MSV Tragos
In 2015 was ik voor het eerst in Maastricht en bracht ik mijn eerste bezoekje aan MSV Tragos!
2015
Na Saurus ging ik door naar Tragos, die een heel mooi fort als sociëteit heeft!
Ik kreeg een rondleiding door het mooie pand.
De borrelzaal met de schildjes van de disputen en de mannen en vrouwenondervereniging werden bekeken net als de twee schilden met de bok en de geit.
Ik wist niet beter of het 'beest' in het wapen was een geit, maar het is toch echt een bok.
De bok staat voor de mannen en de geit voor de vrouwen.
Een levende vereniging blijft zich natuurlijk voortdurend ontwikkelen. Hierdoor kon het dus dat er een wc zonder deur was, want die moest nog geschilderd worden. (Wel 1 per keer natuurlijk, want anders is het lastig doen wat je moet doen)
Vervolgens stelde de aanwezige Senaatsleden voor om even buiten te gaan zitten op de fraaie binnenplaats.
Ik kan me zo voorstellen dat je daar in het hartje van de zomer ook prima kunt borrelen en genieten van de zon!
Dat deden wij dan ook, maar dan wel netjes met ice tea.
Na het heerlijke chillmoment (zo blij dat ik ruim de tijd had uitgetrokken voor Tragos!) gingen we nog even op het dak kijken, waardoor je zicht had op de prachtige gracht om het fort.
Een van de Senatoren legde uit hoe het zo was gekomen dat het fort er was. (Napoleon op vrije voeten, die mocht Maastricht niet overnemen!)
Ook werd verteld dat er tijdens speciale feesten gebruik gemaakt mag worden van deze gracht. (de gracht is namelijk niet van de vereniging, maar van de Gemeente)
Vervolgens deel 2 van de rondleiding die ons langs de NOX en de Bar- en Ordecommissie ruimte voerde en ons uit eindelijk bracht in de ontvangstkamer van de Senaat.
Mijn grote favoriet, het vaandel, mocht daar uiteraard niet ontbreken!
Daar kreeg ik ook mijn nieuwe aanwinsten voor mijn verzameling, waaronder een aantal mooie nieuwe almanakken, het commissiebedank presentje (een sixpack koeltasje!), de pul van het afgelopen Lustrum, het verenigingsblad en zo nog veel meer mooie items!
Het eerste bezoek aan Tragos was buitengewoon geslaagd!
2016
Het was weer tijd voor een bezoekje aan Maastricht en natuurlijk sloeg ik ook dit jaar Tragos niet over!
Aanvankelijk was het plan om net als vorig jaar weer Saurus- Tragos- Circumflex te doen, maar kort voor mijn bezoek aan Tragos kreeg ik het bericht van de Ab Actis dat er de avond voor mijn komst een groot feest zou zijn en dat het daarom lastig zou worden om om 11:30 af te spreken. 13:00 zou wel kunnen.
Ik moest dus Circumflex en Tragos omwisselen, maar gelukkig was dit voor niemand een groot probleem!
Wat me wel verbaasde was dat er twee Ab Actissen op de site stonden.
Ik vroeg me van meet af aan al af welke Ab Actis ik dan zou moeten mailen en in de uitvoering bleek dat ik met de eerste Ab Actis had gemaild voor de afspraak en dat de tweede Ab Actis mijn bezoek zou afhandelen.
Tegen 12:50 kwam ik aan bij de sociëteit en op het moment dat ik binnen wilde lopen kwam er al iemand in een pak voorbij gelopen.
Wat een mazzel, het was gelijk mijn contactpersoon!
'Ja, wat onwijs leuk dat je er bent! Hoe gaat het met je!' reageerde de Ab Actis vrolijk.
Tja, bovenal een beetje moe! Zo'n lange reis voel je natuurlijk wel!
'Wees vooral welkom! Kom binnen! Wil je iets drinken?' reageerde de Ab Actis enthousiast.
Nou, doe maar een ijsthee!
De Ab Actis vertelde over het grote feest dat er was geweest, hij lag pas om 6 uur in bed en was om 8 uur alweer wakker.
'Heb je daar ook wel eens last van?' vroeg hij.
Nou, als ik een iets te gezellige borrel heb gehad dan heb ik vaak het probleem dat ik niet in slaap kan komen en dat ik dan vaak vijf minuten voor mijn wekker gaat eens in slaap val.
De Ab Actis gooide de deuren open en nam me mee richting het Bestuurskantoor.
Er zat een dame met een blauwe choker en een mooi Bar- & Ordecommissie vest aan en er was nog een andere heer in de ruimte die ik snel zijn Penning in zijn binnenzak zag stoppen.
Ik ben de hele dag in de veronderstelling geweest dat hij de Praeses was, maar ik ontdek nu op het moment van schrijven pas dat hij Aedilis-Praetor is! (Ja, ik heb nu ook de nieuwe website met foto gevonden, dat helpt me echt een hoop! Wel jammer dat de foto niet NOG groter is, want dan had ik alle Penningen nog net wat scherper kunnen zien!)
De Ab Actis dacht hardop na wat leuk zou zijn, aangezien ik vorig jaar een relatief goede rondleiding heb gehad.
'Heb je de Kazematten al gezien?' vroeg de Aedilis/Praetor.
De wat?
'Het ondergrondse gangenstelsel?' vulde de Ab Actis aan.
Nee!
'Nou, zo'n goede rondleiding was het dus niet, kom maar mee!' zei de Ab Actis, waarna ik met de twee heren richting een donkere ruimte ging en weldra nog meer duisternis in zou gaan. (Zet maar een spannend muziekje aan dat wel past bij oude kastelen en forten!)
Natuurlijk hadden de Aedilis/Praestor en de Ab Actis wel een lampje op de telefoon, maar ik had al snel in de gaten dat ik in de beste positie was wanneer ik tussen de mannen in liep, omdat er dan licht VOOR en licht ACHTER mij was.
Eerst liepen we richting de basisverdieping van de Kazematten waar je onder andere vier fietsen kunt vinen die zijn verbonden aan een dynamo. (Dat klinkt erg als een Willie Wortel idee vanuit een Donald Duck, maar het bestaat dus echt) Wanneer hier mensen zouden schuilen voor een atoombom (Het zou écht kunnen) dan kan er op deze manier stroom opgewekt worden.
Verderop stond ook nog een dieselmotor.
Dus in theorie zou je daar wel een tijd kunnen overleven!
Vervolgens gingen we via de atoomdeur verder. Diverse donkere trappen naar beneden kwamen we uit in een lang gangenstelsel en uit eindelijk kwamen we bij de 'verdedigingsgangen' uit.
Hier zitten allemaal kleine holtes in de muur waar militairen in 1830 gezeten hebben met hun wapens! (Boven diverse holtes staan echte namen en jaartallen in de stenen gekerfd!)
Uit eindelijk gingen we nog even HELEMAAL ondergronds om zo aan de andere kant van de gracht uit de komen. Daar is namelijk een deur waardoor je de gracht in kunt komen!
De Aedilis/Praetor legde uit dat als alle gangen van de Kazematten goed onderhouden waren geweest, dat je dan helemaal tot aan het Vrijthof zou kunnen lopen! (Maar helaas zijn er plaatsen waar gangen zijn ingestort.)
We stapten via de deur naar buiten en stonden zo in de gracht achter de sociëteit.
'Hmm... Mooi weer, we hadden hier wel kunnen picknicken!' zei de Aedilis/Praetor.
'Kleedje... Mandje...' overdacht de Ab Actis.
Dit leken de heren de uitgelezen plek te vinden om me eens te ondervragen over mijn hobby.
'Wat vind jij nou de mooiste sociëteit? en zijn wij nou de grootste?' vroeg de Ab Actis.
Tja, ik vind het Gele Kasteel van het USC heel erg mooi! Ik weet niet of jullie echt de grootste sociëteit hebben, veel verenigingen hebben meer verdiepingen omhoog, maar jullie hebben de Kazematten en de gracht... Lastig te plaatsen allemaal!
Het was duidelijk dat de Ab Actis nog nooit in Delft was geweest en kon zich ook geen beeld vormen.
De Aedilis/Praetor was er wel eens geweest en vond het ook een leuke stad. (Als jullie nou eens naar Delft besluiten te komen, dan weet ik wel een leuke locatie om een drankje te doen! -Ook iets met 'groot en origineel!'- maar dan ga ik natuurlijk wel mee!)
Sowieso vroeg ik me af wat je als Bestuur van Tragos eigenlijk in Delft zou moeten, aangezien Tragos geen verbanden heeft met een Delftse vereniging. Maar, voor de leuk kan het natuurlijk altijd!
Het was met recht het perfecte beeld van een fort-gracht, maar het beeld werd wel lichtelijk verziekt door een enorme oranje hoogwerker.
Hoe komt dat ding uberhaupt hier dan?
'Er is een stuk bij de speeltuin ingestort en dat is nu dus een soort helling...' verklaarde de Aedilis/Praetor.
Ook legde hij uit hoe het allemaal werkt wanneer er een festival in de gracht georganiseerd wordt. (Aangezien er maar een vluchtweg is en ik nog geen hordes studenten met ouderwetse olielampen door de Kazematten zie gaan) mogen er maar maximaal 700 man in de gracht tijdens zo'n festival.
'Als het allemaal kon, dan zouden hier wel 2000 man in passen!' zei de Aedilis/Praetor lachend. Maar helaas, regels zijn regels!
De Ab Actis vertelde dat er twee keer per jaar een kudde schapen wordt losgelaten in de gracht om zo het gras onder controle te houden.
Flauw dat het geen bokken en geiten zijn dan!
Het was prima staan in de gracht, maar een bank zou ook wel prettig zijn! Dus het voorstel was al snel om weer terug te gaan richting de bewoonde wereld!
Bij de trappen lagen een paar vergane paddenlijkjes. Zo'n pad kan natuurlijk wel een trap af, maar hoe kom je weer terug naar boven? Niet...
Ook zag ik wel een aantal dikke spinnenraggen die ik gebogen probeerde te vermijden.
Voor ik het wist stonden we weer boven en was er weer leven te horen in de omgeving.
'Wil je nog specifiek iets zien?' vroeg de Ab Actis.
Nou, ik ben dol op de Senaatskamer! Dus zo gingen we richting de Senaatskamer.
De Aedilis/Praetor legde me nog eens uit hoe het ook alweer zat met de verschillende dassen. (De Assessor boft maar, zij mag zowel de rode Senaatsdas als de zachtblauwe B.O.C. das dragen!)
Ik had mijn ijsthee even geparkeerd en was uit eindelijk op een van de zetels gaan zitten.
De Aedilis/Praetor legde uit dat Tragos vroeger de mannenvereniging was en dat er daadwerkelijk een losse vrouwenvereniging was die later dus 1 werden. (In theorie zou dit passen in de visie van de ASV verenigingen, al die verenigingen zijn namelijk ook uit de Mannenvereniging en de vrouwenvereniging ontstaan)
'Stonden de bok en de geit altijd al centraal dan?' vroeg de Ab Actis.
'Ja, Katzika is altijd al de vrouwenvereniging geweest.' verklaarde de Aedilis/Praetor. (Wie zou niet denken dat dit de Praeses is... Hij weet erg veel!)
Ik zat prima op de zetel waar ik was gaan zitten maar mijn ijsthee stond nog steeds voor de neus van de Assessor. 'Vergeet je ijsthee niet!' zei de Ab Actis lachend, die vervolgens voorstelde om maar naar buiten te gaan.
Buiten zat ik prima op een bank toen de Aedilis/Praetor zijn Penning tevoorschijn haalde en vroeg of ik hem misschien even om wilde. (JAAAAAAAAAAAA NATUURLIJK!!)
Vervolgens vertelde hij over de verschillende Penningen. Zoals ik al vermoedde heeft Tragos een 'rangenmedaille' systeem. Iedere functie staat in de Penning uitgebeeld.
De Praeses heeft de twee zwaarden, de Ab Actis twee veren, de Quaestor twee sleutels (Debiteuren en Crediteuren) de Archivaris (Die draagt de Ab Actis 2 op de constitutiefoto) heeft een perkament, de Assessor heeft iets dat de stroming van het drinken uitbeeldt (De omschrijving daarvan ben ik even vergeten) en dan was er nog de Penning die ik om mijn nek had. (Grote vraag, telt deze nu als Aedilis of als Praetor? Ook hier ben ik de omschrijving van kwijt, omdat ik er twee zwaarden in zag!)
Toen de Aedilis/Praetor me vertelde dat de bok van de Praeses een kroontje op de penning heeft begon er wel een twijfel aan zijn functie te groeien aangezien ik totaal geen kroontje op de bok om mijn nek kon ontdekken.
De Ab Actis legde uit dat elke functie dus te vinden is in de penning zelf, maar dat de bok altijd centraal staat, op iedere penning.
Ik kon niet anders dan blijven kijken naar de prachtige penning rond mijn nek.
Maar het viel me uit eindelijk wel op dat er een andere vlag in de mast hing dan de vlag van vorig jaar.
'Die banzai vlag met de bok erop bedoel je?' vroeg de Aedilis/Praetor.
Ja, die!
'Die is kleiner en daarbij... Dit is de officiële vlag!'
Vervolgens legde de Aedilis/Praetor uit hoe het werkt met de vlag. Wanneer de vlag te laat wordt gehesen mogen leden drinken op de rekening van de Aedilis/Praetor en wanneer de vlag in de avond vergeten wordt, mogen leden hem stelen. Kortom, het is van groot belang dat de Aedilis/Praetor zijn vlaggen niet vergeet!
Vervolgens werden er nog een paar foto's gemaakt en werd het tijd om te zoeken naar leuke items. Zo kreeg ik nog wat mooie INKOM gadgets en de nieuwjaarskaart van het Bestuur.
'Maar ehm... Mag ik wel mijn Penning terug?' vroeg de Aedilis/Praetor.
Het liefste zou ik hem natuurlijk bij me houden, maar dan is gelijk heel Tragos ontwricht. (En dat wil ik natuurlijk niet op mijn geweten hebben!)
'Ja, anders gaat de bok mee naar Delft!' zei de Ab Actis nadenkend.
En dan blijft hij daar ook een jaar... Aangezien ik hier pas over een jaar weer ben!
De penning keerde terug naar de Aedilis/Praetor en toen was het tijd om afscheid te nemen en richting KoKo te gaan!
Het was weer heel fijn om op Tragos te zijn!
2017
Een jaar later was ik weer in Maastricht te vinden en natuurlijk zou ik Tragos weer bezoeken!
Ik had een enthousiaste mail terug gekregen van de Ab Actis en ook tijdens mijn bezoek aan Circumflex hoorde ik al wat positieve verhalen over de Senaat van Tragos. (De Commissaris Intern van Circumflex was er van overtuigd dat de Aedilis zeker bij mij in de smaak zou vallen!)
Precies op tijd kwam ik aan bij de prachtige Sociëteit en aangezien de deur open stond kon ik zo binnenlopen!
Juist op dat moment stapte er een dame een kantoor uit die ik van de Senaatsfoto herkende als de Assessor. 'Hee, je bent er! Als je doorloopt naar het einde van de gang en dan rechts, dan kom je uit bij de Senaatskamer!' aldus de Assessor.
Niet veel later stond ik in de Senaatskamer die er nu heel anders uitzag dan de voorgaande keren dat ik hier was! (In plaats van een Ceremoniële kamer en de B.O.C. kamer is het nu een groot kantoor geworden dat evenzo opgedeeld kan worden in twee aparte kantoren middels openslaande deuren in het midden.) Ik keek het kantoor even rond en ontdekte al snel twee andere dames van de Senaat, maar die Aedilis (een man) waar de Commissaris Intern van CF het over had gehad zag ik er niet bij!
De twee dames kwamen naar me toe en stelden zich voor als de Quaestor en de Praetor.
De Praetor wist me al snel uit te leggen dat de andere drie (De Praeses, de Ab Actis en de Aedilis) aan dezelfde faculteit studeren en dus ook alledrie moesten studeren voor een tentamen dat een dag later plaats zou vinden, dus die zou ik helaas niet gaan zien.
Desondanks wilde de Quaestor toch wel even een poging wagen om de Aedilis te bereiken, want ook de dames hadden wel het idee dat ik de Aedilis wel aardig zou vinden! Niet veel later keerde ze terug met de mededeling dat hij toch nog wel heel erg veel te doen had en dat hij blijkbaar wel een talent heeft om snel afgeleid te raken (en ik zou het niet op mijn geweten willen hebben dat hij door mij zijn tentamen niet haalt!!) dus dat het verstandiger was om de Aedilis te laten studeren.
De Assessor voegde zich bij ons en intussen had de Praetor er al voor gezorgd dat we iets te drinken hadden. Voordat de Assessor er was, was het vooral de Praetor die het woord voerde en me actief ondervraagde, maar al snel nam de Assessor dat over. 'Echt heel erg leuk wat je doet joh, hoeveel spullen heb je inmiddels al?' vroeg de Assessor terwijl ik in grote lijnen uitlegde wat mijn hobby inhoudt, welke verenigingen er zoal in mijn collectie te vinden zijn en wat ik voorlopig al van Tragos heb.
