RSC/RVSV
Een nieuw Era met Hermes en Hera. De oude gescheiden pagina's blijven bestaan maar zullen niet meer worden aangevuld.
Klik op --> RVSV voor de oude 'ongemengde' pagina met de verslagen van bezoeken aan Bestuur 100 en 101.
Klik op --> RSC voor de oude 'ongemengde' pagina met de verslagen van bezoeken aan de Colleges
Een era is voorbij maar hier begint het nieuwe!
Ik ging met gemengde gevoelens richting Sociëteit Walhalla aangezien de oude vorm van het Rotterdamsche Corps voor mij nog niet helemaal klaar was. Team Groen en Team Paars…. Clubbet en de Aap… Soos Mimoos…. Altijd als ik vastliep met de mannen van ‘boven’ waren er wel de meiden van ‘beneden’ die me verder hielpen al was het in mijn eerste officiële bezoeksjaar natuurlijk andersom dat de mannen van ‘boven’ alles voor me wisten te regelen omdat een dame van ‘beneden’ de boel had verpest. (Ook zoiets… 7/11 –Heeft alles te maken met mijn band met het 99e Bestuur en het liedje van Beyoncé- op de RVSV Dies zal ook niet meer kunnen. Ik ben heel erg blij dat ik de 99e, 100e en 101e Dies heb mogen meemaken!) Kortom, Soos Mimoos was een hele andere wereld dan Hermes al werd ik steevast hartelijk begroet door Meneer van Wijk wanneer ik (al dan niet via de illegale weg) Hermes toch weer even binnenstapte. En nu gaat dus alles anders zijn….
Ik stapte de trappen van het immense summerterrace op en ik hoefde niet eens uit te leggen wat ik kwam doen want de aanwezige KC’er die de mensen controleerde wist direct wie ik was. Een aankomend Senator die mijn verbaasde blik zag zei dan ook ‘Tja Sabien, je bent een begrip hier! Wij weten dat het goed zit!’
Nadat de KC’er mij het bandje had gegeven besloot de aankomend Senator mijn contactpersoon maar even te bellen, want dat zou de hele kennismaking een stuk makkelijker maken. (Ik wist immers niet hoe mijn nieuwe contactpersoon eruit zou zien, al wist ik in ieder geval wel dat ze een dame is!) de KC’er vertelde in de tussentijd dat hij het erg leuk vond dat ik de nieuwe FiCo pagina had geliked en het ook goed bijhoud.
Tja waar nieuwe ontwikkelingen zijn, daar moet ik natuurlijk wel goed van op de hoogte blijven!
‘Ik heb haar gebeld, als je hier wacht dan komt ze er zo aan!’ aldus de aankomend Senator waarop ik besloot de sfeer maar gewoon even in me op te nemen. De mannen hadden nog steeds het kenmerkende RSC op de shirts staan terwijl de meiden RVSV op hun shirtjes en hemdjes hadden. Hier is dus nog niet zoveel veranderd. Ook het fenomeen ‘Traditionele avond’ zou vandaag gewoon weer plaatsvinden. De mannen hebben tot 0:00 een mannenavond (‘Mannig’ is geen Nederlands lieve mannen….) waar ongetwijfeld een stripper (of meer) en stoere acts zullen passeren die de mannen fantastisch zullen vinden. De dames op hun beurt hebben gezellig een meidenavondje waar ook wel mooie mannen voorbij zullen komen (Magic Mike show!) je een lekker Jillzje kunt drinken en onder de meiden kunt zijn.
Het grote verschil was dat ik nu ook meisjes met een Ledenbandje zag lopen. (De jongens kregen deze altijd wanneer zij zich ingeschreven hadden. Hier staat een slogan op plus de Corpsnaam. Dit jaar hebben de meisjes die dus ook en staat er de nieuwe Corpsnaam op) Voor ik het wist zag ik de Vice-President naderen samen met nog een dame.
De Vice-President van de 1e Senaat van RSC/RVSV ken ik al wat langer. Op de 99e Dies van de RVSV hebben we elkaar voor het eerste ontmoet en een jaar later kwamen we elkaar opnieuw tegen toen zij in de Commissie tot Redactie van de Rotterdamsche Studenten Almanak zat en ze het interview met mij regelde. (Interessante momenten in de Viëtor aangezien het een dubbelinterview was met de Corpsstalker) Om die reden pikte ik haar er dan ook feilloos uit. De dame die naast haar liep is mijn contactpersoon, de Secretaris van de 1e Senaat van RSC/RVSV. ‘Hoi, van harte welkom! Zullen we eerst even langs boven lopen zodat je je spullen kwijt kunt?’ aldus de Secretaris. Zo gezegd, zo gedaan stonden we boven op de werkplek van wat nu de 1e Senaat zal worden. De Commissaris Vereniging van het RSC zat hier nog druk te werken en hoewel ik het onderweg naar de kantoren veelvuldig over hem had gehad liet mijn gezichtenkennis me hopeloos in de steek toen hij voor me zat. (Maar hoe komt dat nou? Ik heb de beste man alleen tijdens de Eurekaweek van vorig jaar gezien aangezien hij afwezig was tijdens mijn twee intervalbezoeken aan het RSC. In een jaar tijd is zijn haar een stuk aangegroeid, is hij afgevallen –Dit kunnen alleen de allerbeste Collegemannen bereiken natuurlijk- en hij had zijn zonnebril niet op. Kortom, deze knappe man is in een jaar tijd nog veel knapper geworden en ik had geen idee dat ik het geluk heb gehad dat juist hij de man was waar ik het aldoor al over had gehad) ‘Schat je neemt me in de maling toch?’ aldus de Commissaris Vereniging toen ik aarzelend zijn kant op keek en niet direct de link legde met de man die ik het hele jaar het allerliefste had willen zien maar er nooit was als ik er was….
‘Jaa je neemt me gewoon in de maling!’ zei hij vrolijk toen ik me had gerealiseerd dat hij het weldegelijk was en hem eindelijk de verdiende knuffel gaf.
‘Goed, zullen we naar beneden gaan? Dan kunnen we iets te drinken halen! Dan kunnen we even bijpraten en daarna zullen we op jacht gaan naar je items!’ aldus de nieuwe Secretaris terwijl ik samen met haar en de nieuwe Vice-President naar beneden liep.
Al snel ontdekte ik dat de nieuwe Secretaris nu al zeer belangrijk is, want als er iemand kwam vragen naar een gevonden voorwerp, dan was zij de persoon die dat moest oplossen.
Het zou dan dus ook meerdere keren voorkomen dat ik even achterbleef bij de Vice-President die me vrolijk voorstelde aan Clubgenootjes, Dispuutsgenootjes of andere belangrijke mensen die ik sowieso moest leren kennen!
Af en toe zag ik een bekend gezicht passeren en het kwam ook wel eens voor dat mensen mij juist herkenden en even hallo kwamen zeggen.
De nieuwe Secretaris kwam uit eindelijk weer bij ons en ze vertelde me dat ze al een tijdje op de hoogte was van mijn bestaan en dat haar ouders mijn verhaal wel eens op NOS op 3 hadden gezien en daarbij aan haar gevraagd hadden of zij me misschien ook kende.
‘En nu zie ik je dan eindelijk eens in het echt!’ aldus haar.
Uiteraard waren de dames erg benieuwd wat ik nu eigenlijk vond van de nieuwe ontwikkelingen bij het Rotterdamsche Corps, wat ik na mijn 2e Lustrum zou gaan doen en natuurlijk ook wat ik van de ontwikkelingen bij andere verenigingen vond. ‘Jij brengt wel een positief geluid over de verenigingen naar voren, iets dat zeker nodig is in deze turbulente tijden!’ aldus de nieuwe Secretaris.
Zeker waar, de verenigingen zijn zoveel meer dan wat buitenstaanders denken dat ze zijn… Je moet het alleen net weten!
Nadat het eerste drankje op was stelde de Secretaris voor dat we even op onderzoek uit zouden gaan naar de andere leden van de 1e Senaat.
De nieuwe President (Al noemde hij zichzelf Rector maar die titel bestaat niet meer in het nieuwe Corps) was de eerste die we vonden en ik mag niet liegen…. Lekkere vent! Terwijl ik even met hem kon praten over mijn Eurekaweek en de andere Piekweken tot nu toe gingen de dames op zoek naar de andere leden van de 1e Senaat zodat we in ieder geval met zijn allen even op de foto konden!
De President vertelde vol trots over alle acts die Sociëteit Walhalla als headliners heeft gehad en over het entreesysteem dat hij had bedacht. De Eurekaweek wordt steeds groter maar dat geldt niet voor de capaciteit van de panden. De President heeft daarop bedacht dat er twee aparte rijen zouden komen zodat leden en logees niets hoefden te missen. Als alle mensen uit die rij binnen zijn en er dan nog plekken over zijn dan kunnen mensen van de andere rij naar binnen. ‘Je wil natuurlijk potentiële leden werven en die ruimte moet er voor hen zijn. Er zijn echter mensen die alleen maar voor de headliners komen en daarna weer gaan. Op deze manier willen we de beschikbare ruimte echt geven aan de potentiële leden en de huidige leden’ aldus de President.
Ik heb inderdaad even met een scheef gezicht gekeken toen ik die melding zag staan op facebook, maar deze uitleg verduidelijkt wel een hoop.
‘We doen het echt heel goed met de inschrijvingen! We zitten al bijna aan onze ledenstop en hebben de cijfers van vorig jaar nu al verdubbeld!’ aldus de nieuwe Secretaris die zich ook bij ons had gevoegd (We hadden inmiddels de Sociëteitszaal bereikt) De reden dat de inschrijvingen nu dubbel zo hard gaan lijkt mij toch te vinden in het feit dat RSC/RVSV nu een gemengd Corps is. ‘Ongemengdheid is niet meer van deze tijd’ had de aankomend Senator bij de deur gezegd. In Utrecht is dat volledig anders maar in Rotterdam was het duidelijk een drempel voor nuldejaars waardoor ze sneller uitweken naar Laurentius. Nu het Corps ook gemengd is zullen nuldejaars die een meerwaarde in traditie, historie maar ook gemengdheid zien eerder kiezen voor het Corps. Aldus de Secretaris was dit ook terug te zien bij de inschrijvingen van Laurentius.
