Augustus, een Best Case Scenario!

Op 1 augustus stond het laatste officiële afrondingsbezoek aan de OWee op de planning. Tijdens dat bezoek had ik mooi nog even de tijd om bij te praten met de commissie aangezien er alweer heel wat bekend was geworden sinds mijn laatste bezoek. Nieuwe artiesten waar Acts & Planning ons meer over kon vertellen, de trots van onze Klusser/Intern werd uitgebreid en vol trots geshowd en uit handen van Design en Promo ontving ik alvast mijn eigenste vissershoedje!

De trots van Klusser/Intern was trouwens wel iets bijzonders. ‘We wilden de radio heel graag zichtbaarder maken aangezien het de afgelopen jaren consequent ergens weggestopt was op de OV-Zolder. Dit jaar is er veel betere apparatuur geregeld dus zonde om de radio dan weer in een hoekje weg te stoppen! Daarom heb ik dit gemaakt!’ aldus Klusser/Intern. Het resultaat was een ‘Houten Huis’ geïnspireerd op het Glazen Huis dat we allemaal van de kerstperiode kennen. ‘Door dit ‘huisje’ op het Dakterras te zetten kunnen we ervoor zorgen dat de radio veel zichtbaarder is en midden in het OWee feestgedruis komt te staan!’ aldus Klusser/Intern.

Nadat het huis uitvoerig bekeken was, was er reden genoeg om een beetje tegendraads te gaan doen. Ik ga niet teveel prijsgeven maar als de Gothiekgang van huis is, dan dansen de Leden op de tafel! We hadden in ieder geval uitstekend uitzicht op de zomeractie… Een commissie was op het idee gekomen om van de middenzaal een heus voetbalveld te maken dus er kon door de commissies die nu alweer op de Zaak waren gestreden worden om de ‘Middenzaal Bokaal’.

Vervolgens vertelde Acts & Planning vol enthousiasme over het feit dat er dit jaar een heus festival op de Zaak plaats zal gaan vinden. ‘Het Rising Phoenix Festival! Wat vind je van de naam?’ vroeg ze.

Klinkt heel erg veelbelovend! ‘Ons terras wordt groter dan ooit, alle belangrijke deals zijn binnen en er draaien klinkende namen zoals de Hofnar en Kav Verhouzer! Zaak vol Smaak houden we er ook in maar ook dat zal groter dan ooit worden!’ aldus Acts & Planning.

Natuurlijk waren deze plannen aan de overkant van de gracht iets minder lekker gevallen aangezien er daar als jaren een festival georganiseerd werd. Overigens is een festival geen beschermd iets en mag iedereen iets onder die noemer organiseren.

Overigens bleek ook dat onze favoriete Thesaurier een beetje pech had gehad. Dan heb je een week met je club in Kroatië… Kom je met de eerste gipsvlucht terug omdat hij zijn arm had gebroken bij… Armpje drukken. Overigens had de Thesau ook nog een OWee vakantie in het vooruitzicht en toevallig was die ook in Kroatië. Het feit dat hij Split eerder had moeten verlaten werd dus ruimschoots gecompenseerd door een terugkeer in Dubrovnik.

 

We liepen een ronde door de Zaak en de President zag het wel zitten om mij ook even mee te slepen naar het Middenzaalveld. ‘We hebben een spel bedacht. De persoon die het langst kan hooghouden wint. Wie het kortst hoog weet te houden moet het doel in. ‘Dat gebeurt vooral vaak door de Bijstand…’ lachte de President terwijl hij de bal vrolijk hooghield. Tja, als je OWee bijnaam ‘Matthijs de Ligt’ is dan mogen we er wel vanuit gaan dat je wel weet wat je met een voetbal moet doen.

Zodra alle beschikbare items opgespoord waren stelde de President voor om nog even een foto te maken. Ik had mijn camera vandaag niet bij me aangezien die leeg was maar van zulke initiatieven word ik altijd blij. Gelukkig had ik mijn mobiel wél bij me en wilde de President wel even een paar leuke selfies van ons maken.

Klusser / Intern was op het briljante idee gekomen om die foto in het Houten Huis te maken, dus de sfeer was absoluut zomers op die foto! Laat de OWee maar komen!

 

 

Pré en Overdrachts Bezoek (15 augustus)

De laatste klusfases waren geweest, de Pré OWee was gevierd en ik had er al drie dagen Piekbezoeken opzitten. Vandaag zou het aller aller allerlaatste Pré bezoek aan de OWee gaan plaatsvinden evenals de Overdrachtsbezoeken met Senaat en Bestuur.

Op de planning zag alles er heel sharp uit. 13:50 naar de OWee. Aangezien zij het nu op het drukst hebben blijf ik hooguit 10 minuten en ga ik daarna door naar de Senaat. Voor de Senaat had ik dan zeker een half uur voordat ik om 14:30 bij het Bestuur zou moeten zijn. Zo stond het dus op de planning en zo had ik het ook met de contactpersonen afgestemd. Overigens loopt er altijd wel IETS in de soep door een miscommunicatie…

Ik kwam precies op tijd aan op de Zaak en ik constateerde dat er een ENORME steigerconstructie voor de deur stond. Wow… Acts & Planning heeft geen woord teveel gezegd toen ze zei dat het terras groter dan ooit zou gaan worden! Ik wilde al naar binnen lopen maar ik herkende de Jongste die met een paar gasten van Lorre stond te praten. ‘Hee Sabien! Goed dat je er weer bent! Ik heb nu een huisvergadering dus ik moet helaas weg, maar de rest zit gewoon op het hok hoor!’ zei ze vrolijk.

Prima, laten we weer een klimtocht gaan maken!

 

Ik liep de trap op en ik merkte wel dat er iemand was die vlak voor mij liep. An sich niets bijzonders want dat gebeurt op een trap. Toen de desbetreffende man stil kwam te staan, zich omdraaide en me vroeg wat ik hier zocht had ik wel even zoiets van, wat is dit nou weer?

Een blik op zijn look maakte me duidelijk dat dit een aankomend Bestuurslid moest zijn. Oké Commissaris… Jij hebt duidelijk nog geen goed inwerktraject gehad als je dit aan mij gaat vragen.

Iets vriendelijker (maar toch betrekkelijk nors) zei ik hem dan ook dat ik hier de weg heus wel wist en dat ik om 14:30 langs het Bestuurshok zou komen om kennis te maken.

Daarna liep ik vrolijk door richting de OV-zolder waar de Design en Promo druk aan het bellen was en het de Klusser/Intern was die meteen naar me toe kwam. ‘Goed dat je er weer bent! Ik ga de rest even halen! Je komt je laatste spullen ophalen toch?’ aldus hem. Zeker!

Even later stonden alle bekende gezichten van de OWee weer om me heen. De doelstelling ‘een goede band opbouwen’ is dit jaar absoluut gelukt. Elke ontmoeting met deze groep was een groot feest! ‘Ik heb wel heel slecht nieuws…’ begon de President met een ernstig gezicht. De zwembroeken zijn vertraagd! Zei ik al direct. ‘Dat klopt inderdaad! Verder hebben we wel al alles binnen dus dat gaan we zo gelijk even halen, maar voor de zwembroek moet je nog even terugkomen!’ aldus de President.

Acts & Planning was op haar beurt ontzettend benieuwd naar alle avonturen die ik de afgelopen dagen al had beleefd dus ik vertelde haar vol enthousiasme over Groningen, Leiden en Utrecht.

