S.S.R.-Rotterdam
In 2012 ben ik voor het eerst bij S.S.R.-Rotterdam geweest, maar aangezien dat bezoek geen heel groot succes was, moest het tot 2016 duren eer ik weer terug zou keren bij S.S.R.-Rotterdam!
Wedergeboortebezoek S.S.R. Rotterdam 12 mei 2016
De oplettende lezer heeft in mijn 'Overige Studentenverenigingen' lijst wel gezien dat S.S.R.-Rotterdam hier ook in stond. Maar menig S.S.R.-R.'er zal niet kunnen bedenken wanneer ik dat bezoek dan gedaan had!
Mijn eerste en laatste bezoek aan S.S.R.-Rotterdam voor de 12e mei 2016 was namelijk in augustus 2012.
Hoewel ik vooraf had gemaild maar helaas geen antwoord had gehad, bleek het ter plaatse ook niet zo te verlopen als dat het op Laurentius wel verliep.
Ik voelde me hier totaal niet prettig bij, daarom dat het ongeveer vier jaar moest duren tot ik weer terug zou komen op 'Koinoonia'.
Een zeer enthousiaste Eurekaweekcommissielid had me een bericht gestuurd via mijn Facebook likepagina met de vraag of ik ook eens bij hen langs wilde komen. Via die weg raakte ik met deze EWC'er aan de praat en algauw werd me duidelijk dat het wel goed zou komen met het bezoek!
Bij aankomst op 'Koinoonia' wist ik niet zo goed hoe of wat... Ik was een kwartier te vroeg en de enige bel die ik kon vinden was een intercombel.
De EWC'er had me wel verteld dat er Bestuurders bij mijn bezoek aanwezig zouden zijn, maar desondanks had ik toch geen idee hoe zij op mijn komst zouden reageren.
Ik stond dus nog even te whatsappen met mijn beste vriendin en op dat moment kwam er iemand aan die (wat een timing!) ook in de EWC bleek te zitten, dus hij wist van mijn komst en zou me meteen meenemen!
De persoon die de intercom bemande maakte er echter wel een drukte van dus stiekem was ik wel blij dat ik niet zelf naar de intercom was gestapt. (Wellicht moet de intercom gewoon vervangen worden en begreep de persoon in kwestie niet dat de EWC'er mij dus direct bij zich had, maar het kwam nogal luidruchtig en druk over)
Ik liep mee met de EWC'er en ontdekte al snel dat het behoorlijk wat trappen lopen was!
De EWC'er stelde onderweg ook wel wat vragen aan me (Vooral of alles goed ging en of ik het een beetje wist te vinden) maar aangezien ik inspanningsastma heb (zeker in combinatie van inspanning en warmte) moest ik de antwoorden even schuldig blijven tot we ter plaatse waren. Helemaal bovenin 'Koinoonia' vind je de kamer van de Eurekaweekcommissie, de Diescommissie en de Bont & Blauw commissie. Dus als je een van deze commissies gaat doen, dan weet je zeker dat je wel fit zult blijven tijdens je termijn!
Daar stond mijn contactpersoon van de EWC al samen met een andere enthousiast ogende heer.
'Hee, je bent er al! Hoe ben je binnengekomen?' reageerde hij enthousiast en verbaasd.
Tja, je collega kwam net aan toen ik nog beneden stond, dus ik ben gelijk met hem meegelift!
'Wat leuk dat je er bent! Ik ben wel nog bezig met mijn pak aan te trekken!' verklaarde hij lachend en kort daarna was het 'Goed, wat gaan we doen? Eerst wat drinken? Eerst een rondleiding? Nou... Laten we eerst naar het Bestuur gaan!' besloot hij.
Nu was ik opnieuw heel benieuwd hoe het Bestuur zou reageren... En hoe reageerden ze? Ik werd overladen met enthousiasme!
'Hee, wat leuk dat je er bent!' reageerde een van de heren.
Een van de dames stelde voor dat ik mijn jas en tas wel even bij haar bureau achter kon laten, zodat ik wat vrijer door het pand kon bewegen.
De Quaestor I had zijn Bestuurspak al volledig aangetrokken en de Vice Praeses Algemeen Bestuur bleek dubbel feest te zijn, want naast Bestuur is zij ook EWC! Zij besloot voor de gelegenheid dan ook niet voor haar Bestuurspak maar voor de EWC outfit te gaan!
Kortom, ook het Bestuur was duidelijk op de hoogte van mijn komst en vond het helemaal leuk dat ik er was. (Dus, toch een nieuwe intercom?)
De Quaestor I stelde voor om meteen iets te drinken voor me te gaan halen en mijn EWC contactpersoon stelde voor om alvast aan de rondleiding te beginnen.
Bij de trap begon hij alweer te twijfelen of we toch niet eerst iets moesten gaan drinken, maar de Vice Praeses Algemeen Bestuur wees hem erop dat de Quaestor I al bezig was.
We begonnen helemaal bij het begin en dat is de feestzaal.
Dit is de enige ruimte die ik in 2012 had gezien, dus deze ruimte herkende ik wel.
Mijn EWC contactpersoon vertelde honderduit over de feestzaal.
In principe wordt deze zaal echt alleen voor de feesten gebruikt. (Dus vooral Dixo's en open feesten)
Omdat er ook een beamer hangt is deze ruimte echter ook heel geschikt voor lezingen of presentaties!
Op dit moment werd de feestzaal druk voorbereid voor de Diesweek, dus overal vond je zaken van het thema 'Beheurlijk Burgelijk' terug.
Mijn EWC contactpersoon nam me vervolgens mee naar de keuken die aankomend jaar flink op de schop zal gaan. (De kleinste keuken van studentenland!)
Grappig genoeg heb ik deze keuken ooit eens in een droom gezien... (en nee ik was er nog nooit eerder geweest!) de rol was vrijwel gelijk, al waren er in mijn dromen ook toiletten bij.
De Vice Praeses Algemeen Bestuur vertelde over het dak. De keuken zal dusdanig uitbreiden dat het dakoppervlak zal verkleinen.
Echter mogen ze toch niets op dat dak doen... (Ik ben het wel eens met het idee van de Vice Praeses Algemeen Bestuur, een dakterras zou wel onwijs mooi en functioneel zijn! Maar helaas zal het bij hopen blijven!)
De Quaestor I voegde zich bij ons en had ook meteen drankjes bij zich.
Vervolgens gingen we door naar het kloppende hart van 'Koinoonia' de borrelzaal.
In de borrelzaal hebben de disputen allemaal een eigen plek. Zo schijnt het jonge damesdispuut Atlantis een schitterende tap te hebben. (Maar die staat niet permanent in de borrelzaal, dus ik kan er zelf niet over oordelen) Ook de vijfdejaars- en oudere leden hebben niets te klagen met de 'Oude Ballenhoek' waar nu ook wat Beheurlijk Burgelijke zaken geparkeerd werden.
De Quaestor I legde uit dat er een bel hangt in de Oude Ballenhoek (en deze zag ik dan ook hangen) wanneer die bel geluid wordt, krijgen de aanwezige Oude Ballen een gratis drankje.
Verderop hangt er nog een bel aan de bar. Wanneer die geluid wordt, krijgt de hele bar een gratis drankje. (Nu worden er nog wel eens streken uitgehaald door een touwtje aan de bel te maken en de andere kant van dat touwtje aan de deurklink te doen. Als je dan binnenkomt... Dan weet je wel hoe laat het is! )
Natuurlijk werd ik ook vol enthousiasme ondervraagd door de aanwezigen. (De grap was dat er gaandeweg steeds meer mensen bij de Oude Ballenhoek kwamen staan waar ik stond te vertellen.)
Ook liepen we nog even naar de Vide waar mijn EWC contactpersoon vertelde dat deze Vide tijdens open feesten e.d. open is, zodat je de DJ Booth/het podium in de feestzaal kunt zien. (Immers, als er een grote artiest langskomt, dan wil je die natuurlijk wel goed kunnen zien!)
De Praeses was er ook bijgekomen (wel nog relatief incognito in zijn grijze shirt) en hij vertelde waar de verenigingswapens voor staan. (En in tegenstelling tot wat ik dacht... Koinoonia heeft in zijn geheel niks met Koikarpers te maken) De vogels staan voor de vrijheden en tevens de afscheiding van de S.S.R.-Unie. De Vissen staan voor een geheel die de vereniging is, maar het enige zwarte visje symboliseert de uniciteit die je als lid hebt. (Kortom, je hebt je vereniging om je heen maar ook zeker de ruimte om jezelf te kunnen zijn)
Wanneer je naar het wapen van de Sociëteit kijkt en je je hoofd een kwartslag draait zul je zien dat de visjes opeens dasjes lijken. (M.C. Escher zou er jaloers op kunnen zijn)
'Oh, dan moet je ook zeker even naar het glas in loodraam beneden kijken! Daar zitten ook wat leuke dingen in verborgen!' verklaarde de Vice Praeses Algemeen Bestuur.
Dus we gingen weer even terug naar beneden om te kijken naar het glas in lood.
Ik weet niet in hoeverre de verborgen verrassingen echt bekend zijn, dus ik ga niets verklappen hier! (Anders is de verrassing er immers voor iedereen af!)
Het is in elk geval een zeer interessant item om eens goed te bestuderen, dat is zeker!
We gingen terug naar boven en liepen door naar de rookruimte.
In de rookruimte is het traditie dat een muur het thema en de kleuren van de Eurekaweek krijgt.
Mijn contactpersoon van de EWC legde uit hoe het proces naar dit thema was verlopen. (Het begon met 'Ja toch?!' toen werden er eerst nog even 100 andere thema's bedacht, voor het geval dat ze toch een pareltje lieten liggen maar uit eindelijk bleek de eerste ingeving toch de beste te zijn -Ja toch?!- en zo werd het dus dit thema!)
De Vice Praeses Algemeen Bestuur verklaarde op haar beurt dat de kleuren uit eindelijk ook wel matchen met Rotterdam. (Zeker als je goed naar de EWC vestjes kijkt, daar lopen twee groene lijnen en in het midden is het wit, precies zoals de vlag van Rotterdam.)
Ik zei op mijn beurt dat het me opviel dat vooral de thema's van S.S.R. en het RSG makkelijk bekken. (Immers, Lijkt me logisch! en Ja toch?!, dat roep je best wel makkelijk)
'Ja, ik vind wel dat Laurentius het echt serieus heeft aangepakt met hun thema 'Bestemming Bereikt!' verklaarde mijn EWC Contactpersoon.
Nou ja, ik weet zeker dat het RSG, Laurentius en S.S.R. wel zullen opvallen met felgeel, feloranje en appeltjesgroen!
De Praeses was bij ons gekomen en hij stelde voor dat we even in het archief gingen kijken. (Juist omdat hij incognito was moest ik er wel bij na blijven denken dat hij wel Bestuur was)
In het archief liet de Praeses me de oude linten zien. (De Penningen zijn logischerwijs verhuisd naar de nieuwe -huidige- linten)
Deze oude linten waren een stuk smaller en fijner gemaakt.
Ook heel bijzonder was een NOG ouder lint van S.S.R.-Rotterdam (Dit zal het Afdelingsbestuur lint uit de tijd van de Unie geweest zijn, het was een vrij kleine (bijna anonieme) penning, maar wel heel mooi!)
Maar ook de actuele linten wist de Praeses voor me te pakken. (Vorig jaar had ik de Bestuursvrouwen van S.S.R.-Rotterdam wel gezien tijdens de Dies van de RVSV, maar een foto met hen is er toen niet van gekomen) Dus die kon ik nu ook eindelijk vastleggen voor mijn eigen documentatie.
Ook liet de Praeses nog twee oude baretten zien. Eentje was van de Unie en de andere was echt van S.S.R.-Rotterdam zelf. (Dit was ook te zien aan de band in de kleuren van de Rotterdamse vlag die op de baret zit.) De laatste is geschonken door het oudste nog levende S.S.R.-Rotterdamlid, dus wel erg bijzonder!
Natuurlijk wilde ik ook nog heel graag weten waarom het vaandel nu eigenlijk paars is. (De linten zijn rood-blauw met gouden onderscheidingsrand. De ledendassen zijn blauw en de Bestuursdassen zijn rood. Wellicht is het idee achter het vaandel ooit geweest dat je rood en blauw combineert. Dat is natuurlijk paars. Het goud zit er namelijk wel in. De Praeses kon me in elk geval niet uitleggen waarom het vaandel paars is.)
De Praeses stelde voor dat het leuk zou zijn wanneer de Quaestor I op de foto zou gaan met de penning. (Aangezien de Praeses zijn pak nog niet aan had.)
Vice Praeses Algemeen Bestuur was onderwijl op jacht naar Almanakken die ik mee kon nemen.
Vooral de Almanak Victorie kreeg de aandacht aangezien deze een goud op snede heeft en ook nog mede gemaakt is door de Vice Praeses Algemeen Bestuur! (En ja, je bent natuurlijk heel erg trots op de Almanak waar jij mede verantwoordelijk voor bent!)
Uit eindelijk besloot ze deze 'Victorie' te laten liggen en op zoek te gaan naar een betere versie, aangezien deze wat ruzie heeft gehad met water.
Wel had ze de Almanak 'Contrast' van het jaar daarvoor al voor me, net als het Lustrumboek van 2013.
Naar 'Victorie' en de meest recente 'Censuur' zou ze nog gaan zoeken.
De heren stelden voor om naar de Maagdenkamer te gaan.
De Maagdenkamer is als het ware de ceremoniële kamer van S.S.R.-Rotterdam waar ook externe partijen e.d. ontvangen worden.
De Praeses wist me een hoop te vertellen over deze ruimte en het Unievaandel. (Als S.S.R.-Rotterdam er niet was geweest dan was dit vaandel er niet meer geweest door een brand!)
Ook door de Quaestor I weer op, dus hij werd meteen even vastgehouden voor een foto met de penning.
Omdat het Unievaandel voor S.S.R.-Rotterdam net zoiets is als de Raven voor Quintus zijn, mocht ik hem als externe partij niet zien, echter zijn er nog Bestuursfoto's van jaren terug waar het Unievaandel ook op staat, dus via die weg kon ik hem alsnog zien.
We liepen richting de Bestuurskamer en op dat moment stapte de Quaestor I op de Praeses af en hing de Penning opeens om zijn nek. Kort kreeg ik een soort 'beroertemoment' tot ik me opnieuw bedacht dat hij ook een Bestuurder was. (Wat dat aan gaat is het wel zo makkelijk wanneer Bestuur een pak aan heeft, dan kun je nooit denken 'WAAROM KRIJGT DAT LID OPEENS DIE PENNING?' oh wacht...)
Vervolgens stelde de Praeses voor dat hij zijn pak even zou aantrekken dus ik liep met mijn EWC contactpersoon richting de commissiezolder, waar de Vice Praeses Algemeen Bestuur al was, om Almanakken voor me te zoeken.
Met mijn EWC contactpersoon liep ik de commissiezolder over. De lounge was een fijne verfrissende ruimte, prettig om even mijn benen neer te leggen en de wind te voelen waaien.
Aangezien mijn EWC contactpersoon vorig jaar Bont & Blauw heeft gedaan wilde hij ook graag de Bont & Blauw kamer laten zien, passeerden we het klushok (Wat hebben die mannen een interessante traditie.... In mijn geval is mijn eerste link met die traditie de Boklonaise op SSR-Leiden....) waarna we nog even naar de Dieskamer gingen waar allemaal tassen met Diesgadgets hingen.
De Vice Praeses Algemeen Bestuur ging op zoek naar iemand van de Diescommissie om te informeren of er nog meenemers voor mij bij zaten en mijn EWC contactpersoon overhandigde me een uitgave van het Verenigingsblad 'KOI'.
Er ontstonden allemaal goede ideeën in de Dieskamer dus ja, die Diesweek moet wel inspirerend zijn!
We gingen naar de Eurekaweek kamer waar nu iedereen van de EWC was. (Gedurende de rondleiding kwamen er elke keer wel commissieleden voorbij, maar steeds een of twee. Nu was het plaatje eindelijk compleet!)
Ik kreeg een roze koek aangeboden en mijn EWC contactpersoon schonk een glaasje ijsthee voor me in terwijl ik weer een bombardement aan vragen mijn kant uit kreeg. (Leuk als je vragen krijgt terwijl je net een hap van je koek neemt....)
Zo hoorden de aanwezigen nog wat meer over mij (die andere EWC'er die ik als tweede zag, die man die wel al in pak stond toen ik binnen kwam, gaf aan dat hij had gezien dat ik op het Liberty Festival was geweest en nodigde me ook direct uit voor het festival dat S.S.R. in juli zal organiseren!) en ik leerde ook nog wat meer over de mensen tegenover mij.
