Het RSC

Gezien de fusie sinds 1-8-2017 is er een nieuwe pagina. Deze vind je door op -> RSC/RVSV te drukken

 

2014

Dit jaar zou ik voor het eerst een bezoek brengen aan het RSC.

Mijn groeiende bekendheid binnen de Algemene Senaten Vergadering, met dank aan DSC, zorgde ervoor dat ik nu makkelijker contact kon opnemen met andere Corpora.

Zo werden LSV Minerva en A.S.C./A.V.S.V. een succes en toonde zelfs Vindicat zich bereid om spullen te geven. (Helaas is Post NL vervelend en heb ik nu NOG die almanak van Vindicat niet)

 

Het enige Corps dat ik nog niet had gecontact was het RSC, maar daar kwam in juni verandering in.

De Secretaris van het College stuurde me een zeer enthousiaste mail terug waarin hij aangaf dat ik van harte welkom was om langs te komen en dat het RSC zeker niet in mijn collectie mocht ontbreken.

Ook liet hij me weten dat hij van me had gehoord via DSC. ''Ze zijn ook behoorlijk fan van jou!''

 

In augustus was het dan eindelijk zo ver. Mijn bezoek aan 'Hermes' stond op 'Piekweken woensdag' op de planning.

Het is een bijzonder pand, waarbij ik nog altijd geen voordeur heb kunnen ontdekken.

Gelukkig waren de leden keihard aan het klussen en stond alles open.

Ik wist dus wel binnen te komen.

Maar binnenkomen is 1.... Je contactpersoon vinden is iets heel anders.

Ik vroeg de leden naar mijn contactpersoon en ze keken me aan of ik naar Prins Pieter Christiaan had gevraagd.

WIE?! klonk er in koor.

De Secretaris van het College! Zei er een, nadat ik voor de 3e keer de naam had herhaald.

Hij liep met me mee naar boven en zette me voor een random deur neer.

''Hier zal hij wel zitten''

Verderop in die gang stond een heer te telefoneren en die zag me een beetje verloren naar de deur kijken.

Wie zoek je? vroeg hij.

Ja, mijn contactpersoon!

Ah, die zit hier!

Dus heer lid had me mooi voor de verkeerde deur geparkeerd.

 

In de kamer verderop zat het College keihard te werken.

Ik stak mijn hoofd langs de deur en mijn contactpersoon zei meteen ''Ha Sabine! Welkom! Leuk dat je er bent!''

Sommige mensen zijn echt heel goed in gezichten! Vond het zo knap dat hij me meteen herkende! (Goeie gezichtenkennis... Kun je van mij echter niet zeggen)

Als een tornado ging mijn contactpersoon door de ruimte.

Hier heb ik de Almanak van dit jaar.

Wil je de editie met het logo van het eeuwfeest of wil je de editie met het gewone logo?

Ja die met het logo van het eeuwfeest natuurlijk!

 

Vervolgens ging mijn contactpersoon als slidende tornado verder het pand in.

Hier is de commissie waar ze al het mooie promotiemateriaal maken.

Uit handen van deze heren kreeg ik een shirt van RSC (trots en zeer vereerd als dame zijnde), een petje en de zonnebril.

 

Vervolgens gingen we door naar de RVSV (Daar gewoon 'RV' genoemd) om te kijken wat zij voor mij beschikbaar hadden.

''Wat hebben jullie voor de Corpsfan?''

Overal werd wel iets vandaan geplukt.

Een poster, een pen, een aansteker en ook een petje.

 

Vervolgens gingen we terug van het stukje Mimosa naar het grootse Hermes.

Hier is de Bikini, hier zat vroeger het andere deel van het College, die beheer hebben over het pand, hier zie je de keuken, dit is de bistro...

Gedurende deze turbo-toer door Hermes troffen we ook de opvolger van mijn contactpersoon.

''Hij gaat ervoor zorgen dat volgend jaar ook helemaal goed gaat komen!'' zei mijn contactpersoon enthousiast. (Ik kan niet geloven hoeveel energie er in die man zit! Na twee keer trap op en trap af was ik vrijwel buiten adem... Hij ging vrolijk door!)

Tijdens de toer vonden we ook nog oudere uitgaven van de Almanak. 

Ook vond mijn contactpersoon de speciale uitgave van de 100e Almanak.

Hij zei daarop dat ik de andere 100e Almanak beter hier kon laten.

Nou, ik ben blij dat ik dat niet gedaan heb, want dan had ik mijn Almanak met het logo van het eeuwfeest ingeruild voor een 'gewone' in een prachtige kist.

Nu heb ik het allebei! (Soms moet je niet willen kiezen, NEEM HET GEWOON ALLEBEI!)

Tot slot moest er ook nog wel een inzending komen voor de fotostrijd.

 

Het is tenslotte traditie geworden bij DSC om foto's te maken.

USC wilde daar ook wel aan mee doen, wat DSC als uitdaging opvatte om het beter te doen.

Tja, maar je moet het RSC ook niet aan de kant schuiven.

Mijn contactpersoon liep naar de grote ruimte (where the magic happens) en riep alle klussende mannen op om mee te helpen.

DSC en USC tilden me beiden met behulp van een stoel op.

''Dat kunnen wij beter!'' zeiden de mannen.

Mijn contactpersoon had bedacht om een stoel op een tafel te zetten en die op te tillen, maar ik had met de mannen al bedacht dat ze me gewoon ZO zouden optillen.

Crowdsurfen! zei een heer zeer enthousiast.

Ja! goed idee! zei mijn contactpersoon, maar dan moet je wel je RSC shirt aan!

Dus een ander sjeesde naar boven om mijn rugzak (die ik in de ruimte van het College had laten staan) te gaan halen.

Daar haalde ik het shirt uit, trok het aan en klom op de tafel.

Mij is niks te gek, maar toen ik op die tafel stond had ik wel eventjes het idee ''Waar ben ik aan begonnen?''

Mijn contactpersoon klom op de tafel, zijn opvolger stond aan de andere kant van het schouwspel en in het midden stonden de stoere klussers, klaar om me op te vangen.

 

Heel voorzichtig, alsof ik voor het eerst in een zwembad ging, liet ik me meevoeren op de handen van de heren.

Een verdieping hoger stond een heer alles vast te leggen.

Het was grappig en geniaal tegelijk.