'Wat heb je uit eindelijk allemaal al gezien hier?' vervolgde de Assessor.
Nou, vorig jaar zijn we door de Kazematten gelopen en het jaar ervoor hebben we even een ronde door het pand gelopen waarna we buiten zijn gaan zitten!
'Ja, wat vind je van de veranderingen in het kantoor?' vroeg de Quaestor.
Wel even wennen, dit was tenslotte de Ceremoniële kamer! 'We kwamen uit eindelijk tot de conclusie dat ons kantoor toch echt daglicht miste, daarom hebben we besloten de zaken om te draaien! De B.O.C. is er toch vooral 's avonds, dus voor hen maakt het minder uit als er geen ramen in hun hok zitten!' Vervolgens ging de Assessor even op onderzoek uit naar de Almanak, maar wat blijkt nu... In 2015 heb ik oudere Almanakken gekregen omdat de recentste nog niet uit was en in 2016 heb ik die van 2015 en direct die van 2016 gehad. (Die waren toen nog niet officieel onthuld, dus ik moest het stil houden, maar ik had de officiële primeur!) Door de vertraging van de 2015 en de gecombineerde presentatie van 2016 die misschien iets eerder was kon het dus gebeuren dat de recentste voor het jaar 2017 nog niet verschenen was! Dus dit jaar zou ik zonder Almanak naar huis gaan!
'Maar de Achtentwintigste is wel de allermooiste hoor!' stelde de Assessor trots. (Zij zat toen in de Almanakcommissie!) Volgend jaar kan ik die gaan vergelijken met de Negenentwintigste!
Ik vond het toch wel bijzonder, een volledig Katzika ontvangst hier op Fort Koning Willem I! Toen ik de dames vertelde dat ik tijdens mijn eerste bezoek de bok in het wapen een geit genoemd had moesten ze lachen. 'Nou, dat vinden wij niet erg hoor!' verklaarde de Quaestor lachend.
Verder hoorde ik nog diverse leuke verhalen over de stunts die de Senaat dit jaar al meegemaakt heeft en ontdekte ik al snel dat ik een ware Partner in Crime in de Assessor gevonden heb als het gaat om geniale dierenfilmpjes. Alleen toen ze het geniaalste geitenfilmpje op haar telefoon wilde laten zien flipte haar telefoon... Blijkbaar zijn de Assessor en telefoons wat minder een match! 'Ik heb het met het klussen wel eens meegemaakt dat ik mijn telefoon op de stortbak van de wc had gelegd zodat die kon koppelen met de bluetoothspeaker, maar opeens hoorde ik geen muziek meer... Wat bleek, hij was in de wc gevallen!' aldus de Assessor.
Maar denk vooral niet dat deze Assessor een schattig geitenlammetje is, want er zit ook zeker een typerende Assessor pittigheid in deze dame die meer gelijk staat aan een waakgeit!
Hoewel er nog geen nieuwe Almanak was en ook de hardcopy kerstkaart in een te lage oplage bleek te zijn, zou ik toch weer met speciale voorwerpen naar huis gaan! (Tot op heden heeft Tragos me ieder jaar de speciaalste voorwerpen van het hele jaar gegeven en ook dit jaar is dat weer het geval! Qua waardevolle zaken staat Tragos dan ook zeker op de 1e plek binnen mijn collectie!) En natuurlijk zouden we ook een passend Katzika-plaatje schieten! De Assessor vond het een goed idee om ook nu de penningen er weer bij te nemen waarop de Praetor me meteen iets dringends te vragen had. 'Had jij vorig jaar nou mijn penning om? Hij is namelijk kwijtgeraakt, dus ik heb nu een nieuwe... Maar ik was benieuwd of jij hem niet toevallig meegenomen hebt?' aldus de Praetor.
Vorig jaar waren de functies Praetor en Aedilis gecombineerd bij 1 persoon en ik heb van de toenmalige Aedilis-Praetor inderdaad even de penning om gehad, maar het was me op dat moment niet duidelijk of de penning die ik om had nu hoorde bij de functie Aedilis of bij de functie Praetor en sowieso, zoals hier ook terug te lezen is in het verslag, ik heb de penning aan het einde van het bezoek keurig teruggegeven, want ik wilde de vereniging niet ontwrichten!
Zodra de Praetor haar penning had gepakt kon ik haar al direct geruststellen, dát was de Penning die de Ab Actis 2 dat jaar gebruikt had, ik had dus de Aedilispenning gedragen. (Toch wel weer jammer dat de Aedilis er niet was... Want nu konden we uitgerekend die penning niet vinden terwijl ik me daar toch het meeste aan verbonden voel!) Dit keer mocht ik dus de Praetorpenning om en dat is dus de penning met het perkament. In tegenstelling wat ik vorig jaar dacht en geschreven heb is die penning niet symbool voor het archief, maar is het perkament symbool voor de contracten tussen de vereniging en andere instanties die op enige wijze verbonden zijn aan Tragos.
De Quaestor zou de foto gaan maken en zocht in de tussentijd de andere penningen voor me op. (Alleen die van de Aedilis was er nu even niet....) Zo moest ik wel nog even zoeken naar het kroontje van de penning van de Praeses, zoals de Aedilis-Praetor me vorig jaar verteld had. De penning van de Ab Actis is prachtig met de veren. De penning van de Quaestor heeft natuurlijk de twee sleutels die debiteuren en crediteuren symboliseren (Die heeft alleen een iets minder ronde vorm) en dan hebben we natuurlijk nog de penning van de Assessor die de hoorn des overvloeds heeft.
De Assessor was wel onder de indruk van het feit dat ik alle symbolieken kon duiden en verklaren.
'Weet je dit ook echt van iedere vereniging?' vroeg ze dan ook.
Het hangt er een beetje van af hoe nader ik tot de vereniging sta en ook hoe duidelijk herkenbaar het is. Mijn hobby begon ooit met vlaggen en in iedere vlag zit een onderling verschil ondanks de eenheid en dat was wat me direct fascineeerde aan die verenigingsvlaggen. Die eenheid met toch een onderling verschil zie je ook weer terug in de penningen van de Senaat!
De Quaestor had het nieuwe Lustrumvaandel (dit jaar is het weer feest!) alvast tevoorschijn gehaald, want die zou natuurlijk niet mogen ontbreken op de foto! Uit eindelijk had ik alle penningen op de foto gezet, dus had ik eindelijk genoeg rust om zelf op de foto te gaan (en mocht ik dus even Praetor van het moment zijn, net zoals de Praetor dus even Quaestor van het moment was en de Assessor zichzelf was hoewel zij in tegenstelling tot haar voorganger niet haar B.O.C. vestje en hemelsblauwe B.O.C. choker omgedaan had) met de dames.
De dames hadden hun Cantusbaret op hun schouder bevestigd, zoals de Senaat van Tragos dat altijd heeft, maar aangezien ik natuurlijk geen échte Katzikavrouw ben mocht ik dat voorbeeld niet volgen. (Toen ik dat voor het eerst zag dacht ik oprecht dat de Senaat heuse uniformen had met een groot wapen op de schouder ingezet, later ontdekte ik dat het de Cantusbaretten zijn die ze op het pak kunnen bevestigen maar ook prima op het hoofd kunnen dragen!)
Er werden diverse foto's gemaakt aangezien het qua belichting en omgeving nu wat uitdagender werd om onwenselijke voorwerpen van de foto af te houden, maar het lukte de volhardende Quaestor zonder meer!
Nadat de foto's gemaakt waren werd het tijd om de Praetorpenning weer af te doen en er eerst nog wat foto's van te maken, aangezien dit de jongste (en meest 3D variant ook) van alle penningen is. Aangezien ik hem meteen omgehangen had gekregen was ik nog niet in de gelegenheid geweest om die penning ook even goed vast te leggen! De Praetor had haar penning inmiddels weer veilig teruggekregen waarop ik verder ging met mijn spullen in te pakken.
Voor ik richting de bus en richting KoKo zou gaan liep ik samen met de Praetor en de Assessor eerst nog een rondje door de Sociëteit aangezien er toch wel wat dingen veranderd waren!
Het oude Senaatskantoor is nu de B.O.C. kamer geworden en in de Sociëteitszaal ligt een prachtige nieuwe vloer! Zeker als je achter de bar staat (en dat is wat de B.O.C. natuurlijk ook veel doet!) is het nu veel prettiger werken dan met die gladde plavuizen die er vroeger altijd lagen! Kortom, ze hebben niet stil gezeten bij Tragos!
Het was weer tijd om verder te gaan, maar het was me weer een groot genoegen om langs te komen bij Tragos! Ik verheug me dan ook zonder meer alweer op het volgende bezoek, al zal dat nog een heel jaar gaan duren!
Eindelijk weer langs na 1,5 jaar!! (20 september)
Soms kan een kleine opmerking grote gevolgen hebben…. Ik was bezig met mijn Inhaalbezoek aan Tilburg vorm te geven toen op Instagram drie foto’s van Tragos verschenen. Foto’s van de installatie van de nieuwe Senaat. Het eerste dat ik zag was de voor mij zo geliefde Aedilispenning geflankeerd door een blauwe cantusbaret. Er zat ook nog een man aan vast maar zonder die echt te zien typte ik onder die foto ‘Aedilis gespot!’ waarop ik kort daarna een reactie kreeg van het Tragos account ‘Wanneer kom je hem in het echt bewonderen???’ Mijn antwoord was toen nog algemeen ‘Ik hoop snel!’ De combinatie van iets zeer geliefds, een ambitie én deze enthousiaste reactie triggerde echter een heel sterk innerlijk gevoel dat ik normaliter kreeg als ik iets te lang naar een potje Mariënwaerd jam keek. Ik wil gaan… Ik wil dit in orde gaan maken! Eerst zat ik nog een beetje weg te dromen van een bezoek in maart maar van de ene op de andere dag werd het gevoel nog sterker en dacht ik ‘waarom dromen van iets dat pas over een aantal maanden is als ik nu ook al iets kan doen?!’ en het gevolg was dus een mailtje aan de nieuwe Ab Actis…
Met Senaat Pastoor had ik ook hele goede contacten. Die lieve Ab Actis zou alles op alles zetten om mij te herenigen met mijn zo geliefde Aedilispenning maar mijn onzekerheid over de spoorsituatie en de nare herinneringen aan mijn stranding op Tilburg in 2017 overwon het voornemen om naar Maastricht te gaan. Ik hoopte op dat ogenblik ook in mei al klaar te zijn met mijn rijopleiding waarop ik met de Ab Actis afsprak dat Tragos meteen ingepland zou worden zodra ik mijn rijbewijs zou halen. Helaas gooide rompslomp rondom een keuring veel roet en vertraging in het eten waardoor ik Senaat Pastoor nooit heb kunnen ontmoeten. Maar nu na 1,5 jaar zou ik Maastricht toch weer gaan oppakken en kennismaken met de Senaat van 2018-2019!
Zonder al te veel prijs te geven van de ambities die ik in mijn hart al klaar had stemde ik met de nieuwe Ab Actis datum en tijd af en werd mijn weerzien met Fort Koning Willem I een feit!
Mijn bezoek begon met jou, mijn bezoek eindigde met jou. Het is niet anders dan terecht te zeggen dat mijn bezoek met jou was gevuld. Ik geef je nu een knuffel, kon die maar eeuwig duren… Ik zal weer moeten strijden in de Spoorlog en ik weet niet of ik je ooit nog zal terugzien. Het liefste gaf ik je een kus, en liet deze eeuwig duren… Ik zal weer moeten strijden in de Spoorlog en ik weet niet of ik je ooit nog zal terugzien! Vrije vertaling uit het 1e couplet en het refrein van ‘See You Again’ door Tyler the Creator & Kali Uchis.
Op Circumflex was ik al gewaarschuwd voor de avontuurlijke route die ik zou moeten lopen en hoewel ik geen enkele keer verkeerd liep omdat ik goed op de omleidingen lette voelde ik toch al lichtelijk een panisch gevoel opkomen. Als ik zo ver om moet lopen om de Kastanjelaan te bereiken…. Dan moet ik diezelfde route ook weer terug om naar de Frontensingel/Maagdendries te komen. Als ik mijn bus (Lijn 1) zou missen was ik automatisch al te laat op KoKo en dan zou ik dus op de tijd daar moeten bezuinigen omdat mijn eindtijd vastlag. Ik riep mezelf tot de orde dat ik niet zo ver op de zaken vooruit moest lopen en eerst maar eens moest gaan genieten van het bezoek waar ik mij het allermeeste op verheugde.
Ik raakte even in de war toen er na een nieuw aangelegde weg een grote parkeerplaats opdook maar ik herinnerde me dat de Penningmeester van CF me had verteld dat die nieuw was en dat ik daar inderdaad overheen moest.
Wat verder op de parkeerplaats moest ik inwendig wel lachen. Had de Ab Actis van Senaat Pastoor toch even mooi de zwarte loper voor me uitgelegd als ik met de auto had kunnen komen!
Ik liep het terrein op en twijfelde even welke ingang ik zou pakken maar ik besloot toch de vertrouwde ingang te nemen. Ik was halverwege de gang toen ik een man de gang op zag komen. Hij draaide zich weer even naar het Senaatskantoor om nog iets te zeggen en zag mij vervolgens waarop hij me tegemoet kwam. ‘Hallo… Oh! Hee hallo! Goed dat je er bent! Welkom! Wil je jouw spullen even kwijt? Dat kan hoor!’ Aldus de Praeses die inmiddels naast me stond. Ik gooide mijn spullen af op de eerste beste bank die ik zag en daarna kwamen alle Senatoren een voor een langs om me de hand te schudden en zich voor te stellen. Op de Quaestor Secundus (Dat is de nieuwste functie binnen de Senaat.) na was iedereen present. In 2016 was de Assessor in haar B.O.C. outfit gekleed, in 2017 was de Assessor juist in Senaatsoutfit dus ik was wel verrast dat de huidige Assessor weer in haar B.O.C. outfit liep. ‘Heeft mijn voorganger van ’16-’17 jouw ontvangst niet in haar B.O.C. outfit gedaan? Dat valt me wel enorm van haar tegen hoor!’ aldus de Assessor. Senaatsrood en B.O.C. blauw zijn beiden prachtige kleuren maar er is maar 1 Senator die het voorrecht heeft ze beiden te mogen dragen en dat is de Assessor!
De Praeses beloofde iets te drinken te pakken terwijl de rest van de Senatoren nieuwsgierig om me heen kwamen staan. Mijn blik dwaalde echter al direct af naar de borstkas van de Aedilis. Mijn geliefde penning is er weer bij! Riep ik al meteen uit. ‘Ja, daar is hij dan hè!’ aldus de Ab Actis die moest lachen. Waarschijnlijk ben ik de enige hier die blijer wordt van de penning dan van de man die eraan vast zit.
De Praeses keerde terug met een fles ijsthee en een stapel glazen waarop het voorstel van mij kwam om lekker naar buiten te gaan. Ik had immers prachtig weer meegenomen op deze septemberdag dus het zou zonde zijn als we daar niets mee zouden doen!
Eenmaal buiten verzamelden we rondom een vat waar de Praeses de glazen met ijsthee vulde. Aangezien de Aedilis toch wel graag aangekeken werd besloot hij me maar te geven wat ik wilde. ‘Wil je mijn penning weer om? Dat mag hoor… Als ik hem maar wel weer terugkrijg!’ De andere Senatoren waren natuurlijk wel benieuwd waarom ik van alle Tragospenningen uitgerekend zo dol was op de Aedilispenning. ‘Zou een andere penning ook je lievelingspenning kunnen worden?’ vroeg de Praetor. ‘Vind je de Aedilispenning nu echt de mooiste van allemaal?’ vroeg de Ab Actis. Daarop vertelde ik dus over mijn bezoek in 2016. De toenmalige Aedilis/Praetor (Omdat er van september t/m december 2015 een Ab Actis 1 was en van januari t/m het einde van het academisch jaar 2016 een Ab Actis 2 was, waren de functies van zowel Aedilis als Praetor bij 1 persoon terecht gekomen.) was met zijn penning naar me toegekomen en vroeg me of ik hem even om wilde. Ik heb bijna het hele bezoek gedacht dat hij de Praeses was, aangezien hij zoveel over de vereniging en sociëteit wist tot Ab Actis 2 me vertelde dat de Praesidiale penning een kroontje had en ik geen kroontje bij de penning kon ontdekken die ik droeg. Dit was uberhaupt de allereerste keer dat ik ‘Bestuurder voor 1 dag’ mocht wezen en dan ook nog eens op de vereniging waarvan ik al meteen dol was op het verenigingswapen! Kortom, een droom die uitkwam in de vorm van de Aedilispenning en die liefde is er altijd gebleven! Je 1e vergeet je nooit hè…
Daarom voelde het toch niet hetzelfde toen ik in 2017 de Praetorpenning mocht dragen aangezien de Aedilis zijn penning had meegenomen naar huis…. Ondanks dat ik hem dat nog steeds wel lichtelijk aanreken kan ik hem ook wel een compliment geven. Deze man heeft namelijk chokers voor de vrouwen bedacht! Dus naast de Katzika-choker (die je niet vanzelfsprekend krijgt als Tragosvrouw maar die je moet verdienen) is er nu ook een echte Tragos-ledenchoker! Zat er dus toch nog iets van mijn liefde en wijsheid in die penning toen hij in september 2016 werd overgedragen!