‘We hebben die ledenstop wel moeten instellen anders zou deze eerste gemengde lichting niet in balans zijn met het aantal huidige leden’ lichtte de inmiddels weer bij ons gekomen Vice-President toe.
Dat zou inderdaad een beetje vreemd zijn als er meer sjaarzen dan oudere jaars zouden zijn… Maar het is wel mooi om te zien dat RSC/RVSV levender is dan ooit!
Uiteraard stond Hermes nu niet op zijn sokkel maar die zal na de Eurekaweek weer terug gaan keren.
Voor ik nog veel meer kon gaan vragen waren de nieuwe Senatoren gearriveerd dus aan alle kanten was het even handen schudden. (Ik zal de meesten van jullie nog veel vaker moeten zien want op de President, Vice-President en Secretaris na kan ik de rest nog niet echt aanwijzen als iemand me het zou vragen!)
Nadat de gewone foto’s gemaakt waren moest er ook wel weer een Mr. Sunshine uitgekozen worden. Volgens mij was het de Consumabel Intern die deze eer kreeg.
In ieder geval ging ik met deze Senaatsman naar het podium toe om daar in stijl een shine-foto te maken. Zelfs Meneer van Wijk was er even bij gekomen om te kijken hoe de foto gemaakt zou worden. ‘Zullen we een nette foto maken of een gekke foto?’ aldus de heer.
Nou ja, je raadt t al, het werd wel een beetje een gekke, maar wel een hele leuke foto!
Nadat ik de foto’s even gecheckt had gingen we weer terug naar buiten om nog een drankje te halen. ‘Ik ben zo blij dat ik Vice-President bent. Je onderschat een Consumabel al gauw, maar op dit soort momenten zie je pas hoe belangrijk ze zijn! Als er een tap hapert bellen ze je, is er iets leeg, dan bellen ze je. Zonder Consumabel geen feestje!’ aldus de Vice-President die keek naar hoe de Consumabel Intern en Extern beiden druk aan de slag gingen met de bar draaiende houden.
De Secretaris had drinken meegebracht en toen zag ik twee dames van het 101e RVSV Bestuur. ‘De Ab Actis van de RVSV is helaas niet aanwezig vandaag en ook de Secretaris van het RSC kan er helaas niet bij zijn, al had ik hem nadrukkelijk verteld dat je zou komen… Misschien moeten we even een foto maken en die naar hem sturen!’ aldus de Secretaris en zo ging het dan ook. ‘Zo, dan ziet hij zometeen een foto van alle leuks dat hij nu misloopt!’ aldus de Secretaris.
De Praeses en de Vice-Praeses van de RVSV stonden druk te praten met een speciale gast dus ze hadden niet echt de tijd om even rustig bij te praten, maar natuurlijk kwamen ze allebei wel even gedag zeggen waarna ik samen met de Secretaris naar beneden liep om eens te gaan kijken naar wat er allemaal gaande was op het voormalige Soos Mimoos.
Den Ouden Zaal zal blijven bestaan als ‘de benedenbar’. De wapens van Team Groen en Team Paars zijn er niet meer en ook het plankje van Clubbet en de Aap is er niet meer.
Wel is er een fantastisch nieuw tapsysteem geplaatst en heeft de Consumabel van de RVSV ervoor gezorgd dat Den Ouden Zaal een unieke functie zal behouden namelijk als plek waar je heerlijke speciaalbiertjes zult kunnen nuttigen!
Go Team Paars! Opdat we nooit zullen vergeten hoe mooi het is om de Consumabel te zijn!
De Secretaris legde me uit dat er het nodige breek en sloopwerk zal gaan gebeuren om zo een mooie doorloop te organiseren van boven naar de ‘benedenbar’. De Commissiegang zal blijven bestaan als een doorloop die niet voor iedereen toegankelijk is. (Ik ben alleen heel erg benieuwd of dit uit eindelijk weer commissiewerkplekken gaan worden of dat hier toch een andere functie voor gevonden zal worden)
Voor nu lagen er in de commissiegang vooral veel EWC items opgeslagen. De Secretaris moest er even voor bellen maar al snel ontdekten we dat alles dat hier lag over was.
Eindelijk (historisch!) heb ik nu een RVSV shirtje in mijn verzameling. (Een voordeel van de fusie. Voorheen kocht de RVSV echt op maat in terwijl er nu iets meer margeruimte is. Daardoor heb ik nu een RVSV shirt!) Ook een RSC shirt werd gevonden evenals een fijne trui. (Je kent ze wel… Die Traditionele Mannenhuisposters met een schaars geklede dame erop en met de aanvullende tekst ‘Mijn vriendje is een RSC’er’ Nou, ik zou die boodschap toch het liefste verspreiden met die fijne trui. ‘Ik heb deze mooie trui van mijn vriendje gejat, hij is een RSC’er!’ Behalve dan dat ik geen RSC’er als relatie heb….) De trui ging dan ook meteen over mijn schouders want hij voelde wel heel fijn aan! ‘Ik wil er ook wel zo een eigenlijk!’ merkte de Secretaris op toen ze eens goed keek.
‘Die shirts zijn heerlijk om in te slapen!’ vulde ze aan.
Naast deze fijne kledingstukken was er nog veel meer te vinden. Het grootste deel zat al in het gadgetpakket maar wij zochten wel verder naar nog veel meer stickers en posters.
In het gadgetpakket (voor de logees) zat onder andere ook ‘Pan de Corpskrant’.
‘Kijk dit is het nieuwe verenigingsblad. De Hermes en de Skylla bestaan niet meer en in plaats daarvan komt Pan de Corpskrant. Pan is een zoontje van Hermes waardoor we dus wel in de mythologie blijven. De Pancommissie gaat een magazine neerzetten dat een gezonde balans vormt tussen de Hermes en de Skylla. Een magazine dat goed leesbaar is voor zowel de mannen als de vrouwen!’ aldus de Secretaris die me een gloednieuwe Pan overhandigde. (De allereerste!!!) Dat deed me er wel aan denken dat ik zeker nog meer Hermessen en Skylla’s wil hebben, want dat komt nooit meer terug!
‘Hmm De Hermessen moeten we echt uitzoeken want ik weet niet precies waar die liggen. De laatste jaargang Skylla kan ik wel vinden, maar daar moet ik straks even een sleutel voor ophalen die, je raadt t al, boven ligt!’ aldus de Secretaris.
Het gadgettasje werd steeds meer gevuld met de verschillende posters en stickers die we vonden, naast de kledingstukken die er ook al in waren gestopt.
In de tweede commissiekamer ontdekten we ook de petten. ‘Het blijft oneerlijk dat de meiden die niet konden bestellen… Maar ik kan kijken of jij er een mag hebben!’ aldus de Secretaris en inderdaad, ik mocht er eentje hebben! (Het was vooral een kunst om hem uit de handen van grijpgrage Corpsboys te houden….) ‘Ken je trouwens Pockies?’ vroeg de Secretaris.
Sinds de woensdag van mijn 1e Piekweek heb ik trouw mijn Pockie van Albertus Magnus aangehad omdat die niet alleen heerlijk zit, maar hij ook nog voorkomt dat je schrale schuurplekken tussen je benen krijgt wanneer je veel loopt. (Dit had een artikel voor de Skylla kunnen zijn, sorry mannen) Toen de Secretaris me dat vroeg kon ik dan ook zonder schaamte mijn rok omhoog gooien om de Pockie te laten zien. ‘Jaaaa!!! Inderdaad! Nou weet je, de mannen hadden dus ook Pockies laten maken maar die zijn helaas al uitverkocht!’ zei ze.
Zonde, Pockies zijn echt geweldig! Ik hoop dat veel verenigingen ze gaan uitbrengen zodat ik een goed excuus heb om ze te verzamelen en te gebruiken!
Nadat we ook dit hok volledig ondersteboven hadden gekeerd liepen we weer naar boven om de sleutel te pakken om zo de laatste jaargang Skylla te kunnen bereiken.
We passeerden hierbij de Inschrijfrij en de tweede keer dat we hen passeerden zag ik iets op de grond liggen. (Je moet met deze hobby niet bang zijn om dingen van de grond te rapen, zeker als het items zijn die vrij zeldzaam zijn) Het bleek een inschrijfbandje te zijn.
‘Woow, dat heb je goed gezien! Ik hoop dat ze overblijven want ik wil er ook een!’ aldus de Secretaris toen ik haar mijn vondst liet zien.
Terug beneden liepen we het voormalige Bestuurshok van de RVSV binnen. Vreemd leeg en kaal…. De wapens van Team Groen en Team Paars stonden er op de grond dus ik moest er wel even op af rennen. Deze tijden komen nooit meer terug….
Ik heb ooit (door een foutje van de laatste Ab Actis) de eer gehad om Clubbet te mogen zien en ik weet hoe belangrijk ze is voor de RV’ers.
Clubbet had altijd haar plekje in de Bibliotheek om te studeren maar nu zal zij studeren op de gesloten ceremoniële Senaatskamer. ‘Tijdens de RVSV Dies zal Clubbet wel een zichtbare en gepaste plek krijgen maar tijdens reguliere zaalavonden zal dat niet heel realistisch zijn aangezien mannen de betekenis niet begrijpen’ aldus de Secretaris.
‘De kernfiguren voor Sociëteit Walhalla zijn Hermes en Hera, aan het beeld van Hera wordt nu druk gewerkt’ aldus de Secretaris.
In het ‘nieuwe’ Corps zou je Hera dus kunnen zien als een volwassen Clubbet. (Want ik neem wel aan dat ik niet de enige vrouw ben die haar zal missen)
Intussen was de Secretaris druk in dozen aan het graven om de hele jaargang Skylla voor me op te zoeken. Mochten we nog edities van de jaargang ervoor vinden, evenals Hermessen van de afgelopen twee jaargangen, dan ben ik natuurlijk zeer geïnteresseerd.
Met een goed gevulde tas liepen we weer terug naar boven waar we al snel weer naar binnen liepen om naar de Lekkûr (de Rode Zaal) te gaan kijken. Er waren nu een aantal hele leuke barren opgebouwd en het zat verder volledig volgebouwd met Nuldejaars die hier ingedeeld waren om te eten.