 

Toen ik eenmaal weer veilig op de grond stond wilde ik ook nog wel met twee heren van het College op de foto.

Mijn contactpersoon sleepte de Commissaris Feutaris van het College mee naar een prominente vergaderruimte.

Ik zat net op de zetel toen mijn contactpersoon een fotolijst in mijn handen drukte.

De man op deze foto, Viëtor, is de oprichter van dit alles!

Juist, die moet ook op de foto!

Toen ook die foto's waren gemaakt was het tijd om alles in te gaan ruimen en richting de trein te gaan.

 

Eenmaal op het terras zat een invasie aan mannen in overhemd (en een 'gewoon' lid en ook nog een dame...) die net klaar waren met lunchen.

Mijn toekomstige contactpersoon was er ook bij.

Hij vroeg me naar mijn favoriete Corps.

Terwijl hij dat vroeg zat een grote heer in overhemd naar zichzelf te wijzen... (Ik zou toch zeggen dat hij DSC'er is...)

Een andere heer in overhemd die naast mijn toekomstige contactpersoon stond zei ''Oeii... da's een lastige!''

Nou ja, eigenlijk niet... Met DSC heb ik gewoon de allerbeste banden!

De heren snapten dat wel.

Bij het eerste bezoek kun je niet verwachten dat je meteen het Corps über alles bent... Zo werkt dat gewoon niet.

Vervolgens werd er gevraagd waar ik verder al was geweest, dus ik vertelde dat ik kort bij Laurentius was geweest.

Het gewone lid reageerde: ''Maar dat is geen Corps!''

Klopt... Ik ben Corpsfan, maar ik verzamel ook van AHC verenigingen en zo....

Tot slot gaf ik aan te moeten gaan.

Mijn toekomstige contactpersoon zei dat hij me in januari met koffie/thee, taart en open armen zou ontvangen.

 

Dit eerste bezoek was een goed geslaagd bezoek. En een goed begin is al het halve werk!

Ik zie nu al uit naar het bezoek in januari!!

 

2015; Januaribezoek 1, Ribs of Rotterdam

Het was dan éindelijk zover! Vandaag mocht ik weer terug naar het RSC, om mijn allereerste jaarbezoek ooit aan Rotterdam te doen. (Voorheen deed ik alleen Eurekaweekbezoeken.)

Ik was de vorige keer met wat geluk binnengekomen, maar nu was het hartje winter. Ik maakte me dus best wel zorgen over hoe ik binnen moest komen.

Gelukkig bleek dezelfde sluiproute ook nu weer beschikbaar en bij binnenkomst ontdekte ik ook al iemand van het College.

Dat werd vast een makkie...

Sterker nog, het was mijn contactpersoon! (de Secretaris)

Zo goed en zo kwaad als het kon (met mijn rugzak die al goed gevuld was bij Cedo Nulli en Laurentius) rende ik op hem af, en kreeg ik inderdaad de ontvangst met open armen.

Ook de thee die hij had beloofd kwam er!

Zelf had hij een zeer charmante Disney Princesses mok en ik kreeg en mok met een schildpad erop.

'Wat heb je allemaal al gezien?' vroeg hij.

Tja... met Tornado-secretaris van vorig jaar heb ik veel gezien, maar ik kon het niet heel erg goed volgen.

Goed, dan doen we het allemaal! zei mijn contactpersoon enthousiast.

Eerst werd ik aan de rest van het College voorgesteld (Van het 8-man tellende college kan ik zeggen dat er toch zeker 6 fraaie adonissen bij zitten! -hoe bedoel je, leven als een godin in het walhalla?!-) wat me zeker wel beviel!

Vervolgens de ronde door het pand waarbij ik alle mooie tradities, mores en geschiedenis te horen kreeg.

Af en toe dook er een ander lid van het College op die even een stukje meeliep of luisterde en vervolgens weer de eigen weg vervolgde.

Mijn contactpersoon wist de rondleiding op een hele leuke, enthousiaste en boeiende manier te organiseren. Van de prachtige oude bibliotheek tot aan de Viëtor en van de grote zaal tot aan de altijd gezellige Bikini!

Vervolgens had mijn contactpersoon nog een mooie verrassing voor me in petto en wel taart! 

Onderweg naar de taart kwamen we de kok tegen, die vandaag ook jarig was, dus... er waren wel twee puntjes overgebleven (Mijnheer de secretaris heeft deze twee puntjes met man en macht voor me weten te beschermen) want... Wie jarig is deelt taart uit toch?

Het was zeker niet de minste taart, dit was échte taart van de enige echte hofleverancier! Zowel het marsepeinpuntje als het rode vruchtenpuntje zagen er heerlijk uit.

Uit eindelijk werd het een beetje zoals het eten van een familiepudding. Maakt niet uit van welke je een hapje pakt! (Taart... Heerlijk!!!!)

De Vice-President Vereniging was ook aangeschoven, al liet hij het taart eten wel aan de Secretaris en mij over.

Toen werd het weer tijd voor een inzending voor de fotowedstrijd.

DSC had een legendarische opstelling ingediend, dus hoe moest RSC daar overheen?

Simpel... Ook al stormt het en miezert het... We klimmen op het dak!

Ik had een vreselijk onhandige jurk aan, dus soms was het wel even spannend op de ladder, maar een van de 6 goden, die al boven stond, was zo galant om me een hand te geven, zodat ik veilig boven kon komen.

Met de heren bedacht ik ter plekke de opstellingen (wordt met Radioactivity Of Rotterdam zeker nog vervolgd) en ook enkele enthousiastelingen van de Eurekaweekcommissie en van de Koningsdagcommissie deden mee op de foto.

 

Na de foto's gingen we nog even langs de RV, wegens diverse verzoeken van leden.

Ik moet zeggen dat het grootste deel van het huidige RV bestuur een heel goede indruk op me maakte.

Twee meiden van het bestuur sprongen direct op om me de geheimen van Mimosa te laten zien (Het is toch groter dan ik dacht!) en me meer over de tradities te vertellen.

Ook kreeg ik een mooie thermo-koffiebeker met de naam van de vereniging erin gegraveerd, evenals de constitutie en kerstkaart.

De secretaris van de RV wist zelfs een uitnodiging voor de Dies op te duikelen en gaf aan dat ik ook daadwerkelijk mag komen. (Ik ben erbij!)