Sowieso is het wel bijzonder dat ik uitgerekend voor de Aedilispenning viel aangezien de functie van Aedilis hoofdzakelijk door mannen vervuld wordt. Als hij ooit in dezelfde stijl als de Praetorpenning vervangen wordt dan is het wel duidelijk waar dit exemplaar naartoe gaat.
Na die toelichting over mijn grenzeloze voorliefde voor de Aedilispenning kwamen al snel andere onderwerpen aan bod. Zo wees de Praetor me op de Bestuursbak die nu achter een paar bouwhekken stond. ‘Het is natuurlijk prachtig dat we die parkeerplaats voor de deur hebben maar een poosje geleden zijn alle ruitjes van onze B.O.C. bus ingeslagen… De Bak stond er praktisch naast en aangezien we wilden voorkomen dat de Bak de volgende zou zijn hebben we besloten hem maar veilig op het terrein te zetten! Aldus de Praeses. Ik merkte dus al lachend op dat dit een levensgevaarlijk monster was en dat hij daarom achter slot en grendel moest. De Praeses deed een imitatie van een monster-bak en daar moest ik hartelijk om lachen. Die is leuk!
Terwijl we proostten op de Bok en de Geit (Of Bèh zoals bij de Katzikavrouwen gebruik is) werden we in de gaten gehouden door bewapende mannen… Bewapend met paintballgeweren om precies te zijn. Die jongens zouden gaan paintballen in de bossen bij het fort en mochten daarom gebruik maken van de faciliteiten van de Sociëteit. Hierdoor kon het ook gebeuren dat we regelmatig opgeschrikt werden door knallen van het paintballgeweer. Kon het dus niet helemaal voorkomen dat ik af en toe wat dichter naar de Praeses schuifelde als er weer eens een knal klonk. ‘Ik ben iedere keer bang dat ze op ons gaan mikken….’ Merkte de Assessor op.
Wij waren voorlopig nog veilig maar een lamp bij de ingang van de fortwand werd wel van een nieuw likje groene verf voorzien….
De Praeses zag me kijken naar zijn schouder. Ik was stellig in de overtuiging dat de cantusbaretten (of ‘Petjes’ zoals ze dat zelf noemen) van de mannen altijd verlept ogen. Om die reden wilde ik dolgraag een eigen cantusbaret (in onberispelijke staat) van de M.H.S. Club! M.V.S.V. Katzika had ik immers bijna compleet en ik representeer als VerenigingsVerzamelaar zowel de mannen als de vrouwen dus de focus begon al steeds meer te liggen op de M.H.S. Club. Ik heb dit de Praeses niet verteld maar hij leek dit feilloos aan te voelen want hij begon vol enthousiasme te vertellen over de M.H.S. Club, te beginnen bij het ‘verlepte’ petje op zijn schouder.
Die is anders dan die van de Quaestor Primus en van de Aedilis! Hoe komt dat zo?
‘De oorspronkelijke M.H.S. Club petjes zagen er toch zo uit?’ vroeg de Praetor. De Praeses wendde zich tot mij en begon ‘Dit petje is nu nog het enige overgebleven exemplaar van zijn soort en de Senior van de M.H.S. Club, dat ben ik dus, mag dat petje dragen. Het petje is al vele jaren oud en ik hoop dat hij nog veel ouder mag worden! Wist je trouwens dat we de letters op de gevel nog wel eens verplaatsen? Dan maken we er M.H.S. van! Op die avonden hebben de mannen de kroeg en zitten de vrouwen in de NOX. Ik heb daar nog wel een bijzonder verhaal over, in het jaar dat de Aedilis en ik eerstejaars waren….’ Aldus de Praeses die vervolgens uitgebreid vertelde over de bokkenstreken die ze hadden uitgehaald. De Maastrichter verenigingen hebben onderling goede betrekkingen maar af en toe wordt er gewoon een streek uitgehaald bij een vereniging en komt er vanzelf een streek terug. Dat hoort er toch een beetje bij… (Als je bedenkt dat het vaandel van CF nu op het Senaatshok van Tragos stond….) de wind had het Seniorpetje op de schouder van de Praeses gedraaid dus met gepaste eerbiedigheid draaide ik het weer terug naar de positie waarin die hoorde.
Toen er opnieuw een knal van een paintballgeweer volgde en ik weer half in de lucht schoot zei ik tegen de Praeses dat ik zin had eens iets terug te gooien. ‘Oh daar weet ik wel wat op hoor!’ zei de Praeses die zijn glas in streephouding vastpakte. ‘Dat gaat je geld kosten meneer!’ zei de Assessor streng. Ze lijkt heel vriendelijk maar net als haar voorgangsters kan ze duidelijk een waakgeit zijn als het moet!
Daarna kwam onvermijdelijk het Gradatiesysteem aan de orde. De meeste Senatoren leken toch vooral benieuwd te zijn naar wat ik van de Aedilis vond hoewel ik zelf toch erg afgeleid werd door de man rechts van me…. Nadat ik voor de tweede keer de gradaties had opgenoemd hadden de dames het systeem ook opgeslagen en kwamen ze tot de conclusie dat dit toch wel een heel handig systeem was! ‘Daar kunnen we zeker nog wel iets mee!’ zei de Ab Actis lachend.
‘Wat zou je onze mannen geven?’ vroeg de Praetor. Tja.. ik vind de Aedilis een 1,5. Hij lijkt op iemand die vorig jaar een grote rol heeft gehad op een vereniging waar ik goede betrekkingen mee had, maar toch een 1,5. De Praeses is voor mij een 2,5. Ietwat aan de ijdele kant op zijn tijd maar wel erg aantrekkelijk. De Quaestor Primus krijgt van mij een 3. Die zie je niet met een bad hairday verschijnen heb ik het idee! De Quaestor Secundus was er nog niet maar iedereen zei al meteen dat ik hem vast een 7 zou graderen. Ik zei dus al ; dus als die jongen zodadelijk het terrein op komt roepen jullie dus ‘Hee 7!’
Ik had het nog niet uitgesproken of zes Senatoren riepen in koor ‘Hee 7!!!!’
Hij werd al gauw Busted verklaard want hij was zijn pak vergeten. Tja, dat betekent dus wel dat we alvast een fotograaf hebben!
De Praeses vertelde me dat er voor zijn functie nog een nieuwe penning in de maak was. Voor nu heeft hij nog een soort noodpenning (Die heb ik overigens niet van dichtbij gezien dus ik weet niet wat erop staat….) maar de vraag is wat er op zijn penning moet komen… ‘De Primus heeft immers de sleutels dus wat gaan we de Secundus geven?’
Tijdens mijn laatste bezoek was er gezegd dat de sleutels voor debiteuren en crediteuren stond maar aldus de huidige Primus is dat niet waar en zat er een heel ander verhaal achter. Hoe dat verhaal precies zat heb ik overigens niet goed kunnen volgen omdat er weer van alles en nog wat gebeurde.
Het zal dus nog een mysterie blijven wat er op de penning van de Secundus moet komen…
Al snel wijzigde het onderwerp naar mijn thema. Iedereen wilde dolgraag weten wat mijn nieuwe thema zal worden. (De kleuren zijn al wel bekend… Rood-geel met donkere nuance.) Vooral de Praeses deed erg zijn best om me een hint te kunnen ontfrutselen. Tja, het enige dat ik kan zeggen is dat je het nummer Automaton van Jamiroquai eens zou moeten luisteren. Hij noemt mijn thema in dat liedje! ‘Heb je het thema op basis van dat nummer gemaakt?’ vroeg de Ab Actis. Nee dat niet. Ik kwam er eigenlijk per toeval achter dat hij mijn thema in dat nummer noemt. Het liedje waar mijn thema wel op gebaseerd is ga ik niet noemen anders verlul ik mezelf. ‘Nou, dan moeten we met zijn allen eens goed gaan luisteren naar dat nummer en dan mag iedereen zijn inbreng geven op wat het thema zou kunnen zijn! Dan stuur ik dat weer naar jou!’ aldus de Ab Actis.
Ik ben benieuwd of jullie het zouden raden.
‘Zou je het zeggen als we het goed hebben?’ vroeg de Praeses. Dat hangt er vanaf… ‘Of het goed is zeker!’ zei de Ab Actis lachend.
‘Heb je zin in lunch?’ vroeg de Praeses vervolgens. Dat is heel lief maar ik heb bij CF gegeten… En ze hadden geen vlaai.
‘Dat meen je niet…. Wij hebben met opzet geen vlaai gehaald omdat we dachten dat je daar vlaai zou krijgen!’ aldus de Praeses. Dat is dus precies wat ik al vermoedde! ‘Wij hebben je facebookposts wel gelezen hoor!’ vervolgde de Praeses lachend. Ja, jullie wel en CF niet! Dat is wel duidelijk!
Na een zoveelste knal van een paintballgeweer stelde de Assessor voor dat we naar binnen zouden gaan. ‘Ik vind het nu niet zo veilig meer….’ Was haar argument.
‘Laten we op het Senaatspodium gaan zitten!’ hoorde ik de Praeses zeggen terwijl we de sociëteit weer binnengingen. De eerste de beste Senaatszetel die ik spotte nam ik in beslag en zo keek ik uit over de zaal. Duidelijk wel een van de beste plekken van de zaal!
‘Wil je nog iets drinken?’ vroeg de Praeses en aangezien ik niet direct iets goeds kon verzinnen zei ik ‘verras me’ en zodra ik het uitgesproken had realiseerde ik me dat het misschien niet heel handig was om dat te zeggen want wie weet wat er komen zou…
De Aedilis kwam even later met het antwoord in de vorm van Wieckse Witte. ‘Wieckse Witte en de Senaat van Tragos zijn onlosmakelijk met elkaar verbonden. Dit is het enige echte Maastrichter bier!’ aldus hem. Hij schonk een glas voor me vol en ik proefde bijzonder veel in dit biertje. Niet zomaar je allerdaagse biertje!
‘Bij een Wieckse Witte hoort een Broodje Pierre, dat is ook écht een Maastrichter fenomeen!’ aldus de Praeses die een in folie gewikkeld stokbroodje omhoog hield.
Ik had na de Italiaanse bol van CF echt even geen behoefte aan een nieuw broodje maar ik herinnerde me mijn UIT bezoek aan USC, waar ze me ook heel lief een absolute Utrechtse klassieker aanboden nadat ik al had geluncht. Dat broodje had ik on the go mee genomen en was na de reis ook nog lekker. Dit Broodje Pierre kwam dus ook zeker nog wel van pas. (Maar de volgende keer zou ik wel voor de milde variant gaan. Het originele broodje Pierre is namelijk flink pittig!!)
Ik hoorde gerinkel van buiten komen en dat kon niet anders dan iemand met een paintballgeweer zijn die op onze glazen had geschoten. Assessor, ze schieten op je glazen! Riep ik dan ook. ‘Boete!!!’ riep zij meteen om te vervolgen ‘Maar dan moet je wel weten wie erachter zit…. Anders wordt het lastig boetes geven!’
Naast Wieckse Witte is het B.O.C. blauwtje ook een echt fenomeen. Dat recept wordt van generatie op generatie doorgegeven en er is maar 1 lid van de B.O.C. die het recept kent. Die heb ik nog nooit op maar wellicht krijg ik ooit nog eens de eer er iets van te mogen proeven!
Het was een grote gezelligheid hier op het Senaatspodium en ik kon ook niet ontkennen dat ik me opnieuw heel erg thuis voelde. Maar ja, ik zat met een strikte deadline als ik de bus wilde halen. Toen ik dus zag dat het tegen 13:50 liep stelde ik voor dat ik mijn logboek even zou halen en dat we op zoek zouden gaan naar items.
Mijn ambities werden inmiddels een klein beetje duidelijk en de Praeses reageerde al meteen ‘Een petje kan zeker… Maar dan natuurlijk wel een van de M.H.S. Club!’ En eigenlijk was dat ook een van de elementen die ik tijdens dit bezoek wilde vergaren! Het doet me zoveel genoegen om te zien en te horen hoe sterk de passie van de Praeses voor zijn geliefde M.H.S. Club is en ik vind het dan ook schitterend dat ik uitgerekend uit zijn handen mijn eigenste M.H.S. Clubpetje alias Cantusbaret in ontvangst heb mogen nemen! M.V.S.V. Katzika is sinds vandaag naar mijn weten compleet en ook van de M.H.S. Club heb ik nu een grote basis! (Ik weet niet of er een aparte M.H.S. Club das is… Anders is dat de volgende ceremoniële mijlpaal waar ik voor wil gaan)
We keerden terug in het Senaatskantoor waar de Praeses een stukje in mijn logboek zou gaan schrijven en de dames op jacht gingen naar mijn items. Zo kreeg ik Almanak 29 en 30, de gloednieuwe M.S.V. Tragos choker, de bijbehorende das (Want ik kan natuurlijk niet met een CF das achter mijn geliefde Aedilispenning op de foto….) de Inkom-Trauma waar de Quaestor Primus aan meegewerkt heeft. (Het verenigingsblad heet de Trauma. Anders zou je misschien kunnen denken dat de Quaestor Primus mensen een trauma heeft bezorgd tijdens de Inkom…) En ook het Constitutiekaartje. Terwijl ik de Tragosdas feilloos omlegde zag ik de dames verbaasd kijken. ‘Ik vind het toch knap hoe jij die das zo makkelijk knoopt’ aldus de Praetor. Ik kon dat nog eerder dan mijn veters strikken dus kun je nagaan… ‘Dat is nou echte toewijding hoor!’ hoorde ik de Aedilis zeggen.
Toen ik op mijn klok keek zag ik echter dat het nu twee minuten voor twee was. ‘Welke bus moest je eigenlijk hebben?’ vroeg de Praeses. ‘Die geplande van twee over twee ga je niet meer halen denk ik’ merkte de Aedilis op. Ik zou met bus 1 naar het station gaan… ‘Maar de VerenigingsVerzamelaar gaat toch sowieso met busje 1?’ aldus de Aedilis.
Ik besloot nog maar even in het moment te blijven, een oplossing zoeken voor deze situatie zou daarna wel komen.
De Praeses legde mijn gesigneerde logboek bij mijn spullen neer terwijl we gezamenlijk terugkeerden naar de zaal. ‘We maken de foto onder de Bok!’ hoorde ik de Primus al zeggen.
Bij de Bok aangekomen vertelde de Aedilis me er meer over. ‘De Bok bewaakt de mores in de zaal. Wanneer hij geblinddoekt is gelden de mores niet, anders wel.’
‘Dus als hij niet geblinddoekt is moet je jas-das en met correcte schoenen komen!’ aldus de Praeses.
Allereerst werden er een paar gewone gezellige foto’s gemaakt (De Praeses merkte dat hij het Katzikaschild vasthield en riep meteen ‘Neee ik heb de geit!!! Ik wil de bok!!!’) en daarna was het tijd voor Mr. Sunshine. Ik zou zelf de Praeses uitgekozen hebben om te nomineren maar de Senaat koos voor de Aedilis. Iets wat ergens ook niet vreemd was aangezien ik nog steeds als blije geit met zijn penning ronddartelde en de cirkel op die manier weer rond zou kunnen zijn. Nadat de foto’s van Mr. Sunshine waren gemaakt (compleet met het schild met de bok, die door de Praeses tegen de Aedilis aangezet werd) en ik op de galante manier (eerst op de knie gezet worden zodat ik vanuit die positie weer kan opstaan) werd neergezet merkte ik dat de Aedilis toch wel onrustig werd. Ik had het immers al gepresteerd om zijn petje te laten vliegen (die lag opeens op de grond…) dus ik zou dat toch niet ook met zijn penning gaan doen?! ‘Ik eh… wil mijn penning nu toch echt wel terug!’ zei hij dan ook. Goed dan… Ik deed de penning af, drukte nog even een stevige kus op de kop van de bok en droeg de penning met pijn in mijn hart weer over. En je zorgt heel goed voor hem hè…. Jouw functie komt evengoed met de verantwoordelijkheid van mijn hart erbij!
We keerden voor de laatste keer terug op het Senaatskantoor en ik zag dat het 14:05 was. Bus 1 was al lang in rook opgegaan en ik was nog hier. De Ab Actis had me eerder die dag al verteld dat er tijdens de graafwerkzaamheden, waar ik ook last van had op weg hierheen, schade was ontstaan aan de internetkabels en telefoonaansluitingen. Kortom, Tragos is feitelijk afgesneden van de wereld dankzij deze werkzaamheden. Toen ik al mijn spullen bijeenzocht vroeg ik of er misschien toch een optie was dat ze KoKo konden bellen dat ik wat later zou zijn. Het was de Praeses die vervolgens met een goed idee kwam. ‘We kunnen haar natuurlijk ook afzetten met de bak!’ Waarop de Aedilis zei ‘Dát is pas busje 1!’
Gelukkig waren er een paar Senatoren die van de Wieckse Witte waren afgebleven die ook nog eens konden rijden… dus het plan ging lukken!