Zo liet mijn EWC contactpersoon ook de shirts van de 'rechterhanden' van de EWC zien. Er komen ook nog shirts voor de mensen die dat NIET zijn, maar het is vooral de vraag hoe die ingevuld zullen worden.
Deze 'rechterhanden' shirts hebben het logo groot op de buik zitten maar het blijkt dat het logo relatief kreukt wanneer je hem aan hebt.
Echter was ik zelf erg tegen op een logo op de rug aangezien dat rare situaties kan oproepen. ('Hoi! Waar ben jij van!' persoon tegenover je draait zich om en jij voelt je gedist....)
De Vice Praeses Algemeen Bestuur kwam met het idee dat het misschien een wat subtieler borstlogo kan worden. (Maar dan wel een beetje strategisch gepositioneerd dat mannen dit niet als een of andere uitnodiging kunnen toepassen.... Was zij het ook wel mee eens!)
De Praeses en Quaestor I kwamen er ook nog even bij en uit eindelijk zei de Praeses dat hij zo ergens heen moest, dus het werd tijd voor een foto!
Nu zitten we nog 1 week voor de sluiting van de Mr. Sunshine fotocontest, dus ik liet hem ook hier vallen.
'Jaa, ik begreep het al niet! We zien elke keer foto's van jou waarbij je wordt opgetild!' zei de Praeses lachend.
Dus ik legde kortweg uit waar de Mr. Sunshine fotocontest vandaan komt. (De Vice Praeses Algemeen Bestuur heeft de oorsprong hiervan ook nog kunnen zien, aangezien zij even in mijn guideline mocht kijken)
In de eerste instantie kreeg Quaestor I de nominatie maar die vond het een beter idee om die Beheurlijk Burgelijke stoel in de Oude Ballenhoek te gebruiken. (De opstelling van de Corporele Fotowedstrijd in het thema hoogte!)
De Praeses en de Quaestor I zouden de stoel pakken en de EWC zou eromheen gaan staan.
Nu viel het nog niet mee met de belichting, dus de fotograaf (Volgens mij was dit de Quaestor Algemeen Bestuur die zijn pak niet aan had, maar ik ben hier niet absoluut zeker van!) vroeg een andere fotograaf wier naam wel wat weg had van 'camera' maar uit eindelijk bleef de belichting een heikel punt.
Vervolgens moest de Praeses echt weg dus ik gaf hem een knuffel bij wijze van afscheid.
Hij pakte me vrolijk vast en volledig uit het niets tilde hij me de lucht in.
(Ja... Rotterdam heeft inmiddels 2 Partners in Crime... Want het is wel duidelijk dat de Vice Praeses Algemeen Bestuur dit predicaat ook wel verdient) De Vice Praeses Algemeen Bestuur reageerde direct met FOTO!!!
Dus uit eindelijk kreeg ik de Praeses toch nog zo ver dat hij de opstelling van de Mr. Sunshine fotocontest toepaste en me zo optilde. (De Praeses van het RSG had me tijdens mijn laatste bezoek daar wel verteld dat S.S.R.-Rotterdam een heel aardige Praeses heeft, maar ik wist me toen nog niet zoveel bij hem voor te stellen. De Praeses van het RSG heeft echter 100% gelijk gehad, want deze Praeses is echt heel leuk en lief!)
Ik liep met mijn ontvangstcomité van de Vice Praeses Algemeen Bestuur en mijn EWC contactpersoon terug naar boven om zo mijn nieuw verkregen items in mijn tas te kunnen stoppen.
De Vice Praeses Algemeen Bestuur kreeg nog even de kans om in mijn guideline te bladeren, (Oké, de informatie was nog van de Pass-Out periode, weldra komt hier de planning van mijn Piekweken in te staan, maar die planning is nog niet gestart, pas na mijn vakantie!) waarbij ze dus ook mijn tekening van Mr. Sunshine (gemaakt in 2010) vond.
Dat maakte alles al gelijk een stuk duidelijker!
Ook vond ze mijn Corporele Fotoshoot draaiboeken in de guideline en moest opmerken dat hun groepsfoto dus al eerder was gedaan.
Echter was dat in het kader van de Corporele Fotowedstrijd en die heeft inmiddels een ander thema 'Actiefoto's' dus daardoor is het een helemaal originele inzending!
Mijn spullen waren ingepakt dus de Vice Praeses Algemeen Bestuur en mijn EWC contactpersoon liepen met me mee naar beneden. Ook kwam ik de Quaestor I nog even tegen, dus van hem nam ik ook nog even afscheid.
Mijn ontvangstcomité was blij te horen dat ik het erg naar mijn zin heb gehad en ik kan op mijn beurt nu al niet meer wachten tot het volgende hoofdstuk in de S.S.R.-Rotterdam geschiedenis zal aanbreken!
Het was een enorm geslaagd bezoek!
KOI Interview 24 juni 2016
Het vorige bezoek aan S.S.R.-Rotterdam was duidelijk een groot succes geweest, dus van mij mocht het volgende bezoek al snel weer worden ingepland!
Zoals je ook al in mijn vorige verslag hebt kunnen lezen ontstonden er de leukste ideeën in de Dieskamer en een van deze ideeën betrof een interview met de KOI, het verenigingsblad van S.S.R.-Rotterdam! (En dan niet zomaar een KOI... Nee de Eurekaweekeditie van de KOI!)
Mijn contactpersoon van de EWC had me beloofd het allemaal voor me te gaan regelen en zou weldra bij me terugkomen voor een datum.
Echter bleek het een relatief lastige logistieke puzzel om rond te krijgen en dus duurde het een poosje eer de datumbevestiging eindelijk binnenkwam! Maar gelukkig kwam hij er wel en werd het dus 24 juni!
Nu had ik van te voren al een beetje bedacht hoe mijn bezoek zou moeten gaan verlopen en diverse keren leek het spannend te worden of het echt zo zou gaan zoals ik had bedacht, of dat er iets onverwachts tussen zou komen. (Zo had mijn EWC Contactpersoon me de dag ervoor nog gevraagd hoe laat ik op Centraal aan zou komen, dus even had ik de indruk dat hij misschien wel op Centraal zou staan om me op te vangen... Nu heb ik echter een houtje van 'openingscrashen', het verpesten van een ontvangst door te vroeg te zijn, dus ik hoopte dat hij gewoon op Koinoonia zou wachten!)
Bij aankomst op Centraal was er geen spoor van mijn contactpersoon te bekennen dus ik besloot naar de tram te lopen en tram 7 richting het Eendrachtsplein te pakken. (Ja... het Kruisplein is misschien sneller, maar ik pak al sinds dag 1 de halte Eendrachtsplein voor S.S.R.-Rotterdam)
Al lopend richting Koinoonia was ik me vooral aan het afvragen hoe ik dit keer weer binnen zou komen, aangezien ik het nog steeds niet zo heb op die Intercombel. Groot was dan ook mijn vreugde toen ik ontdekte dat de deur gewoon open was en er een lid in de deuropening stond. Druk bezig om afvalwater van de trap af te vegen.
Hij leek me direct te herkennen want hij reageerde al meteen vrolijk toen hij me zag. 'Hee wat leuk dat je er bent! Je kunt gewoon binnenlopen hoor!' en kort daarna volgde Quaestor I (Die zal ik ten alle tijden wel kunnen herkennen, al had hij nu een petje op en was hij gewoon in 'burger' gekleed.) die vrolijk verklaarde dat het hele pand speciaal voor mij was schoongemaakt, dus ik zou in ieder geval binnenkomen op een fris Koinoonia!
(Kortom, de natte rode loper was al voor me uitgelegd, al wist ik in mijn achterhoofd wel dat dit natuurlijk voor het Pré Eurekaweekfeest was en niet voor de komst van de VerenigingsVerzamelaar)
Ik stapte de trap op en Quaestor I reageerde nog met 'Je kent de weg inmiddels wel hè?' en zo ging ik voort richting de Bestuursgang.
Boven aangekomen liep ik richting de trap richting het hoogste punt en logischerwijs keek ik ook even richting de Bestuurskamer waar ik al kort een glimp van Meneer de Praeses in overhemd opving. (De meeste aanwezigen liepen erbij in makkelijke klusoutfit, dus ik wist niet in welke gedaante ik de Praeses weer zou zien!)
Niet veel later stond de Praeses van de KOI al achter me en stelde zij zich vrolijk aan me voor.
Waarschijnlijk heeft mijn EWC Contactpersoon met een oor op de vloer gelegen, want nadat ik twee zinnen tegen de Praeses van de KOI had gezegd kwam hij al naar beneden om me vrolijk te begroeten.
'Dus, waar zullen we gaan zitten... De Maagdenkamer?' vroeg de Praeses van de KOI.
Mijn EWC Contactpersoon kent me inmiddels al wel een beetje en had al een sterk vermoeden dat ik een duidelijke visie op het interview had.
'Waar wil jij zitten?' vroeg hij dan ook.
Tja, simpel. Ik zag het vanaf het eerste moment voor me in de Lounge!
'Goed, dan gaan we naar de Lounge!' reageerden mijn gastheer en gastvrouw in koor, waarna we koers zetten naar de Lounge.
De Lounge was duidelijk niet zo schoon als de trap, maar dat mocht de pret natuurlijk niet drukken!
In de Lounge kwamen we Grafisch van de EWC tegen die net van de bloedbank afkwam, dus nog even bij moest komen op een loungebank. Wat wel meteen opviel was haar mooie Appeltjesgroene trui (Ja toch?!) die ze ergens had opgeduikeld.
Kort daarna volgde de volgende EWC'er al die ik SOWIESO al had verwacht namelijk Acquisitie (Geen idee waarom maar van alle EWC'ers (Mijn contactpersoon uitgezonderd) ging ik vooral van Acquisitie en Grafisch uit als de personen die sowieso even langs zouden komen, dat had ik zelfs in mijn bezoeksvoorbereiding zitten... Dus grappig genoeg gebeurde dat ook echt zo!)
Dag Acquisitie! zei ik vrolijk en hij leek meteen blij te zijn dat ik de gezichts-naam combinatie dit keer wel wist. (De vorige keer dat ik hem tegenkwam -zie ook de update 'Rolling Out a DUTterdam story'- wist ik wel de naam van de EWC Ab Actis, maar niet meer van hem, terwijl de EWC Ab Actis een expliciete kabouter was en Acquisitie gewoon Acquisitie) 'Ja, je wist mijn naam niet meer in je verslag!' reageerde hij meteen lachend.
Tja, toen ik mijn verslag schreef wist ik het wel, maar toen ik je op de Markt zag niet... De reden dat ik jou niet bij naam noem in mijn verslagen is om privacyredenen! (Maar aangezien ik toen ook nog geen functie van Acquisitie wist was het maar 'die andere EWC'er')
Ook kwamen de Intern en de Line-upman (Tja, hij regelt de vette artiesten in de Eurekaweek, dus hij zal wel mogen gelden als 'Line-upman' al is hij formeel 'Acts') er nog even gezellig bij. (Mevrouw Gadgets alias 'Extern' had ik ook nog even gezien, maar zij was duidelijk lekker druk bezig met nog meer mooie gadgets te fixen)
Line-upman was helemaal gelukkig met zijn EWC mok en kon het dan ook niet laten om zijn mok vol trots aan mij te laten zien. Het is ook wel een enorm leuke mok met zijn eigen foto en naam erop, een groepsfoto van de EWC en... een Appeltjesgroen oor!
Hij hoorde me ook tegen Acquisitie zeggen dat ik zijn naam nu echt niet meer zou vergeten en Line-upman reageerde daarop met 'Maar ja, het is op zich ook wel logisch dat je bepaalde mensen niet meteen herkent, zeker niet als je ergens voor het eerst komt!' waarop ik meteen vertelde dat ik een andere persoon ken die exact dezelfde naam heeft als Line-upman. 'Tja, ik ben weliswaar qua naam niet helemaal uniek...' maar Grafisch vulde al meteen aan 'Maar je bent wel helemaal uniek en de enige echte bij ons op S.S.R.!'
Niet veel later volgde de coKOI-interviewer en ging de Praeses van de KOI op jacht naar ijsthee, maar uit eindelijk moest mijn EWC Contactpersoon daarvoor op jacht gaan, aangezien de Praeses van de KOI haar pasje vergeten was.
Ik hoefde me echter geen seconde te vervelen in het gezellige EWC gezelschap! Ook de Line-upman noemde nog een keer het 'Rolling out a DUTterdam' verhaal en hoe grappig hij dat wel niet vond. (Het laatste dat ik verwachtte toen ik naar de onthulling van de DUT ging was een delegatie S.S.R.-Rotterdam!)
Mijn EWC Contactpersoon keerde terug met een fles ijsthee en bekers en vroeg me hoe het zat met 'De Winnaars' en de Gouden Bloemkool. (Of ik nu daadwerkelijk met een goudgespoten bloemkool naar de grootste fail van het jaar ga... Het antwoord is nee.) Juist op dat moment kwam de enige echte Praeses binnen, volledig in pak! (Ik ook weer blij en sowieso ook een leuk contrast met alle klusoutfits)
De EWC'ers besloten daarop terug te keren naar hun kantoor en voor ons zou het interview gaan beginnen! Hoewel... Niet voordat ik alvast de prijzen aan de Praeses had overhandigd! (Immers weet je het met de Praeses nooit wanneer hij weer weg moet... Voor het zelfde geldt wordt hij halverwege het interview weggeroepen en dan had ik die prijzen nog bij me gehad!)
Nu was de Praeses ergens op een bank halverwege gaan zitten, dus erg makkelijk overhandigen deed dat niet... Maar voor deze gelegenheid kwam hij wel even naast me zitten.
Ik begon met de Mr. Sunshine Juryprijs die ik speciaal had ingepakt om de lijst te beschermen tijdens de reis. (Je wil niet weten hoe ik heb zitten klooien met al die kleine letters en hoe makkelijk die letters ook weer ontsnappen... En niemand wil een 'R. Snsie' lijst op zijn bureau lijkt me....) De Praeses pakte het dan ook voorzichtig uit en vroeg aan de anderen of zij enig idee hadden wat er in het pakje kon zitten. De Praeses van de KOI reageerde meteen met 'Fotolijst!' en kort daarna had de Praeses hem inderdaad uitgepakt.
'Ik moet je zeggen dat ik blij verrast was toen ik ontdekte dat ik deze prijs gewonnen heb! Ik ga hem dan ook zeker bewaren!' (Ik in gedachten; 'Ja, dat is wel te hopen, want ik heb niet voor niets lopen klooien met al die kleine plaklettertjes!') 'Al vond ik die andere inzending stiekem wel leuker!' (Als ik alle foto's van die fotosessie nog eens terugkijk kan ik ook wel duidelijk zien dat de Praeses er erg veel lol in had!) Dus ik haalde meteen mijn Guideline erbij om de Praeses te laten zien hoe het zat met de Mr. Sunshinecontest en wat het verschil is met de Corporele Fotowedstrijd. Hij reageerde meteen lachend met 'Oh hee, krijg ik het juryrapport te zien? Die andere vijf juryleden vonden mij toch niet goed genoeg?'
De tekening uit 2010 (Hoe slecht ik dan ook teken... En dan zegt de Praeses heel leuk: 'Ja hoor, ik zie wel wat overeenkomsten!') verklaarde toch wel aardig wat voor hem en zo kon ik ook enigszins uitleggen dat deze foto een bepaalde warme uitstraling had die de andere inzendingen toch net niet hadden, met als gevolg de juryprijs!
Vervolgens was er ook nog de oorkonde voor Beste Nieuwgekomen Studentenvereniging waarop de Praeses minstens zo droog reageerde. 'Heeft je EWC Contactpersoon nog even punten voor ons binnengehaald?' zei hij lachend.
Tja, zonder hem was het vorige bezoek er waarschijnlijk niet geweest dus hij is wel mede verantwoordelijk voor deze oorkonde, maar ook zeker mijn afscheid van jou is me heel goed bijgebleven en heeft punten opgeleverd!
Hij keek even blij naar de prijzen en gaf aan dat hij het erg leuk vond dat S.S.R.-Rotterdam al gelijk zo in de prijzen was gevallen.
Vervolgens stelde de Praeses van de KOI voor om aan het interview te beginnen.
Omdat de Praeses tussen mij en de Praeses van de KOI inzat, had hij al snel het idee dat hij als een soort barrière op de bank zat, dus hij besloot naar een stoel tegenover mij te verhuizen.