Zij gaf ook aan dat ik zeker nog eens contact moest opnemen voor een écht jaarbezoek aan de RV. (Dat gaat wel goedkomen met deze secretaris lijkt me!)

 

Na een groepsfoto met de gezellige dames was het weer tijd om terug te keren naar Hermes.

Daar kreeg ik de nieuwe aanwinsten voor mijn verzameling, inclusief een geweldige kerstkaart van mijn favoriete adonissen en een heel mooi almanakpakket! (Heeren en Damesch van Safari, puik werkje!) 

De Vice-President Vereniging vroeg me wanneer ik weer langs zou komen (Radioactivity Of Rotterdam niet meegerekend en nog VOOR de Eurekaweek) 

Ik hoop eigenlijk een maart of een aprilbezoek aan Rotterdam te kunnen maken.

Deze mannen weten erg goed hoe ze 2 jaar achterstand moeten inhalen! (Ik heb vandaag ook werkelijk een van mijn langste bezoeken ooit gehad. 1 1/2 uur vol verhalen en gebeurtenissen, dat lukt vrijwel nooit!)

Tot slot vertelde ik de heren nog wie mijn top 3 favorieten is. (Secretaris- 1, Consumabel-2, Penningmeester Vereniging-3, Vice-President Vereniging, de 4e plek is geen medaille, maar wel bijna!)

Met een tot de nok toe gevulde rugzak nam ik weer afscheid van de Secretaris.

 

Donderdag is het tijd voor Radioactivity Of Rotterdam.

Ik ben heel benieuwd!

 

2015; Januaribezoek 2, Radioactivity of Rotterdam

Het heeft even geduurd, maar hier is hij dan... Het verslag van Radioactivity Of Rotterdam!

 

Het komt vrijwel nooit voor dat ik twee keer in een week bij eenzelfde vereniging te vinden ben, zeker niet als het in een andere stad dan Delft is!

Deze week was echter de ROR/ROR week, die zeker een uitzondering op de regel genoemd mag worden!

Bij aankomst bij het pand liep het allemaal vanzelf. Eerst kwam ik mijn contactpersoon vanuit het College (Ja, mijn nummer 1! Mijn avond begon al meteen goed!) tegen en nog voor ik kon bellen, stond mijn contactpersoon voor deze Radioactivity Of Rotterdam-avond al klaar om me te verwelkomen op de prachtige sociëteit Hermes.

Vijf mooie mannen in strakke witte pakken zouden me deze avond vergezellen tijdens een heerlijk vier gangen diner, vakkundig klaargemaakt door chef Wally en keurig geserveerd door die fantastische Meneer van Wijk!

Kortom, dat KON niet fout gaan!

 

Behalve de gezelligheid van deze vijf charmante redacteuren (ware gentlemen in white!!) kwamen om beurten mijn adonissen van het College ook nog voorbij! (Krijg ik meteen van een van hen de vraag of die twee mysterieuze Collegeleden die niet aangemerkt zijn als adonis, al meteen worden aangemerkt als lelijk… Dit is niet het geval…. Personen die onbereikbaar zijn vallen evengoed niet onder de categorie 2… Die hebben de code Niet Beoordeelbaar of kortweg NB.)

 

Om 19.00u kwam ook redacteur zes van de zeven, maar een uurtje te laat, maar dat mocht de pret niet drukken.

Hij kon meteen meelopen en aanschuiven aan het diner.

Inhoudelijk over het interview ga ik niet uitwijken, want dan zou het geen verrassing meer zijn, maar ik kan wel verklappen dat het een erg gezellig groepsgesprek met vijf gentlemen en een 13 ½ in white was!

Het eten was ook heerlijk! Een start met een kleine amuse, gevolgd door een heerlijk voorgerecht met zalm, krab en garnalen (Schot in de roos, want ik had de hele week al zin in vis!!) het hoofdgerecht was ook erg lekker, al was de saus over de kalkoen en de zwaardvis iets te zoet (Maar mijn gentleman-gastheer regelde gewoon een nieuw stukje vis zonder saus!) Echter was Wally’s beroemde saus, die eerder voor de aardappeltjes dan voor de vis bedoeld was, ONTZETTEND LEKKER! (En niet alleen bij aardappeltjes!)

Als toetje was er een tiramisu van limoncello wat ook onwijs lekker is!

Maar ja… Wat wil je met van die grappige gentlemen aan tafel? Door behoorlijk wat lachbuien had ik best wel wat buikpijn gekregen… Dus niet alles ging op, helaas!

 

Na het eten was er nog even tijd voor een fotosessie!

De heren die al aanwezig waren in de zaal en mij over het balkon zagen lopen gaven me even het gevoel of ik een bekende darter op het wereldkampioenschap was!

Ze begonnen allemaal ‘de Corpsfan!’ te roepen en zetten een lied in.

Op die maat liep ik al klappend tussen mijn Gentlemen in white in, zo naar beneden! (Was een leuk begin van de shoot!)

Wat ook erg leuk was, was dat ik tijdens deze grote entree mijn tornado-contactpersoon van vorig jaar ook nog even zag!

Helaas heb ik hem niet meer kunnen spreken, maar het was evengoed erg leuk om hem weer even te zien!

De inhoudelijk foto’s zijn helaas ook nog geheim zolang de publicatie niet voltooid is… Dus ook hier verklap ik helemaal niets over!

 

Mijn bezoek eindigde ook nog heel goed, want ik zag ook mijn contactpersoon vanuit het College nog even!

 

Ik verheug me nu al op mijn volgende bezoek aan Rotterdam!!!!

 

Bij deze moet ik ook nog even laten weten dat de top 3 van de adonissen van het College iets gewijzigd is.

De huidige top 3 (stiekem top 5) is als volgt:

1- Secretaris

2- Consumabel en Penningmeester Vereniging (gedeelde 2e plaats)

3- Vice-President Vereniging

4- Penningmeester Bedrijf (Maar wel een gevalletje onbereikbaar!)

Nu rest me nog de taak om voor iedereen een passende bijnaam te bedenken!

 

Februari; Kort intervalbezoek.

Ik was door de RVSV uitgenodigd om de Diesreceptie bij te wonen en uiteraard konden de mannen van het RSC daarbij ook niet ontbreken.

Ik was net een half uur op de receptie toen mijn favoriet van het College, de Secretaris, juist binnen kwam lopen.

Hij vroeg me of ik al langs het RSC was geweest.

