. Sunshine gaan worden en hij zou er ook alles aan gaan doen om me te overtuigen.
‘Waarom ben ik dan geen kanshebber? Ik voel me enorm gepasseerd hoor!’ aldus hem.
Tja Procurator… Je mag wel wat meer bescheiden zijn. De Secundus begon me op de Leeszaal gelijk te vertellen over de avonturen van Debiteuren I van vorig jaar terwijl jij direct over de Procurator van nu begint… ‘Hm…’ was zijn reactie. ‘Maar, wat mankeert er aan mijn looks dan?’ vervolgde hij.
Terwijl de Procurator in de BK was had ik al met de dames besloten waaraan de ideale Procurator moet voldoen. Hij is niet aantrekkelijk maar heeft wel een flinke dosis humor. (Ok, de Procuratoren van 2016 en eerder uitgezonderd, die hadden vaak wel iets aantrekkelijks.) ‘Misschien moet je iets aan je buik gaan doen!’ merkte de Ab Actis droog op, waarna het gespreksonderwerp even verschoof naar mijn dagelijks leven naast mijn hobby. Dat vond de Vice-Praeses wel een goed moment om op zoek te gaan naar de items die ik vandaag weer mee zou kunnen nemen.
Intussen vertelde ik de Ab Actis en de Procurator over mijn toekomstplannen en daar volgden de nodige leuke ideeën op!
Natuurlijk kwam ook de voorgenomen 2-daagse van 2 en 3 mei naar voren waarop de Procurator al meteen een nieuw doel voor ogen kreeg.
‘Wat wil je voor ontbijt?’ vroeg hij. ‘Dan ga ik dat allemaal wel regelen hoor!’ vervolgde hij enthousiast.
Tja, het Gastheerschap is niet helemaal vanzelfsprekend, daar moet je wel een paar stappen voor doorstaan wil je dat verdienen! De Procurator van vorig jaar verdiende dit door succesvol een theezakje tegen het plafond van de Leeszaal aan te gooien en behoorde daarnaast tot de Gradatie 8.
In principe moet een Gastheer dus iemand zijn die ik al wat langer ken en die of Gradatie 1,5, 2(,5) of 8 heeft, plus dus het theezakjewerpen. Het idee is dan ook om enkele dagen voor mijn komst het Albertus Kampioenschap Theezakjewerpen te gaan houden om de Gastheer te kunnen bepalen. Aan dit kampioenschap zullen alleen wel (oud) Bestuurders en andere oude bekenden van me mee kunnen doen gezien de eerder gestelde criteria.
De Procurator zat duidelijk vol met zijn ideeën en was niet bang om die ideeën met ons te delen. Zelf was ik natuurlijk wel benieuwd wat zijn visie op het Gastheerschap zou zijn. ‘Kaarsjes ga ik regelen… Croissantjes ga ik regelen… Oh en ik heb een kat!’ aldus de Procurator.
Zijn stellingname dat hij een uitstekende knuffelaar is, werd bevestigd door de Ab Actis maar ik denk dat als de Procurator echt Gastheer wil worden, hij nog flink wat werk te verrichten heeft om in het plaatje van de Gastheer te kunnen passen! (Ik heb persoonlijk sterk het idee dat er een onverwachte wending gaat komen in de vorm van een bijzondere oude bekende.)
De Vice-Praeses was intussen weer teruggekeerd met een tas vol met mooie items! ‘De nieuwe Annu, de nieuwe Lyra, het gedenkboek Albertus in beeld!’ somde ze op terwijl ze wat van deze items in de tas aanwees. ‘Goh, die mannen blijven wel lang weg trouwens!’ merkte de Ab Actis op. Kort daarna stapten zij het Dakterras weer op, alsof ze het haar hadden horen zeggen. De Praeses kwam direct aan mijn linkerzijde zitten terwijl de Secundus meteen aan mijn rechterzijde kwam zitten. Mijn grote vrienden! Natuurlijk was de Ab Actis wel benieuwd naar de gradaties voor deze mannen en natuurlijk had de Procurator weer iets nieuws had bedacht…. ‘Secundus, ik vind dat we dit moeten gaan uitvechten! Laten we een cagefight gaan houden, beneden!’ doelend op de Mr. Sunshine nominatie.
Intussen gooide ik op volkomen willekeurige volgorde de gradaties 1,5 2,5 2,5 en 3 eruit waarop de Procurator voor het eerst in lange tijd weer even stil was en me met verbaasde blik aankeek.
‘En wat is dan wat?’ vroeg de Praeses.
1 is nerd, 2 is lekker, 3 is ego, 4 is opa, 5 zijn alle dames, 5+ mannen met vrouwelijke trekjes, 6 internationale studenten, 7 babyface, 8 je beste vriend. 1,5 wordt gedefinieerd als Lekkere nerd en 2,5 als Lekker met een beetje ego.
Goh… Wie zou wie zijn?
De Primus was als eerste geraden met de 1,5. ‘Hij is heel erg goed in World of Warcraft!’ verklaarde de Praeses lachend.
De twee gradaties 2,5 werden al snel gelinkt aan de Praeses en de Secundus en dus werd het al snel duidelijk voor wie die 3 dan was.
‘Ik vind dat je het wel erg goed inschat!’ aldus de Secundus.
‘Ze zitten zeker in de goede richting!’ reageerde de Ab Actis waarop de Procurator aan iedere collega vroeg of ze hem een ego vonden.
Maar we moesten wel foto’s gaan maken en daar wilde ik dus heel graag een bijzonder item voor hebben. De Vice-Praeses stelde voor om samen even naar het Nieuwe Pandje te lopen om het daar op te zoeken. Albertus is nog een van de verenigingen waar de baretten actief gedragen worden dus een baretje leek me hét perfecte item. Nu viel het alleen nog niet mee om een baret in de juiste maat te vinden. De allerbeste bleek bij de CvB te staan en had een rood lint. Een probleempje, het was wel al een ouder exemplaar en het monogram liet een beetje los. De Vice-Praeses stelde dan ook voor om een nieuw exemplaar in een te grote maat mee te nemen en we begonnen alvast goed met een foto met de twee leuke CvB heren die vandaag aanwezig waren. (Alleen is het schilderen van het nieuwe CvB logo op de muur wel nog een actiepuntje!) Terug op het Dakterras was er alvast een fotograaf opgezocht en ook de Assessor had zich bij de groep gevoegd. Omdat de Ab Actis en de Assessor nog even iets moeste bespreken was het plan om eerst een groepsfoto te maken zodat de dames daarna aan het overleg konden.
Zo gezegd zo gedaan werd er een opstelling gevormd die niet helemaal soepel bleek te verlopen omdat enkele Bestuurders het relatief lastig vonden om de fotopositie vast te houden! (Het levert wel hele leuke plaatjes op. Vooral de ‘gekke’ foto is een van mijn grote favorieten!) Nadat er in ieder geval genoeg foto’s gemaakt waren werd het tijd voor de Mr. Sunshine foto’s.
Aangezien de Procurator het bijna de hele middag had volgehouden dat hij een cagefight tegen de Secundus wilde moest ik flink wat overtuigingskracht gebruiken maar het is gelukt om hem genoegen te laten nemen met een interne battle. Ik had mijn keuze natuurlijk al lang al gemaakt maar met enkele testvragen kon ik bepalen dat het niveau objectief gezien gelijk ligt, daarom heb ik beide mannen de kans gegeven een inzending te maken. Aan de likers op Facebook de keuze wie de eer van Albertus mag gaan verdedigen!
Nadat de foto’s waren gemaakt en goedgekeurd werd het wel tijd om weer richting het Praesidiaat te gaan om mijn spullen bijeen te zoeken want het Bestuur moest gaan vergaderen.
Toen ik langs de CvB liep zag ik dat de baret met het rode lint nog steeds prominent stond te wezen waarop ik besloot het nieuwe exemplaar toch voor dit exemplaar om te wisselen. Hij paste me goed en aan het loszittende monogram kon ik vast wel iets doen. (Dankzij mijn mbo opleiding kan ik met naald en draad overweg dus het monogram zit inmiddels weer zo vast als het maar kan!) Volgend jaar kom ik officieel 5 jaar bij Albertus dus dan zou het natuurlijk wel het allerleukste zijn als er een nieuwe baret in maat 60 zou kunnen zijn met het lint in de kleuren goud-oranje en lichtblauw. (De Praeses van mijn eerste bezoeksjaar ’13-’14 draagt haar baret in dezelfde kleuren. Deze kleuren passen tevens het mooiste bij het monogram.) om het écht persoonlijk te maken. Voor nu vind ik het in ieder geval schitterend om een echte Albertusbaret met een verhaal in mijn bezit te hebben!
Op het Praesidiaat besloot ik mijn visitekaartjesmissie in ieder geval nog even door te zetten. (Op woensdag de 28e was ik met deze missie gestart omdat mijn laatste visitekaartje alweer van ’16-’17 dateerde.) Alleen de Primus kon niet meedoen omdat het visitekaartje dat hij direct bij zich had nogal verlept was… Maar op 2 mei meer geluk! De Praeses, de Secundus en natuurlijk de Procurator hadden hun kaartje wel direct bij de hand.
Omdat de Procurator doorhad dat hij me nog altijd niet overtuigd had was hij op zoek gegaan naar een ander baretje dat me goed zou passen. Bijzonder genoeg had de baret die hij vasthield ook een rood lint, maar die kreeg niet de goedkeuring van de Praeses om overgedragen te worden omdat deze baret in het bezit was van Hoorns en ik weet natuurlijk wat dat betekent.
Intussen had ik al mijn items handig geschikt en georganiseerd zodat ik weer relatief efficiënt naar mijn volgende afspraak kon gaan en toen de Vice-Praeses het Praesidiaat binnenliep keek ze verbaasd naar mijn handen want waar was de Albertustas? Die zit nu hier in! Zei ik wijzend op mijn zeer herkenbare roze tas. Het tasje beschermt mijn Bokalen!
Natuurlijk zou ik van iedereen gepast afscheid nemen dus iedereen kreeg een knuffel. (Snap jij die Procurator nou? Op dit moment was hij weg!) En de knuffel die mij het meeste is bijgebleven is die van de Secundus! Hij is ook zeker een uitstekende knuffelaar hoor!
Samen met de Vice-Praeses liep ik terug naar voren en intussen vertelde ze mij over het voorwerp dat tot de Contactpersoon wissel had geleid. ‘Ik heb het nagevraagd voor het kettinkje maar op dit moment is het nog niet gelukt! Maar wie weet lukt het in de toekomst alsnog!’ zei ze vrolijk.
Voor nu heb ik in ieder geval de prachtige baret en vele andere mooie items waardoor mijn collectie van Albertus weer even op peil is!
Toen we bij de deur stonden kwam er een lid naar ons toe die vroeg of ik ook bij het feest van vanavond zou zijn. Helaas gaat dat niet lukken maar op 2 mei ben ik er weer en dan zal ik er wel op de avond zijn!
De heer bedacht zich al meteen dat er op 3 mei ook weer een groot feest zou zijn dus wellicht kon ik daar dan wel bij aansluiten.
Tja, het Albertus Kampioenschap Theezakjewerpen zal het ons gaan vertellen!
Het was in ieder geval weer een heel fijn en geslaagd bezoek aan Albertus. Er zijn maar weinig plaatsen waar ik me zo thuis voel als hier. Het is en blijft alleen jammer dat Groningen zo ver van Delft ligt… Maar dat houdt me niet tegen om op 2 mei weer naar Groningen toe te komen! Dan zal ik de WoBo bijwonen, eten in de Mensa en Albertus in de avond kunnen beleven!
Al in 2014-2015 werd ik door het Bestuur uitgenodigd voor de WoBo (en het was me bijna gelukt als het vriendinnetje van een goede vriend die toen in Groningen woonde niet in opstand was gekomen tegen mijn overnachting!) en dit jaar zal het dan eindelijk écht gaan gebeuren! Het zou natuurlijk schitterend zijn als mijn oude bekenden van 2014 t/m heden bij deze bijzondere WoBo zouden kunnen zijn! Dat zou immers naast een geweldig weerzien ook nog een heel erg leuk verhaal voor de Bokaal der Heldere Geesten kunnen zijn! (Ik heb al wat leuke ideeën!) Kortom, ik hoop dat iedereen 2 mei met koeienletters in de agenda zet en dat dit de meest gedenkwaardige namiddag en avond op Albertus ooit zal worden!
Tot 2 mei!!!
Tweede bezoek van het jaar! (7 juni)
Aanvankelijk zou ik op 2 mei alweer bij Albertus Magnus te vinden zijn maar aangezien de tweedaagse niet doorging moest het tot 7 juni duren. Alle gegadigden hebben namelijk verzuimd in de essentiële plicht van de tweedaagse te voldoen waardoor de gehele planning uit het raam moest. (De oplettende lezer kan het volgende stukje mogelijk vertalen. Anders zul je dit waarschijnlijk niet begrijpen… Mijn mening hierover kort toegelicht; Een baksteen is zo inzichtelijk als niets. Als je een illegaal verbond sluit moet de heer kaalgeschoren en de dame een heel andere haarkleur krijgen. Als je een muis bent dan ben je en blijf je altijd dat lullige kleine beestje en dan zul je dus nooit een olifant zijn. Als je lekker wil eten moet je het bijzondere voorwerp opgeven, beide bezitten kun je niet.)
Ik besloot de planning voor de gelegenheid maar eens om te draaien. Bij Albertus kwam ik namelijk altijd tijd te kort omdat ze de laatste op de planning waren en er om 14:00 altijd BV is. Daarom dat ik deze ronde bij Albertus startte in plaats van eindigde.
Ik was nog niet aangekomen of de Vice-Praeses stond al achter me om me vrolijk te begroeten en me enthousiast op Eigen Huis te onthalen.
Voor het eerst sinds 2014 heb ik niet mijn vaste route via de sociëteitszaal gelopen… Nee, voor het eerst zou mijn bezoek op de Leeszaal worden gestart waar de Praeses en de Fiscus Secundus ook al bleken te zijn.
Sinds wanneer zijn jullie niemand? (Vlak voordat de Vice-Praeses aankwam stond ik namelijk even met iemand van het Personeel te praten en die vertelde me dat er nog niemand was.) De Praeses wilde maar wat graag vrolijk begroet worden al kwam hij nu niet verder dan een hand. Vervolgens erkende hij dat hij niet volledig in goeden doen was aangezien het gisteren nogal laat was geworden op de WoBo. De Fiscus Secundus was vertrouwd vrolijk als altijd en kwam me dan ook meteen een knuffel geven. ‘De chocomel staat niet direct in handbereik maar ik zal zo wel zorgen dat er een flesje jouw kant op komt!’ beloofde hij.
De Vice-Praeses legde me uit dat de dag op Eigen Huis altijd begint met een koffiemomentje met het Personeel, Bestuur en de CvB’ers. Een goede gewoonte om iedereen weer even te zien en te spreken voordat iedereen weer aan de slag gaat.
We wilden al naar het Dakterras lopen toen de Procurator naar boven kwam. Hij was er duidelijk nog erger aan toe dan de Praeses en zou geen genoegen nemen met iets anders dan een knuffel. (Hij had vast het stukje gelezen dat ik hem tijdens het vorige bezoek een Unit vond omdat hij zo liep op te scheppen over het feit dat hij de beste knuffelaar was maar intussen op de vlucht was geslagen toen ik mijn afscheidsronde maakte.) Daarna gingen de Vice-Praeses en ik als een speer naar het Dakterras. We konden wel een beetje zon gebruiken! Op het Dakterras spraken we over alle lopende zaken (van het feit dat ik bij Virgiel een misstapje had gemaakt op een steiger met als gevolg een zere arm tot mijn avonturen in het andere heerlijke stadje Tilburg!) en de Praeses en de Fiscus Secundus voegden zich al snel bij ons gevolgd door de anderen. Het CvB duo bestond vandaag uit Acquisitie II en Debiteuren II. Debiteuren II werd door het Bestuur opnieuw aan me voorgesteld en we zeiden tegelijkertijd lachend dat we elkaar tijdens het vorige bezoek ook al hadden gezien. (Toen was hij een duo met Debiteuren I! Daar is zelfs nog een foto van. Vandaag zag hij er ook zeker goed uit met zijn manneninkijk! Hij is zeker wel een van mijn favorieten van de CvB van dit jaar!)
Acquisitie II kende ik nog van mijn 2e bezoek van vorig jaar, toen hij als ietwat chagrijnige Ft-er aan het indraaien was.
Nu kwam er ook een Ft-CvB’er voorbij al weet ik niet precies welke functie zij krijgt. (Wat ik wel weet is dat de huidige CvB-Praeses vandaag ook nog op moest komen draven aangezien zij samen met deze Ft’er een bijzonder souvenir had gevonden en dat had achtergelaten op de CvB kamer…)
Al snel kwamen de gesprekken op gang al vielen ze stil zodra de Procurator zijn telefoon opnam en iedereen kon aanschouwen hoe goed deze man uit zijn broek gescheurd is. De Praeses vertelde me dat ik de Fiscus Primus sowieso niet zou zien omdat die sluit gedraaid had, de Assessor zou er ook niet zijn aangezien er een leuke platenmarkt was waar zij heel erg graag heen wilde. De Ab Actis was ziek dus die zou er ook niet zijn. ‘Je zal het dus met ons vieren moeten doen vandaag!’ aldus de Vice-Praeses.
Nou ja, ieder element van het Bestuur is heel erg belangrijk maar ik ben wel heel erg blij met de mensen die vandaag wel aanwezig zijn! De Praeses, Secundus en Vice waren alle drie erg blij met die conclusie.
Toen ik over het Logboek vertelde en deze al meteen voor de Vice-Praeses opdook ontdekte ik ook de Mr. Sunshine oorkonde weer. Zonder enige ceremonieel droeg ik direct de oorkonde aan de Secundus over.
De Praeses maakte opnieuw een opmerking over Mr. Sunshine en over het feit dat hij het nog steeds heel erg oneerlijk vond dat HIJ geen Mr. Sunshine mocht worden. Regels zijn regels en wanneer je NB bent dan word je gewoon geen Mr. Sunshine! ‘Oh maar de Secundus is nu ook geen vrijgezel meer!’ probeerde de Praeses.
Ten tijde van de nominatie was hij geschikt…
‘Hm… Nou ja, de vorige Praesidi lagen over het algemeen toch niet zo goed bij jou toch?’ probeerde de Praeses nogmaals (al leek het meer om zichzelf gerust te stellen… Helaas zou ik hem flink onderuit maaien) Oh nou de Praeses van 16-17 was echt wel mijn Mr. Sunshine hoor samen met de Primus…. De Praeses van 14-15 was ook zo leuk…. Ja… Dat waren hele mooie en leuke mannen!
De Praeses trok even een gezicht dat leek te zeggen ‘Welja, spaar me vooral niet’ en hij vervolgde ‘En die van 15-16 dan?’
Ah ja, dat was echt een lieve vent! Echt een schatje!
‘Auw Sabine… Je doet me echt veel pijn deze ochtend!’ aldus de Praeses die er vervolgens alles aan zou doen om mijn toorn op de Secundus gericht te krijgen. Ik vind de feiten rondom de Secundus absoluut te veroordelen en niet goed te keuren maar dit is allemaal na het proces van Mr. Sunshine gebeurd dus mij persoonlijk heeft hij er niets mee misdaan.
Al snel had ik met de Secundus een gesprek over zijn broer in Delft (ik weet inmiddels wie het is… Bijzonder genoeg kwam ik erachter door de verkiezingen rondom Mr. Sunshine! Ik had qua uiterlijk nooit kunnen denken dat zij familie van elkaar zijn!) en ook over een voormalige schakel van hem die ik dit jaar ook ontmoet heb. (Zij is oprecht een allerliefste Secretaris! Waar iedereen mijn verjaardag vergat stuurde zij me een persoonlijk verjaardagskaartje!)
Al snel raakte ik weer met de Vice-Praeses in gesprek over andere lopende zaken en voor we het wisten was het tijd voor het Bestuursontbijt! (De persoon die als laatste binnenkomt moet dit regelen. Vandaag viel die eer ten deel aan de Procurator.)
Samen met de Secundus liep ik naar het Nieuwe Pandje terwijl de Vice-Praeses alvast op zoek ging naar het Lustrumboek en de nieuwe Bokaal. Ook hadden we van het vorige bezoek nog iets af te ronden en wel de baret. Ik was naast de Praeses gaan zitten op het Praesidiaat en vroeg aan de Vice-Praeses hoe het zat met een eigen baret. (Vorig bezoek had ik immers een baret met een verhaal gekregen aangezien er geen baret in mijn maat te vinden was.) Toen ik erachter kwam hoe ik dat in orde kon maken aarzelde ik niet. ‘Kijk, dat noem ik nog eens toewijding!’ merkte de Praeses op terwijl de Vice-Praeses me compleet verbijsterd aankeek aangezien ze duidelijk niet had verwacht dat ik dit zou doen!
We weten allemaal dat Albertus een van de verenigingen is waar ik me heel erg thuis voel en waar ik me heel erg verbonden mee voel. Er zijn maar weinig andere verenigingen waar bijna alle leden me kennen, het Personeel weet wie ik ben en waar ik goede betrekkingen met zowel CvB als Bestuur heb! (Omgekeerd valt het ook op dat ik hier een soort van thuis ben. Er zijn maar weinig andere Praeses die met mij de echte strijd aan zouden gaan over de nomineringen van Mr. Sunshines en er zijn ook maar weinig andere Bestuurders die schaamteloos met uitgescheurde broek rond zouden gaan lopen als ze weten dat ik kom. There’s no place like home!)
De aanwezige Bestuurders waren even aan het eten (zelf wist ik dat er later in de bezoekenreeks nog een lunch zou zijn waardoor ik deze maaltijd aan me voorbij liet gaan) en zodra ik zag dat de Secundus klaar was met eten kreeg hij meteen het Logboek zodat hij iets moois kon schrijven.
Zodra de Vice-Praeses klaar was gingen we even op zoek naar mijn eigen baret (op aanraden van de Secundus had ze al het juiste lint, passend bij mijn studieverleden, voor me opgezocht!) en jawel, de tweede baret die uit de kast tevoorschijn kwam was het helemaal! Het model baret is iets anders dan de baret met het verhaal, maar dat komt omdat er inmiddels een hele nieuwe leverancier van baretten is. Elke baret wordt met de hand gemaakt en is daarom een kunstwerkje op zich. Het is wel even een investering die je ervoor moet maken, maar voor een echt persoonlijke Albertus baret had ik dat volledig over.
‘Ik zou je baret met het verhaal wel goed bewaren hoor. Het is eigenlijk een soort van traditie dat ze er aan het einde van je ledenleven niet meer uit zien. Wij als Bestuur hebben ook baretten met gaten en dergelijke erin. Desondanks hoop ik wel dat deze nieuwe baretten een stuk langer mee gaan!’ aldus de Vice waarop we de rest van het Nieuwe Pandje doorzochten op zoek naar de nieuwste Bokaal. Uit eindelijk vonden we een doos met deze Bokalen op de gang waar we al drie keer langsgelopen waren!
Terug op het Praesidiaat (We waren zeker wel 10 minuten weggeweest) was de Secundus nog steeds in het boek aan het schrijven waarna het boek doorging naar de Praeses. De Vice-Praeses was intussen druk bezig met het lint aan mijn baret te maken. Ik heb (Bijzonder genoeg gezien mijn thema…) de kleur Paars. Die blijkt bij Communicatie te horen!
Zodra de Praeses uitgeschreven was (en het boek onder luid protest van de Procurator doorging naar hem…) vertelde hij dat er in de afgelopen 3 Annu’s telkens een andere lijst van lintkleuren was verschenen. ‘Wat eerst lichtblauw was werd in de volgende Annu als blauw gedefinieerd…. Terwijl dat toch een andere lintkleur is. Aangezien dit met een aantal kleuren verkeerd was gegaan ben ik met een oude Praeses gaan praten die hier meer vanaf wist en zo heb ik een correcte lijst van kleuren op kunnen stellen die in de volgende Annu terug te vinden zal zijn!’ aldus de Praeses die opstond om Lil’ Craney op te zetten aangezien ik opeens weer aan Koningsdag dacht. (Willy was immers in Grunn en ik heb vele van mijn grote vrienden van Albertus in HD op tv teruggezien! Ik heb echt staan schreeuwen bij die tv toen ik de Procurator van vorig jaar met zijn paarse Lyra Maior ontdekte!) De Secundus vulde over de baretten nog aan; ‘Sowieso zijn er in de loop der jaren vele studies bijgekomen. Mijn studie kan bijvoorbeeld onder twee ‘’hoofdstudies’’ geplaatst worden… Maar hoor ik dan bij de ene of bij de andere kleur?’ aldus hem. De Vice voegde nog toe ‘Wanneer we bij ereleden komen zien we vaak dat de baret een ereplekje heeft. Bijvoorbeeld aan de muur gespijkerd. Zo leuk om te zien!’
De Procurator had het boek inmiddels doorgeschoven naar de Vice-Praeses die er ook nog even met volle aandacht een stukje in wilde schrijven.
Op dat moment kwam het CvB duo binnen (Hun voornamen zijn bijna hetzelfde…) want zij wilden toch wel heel erg graag weten wie dat rare souvenir nou op hun kamer had achtergelaten. Het camerasysteem (met Lil’ Craney als achtergrondliedje) bood uitkomst en onthulde de CvB Praeses en de Ft-CvB’er van vandaag als de schuldigen achter het souvenir. ‘Nou dan mogen zij het gaan oplossen ook!’ zei Debiteuren II vrolijk terwijl Acquisitie II onder een valse telefoonstem een poging deed om de CvB Praeses te laten schrikken.
De Procurator liep intussen te mopperen dat hij naar een meeting moest dus dat we nú foto’s moesten maken. De Vice had haar stukje afgerond terwijl de Secundus al een tijdje onberispelijk naast me zat. Op dat moment bedacht de Praeses dat hij misschien toch maar eens zijn haar moest gaan doen waardoor de Procurator nog meer te klagen had.
Ik zei het al eerder… No place like home… No place like Albertus! ‘Maak je dit op andere plekken ook mee?’ vroeg de Vice.
Nee… Dit is wel weer echt uniek Albertus!
De Vice ging haar vestje en dat van de Praeses halen terwijl ik samen met de Secundus richting het voorportaaltje van het Nieuwe Pandje liep. ‘Ik word levend geroosterd in die zon dus laten we maar in de schaduw wachten!’ aldus hem.
Toen de Praeses erbij kwam werd het alweer typisch aangezien hij niet onder stoelen of banken stak dat hij redelijk voor 8 maanden zwanger kon doorgaan wanneer hij zijn buik vol vooruit stak. Eerder had hij tijdens de lunch nog gevraagd of ik liever een sixpack of toch liever een buikje bij een man zag. De Vice-Praeses en ik waren het duidelijk met elkaar eens en ook in dit geval waren we het eens. Voor een breekbaar stokje gaan we niet, maar een 8 maanden zwangere mannenbuik vinden we ook goor! (Wat zag de Praeses van ’16-’17 er aan het einde van zijn Bestuursjaar nog steeds goed uit! Nog net zo strak als tijdens mijn eerste ontmoeting met hem!)
