Beyond Stranger Things (29 juli)

1,5 uur in een bus zitten… Alles beter dan zware rugzak en volledige uitrusting bus in, bus uit, trein in, trein uit, bus in en bus uit. Bovendien was deze optie wel iets voordeliger dus ik besloot de 20 minuten extra reistijd voor lief te nemen. Ik was helemaal achterin de bus gaan zitten zodat ik genoeg ruimte zou hebben voor mijn rugzak en de rest van mijn standaard uitrusting. Het mondkapje is op zich geen belemmering maar ik merkte wel dat ik er gaar van werd dat ik geen snoepje kon nemen wanneer ik dat wilde. (Reizen langer dan 1,5 uur non stop kan ik voorlopig wel vergeten…) De grootste ramp vond ik toch wel dat we door Zeist en Driebergen reden. Staat daar uberhaupt een normaal huis?! Wat een afschuwelijke plaatsen! (Ik heb mijn hekel aan Bunnik, Zeist en Driebergen gekregen door enkele mensen die op niet al te beste wijze mijn pad hebben gekruist.) De blikken van verbijstering en afschuw wisselden elkaar in rap tempo af terwijl de bus maar door bleef rijden. Ik was maar wat blij dat we net voor 13:12 in Doorn waren, want mijn weerapp hoefde me niet te laten zien dat ik middenin The Line of Shame zat.

Zodra we The Line of Shame hadden verlaten werden de uitzichten aanzienlijk groener en na een tijdje waren we de provincie Utrecht uit en waren we in Gelderland beland!

1,5 uur nadat ik op halte Stadsschouwburg was ingestapt, stapte ik uit op Wageningen Busstation. Wat heerlijk om hier weer te zijn!

Ik doe een aantal van mijn tours op gevoel. Sommige steden staan gewoon vast in mijn planning maar de echt lastig bereikbare steden doe ik wanneer mijn gevoel erom vraagt. (Groningen, Maastricht, Tilburg en Wageningen) Nadat ik een nogal teleurstellend bericht had gekregen klikte ik het eerste beste liedje in de playlist op mijn iPod aan en dat was toevallig Kygo’s Stranger Things. Ik kreeg direct zin om weer naar Wageningen te gaan aangezien het al bijna een heel jaar was geweest dat ik er voor het laatst was. Een snelle blik op de site van KSV leerde me dat het Bestuur inmiddels was gewisseld dus een nieuw Bestuur leverde ook gelijk weer nieuw avontuur op. Omdat mijn vooraankondiging op Instagram ervoor zorgde dat de Praeses en de Vice me gingen volgen besloot ik om de Praeses te mailen. Die liet me binnen een dag weten dat ik van harte welkom zou zijn om op woensdag 29 juli een bezoekje te brengen.

Iedere dag plaatste ik wel iets op mijn Instagram Stories wat over Wageningen ging. Van de Dispuutsafspraak met L’Esprit de la Licorne tot de bijzondere herinneringen die ik had overgehouden aan mijn eerste officiële bezoek. Logischerwijs volgde er ook weer een dagthema aangezien dat inmiddels traditie is geworden. Het werd Beyond Stranger Things. ‘Stranger Things’ omdat het verwijst naar het liedje van Kygo en Beyond omdat ik tijdens dit bezoek dieper in de verhalen zou duiken die me tijdens de eerste bezoeken waren verteld.

Tja, en ik had me niet echt ingehouden met het delen van mijn gedachten bij de eerdere bezoeken. Ik was de desbetreffende persoon van het eerste officiële bezoek volledig uit het oog verloren en bovendien was zijn naam me volledig ontschoten (en laat ik namen nu zelden vergeten… Met gezichten ben ik heel slecht maar namen vergeet ik eigenlijk nooit… Dat maakte dit wel een opmerkelijk verhaal.) waardoor ik eerst weer op zoek moest naar wat zijn naam ook alweer was. Die vond ik na veel zoeken uit eindelijk terug in de Mr. Sunshine stemronde op Facebook en toen ik vervolgens uit interesse deze naam intikte in mijn volgerslijst zag ik tot mijn grote schrik dat er inderdaad iemand tevoorschijn kwam die wel erg veel op deze oude bekende leek! Hm… Had ik geweten dat jij vrolijk mee zat te kijken dan had ik me wel iets tactischer verwoord. (Ach ja, mocht je je ooit bedenken, weet dan dat ik je nog altijd niet vergeten ben! -Mocht dat nog niet duidelijk genoeg geweest zijn-) Juist… En nu? Voor een halve dag was ik even compleet onthutst over deze ontwikkeling maar ik besloot mezelf bijeen te rapen en gewoon door te gaan op de koers die ik had uitgezet. Ik was al op het juiste spoor en nu moest ik doorzetten!