Mijn EWC Contactpersoon had me beloofd dat hij weer koekjes zou regelen maar hij was dit vergeten. (Oké, voor een interview is het toch niet bijster handig als je dan een koekje wil eten) Dus gingen we gewoon aan de slag met het interview zonder koekjes. Inhoudelijk zal ik niet teveel over het interview verklappen (Lees de extra dikke Eurekaweekspecial van de KOI zou ik zeggen!) maar van Vliegende Cheeseburgers tot aan het irritante fenomeen 'Boekbeest', van de 'Vlaggen' tot aan de Piekweken en van het familiegevoel op S.S.R.-Rotterdam tot aan mijn origineelste ontvangst op Unitas S.R. Alles passeerde de revue wel!
De EWC had besloten er een feestje van te maken en had keihard muziek aangezet op de kamer. (Zelfs door een dichte deur konden wij alles horen...) En geen van mijn S.S.R.-Rotterdamliedjes werd gedraaid.
'Oh, welke liedjes zou jij zoal zeggen dan?' reageerde de Praeses meteen waarop ik dit liedje noemde dat voor mij ook mijn S.S.R.-Rotterdam Eurekaweekliedje zal zijn. De Praeses was erg benieuwd waarom, maar aangezien er nog steeds geen apparatuur bestaat waarmee je gedachten tot video's kan laten maken, is het maar lastig uit te leggen wat ik voor me zie als ik dit liedje hoor. (Een poging; de terraslocatie, de Borrelzaal waar vandaan je een goede toetsenist kunt zien -Vraag me niet waar ik 'toetsenist' vandaan haal, dat weet ik zelf niet!- heel veel Appeltjesgroen en nog wat zaken met betrekking tot direct betrokken personen en 'Nieuwe Inspiratie')
De Praeses van de KOI vroeg me vervolgens naar dierbare items waardoor ik schakelde naar een legendarische Senaat en ik me opeens weer herinnerde dat ik nog een constitutiekaart van dit Bestuur wilde.
Voor de gelegenheid had ik een echte bekende Rotterdammer met me meegenomen en deze hield ik ook vrolijk op mijn schoot. Niemand minder dan Olli! Ik zat dus al het hele interview met Olli op schoot toen ik de Praeses om een constitutiekaart vroeg. 'Weet je wat, ik zal hem meteen voor je gaan pakken, dan kun je die meteen vasthouden!' aldus de vrolijke Praeses die meteen richting de trap vloog. Samen met de KOI dames en mijn EWC Contactpersoon ging ik vrolijk verder met het interview en ongeveer tien minuten later keerde de Praeses terug met een constitutiekaart in zijn handen die hij netjes in een envelop stopte en hem daarna vrolijk aan mij overhandigde.
'Ik kom hem zo snel niet vinden, maar gelukkig wist de Ab Actis wel waar ze waren!'
Als ik aan het praten ben, ben ik echter snel geneigd om bewegingen te maken, dus al snel merkte ik dat het niet erg strategisch was om de kaart de hele tijd vast te blijven houden. (Aangezien ik hem wel geheel onbeschadigd in mijn kast wil kunnen zetten. Dan maar hopen dat de Boekbeesten ook het goede fatsoen houden om er niet op te klimmen.... -Ik weet zelf nog steeds niet precies wat het zijn... Miniscule kleine rotbeestjes die praktisch doorzichtig zijn en uit het niets op boeken terecht lijken te komen. Als ik de Praeses soms stuk zag gaan wanneer ik 'Boekbeest' zei had ik het idee dat hij enorme beesten met bekken als shredders voor zich zag...-)
Daarna werden er nog wat lopende zaken doorgesproken en werd het tijd voor foto's. 'Dus... We gaan foto's maken hoor ik net!' zei de Praeses (Terwijl hij daar natuurlijk al lang op voorbereid was....) en mijn EWC Contactpersoon vroeg me wat mijn ideeën ook alweer waren.
Nu had ik die ideeën al ver van tevoren eens gedetailleerd en wel aan hem doorgespeeld maar die was hij alweer vergeten dus ik besloot alle ideeën nog eens te benoemen. (Je kunt het zien als drie fundamenten die voor mij waardevol zijn binnen S.S.R.-Rotterdam.) Foto 1 betreft 'publicatie' dus die foto zou gemaakt worden met de dames van de KOI.
De dames gingen direct op zoek naar oudere KOI's en de Praeses ging zijn prijzen alvast veilig opruimen aangezien er bij Foto 2 heel veel mensen zouden komen kijken. (Met mogelijk vieze handen, gevaarlijk voor Oorkondes!) Op dat moment merkte ik toch wel dat het jammer was dat mijn EWC Contactpersoon de koekjes vergeten was, want ik had me toch een partij honger.
'Wil je anders een banaan?' stelde hij voor.
Altijd als ik honger heb... Is de juiste remedie een banaan (Zeker op mijn werk...) dus dat vond ik een heel goed idee.
Ik stond echter rustig van die banaan te eten toen de dames terugkeerden en kort daarna een invasie van mensen de Lounge op kwamen lopen.
Juist, ik had dus bedacht dat we dat zouden doen nadat Foto 1 gemaakt zou worden, maar iedereen wilde schijnbaar ook graag meekijken met Foto 1.
De banaan was inmiddels op, maar het leuke aan een banaan is dat je altijd een schil overhoudt... Grote vraag was waar ik die schil zou moeten laten.
'Ach gooi maar ergens neer!' reageerde een iemand.
Nu ben ik niet bepaald van het neergooien, dus ik besloot hem maar in de vensterbank te leggen als een stille getuige van een interessant interview!
Foto 2 zou staan voor het familiegevoel dat S.S.R.-Rotterdam mij geeft, dus het moest een soort familiefoto worden.
Nu had ik in mijn voorbereiding hoogstens gerekend op EWC Acquisitie, Vice-Praeses Algemeen Bestuur, EWC Ab Actis, mijn EWC Contactpersoon, de Praeses en de KOI Delegatie. Wat ik echter op de Lounge zag staan. Sowieso het dubbele aantal aan mensen! (Zo niet het driedubbele!)
Goed, hoe gaan we die opstelling nu vormgeven... Laten we ook wat mensen achter de bank zetten!
Gaandeweg wist iedereen wel een plekje te vinden en EWC Grafisch bood aan dat zij de foto's wel zou maken.
Ik had wel een idee waar ik de Praeses wilde hebben dus ik leidde hem richting die plek.
Nu wilde ik weer gaan zitten op de plek waar ik gedurende mijn hele interview had gezeten maar in de tussentijd had iemand schijnbaar een ondefinieerbaar kwakje op die bank gedropt en daar kun je dus niet op gaan zitten met je gele jurk....
De Vice-Praeses Sociëteitsbestuur (Mag ik hem de tornado noemen? Hij was volgens mij ook de persoon die de Intercom bemande de vorige keer dat ik er was... Waarop ik dat baseer? De manier waarop ik hem door het pand heb HOREN gaan. Al had ik hem niet gezien, dan had ik hem wel gehoord) ging op jacht naar een doekje maar uit eindelijk was mijn geduld wel een beetje op met die doekjesjacht en schoot me een heel ander idee te binnen.
De Praeses was al op de bank gaan zitten naast het ondefinieerbare goedje dus ja.. Waarom ga ik niet gewoon bij hem zitten? (Beste plek van Koinoonia? In ieder geval de opvallendste, zo aan de reactie van de rest van de 'familie' te zien toen ik ging zitten!) Dus zonder te kijken ga ik zitten, met als gevolg dat ik met mijn voeten niet meer bij de grond kon omdat ik niet bepaald recht zat, maar in ieder geval ook een plekje gevonden had! Uit eindelijk werd er maar een vuilniszak over het vage kwakje gegooid en ging iemand (Ik geloof ook de Vice-Praeses Sociëteitsbestuur) daar doodleuk bovenop zitten. 0-1 voor het vage kwakje!
Tijdens het maken van de foto's was de Quaestor Algemeen Bestuur voortdurend bezig met flauwe moppen te maken in de hoop dat er iemand helemaal stuk zou gaan. (Misschien had ik 'Boekbeest' moeten zeggen...) En Grafisch kwam de foto's even laten zien. Zodra ze goedgekeurd waren werd de opstelling weer ontmanteld (Dus, hoe kom ik nu alsnog met mijn voeten bij de grond?) en werd het tijd voor Foto 3 die staat voor Ceremonieel.
Ik had al volop ideeën voor die opstelling, maar hoewel dit mijn favoriete opstelling was, was dit ook meteen de moeilijkste.
Ik had namelijk bedacht dat de Praeses de Penning zou vasthouden en de foto zó gemaakt zou worden dat je ons en het vaandel door de Penning heen zou zien. (Alsof je een soort fotolijst vasthoudt en zo op de foto wordt gezet.)
Er waren twee opties voor die foto en dat was in het Archief of in de Bestuurskamer, maar uit eindelijk bleek het Archief goed te belichten, dus het werd toch (zoals ik al wel had gehoopt) het Archief!
Al snel werd duidelijk dat ik de opstelling logistiek gezien niet helemaal kon krijgen zoals ik wilde (Ik had graag nog wat meer items eromheen bij willen hebben en ook iets vast willen hebben, maar hoewel S.S.R.-Rotterdam een grote Penning heeft, ZO groot was hij ook niet voor dat perspectief!) dus ik besloot Olli maar even op een randje van het Archief te zetten, waarna de Praeses het voortouw nam in deze opstelling, een goed besluit want het resultaat stemde geheel tevreden!
Ik kreeg al snel complimenten van de KOI delegatie over de originaliteit van de opstelling. (Ik zat gewoon een liedje te luisteren en opeens zag ik dat zo voor me en dat vond ik uit eindelijk een heel goed idee, maar de haalbaarheid was natuurlijk de vraag, aangezien het er in je gedachten altijd perfect uitziet en het toch de vraag blijft hoe de camera het kan vastleggen) En de interface werd ook goedgekeurd, dus mijn EWC Contactpersoon stelde voor dat we terug zouden keren naar de Lounge om mijn Pré Piekweken en Piekwekenbezoek in te plannen.
De Praeses sloot het Archief weer af en de anderen liepen alvast richting de Lounge.
'Helaas Sabine, ik ga hier alweer afscheid van je nemen want ik moet weer verder!' zei de Praeses.
Ik gaf aan dat ik het heel erg leuk vond dat hij weer even tijd voor mij vrij had kunnen maken en natuurlijk de constitutiekaart voor me had weten te vinden.
Ook kon ik het niet nalaten om te zeggen dat ik hem wel zou gaan missen als hij straks Bestuur-af is. (Waarom heeft mijn EWC Contactpersoon me toch niet eerder gemaild zou ik me soms wel af kunnen vragen... Nu heb ik toch een groot deel met dit Bestuur gemist, wat ik vanuit dit perspectief toch wel jammer vind!) waarop hij zei dat hij er in ieder geval nog tot 29 augustus zou zijn, maar daarna zit het Bestuursjaar er toch echt op.... (Dusja, nog maar even extra genieten van zijn aanwezigheid wanneer ik er weer ben op 11 en 18 augustus!) Met nog wat laatste woorden van afscheid keerde ik terug in de Lounge waar mijn EWC Contactpersoon juist al met de agenda aan kwam lopen.
Ik had zelf mijn excel bestand niet bij me, dus uit mijn hoofd moest ik even terugdenken wat de data en tijden ook alweer waren, maar dat kwam helemaal goed! (Tip, laat EWC Contactpersoon geen ballonnen tekenen want die zien eruit als kwallen!)
Vervolgens had ik nog 1 dringende vraag... Was er nog Koekie? Het RSG heeft veel punten gescoord door me ooit eens een glaasje Koekie te laten proeven, maar die punten ook weer verspeeld omdat Koekie nu uit het assortiment is daar. De Praeses van de KOI had me al gewaarschuwd dat er een kans bestond dat zij de Koekie hadden opgemaakt en een bezoekje aan de Commissaris Sociëteitsbestuur leerde dat er inderdaad geen Koekie meer was.
Nu had mijn EWC Contactpersoon het al tig keer gehad over Vodka Slagroom dus ik had al een vermoeden dat hij daar mee aan zou komen als alternatief en inderdaad.... Ik moet zeggen dat het inderdaad ook wel te drinken is... Maar het kan Koekie niet vervangen als je het mij vraagt!
Vervolgens vertelde de coKOI-interviewer over Open Bar avonden en vroeg zij zich hardop af of het niet leuk zou zijn als ik er niet ook bij zou zijn. Tja, maar dan is 'Nieuwe Inspiratie' er niet meer....
Ook de Commissaris Sociëteitsbestuur was er even bijgekomen en terwijl mijn EWC Contactpersoon begon te raden wie dan die 'Nieuwe Inspiratie' zou zijn zeiden de drie aanwezige dames al meteen een van de drie namen... Inzicht blijft een toverwoord....
Vervolgens werd mijn EWC Contactpersoon even weggeroepen en ik besloot nog even een rondje door de Borrelzaal te maken. Ik weet niet waarom, maar ik heb echt iets met die ruimte. Ik vind het leuk om er naar buiten te kijken en ook leuk om vanaf de Vide naar beneden te gluren.
Vanaf die plek had ik nog leuke gesprekken met de KOI delegatie over de Almanak, andere verenigingen, het Pré Eurekafeest en natuurlijk de Eurekaweek zelf nog even. Uit eindelijk keerde mijn EWC Contactpersoon ook weer terug en stelde hij voor dat het tijd was om afscheid te gaan nemen. Ik pakte dus mijn spullen bij elkaar en liep eerst nog even langs de EWC.
Toen ik zei dat ik pas weer op 11 augustus langs zou komen reageerde Acquisitie lichtelijk teleurgesteld. 'Dus je komt niet naar Specta?' vroeg hij.
Helaas gaat dat niet lukken... Mijn bekendheid binnen S.S.R.-Rotterdam is daar wat dat betreft nog niet groot genoeg voor.
Line-upman troostte me met het feit dat het nog maar 6 weken tot de Eurekaweek is... Dus nog 5 weken tot ik er weer ben!
Daarna werd het echt tijd om te gaan... Dus liep ik met mijn delegatie naar beneden.
In de feestzaal kwamen we de Vice-Praeses Algemeen Bestuur nog even tegen en ook zag ik de Praeses nog even lopen. De feestzaal zag er in elk geval al party-proof uit!
Uit eindelijk stonden we weer helemaal beneden in de zon en was het echt tijd om weer richting Centraal te gaan!
Het was weer een onwijs leuk bezoek aan S.S.R.-Rotterdam! Zo goed dat ze hiermee een eigen pagina hebben verdiend!
Op naar het volgende S.S.R.-Rotterdam avontuur! Ja toch?!
Pré Bezoek S.S.R.-Rotterdam (11 augustus)
Wat een gehaast was het om hier op tijd te zijn! Maar het lukte gelukkig wel!
Enigszins buiten adem kwam ik op de Bestuursgang van Koinoonia aan waar ik mijn grote favoriet, de Praeses, al meteen zag staan.
Ik was echter in de veronderstelling dat mijn contactpersoon van de EWC had geregeld dat ik hem even zou zien, dus ik besloot om eerst mijn spullen even op de Bestuurskamer te zetten (Commissaris Sociëteitsbestuur, jij bent en blijft een geweldige gastvrouw, ik zal je missen!) en daarna eerst even mijn bezoek aan te kondigen bij de EWC, dan zou mijn momentje met de Praeses daarna wel komen.
Helaas bleek ik de verkeerde beslissing gemaakt te hebben, de Praeses had een groot overleg… Dus ik zou hem niet meer zien die dag!
Loop ik de EWC kamer in. Totaal verlaten… Loop ik weer terug naar het Bestuurshok waar de Quaestor Algemeen Bestuur me even op sleeptouw nam en we vervolgens ontdekten dat de EWC gewoon in de lounge zat. (De meest onderschatte persoon van het jaar… Of misschien in mijn ogen de meest onzichtbare… Quaestor Algemeen Bestuur is bij ELK bezoek geweest, maar ik kon hem nog steeds niet herkennen, al stond hij voor mijn neus)
De EWC ontving me weer even vrolijk als altijd, maar ze moesten nog even de vergadering afmaken.
Desondanks kon Dubbel Feest, de Vice-Praeses Algemeen Bestuur me wel alvast wat te drinken en een luisterend oor aanbieden. (Ook haar zal ik erg missen!) Niet veel later was dan de rest van de EWC weer in het kantoor.
Mijn grote vriend Acquisitie stond natuurlijk als een van de eersten weer vrolijk naast me, gevolgd door de Line-upman.
Line-upman vertelde me dat ze nog een heel leuk gadget hadden, maar dat bleek er als showmodel beter uit te zien, dan in het echt.
Kortom, die verkeerde gadgets moesten retour naar Tilburg.
Ik zeg dus tegen Line-upman dat ik hem wel een held zou vinden als hij dat zou doen.