Het rook heerlijk dus het kon niet anders dan dat Wally weer in de keuken stond!
‘Kom, dan gaan we kijken!’ moedigde de Secretaris aan waarop we in de keuken uitkwamen waar Wally inderdaad druk bezig was en mij in de eerste instantie niet eens doorhad.
‘Hee Wally, kijk eens wie je gedag komt zeggen!’ riep de Secretaris dan ook waarop Wally heel even stilstond en duidelijk maar wat blij was dat ik er ook weer eens was.
‘Wauw, ik heb jou al zo’n tijd niet gezien! Leuk dat je er weer bent!’ aldus Wally.
Tja, mijn verhouding met het College ‘15/’16 was natuurlijk niet al te best en ook mijn bezoeken aan het College ‘16/’17 waren niet heel vaak dus het kan wel kloppen dat je me gemist hebt, maar ik ben je natuurlijk niet vergeten en wat ruikt het hier weer heerlijk!
‘Wally is vorige week ook nog druk bezig geweest bij andere Corpora om hen van eten te voorzien, maar nu hebben wij hem gelukkig weer in de keuken staan!’ aldus de Secretaris.
Wally is een ware legende en partymeister natuurlijk, dus ik ben blij dat ik hem ken! (Gauw weer eens een lekker hapje van Wally scoren dus, uiteraard wel met Hapko erbij!)
Iets verder troffen we Meneer van Wijk. ‘De Corpsverzamelaar, daar is ze eindelijk weer! Wat heb ik je toch weer weinig gezien, maar ik ben blij dat je er weer bent!’ aldus Meneer van Wijk.
Tja, ik denk dat ik aankomend jaar wel weer wat vaker op Sociëteit Walhalla te zien zal zijn.
‘Kijk, jij bent nu de eerste die het goed zegt!’ zei Meneer van Wijk goedkeurend. (Sinds de oprichting tot het uitbreken van de oorlog heette de Sociëteit ‘Walhalla’. Na de oorlog is de naam veranderd in Sociëteit Hermes. De Sociëteit heeft nu de oorspronkelijke naam weer terug, al vind ik het nog wel even wennen!) Met Meneer van Wijk had ik het over de veranderingen die de fusie nu met zich meebrengt ‘Ik zei het jaren geleden al dat die fusie er moest komen.’ Vulde Meneer van Wijk aan.
Ook onthulde hij dat hij aan een biografie zou willen werken over zijn leven op Sociëteit Walhalla. Iets waar ik natuurlijk helemaal voor ben aangezien Meneer van Wijk al flink wat jaren meedraait hier op het Corps en dus fantastische verhalen over alle momenten zou kunnen schrijven.
‘Moet ik het me wel kunnen herinneren….’ Vervolgde Meneer van Wijk.
Nou Meneer van Wijk, als u dat gaat dan doen wil ik uw boek sowieso hebben, wel gesigneerd natuurlijk!
Van zijn historie ging het door naar de Corpshistorie van het Museum. ‘Ik vind dat jullie ook actuele zaken naar het museum zouden moeten doen, voor die mensen van nu zijn al die oude items wel leuk voor even, maar lang niet zo relevant als de zaken van nu!’ aldus Meneer van Wijk.
Ik realiseer me ook ten volste dat dit een unieke tijd is. Corpsmemorabillia van de oprichting tot +/- de jaren 80 zijn natuurlijk bijzonder maar nu met die fusie komen er een hoop dingen ten einde en worden er nieuwe zaken geboren.
Een laatste Skylla, een laatste Hermes en een eerste Pan mogen natuurlijk niet in het museum ontbreken.
Maar ook die kenmerkende inschrijfbandjes en een baret van de RV’ers…. (En ook de oude penningen van het RSC en de RVSV) Het zou erg leuk zijn als dit ook in het museum komt.
Kortom, dat waren Meneer van Wijk en ik wel met elkaar eens!
Als laatste kwam nog een keer de flashback naar het cadeau van de allerleukste Secretaris van het RSC die was aangevuld met een geschenk van Meneer van Wijk.
De Secretaris had een tas vol mooie items en gadgets voor me gevuld en Meneer van Wijk had alle hoeken en gaatjes opgevuld met condooms. De Secretaris keek even verbijsterd naar Meneer van Wijk en vroeg ‘Heeft u dat écht gedaan?’ waarop Meneer van Wijk moest lachen. ‘Ben je er nou nog niet doorheen dan?’ aldus hem.
Deze man, je moet wel van hem houden!
We liepen weer terug naar boven zodat ik mijn spullen kon wegzetten maar voordat we het kantoor goed en wel konden bereiken werden we onderschept door mijn grote vriend de VPV van het College ‘14/’15. Blijkbaar krijgen honorair Collegeleden een mooie blauwe Corpsdas waar ik me dan ook even vrolijk aan stond te vergapen.
‘Er staan nog meer bekenden van je in het kantoor op het balkon, dus ik zou maar snel gaan kijken!’ aldus deze altijd jolige VPV. (Heel even kwam het in me op om het VPV liedje te zingen dat ik van de Uffen geleerd heb, maar ik besloot aardig voor hem te blijven.)
Op het balkon stond mijn 1e RSC Contactpersoon Tornado Lassie en ook de knapste (Volgens mij was hij Commissaris Vereniging) van College ‘15/’16 was aanwezig.
Uit eindelijk bleef ik met een huidig Collegelid over om eens goed te kijken naar het Summer Terrace en alle zaken nog eens uitgebreid door te spreken.
Hef zou ieder moment komen dus om die reden was het al een stuk drukker geworden op het Summer Terrace want wie wil Hef nou niet zien?
Het maakte niet uit waar ik keek, er waren mensen in overvloed. Nuldejaars met hun inschrijfbandjes, leden die helemaal los gingen op de Silent Disco met Desperados items, de vlaggen die rustig meewaaiden om de wind die over het terras ging. Een man met een camera kwam mijn gesprekspartner even stelen zodat hij een shot kon nemen van mijn gesprekspartner en de nieuwe President die proostten op deze prachtige dag.
Uit eindelijk kwam het moment dat ik afscheid moest nemen want er moest wel een trein gehaald worden. (Maar de tram kwam niet dus ik moest eerst naar Oostplein om daar de metro te kunnen pakken naar het station) Ik was aanvankelijk een beetje sceptisch over de fusie, maar nu ik dit allemaal meegemaakt heb, heb ik er wel vertrouwen in dat het jaar op RSC/RVSV een groot succes zal gaan worden!
Ik zie uit naar het volgende bezoek!!
Tussentijds bezoekje in bijzondere tijden (16 november 2017)
Op 16 november was ik weer op Sociëteit Walhalla te vinden aangezien ik de veranderingen op RSC/RVSV op de voet wil blijven volgen. Normaal gesproken zou ik pas eind januari of begin februari weer naar Rotterdam gekomen zijn, maar bijzondere tijden vragen toch om bijzondere bezoeken. Mooi op tijd liep ik richting de ingang van wat vroeger Sociëteit Hermes was (de vloer op het terras herinnert hier nog dagelijks aan) en aangezien er aan de werkplek van het College niet veel veranderd was sinds er een Senaat is liep ik daar blindelings naar toe.
Qua indeling is er wel het een en ander veranderd. De Secretaris zit nog op dezelfde plek, maar waar voorheen de President zat, zit nu de Vice-President.
De President is verhuisd naar het hoekje wat voorheen veelvuldig gebruikt werd als verzamelplaats voor overige items en waar ook banken stonden, mocht een van de mannen niet aanspreekbaar zijn.
Verder is het kantoor nog altijd verdeeld in een Verenigingstak en een Sociëteitstak, maar aangezien de scheiding niet veel meer dan een glazen wand is, zijn ze toch altijd bij elkaar in de buurt.
De Secretaris was verrast dat ik er nu al was, aangezien ik in de mailwisseling had aangegeven dat ik eventueel ook wel een half uurtje later had kunnen komen, maar doordat ik daar geen nadrukkelijk antwoord op had gekregen hield ik toch de eerst afgesproken tijd aan. ‘Ik moet nog heel even iets afmaken, maar ik vind het hartstikke leuk je weer te zien!’ zei de Secretaris vrolijk.
In de tussentijd maakte ik even een pitstopje op het Oud Leeden toilet en keek ik even uit over de Sociëteitszaal samen met Hermes, alvorens ik terugkeerde op het kantoor.
Intussen was de Vice-President ook opgedoken en zij liet me direct wat foto’s van de 1e Senaat zien. ‘De fotograaf vond het ook erg bijzonder om deze foto’s te maken, aangezien het voor het eerst is dat er vrouwen in de Senaatskamer zijn geweest!’ legde de Vice-President uit.
De vaandels van zowel het RSC als de RVSV hebben een prominente plek ingenomen en ook kon ik de penningen enigszins zien. Aangezien ik niet bepaald in de monitor van de Vice-President kon kruipen, kon ik echter niet zien of dit de oude penningen of al de nieuwe penningen waren.
‘We kunnen er eventueel wel eentje pakken zo meteen!’ merkte de Vice-Praeses op terwijl ze op haar telefoon nog enkele ludieke Senaatsfoto’s opzocht. ‘Er hoort natuurlijk een zakelijke en serieuze foto in de Almanak, maar deze foto’s horen er ook zeker bij!’ aldus haar.
Vervolgens was de Secretaris voor even klaar met haar taken en kon ze mij dus even mee op sleeptouw nemen door Sociëteit Walhalla.
‘Ik weet niet of je de tijd ervoor hebt, maar als je wil mag je natuurlijk meelunchen!’ aldus haar.
Nou graag! Lijkt me heerlijk!
‘Goed, dan lopen we eerst langs de keuken, dan kunnen we gelijk kijken of Wally en Meneer van Wijk daar ook zijn!’ aldus haar.
Terwijl we richting de keuken liepen vertelde de Secretaris ook nog wat meer over de nieuwe penningen. ‘Het zijn tweezijdige penningen geworden met aan de ene kant het wapen van het RSC en aan de andere kant het wapen van de RVSV. De oude penningen liggen nu in het Corpsmuseum!’
Voor we de keuken in zouden lopen, bogen we nog even af naar de bar om daar een drankje te kunnen halen.