Mr. Sunshine begon al snel een hele prominente rol te spelen in de Instagram Stories. Zeker drie personen waren groot fan van de Vice. (Twee van hen waren van het vorige Bestuur en de derde is een actief volger en L’Espriter. Mensen die dus wel ergens van af weten!) De Vice stemde vervolgens zelf op ‘Hij voldoet niet aan de eisen’ waardoor ik al snel verder moest gaan zoeken. In die dagen was vrijwel het hele nieuwe Bestuur op mijn Instagram beland, ik miste alleen de Quaestor nog. (Enfin, die bleek dus random in april of mei een keertje op de toevoegknop gedrukt te hebben en zat dus al eventjes als Undercover Bestuurder op mijn tijdlijn.) De Fiscus Mensae liet me weten dat ik voor de Quaestor moest gaan en de Quaestor liet even later aan me weten dat ik voor de Fiscus Sociëtatis moest gaan. Ah leuk, dat wordt interessant! De Grote Adviesraad was meer fan van Fiscus Sociëtatis maar de Quaestor geloofde er wel in, want hij had op zichzelf gestemd en had als bonus ook nog eens de stem van de Fiscus Sociëtatis gekregen. Omdat er vervolgens nog steeds ‘Hij voldoet wél aan de eisen’ stemmen voor de Vice binnen bleven komen van oud-Bestuurders (Die de regels natuurlijk wel kennen) begon ik me toch af te vragen of de Vice wel wist wat de regels waren. Ik besloot daarom dat ik pas een besluit zou nemen wanneer ik in Wageningen zou zijn. De Actieve volger deed ook nog een duit in het zakje door een DM te sturen met de vraag waarom ik de Praeses niet overwoog. Niemand kan zijn voorganger van 2017-2018 vervangen! Kortom, ik kon niet wachten tot ik eindelijk weer in Wageningen zou zijn!

Uit eindelijk was het moment dan gekomen. Ik wandelde richting Cantil waar ik weer met de onlogische bel te maken kreeg. Het werd nu nog lastiger omdat er wél een stem uit de intercom kwam. Ik had al vijf stappen achteruit gezet om te voorkomen dat ik een deur in mijn gezicht zou krijgen, maar de persoon achter de intercom kon me niet verstaan. Hm… Hang die bel toch aan de andere kant lieve Franciscanen!!!

Uit eindelijk was de boodschap overgekomen en kon ik naar binnen. Juist, dit is voor het eerst dat ik het helemaal zelf moet doen hier op Cantil. Ik liep naar boven en werd vlakbij de Verenigingsdeur onderschept door iemand waarvan ik dacht dat hij de Vice moest zijn. Tja, mijn gezichtenkennis is al meer dan eens mijn grote faal geweest en vandaag was het niet anders. Deze beste man is van de AID-commissie van Franciscus en hij zou me gaan helpen om op het juiste spoor van het nieuwe Bestuur te gaan komen. Dat viel nog niet mee… ‘Ze wisten zeker wel dat je zou komen maar waar ze precies zijn? Er zijn een paar een rondje gaan rijden met de limousine en er moesten er een paar naar de bank’ overdacht hij. Uit eindelijk na wat heen en weer geloop nam hij stemmen waar die uit de Sociëteitszaal kwamen. Even later hadden we de Praeses en de Procurator gevonden. Ja lieve mensen, de Procurator is dit jaar een vrouw… Een vrouw uit Delft!!! (Zieke legend natuurlijk!) Omdat ze door de Actieve volger was voorgedragen voor Powervrouwen kreeg ik al de indruk dat ze L’Espriter moest zijn en dat bleek inderdaad het geval. Kortom, een vrouw die ik nu al graag mag! ‘We sjouwen deze tafel nog even naar buiten en dan brengen we je naar de rest!’ zei ze. Even later liep ik met dit duo naar boven en stapten we het Bestuurskantoor in waar de Vice zat te werken. Enfin, je raadt het vast al… Ik dacht dat die gast die aan het bellen was ook iemand van de AID-commissie was. Zodra hij zijn telefoontje had afgesloten begroette hij me vrolijk en toen hij zijn naam zei moest ik lachen. Aha, jij bent dus de veelbesproken Vice. Intussen kreeg ik van de Procurator alvast een pul van de AHC cantus van afgelopen jaar overgedragen. ‘De beste AHC cantus ooit!’ zei ze erover. Even later zorgde ze er ook voor dat ik het nieuwste Annuarium Opkomst in ontvangst kon nemen. Kort daarna stapte de Ab Actis binnen en zij had op haar beurt al twee Cant-tekeningen voor me klaargelegd. Ik zou duidelijk niet met lege handen gaan vertrekken! Mijn 5e ster kan ik overigens pas tijdens het volgende bezoek in ontvangst nemen want hoewel het nieuwe Bestuur al zitting heeft genomen is het nieuwe jaar nog niet officieel begonnen.

De Praeses en Procurator gingen nog even stoelen verslepen. ‘We hebben een drukke middagborrel dus we moeten zorgen dat alles klaarstaat voordat het 16:00 is!’ verklaarde de Praeses.