Zegt Acquisitie ‘Nou Sabine, wij dachten eigenlijk dat jij dat zou doen!’ Met de trein? Tuurlijk… (Alleen als jij met me meegaat met een steekwagentje als een soort van pakezel. En dan trakteer je me ook op warme chocolademelk met slagroom natuurlijk!) Ik sprak nog even kort met Line-upman en ik moest uit eindelijk wel toegeven dat ik hem toch ook wel graag mocht, met zijn grappige kijk op situaties.
Mijn contactpersoon vertelde me dat Grafisch bezig was om een tasje met mooie items voor me te zoeken. Onderwijl diende ook de KOI-delegatie zich al aan, aangezien we hadden afgesproken dat ik mijn Erepublicatie KOI uit handen van de KOI commissie zou krijgen.
We streken neer in de Lounge, waar Grafisch me een leuk tasje overhandigde met onder andere een shirt, een zonnebril, twee bandjes en stickers natuurlijk!
Vervolgens kreeg ik de KOI overhandigd die ik in Virgieltermen een ’69 editie’ zou noemen. Al heb je hem recht voor je, dan heb je de reguliere KOI, als je hem dan omdraait in de richting van beneden naar boven, dan krijg je de Eurekaweek KOI! (Virgiel had vorig jaar de 69e jaargang van hun verenigingsblad en toen hebben ze alle vijf edities in zo’n zelfde stijl uitgebracht!)
Uit eindelijk werd dit dus een heel gezellig uurtje bijkletsen in de lounge (die al helemaal in EW stijl was) waarna we ook nog een foto maakten met de KOI-delegatie die aanwezig was.
Vervolgens zou ik nog even met de Vice-Praeses Algemeen Bestuur mee naar de Ab Actis lopen om te kijken of er nog een kerstkaart over was. (Ik wil immers wel terug kunnen kijken naar mijn lievelingsbestuurder… En dit doe ik traditiegetrouw altijd met een constitutiekaart of kerstkaart) Zij vertelde me onderweg naar de Bestuurskamer dat haar opvolgster (Nu ook een EWC’er!) mijn contactpersoon vanuit het Bestuur zal worden. (Aangezien ik dit jaar de afspraken volledig geregeld heb met de Praeses van de EWC, maar die is na de zomer natuurlijk niet meer intern!)
Op de Bestuurskamer hoorde ik over de boeiende manier die de Ab Actis toepast als het gaat over boventallige zaken archiveren. (Boventallig = Er is voldoende in het archief, iedereen is voorzien en dan nog is er over) Laten we het erop houden dat ik de kerstkaart gekregen heb die aan het Bestuur geadresseerd was en dat ik dus gelukkig nog eens kan terugkijken naar mijn favoriete Bestuurder met een kerstmuts op!
Nu keek ik de Quaestor Algemeen Bestuur eindelijk eens goed aan, eindelijk ZIE ik die jongen eens echt!
Ook mijn grote vriend de Tornado (Vice-Praeses Sociëteitsbestuur) was present, al was hij vandaag erg rustig. Hij leek het erg grappig te vinden dat hij de Tornado als bijnaam heeft, maar wilde ook wel weten wat de bijnaam van de Praeses was. Toen hij op het idee kwam om me op de Bestuurskamer te houden, totdat ik verteld zou hebben wat die bijnaam was, besloot de Vice-Praeses Algemeen Bestuur als een ware Partner in Crime om me te redden en me mee te nemen naar de Feestzaal, waar ik alvast wat zaken in Eurekaweekstijl kon aanschouwen. Het ziet er allemaal al erg goed uit!
Tot slot liepen we naar beneden waar het nog steeds hard regende. Ik stond op het punt om de deur open te doen naar buiten toen EWC Acquisitie binnenstapte met koffie. (Waar is mijn warme chocolademelk?) Tijd om weer te gaan! Maar niet voor lang! In de Eurekaweek ben ik terug!
Eurekaweek donderdag 2016
Het was na een leuke aanloop periode eindelijk het moment! De Eurekaweek op S.S.R.-Rotterdam was aangebroken, Ja toch?!
Na mijn bezoek aan Laurentius ging ik met de Metro naar het Eendrachtsplein om zo naar het terras te lopen.
Iets verder dan Koinoonia, ter hoogte van de oversteek naar het terras wachtte me al een plezierige verrassing in de vorm van de Praeses. Hij was weliswaar in gesprek, maar aangezien ik de vorige keer de verkeerde beslissing had gemaakt, liet ik me er nu niet van weerhouden om hem toch even gedag te zeggen!
Vervolgens liep ik richting het terras waar ik de Commissaris Sociëteitsbestuur al meteen tegenkwam. (Ja, die mensen die het terras bewaken zijn erg goed ingelicht als het gaat over mensen zonder bandje... Gelukkig maar dat de Commissaris Sociëteitsbestuur dus in de buurt was!) 'Zullen we even een rondje lopen? En wil je wat drinken?' aldus de immer enthousiaste Commissaris Sociëteitsbestuur die ik toch ook wel als een Partner in Crime op S.S.R. ben gaan beschouwen.
Ze regelde een drankje voor me en dat ik mijn tas even kon neerzetten, waarna we een ronde over het terras liepen dat duidelijk groter was dan de laatste keer dat ik er was! (Het zag er erg gezellig en fris uit met de groen-witte uitstraling, desondanks miste ik wel wat leuke lampjes om boven het terras te hangen....) Geregeld zag ik bekende EWC'ers rondlopen, zoals Grafisch en natuurlijk Dubbel feest de Vice-Praeses Algemeen Bestuur! Maar ook de Tornado, De Vice-Praeses Sociëteitsbestuur, zou ik niet stilletjes voorbij lopen, al was hij wel een beetje een uitgeraasde Tornado momenteel! Er was een dj die het terras van leuke hitjes voorzag en aan de andere kant van het fietspad had je ook nog een plek waar je kon zitten en kon beerpongen.
Op die plek had ik nog even de leukste gesprekken met de Commissaris Sociëteitsbestuur over 'Nieuwe Inspiratie' en ook alle andere bijnamen met verklaringen kwamen voorbij. Op dit moment had ik ook wel even zoiets van 'Jammer dat het jaar alweer zo goed als voorbij is... Als we nog een heel jaar gehad hadden hadden we met elke 'Nieuwe Inspiratie update' een koffie of een Koekie kunnen doen!' Maar goed, we hadden in elk geval deze middag nog, dus hier moesten we dan ook zeker alles van maken!
'Zullen we even naar het pand gaan kijken in Eurekastemming?' zei ze.
Ja, laten we dat gaan doen!
Het bleek alleen wel nog een uitdaging om van de ene kant naar de andere kant te komen aangezien je wel twee tramsporen en een weg voorbij moest zien te komen... Eenmaal aan de andere kant kwamen we Quaestor Algemeen Bestuur alias 'Het Spookje' nog tegen, die een rondleiding aan het afronden was.
De feestzaal zag er echt geweldig uit in Eurekaweekstemming! De vorige keer was het nog in opbouw natuurlijk, dus toen kwam het niet zo mooi tot zijn recht als nu!
'Kijk, we hebben het podium alleen wel wat moeten aanpassen' zei de Commissaris Sociëteitsbestuur.
Gelukkig had ik het podium wel al 'af' gezien, dus ik wist hoe het in de vorige staat geweest was en dat dat inderdaad ook heel erg tof was.
Onderweg naar boven vertelde de Commissaris Sociëteitsbestuur over haar EW avonturen die ze tot nu toe al had beleefd. Het is wel duidelijk dat we zonder haar diverse problemen gehad zouden hebben! (Denk aan WC problemen en geen bier omdat de ingekochte fusten in plaats van 'ruim voldoende' toch 'aardig te weinig' bleken te zijn! Wanneer je dus een lekker getapt biertje op donderdag hebt gehad, moet je even de twee Bestuurders bedanken die met een spoedgang naar de distributeur zijn gereden om meer fusten te gaan halen! Wat een helden!) Ook de barzaal zag er schitterend uit in het groen witte jasje! Natuurlijk liep ik weer als een malle naar de Vide om daar even naar het uitzicht te kijken. Het uitzicht waar we het al sinds mijn 1e bezoek van dit jaar over hadden gehad! (Raad eens wat er niet stond... Een Keyboard-workstation....) Vervolgens hadden we even een tussenstop bij een van de kasten van de Commissaris Sociëteitsbestuur, aangezien zij vestjes nodig had voor de 'Buiken' (De mensen die de poort, de deur en het podium bewaken zou ik zo zeggen) waarna we doorliepen naar de Bestuurskamer die lekker in Eurekaweek-stuko stijl was. Daarna maakten we nog even een korte tussenstop bij het heiligdom van de Commissaris Sociëteitsbestuur, de sterkkast, met een bonte verzameling aan sterk! Tot slot kwamen we aan bij de Lounge die inderdaad ook al lekker stuko geworden was.
Verderop in de Lounge kon je bij de Peri-hoek pizza halen en als je je dan een kwartslag draaide keek je uit op de huizenmuur. Een huis herkende ik meteen en dat was Huize Clitter, een meidenhuis dat ik op Facebook had gezien.
'Haha zo leuk! Dat is mijn huis! Kom, laten we hier even een foto van maken!' aldus de Commissaris Sociëteitsbestuur. Kortom, ben je een meisje die lid geworden is bij S.S.R. en wil je echt een leuk huis, ga hospiteren bij Huize Clitter!
Kort daarna werd de Commissaris Sociëteitsbestuur opgeroepen door de Praeses, dus het werd tijd om weer terug te keren naar het terras.
Op het terras werd ik even voorgesteld aan een paar leden, maar zodra ik de Praeses weer zag lopen besloot ik hem toch even op de foto te jagen!
Net op het juiste moment liep Grafisch voorbij, dus zij wilde wel even een foto maken!
Het was fijn om de Praeses nog even te zien, aangezien ik hem hierna niet meer als Praeses zou zien. Echter had hij nu niet veel tijd aangezien hij veel praatjes moest houden! Dusja... Na een goed afscheid leek het mij beter om ook maar eens verder te gaan.
Juist op dat moment onderschepte de Commissaris Sociëteitsbestuur me weer en kwam met het voorstel om in elk geval ook nog even een foto te maken van mij met Koinoonia op de achtergrond.
Een selfie lukte niet zo goed omdat Koinoonia dan veel te licht was. Een gewone foto was het echter ook net niet, aangezien ik dan weer veel te donker was.
Ook maakten we natuurlijk nog even een selfie samen als een leuk laatste aandenken!
Tot slot ontdekte ik de Praeses EWC die ik natuurlijk ook even begroette. Hij had een erg drukke EW achter de rug en was daardoor ook best wel moe. Het leek me dan ook logisch om hem even wat moed in te spreken. Kort daarna werd hij echter alweer meegesleept door iemand die hem blijkbaar harder nodig had dan ik.
Voor mij was dit het moment om weer verder te gaan!
Het was in elk geval fijn om weer even op S.S.R.-Rotterdam te zijn en om de Praeses nog even te zien! Al heb ik het ook wel erg gezellig gehad met de Commissaris Sociëteitsbestuur! Ja toch?!
Jaarbezoek 14 februari 2017
Als ik deze dag een thema moest geven, dan zou dat sowieso 'Love is all around' geweest zijn, want keer op keer kwamen dingetjes toch weer in een cirkel terug, maar dat zul je gaandeweg in dit verslag wel ontdekken!
Iets te vroeg kwam ik aan bij Koinoonia waar ik dit keer standvastig op de Intercombel afstapte. Tot mijn grote verbazing hoorde ik alleen helemaal niets, behalve een klikje ver weg en al snel bleek dat geluidje mijn weg naar binnen te zijn! Voordat ik echter goed en wel binnen kon stappen stond er een jongeman achter me met een soort van Amerikaanse snackzak en die vroeg of ik die even voor hem mee kon nemen naar boven. Ik zou het wel meenemen naar het Bestuur, want de naam die hij noemde zei me helemaal niets, maar bij het Bestuur zou het vast goed staan!
Ik liep richting boven en een aantal mannen waren druk aan het sjouwen met uit elkaar gehaalde installaties en verder viel me een sterk geurtje op al kon ik dat nog niet direct plaatsen.
Boven aangekomen blokkeerden de sjouwmannen de hele Bestuursgang, maar gelukkig waren ze wel zo lief om mij er langs te laten zodat ik hallo kon zeggen tegen de Commissaris Sociëteitsbestuur.
'Hoi, leuk dat je er bent! Het is op het moment een beetje chaos, maar hier kun je sowieso je spullen neerzetten!' terwijl ze me voorging naar de Bestuurskamer waar de Quaestoren en de Ab Actis aan het werk waren. Ook was ze zo lief om het vreemde pakketje van me over te nemen, zodat ik me daar in elk geval niet meer om hoefde te bekommeren. Ik had mijn spulletjes echter nog niet neergezet of mijn contactpersoon stond al achter me! (Ja, sinds dit jaar heb ik een officieel contactpersoon vanuit het Bestuur, maar dit is wel iemand die ik al van de EWC kende en zij zal dit jaar als Vice-Praeses Algemeen Bestuur opnieuw aan de EWC gekoppeld zijn!) 'Hee je bent er! Let niet teveel op de chaos hoor, we zitten met een klein logistiek probleempje wat ervoor gezorgd heeft dat de meeste commissies nu thuis aan het werk zijn!' aldus mijn contactpersoon.
Hè... Ik had me zo verheugd om Bont & Blauw te zien, want daar zitten twee andere EWC-Bekenden nu in! (De ninja en de kabouter -inside joke die zij wel zullen begrijpen-) 'Nou, zullen we eerst even iets te drinken gaan pakken?' stelde mijn contactpersoon voor en ook de Ab Actis ging met ons mee op Koi-safari.
Nadat we iets te drinken hadden gehaald in de bar (Ik herkende het nauwelijks terug! Het is echt lang geleden sinds de Eurekaweek!) liepen we eerst door naar de Eurekaweekcommissie. Natuurlijk is deze commissie nu nog volledig gehuld in mysterie en konden ze me nog helemaal niets vertellen over kleuren of een thema, maar toch kwamen deze mensen wel heel aardig over! Niet veel later stapte er een dame binnen en die liep te mopperen over een pakketje dat er nog niet was. Toen ze haar naam had genoemd realiseerde ik me dat zij mopperde over het pakketje dat ik mee had genomen naar boven.
'Had nog zo gezegd dat hij het helemaal naar boven moest brengen!' ging de dame nog even door met mopperen waarna ze er als een haas vandoor ging. (Natuurlijk groeide bij mij meteen de nieuwsgierigheid, had ik dan iets thema gerelateerds mee naar boven genomen dat eigenlijk nog top secret is en niet veilig is bij het Bestuur???) Toen ze weer terug boven kwam bleek echter toch mijn eerste indruk te kloppen... Het was (gewoon) lunch... 'Nou goed, hen zul je dus ongetwijfeld nog wel vaker gaan zien!' aldus mijn contactpersoon waarna we naar de lounge liepen.
'We kunnen even kijken of Bont & Blauw er zit...' aldus mijn Contactpersoon.
Voor mijn bezoek aan Laurentius had ik twee rozen meegenomen en die rozen hadden ook wel goed uitgekomen op een foto met die twee bekenden van de EWC die nu dus Bont & Blauw zijn... Maar helaas, ze waren er echt niet!
'Goed, zullen we in de Maagdenkamer gaan zitten? Daar zitten we denk ik het beste!' aldus mijn Contactpersoon.
De vorige keer dat ik in de Maagdenkamer geweest was, zat hier een commissie te vergaderen dus erg lang had ik hier toen niet kunnen blijven! Dit keer was de Maagdenkamer echter leeg, dus we konden rustig gaan zitten en op mijn beurt kon ik volop vertellen over wat ik de afgelopen maanden al beleefd had in de andere steden en kon ik ook al mijn vragen op mijn Contactpersoon loslaten. (Wacht... Zit mijn favoriete Praeses bij het dispuut van de kilts?? Die zag ik niet aankomen!) Zo vind ik S.S.R.-Rotterdam erg speciaal aangezien zij als een van de weinige verenigingen buiten Maastricht ledenchokers verstrekken. (In Maastricht is de choker iets heel normaals maar buiten Maastricht zie ik het eigenlijk nooit) Ook was de trui van mijn Contactpersoon me opgevallen. Net als bij Virgiel hebben zij ook jaartruien met een jaarthema. (En hier begonnen de cirkels te ontstaan) Vorig jaar had S.S.R.-Rotterdam de slakken en die heeft Virgiel dit jaar. Ook diverse Eurekaweekthema's van S.S.R.-Rotterdam lijken soms wel eens een logica gehad te hebben met Virgiel en nu komt de grootste grap... Ik heb een tasje met alle informatieboekjes van de Piekweken. Het boekje van S.S.R.-Rotterdam Simply the Best (2012) heeft het op een of andere vreemde voor elkaar gekregen om in een innige omhelzing te komen met een tattoo van 'Ik ga voor Virgiel' (Ook 2012) 'Wauw, best wel grappig hoe die dingen gebeuren!' aldus mijn Contactpersoon.