Ik was dat uiteraard wel van plan, maar ik had dat plan nog niet uitgevoerd.

'Nou kom, dan laat ik je het pand in feeststemming zien!'

Die avond zou op het RSC namelijk een internationaal studentenfeest plaatsvinden met als thema Mardi Grass (het Amerikaanse carnaval...)

Boven kwam er al meteen een lid naar me toegelopen die me vroeg of ik misschien ook naar het feest wilde komen.

Ik had zeker wel gewild, maar de volgende dag zou om 5:30 de wekker weer gaan... Dus echt een goed idee zou dat niet zijn..

 

Vervolgens vroeg deze heer of ik wist wat Mardi Grass precies is en wat de kenmerkende kralenkettingen ermee te doen hebben.

Het antwoord was nee.

Kort samen gevat... De dame met de meeste kettingen is niet bang om te laten zien wat ze van haar moeder heeft gekregen!

Als souvenir kreeg ik twee kettingen mee ('Dan kun je beneden zeggen dat je twee keer hebt laten zien wat je hebt!' Aldus die heer)

De Commissaris Vereniging hoorde me overigens ook zeggen dat ik wat heren leden ('fans') probeerde te ontlopen en vroeg hierop wie mijn grootste fans waren (en bleef hierbij maar opvallend knikken naar de Secretaris)

De Secretaris stelde hierop voor om even een foto in Mardi Grass stijl te maken, want dat was ook nog een leuke promo!! (Echter liep mijn bezoek bij de RV toch langer uit en had ik daarna ook nog internetproblemen thuis... Dus laten we het maar houden op een after-promo...)

Ook later op de RV diesreceptie heb ik mijn favoriete adonissen nog veelvuldig voorbij zien komen! Kortom, het was een namiddag die niet meer stuk kon!

 

Pré Eurekabezoek, 12 augustus

De verenigingen waar ik veelvuldig langskom, weten dat ik eerder een half uur te vroeg zal komen, dan 10 minuten te laat.

De enige stad waar ik vaak met Oponthoud te maken krijg, is Rotterdam.

Ook vandaag was kwam ik met vertraging aan bij de trappen naar Sociëteit Hermes.

Ik zal al iemand met een Collegevestje klaarstaan, al was dat niet de Secretaris.

Toen ik echter mijn eerste stappen op de treden zette stak hij zijn hoofd langs de rand en riep hij 'Sabine, wat doe je me nou aan? Ik was al bang dat je niet meer zou komen! Je bent laat!' Ja.... Oponthoud.... Maar het belangrijkste van alles is dat ik er nu wél ben!

'Ja, goed punt! Welkom!' aldus de Secretaris die me direct een welkomstknuffel gaf.

De andere heer in het vestje was de Vice-President Bedrijf, zeker ook geen onbekende, aangezien hij meestal wel bij de beste momenten van de bezoeken aanwezig is!

Ook van hem kreeg ik een hartelijke knuffel waarna de Secretaris voorstelde om ergens te gaan zitten, iets te gaan drinken en de vangst van de dag te bekijken.

Die vangst stond ten dele al klaar in de vorm van een grote RSC tas.

Omdat de lucht enigszins onbetrouwbaar oogde stelde ik voor dat we de vangst binnen zouden bekijken.

De Vice-President Bedrijf zou ondertussen voor iets te drinken zorgen.

 

We gingen via de borrelzaal waar ik onder andere de legendarische Meneer van Wijk en natuurlijk Chefkok Wally van Cateringbedrijf Wally zag staan.

In de mensa en in de Lekkur waren echter alle stoelen verdwenen, dus de Secretaris parkeerde de tas maar op een tafel en liet de vangst zo aan me zien.

Meneer van Wijk had geholpen met de items voor in de tas en hij moet vast gedacht hebben dat ik meer verzamel dan almanakken en verenigingsitems... Er zat namelijk een lading condooms in die tas, daar kun je zeker 3 maanden 2x per dag mee losgaan!

'Tja, dat is een geintje van Meneer van Wijk zo te zien... Laten we verder kijken!' Aldus de Secretaris die haastig alle condooms opzij schoof en de andere items onthulde.

De Lustrumdvd van 100 jaar RSC, het eeuwboek in de beste vorm die er bestaat GOUD OP SNEDE!!! ('Ja, hier moet ik je hart toch wel mee stelen??' aldus de Secretaris) een badjas van het 100 jarig bestaan van het RSC en vast wat promo van de Eurekaweek.

Het zag er aardig compleet uit, maar ik miste nog posters.

'Ah, dat gaan we regelen! Enne, voor ik het vergeet, deze pet is ook nog voor jou! Ik was hem alvast aan het indragen!'

 

We gingen naar Bikini waar alle overige items voor de Eurekaweek al klaarlagen.

'Ha, de aansteker, die hadden we ook nog niet! En oh, deze moet je ook nog hebben!' zei de Secretaris terwijl hij me iets uit een gestructureerd systeem overhandigde. Hij wist niet of hij nu het systeem had verpest, dus toen er voetstappen klonken was het 'Vlug! Vlug! Verstop het!!'

De voetstappen bleken van de Vice-President Bedrijf te komen die met thee voor mij en water voor mijn assistente aankwam. (Zij was er ook bij, al was ze half afwezig omdat ze ziek was.....)

'Waar zitten jullie nou? Ik was jullie overal aan het zoeken!' zei hij quasi beledigd.

Hij overhandigde me vervolgens mijn thee. Nu had hij natuurlijk het oor vast, dus ik pakte de mok aan de andere kant vast... Geen slimme zet, aangezien die mok gloeiend heet was en ik ook nog een item verborg...

Na wat gloeiende gloeiendes! had ik de mok op een richeltje van Bikini weten te parkeren.

Nog een beetje nawapperend met mijn hand vroeg de Vice-President Bedrijf welke thee ik wilde. 'Engelse thee of tropical fruits?'

Doe de tropische vruchten maar! waarop hij me alsnog eerst de Engelse thee wilde overhandigen.

Ik keek eens goed naar de Vice-President Bedrijf en het viel me op dat hij geen das, maar een strikje om had.

Wat zie jij er eigenlijk goed uit vandaag! Dat strikje staat je goed!

'Dankje! De Secretaris heeft mijn das gejat dus ik moest toch iets bedenken!'

Nou, gelukkig dat hij zijn strikje nog had dan!