Ik raakte vervolgens met de Ab Actis en de Vice aan de praat over het ontstaan van mijn hobby en de geschiedenis van mij op KSV. Ik zat goed en wel midden in dit verhaal toen er twee nieuwe gezichten binnenstapten. In tegenstelling tot met de Ab Actis en de Vice herkende ik de Fiscus Sociëtatis en de Fiscus Mensae meteen. ‘Dat zie ik als een compliment!’ lachte de Fiscus Mensae. Omdat er bijzonder weinig te drinken in de Bestuurskoelkast stond besloot de Fiscus Sociëtatis om even een kratje met gemengd fris te halen. Ik had intussen al genoegen genomen met een cassis maar al had ik nog meer dorst gekregen dan had ik dankzij hem in ieder geval ijsthee. (Want Sabine drinkt nu eenmaal altijd ijsthee!) De Fiscus Mensae zat overigens vol met vragen dus vele verhalen die ik juist had verteld kon ik nu weer opnieuw vertellen. Overigens vond ik het helemaal niet erg want het zijn altijd leuke verhalen om te delen.

Toen het verplaatswerk klaar was kwam de Procurator weer boven en ze zei direct ‘Ga je mee het dakterras openen Sabien?’ Tja, dat was toch wel waarvoor ik was gekomen hè? Mijn spullen kon ik prima hier op het kantoor laten staan. ‘Het is hier In Fide Fides hè!’ hielp de Fiscus Mensae me nog even herinneren. Zeker waar. Het scheelt mij heel veel als ik niet continu alle spullen heen en weer hoef te verslepen. We stapten het dakterras op en ik dacht even terug aan de Praeses van 17-18. Of je er vandaag bij bent of niet… Ik heb mijn belofte in ieder geval gehouden. Vandaag heb ik het dakterras van Albertus ingeruild voor dat van Franciscus! ‘Het is ook echt wel lekker zonnig geworden!’ constateerde de Procurator. Ja, ik heb mooi weer meegebracht! De Fiscus Mensae ontdekte al snel mijn systemen zoals het gradatiesysteem waarop ik het haar zeker even mocht uitleggen. ‘Dat is oprecht wel een handig systeem!’ constateerde ze vervolgens. Ik wilde op mijn beurt vooral aan de weet komen wie er nou wel en niet zouden voldoen voor Mr. Sunshine maar ik kreeg er nog niet meteen een reactie op. ‘Ik denk dat je de Quaestor graag zal mogen. Hij is er vandaag als enige niet bij omdat hij op vakantie is.’ Vertelde de Fiscus Mensae.

De Fiscus Sociëtatis was druk bezig met het bier op de buitenbar aan te sluiten en er ontstond even een hele grappige situatie toen de Praeses volledig in Bestuurspak naar buiten kwam. ‘Kijk, daar is de Praeses in pak, wat vind je nu van hem?’ vroeg de Fiscus Mensae. Ik keek richting de Praeses en zag de Fiscus Sociëtatis opzij kijken met een blik van ‘uitslover!’ waarop ik heel hard begon te lachen. Toen ik dat vervolgens deelde met de Fiscus Mensae en de Procurator begonnen zij ook heel hard te lachen waarop de Fiscus Sociëtatis verbaasd reageerde ‘Wat is er?!’ Jouw hoofd! Hij begreep er overigens nog steeds weinig van dus de Procurator lichtte het even toe. ‘Oh… Ja, maar hij is toch ook een uitslover!’ lachte de Fiscus Sociëtatis.

Niet veel later stapte de eerste L’Espriter het dakterras op. MvS had al vanaf het begin uitgezien naar deze bijzondere afspraak en volgens haar zou ik vandaag weinig anders nodig hebben dan L’Esprit! Zij stelde al meteen volop vragen waardoor ik op het idee kwam dat het slim zou zijn om in ieder geval de foto met het Bestuur te gaan maken. In de tijd dat ik MvS kon bijpraten met alle vragen die ze had, kon het Bestuur mooi gaan omkleden voor de foto’s! ‘Goed idee! Waar zullen we zo de foto gaan maken?’ aldus de Procurator. ‘De Nette Bestuurskamer!’ aldus de Praeses. Er komt sowieso een tweede bezoek voor mijn vijfde ster, de Constitutiekaart, de volgende Cant-tekeningen en ga zo nog maar even door… ‘Niet dat je het heel erg vindt dat je nog eens terug moet komen!’ lachte de Fiscus Mensae. ‘Nou ja, je moet toch maar naar WAGENINGEN komen… Kun jij niet gaan lobbyen voor een treinstation Sabien?’ aldus MvS. Geloof me, als ik die connecties had, dan had Wageningen in 2013 al een treinaansluiting gehad. In ieder geval lijkt het me slim om niet gelijk alle mooie locaties in te zetten voor foto’s. ‘Ik zou voor het Platje gaan!’ aldus de Fiscus Mensae. ‘Of het dakterras?’ aldus de Procurator. ‘Ja, lijkt me een slimme zet. Je gaat niet in de sneeuw op het dakterras staan chillen!’ merkte MvS op. Er werd gekozen voor het Platje en zodra het Bestuur klaar zou staan voor de foto’s dan zou ik geroepen worden. In de tussentijd sprak ik met MvS die al snel werd vergezeld door nog veel meer L’Espriters! De Orator was de eerstvolgende en even later gingen alle regenboogregisters open en kwamen L’Espriters uit alle lijnkleuren naar onze tafels toe om dit bijzondere bezoek mee te kunnen pakken. Zodra de L’Espriters waren gaan zitten kreeg ik bovendien direct antwoord op de vraag wie ik kon nomineren voor Mr. Sunshine. ‘De Vice. Hij voldoet volledig aan je eerste voorwaarde!’ aldus MvS. ‘Of hij ook je tweede voorwaarde haalt is nog even de vraag, maar dat kun je het beste zelf beoordelen!’ aldus de Orator.