In de keuken troffen we chef Wally druk met het beleggen van de lekkerste broodjes en Meneer van Wijk was er ook. ‘Ha, de Corpsverzamelaar, had je weer niets te doen?’ merkte Meneer van Wijk lachend op. (Meneer van Wijk heeft soms een bijzonder gevoel voor humor. Wanneer je hem wat langer kent leer je zijn humor steeds beter te begrijpen) Ach, ik miste jullie gewoon, dat mag toch? ‘Kijk, zo mag ik het horen!’ aldus Meneer van Wijk.
Wally was ook erg blij om me weer te zien. ‘Dat is wel lang geleden hoor! Maar leuk dat je er weer bent!’
Intussen had de Secretaris een menukaartje voor me gevonden en ze legde uit dat je tot 3 broodjes uit kunt kiezen.
Het menu zag er werkelijk heerlijk uit! De broodjes dragen treffende namen zoals Brak Obama (ei, kaas en spek), Hermes, Hera, Moza (Met mozzarella uit de oven!) en het broodje dat ik uitkoos was de Gerrit Zalm. Royaal besmeerd met avocado en uitstekend belegd met zalm en komkommer! (Bescheiden als ik was koos ik maar 1 broodje uit. De volgende keer ga ik weer een nieuwe uitproberen) Ook een broodje dat het benoemen waard is, is het broodje Fit(eh) dat een broodje gezond is en de naam draagt van de nieuwste kok op Sociëteit Walhalla! Daarnaast heeft Wally nog een extraatje voor je in de vorm van de Smoothie van de week! Die kon ik natuurlijk niet overslaan en kruiste ik ook aan.
Nadat je het beleg had gekozen kon je ook nog een keuze maken waarop je dit beleg wilde. Van een stevige bruine boterham tot een volkoren cracker en natuurlijk het pistoletje. Kortom, we hebben niets te klagen!
De andere kok die er al veel langer liep en ik ook meermalen ontmoet heb werkt inmiddels niet meer in de keuken maar is wel nog steeds op het Corps te vinden, als Pedel van de Senaat! (Uitstekende keuze aangezien een authentieke Corpspedel altijd een charmante doch consequente man is, een omschrijving die zeker bij hem past!)
Terwijl ik een beetje met Wally stond te praten realiseerde de Secretaris zich dat er ook nog wel ergens Diesuitnodigingen moesten zijn en daar zou Meneer van Wijk voor zorgen!
Voorheen was ik altijd op de Dies van de RVSV op 13 februari maar nu wordt de Diesdatum van het RSC aangehouden en dat is 11-12 en van dat bijzondere moment moet ik natuurlijk wel het bewijs hebben!
Ik durf alleen niet de garantie te geven dat ik dit jaar ook echt bij de Diesreceptie zal zijn maar ik zal het zeker in mijn achterhoofd houden!
Vervolgens had de Secretaris het nog even over Minerva en hun bedrijfsleider. Ik ben een maand geleden in Leiden geweest en heb die bedrijfsleider toen ook gezien, maar hij zou Meneer van Wijk niet kunnen overtreffen hoor! ‘Dat is ook het enige goede antwoord hoor!’ zei Meneer van Wijk lachend.
Gewapend met het Dieskaartje liepen we even terug naar het kantoor, zodat ik het kaartje direct op kon ruimen en ik ook direct het constitutiekaartje in ontvangst kon nemen. ‘Ik dacht dat je er al eentje had, want ik had ze al erg vroeg binnen! Maar gelukkig heb ik er nog genoeg!’ aldus de Secretaris waarop ze me ook een Constitutiekaartje overdroeg. Alle bewijzen van de 1e Senaat worden ooit heel bijzonder, dus die mag ik niet missen natuurlijk!
‘Laten we dan nu doorgaan naar de commissies!’ aldus de Secretaris waarop we koers zetten richting de commissiekamers.
De Almanak was nog niet aanwezig, maar de FiCo was er wel!
De moneymakers die er voor zorgen dat het Corps ook dit jaar weer de mooiste evenementen kan organiseren met de beste bedrijven!
‘We zijn nog niet helemaal compleet, maar de rest komt over ongeveer een half uurtje!’ vertelde de eerste FiCo heer.
Vooral de tweede FiCo heer vond het allemaal maar wat interessant en bombardeerde me met vragen over mijn hobby en zocht daarbij ook direct mijn facebook en mijn website op.
Uiteraard kon het Mr. Sunshineverhaal ook niet ontbreken aangezien de Commissaris Sociëteit hiervoor genomineerd is. Daar wilde de tweede FiCo heer zeker wat meer van weten en zodra hij de nominatiefoto had gevonden liet hij deze ook direct aan de andere FiCo leden zien, die de foto duidelijk positief ontvingen.
Kort daarna merkte de Secretaris op dat de Almanak gesignaleerd was, dus het werd tijd om de FiCo weer te verlaten en kennis te maken met de Almanak!
Ook hier waren nog niet alle leden aanwezig, maar zij die wel aanwezig waren zwaaiden vrolijk mijn kant op. Het thema is immers nog een groot geheim dus ze konden me nog niet heel veel vertellen over hun boek! De Secretaris vroeg of de leden van de Almanak ook mee zouden gaan lunchen, maar zij hadden oliebollen gehaald. Natuurlijk wilden zij het vettige goud met alle liefde met ons delen, maar wij wisten dat er een heerlijk broodje op ons lag te wachten en toen de Secretaris naar haar horloge keek zag ze dat het intussen tijd was voor de lunch dus we de Almanak ook weer zouden verlaten.
In de Sociëteitszaal was er intussen wat meer herrie te horen aangezien de mannen van de SNIC hier inmiddels hun zitting hadden genomen. De SNIC organiseert jaarlijks de intocht van Sinterklaas in Rotterdam, dus het was wel duidelijk dat de aanwezige mannen het buitengewoon druk hadden.
Terug in de keuken overhandigde Wally me het vers gemaakte broodje Gerrit Zalm en de Smoothie van de Week terwijl de Secretaris aan de President vroeg waar de rest was.
Uit haar reactie begreep ik dat de mannen in de Ceremoniële Senaatskamer waren gaan lunchen. De enige plek die ik nog nooit gezien heb. ‘Ja, maar dat is lullig voor Sabine! Waarom kan het nou niet in de Rode Zaal?’ aldus haar.
Wij zouden gewoon in de Rode Zaal gaan zitten en al snel ontdekte ik dat er ondanks de fusie toch niet veel veranderd was. De andere Senatoren die bij ons kwamen zitten waren de Vice-President, de Penningmeester Sociëteit en de Consumabel Extern, alle dames van de Senaat! (Zo was het toch nog een beetje een RVSV lunch zoals vroeger)
De Penningmeester Sociëteit vroeg me of er door de jaren heen veel veranderd was aan Wally’s menu en toen moest ik wel toegeven dat ik nog nooit met de mannen van het RSC had meegeluncht. Altijd als ik met de lunch in Rotterdam was at ik op Laurentius of op de RVSV waar de meiden van het 100e nog consequent riepen ‘Wij hebben geen kok nodig die onze broodjes smeert! Wij kunnen het zelf wel!’
‘Nou, ik moet wel eerlijk zeggen dat het toch wel erg lekker is hoor!’ aldus de Penningmeester Sociëteit.
‘Ik zou thuis niet zo snel een broodje Unox maken, maar het feit dat je het hier kan bestellen maakt het toch lekker op zijn tijd!’ aldus de Secretaris.
‘Ik ben vooral heel erg blij met die crackers! Wally was er van overtuigd dat ze na een week niet meer gegeten zouden worden, maar het tegendeel is nu al bewezen!’ aldus de Vice-President.
De Consumabel Extern was erg ambitieus met twee flinke bruine boterhammen en de chefs special (Broodje bal) maar ook zij kon niet anders dan positief zijn.
Al snel volgden dan ook de welbekende gesprekken die ik voorheen met het RVSV Bestuur had. Van grappige ontmoetingen tot de knappe mannen van de A.S.V. Alsof er nooit iets veranderd is!
Toen de lunch ten einde was liep ik samen met de Secretaris nog even naar beneden waar nu gloednieuwe toiletten staan. ‘Voorheen had je hier maar twee damestoiletten en aan de andere kant van het muurtje stond een enorme pisbak. Iets wat je niet kunt maken nu we gemengd zijn, dus we hebben de boel even verbouwd met gloednieuwe toiletten als gevolg! Zowel op Zaalavonden als tijdens Bikiniavonden worden deze toiletten goed gebruikt, dus dan is het wel fijn om er wat meer te hebben!’ aldus de Secretaris.
Ook het voormalige Soos Mimoos liepen we nog even door. De zalen worden nog veelvuldig gebruikt en de Bibliotheek is nog altijd in originele staat, maar het is wel duidelijk dat het tijd is voor de grote verbouwing waar ik al eerder over had gehoord. Er waren maar weinig herkenbare zaken terug te vinden, tot ik opeens de spreektafel van de Praeses zag staan. Het avondverhaal werd altijd vanaf die tafel gedaan.
‘Ik denk echt dat je eens langs het Corpsmuseum moet gaan! Daar kun je alles terugzien en daar zal die tafel ongetwijfeld ook naartoe gaan! Het is immers zonde om dat weg te gooien, maar het is ook niet echt meer in de nieuwe situatie in te passen…’ Aldus de Secretaris.
Ik drukte haar dan ook op het hart wanneer de baretjes dreigen te verdwijnen ik er heel erg graag een in mijn verzameling zou willen hebben. (Het RVSV Eeuwboek heb ik ook nog niet) Het Corpsmuseum is een mooie plek om alles te hebben, maar een tweede plaats voor de belangrijkste items kan zeker geen kwaad!
We liepen weer terug naar boven, want we zouden natuurlijk nog een foto gaan maken!
Dit maal kozen we een ander perspectief in de Sociëteitszaal en er was gelukkig nog een heer van de SNIC in de buurt om de foto’s te maken.
De Penningmeester Vereniging ging samen met de Penningmeester Sociëteit en de Consumabel Extern op de tafel staan.