Met alle spullen bijeen was ik klaar om te gaan dus samen met de Praeses liep ik alvast naar het terrein. Er was alleen een obstakel in de vorm van de B.O.C. bus. ‘Kun je dat nou geloven? Dan kopen ze een nieuwe B.O.C. bus en dan nemen ze die in de kleur rood…’ zei de Praeses droog.
De Praetor was de sleutel gaan zoeken en toen vertelde de Praeses me dat ik eigenlijk in mei terug zou moeten komen omdat het dan Sociëteitslustrum zou zijn. Maar dan zijn jullie natuurlijk wel druk met de voorbereidingen… ‘Ja, daar zit wel wat in…’ aldus de Praeses.
Vervolgens vertelde hij me over het feit dat hij zelf ook nog eens Pedel is geweest en daardoor bekend was met de bak. ‘Ik heb er al vaker mee gereden dus het gaat helemaal goed komen! Je gaat in stijl en op tijd aankomen bij KoKo!’ zei hij met een typische glimlach. Als ik jou toch eens in mijn binnenzak kon stoppen en mee terug kon nemen naar Delft… dan had ik dat gedaan! Blij dat ik nog een keer terug zal komen dit jaar!
Zodra de B.O.C. bus opzij was gezet ging de Praeses aan de slag met de bak uit zijn parkeerplaats te bevrijden. ‘Let’s unleash the beast!’ riep hij nog toen hij richting de bak liep. Op aanwijzingen van de Aedilis ging dit best wel goed, al kon de Praeses het niet helemaal voorkomen dat hij toch een plank zou raken. Zodra de Bak goed stond konden we allemaal instappen. De Aedilis hield de deur volgens mij voor mij open maar deze Randstedeling trekt natuurlijk zelf de andere deur open en gaat dan doodleuk aan de andere kant zitten…
Naast mij kwamen de Assessor en de Praetor zitten. Tegenover me zat de Ab Actis en naast haar de Aedilis en de Primus. De Secundus zat voorin en de Praeses zou rijden.
Om het ritje met de Bak alias ‘Busje 1’ compleet te maken had de Aedilis ergens een fles Lambrusco vandaan getoverd. Je kunt dit vergelijken met glühwein maar dan met prik en het heeft de kleur van cassis. Het was in ieder geval niet vies! (Ik heb door de jaren heen al vele brouwsels geproefd dus je ontwikkelt vanzelf een geavanceerde smaak!)
De Praeses had me al verteld dat deze Cadillac Fleetwood al aardig wat jaren meegaat en hoewel hij nog steeds prima rijdt en prima zit kun je aan sommige elementen wel merken dat hij al wat ouder is. Zo was het nog even een uitdaging om het laatste portier te sluiten maar de Aedilis en de Primus kregen het met een beetje teamwork en een beetje hulp van de Praetor voor elkaar, dus we konden vertrekken!
In mijn fundamentele Maastrichter-voorbereiding Intoxicated (Toen in 2015 de diverse periodes van de jaartour nog aparte namen hadden was de verre reizen-periode de Intoxicated-periode, al is het liedje uit eindelijk in Maastricht gebleven. Een ‘Voorbereiding’ kun je zien als een soort videoclip behorende bij een liedje maar dan in mijn hoofd. Als er apparaten bestonden waarmee je kon laten zien wat er in mijn hoofd gebeurt dan zouden mensen heel wat bijzondere ‘videoclips’ gaan zien!) zit een stukje waarin ik met het Maastrichter OV de stad doorkruis. Het begon in 2015 nog met Veolia… (Een ‘belbusje’ die tot 1,5 km bij Saurus vandaan kon stoppen en die grote wit-rode bussen…) en nu rijdt er dus Arriva. Desondanks kon ik dat stukje ook wel invullen met het avontuur waarin ik nu terecht gekomen was!
‘Ja Sabine, dit is pas Busje 1 hè!’ zei de Aedilis vrolijk.
Terwijl we onderweg waren kwam het 1-2’tje nogmaals ter sprake. Ik wil deze in maart gaan doen en dan dus een combinatie van Maastricht en Tilburg maken. ‘We hebben alleen wel Dies op 11 maart….’ Vertelde de Aedilis.
Ik had hem niet helemaal goed verstaan dus ik zei ; Zei je nou 11?? Met de intentie dat op te slaan als onhandig moment voor het 1-2’tje. Maar blijkbaar had ik iets heel grappigs gezegd want iedereen zei me na en de Aedilis begon te lachen. (Maastricht is natuurlijk een stad waar Carnaval heel serieus genomen wordt en de 11e van de 11e is daar dan ook een echte feestdag!) Gedurende de rit kwam ‘zei je nou 11?’ nog wel een paar keer terug.
Veel te snel waren we alweer bij de weg die praktisch naast KoKo lag. ‘Verder dan dit kan ik helaas niet komen…’ zei de Praeses wijzend op een barrière die ons van de Stationsstraat afhield.
Ach, dit is al heel wat dichterbij dan wat ik anders had moeten lopen hoor!
Ik bedankte de Senatoren die bij me zaten alvast hartelijk voor hun gastvrijheid, gezelligheid en natuurlijk deze geweldige afsluiting en daarna was het tijd om uit te stappen…
Nu was dit niet mijn eerste keer in een Cadillac Fleetwood (Er is een Delftse studievereniging die elk jaar een ‘nieuwe’ Cadillac Fleetwood uitkiest als Bestuursbak. Die studievereniging heeft zelfs een speciale verlengde parkeerplaats achter het faculteitsgebouw! Met ieder nieuw Bestuur en dus iedere nieuwe bak maak ik traditiegetrouw een rondje Campus. Zo leuk!) maar ik trap nog steeds in het kinderslot! De Praeses besloot me dan ook even een handje te helpen door me als een echte gentleman uit de wagen te helpen. (Enfin, dat was dus de indruk die de Aedilis bij het instappen had willen maken maar dat had ik toen totaal niet door!) ‘Kom maar, de chauffeur helpt je wel een handje!’ zei de Praeses lachend.
Nu had ik zelf niet direct een handje nodig maar mijn Hoe Overleef Ik de NS-Terugreis survivalkit (vol met eten, een flesje drinken en het broodje Pierre) en zeker mijn rugzak (vol met Almanakken, constitutiekaarten en fraaie verzamelitems) waren nogal aan de zware kant en die wilde ik ook niet zomaar op straat smijten. De Praeses nam de tassen van me aan en hij wachtte geduldig tot ik helemaal geïnstalleerd was. Toen dat het geval was kon ik het zeker niet laten om hem een knuffel ter afscheid te geven. Het is dat de aansluiting dusdanig rot is en dat Maastricht nogal ver van Delft ligt… Maar van deze Praeses zou ik wel First Lady willen zijn!
Na ook nog een laatste punt van aandacht op het M.H.S. Club Senior-petje gegeven te hebben was het tijd om de barrière te passeren en naar KoKo te lopen. Uiteraard keek ik wel nog een keer om en zwaaide ik naar de bak. Een echt avontuur dat alleen maar Tragos-stijl had kunnen verlopen!
Wat een geweldig bezoek was dit! Het lijkt wel alsof de bezoeken aan Tragos iedere keer beter worden terwijl het al vanaf het eerste bezoek een succes was! Deze Senaat heeft al mijn ambities waargemaakt terwijl ik uit eindelijk maar een van mijn ambities écht duidelijk gemaakt heb (en dat ging om de Verenigingsdas) en de rest werd eigenlijk allemaal feilloos opgepikt zonder er ook maar een volle zin voor te hoeven gebruiken. Die heerlijke Maastrichter gastvrijheid die door Fort Koning Willem I zweeft is werkelijk uniek. De rit met de bak was op dat alles echt de kers (of Lambrusco druif?) op de taart! Als het gaat om mijn connectie met de Praeses zit het zeker goed. Ik mag hem heel graag en ik kan enorm met hem lachen. De Ab Actis is duidelijk een sterke verbindende schakel die losse elementen heel makkelijk weet samen te voegen tot een geheel. De Quaestor Primus is een typische Quaestor. Zakelijk, gefocust en zegt niet heel veel al kan hij duidelijk heel goed luisteren en vergeet hij niet snel iets. De Quaestor Secundus was al gauw busted omdat hij zijn pak vergeten was dus hij is niet echt bij me blijven hangen… De Aedilis is een vriendelijke maar zakelijke man. Zorgt goed voor alles wat hem dierbaar is en is dan ook niet graag zonder zijn penning. Zijn balans tussen zakelijkheid en toegankelijk is er wel al vind ik hem soms iets meer naar het zakelijke neigen.
De Praetor is een dame die vaak de aanvullingen geeft die de andere mensen net vergeten. Oog voor detail is duidelijk haar talent. De Assessor past ook dit jaar perfect in het plaatje van de functie Assessor. Ze kan heel vriendelijk en gezellig zijn maar kom niet aan de glazen want dan krijg je een boete!
Zeer waarschijnlijk zal het 1-2’tje eind maart gaan plaatsvinden en de grote vraag is wie het avondprogramma krijgt. Tragos zou wat mij betreft wel echt een hele goede kanshebber kunnen zijn maar ik weet nog niet wat Tilburg gaat doen.
Ik beloof niets… Maar als het avondprogramma inderdaad hier valt en het een groot succes is zou het zomaar kunnen gebeuren dat ik tóch een gebeurtenis van het Sociëteitslustrum mee zal komen pakken in mei! Als het eenmaal geregeld is met een slaapplaats en je gaandeweg steeds meer mensen leert kennen is het natuurlijk wel zo leuk om de betrekkingen zo goed te houden!
Op de Bok, Op de Geit! Bèh!!!!
Tot snel!!!
Eindelijk weer langs! (19 september 2019)
Hoewel het de bedoeling was dat ik vorig jaar al een tweede bezoek aan Maastricht zou doen is dat helaas door omstandigheden niet gelukt. Overigens bleef Tragos vaak genoeg in mijn hoofd zitten dus toen ik de foto’s van vorig jaar weer eens tegenkwam besloot ik dat ik gewoon eenzelfde soort bezoek als vorig jaar zou gaan doen. Nieuwe Senaat, nieuwe energie, nieuwe motivatie!
De Ab Actis hield het overigens lang spannend of het bezoek door zou gaan want ik was al bijna op het punt om de dag te annuleren toen haar mailtje binnenkwam met de mededeling dat ik zeker welkom was. Hè, gelukkig, net op tijd!! Ik ga toch nog naar Maastricht!
Aangezien je aan voorletters en een achternaam niet zo heel veel kunt afleiden (is het een bok, is het een geit? Waar mail ik eigenlijk mee?) besloot ik maar eens op onderzoek uit te gaan. Instagram bleek hier een ontzettend handig hulpmiddel bij aangezien de disputen vol trots met hun nieuwe Senatoren pronkten. Zo kwam ik door de Insta ‘overzichtspagina’ op een foto van dispuut Bravado. Er stonden twee mannen op met Senaatspenningen. Die rechter was duidelijk de Primus want de penning met de sleutels zou ik uit duizenden herkennen.
Die linker was wel even een kort mysterie want die weegschaal kende ik niet. Al gauw constateerde ik dat dit de Secunduspenning moest zijn. Ik heb het hele jaar met lichte frustratie en ergernis naar de allereerste Secundus zitten kijken want hij liep met een ‘noodpenning’ en het was me aldoor een raadsel wat erop moest staan. Hij hielp overigens heel goed mee met het in stand houden van het mysterie want hij bleef hem consequent wegmoffelen alsof het een allerlelijkst ding moest zijn.
Tijdens mijn vorige bezoek had hij zijn pak ook niet aan… Dat hielp dus ook al niet!
Ik wist nog dat de Praeses me had gevraagd of ik toevallig een idee had voor een Secunduspenning maar zelf wist ik ook niet echt iets te verzinnen. Het is dus het hele jaar een groot mysterie gebleven wat er op de Secunduspenning moest komen… Tot nu dus op deze foto! (Vervolgens plaats ik heel droog een status op mijn Facebook Likepage met de vraag of er al een penning voor de Secundus zou zijn. Enkele tellen na het publiceren van deze post had de nieuwe Secundus mijn pagina al geliked. Timing is alles!)
Dankzij damesdispuut Adelphi had ik een aanwijzing gekregen over de derde Senator. Zij had geen penning om maar ze was wel een Senator.
Ik had de indruk dat zij de nieuwe Praetor moest zijn. (Daar zat ik ontzettend naast!!!)
Goed, nu wist ik er dus 3… Zijn er nog 4 over. De Aedilis zal vast weer een man zijn, de Praeses kan een man of een vrouw zijn… Dan zal mijn contactpersoon vast een vrouw zijn. De Assessor is sowieso een vrouw. (Is er uit eindelijk ooit een mannelijke Assessor geweest… In mijn onderzoekingen ben ik eigenlijk alleen maar vrouwelijke Assessoren tegen gekomen.)
Ik stapte om 7:01 op de trein vanaf Delft. De HSL is en blijft iets loodzwaars voor mij. (Maar met de auto zou het niet veel makkelijker zijn omdat je bij Brabant compleet in de file zit.) Dus ik kon pas echt genieten toen ik in de trein vanaf Dipshit (Eindhoven) was gestapt. De zon op mijn gezicht, de Bolle Boompjes bij Beek-Elsloo en uit eindelijk mijn terugkeer in Mestreech!
Aangezien ik alle voorzorgsmaatregelen had genomen voor het geval er iets mis zou gaan (Omleiding over de Dordt route, een half uur voor de HSL-poort moeten wachten….) was ik al om 9:30 in Maastricht. Kortom, tijd genoeg om even op een bankje naast de Sint Servaasbrug te chillen, om nog een paar schattige souvenirtjes bij de VVV te scoren en om op zoek te gaan naar de plaquette van André Rieu die afgelopen mei aan hem was aangeboden en die een plekje op het Vrijthof zou krijgen. (Tja, die was dus nog niet geplaatst.) Rond 10:40 verliet ik het Vrijthof en wandelde ik langs CF (waar ik geen afspraak had vandaag…) richting Tragos.
De Frontensingel/Maagdendries heeft er ieder bezoek anders bijgelegen. Vorig jaar moest ik een flinke omleiding lopen en schrok ik van de nieuwgekomen parkeerplaats, het bezoek ervoor was het ook al een chaos met werkzaamheden en mijn eerste bezoek was het nog in de oorspronkelijke oude staat.
Nu was het me vooral een raadsel waar de bushalte was gebleven. Ik vond wel twee bushaltes de verkeerde kant op… Maar waar die ene bushalte de goede kant op was? Niet dat ik vandaag een bushalte nodig zou hebben….
Verder kon ik redelijk makkelijk doorlopen. Geen heftige omleidingen meer. Het enige waar ze niet over na gedacht hebben is het feit dat je vanaf het Fortenpaadje niet direct over kunt steken. Dus dan moet je eerst nog eens langs de meubelwinkel om bij het stoplicht te komen. Maar dat is altijd nog minder erg dan wat ik vorig jaar had moeten lopen.
Ik was nog iets te vroeg dus ik besloot op een gele steen voor de ingang van de Kastanjelaan te gaan zitten om even mijn krant te lezen. De zon scheen prachtig terwijl er vanuit Delft een bericht kwam dat het regende… Had ik even geluk!
Even voor 11’en wandelde ik richting de Sociëteit waar ik een briefje op de deur aantrof dat je moest bellen als je iemand nodig had. Jammer alleen dat het nummer op het briefje niet werkte… (De telefoonlijn is nog niet helemaal hersteld na vorig jaar.) Ik wachtte dus maar af.
Al snel was ik in gezelschap van een paar dames die blijkbaar van het eerste jaar waren en klustaken te verrichten hadden. ‘Is het nog niet open? Dan ga ik nog even ontbijten!’ aldus een van die dames.
Kort daarna zwaaide de deur open en wandelde de nieuwe Praeses vol enthousiasme naar me toe.
Huh? De telefoon had toch niet gewerkt? Hoe wist die dan dat ik hier was?
Laten we het erop houden dat het een gelukstreffer was!
‘Wat ontzettend leuk dat je er weer bent! Kom verder! Kom verder!’ aldus de Praeses.
De geschiedenis herhaalt zich… Vorig jaar begon mijn bezoek ook met de Praeses en ik was ontzettend onder de indruk van die man… Dit jaar kon zomaar hetzelfde gebeuren. (Het zal je dan ook vast niet verbazen dat deze man ook van het Omgekeerde Bokken Dispuut Sogart Experiat is. Het heeft even geduurd maar door een Plakplaatje van Tragos ontdekte ik dat ‘Sogart’ zoveel is als ‘Tragos’ maar dan omgekeerd… Het (vind ik persoonlijk) ietwat teleurstellende aan dit Omgekeerde Bokken Dispuut is het feit dat het een soort van knuffelzone van bokjes op de kinderboerderij is. Je kunt als blij kind de knuffelzone wel even in om de bokjes te knuffelen en ze te aaien… Maar je kunt er nooit eentje meenemen. Ze moeten in die zone blijven want anders wordt de boerderijbeheerder verdrietig.)
Aangezien ik al een poosje in Maastricht was maar nog geen pitstop had gemaakt was dat toch wel het eerste wat ik wilde doen. ‘Natuurlijk! Dat kan hier!’ aldus de Praeses die wees op de Geitenwc’s.