We liepen naar het Dakterras en daar kwamen we tot de conclusie dat we de buitenbar het beste als achtergrond konden gebruiken. (Onze vaste fotopositie op het Dakterras was nogal bezaaid met bekertjes en zo.)
Het Personeelslid dat me de vorige keer van de Procurator had gered was ook op het Dakterras te vinden en hoewel hij nu geen waterspuit in de buurt had wist ik dat ik er wel op kon rekenen dat hij opnieuw to the rescue zou komen als het nodig zou zijn.
Mijn streven was om 12:30 naar de volgende afspraak te gaan zodat ik genoeg marge had voor mijn wandeling naar Unitas S.G. en ik iets in kon lopen zodat ik zowel bij Unitas als bij Dizkartes de tijd ook volledig kon benutten. Dit zag ik echter in rook opgaan omdat we hier een opstandige muis hadden rennen die maar niet kon besluiten of hij nu wel of niet mee op de foto ging. De Procurator had geen enkel Bestuurselement meer aan en aangezien hij gedurende het bezoek vooral de slechtere bijdragen deed was ik al snel tot besluit gekomen dat hij als opstandige muis niet mee zou gaan op de foto. Hij mocht de foto wel maken…. De Praeses en Vice leken er van overtuigd dat hij wel op de foto moest en de Secundus was in de schaduw gaan staan omdat hij geroosterd werd.
Na een strijd die wel 10 minuten duurde (Intussen was er een Mr. Sunshine overwinningsfoto met de Secundus gemaakt en had het Personeelslid het wachten zelfs opgegeven…. De CvB Praeses moest nu foto’s gaan maken!) had de Procurator iets aangetrokken dat redelijk als Bestuurlijk erkend kon worden. Hij was achter de bar gaan staan en geloof me… Ik had hem zeker achter de bar laten staan maar dat vond de Vice ongezellig.
Na weer een strijd van enkele minuten (En de Vice mij vroeg ‘Gebeurt dit vaker tijdens bezoeken?’ Uhmm nee… Dit is relatief uniek!) was de Procurator weer voor de bar komen staan. Het gevolg was echter een stel foto’s die volledig onbruikbaar zijn aangezien de Procurator op geen enkele foto beschaafd of normaal staat. De Praeses deed ook nog een duit in het zakje met een gouden opblaasflamingo.
‘Dat heb je nou dus als je ’s ochtends komt…’ zei de Secundus weemoedig.
Nadat ik de foto’s had bekeken en had besloten dat ik hier echt niet mee kon publiceren werd er besloten een tweede reeks foto’s te maken die al wat beter uitkwamen. Aangezien de Praeses nu als enige brakke overgebleven was (De Procurator was naar zijn meeting gegaan en was me nog een knuffel komen geven. Ik blijf bij wat ik in mijn vorige verslag schreef…) en alle kans zag om nu flink te gaan klooien kon ik maar op een manier handelen om hem enigszins te laten dimmen. Uiteraard heb ik te allen tijden mijn geliefde Praeses van Olof in mijn achterhoofd gehouden (die leerde me immers ook dat je een Praeses alleen kunt laten dimmen als je hoger staat dan hem…) maar even op de rug van deze Praeses klimmen voor een foto… Strak plan! Die foto’s waren zeker wel publicatiewaardig!
We liepen terug naar het Nieuwe Pandje waar de Ft-Procurator even hallo kwam zeggen. Hij is vooral opvallend lang in vergelijking met de laatste 3 Procuratoren. Hij beloofde me in ieder geval het niveau van de Procurator weer flink op te gaan schroeven. (Vandaag was echt het dieptepunt) En nodigde me hierbij al direct van harte uit om dan weer naar Groningen te komen.
De Praeses had me tijdens de lunch ook al een foto van zijn opvolger laten zien (En de Vice vertelde me al dat hij dispuutsgenoot is van de Praeses van 16-17) en dat zou wel een Mr. Sunshine kunnen worden hoor! Ook weer een leuke en knappe vent! (Die arme Praeses op zijn brakke dag!)
Nadat ik al mijn spullen bijeen gezocht had zei de Vice ‘Nou Praeses, dit is je laatste kans om nog een dikke knuffel te geven!’ De Praeses was vandaag begonnen met me ‘Sab’ te noemen. (Hij kan het blijkbaar heel goed vinden met de Procurator van vorig jaar. Mijn beste vriend!) Van ‘Sab’ kwam al gauw ‘Sabber’ en wat hij er nu bij het afscheid van maakte is me niet helemaal duidelijk. Als de Praeses wat andere keuzes zou maken zou hij bij mij al heel anders op de ranking staan dan nu… Maar voor nu blijft hij het chocolade schaap tussen de melkschaapjes. (enfin, altijd nog beter dan de terrormuis die Procurator heet. Suarez is er niks bij!)
Na de Praeses nam ik afscheid van de Secundus die net als de vorige keer ook nu weer met een hele lieve, stevige en overtuigende knuffel gaf. Voor jou zou ik wel een sperzieboontje in de aarde stoppen. Dat ik hem er ooit nog uit mag halen en mag verwisselen voor een zonnepitje waar een zonnebloem uit kan groeien!
De Vice-Praeses liep met me mee naar het begin om daar afscheid te nemen.
Het was weer een heel bijzonder bezoek zoals dat alleen op Albertus kan. Het begint erop te lijken dat het ‘2e bezoek’ gewoon een knotsgek bezoek hoort te zijn. Vorig jaar was het ‘2e bezoek’ immers ook duidelijk anders dan hoe het ‘startbezoek’ was! Dat kwam toen ook allemaal weer goed tijdens het KEI-bezoek…
Er bestaat dit jaar ook een kans dat ik op KEI donderdag naar Groningen ga komen, dus dat zou dan echt het allerlaatste afscheid van dit Bestuur zijn!
Het was in ieder geval weer gedenkwaardig en ik verheug me nu al op het volgende bezoek! There’s no place like home and there’s no better place than Albertus! Bedankt weer voor de gastvrijheid!!!
Het 1e Lustrum in Groningen! (28 februari 2019)
Proloog begin januari
Het is een grauwe kille dag in Amsterdam wanneer ik met een bekende Metro-columnist op pad ga. Met een aantal andere mensen volg ik haar langs bijzondere stations en andere gebouwen waar duidelijk iets bijzonders mee is. In het gezelschap zit een blonde man die ik meteen herken als de nieuwe Praeses van Albertus. Waar het mogelijk was hadden we de nodige leuke gesprekken en verder volgden we de columnist.
De route eindigde bij een ingestort deel van de Noord-Zuidlijn. Mijn samenzijn met de Praeses eindigde hier en ik kon het niet nalaten om op te merken dat de blonde Praesides van Albertus toch altijd de leukste zijn. Zelf moest ik in allerijl een Plan B route zien te vinden aangezien ik in een uur op mijn werk moest zijn. Mijn collega kwam me redden en met behulp van een Wham!Tram (Het was dat of een Boogie Beren Bus….) zou ik toch nog op tijd op het werk kunnen komen…. Al ging vervolgens mijn wekker om me erop te wijzen dat ik dit alles gedroomd had, maar dat ik er inderdaad wel uit moest omdat ik anders te laat op mijn werk zou komen.
Proloog eind januari
Het was een heel omreisavontuur geworden om naar Groningen te komen maar uit eindelijk had ik het gepresteerd om toch te vroeg te komen.
De lift (welke lift eigenlijk?) was stuk dus ik moest een aantal trappen op om boven te komen. Eenmaal boven ontvingen de Ab Actis en de Vice-Praeses me. Thank God It’s Christmas van Queen speelde op de achtergrond en de dames hadden beiden een kerstmuts op het hoofd. De Fiscus Primus nam vrijwel direct de regie van het bezoek over en hij leidde ons allen naar het café (Ik weet in werkelijkheid nog steeds niet wat dat nou precies voor ruimte is….) in het Nieuwe Pandje waar de Praeses en de Procurator beiden flink brak onderuitgezakt lagen op een rode bank. De Primus deed zijn uiterste best om te laten zien dat hij eigenlijk heel leuk en aardig was. Hij kwam met een luxe fles bubbels aan zetten en vertelde mooie verhalen. Ik bleef echter afgeleid worden door de mannen even verderop waardoor hij ietwat gefrustreerd uitriep ‘Ja hee ik heb tenminste GEEN vriendin en ik heb tenminste NIETS in de kerk gesloopt!’ Daarop reikte ik met mijn rechterhand naar zijn rechterhand om vervolgens uit mijn droom te vallen en me alleen maar af te vragen wat de betekenis was van het verhaal wat de Primus me had verteld.
Dit was de aanzet om de AdviesRaad bijeen te roepen en eens te gaan kijken naar een geschikte Mr. Sunshine.
De laatste voorbereidingen…
De AdviesRaad heeft zich over de kanshebbers kunnen buigen. Het was duidelijk dat de 3 P’s (Praeses, Primus en Procurator) de beste kanshebbers zouden zijn voor Mr. Sunshine.
De Procurator viel het meest in de smaak bij de AR want hij kreeg 4 stemmen. Daarnaast kreeg de Procurator bijval van zijn voorganger van twee jaar geleden die duidelijk wel iets zag in een Mr. Sunshine met een Fuore-randje!
De Primus vond ik vanaf de foto’s gezien al meteen een 3 maar door de droom wilde ik hem toch een eerlijke kans geven. Twee leden van de AR vonden de Primus goed overkomen op de foto maar een ander AR-lid merkte op dat ze hem nogal op een dief vond lijken. (Waarop ik dus opmerkte dat ik mijn hart maar goed moest beschermen.)
En de Praeses… Daar kan ik kort over zijn. Die vond ik al meteen het allerleukste! Het feit dat hij al sinds november consequent in de peilingen te zien was liet de interesse nog meer groeien. (Ik zag hem eerst voor de Voorzitter van Leeghwater aan, aangezien ze dezelfde voornaam hebben, maar de Leeghwatersite leerde me al snel dat dit een andere man met dezelfde voornaam was….)
Waar ik al helemaal weg was van de Praeses, was de rest van de AR niet zo overtuigd. De Praeses kreeg dus maar 1 stem, maar wel de belangrijkste!
Bij het eredoctoraat van Ban-Ki Moon signaleerde ik naast drie mooie mannen ook een vaandel dat ik niet herkende. Dit kon het originele vaandel zijn maar ook een gloednieuw vaandel. Ik besloot het op een moodboard op te slaan want dit vaandel kwam erg fotogeniek op me over.
Al snel had ik een heel moodboard vol foto-opstellingen staan, dus de verwachtingen groeiden nog meer… Hoe zou dit bezoek gaan verlopen?
Als klap op de vuurpijl had mijn beste vriendin een surpriseparty georganiseerd en daaraan voorafgaand gingen we naar de Huishoudbeurs. Ik zat op de heenweg achter het stuur en zodra we bij de P2 van de ArenA aangekomen waren kreeg ik van haar een tas vol verrassingen in mijn handen. Een van die verrassingen was een kaart met de Der A-kerk erop. Dat zou toch niet…??
Ik draaide de kaart om en zag een mooi verhaal afkomstig van Bestuur AiMi. De kaart werd afgesloten met de namen van de Bestuurders. Achter de naam van de Primus stond ‘Mr.’ Met een zonnetje erachter getekend.
Bestuur AiMi denkt dus dat de Primus Mr. Sunshine moet worden…. Dat wordt nog leuk!
The Time Has Come!
Een lange treinrit (geen gekke omreisavonturen gelukkig) een bezoekje aan Cleopatra en een heel kort interval aan de KEI verder kwam ik aan op de Brugstraat.
Ik had besloten om volgens mijn Voorbereiding te werken en daarmee afstand te doen van mijn traditionele route door de borrelzaal. Ik zou deze keer meteen naar boven lopen en over het Dakterras naar het Nieuwe Pandje gaan.
In de Voorbereiding hield ik ook al rekening met een interventie, al verwachtte ik dat die door de Primus veroorzaakt zou worden. Het bleek echter de Ab Actis te zijn die net naar buiten kwam lopen toen ik richting het Nieuwe Pandje ging.
‘Hee je bent er al! Ik ben de Ab Actis, je contactpersoon!’ aldus de Ab Actis.
Dag Ab Actis, leuk om kennis te maken en fijn om weer in Groningen te zijn!
Al snel schakelde de Ab Actis over naar een redelijk ernstig gezicht want niet het gehele Bestuur zou aanwezig kunnen zijn vandaag. (Ik vloog in gedachten al meteen over mijn moodboard. Hopelijk zijn het niet de belangrijkste personen van het moodboard die weg zijn!) ‘Er zijn nu sollicitaties gaande voor het volgende Bestuur AiMi en daarom moeten er een paar Bestuurders weg. Een Bestuurder is helemaal niet aanwezig want die zit nu in Londen.’ Aldus haar.
We liepen naar boven en ik probeerde mijn kalmte te bewaren. Over enkele ogenblikken zou ik weten of mijn Voorbereidingen in tact zouden blijven of dat ze in zouden storten.
We liepen naar het Praesidiaat en tot mijn opluchting zag ik drie mensen die ik allemaal nodig had.
De Procurator stond bij zijn bureau, de Praeses zat aan zijn bureau en de Vice-Praeses stond met een stofzuiger in haar handen. (Geen Festool helaas! Haha) De Procurator kwam als eerste naar me toe en schudde me vrolijk de hand. ‘Ik weet niet of je het nog weet… Maar we hebben elkaar vorig jaar ook al eens ontmoet!’ aldus hem.
Toevallig weet ik dat nog heel goed! Leuk je weer te zien!
Vervolgens kwam de Vice-Praeses vrolijk naar me toe. ‘Dat stofzuigen doe ik later wel! Leuk dat je er bent! Ik ben de Vice-Praeses!’ aldus haar.
Vervolgens was hij dan eindelijk aan de beurt… Meneer de Praeses! ‘Ik ben de Praeses! Goed dat je weer in Groningen bent! Wil je misschien iets drinken?’ aldus de Praeses.
Nou… ijsthee is hier dus niet (Ik drink altijd ijsthee tijdens mijn bezoeken, behalve hier!) dus laat ik Teddy’s Legacy maar in ere houden en voor een fristi gaan!
Al gauw wendde ik me tot de Vice-Praeses want ik had een beetje de indruk gekregen dat zij wel eens een hele goede Partner in Crime kon zijn! (Mijn beste vriendin had verteld dat ze de kaart van Albertus via Facebook had geregeld en de Vice-Praeses beheert social media dus het leek me eigenlijk erg logisch dat de Vice-Praeses erachter zat. -Dat zat echter toch een beetje anders, al zul je dat later nog gaan merken!- Daarnaast speelden er nog een paar factoren mee waardoor ik zeker wist dat zij me verder kon helpen met mijn Trilemma) We verruilden het Praesidiaat voor het verlaten Fiscaat en daar vuurde ik de belangrijkste vraag op haar af. Mr. Sunshine is een eerbetoon aan de originele Mr. Sunshine, een man die me geïnspireerd heeft grote stappen in mijn hobbyavonturen te maken. Een van de stelregels voor Mr. Sunshine is dat de Aspirant Mr. Sunshine vrijgezel moet zijn.
Daarnaast is het bij Albertus een nog specialer verhaal geworden. Albertus heeft al twee jaar op rij een Mr. Sunshine prijs binnengesleept en daarnaast is de nominatie een parallel geworden met de Tweedaagse. Kortom, hier is het NOG belangrijker dat Mr. Sunshine me niet halverwege het jaar in de steek laat!
De Vice-Praeses had al meteen goed nieuws voor me want de 3 P’s voldoen allemaal aan de normen voor Mr. Sunshine. Tja, dan komt meteen het volgende op tafel want de AdviesRaad is niet tot een unaniem besluit gekomen.
‘Misschien is het een goed idee als we zo dan gelijk foto’s gaan maken. De Primus komt zo terug van zijn overleg maar dan moet de Procurator wel weg. Als we van alle drie de P’s een Mr. Sunshinefoto maken heb je daarna nog de tijd om de beste foto uit te kiezen voor de nominatie!’ aldus de Vice.
Aan zo’n dame heb je iets!
Nadat we nog even de fotomuur van het Fiscaat hadden bekeken (‘Daar hangen al je kanshebbers bij elkaar!’ aldus de Vice) keerden we terug op het Praesidiaat waar even later ook de Primus zich bij ons voegde.
Mooi, dan kan ik de mededelingen rondom Mr. Sunshine gaan doen!
Terwijl ik alvast kort vertelde over de AdviesRaad voegde ook de Ab Actis zich weer bij ons, aangezien zij wat te drinken was gaan halen.
De Praeses kreeg als eerste de positie te horen. 1 stem, maar wel de belangrijkste want het is mijn stem. Hoe hij erop reageerde? ‘Blonde Praeses? Ben ik blond?!’
Vervolgens de Primus met 2 stemmen inclusief enkele kritieken van de adviesraad. ‘Het zit inderdaad wel wat vastgelijmd maar het is niet zo erg als jouw ontplofte target!’ iets waar ik het alleen maar mee eens kon zijn.
De Procurator leek het liefste onder de tafel te willen gaan zitten. Eerst vertelde ik dat hij de groeten van zijn voor-voorganger kreeg en daarna het feit dat hij 4 stemmen van de AR had gekregen. Zijn ogen werden vier keer zo groot en was compleet verbaasd. ‘Maar hoezo?’ vroeg hij dan ook.
Tja, dat is de mening van de AdviesRaad! Met mijn nieuwe Partner in Crime heb ik echter afgesproken dat jullie alle drie een inzending mogen maken en dat ik later zal beslissen wie in navolging van de Secundus van vorig jaar en de Primus van twee jaar terug de eer van Albertus’ Mr. Sunshine mag verdedigen!
Vervolgens blikte ik nog even terug op het feit dat de Praeses van vorig jaar zeer teleurgesteld was over het feit dat hij geen Mr. Sunshine mocht worden aangezien hij NB was. (NB = geen Mr. Sunshine. Het leverde ook vandaag weer een paar interessante verhalen op inclusief een mededeling waar ik op zijn zachtst gezegd wel teleurgesteld over was. Als iemand een plechtige pinkiepromise doet, dan ga ik er wel vanuit dat je die houdt.) De Praeses van vorig jaar gooide het daarom na een tijdje over een andere boeg en daarom concludeerde hij voor zichzelf dat ik gewoon niet zo dol was op Praesides. Ik hielp hem echter al snel uit zijn droom aangezien ik voor de meeste Praesides juist een voorliefde had gehad, in het bijzonder voor de blonde exemplaren.
‘Blond haar, bruin haar en nu nauwelijks haar!’ merkte de Praeses droog op. (Niet waar! Jij hebt leuk haar! In de huidige Senaat van Vindicat zit er een met nauwelijks haar en die lijkt helemaal niet op jou!) Mijn blik zei waarschijnlijk meer dan genoeg…
Maar er was geen tijd te verliezen want de Procurator moest weg dus de camera werd tevoorschijn gehaald. Op de vraag hoe het zat met het vaandel had ik eigenlijk al bij binnenkomst het antwoord gekregen. Op een prominente plek in het Praesidiaat is namelijk een standaard geplaatst waar het vaandel in hangt. ‘Wat vind je van ons vaandel?’ vroeg de Praeses.
Die gaat mee op de foto! Ik had hem al gesignaleerd bij de uitreiking van het eredoctoraat van Ban-Ki Moon maar ik wist niet of het nu een nieuw vaandel of het oorspronkelijke vaandel was.
‘Het is een nieuw vaandel! Het is mogelijk gemaakt door de Vrienden van Albertus Magnus. Een groep ouders die een donatie aan de vereniging schenkt en zo initiatieven als verbouwingen of dus dit nieuwe vaandel mogelijk maakt!’ aldus de Vice-Praeses.
Dat mooie vaandel krijgt een prominente rol tijdens deze fotosessie!
Ik had alles al uitgedacht in mijn Voorbereidingen en mijn moodboard. Enkele specialistische zaken zoals de AR-tafel en de Ambtskettingen (Dat had ik wel graag op de foto gewild maar er was geen tijd te verliezen.) zette ik maar uit mijn hoofd. Ik had immers de juiste hoek én het nieuwe vaandel al. (Naast de leuke Bestuurders!) De Praeses vroeg me of ik al ideeën had voor de foto’s had. (Meer dan genoeg, ik heb er langere tijd aan kunnen werken!) Al snel stond de eerste opstelling klaar en iemand van de KoCie (Althans dat vermoed ik) was bereid gevonden om foto’s te maken.
Hoewel ik geen hele duidelijke aanwijzingen had gegeven is deze foto volledig overeenkomstig met mijn Voorbereidingen geworden. De juiste mensen stonden op de juiste plaatsen!
Daarna wilde ik toch de AR foto maken, ondanks dat er dus geen AR-tafel was. (Wat de AR-tafel dan moest zijn vraag je je af? Een stel tafels aan elkaar met een Albertusvlag eroverheen. De mannen, gekozen door de AdviesRaad hadden daar dan met ambtsketting achtergezeten en ik zat daar ergens tussen.) De Praeses wist op handige wijze het vaandel vast te houden waardoor die ook op deze foto een prominente positie kreeg.
Vervolgens de individuele foto’s. Volgens Voorbereiding had ik eigenlijk drie losse opstellingen willen doen, gerelateerd aan mijn gevoel bij die persoon en de functie van die persoon. Als ik dit had doorgezet had alleen de Procurator een Mr. Sunshinefoto gemaakt aangezien de AdviesRaad hem gekozen had. Met de Praeses had ik een remake van enkele legendarische foto’s gecombineerd in een foto willen maken. De Primus had een geld gerelateerde plaat in mijn hoofd gekregen.
Maar ja, geen tijd te verliezen en toch onzekerheid over de juiste keuze dus uit eindelijk liet ik al die ‘moodboard ideeën’ los en kregen de drie mannen gelijke kansen. (Wellicht kunnen die moodboard ideeën tijdens de Tweedaagse nog eens worden uitgevoerd!)
Als eerst was de Procurator aan de beurt. Het was niet de bedoeling maar de Praeses en de Primus creëerden een sterke achtergrond door een ietwat moeilijke blik naar elkaar te sturen. ‘Kijk ons eens gefrustreerd en afgunstig kijken!’ reageerde de Praeses toen hij die foto terug zag.
Tja, toen het vervolgens de ‘standaard norm’ voor de achtergrond werd ging die gefrustreerde jaloerse blik niet meer vanzelf en werd het steeds meer grappig op de achtergrond.
Nadat de Primus zijn inzending had gemaakt was het de beurt aan de Praeses en daar had ik zeker wel zin in! (Hij is immers mijn grote favoriet!) Zodra die foto’s waren gemaakt zette de Praeses me netjes op de grond en al snel stonden we op een nogal bijzondere manier samen naar de foto’s op mijn camerascherm te kijken. Ze waren in ieder geval goedgekeurd net zoals de Praeses door mij goedgekeurd was.
Na deze foto’s volgde er ook nog een foto voor de Powervrouwencompetitie. Nu is de Ab Actis een fantastische fotograaf maar stiekem is ze ook een echte Powervrouw. Desondanks was mijn keuze al gevallen op de Vice-Praeses dus de Ab Actis was op dit moment de echte power áchter de camera!
Nadat die foto’s waren gemaakt keerden we terug naar het Nieuwe Pandje want de Praeses vond het wel een goed idee om nog even te zitten en bij te praten alvorens we naar de KoCie zouden gaan voor de lunch.
Terwijl we ons stilaan weer richting het Nieuwe Pandje begaven kwam de Procurator naar me toe. ‘Ik ga je alvast een hand geven… Helaas kon ik niet zo lang blijven maar hopelijk zie ik je de volgende keer weer!’ aldus de Procurator.
Hand? Hand staat gelijk aan persoon die ik nog niet ken of persoon die ik op afstand houd! (Het systeem van begroetingen, verder in dit verslag leg ik er nog een paar uit.) Ik mag jou dus je krijgt een knuffel van me!
Wederom leek de Procurator even verrast te worden door mijn directheid, eerlijkheid of enthousiasme. Hoe dan ook, hij leek de knuffel wel te kunnen waarderen.
Terug op het Praesidiaat liet de Ab Actis zien wat ze zoal voor me gevonden had en WEER was er iets uit de Voorbereiding opgedoken wat het Bestuur met geen mogelijkheid had kunnen weten.
Ik had een rol voor de Special Edition weggelegd (Ik kende de kleur nog niet maar mijn gevoel zei ochtendroze. Het bleek Fuchsia, niet ver van ochtendroze, te zijn!) en prompt, naast een normale Annu (die al prachtig an sich is) had de Ab Actis ook een Special voor me!
Mijn tweede Special! (De 2016 heb ik ook in Standaard en Special aangezien er een bindfout in mijn standaard exemplaar was opgetreden.) Hier was ik al zeer gelukkig mee maar de Ab Actis had nog veel meer voor me opgespoord. Constitutiekaart en Dieskaart had ze speciaal voor me bewaard evenals de Bokalen. Ze is heel zakelijk en kort op de mail, maar als ze iets belooft, dan doet ze dat met volle overtuiging voor je! Zulke Ab Actii zijn geweldig!
De Praeses zag mijn bewonderende blik naar de Annu’s (De Standaard heeft overigens net als de 2016 een imperfectie opgelopen. De hoekjes van de onderzijde van het boek zijn iets verbogen. Echter zal deze standaard altijd de tastbare verbinding blijven met de woorden die de Praeses later sprak ‘Het zijn toch juist de imperfecties die charme hebben?’ Kortom, als ik deze Annu in mijn handen heb zal ik eerst genieten van het prachtige detailwerk op de kaft -hetzelfde kaftmateriaal als mijn allereerste Annu ooit trouwens!- en daarna zal ik weer een kleine glimlach op mijn gezicht krijgen wanneer ik de licht verbogen hoekjes zie en dan de Praeses in mijn achterhoofd hoor praten over de charme van de imperfecties in het leven.) en hij vroeg me of ik ze mooi vond. Uiteraard was hij ook benieuwd welke versie mijn voorkeur had. De Standaard of de Special.
Ik besloot nog niets prijs te geven over mijn mening maar al snel kwam er toch iets tevoorschijn. ‘Nee Sabine, daar kon je nog geen uitspraken over doen zei je net!’ hielp de Praeses me nog even lachend herinneren.
Al snel kwam het Gradatiesysteem aan de orde. Mijn manier om mannen te beoordelen op hun looks. Gradaties liggen niet vast, ze kunnen altijd worden bijgesteld.
‘Oh ik ben erg benieuwd! Wat krijgt de Procurator?’ vroeg de Ab Actis.
De Procurator kreeg een 1,5 al sluit ik niet uit dat hij nog naar een 8 gaat.