Een heer van wie ik de functie niet precies weet (Hij kan de Consumabel Intern of de Commissaris Vereniging zijn… Gezien zijn positie in het kantoor gok ik Consumabel Intern) riep veelvuldig dat hij een leuke plek wilde en toen ik vroeg ‘Wie komt er naast mij staan?’ hij direct de kans aangreep en riep ‘Yes! Daar ga ik voor!’
Nadat iedereen weer bijeen was werden er enkele foto’s gemaakt en nadat deze waren goed gekeurd liep ik nog een keer mee naar boven om mijn spullen weer bij elkaar te zoeken.
Voor ik echter kon vertrekken werd ik onderschept door enkele leden van de Almanak die mij eerder nog niet hadden gezien, dus die wilden mij graag nog even uitnodigen op het Almanakhok om nog even bij te praten. Iets wat we natuurlijk hebben gedaan!
Aanvankelijk moest ik niet zoveel hebben van die fusie, maar inmiddels weet ik dat het 101e RVSV Bestuur niet tegen me heeft gelogen. Het beste van beide werelden is bij elkaar gekomen en op bepaalde momenten lijkt het net of er nooit iets veranderd is! Ik zou het dan ook zeker geen probleem vinden om nog een keertje mee te lunchen en dan weer een nieuw broodje en de smoothie van de week uit te kiezen terwijl ik weer kan bijpraten met de meiden van de Senaat!
Het volgende bezoek zal het Almanakbezoek worden en dan zal ik ook op het begin van de borrel zijn, dus dat belooft ook weer een hele nieuwe ervaring te worden!
Pré EW en EW bezoek! (15 + 22 augustus)
Op 15 augustus stond het Pré EW bezoek op de planning en dat zou voor het eerst in lange tijd weer een bezoek aan Sociëteit Walhalla betekenen. Het was de bedoeling een februari of maartbezoek in te plannen (De Almanak ophalen!) maar iedere keer kwam de mail weer terug met de mededeling dat het niet uitkwam door vraagacties, zusterbezoeken of andere overleggen. Er is dan wel een fusie geweest maar voorlopig voelde ik niet echt dat er meer gemengdheid in de Ivoren Toren heerste want de twee jaren hiervoor ging het precies zo met de afspraken bij de mannen. Wel een bonuspunt voor het feit dat de Secretaris de kerstkaart en PAN 1 per post mijn kant op gestuurd heeft!
Ik kwam aan op de Sociëteit en ik wist niet of de aankomend Senatoren in pak of in dagelijkse outfit zouden lopen. De mensen aan wie ik vroeg waar de Senaat was bleken het in elk geval allemaal niet te zijn. Ik liep dus maar richting de Ivoren Toren waar ik na een enkele klop op de deur binnenstapte. Ja, natuurlijk zag ik de man in mijn rechterooghoek maar de Secretaris zat meteen tegenover me dus ik liep toch naar haar. ‘Nou Sabine, je loopt zo mijn opvolger voorbij!’ zei ze lachend.
Ik draaide me half om en werd vrolijk begroet door de man die ik eerder al vanuit mijn ooghoek had gespot. Je hebt de looks van een oude bekende en ook je voornaam komt overeen met een andere favoriete oude bekende. Deze aankomend Secretaris had er duidelijk al heel veel zin in! Al snel stonden er ook wat dames bij me die me de hand wilden schudden. Van de meesten weet ik nog steeds niet direct de naam en/of de functie maar dat zal met het volgende bezoek ongetwijfeld volgen. (Een constitutionering met foto maakt de wereld ook al een stuk makkelijker. Zeker voor een dame met gezichtsherkenningsproblemen!) Het Secretariële duo stelde voor om eerst even naar de keuken te gaan zodat we de lunchkaart konden invullen en dan konden we daarna een ronde lopen. Mijn grote vriend Wally was er niet maar zijn collega Fithe was heel fanatiek bezig om de lekkerste broodjes voor de hongerige aanwezigen te bereiden. Ik besloot in ieder geval weer een Gerrit Zalm te nemen want die was me de vorige keer erg goed bevallen. De smoothie van de week was ook weer heel verleidelijk. ‘Sabien, een van mijn absolute aanraders is het PvT’tjuuuh!’ aldus de aankomend Secretaris, dus ik besloot zijn advies op te volgen en ook een PvT’tjuuuh aan te kruisen.
Hij zal me vast saai gevonden hebben. Roken doe ik niet en koffie drink ik ook alleen bij hele hoge uitzondering maar met hem meelopen naar buiten vond ik zeker geen probleem.
Buiten kwam er een man in pak (duidelijk een aankomend Senator) enthousiast naar me toe. ‘Heeee Sabine! Wat leuk dat je er weer bent!’ gevolgd door het onvermijdelijke ‘Ken je me nog?’
Ook jij lijkt erg veel op twee mensen die ik eerder in mijn leven heb gehad. Enerzijds lijk je op een stronteigenwijze en vage Secretaris van een studievereniging waar ik een haat-liefde band mee had en anderzijds lijk je op de meest ingewikkelde Commissaris die ik ooit ontmoet heb en waaraan ik de bijnaam Bulghur heb gegeven. (Wally! Misschien moet er een Commissaris Sociëteit schotel komen met Bulghur erin?) Ik keek eens goed naar hem en hoewel hij dus sprekend op de eerdergenoemde personen leek kon ik nu niet direct vertellen waarvan ik hem zou kennen.
Sorry schat, je moet me helpen!
De beste man had niet treuriger kunnen kijken! ‘Maar Sabien… Je maakt toch een grapje hoop ik???’
Hij vertelde dat hij bij de Almanak 2018 hoorde maar het kwartje viel nog steeds niet. Ik liet dan ook een relatief teleurgestelde aankomend Commissaris Sociëteit achter.
(Ik heb later nog eens heel diep terug zitten denken en het enige wat ik me kan bedenken is dat ik tijdens het novemberbezoek al bijna wilde weggaan en juist nog even met de Vice stond te praten over de constitutiefoto toen er een dame en heer van de Almanak het kantoor in kwamen. De dame was nog even druk in gesprek met de Vice en de heer vroeg of ik nog tijd had om even mee te komen naar hun werkplek. Die heer is denk ik de aankomend Commissaris Sociëteit geweest.) Zoals 1 bier geen bier is, zo is 1 ontmoeting voor mij hetzelfde als geen ontmoeting. Ik zie heel erg veel mensen in zo’n jaar en iemand die ik dan 1x kort zie en die niet iets heel erg achterlijks of gedenkwaardigs uithaalt, die kan ik later zeer waarschijnlijk niet meteen herkennen. De aankomend Secretaris vond dit volgens mij hilarisch want nu hij dit had gezien vroeg hij me continu of ik nog wist wie iedereen was. ‘Mij vergeet je toch niet hè?’ vroeg hij vervolgens. Jij lijkt teveel op een Principekwestie dus de kans dat ik jou niet herken is minimaal!
We gingen door naar de EW-commissie en daar lachte me een bekend gezicht toe die ik wel vrijwel meteen herkende! Nou jaaa! Jij was de meid die me naar jouw Aspirant Groepering had gehaald om zo een knallende indruk te maken bij de Groeperingsinstallatie! De naam Papegaai is er helaas niet doorgekomen maar op JC Stip ben ik minstens zo trots! Een aantal meiden hebben al de nodige mooie plekken weten te vullen op Soos Mimoos en de dame die het hardste riep dat zij NOOOOOOIT in een commissie zou komen is onder andere Pres Meesterweek geweest en nu is ze dus Pres EW! De dag dat ik kennismaakte met JC Stip was niet bepaald mijn makkelijkste maar deze meiden zijn altijd ‘Mijn’ groepering gebleven! Ik was dan ook zeker wel trots toen ik dit van haar hoorde!
‘We gaan natuurlijk gelijk even kijken naar leuke items!’ zei ze vrolijk waarop een van de commissiegenootjes meteen opsprong om alles op te sporen. ‘Een shirt of trui kunnen we nu nog niet meegeven maar je kwam in de EW zelf ook toch? Dan weten we wat er precies over is en kunnen we je vast wel een shirt of trui meegeven!’ aldus die dame.
Posters, een misdruksticker en een haarbandje waren de vangst van vandaag en de rest zou volgende week volgen!
Aangezien Fithe nog altijd volop tussen de broodjes verstopt zat stelde de Secretaris voor om nog even naar buiten te gaan. De aankomend Secretaris voegde zich even later bij ons met een Jaarstrikje én twee bijzondere dames in zijn kielzog.
‘Sabien, mag ik je voorstellen aan twee dames van de LuCo?’ aldus hem.
Uiteraard kon een foto met deze Golden Girls niet ontbreken (De Commissiepakken zijn namelijk goud!) waarna ik ze wat beter kon leren kennen. ‘Je bent van harte welkom om straks ook even langs ons hok te komen, dan kun je meteen kennismaken met de rest!’ aldus een van de dames.
‘Gaat goedkomen, eerst gaan we even lunchen!’ aldus de aankomend Secretaris.
Voordat de lunch zou plaatsvinden wilde de aankomend Secretaris alvast een groepsfoto maken. ‘Zodra de lunch voorbij is zal het lastiger zijn om de meeste Senatoren te vinden dus we kunnen die foto beter nu maken!’ en zo gezegd, zo gedaan waren de meeste aankomend Senatoren zo gevonden. De aankomend President (Al noemt iedereen die functie consequent ‘Rector’.) zou er als enige niet op staan omdat zij een externe lunch had.
Zodra iedereen was verzameld vroeg de aankomend Commissaris Sociëteit me waar ik op de foto wilde. Het werd al snel een twist tussen de aankomend Commissaris Sociëteit, de aankomend Secretaris en een derde aankomende Senaatsman. Uit eindelijk is er besloten dat we de foto op het terras zouden maken bij het Hermeswapen. Nadat er enkele leuke foto’s gemaakt waren kwam de volgende vraag aan de orde… Wie wordt er Mr. Sunshine? Tja wrijf het er maar in dat het erg lastig kiezen is tussen twee aankomend Senatoren!!! (En natuurlijk waren het ook net die twee die Mr. Sunshine wilden worden!) Uit eindelijk verloor de aankomend Commissaris Sociëteit het van de aankomend Secretaris in een stemming van de Senatoren. Ik had nog een Interne Battle voorgesteld maar de aankomend Commissaris Sociëteit berustte zich in de stemming waarop de aankomend Secretaris enthousiast zijn plaats innam voor Mr. Sunshine. Nadat die foto was gemaakt was het echt tijd voor eten!