 

Nadat ik het tropische vruchtenzakje in de mok had gehangen (Hij had wel de juiste mok. Die had ik de vorige keer ook, met een schildpad erop!) ging ik snel naar mijn tas om het geheimzinnige object in de tas te doen.

In de Bikini waren de jongens ondertussen hard aan het denken wat ik nog meer mee kon nemen. 'Nou, die poster... en die! en natuurlijk die mooie vrouw!' aldus de Secretaris.

De Vice-President Bedrijf ontdekte de aanstekers en liet er vlug een in de zak van zijn vestje glijden.

Uit eindelijk was alles gevonden, dus was het idee om maar even ergens lekker te gaan zitten.

Nu zag het weer er inmiddels wat vriendelijker uit, dus ik stelde voor om op het terras te gaan zitten.

Eenmaal goed en wel gesetteld met de items en al kwamen de follow-upvragen.

'Alles goed? Hoe is het nu met je zoeken naar een baan als Onderwijsassistent? Hoe zijn de piekweken tot op heden al verlopen? Wie heb je allemaal gezien?' Aldus de Secretaris.

Terwijl ik op alle vragen antwoord gaf zag ik mijn theewater steeds donkerder worden.

Sorry, ik ga even mijn theezakje weggooien!

Ik zag een soort van haringvat op het terras staan met een vuilniszak erin, waar ik mijn theezakje netjes in liet vallen.

'Tjonge, wat ben jij een nette dame! Wij zouden het hier gewoon op het terras gooien!' aldus de Secretaris.

Nou ja... thuis gooi ik mijn theezakje ook niet op de grond!

 

Van thee was het maar een kleine stap naar taart.

Waar is de taart?

'Ja, ik dacht er pas later aan... Ik durfde niet meer naar de bakker, omdat ik bang was dat ik je dan niet goed kon ontvangen, maar toen wist ik nog niet dat je laat zou komen!'

Nou, geen taart dus... Maar wel goed gezelschap.

Uit het niets kwam er een zeer blonde heer naar ons toe en die vroeg aan de Vice-President Bedrijf of hij een speakerbox kon lenen.

Hij was jarig en wilde graag een feestje bouwen met goede muziek.

Wie deze heer was? Iemand van hét 100 jarige feest van het RSC!

'Hij heet zo en zo en is van de Lustrumcommissie!' fluisterde de Secretaris mijn kant uit, vlak voor hij naar me toe kwam om me de hand te schudden.

De Vice-President Bedrijf hielp hem opweg, dus deze oud-nieuws Lustrumcommissaris zou op onderzoek uitgaan.

Nadat hij vertrokken was nam de Secretaris het woord weer.

'Maar, Sabien... We hebben wel nog een andere verrassing voor je! Tenminste, heb je gecheckt of het er is?' vroeg hij aan de Vice-President Bedrijf.

Die zat met een geheimzinnige glimlach naast me op de rand van de bank, zonder iets te zeggen.

Oh, dan is het er vast niet! concludeerde ik.

'Nou, de vraag is eigenlijk meer... Drink je?' vroeg de Vice-President Bedrijf.

Mijn gedachten schoten meteen terug naar mijn Ice-doop in Groningen. Zolang het dat maar niet zou zijn vond ik het prima.

'Nou, wat het is... We hebben huisgemaakte Limoncello!' aldus de Vice-President Bedrijf.

Ah... Dat klinkt goed én past perfect bij Rotterdam! (Tijdens het diner rond mijn interview voor de Hermes kwam er ook Limoncello voorbij. Dat was echter gewoon gekochte Limoncello....)

Nou goed, dan ga ik het even pakken! zei de Vice-President Bedrijf.

 

De Secretaris vertelde ondertussen over zijn idee voor de fotowedstrijd.

Thema hoogte is inmiddels klaar. Tenzij we met zijn allen op de Euromast gaan staan, wordt het lastig om de hoogterecord van het USC te verbreken. Dus de Secretaris had op eigen houtje een nieuw thema voor de fotowedstrijd bedacht, en wel de 'Stijlvolle actiefoto'.

Hij legde me het idee voor, wat er op neer kwam dat ik dit keer als 'Godin levend in het Walhalla' uit de verf zou komen.

Moesten er wel druiven zijn.... Dus dat zou nog even spannend blijven of het zou lukken.

Terwijl ik vertelde over de inzendingen van de andere twee Corpora en het feit dat een van deze twee Corpora er momenteel niet al te best voorstaat in de statistieken, keerde de Vice-President Bedrijf terug, net als de Lustrumcommissaris, die nog een succes had met de speakerbox.

De Vice-President Bedrijf had vier glazen meegenomen, maar aangezien mijn assistente niet drinkt en ook nog erg misselijk was, profiteerde de Lustrumcommissaris ervan door haar glas over te nemen.

Kortom, wat had die jongen toch een geluk dat hij jarig was vandaag!

Nadat er een foto was gemaakt met de huisgemaakte Limoncello en de heren die ervoor verantwoordelijk waren (en in gedachten waren we ook even bij de Consumabel. Ook hij is een van de breinen achter deze overheerlijke Limoncello... Maar omdat hij een supermooie stage heeft gescoord, kon hij er vandaag helaas niet bij zijn.) vroeg de Lustrumcommissaris wat ik nou precies zoek in een leuke man.

'Het moet natuurlijk iemand van hier zijn hè.... '

Tja, het College van dit jaar scoorde natuurlijk een hoop punten met 6 adonissen en 2 overige types.... (1 van die 2 werd wel hoog gewaardeerd door iemand van de U.V.S.V.)

'Ja... Maar, wat zoek je dan?' probeerde de Lustrumcommissaris opnieuw.

'Als je het nou naar me mailt via de Secretaris, dan ga ik voor je op zoek!'

Ach, voorlopig kan ik mijn ogen niet van deze twee afhouden! zei ik lachend terwijl ik richting de Vice-President Bedrijf en de Secretaris wees.

'Nou, ik ga verder zoeken naar die speakerbox... Anders moet ik zelf gaan zingen en geloof me, dat wil je niet!' aldus de Lustrumcommissaris die opnieuw naar binnen stapte.

De Lustrumcommissaris was even weg en toen keerde het onderwerp 6 adonissen en 2 overige types nog even terug.

'Wie zijn nou de overige twee?' vroeg de Vice-President Bedrijf.

Ik kan je geruststellen... Jij bent het sowieso niet, al dachten diverse mensen van wel!