De Primus krijgt van mij een 2,5 aangezien het vastgelijmde haar toch altijd een beetje een ‘3-dingetje blijft’
De Praeses liet ik echter in onduidelijkheid achter aangezien de Vice-Praeses was gaan kijken of de CvB’ers even tijd hadden voor een ontmoeting.
Ik weet alleen de Praeses CvB, de andere twee kan ik niet bij functie benoemen aangezien zij niet op de site staan. We hadden in ieder geval een CvB dame en een CvB heer.
Aanvankelijk dacht ik dat deze CvB een ander uitstelprojectje dan ‘het wapen op de muur’ had gevonden in de constitutie op de site maar het bleek anders te zitten…
‘We zijn al een poosje bezig met een hele nieuwe website. Om die reden hebben we besloten de constitutie van de nieuwe CvB niet te plaatsen aangezien het veranderen nogal ingewikkeld is. Echter duurde het vernieuwen van de site langer dan verwacht. Maar… binnenkort is de nieuwe site er echt!’ aldus de Ab Actis van wie de nieuwe website duidelijk haar projectje is.
De CvB’ers kwamen binnen en de dame voorop herkende ik meteen van het vorige bezoek. Jij was de dame van het souvenir en blijkbaar dus de opvolgende CvB Praeses! ‘Oh ja… Jij was daar natuurlijk bij!’ aldus de CvB Praeses. De Bestuurders keken ons een beetje vreemd aan dus de CvB Praeses legde in het kort uit wat er was gebeurd die dag in juni. Intussen was er iemand van de KoCie naar het Nieuwe Pandje gekomen aangezien de Praeses zijn BAS-pas in de Leeszaal had laten liggen. Hij had geen idee hoe hij dat had gepresteerd maar het belangrijkste was toch wel dat de pas weer terug was.
De Praeses was wel benieuwd of de mannelijke CvB’er niet toevallig ook een Mr. Sunshine kon worden. Echter is het al jaren zo geregeld dat de CvB een prominente rol in de bezoeken heeft (Teddy’s Legacy…. Swifty….) maar geen Mr. Sunshines levert.
Er werd nog even over van alles en nog wat gesproken maar al snel stelde de Vice-Praeses voor om naar de Leeszaal te gaan om wat te eten, aangezien de KoCie er anders alweer vandoor zou zijn.
Gezamenlijk gingen we richting de Leeszaal.
De Vice-Praeses vroeg me wat ik wilde hebben. De broodjes van de maand zijn er nog steeds en dit keer kon je naast de beroemde tosti’s kiezen voor een Broodje Gezond (Broodje kan niet heel naar binnen) of de Kiplekker. (Die klonk ook wel erg lekker maar ik vreesde dat die iets te zwaar zou vallen.) Ik werd echter afgeleid door iets waar ik niet heel goed op kon reageren dus ik besloot voor de klassieke Italiaanse tosti te gaan en vervolgens weg te lopen. (Gezien de ietwat vreemde beredenering van de term ‘Bestuursliefde’ vorig jaar ben ik nu erg op mijn hoede als ik dingen waarneem die voor mij wat misplaatst overkomen. Ik heb uit eindelijk het hele verhaal gehoord en het zit heel anders dan hoe het overkwam. -Iemand die door de omgeving wordt gezien als een Super 8…. Super 8 is meer dan alleen een manier van filmen. Het is misschien een nog lastiger target dan een 2,5 of een 3 omdat iedereen dol is op de Super 8.- Desondanks had ik wel even zin om gewoon mijn neus in een Annu te steken.) Ik wandelde naar de eerste de beste bank en besloot een paar Annu’s op de planken van de Leeszaal te bestuderen (enkele boeken hebben nader onderzoek nodig kan ik vast zeggen.) In nog geen halve seconde zat de Praeses tegenover me. Ik moest toch even mijn ongenoegen uiten over de tekortkoming die ik had waargenomen en toen zei de Praeses ‘Maar Sabine, imperfecties geven situaties toch juist hum charme?’ Nou op dat moment kon ik niet zoveel met die uitspraak maar even later werd die uitspraak me juist heel wat waard.
De Primus had tijdens de meeting met de CvB’ers al wat in het logboek geschreven en nu had de Vice-Praeses het logboek in handen.
De Praeses had op zijn beurt het zegel van de Lustrumcommissie van Quintus gezien en hij vroeg zich af of er niet nog wat lak over was voor een zegel in mijn logboek.
‘De laatste keer ging het mis… Toen ging het brandalarm af….’ Merkte de Vice-Praeses op. Brandalarm? Nee laat maar!
De Praeses wist zeker dat er nog bruikbare lak moest wezen maar ook de Ab Actis moest hem teleurstellen. ‘Er is geen lak meer voor een zegel….’ Zei zij.
Ik kreeg mijn Italiaanse tosti en de Praeses reageerde verbaasd ‘Maar Sabine, waarom heb je geen broodje van de maand genomen?’
Omdat ik Teddy’s Legacy in ere wil houden?
De Praeses richtte zijn blik direct op de mannelijke CvB’er en hij zei vervolgens ‘Waarom heb jij geen Fristi?’ (De Praeses had zelf wel een Fristi!)
‘Ik ben maar een gewone jongen….’ Aldus de CvB’er.
De Ab Actis zag me kijken naar de kast vol met Annu 19’s. ‘Deze Annu staat ook gewoon echt supermooi in je kast. Mijn clubgenootje heeft in deze AnnuCie gezeten en zij heeft het patroon helemaal zelf getekend en uitgewerkt!’ aldus haar.
Nou, dan heeft ze heel goed werk afgeleverd!
‘Is het je opgevallen dat we een nieuwe bar hebben?’ vroeg de Praeses vervolgens. Het monogram A M was me niet ontgaan. Ik dacht dat de bar was opgeknapt en het monogram er als verfraaiing aan toegevoegd was. ‘Nee, het is echt een hele nieuwe bar! Heeft onze Procurator toch mooi georganiseerd!’ aldus de Ab Actis.
Een ander dingetje waar we afscheid van hebben moeten nemen is het Theezakje werpen. Kortom, ik moest echt zelf een besluit gaan nemen over Mr. Sunshine en de Gastheer want er is geen Albertiaans Kampioenschap Theezakjewerpen als oplossing meer mogelijk. ‘Letterlijk het halve plafond was ingestort door de theezakjes… Dus van die traditie hebben we afstand genomen.’ Aldus de Primus.
Wat ook iets veranderd is, is de kleurtint van het Bestuurspak. 'Is het je opgevallen dat onze pakken wat donkerder zijn?' vroeg de Praeses me.
Ja inderdaad. Ik vond het blauw wel wat mooier maar dit is ook niet slecht.
'En als Bestuur hebben we afgesproken dat we allemaal zwarte sokken onder ons pak dragen!' vervolgde de Praeses en desgevraagd lieten de Praeses en de Primus hun sokken zien. Ik vind het echter wel aantrekkelijk als er onder het strakke pak een stel happy socks zitten! Dat zorgt immers voor iets onverwachts en toch iets kleurrijks en persoonlijks onder het strakke pak! 'Tja, maar dit houdt ons wel lekker mysterieus!' reageerde de Praeses lachend. Ach ja, over zwarte sokken kun je ook niet klagen. Zolang het maar geen witte sokken onder het pak zijn! (Dat vind ik echt vreselijk!) Op de een of andere manier kwam het opeens over Kaaf ter sprake en de Praeses wist me te verrassen door te zeggen dat mannen wel meer onderscheidende eigenschappen hebben dan alleen een Kaaf. 'Wat te denken van een goede dosis humor!' aldus de Praeses. Om die goede dosis humor kracht bij te zetten deed de Praeses een soort hoofd-schouders-knie en teen want... Hij had het opnieuw voor elkaar gekregen zijn BAS-pas kwijt te raken. Oprecht Praeses? Hoe vaak ben je dat ding al kwijtgeraakt dit jaar? 'Uhm, nog nooit... Tot vandaag!' Aldus hem. 'Ik ben gewoon een beetje nerveus want jij bent er!' vervolgde hij.
Een minuut of 10 later kwam iemand van de KoCie de pas terugbrengen naar de Praeses. 'Hij lag tussen de kipfilet!' aldus de KoCie'er. Geen idee hoe de Praeses dit voor elkaar heeft kunnen krijgen, maar het was wel grappig!
Ik keek even rond en ik moest vaststellen dat de Aspirant Mr. Sunshines niet veel verder van me vandaan hadden kunnen zitten. De Praeses zat direct tegenover me en de Primus zat op de bank rechts, vlakbij de deur. Daar stond wel tegenover dat ik nu even met de Ab Actis kon praten over lopende zaken. (Zo kwam ik er dus achter dat de verjaardagskaart het project van de Assessor en de Ab Actis was geworden. Zij hebben samen ook een analyse zitten maken als het ging om een geschikte Mr. Sunshine! Aangezien voorgaande Mr. Sunshines allemaal donkerharige Fiscussen waren was het wel logisch dat er een donkerharige man als Mr. Sunshine naar voren werd geschoven. ‘Beschouw het maar als een aanvullend advies voor de AdviesRaad!’ aldus de Ab Actis.)
‘Maar Sabine, Gradaties?’ aldus de Praeses.
Ik somde de gradaties op verzoek nogmaals op en de Praeses vroeg vervolgens ‘Ben je wel eens een gradatie 4 tegengekomen….?’
Ik dacht dat hij klaar was met de vraag dus ik zeg: Ja, zeker wel! Iemand in Delft…. Voor ik verder kon gaan bleek dat de Praeses nog niet klaar was. ‘…Hier op Albertus?’
Ik had al ‘Ja’ gezegd dus de Praeses ging zich te rade wie er een 4 kon zijn.
‘Ben ik een 4? Ja… ik ben vast een 4?’ aldus de Praeses.
Oprecht…. Ik vind je nu even een enorme Unit. (Het had volgens mij al niet duidelijker kunnen zijn wat de Praeses was maar natuurlijk zegt hij dat hij een 4 is.) ‘Jaa ik ben vast de 4!’ voegde de Praeses er nog eens aan toe.
Als ik nu een behangroller had gehad rende ik achter je aan en plakte ik je vast… ‘Oh is dat 4? Behangroller?’ aldus de Praeses. Nee 4 is ‘Ouwe Lul’
‘Dus ik ben 4!’ voegde de Praeses er weer triomfantelijk aan toe.
Nee je bent een Unit, nou goed! (Unit staat voor iets grappigs, soms lichtelijk irritant, klunzig en lastig te interpreteren persoon. Het is mijn favoriete uitroep voor mensen die een beetje onhandig aan het doen zijn terwijl de uitkomst al lang duidelijk is.)
‘Maar als ik geen 4 ben, wat ben ik dan wel?’ ging de Praeses nog even door.
De redding kwam wederom van de beste schoonmaker van de Magnus. Vorig jaar redde hij me met de waterspuit van de Procurator van vorig jaar. Dit jaar redde hij me uit deze fascinerende dialoog met de Praeses aangezien de Praeses werd afgeleid door zijn aanwezigheid en me vroeg welke gradatie deze superschoonmaker krijgt. Een 8 natuurlijk, hij heeft me gered van de Procurator van vorig jaar dus een betere beste vriend op de Magnus kan er niet zijn!
De Praeses nam hier genoegen mee en ging schrijven in mijn logboek en hierna zou de Ab Actis ook nog een stukje schrijven.
De tijd tikte weg dus ik vroeg de Vice-Praeses om nog even een overleg te houden. Dit overleg deden we op de BK, aangezien daar ook weer wat dingen veranderd waren.
Terwijl ik alle nieuwgekomen veranderingen aanschouwde liet ik meteen al mijn gedachten de vrije loop. De Vice-Praeses stelde me gerust als het ging om mijn eerdere waarneming. ‘Je uitroep Super8 was het meest treffend voor de situatie. Zo is het namelijk echt!’ Ik zie hier echter een enorme 2 in waar ik stiekem al een targetschild op geplaatst heb. ‘Je hoeft je daar echt geen zorgen over te maken.’ Aldus haar. Al snel volgde een verhaal waarin ik mezelf herkende. Ik ontdek iemand, ik ga eindeloos afwachten en spreek niets uit… De Voorbereidingen worden met de dag grootser en de ambities steeds sterker. Mensen hebben van alles door maar concreet gebeurt er niets. Uit eindelijk gaat er ergens wat mis en blijf ik teleurgesteld en met lege handen achter. De Ab Actis had eerder in de Leeszaal al gevraagd of een Target ooit echt tot iets is uitgegroeid. Tja, ik ben iets te Unit om er actie op te ondernemen en als ik dan toch actie onderneem gaat het vaak mis. En in dit geval blijk ik niet de enige te zijn die zo werkt… Geeft dan wel een beetje moed.
Al snel kwamen we tot de conclusie dat ik op het juiste spoor zat (Als toekomstig trambestuurder niet onbelangrijk, anders moet ik stoppen voor de wissel en hem met de wisselsleutel alsnog goed zetten.) en dat we hier als Partner in Crime duo een succesverhaal van gaan maken.
We keerden vervolgens terug op de Leeszaal aangezien we nog een foto zouden maken met de aanwezige Bestuurders en CvB’ers. De Superschoonmaker wilde deze foto’s wel voor ons maken.
Het idee was dat de vrouwen op de bank zouden gaan staan en de mannen ervoor.
Ik stond niet in het midden maar aangezien de Praeses direct voor mij kwam staan ging ik ook niet meer in het midden. Een deel van mijn Voorbereidingen had ik niet kunnen uitvoeren maar hier zat nog wel een kansje in dus die liet ik niet liggen.
Nadat die foto’s waren gemaakt werd het tijd om voor de laatste keer terug te keren naar het Nieuwe Pandje.
‘Ja… De tijd vliegt als je het leuk hebt!’ merkte de Praeses op. Straks zit ik ongetwijfeld weer met tranen in de trein… Een fenomeen dat ik eigenlijk alleen heb als ik uit Groningen vertrek. (Alleen vorig jaar is het me bespaard gebleven…) ‘Maar we gaan werk maken van die tweedaagse dus het gaat helemaal goedkomen!’ aldus de Vice-Praeses.
Op het Praesidiaat pakte ik mijn spullen in en vervolgens kwam er nog iets voorbij waar ik iets minder gelukkig van werd. Het liedje Diamond Heart van Alan Walker is een voormalig verwijsliedje van mijn vorige target. (Tja, ik mag blij zijn dat die ontploft is. Ook mijn vrienden van Bestuur AiMi bleken niet zo’n fan te zijn.) Hoewel ik nu een nieuwe invulling aan die Voorbereiding heb kunnen geven in de vorm van mijn avonturen rondom de RET, blijft het liedje me soms wel steken.
‘Dan zetten we gewoon The Time Has Come op!’ aldus de Ab Actis.
Ik legde op de muziek de gehele Voorbereiding uit zodat de Bestuurders enig idee kregen van wat er precies in mijn hoofd gebeurd als ik dat liedje hoor.
Er was ook interesse naar mijn andere Albertiaanse verwijsliedjes en Voorbereidingen dus bij dezen een overzicht van de huidige liedjes:
Mike Oldfield- The Time Has Come (ingestroomd in 16-17…. Hoofdvoorbereiding voor de bezoeken) ; Teske- Oesters en Champagne (ingestroomd in 16-17) ; Teske- Venus (ingestroomd in 17-18) ; Clean Bandit- Symphony (ingestroomd in 16-17) ; Bruno Mars- 24k Magic (ingestroomd in 16-17) Afrojack- In another life (ingestroomd in 16-17) Pitbull- Hey Ma (ingestroomd in 16-17… Voorbereiding voor de Tweedaagse dus nog niet officieel vrijgegeven) ; Lady Gaga- So Happy I Could Die (ingestroomd in 16-17… Hoofdvoorbereiding voor de Tweedaagse dus nog niet officieel vrijgegeven)
De spullen waren opgeruimd, de volgende afspraak was gearriveerd en ik moest ook maar weer eens naar mijn volgende afspraak…. Het maakt niet uit hoeveel tijd ik voor Albertus inplan… Ik kom altijd tijd te kort! (En terwijl ik alles aan het opruimen was ging de Ab Actis op zoek naar visitekaartjes. De Praeses en Primus vonden het vervolgens een goed idee om naar iets tastbaars van de Procurator te zoeken om mee te geven. Ik heb mijn keuze echter al gemaakt en de Procurator staat daarbij niet op nummer 1. Iets tastbaars hadden de 2 P's echter ook niet kunnen vinden...)
Tijd om afscheid te nemen. Zoals je eerder al kon lezen in het verslag heb ik een systeem voor begroetingen. Iedereen kreeg een knuffel want ik mag iedereen van het Bestuur er graag. Er was echter een persoon waar ik heel erg dichtbij de knuffel en de enkele zoen zat. (Tis dat die volgende afspraak er al was en het me een beetje vreemd leek om dit in het bijzijn van die mensen te doen.) Wanneer ik dat bij iemand doe erken ik die officieel als Target. Kortom, het mag duidelijk zijn dat er iemand in het Bestuur zit die ik meer dan aardig vind.
Er is nog altijd een Bestuurder die geen duidelijke gradatie heeft gekregen en dat is de Praeses. Super8 op de Magnus maar mijn gradatie 2!
Met betrekking tot Mr. Sunshine is de Primus uitgekozen. Zijn foto kwam het allerbeste uit de verf, naast het feit dat ik elke vorm van aantijgingen over vriendjespolitiek of voortrekkerij van de Praeses van vorig jaar wil voorkomen. Wat mij betreft heeft de Praeses het al gewonnen (Iets wat je in dit hele verslag al wel kan merken) wanneer hij de strijd dan daadwerkelijk zou winnen hoor ik de Praeses van vorig jaar alweer roepen ‘maar dat is alleen omdat jij de jury bent!’ Dat er 21 andere leden in de jury zitten maakt dan opeens niet uit. Kortom, vanuit objectief oogpunt is de Primus gekozen. De Praeses kan er echter op rekenen dat hij een grote rol zal krijgen in het volgende bezoek! Imperfecties hebben zeker zijn charme en wellicht kan ik, als enorme perfectionist, de imperfecties nog eens leren omarmen dankzij deze Praeses!
Kortom, de taken van Mr. Sunshine en de Gastheer zijn dit jaar van elkaar gescheiden, dus in feite zijn er twee winnaars uit de nominatie gekomen!
Ik wil Bestuur AiMi enorm bedanken voor de gastvrijheid, de prachtige bijdragen aan mijn collectie en dit gedenkwaardige bezoek. Aangezien ik dit jaar een Lustrum bij Albertus kom weet ik ook zeker dat het volgende bezoek wederom zeer gedenkwaardig zal gaan worden! (En dan ga ik in ieder geval wel zorgen dat ik de Ambtskettingen nog eens goed op de foto kan zetten!)
SHID-Light & Ignite (8 mei 2019)
SHID, that was Close! Wish I had a Carte Blanche!
Vijf jaar heb ik erover gedaan om deze specifieke afspraak op de planning te krijgen en vandaag was dan eindelijk het moment gekomen dat het zou gebeuren! Uitgerekend op mijn 12e Dies Natalis als VerenigingsVerzamelaar zou dit bezoek gaan gebeuren. Nu zou ik mezelf niet zijn als het niet ‘gewoon’ een borreltje en een hapje eten zou zijn zoals ik ook prima in Leiden had kunnen doen. Nee dit zou een echte happening gaan worden! Dat mijn Target op deze vereniging rondloopt helpt daar logischerwijs ook wel bij!
Half april had ik weer eens een droom met een aantal bekenden in rollen. Ik zal hem niet volledig toelichten maar ik kan de basis wel even delen aangezien die deels wel relevant is voor het bezoek. Ik was op een themafeest van de vereniging beland en tijdens dit themafeest in het thema Après Ski trok vooral de Procurator erg veel aandacht in zijn skipak. De meiden waren letterlijk aan het brassen om maar zijn aandacht te krijgen. De Praeses stond achter de bar om een paar biertjes te tappen en bijzonder genoeg had hij een Lustrumshirt van Veritas aan. Aangezien toch iedereen op de Procurator in zijn skipak lette kon ik mooi mijn slag slaan. (Vul zelf maar in wat ik daarmee bedoel.)
Kort na die droom had ik mijn bezoekenreeks in Leiden. Tijdens mijn vorige bezoek zijn er natuurlijk Mr. Sunshine foto’s gemaakt van de Praeses, Primus en Procurator. Ik heb toen al geschreven dat ik de nominatie van de Praeses helaas moest laten vallen omdat het maar al te duidelijk is dat ik hem wel meer dan leuk vind. In het verleden is het namelijk al een paar keer gebeurd dat mensen zich begonnen te beklagen over de uitslag omdat de winnaar ook net de man was waar ik wel heel erg positief over was. Kortom, dat wilde ik niet nog eens.
Echter, iedere keer wanneer ik de foto zag, vond ik het toch wel heel erg zonde dat de Praeses nu helemaal niet mee kon doen want wat een heerlijke Mr. Sunshine foto is dat toch! Na een langere tijd van overdenken bedacht ik de oplossing in de vorm van de Mr. Sunshine Opperklasse. Een hoog en uitzonderlijk klassement waarin echt alleen Targetwaardige Mr. Sunshines zouden participeren. Ik reis het hele land door, ik ontmoet vele mensen waarvan ook veel man zijn. Echter zouden er in dit klassement maar twee nominaties vallen. 1 in Groningen en 1 in Maastricht. (Ja, mensen ontmoeten kan ik heel goed. Een Target zit er echter heel zelden bij, om dus maar aan te gevel hoe bijzonder het is om hier een nominatie voor te krijgen!) Toen ik dus vervolgens de Leidsche bezoekenreeks deed en ik via via een inlichting over de genomineerde in Maastricht kreeg was de uitslag al duidelijk. De Praeses had dit al gewonnen nog voor er een echte contest zou plaatsvinden! Uiteraard kon ik daar alleen maar heel erg blij mee zijn want Er gaat niets boven Groningen!
Aangezien ik wel een vooraankondiging had gedaan voor de Mr. Sunshine opperklasse vond ik het ietwat gecompliceerd om op Facebook uit te moeten leggen hoe het was vergaan met de enige tegenstander van de Praeses dus ik besloot het maar gewoon stil te houden en eens na te denken over hoe ik de Praeses kon verrassen met deze prijs.
De Vice-Praeses bleek ook in deze kwestie weer een fantastische Partner in Crime want toen ik haar mailde met de vraag of ze mee wilde denken over de prijsuitreiking kreeg ik al meteen een hele enthousiaste mail vol leuke ideeën van haar terug! Dat triggerde mij ook weer om verder te denken over de opties en mogelijkheden die dit goede idee meebracht! Dus Sabine gaat op zoek naar een taartdoos aangezien deze gelegenheid om het volledige plaatje maar ook om discretie vroeg. (Om de verrassing wel echt een geheim te houden kon ik natuurlijk niet met mijn baret en das naar andere bezoeken gaan want dat zou opvallen. Het beroemde Groninger Gegons bestaat nu eenmaal echt dus dat zou veel te snel bekend worden!)
Intussen ging de Mr. Sunshine competitie wel gewoon door. De Primus zat in het hoofdklassement dus hij kon wellicht alsnog een bekende prijs in de wacht slepen. In de periode dat de competitie online ging overleed er een lid van Albertus waardoor de vereniging de Verenigingsrouw aannam. Ik vond het aanvankelijk al zo vreemd dat Albertus na een paar dagen nog steeds op geen enkele stem stond. Toen ik echter voor iets anders op de site wilde kijken ontdekte ik het zeer verdrietige nieuws. Ik paste mijn profielfoto op Facebook erop aan, toonde me solidair met de vereniging en ik besloot het juryberaard met 4 dagen uit te stellen. Na de Verenigingsrouwperiode had de Primus nog een paar dagen om stemmen te behalen maar hij kwam niet verder dan 1 stem.
Nu wilde het geval dat de Kiesdrempel op 80 stemmen lag en van de 24 deelnemers waren er maar drie over de kiesdrempel gekomen. Omdat ik 3 van 24 wel erg weinig vond besloot ik onder de laagst scorende deelnemers te loten met behulp van een lotingssite. Geloof het of niet… Albertus rolde eruit!
Ik legde de vier uitverkoren foto’s aan de jury voor en 7 van de 12 juryleden kozen voor de Primus. Hoewel het er aldoor op had geleken dat de Primus geen traditie van Mr. Sunshine op de Magnus zou kunnen maken (In navolging van de Secundus van 17-18 en van de Primus van 16-17) is het hem toch nog gelukt!
Na een strenge blik op het jaarverloop kon ik ook al een paar prijsknopen doorhakken. Tijdens de grote verrassing kon ik ook meteen de allereerste prijzen van dit Academische jaar gaan uitreiken. Dat zou de Praeses vast leuk vinden! (Wie wilde er immers heel graag weten wat ik van Annu Wijzer vond?)
De Voorbereidingslijst was al lang zoals je in het vorige verslag had kunnen lezen maar aangezien er dus nog een aantal elementen aan dit bezoek toegevoegd werden, werden er ook meer Voorbereidingen aan de lijst toegevoegd.
Als ik aan het reizen ben heb ik altijd al wat spanning. Wanneer ik veel door een stad aan het lopen ben komt daar een flinke dosis adrenaline bij. Als er dan een grote stunt op til is komt daar nog een laagje spanning bij. Heeft het met mijn Target te maken dan wordt het helemaal interessant. Als ik spanning heb kan ik namelijk een ding niet… En dat is eten. Kortom, bij Cleo had ik met moeite een paar chocoladekoekjes (Terwijl het nota bene mijn lievelings waren…) naar binnen gekregen maar ik ging er vanuit dat het na de hele actie wel goed zou komen.
Ik had met de Vice-Praeses afgesproken dat er een ander Bestuurslid in het complot kon komen aangezien ik op de BK moest kunnen komen (Daar waar alles zou gebeuren!) en het toch ook wel handig was om de Praeses ergens te houden waar hij mij niet toevallig kon zien. Voor de gelegenheid was ik ook wat eerder dan de afgesproken tijd gekomen zodat de Ab Actis niet direct een link zou kunnen leggen. Voor de extra handlanger had ik de Assessor in gedachten. Ik had hem immers nog niet ontmoet dus als hij opeens naar Eigen Huis zou sprinten dan zou je niet verwachten dat het iets met mij te maken zou hebben. Hij leek me ook wel sterk dus als we nog iets aan de setting in de BK wilden wijzigen dan kon hij daarmee helpen. Tevens had ik tijdens het vorige bezoek gehoord dat hij wel echt Best friend material is (De Bestuurders wisten eigenlijk wel zeker dat ik hem erg graag zou mogen.) dus hij leek me de perfecte extra handlanger hiervoor. En oh ja, als hij toevallig rookt dan heeft hij ook wel een aansteker om kaarsen aan te kunnen steken!
Ik stond net onder de A-kerk toen ik contact met de Vice-Praeses legde en zij zou het proces in gang gaan zetten. De handlanger bleek echter toch de Procurator geworden en de rollen waren ook een beetje anders geworden. In plaats van dat de Vice-Praeses bij de Praeses zou blijven zou zij mij komen halen en de Procurator zou de Praeses nog even op locatie houden tot het momentum.