Natuurlijk was het wel te merken dat ik baalde dat de eerste Piekweek al bijna voorbij was… Dus Acts & Planning zei vrolijk ‘Bekijk het zo, de beste Piekweek moet nog komen!’ Nou, zeker hier zal het een Best Case Scenario gaan worden!

We liepen met zijn allen naar beneden waar de Commissaris in wording druk bezig was met een raam. Ongetwijfeld de nieuwe Invi… ‘Is het al tijd?’ vroeg hij.

Nee, ik heb eerst nog de Senaat!

In het oude Dispuut lagen alle items al helemaal klaar voor de OWee dus de mannen gingen volle bak aan de slag om alle items te vergaren. Van de shirts en de sokken had ik er met opzet twee besteld aangezien ik al wist dat ik ook een rondleiding zou gaan geven op OWee dinsdag. Ik wilde dus wel in stijl komen. Bovendien is het shirt dit jaar dusdanig mooi dat je hem wel vaker dan eens per jaar zou willen dragen. (Ik in elk geval wel!)

Design en Promo liet me alle wijzigingen zien. ‘Op het special edition shirt zijn een aantal elementen net anders dan op het definitieve shirt. Zo ontbrak er net een streepje op de Zaak, de opdruk is nu net wat anders waardoor het niet meer zo’n massief plakkaat is. Bovendien is het logo ook iets kleiner geworden. Verder zitten de verschillen vooral in kleurtinten en dergelijke!’ legde ze uit.

Het shirt zag er prachtig uit en het riep aan alle kanten ‘trek me aan!!’ Overigens had ik vandaag een beetje een brakdag dus ik liep in een trui (en op slippers… Geen dagelijkse Zaak kost kan ik je zeggen!) maar ik wist zeker dat het goed zou gaan komen aankomende week!

Ik bedankte de OWeeërs hartelijk voor deze superleuke zomerperiode. Het was een ontzettend leuke tijd geweest en ik zou ze zeker gaan missen. ‘Maar we hebben nog een week hè!’ aldus de altijd optimistische Acts & Planning.

 

Ik wandelde door richting de Senaat en wat ik op het hok aantrof verraste me wel een beetje. Eerder vandaag had ik de President Senaat nog wel even gezien aangezien hij toevallig een broodje bij mijn moeder was gaan kopen en toen had ik nog gezegd dat ik hem over een uur zou zien. Het uur was verstreken maar hij was er niet.

Overigens zaten er al wel vier hele vrolijke Kandidaat Senatoren klaar om me te ontvangen!

Gedurende de hele zomer had het me al bezig gehouden… Wie zouden er toch in de nieuwe Senaat gaan zitten! De President had al aangegeven dat er zomaar weer een vrouwelijke President kon komen en de OWee had ook al lekker zitten hypen dat het hele leuke mensen waren, waaronder twee mensen van de OWee van vorig jaar. Op 1 augustus had ik er zelfs nog over gedroomd dat het inderdaad een vrouwelijke President zou worden met een naam als ‘Ellie/Ellen/Elin/Eline’… Dromen zijn immers altijd wat vaag… Aangezien de Kandidaat Senaat op dat ogenblik al bekend was kon de OWee me al op 1 augustus uit mijn lijden verlossen. Ja, een vrouwelijke President maar zij is dan wel net de dame van de OWee van vorig jaar die ik al hoopte dat het zou zijn!

Ik heb toen alle namen gekregen ondanks dat niet elke naam me direct iets zei. ‘Je kunt er alle vertrouwen in hebben dat het dit jaar helemaal goed gaat komen! Je kent de Kandidaat President en ze is echt heel lief en enthousiast zoals je weet!’ had Acts & Promo erover gezegd.

 

Ik stapte het Senaatshok binnen en nadat ik de Kandidaat President had begroet en het duidelijk was dat wij elkaar nog wel kenden van het Onweerstaanbare OWee jaar ging ik door naar de Kandidaat Secretaris. Weer een man die dit jaar de functie van Secretaris mag gaan vervullen. Ik wist zeker dat ik hem niet kende, maar zijn naam kende ik wel ergens van. Vorig jaar was hij Spiegeljongste… Dus dat verklaarde natuurlijk alles!

Vervolgens de Kandidaat Commissaris die ook een oude bekende van de OWee is, ondanks dat ik hem niet zo goed meer kon thuisbrengen. ‘Ik was Acquisitie bij de OWee dus ik was veel aan het bellen tijdens je bezoeken’ verklaarde hij dat gat in mijn geheugen.

Tenslotte de Kandidaat Archivaris die ook al druk bezig was met van alles en nog wat. Zij was voor mij ook weer helemaal nieuw maar eigenlijk ook weer niet aangezien ze dit jaar Spiegel heeft gedaan. Kortom, 2x OWee en 2x Spiegel vertegenwoordigd in deze Kandidaat Senaat.

Vervolgens kon ik ook de huidige Commissaris en de huidige Thesaurier nog even begroeten. ‘Ha grote vriendin!’ zei de Thesau vrolijk.

Met zijn kandidaats-opvolger kon ik overigens geen kennis maken aangezien hij vandaag andere verplichtingen had. ‘Die zul je later nog wel ontmoeten!’ zei de kandidaat President daarover.

Er werd een stoeltje vrijgemaakt en de Kandidaat Secretaris ging ervoor zorgen dat er een kopje thee zou komen. Ik vertelde dus over het feit dat ik aankomend jaar al 10 jaar als Corpsfan op de Zaak kom. (In 2020 loop ik al 13 jaar rond in de verenigingswereld. Overigens kwamen de Corpora pas wat later in mijn leven. Daarom dat de jaartelling als Corpsfan net een beetje anders loopt dan die als Le-Fotografe Dé VerenigingsVerzamelaar.) In die 10 jaar hier heb ik zoveel meegemaakt.

Dat was ook wel te merken wanneer ik een specifieke naam van een Senator noemde die al wat langer terug was, die wist niemand hier meer te benoemen.

Ook vertelde ik dat hoewel ik blij ben dat het een bekend gezicht is, ik er toch wel een beetje moeite mee had om te horen dat het weer een vrouwelijke President zou worden aangezien mijn vorige ervaringen met vrouwelijke Presidenten niet heel erg soepel waren. ‘Ja maar Sabine, dat was natuurlijk in Lustrumjaren… Dus het kan natuurlijk zijn dat ze gewoonweg écht minder tijd hadden door het Lustrum!’ merkte de Kandidaat Archivaris op.

‘Ik vind het hartstikke leuk wanneer je langskomt, daar moet je gewoon tijd voor maken. Geen zorgen Sabine, we gaan er dit jaar een succesvol jaar van maken!’ aldus de Kandidaat President.

Dat gaf wel vertrouwen, ondanks dat deze kandidaat President sowieso al een streepje voor had aangezien ik haar tijdens de OWee ook al heel erg graag had gemogen.

Ik vertelde haar dus wat de meiden van de huidige OWee hadden gezegd over haar aanstelling en dat kon ze duidelijk wel waarderen. Intussen kwam iemand van Lorre voor afleiding zorgen aangezien die het nodig vond om volle manen te laten zien bij het zijraam. Iedereen zat er verbijsterd naar te kijken maar de Kandidaat President ging onverstoorbaar door met haar verhaal. Het feit dat ze er met de rug naartoe zat en het ook niet zag hielp er ook wel aan mee natuurlijk.

‘Oh, volgens mij was dat voor mij bedoeld, en ik had het niet eens door!’ zei ze daar vervolgens lachend over.