Natuurlijk ontging het me niet dat Triple even later ook het dakterras had betreden maar ze leken wel uit de buurt van de regenboogkleurige L’Esprit-muur te blijven. ‘Triple! Komt de Praeses van 17-18 nog? Dat zou ons bezoek erg blij maken!’ riep MvS toen ze de leden van Triple in het oog kreeg. ‘Nee, die komt niet!’ klonk er vanuit de andere hoek van het dakterras. ‘Flauw, ik zag hem laatst nog in de UB en toen zei hij nog dat hij misschien wel kwam. Ach, je hebt aan ons echt meer dan genoeg!’ aldus MvS tegen mij. Ik had in ieder geval meer dan genoeg kleuren om me heen dus de kleuren van Triple zette ik voor nu maar uit mijn hoofd. Dat zou voor een andere keer zijn.

‘Waar zit nu eigenlijk de grens tussen je Bestuursbezoek en je bezoek aan L’Esprit?’ vroeg MvS zich af. De Orator stelde vast dat er echt al wel iets gezegd kon worden over L’Esprit maar alsof het zo moest zijn kwam de Procurator juist het dakterras op om me te halen voor de foto’s. Ze wist haar dispuut goed te enthousiasmeren. ‘Onze powervrouw!!!’ riep de Actieve volger uit. (Ja! Eindelijk heb ik haar ook ontmoet. Ze volgt me al sinds ze bij VeSte kwam maar we hadden elkaar tot vandaag nog niet in het echt gezien. Dit jaar is ze Promotor van L’Esprit en zo zal ik haar vanaf nu dus ook aanduiden.) ‘Kom je mee? Dan gaan we foto’s maken!’ aldus de Procurator. ‘Dan kun je de Vice eindelijk in pak zien! Ik denk dat hij je dan wel zal overtuigen!’ aldus de Promotor. ‘Zoek je nog iemand om foto’s te maken? Ik kan het heel goed!’ bood de Orator haarzelf aan. Nou wat fijn! Een fotograaf is wel zo handig om te hebben! We liepen weer naar boven waar het Bestuur nu in pak stond. Mannen in pak doen het altijd wel goed bij me dus toen ik iedereen klaar zag staan besloot ik wel even goed te kijken. Ik wist dankzij L’Esprit dat ik vooral op de Vice moest letten en het stelde me zeker niet teleur wat ik hier zag. Ja, daar staat wel een Aspirant Mr. Sunshine.