De doos die ik de gehele dag angstvallig dichtbij me had gehouden mocht ik nu eindelijk openen. Mijn baret met het verhaal (Opstartbezoek maart 2018) zou een nieuw hoofdstukje in zijn verhaal mogen toevoegen in de vorm van mijn eerste WoBo en Mensa inclusief dit momentum op mijn 12e Dies Natalis als VerenigingsVerzamelaar.
Van Inauguraties en andere bijzondere ceremoniële momenten wist ik dat wanneer de Bestuurders op hun zetels zitten, hun baret altijd rechts over de schouder aan de zetel hoort te hangen. Daar ging mijn baret nu dus even. 1e Lustrum met Albertus, 12e Dies als VerenigingsVerzamelaar… Kon het nog veel beter worden?
Naast mijn zo geliefde baret met het verhaal had ik ook mijn Albertusdas meegenomen. Op foto’s had je dat absoluut niet kunnen raden want tijdens alle andere bezoeken had ik een geel sjaaltje om, aangezien mijn kleuren dit jaar rood-oranje-geel met een donkere toets zijn en je op je Dies dus wel met je kleuren hoort te lopen.
Daarnaast was dit ook weer een tactiek waardoor niemand door zou hebben wat er stond te gebeuren!
Zodra ik goed en wel geïnstalleerd was, de prijzen op de juiste volgorde had gelegd (Al had ik ze allemaal al op subtiele wijze gemarkeerd zodat ik wist welke ik wanneer moest geven.) en er klaar voor was ging deel 2 in werking.
De Vice-Praeses ging voor de deur van de BK staan alsof ze er net vandaan kwam en alsof ze nu heel even iets op haar telefoon stond te checken.
Al een paar weken ben ik aan het nadenken geweest over de tekst die ik over enkele ogenblikken zou uitspreken. Het moest duidelijk zijn dat de Opperklasseprijs niet zomaar iets was, het moest ook duidelijk zijn dat het niet bij ieder bezoek zo is dat ik met al mijn ceremonieel van die vereniging op stap ga om iemand te verrassen en bovenal moest het duidelijk zijn WAAROM ik dit alles had gedaan.
Tja, ik zag het vaandel, ik zag de lijsten en ik voelde de zetelknoppen onder mijn handen. Vaagjes schoot er wel een liedje door mijn hoofd maar dat was niet eens een Voorbereidingsliedje. Adem in, adem uit. Ik weet gewoonweg NIET wat ik moet zeggen, en dan ben ik al weken aan het Voorbereiden geweest!
Heel even dacht ik aan een advies van de Bestuurders van Cleo ‘Wees gewoon jezelf en dan zal het vanzelf gaan’ Tja, dat werkte wel tijdens mijn bezoeken op het UMCG… Ik had maar 1 afspraak en uit eindelijk heb ik er 3 bezoeken kunnen doen. Vervolgens voelde ik mijn eeuwige perfectionist weer even die riep ‘Je hebt maar 1 kans hee!’ en daarna schoot er heel typisch de tekst van de Praeses van het vorige bezoek door mijn hoofd ‘Imperfectie heeft toch juist zijn charme?’
Het hoogtepunt van Tubular Bells kwam in mijn hoofd (Er is iets heel bijzonders met dat liedje. Naast dat het staat voor het struinen door de straten van Groningen wil ik het nog eens terug laten komen op een heel bijzonder moment in mijn leven dat ooit nog eens zal komen, denk ik. Kan geen toeval zijn dat het een koppeling heeft toch?) uit de Leeszaal kwam gezang en ik hoorde de Vice-Praeses af en toe iemand groeten. Ok, adem in, adem uit neem je tijd… (Ja de Golden Grapes passeerden ook nog even in mijn hoofd…) en opeens had ik het gevonden, de perfecte tekst. Geen seconde te vroeg want The time has come!
‘Volgens mij moet je even in de BK kijken…’ Hoorde ik de Vice-Praeses zeggen. ‘Hoezo?’ aldus de Praeses.
Enkele tellen later ging de deur open en daar was de Praeses.
Of hij het verwachtte dat ik er zou zitten? Dat denk ik niet maar hij leek wel positief verrast te zijn over het feit dat ik hier zat.
Baret over mijn rechterschouder aan de zetel, handen op de zetelknoppen, das om. Op mijn schoot had ik een bruin iets met veren erop. De naam van de Praeses stond erop geschreven. Aan de linker zetelknop hingen twee medailles en op de zetel ernaast lagen de oorkondes. Ik was ongetwijfeld heel even een zeer overtuigende Aurora. (Als je niet weet wat dat betekent kun je even op de verslagenpagina van Olof kijken.)
‘Hee hallo!’ zei hij op een vrolijke maar warme wijze.
Hallo! Ik heb hier iets voor je!
Echter werd het allemaal lichtelijk verstoord door wederom gezang uit de Leeszaal dus de Praeses was zo slim om de deur maar even te sluiten.
Ik droeg hem als eerste het bruine iets met de veren erop over. ‘Goh, dat is echt voor mij…’ zei de Praeses die wat overdonderd overkwam. ‘Mag ik het openmaken?’ vraagt hij vervolgens. (Na de derde keer dat hij dat vroeg zei hij ‘Sorry dat ik een beetje naar de bekende weg vraag!’ Verrassing geslaagd gok ik zo.) Natuurlijk! Ik heb hier flink aan geklust om je te verrassen, dan zou het niet zo leuk zijn als je het over een week een keer open zou maken!
Even later werd het fotolijstje van de Mr. Sunshine opperklasse onthuld. ‘Je hebt ook echt de verenigingskleuren gebruikt!’ zei de Praeses vrolijk. (Eerlijk? Het was lichtelijk mis gegaan met dat fotolijstje en hoewel ik weet dat de Praeses vindt dat imperfecties zijn charme hebben vond ik het toch wel matig dat dat was gebeurd. De oplossing kwam in de vorm van het creatape dat ik in mijn creakit had zitten. Wit tape zat er niet bij dus ik heb geel-zilver-groen gebruikt. Het zag er uit eindelijk nog heel leuk uit ook!)
Als je dat nog niet overtuigend genoeg vond… Bij deze prijs hoort nog iets! En enthousiast als ik ben pak ik medaille 1 en hang die relatief gekunsteld om de nek van de Praeses. (Hij moest andersom Sabine… Andersom!!) Het lint heb ik net als bij de Olympische spelen voorzien van mijn jaarthema en deze medaille had bovendien de reden erop staan.
Op de medaille zelf stond You’re number 1. (Mijn Instagramvolgers wisten dit in feite al veel langer. Niet zozeer dat die prijs eraan kwam maar wel dat hij op die plek stond.)
‘Ik voel me zeer vereerd!’ zei de Praeses vrolijk.
Is die nu overtuigd? Ik weet het niet… Oorkonde er tegenaan!
Normaliter doe ik namelijk geen medailles maar een oorkonde erbij. Ik liep echter tegen deze medailles aan en ik vond ze te leuk om er niets mee te doen.
De oorkondes zijn dit jaar in een andere stijl dan voorgaande jaren en ze zijn nu ook meer persoonlijk.
‘Mag ik het openmaken?’ kreeg ik weer te horen. Ja natuurlijk!!
Na die oorkonde mocht ik de oorkonde voor de leukste studentenvereniging (de hoofdprijs) uitreiken. Dit jaar krijgen alle hoofdprijswinnaars een medaille erbij. Die heeft overigens een andere kleur lint en een andere tekst erop. (Er is maar een Number 1!)
Tenslotte had ik nog een oorkonde en toen ik daar een begeleidend verhaal bij vertelde bedacht ik me dat dat ook wel eens de oplossing voor mijn ‘tekstprobleem’ had kunnen zijn… Dat ik daar NU pas op kom!
Tja, niets meer aan te doen… Ik zei namelijk dat de Praeses me de vorige keer iets had gevraagd waar die oorkonde het antwoord op kon geven. Het ging natuurlijk om de vraag wat ik van de Annu vond maar ik had het ook voor andere zaken kunnen gebruiken…
Annu 2019 Wijzer is namelijk mijn lievelings Annu van 2019 geworden. Uiteraard heb ik de normale editie bij deze beslissing betrokken aangezien ieder lid zich heel erg trots en vereerd mag voelen om dit pareltje in de kast te kunnen hebben. Een boek dat iedereen bijzonder laat voelen!
Tja, en dat ik dan door het Bestuur de grote eer heb gekregen ook nog eens die schitterende Special in ontvangst te mogen nemen, dat heb ik weer meegeteld in de beoordeling voor de prijs van de Leukste vereniging van het jaar! Ik ben weer zo ontzettend dankbaar voor mijn prachtige band met Albertus dit jaar!
En wat denk je? De Praeses was helemaal lyrisch over de prijs Lievelings Annu! ‘Dat moeten we gelijk aan de AnnuCie laten weten! En de Ab Actis zal er ook heel erg blij mee zijn!’ aldus de Praeses.
Maare… Nog even over die Opperklasse prijs… Dat is een hele bijzondere… Er waren van alle ontmoetingen maar twee gegadigden en jij hebt deze prijs zeer verdiend weten te winnen.
En toen kwam daar mijn last minute bedachte tekst… Ik heb hem vandaag aan jou uit mogen reiken en ik hoop eigenlijk dat dit de eerste en de laatste keer is dat ik deze prijs ooit zal uitreiken. Dat jij altijd de enige Mr. Sunshine Opperklasse mag zijn en blijven.
(Want… In een specifieke situatie ben je nu eenmaal niet meer met een Opperklasse bezig.)
‘Ik ben echt zeer vereerd! Dit is wel echt een heel feestelijke dag en ik vind dat we daar zeker een biertje op moeten gaan drinken, vind je ook niet?’ Heel even was daar een Neon Lights moment maar toen kwam de Vice-Praeses binnen om te kijken hoe het was verlopen. Ook de Assessor was even komen kijken wat er nu eigenlijk allemaal gaande was. Oké… Terug naar de Voorbereidingslijst.
De Vice-Praeses vroeg hoe het was gegaan en ik liep terug naar de tafel want voor haar had ik ook nog iets.
Tijdens het vorige bezoek merkte ik al dat zij mijn steun en toeverlaat is en het feit dat we dit samen helemaal hebben neergezet maakte dat er gewoonweg niemand meer overheen zou kunnen. De prijs voor Partner in Crime van het jaar gaat naar de Vice-Praeses!
Tenslotte had ik de Primus ook nog even nodig.
‘Die is volgens mij op de Leeszaal, ik haal hem wel even!’ aldus de Vice terwijl de Assessor een paar stappen naar me toe zette en me de hand schudde. ‘Ik geloof niet wat wij elkaar al gezien hebben. Ik ben de Assessor! Leuk om je nu te kunnen ontmoeten!’ aldus de Assessor. Goed je nu eindelijk te ontmoeten Assessor! Eigenlijk had ik jou in het hele complot willen betrekken!
Ik ging vervolgens weer terug naar de zetel waar ik eerder had gezeten aangezien ik de Primus enigszins op dezelfde wijze wilde toespreken als wat ik eerder bij de Praeses had gedaan. (Met het grote verschil van klassering natuurlijk.) Dus de hele lading muziek in mijn hoofd werd overgezet naar Three met een beetje Thank God It’s Christmas. (Het liedje van de ‘Ik heb tenminste niets in de kerk gesloopt’-droom)
Kort daarna stapte de Primus binnen en het viel me meteen op dat hij naar de kapper was geweest.
Ach ja, het gaat om de prijs. Ik heb iets voor je!
‘Voor mij?’ reageerde de Primus verrast.
Ja, het is dit jaar erg teleurstellend verlopen maar toch heb je het dankzij een willekeurige loting weten te presteren om de Mr. Sunshine Juryprijs te winnen!
‘Willekeurig? De jury stemt er toch over?’ vroeg de Assessor verbaasd.
Ik legde dus uit hoe de Primus alsnog de vierde voor het Juryberaad kon worden en daardoor alsnog had gewonnen.
Hierbij kreeg hij ook een oorkonde.
‘Superleuk!’ zei de Primus. Hmm, het kon dus nog serieuzer dan onze Praeses….
De Ab Actis was er inmiddels ook bij en ze kreeg direct de oorkonde van de LievelingsAnnu onder haar neus. ‘Dat gaan ze echt geweldig vinden!’ zei de Ab Actis vrolijk. ‘Ik heb trouwens gelijk de nieuwste Bokaal voor je meegebracht!’ vervolgde ze terwijl ze me de nieuwste editie overdroeg. ‘Het is volgende week Vierus dus in de Bokaal zit meteen een programmaboekje van Vierus!’ aldus de Ab Actis. Dat is wat ik zo waardeer aan haar. Voor de emotiezaken kun je beter bij de Vice terecht maar voor alle uitstekend geregelde Verzamelitems en zaken kun je absoluut blind op onze Ab Actis vertrouwen! Geen woorden maar daden is denk ik ook wel echt haar motto.
‘Zullen we even een biertje gaan doen om het te vieren?’ vroeg de Praeses toen ik weer bij hem stond. Ik zal dit wel eerst even opruimen… zei ik terwijl ik mijn baret in mijn handen had en deze alweer in de taartdoos wilde stoppen. ‘Of je houdt hem op!’ zei de Praeses vrolijk.
Tja, dan val ik allicht wel op en ben ik herkenbaar…
We gingen naar de Leeszaal en hoewel ik het in mijn tweede Albertus verslag ooit geschreven had hoe het ook alweer zat met het verhoogje op de Leeszaal besloot ik toch even goed op de Ab Actis en de Vice te letten want ik twijfelde wel even welke kant het ook alweer was. Het ging in ieder geval helemaal goed en zo kwam ik dus aan de gloednieuwe Leeszaalbar terecht.
‘Wat wil je drinken?’ vroeg de Ab Actis.
Volgens Voorbereiding So Happy I could Die (Waar dus die SHID in de titel vandaan komt aangezien ik het zo heb afgekort.) zou het rode wijn moeten zijn. (Ze zingt in het refrein namelijk: Happy in the club with a bottle of red wine, stars in our eyes ‘cause we’re having a good time… So happy I could die! Het geval wil ook dat Bestuur 15-16 me tijdens dat bezoek een fles Maison Du Magnus heeft meegegeven en ook dat is een fles rood!) Het punt is alleen een beetje dat ik niet bijster verzot ben op rode wijn. Rosé daarentegen… Dat komt ook wel prima in de buurt bij rood dus ik had daarom besloten dat ik voor deze avond wel rosé mocht nemen om toch in de Voorbereidingslijn te blijven.
De Vice en de Ab Actis waren het hier volledig mee eens dus de Ab Actis ging eens op jacht naar een fles rosé.
We gingen hiervoor even naar de FAAM (Lang geleden dat ik hier was… 14-15) maar de HC had nog geen flessen rosé klaarstaan. ‘Weet je wat, gaan jullie maar vast naar de Leeszaal… Ik ga sowieso wel een fles vinden!’ aldus de Ab Actis.
Terug op de Leeszaal klom ik op een krukje terwijl ik in gesprek raakte met de Assessor aangezien hij er tijdens het vorige bezoek niet bij was. De Praeses liep even een rondje en Super8 kwam af en toe weer even voorbij. (Al ben ik er vandaag achtergekomen dat het ook een beetje het karakter van de actieve leden blijkt te zijn… Later zul je er achterkomen waarom ik dat constateerde.) dus mijn rozenliedje flitste nog wel eens door mijn hoofd. (Als iemand een enkele bliksemschicht gezien heeft… Niet ondenkbaar dat het mijn per ongeluk ontsnapte exemplaar was.) Maar hee, er waren nog veel meer mensen die mijn aandacht wilden dus laat het even en heb vertrouwen.
De Assessor hoorde intussen van mij de rol die ik voor hem in gedachten had gehad tijdens het complot. De Ab Actis had intussen een gloednieuwe fles Albertiaanse Huiswijn gevonden. ‘We hebben de huiswijn nu in nieuwe flessen zoals je ziet! Het zijn bovendien geen glazen flessen meer waardoor ze veel prettiger zijn!’ aldus de Ab Actis.
‘Wat wij veel doen als we rosé drinken is dat we er spa rood bij doen. Dan noemen we dat een spritzer!’ aldus de Vice.
Die spritzer klonk me wel wat dus zo gezegd, zo gedaan! Weer een stukje voorbereiding dat ik kon afstrepen!
Toen de Ab Actis vervolgens aan de Assessor vroeg of hij even meeging om te roken riep ik meteen dat ik het goed had ingeschat. De Assessor keek me verrast aan dus toen legde ik het kaarsen-stukje van het complot uit. Een roker heeft immers een aansteker! ‘Maar je wist het toch van mij?’ vroeg de Ab Actis.
Nee… Ik had oprecht geen idee!
Terwijl zij even een frisse neus gingen halen kwam de Primus erbij en hij had iemand meegenomen die ik volgend jaar nog vaker zal gaan zien… Zijn opvolger!
Wat ik overigens wel echt heel fascinerend vind want hij is nu nog onderdeel van de CvB! (Deze prominente pik heeft aan het eind van zijn ledenleven gewoon twee verschillende Ambtskettingen gedragen… Kwam er namelijk later die avond achter dat de CvB ook Ambtskettingen heeft!) Ik kan me niet herinneren dat ik het ooit eerder gezien heb dat een CvB’er doorstroomde naar een Bestuursjaar. Hij was gelijk heel enthousiast en sprong op de eerste de beste kruk om alvast een beetje kennis te kunnen maken. Het feit dat hij aankomend Primus is vergroot wel de kans dat hij volgend jaar mee mag doen met Mr. Sunshine… maar een Fiscus is niet gegarandeerd de volgende Mr. Sunshine. ‘Ik denk dat je de aankomend Praeses ook wel erg leuk zult vinden!’ aldus de Vice. De Assessor was teruggekeerd en hij zocht een foto van de aankomend Praeses op, iets wat niet erg eenvoudig was aangezien de meeste foto’s van hem niet erg overtuigend waren.
De aankomend Primus kreeg vervolgens door dat ik van de Albertiaanse Huiswijn aan het drinken was en hij herinnerde zich het verhaal van mijn fles Maison du Magnus. ‘Ik kan wel even kijken of ik ergens zo’n nieuwe fles voor je kan vinden!’ zei hij vrolijk.
Ook kende hij het verhaal van Teddy’s Legacy (Deze jongen gaat de volgende keer natuurlijk een Italiaanse tosti met een fristi voor me organiseren!) ‘Ja dat is wel echt een beste vent!’ zei hij.
Zeker, hij was een CvB’er die me altijd is bijgebleven! (Sowieso heeft de CvB altijd wel een rol in de bezoeken maar deze CvB’er is er eentje die nu jaren later nog steeds vaak terugkeert in de verhalen)
Hij ging de fles zoeken (Maar spoiler, ik zou hem niet meer terugzien met een fles…) en het plekje naast me kwam dus weer leeg.
De Procurator kwam echter kort daarna naar boven en na een hand (De Praeses kan heel goed een Unit zijn maar ik denk dat de Procurator toch de Unit van de dag is geworden vandaag… Hij heeft me nu 3x gezien! Waarom geeft hij me nog steeds een hand?! ) ging hij op de kruk zitten waar eerder nog de toekomstige Primus zat. ‘Sorry dat ik er nu pas ben maar er wordt vanavond voetbal gekeken en ik moest er wel voor zorgen dat alles tiptop in orde was!’ aldus hem.
Oh ja, dat is ook zo… Hoe zit het met de comedynight? ‘Dat gaat helaas niet door aangezien Ajax speelt. Anders zou er niemand zijn, dus hebben we besloten om Ajax op het scherm uit te zenden!’ aldus de Ab Actis.
Ja… Je kon absoluut niet om Ajax heen deze dag!
Tja, elluk nadeel hep zun voordeel zei Cruijff toch? Nu kon ik toch de echte WoBo meepakken zonder een andere activiteit!
Om de een of andere reden kwam het op Non Scholae Sed Vitae terecht. Ik had bij het LUMC namelijk een plaat op de muur gezien waar het ook stond. Ik heb er meerdere foto’s van gemaakt en die ging ik nu even opzoeken. Uiteraard was dit net het moment dat de Praeses tussen het krukje van de Procurator en die van mij was komen staan. Ik durfde niet volledig opzij te kijken maar gezien de analyse vanuit mijn ooghoek ben ik bang dat hij enkele screenshots voorbij heeft zien komen die hem ZEEEER bekend voorkwamen. De desbetreffende foto stond overigens niet meer op mijn telefoon (Die staat vast op mijn computer nadat ik mijn reisfoto’s van de afgelopen maanden weer eens had overgezet…) dus ja… Nu had de Praeses mooi een beeld van mijn telefoon zonder dat ik ook maar had kunnen laten zien wat ik zocht. (Wijsheid: Ik maak alleen screenshots van zaken die ik echt belangrijk vind… Als je maar random bent heb ik geen foto van je op mijn mobiel staan.)
Ik besloot het er dus maar bij te laten en ging door op een ander onderwerp en dat was de Procurator bijpraten over mijn tour van vandaag.
Ik zat daar middenin toen de Ab Actis en de Vice druk aan het gebaren waren naar iemand. De opvolgend Praeses was gesignaleerd!
Ja weet je… Ik ben wel een klein beetje beledigd dat de Procurator me bij de derde ontmoeting nog steeds een hand geeft, maar nu zag ik opeens het hele andere uiterste waar ik ook erg verbaasd over was.
Op de foto’s gaf ik de aankomend Praeses een 3. Nu ik hem hier zo had staan zou ik hem wel een 2,5 geven. Wat me verbaasde was het feit dat hij eigenlijk al meteen een arm onderhands om me heensloeg en zo vrolijk aan het vertellen was wie hij was. Oké… Onderhands is ‘onderlands’ nogal een uitzondering maar hier in het hoge noorden is het blijkbaar wat normaler. ‘Wij gaan elkaar dus sowieso nog wel vaker zien!’ zei hij vervolgens vrolijk. Hij had zich namelijk aangemeld voor een klaverjastoernooi en hij moest dus op komen draven anders kon hij niet meedoen. Ja, inderdaad! Volgend jaar zit je een heel jaar aan me vast! ‘Prima! Nu al zin in!’ aldus de aankomend Praeses waarna hij nogmaals de onderhandse deed en daarna verder ging.
Deze aankomend Praeses leek licht krullend haar te hebben. Als hij het niet te erg vastlijmt en het niet te kort knipt lijkt hij op zijn minst niet teveel op mijn laatste mislukte target, dus ik hoop dat hij het enigszins houdt zoals het nu is!
Er was weer een soort krukkendans gaande want de Procurator zat nu waar de Assessor had gezeten en op de plek van de Procurator was de Primus komen zitten. Zeg Primus, je bent naar de kapper geweest hè?
‘Ja, wat vind je ervan?’ aldus de Primus die me nieuwsgierig aankeek.
Beloof me eerst dat je niet boos wordt als ik mijn eerlijke mening geef. De vorige keer dat ik dat deed voelde iemand zich enorm beledigd omdat ik te eerlijk was geweest.
‘Oh, het maakt mij echt niets uit hoor!’ zei de Primus vrolijk.
Oké, ik vind het iets te kort geknipt. ‘Maar het zit wel minder vastgelijmd nu!’ zei hij zelf vrolijk.
Daar moet ik je wel gelijk in geven. ‘Ja, dat is wel een plus toch! Van mij had het ook iets langer mogen blijven maar dan heb je weer van die gekke plukjes her en der!’ aldus de Vice.
De Praeses was aldoor in en uit aan het lopen. Eind van deze maand organiseert Albertus een chique dag (Tja, Bucketlistdingen…) met een boksgala. Daarvoor moeten er wel een aantal vergunningen in orde zijn en daar was de Praeses nu heel druk mee.
De Ab Actis legde me uit dat het winterfeest in december altijd heel goed liep terwijl de Diesviering met gala altijd wat matig was. Om die reden is besloten de Diesviering op de plek van het winterfeest te zetten. Om toch niet helemaal van het gala af te stappen kwam het idee van een chique dag aan het einde van deze maand. Het Bestuur ging er vanuit dat dit niet zo’n hype zou worden aangezien het vlak na Vierus is. Nou… Zij zaten er in dit geval heel erg naast aangezien iedereen er heen wil! De Assessor was dan ook verdwenen aangezien hij dit alles moest managen. Intussen was de Secundus wel in het pand maar ook zij was heel druk aangezien er vandaag nog kaarten voor Vierus gekocht konden worden.
Kortom, best wel een heftige dag zo voor het Bestuur!
Vervolgens raakte ik met de Ab Actis aan de praat over de disputen van Albertus. Je kunt namelijk wel bepaalde overeenkomsten zien met bepaalde Bestuurders die uit bepaalde disputen komen. Het dispuut van de Praeses leverde ook mijn twee favoriete blonde Praesides van 14-15 en van 16-17 en het dispuut van de Ab Actis leverde ook een paar zeer kenmerkende Bestuursvrouwen uit het verleden.
‘Het viel me wel een beetje op dat er patronen te zien waren in je verslagen als het ging om de disputen en dat vond ik wel bijzonder!’ aldus de Ab Actis.
Ik herken de desbetreffende patronen die zij noemde absoluut!
‘Aankomend jaar zitten er echter geen DIO’s en geen DIDO's in het Bestuur. Ik vond het overigens wel heel fijn dat er meerdere meiden uit mijn dispuut in het Bestuur hadden gezeten. Daardoor heb ik ook besloten om het te gaan doen! Het dispuutsgenootje dat in Bestuur 14-15 heeft gezeten heeft mij niet echt gekend aangezien zij zo goed als klaar was toen ik lid werd maar ze heeft gewoon een uur met me aan de telefoon gezeten om me te vertellen wat ik zou kunnen verwachten. Ik ben de jongste Bestuurder ooit en dat hield me wel een beetje tegen. Dankzij mijn dispuutsgenootjes heb ik er het vertrouwen in gekregen en ben ik het gaan doen!’ aldus haar.
Nou en ze doet het fantastisch! Het is ook erg mooi om te horen en te zien hoe zoiets kan werken.
De Praeses was inmiddels weer gesignaleerd en aangezien er een krukje tegenover me vrij was sprong hij daarop. Ik zat op een nogal wiebelig krukje maar door de wijze hoe hij ging zitten, met zijn benen tegen die van mij, kon mijn krukje mooi geen kant meer op! Stabiliteit. (Waar heb ik dat toch eerder gehoord?) Hij vertelde over de vergunningen. ‘Er komt binnenkort een evenement aan waar nogal wat voor geregeld moet worden, dus sorry dat ik zo vaak wegloop. Zodadelijk moet ik ook weer bellen om iets in orde te maken. Maar ik vind het echt heel erg leuk dat je er bent! Wat vind je er eigenlijk allemaal van? Het is je eerste keer hè?’ aldus hem.
Het ziet er echt heel leuk en gezellig uit. Het voelt ook allemaal heel goed. Ik heb ook wel eens van dit soort borrels dichterbij huis meegemaakt maar daar was het vaak nogal luidruchtig en wat chaotisch. Dit voelt gewoon goed en ik voel me ook niet de vreemde eend ofzo!