Uiteraard kwamen de onderwerpen als het Gradatiesysteem en Mr. Sunshine ook aan de orde want elk jaar is het toch weer spannend wie de eer van de Senaat mag gaan dragen. Overigens kwam ik er al snel achter dat alleen de Secretaris dit jaar zou mogen meedoen aan Mr. Sunshine dus dat was makkelijk besloten.

Al met al moest ik vaststellen dat hoewel ik het jammer vond dat ik de huidige President niet meer te spreken zou krijgen ik toch ook wel blij was met het feit dat de nieuwe groep gelijk de vuurdoop had gekregen. Zo leer je ze immers toch het allerbeste kennen!

Midden in het gesprek kwamen er opeens een paar mannen binnengelopen waarvan een ook met een blauw hemd aan. Nog een Commissaris in wording. Natuurlijk hoorde hij nét een opmerking waar hij niets van kon begrijpen dus hij had zijn mening al klaar. (In 2007, het jaar waarin het allemaal begon met de hobby had ik DSC natuurlijk ook al wel opgemerkt. Het duurde nog drie jaar tot er betrekkingen kwamen, maar als er een ding was wat liefde op het eerste gezicht was… dan was het de Corpsvlag. Intern wordt deze vlag aangeduid als ‘Senaatsvlag’ aangezien er ook nog een blauwe vlag met een Phoenix erop is welke de ‘Sociëteitsvlag’ of ‘Bestuursvlag’ wordt genoemd. De Corpsvlag vind je ook bij de Corpshuizen en daar heb ik inmiddels een breed scala aan foto’s van.) Overigens zaten we hem daarna allemaal vol spanning aan te kijken aangezien er iets met het internet was… en hij moest dus 1 kabel uit de serverkast van het Senaatshok lostrekken. ‘Jij bent hier toch de man van het internet!’ merkte de Kandidaat Commissaris op terwijl de Commissaris in wording steeds nerveuzer leek te worden want wat nou als hij de verkeerde kabel zou uittrekken??? Kom op, dan gaan wij even een paar foto’s maken en dan kan hij zijn ICT probleempje oplossen! ‘Goed idee! Laten we foto’s gaan maken!’ aldus de Kandidaat President.

De huidige Secretaris kwam precies op het juiste moment binnen. Dan kon hij mooi de foto’s maken!

We liepen richting de Voorzaal en toen we daar een bank signaleerden was de opstelling snel bedacht. ‘Want hoe vaak staat er nou een bank in de Voorzaal?’ merkte de Kandidaat President op.

De bank werd verplaatst richting de schouw en op aanwijzing van de Kandidaat President werd er een opstelling gevormd. De mannen gingen zitten op de bank, de vrouwen gingen erachter staan en aangezien ik de Corpsfan ben ontstond het idee om mij tussen de twee mannen in op de bank te zetten.

Een aantal ontzettend leuke foto’s volgden waarna Mr. Sunshine ook weer de revue passeerde. ‘Ja, dat gaan we doen!’ aldus de Kandidaat Secretaris.

Die foto werd op het groter dan ooit terras gemaakt en de Kandidaat President kreeg de camera in haar handen. Ze had een voltreffer weten te schieten dus de Kandidaat Secretaris is er al helemaal klaar voor om te shinen als Aspirant Mr. Sunshine 2020!

Vervolgens was het tijd om afscheid te nemen van de Kandidaat Senaat aangezien het Bestuur me ook heel graag wilde zien. ‘Leuk je vandaag gezien te hebben en wij gaan mailen hè?’ zei de Kandidaat President enthousiast. Oh zeker! Wij gaan mailen en weer een geweldig jaar vol betrekkingen draaien! Iedereen van de Kandidaat Senaat kreeg een knuffel van me en daarna wandelde ik door richting het Bestuurshok.

 

Ik klopte aan en ik stapte een hele nieuwe wereld binnen. Ja, het was nog altijd het Bestuurshok zoals ik die al zo vaak heb gezien, maar er was maar een bekend gezicht en dat was de huidige Archivaris!

‘Zoek je iets’ en ‘Senaatsvlag vindt ze mooier’ zaten hier namelijk ook al klaar voor de kennismaking. Allereerst werd ik vrolijk begroet door de nieuwe Archivaris in wording, gevolgd door de nieuwe President… Daarna volgden de nieuwe Thesau I (‘Senaatsvlag vindt ze mooier’ en ‘ICT problemen oplosser, als je maar niet kijkt wat ik doe’) de nieuwe Consumabel (Al had ik hem meer ingeschat als Inventaristype) de nieuwe Inventaris (‘Zoek je iets’) en de nieuwe Secretaris. Alleen de Thesau II ontbrak traditiegetrouw bij dit moment.

‘We zijn vandaag in het diepe gegooid dus we moeten het allemaal zelf uitvinden!’ verklaarde de Secretaris in wording. Nou ja, dit is wel alvast de allerbeste manier om kennis met jullie te kunnen maken! Thesau I in wording merkte al snel dat ik er niet makkelijk onder te krijgen ben dus hij ging het over een andere boeg gooien want mijn aandacht krijgen… Dat zag hij wel zitten!

Ook kon ik het niet nalaten om te zeggen dat ik, als ik kon kiezen, ik de Inventaris en de Consumabel had omgewisseld qua functie aangezien ik de Consu in wording gewoonweg meer een Inventaristype vind.

(In vele opzichten vind ik hem erg overeenkomstig met de huidige Inventaris) Maar al snel bleek dat de Consu in wording niet direct een handige man is als het gaat om gereedschap. Bier daarentegen is zijn expertise.

Weldra merkte ik ook dat de Inventaris in wording niet zo’n slechte jongen is. ‘Ik zal je nooit meer vragen wat je zoekt! Beloofd!’ zei hij direct toen ik aangaf wat voor eerste indruk hij op me had gemaakt. Hoe meer het bezoek vorderde, hoe aardiger ik hem begon te vinden.

Natuurlijk wilde de Secretaris in wording dolgraag weten hoe het aankomend Bestuur nog legendarischer kon worden dan het huidige Bestuur. Dat was voor haar natuurlijk extra belangrijk om te weten aangezien zij mijn contactpersoon vanuit het Bestuur zal worden. Tja, mogelijkheden genoeg aangezien ik aankomend jaar mijn 2e Lustrum als Corpsfan mag vieren en daarom wil ik er heel graag een extra bijzonder jaar op de Zaak van maken.

Uiteraard vertelde ik ook over de borrel die ik met het Bestuur had meegemaakt evenals de superleuke Platsessie die we hadden beleefd.

Kort daarna stapte er een jongen in een witte trui binnen. Klaarblijkelijk was dit de befaamde Thesau II in wording die ik niet zo vaak zal gaan zien als de rest. ‘Maar je bent welkom op de Admi hoor!’ zei hij al meteen vrolijk.

Of je komt even hierheen als je weet dat ik kom. ‘Dat doe ik nu toch ook?’ zei hij vrolijk.

Juist… Dat is wel zo.

Het was de President in wording die deze sfeervolle bijeenkomst een andere wending moest gaan geven. ‘Sorry dat ik het moet verpesten Sabine maar om 15:00 hebben een aantal van ons een belangrijk overleg. Ik ging er vanuit dat je om 14 zou komen dus ik heb een andere afspraak om 15 ingepland…’ aldus hem.

Goh, ik had toch echt 14:30 afgestemd… Maar ja, het is zoals het is.

We hadden op dit ogenblik nog net 10 minuten dus ik kwam op het idee om dan nu in ieder geval even foto’s te maken aangezien we nu iedereen hadden! ‘Natuurlijk, dat is prima!’ aldus de President in wording.