Tja, wel eerst even mijn spullen afzetten hoor! Dat maakt een pitstop iets makkelijker!
Ik stapte de Bestuurskamer in waar ik al snel aan het handen schudden toe kwam. De eerste die op me afkwam was de nieuwe Secundus. Ha, ik zie iets nieuws! Daar moet ik straks een foto van hebben!
Het scheelt natuurlijk dat ik de Penningen praktisch kan dromen… Dus door de penning weet ik al direct wie ik voor me heb! Na de Secundus volgde de Primus, gevolgd door de Praetor, gevolgd door de Assessor (die ook vaak te herkennen is aan het B.O.C. vestje naast natuurlijk de Hoorn des Overvloeds penning.) en tenslotte de Ab Actis.
Oké… Ik mis er een… WAAR is de Aedilis?
Het is alom bekend dat de Aedilispenning mijn zielenpenning is. Dit was de allereerste Bestuurspenning ooit die ik eens mocht dragen en dat was tijdens mijn tweede bezoek aan Tragos. Kortom, die penning betekent echt ontzettend veel voor me! Iedere Aedilis die na dat bezoek aan de macht is gekomen kreeg er dus ook de zorg bij voor een stukje van mijn hart.
Het is dan ook altijd spannend wanneer er weer een nieuwe Senaat is, want wie is er nu de drager van deze penning?
Ik had drie mannen en drie vrouwen gezien. Toen ik me vervolgens omdraaide zag ik dat er nog een vrouw bij was gekomen en zij droeg hem… Waar ik iedereen een hand had gegeven vloog ik meteen op haar af om haar een knuffel te geven. Wie die penning draagt, heeft sowieso nogal wat met mij te maken en dat schept dus al direct een band!
Nu ik iedereen had gezien (en iedereen wilde al meteen vol enthousiasme vragen gaan stellen) ging ik toch echt eerst even mijn pitstop maken.
Toen ik terugkeerde zag ik dat er al een fles ijsthee op tafel stond. ‘Ja, ik heb me ingelezen hoor!’ lachte de Praeses.
Ja, ik drink nu eenmaal altijd ijsthee als ik bezoeken doe! Zo is het nu eenmaal!
Naast de fles ijsthee zag ik een veelbelovende doos van Bakkerij Hermans. De laatste keer dat ik vlaai bij CF had was die ook bij deze bakkerij vandaan gekomen dus ik wist dat dit uitstekende vlaai was. (En net als toen bij CF was hij ook nu weer lekker warm! Verse vlaai!! Smullen!)
‘We hadden natuurlijk ook gelezen dat je tijdens je vorige bezoek geen vlaai had gehad en wat is Maastricht zonder vlaai? Dus… lust je een stukje vlaai?’ aldus de Praeses.
Heerlijk! Maar waarom gaan we niet buiten zitten? Het is prachtig weer!
Ja, net als vorig jaar had ik schitterend mooi weer meegenomen dus zonde om de kazemat niet te gebruiken! ‘Goed idee!’ aldus de Aedilis.
Met de vrouwen liep ik alvast naar voren terwijl de mannen een tafel en twee banken zouden pakken. ‘Wij hebben panty’s aan!’ hielp de Praetor de mannen nog maar even herinneren.
De Ab Actis wees me intussen op de lounge. Een superleuke tribune gebouwd van pallets. ‘Tijdens de Inkom willen we natuurlijk een leuke sfeer neerzetten. Daarom dat we deze lounge hebben gebouwd. Overigens hebben leden er na de Inkom ook nog ontzettend veel plezier van dus dat maakt het altijd weer lastig wanneer je de lounge weer weghaalt.’ Aldus haar. ‘Maar je wil het ook niet te lang laten staan want anders loop je het risico dat het in de fik wordt gezet…’ aldus de Assessor.
Ja, dat zijn lastige dingen! Het liefst wil je de zomer zo lang als mogelijk op je terrein houden… maar er zijn altijd wel een paar grapjassen die er graag een herfstvuurtje van willen maken…
De mannen waren intussen druk bezig met het plaatsen van de tafel en twee banken zodat we even later plaats konden nemen.
De bordjes werden gevuld met overheerlijke en nog warme abrikozenvlaai, de glazen ernaast werden gevuld met ijsthee óf met cola zero voor de liefhebber.
Het Maastrichter genieten kon beginnen!
Natuurlijk kwamen er ontzettend veel vragen. Van het hele begin tot kennisvragen over Tragos. Zo was de Aedilis heel erg benieuwd of de vlaggen er tijdens mijn vorige bezoek ook hadden gehangen. Haar voorganger hing de vlaggen duidelijk maar liever niet uit, uit angst dat ze gestolen zouden worden. (Ik ken het jatmos omtrent de vlaggen.) Sowieso leverde het erg veel verbazing op toen ik vertelde dat ik tijdens mijn vorige bezoek bijna het gehele bezoek met de Aedilispenning had mogen lopen. ‘Goh, mijn voorganger was ook nogal zuinig op zijn penning weet ik toevallig’ aldus de Aedilis. Dat klopt, maar ik keek hem pas aan toen ik mijn zin had gekregen. Sowieso kwam die arme jongen niet helemaal soepel uit de evaluatie. ‘Als hij een pakje roomboter was geweest dan is die nu volledig plat en vol met deuken’ vatte de Praeses samen.
Tja, ik maakte toen de fout om te vertellen wie ‘AHeBo’ was. Ik wilde AHeBo graag mee laten doen in de Mr. Sunshine Opperklasse aangezien ik hem ontzettend leuk vond. Echter moest ik er via een omweg achter komen dat AHeBo niet voldeed aan de belangrijkste eis. Daar had ik best moeite mee gehad… Dat gevoel kwam weer even terug toen ik mijn Maastrichter voorbereidingen aan het doen was. Ik was dan ook vastbesloten om dit bezoek naar een hoger niveau te tillen zodat ik AHeBo kon vergeten. Helaas dacht de Praeses daar helemaal anders over. In elk verhaal wist hij wel iets van AHeBo te verweven… Was het niet een foto van de Secundus van vorig jaar die overging in ‘Oh ook een leuke foto!’ die van AHeBo bleek te zijn dan ging het wel over een akelige droom die ik had gehad die de Praeses moeiteloos omtoverde in het scenario ‘AHeBo die achter het hek is gezet’
Enfin… AHeBo vergeten? Dat kan ik met deze Praeses in de buurt wel vergeten. Ik wist hem overigens wel even weg te sturen aangezien hij het over de Secundus van vorig jaar had gehad en ik die noodpenning dolgraag wilde zien.
De Primus wist de situatie moeiteloos te redden aangezien hij nogal wat te vragen had. Bovendien bleek hij al zeker vier jaar een enthousiast volger van mijn likepage te zijn.
Ik op mijn beurt blikte terug op het moment dat mijn likepage viral was gegaan en dat ik vervolgens in diezelfde periode door het Herendispuut Omega (waar de Aedilis van vorig jaar ook van bleek te zijn.) gevraagd werd voor een feest zodat ik kennis kon maken met échte Tragoden.
Ik had ontzettend graag willen gaan… Maar dan had hij me even drie weken eerder moeten vragen aangezien ik nu geen vrij meer kon krijgen van mijn werk.
De Senatoren moesten er wel om lachen aangezien dit blijkbaar een Omega actie was.
De Praeses was terug en hij had de noodpenning bij zich.
Tja, ik had nog altijd mijn zielenpenning NAAST me zitten ipv dat ik hem droeg dus dan ga ik natuurlijk met die noodpenning aan de haal! Sowieso kon ik de Secundus van vorig jaar wel een mep geven want dit was echt geen allerlelijkst ding. Het is een zilveren penning met een 3D lauwerkrans die op enkele plekken is onderbroken door een 3D Maastrichter ster. In het hart van de penning is de Zirkel van Tragos gegraveerd en de gravure is gevuld met goud.
De Ab Actis beargumenteerde dat een Senator herkenbaar dient te zijn aan zijn/haar penning maar… Toen de Secundus de gelegenheid kreeg om over zijn penning te spreken kon ik constateren dat de noodpenning prima in lijn was geweest met de huidige penning. ‘De Primus brengt binnen en geeft uit. Ik houd alles in balans’ zei hij.
De Zirkel verbindt bokken en geiten als één Tragos. Deze brengt alle verschillende disputen in balans onder een dak genaamd Fort Koning Willem I. Kortom, gelul dat deze penning niet voldeed. (Het enige waar ik wellicht wat teleurgesteld over zou zijn is het feit dat er een naam van iemand anders op stond.) Sowieso… Hier op Tragos zijn het uitsluitend de Praesides die een erepenning krijgen dus dan zou ik als Secundus helemaal trots zijn dat IK met zo’n ding mag lopen.
Ach ja, nu mocht ik er even mee lopen en ik zou hem absoluut niet wegmoffelen! Wat een prachtig ding!
‘Aangezien je natuurlijk een verzamelaar bent hebben we ook een paar dingetjes voor je opgezocht!’ begon de Praeses al toen we net vijf minuten zaten. Wil je me nu al weghebben? ‘Haha nee hoor! Maar ik vond dit wel een leuk moment om je alvast iets te overhandigen!’ aldus hem.
‘Op je site heb ik gelezen dat je een pul van het 4e Sociëteitslustrum hebt… Dus dan moet je er natuurlijk ook een van het 5e Sociëteitslustrum hebben!’ aldus de Praeses. ‘De mooiste!’ aldus de Ab Actis die blijkbaar in de Sociëteits Lustrum Commissie heeft gezeten. ‘We moeten er alleen wel even iets op verzinnen zodat Sabine hem goed thuis krijgt! Even inpakken met keukenpapier of kranten ofzo. Het zou zonde zijn als hij kapot gaat!’ aldus de Assessor die natuurlijk aan de glazen denkt! ‘Overigens zijn ze erg sterk, we gebruiken ze zelf ook en ze zijn bijna onverwoestbaar!’ aldus de Praeses.
De Assessor was er duidelijk niet gerust op.
Vervolgens ging de Praeses verder. Tragos is natuurlijk een prachtige traditionele ambitieuze vereniging maar de vereniging is ook maatschappelijk betrokken. ‘Misschien heb je het wel meegekregen dat er in het voorjaar een actie was voor stamceldonoren…’ begon de Praeses.
De arme jongen kon zijn verhaal niet afmaken want ik had dit alles vol enthousiasme op Instagram en Facebook gevolgd. Ik had de Aedilis van vorig jaar er vol enthousiasme mee bezig gezien. (Ik heb daar zelfs nog steeds een screenshot van op mijn mobiel staan. Spoiler, AHeBo staat daar NIET op.) ‘De Aedilis kan je meer vertellen over onze maatschappelijke acties’ aldus de Praeses. De Aedilis vertelde dat er in het voorjaar op de Markt diverse acties waren gehouden om stamceldonoren te werven en er zijn een record aantal nieuwe donoren gevonden! Stichting Matchis is daar natuurlijk ontzettend blij mee. Bloeddonor worden is wel bekend maar Stamceldonor worden is toch een stuk minder bekend. Wel zo mooi dat Tragos hier middels de donorweek aandacht aan heeft besteedt en zo vele nieuwe stamceldonoren heeft kunnen vinden. ‘Ter ere van deze donorweek hebben we deze ontzettend fijne sokken laten maken!’ aldus de Praeses die me een paar sokken overdroeg waarop je de Bok ziet met een infuuszakje met bloed eraan. ‘Ze zitten echt ontzettend lekker!’ voegde de Praeses er vrolijk aan toe.
De Assessor bleef gefixeerd op de pul en toen deze vol druppeltjes en condens bleek te staan toen de zon erop viel was ze vastbesloten. ‘Ik ga een nieuwe pakken, hier heeft duidelijk Blauw in gezeten. Hij plakt helemaal en is niet schoon!’ zei ze. ‘Hmm.. vreemd, hij was schoon!’ aldus de Praeses.
Ook de sokken hadden een beetje last van de condens gekregen dus ik besloot ze uit het plasticje te halen zodat de sokken geen last zouden houden van de condens.
Even later kwam de Assessor terug met een gloednieuwe pul zonder enig spoortje van vocht of gebruik. ‘Enne… Dan nog iets. Je hebt net al twee mooie items gekregen maar ik heb daar nog even een aanvulling op. Die KoKo choker kan écht niet hoor!’ aldus de Assessor die knikte naar het gele sjaaltje die ik dusdanig had gedrapeerd dat het net een choker leek.
Ik had deze vorig jaar van het Bestuur gekregen welke was overgedragen door een Bestuur dat nu drie jaar geleden was. Om iedereen eer aan te doen droeg ik het KoKo sjaaltje bij mijn Tragos polo (Die inmiddels zijn afgeschaft, daarom is het zo bijzonder dat ik deze nog heb gekregen voordat ze werden afgeschaft!) en had ik mijn Katzikapetje aan mijn jas zitten. Sowieso had ik Katzika deze zomer overal mee naartoe genomen. ‘De Praeses en ik zaten in de PR-commissie van de Tragos Inkom en dat was echt strijden voor de leden. De leden die we hebben binnengehaald daar zijn we dan ook echt ontzettend trots op!’ aldus de Praetor aangezien ik het even over Albertus Magnus had gehad die dit jaar wederom een recordaantal eerstejaars heeft aangenomen. Ik ben ontzettend dol op Albertus (Men vraagt me ook echt of er geen leuke jongens in omgeving Delft zitten want ik heb altijd Targets in verre uithoeken…) en dat leidde tot dit gesprek.
Overigens was het gesprek daardoor snel op het onderwerp Piekweken beland aangezien ik dit jaar tijdens de Piekweken in Groningen, Leiden, Utrecht, Delft en Rotterdam was en ik tijdens vrijwel al die bezoeken met trots met het Katzikapetje op mijn schouder liep. (Een enkel bezoek uitgezonderd omdat ik wist dat ik daar op volle terrassen zou staan en ik zit niet echt op brandgaatjes door peuken te wachten) In ieder geval had het Katzikapetje vele ontzettend leuke gesprekken opgeleverd en hebben vele mensen over M.S.V. Tragos gehoord!
‘Wel jammer dat hij niet blauw is…’ merkte de Praeses op.
Tja, dat is de stelregel van de Schaduwkopie. Ik ga geen origineel Verzamelexemplaar piercen met twee veiligheidsspelden… Als ik een schaduwkopie heb mag ik daar wel mee lopen. Je zag de Praeses denken. Ik mag dan wel een vrouw zijn, maar hoe cool en bijzonder is het als IK als ambassadeur van verenigingen én met een groot hart voor Tragos met een M.H.S. Club petje zou lopen.
‘Ik vind het wel wat hebben, dat je echt de draagsporen van zo’n petje ziet’ aldus de Ab Actis.
Daarover gesproken… Katzika had ooit ook een Seniorpetje, dat zag ik op een oude Senaatsfoto. Maar na die foto heb ik dat petje nooit meer gezien! Bestaat dat nog?
De mannen begonnen te lachen en de vrouwen waren even verbaasd. ‘Oh, je bedoelt het Archipella petje! Ja hoor, dat is er nog! Ik ga het wel even pakken!’ aldus de Ab Actis.
Maar goed, de Assessor vond het dus echt niet kunnen dat ik met het gele sjaaltje van KoKo rondliep dus ze had een donkerblauwe choker voor me. Vorig jaar ontdekte ik dat die in plaats van de polo waren gekomen aangezien een choker vaker gedragen wordt dan een polo. (In Delft zouden ze daar compleet anders over denken. Onder de rivieren is de choker nog altijd erg geliefd maar boven de rivieren stappen ze er het liefst zo snel als mogelijk vanaf!) De choker (schaduwkopie!) die ik vandaag overgedragen kreeg was overigens toch anders. Hij voelde lichter en zachter aan. ‘Deze choker is gemaakt van gerecyclede materialen en daardoor is hij aanzienlijk duurzamer dan een gewone choker!’ aldus de Assessor die me de choker met trots overdroeg.
(Er werd in het gesprek gesproken van ‘Biologisch afbreekbaar’ maar aangezien ik in de Biosuper werk weet ik dat die term niet helemaal klopt. Als er daadwerkelijk bio-afbreekbare chokers gemaakt zouden worden dan zijn ze binnen een jaar veranderd in ietwat onwelriekende stukjes stof vol gaten. Op het labeltje aan de choker zag ik echter dat het hier ging om een choker van gerecycled materiaal. Hoe dan ook, ik kan me niet herinneren dat ik dit fenomeen ooit eerder gezien heb en ik vind het goede zaak dat traditionele verenigingen op deze wijze hun tradities in stand kunnen houden maar wel op aanzienlijk duurzamere wijze! Het enige nadeel wat ik tot nu toe van deze choker heb ervaren is het feit dat zweet hier witte aanslag op achterlaat. Overigens heb je hem wel snel schoon met een minimaal beetje water.) Ik deed de choker gelijk om terwijl de Ab Actis me hielp met het moment dat de Bok zichtbaar was. (Zonder spiegel is het toch net wat lastiger.) ‘Zo, dat is een heel stuk beter!’ verklaarde de Assessor vrolijk.