Ook bij deze fotosessie was het een hele uitdaging om leuke foto’s neer te zetten met 1,5 meter afstand maar het Bestuur en de Orator van L’Esprit waren dynamisch genoeg om er toch een sfeervolle fotoshoot van te maken ondanks dat alles op afstand was. Vanaf beneden werd er vrolijk gejuicht door L’Esprit. Zeker toen de Powervrouwenfoto werd gemaakt liet L’Esprit duidelijk van zich horen! De Powervrouwenfoto was niet al te moeilijk te realiseren maar hoe konden we dat aanpakken met Mr. Sunshine? Iemand optillen op 1,5 meter is een behoorlijke uitdaging te noemen. In Utrecht was ik tegen hetzelfde probleem aangelopen en ik had daar nog geen oplossing voor kunnen vinden. ‘Je zei iets over een tafel toch?’ aldus de Fiscus Mensae die overduidelijk in kansen denkt in plaats van in beperkingen. Ja. ‘Als we nu de tafel in de Nette Bestuurskamer inzetten?’ vervolgde ze. Dat klinkt als een plan! Ik ging samen met de Vice voorop richting de Nette Bestuurskamer en op het trappetje realiseerde ik me de Tafeltraditie. Oh eh… Als de lezers de verslagenpagina nu maar niet al te scherp gaan teruglezen. ‘Juist wel toch?’ reageerde de Vice vrolijk. Inmiddels stonden we in de Nette Bestuurskamer die open gemaakt was door de Praeses. ‘Ken je de Tafeltraditie eigenlijk?’ vroeg de Vice vervolgens. Ja… Dat is dus de hele reden waarom ik hoop dat de lezers niet de hele pagina teruglezen. Dit verslag uiteraard wel… Natuurlijk wil ik dat dit allemaal gelezen wordt! Maar als mensen het verhaal van de tafel kennen dan wordt het wel interessant. ‘Ja, want dan denken die mensen natuurlijk gelijk dat er heel wat speelt!’ aldus de Fiscus Mensae die alles had gehoord. Precies ja! De Vice moest er vooral om lachen. De Praeses vroeg zich af waar we de foto het beste konden maken. ‘Misschien moet die vlag er ook op?’ zei hij vervolgens. Ah daar gaan we weer… Onlangs was ik in Amsterdam en daar zei iemand ‘Banner’ tegen een Vaandel en nu werd er ‘Vlag’ tegen het Vaandel gezegd. ‘De Vlag Roept’ reageerde de Vice. (Ik ontdekte letterlijk nu pas dat het Verenigingslied van Franciscus ‘De Vlag Roept’ heet. Dat vind ik best wel toevallig want mijn hobby begon immers allemaal door de vlaggen van Virgiel. In feite riepen de vlaggen me in beginsel naar de studentensteden toe. Als ik nu een verenigingsvlag tegenkom stop ik er nog steeds voor om er een goede foto van te maken…) De setting werd toch de tafel en die werd al helemaal voorbereid want ondanks dat dit een 1,5 meter foto zou worden moest de sfeer natuurlijk wel kloppen! De regie van de foto’s was in handen van de Fiscus Sociëtatis en de Fiscus Mensae en zij namen deze taak duidelijk serieus. Zodra de belichting was gecheckt besloot ik om maar eens op de tafel te klimmen. (Ik wilde geen stoelen vuil maken maar uit eindelijk vond ik een stoel waar het kussentje vanaf kon dus die stoel zou me gaan helpen om op tafel te komen.) ‘Misschien is het leuk om een kussentje onder je elleboog te doen?’ vroeg de Fiscus Sociëtatis zich af. Ik vond dat wel een goed idee maar ik vroeg me af in hoeverre je het verenigingswapen nog wel kon zien. Er werd dus een tweede kussentje gepakt zodat ik enigszins comfortabel op tafel kon liggen en het verenigingswapen goed kon laten zien. Fiscus Mensae maakte de foto’s en ze vroeg zich af of de foto’s misschien iets beter zouden worden met de flits. Ik waarschuwde al dat de flits redelijk intens is en even later constateerden we dat de flits inderdaad niet geschikt was voor deze foto’s. Goed stabiel houden en dan komt het goed. Uit eindelijk hadden we zeker wel een paar mooie foto’s in handen. Geïmproviseerd maar zeker goed gelukt! Tenslotte kwam het ook nog even op de Quaestor van vorig jaar. Omdat de winnaar van Mr. Sunshine gediskwalificeerd was geraakt waren alle prijzen doorgeschoven. De aanvankelijke 2e plaats had een onwijs succesvolle campagne gehad waardoor hij oorspronkelijk de campagneprijs had. Omdat hij door de diskwalificatie alsnog de winst had gepakt ging ik opnieuw kijken naar hoe de campagnes waren verlopen en de spectaculaire inhaalslag van de Quaestor kon natuurlijk niet onbeloond blijven. Daarom heeft hij alsnog de Campagneprijs te pakken gekregen. ‘Het is echt een heel mooie lijst geworden! Zo’n lijst wil ik ook wel heel erg graag winnen hoor!’ aldus de Vice. ‘Maar hoe gaan we dat nu doen met die prijs dan? De Quaestor van vorig jaar is nu op vakantie dus uitreiken wordt lastig!’ aldus de Fiscus Sociëtatis. Ik laat de prijs hier achter (Hij is relatief breekbaar.) en als ik de Quaestor de prijs tijdens het volgende bezoek nog niet kan geven dan kunnen jullie hem natuurlijk alsnog overdragen. ‘Ik denk toch echt wel dat het leukste zou zijn als je hem zelf kan geven, maar ik begrijp je overweging. We bewaren de prijs hier en als hij tijdens je volgende bezoek weer afwezig is dragen wij hem over.’ Vervolgde hij.

Ik sprak met de Bestuurders af dat ik mijn spullen tot het einde op het Bestuurskantoor achter zou laten. ‘De Praeses blijft beneden op het dakterras dus hij kan je sowieso helpen om bij je spullen te komen en anders is er ook nog Soccie!’ aldus de Fiscus Mensae.

Op de trap had ik nog even een kort een op een gesprekje met de Vice. ‘Sorry dat ik vandaag zo weinig tijd voor je had maar ik beloof je dat ik je niet teleur ga stellen met Mr. Sunshine! De volgende keer halen we het helemaal in!’ aldus hem. Afgesproken!