De Archivaris had nu nog een laatste kans om een grote stempel op het onvergetelijke jaar te drukken dus zij wilde wel de foto’s van ons gaan maken.

Het idee werd om op het bordes te gaan staan. Nu kun je in de algemeenheid een bom afschieten wanneer er foto’s gemaakt worden, want ik wil niet stom op de foto staan… Dit wetenswaardigheidje moet de Thesau I in wording geweten hebben aangezien ik later zag dat hij vol enthousiasme bezig was om gekke dingen achter me te doen. (Waar heb ik dat toch eerder gezien?) Toen de Archivaris voorstelde om nog even van opstelling te wisselen kwam ik op het idee om met de meiden naar voren te gaan aangezien de band tussen de Bestuursvrouwen en mij ook vaak iets heel bijzonders is. Als ik naar deze foto’s kijk weet ik niet zo goed wat Thesau I in wording wilde zeggen… Wilde hij zo graag bij de meiden horen of kon hij gewoonweg geen afstand van mij doen? De Archivaris anticipeerde er echter moeiteloos op door een hele originele foto opstelling te realiseren waar je onze showmaster eventjes niet op ziet. ‘Ik sta sowieso niet op die foto’ hoorde ik vervolgens semi mopperend semi teleurgesteld uit de mond van Thesau I in wording komen.

‘Wij moeten dus helaas even verder maar blijf vooral nog even hangen!’ aldus de President in wording die een erg prettige knuffel gaf. Daar kan ik wel aan wennen!

Vervolgens kwam ook Thesau II in wording een knuffel geven gevolgd door de Consu in wording want die moesten allemaal bij het overleg zitten.

Thesau I in wording dacht er eenvoudig mee weg te komen en wilde al met ons meelopen. Overigens werd hij al snel door Thesau II meegesleept. ‘Jij moet ook in dat overleg zitten!’

 

Ik bleef dus met de Secretaris, Inventaris en Archivaris in wording over. Zeker toen de huidige Archivaris naar huis ging was dat wel een bijzonder moment. Al snel kwamen we tot de conclusie dat dit ‘de harde kern’ van het nieuwe Bestuur gaat worden. (In het afgelopen jaar waren de Secretaris, Consumabel en Archivaris mijn harde kern.) En daar horen mooie harde kern verhalen bij die… je raadt vast wel… alleen voor de harde kern zijn!

Tussen de goede verhalen door werd er flink gesnoept aangezien Thesau I in wording een grote snoepzak bij de Jamin had gescoord. Ook de mannen van Lorre kwamen verdacht vaak terug toen ze hadden ontdekt dat hier een flinke snoepzak lag. ‘Allemaal omdat jij zou komen!’ had Thesau I in wording erover gezegd.

 

Voor ik het wist was het overleg alweer klaar want de Consu in wording en Thesau I in wording waren teruggekeerd naar het hok. Omdat de Consu ook al flink aan het snacken was van de snoepzak merkte ik op dat zijn training voor het 100 kilo diner vast al was begonnen. Binnen enkele tellen had hij de grote pot proteïne tevoorschijn getoverd die de huidige Inventaris onlangs ook al aan me had geshowd. ‘Dit werkt echt geweldig, al zit ik al lang en breed over het streefgewicht!’ zei hij vrolijk.

Ik keek hem vast even raar aan want zo 100 kilo zag hij er nou niet uit. Dat is dan zeker spier? ‘Goed geantwoord!’ zei hij vrolijk mét een soepele knipoog. Ook de Inventaris bleek er al op te zitten ondanks dat hij er ook niet uitziet alsof hij 100 kilo weegt.

Kortom, deze Bestuurders in wording moet je niet onderschatten want achter de schermen staan ze al klaar om de andere Corpora keihard in te maken op het 100 kilo diner!

Kort daarna stapte de huidige Inventaris binnen en geloof het of niet… Hij had wéér die gele trui aan! Overigens vond ik het maar wat leuk om hem nog even te zien dus ik vloog vrolijk zijn kant op om hem te begroeten. (En dat was wederzijds kon ik merken) ‘Sabine!!!! Je bent er weer!!! Heb je het al gezien?’ aldus de Inventaris.

Hij had het ontwerp dat ik voor hem had gemaakt met trots bij zijn bureau gehangen.

Al snel leverde dit hilarische situaties op want Thesau I in wording wilde zijn schatkist (ik) niet zomaar kwijt aan de Inventaris die even anderhalf uur te laat binnen kwam wandelen. ‘Ik ben verliefd op Sabine en ik heb het al helemaal gemaakt!’ aldus Thesau I in wording.

‘Jij hebt het al helemaal gemaakt? Heb jij het hele jaar al dingen met Sabine beleefd? Heb jij al met haar geborreld? Heb jij al met haar geplat? Heb jij al een eigen ontwerp gekregen? Nee! Als er iemand is die verliefd is op Sabine dan ben ik dat. Jij kent haar pas net!’ aldus de Inventaris.

Maar ja, toen kwamen de gradaties weer aan de orde. ‘Ik ben een 2 geworden toch?’ aldus de Inventaris. Nee, Thesau I is het geworden…

‘Hoezo?! Je wil toch een echte man? Niet zo’n ventje?!’ en die tekst kwam uit de mond van Thesau I in wording die ik anders ook nog niet direct op het 100 kilo diner zie staan. Ik legde dus uit dat Thesau I iets had gedaan waar ik een nogal flinke zwakte voor heb. De dingen die de Inventaris opsomde… Hilarisch! ‘Moet ik naakt gaan?’ Nee, zo ingewikkeld ligt het niet eens joh! Je hoeft maar een klein dingetje aan te passen… Thesau I in wording heeft soms een billboard nodig om iets aan hem duidelijk te krijgen, maar dit had hij wel vrij snel door. ‘Het knoopje!’ zei hij dan ook.

De timing was zwaar beroerd maar natuurlijk kwam de huidige Thesau I nu binnengewandeld.

‘Heb je met hem geregeld?’ vroeg Thesau I in wording.

Nee… ‘Maar wil je dat? Hij wil het duidelijk wel… Kijk hem eens lachen! En hij staat ook nog eens heel dichtbij je!’ aldus Thesau I in wording.

Dit zijn onderwerpen waar ik nu niet inhoudelijk op in ga Thesau I in wording…. Hij is een 2 en dit is hoe hij dat heeft gepresteerd. ‘Kerstsokken?’ voegde Thesau I er aan toe aangezien hij een groot deel had gemist. Heb jij nou nog die OWee sokken niet?!

Enerzijds moest ik heel hard lachen want timing is nu eenmaal alles. Maar anderzijds zou dat weer een verkeerde indruk geven dus ik liet het maar zo en ik pakte nog een snoepje.

 

In de afwezigheid van de President, Thesau I en Consumabel in wording had ik met de harde kern nog een paar selfies geschoten aangezien er op dit ogenblik nog wat geïmproviseerde achtergronden op de computerschermen stonden. Om Thesau I in wording dwars te zitten had de Inventaris in wording de foto van de harde kern op de achtergrond van de Thesau I computer gezet. ‘Mooi, nu heb ik jou op mijn achtergrond! Maar… Ik sta er zelf helemaal niet op…’ aldus Thesau I in wording.

‘Dat was precies de bedoeling’ aldus de Inventaris in wording.

Nu ben ik de matigste niet dus ik stelde voor om nog een reeks selfies te maken. De Consumabel in wording wilde die foto’s wel maken aangezien hij het langste is.