Het is inderdaad mijn allereerste keer hier op de WoBo. Het heeft vijf jaar moeten duren maar nu op mijn 12e Dies is het dan eindelijk gebeurd!
‘Heb je trouwens gehoord over Vierus?’ vervolgde hij.
Ik weet dat het volgende week is… Hebben jullie dan weer een gek pakkie aan? ‘Haha, ja dat klopt! Voor Vierus hebben we altijd een ander, stuk gezelliger, pak aan. We wisselen de verplichtingen op die dagen af. Dus de ene dag mag ik meefeesten en de volgende dag moet ik nuchter staan. Er moet immers altijd iemand aanspreekbaar zijn hè!’ aldus hem. Duidelijk, goed geregeld!
‘Maar weet je het thema al?’ vervolgde hij.
Ik heb het wel even voorbij zien komen maar hoe het precies zit weet ik even niet. Centraal staat imagination! (Maar dan natuurlijk wel met ‘Magnus’ erin verborgen!)
‘We hebben een overkoepelend thema maar de ruimtes in het pand krijgen allemaal weer een eigen thema die logischerwijs aansluit op het hoofdthema. Van het weekend gaan we het Vierus klusweekend in dus dan wordt alles klaargemaakt voor het grote feest! Je ziet daar van die latjes… Daar komen platen tegenaan die geschilderd worden in het thema. Je kent het bijna niet meer terug!’ aldus de Praeses.
Ik blikte daarom terug op mijn bezoek aan de opbouw van Kriminele (DSC, Delft) het thema was Straight Outta Corpston en er waren echt geweldige barren bij! Geïnspireerd op de film had je de bar Vanilla Unicorps, je had 50 cent’s Candy Shop, je had Behind Bars (Compleet met tralies!) en je had de Getawaybar, compleet met een auto die zo uit de Bonnie & Clyde film leek te komen!
Het blijft prachtig om te zien hoe de verenigingen zo’n meerdaagse aanpakken en het is vooral prachtig om de creativiteit van de leden te zien. De ene bar nog mooier, extremer of gekker dan de ander!
‘Ja, erg veel zin in! Ik moet helaas nog even bellen maar ik zie je zo!’ aldus de Praeses. Mijn krukje was wel gelijk weer een wipwapkrukje geworden zo zonder zijn benen…
De Vice had nog een heel leuk verhaal voor me. Het was me opgevallen dat Bestuur AiMi tijdens de vakantie een fles met apart uitziende drank bij zich had. Bij de foto stond ‘Burrel op Locatie’ aangezien het vrijdagmiddag was. Nu weet ik zo onderhand wel dat de Burrel de vrijdagmiddagborrel van Albertus is maar wat die drank ermee te maken had?
Bovendien dacht ik dat het Beerenburg was aangezien mijn interviewer van de UK (15-16) had gezegd dat ik waarschijnlijk een fles Beerenburg van Bernlef opgestuurd had gekregen. (Dat is weer een ander verhaal, het bleek dat ik iets heel bijzonders thuis had staan… Het was overigens geen echte Beerenburg maar een speciaal gebrouwen jubileumdrank, compleet met 24K magic erin!) Aangezien dit erop leek besloot ik dat dit het moest zijn.
‘Allereerst zal ik even uitleggen wat de Burrel precies is. Op woensdagen zijn het vooral de jongerejaars die komen borrelen, al zie je nu ook wel ouderejaars lopen. De Burrel is echt voor de ouderejaars, zo zien we jouw favoriete Praeses van 16-17 daar ook nog wel vaak rondlopen! De Burrel wordt geopend door de Praeses die op de bar gaat staan. Hij heet dan iedereen welkom op de Burrel en opent deze vervolgens met een klein glaasje Fladderak!’ aldus de Vice. (Nu drong de naam niet heel goed tot me door dus ik heb er flink op moeten googelen. Gelukkig kende Google de Fladderak wel. Het is blijkbaar een heel traditioneel Gronings drankje. De Eierbal, Poffert en Kniepertjes waren me niet ontgaan maar de Fladderak had ik compleet gemist.)
‘Nadat hij de Burrel heeft geopend gaat hij, soms met een andere Bestuurder, langs alle tafels om elke tafel afzonderlijk te begroeten en houdt hij bij elke tafel nog even een praatje. Toen de POC/KEI de eerste week had gehad ging hij ook langs hen en dan zegt hij ‘’Beste POC/KEI, wat ontzettend goed dat jullie er vanavond bij zijn! Het is erg fijn om jullie in het Nieuwe Pandje te hebben en dat jullie zo enthousiast aan de slag zijn gegaan om er een fantastische periode van te maken!’’ en dan proost hij met de hele tafel met een klein glaasje Fladderak en dan gaat hij door naar de volgende tafel!’ aldus de Vice.
Dat maakt de Burrel zo bijzonder… Dat wist ik dus echt niet!
‘En ja, als we dan dus op de vrijdag van de Burrel op vakantie zijn dan nemen we natuurlijk een flesje Fladderak mee en proosten we daar om 17:00! Daarom dus ook de Burrel op locatie!’ vervolgde de Vice.
Een Burrel zonder Fladderak is geen Burrel, dat is me nu wel duidelijk geworden!
De Procurator zat het allemaal maar een beetje aan te horen maar ik had nog een prangende vraag voor hem… Bij diverse Besturen heeft de Pandbaas namelijk een hele duidelijke mening over gereedschap. De Procurator niet direct maar hij vindt dat gereedschapsmerk met een M wel lekker werken.
Fout antwoord natuurlijk aangezien het Festool is! ‘Klachten niet bij mij! Het is in dat opzicht niet mijn gebied!’ zei de Procurator meteen lachend.
Kort daarna kwam de enige echte Rob de kok naar beneden. Voor deze hele bijzondere gelegenheid had hij heerlijke tapas voor ons voorbereid dus we konden zo gaan aanvallen op het lekkers dat hij had gemaakt!
De prijs voor het leukste Verenigingsrestaurant/Beste Kok is nog niet bekend aangezien ik Rob graag mee wilde laten doen voor deze uitzonderlijke prijs. Ik heb immers jaren uitgekeken naar deze dag dus dan kan ik de chef deze prijs niet ontnemen door hem eerder toe te wijzen!
Uiteraard wilde ik ook nog met Rob op de foto en die wilde de Ab Actis zeker voor me maken!
Nadat ik met Rob op de foto was geweest stelde de Ab Actis voor dat het ook leuk zou zijn om samen met de Leeszaalcommissie op de foto te gaan. Daar was ik het volledig mee eens dus ik mocht even achter de nieuwe bar komen staan zodat ik met deze supercommissie op de foto kon gaan!
‘En dan stel ik voor dat we naar boven gaan zodat we kunnen gaan eten! Na het eten kunnen we dan foto’s gaan maken, anders wordt het allemaal zo laat!’ aldus de Ab Actis.
We kwamen aan op de FAAM waar vrolijke muziek klonk. De Ab Actis vroeg aan welke tafel wij konden gaan zitten en even later was er een plek voor ons vrij. Ik zette mijn spritzer neer ter markering van mijn gevonden plekje. Terwijl we op de rest wachtten vertelde de Ab Actis wat meer over de HC’s. Haar moeder is hier ook lid geweest en zij had de HC van het tweede schildje meegemaakt! En jaren later heeft haar dochter zelf HC gedaan! (Het schildje van die HC moet alleen nog wel een plekje krijgen aangezien een HC pas na een aantal jaren een plekje als schildje op de FAAM krijgt. Voordat dat moment plaatsvindt heeft de HC eerst nog een paar andere plekken op de FAAM waar ze zichtbaar zijn. In ieder geval moet het jaarthema van de HC ALTIJD iets met hoogte te maken hebben aangezien de FAAM het hoogste plekje van Eigen Huis is! De Ab Actis vertelde me dan ook vol enthousiasme over de HC schildjes die er nu hangen en waarom zij een relatie met hoogte hebben.) De Praeses kwam even later naar ons toe. Hij leek al tegenover me te willen gaan zitten maar besloot toch heel even te assisteren bij het uitdelen van de borden. ‘Alles is geregeld dus je mag ook gaan pakken!’ zei hij vrolijk tegen mij.
Even later stond ik tegenover hem en kreeg ik een bordje van hem. ‘Zo… Nu heb je toch maar een mooi bordje van je favoriete Bestuursman gehad!’ zei de Procurator vrolijk.
Ja, het was fout van me om naast de Procurator te gaan staan want hij bouwde mijn bord compleet vol met alles wat er lekker uitzag. Een probleem, mijn maag zat nog altijd op slot.
Er zat een goddelijke salade met garnalen bij, een smakelijke quiche met zalm, aardappelgratin die zo fijn knapperig was en eieren in saus. Ik kon echter weinig meer dan er muizenhapjes van nemen omdat mijn maag zoiets had van ‘Bekijk het maar!’ Als bonus had ik mijn bord iets scheef gehouden waardoor er olie over mijn camera liep. Kleine crisis! Aan tafel poetste ik mijn camera meteen schoon en gelukkig waren er geen cruciale delen van de camera geraakt. (Hij ruikt nu alleen nog wel naar kerrie…) De Procurator kwam tegenover me zitten, de Ab Actis zat naast me. Naast de Procurator zat de Secundus, daarnaast zat de Vice en daarnaast ging de Praeses zitten. Naast de Ab Actis zat de Primus.
Uit eindelijk besloot ik heel even een pitstop te maken en terwijl ik mijn handen waste zag ik dat de baret niet helemaal recht meer op mijn hoofd stond. Hij stond me echter heel erg goed!
Ik riep metzelf vermanend met ‘You can do it hee!’ tot de orde (Er was vorig jaar in week 19, dezelfde week als waar vandaag in viel, een speciale thee in de actie die ‘You can do it’ thee heette. Ik heb er echter ‘You can do it hee!’ van gemaakt en die hangt nu op mijn Inspirationele plek op het werk. Boven dat kaartje staan de Lemon-Lennie-Curd en de Rozensiroop die ook alles te maken heeft met de Groninger Tweedaagse.) en ik was ook wel kwaad op mijn maag. Ik was nu al uren in Groningen, waar kon dat kreng nu nog last van hebben? Ik wilde dolgraag genieten van het lekkere eten, maar helaas had mijn maag de deur op het hele kleine kiertje gezet waar met geluk wat van die overheerlijke salade met garnalen doorheen kon.
Ik keerde terug aan de tafel en ik zat een beetje met de Procurator te dollen aangezien de Ab Actis me eerder had toegefluisterd dat als ik dingen niet opkreeg ik ze gerust aan de Procurator door kon geven. ‘Nou, daar ben ik nu wel een beetje vanaf gestapt hoor!’ zei hij lachend.
Ik keek richting de Praeses en ik zag hem wonderlijk genoeg jillz bij zijn pils gooien.
‘Dat is ook een echte Albertus Experience hoor!’ vertrouwde de Secundus me toe terwijl ik even een WTF HEB IK IN VREDESNAAM ZIEN GEBEUREN?! Momentje in mijn hoofd had.
Ik besloot het echter bij mijn Spritzer te houden aangezien mijn maag toch al als een vervelend kind deed. Bier zou die zeker niet waarderen nu.
Terwijl ik de Procurator vertelde over de droom die ik eerder in dit verslag heb toegelicht viel het me uit mijn ooghoeken op dat de Praeses een paar keer de situatie aan het overzien was. Daar aan de andere kant van de tafel… Bijna zoals tijdens de KoCie tijdens het eerste bezoek, maar dan met nog meer afstand. Toen ik een keer die blik onderschepte ging die snel weer naar het eten. Deze avonturen heb ik al lang niet meer beleefd maar ik vind ze top kan ik je vast zeggen!
De Procurator concludeerde na het horen van het openbare deel van mijn droom dat hij vaker zijn skipak aan moest doen. (En dat deed me weer denken aan het stukje in de Annu bij zijn portret. Iemand schreef ‘Deze man krijgt wat hij wil als hij dat wil…’ Dus het skipak zal vast scoren.)
Vervolgens ging de Procurator iets te drinken halen en hij nam het besluit om maar gelijk een lading Jillz voor de hele tafel te halen. Hij had er duidelijk op gewacht… De Procurator was nog niet bij de HC-bar of de Praeses kwam in beweging. ‘Ik zie nu een kans!’ riep hij vrolijk uit. Ik zat op de hoek van de tafelrij dus in principe had de Praeses al meteen een stoel aan de kop van de tafel kunnen zetten maar ja.
De Praeses pakte de lege stoel, waar de Procurator kort daarvoor nog had gezeten, weg en zette deze aan de kop van de tafel en ging vrolijk zitten. (Lekker dichtbij wel!) Toen de Procurator vervolgens terugkeerde kreeg hij weer die blik als toen ik hem vertelde dat de AdviesRaad hem als favoriet van Mr. Sunshine had uitgekozen. ‘Nou… Je laat je plekje heel even onbeheerd achter en dan gaat die Praeses er met je stoel vandoor!’ aldus de compleet verbijsterde Procurator. Sorry Procurator… Maar hier kon ik absoluut geen weerstand tegen bieden! (In ieder ander geval was ik waarschijnlijk wel een beetje in opstand gekomen denk ik… Maar deze Praeses had ik graag lekker dichtbij!) ‘Ik zag mijn kans dus die heb ik gegrepen!’ voegde de Praeses daar vrolijk aan toe.
‘Wat vond je van mijn opvolger? Hij is wel een leuke vent hè?’ aldus de Praeses.
Niet leuker dan jij in elk geval!
Op dat moment kwamen er een paar KC’ers binnen. De leden van de KC zijn de pandbazen van de avond. Zij zien erop toe dat mores nageleefd worden, dat iedereen genoeg te drinken heeft en dat het Albertus is zoals Albertus hoort te zijn. ‘Wat vind je van hen? Dat zijn wel echt de mannen hoor!’ aldus de Praeses.
Ik keek opzij en daar zag ik 3x een 3 zitten dus ja, typische kroegbazen. Ik weet heel goed dat ze erg lief kunnen zijn, maar zolang ze operationeel zijn weet je dat ze niet direct je beste vrienden zullen zijn.
Een enkele KC’er kwam even hallo zeggen maar uit eindelijk eindigden ze allemaal aan het andere uiterste van de tafelreeks.
De Praeses vertelde me vervolgens over het Boksgala. (En waarom kreeg ik op dat moment nou weer de Golden Grapes in mijn hoofd?!) ‘Heb je er al over gehoord?’ vroeg hij waarna hij vol enthousiasme begon te vertellen over de insteek en daarna kwam het onderwerp vergunningen weer terug. ‘Het is nu gelukkig bijna afgerond! Maar dat is de reden dat de Assessor nu ook niet hier is want de kaartverkoop is open gegaan en het is gekkenhuis. De site heeft er al eens uitgelegen hierdoor.’ Aldus de Praeses.
Ik heb altijd een heel ‘zoet’ en ‘romantisch’ beeld bij een Bestuursjaar gehad maar nu zag ik wel echt hoe het in elkaar zit en dat is toch minder zoet en romantisch als het soms lijkt. Ja, het is prachtig maar het is ook wel echt heel hard werken en dat was vandaag erg goed zichtbaar! Ik kon daarom ook niet boos zijn over het feit dat de Praeses een aantal keer weg moest want het was heel duidelijk waarom het was.
‘Maar nu kan ik even een momentje pakken dus dat doe ik dan ook!’ aldus een lachende Praeses.
Hoewel ik niet erg veel kon eten verbaasde de Procurator me (na alle verhalen) met hoe vol zijn bord nog lag. ‘Ik heb gehoord dat Rob een heerlijk toetje heeft dus ik laat nog wat ruimte vrij!’ aldus hem.
‘Nou niet voor mij hoor… Ik ben niet zo van de toetjes, ik drink liever een goede cappuccino na het eten dan dat ik voor die zoete troep ga.’ Aldus de Praeses. (Interessant. Opgeslagen!) Ik ben wel iemand die graag een toetje neemt maar ik kan de Praeses wel begrijpen. Desondanks moest ik wel even checken of hij niet zo’n weirdo is die een kaasplankje als toetje bestelt… (Sorry voor iedereen die zich nu beledigt voelt… Maar een goede koffie of een verse muntthee na het eten snap ik oprecht beter dan een kaasplankje als toetje.) Ik liet ‘kaasplankje’ vallen en hij zat meteen ‘Oh heerlijk! Met een goede port erbij!’ Oh shit… nee toch.
Niet als toetje hoop ik?! ‘Oh neee, niet als toetje!’ aldus de Praeses.
Van toetjes kwamen we op Ajax (Die was nu eenmaal niet te negeren. Mijn familie zal me nu ongetwijfeld boos aankijken… Dat zijn echte Rotterdammerts) en de Praeses vertelde me dat hij het wel leuk vindt om een wedstrijd te kijken. ‘Ik heb zelf ook gevoetbald!’ voegde hij er vrolijk aan toe.
‘Heb je zijn benen nooit gezien?’ aldus de Procurator die dit alles stilzwijgend had gevolgd.
Tsja…. De Praeses had alle screenshots toch al gezien dus dit maakte ook niks meer uit.
Toevallig heb ik dat inderdaad gezien op die vakantiefoto…
‘De Procurator stond wel echt heel goed op die foto!’ zei de Praeses.
Nou, daar zit niet veel mysterie meer aan… (Ik heb tijdens het vorige bezoek verteld dat ik dol ben op manneninkijk. Heeft de Ft. Praeses dat toevallig gelezen want die liep er wel mee vandaag… Niet dat het zijn gradatie opeens verhoogt. 2,5 = 2,5.)
‘Dan heb je de Praeses nog niet gezien hoor!’ aldus de Procurator.
Dat hij een goede manneninkijk heeft, dat weet ik wel!
De Praeses leek alles even te overdenken en daardoor keek hij wat chagrijnig. Hee, niet zo boos kijken hoor! Zei ik dan ook terwijl ik zijn arm even aantikte.
‘Oh nee hoor, ik ben niet boos!’ zei hij vrolijk.
Het gesprek ging verder naar plaatsen. Iedereen weet dat ik uit Delft kom. Ja, mensen in Delft verklaren me voor gek dat ik een Target in Groningen heb maar waar de wil is, is de weg en we hebben het over Delft-Groningen… Niet over Dublin-Gwangju! (Die laatste ligt in Zuid-Korea)
Nu heb ik dan ook het plan opgevat om in ieder geval aan een speldje van mijn fundamentele studievereniging te komen… Want mensen van Het Gezelschap Practische Studie kunnen wel laten zien dat zelfs het meest onpraktische nog wel practisch gemaakt kan worden! Als ik iets in mijn hoofd heb dan is het pas onmogelijk als het wetenschappelijk bewezen en onderbouwd is en anders kan het wel. Daarnaast zou het mooi zijn om de twee PS’sen naast elkaar te hebben. (Vandaag heb ik Pharmaciae Sacrum bezocht en die heeft nu een prominent plekje op mijn jasje aangezien er niets boven Groningen gaat. Die andere PS, Practische Studie dus, is de eerste studievereniging in mijn collectie ooit. Delft en Groningen naast elkaar plaatsen en dan zou de cirkel weer rond zijn.)
Maar goed, de Praeses vertelde me dat hij in Friesland is geboren, maar dat hij in Gelderland is opgegroeid. Dus dan tel je niet als een echte Fries. (Al ben ik die na het bezoek aan Bernlef ook wel beter gaan waarderen.) Ik ben daar ooit eens als heel kleine Sabine met een schoolreisje geweest maar verder ken ik de plaats niet.
Van daaruit kwam het op een aantal bijzondere toevalligheden die naar aanloop van dit bezoek op mijn pad waren gekomen. Van de volledige trein die al binnenkwam op Den Haag C toen ik net naar voren liep tot het feit dat ik op het werk net door een Gronings bedrijf gebeld werd terwijl een van de Voorbereidingsliedjes op de werkradio kwam. (Ik heb zelf een playlist gemaakt, maar hij stond op shuffle dus ik wist niet welk nummer er zou komen.) Een van de opvallendste toevalligheden was het feit dat Facebook sinds kort bijzondere mensen uit de Peilingen uitlicht. (Je hebt in het vorige bezoek over de Facebook Peilingen kunnen lezen.) De eerste uitgelichte persoon was iemand waar ik wel regelmatig contact mee heb en waar ik ook een Instagramconnectie mee heb, dus dat is niet zo vreemd.
Gisterenavond was het echter de Praeses die werd uitgelicht! Ik liet de foto aan de Praeses zien en hij vroeg me waarom ik hem dan niet toegevoegd had.
Tja, over heel veel dingen ben ik wel zeker maar zulke dingen niet. Ik ben bang om afgewezen te worden of met Mediatraining te maken te krijgen. (Iemand die voor jou een bepaalde waarde heeft maar jou al na drie dagen van Instagram loost -Kijkt nu heel even streng naar iemand anders- die vind ik nooit zo leuk…) ‘Joh, zo’n verzoek zou ik toch niet afwijzen!’ aldus de Praeses die het blijkbaar heel logisch vond als ik wel actie had ondernomen. Goed om te weten!
Vervolgens leek te Praeses zich te verspreken want hij benoemde iets wat ik op mijn Instagram had staan. Ik heb een privéaccount dus als je niet in die kring zit dan zie je het niet. Dat kun jij helemaal niet weten! Riep ik dan ook verrast uit. Ik wist uberhaupt niet dat je Instagram had joh… (Voor iemand die altijd goed op de hoogte is, is dat wel opvallend.) ‘Laatst nog wat gepost!’ zei de Praeses triomfantelijk.
Ik hield het even niet meer en er kwam dan ook iets in de geest uit van Waarom ben je toch zo…
‘Zo’n olifant in een porseleinkast? Tja, ik doe mijn best om mezelf te blijven en volgens mij lukt dat wel aardig!’ aldus de Praeses. (Dit was dan weer precies zoals het vorige bezoek toen de Praeses concludeerde dat hij een 4 moest zijn. Vandaag ontkende hij dat hij dat had gezegd maar de Vice en de Ab Actis wisten het nog maar al te goed.) Ik was soort van vastgeluld en wist dan ook alleen nog maar uit te brengen: Blijf dat alsjeblieft vooral! Vervolgens dacht ik weer aan de BAS-pas die de Praeses aldoor kwijt was tijdens het vorige bezoek. ‘Ik heb dan ook een Carte Blanche’ zei de Praeses terwijl hij zijn pas tevoorschijn haalde. Er stond inderdaad helemaal niets op. Er is ook een liedje dat zo heet en dat was bijzonder genoeg ook al een paar keer door mijn hoofd gegaan. (Inclusief het wachtmoment.) ‘Van wie is het?’ vroeg de Praeses. Ik kan er nu even niet opkomen, maar je gaat het nog wel horen! ‘Ik ben benieuwd!’ zei hij vrolijk.
Vervolgens kwam het nog even ter sprake over mijn uitdossing van vandaag. Ik wist van de Praeses dat hij een groen lint aan zijn baret had maar van de Procurator wist ik het niet dus ik vroeg het hem. (Geel) De Vice vertelde dat zij er twee heeft, een witte en een bruine aangezien ze twee studies doet. De Ab Actis heeft alleen de witte. Ik had mijn baret met het verhaal mee dus er zit een rood lint aan. In Utrecht staat rood voor rechten maar in Groningen is dat wit. ‘Het staat sowieso in de Annu!’ zei de Ab Actis.
Ja klopt, de Praeses van vorig jaar is er nog druk mee aan de slag gegaan om de baretlinten weer te laten kloppen met de omschrijvingen aangezien de omschrijvingen in de loop der jaren niet helemaal meer klopten.
‘Ik vind trouwens dat de das je erg goed staat!’ voegde de Praeses eraan toe. ‘Vind je hem zelf ook mooi?’ vervolgde hij. Lieve schat… Ik heb hem zelfs gedragen toen mijn beste vriendin ging trouwen. Ik was haar getuige dus mensen konden niet om deze das heen. Ik had een lange donkergroene jurk aan en deze das zat er zichtbaar bij. ‘Hoor je dat Procurator? Sabine heeft onze das gedragen tijdens de bruiloft van haar beste vriendin!’ Aldus de Praeses. ‘Echt waar?’ aldus de Procurator. Zekers! (#TubularBells)
Daarna moest de Praeses toch weer even weg voor het laatste stukje van de vergunningen. ‘We gaan zo foto’s maken dus ik zie je zo!’ aldus hem.
Logischerwijs volgde er een soort van evaluatie waarop de Ab Actis me vriendinnenraad gaf en de Procurator nogal een verrassende bijdrage leverde. ‘Als ik het was geweest had ik het wel geweten hoor! Ja…. Ik had het wel geweten!’
Er werd vervolgens een liedje opgezet dat alles met Amsterdam te maken had. (Poep op de stoep… Meer heb ik er niet van onthouden.) Het was het SHID (haha) gevoel wat ik aldoor voor ogen had gehad. De vrolijke lichtjes van de FAAM klopten er volledig bij.
Er werd vervolgens wel een aantal keer gezegd dat we foto’s moesten maken maar dan gebeurde er weer iets en duurde het toch langer.
‘Kom jongens, foto’s, nu! Wij gaan alvast naar de BK!’ aldus de Procurator en terwijl wij richting BK liepen zei hij tegen mij ‘Zo doe je dat dus!’
Op de BK werden alle prijzen gepakt. Ik pakte de Mr. Sunshine Opperklasse foto en de medaille voor de Praeses aangezien die nog druk op het Nieuwe Pandje was.
We zouden de foto’s op het Praesidiaat maken aangezien het buiten nogal wisselvallig was en de BK was nu ook niet echt zoals op de voorbeeldfoto van mijn eerste Bestuur AiMi.
Voor het zover kwam viel mijn oog weer op wat ik Café AiMi was gaan noemen. De ‘Ik heb tenminste niets in de kerk gesloopt’ droom speelde zich daar af maar ik had nog altijd niet in de gaten wat dit in het echt was. ‘Dit is de borrelruimte. Die gebruiken we voor speciale gelegenheden. Zo was hier vandaag de Vierus kaartverkoop en tijdens de Verenigingsrouw hebben we hier een gedenkplek gemaakt met een condoleanceboek. Zo konden leden samen rouwen en samen over het verlies praten. Dus dit is wel een bijzondere plek.’ Aldus de Vice waarna we naar boven gingen.
De Vice zou iedereen erbij halen en de ‘Kleine’ CvB’er van de vorige keer zou nu de groepsfoto’s van ons maken. Er was niet veel tijd want de nieuwe CvB zou vandaag de bar op gaan en dat zou om 20:00 gebeuren. De eerste keer dat ik dat hoorde was het al 19:30. Ik had de rekensom gemaakt dat ik uitloop tot 21 kon hebben aangezien Ajax dan zou beginnen… Maar nu werd het gecompliceerd.
Ik zette wat zaken op tafel en dacht alles een beetje uit. Ook de Special Annu Wijzer werd erbij gezet en er was uiteraard een (goede!) fles champagne bij om de prijzen te vieren!