De lunch was heerlijk en al etend werd ik volop ondervraagd door een andere aankomende Senaatsman. (Schat, je naam en alles weet ik niet meer maar je vond het een goed idee als ik een boek zou gaan schrijven! Ik gok aankomend Vice?)
Met mijn PvT’tjuuuh nog op mijn bord merkte ik dat het Secretarisduo wat onrustig werd. Ze moesten verder met inwerken. Mijn voorstel was dan ook dat ik naar de LuCo zou gaan en daar mijn lunch zou afmaken.
De LuCo bleek ook een aantal oud Almanakkers te bevatten en de President van de LuCo gaf me dan ook het goudkleurige boekwerk in kwestie zodat ik deze kon bekijken terwijl ik in alle rust mijn PvT’tjuuuh kon opeten.
Toen ik een specifieke pagina opensloeg waarop de Almanakmannen stonden en ik de naam van de aankomend Commissaris Sociëteit zag kwam me wel iets bekend voor. Ik kén de naam van de aankomend Commissaris Sociëteit namelijk wel maar dan zijn VOLLEDIGE naam. Die naam heeft hij daarnaast gebruikt om de Almanakfacebook in de lucht te kunnen houden als persoonspagina. Kortom als hij nu zijn volledige naam had gebruikt in plaats van de afgekorte versie, dan had hij een betere kans gehad dat ik hem direct had herkend! (Sowieso sluit ik het niet uit dat het me kan gebeuren dat ik hem eens bij zijn volledige naam zal aanspreken in plaats van met de afgekorte versie…) Uiteraard had de LuCo ook de nodige interessante verhalen voor me waardoor ik al snel inzicht kreeg in wie deze leuke mensen zijn en hoe hun Corpsriculum Vitae eruitziet. Deze ontmoeting hebben we afgesloten met een groepsfoto op het terras met de Lustrumsticker prominent in beeld!
Naast de LuCo heb ik ook even met twee dames van de LuFiCo gesproken alvorens ik terugkeerde op de Ivoren Toren. Ik moest PAN 3 en 4 nog hebben en de Almanak! De aankomend Secretaris was even verdwenen maar hij werd al snel opgespoord door een van de dames. ‘We gaan dit in orde maken! Dat beloof ik je!’ aldus de aankomend Secretaris. PAN 3 en 4 waren zo opgespoord en voor de Almanak moesten we weer helemaal naar beneden. Maar eind goed al goed…. Want ik vertrok uit eindelijk ook met een eigenste gouden Almanak EENS!
Een week later….
Er zijn alweer de nodige piekdagen verstreken en de moeheid en wat andere problemen zorgden ervoor dat ik me niet helemaal 100% voelde toen ik vandaag naar Rotterdam kwam. Uiteraard had ik wel veel zin in de bezoeken maar ik zou alles wel wat rustiger aan doen om het vol te kunnen houden.
Waar ik over het algemeen 20 minuten te vroeg ben stond ik vandaag om 17:02 op de trappen naar het Bazenterras. De aankomend Secretaris had al op de uitkijk gestaan en riep ‘Ik begon echt te vrezen dat je me had gedumpt!’
Intussen was ik met de mannen van de Sociëteitscommissie (De gemengde opvolging van de beroemde KC) aan de praat want een van deze mannen volgde me al langere tijd op facebook en vond het maar wat mooi dat hij me nu in hoogsteigen persoon voor zijn neus had staan. Hij beloofde me ook snel naar me toe te komen zodat we samen iets konden drinken. (Ik heb de beste man echter niet meer gezien na dit moment… Heeft de aankomend Commissaris Sociëteit er een stokje voor gestoken?) De aankomend Secretaris was duidelijk door de drukte een beetje vergeten dat dit naast een gezellig bezoek ook een EW Follow up was. ‘Maar je hebt alles toch al?’ reageerde hij dan ook verbaasd toen ik hem zei dat ik iemand van de EW moest spreken. Nee, de commissie kreeg nog nieuwe stickers en ze hadden me beloofd naar een shirt te kijken! ‘Oh ja, dan gaan we die zo even zoeken! Laten we eerst even je spullen wegzetten!’ aldus hem.
Even later stonden we in de Ivoren Toren waar de huidige en opvolgende President waren. De aankomend President had ik vorige week al even kort gezien. (Haar prachtige accent is moeilijk te missen. Mensen met een Vlaams accent brengen wat mij betreft altijd iets positiefs in de ruimte.) Zij beloofde me mee te gaan op zoek naar iemand van de EWC. Nadat ik mijn spullen had geïnstalleerd gingen we weer richting terras terwijl ik allerlei lopende zaken aansneed. Op het Sociëteitsterras had je prima de ruimte dus ik wist al dat ik hier waarschijnlijk het meeste zou zijn. We gingen vervolgens het Bazenterras op waar er flink gedanst en meegezongen werd met de zanger verderop op het terras. De aankomend President vond wel dat ik pas echt in EW stemming zou zijn met een drankje dus ze stond erop dat we eerst even langs de bar zouden lopen.
Je kon eerder in dit duoverslag al lezen dat ik een aantal look a likes van bijzondere mensen uit mijn verleden tegen ben gekomen en toen ik naar de bar keek kon ik mijn ogen er niet vanaf houden want daar stond iemand die sprekend op een van mijn ‘wapendragers’ lijkt. (Zelf heb ik ook een vast wapen en daarop staan vier wapendragers met elk een eigen kernwaarde, symboliek en mijlpaal van mijn hobby.) Ik had deze man al eens eerder op een foto van (ik geloof) Walhallaweek voorbij zien komen. Aanvankelijk dacht ik dat de band van mijn wapendrager gewoon was komen optreden al was het toch vreemd dat hij dan met een vestje ACHTER de tap stond in plaats van ervoor. De Secretaris heeft de naam van mijn wapendrager opgezocht maar die naam stond niet in de database. ‘Het moet iemand anders zijn… Iemand die hier lid is en er toevallig heel veel op lijkt!’ was dan ook de conclusie. En die man stond hier nu in mijn blikveld! Helaas stond hij niet ook binnen mijn geluidsgebied dus ik heb hem niet gesproken. Ik weet nog steeds niet wie deze look a like is maar je lijkt echt sprekend op een van mijn grootste inspiratiebronnen!
Bekomen van deze verbijstering (De aankomend President had immers geen idee wat er gaande was door het vele geluid op het terras.) liepen we samen wat verder de drukte in aangezien ik daar een EWC vestje had gezien. De EWC’er was gevlogen maar wel kwam ik de aankomend Secretaris en de aankomend Commissaris Sociëteit weer tegen. ‘Hallo!’ reageerde aankomend Commissaris Sociëteit vrolijk waarop hij me een hand leek te willen geven. Fijn… Nog steeds beledigd dat ik je niet herkend had? Ik wil een knuffel!
Enfin, blijk ik net een charmeoffensief van de aankomend Commissaris Sociëteit te verpesten aangezien die me dus een handkus had willen geven. De situatie werd al snel gewijzigd want de aankomend President had een EWC’er voor me gevonden en die wilde er wel gelijk op uit om te kijken waar de overgebleven items zouden zijn. ‘Nou meid! Ik vind het zo leuk dat je er ook vandaag bij bent!’ zei de EWC dame vrolijk. Ja het is traditie om op het terras langs te komen en het blijft natuurlijk het allermooiste om de Sociëteit in piekstemming te zien! Via de Lekkûr (Waar Meneer van Wijk druk met iets bezig was tot hij me zag en zei ‘Ben je er nou alweer?!’) gingen we richting het EWC hok en daar had de EWC dame al snel alles gevonden wat ik nog miste. ‘Nou, dan is je collectie nu helemaal compleet hè! Ik zie je straks vast ook nog wel!’ zei ze enthousiast. Ik ging zelf eerst maar weer even langs de Ivoren Toren want daar zouden mijn items toch het veiligst staan.
Terug op het terras had ik de LuCo al snel gevonden en terwijl ik met hen stond te praten kwam de aankomend Secretaris weer naar me toe. ‘Ik was je alweer kwijt… Wacht hier, blijf hier, ik heb een verrassing voor je! Die gaan we zo met zijn allen opdrinken!’ aldus hem.
Aangezien ik ook wel eens ‘verrassingen’ gehad heb waar ik wat minder gelukkig van werd was ik erg benieuwd wat dit in vredesnaam voor iets zou zijn. De aankomend Commissaris Vereniging stelde me gerust. ‘Dit ga je sowieso waarderen, dat weet ik zeker!’
Gaandeweg kwamen er steeds meer gouden pakken en aankomend Senatoren bij het tafeltje. (En de laatste ongemengde Rector van het RSC College maar roepen ‘Je bent gewoon een vestjeslikker Sabine!’ Nou ja, als je bekijkt dat ik vooral met ‘Vestjes’ te maken heb in mijn dagelijkse betrekkingen is het niet zo vreemd dat ik met alleen ‘vestjes’ op de foto sta en dat ik mijn aandacht hoofdzakelijk bij ‘vestjes’ heb. De waarheid is bovenal dat ik er nog nooit van mijn leven eentje geregeld heb dus laat het ‘likker’ in ‘Vestjeslikker’ maar weg! Of pas het aan naar ‘Lokker’ aangezien mijn aanwezigheid gegarandeerd de nodige ‘Vestjes’ weet te lokken!)
Even later kwam de aankomend Secretaris terug met een parelmoeren fles in zijn handen.
‘Sabine, uit naam van de IIe Senaat van het Rotterdamsch Studenten Corps en de Rotterdamsche Vrouwelijke Studenten Vereeniging overhandig ik je graag deze bijzondere fles champagne, opdat we deze gezamenlijk kunnen openen en kunnen proosten op het aankomend jaar!’ aldus de aankomend Secretaris.
Hij kwam met de fles naast me staan en vertelde ‘Deze bijzondere flessen champagne zijn door de Ie Senaat geschonken en op deze fles zie je Hermes en Hera staan.’