 

Een grote gezelligheid hier op het Bestuurshok en het werd nog gekker toen Thesau I in wording had bedacht een serenade aan mij te geven. (Hij heeft duidelijk GEEN talent voor het uitkiezen van Verwijsliedjes…) Al gauw wist ik de sfeer weer te verpesten aangezien ik de Verwijsliedjes van Thesau I en van de Inventaris wilde horen. Zo’n 90% van de Verwijsliedjes van het Bestuur zijn gemaakt door The Weeknd.

Het liedje van de Inventaris leverde veel reacties op aangezien de tekst in het eerste couplet vrij… ‘raak’ te noemen is. Overigens heeft de tekst in een Verwijsliedje zelden iets te maken met het gevoel dat het liedje me geeft. Dus de tekst was wat mij betreft ook volledig irrelevant, maar daar dacht Thesau I in wording natuurlijk anders over.

Nu had ik de gradaties al even benoemd. Vooral veel 2,5’jes hier binnen het Bestuur en daarover had de President in wording gezegd dat ik de gradatie 2,5 best snel weggeef. Tja, hier op de Zaak lopen gewoonweg veel mannen van het type 2,5. Er zitten zeker een aantal 2’s bij en ook meer dan genoeg 3’s. 1’s zie je hier zelden maar 1,5’jes komen wel voor.

 

Ik merkte dat het uit eindelijk vrij druk werd voor de Bestuurders dus het was tijd voor mij om verder te gaan. Tijdens de OWee zouden we elkaar zeker nog wel gaan zien en ook daarna nog! Ik begon met afscheid bij mijn grote vrienden Inventaris en Thesau I door hen een knuffel te geven. ‘Weet je Sabine, ik heb vrede met die 2,5. Als ik bedenk dat je een ontwerp voor mij hebt gemaakt en ik een onvergetelijke indruk op je heb gemaakt dan hoef ik helemaal geen 2 te worden. We hebben echt veel leuks beleefd samen en dat is veel beter dan die 2!’ aldus de Inventaris. Ik had je onderschat aan het begin van het jaar en dat is me duur komen te staan… maar ik ben wel heel erg blij dat het jaar is gelopen zoals het is gelopen. Ik heb een ontzettend leuk jaar met jou gehad en zonder jou was het lang niet zo avontuurlijk geweest!

Thesau I is altijd al een man van weinig woorden geweest en dat was nu niet anders.

Vervolgens langs de Secretaris in wording die me al zei dat ik snel naar haar moest gaan mailen voor de volgende afspraak. De Inventaris in wording had geen al te lekkere eerste indruk op me gemaakt maar na dit bezoek zou ik hem eigenlijk al meteen kunnen upgraden naar de gradatie 8. Ik ben jou sinds dat eerste bezoek al erg graag gaan mogen dus jij mag zeker blijven!

De Consumabel in wording volgde. Ik vind jou erg leuk maar ik realiseer me maar al te goed dat jij een Snackdonaldsje bent en dat is nou niet helemaal het CV waar ik een target op zou plaatsen. Je blijft dus een 2,5 maar wel een aantrekkelijke met een leuk karakter.

Thesau I in wording verbaasde me wederom. Door alle gesproken berichten die hij had gegeven leek het me voor de hand liggend dat ik echt een stevige knuffel van hem zou krijgen… Dat viel me toch behoorlijk tegen. Je bent gewoon een gevalletje showmaster! Je houdt je 2,5 maar ik twijfel wel met een andere gradatie. (Ik moet je ID maar eens checken want ik geloof eigenlijk helemaal niet dat jij een ‘95 kind bent)

Daarna was de President in wording aan de beurt en wederom kreeg ik zo’n fijne knuffel van hem. Hij is mijn favoriet en daarom had ik hem nog niet gegradeerd. Ik vind het nog steeds erg lastig… maar ik zal toch een gradatie moeten geven. Ik zeg voor nu een 2,5 omdat ik een 2 zelden rechtstreeks toeken… Maar hij neigt wel meer richting de 2. Hetzelfde geldt overigens ook voor Thesau II in wording. Daar kon ik nu natuurlijk geen afscheid van nemen, want die was hier niet… Hij heeft dus ook een upgrade gemaakt naar 2,5 en ik sluit niet uit dat er nog een bijstelling zal volgen.

Tenslotte nam ik afscheid van de Archivaris in wording. Een lieve enthousiaste meid waar ik ook zeker nog het nodige mee te maken zal gaan krijgen rond Kriminele! En ja, de harde kern natuurlijk! Ik vond dit een superleuke eerste kennismaking!

 

Het Best Case Scenario! (20 augustus)

Ik was chagrijnig…. De OWee had nog nooit zo dood gevoeld. Er waren maar drie vlaggen in de stad te vinden, ik zag nergens OWee lopers in de OWee shirts rijden… Dan was ik ook nog eens lelijk aangekeken door een of ander michelinmannetje van een vereniging waar ik duidelijk nooit kwam, anders had ik wel geweten wat zijn bretels moesten voorstellen. Kortom, ik was niet bepaald in een goede bui. Ik ga er niet geheimzinnig over doen dat ik het niet eens ben met de koers die de algemene OWee organisatie sinds 2018 vaart. Alle soorten deelnemers op een hoop gooien en dan maar hopen dat het werkt is wat mij betreft een heel slechte zet geweest die de traditionele OWee, die altijd mijn hoogtepunt van het jaar was, de das om heeft gedaan. Het bijzondere karakter dat de OWee altijd had is hierdoor behoorlijk verloren gegaan.

Ik had de infomarktdag al overgeslagen want hoewel het karakter verloren is gegaan was er op de foto’s al heel duidelijk te zien dat er nauwelijks een ronde te maken viel. Wel had ik nog even overwogen om naar de DSC Lounge te gaan aangezien dat er erg leuk uitzag.

Op dinsdag had ik mijn Fotografie Observatie Ronde gelopen en hoewel ik nog even langs de Toko zou gaan had ik daar eigenlijk al geen energie meer voor aangezien alle elementen die me ooit energie gaven in de OWee nu verloren waren. Ik besloot dus naar huis te gaan om daar even een uurtje te kunnen chagrijnen. Na dat uurtje moest ik wel weer op de been want ik had immers aan DSC OWee beloofd dat ik er zou zijn! Dan wilde ik mijn chagrijnige bui wel kwijt zijn dus de pauze werd goed benut.

Na dat uurtje kon ik er weer helemaal tegen en wandelde ik richting de Zaak. Alsof het zo moest zijn kwam ik de President en Klusser/Intern van de OWee tegen die nog even bezig waren met de laatste puntjes op de i. ‘Hee Sabine! Ik heb begrepen dat er heel veel groepjes zijn die staan te trappelen voor een rondleiding!’ aldus Klusser/Intern.

Goed om te horen, gaan we doen! Ik moet wel mijn zwembroek nog even hebben! ‘Oh ja, dat is ook zo. Gaan we even regelen!’ vervolgde hij.

We gingen naar binnen en daar kon je met geen mogelijkheid om alles heen. Op het groter dan ooit terras stond een DJ booth in een mooie driehoekige vorm. Op dit ogenblik draaiden er een aantal jongens uit mijn favoriete Groningen!