Ja, over kringetjes gesproken, ik heb zomaar het vermoeden dat ik twee TFDA's (Zo noem ik personen die naar mijn idee wel potentiële Bestuurskandidaten zijn) in mijn omgeving heb zitten! Sowieso was jij er natuurlijk ook een voor dit jaar!
'Wie weet, dat weten we zelf ook nog allemaal niet! Maar inderdaad, wij kenden elkaar natuurlijk ook al van de Eurekaweek en nu ben ik dus Bestuur en toch ook weer verbonden aan de Eurekaweek en daar zie ik nu alweer zo naar uit!' aldus mijn Contactpersoon. (Eens Eurekaweekcommissie gedaan? Dan zit het voor altijd in je hart!)
Vervolgens vond de Ab Actis het wel handig om even op onderzoek uit te gaan naar de nieuwe Almanak en juist op dat moment ontdekte mijn Contactpersoon de recentste KOI. (Heeft toch wel een speciaal plekje in mijn hart, blijft een erg leuk magazine om te lezen)
We daalden af naar de eerste verdieping waarop de Ab Actis heel dapper in een donker opslaghok dook om daar mijn Almanak Feniks. op te duiken! (Weer een cirkeltje... Op de ochtend voorafgaand aan dit bezoek heb ik een ledenpas gevonden van een lid van DSC... Hoe heet hun Sociëteit? Phoenix!) Uit eindelijk had het duiken niet eens nodig geweest, want er bleek al die tijd een open doos aan het begin van het hok gestaan te hebben, maar ja, dit bewees wel dat de Ab Actis een hele dappere dame is! Intussen legde mijn Contactpersoon uit hoe de Almanakcommissie op dit thema gekomen was. (Rotterdam is in de Tweede wereldoorlog natuurlijk platgebombardeerd maar nu herrezen uit de as, net als een Feniks!) Sowieso mijn complimenten aan A. die ik vorig jaar als KOI-redacteur ontmoet heb en die dus ook bij de Almanak zat. Jullie hebben goed geluisterd naar mijn advies over The Fatter is NOT the better! Het is een prachtig boekwerk geworden!!
Hierna moest de Ab Actis wel weer aan de slag, maar ik streek met mijn Contactpersoon opnieuw neer op de Maagdenkamer waar we nog even verder spraken over gebeurtenissen die nog op de planning staan bij zowel S.S.R.-R. als bij mij.
'Stiekem vind ik het wel heel erg jammer dat ik dit jaar de OT-week moet missen, het is altijd zo leuk!' aldus mijn Contactpersoon. (De OT-week is wat ik Vakantiebesturenweek noem, een moment in het jaar dat ik ook altijd weer bij terugkeer op de verenigingen wanneer ik een erg goede band met een Bestuur gehad heb... Je begrijpt dus wel dat ik wel van plan ben om in die OT-week langs te komen dit jaar!)
Uit eindelijk hebben we nog wel een half uur door kunnen praten over de lopende zaken, maar ik miste sowieso wel nog enkele dingen zoals de Constitutiekaart en de Kerstkaart, naast het feit dat er eigenlijk toch wel een foto gemaakt moest worden!
We keerden terug bij de Bestuurskamer waar ook de huidige Praeses was neergestreken (Volgens mij is hij heel aardig, maar hij is toch niet zijn voorganger! -Ook wel logisch, het zou raar zijn als hij exact hetzelfde zou zijn-) en ook de rest van het Bestuur was hier hard aan het werk.
'Foto? Kunnen we doen, maar dan wel hier, want ik zit met mijn been!' aldus Quaestrix II. (Ik heb wel een flink respect voor deze dame want Koinoonia heeft nogal wat trappen te gaan en die gaat zij dus dapper op en af met krukken!) 'Maar ik heb mijn haar niet gedaan!' reageerde de Praeses.
'Ach komt wel goed!' aldus de Commissaris Sociëteitsbestuur.
Uit eindelijk verzamelden we bij de trap en maakte een van de klussers twee foto's. Het ziet er naaruit dat ook dit Bestuur een 'Spookje' heeft. (Een van de Quaestoren van vorig jaar had als bijnaam 'Het Spookje' aangezien hij bij elk bezoek geweest is, maar ik hem nog steeds niet zou kunnen herkennen) Het 99e Spookje (Ook wel Quaestor Algemeen Bestuur... Volgens mij was het 98e Spookje ook Quaestor Algemeen Bestuur! Echt een functie voor Spookjes dus!) stond namelijk precies in het licht waardoor hij niet bepaald goed te herkennen is!
Tot slot dook de Ab Actis nog even in haar lades voor de Constitutiekaart en de Kerstkaart.
'Die eerste KOI na de EurekaKOI zal ik nog even voor je op gaan zoeken, is dat goed?' aldus mijn Contactpersoon.
Helemaal prima! Ik wil graag in maart weer terugkomen, want dan kan ik Bont & Blauw alsnog zien, is er hopelijk al iets meer te vertellen bij de Eurekaweekcommissie en dan kunnen we ook een beter voorbereidde foto maken!
Alles was weer goed en wel ingepakt dus het was tijd om weer verder te gaan, maar ik ben snel weer terug!!
Kennismakingsbezoek met de EWC (25 mei)
Ik had eigenlijk nog een tussentijds bezoek voor Bont & Blauw willen doen, maar helaas bleek het niet haalbaar om dat in te plannen... Daardor moest het tot 25 mei duren eer ik weer in Rotterdam te vinden was voor mijn bezoek aan Koinoonia!
Bij aankomst bleek het nogal een uitdaging om binnen te komen want de deur was dicht, op de deurbel werd niet gereageerd en ook de telefoon werd niet opgenomen.... Wat nu?
Desondanks was ik niet voor een gat te vangen en ging ik op nader onderzoek uit via het wereldwijde web dat tegenwoordig gelukkig ook gewoon via je telefoon te raadplegen is.
Zo kon het dan ook gebeuren dat ik het 'Slapertjes' telefoonnummer op de Eurekawebsite van S.S.R.-Rotterdam vond, dus er gloorde weer wat hoop aan de horizon. Het nummer bleek in gesprek, maar kort daarna werd ik teruggebeld door de Commissaris Extern van de EWC en zij gaf aan dat ze me weldra binnen zouden laten.
Ze had het nog niet gezegd of de deur werd opengemaakt door twee jongens. (Timing is soms alles... Al had ik iets langer gewacht had ik misschien een stil entree kunnen maken, maar ja, voor het zelfde geldt had ik nog langer voor de deur gestaan!) De ontvangst gebeurde door de dames Intern en Extern zoals mijn contactpersoon vanuit het Bestuur ook al verteld had.
'Even denken, de Vice-Praeses Algemeen Bestuur had ook twee edities van de KOI voor je klaargelegd toch? Eens kijken waar ze die heeft!' stelde de Commissaris Intern al meteen voor, maar nog voor wel heel ver konden komen stelde Extern voor om eerst maar even naar de zalen in Diesstemming te gaan kijken, aangezien we daar nu toch dichtbij waren!
We begonnen in de Sociëteitszaal waar het plafond volledig onherkenbaar was geworden door de doeken in Dieskleuren. Het thema dit jaar is Heerschende Klasse en klasse is de uitstraling van de Sociëteitszaal zeker geworden!
Op een van de muren troffen we de derde Dieskleur evenals portretfoto's van de leden van de Diescommissie.
Een van hen herkende ik meteen, aangezien hij vorig jaar ook in de EWC zat.
'Ja, die ken jij natuurlijk ook! Hij is dit jaar Praeses van de Diescommissie!' verklaarde Intern. (Ik denk dat ik een hoop oude bekenden in het CentenniumBestuur zal gaan treffen) We liepen ook even de andere portretten af waarna Extern me op de Oude Ballenhoek wees. 'Die lamp heeft nogal wat gekost kan ik je vertellen!' zei ze lachend.
We liepen door naar de Feestzaal waar vanavond het eerste grote feest los zou barsten. Ook deze zaal was volledig getransformeerd naar de Heerschende Klasse, al moesten er nog wel een paar kroonluchters opgehangen worden!
Vervolgens gingen we door richting de Bestuurskamer, maar die was op slot... Gelukkig was daar de Vice-Praeses Sociëteitsbestuur nog (De enige van heel S.M.F. die wel op Koinoonia was....) die ons wel even binnen wilde laten.
Ik plofte neer aan iemands bureau terwijl Intern op jacht ging naar de KOI's.
Samen met Extern ontdekte ik dat ik vorig jaar wel iets heel bijzonders gekregen heb van de toenmalige Vice-Praeses Algemeen Bestuur. De Almanak waarvan zij Almanakcommissie was namelijk in twee versies gekomen. Tot op de dag van vandaag ging ik er vanuit dat deze Almanak 'Victorie' standaard goud op snede gekomen was, tot ik dus een Victorie op de grond van de Bestuurskamer zag liggen zonder deze goud op snede laag. 'Ik kende hem juist niet anders als zo!' zei Extern wijzend op de uitgave op de grond.
Oh wauw, ik had dus aldoor een Special Edition in mijn kast staan en ik wist van niets! Dat is pas een stunt!
Intern keerde weer terug met de KOI's. De start van het jaar KOI was wel een beetje verpieterd, maar het was een troost dat dit dan nog de minst slechte uitgave van de hele serie was. 'Er zijn er helaas niet heel veel meer van, maar ik heb nog de beste voor je uitgezocht, hoewel dit ook niet de allermooiste is!' aldus Intern die me de KOI's overdroeg.
Op deze plek zaten we een beetje te praten over mijn lopende zaken, mijn laatste bezoek (Met die rampzalige rioleringssituatie) waarop Extern me inmiddels kon vertellen waarom het zo fout gegaan was met die riolering.
'Blijkbaar heeft een of ander dispuut een soort bruine bonenbad gehouden voorafgaand aan die avond. Alle overgebleven meuk hebben ze vervolgens in de riolering laten lopen die dat natuurlijk niet aankon... De crisis was dus compleet.... (Ik hoop wel dat deze schuldigen een goed smerige corveedienst gehad hebben... Na de OT week bijvoorbeeld, of dat ze hem nog krijgen tijdens of na de Eurekaweek!)
We zaten heerlijk hier in de Bestuurskamer, maar er waren nog wel wat meer EWC'ers aanwezig die me ook wel wilden zien. Al snel volgde dus het voorstel om naar de zolder te lopen waar we de andere EWC'ers zouden treffen.
Twee heren waren druk aan het werk maar lieten het werk even liggen toen ik binnenstapte. (Ik weet niet precies welke functies zij hebben, maar de ene vond ik heel gezellig en de andere is me juist bijgebleven als een zeurkous) Intern liet me de pakken van de terrashelden zien. Vorig jaar hadden deze mensen een ander shirt gekregen, maar omdat deze mensen toch wel behoorlijk wat werk verrichten vond de Commissie het dit jaar niet meer dan eerlijk om ze een lekker fout zomers pak te geven! Extern schoof vervolgens de pakketoverzichten onder mijn neus, zodat ik kon zien welke gadgets er dit jaar zouden komen. Ik vind het Ledenpakket persoonlijk het allerleukste pakket. Alle essentials zitten erin zonder meteen heel prominent te gaan doen. (Inclusief een trui voor de wat frissere avonden) Verder had je nog het Prominentpakket met nog twee extra mooie (maar ook wel erg luxe) extra's erin. Het Knorrenpakket is simpel en bevat wel de allerbelangrijkste dingen, maar je mist dan wel de trui. (Ze hadden er ook echt zo'n Knorr wereldgerecht boven gezet) Intern legde me vervolgens uit dat ze binnenkort de eerste instructies aan de Hoofd-promotoren gaat doen. Er zijn immers altijd dingen die je als enthousiaste promo het liefste meteen zou vertellen, maar waarvan het beter is om daar even mee te wachten zodra het daar de juiste tijd voor is. (Zoals hoe de disputen in elkaar zitten) Al snel verschoof het gesprek van de weetjes over de EWC naar de opening van de Dies. De Commissies moeten tijdens de interne receptie in hun commissieoutfit gekleed komen, maar de vrolijke gast kon dan niet voor zich zien hoe hij daarna met zijn commissievestje moest gaan feesten.... Nou simpel! Dan doe je net als de Hulk. Je trekt een leuk shirt onder je hemd aan en zodra de receptie dan eindigt dan 'breek' je zo uit je vestje en hemd en tadaa... Feestproof-boy!
'Ah, dát vind ik nou een heel erg goed idee!' zei hij lachend.
Van de Dies ging het gesprek dan weer door naar shotjes, aangezien Koekie ook hier helaas niet teruggekeerd is. 'Ken je de appeltaart?' vroeg de vrolijke gast, waarna hij uitlegde wat de appeltaart dan is. (Het klonk fantastisch) ook Extern had nog wel een lekker shotje te noemen, namelijk de apenkop. 'Dropshot en Pisang, smaakt net naar apenkopjes!' aldus haar.
'Nou kijk maar uit, anders krijg je straks nog heel veel shotjes om te proeven en ga je achterstevoren naar Laurentius!' zei Intern lachend.
De tijd vloog voorbij en natuurlijk zouden we het bezoek afronden met een foto (In de Oude Ballenhoek, bij de dure lamp) die de zeurkous mocht maken, nadat hij zijn collega's eerst even had geterroriseerd met een nietpistool.... Nadat de foto's goedgekeurd waren zouden we de vrolijke gast nog even los gaan laten op alle ingrediënten om een lekkere appeltaart voor ons te brouwen.
In de tussentijd was ik nog even naar het portret van de Praeses van de Dies gelopen om een selfie te maken. Al was er dan geen Dies in levenden lijve aanwezig, dan had ik in elk geval toch een shoutout naar hem kunnen maken!
Het bleek voor onze vrolijke gast nogal een uitdaging te zijn om alle ingrediënten te vinden, maar de aanhouder wint!
Licquor 43, Appelsap en een goede scheut kaneel en daar is je appeltaart! (En die mag blijven! Heerlijk!) Vorig jaar kwam de Praeses van de EWC met Vodka Slagroom aanzetten, wat ik totaal geen succes vond, maar de Appeltaart vind ik een blijvertje! (Maar die Apenkop wil ik ook nog wel eens testen)
Tijd om verder te gaan, maar wordt vervolgd!!
Tussendoorbezoekje! (8 juni)
Op 8 juni was ik weer op S.S.R.-R te vinden aangezien ik toch al in de buurt zou zijn voor NSR en de Commissaris Interne van de EWC me niet te lang op mijn DiesKOI. wilde laten wachten. Kortom, een leuke reden om tussentijds ook nog even bij S.S.R.-R binnen te lopen!
Het liep echter toch een beetje anders, want toen ik op Station Delft op de trein voor NSR zat te wachten kwam er een mailtje van de Praeses van NSR binnen. Hij moest afzeggen (Dit was niet de eerste afzegging maar helaas wel de eerste afzegging die kwam toen ik al op het station zat) waardoor mijn hele planning lichtelijk in de soep draaide... Shit, wat moet ik nu? Ik besloot twee treinen later te nemen, een mailtje naar de Interne te sturen en op mijn allerrustigste rustig richting de Mauritsweg te lopen.
Uit eindelijk was dat nog veel te vroeg, maar er was in ieder geval ook Bestuur die me op kon vangen!
Quaestix II zorgde ervoor dat ik binnen kon komen en even later stond ik dus in de Bestuurskamer waar ik iemands bureau even inpikte en uitlegde waardoor de planning nu weer zo gek gelopen was.
Naast de Quaestrix II was ook de Praeses nog aanwezig, al zou die niet heel erg lang blijven wegens een lunchafspraak waar hij heen moest, maar hij was in ieder geval wel aanwezig geweest in de tijd dat ik op Koinoonia was, dus dat is wel het vermelden waard natuurlijk!