De Ab Actis was dus alweer terug en ze had de voorwerpen van de Archipella bij zich. De hoogste in Anciënniteit bij de vrouwen mag zich een jaar de Archipella der M.V.S.V. Katzika noemen en daar komt een bijzonder mooi vestje en dus het Archipellapetje bij kijken. Nu had ik dat petje een keer op een Senaatsfoto gezien maar erg duidelijk was die foto nu ook weer niet. Ik herkende het Geitje doordat die op dezelfde wijze op het Katzikaschild staat. Nu ik het petje zo in het echt zag was ik erg onder de indruk. Het bevatte namelijk aanzienlijk meer details dan ik aanvankelijk verwachtte. ‘Zoals je ziet is deze er aanzienlijk beter aan toe dan het Seniorpetje van de M.H.S. Club en dat is ook een van de regels rondom dit petje. Het MOET mooi blijven, we zijn immers vrouwen!’ aldus de Ab Actis.
Overigens was de Ab Actis het wel met me eens dat zij net als de Senior van de M.H.S. Club wel vaker met dit petje te zien zou moeten zijn. De Senior van de M.H.S. Club loopt immers (bijna) permanent met zijn petje rond maar de Archipella kwam ik dus door een oude Senaatsfoto op het spoor. ‘Ik ga het er tijdens de volgende Katzika maar eens over hebben!’ zei de Ab Actis duidelijk gemotiveerd.
De Praeses vertelde vol enthousiasme dat zijn Seniorpetje net zo oud is als de Vereniging en dat hij hoopt dat het petje nog vele jaren ouder mag worden. Overigens had ik op de RV-Tragos site nog eens een foto weten te vinden van een Praeses met het Seniorpetje dat toen nog duidelijk in betere staat had verkeerd. ‘Wanneer je Senior wordt behoor je het petje in te drinken…’ begon de Praeses. ‘Dat je niet ziek bent geworden is een wonder… Het petje is natuurlijk al jaren oud dus er zitten al vele generaties bierdruppels in!’ aldus de Ab Actis.
De Praetor vertelde op haar beurt dat er dit jaar vele Lustrumrecepties aankwamen. Diverse disputen hebben dit jaar namelijk een Lustrum te vieren! Sogart, Red Devil… (Omega wellicht ook? Die uitnodiging is nu zo’n vijf jaar geleden dus het zou kunnen!) maar ook Maverick! ‘Ik zit zelf bij Maverick en het is ons eerste Dispuutslustrum! Waar een Sogart aardig wat reünisten ontvangt tijdens de Lustrumrecepties krijgen wij er maar vijf op bezoek… Onze oprichters!’ aldus de Praetor.
Hee! Ooit is Sogart ook met maar vijf reünisten gestart hoor! Ik vind het alleen maar gaaf als er een paar rebelse leden opstaan die een nieuw dispuut durven op te richten. De Praeses was benieuwd of ik wat van de disputen afwist en hij was duidelijk verrast dat ik Nos Ergo als eerste benoemde. ‘Les Must en Ritz zijn de oudste vrouwendisputen dus die had ik toch eerder uit jouw mond verwacht…’ aldus de Praeses.
Tja, ik kan er niet precies de vinger op leggen… maar ik denk dat het door Nos Ipse komt dat Nos Ergo juist bij mij is blijven hangen.
Toen ik vervolgens vertelde over het paintballavontuur van vorig jaar vertelde de Praetor dat die activiteit dit jaar een week later gepland was. ‘Dat is een vaste activiteit van Nondejuke. Zij sluiten de flirt-tijd altijd af met een paintballavontuur hier in de bossen.’ Aldus haar.
Nu was het me wel duidelijk dat de Senaat mijn site al goed had bestudeerd. De Assessor biechtte op dat ze mijn site wel erg handig vond terwijl de Aedilis aangaf dat ze niet kon wachten tot het nieuwe verslag online zou staan. (terwijl we zeker nog een uur voor ons hadden!) Kortom, het Gradatiesysteem hadden ze vast ook al eens gesignaleerd. Zo wist de Praetor zeker dat ik haar broertje een 1 zou geven. Grappig genoeg is haar broertje erg actief bij een studievereniging in Delft waar ik met grote regelmaat kom (Het speldje van die vereniging zat zelfs op mijn jasje!) en ik weet toevallig dat er daar naar mijn maatstaven meer 2’s zitten. Maar ja… tegenwoordig zijn ze al snel 7’s aangezien ze allemaal rond dezelfde leeftijd blijven terwijl ik ouder wordt!
Zo kwam de Secundus van vorig jaar ook nog even ter sprake aangezien hij ook een 7 had gekregen. ‘Ja, dat had ik gelezen!’ lachte de Praeses.
Nu wilde ik geen AHeBo de tweede creëren dus nadat ik de gradaties had benoemd en had toegelicht stelde ik een Katzikaberaad voor. Dan kon ik mooi met de Geiten (Lekker met de Geiten!!!) overleggen over alle factoren die mee zouden spelen met een toewijzing. Want… Er zou natuurlijk een opvolger voor de Aedilis van vorig jaar aangewezen moeten worden!
Ik pakte mijn Logboek uit de Bestuurskamer zodat de mannen buiten een stukje in mijn Logboek konden schrijven terwijl wij naar binnen zouden gaan en even over de stand van zaken konden spreken in een heus Katzikaberaad. ‘Ik vind dat een hele goede, ‘Katzikaberaad’, die moeten we er echt inhouden!’ aldus de Ab Actis die het vestje en petje van de Archipella weer even ophing. ‘Zometeen gaan we foto’s maken dus dan neem ik hem ook weer mee!’ zei ze vrolijk.
Er werden stoelen klaargezet zodat we alles op ontspannen wijze konden bespreken.
Goed, statuswaardes? ‘De Praeses zit achter het hek… De Quaestoren lopen los’ aldus de Praetor.
Juist. Bokkenboerderij Sogart… Ik zou de Praeses een 2,5 geven en dus NB.
De Primus ga ik een 1,5 geven. ‘Dat klopt wel echt! Hij is zo lief maar wel een beetje ongemakkelijk!’ aldus de Aedilis. (Deed me weer denken aan mijn aller allerlaatste Target uit Leiden. Die werd ook door iedereen omschreven als ‘Ongemakkelijk’ vooral bij ‘Geiten’, maar hij maakte werkelijk een parel van een inzending.) ‘En de Secundus?’ vroeg de Ab Actis.
De Assessor moest intussen iemand opvangen die óf van de telefoonlijn óf van ongedierte bestrijding was. (Suarez -muis- is namelijk dol op Sociëteiten…) Hmm lastig.
Ik had eerder al begrepen dat de Secundus een beetje een pechbok was geweest aangezien een fietsritje van Saurus naar huis was geëindigd met een flinke valpartij. Zo nuchter als de Secundus had gereageerd ‘Ik heb al mijn tanden nog hoor!’ zo treurig bleek de werkelijkheid te zijn toen de Praeses toch maar even ging kijken. ‘De eerste echte week en dan al in het ziekenhuis zitten…’ had de Praeses erover gezegd.
Ik vind de Secundus nog een beetje lastig te analyseren en het feit dat hij nu dus niet zijn optimale kukidentglimlach in kon zetten hielp ook niet echt mee. Er werden een paar grapjes over gemaakt maar uit eindelijk kan hij er natuurlijk niets aan doen dat hij zo rot ten val is gekomen. Ik besloot het voor nu bij een 7 te houden want volgens mij valt hij wel onder de Kleuterschoolregel. Overigens zijn gradaties altijd bij te stellen dus wellicht wordt hij nog wel eens een 8.
‘Goed, dan denk ik dat we een genomineerde Mr. Sunshine hebben!’ jubelde de Aedilis. Overigens had ik nog wel een kwestie waar ik wel even wat onafhankelijk advies voor kon gebruiken dus ik deelde nog een kwestie in het Katzikaberaad namelijk over dé Mr. Sunshine van het noorden. Mijn AdviesRaad kon niet tot een besluit komen dus wellicht konden de Geiten het wel! De Praetor, Ab Actis en Assessor waren alle drie fan van de ene genomineerde al waren ze alle drie ook wel overtuigd van het feit dat de ándere genomineerde waarschijnlijk een veel lievere jongen is. De Aedilis zei op haar beurt meteen ‘Neeee niet die ene joh! Die ándere is veel leuker! Je ziet het aan hem dat hij oprecht is!’ De anderen keken nog even goed en zo konden we dus tot een besluit komen. Fijn! Daar heb je wat aan!
De koelkast ging even open en daar kwam een salamiwalm uit. ‘Dat was ik… Sorry!’ aldus de Praetor die blijkbaar een salami in de Senaatskoelkast had achtergelaten.
Toen we terugkeerden in de zon dacht ik nog eens terug aan vorig jaar. Toen Nondejuke ons uit de Kazemat had verjaagd hadden we Wieckse Witte gedronken aangezien de Praeses me nog iets te drinken aan wilde bieden maar ik niets te noemen wist. De Aedilis was toen met Wieckse Witte gekomen. (Ik vind stiekem wel dat er Wieckse Lente en Herfstbok zou moeten komen. Ik kom immers altijd in de herfst en/of in de lente langs…) ‘Ah Wieckse Witte, goed idee!’ aldus de Praeses.
Even later stonden er verse glazen en flesjes Wieckse Witte klaar. Al wat er nog aan ontbrak was het broodje Pierre, al was het dus niet echt een TRAGOS fenomeen, maar een SOGART fenomeen geweest. ‘Sogart Experiat betekent letterlijk ‘Tragos Anders Beleefd’ aldus de Praeses.
Omgekeerde Bokken Dispuut zeg ik nu voortaan….
Dan zullen we nu een ander broodje of iets moeten bedenken als het echte TRAGOS fenomeen. Ik denk dat ik daarvoor ook naar de Aedilis zal moeten kijken. Als drager van mijn lievelingspenning én als verantwoordelijke voor het bakmos weet zij alles van lekkere happen af!
In deze Maastrichter heerlijkheid in de prachtige zon hoorde ik dat de Assessor vandaag sluit had gedraaid maar als een echte Geit er gewoon weer bij was. Goh, tijdens mijn vorige bezoek had de Secundus gesloten en toen was het bezoek al later dan nu! ‘Ik kan me niet voorstellen dat de Secundus ooit heeft gesloten!’ klonk het vanuit diverse hoeken.
Hoe dan ook, de Assessor was duidelijk ’s avonds een Geit en ’s ochtends een Geit.
Er liep nog iemand van de B.O.C. rond aangezien hij de eerstejaars aanstuurde bij de schoonmaaktaken. Heeft hij zich voorgesteld? Nee. Begreep hij wat ik was? Nee. Dus heb ik nu een beter beeld van de mensen van de B.O.C.? Nee!
‘We hebben trouwens wel een nieuwe bak! De BaCo!’ aldus de Assessor die richting een wit busje wees.
Ik moest lachen want vorig jaar kon de Praeses er gewoonweg NIET over uit dat de B.O.C. een nieuwe B.O.C. bus had gekocht die ROOD was. ROOD!!!
‘Nu is het wit, neutraal!’ zei de Praeses er vrolijk over.
‘Rood, wit, Blauw…’ voegde de Primus eraan toe.
Toen de Wieckse Witte op was (het is zo’n fijn biertje!) vroeg ik of ik de penningen nog eens op de foto mocht zetten. De Praetor had het wel zien aankomen dat dit het moment zou zijn dat ik mijn geliefde Aedilispenning even tijdelijk zou kapen. Nadat ik alles goed op de foto had gezet (Van Archipellapetje en vestje tot aan de Assessorpenning) deed ik dat inderdaad even. ‘Nou, daar ga je! Nu is hij gejat!’ zei de Praetor tegen de Aedilis waarna ze tegen mij zei dat ik mijn telefoon pas terug zou krijgen als de penning weer veilig terug zou zijn. De Aedilis leek er iets geruster op te zijn dan de Praetor want nadat ze had uitgeroepen dat ik nu twee penningen droeg (Heeft iets met mijn Voorbereidingen voor het bezoek van vandaag te maken.) vroeg ze of ze er even een paar foto’s van moest maken zodat ik zelf ook ergens op stond.
Daarna drukte ik weer een kus op de kop van de bok, zoals ik altijd doe met deze penning, en daarna gaf ik hem gewoon weer terug.
Ik blijf erbij dat als hij ooit eens vervangen zal worden, dat het dan wel duidelijk is waar deze heen gaat. Maar zolang dat niet zo is blijft hij gewoon hier en zal ik hem te allen tijde teruggeven aan de Senator die hem moet verzorgen.
Vervolgens deden alle Senatoren hun penningen weer om en zouden er wat foto’s gemaakt worden. De aanwezigheid van de B.O.C.’er kwam natuurlijk uitstekend uit, want hij kon foto’s maken. Hij leek alleen niet te begrijpen dat het de bedoeling was dat ik mét de Senaat op de foto ging. ‘Oh, moet je er ook op dan?’ reageerde hij.
De Assessor begon te lachen en zag dit wel als kans om de B.O.C.’er een beetje te burnen. Wat een Unit! (Ja, ook dat schiep al gelijk een band met deze Senaat. Vorig jaar heb ik ‘Unit’ al eens gebruikt en deze Senaat gebruikt het woord Unit net zo vaak als ik!) Nu stond de hele Senaat op volgorde dus waar moest ik nou ergens? ‘Kom maar tussen ons in hoor!’ aldus de Ab Actis waarna ik tussen de Praeses en Ab Actis stond met de prachtige Honorairenpenning. (Dat klopt wel aardig qua positie dan!) Ik heb altijd gezegd dat er naast de Aedilispenning maar één andere penning is die mijn lievelings zou kunnen zijn en dat is de Praesidiale penning. Dat was overigens voor ik de Honorairenpenning had gezien. Daar ben ik namelijk ook wel een beetje (erg) verliefd op!
Nadat er een paar groepsfoto’s zijn gemaakt stelde ik voor om ook een Katzika en een M.H.S. Club foto te maken.
Met de Katzikavrouwen poseerde ik met het Archipellapetje in handen. (Opdat de Archipella maar weer nét zo zichtbaar moge worden als de Senior!) Met de heren was het gewoon een gezellige foto.
Nu waren de Geiten zichtbaar enthousiast over de climax die er nu zou komen. ‘De Mr. Sunshine onthulling!’ aldus de Aedilis.
Met behulp van de Ab Actis onthulde ik de gradaties en de last man standing zou dan Mr. Sunshine worden.
Aanvankelijk leek de Praeses wel lichtelijk beledigd dat hij er als eerste afgevallen was… Maar ben je NB dan word je GEEN Mr. Sunshine… (Overigens heel gek, maar toen ik dat aan het begin van het bezoek ter sprake bracht zei de Praeses ‘Ah zonde dan had ik wel even…’ maar uit eindelijk eindigde ook die zin bij AHeBo. Door die zin had ik overigens al de indruk gekregen dat ik hier een NB’tje voor me had.) zo zijn de regels gewoon.
Dan…. Secundus, het spijt me maar ik kan jou nu ook niet voor Mr. Sunshine nomineren. ‘Maar, ik heb al beloofd dat we Sabine een foto sturen wanneer je weer een stralende glimlach hebt! Dan krijg je misschien nog een nieuwe kans!’ aldus de Ab Actis.
Dus de Primus zag de bui al hangen.
Overigens was er nog wel wat overtuigingskracht voor nodig om hem echt een Mr. Sunshine foto te laten maken, maar uit eindelijk is het wel gelukt! (Ik heb zijn petje weliswaar NIET laten vliegen, maar vanuit mijn positie voelde het wel weer een beetje alsof ik door de Aedilis van vorig jaar opgetild werd. Alleen was er nu geen M.H.S. Club schild tegen de benen van de Primus aangezet….)
Ja, grappig… Zowel de Praeses als de Aedilis van vorig jaar (en dan natuurlijk ook nog die mysterieuze AHeBo) kwamen nog erg vaak terug in de gesprekken vandaag. Het was dus niet echt gelukt om ze te vergeten…
Alle spullen werden gepakt en we gingen terug naar binnen aangezien het tijd was om het bezoek af te ronden. ‘Wij vinden het alleen maar leuk dat je langskomt! Zo hebben we een ontzettend leuke start van onze dag gehad!’ aldus de Aedilis.
Zodra ik geïnstalleerd en wel was (Jawel! Ik heb ook een schaduwkopie van het M.H.S. Club petje gekregen! Overigens kreeg ik, toen ik thuis kwam, wel het gevoel dat dit een proefdruk is geweest aangezien deze niet de welbekende bruine voering heeft en voor mijn gevoel ook iets smaller is dan het andere petje. Wordt dus nog even vervolgd!) en alle nieuwe items had vergaard die er in dit jaar weer waren verschenen was het tijd om afscheid te nemen. Ik legde dus ook mijn laatste traditie, het systeem van begroetingen, nog even uit.
Nadat ik alle begroetingen (Die gelden alleen zodra ik het systeem heb uitgelegd. Vorig jaar heeft alleen de Praeses ermee te maken gehad. Niets is dat ik je niet echt mag, hand is nog niet zo bekend of bewust op afstand gehouden, knuffel is dat ik je bijzonder graag mag. De target-begroeting besloot ik geheim te houden aangezien enkele Senatoren zich afvragen of de Primus wellicht in de Opperklasse kan uitkomen. Als de Senaat had geweten wat mijn target-begroeting is dan hadden ze al geweten in welke klasse de Primus mag meedoen.) had toegelicht was het tijd om ze ook daadwerkelijk te geven.