Binnen was het een drukte van belang. Hier stonden namelijk alle kraampjes van Zaak vol Smaak. Zo kon je bij de FiCo lekker decadent doen met oesters en champagne, bij de ijsclub kon je een lekker ijsje scoren en zo waren er nog vele OV’tjes en een enkele commissie te vinden waar je iets lekkers kon scoren. Terwijl ik wachtte op mijn zwembroek kwam de Jongste naar me toe die maar wat benieuwd was naar wat ik van Zaak vol Smaak vond. ‘Ga straks ook vooral muntjes halen en lekkers scoren!’ zei ze vol enthousiasme. Ik ga zeker even rondkijken om te zien wat er allemaal speelt! Het ziet er echt heel erg leuk uit! Ik kreeg mijn zwembroek van de Thesau en kort daarna kwam Design en Promo naar me toe met de vraag of ik een groep mee wilde nemen voor de rondleiding. Nu was ik van plan geweest om eerst even een rondje solo te lopen zodat ik kon bedenken welke route het meest voor de hand lag. Maar oké, ik had al gezien dat Kandidaat Senaat het diepe in ging en hetzelfde geldt voor het Bestuur in wording… Dus dit kan ik.

Ik wist een enkel geïnteresseerd meisje tijdelijk aan een grote OWee groep te koppelen dus ik begon in de voorzaal met de welbekende prachtige prenten op het dak en niet te vergeten, vroeger WAS dit Sociëteit Phoenix. Meer dan de Voorzaal was er niet.

Ik lichtte zo goed en kwaad als het mogelijk was toe waar de schilderingen in het trappenhuis vandaan kwamen.

Door naar het dakterras. Even op de radio wijzen, uitleggen waarom het heet zoals het heet, vertellen over de Phoenix die hier staat en over de oplossing die is gevonden om hem toch over het spoor te kunnen laten waken.

In de bieb konden we niet echt naar binnen omdat hier de inschrijvingen gaande waren maar vanaf het plekje waar we stonden kon ik toch iets vertellen, inclusief het verhaal van de Minervaanse vis.

Door naar de Sherrywagen. Waarom het zo heet en wat er precies met Bloemen Bertha is verteld voordat we op de Vide gingen staan. Uiteraard heb ik niet het HELE mos uitgelegd maar ik moest toch wel even delen wat je mag doen als je hier 9e jaars bent. (Al zouden mijn bezoeksjaren als ledenjaren tellen zou ik dat nu dus mogen doen…)

Door naar mijn lievelingsruimte… Eh hallo! Terwijl ik druk aan het vertellen was kwamen de President in wording en de Consumabel in wording ons voorbij en ze begroetten me enthousiast. Toen ik vervolgens de Senaatskamer in stapte kwam in tussen het gehele Bestuur in wording terecht aangezien zij hier munten zaten te tellen. Interessante locatie wel maar goed…

Ik wilde mijn groepje dolgraag laten weten hoeveel ik over deze kamer weet dus vol goede moed begon ik. Maar ja, Thesau I in wording had in zijn oortje al horen fluisteren ‘Lights, Camera and….. ACTION!’ want onze showmaster was weer eens op dreef. Ik probeerde iets te vertellen en elke keer ging hij er doorheen. ‘Weten jullie eigenlijk wel WIE jullie rondleider is?’ terwijl ik kort probeerde uit te leggen wie deze mensen in het blauw waren. ‘Is dat niet ontzettend zwaar?’ vroeg een OWee loper. De arme jongen kreeg niet echt antwoord op zijn vraag want Thesau I in wording liet het groepje al weer vol passie blijken dat hij hopeloos verliefd op me is.

Oké, zo kan ik toch met geen mogelijkheid uitleggen wat hier allemaal te vertellen is? Ik had maar een optie. Thesau I in wording, dit vind ik nou zo’n 3 actie van je!

Ik meende er natuurlijk niets van, maar dit was de enige manier om hem even wat langer dan vijf tellen stil te houden zodat ik het OWee groepje kon vertellen over Harry en zijn harnas evenals de lijsten van de Senaat (en wat het Bestuur ermee KAN doen als Senaat te lang wacht met het bijschrijven.) ‘Maar hebben jullie geen eigen kamer dan?’ vroeg een andere OWee loper. Zij hebben ook een eigen kamer maar daar mag niemand komen, behalve zijzelf. Omdat ze de hele dag bezig zijn met organiseren willen ze ook wel eens een moment pauze waarin ze echt niet gestoord worden. Daarom is hun kamer verboden terrein voor ieder ander. Ik zal het zo wel aanwijzen.

Ik nam mijn groepje weer mee en ik hoorde Thesau I in wording nog opmerken dat ik zijn hart nu had gebroken.

Als je me gewoon had laten vertellen dan had ik dat niet hoeven zeggen. Ik meende er, nogmaals, helemaal niets van… Maar anders zou het groepje vanuit verveling weggelopen zijn.

Nadat ik de Bestuurskamer had aangewezen evenals het gouden plintje dat je nooit mag overschrijden zocht ik naar de trap. Ik wist namelijk dat hier érgens een ‘geheime’ trap moest zijn die zo naar de eetzaal zou leiden. Vorig jaar heb ik me tijdens de rondleidingen rotgezocht naar die trap maar nu had ik hem in 1x.

We kwamen uit achter het buffet waarna we door konden naar de Eetzaal. Ook in de Eetzaal was veel te vertellen en bovendien was de Big Band bijna klaar voor de show. Matthijs de dirigent kwam direct naar me toe om me te begroeten en ook een aantal andere leden van de Big Band keken me analyserend aan. Hier kon ik ook wel weer iets gaan verwachten…

Ik loodste het groepje door de Achterzaal en de Middenzaal en uit eindelijk kwamen we uit waar we waren begonnen. De Voorzaal. Ik wees de wc aan aangezien twee meiden een dringende pitstop moesten maken en het meisje dat op eigen initiatief was gekomen wilde heel graag meer aan de weet komen over het leven hier. Nou, ik kon haar heel wat overtuigende dingen vertellen maar of ze zich uit eindelijk ingeschreven heeft weet ik niet.

Ik was mijn stem al bijna kwijt dus ik besloot om even uit de drukte te gaan… Waar zou ik bekende mensen treffen? In de Senaatskamer!

Thesau I in wording en de President in wording waren weg maar de anderen waren er nog.

‘Jij weet echt ontzettend veel over deze ruimte!’ merkte de Secretaris in wording op.

Klopt, dit is mijn lievelingsplek dus ik heb daardoor vele bijzondere verhalen meegekregen.

Maar wat doen jullie hier eigenlijk? Het is een rare plek voor Bestuur. ‘We zijn de munten aan het tellen! Dat was natuurlijk een ideaal taakje voor het Bestuur in wording…’ merkte Thesau II in wording met de nodige scepsis in zijn stem op.

Overigens was er natuurlijk wel weer wat leuks van te maken en zeker nu ik er was! Ik zag het boekje over Ceremonieel liggen dus ik zocht mijn eigen aandeel in het boekje op. Kijk, dit is het bewijs dat mijn band met het Bestuur iets heel bijzonders is! Zonder het te weten ben ik in dit boekje beland! Voordat Thesau II in wording een blik op de foto had kunnen werpen had de Secretaris in wording het boekje in handen want… Hier stond ook veel in over het Phoenixlied en dat lied moeten de Bestuurders van binnen en buiten kennen!

Als ik vannacht naast je bed zou staan en ik maak je wakker zou je het van begin tot eind moeten kunnen zingen. Zei ik er dan ook over tegen de Secretaris in wording. ‘Dat is inderdaad wel hoe het zit ja.’ Aldus haar.

De Inventaris, Consu en Thesau II in wording lieten wel even horen dat zij het lied volledig kenden.

‘Maar wie vind je nou het leukst van onze groep?’ vroeg de Secretaris in wording aan mij.