Oké, er zijn een aantal dingen die ik gewoonweg niet kan en een ervan is een champagnefles openen. Terwijl een aantal aankomend Senatoren druk op jacht was naar genoeg glazen (Dit sprankelende goud drink je natuurlijk niet uit een bekertje!) bleef ik naarstig om me heen kijken want wáár is nou die aankomend Commissaris Sociëteit? Ik zou net zo lang in protestmodus blijven staan totdat die er ook was. Gelukkig kwam hij niet veel later bij ons en kon het feest beginnen. (Het gestunt van mij ja!) Ik was dan ook maar wat blij dat de aankomend Commissaris Sociëteit me wel een handje wilde helpen met de fles te openen. Een betrokken lid schonk de eerste glazen in, ik heb er enkele gedaan en de aankomend Secretaris heeft de klus afgemaakt waarna we konden proosten. Het is wat mij betreft een goede champagne. Fris, prikkelend en niet droog!
Al snel verdween iedereen weer een beetje alle kanten uit maar zoals het de hele dag al was gegaan… De aankomend Secretaris kwam altijd weer bij me terug. Nu om het ongelijk aan de laatste ongemengde Rector van het RSC College te bewijzen. Ik heb langere tijd met betrokken leden (Van het huis van de aankomend Secretaris.) staan praten. Aldus de aankomend Secretaris moest ik wel wat meer over hem en zijn achtergrond te weten komen! (Zijn jaarclub en dispuut heb ik alleen nog niet op visite gehad vandaag!) Toen zij allemaal weer een eigen weg kozen kwam ik bij de LuCo en mijn grote vriend de aankomend Commissaris Sociëteit terecht. Hij voelde zich duidelijk wel een grote man met zijn blaasapparaat want hij liet het ding aan iedereen zien. ‘Jij mag straks ook wel even blazen als je wil hoor!’ zei hij met een typisch lachje tegen mij.
Denk niet dat dat nodig is hoor! ‘Ga je vanavond met het OV terug naar huis?’ vervolgde hij. Wat denk jij dan! Niet drinken als je met de auto bent! Nee, een trambestuurder en een treinmachinist gaan me naar huis rijden. ‘Mooi, dan is het helemaal goed! Ik ga maar weer eens mensen testen!’ aldus de aankomend Commissaris Sociëteit.
Ik bleef met de LuCo achter en de President van de LuCo vroeg me wat ik van het eerste meesterwerk van de TeCo vond.
Intussen zag ik dat de aankomend Secretaris op het Senaatsbalkon stond en die stond ook mijn kant op te gebaren. Hierna heb ik ook nog even kort met een dame van de TeCo gesproken!
Het was een hele gezellige middag maar toen er ongeveer 15 minuten voor mijn geplande vertrektijd de nodige agenten op de been waren vond ik het wel tijd om mijn spullen te gaan pakken en te gaan. Met dit hoog bezoek op de Sociëteit hadden de Senatoren sowieso niet veel extra tijd. De Secretaris stond juist bij de deur en ze bood aan even met me mee te lopen richting de Ivoren Toren. Boven haalde ik mijn spullen bij elkaar en liep ik vervolgens samen met de Secretaris weer naar beneden. ‘Het was superleuk je nog even gezien te hebben en we zien elkaar vast wel op de Diesreceptie!’ aldus haar.
Baas boven Baas… Dat is de afgelopen twee weken zeker gelukt! Dit bezoek was zonder meer de kers op de taart en ik verheug me ook zeker op de aankomende bezoeken!
Tot snel!!!!
Op volle toeren (16 en 21 augustus)
Het zal jou als lezer vast niet ontgaan zijn dat er dit jaar een aantal zaken ontzettend zijn tegengevallen op RSC/RVSV. Het Jaarbezoek werd overschaduwd door een planningsfoutje van de Secretaris, het Lustrum heb ik compleet gemist (met alle bijbehorende items van dien) en de beloofde Corpskranten de Pan kwamen ook al niet per post mijn kant op. Dit leidde natuurlijk onherroepelijk tot de Gouden Bloemkool. Het lijkt overigens de laatste jaren steeds meer regel dan uitzondering dat die hier valt… Ik had daarom niet erg veel motivatie meer over om hier bezoeken te doen. Desondanks had ik wel een afspraak voor het jaarlijks Prébezoek weten te maken aangezien ik vond dat ik de EW (met wie ik wel nog een ontzettend leuke ontmoeting had beleefd) niet kon laten zitten besloot ik dus om door te zetten.
Aangezien alle andere Prébezoeken waren weggevallen had ik wel even met het idee gespeeld om dit bezoek te laten vervallen. Maar het was dit hele jaar al drama geweest om tot afspraken te komen dus ik wilde het lot niet tarten door deze afspraak te cancelen.
Overigens kwam ik al snel tot de conclusie dat het toch niet helemaal zou gaan verlopen als ik had gehoopt. Ja de huidige Secretaris had mijn bezoek in de agenda gezet, maar daar was dan ook alles mee gezegd. Ik was dus al snel weer in de stemming om mijn biezen te pakken. Gelukkig was daar Mr. Logees & Artiesten van de Eurekaweek die er wel voor zou zorgen dat mijn slechte humeur snel wat minder slecht zou worden. ‘Het gaat goed komen. Ik heb hier alvast wat spullen voor je. Vind je het leuk om een ronde door het pand te lopen?’ aldus hem.
Dat klinkt als een goed plan!
Ik had van een andere dame van de EW ijsthee gekregen dus voordat we de ronde door het pand gingen lopen bekeken we eerst de werkzaamheden aan het terras. ‘Ik hoop dat je wel een beetje normaal binnen kon komen!’ zei hij vervolgens aangezien de welbekende ingang aardig ‘versteigerd’ was geraakt. Het was een beetje improviseren maar gelukkig had ik nu niet veel items bij me!
Zodra mijn ijsthee op was ging ik samen met Mr. Logees & Artiesten aan de wandel door de Soos. De disputen waren druk bezig met het bouwen van vette barren in de grote zaal. De eetzaal zou gewoon gebruikt worden voor het eten, dus er was met opzet voor gekozen om die rustig te houden.
Overigens was het feest niet heel ver weg want als je doorloopt naar de Lekkûr kwam je weer bij vette barren uit. ‘Zoals je ziet hebben we geprobeerd ons thema overal terug te laten komen. Hier zie je die strakke blokjes van de finishlijn en ik vind ze erg goed gelukt!’ aldus hem.
Vervolgens stelde hij me voor aan de mensen van de BaCo die deze zomer de vliegende keeps zijn. De BaCo helpt de EW maar ook in de twee daaropvolgende weken zijn zij erg actief om de introductieperiode in goede banen te leiden. Kortom, BaCo to the rescue!
Even later stonden we in Bikini en ik kende het nauwelijks terug. ‘Bikini is dit jaar volledig verbouwd en we hebben inspiratie gehaald uit diverse Rotterdamse clubs evenals uit de Lorre die vorig jaar volledig is verbouwd!’ legde hij uit.
Er staan een aantal schitterende muurschilderingen op de muren. Verder is er veel aandacht aan een industriële look gegeven. ‘We wilden alles wat meer hufterproof maken’ verklaarde hij. Wel zo verstandig als je bedenkt dat Bikini erg veel volk trekt en dat dit 3x per week de place to be is voor je dansjes en sjansjes! ‘Nu kan Bikini weer jaren mee!’ zei hij vrolijk.
We liepen verder en we kwamen uit eindelijk door een gang die ik niet herkende en die leidde naar Soos Mimoos. Toen we in ‘De kleine zaal’ (Soos Mimoos dus) stonden realiseerde ik me dat me inderdaad was verteld dat er verbouwingen zouden plaatsvinden. Nog niet alle ambities waren gerealiseerd maar deze doorloop dus wel. Wauw. ‘En kijk, als we het licht uitzetten…!’ aldus hem. Deze gang was gedecoreerd met vele lichtjes en voor extra sfeer was er rood doorschijnend doek op de muren geplaatst. Wow! Wat een mooi effect!
We liepen door Soos Mimoos waar Logees & Artiesten vol enthousiasme elk nieuw detail liet zien. Inclusief de fusie expositie die een plekje had gekregen op de muur. ‘Zo zie je aan links een aantal foto’s uit de ongemengde tijd van de vrouwen en rechts van de mannen. Uit eindelijk komt het in het midden samen met de foto van de fusie!’ aldus hem.
Ik vond het erg mooi gedaan en er was ook duidelijk veel aandacht in gestoken. ‘Het zijn maar gewoon foto’s maar het lijken echte schilderijen!’
We liepen naar boven en hij stelde voor om even in de HSO te kijken. Terwijl we vanaf de Vide keken had je nog eens goed zicht op alle mooie dingen die er waren gerealiseerd in de zaal. Aangezien de buurt had geklaagd over geluidsoverlast heeft deze EW extra wandjes aangebracht die het geluid meer dempen. Die wandjes lenen zich bovendien uitstekend voor de mooiste schilderwerken.
Op de HSO bleek mijn nieuwe contactpersoon net te zijn. Ze had nu een dubbelrol aangezien ze zowel EW als aankomend Senaat is. Kortom, het was niet heel eenvoudig voor haar om alles in goede banen te leiden en dan kreeg ze er ook nog eens een Corpsfan bij die er flink de pest in had. (Ondanks dat Mr. Logees & Artiesten mijn stemming flink had weten te verbeteren) Ik besloot direct open kaart te spelen en uit te leggen dat hier nu al drie jaar op rij de prijs was beland die je NIET wil hebben. ‘Dat is natuurlijk niet de bedoeling! Ik zal mijn uiterste best gaan doen om aankomend jaar weer punten voor het Corps binnen te gaan slepen!’ aldus mijn nieuwe contactpersoon. Met de middelen die ze op dit ogenblik al voor handen had maakte ze vast een goed begin. Ik heb nog wel wat ambities liggen die ik haar tijdens het officiële Jaarbezoek zal vertellen, maar ik kreeg er weer een beetje vertrouwen in.
Ze liep met me mee terug naar Soos Mimoos waar er ook nog eens een heus Op Volle Toeren tasje voor me geregeld werd, dus ik ging zeker niet met lege handen naar huis.
Eens zien wat EW Woensdag brengt!
Een week later.
Ik stapte het terras op en vrijwel meteen had Mr. Logees en Artiesten me weer gevonden. Aan deze man heb ik iets! Fijn!