'Tja, ik ben Vice-President Bedrijf. Ik kan soms erg streng en serieus zijn en daardoor vinden mensen mij soms wat minder aardig... Maar ja, als ik een van de twee overige types was geweest, dan zaten we hier vast geen Limoncello te delen!'

Na wat raden van de Secretaris waren de twee overige types vastgesteld, net als de grootste nagel aan mijn doodskist, die de twee heren allebei goed begrepen.

Niet veel later keerde de Lustrumcommissaris met een lading post terug, maar zonder speakerbox... 'Wil jij me anders helpen?' Vroeg hij aan de Secretaris.

Met een diepe zucht stond de Secretaris op en liep achter de Lustrumcommissaris aan.

 

De Limoncello smaakte perfect.

Nu hadden de Secretaris en de Vice-President Bedrijf uitgelegd hoe het idee was ontstaan en hoe je van alcohol en citroenschil (plus een hele lading liefde van deze drie lieve mannen) een overheerlijke Limoncello maakt.

Toen ik mijn glaasje leeg had vroeg de Vice-President Bedrijf of ik er nog een wilde.

Echter was ik uitgenodigd voor de grote binnenkomst van de Tour d'Huesca. Ik vond het dan ook niet verstandig om teveel te nemen.

'Als je het niet lekker vindt mag je het ook zeggen hoor!' zei de Vice-President Bedrijf.

Nee, dat is het probleem niet! Hij is heel erg lekker!

'Wat dacht je van een halve dan?' Dat was de oplossing.

De Secretaris had zijn glaasje laten staan waar nog een kwart inzat.

'Kom, we vullen die ook bij! Misschien merkt hij het niet!' stelde de Vice-President Bedrijf voor.

Zichzelf sloeg hij uiteraard ook niet over.

Ik keek nog eens goed naar hem en toen ontdekte ik nog iets aan zijn strikje.

Weet je dat je strikje ondersteboven zit?

'Oh... ik dacht dat ie nu juist goed zat! Nou ik zal hem zo wel goed doen hoor! Ik kan natuurlijk niet met je op de foto met een strikje dat ondersteboven zit!'

Van het strikje ging het opeens over naar naaste familie in Delft en vakantie naar Zweden en van vakantie ging het over het Lustrum van Laurentius dat het College totaal ontgaan was door het kiezen van de opvolgers, waarbij hij me ook vertelde hoe dat dan werkte, het kiezen van je opvolger.

Het is wel grappig, de Vice-President Bedrijf is meestal wel bij mijn bezoeken, maar het was nu voor het eerst dat ik echt veel met hem sprak.

De Secretaris keerde terug met in zijn kielzog de Lustrumcommissaris met twee speakerboxen.

Deze zouden vast werken, dan had hij in elk geval een fijne verjaardag!

 

De Secretaris stelde voor dat zodra de Limoncello op zou zijn, we de foto zouden realiseren.

Dat was dus ook precies wat we gingen doen.

We kozen voor de kleine bar aan de trap.

De druiven waren op, dus de Secretaris moest iets nieuws bedenken.

'Goed, als ik nu op de bar ga liggen en jij nu bier in mijn mond giet, dan gooien we wat eerstejaars voor de bar neer... En we kunnen Wally vast ook wel ergens neer zetten!'

De eerstejaars waren dit keer aanzienlijk minder enthousiast dan vorig jaar... Gelukkig waren de Collegemannen genoeg enthousiast voor iedereen en lukte het om de opstelling rond te maken.

Na een proefshot waren er al snel wat goede shots gemaakt.

Toen de Secretaris nog een tweede reeks voorstelde waren de eerstejaars hem al gesmeerd... Die vinden klussen duidelijk leuker dan op de foto met Dé Corpsfan.

 

Vervolgens gingen we richting de RVSV om te kijken of daar ook nog iets te halen viel.

Mijn twee favoriete bestuursleden van de RV waren gelukkig aanwezig en zagen een foto ook wel zitten. 'Maar, mag ik dan wel eerst even mijn haar kammen?' aldus de Quaestrix Vereniging.

Terwijl zij zich konden voorbereiden droeg de Secretaris van het RSC me over aan de Eurekaweekcommissie van de RV, die al direct naarstig opzoek gingen naar alle mooie hebbedingetjes rond de Eurekaweek.

RV-only stickers, een kaartje, een poster met een fraaie man erop. (De Secretaris van het RSC meteen 'En dan geven we jou een poster met een dame.....' waarop de EWC'er hem meteen troostte 'Dit ben jij eigenlijk gewoon... Alleen met een beetje photoshop!')

Uit eindelijk waren we heel Mimosa doorgelopen en hadden we toch aardig wat verzameld. Zo ook wat aanstekers van RV jaarclubs uit de persoonlijke collectie van deze EWC'er!

 

Vervolgens terug naar het Bestuur, maar die hebben nu een ander kantoor gekregen, dus eerst viel ik binnen bij de Lustrumcommissie voor het 100 jarig jubileum van de RVSV (we gaan het meemaken!) en vervolgens stond ik alweer bij de trap richting het RSC.

Juist op dat moment loopt Meneer van Wijk voorbij.

'Kom je weer naar het betere deel van het pand?'

Tja, ik moet eerst nog even het RV Bestuur hebben!

'Wat jij wil! Daar kom je toch net vandaan?'

Geweldige man, die Meneer van Wijk!

Uit eindelijk had ik de dames van het Bestuur weer gevonden en werd er een foto gemaakt waarna het idee voor de Eurekaweek werd besproken.

'Ik zou je auto thuislaten, dan kun je nog een lekkere Jillz op het terras nemen!' aldus de Quaestrix Vereniging.

Nu kom ik gelukkig altijd met de trein, dus dat komt goed!

 

Uit eindelijk keerde ik weer terug op de bekende borrelvloer van Sociëteit Hermes waarbij ik afscheid nam van de Vice-President Bedrijf en natuurlijk de Secretaris.

'Nu ben je alweer bijna te laat!' aldus de Secretaris.

Ja... Dat heb je als het zo gezellig is... Dan krijg je Oponthoud!

De Secretaris gaat na de wisseling een half jaar reizen. Als hij terugkomt van dat halfjaar gaan we een reüniebijeenkomst houden op het dakterras, mét huisgemaakte Limoncello, de Vice-President Bedrijf en misschien kan de Consumabel er dan ook wel bij zijn! Dat maakte het idee van een afscheid iets minder triest.