Ik verklapte dus dat ik op mijn persoonlijke Facebook iets had geschreven over deze kwestie. Thesau I in wording is wel echt een groot fan maar zelf neig ik toch meer naar de President of de Consumabel in wording. Overigens had ik ook al snel door dat de Consumabel in wording wel een beetje Snackdonalds is. ‘Dat is voor hem een compliment…’ merkte de Secretaris in wording lachend op.

De Consu in wording leek er ook totaal niet mee te zitten… Sterker nog… Hij zei lachend ‘Ik ben het daar wel mee eens!’

Zo vrij als een vuurvogel. Kijk ernaar, geniet er van… Maar brand je er niet aan!

‘Onze P is wel meer een gentleman, daar heb je wel een betere keuze aan’ aldus de Secretaris in wording.

Ik had het boekje over Ceremonieel weer terug dus nu kon ik Thesau II in wording laten zien waar ik stond. ‘Oh, ja die ken ik nog wel! Leuk!’ zei hij daarover.

Weldra werd het steeds stiller in de kamer want Thesau II in wording verdween en kort daarna verdween de Consu in wording ook. De harde kern bleef weer over! Maar toen de Inventaris in wording gebeld werd waren het alleen nog de vrouwen.

‘Lekker dan, laten ze ons ermee zitten… ‘ mopperde de Archivaris in wording.

‘Ik ga zo wel even koffie halen!’ stelde de Secretaris in wording voor.

Overigens waren de munten al bijna op dus het telwerk was bijna voorbij. ‘Nou Sab, ga vooral lekker rondkijken! Noemen mensen je eigenlijk wel eens Sab?’ Aldus de Secretaris in wording.

Ja, zo word ik door veel mensen genoemd dus daar zal ik wel op reageren. ‘Oké Sab, we zien elkaar!’ aldus de Secretaris in wording.

Ik keek even uit vanaf de Vide. Mensen kijken is het leukste wat er is.

Ik realiseerde me vervolgens dat er ook nog een balkon op het Dakterras was dus daar ging ik ook even heen.

Vanaf dat punt herkende ik een aantal mensen van de OWee en ook een aantal andere mensen stond mijn kant op te zwaaien dus ik besloot even naar beneden te lopen.

Het was lastig maar nog werkbaar om naar de DJ booth te komen.

‘Vind je het leuk? Hoe vind je het Rising Phoenix Festival?’ aldus Acts & Planning.

Het is echt de perfecte balans! Superleuk! Heel erg goed gelukt!

Het was Acts & Planning die op het idee kwam om even een paar leuke foto’s te maken en een van de jongens uit Groningen wilde de foto wel maken. Vervolgens poseerden er ook nog wat jongens vrolijk op de foto.

Het was hier een grote gezelligheid maar toen Acts & Planning me vroeg of ik al bij de Big Band was geweest realiseerde ik me dat ik naar de Eetzaal moest. ‘Ze kijken heel erg uit naar je komst! Ze zijn nu al aan het spelen!’ aldus haar.

Shit, straks is de show al voorbij!! Ik zal maar gauw die kant op gaan dan! ‘Superleuk! We zien je straks nog wel!’ aldus haar.

 

Het was dus nog wel even een kunst om weer in de Voorzaal aan te komen maar het lukte. Aangezien ik de geheime trap nu had gevonden was het een eitje om de drukte van Zaak vol Smaak te omzeilen en soepeltjes in de Eetzaal uit te komen. Het was stil… Misschien zijn ze nog niet begonnen?

Ik trok ergens een stoel vandaan aangezien ik vorig jaar al had gemerkt dat de enige andere veilige plek naast de Vide een zitplek is. Vorig jaar stond de Big Band in de Achterzaal dus toen had ik ze mooi vanaf de Vide kunnen bekijken (TOTDAT de Manager me had gezien en erop stond dat ik naar beneden zou komen… Omdat hij me anders nog wel van boven zou komen halen.) en daarna kon ik het vanaf een veilig plekje op de bank bekijken. Tuurlijk, er zouden op dat plekje ook wel wat dingen gaan gebeuren… maar het grootste gedeelte van de show had ik toch vooral foto’s kunnen maken.

Toen de Big Band begon met spelen appte ik een foto naar huis en mijn moeder wist al meteen hoe laat het was. ‘Hebben ze je alweer in de show meegesleept?’ vroeg ze.

Zonder meteen al te opvallend rond te kijken had ik al gezien dat het Managerduo met elkaar aan het smoezen was en ze keken wel verdacht vaak mijn kant uit. Ik weet nog niet wanneer… Maar er GAAT iets komen tijdens deze show.

Ik herkende het nummer dat de voormalig Manager vorig jaar had gedaan. De zanger die hem nu deed ging er niet bij liggen, maar hij wist wel aardig in de juiste stijl te blijven.

Er waren leuke liedjes en een paar kolderieke acties die typisch Big Band zijn. Een gast leek mij te willen uitdagen om een biertje bij hem te komen halen. (Ik heb het gevoel dat ik hem wel ergens van ken maar door die snor kan ik niet plaatsen waarvan…) Een ander meisje trapte in zijn val en werd uitgedaagd om te adten. Het meisje huppelde er vrolijk vandoor met het biertje.

Ja ik moest lachen, maar toen het volgende nummer aangekondigd werd voelde ik al hangen dat ik niet te hard mocht lachen. Ik had het zelfs nog in het OWee verslag van vorig jaar gezet maar toch was ik het vergeten… De betekenis van het liedje ‘Just a Gigolo’

De huidige 1e Manager die vorig jaar nog 2e Manager was ging dit liedje weer doen en toen voelde ik al aan dat dit het moment zou worden waarvan ik wist dat het er zou gaan komen.

Matthijs probeerde nog een andere vrijwilliger te vinden maar dat ging niet gebeuren. ‘Ben je er klaar voor?’ vroeg de 1e Manager aan mij. Al had Matthijs een leger meisjes neergezet… Dan nog was het de stille fotografe op het stoeltje geweest…

Vorig jaar was het al een hele indrukwekkende show rondom dit nummer geweest maar de 1e Manager ging nu nog een stap verder. Had hij zijn jasje en hemd in 2018 nog aan, nu was dat dus niet zo. Wat zal ik zeggen… ‘Just a Gigolo’ zal ik nu echt nooit meer vergeten!!!

Na dit zwoele nummer was het al tijd voor het laatste nummer. Met de beroemde drumsolo werd er knallend afgesloten.

Na afloop moest ik toch even naar Matthijs want dit was wel heel snel afgelopen! ‘We zouden nu eigenlijk pas beginnen maar we moesten opeens eerder beginnen…’ verklaarde hij.

Jammer… Heel jammer! Ik had de halve show gemist!

 

Lang kon ik niet staan treuren want de Secretaris en Inventaris in wording kwamen even in de Eetzaal kijken. ‘Hee Sab!’ aldus de Secretaris in wording. Ik vertelde haar over het Big Band avontuur terwijl de Inventaris in wording nieuwsgierig naar de ergometer van Laga stond te kijken. ‘Dat wil ik ook eens doen!’ besloot hij.

Kortom, even later stond ik met zijn sleutelbos en mobiel in handen terwijl hij in pak en al op de ergometer ging. Volgens mij deed hij het best goed!

Via dezelfde sluiproute ging ik terug naar boven zodat ik vanaf de Vide nog wat foto’s kon maken en weer even kon genieten van het mensenkijken. Toen het geheel zich naar buiten verplaatste ging ik weer richting Dakterras. Toen ik het balkon op stapte werd er letterlijk vanuit alle hoeken van het groter dan ooit terras voor me gejuicht. Vorig jaar schreef ik al ‘Wat nou Corpsfan passé’ en nu kan ik dat wederom schrijven. Wat was dit gaaf! Een gast gebaarde beneden dat ik moest wuiven als een koningin en een andere gast wilde heel graag met me praten dus hij gebaarde dat ik naar beneden moest komen. Ook de OWeeërs die beneden stonden zwaaiden heel vrolijk naar me. Ik kon maar een ding doen… Foto’s maken!