Al gauw kwamen er steeds meer Bestuurders bij en werd alles gevormd. De Praeses kreeg zijn Number 1 medaille weer van me om maar wederom deed ik hem verkeerd om bij hem om… Het ging niet erg tactisch maar het was allemaal lief bedoeld.
Uit eindelijk werden er groepsfoto’s gemaakt, een foto met de winnaars en een foto met de Mr. Sunshines. Vervolgens wilde ik nog een foto samen met de Praeses. ‘Die hadden we toch al?’ reageerde hij verbaasd. (Definitie van Target: Onbekend) Nog eentje!
Nadat die foto’s ook waren gemaakt kreeg ik de fles champagne in handen aangezien ik hem mocht openen. Ah… Die kwestie heb ik twee keer eerder gehad en ik blijf het toch altijd een beetje spannend vinden. De Ab Actis gaf me wat aanwijzingen hoe ik veilig maar toch soepel de fles zou kunnen poppen.
Nadat ik dat had gedaan vroeg de Praeses of ik de hele CvB eigenlijk had gezien. Nee…
Hij leek me dus mee te nemen naar de CvB maar na drie stappen over de drempel bleef hij opeens staan. Nou ja! Ik denk jij loopt wel even mee! En jawel, de Praeses kwam toch met me mee.
Op de CvB kamer herkende ik de CvB-Praeses, de aankomende Primus en ook de kleine CvB’er. De CvB’ers hadden hun baret op en een ambtsketting? Ik wist niet dat jullie ook zoiets hadden! Mag ik er foto’s van maken? Echt tijd voor een uitgebreide groepsfoto zat er niet in maar een foto van deze ambtsketting kon wel. Winnen!
Terug op het Praesidiaat was er precies een glas te weinig dus er werd er nog even snel eentje voor mij gehaald.
De Vice legde me vervolgens uit dat we op de Bestuurlijke wijze zouden gaan proosten dus wat er van mij verwacht zou worden als zodadelijk mijn glas gevuld zou zijn. Ze herhaalde het nog even voor de zekerheid en ik had er alle vertrouwen in dat het helemaal goed zou komen. Ik stond vrolijk naast de Praeses en die vroeg ‘Je houdt hem wel met links vast toch? Oh inderdaad, nee dan is het goed!’ aldus hem. Ik ben niet helemaal vierkant hè… Ik heb wel vaker een toost op een vereniging meegemaakt. Je drinkt niet met de hand waarmee je mensen de hand schudt omdat je dan een kleverige hand zou geven. Dat is verenigingen 1.2….
‘Dan is het goed!’ zei de Praeses vrolijk.
Maar ja… de tijd ging wel door… Dus er moest helaas afgerond worden aangezien een CvB onthulling niet zonder Bestuur AiMi kan. De Praeses nam me mee naar de BK, daar waar het allemaal begon vandaag. Normaliter laat ik mensen echt niet zomaar aan mijn spullen komen maar toen de Praeses me vroeg of hij me kon helpen liet ik hem helpen. (De arme jongen had nogal een strijd met het slot op mijn rugzak kan ik je vast zeggen….) ‘Hoe werkt dat ding? Hij staat op de juiste maar hij gaat niet open!’ hoorde ik naast me. Ik zag meteen waar het misging. ‘Dat zei je er niet bij!’ zei de Praeses lachend. Hij zorgde ervoor dat mijn Bokaal met het programmaboekje in mijn tas zouden komen en hij ontdekte plotseling een sticker van Vierus.
Ik zag hem opeens iets in het voorvak van mijn rugzak schuiven dus ik vroeg wat hij had gevonden. ‘Er lag hier nog een sticker van Vierus dus die mag je natuurlijk meenemen!’ aldus de Praeses.
Even later zaten baret en das weer veilig in de taartdoos die volledig ingepakt en beveiligd in drie lagen tas verdween. (De Praeses en ik waren een gouden team vandaag!)
En toen ja… In Another Light, Neon Lights… Het was dichtbij… Heel erg dichtbij… Maar de klok kwam net te kort om dat te kunnen bewerkstelligen.
Nadat ik afscheid had genomen van de Praeses volgde het afscheid van de Vice en van de Ab Actis. ‘Ik zal iedereen een hele dikke knuffel van je geven!’ aldus de Vice. Er was geen tijd meer om nog naar de rest te zoeken, al heb ik er een gloeiende hekel aan om te vertrekken zonder afscheid te nemen. De tijd was om. De Martinitoren sloeg 20:00. 3 uur en een kwartier heb ik mogen vullen met de pracht die we kennen als WoBo en Mensa met deze fantastische mensen van Bestuur AiMi. De Vice heeft al tegen de aankomend Praeses gezegd dat de volgende stap een keer naar de Burrel komen is. Dus dat is duidelijk! (Hopelijk duurt het niet weer vijf jaar!) Het was zo goed als ik me had voorgesteld. De Voorbereidingen klopten vrijwel volledig (Bepaalde details uitgezonderd.) Normaal gesproken zijn bezoeken met hoge normen vaak gedoemd om tegen te vallen maar dit is eigenlijk perfect verlopen! Ambities zijn er om na te streven en waar de wil is, is de weg. Tijdens de KEI kom ik sowieso terug maar mogelijk maak ik ook werk van zaken die je niet in een verslag zal kunnen lezen maar er stiekem toch verband mee houden. Ik heb er nu al zin in!!! Bedankt voor alles lief Bestuur AiMi!!!!!
I AM KEI maandag! (12 augustus)
Na mijn 12e Dies was ik vastbesloten… In de KEIweek ben ik terug! En als ik eenmaal mijn hart volg dan maakt het niet uit of ik dan naar Leiden of naar Groningen moet gaan… Dan zal ik mijn doel bereiken!
Overigens waren er wel nog wat dingen in aanloop naar dit bezoek gebeurd. Zo zorgde de Procurator ervoor dat er toch GEEN traditie van de social media link met de Procuratoren gemaakt zou worden aangezien hij, in tegenstelling tot zijn twee voorgangers, me afwees op het verzoek. (Dus, ga ik hem nu de bijnaam ‘De Hand-ige Casa Nuova’ geven of wordt het toch ‘Mr. Mediatraining’??) en ja, dan had ik nog al mijn ambities om de Praeses te laten zien dat ‘ingewikkeld’ niet hetzelfde is als ‘niet praktisch’. Tja, wie had kunnen denken dat de beste man in juli van de aardbodem zou verdwijnen? Vrijwel iedere belofte die tijdens mijn 12e Dies was gedaan zag ik na verloop van tijd en stilte sneuvelen.
Dat waren de teleurstellingen, maar er waren ook zeker hoogtepunten. De nieuwe site kwam eindelijk online en wat is die mooi geworden! Eindelijk waren de leden van CvB 18-19 in volle glorie te bewonderen en konden we alle andere nieuwe functies van de site gaan ontdekken. De Ab Actis is hier natuurlijk ontzettend intensief mee bezig geweest dus toen ik het eindresultaat zag kon ik maar een ding doen en dat was… Haar benoemen tot Bestuurder van het Jaar! Vrijwel geen enkel verzamelitem is onder haar aandacht ontsnapt. De mails waren altijd vlot en duidelijk en dan heeft ze ook nog eens veel tijd in deze prachtige site gestopt!
Verder kon ik het besluit nemen dat Albertus een toprestaurant en een geweldige kok heeft, dus die prijs werd ook nog eens toegekend! De oorkonderegen op de Magnus was dus nog niet ten einde!
Tenslotte had ik tijdens mijn 12e Dies al kennis kunnen maken met een paar Ft’ers en van die specifieke Ft’ers had ik een dusdanige goede indruk gekregen dat ik in de zomer al een heus Guideline ontwerp van ze kon gaan maken! De Guideline is mijn Piekwekenplanning op papier en traditiegetrouw leuk ik deze planning op met ontwerpjes van mensen die erg veel indruk op me hebben gemaakt gedurende het jaar. ‘Indruk’ kan overigens twee kanten op werken. Of je was echt bijzonder leuk of je was een dusdanige Unit dat ik maar moeilijk om je heen kon…
In aanloop naar de Piekweken had ik een creatieve bui gekregen. Tijdens mijn 12e Dies was het namelijk over de Albertusdas ter sprake gekomen die ik toen had gedragen. De Praeses had aangegeven dat hij de das mooi vond staan ondanks dat hij dassen niet erg mooi vindt bij vrouwen. Deze zelfde das had ik ook gedragen tijdens het geregistreerd partnerschap van mijn beste vriendin waar ik eerste getuige mocht zijn. Nu wil het geval dat het proces met de Praeses is gesneuveld en dat ik mijn beste vriendin ook niet meer zie… Ik geloof nog steeds in de twee tegenslagen gevolgd door het grote succes zoals je ook terug kunt horen in de melodie van Hoofdvoorbereiding The Time Has Come en daarom had ik besloten om de das na deze twee tegenslagen om te zetten in een strook op een bloesje en de resterende stukken kon ik gebruiken om haarklemmen mee te maken. En geen zorgen, het ging hier om een draagdas! (In mijn collectie heb ik ‘Draagdassen’ en ‘Collectiedassen.’ De ‘Collectiedas’ gaat de verzameling in en wordt in principe zelden tot niet gebruikt aangezien ik deze mooi wil houden voor de verzameling. Krijg ik vervolgens een tweede das die identiek is aan de ‘Collectiedas’ dan spreek ik van een ‘Draagdas’. Deze kan ik gebruiken zoveel als ik wil. Een ander woord hiervoor is ‘schaduwkopie’)
Aangezien ik mijn aandacht toch erg vaak op de mannen richt besloot ik voor de drie nieuwe Bestuursvrouwen ook zo’n haarklemmetje te maken. De mannen hebben immers hun das maar de vrouwen hebben dat niet. Bovendien hadden de vrouwen dan een keertje iets bijzonders van mij en de mannen niet!
Op de 12e augustus pakte ik de welbekende 7:33 trein vanaf Den Haag Centraal waardoor ik om 10:12 op Groningen Hoofdstation kon zijn. Na een ronde infomarkt en een glaasje Mouse en de nodige gezelligheid op Cleopatra ging ik door naar Albertus. Ik had vooraf natuurlijk mijn Voorbereidingen gedaan dus ik had er ook al over nagedacht wie ik hoopte te zien en wie ik liever wilde ontwijken. Zo had ik vastgesteld dat de huidige Assessor sowieso een rol van betekenis zou gaan hebben en dat de Ft. Fiscus Secundus (In het vorige verslag heb ik hem ten onrechte ‘Primus’ genoemd. Iemand heeft me tijdens mijn 12e Dies verkeerd ingelicht!) de man van de dag zou gaan worden. Al zou ik die Ft. Praeses ook niet gaan onderschatten!
Ik kwam aan bij Eigen Huis en daar zag ik heel erg veel mensen. Mensen in een I AM shirt dat er anders uitzag dan twee jaar terug. Verder herkende ik wel wat mensen van de KEI en de POC maar die herkenden mij niet direct. Ik besloot verder te lopen want hoewel er hier geen bekenden waren, wist ik zeker dat die wel in het pand zouden zijn!
Op de Leeszaal gebeurde inderdaad het verwachte! De Assessor stond precies op de juiste plek om me te verwelkomen! ‘Dag Sabine! Goed je weer te zien! Je kwam weer even een bezoekje brengen hè? Nou kijk, hier hebben we de Procurator en zijn opvolger….’ Nogal een geluk dat de Assessor dus op de plek had gestaan waar hij stond, anders was ik dit bezoek met de Procuratoren begonnen…
‘En we hebben ook een paar opvolgers hier! Jongens, kom eens hallo zeggen!’ aldus de Assessor die zwaaide richting de Inschrijftafel. De nieuwe Procurator kwam zich voorstellen en ik zei hem dat ik al veel over hem gehoord had. ‘Alleen maar goede dingen toch?’ vroeg hij. Tja, met je voorganger kun je alles verwachten hè? ‘Nou ik hoor alweer waar ik sta…’ aldus de huidige Procurator.
Even later stond de Ft. Assessor naast me en kort daarna voegde ook de Ft. Praeses zich bij ons, die ik al op mijn 12e Dies even had ontmoet.
Ik had de Ft. Assessor haar hand geschud en vervolgens ging ik direct op zoek want ik had iets voor haar! ‘Voor mij? Wat ontzettend lief!’ zei ze enthousiast terwijl ze nog niet eens wist wat er komen ging. Het viel nog niet mee om het juiste klemmetje te vinden aangezien ik aan ieder klemmetje een kaartje met de naam van de desbetreffende Bestuursvrouw had gemaakt. Maar uit eindelijk vond ik het juiste klemmetje. ‘Heb je dit helemaal zelf gemaakt? Wat mooi!’ vervolgde de Ft. Assessor enthousiast. De Ft. Praeses wachtte niet af en ging vol enthousiasme in de knuffelmodus om me te begroeten. ‘Wat leuk dat je er weer bent Sabine! Heb je een drukke planning vandaag? Laten we zo eerst even richting het Praesidiaat lopen, dan heb je je handen vrij!’ aldus de Ft. Praeses. Overigens moest hij nog even op zijn koffie wachten dus ik ging alvast met de Ft. Assessor richting het Praesidiaat. Onderweg wilde ze natuurlijk van alles te weten komen over mijn hobby en mijn tradities met Albertus. ‘Ik denk dat je het hier zo onderhand beter kent dan wij! Hoe lang kom je hier al?’ aldus haar. Dit was mijn 1e Lustrum met Albertus!
Op het Praesidiaat haalde ik mijn camera, de oorkondes en de andere klemmetjes tevoorschijn. Het was goed om hier weer te zijn! Aangezien ik iets over de mannen had laten vallen had ik al snel besloten dat ik de Ft. Assessor wel in vertrouwen kon nemen en haar de Guideline kon laten zien. ‘Kijk nou! Bekende gezichten! Wat ontzettend leuk!’ aldus haar.
Vervolgens gingen we terug richting het Dakterras want het was veel te mooi weer om hier een beetje op het Praesidiaat rond te hangen.
Op de trap naar het Dakterras kwamen we echter nog een Ft’er tegen en voor haar had ik ook een cadeautje! Mijn nieuwe contactpersoon was namelijk gesignaleerd! Logischerwijs vond ik het een goed moment om haar het klemmetje midden op de trap te geven…. Toen er vervolgens een rondleidingsgroep langskwam stelde de Ft. Ab Actis voor dat we even door zouden lopen naar het Dakterras.
Al snel hadden we een leuke plek (met een typische stuko tafel… Hij ziet er prachtig uit! Zolang je er niks op zet tenminste….) gevonden vanaf waar we uitzicht over het gehele Dakterras hadden en er ruimte genoeg voor iedereen was. De Ft. Ab Actis was ook heel erg enthousiast over het klemmetje en ze merkte op dat dit eigenlijk onderdeel van de Albertiaanse dresscode zou moeten worden.
De Ft. Assessor was zo enthousiast dat ze het klemmetje gelijk in haar haar deed.
Vervolgens kwam ook de Ab Actis erbij en het hield maar niet op want ook voor haar had ik iets… De oorkonde voor Bestuurder van het Jaar! ‘Wat mooi! Kijk jongens!’ aldus de Ab Actis die de oorkonde aan iedereen die hem wilde zien liet zien. Niet veel later signaleerde ik ook Rob de Kok en aangezien niets leuker is dan een oorkonde persoonlijk uit te reiken, liep ik direct naar hem toe om de oorkonde over te dragen. ‘Sabine was er tijdens de Tapasavond! Echt de beste avond!’ blikte de Ab Actis er vol enthousiasme op terug. Ja, het was een mooie avond!
Niet veel later voegde ook de Ft. Vice-Praeses zich bij ons en zij was de laatste vrouw voor wie ik een cadeautje had. ‘Dat is wel echt heel leuk gedaan Sabien, je hebt er zelf ook een in zie ik! Maar je weet toch dat ze ook een ketting krijgen?’ aldus de Ab Actis.
Overigens reageerde de Ft. Vice hetzelfde als de andere Ft. meiden. Vol enthousiasme over dit mooie en persoonlijke cadeautje. ‘Maar hoezo krijgen we zoiets moois?’ vroeg ze lichtelijk verbaasd. Nou, de mannen hebben hun dassen en de vrouwen hebben niet echt iets. (Dit jaar hadden de vrouwen ook gekozen om het kettinkje goed te bewaren aangezien ze vooral goud dragen en het kettinkje zilver is.) Bovendien betrap ik mezelf erop dat ik gedurende het jaar toch vooral aandacht voor de mannen heb en dat ik de vrouwen daardoor onbedoeld nog wel eens achterstel… Daarom wilde ik vandaag de vrouwen eens in het zonnetje zetten! Alsof het zo moest zijn kwamen op dat moment de Ft. Praeses, Ft. Procurator en de huidige Procurator naar ons toe. ‘Kijk, wij hebben vandaag lekker iets van Sabine gehad en jullie lekker niet!’ aldus de Ft. Vice. Tja, dat had ze maar beter niet kunnen zeggen want de Ft. Procurator vertelde direct dat hij iets had vernomen over haar en de huidige Procurator. Intussen was de Ft. Assessor even naar binnen gelopen om wat drinken te halen. Uiteraard hield ik Teddy’s Legacy in ere en ging ik voor de Fristi!
‘Heb je eigenlijk al gadgets gekregen?’ probeerde de Ft. Vice het onderwerp van het gesprek te veranderen. ‘Daar gaan wij wel even voor zorgen! Bokaal 4 had je al hè?’ aldus de Ab Actis. Nee, de laatste keer dat ik hier was, was Bokaal 3 uit. ‘Oh, dan ga ik die ook gelijk nog even opsporen!’ aldus de Ab Actis waarna ze samen met de Ft. Ab Actis richting het Nieuwe Pandje ging.
Ik besloot me afzijdig te houden van de roddels over de Ft. Vice en de Procurator, al is het wel een soort van traditie geworden dat een Vice vaak met een Procurator eindigt. Zo is de Ft. Procurator geschakeld aan de Vice van 15-16. (Lieve Vice van 15-16, mocht je dit nog eens lezen. Lieve meid, hoe hou je het met deze Procuraterrorist uit?) Ik besloot de Ft. Vice er doorheen te slepen door maar gewoon over andere dingen met haar te gaan praten. De band tussen de VerenigingsVerzamelaar en de Vice is namelijk OOK een echte vaste waarde gebleken!
De Ft. Praeses wilde graag nog wat meer weten over mijn dag van vandaag dus ik vertelde hem vrolijk over wat ik al had gedaan en wat me deze Piekperiode nog te wachten zou staan. Halverwege het verhaal dook er nog een bekend gezicht op. Ik had de Ft. Secundus (die ik in het vorige verslag dus consequent Ft. Primus heb genoemd…) namelijk het Dakterras op zien komen. ‘Hee Ft. Secundus!!!’ riepen de Ft. Praeses, Ft. Assessor en Ft. Procurator om beurten maar onze Ft. Secundus was ons doodleuk aan het negeren. Lekker dan…
Overigens duurde het niet heel lang tot hij alsnog bij ons kwam. ‘Hee Sabine! Leuk je weer te zien!’ aldus de Ft. Secundus.
Waarom negeer je ons? ‘Oh sorry, ik moest nog heel even wat Secundusdingen doen… Maar nu ben ik er hoor!’ aldus hem.
Ik had nog wel een appeltje met de Ft. Secundus te schillen maar voor het zover zou komen moest ik nog even mijn verhaal aan de Ft. Praeses afmaken. Er was namelijk heel erg veel in dit bezoek waar ik super veel zin in had, maar er was ook nog wel iets waar ik tegenop zag… Nou, alsof het onderwerp van het gesprek het wist dat het over hem ging… Ik had het nog niet uitgesproken of hij verscheen op het Dakterras.
‘Ah, ik snap wat je bedoelt!’ aldus de Ft. Assessor.
‘Wie is die D.B.O. dan?’ probeerde de Ft. Procurator nog even maar daar ging hij nu geen antwoord op krijgen…
Ik had er zo ontzettend tegenop gezien. Ik was van te voren al gewaarschuwd door de Ab Actis dat dit zou gebeuren en daarom ben ik ook heel voorzichtig geweest met er emoties aan te koppelen maar uit eindelijk kon ik niet voorkomen dat er toch emoties bij gingen spelen. Toen het spoor opeens doodliep heb ik daar best wel wat moeite mee gehad. Nu moest ik proberen de draad op te pakken zonder kwaad te worden. Ik kon overigens onmogelijk doorgaan met de emotie waar ik op 8 mei was geëindigd dus erg soepel zal het er niet uitgezien hebben. Laten we het erop houden dat ik dankbaar was dat de huidige Primus gelijk daarna langs kwam om me te begroeten.
Niet veel later keerden de Ab Actis en haar opvolgster terug met een tasje vol moois. ‘Bokaal 4, de KEIBokaal voor leden, de KEIBokaal voor KEIlopers en allemaal gadgets in de nieuwe huisstijl!’ begon de Ab Actis vol enthousiasme waarna ze alles een voor een in mijn handen stopte. ‘Dit jaar is onze KEI uitstraling volledig onder handen genomen door de Vice-Praeses en een heel creatief lid en daar hebben we een volledige huisstijl aan gekoppeld en dit zijn daar de nieuwste items van!’ aldus de Ab Actis. Sowieso kon de Ab Actis weer bonuspunten aftikken want ik wilde al jaren een I AM shirt hebben maar dat was tot vandaag nog nooit gelukt! De Ft. Procurator ging vooral goed op het I AM safe condoom dat de Ab Actis ook in het gadgetpakket had gestopt. ‘Die kun je mooi inzetten met B.D.O.!’ Zegt hij dan.
Dankje Procuraterrorist… Laat me vooral nog even weten dat ik weer een mislukt Target heb opgelopen!
Ik wilde al boos op hem gaan worden maar juist op dat moment kwam er een wesp langs gevlogen en als er iets is waar ik niet erg lekker op ga dan zijn het wespen. De Ft. Procurator presteerde het echter om deze wesp in een soepele beweging af te maken. ‘Kijk Sabine, zo slecht ben ik niet! Ik red je van de wespen!’ aldus hem. Tis goed… voor nu.
‘Eigenlijk moet het gaan regenen… daar gaan de wespen niet goed op!’ aldus de Ft. Praeses. (Dat had hij nou niet moeten zeggen…. Let maar op!)
Ik keek om me heen en ik zag dat we nu vrijwel iedereen hadden. ‘Onze Ft. Primus is gisteren een beetje te hard gegaan… Normaal gesproken is hij de meest stipte jongen van onze groep. Het is niks voor hem dat hij nu zo te laat is… We hadden hem al laten weten dat jij zou komen dus hij zal ook wel elk moment kunnen komen…’ aldus de Ft. Praeses. Ik weet overigens hoe snel je een Ft’er weer kwijt kunt raken in de drukte dus ik stelde voor dat we nu alvast een paar foto’s zouden gaan maken.
De huidige Primus was nog altijd in de buurt dus ik vroeg hem of hij foto’s van ons wilde maken en dat wilde hij wel!
‘Gaan we ook zo’n optilfoto doen?’ hoorde ik ergens zeggen. Goh, wie heeft er nu al zoveel ambities?
Ik liep echter met mijn gloednieuwe gadgetpakket rond dus ik vond dit geen handig moment om al gelijk een Mr. Sunshine foto te gaan maken dus ik stelde voor dat we eerst gewoon wat gezellige foto’s zouden maken. ‘Waarom gaan jullie niet voor die mooie achtergrond?’ aldus de Ab Actis die het al zag gebeuren dat we de chaos van KEI-zondag als achtergrond zouden nemen. De KEI/POC heeft namelijk een superleuke en Instagrammable frame op het Dakterras gemaakt met de letters ‘I AM KEI’ en er zitten zelfs lichtjes in! Uiteraard gingen we voor die achtergrond! ‘Gaan we effe die mensen wegjagen!’ aldus de Ft. Secundus aangezien er mensen op de bank bij het frame zaten. Ahh ik hoor het alweer! Geen vriendelijk beleid van deze meneer! Hij moest erom lachen en zei ‘Ach, die mensen vallen toch niet op als we ervoor gaan staan!’
De Primus maakte een aantal foto’s en halverwege de fotoreeks sprong mijn grote vriend van de schoonmaak er ook bij. Als ik aankomend jaar weer gered moet worden van de nieuwe Procuraterrorist weet ik in ieder geval op wie ik blind kan vertrouwen!
Nadat er genoeg foto’s waren gemaakt vroeg ik wie er zojuist had gevraagd of er een optilfoto gemaakt zou worden. ‘Dat was ik! Vind ik leuk!’ aldus de Ft. Praeses.
Het is nog niet beslist wie dit jaar de Albertiaanse Mr. Sunshine gaat worden… Alhoewel ik wel weet dat de Ft. Procurator het NIET kan worden omdat hij NB is. ‘Hoezo?! Ik red je van de wespen en ik ben hartstikke zonnig!’ aldus de Ft. Procurator. Zo is het nu eenmaal. Ben je NB, dan ben je sowieso geen Mr. Sunshine.
In ieder geval wilde ik de Ft. Praeses zijn moment of shine wel geven! Ik droeg mijn cameratas en mijn gadgettas over aan de Ft. Assessor en de Primus kreeg mijn camera nogmaals in handen. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg de Ft. Praeses. Kom maar door!
Wat zal ik zeggen… Was het de wespen-wegjaag jinx van de Ft. Praeses of was het toch het feit dat de huidige Praeses op dit moment naar het Dakterras kwam en vervolgens doodleuk ging staan kijken hoe zijn opvolger een Mr. Sunshine foto ging maken? Het begon halverwege de fotoreeks KEIhard te regenen! Dus na de derde foto graaide ik mijn camera uit de handen van de Primus en zorgde ik dat mijn gadgetpakket direct in een droge zone kwam. Gelukkig hadden we de leden van DENZ die voor vrolijke regenhits zorgden onder de tent waar we konden schuilen. ‘Als je mij had gekozen was dit niet gebeurd!’ aldus de Ft. Procurator.
Waarom bleef de Praeses nou zo staan kijken? ‘Ja, zo is hij wel… De Praeses…’ aldus de Ab Actis.
‘Ach, ik heb in ieder geval een voorschot genomen. Stel dat ik het niet word, dan heb ik het toch eens gedaan!’ aldus de Ft. Praeses.
De toon was gezet… Treuren om een mislukt Target zou er absoluut niet in zitten, want ik had hier teveel leuke mensen om me heen om verdrietig te zijn… Boos was overigens niet heel ver weg, want een grove opmerking van de Ft. Procurator kan nu eenmaal in een klein hoekje zitten…
‘Wat vind je van onze kapsels Sabine? We willen de mat terug gaan brengen!’ aldus de Ft. Secundus.