Allereerst de Aedilis, nou ja, bij haar was het bij de eerste ontmoeting al duidelijk. Die penning verbindt ons met elkaar maar ik heb ook tijdens het bezoek wel gemerkt dat wij ontzettend op een lijn liggen! (En zij was dus de 3e Senator die ik ontmaskerde dankzij de Insta van Adelphi) vervolgens de Ab Actis die er snel bij sprong aangezien ze dacht dat ze nog wel even een mailtje kon afmaken maar vervolgens realiseerde dat ik op het punt van vertrekken stond. ‘Sorry dat mijn eerste mailtje langer op zich heeft laten wachten, maar voor je volgende afspraak ga ik ervoor zorgen dat ik sneller ben!’ zei ze vrolijk, waarna ook zij een knuffel kreeg aangezien ze echt een hele lieve en gezellige meid is. De Assessor kreeg ook een knuffel want ik vind haar echt een topgeit. Je kunt ontzettend met haar lachen maar ook voor een goed serieus gesprek kun je bij haar terecht. De Praetor kreeg ook een knuffel want ook haar mag ik erg graag.
Op naar de mannen. De Geiten waren natuurlijk heel erg benieuwd hoe ik afscheid zou nemen van de Bokken.
De Praeses is wel een aantal keer een Unit geweest vandaag, maar ik mag hem wel erg graag, dus een knuffel.
De Primus is een Aspirant Mr. Sunshine en ik kan het ontzettend waarderen dat hij al zo lang een trouwe volger is, dus hij kreeg ook zeker een knuffel, ondanks dat hij niet heel erg veel spreektijd heeft gehad.
Vooral bij de Secundus leek iedereen erg benieuwd te zijn. Ik geloof dat de Geiten hadden verwacht dat ik hem een hand zou geven, maar ook hij krijgt een knuffel. Hij neemt zijn zaken uiterst serieus, maar zichzelf een stuk minder en dat kan ik wel aan hem waarderen. Ook hem heb ik niet heel erg goed kunnen leren kennen vandaag, maar ik denk oprecht dat er wel een potentie in zit om hem als Gradatie 8 te laten eindigen.
Met goed gevulde tas en ruim 45 minuten voor ik op KoKo moest zijn verliet ik het terrein van Tragos.
Ik heb een ontzettend grote voorliefde voor deze vereniging en dat is al vanaf de allereerste ontdekking van Tragos zo geweest. De Maastrichter gastvrijheid, de tradities, de leuke mensen. Tragos is en blijft altijd een groot hoogtepunt op mijn planning dus ik ben blij dat ik zo vroeg in het jaar alweer een bezoek heb kunnen plannen en dit jaar ben ik vastbesloten om het tweede bezoek er ook te laten komen!!!
Ik vind deze hele Senaat echt geweldig. Ik mag iedereen even graag en ik voel me bij iedereen even welkom! Ik kan dan ook niet wachten tot ik weer langs kan komen en dan zal de Senaat wel zien wat voor Tragos-creatie ik dan weer van mijn looks heb gemaakt!
Oh ja, voor je het je mocht afvragen… Ik heb de Honorairenpenning netjes achtergelaten op het bureau van de Secundus. Natuurlijk had ik hem het liefste gehouden, maar dan zou ik een Praeses (Die tijdens mijn bezoek afwezig was…..) waarschijnlijk wel erg ongelukkig gemaakt hebben.
Wie weet wat het volgende bezoek weer voor moois gaat brengen! Een nieuw Tragosbroodje? Wie zal het zeggen! Nieuwe avonturen? Sowieso!!!!
Bedankt voor alles en op naar de volgende!!!
Het bezoek waar ik altijd weer naar uitkijk! (24 september)
Ik was iets later van CF vertrokken dan mijn plan was, maar omdat ik de vernieuwde weg inmiddels wel ken, wist ik dat ik precies op tijd aan zou komen bij Tragos. De zon en de wolken voerden een strijdje met elkaar terwijl ik stevig doorstapte. Ik ben al bij de parkeerplaats, dus het is niet ver meer… Weer een minuut later stapte ik de Kastanjelaan op en toen werd me dus ook duidelijk waaróm het eigenlijk Kastanjelaan heet. De wind blies door de bomen en het resultaat was dat er direct de nodige kastanjes naar beneden donderden… Hmm… Nog maar even stevig doorlopen dan want ik hoef niet zo nodig een kastanje op mijn kop te krijgen! Ik was denk ik nog tien stappen bij de poort vandaan toen ik een man uit de poort zag komen. Die stond duidelijk al op de uitkijk of ik onderweg was. Ik zag ook een penning maar vanaf die afstand kon ik nog niet direct zien welke penning het was. ‘Hee Sabine! Alles goed?’ riep hij uit. Ik roep natuurlijk op mijn beurt; Ik snap nu waarom het hier Kastanjelaan heet! Die kastanjes zijn levensgevaarlijk! Toen ik de man eenmaal bereikt had, had ik in een oogopslag zijn penning gezien en dat betrof mijn eigen penning. Zijn gezicht paste bij de Sogart-man die me eind augustus een DM op Instagram had gestuurd met de mededeling dat hij in de nieuwe Tragos Senaat zou komen. (Ja, ik heb hem nagezocht. Iedereen kan immers wel beweren dat hij Senaat of Bestuur van een vereniging gaat worden…) Goed verhaal… Een Sogart die mijn penning draagt. Ik moet je waarschijnlijk wel meteen leuk gaan vinden… ‘Kom verder! Hoe mag ik je begroeten? Een elleboogje of toch op een andere manier?’ vervolgde de Aedilis meteen. Hier heb ik een systeem voor, maar ik kan dat toch niet aan de poort al gaan uitleggen? De Aedilis had zelf ook wel in de gaten dat het misschien beter was om eerst even het terrein op te gaan en lekker te gaan zitten. ‘We hebben lekker wat tafeltjes buitengezet aangezien het mooi weer is, dus laten we gezellig bij de rest gaan zitten!’ aldus hem. Uitstekend idee!
Ik kwam aan tafel te zitten bij de Praetor, Assessor en uiteraard de Aedilis. Toen ik goed en wel geïnstalleerd was vroeg de Aedilis me al meteen of ik mijn penning eventjes terug wilde en uiteraard zeg ik daar geen nee tegen. Ik heb hem alweer een jaar moeten missen en vorig jaar was het samenzijn maar heel kort… dus ik kon hem niet snel genoeg weer om mijn nek hebben hangen. Logischerwijs waren de Praetor en de Assessor erg benieuwd waarom het nu precies de Aedilispenning is die door het leven gaat als mijn penning dus ik vertelde vol enthousiasme over mijn tweede bezoek ooit aan Tragos waarbij ik deze penning voor het eerst omgehangen kreeg. Het was de allereerste keer dat ik zelf een penning om mijn nek had, waardoor het al meteen een magisch moment was... Al had ik die bewuste dag een hele andere penning omgehangen gekregen, dan was het waarschijnlijk die penning geweest… maar het was deze specifieke penning waar ik sinds dat moment een onlosmakelijke verbinding mee heb en waar ik mijn hart volledig aan gegeven heb. Ik heb tijdens het bezoek aan mijn derde Senaat de vernieuwde Praetorpenning even om gehad omdat de toenmalige Aedilis zijn penning mee naar huis had genomen… maar dat voelde zeer zeker niet hetzelfde als mijn eigen geliefde Aedilispenning. ‘Weet je Sabien, eigenlijk is het gek dat hij nog niet van jou is… Je hebt er overduidelijk een hele hechte band mee…’ aldus de Aedilis. Ja, dat kun je zeker wel zeggen. Ik heb een hele grote voorliefde voor Tragos als vereniging en er is ook zeker een bok geweest die mijn hart heeft gestolen… Maar mijn allergrootste liefde hier op Fort Koning Willem I, is deze penning. Hoe dan ook, ik kijk altijd weer ontzettend uit naar mijn bezoeken aan Tragos. Keer op keer is het weer het grote hoogtepunt op mijn planning! ‘Toen ik op je Instagram zag staan dat je iedereen in Maastricht had kunnen bevestigen behalve ons, moest ik wel meteen reageren. Ik wilde de kans natuurlijk niet laten schieten om je hier te kunnen ontvangen!’ aldus de Aedilis. Daar was ik ook erg blij mee. Jij stuurde het eerste bericht, een dag later volgde de Ab Actis van afgelopen jaar en ongeveer een weekje daarna mailde de huidige Ab Actis ook nog dat het akkoord was. ‘Dus ik was de eerste die bevestigde! Wat goed!’ aldus de Aedilis. Enfin, ik had geen idee wie of wat je was en of je wel echt een Senator zou worden… dus ik heb je even nagetrokken! Ik weet dat je van Sogart komt dus ik moet je in de gaten houden. Van de Ab Actis weet ik het ook al, zij komt van Ipse Dixit. ‘Wow, ik voel me vereerd dat je me bent gaan zoeken!’ reageerde zij al meteen verbaasd en enthousiast. Tja, een traditie hier op Tragos is dat de mails aanvankelijk worden ondertekend door de voorletters gevolgd door de achternaam. Omdat ik in mijn verslagen met functies werk, gebeurt het meer dan eens dat ik een voornaam even niet meer weet en de site én de eerdere mailwisseling helpen me dan niet… In dat geval helpen de Dispuutssites me dan wel weer goed op weg. (Het is zo lullig als je een mail moet beginnen met beste ‘voorletter’ terwijl je de naam ooit wel gehoord hebt!) De Aedilis vond het ook wel bijzonder dat ik hem had nagetrokken maar hij leek toch een beetje beledigd. ‘Geloofde je niet dat ik echt Senaat zou worden?’ zei hij bijna met een sip gezicht. Nou ja, je hebt een gesloten account dus daar kom ik al niet heel veel verder mee en via Instagram kun je redelijk makkelijk zeggen dat je ergens van bent, terwijl dat niet meteen te bewijzen is! ‘Ja dat is zo… Maar ik kom inderdaad van Sogart! Net als…’ en zo begon de Aedilis wat namen op te noemen die ik uiteraard ook nog wel wist. Vooral een naam is nooit uit mijn gedachten gegaan… ‘Dan noem je ook wel iemand hoor!’ reageerde de Aedilis meteen. Ongetwijfeld…
Ik zag de Praeses, Ab Actis en de Quaestoren een beetje smoezen aan de andere tafel (Om 1,5 meter te kunnen behouden waren er twee tafels neergezet.) dus ik besloot gelijk een van mijn kaarten te spelen. Het dagthema van vandaag was ‘Niet kiezen maar compromissen’ en dat thema kwam niet zomaar ergens vandaan. Vorig jaar had ik namelijk vrijwel dezelfde outfit aan en de eerste reactie was ‘Waarom loop je met een sjaaltje van KoKo hier? Daar moeten we wel even wat aan gaan doen!’ Vervolgens kwam ik met de Tragoschoker bij KoKo aan en daar kreeg ik ook weer commentaar van ‘Kon je dat ding niet even terugruilen voor ons sjaaltje?’ Ik ben daar toen eens over gaan nadenken en zo kwam ik tot de conclusie dat er een compromis mogelijk was… Op een aantal foto’s van eerdere bezoeken zag ik de verzameling dassen die Tragos rijk is en daar hangt dus ook een gele das tussen. Ik had ooit wel ergens gezien dat die das ergens bij hoorde, maar ik wist niet precies waar het van was. Richting de Inkom werden de commissies van Tragos op Instagram uitgelicht en daar kwam ik dus een foto tegen van een gast en een meid die met de kleur geel rondliepen. Gele chokers, ze bestaan! Hoe goed zou het zijn als ik zo’n choker tijdens mijn Maastrichter bezoeken kan dragen. Tragos is dan blij want ik draag de bok en KoKo is ook blij, want de kleur is goed. Formeel gezien is de kleur goud-geel, maar toen ik de kwestie toelichtte was de Senaat direct enthousiast. ‘Wat een geweldig idee!’ aldus de Praetor die het al helemaal voor zich kon zien dat KoKo enthousiast zou worden van die choker terwijl er toch echt een hele fraaie bok op staat. Vandaag vond ik het bijzonder belangrijk dat er een compromis mogelijk was, want ik zou wel de Mr. Sunshineprijs gaan uitreiken en dan moet je toch in de juiste kleuren komen. Het dagthema werd enkele minuten later al volledig vervuld door de Ab Actis. Een ander kritiek punt waardoor ik snel langs Tragos wilde komen, was het feit dat mijn Katzikadraagpetje van mijn arm is gestolen. Dit petje heb ik tijdens de Piekweken 2019 en daaropvolgende periode met veel trots gedragen, maar in een onbewaakt ogenblik is hij van mijn arm af gebrast door een rare vent in de trein… waar ik logischerwijs bijzonder veel verdriet van had. Vandaag droeg ik bij zeer hoge uitzondering mijn M.H.S. Club draagpetje. (Jawel, die me geschonken is door de Praeses van ’18-’19. De tour van vandaag was toch ook wel een beetje aan hem opgedragen. Hij had het vast prachtig gevonden dat ik met dit petje op mijn schouder naar Maastricht was gekomen.) ‘Dat vinden wij natuurlijk ook een goed petje! Je hebt hem trouwens wel net aan de verkeerde kant. Wij dragen de petjes altijd links.’ Aldus de Praetor. Ja, dat klopt. ‘Weet je ook waarom dat is?’ vervolgde zij. Ja, omdat die dan het dichtst bij je hart zit. Ik draag de petjes juist met een reden op rechts. Ik ben namelijk niet van de vereniging maar wel verbonden aan de vereniging. Door het petje dan op rechts te dragen kun je de voorliefde en de trots laten zien maar ook aantonen dat je onafhankelijk bent. ‘Dat is wel een goed argument!!’ aldus de Praetor.
Vandaag heb ik in ieder geval een nieuw Katzikadraagpetje gekregen, dus ik kan Katzika gewoon weer met me mee op pad nemen! (Maar wel ALTIJD met twee veiligheidsspelden vastgezet.)
Verder had de Ab Actis ook de nieuwste Almanak voor me meegebracht. We zouden nog wat langer in de warme herinnering van de allerleukste Praeses blijven, want in deze Almanak wordt teruggeblikt op zijn jaar. Het was voor de Aedilis wel duidelijk dat er flinke schoenen te vullen waren. Hij kreeg nog even de tijd om goed na te denken want ik stelde een voorstelrondje voor zodat de andere Senatoren me ook konden vertellen waar zij van oorsprong vandaan komen. (En daarmee bedoel ik het dispuut) We hebben dit jaar wel echt een Senaat met historische waarde want er zitten twee Omega’s en dus een Sogart in de Senaat. Zowel met Omega als met Sogart heb ik nogal een geschiedenis… wat dit redelijk interessant maakt! Verder hebben we naast een Ipse Dixit ook nog een TSG’er, een Red Devil en een Adelphi in de huidige Senaat! Een leuke diverse groep. ‘Ik ben erg trots dat ik in deze Senaat zit omdat ik pas de derde TSG’er ben die ooit een Senaat heeft gehaald!’ aldus de Quaestor Primus. ‘Het werd dus wel weer een keertje tijd!’ vervolgde hij lachend.
Hij was de gene die vervolgens met een grote gele doos aan kwam zetten. O yes! Vlaai van Bakkerij Hermans, gegarandeerd dat je me daar heel gelukkig mee maakt en punten mee scoort! ‘Weet je dat ik er speciaal voor in de rij ben gaan staan?’ reageerde de Quaestor Primus toen hij mijn blije gezicht zag. ‘Die bakker is zo goed dat er echt altijd een rij staat!’ deed de Praetor een duit in het zakje. Ik heb vaker vlaai van Bakkerij Hermans gehad en ik weet hoe goed die is. Wat een geluksmomentje dat deze doos voor mijn neus staat! Eigenlijk zouden we er wel Wieckse Witte bij moeten hebben hè. ‘Wieckse Witte, dat weet ze ook al!’ aldus de Aedilis waarna hij uit het niets opstond en even later droeg hij me een fles cava over. ‘We moeten er natuurlijk wel iets bijzonders van maken! Uiteraard gaan we de fles sabreren!’ aldus hem. Hij wilde mij al bijna de immense sabel geven, maar met mijn linkerhanden krijg ik zo’n fles in een normale situatie al bijna niet open, laat staan middels sabreren! Gelukkig waren er genoeg vrijwilligers die deze mooie kans niet wilden laten liggen! Voordat de Assessor kon beginnen met filmen was de fles al geopend, maar dat mocht de pret niet drukken. Met een spectaculaire zwiep werd de fles geopend en het bezoek gevierd.