De Praeses werd al snel ingeruild voor Quaestor I, alias Mr. Money, alias de persoon die gehyped werd door de Commissaris Sociëteitsbestuur van vorig jaar. Wat zal ik zeggen.... Mr. Money is wel grappig en weet het leuk te vertellen, maar hij snapte zelf al niet waarom hij gehyped werd, laat staan dat ik het dan kon volgen... Maar dit was wel een uitstekende kans om hem eens wat beter te leren kennen. (Zo bleek hij ook direct betrokken geweest te zijn bij de bonenbad-avond, alleen was hij al weg toen ze de bonen door het riool gingen spoelen en wist je dat zijn dispuut Pericles dol is op meelborrels? Claymore daarentegen heeft het daar wat minder op waardoor zij het meel van Peri gejat hadden met als gevolg dat Peri weer fusten van Claymore hadden gejat... Wie deze strijd uit eindelijk gewonnen had was wel te zien aan de staat van Koinoonia toen ik binnen stapte....) Wel was Quaestor I zo lief om me samen met Quaestrix II te vertellen hoe de Ta Fête Du Analyse (Bestuursopstelling) er voor het 100e jaar uit is komen te zien en daarbij te vermelden dat ik heel goed gescoord had op de analyse! (Ik had er 4 goed en de 5e had ik kunnen weten aangezien ik die ook al langer dan vandaag ken... En dat volledig uit mijn hoofd! Ik heb er geen enkele Almanak extra voor nageslagen!) Bovenal weet ik nu dat het 100e jaar een jaar zal worden waarbij dit liedje centraal zal staan en dat het verstandig is om altijd om je heen te blijven kijken... Want je weet nooit waar de toekomstige Praeses zich nu weer ergens verstopt heeft om dan weer onverwacht op te duiken!
Quaestrix II ging samen met iemand die zichzelf definieerde als 'Brakke Frank' even een frisse neus halen en niet veel later kwamen de EWC dames Interne en Externe de Bestuurskamer binnen, gevolgd door nog een dame die ik niet zo snel herkende maar van wie ik snel zou ontdekken waarom zij er ook was!
'Hee, daar ben je! We hoorden al dat je hier zat!' zei Externe vrolijk waarna ze me meteen de DiesKOI. overhandigde. De dame die ik nog niet kende vond dat een goed moment om zich aan me voor te stellen en wat bleek, zij is een van de helden achter deze jaargang KOI. Interne had me via de mail wel laten weten dat er leden van de KOI. commissie bij het bezoek zouden zijn, aangezien de KOI. de prijs voor het favoriete verenigingsblad gewonnen heeft, maar doordat ik zoveel eerder dan gepland was, had ik niet direct verwacht dat ook de KOI. leden er ook al zouden zijn! Ik nam de DiesKOI. in ontvangst en gaf daar meteen de oorkonde voor terug. Juist op dat moment stapte er nog een heer binnen die ook bij de KOI. hoort, dus hij kon meteen meegenieten van het feestelijke moment. (Perfecte timing!)
De KOI. dame was direct door het dolle heen. 'Oh wauw, wat gaaf! Kijk dan!!' riep ze meteen terwijl ze de oorkonde richting de Quaestor I hield. Toen ik reageerde dat Mr. Money blijkbaar niet zoveel met de KOI. had was de toon meteen gezet 'Kijk... Dat is Mr. Money!' zei de KOI. dame lachend waarna iedereen lachend volgde met 'Mr. Money' (Als je twijfelt over de juistheid van een voornaam, geef diegene dan een bijnaam!)
Interne keerde weer terug met een gevulde fles water aangezien ze deze week op een strikt water + cranberrydieet moet (altijd feest als de blaasontsteking weer eens is langsgeweest) en al snel had mijn ontvangscomité de hele Bestuurskamer overgenomen! Nadat we even bijgepraat hadden over de lopende zaken (De geestelijk vader van de Henry Snotterstrips, die de KOI. extra leuk maken, vond het onwijs leuk om te horen dat juist zijn aandeel als een van de grote succesfactororen van de KOI. genoemd wordt.) en de afzegging van NSR, stelde Externe voor om een foto met de KOI. te maken. Dat leek me een prima idee, dus we liepen richting het Archief aangezien de KOI. commissie daar ook zou gaan werken. Mr. Money was ook meegelopen, dus resoluut als ik was besloot ik hem ook maar op die foto mee te slepen. (De QQ'er van de KOI. is de VPSB, maar die is nu niet bepaald het meest spraakzame persoon van het S.M.F. Bestuur, dan vond ik Mr. Money toch een leukere optie!) en ook de KOI. commissie besloot direct om Mr. Money als bonusQQ'er te adopteren waarna de foto's gemaakt werden door Externe. (Interne was opnieuw haar flesje water gaan vullen, aangezien die alweer leeg was) De werkelijke reden dat Mr. Money was meegelopen ontdekten we pas na de foto, onze niet zo spraakzame maar wel praktisch denkende VPSB had namelijk voor Loempia's gezorgd en daar mochten wij ook wel een hapje van meedoen, mits we naar de Maagdenkamer zouden komen om ze te halen! Ik had niet blijer met de VPSB kunnen zijn want NSR had mij een ontvangst met lunch beloofd, dus erg veel gegeten had ik nog niet, met als gevolg dat ik nu wel trek had! Deze Loempialunch op de Maagdenkamer was dan ook zeker een groot succes te noemen! (Mede mogelijk gemaakt door uw VPSB!) Toen de doos leeg was en de VPSB was vertrokken was Externe heel erg nieuwsgierig of er heel toevallig nog Loempia's overgebleven waren. De VPSB had de doos immers heel illuster laten staan. Maar helaas voor Externe, al dat er nog in de doos zat.... waren saus en servetten!
Zij liet zich echter niet uit het veld slaan en stelde voor om het afsluitende shotje in de bar te gaan doen.
Vorig keer was er die heerlijke appeltaart en nu zouden we de creatie van Externe, de apenkop, gaan proeven!
We liepen de bar binnen die 'schoongemaakt' was, maar feitelijk nog wel drie schoonmaakshifts nodig zou gaan hebben om weer helemaal schoon te worden door alle aangekoekte meelkliekjes die nog op de grond, de bar en overal eigenlijk lagen! Ook dat zou Externe niet tegenhouden die al tactisch met de schenkersmagie aan de gang ging. Pisang en Dropshot, in de juiste hoeveelheden en voila, daar is je apenkop! Zelf heb ik altijd graag een 'nippertje' maar Externe adviseerde me om deze toch zoveel als mogelijk te adten, aangezien je dan de beste balans van smaken proeft. Nou, hoewel ik iets te gulzig van start ging (Kliekjes op mijn camera en Ipod, maar dat veegde je gelukkig zo weg) had ze geen woord te veel gezegd! Het smaakt echt naar de apenkop-snoepjes en is heerlijk! (Dus EWC Praeses van vorig jaar, Vodka Slagroom is zeker niet het beste dat er in de bar staat sinds Koekie weg is, de Appeltaartjes en de apenkoppen van deze EWC zijn daarentegen echt toppie!) De KOI. moest nu wel echt aan de slag, dus zij doken het archief in, terwijl ik met Interne en Externe weer terugliep naar de Bestuurskamer om mijn spullen weer bijeen te zoeken en verder te gaan voor mijn bezoek aan het RSG! Dit tussentijdse bezoekje was uit eindelijk toch weer uitgegroeid naar een enorm succesvol bezoek, compleet met Bestuurders, EWC én KOI. (En vergeet de Loempia's niet!) kortom, kan niet beter! Op naar het Pré Eurekaweekbezoek!
Eurekaweek donderdag 2017 (24 augustus)
Het allerlaatste bezoek van de Piekweken was alweer aangebroken met het bezoek aan S.S.R.-Rotterdam. Het was wel iets na 16:00 gepasseerd en voor alle zekerheid had ik mezelf maar even op standje onweer gezet want vorig jaar bleek dat de Buiken bij de ingang van het terras niet op de hoogte waren van mijn komst. Het is toen dat de Commissaris Sociëteitsbestuur als een malle naar voren kwam rennen maar anders had ik onverrichter zaken naar Rotterdam Centraal kunnen gaan. Ik hoopte maar dat het nu niet zo zou gaan, maar voor alle zekerheid….
De onweersmodus bleek dit keer gelukkig niet nodig te zijn want bij de ingang stonden twee bekende gezichten in de vorm van de aankomend Mr. Money en de nieuwe Praeses! Het derde gezicht kende ik niet maar dat zou veranderen voordat ik weer zou vertrekken.
‘Onze festivalbandjes voor 18+ zijn er alleen wel doorheen dus je krijgt een papieren exemplaar, oh hee kijk! Hmmm’ aldus de nieuwe Praeses die in het bakje met festivalbandjes toch een 18+ bandje wist te spotten maar die was al eens gebruikt geweest dus die kon ik wel meenemen maar niet meer dragen. Voor de verzameling kreeg ik dit jaar wel een 18- erbij, maar die deed ik uiteraard niet om als 23 jarige!
De nieuwe Praeses leidde me mee het terras over en wat zal ik zeggen… Deze situatie was voor mij enorm grappig.
Vorig jaar had ik namelijk een flink oogje op de toenmalige Praeses en ik had het idee dat ik voor deze Vage Ninja van de EWC moest oppassen met zijn typische stunts, opmerkingen en ook naar aanleiding van enkele reacties van andere S.S.R.-R gasten op facebook toen hij en ik vrienden waren geworden op Facebook. Ik had me er vorig jaar dus ook op ingesteld dat ik hem koste wat kost moest vermijden als ook de Praeses in de buurt was.
Nu had ik al een zware dag achter de rug (Vorig jaar viel de Eurekaweek niet samen met de OWee) dus ik was wel blij dat ik even op de nieuwe Praeses kon leunen dus ik gaf hem een arm terwijl we het terras doorkruisten. De eerste persoon die we tegenkwamen was mijn grote vriendin, de Commissaris Sociëteitsbestuur van Bestuur 98, die uiteraard weer bij dit moment zou zijn!
‘Ik begon hem al te knijpen toen ik je nog niet gezien had om 16:00 maar gelukkig ben je er!’ aldus haar.
Door diverse omstandigheden heb ik wat vertraging gehad maar ik ben er nu en dat is wat telt! ‘Zeker waar!’ aldus de Commissaris Sociëteitsbestuur van Bestuur 98.
Op mijn Facebook likepagina was enkele weken eerder al een heel gesprek losgebarsten met de nieuwe Praeses, de ComSB van 98 en mij over de Mr. Sunshine fotocontest. De nieuwe Praeses was namelijk weer eens als een Vage Ninja bezig geweest en ik greep daarop in door te zeggen dat het nu zijn beurt was om op de foto te moeten waarop de ComSB van 98 dus al direct inhaakte met de boodschap ‘Mr. Sunshine!’ al moest ik nog maar zien dat onze Vage Ninja er klaar voor zou zijn om de Praeses van 98 te overtreffen.
Nou, laten we de Mr. Sunshine foto maar maken dan! Was dan ook mijn voorstel.
‘Nou de ComSB van 98 heeft een verrassing voor je…’ reageerde de nieuwe Praeses en inderdaad, de ComSB van 98 haalde iets tevoorschijn. ‘Aangezien de beste man zijn Bestuurspak nog niet heeft leek dit me de beste manier om zijn inzending alvast vast te leggen!’ aldus de ComSB van 98 terwijl ze me een foto overhandigde waar ik heel hard om moest lachen. Het was namelijk een foto van de Mr. Sunshine juryprijs die ik aan de Praeses van 98 had gegeven, maar dan wel met het hoofd van de nieuwe Praeses erop! Ook de naam was aangepast naar die van de nieuwe Praeses. Oh wauw, dit is echt wel het laatste wat ik had zien aankomen!
De nieuwe Praeses had de foto al van me overgenomen zodat hij deze van een persoonlijke tekst kon voorzien. De OT-Ab Actis van 97 (Van het leukste Rotterdamse studentenhuis Clitter!) wilde wel even op mijn rugzak letten terwijl ik met iets vrijere handen over het terras kon bewegen.
Zodra ik mijn foto terughad stak ik mijn arm weer door die van de nieuwe Praeses waarop we samen en met de ComSB van 98 richting de bar liepen.
‘De Praeses van 98 is er vast ook wel ergens…’ merkte de nieuwe Praeses op terwijl ik om me heen keek naar alle spektakel op het terras. ‘Ja, je loopt er langs….’ Merkte de ComSB van 98 droog op. En ja hoor… Hetgeen dat mij vorig jaar sowieso NIET was overkomen, overkwam me nu dus wel en goed ook!
Oh… Hee hallo, jij ook hier! ‘Ha, goed je weer te zien! Zo zie je maar, die afscheidsmomenten zijn nooit definitief!’ aldus de Praeses van 98.
‘Waar is die huidige Praeses eigenlijk? Er is helemaal geen goede foto met hem!’ vroeg de ComSB van 98 hardop af toen de Vice-Praeses Algemeen Bestuur passeerde. Ik wist heel even niet wie ze bedoelde tot dat de Vice-Praeses Algemeen Bestuur zei ‘De Praeses natuurlijk!’ (Het was al een zware dag zoals ik eerder al zei) Uit eindelijk gingen we met dit groepje richting een lege tafel terwijl de Praeses van 98 alweer afscheid nam want er moesten wel wat meer Buiken naar voren en dat was hij nu dus. (Vorig jaar had ik gewoon pech want nu was het grootste deel allemaal bekend!) Ik kreeg een ijsthee overhandigd van de nieuwe Praeses terwijl ook de nieuwe Mr. Money erbij kwam zitten en ik het Lustrumboek tevoorschijn haalde.
Iedereen wilde wel wat schrijven maar de huidige Vice-Praeses Algemeen Bestuur had nog even geen inspiratie omdat ze ook wel wilde weten wat ik verder had beleefd dus de eer van het opstarten van het S.S.R.-Rotterdam deel was toegedaan aan de nieuwe Praeses.
Uiteraard moest ik wel even aan de Vice-Praeses Algemeen Bestuur laten weten dat ik iets in de KOI had gelezen over een lijntje met een voormalig target van mij waarop het spontaan geiten leek te regenen. (Een dame in Utrecht is er lang niet zo best mee weg gekomen door een Smeerkaas te zijn….) Iedereen keek even naar de Vice-Praeses Algemeen Bestuur die net zo rood werd als haar choker en hierbij besloot ik dat het wel goed was zo. (Niet iedereen hoeft even hard geroast te worden zoals de dame uit Utrecht) Lieve meiden, laat het een goed advies voor je zijn dat je geen Smeerkaasje wil worden, want It Could Even Be Just For One Day… But Who Eats a Smeerkaas Anyway?! (Naast het feit dat de KOI alles weet en ik de KOI altijd lees!)
De nieuwe Praeses was druk bezig met schrijven toen de laatste heer van de ingang ook bij ons kwam en zich voorstelde als iemand van het Centennium. De commissie die het 100 jarige jubileum van S.S.R.-R toch een grenzeloos spektakel zal gaan maken!
Met hem had ik het over het feit dat zij op bezoek zijn geweest bij de AHC dag van het Albertus Lustrum. Zelf had ik bij de Seniorendag kunnen zijn, als de trein me niet in de steek had gelaten. Op mijn beurt kon ik hem wel weer vertellen dat hij wel nog een ander goed Lustrum gemist had, namelijk dat van Olof.
‘Olof?’ zei hij verbaasd. Qua manifestatie en omvang van leden en dergelijke denk ik dat het 13e Lustrum Overvloed voor hen juist wel het meest interessante had geweest maar ja, ik kende hem nog niet tot vandaag dus ik had hem eerder niet kunnen inlichten hierover!
Intussen ging het boek alle kanten op. De Vice-Praeses Algemeen Bestuur had haar eigen kleurtje weer terug en zat druk te schrijven waarna het boek doorging naar de ComSB van 98 die zeker fanatiek aan de schrijf en de kleur ging.
De Centenniumman kon natuurlijk nog lang niet alles loslaten maar we konden er wel een goede gedachtewisseling over hebben. (Qua Lustra heb ik natuurlijk de nodige zien passeren ondanks dat ik bij lang niet alle Lustra lijfelijk aanwezig was. Het Lustrum van A.S.C./A.V.S.V. vond ik erg sterk ondanks dat ik het thema moeilijk vond. Het 33e Lustrum van DSC was voor mij uniek terwijl ik het 23e Lustrum van Virgiel in zijn geheel niet heb kunnen waarnemen. Het laatste Lustrum van de Uffen was buitengewoon kleurrijk en heel leuk weergegeven terwijl Lustrum Don Quichot van USC juist alle grenzen van mogelijkheden opzocht compleet met fantastische klassieke maskerade en dito feestdagen op terrein Odol) Toen hij het boek kreeg werd de spanning wel opgevoerd want er was blijkbaar een huismoment waar hij ook verwacht werd (en ook de Praeses van 98 zat daarbij dus ik moest even zien hoe ik die in het boek zou krijgen) maar hij schreef rustig en consequent door tot hij vond dat het stukje wel af was.
Toen ontdekte ik dat het sunnycord dat ik van Laurentius had gehad was gebroken maar al snel bleek bij die huistafel een dame te zitten die alles in een keer op kon lossen. Ze bleek een goede vriendin van de Praeses van 98 te zijn en daarbij ook nog eens handig. Ze had het Sunnycord zo gemaakt, liet zonder enig omhaal weten wie haar favoriet aan deze tafel was en hoe leuk ze het vond dat de Praeses van 98 Mr. Sunshine geworden was.