Ik moest lachen want als er iets is wat ik me niet kan voorstellen dan is het de Ft. Secundus met een matje… Hij heeft volgens mij wel leuke krullen dus iets langer kan best… Maar een matje moet hij dus echt niet doen! Als je dan zo graag een Bestuurshype wil creëren dan zet ik in op happysocks! Een man die mooi strak in pak is en dan vervolgens happysocks eronder heeft is erg aantrekkelijk! (Sowieso, hoe cool zou het zijn als er sokken komen met de welbekende A M erop! Ik zie het al helemaal voor me!)
Ook de Ft. Praeses wilde graag weten wat ik van zijn haar vond. Zoals jouw haar nu zit, zo is het perfect! Niet veel langer, niet veel korter! ‘Ja, vind je het leuk?’ aldus de Praeses.
Kort daarvoor had ik gehoord over het spelletje ‘Fuck, Marry, Kill’ waarop je in luttele seconden moet aangeven met wie je wel een beschuitje zou willen eten, met wie je zou willen trouwen en wie je wel kan missen. Tja, het lijkt wel een beetje op gradaties geven dus toen ik maar vragen bleef krijgen (Van hunzelf nota bene!) over wat ik van de Ft. Praeses en Ft. Secundus vond besloot ik er ook maar een ‘Fuck, Marry, Kill’ uit te gooien. Kun je al raden wie wat krijgt?
Maar ja, zoals je al eerder kon lezen had ik de Ft. Secundus nog even te roasten.
Weet je dat je een bijnaam hebt? ‘Wel een leuke toch?’ aldus de Ft. Secundus.
Niet Zo Betrouwbaar Als Ik Wijs Ben…. (Ik kort het vaak af tot NZBAWI, overigens heb je alleen iets aan die wijsheid als je me op Facebook hebt.) ‘Hoezo?’ reageerde de Ft. Secundus verbaasd. Tja, als je mij een fles van de nieuwe huiswijn belooft en dan vervolgens van de aardbodem verdwijnt… Dan kom je niet erg betrouwbaar over! ‘Ik vond geen fles meer!’ aldus de Ft. Secundus. Even later veranderde dat verhaal alweer in ‘Ik was het vergeten!’ om vervolgens vele beloftes over beloftes over beloftes aan me te maken… ‘Loze beloftes, die maak ik nou nooit!’ werd al snel het credo van de Ft. Secundus. Zeker wanneer naar voren kwam dat iemand anders een belofte aan mij had gebroken was hij de eerste om te laten horen dat hij NOOOOIT beloftes breekt!
Daar kwam dan nog eens bij dat de Ft. Secundus al heel erg lang in de beroemde Peilingen (daar heb je eerder over kunnen lezen op deze pagina) heeft gestaan en dan ook nog eens in de top 3. Tot vorige week... Toen was hij er opeens uit! ‘Ja man, daar ga je!’ merkte de Ft. Praeses droog op. Die arme Ft. Secundus leek even compleet verloren maar toen kreeg hij een plan. ‘Oké, niet alle beloftes die ik je vandaag gedaan heb kan ik nu waarmaken, maar ik kan wél even een fles huiswijn opsporen om de belofte van het vorige bezoek goed te maken!’ aldus de Ft. Secundus en weg was hij.
Vervolgens vertelde ik dat ook de Ft. Praeses een bijnaam had gekregen. Tel de elementen klaverjassen, een soepele onderhandse move en een toffe associatie bij elkaar op en dan krijg je een echte cowboyachtige bijnaam… Long Arm Bennie (LAB, maar ook daar heb je alleen iets aan als je me op Facebook hebt.) ‘Ik wil ook graag een bijnaam!’ aldus de Ft. Assessor die ons juist weer van iets nieuws te drinken had voorzien. Tja, zo snel gaan die dingen niet. Ik had de Ft. Praeses en de Ft. Secundus al een keer eerder gezien dus daarom dat ik hen nu al een bijnaam kan presenteren. Wellicht volgt er in de toekomst ook nog wel een bijnaam voor jou! Ik merkte overigens al snel dat de Ft. Praeses het veel te leuk vond dat hij een bijnaam had gekregen.
Kort daarna keerde de Ft. Secundus weer terug met hetgeen wat hij me op 8 mei dus al had beloofd. ‘Waarom drink jij nou nooit? Je onthoudt werkelijk alles!’ aldus hem.
Sorry lieverd, maar toen ik je de vorige keer ontmoette had ik er al een Mouse en twee Spritzers op zitten en daarna volgden er nog eens een Spritzer, een glaasje prosecco en twee bonkers. Meer dan genoeg om irrelevante zaken te vergeten maar het belangrijkste zit toch echt in een deel van mijn hoofd waar drank geen vat op kan krijgen!
Nederlandstalige muziek is totaal niet aan mij besteed maar als ik zo luisterde naar het praten van de Ft. Secundus moest ik af en toe denken aan de stem van zanger Paul Sinha. ‘Weet je dat hij ook uit Deventer komt? Ben je er ooit geweest?’ aldus de Ft. Secundus. Oh jee, niet weer zo’n geval van een plaats waar ik niets over weet te vertellen terwijl iemand lijkt te hopen dat je er veel van weet. Zit je soms te hopen op een M.P.P.’tje? (Dat komt erop neer dat je met iemand mee gaat naar zijn oorspronkelijke woonplaats, dan een keer naar een rooftopbar in Rotterdam gaat en tenslotte naar het strand van Den Haag. Targets mogen dan verdwijnen, ambities blijven bestaan.) De Ft. Secundus was verbaasd toen ik ‘M.P.P.’tje’ eruit gooide maar vervolgens gaf hij toe dat hij zelf ook niet zo vaak in Deventer te vinden is. Tja, want wat doe je anders hier in Groningen? ‘Goed punt…’ aldus hem.
Ik vond dit wel een goed moment om aan te geven dat ik blij was met mijn superleuke ontvangstcomité en dat ik blij was dat mijn Voorbereidingen correct waren geweest. Ik had immers al vermoed dat de Ft. Praeses en de Ft. Secundus de mannen van de dag zouden worden! ‘Jij hebt gewoon een goede intuïtie! Jij voelt het goed aan!’ aldus de Ft. Secundus.
De Ft. Praeses was nog niet zo bekend met de term Voorbereidingen dus ik legde hem uit dat het een soort videoclip op muziek in mijn hoofd is waarin ik bepaal hoe een bezoek eruit moet komen te zien. Ik bedenk daarin hoe ik omga met lastige situaties maar ook met de leuke situaties.
‘Oh maar Sabine, wat staat er dan in je Albertus playlist? Sowieso Swifty toch?!’ aldus de Ft. Secundus.
‘Weet je dat ik het AHC Songfestival heb gewonnen? Het jaar voordat Swifty won!’ deed de Ft. Procurator een duit in het zakje. Jouw liedje heb ik nooit gehoord, sorry.
De Ft. Secundus ging maar door over Swifty dus ik zocht mijn heil even bij de Ft. Praeses door mijn hoofd tegen zijn borstkas aan te leggen. ‘Ja, ik verzin dit ook niet…’ merkte de Ft. Praeses droog op terwijl de Ft. Secundus maar doorging. Wat ik al helemaal niet kon verzinnen was het feit dat D.B.O. dit moment natuurlijk weer moest zien omdat hij net naar buiten keek….
Ft. Secundus, luister even vijf tellen naar me. Ik ben NIET van Nederlandstalige muziek… Het enige Nederlandstalige liedje in mijn Albertus playlist komt van de Golden Grapes. ‘Golden Grapes? Wie waren dat ook alweer? Vast van Dionysos…’ aldus de Ft. Praeses. (Ik heb anders geconstateerd dat ik verdacht vaak een zwak voor DIO’s heb… Overigens wist ik van de Ab Actis al dat er dit jaar geen DIO in het Bestuur zit, maar er zitten toch twee hele leuke mannen bij!)
De Vice-Praeses was aldoor heel druk geweest en nu had ze ook niet veel tijd aangezien ze met de Ab Actis naar de Ledenmail moest kijken maar de Vice vond het als Partner in Crime van het jaar wel heel erg belangrijk om eventjes langs te komen en even kort bij te praten. Zo kwam de trieste afloop van het laatste Target nog even naar voren. ‘Wat jammer! Toch de verkeerde keuze gemaakt!’ aldus haar. Maar dit jaar weer nieuwe ronde, nieuwe kansen met een superleuke nieuwe groep! ‘Zeker waar! Ik moet helaas nog even naar de Ledenmail gaan kijken, maar als je gaat moet je me wel even appen hoor! Dan kom ik afscheid van je nemen!’ vervolgde de Vice.
Mijn spullen staan sowieso in het Praesidiaat. ‘Oh, dat is helemaal mooi want daar zit ik! Dan zie ik je nog!’ zei ze tot besluit.
Intussen was de Ft. Ab Actis bij mij en ‘mijn mannen’ komen staan en ze was heel erg benieuwd wat een jaar in betrekkingen met de VerenigingsVerzamelaar nu eigenlijk inhoudt. Kort samengevat, je krijgt een aantal keer een mailtje van me en ik kom een aantal keer langs. Een hele goede truc om net zo’n goede verzamelratio als de huidige Ab Actis te behalen is om een doosje te maken waarin je van alle nieuwgekomen zaken een exemplaar voor mij opzij legt. Zo mist er nooit een Bokaal en gaat ook geen Constitutie- Dies- of Kerstkaartje verloren. Wat verder dit jaar een ontzettend grote succesfactor was, was de verrassing van de Special Edition Annu.
Ik snap best dat de Ft. Ab Actis het gevoel had gekregen dat er nu een paar enorme schoenen voor haar staan die ze maar moest zien te vullen, maar er is me iets opgevallen aan haar. Vrijwel alle jaren op Albertus (Behalve in 17-18. Toen heb ik volledig met de Vice gewerkt.) heb ik eigenlijk zaken gedaan met twee vrouwen van Bestuur AiMi. Ten eerste met de Ab Actis voor alle logistieke zaken zoals de items en de afspraken. Ten tweede met de Vice-Praeses voor alle lopende zaken zoals Targets, initiatieven en stunts. Ik heb echter het gevoel gekregen dat de Ft. Ab Actis zomaar wel eens beide zou kunnen worden. Een contactpersoon en een partner in crime in een. Al twijfel ik er niet aan dat de Ft. Vice en de Ft. Assessor ook onmisbaar gaan worden tijdens de bezoeken!
Kortom, ik heb er alle vertrouwen in dat de Ft. Ab Actis Albertus wederom naar een prachtig nieuw niveau gaat tillen, precies daar waar de huidige Ab Actis is geëindigd na een geweldig jaar!
De Ft. Praeses was even een pitstop gaan maken maar hij was inmiddels weer terug en hij had gelijk iets te drinken meegenomen. Vervolgens stelde hij een vraag die in Utrecht tot een redelijke schrikreactie had geleid. ‘Wat bepaalt nou of je graag op een vereniging langskomt’ Tja, leuke mensen, leuke ervaringen en een leuke Praeses helpt ook altijd wel. De desbetreffende Utrechtse Ft. Praeses is toen gelijk in volle vaart uit mijn buurt gevlucht maar deze Ft. Praeses ging geen millimeter opzij, sterker nog… zijn lach werd alleen maar groter. Goh, jij pakt het wel heel wat beter op! ‘Ik vind het alleen maar leuk om te horen!’ verklaarde hij zijn reactie. De Ft. Ab Actis wilde heel erg graag aan de weet komen welke gradaties ik aan de Ft. Praeses en de Ft. Secundus zou gaan geven, maar traditiegetrouw zou ik dat pas in het verslag gaan doen.
‘Ik ga mijn baard laten groeien’ doorbrak de Ft. Secundus het momentje tussen mij en de Ft. Praeses.
Daar geloof ik dus helemaal niets van… ‘Ja echt! Ik heb me al een paar dagen niet geschoren!’ vervolgde de Ft. Secundus. ‘Dit is zijn meerdagenbaardje, je moet wel echt heel goed kijken…’ voegde de Ft. Praeses eraan toe.
Heeft iemand een microscoop? ‘De volgende keer als je komt heb ik een serieuze baard! Beloofd!’ aldus de Ft. Secundus. Oh jee, daar gaan we weer! Als er iemand is die flinke schoenen te vullen heeft, dan ben jij het wel met de vele beloftes! (En geloof me, ik schrijf ze hier niet allemaal uit maar ik onthoud ze allemaal!)
‘Maar ja, ik heb wel een streepje achter als het gaat om Mr. Sunshine’ aldus de Ft. Praeses.
Dat de titel nu de afgelopen jaren van Fiscus Primus op Fiscus Secundus op Fiscus Primus is overgegaan wil nog niet zeggen dat de titel nu automatisch weer op de Fiscus Secundus over zal gaan hè. Tijdens mijn volgende bezoek bepaal ik het definitief. ‘Ja, dat is ook wel zo. Dan zijn we helemaal in pak en dan zijn we écht Bestuur!’ aldus de Ft. Praeses. (Overigens wel een leuk feitje. Een keer stonden de Secundus van vorig jaar, de Primus van dit jaar en de Ft. Secundus in precies deze volgorde in de Peilingen. Facebook gelooft er dus wel in dat de Secundus weer Mr. Sunshine moet worden.) ‘Ah over geld gesproken, daar is onze Ft. Primus!’ aldus de Ft. Praeses.
‘Die is nog niet over het ergste heen…’ signaleerde de Ft. Ab Actis.
Tja, daar heb ik altijd wel een dingetje mee… Dat voelt voor mij niet heel goed als mensen nog niet over hun piek heen zijn en dan jouw kant op komen. Ik besloot dus maar half achter de Ft. Praeses te gaan schuilen maar het was overduidelijk. De Ft. Primus moest en zou me een hand komen geven. Het broertje van de Ft. Primus liep hier ook rond als Ft. KC. ‘Nu zijn het nog jochies maar als je ze dan in volledig KC ornaat gaat zien dan zijn het toch wel echt serieuze mannen!’ zei de Ft. Praeses daarover.
Dat geloof ik direct.
Ik kon overigens wel zien dat het broers van elkaar waren. Altijd leuk als familie elkaar vindt op dezelfde vereniging!
De Ft. Secundus hoopte dat dit intermezzo mijn mening iets had verzacht want plotseling vroeg hij ‘Heb ik al een nieuwe bijnaam?’ Nou voorlopig blijft het NZBAWI maar wellicht komt er binnenkort iets nieuws! ‘Hè shit!’ reageerde hij quasi teleurgesteld. Duidelijk, met deze man in je leven is het nooit saai!
Nu had ik 2 uur uitgetrokken voor dit bezoek en dat is erg veel voor een Piekwekenbezoek aangezien ik met een volle planning de meeste verenigingen maar zo’n 15-45 minuten per bezoek kan geven. Overigens is en blijft Albertus toch altijd iets bijzonders voor me en daarom was het tijdvak hier verruimd. (Er is een andere Groningse vereniging voor geschrapt, maar kwaliteit boven kwantiteit zeg ik dan.) ‘Dat vind ik erg leuk om te horen! Heb je het wel naar je zin?’ vroeg de Ft. Praeses.
Ik keek op mijn klok en zag tot mijn schrik dat zelfs die 2 volle uren bijna verstreken waren. Nou, dat kun je wel zeggen want ik moet al bijna weg! Overigens zouden we nog even een snel laatste drankje gaan doen voordat we aan de afronding van het bezoek zouden gaan beginnen.
Toen de Ft. Praeses terugkeerde met onze drankjes stelde hij een zeer gevaarlijke vraag. Ik had niet kunnen bedenken DAT hij deze vraag zou gaan stellen, maar ik had er wel een soort van over nagedacht mocht deze vraag komen. In de verslagen van dit jaar heb je kunnen lezen dat ik verguld ben met de schitterende lievelings Annu van het jaar Wijzer. Maar je hebt ook kunnen lezen dat het boek niet helemaal in perfecte staat overgekomen is. Iets waar ik toch moeite mee bleef houden, ondanks de mooie woorden van de Praeses dat imperfecties juist charme hebben.
Ik had in de trein met mezelf afgesproken dat MOCHT iemand een vervangend exemplaar aanbieden dan zou ik dat doen. Als dat niet werd gevraagd dan zou ik accepteren dat de imperfecties in het verlengde liggen van wat dit jaar voor mij heeft betekend en dan zou ik er niet zelf om vragen. De Ft. Praeses vroeg me of er nog iets was wat ik wilde hebben. Er zijn nog wel een paar dingen (niet direct alles inzetten natuurlijk al heb ik wel iets genoemd.), maar wat me nu toch vooral heel erg aan het hart ging was het vervangen van die Annu. ‘Dan ga ik dat nu voor je regelen. Ik kom zo naar je toe!’ aldus de Ft. Praeses.
Intussen ging ik alvast naar het Praesidiaat om mijn spullen te pakken en afscheid te nemen van de Vice.
Ik kwam het Praesidiaat binnen en daar ontdekte ik de Praeses en de Vice. ‘Ha Sabine, leuke dag gehad?’ aldus de Praeses. Jazeker, jullie hebben ontzettend leuke opvolgers uitgekozen! Ik heb heel erg veel vertrouwen in het nieuwe jaar, al vind ik het wel gek dat ik jullie nu voor het laatst zal zien!
‘Ja voor ons is het ook wel gek hoor, maar we vinden het superleuk dat je vandaag nog even naar ons toe gekomen bent!’ aldus de Vice.
‘Dit was een jaar om nooit te vergeten!’ aldus de Praeses.
Die uitspraak moest ik even in context krijgen. Voor jullie of voor mij? ‘Voor jou!’ vervolgde de Praeses vrolijk.
Ja en nee. De mooie gebeurtenissen zal ik voor eeuwig bij me houden en zal ik nooit vergeten. De teleurstellende gebeurtenissen vergeet ik liever zo snel als mogelijk…
Hoe dan ook… Je zou de hoogtepunten nooit zo goed kunnen zien als je geen dieptepunten zou ervaren. Ik heb een fantastisch jaar met jullie mogen delen en ik vind het jammer dat ik jullie nu al zal moeten uitzwaaien. Vice, jij was echt een fantastische Partner in Crime voor me dit jaar! Ontzettend bedankt voor alles!
Met die woorden gaf ik de Vice een laatste afscheidsknuffel. De Praeses wilde vervolgens ook een knuffel en dat liet me wel zien dat hetgeen wat er tussen mei en heden gebeurd is alles behalve kwade opzet is geweest. Op dit ogenblik kon ik hem dan ook volledig vergeven en kreeg hij een stevige knuffel van me. De verkeerde keuze gemaakt… Maar ik ben toch blij dat ik je heb mogen leren kennen dit jaar!
Ik had alle spullen bijeen en bedankte de Praeses en de Vice nogmaals voor vandaag en het geweldige jaar waarna ik er vandoor ging. Beneden in het Nieuwe Pandje kwam de Ft. Praeses me juist tegemoet. ‘Er zitten een paar spatjes regen op maar verder is hij perfect!’ aldus de Ft. Praeses die me het vervangende exemplaar van de Annu overdroeg.
Nu was het niet heel handig om die midden op de gang op te ruimen en aangezien we vlakbij de Borrelruimte waren stelde ik voor dat we daar even heen zouden lopen. Al had deze plek 120 verschillende namen, voor mij zal het altijd Café AiMi blijven, naar de droom die ik erover had.
(Ja, dat is nog wel een dingetje… Het Ft. Bestuur is nog niet in dromen voorgekomen, maar dat kan natuurlijk nog komen!) Ik herschikte mijn spullen en intussen kon de Ft. Praeses een blik werpen op de Guideline. Hetgeen waar ik al zoveel over had verteld.
Overigens zag de Ft. Praeses het ontwerp over zijn collega eerder dan zijn eigen ontwerp. ‘Ha, de Ft. Secundus staat er leuk op!’ lachte hij.
Je ziet er de Ambtskettingen van Bestuur en CvB evenals het Partijlint van Bestuur. Het is immers (naar mijn weten) nog niet eerder gebeurd dat een CvB’er is doorgestroomd naar het Bestuur. Verder zie je twee flessen rosé en dus de tekst ‘Niet zo betrouwbaar als ik wijs ben’
Toen ik hem vervolgens op zijn eigen ontwerp wees moest hij lachen. ‘Wauw, dat is oprecht wel een hele oude foto! Ik moest mijn social media maar eens gaan updaten!’ Ja, dat had ik op 8 mei al geconstateerd… Probeert het Bestuur een foto van jou te laten zien, komen er alleen maar té gladde of té oude foto’s voorbij…. Niet zo representatief voor wat er nu voor me staat!
Op het ontwerp van de Ft. Praeses zie je hem met een cowboyhoed op en verder zie je een fles Fladderak en Albertus Magnus met een weegschaal. Erbij staat de tekst ‘Bij de lange arm van de Magnus’ wet…. Is de Burrel in 2020 de inzet!’ aangezien de Ft. Praeses op mijn 12e Dies al had aangegeven dat hij er wel voor zou gaan zorgen dat ik een Burrel mee zou kunnen maken. (Maar uit ervaring weet ik dat die dingen niet altijd zo eenvoudig zijn als ze lijken. Vooral de logistiek maakt het ingewikkeld.)
Met ingepakte tas liep ik samen met de Ft. Praeses terug naar het Dakterras waar ik afscheid kon nemen van de Ft. Ab Actis en van de Ft. Assessor. Waar de Ft. Vice was wist ik niet. (Dat bedoelde ik dus al met je bent Bestuurders kwijt voor je het weet!) ‘Je gaat me mailen hè? Dan gaan we er een topjaar van maken!’ zei de Ft. Ab Actis vrolijk. Alle vertrouwen in! Aangezien ik de meiden erg graag mag kregen ze direct een knuffel van me.
Ook de huidige Ab Actis was hier te vinden dus van haar nam ik uiteraard ook afscheid. We hebben een zeer productief jaar gehad samen maar ik vond het heel erg mooi toen ze bij de afscheidsknuffel zei ‘Ik zal je gaan missen!’ Overigens wist ze het ietwat treurige moment moeiteloos om te toveren in iets hoopvols. ‘Maar als je naar de Burrel komt gaan we elkaar sowieso weer zien!’ zei ze vrolijk. Dan gaan we weer gezellig Spritzers drinken met de meiden! ‘Oh zeker! Dat gaat goedkomen!’ aldus de Ab Actis. Dat is dan afgesproken!
Nu vonden de Ft. Piekende Primus en de Ft. Procuraterrorist dit natuurlijk een buitenkansje. Ze hadden me al zien knuffelen met de meiden en nu kreeg de Ft. Praeses ook nog eens een knuffel dus… wij ook toch?
Ik heb een systeem van begroetingen waarbij je direct kunt merken hoe ik tegenover je sta. Krijg je een hand dan ken ik je nog niet heel goed of dan hou ik je een beetje op afstand. Mag ik je heel graag krijg je een knuffel en ben je Targetmaterie dan krijg je een knuffel en een enkele zoen op de wang. (Of anderzijds, dan blijf ik bij je terugkomen met knuffels.)
Als je dit zo leest dan weet je dat ik de Ft. Piekende Primus nog niet echt goed heb kunnen leren kennen en dan weet je ook dat ‘Procuraterrorist’ wel een indicatie is. Kortom, eigenlijk had dat duo nu nog een hand moeten krijgen… Maar nadat ik de Ft. Secundus ook een knuffel had gegeven kwam de Ft. Procurator vrolijk op me af gehuppeld om zijn knuffel op te halen. Toen ik vervolgens met dit drietal richting binnen wilde lopen werd ik op mijn schouder getikt door de Ft. Primus aangezien ik hem was vergeten. Hij stond ook al met open armen dus dan kun je niet met een lullig handje aankomen. Dit duo heeft dus een voorschot gekregen op iets wat je KUNT krijgen, maar het is dus niet vanzelfsprekend!
Ik volgde de mannen terug naar voren waar het lekker druk was met promo’s en met KEI/POC leden. ‘Sabine, ik vond het superleuk dat je er vandaag was en met die Burrel komt het ook echt wel goed! Je bent hier van harte welkom om in ons jaar ook met regelmaat langs te komen en we gaan er een mooi jaar van maken! Heel veel succes nog met de andere verenigingen!’ aldus de Ft. Praeses en wat gebeurt er vervolgens? Hij wilde nog een knuffel!
Na deze stevige knuffel was het wel tijd om verder te gaan want ik was alweer iets achter op schema geraakt.
De uitslag van Fuck, Marry, Kill met de drie Ft. mannen. (De Primus was er immers nog niet.) Ik ga ze op dezelfde volgorde benoemen. Ft. Praeses, Ft. Secundus, Ft. Procurator.
Qua gradaties vind ik het ook niet heel erg lastig. De Ft. Praeses krijgt van mij een 2,5, de Ft. Primus een 1, de Ft. Secundus een 1,5 en de Ft. Procurator een 3.
Ik zie er ontzettend naar uit om met de nieuwe Ab Actis te mogen samenwerken al weet ik zeker dat ik het met de nieuwe Vice en de nieuwe Assessor ook ontzettend leuk zal gaan hebben.
Het bezoek was vooraf een beetje spannend, maar het is uit eindelijk helemaal goed gekomen! Onze Praeses is gewoon een Super8… die krijg je niet gevangen.
De Ab Actis heeft me dit jaar geen enkele keer teleurgesteld en ik ben blij dat ik zo’n succesvol jaar met haar heb mogen delen.
De Primus was mijn grote vriend. Je kunt op hem rekenen als je hem nodig hebt en anders is hij wel de stille kracht van de Magnus! De Secundus heb ik niet heel veel gezien dit jaar, maar mede dankzij haar is de oorkonde voor het favoriete restaurant hier gevallen. Dus ze is ook duidelijk een onmisbaar onderdeel van het geheel geweest! De Assessor heb ik ook wat minder gezien maar hij zorgde altijd voor de vrolijkheid en de leuke verhalen. Hij had zeker potentie gehad om een mannelijke Partner in Crime te kunnen worden als ik hem wat vaker had gezien.
En ja de Procurator. Handig is hij wel, maar ik denk dat wij toch iets te verschillend zijn geweest om écht goed met elkaar te kunnen bonden.
Ik ben dankbaar voor dit hele mooie jaar en uit eindelijk blijven de goede herinneringen bestaan terwijl de teleurstellingen vergaan. Tevens heb ik heel erg veel zin in het nieuwe jaar! Laat maar komen!!!
Het extra Intervalbezoek! (15 oktober)
Tja, het was me al vanaf mijn 12e Dies duidelijk dat of de Praeses of de Secundus Mr. Sunshine moest gaan worden. Maar wie van de twee zou ik kiezen? Keuzestress!!
Mijn eigen AdviesRaad liep erop stuk. Twee leden waren voor de Praeses, twee leden waren voor de Secundus en mijn hoofdadviseur en ikzelf stemden blanco.
Vervolgens kwam dit onderwerp in Maastricht ook op tafel tijdens het Katzikaberaad. (MVSV Katzika, de vrouwengroepering binnen MSV Tragos) Drie dames vonden de Praeses wel erg leuk maar de vierde dame en tevens drager van mijn zielenpenning zei direct dat ze de Secundus veel leuker vond overkomen omdat hij zo oprecht overkwam op de analysefoto. Uit eindelijk kwamen we dus tot de conclusie dat er een compromis nodig was. De een zou uitkomen voor de Opperklasse en de ander zou de nominatie voor de competitie krijgen.