Terwijl ik druk bezig was met sfeerbeelden schieten was Thesau II in wording naar het balkon gekomen en hij poseerde ook even vrolijk voor mijn cameralens. Dit was ook meteen een leuke kans om elkaar even wat beter te leren kennen dus er groeide ook nog een heel leuk gesprek uit. Even later hoorde ik opeens ‘Hee Sab! Kom eens!’ en dat kon natuurlijk alleen maar de Secretaris in wording geweest zijn. ‘Ze willen je dolgraag een paar vragen stellen!’ aldus de Secretaris in wording terwijl ze wees op het duo dat radio aan het maken was.

 

Het Houten Huis was afgekeurd door de brandweer aangezien het niet brandveilig was. Ik heb het Houten Huis dus in opbouw gezien, ik heb het helemaal af gezien en ik heb het tenslotte ook nog eens gezien op een wijze die voor de brandweer ook akkoord was en op die wijze zou ik nu een kort interview met de vrolijke Leden krijgen die nu zendtijd hadden.

Ik moet zeggen dat de apparatuur zeker een flinke upgrade heeft gekregen! Dit is tenminste radio maken! Wauw!

Onder het praten kwam Thesau II in wording al voorbij want die moest weer wat gaan doen dus hij zwaaide nog even vrolijk naar me.

Na het radio interview ging ik terug naar het geweldige uitzicht waar ik even later Acts & Planning en de Jongste tegenkwam. Hierdoor heb ik het ook nog voor elkaar gekregen om de Instastory van de Jongste te halen!

Het was duidelijk dat Acts & Planning helemaal in haar element was. Volledig te begrijpen aangezien het geweldig is hoe jouw harde werk nu werkelijkheid is geworden en geweldig is gelukt! Prachtig weer, goede sfeer, goede DJ.

Ik polste even wie er nu draaide en dat bleek niemand minder dan Kav Verhouzer te zijn. Ik zou hem al eens gezien kunnen hebben als ik iets langer op het Lustrum van Quintus had kunnen blijven, maar nu kon ik alsnog van zijn hitjes genieten.

Het liedje dat het vooral goed deed bij mij was de mix van Intoxicated. Dat is weliswaar een Verwijsliedje uit Maastricht maar ik kan je vertellen dat alle elementen die nu KONDEN bestaan volledig klopten met de timing en daar ga ik altijd ontzettend goed op.

Ik had hier eindeloos kunnen blijven rondhangen als het niet opeens hartstikke druk werd op het balkon. Ik kon op termijn niet veel verder opzij maar toch moest ik de ellebogen en drankjes proberen te ontwijken. Goed, terug naar de Vide dan maar?

 

Erg ver zou ik daar overigens ook niet komen omdat een aantrekkelijke verschijning in de vorm van de President in wording net bezig was om de Vide af te ronden. ‘Ja, ik ben het aan het afsluiten. Het is wel weer mooi geweest!’ zei hij erover.

Een paar meiden probeerde nog door de deur die richting Sherrywagen leidt te gaan maar erg ver kwamen ze niet. De President in wording en ik gebaarden gelijktijdig ‘nee, hier kun je niet doorheen’

Ik stond nog een beetje onzin te lullen en uit eindelijk besloot ik dat het beter was om het maar gewoon af te ronden. Ik gaf de President in wording een knuffel en ik kreeg weer zo’n fijne knuffel van hem terug. Die knuffels van hem zijn écht heel erg fijn!!!

Vervolgens liep ik nog een laatste ronde. In de Eetzaal ontdekte ik de Kandidaat President Senaat die benieuwd was hoe ik het had gehad en of het er nog van gekomen was om een rondleiding te geven. Tot mijn grote verbazing waren alle tafels opgezet en gedekt. Geen DSDH vandaag? Jammer!

Het was duidelijk dat de overgangsfase tussen festival en feest was ingezet. (In de tussenfase konden de Nuldejaars komen eten.) Kramen werden afgebroken, deuren afgesloten…

Terwijl ik stond te overdenken werd ik plots op mijn schouder getikt door Design en Promo. ‘Superbedankt dat je die groep mee wilde nemen! Je hebt ons echt gered!’ aldus haar. Ik vond het heel erg leuk om te doen. Dit is ook ontzettend goed gelukt! ‘Leuk om te horen!’ zei ze vrolijk.

Kort daarna ging ik er wel vandoor aangezien ik nog twee dagen Pieken voor de boeg had.

Beneden kwam ik de OWee President tegen die ik nog even een dikke knuffel gaf en bedankte voor vandaag.

 

Ik heb het heel erg leuk gehad op het allereerste Rising Phoenix Festival ooit. Met klinkende namen als de Hofnar en Kav Verhouzer kun je natuurlijk niet fout gaan. Ook het concept Zaak vol Smaak blijf ik heel erg leuk vinden. Ik heb wel wat puntjes gezien die het festival NOG beter zouden kunnen maken dan hoe het nu al was. Maar dat is logisch met een nieuw concept. Er is lef voor nodig om iets helemaal nieuws te verzinnen en de generaties die erop volgen kunnen het concept verder gaan uitwerken. Ik geloof ontzettend in een DSC OWee festival dus ik wil volgend jaar zeker met de nieuwe OWee groep gaan meedenken hoe we het festival NOG beter kunnen krijgen dan hoe het nu al was. Ik ben in ieder geval heel erg blij dat ik deze eerste editie van het Rising Phoenix Festival heb kunnen meepakken!

Sowieso niets dan lovende woorden voor de OWeegroep van dit jaar. Allemaal super gemotiveerde maar ook hele enthousiaste mensen die deze week tot een groot succes hebben gemaakt maar ook de aanloop naar de OWee een ontzettend leuke periode hebben neergezet.

Jammer dat het nu alweer voorbij is!

 

Ook jammer dat het jaar met Senaat 18-19 erop zit. Het was een jaar met vele avonturen en vele bijzondere momenten. De fotoshoot in de Senaatskamer was absoluut een van mijn favorieten maar eerlijk is eerlijk, zodra we eenmaal in de flow zaten was ELK bezoek een groot succes!

Bestuur 18-19 ga ik ontzettend missen. Ze hebben de band tussen Bestuur en mij nog hechter weten te maken dan dat die ooit is geweest. Wat hebben we toch veel beleefd! Het broodje dat door een meeuw werd opgetaasd toen we tegen het eind van de Plat al binnen waren maar dat broodje waren vergeten… Of natuurlijk het feit dat ik de Inventaris een Bestuursblauwe knieschrijf heb gegeven tijdens de borrel omdat hij dusdanig beledigd was over het grapje van de Secretaris en mij.

Ja, het was een geweldig jaar! Gelukkig hebben we de verslagen en foto’s nog om op terug te kijken.

Maar waar een groep gaat… daar keert ook een nieuwe groep terug. Ik heb er ontzettend veel zin in om samen te mogen werken met de nieuwe President Senaat en die groep beter te leren kennen.

Met het nieuwe Bestuur is er nu al een heuse harde kern gevormd en ik voel nu al dat er weer ontzettend veel geweldige avonturen in de lucht hangen.

Ik heb er heel veel zin in om mijn 2e Lustrum als Corpsfan met deze groep te mogen gaan beleven! Laat maar komen!!!

​

​