Kortom, een meid naar mijn hart. (Daar kon de ComSB van 98 alleen niet helemaal blij mee zijn want plotseling had ze concurrentie) Wat ook nog voor interessante situaties zorgde was de nieuwe Mr. Money. Hij had twee hele pagina’s in mijn Lustrumboek gemist, dus ik moest nu met spoed mensen zien te vinden om dit gat van twee pagina’s te dichten. ‘Sorry!’ zei de nieuwe Mr. Money dan ook met een blik waardoor je niet langer kwaad op hem kunt zijn. (Die blik gaat hem sowieso helpen wanneer hij ‘NEE’ moet zeggen tegen iets waar leden zich al enorm op verheugd hadden.)
Naast de Praeses van 98 werd ook Mr. Money erbij gehaald om iets te schrijven. (Mr. Loempiaman –De Vice-Praeses Sociëteitsbestuur- was alweer verstopt, nu om een tappunt te maken! Die zou dus niet aan schrijven toekomen) Naast Mr. Money wist de nieuwe Praeses ook nog de huidige Praeses op te sporen om een stukje te schrijven. Intussen passeerde ook een van de andere leukste mannen van Bestuur 98 namelijk Quaestor I. ‘Nou, en dan kom ik eens gedag zeggen, ben je aldoor druk bezig!’ was het ietwat gefrustreerde antwoord toen hij alleen maar wat flauwe antwoorden uit me wist te krijgen en er dus maar weer vandoor wandelde.
Uit eindelijk was het boek goed gevuld en was ook de Vice-Praeses Algemeen Bestuur teruggekeerd met een tasje met de EW items. Er waren dit jaar helaas geen shirts meer over maar verder heeft ze overal rondgekeken en het nodige moois opgespoord. ‘Dit tasje hebben de meeste leden niet eens!’ zei ze toen ze het leuke schoudertasje aan me overdroeg. Dat verzacht de pijn wel van het feit dat ik dit jaar geen shirt heb!
Uiteraard moest er ook nog wel een foto komen van dit heugelijke moment dus ik vroeg de Quaestrix II of zij een foto wilde maken terwijl mijn partners in shine (de nieuwe Praeses en de ComSB van 98) er zoveel mogelijk mensen bij haalden. Een terraskanjer (Volgens mij werden de mannen en vrouwen in flamingopakken zo genoemd) kwam ook nog met een passend fotoframe aangelopen zodat deze foto niet anders dan goed kon zijn!
Na dit moment moesten de meeste Bestuurders wel weer aan de slag en ik zelf had toch wel dringend een toilet nodig (Van die dingen waar je geluk mee hebt als je een sociëteit goed kent, je zult niet zo gauw gedowngrade worden naar een dixi) maar voor het zover was bleef ik toch nog heel even bij de andere 98e Bestuurders hangen. (Je raadt t vast al wie er niet was… Quaestor Algemeen Bestuur 98- T Spookje. Die was natuurlijk weer ergens aan het rondspoken. Maar ook de VPAB van 98 moest ik missen) Ik had immers nog wat goed te maken met de leukste krullenbol van 98 (Enfin, hij had de EW pet op, maar ik weet dat ze er zijn, de krullen!) door mijn afgeleidheid eerder die dag.
Nadat ik met hen allen nog even had bijgepraat adviseerde de ComSB 98 me om in ieder geval even goed rond te kijken op Koinoonia want niet elk toilet zal even schoon zijn. (Tja, zij was vorig jaar de persoon die voor alle verstoppingen moest opdraaien)
Uit eindelijk was de toilettenreeks bij de feestzaal inderdaad niet het antwoord maar die bij de sociëteitszaal was dat wel! (Leden weten waarom!)
Uiteraard heb ik natuurlijk ook nog even rondgekeken naar de aankleding van de ruimtes op Koinoonia waar het al drie dagen groot feest geweest is en ook deze laatste avond zeker nog leuk zou gaan worden!
Ik zie uit naar het Centennium en zal wel zien/horen wat ik daar zelf van mee zal kunnen maken. Het 100e Bestuur belooft in ieder geval erg leuk te worden met zoveel oude bekenden!
Bezoek 30 januari
Als je bedenkt dat ik al sinds september bezig ben geweest om een afspraak te maken met SSR-R dan kun je dus ongetwijfeld wel bedenken dat ik blij was toen het eindelijk 30 januari was geworden en deze afspraak nog steeds stond! Het was alweer bijna een half jaar geleden dat ik voor het laatst op Koinoonia was, dus het werd wel weer eens tijd voor een bezoekje! Een Centennium is prachtig, maar het is wel lastig om dan een afspraak in te plannen!
Tijdens de Eurekaweek staken de huidige Bestuurders, enkele leden en diverse Ot. Bestuurders het niet onder stoelen of banken dat zij de Ft. Praeses wel als de nieuwe winnende Mr. Sunshine zagen. In een aantal van die verhalen kwam er een duidelijk beeld naar voren over het visionaire dat de Ft. Praeses van mij zou hebben. Via omwegen ben ik erachter gekomen dat de verhalen omtrent dit visionaire niet overeenkomen met de werkelijkheid. Echte duidelijkheid hierover had ik pas op het laatste moment met als gevolg dat er weinig anders op zat dan een diskwalificatie te vergeven op grond van Onoprechtheid in de nominatie. Er klopte immers niets van het geschetste beeld waarom de Ft. Praeses Mr. Sunshine wilde worden!
Aangezien Mr. Sunshine een eerbetoon is aan een van mijn grootste inspiratiebronnen in mijn verzamelgeschiedenis ben je als Aspirant Mr. Sunshine eigenlijk alleen te diskwalificeren wanneer er sprake is van Onoprechtheid in de nominatie of van Distantiëren (ook wel ‘Mediatrainen’ genoemd) van de nominatie. Vorig jaar heb ik op grond de laatste factor een winnende Mr. Sunshine gediskwalificeerd die dus de prijs vrolijk aan zijn neus voorbij zag gaan.
Ik kwam ongeveer een kwartier te vroeg aan op Koinoonia maar de deur was gelukkig open, waardoor ik probleemloos naar de Bestuurskamer kon lopen.
Daar werd ik compleet verrast maar wel vrolijk aangekeken door de Ab Actis. ‘Hee je bent er al! Leuk dat je er bent!’
Ik keek om me heen en zag al snel de bekende gezichten van Mr. Money II alias Quaestor I (Bekend van de EWC Ja Toch!) Quaestrix II (Ook bekend van de EWC Ja Toch!) en van de BonusBestuurder Assessor Sociëteitsbestuur (Die functie is er alleen tijdens Lustra en ook hem ken ik van… Ja Toch!) die alle drie vrolijk gedag kwamen zeggen.
De Assessor Sociëteitsbestuur verklapte me al direct dat er binnenkort een nog oudere bekende zou opduiken, namelijk W. het Spookje van het 98e. Natuurlijk noemde hij alleen zijn voornaam dus ik keek hem in het begin aan van ‘Over wie heb je het?’ maar al snel drong het tot me door dat het onze grote vriend het Spookje van Koinoonia ging! Leuk! Waarschijnlijk ga ik hem weer niet herkennen dus dat wordt een echt feest!
Intussen was ook de Vice-Praeses Algemeen Bestuur opgedoken. Voorgaande jaren was de VPAB mijn vaste contactpersoon maar aangezien ik de Ab Actis al van de EWC van vorig jaar kende hadden we al snel afgesproken dat zij dit jaar mijn contactpersoon zou zijn.
Toen zij was binnengekomen gingen de dames VPAB en de Ab Actis op zoek naar de nieuwste Almanak Prisma (Ik had al een sneak preview op Instagram gehad en ik was aangenaam verrast. Een perfect formaat Almanak en een strakke kaft. Een veelbelovende vooraankondiging op een mooi boek) en de twee nieuwste KOI’s.
Nou een van de Bestuurders (Of Mr. Money II of Lady Money) gaat thuis voor me op jacht naar de KerstKOI want die was niet bepaald vindbaar. (Dus ik ben sowieso nog een keertje in april terug!) De 1e KOI, de Almanak (en in het echt was hij nog beter dan op de foto!) en de Constitutie en kerstkaart hadden ze gelukkig wel gevonden.
‘Zullen we even een rondje door het pand gaan lopen?’ Stelde de VPAB voor en zo gingen we dus eens op onderzoek uit.
We gingen eerst langs de EWC die net een paar weekjes intern zitten nu. Er is nog veel geheimzinnig, nog veel onbekend, maar de Ab Actis verklapte al dat er vanavond een update zou komen over het thema voor 2018. Ik ben heel erg benieuwd wat eruit zal gaan komen!
De groep komt in ieder geval erg leuk op me over dus dat wordt ongetwijfeld een leuk weerzien als er meer items en dergelijke bekend zijn!
Vervolgens gingen we door richting Bont & Blauw… Die er ook nu niet waren, aangezien ze maar een dag in de week intern zitten. (Ze kunnen nu allicht niet zeggen dat er geen water was door een slimmerik die een bonenbad in het riool had laten lopen.) dus het werd door naar het Centennium!
Iedereen was hard aan het werk maar dat veranderde al snel toen ik binnenstapte.
De Praeses van het Centennium had ik al gezien tijdens de Eurekaweek dus die begroette ik uiteraard extra vrolijk.
Alle anderen zag ik voor het eerst (Al zit er een dame in de Centenniumcommissie die mijn facebookpagina goed in de gaten houdt dus ik weet dat zij ook wel bekend is met mij en mijn hobby) dus die begroette ik met een hand.
De Praeses van het Centennium was natuurlijk heel erg benieuwd naar wat ik zoal wist over het Centennium. Tja, nog niet zoveel. (Er blijkt dus zoiets als een Eeuwmanak te zijn? Jammer dat die echt heel specifiek ingekocht zijn want zulke zaken zijn wel het leukste! Ook ontdekte ik bij een van de Bestuursdames een Centenniumbedeltje aan haar armbandje.) De vorige keer dat we elkaar zagen was er natuurlijk nog niet zo heel erg veel bekend dus hij kon me genoeg vertellen! De eerste boodschap was sowieso dat ik van harte welkom zou zijn om zelf ook eens langs te komen tijdens de Piekweek. Dat zou natuurlijk wel mooi zijn! Maar… De activiteiten van dit Centennium dus… Zo zal SSR-R voor het eerst ooit een Rally gaan organiseren, is er een heus Lustrumterrein in Rotterdam West waar de Terreincommissie nu veel voorbereidingen voor aan het treffen is. De feesten zullen in de Maassilo gaan plaatsvinden! Afgelopen weekend was de opening in De Doelen met onder andere een prachtig optreden van het Rotterdams Philharmonisch Orkest en speeches van belangrijke SSR-R leden. (De Ceremoniemeester van de dag was de Praeses van Bestuur 98!) Tevens is er door SSR-R de World Press Photo tentoonstelling georganiseerd in de Laurenskerk bij wijze van cadeau aan de stad Rotterdam. ‘We hadden als doel zo’n 10 duizend bezoekers te halen maar ik kan je vertellen dat we dat doel al goed voorbij zijn! Kortom, het cadeau aan de stad is een groot succes!’ aldus de Praeses Centennium.
De World Press Photo tentoonstelling is nog tot 9 februari te bewonderen in de Laurenskerk!
De Bestuursdames zagen me zo praten met de Praeses Centennium en opeens merkte de Ab Actis op dat de Praeses Centennium misschien wel een goede Mr. Sunshine zou zijn.
Tja, ik had dus al rekening gehouden met de diskwalificatie van de Praeses en ik was daardoor al verder gaan denken wie ik dan wel kon nomineren. De Praeses Centennium had een heel goede indruk gemaakt tijdens de Eurekaweek dus wat de Ab Actis nu zei, dat was eigenlijk ook wat ik in gedachten had!
Terwijl de Praeses Centennium zich ging omkleden liepen de dames en ik alvast naar de bar.
‘Ik herinner me dat je altijd een shotje neemt dus ik zal mijn pas nog even pakken…’ bedacht de Ab Actis zich.
Helaas kan ik nu geen afsluitend shotje nemen want ik zit met mijn ontstoken kaakgewricht en bijbehorende pijnstillers! ‘Oh ja, begrijpelijk… Volgende keer beter dan!’ aldus de Ab Actis.
In de barzaal was de VPAB wel erg benieuwd naar hoe Mr. Sunshine precies in elkaar zat en terwijl ik dat aan haar uitlegde stak iemand zijn hoofd door de deur.
‘Kijk het is W. het Spookje!’ fluisterde de VPAB me toe.
Ik stond echter net achter de pilaar dus hij had me niet direct door.
Toen we elkaar wel even zagen moest ik concluderen dat ik hem toch echt weer niet herkende, maar hij zei wel vrolijk gedag waarna hij zijn tocht door Koinoonia voortzette.
Het gesprek ging dus verder naar de andere Mr. Sunshines en de eerdere diskwalificatie.
De Praeses had gisteren tot sluit gedraaid dus die was gedurende het hele bezoek niet aanwezig geweest en ik had ook de indruk dat ik ook zou vertrekken zonder hem uberhaupt gezien te hebben.
Plotseling ging de deur open en hoorde ik ‘Hier is de Vage Ninja!’
En het was de Praeses die dat zei.
Ik keek heel even verbaasd van de VPAB naar de Ab Actis want hoe was die daar nou weer achter gekomen?
‘Ik denk dat hij hier heeft staan luistervinken…’ aldus de VPAB terwijl de Praeses vrolijk naar me toe kwam.
Dat zou echter niet lang duren want eerlijk als ik dan ook ben… Beste Praeses leuk je te zien maar je bent gediskwalificeerd.
Zo snel als dat de Praeses was binnengekomen was hij ook weer weggelopen om vervolgens de Praeses Centennium tegen te komen… (Timing is alles hè…)
Niet veel later stapte de laatste binnen, compleet in zijn commissie outfit. Klaar om een mooie foto te maken.
Allereerst legde hij me uit wat ik nu precies in het Lustrumlogo kon zien.
‘In dit zakhorloge zie je die kleine pareltjes. Het zijn er 100, elk voor een jaar vereniging. In de buitenste rand zie je bloemblaadjes. Dat zijn er 20, een voor ieder Lustrum. De wijzers staan op 20:18 aangezien het dit jaar 2018 is!’ verklaarde de Praeses Centennium. Daar is wel goed over nagedacht! Altijd mooi als er symbolieken in een logo verstopt zijn! ‘We hadden heel graag een echt zakhorloge in die stijl willen hebben, maar zoiets laten maken zou wel heel erg duur worden!’ vervolgde hij.
De foto’s zouden gemaakt worden en dat ging de Praeses Centennium nog best goed af, al was hij daarna wel blij dat hij even geen sjouwwerk meer hoefde te verrichten. ‘Ik ben dit duidelijk niet meer gewend!’ zei hij lachend terwijl de Bestuursdames de aanwezige leden zouden gaan roepen voor een leuke groepsfoto. Intussen spraken de Praeses Centennium en ik nog wat meer over de opening van het Centennium en voor we het wisten stond de barzaal goed vol met de leden van het Centennium, de EWC en de aanwezige Bestuurders!
Een van de helden zou de foto’s gaan maken en met een beetje uitleg over hoe de camera werkte zou ze wat goede foto’s maken.
Na de foto’s was de Praeses wel benieuwd of ik genoeg items had gekregen en kwam daarop precies op die onbeschikbare Eeuwmanak uit. Kort daarna tackelde de Praeses Centennium de Praeses voor een overleg dus ik liep met de dames terug naar boven om mijn spullen weer op te halen. Juist op dat moment dook de Terreincommissie op die de foto dus hadden gemist. Hier zat blijkbaar ook een facebookfan bij want die zei nog dat hij terug zou komen voor een handtekening, al is dat hem helaas niet gelukt. Terug op de Bestuurskamer beloofden de Moneymakers me nogmaals om een KerstKOI voor me op te zoeken en de Ab Actis gaf aan dat ik zeker welkom was om later in het jaar nog eens een keertje langs te komen.
De Praeses stapte net de Bestuurskamer binnen toen ik er weer vandoor ging.
Het was een bijzonder bezoekje aangezien het heel leuk is om oude bekenden terug te zien als Bestuurders maar ook omdat het nooit leuk is om een diskwalificatie te moeten uitdelen. We zullen zien wat april zal brengen!