Ik keerde terug op het dakterras waar L’Esprit al vol enthousiasme had zitten wachten op mijn komst. Ja, eindelijk is jullie deel van het bezoek begonnen! De bakkies kwamen op tafel en de verhalen kwamen los. De Quaestrix was tegenover me komen zitten. Naast me zat (als ik het goed heb tenminste!) FG. Zij is van Lijn Rood maar omdat haar bloes op dit ogenblik gerepareerd werd had ze nu een Lijn Blauw bloes mogen lenen van Jos. ‘Ik wilde namelijk wel heel graag in stijl komen!’ verklaarde FG.
De Orator en de Promotor droegen de penningen maar de Quaestrix was die van haar vergeten. ‘We hadden nog wel zo nadrukkelijk gezegd dat we een dresscode hadden!’ aldus de Promotor.

Al snel kwamen er items tevoorschijn. FG had haar L’Esprit fiets mee naar het dakterras genomen. ‘Ik vond dat je die echt even moest zien! Zodra je eenmaal een lijnkleur hebt dan wordt je fiets in je lijnkleur gespoten en in de spaken zie je dan de andere kleuren van L’Esprit!’ legde ze uit. Alsof het zo moest zijn kwamen op dat ogenblik de Novieten het dakterras op. Je wordt niet zomaar L’Espriter, daar moet je wel een Novitiaat voor door! Zolang je Noviet bent is de kleur roze je hele leven en dat is in vele opzichten terug te zien. De roze Novietenbloes is het eerste wat je gelijk ziet maar er is meer. ‘Novieten, zijn jullie fietsen vanaf hier zichtbaar?’ vroeg MvS. ‘Ja, onze fietsen zouden zichtbaar moeten zijn!’ aldus een van de Novieten. Ik volgde MvS in de richting waar het domeintje van Triple was ontstaan en beneden zag ik inderdaad twee knalroze fietsen staan. ‘Nu met Corona zijn we er even mee gestopt maar het gebruik is dat in je Novietentijd je heel zuinig moet zijn op je fiets. Wie je roze Noviet de la Licorne fiets ziet staan mag hem namelijk brassen. In principe vind je ze tussen 5 december en de zomer echt niet terug maar mocht je er ooit eentje vinden dan mag je hem dus brassen!’ verklaarde MvS. ‘Let er wel echt op dat er Noviet de la Licorne op staat… Anders heb je kans dat je een burgerfiets hebt gebrast.’ Voegde MvS eraan toe.

We keerden terug naar de tafel waar al snel de fotolijsten uitgebreid besproken werden. L’Esprit kent vele hoogtepunten en al deze hoogtepunten werden uitgelicht op deze fotolijsten. ‘Onze barshifts zijn altijd erg gedenkwaardig!’ aldus MvS. Al snel kreeg ik vele voorbeelden van LSN’s, dates met andere disputen en activiteiten van woensdagen. ‘Elke woensdag krijgen we een ruimte toegewezen om te vergaderen of om andere dingen te doen. Nou ik kan je vertellen dat we nooit random een beetje gaan vergaderen. We doen altijd de leukste activiteiten om echt een leuke tijd te hebben.’ Aldus de Orator.

‘We staan bekend als een lomp en luidruchtig damesdispuut wat niet vies is van een goede borrel!’ begon MvS. ‘Maar dat had je vast al gemerkt!’ aldus de Quaestrix. ‘Zijn er nu eigenlijk meer disputen zoals wij?’ vroeg de Promotor. Ik ken wel een dispuut wat uit precies hetzelfde hout is gesneden als jullie. ‘Dat zijn mannen zeker?’ vroeg FG. Nee, Triumph is een damesdispuut uit Leiden van Quintus. Het verbaast me dat jullie ze niet kennen want ze zijn minstens zo lomp, luidruchtig en borrelgraag als jullie. ‘Kun je ze niet aan ons voorstellen?’ vroeg de Promotor vervolgens. Tuurlijk wel. Dat had eigenlijk al lang moeten gebeuren! Triumphantes Usque In Finem en L’Esprit de la Licorne zijn voor elkaar gemaakt als yin en yang! Dat weet ik zeker!

MvS vertelde me vervolgens dat L’Esprit een enorm zangreportoire heeft. ‘We kunnen echt uren vullen met al onze liederen maar met corona mogen we helaas niet zingen, anders hadden we je graag iets laten horen!’ aldus haar.

Vervolgens kreeg ik een glossy magazine in mijn handen. ‘Dit moet je ook echt even lezen!’ aldus de Quaestrix. Het magazine had al wel een paar jaren meegemaakt en stond vol verhalen over L’Esprit. Meer dan eens verscheen er een vinger die me iets aanwees in het magazine. ‘Dit is mooier dan je hele Almanakkenverzameling hoor!’ aldus MvS. Al snel begreep ik die opmerking beter. Dit Lustrale magazine is uitgebracht ter ere van het 25e Lustrum van L’Esprit en omdat deze in een zeer beperkte oplage is verschenen zijn er meer L’Espriters die hem niet hebben dan wel. ‘We begrijpen dat dit natuurlijk alles is wat je je kunt wensen maar wij hebben een nog veel beter cadeau wat je altijd bij je kunt dragen!’ beloofde de Orator. Overigens werden er eerst nog even wat Bakkies bijgeschonken en verhalen over L’Esprit verteld. (L’Esprit is zo’n kleurrijk damesdispuut vol verhalen, als je de beste verhalen wil ontdekken moet je ze gewoon eens komen opzoeken. En net als met mores moet je de allerbeste insiderverhalen niet opschrijven.)  De Promotor vond overigens wel dat ik wat liever mocht wezen voor de Praeses. Toen ik haar vervolgens vertelde dat ik een sperzieboontje had geplant voor de Praeses van ’17-’18 (Dat is nu een van mijn specifieke tradities die ik niet toelicht op de site. ) reageerde ze erg verbaasd dat ik niet bereid was om dat ook voor de huidige Praeses te doen. ‘Dat vind ik toch wel vreemd hoor!’ reageerde ze.