Uiteraard drink je cava uit een mooi glas en voor deze gelegenheid kreeg ik uiteraard het enige correcte glas. ‘Jij krijgt het glas van de Aedilis!’ aldus de Aedilis. De vlaai werd verdeeld en de glazen werden gevuld. Er waren grote royale stukken van de vlaai gesneden dus ik had zeker meer dan genoeg abrikozenvlaai op mijn bord gekregen. De knapperige korst en het suikerrandje. Deze abrikozenvlaai is zonder meer mijn absolute lievelings! Genieten!!! Terwijl we van de vlaai aten werden me nog volop vragen gesteld over mijn hobby en natuurlijk ook over zaken zoals het systeem van begroetingen (Zo wist de Aedilis ook dat hij een grote fout maakte toen hij over drie zoenen begon. Die wil je namelijk NIET van me krijgen omdat je die alleen krijgt wanneer ik je niet Targetwaardig vind…) en het Gradatiesysteem. Hierdoor kwam Mr. Sunshine natuurlijk ook aan de orde. ‘We zagen dat Quaestor Primus het vorig jaar was en twee jaar terug was het de Aedilis… Maar hoe word je dan Mr. Sunshine?’ vroeg de Praeses. Tja, er zijn zo voorwaarden aan verbonden…
Natuurlijk was het me al direct duidelijk dat de Aedilis heel erg graag voor deze nominatie in aanmerking wilde komen, maar als er een ding is wat ik geleerd heb over Sogart… dan is het wel dat je ze vaak niet mag houden. Ik zag het daarom ook wel gebeuren dat de Aedilis helemaal niet genomineerd mocht worden. Toen ik de voorwaarden voor nominatie bekendmaakte reageerde de Ab Actis direct dat alleen de Praeses niet genomineerd mocht worden. Tja, als ik het zo bekeek dan kwam de klassieke strijd tussen Sogart en Omega weer naar boven… Quaestor Primus was voor mij al redelijk snel gradatie 8 en de andere voorwaarde voor Mr. Sunshine is dat je tussen gradatie 1,5 en 2,5 moet zitten om genomineerd te kunnen worden. ‘Mooi is dat, we zijn hier pas net en ik ben nu al gefriendzoned…’ merkte Quaestor Primus droog op. Het zou dus tussen Quaestor Secundus en de Aedilis gaan. Voor beide mannen was wel wat te zeggen aangezien ze allebei erg leuk overkomen. Echter kon ik moeilijker om de Aedilis heen… maar ja, die zat ook direct tegenover me terwijl de Secundus aan de andere kant van de andere tafel zat… Het was me sowieso niet ontgaan dat de Aedilis een lekker luchtje op had die me wel wat deed denken aan het luchtje dat mijn adviseur altijd op heeft. (We kenden elkaar nog niet toen hij me om mijn adres vroeg omdat hij me iets wilde opsturen. Toen die me vervolgens een oude Almanak opstuurde zat dat lekkere luchtje eraan. Ik heb vaak aan dat boek geroken en ik vroeg me al af wat de herkomst van het luchtje was. Tja, dat bleek dus mijn adviseur te zijn. Hetgeen ik ontdekte toen we elkaar voor het eerst ontmoetten.)
Uit eindelijk werd er een Katzikaberaad voorgesteld zodat de voors en tegens van beide mannen even besproken konden worden. Ik had wel een lichte voorkeur voor de Aedilis ontwikkeld maar hij deed er dan ook wel erg zijn best voor om op te vallen. ‘Ik denk dat de Secundus een hele goede keuze zou zijn. Hij heeft een hele goede lach en hij is wat meer bescheiden.’ Volgens het Katzikaberaad. Uit eindelijk kwam ik dus met het voorstel van een interne battle, die met veel gejuich ontvangen werd door de Geiten. ‘Dat is echt een heel erg goed idee, zeker als ze in een battlehouding gaan staan!’ aldus de Ab Actis.
Nou ja, het idee was wat leuker dan hoe het in de praktijk werkte… Zonder de 1,5 meter deed ik altijd ‘Het stoeltje’ voor Interne Battle… De uitdagers maken dan met elkaars armen een stoeltje waar ik op kan zitten. Echter is dat nu niet echt mogelijk waardoor een andere vereniging dus op het idee was gekomen om de uitdagers in gevechtshouding tegenover elkaar te zetten om de battle écht een battle te kunnen maken. Deze twee bokken stonden letterlijk te bokken want hun battlehouding was zo proactief als een baksteen. ‘Misschien helpt het als we de sabels erbij halen?’ stelde de Assessor voor. De Ab Actis en de Praetor deden er alles aan om de mannen aan te moedigen maar het bleef weinig overtuigend. Ik dacht dat deze mannen zo graag Mr. Sunshine wilde worden? De sabels veranderden weinig aan de houding dus ik besloot het er maar mee te doen. Tijd om nominatiefoto’s te gaan maken. Een tafel werd omgetoverd tot nominatiesetting, compleet met het Senaatskleed erbij. Ik had op dit ogenblik natuurlijk niet goed zicht op wat er achter me gebeurde maar aan de reacties van de geiten te horen waren ze nu al meer overtuigend dan tijdens de battle.
Natuurlijk kwam er ook een Powervrouwenfoto en hoewel het voor mij niet discutabel was wie dat moest worden… (De Archipella natuurlijk!) gebeurde er toch iets onverwachts. ‘Ho ho! Jullie hebben een Katzikaberaad gehouden, nu willen wij een Clubberaad!’ aldus de Praeses. Tja, ik had in ieder geval het juiste petje op mijn schouder voor een Clubberaad! ‘Kom erbij zitten!’ aldus de Praeses die op een vrije plek klopte waarna het beraad begon. Al snel bleek dat de M.H.S. Club van mening is dat de Assessor dé Powervrouw van de Senaat is, dus voor Powervrouwen zou ook een Interne Battle ingezet gaan worden. (Zeer ongebruikelijk dat dat gebeurt, maar het is wel erg leuk om te zien dat Tragos wel echt alles uit de challenge wil halen!) De Archipella zou het opnemen tegen de baas van de B.O.C.! Tja eerlijk is eerlijk… Assessoren zijn wel stoere dames, maar de Archipella is het hoofd van M.V.S.V. Katzika! Hoe kan ik ooit kiezen tussen deze twee dames? Wederom werden er battlefoto’s gemaakt en de dames kregen al snel het verwijt dat ze er net zo proactief bijstonden als hoe de Quaestor Secundus en de Aedilis erbij hadden gestaan. De Powervrouwenfoto’s werden met het Katzikaschild gemaakt en een extra leuk detail… we droegen de Katzikachokers! (Ik had mijn KCompromis-choker even verwisseld voor de Katzikachoker!) Alles was dus helemaal in stijl voor een authentieke Powervrouwenfoto. ‘Wat ontzettend leuk! Ik ben erg benieuwd hoe het nu verder zal gaan!’ aldus de Assessor. In april gaat de contest van start en dan kan er gestemd worden. Er is een stemronde op Facebook, een stemronde op Instagram en een juryronde. De inzet is een gouden fotolijst met overwinningsfoto voor Mr. Sunshine en een leuke kleurrijke fotolijst met overwinningsfoto voor Powervrouwen. Toen de Aedilis hoorde dat Mr. Sunshine 2020 bij KoKo was gevallen was hij al helemaal gedreven om de titel in ’21 wél in Maastricht te houden maar dan naar het Fort te krijgen. ‘Daar moeten we wel even verbetering in brengen hoor!’ aldus hem.
We waren weer rustig gaan zitten en helaas werd mijn laatste stukje vlaai gekaapt door een wesp die ook wel trek had in een stukje abrikozenvlaai… Die beschouw ik als verloren. De Aedilis keek nog eens goed naar mijn outfit en vroeg me vervolgens waar de das van was die ik droeg. Die is van Triple, een dispuut van Franciscus uit Wageningen. Ze hebben me uitgedaagd om deze das 33 keer mee te nemen op tour en daar foto’s van te posten. Bij 33 keer krijg ik de ‘speldjes’ die de leden van het dispuut ook hebben, dus die challenge ging ik graag aan! ‘Oh, ik weet ook wel een hele leuke challenge! Wanneer ben je weer in Rotterdam?’ begon de Aedilis. (Hij komt oorspronkelijk uit Rotterdam dus vandaar) Ik begin per 1 oktober met mijn nieuwe baan en op 5 oktober is de eerste officiële week. ‘Oké, ik wil je uitdagen… Als jij een goede eerste dag op je werk maakt dan krijg je mijn Senaatsstrikje!’ aldus de Aedilis die ongetwijfeld mijn VSV 14e Lustrumstrik had gezien. (Die strik draag ik altijd als ik naar Maastricht kom… Traditie.) De Praetor, Assessor en ik hebben hem waarschijnlijk heel gek aangekeken want wat is nu precies de uitdaging? ‘Ja, ik wil je graag uitdagen! Dan ga je zeker gemotiveerd aan de slag!’ voegde de Aedilis er nog eens aan toe. Ik weet niet precies wat je intentie is, maar ik begrijp je uitdagingselement niet. ‘Ik geloof ook niet dat ik het begrijp!’ aldus de Praetor. Laten we het er maar op houden dat de Aedilis me heel graag snel weer terug wil zien en dat hij het liefste wil dat ik zijn galastrik op de een of andere manier bij me ga houden tijdens mijn overgangsperiode op mijn nieuwe werk. Prima, laten we de 10e afspreken in Rotterdam. Klinkt als een plan.
De Praeses mocht als eerst een stukje in mijn Logboek schrijven omdat dat traditie is. Overigens waren de vorige twee Praesides van Sogart dus ik twijfelde wel even of ik de Aedilis niet ook een stukje moest laten schrijven als Sogart. ‘Ik schrijf niet zoveel meer, dus ik vrees dat het wat onleesbaar kan zijn, maar ik schrijf heel graag een stukje voor je!’ aldus de Aedilis. (Achteraf kan ik zeggen dat de Aedilis een soort doktershandschrift heeft. Het is een zeer keurig handschrift, maar qua verbindingselementen is het soms wat lastiger te lezen. Het was aanzienlijk minder erg dan ik had verwacht toen hij vertelde over zijn handschrift.) ‘We hebben nu een lakzegel! Als je wil kunnen we er eentje in je logboek zetten!’ aldus de Praeses. Oeh, ik ben dol op lakzegels! Klinkt als een goed plan! Toen de Aedilis het boek eenmaal in handen had, wilde hij uiteraard ook een lakzegel plaatsen. Toen hij vervolgens met het boek terugkeerde vertelde hij me dat er een kaartje tussen het boek zat. ‘Ik wist niet zeker of ik het wel kon vastnieten, bovendien weet ik ook niet waar de nietmachine is…’ aldus hem. De Ab Actis schoot hem te hulp, waarna ik het boek even later weer terug in handen had.
Ik keek even op mijn horloge en zag dat de tijd als vanouds weer veel te snel gaat. Logistiek gezien zou het beter zijn als ik op Tragos kon starten en dan CF zou hebben. Echter is 11:00 vaak een vroege opstarttijd die op Tragos meer dan eens niet goed uit de verf kwam, waardoor de planning is gegroeid tot wat het nu is. Echter komt de afspraak met KoKo behoorlijk vaak in het gedrang door uitloop op Tragos.
‘Ik wil je wel graag nog een rondje door onze prachtige Sociëteit aanbieden. Er is niet heel veel veranderd, maar je vind het vast wel leuk!’ aldus de Praeses. Uiteraard vind ik het leuk om even een rondje te lopen!
Al meteen toen we het Fort binnenstapten zag ik nieuwe dingen. Vers geschilderde muren, een fraaie partnermuur… Hoezo er is niets veranderd? ‘Hm… Ja oké, je hebt een punt!’ aldus de Praeses. De Aedilis was intussen nog even op zoektocht gegaan want hij vond dat ik de manchetknopen ook zeker in mijn verzameling moest hebben. ‘Ik heb ook nog twee hele oude Trauma’s gevonden, dat vind je vast ook wel leuk!’ aldus hem.
In de Sociëteitszaal waren uiteraard ook tafeltjes en stoelen te vinden wegens de maatregelen en verder was hier ook volop aan nieuwe schilderingen gewerkt. De Sociëteitszaal ziet er geweldig uit! Ik ging vervolgens richting de bogen waar alle dispuutsschilden hangen en de Praeses was wel benieuwd of ik ze allemaal op kon noemen, nou… dat ging me bijzonder goed af!
Nadat we hier alles gezien hadden liepen we naar de NOX waar ik eigenlijk nooit écht goed geweest ben. (Dat besefte ik vandaag pas.) Voorgaande Senaten stonden vaak maar kort stil bij de NOX waardoor ik het hier nooit écht goed gezien heb. ‘Dit is toch wel het Katzika-heiligdom, dus zeker niet onbelangrijk!!’ aldus de Ab Actis. Ik was inderdaad bekend met de ongemengde avonden. De M.H.S. Club staat dan in de Soos en M.V.S.V. Katzika heeft dan de NOX. Zo leuk om het nu allemaal eens rustig te kunnen bekijken.
Vervolgens gingen we nog naar een gangetje waar ik nog nooit geweest was. Zo zijn alle Senaatsfoto’s nu naar een nieuwe Ontvangstkamer verhuisd en op die kamer staan nog meer wonderlijke zaken. Toen ik eens goed naar de oude Senaatsfoto’s keek werd ik weer herinnerd aan de posts op Instagram. Diverse foto’s van oude Senaten waren gedeeld en op een aantal foto’s stonden andere penningen dan de penningen die nu in gebruik zijn. God… wat ben ik benieuwd hoe die oude penningen eruit zagen. (Op die foto’s zie je wel een vorm, maar details en nuance gaan natuurlijk compleet verloren.) ‘Dan heb ik goed nieuws voor je… Drie van de oprichtingspenningen zijn recent boven water gekomen! Ik ga ze even pakken!’ aldus de Praeses.
De Ab Actis legde me uit dat Tragos lange tijd een kluisje bij de Rabobank had gehad maar dat de sleutel daar al zeker 6 jaar van kwijt was. Toen de Rabobank vervolgens het kluisje ging openbreken vroegen zij aan de Senaat of die wilden weten wat er in het kluisje zat. Uiteraard!
Nou, stickers van het eerste Lustrum, de allereerste Almanakken en dus de drie oprichtingspenningen kwamen tevoorschijn!
Even later had ik deze prachtige penningen in handen en wauw, wat een kippenvelmoment!
Natuurlijk, mijn geliefde bok bungelde vrolijk aan mijn hals en ik zou echt geen andere dan deze willen… Maar dit is wel echt een heel bijzonder onderdeel van de geschiedenis van Tragos en die heb ik nu in mijn handen! Er staat een hele stoere bok op (al lijkt het stiekem wel een beetje op een ram, dat komt door de imposante hoorns.) en uiteraard de ster van Maastricht. Op het schild van de Praesidiale penning zit bovendien een kroon. ‘Mijn penning heeft geen kroon…’ aldus de Praeses. Ha, die fout maakte ik de eerste keer ook. De bok draagt geen kroon want die heeft zijn hoorns. Aan de kop van de penning zit wél een kroon. ‘Oh ja… nu je het zegt!’ aldus de Praeses. Ik mocht de penningen even mee naar buiten nemen om er een paar foto’s van te maken. Zoiets bijzonders heb je immers niet dagelijks in handen. Wat prachtig!
Nadat alle foto’s gemaakt waren en alle spullen opgeruimd waren, kwam onvermijdelijk het moment dat ik weer afstand moest doen van mijn geliefde penning. ‘Ik breng je naar KoKo, maar de penning blijft wel thuis.’ Aldus de Aedilis die ook zijn petje van zijn schouder haalde. Wegens Corona vond ik het niet verantwoord om nu een kus op de kop van mijn bok te drukken, maar het mag duidelijk zijn dat ik hem weer erg zal gaan missen. ‘Ik ben er van overtuigd dat hij weldra echt in jouw bezit zal blijven…’ aldus de Praetor die dit moment aanschouwde. Het is wensdenken, maar het zou mijn meest dierbare bezit zijn als hij ooit echt van mij zou worden.
De Aedilis was er helemaal klaar voor dus samen zouden we richting KoKo gaan. Uiteraard bedankte ik de Senatoren hartelijk voor de geweldige tijd. Het bezoek waar ik altijd zo naar uitkijk gaat altijd veel te snel en natuurlijk wil ik nog eens terugkomen, zoals ik dat elk jaar weer wil. Maar dan moeten de planningen het wel toelaten. Het bezoek heeft de verwachtingen in ieder geval weer meer dan waar gemaakt. Ik vond het geweldig om mijn M.H.S. Club draagpetje te mogen dragen en ik ben erg blij dat ik weer een Katzikadraagpetje heb. Mijn KCompromischoker zul je nog vaak terug gaan zien als ik weer in Maastricht ben en de bijbehorende das zit netjes in mijn verzameling. Tragos brengt altijd dat beetje extra en meer op de planning.
De Aedilis heeft me netjes bij KoKo afgeleverd en hij heeft toch een poging gewaagd om het systeem van begroetingen te testen. (Deze bok is stiekem wel een boefje!) Een echte Sogart maar ook de enige juiste persoon die mijn penning zou moeten dragen. Als iemand mijn bok goed zal beschermen, dan is hij het wel. Wat heb ik weer een heerlijke tijd op Tragos gehad! Ik hoop dan ook dat er dit jaar wél een vervolgbezoek kan gaan komen! Het zal me hier echt nooit kunnen vervelen!