'En als je nou nog in de Eurekaweek langskomt, dan kunnen we vast ook wel eventjes voor je vrij maken hoor!' Aldus de Vice-President Bedrijf.

 

Na een laatste knuffel voor beide heren was het tijd om terug te gaan naar Laurentius.

Eenmaal goed en wel geïnstalleerd voor de terugkomst van de Tour d'Huesca bedacht ik me dat de Hermes met interview nog altijd op Sociëteit Hermes lag... Mijn assistent moest dus even terug om die te halen! Helaas bleek het uit eindelijk een misdruk te zijn! Dus gelukkig is het allerleukste College nog steeds niet van me af!

 

Toch weer een herziening in mijn top 4 van Adonissen!

1.-Secretaris

2.-Vice-President Bedrijf

3.-Consumabel

4.-Penningmeester Vereniging

 

Piekwekenbezoek 19 augustus

Omdat ik diverse personen had beloofd dat ik het RSC en de RV ook nog in Piekwekensetting zou bezoeken, was ik een week later weer terug. Mijn oorspronkelijke Rotterdambezoek stond pas op de 20e op de planning, maar omdat er dan niet heel veel meer te doen zou zijn bij het RSC, maakte ik een speciale uitzondering en reisde ik dus een dag eerder al af naar Rotterdam, speciaal voor het RSC en de RV!

 

Bij aankomst stond mijn nieuwe contactpersoon van de RV al klaar om me op te vangen en me te voorzien van een 18+ bandje (en met mij ook de rest van alle bezoekers die wilden genieten van een gezellige middag op het terras, aangezien er streng gecontroleerd werd op het verstrekken van alcohol aan minderjarigen)

Na een kort praatje met de dames bij de ijsbar (waar je superdeluxe cocktailijsjes kon scoren) en een foto met een van de apfelkorn Heidi's werd ik hartelijk onthaald door een bekend gezicht.

De Voorzitter van de Commissie tot Redactie van het Rotterdamsch Studentenblad Hermes dook op uit de menigte.

Nu kun je je zo voorstellen dat als je net op een bomvol terras stapt, je altijd even moet kijken wie je precies voor je hebt staan.

Toen hij dus enthousiast naar me toe stapte, gaf ik hem een knuffel.

Op het moment dat hij echter zei 'Ja, maar ik krijg toch zeker wel drie zoenen van je?' wist ik pas zeker wie ik voor me had. (Ik heb naar aanleiding van onze vorige ontmoeting een update over begroetingsvormen geschreven. Ik denk dat hij de enige persoon op de hele wereld is die van mij de formele drie zoenen krijgt....)

Terwijl ik wat met hem aan het bijpraten was liep ook de Penningmeester Bedrijf voorbij om even gedag te zeggen. Nu rolde daar meteen weer een foto uit, echter had die arme Penningmeester honger voor het leven.

Na een snelle foto maakte hij zich dan ook snel uit de voeten om een prominent lekker pizza'tje op het terras te kunnen scoren, maar de voormalig Hermes Voorzitter (Inmiddels aankomend College) was nog niet tevreden over de foto en vroeg me de foto te wissen.

Maar als we nu een nieuwe foto zouden maken, dan zou de Penningmeester Bedrijf er niet meer op staan! 'Oh, maar dat regel ik wel hoor!' en inderdaad, even later stond de Penningmeester Bedrijf (nog altijd zonder pizza) weer voor de camera, en besloot de voormalig Hermes Voorzitter een andere pose aan te nemen, waarvan het resultaat hem uit eindelijk ook beter beviel.

De Penningmeester Bedrijf kon eindelijk gaan eten en de voormalig Hermes Voorzitter stelde voor dat ik mijn favorieten van het College even zou gaan begroeten.  (Ik had ze inderdaad al gespot vanaf het terras) Dat zou inderdaad een goed idee zijn! 'Je kent de weg inmiddels wel toch?' zei de voormalig Hermes Voorzitter ook nog, en inderdaad... zo gezegd, zo gedaan stond ik in het kantoor van het College, waar mijn twee favorieten ook nu weer beiden te vinden waren!

 

Dit keer was het echter heel wat anders dan Limoncello maken... De Secretaris was druk bezig met zijn schoenen te poetsen en de Vice-President Bedrijf ging nog net een stapje verder, want hij probeerde de zolen van zijn schoenen nog enigszins te redden met behulp van een niettang.

Uiteraard was ik wel benieuwd waarom de mannen hun schoenen stonden te poetsen, wat was er gebeurd?

Nu waren de maandag en de dinsdag van deze tweede piekweek nogal nat, en helaas was het fout gegaan op Hermes en was er een onvrijwillig indoor zwembad ontstaan.

Vele loodgieters en opruimacties verder was de crisis gelukkig wel verholpen, maar daardoor hadden de Collegemannen wel vuile schoenen en de Vice-President Bedrijf ook behoorlijk natte voeten gekregen. 'Vergelijk het maar met hoe je voeten eruit zien als je vier uur in een zwembad hebt gezeten...' Aldus de Vice-President Bedrijf.

Ik keek naar de voeten van de mannen. De Secretaris is echt een man van staal, want hoewel er glas op het balkon lag en hij er af en toe ook in stond, ging hij toch niet op jacht naar slippers.

De Vice-President Bedrijf had wel een ander paar schoenen aan, maar voor 1 week wilde hij wel proberen om zijn oude schoenen nog te redden. (Een jaar College doet iets met je... Zei de Secretaris vorige week. Dat geldt dus blijkbaar ook voor je schoenen!)

 

Terwijl we nog wat bijpraatten over het verloop van de piekweken voor mij en op het RSC kwam er opeens een enorme touringcar aangereden.

In het bagageruim stonden dit keer echter geen koffers, maar enorme speakers waar luide partymuziek uitkwam.

Geflankeerd tussen de Secretaris en de Vice-President Bedrijf keek ik naar het spektakel, dat volledig werd afgemaakt door twee vlammenwerpers op het dak.

'Wat is dit voor bus? Is dit een stunt van Laurentius?' aldus de Secretaris.

Wat bleek nou, op dinsdag was er een reclamevliegtuig van het RSC en de RV ingezet om promotie te maken, maar die maakte telkens rondjes boven Laurentius... Dus dit kon wel eens een wraakactie zijn.