Nadat hij me van een Jillzje had voorzien nam hij me mee op Terrastour. Tijdens mijn vorige bezoek was het terras immers volop in aanbouw geweest maar nu was het klaar. ‘Ik zal het je allemaal even laten zien!’ zei hij vrolijk. Overigens moest ik wel veel moeite doen om de wespen te ontwijken. ‘Ja, het is echt een plaag….’ Zuchtte Logees & Artiesten. ‘Daarom hebben we ook die dingen aangeschaft’ zei hij wijzend op elektronische vliegenmeppers. ‘Bovendien hebben we ook wat van die wespenvallen gemaakt… Maar helaas kunnen we niet tegen de hoeveelheid wespen op…’
Kortom, ik zou nog met regelmaat DIE KUTBEESTEN! Uitroepen als ik weer eens een wesp achter me aan kreeg maar heel veel meer kon er nu eenmaal niet aan gedaan worden. (Overigens had elk terras hiermee te maken)
Zodra de loopbrug wat rustiger was kregen we groen licht om eroverheen te lopen. Op het chillterras kon je iets lekkers te eten scoren, je kon languit op een zitzak of je kon gezellig met je groepje plaatsnemen aan een van de picknick tafels. Ik kreeg hier de mogelijkheid om een paar mensen van de SocCie te ontmoeten. (Het blijft wennen dat er geen KC meer is. Ik noemde het daarom gewoon KC.) Een van de dames probeerde me van een wesp te redden door rook van haar peuk mijn kant op te blazen maar helaas was deze wesp niet echt meer onder de indruk…
Ik liep verder met Logees & Artiesten en uit eindelijk kwamen we uit bij de muntenverkoop waar een paar Senaatsvrouwen stonden inclusief een Consumabel in wording. ‘Ik ga je overdragen aan deze dames, ik zal je contactpersoon in wording nog eens appen dat ze naar je toe komt, beloofd!’ aldus hem.
Terwijl ik met de dames stond te praten zorgde de huidige President voor een nieuw Jillzje. Zodra de dames van de huidige Senaat wat gingen eten stelde de Consumabel in wording voor om even een rondje te lopen.
Sinds mijn laatste bezoek waren er toch wat dingen veranderd aangezien ze nu echt af waren. Ik keek mijn ogen uit.
Wat ik bovendien een erg leuk idee vond was het feit dat de Consumabel in wording me meenam naar de audities van M&T. De muziek en toneel groepering van RSC/RVSV.
Onderdeel van je inschrijftraject is namelijk een auditie voor M&T. Dit is ontzettend leuk om te zien maar ook om te doen. Om M&T florerend te houden is het belangrijk dat er jaarlijks nieuwe leden bij komen. Al snel kende ik het verhaal en kon ik het dus aan de inschrijvers vertellen. ‘Jeetje Sabine, je weet het beter dan ik!’ merkte de heer aan tafel op.
Als ik inschrijver was geweest had ik denk ik wel een rolletje kunnen krijgen!
Toen ik samen met de Consumabel in wording verder ging merkten de auditie-afnemers op dat ik écht eens met hen moest komen chillen.
Afgesproken! Je weet mijn facebook wel te vinden!
Ik moest echt even een pitstop maken dus de Consumabel in wording nam me mee naar de mooiste wc’s van de Soos zodat ik even rustig kon zitten. Toen ik terugkeerde van de pitstop stonden er een aantal gasten met haar te praten want blijkbaar was het nieuws als een lopend vuurtje gegaan dat ik in haar gezelschap verkeerde. Toen ik tevoorschijn kwam vroeg een van de heren of ik nog wist wie hij was. Een huisgenoot van de huidige Secretaris. Ja, dat herinner ik me nog wel. (De gebeurtenis, met gezichten ben ik immers nooit heel goed geweest.)
Ik liep samen met de Consumabel in wording weer naar buiten en vanuit het niets kreeg ik een stapel duidelijk oud-uitziende Hermessen in mijn handen. ‘Dit moest ik namens je nieuwe contactpersoon geven!’ aldus een dame van de EWC.
Aangezien de Consumabel in wording echt een vat moest vervangen maar ik niet met deze duidelijk waardevolle zaken aan de wandel wilde gaan tussen alle natte bekertjes besloot ik even op de trap te gaan zitten.
Als er twee dingen waren waar ik duidelijk een magnetisch effect op had dan waren het wespen en Logees & Artiesten van de EWC. Uitgerekend hij kwam me weer op het spoor en hij vroeg hoe ik M&T vond en of ik mijn contactpersoon al had gevonden.
M&T is geweldig! Ik heb mijn contactpersoon in wording nog niet gespot.
‘Ik laat wel weten dat je hier bent!’ zei hij vrolijk, waarna hij weer verder ging.
Ik nam even de tijd om de spullen op te ruimen en kort daarna dook mijn contactpersoon in wording op. ‘Ik heb me rotgezocht naar Pan 1,2 en 3 maar die kon ik nergens meer vinden. Dit vond ik echter wel en aangezien we deze edities allemaal al op de Soos en in het museum hebben mocht ik ze aan jou geven!’ zei ze vrolijk.
Er zaten een aantal oude Hermessen en een oude Skylla bij! (En bijzonder genoeg het reünistenblad van Laurentius) Superbedankt! Ik vind het echt geweldig dat je zo’n bijzondere bijdrage aan mijn collectie hebt kunnen geven. ‘Enne, mail me vooral voor nieuwe afspraken hè. Als ik niet direct de eerste keer reageer… mail dan vooral een tweede keer! Ik vind het echt belangrijk om de betrekkingen goed te houden!’ aldus haar.
Nou, dat was aan alles te merken hoor.
Terwijl Mula B het terras aan het afbreken was stond ik samen met mijn contactpersoon in wording en met een opvolgend EWC’er terrasbaas te wezen. Wij drieën stonden namelijk ID’s te checken. Ik vond het echt geniaal. Ik droeg het EW shirt van het fusiejaar dus ik was duidelijk wel een overtuigend terrasbaas. Uit eindelijk ben ik ongeveer een half uur voor het einde van de middag vertrokken want anders zou ik precies in de chaos van de ‘terrasveeg’ zitten.
Het was in ieder geval een EW die zeker op volle toeren is gegaan!
Ik wil iedereen die deze twee bezoeken tot een groot succes hebben gemaakt ontzettend bedanken. In het bijzonder credits voor Mr. Logees & Artiesten die ontzettend veel voor me gedaan heeft deze dagen. Jij hebt de eerste dag echt gered en de tweede dag nog veel leuker gemaakt! Bedankt dat je zoveel voor me gedaan hebt en mijn rothumeur moeiteloos hebt omgezet in een goed humeur!
En ook credits voor mijn contactpersoon in wording. Sercretaris EW en Secretaris Senaat in wording. Jij had het ontzettend druk maar je hebt er toch ontzettend veel aan gedaan om mijn vertrouwen te herstellen. Ook in 19-20 kom ik terug! Dankzij jullie!
Bedankt voor alles!!!!
Opstartbezoek (12 november)
Aangezien ik al aardig was uitgelopen en het ook niet helemaal lekker liep met de metro was ik domweg een half uur vertraagd geraakt. Achteraf bekeken had ik de afspraak niet naar voren hoeven halen (oorspronkelijk stond hij op 15:30 maar ik had hem een uur naar voren gehaald aangezien er een afspraak wegviel.) maar ja, dat weet je ook niet van te voren!
Ik kwam behoorlijk buiten adem de HSO binnen waar de Secretaris al direct naar me toe kwam. Nadat ze me aan de rest van de Senaat had voorgesteld kreeg ik al direct de gloednieuwe jaarstrik en het constitutiekaartje overgedragen. ‘De PAN is nog niet uit dus die kan ik je nog niet meegeven!’ zei de Secretaris daarover.
Aanvankelijk leek het erop dat ik de Almanakcommissie niet kon ontmoeten aangezien dit over het algemeen de vakantieweek is. Echter had ik het geluk dat deze Almanakcommissie op een ander moment vakantie had gepland waardoor ik ze toch kon ontmoeten!
De Secretaris stelde dan ook al snel voor om even naar de Almanakcommissie te gaan.
Even later zaten we op de Almanakkamer waar ik kennis kon maken met dé mensen achter Almanak 2020. Het thema is nog topgeheim maar aangezien ik een sticker van een stripclub kreeg zou ik toch denken aan ‘Gestript’, ‘De naakte waarheid’ of ‘PUUR!’ als thema. De leden konden echter weinig anders dan me in het ongewisse houden want ja, 20 december is 20 december hè!
Wel hadden ze de Varia avond poster voor me en die kreeg ik overgedragen in de Grote zaal.
De Secretaris kwam op het idee om een foto met de Almanakcommissie te maken en uiteraard was ik daar helemaal bij!
Na een paar leuke foto’s met de Almanakcommissie moest de Secretaris wel even door aangezien ze nog meer afspraken op de planning had.
Ik kon echter wel nog even gezellig met de Almanakcommissie blijven chillen. De Secretaris van de Almanak greep deze gelegenheid aan om nog even wat extra indruk op me te maken. ‘Deze Almanak zal de allermooiste gaan worden en ik ga ervoor zorgen dat ik Mr. Sunshine word!’ aldus hem.
Toen ik dus vroeg om een pak kwam hij even later in zijn Almanakoutfit aan. Vol trots showde hij zijn vestje. Operationeel zijn de Almanakleden echte Soostijgers (maar wel aaibaar) en wanneer de Almanakleden in Bikini staan te genieten dan kan het vestje omgedraaid worden en dan zie je kersjes! Kortom, een vestje met meerdere inzichten!
Maar ja, alleen je vestje aantrekken maakt je nog geen Mr. Sunshine! Daar hoort een nominatiefoto bij!
Daar was deze Almanak Secretaris helemaal bij! De eerste ronde foto’s was geen bijzonder groot succes dus we gingen toch maar even naar buiten waar het licht beter was!
Het was ontzettend leuk om met dé Almanakcommissie 2020 te kunnen kennismaken en ik kan niet wachten tot het boek er is! Zullen zij dé Lievelingsalmanak van 2020 worden? We gaan het zien bij het januaribezoek!
Ik heb er zin in!!