‘Iedereen is dol op de Praeses van ’17-’18, ik begrijp het wel hoor!’ aldus de Orator. Zelfs L’Espriters die volledig ongevoelig zijn voor mannelijke charmes zijn dol op hem. De L’Espriters deelden ook hun ervaringen met de andere disputen. ‘The Knigts zou je echt geweldig vinden!’, ‘Nee, NOIAM, dat lijkt me meer jouw smaak!’, ‘Brasserie Elitaire! Daar is de Praeses van, weet je dat al?’ is een greep uit de opmerkingen die tevoorschijn kwamen. Toen ik met een schuin oog over mijn schouder keek zag ik Triple nog steeds op hun plekje zitten. Meer dan eens had ik mijn oog op een man van Triple laten vallen… ‘Oh ja, Triple… Ken je hem al? Hij in die witte trui is producer van hét hitje van het jaar, Man met vleermuis!’ vertelde FG waarna ik het liedje te horen kreeg. ‘Zwaai es effe naar ons bezoek!’ deed MvS er bovenop. ‘Wat vind je van hem dan?’ volgde er al snel. Hij is niet Praeses 2017-2018… Maar ik snap wel waarom hij bij Triple zit. ‘Ga Bestuur doen, dan maak je wel een kans!’ riep MvS naar hem toe.

‘Over Brasserie Elitaire gesproken, ken je dat Dumpertfilmpje?’ vervolgde MvS. Ik ben niet zo scherp op Dumpert dus ik had geen idee waarover het ging. Nou, even later was het me helemaal duidelijk. ‘De reden dat we een gesloten Instagramaccount hebben is omdat we later ook nog een baan willen’ aldus de Promotor. MvS vulde aan ‘Dit promotiefilmpje voor de eerstejaars werd opgepakt door de media en die dachten dat dit volledig serieus was. De reacties waren niet mis… Daarom zijn we nu wat voorzichtiger geworden.’ ‘Maar jou accepteren we zeker hoor!’ aldus de Orator. Gelukkig, ik zal jullie gelijk even toevoegen! Mijn laatste mislukte project (de hele reden waarom ik hier zat) was overigens het eerste wat ik zag toen ik de letter L in de zoekbalk van Insta invoerde. Pfff. Jou hoef ik niet te zien! (In gedachten schoot het liedje Pynk van Janelle Monae door mijn hoofd. Was wel toepasselijk.) Ik had het account gevonden en drukte op toevoegen. Zo, dat kan ik niet meer vergeten!

De Quaestrix vertelde me vervolgens dat de L’Espriters niet al te lang konden blijven hangen omdat er vandaag een nieuwe koelkast opgehaald moest worden. ‘Een aantal van ons woont samen op het L’Esprit huis Delerium Tremus maar omdat de koelkast kapot is gegaan willen we die wel zo snel mogelijk vervangen. We hadden nu een buitenkansje, dus die laten we natuurlijk niet liggen!’ aldus haar. Ja, dat is natuurlijk logisch! Ik rekende snel uit dat als ik de parallelbus zou nemen van de geplande bus, dat het dan precies goed zou komen. (De bus van precies een halfuur eerder zodat ik dezelfde aansluiting zou hebben maar dan eerder.) Ik kon nog een bakkie mee doen en dan zou ik toch de parallelbus kunnen halen. Het moment wat nog even was uitgesteld kwam nu toch weer naar voren. Hét cadeau van L’Esprit. ‘We zagen dat je de sjaal erg interessant vond, maar je moet weten dat je die als geïnstalleerd lid helemaal zelf maakt!’ verklaarde MvS. Juist, dat is logisch dat je die dan niet zomaar weggeeft. ‘We kunnen je natuurlijk wel de bolletjes wol en het patroon geven… Dan zien we je over drie jaar pas eens buiten!’ lachte MvS vervolgens.