De bus bleef nog even vrolijk muziek uitstoten waar de aanwezigen op het terras duidelijk van genoten, waarna het gevaarte vrolijk zijn koers vervolgde.

'Ik vraag me toch af wat dat nou was met die bus...' aldus de Secretaris, waarna de heren hun verantwoordelijkheden weer richting hun schoenen verplaatsten.

 

Uiteraard kwam ook het nieuwe College ter sprake. 'Alle mannen met de rode dassen zijn aankomend College, inclusief de voormalig Hermes Voorzitter!'

Ik was vooral benieuwd naar mijn nieuwe contactpersoon... De huidige Secretaris heeft natuurlijk heel goed werk geleverd en het is altijd maar de vraag hoe de nieuwe het doet...

Even later kon ik kennis met hem maken.

We bleven nog even in de 'Radioactivity of Rotterdam'sferen, want deze nieuwe Secretaris was het afgelopen jaar KC en was erbij toen ik bijna vliegles kreeg van deze charmante heren. Om het helemaal af te maken was de voormalig Hermes Secretaris ook nog meegekomen! (Jammer dat er nu dus geen Limoncello meer was en dat ik Wally zo snel ook niet zag... Anders was het plaatje wel helemaal compleet geweest)

Meneer van Wijk kwam ook even kijken en zodra hij mij in het oog kreeg was het eerste dat hij zei 'Ben je er nou al doorheen dat je terug bent?!?!' (Ook goedemiddag Meneer van Wijk, het is me weer een genoegen om u te zien!)

Tijdens mijn bezoek van vorige week heb ik natuurlijk een tas vol mooie items gekregen en Meneer van Wijk had hier ook een steentje aan bij gedragen door onder andere alle hoekjes en gaatjes op te vullen met condooms.... 

Nee Meneer van Wijk, geen zorgen... Als dat zo mocht zijn, dan weet ik u te vinden! (Dus lieve meisjes die meelezen, vergeet de Kruidvat en denk als eerste aan Meneer van Wijk!)

 

Nu wist de nieuwe Secretaris niet precies wat er gaande was en wilde graag een update.

Dus ik vertelde over de fraaie tas met geweldige inhoud en de verrassing door Meneer van Wijk waar ik wel geruime tijd mee vooruit zou kunnen.

'En hoeveel is dat dan?' kreeg ik als antwoord.

Tja... ik heb ze niet geteld.... Het waren er een hoop!

'Dus, je zag door de bomen het bos niet meer?'

Nou... Bos zie ik nog steeds, het ligt meer aan de bomen! was mijn antwoord, wat me een stralende lach van de Vice-President Bedrijf opleverde.

Vervolgens vertelde ik de nieuwe Secretaris welke eer hij allemaal hoog te houden heeft en kwam het zo ter sprake over de 6 adonissen en de 2 overige types.

'Oh, de Vice-President Bedrijf is het sowieso niet....' aldus de nieuwe Secretaris.

Die is wel een van de 6 hoor!

De Vice-President Bedrijf reageerde hierop 'Ja, ik ben nu toch de officiële nummer 2?' (Het stuk van vorige week heb ik geschreven op zaterdag 15 augustus en sindsdien niet meer bijgewerkt. Echter was het op 19 augustus nog niet gepubliceerd, maar als je terugscrollt kun je zien dat de Vice-President Bedrijf een goed inschattingsvermogen heeft, zelfs zonder deze pagina gelezen te hebben!)

Absoluut! was mijn antwoord.

 

Echter riep de plicht voor de huidige Secretaris en ook de Vice-President Bedrijf zou op zeer korte termijn zijn sociale functie moeten oppakken, maar ik zou niet alleen achterblijven, want er kwam nog een aankomend Collegelid naar het Collegebalkon om kennis te maken. Hij is zeer kenmerkend door zijn vriendelijke ogen en zijn stralende lach. Volgens mij kan hij met die twee onderdelen zelfs het meest ijzige persoon laten ontdooien!

Tijd voor een allerlaatste afscheid van 'de Lekkerste Contactpersoon van 2014-2015', maar ik ben helemaal voor dat als hij terugkomt van zijn halfjaar in het buitenland, dat er dan een reünie komt!

Nadat hij vertrok wilden de aankomend Collegeleden alles weten over lopende zaken, goede contacten binnen het Corps en ook de minder favorieten binnen het Corps. Zo werd ik op grote hoogte al voorgesteld aan een nieuwe KC'er die een van de allerbeste vrienden van de nieuwe Secretaris is en werden ook andere aankomend Collegeleden aanwezen met een gratis omschrijving van wat ik van ze zou kunnen verwachten.

 

Ook de Vice-President Bedrijf ging ons verlaten. Zijn schoenen waren zo goed als mogelijk hersteld. (Ik hoop dat deze twee weken overal de zon gaat schijnen, waar de Vice-President Bedrijf ook komt, dan komt het wel goed met die schoenen!) Hij zwaaide even, maar waar sommige mensen wel met een zwaai bij mij weg zouden kunnen komen, ging die vlieger bij hem niet op! Dus dat werd uit eindelijk een goede laatste knuffel! (Ik zeg je heel eerlijk, ik ga hem ook echt enorm missen!)

Uit eindelijk werd het ook voor de toekomstgeneratie tijd om weer sociaal te gaan doen. Het is immers wel leuk om op eenzame hoogte bij te praten, maar beneden werd er al genoeg door enthousiaste mensen gezwaaid, die duidelijk mee wilden delen in het genoegen om bij te kunnen praten.

Onderweg naar beneden kwamen we nog een aantal dames van het huidige RV Bestuur tegen die samen met de Penningmeester Vereniging en enkele andere enthousiastelingen muntenbakjes gingen vullen. (Je begint met een emmer vol muntjes en die mag je dan weer netjes gaan rangschikken)

'Niet iets voor jou om even bij te helpen? Kun je meteen proeven hoe het is als Quaestrix binnen een Bestuur!'

Nee, Ab Actis zou meer voor me zijn!

'Maar, ik ben er ook!' zei de Ab Actis van de RV die inderdaad ook al klaar zat met een leeg muntenbakje voor haar neus.

Maar goed, dat werd hem niet, dus nam de nieuwe Secretaris me mee naar het terras waar ik meteen weer goed terecht kwam bij de nieuwe Consumabel!