Desondanks kwam ik nog geen steek verder want wie zou mijn Opperklasse kandidaat worden? Hij moest wel beter te vertrouwen zijn dan de laatste keer dat ik zo’n nominatie hanteerde. Weken ben ik ermee bezig geweest. In die periode heb ik flink zitten analyseren op de bekende wegen en daarbij gebruikte ik veel muziek. Hierdoor maakte de Secundus een upgrade qua bijnaam en bij de Praeses kwam er een aanvulling op zijn bijnaam.
De Peilingsresultaten bleven voor beide mannen hoog uitslaan. De Praeses stond het meeste op 1. De Secundus stond vaak tussen de 2e en de 6e positie. Uit eindelijk was ik ten einde raad. Er stond nog zo’n week op de aftelklok en ik had nog steeds de knoop niet kunnen doorhakken dus ik besloot de Vice te mailen. De band tussen de Vice en de VerenigingsVerzamelaar is immers een gevestigde orde, dus als zij me niet kan helpen… dan kan niemand het.
Binnen een dag had ik de informatie die ik nodig had waarop ik een besluit kon nemen. Nadat ik het besluit had genomen gebeurde er heel wat.
Er kwam een foto online in verband met Coming Out Day. De Praeses stond hier ontzettend sharp op terwijl de Secundus er met een goochelaarskapsel op stond. Juist, die foto maakte de keuze ook weer makkelijker.
Op diezelfde dag loste de Praeses nog een belofte aan mij in. Hij had me beloofd zijn social media te updaten en toen ik gedachteloos de nieuwe peilingen doornam realiseerde ik me dat er een hele nieuwe foto in de peilingen stond. De Praeses stond nog altijd op 1, maar wel met een fraaie recente foto!
Tenslotte, een dag voorafgaand aan het bezoek, kwam de constitutionele groepsfoto online. Hetgeen waar ik al weken mee bezig was, was zo duidelijk op deze foto. De Praeses en de Secundus zal ik altijd in een adem blijven noemen, maar waar ze op het eerste gezicht vele overeenkomsten hebben, zijn ze in de details anders. Let maar eens op de handen op die foto.
Ik zat vol spanning en dat is niet nieuw… Maar toch! De laatste paar stappen richting Eigen Huis voelden alsof ik een vijf kilo gewicht aan iedere voet meezeulde. Er is hier in de loop der jaren al zoveel gebeurd. Vele verrassingen, onverwachte wendingen, gevallen tranen, boosheid en spanning zijn verborgen in de kiertjes van de vloer.
Tja… en hetgeen wat ik tijdens de KEI had kunnen vermijden was nu onvermijdelijk! Mijn bezoek begon met de Procurator aangezien hij vlak voor de trap stond. ‘Ha Sabine! Je bent er! Iedereen is op het Nieuwe Pandje!’ aldus hem.
Ik aarzelde dus niet en wandelde richting het Nieuwe Pandje.
Niet laten zien hoe je je voelt, dan komt het sowieso wel goed!
Ik stond in dilemma of ik eerst naar het Praesidiaat of eerst naar het Fiscaat zou gaan maar uit eindelijk besloot ik mijn tradities in ere te houden en toch te starten op het Praesidiaat!
Ik klopte aan en even later stond ik oog in oog met de Vice en met de Praeses.
De Praeses was nog even druk aan het bellen dus ik liet hem lekker doen wat hij moest doen terwijl ik de Vice hartelijk begroette. ‘Wat fijn dat je er weer bent! Ik moet nog even een mailtje afmaken maar dan kom ik er gezellig bij!’ aldus haar.
‘Leg vooral je spullen neer, dan heb je je handen vrij!’ vervolgde ze.
Helemaal goed! Dan ga ik daarna even richting het Fiscaat om daar alvast hallo te zeggen! ‘Goed plan!’ aldus de Vice.
Zodra ik alle belangrijke zaken opzij had gezet wandelde ik vrolijk richting het Fiscaat waar ik de Primus en de Secundus trof evenals de Assessor.
‘Sabine!! Je bent er weer!’ aldus de Secundus die het duidelijk heel leuk vond dat ik er weer was.
Kijk! Je haar zit weer goed! Riep ik meteen uit. ‘Zie je nou! Dat zei ik ook al de hele tijd tegen je!’ aldus de Assessor.
Ik gaf de Assessor ook een knuffel en even later stond de Primus ook naast me.
In het vorige verslag heb je uitgebreid kunnen lezen over ‘De Piekende Primus’ en over de niet al te beste eerste indruk die hij me gaf.
Vandaag was hij er duidelijk aanzienlijk beter aan toe en hij was al volop vragen aan het stellen dus ik besloot dat ik mijn stroefheid naar hem wel kon laten varen en ik hem gewoon een knuffel kon geven.
Vervolgens zette ik hem al wel weer gelijk aan het werk, want ik wilde de Ambtskettingen toch graag wat beter op de foto zetten. Mijn laatste foto dateerde van 2016 en toen werd ik ontzettend afgeleid door de toenmalige Secundus die ik erg leuk vond, dus die foto’s waren niet bepaald van de beste kwaliteit. (En daar kwam dan ook nog eens bij dat ik in 2016 nog een andere camera had.) ‘Dat kan geregeld worden hoor!’ zei de Primus vrolijk.
De Secundus overlaadde me met vragen die ik allemaal enthousiast beantwoordde. Midden in een verhaal ging de deur open en daar stond de Praeses in de deuropening. ‘Hallo Sabine! Daar ben je dan! Sorry dat ik je net niet wat leuker kon onthalen maar ik was aan het bellen!’ aldus hem terwijl ik op hem af stormde om hem een knuffel te geven. Geeft niet, ik was iets te vroeg! Ik ben blij om je weer te zien!
Intussen was de Primus flink aan het klooien met de kluis (of hij deed alsof, om de indruk te wekken dat hij er niet zo handig mee is terwijl hij in feite supersoepel is.) en bleef ik dus vrolijk met de Praeses, Secundus en Assessor in gesprek.
Uit eindelijk ging de kluis wel open en kwamen de ‘125 jaar oude dingen, die leg je niet zomaar neer!’ aldus de Secundus, tevoorschijn. Ze zijn zo ontzettend mooi!
De Ambtskettingen werden meegebracht naar het Praesidiaat waar ze uitgebreid op de Bestuurstafel werden uitgestald. Tijdens het maken van de foto’s vertelde ik dat er heel wat te vertellen was als het ging om Mr. Sunshine aangezien iets mij heel erg gelukkig had gemaakt met bepaalde zaken. ‘Iets… of iemand?’ probeerde de Primus.
Daar gaf ik nu even geen antwoord op, want het licht was lastig dus ik moest me concentreren op de foto.
Zodra ik alle foto’s had gemaakt ging ik zitten aan het hoofd van de tafel (dat zat in mijn Voorbereiding) en stelde de Praeses me allerlei vragen. Toen het op de Amsingkelder kwam sprongen de Praeses en Secundus allebei op. ‘Heb je die wel eens gezien? Het wordt er helemaal verbouwd!’ aldus de Secundus.
Is er een kelder? Was mijn enige reactie.
‘Kom, dan laat ik het je zien!’ aldus de Praeses.
De Primus kreeg de belangrijke taak om de Ambtskettingen weer goed op te ruimen nadat ik genoeg foto’s had en vervolgens ging ik met de Praeses, de Secundus en de Vice richting Eigen Huis om eens te kijken naar de Amsing.
We liepen door de kroeg en mijn oog viel plots op iets anders. Het is niet dat ik nog nooit in de kroeg was geweest, maar als ik er al ben, dan is het vaak aardedonker.
Daardoor kon dit wonderlijke element me al jaren onder de radar blijven! Het oorspronkelijke vaandel! Daar is het!!
Ik rende richting het ouderejaarsverhoog want daar aan de muur hangt dus het oorspronkelijke vaandel.
Het wapen van Albertus dat je daarop ziet wordt nu alleen nog gebruikt voor de Lyra maar verder zie je die vorm niet meer terug. Ik herkende het vaandel nu omdat ik tijdens het bedenken van mijn prijzenceremonie vorig jaar aan het zoeken was naar Bestuursfoto’s. Ik kwam toen een oude Bestuursfoto op het spoor waarop ook dit vaandel te zien was. Toen nog uitgestald op een standaard. Nu veilig in een vaandelkast. ‘Heb je dit nog nooit gezien dan?’ vroeg de Secundus.
De Praeses had me willen vragen of er in alle jaren dat ik hier kwam al veel veranderd was, maar daar kreeg hij geen antwoord op omdat ik dus naar het oorspronkelijke vaandel was gerend.
Prachtig, ik houd van deze oude dingen!
Nadat ik het oorspronkelijke vaandel uitvoerig had bekeken liepen we verder en toen gingen we inderdaad met de trap naar beneden. (Nooit gerealiseerd maar er was al die jaren al een trap naar beneden…) Daardoor kwam je uit bij de garderobe en wanneer je dan doorliep kwam je uit bij een bijzondere ruimte die hier dus bekend is als de Amsingkelder. ‘Het was een nogal duistere ongezellige locatie en daar wilden wij graag iets aan gaan doen. Het is de bedoeling dat je hier gezellig kunt gaan eten!’ aldus de Praeses.
Hoor ik hier een uitnodiging voor een tweedaagse? ‘Oh zeker!’ aldus de Praeses.
De Secundus was intussen aan het vertellen over het feit dat de bierbollen zijn verplaatst aangezien die hier oorspronkelijk waren gehuisvest. ‘Het is de bedoeling dat er een klein keukentje komt en dat hier dus gegeten en geborreld kan worden. Het idee is tevens dat de eerstejaars dan vaste prik om de week hier komen eten. We hebben een grote lichting zoals je weet dus die kunnen we niet allemaal kwijt in de huidige situatie. Het gevolg is dat de eerstejaars echt pas om 0:00 of later eens binnenkomen. Om de betrokkenheid van hen bij de vereniging te versterken is het aanpassen van de Amsingkelder van grote waarde!’ aldus de Secundus.
Wauw, wat bijzonder!
De Praeses benadrukte nog even dat ik tijdens mijn volgende bezoek hier mee kon komen eten waarna hij de klussers vroeg of zij nog iets te drinken lustten.
Ik ging samen met de Vice richting de leeszaal en bij het koffieapparaat besprak ik de uitslag van de Mr. Sunshine nominatie. ‘Nou, ik weet zeker dat ze hier ontzettend blij mee gaan zijn!’ aldus haar.
Terwijl we het doornamen kwam er af en toe iemand binnenvallen. (Aanvankelijk de Primus, vervolgens de Secundus…) Uit eindelijk was iedereen van iets te drinken voorzien (Jawel! NZBAWI heeft ontzettend gefaald met een behoorlijke prioriteitsbelofte, maar hij heeft een andere grote belofte wel gehouden! Eindelijk is er ijsthee op Eigen Huis!!!!) en namen we plaats op de banken van de Leeszaal.
Ijsthee op de Magnus! Dat ik dit nog mag meemaken! Waarvoor hulde Secundus!
Even later keek ik wel even met een boze blik zijn kant op want het laten sneuvelen van de prioriteitsbelofte vond ik alles behalve leuk. Maar goed… Dit was een extra Intervalbezoek, dus er is nog ruimte genoeg om de prioriteitsbelofte alsnog in te vorderen.
De Procurator was er ook bij gekomen en zoals je tijdens het vorige bezoek al had gemerkt is het tussen ons echt een maximale haat-liefde verhouding. Het ene moment gaat alles in harmonie. Dan lachen we met elkaar en gaan de geïnteresseerde verhalen over en weer. Het andere moment gaat alles in oorlogsmodus (inclusief rotjes….) en dan vliegen de burns en de matige rotopmerkingen over en weer. Laten we het erop houden dat het nooit saai is wanneer je de Procurator en mij samen in een ruimte zet.
(Overigens kwam de grootste rotopmerking van vandaag niet van de Procurator. Ik wil er verder niet te diep op ingaan want ik vind niet dat dit van invloed hoeft te zijn op het totaalplaatje maar het was dusdanig onverwacht en scherp dat zelfs de Procurator er stil van was!)
Al snel kwamen er diverse onderwerpen voorbij. Van mijn favoriete Secundus van 2015-2016 die tegenwoordig zitting heeft in de Wijze Raad van V.S. AiMi tot de leuke avonturen die het Bestuur in de eerste maanden als Bestuur al heeft beleefd. Terwijl er druk gekletst werd kwam de Assessor er ook bij. Ik kan haar verbazing haar niet kwalijk nemen. Op de bank tegenover mij zaten de Vice, de Primus en de Procurator. Op de bank links van mij zaten de Praeses en de Secundus. Ik zat dus alleen op de laatste bank. ‘Mag er niemand naast je zitten?’ vroeg de Assessor verbaasd. Iedereen mag naast me zitten, maar iedereen is zo gaan zitten!’ lachte ik. ‘Nou, dan kom ik gezellig naast je zitten!’ aldus haar.
Uiteraard werd de spanning al snel opgebouwd want Mr. Sunshine is op Albertus altijd een erezaak. Op de meeste verenigingen laat ik de Bestuurders iemand aanwijzen maar op Albertus ben ik zelf altijd op zoek naar de perfecte Mr. Sunshine en dat was de afgelopen jaren altijd met succes.
Kortom, ik ben niet van plan om iemand te nomineren die het niveau niet kan halen!
‘Oh wat spannend! Ik zet in op de Primus!’ aldus de Procurator.
Enfin… Ik was bijna op het punt dat ik het zou gaan onthullen, vindt de Procurator het nodig om mij ‘schoon te vegen’ met een schouwborstel. Ik haal adem en wil het opnieuw proberen en plotseling haalt de Procurator een bekertje met een kolengrijper weg. Hm… (En dan te bedenken dat hij pak ‘m beet een half uur later een rotje neergooide in de Leeszaal… Dat levert flink zwarte vlekken op je mooie houten vloer op hoor!)
En toen kwam er ook nog eens bij dat de Secundus dus onthulde dat hij de Prioriteitsbelofte compleet vergeten was. Oh god, hoe ga ik die onthulling nu doen?!
Half stakend ging ik op het Leeszaalverhoog staan waarna de Vice me te hulp kwam en me nog even een peptalk gaf. Oké goed! Just do it!!
De Mr. Sunshine die de competitie ingaat is de Secundus!
De man die voor de Mr. Sunshine Opperklasse is genomineerd is….
In een split second bedacht ik me dat eliminatie een makkelijkere tactiek zou zijn dus die paste ik toe. …Niet de Procurator, maar dat wist je al.
‘Het is de Primus!!’ aldus de Procurator.
Nee, het is ook niet de Primus!
‘Oh, dan blijf ik dus over! Ik voel me ontzettend vereerd!’ aldus de Praeses.
‘Dan zullen we die foto’s alleen wel zo al moeten maken, want ik moet over 10 minuten helaas al weg!’ vervolgde hij.
Jammer!! Gelukkig dat ik wat eerder was dan. Ik had erg uitgezien naar het weerzien met jou!
De Ab Actis was wat later aangezien ze een lunch had met haar schakel maar ze kwam precies op tijd voor het tweede deel van het bezoek. Samen liepen we even naar het Nieuwe Pandje. Zij om iets in orde te maken voor een Sjaars en ik om mijn camera te halen.
Uiterst perfect getimed kwam er een CvB’er van de CvB-kamer af om even hallo te zeggen. Aangezien we ook nog geen fotograaf hadden was ik haar ontzettend dankbaar voor het feit dat ze uit haarzelf met het idee kwam om de foto’s te maken.
Met haar kwam ik terug naar het dakterras waarop de Secundus me vroeg of ik de hele CvB al ontmoet had. Nee, natuurlijk niet! Overdags zijn er vaak maar twee CvB’ers! ‘Daar moeten we dan nog wel even iets aan gaan doen dan!’ aldus de Secundus die natuurlijk ook CvB bloed door zijn aderen heeft stromen.
Allereerst gingen we de Mr. Sunshinefoto’s maken. De Secundus mocht als genomineerde voor de competitie beginnen. (Het zijn wel echte Secundusfoto’s geworden. Met een goede dosis humor erbij!) Daarna was de beurt aan de Praeses. Ik heb een ietwat gekke eigenschap bij Targetpotentieel… Dan spring ik altijd bij het maken van de Mr. Sunshinefoto. Het bleek de Praeses overigens wel handig uit te komen dat ik dat deed want na de eerste reeks foto’s merkte de CvB’er op dat er eigenlijk nog wel een tweede reeks foto’s van ons samen moest komen aangezien ze graag een plaatje met de A-kerk erbij wilde.
Dus ik wachtte af en de Praeses zei ‘Spring je nog?’ Eh ja, natuurlijk! Daar komt ie!
Het resultaat waren erg leuke foto’s en hoewel de Praeses zei dat hij niet erg sterk is vond ik dat hij het ontzettend goed deed.
Daarna volgden er nog drie groepsfoto’s (helaas wel zonder de Ab Actis maar dit keer wel met de Primus!) waarna de CvB’er me de camera teruggaf, ik mijn goedkeuring kon geven en het vervolgens voor mij tijd was om afscheid te nemen van de Praeses.
Uiteraard deed ik dit volgens mijn systeem van begroetingen. Tijdens mijn vorige afscheid van hem had ik het al overwogen maar nu deed ik het echt. Ik had weinig zin om hem los te laten, maar hij kon natuurlijk niet te laat komen op het buurtoverleg!
Hij ging verder en ik bleef met de Primus, Secundus, Assessor en Procurator op het dakterras (de Vice moest al gauw weer aan het werk) waar de Procurator trots liep te zwaaien met een schuttingpaal. ‘Ik zet er ‘Procurator’ op en dan verkoop ik ‘m voor veel geld!’ aldus hem.
De Primus gaf aan dat hij het wel een beetje jammer vond dat ik hem niet mee had genomen in de analyse. (Eerlijkheidshalve is dat ook omdat ik niet wist dat hij aan de normen voldeed. Ik dacht dat hij een schakel had. Naast dus het feit dat hij tijdens mijn vorige bezoek een nogal Piekende Primus was en dat was niet direct de lekkerste binnenkomer bij mij.) ‘Liggen de gradaties vast of kunnen ze nog worden bijgesteld? Ik had een 1 toch?’ aldus de Primus.
De Gradaties kunnen worden bijgesteld en op het einde van dit verslag ga ik de bijstellingen delen, want die zijn er!
Vervolgens raakte ik diep met de Secundus in gesprek over vele dingen. Zoals B0 en B100. ‘Jij ziet me altijd als B100 maar er zijn ook dagen dat ik chagrijnig ben en weinig productief. Dan ben ik B0!’ aldus de Secundus. Tja, ik wist oprecht niet beter dan dat jij een ontzettend vrolijke en enthousiaste jongen bent die niet te stoppen is! ‘Niet elke dag dus!’ lachte de Assessor.
Aangezien de Prioriteitsbelofte vergeten was kwam de Procurator op het idee dat de Secundus zijn das dan maar als onderpand moest geven. ‘Maar ik heb er maar 1! Het duurt nog heel lang tot februari!’ aldus de Secundus.
Reden te meer om het niet nog eens te vergeten! ‘Sabine, ik zet het gelijk in mijn agenda, ik ga het niet nog eens vergeten!’ aldus hem.
In dat geval geloof ik je nu en mag je jouw das houden! ‘Oef, gelukkig! Ik ga je niet nog eens teleurstellen! En bovendien, ik heb wel de ijsthee geregeld!’ aldus de Secundus.
Wat denk ik de waarheid over de Secundus is, is het feit dat hij per elk bezoek 1 grote belofte kan inlossen. Hij WIL ontzettend veel en hij doet dat ook met veel liefde en plezier. Echter MOET hij ook ontzettend veel doen waardoor alles op zijn tijd gebeurt. En in zo’n geval kan alleen zijn vrolijke Secunduslach hem weer helpen uit de trust-issue problemen te komen omdat zo’n wil-belofte is gesneuveld door een moet-situatie.
Ik plaagde hem dus wel met het feit dat ik hem gewoon weer NZBAWI zou gaan noemen, maar de waarheid is dat hij wel een andere bijnaam heeft ontvangen. Eentje die is toegespitst op de diepere connectie die ik met hem heb (aangezien ik hem al 3x gezien heb!) en die bijnaam ga ik behouden. Dan weet hij wel meteen dat hij in de problemen zit als ik ‘NZBAWI’ naar hem roep.
Het werd wat frisser dus ik stelde voor dat we weer naar binnen zouden gaan. De Assessor had me uitgelegd dat zij een rooster moest maken voor de disputenronde en dat viel niet mee. ‘Ik moet de vrouwenlijst er vandaag uit hebben dus hoewel ik graag even tijd voor je vrij maak moet ik er zo echt wel weer mee door!’ aldus haar. Ik op mijn beurt vertelde al meteen dat pauzes wel noodzakelijk zijn voor het goed blijven functioneren. ‘Dat is zeker waar! En jij op bezoek is een goede reden voor een pauze!’ aldus haar.
Kort daarna kwam dus het moment dat zij weer verder ging. ‘Ik neem alvast afscheid van je maar ik vond het super dat je er weer even was en ik vind het erg leuk om te weten dat ik je nog vaker zal gaan zien dit jaar!’ aldus haar waarna ik haar een knuffel gaf en ze weer verder ging.
Vervolgens had ik mooi de gelegenheid om even bij te praten met de Ab Actis en natuurlijk gaf de Secundus met regelmaat aanvullingen. De Procurator was er even niet maar toen hij weer opdook deed hij dat met een (letterlijke) knal.
‘PROCURATERRORIIIIIIIIIIIST!’ klonk het plotseling in de Leeszaal gevolgd door het onmiskenbare gesis van een rotje dat was aangestoken.
Na de knal was de Procurator woest aan het wapperen met zijn armen want ja, zo’n rotje geeft nu eenmaal rook. Rook kan het brandalarm activeren en dat zou voor mij geen strategische zet zijn. ‘Dat zou oprecht best grappig zijn als het brandalarm nu zou afgaan!’ merkte de Procurator op.
Nou, je wil mij echt niet zien op die wijze. Vandaag was ik al enkele keren op het scherpst van de snede maar dan gaan echt alle registers open.
De rook was echter meer dan genoeg verdampt dus al snel kon ik opgelucht adem halen.
Overigens moest ik dit wel een Unitactie vinden want zoals eerder aangegeven in dit verslag was hij eerder nog maximaal netjes op zijn Leeszaal en nu maakte hij er zelf een rommeltje van. Procuratoren… Raar volk maar op bepaalde wijze ook vermakelijk.
Al snel hadden we een half uur volgekletst en zag ik op mijn horloge dat ik zo stil aan moest gaan afronden als ik nog op tijd bij de trein wilde zijn.
We gingen terug naar het nieuwe pandje en mijn tas zou vandaag niet verder gevuld worden aangezien alle verzamelitems pas in november verwacht werden. ‘De constitutiekaart, de eerste Bokaal… Die zijn allemaal pas eind oktober, begin november! Maar natuurlijk zal ik van die elementen allemaal een exemplaar voor jou opzij leggen! Laat het me vooral weten wanneer je weer wil langskomen!’ aldus de Ab Actis.
Aangezien er niets verschrikkelijker is dan een vieze treinwc ging ik nog even op de Bestuurswc. Er zijn vele favoriete ruimtes op Eigen Huis, maar dit is er stiekem ook wel een aangezien het vol hangt met ceremoniële foto’s van oude bekende dames!
Toen ik terugkeerde op het Praesidiaat stond de Procurator opeens met zijn baret op en in een raar jasje. (Ik heb een inauguratiefoto van 2010 thuis. Daar staat iemand op in hetzelfde jasje) ‘Beste Sabine, zoals je ziet heb ik mijn Procuratorjasje aan want ik wil graag de strijdbijl met je begraven. Ik weet dat ik een niet al te beste eerste indruk op je heb gemaakt omdat ik soms dingen met mijn grote mond roep. Maar met dit geschenk wil ik je laten zien dat ik het goed bedoel en ik hoop dat we hiermee wat dichter tot elkaar kunnen komen!’ aldus de Procurator.
In zijn handen had hij een A4’tje met iets erop. Wat is dit?
Even later kreeg ik de uitgeprinte portretfoto van de Praeses overgedragen.
Ik poseerde met dit cadeau voor de telefoon van de Procurator en daarna kreeg de Vice de telefoon van de Procurator in handen zodat er ook nog even een foto van de Procurator en mij met dit bijzondere geschenk gemaakt kon worden.
Enfin, ging er toch nog iets Albertiaans mee naar Delft vandaag! (Iets wat een ereplekje zal krijgen in mijn kamer, zoveel is wel duidelijk!)
De dames bleven achter op het Praesidiaat dus allereerst gaf ik de Ab Actis een knuffel en we spraken wederom af dat ik snel zou laten weten wanneer ik weer langs de Magnus wilde komen. Vervolgens gaf ik de Vice een knuffel en ik zei erbij dat ik ontzettend blij ben met alles wat ze vandaag weer voor me had betekend.
De heren Secundus en Procurator zouden mijn uitgeleide doen en die deden we wederom via de Kroeg.
(Vroeger liep ik altijd de route door de kroeg naar het Nieuwe Pandje, grappig dat we hem nu net andersom deden voor mijn uitgeleide.) ‘Ik vond het ontzettend leuk dat je er weer was! Ik heb het erg gezellig met je gehad! We zien je snel weer en ik hoop dat je een hele goede terugreis zult hebben!’ aldus de Secundus waarna hij me een dikke knuffel gaf. De Procurator knikte alleen maar (Ik houd hem wel scherp tijdens de bezoeken! Hahaha) en daarna kreeg hij ook een knuffel.
Wanneer je een sperzieboontje plant kun je alleen maar hopen dat er eens een plantje uitgroeit. Vandaag heb ik te horen gekregen dat er weer een sperzieboontje in bloei is gegaan en daar heb ik gemengde gevoelens bij. Als je de beide kanten van het verhaal kent is het moeilijk. Enerzijds ben je blij dat het is gebeurd, anderzijds ben je toch wel bedroefd. (De peilingen sloegen in de afgelopen week echt ontzettend verrassend uit! Dat hij er een paar jaar terug in zou staan is logisch, maar nu had ik het niet verwacht… En het was al helemaal onverwacht dat hij er de laatste twee dagen zelfs op de eerste positie in stond!) Ik weet niet of de Procurator zijn mond open heeft gedaan (Die zit immers dicht bij het vuur…) maar er zou nog wel eens een heel onverwachte wending kunnen ontstaan in het prachtige Groningen. Daar kan weinig tegenop!
De Gradaties zijn natuurlijk bijgesteld. De Praeses is bijgesteld naar een 2 en de Primus naar een 1,5! Ik heb ontzettend veel zin in februari!!!! Op naar de Annu, de kaartjes, Bokaal 1 en 2 én de Prioriteitsbelofte! Ik kan niet wachten!!!!