‘Maar dit is echt nog veel beter en je kan het kan altijd dragen!’ aldus de Quaestrix. ‘Maar Sabien heeft wel het magazine gezien dus de meeste merch zal ze wel gezien hebben!’ aldus FG. De Quaestrix had een ingepakt wc-rolletje voor me neergelegd en met lippenstift was er een eenhoorn op getekend. Dit kon qua formaat maar 2 dingen zijn. Of die mooie sjerp die de L’Espriters dragen bij officiële gelegenheden… (Ja lieve lezer, deze ogenschijnlijk lompe en luidruchtige dames zijn dus ook heel creatief want ze kunnen breien én ze kunnen volledig in driedelig mantelpak op hakken verschijnen! Ze kunnen ook echt alles die L’Espriters!) of misschien wel iets van een string? Zoiets meende ik namelijk gezien te hebben in het boek. Een polo, bloes of pet kon het duidelijk niet zijn dus 50% kans dat ik goed zat. ‘Doe een gok!’ probeerde de Quaestrix. ‘Beter van niet, het kan ook tegenvallen als je iets hoopt en iets anders komt eruit!’ aldus MvS. De sjerp of een string? Wat zal het worden? Ik rolde het wcpapier af en even later onthulde ik… De enige echte L’Esprit de la Licorne string! ‘Elke woensdag aan hè?’ reageerde MvS. ‘Ik heb hem ook aan!’ reageerde Jos enthousiast en ze schroomde niet om het te laten zien. FG was juist met een oude bekende van Bestuur 18-19 aan het videobellen. Het was slecht te verstaan maar ze kon wel meegenieten van de onthulling van dit toffe cadeau! Ook de Praeses van vorig jaar (en ook L’Espriter) was nog even voorbij gekomen. Super leuk om al deze oude bekenden weer even te kunnen zien, al was het vaak maar kort! ‘Trouwens, heb je met opzet die donkerblauwe rok aangedaan?’ vervolgde MvS. Ja, ik heb die om twee redenen aangedaan. 1 omdat ik in 17-18 ook een donkerblauwe rok aan had en 2 omdat ik wist dat het dé kleur van L’Esprit is! ‘Nice, goed gedaan!’ aldus MvS die het meest gelukkig wordt van geel, gevolgd door donkerblauw.

Dat dit een feit is werd nog eens bevestigd door de 4e noviet die zo’n beetje aan het einde opdook. ‘Noviet waar is je bloes?’ reageerde FG. Noviet 4 had namelijk een geel-zwart panterdingetje aan in plaats van de roze Novietenbloes. Oh ik zie het al, jij wil bij Lijn Geel. ‘Ha, je bent al helemaal geïntegreerd Sabien, ik hoor het al!’ lachte MvS.

Uiteraard wilde ik wel nog een paar leuke foto’s van deze zeer bijzondere ontmoeting met L’Esprit. Zeker als je bedenkt dat het normaal gesproken in deze tijd reces was geweest en er dus helemaal geen borrel was geweest. Maar ja, door Corona loopt alles natuurlijk anders en daarom kon dit bezoek er ook komen! ‘Kom tijdens de AID ook Sabien, het is echt de moeite waard!’ beloofde MvS. Wie zal het zeggen of dat bezoek er komt?

Voor nu gingen we in ieder geval een leuke setting opstellen en de Praeses mocht wel foto’s maken. Ik ging uit eindelijk bij de fiets van FG staan waarna er een aantal leuke foto’s op 1,5 meter werden gemaakt. Een kleurrijk geheel was het zeker!

Om me heen klonk vrolijk ‘Horny horny horny, L’Esprit de la Licorne!’ en er was me al eerder uitgelegd dat dat is om ervoor te zorgen dat iedereen lacht op de foto. Handig voor iedereen die er niet in is getraind om meteen een fotolach op te zetten zodra er een cameralens op je neus wordt gezet!

Het was tijd om het bezoek af te ronden dus nadat ik de meiden had bedankt voor deze superleuke tijd vroeg ik aan de Praeses of hij even mee wilde lopen. (Dat vonden de L’Espriters wel wat!) Even later had ik alle spullen bijeen en kreeg ik uitgeleide van de Praeses en van een Socsaris (tja, ik moest eigenlijk nog wel naar de wc… Hopen dat er geen vertraging op de lijn zit… Dan lukt het wel) waarmee het bezoek ten einde kwam. Het gevoel wat ik sinds 2017-2018 aldoor weer had gezocht heb ik vandaag eindelijk weer teruggevonden. Het nieuwe Bestuur is ontzettend leuk en met L’Esprit de la Licorne heb ik eindelijk eens wat meer van het échte Franciscus kunnen ontdekken! Een ervaring om nooit meer te vergeten. Ik heb zowel aan het Bestuur als aan L’Esprit moeten beloven dat ik zeker nog een keer terugkom dit jaar. (Mag ik zelf ook wel hopen aangezien het bezoek in juli was. Er moet zeker een tweede bezoek in kunnen zitten!) Wat mij betreft gaat dat zeker te weten lukken! Ik heb echt een toptijd gehad!

Met de terugreis ging het gelukkig ook helemaal goed. Op naar het volgende bezoek want er zit nog veel meer in dan wat er vandaag allemaal is uitgekomen. Ik kijk er naar uit!!

​

​

​