Maar zo snel geven we het niet op! (24 januari)
Het is jou als lezer vast niet ontgaan dat mijn betrekkingen met S.S.R.-Rotterdam de laatste tijd niet al te best waren. Het aprilbezoek viel uit wegens drukte rond het Centennium en aangezien het pré bezoek in augustus vooral inhoudelijk was heb ik niets geschreven over dat laatste bezoek aan Bestuur 100.... Maar eerlijk is eerlijk: Zo knallend als Bestuur 98 in mijn leven kwam, zo matig waren de jaren erna. Kortom, toen het SSR-R antwoord op de AVG bij mij terecht kwam stond het voor mij eigenlijk al als paal boven water dat mijn laatste bezoek aan Koinoonia defintief mijn allerlaatste ooit was.
Nu zou SSR-R absoluut niet compleet zijn zonder de OT COMSB van 98 die anno Bestuur 101 nog steeds met regelmaat in en om Koinoonia bezig is. Toen zij mijn jaarplanning ontdekte reageerde ze via de Facebook likepage met de vraag wanneer SSR-R weer op de planning zou komen.
Er zijn van die mensen waar je gewoon geen ‘nee’ tegen kan zeggen dus waar mijn antwoord tegen ieder ander ‘Niet’ zou zijn geweest, was het naar haar ‘Het is nog niet vastgesteld.’
Er kwam nog eens bij dat ze de Praeses van Bestuur 101 in haar volgende reactie tagde. Kortom, daar kon ik niet meer onderuit. SSR-R zou toch nog een extra kans krijgen en we zouden ten tijde van het bezoek nog eens naar die AVG regeling kunnen kijken aangezien we er per mail niet uit zouden komen. (Maar ja, sommige onderwerpen moet je dan ook beter rechtstreeks bespreken.) Ik zou het Bestuur in ieder geval een eerlijke kans gaan geven en de rest zou ik vanzelf wel zien.
De dagen gingen voorbij en al snel kwam 24 januari in beeld. Met regelmaat stond ik onder de douche te peinzen en te puzzelen met de AVG situatie. De ‘Als dit… dan dat’s’ vlogen als een spreeuwenzwerm door mijn hoofd en uit eindelijk kwam ik na de zoveelste doucheronde tot een compromis. Indien het Bestuur hiermee akkoord ging zou ik ook akkoord gaan want dan zouden we quitte staan.
Wanneer mensen mij vragen of ik spijt heb dat ik zelf nergens lid ben geworden zeg ik immers consequent dat ik een beetje lid ben van elke vereniging en vele verenigingen gaan ook zo met deze kwestie om. (getuige de hoeveelheid strikjes, dassen, chokers, baretten en Piekwekenshirts in mijn collectie.) Er was echter iets wat de 100e Praeses vorig jaar tegen mij had gezegd wat voor mij zoveel betekende als ‘Je kunt het wel vergeten met je filosofie… Want hier geldt dat mooi niet!’
De AVG kwestie zou een soort plicht betekenen die leden ook kennen. In dat geval wilde ik daar wel een specifiek recht voor terug!
De treinen reden mooi op tijd en hoewel het wel een beetje een uitdaging was om al lopend naar Koinoonia te komen (een voetblessure en stukken opgevroren ijs) stond ik mooi optijd voor de deur.
Van eerdere bezoeken had ik wel geleerd dat je de deur eerst gewoon moet proberen, want er bestaat een kans dat je niet hoeft te bellen. (Niks zo flauw als aanbellen en horen dat de deur al open is.) Nadat ik zo’n vijf minuten over de klimtocht had gedaan stond ik bij het Bestuurskantoor. ‘Hallo! Oh, we hadden je helemaal niet zien binnenkomen!’ aldus de Vice-Praeses Algemeen Bestuur.
Tja, het scheelt dat ik de weg ken hè!
‘Kom vooral verder! Wil je misschien iets drinken?’ aldus de Praeses.
Nou, het is echt theeweer dus een kopje thee sla ik niet af!
De Praeses ging aan de slag met de thee terwijl de Quaestor Algemeen Bestuur zich ook even kwam voorstellen.
Verder stond het kantoor er maar verlaten bij… ‘Donderdagochtend is niet het meest handige moment om langs te komen. Vele Bestuurders komen dan later en commissies kom je ook niet echt tegen omdat het elke woensdag dispuutsavond is!’ aldus de Vice-Praeses Algemeen Bestuur.
Kortom, al snel stelden we vast dat het volgende bezoek op een dinsdag zou plaatsvinden omdat ik dan commissies kon leren kennen en de zekerheid zou hebben dat er meer Bestuurders zijn. (Tenzij er weer iets met de watervoorziening is. 14 februari 2017 was een dinsdag maar Koinoonia was toen erg verlaten….)
Aangezien ik al geruime tijd niet geweest was, was er weer een hoop bij te praten.
Zo bleek mijn favoriete Praeses van OT 98 ook nog verrassend vaak op Koinoonia te zijn wegens een commissiefunctie, blijken er nog meer dan genoeg Eeuwmanakken te zijn, (misschien haal ik de volgende keer toch een Schaduwkopie op… Ik heb mijn Special Edition Eeuwmanak met opzet in originele staat gelaten omdat hij zo bijzonder is! Dat betekent dus wel dat ik hem niet gelezen heb…) moest ik wel even slikken toen ik begreep dat een oude bekende geen 2,5 maar een 5+ is (Dit heb ik ZO VAAK!!! Of mijn Targets zijn al bezet of ze blijken toch 5+) en vertelde de Praeses me dat de OT COMSB van 98 me had gevraagd of ik mijn bezoek via Instagram wilde livestreamen. (Maar een wifiwachtwoord vragen ging me stiekem te ver…)
Dit Bestuur wilde graag te boek staan als het ‘Ontketende Bestuur’ maar de mannen blijken er niet zo goed in te zijn aangezien de meesten al vastgeroest zijn. ‘We hebben wel nog een hele goede optie voor Mr. Sunshine hoor! Hij voldoet volledig en we denken dat je hem wel graag zal mogen!’ aldus de Vice-Praeses Algemeen Bestuur.
Ik kon er nu alleen niet achterkomen aangezien deze ‘optie’ er niet was. (Welke functie had hij ook alweer? Ik had hem nog niet eerder gezien geloof ik!)
Voor de fotowedstrijd Powervrouwen was het wel duidelijk wie dat zou worden. ‘Kijk eens hoe onze Praeses op de constitutiefoto staat! Dat schreeuwt toch Powervrouw?!’ aldus de VPAB.
‘Daar ben ik bij!’ zei de Praeses op haar beurt. Volgend bezoek gaat het allemaal gebeuren!
(Ik heb al wel een paar hele goede ideeën voor die foto!)
Intussen had de VPAB ook al een paar items gevonden en zo kwam dus ook de AVG kwestie weer aan de orde.
Ik deed mijn voorstel, ik kreeg een akkoord dus ik krijg de 2018 het volgende bezoek! Voor mij was dit tevens het duwtje in de juiste richting om de betrekkingen in stand te houden. Dit Bestuur vindt het duidelijk belangrijk en dat waardeer ik enorm!
Het werd al gauw een beetje het credo van dit bezoek… ‘Zo snel geven we het niet op!!’
In zoektocht naar KOI’s, de constitutiekaart (al hebben we daar toch echt de Ab Actis voor nodig want dat moesten we na een lange zoektocht toch opgeven.) Eurekaweekitems, een origineel shotje en ook… Wordart!
Ik maak al mijn ontwerpen met word, paint en powerpoint (aangezien bij Office home geen Publisher zit moest ik toch weer iets nieuws uitvinden voor publicatie van mijn ontwerpen… Powerpoint kan meer dan je denkt!) dus ik durf wel te zeggen dat ik aardig wat uit die programma’s weet te krijgen.
De Praeses wees me op de Bestuurder van de Week muur die zij in navolging van Bestuur 100 in ere hebben gehouden. Waar Bestuur 100 gewoon 9 vaste templates had wil de huidige Praeses van elke benoeming iets speciaals maken.
En als je naar de muur kijkt zul je zien dat de tekst is gemaakt met oude Wordarts.
‘Daar gebruik ik een speciaal programmaatje voor aangezien ik ze niet meer in word zelf kan vinden. Dat kost wel meer tijd…’ aldus de Praeses.
Ten tijde van de middelbare school werkte ik thuis op een Windows Vista computer met Office 2000. Op school had je echter Office 2007. Al snel leerde ik dan ook hoe ik bestanden moest opslaan zodat ik ze ook thuis kon gebruiken. Toen ik een laptop met Office 2010 kreeg en de computer net op Office 2007 draaide werkte deze shortcut nog steeds en ik ging er dan ook vanuit dat het nu nog steeds zo zou werken. Ik vroeg de Praeses dan ook of ik even achter haar computer mocht zodat ik iets kon proberen.
Met het credo van de dag ‘Zo snel geven we het niet op!’ zette ik een Wordart 2018 erin. Opslaan als word 2003 document (doc.) opslaan en jawel… Daar zijn alle oude Wordarts weer!
De Praeses keek me compleet verbijsterd aan en ze was daarna superblij.
‘Hoe deed je dit? Waar is het document nu?’ aldus haar.
Ik heb hem opgeslagen op je bureaublad. Openen, invoegen, Wordart en zie daar… Alle fantastische Wordarts in drie klikken bij je vandaan!
Ik was duidelijk al in mijn element toen ik mijn redevoering over studentenverenigingen hield. (De Praeses vond die zo goed dat ze stukjes eruit gebruikt heeft voor de Ouderdag. Ik vind het alleen maar een heel groot compliment) maar het feit dat ik deze kwestie zo snel had kunnen oplossen vond ik ook wel erg leuk.
Kortom, het bezoek was nu al een heel groot succes met twee waardevolle bijdragen!
De VPAB had intussen een aantal mooie verzamelitems voor me gevonden en kwam daarna tot dezelfde conclusie als Franciscus Wageningen in december al had. ‘We wisten niet zo goed wat we van een bezoek moesten verwachten maar het is heel erg leuk!’
De bezoeken lopen eigenlijk altijd wel als vanzelf… Vaste elementen zijn de foto, de items en het afsluitende shotje maar verder is het vooral belangrijk dat het gewoon leuk en gezellig is. Een goede sfeer, grappige momenten en af en toe een avontuurlijke belevenis. Dan is het geslaagd.
Afsluitend shotje… Daar ging de VPAB wel eens over nadenken. De zure beffer heb ik tijdens het afsluitend bezoek aan Bestuur 100 gedaan. Met Bestuur 99 gingen we voor appeltaart en het apekopje en Bestuur 98 ging voor de pushkin slagroom die ik overigens helemaal niet zo lekker vind… (Karl’s Koekie is mijn absolute nummer 1.)
Uit eindelijk is de VPAB naar beneden gegaan met de belofte met een shotje terug te komen. ‘Zo snel geven we het niet op!’ riep hij nog.
Om vijf tellen later terug te keren met de mededeling dat hij zijn sleutels vergeten was…
Intussen sprak ik met de Praeses over mijn andere betrekkingen binnen Rotterdam en over de strijd die ik nu met een Thesaurier had als het ging om verschijningsvormen voor de vrouwen. (Waardoor ook de Powervrouwenwedstrijd was ontstaan.) chokers verdwijnen steeds meer uit het beeld aangezien ze redelijk onpraktisch zijn. ‘Wij dragen ze ook alleen op officiële gelegenheden!’ aldus de Praeses.
Kort daarna kwam de VPAB terug met vier glaasjes met blauwe inhoud.
‘Het is blauw!!’ riep de Praeses uit.
Tja, handig om te weten is dat je voor de Dies GEEEEEN Pisang Ambon mee hoeft te brengen. Ik wist niet dat het kon maar er zijn mensen die absoluut niet van banaan houden.
‘Ik wilde eigenlijk iets met Pisang doen… Maar toen bedacht ik me dat we hier een bananenhater hebben… Dus ging ik voor iets anders.’ Aldus de VPAB. (Wellicht werkt Pisang met groene Sourz wel als gaaf groen shotje…. Maar niet voor bepaalde mensen onder ons.)
De Quaestor Algemeen Bestuur vroeg wat er in het glaasje zat maar ik zei al meteen dat we het eerst gewoon moesten proeven.
‘Ik noem het de supersmurf!’ zei de VPAB.
Eerst een beetje scherp en daarna lekker zoet. Blauwe Eristoff met Blue Curacao!
(Als er nu een volledig rood shotje is zouden we voor de Powervrouwenfoto kunnen zeggen dat er bij de Praeses een glaasje rood staat en bij mij een Supersmurf!)
We hadden ook al genoeg goede combinaties met Koekie dus wie weet krijgen we de COMSB zo ver dat hij een paar flessen inkoopt en dat we de combinaties kunnen testen. (Wel de goede van Karl!)
Kort daarna was de lunch klaar dus gingen we samen met de sjaarzen naar de Maagdenkamer om daar te lunchen.
Heerlijke warme broodjes met diverse soorten beleg stonden daar op ons te wachten.
Op de een of andere manier kwam Huts a Niffo ter sprake…. Hoorde ik dit eerder al roepen tijdens mijn bezoek aan DSC… Nu lag het ook hier op tafel.
‘Het is echt mijn favoriete liedje!’ riep de Praeses die tegenover me zat.
‘En het is echt NIET mijn favoriete liedje!’ riep de VPAB die naast me zat.
Ik dacht dat het van temptation island afkomstig was maar het blijkt uit ex on the beach te komen en het wordt nu maximaal gehyped.
Nu heb je Sabine met haar enorme muziekbieb in haar hoofd (S.S.R.-Rotterdam = Galantis) en toen ik de eerste keer ‘Huts a Niffo’ zag staan op Facebook dacht ik meteen aan ‘Makkelijk voor Ons’ van de Jeugd Van Tegenwoordig aangezien P. Fabergé in dat liedje zegt ‘Deze is voor mijn nichtjes en mijn niffo’s… Jullie zijn allemaal gek! ’t Is zo!’ en natuurlijk kent NIEMAND dat liedje!
De VPAB vertelde over zijn lijdensweg met de Praeses als het ging om Huts…
‘Dan was het al drie keer geweest… kwam er even een ander liedje, roept de Praeses gelijk: Dus wanneer draaien we Huts?!’
De Praeses ging op haar beurt alweer helemaal los op het feit dat Huts geweldig is.
Uit eindelijk was het de hele tafel tegen de VPAB en mij. De VPAB haat het en ik ken het gewoon niet.
‘En dat gaan we zo houden!!’ riep de VPAB al meteen.
Ik had mijn kaiserbroodje met gesmolten kaas op maar zag ook nog wel een croissantje met zalm zitten. De Praeses pakte de hele schaal en liet me zelf een croissantje hengelen.
Daarna hield ze de schaal boven haar hoofd en zei ze ‘Als we jou nou in de schaal fotoshoppen voor de Powervrouwenwedstrijd!’
Ik maakte al direct een verwijzing naar de kerstkaart. (Je kunt nog zoveel kerstspullen voor een kerstkaart hebben… Als je die dan tijdens de fotoshoot vergeet dan moet je roepen ‘Zo snel geven we het nog niet op!’ en dan open je fotoshop om alsnog een kerstsfeer te maken. Het prachtige luxe glanspapier compenseert veel) waarop de Praeses moest lachen.
Ik vervolgde door te zeggen dat we dan ook meteen Huts a Niffo op de schaal moesten zetten.
‘Met me niffo!’ riep de Praeses lachend uit.
‘Doe dat raam open… Ik spring eruit hoor!’ riep de VPAB die duidelijk tabak van de Huts had!
Neem nog een glaasje sinaasappelsap! Zei ik tegen de VPAB.
Nadat we klaar waren met eten gingen we nog even een foto maken met de aanwezige Bestuurders en we kozen voor de dispuutsborden. Volgende editie kunnen we weer iets nieuws bedenken!
Nadat er een paar goede foto’s waren gemaakt werd het tijd om verder te gaan aangezien RSC/RVSV op me zat te wachten.
Ik ben de COMSB van 98 erg dankbaar dat ze de reactie heeft geplaatst die ze geplaatst heeft want hierdoor heb ik het nieuwe Bestuur weer een nieuwe kans gegeven en die kans heeft erg positief uitgepakt! Wat een leuke en enthousiaste Bestuurders! (en dan was de groep nog niet eens compleet!)
Ik kom in april zeker weer terug voor een follow up bezoek en dan kan ik de commissies leren kennen, kijken hoe de Mr. Sunshine ‘optie’ is en dan zullen we zien wat voor avonturen ik dan weer met 101e zal beleven! Ik heb er in ieder geval weer heel erg veel zin in om SSR-R op de planning te zetten en naar Koinoonia te komen! Laten we de legacy van Bestuur 98 voortzetten want… Zo snel geven we het nog niet op!!!
Tot snel!!!!
.jpg)
Tweede bezoek aan S.S.R.-Rotterdam (9 april)
Zó snel geven we het nog niet op was immers het motto van het eerste bezoek maar of dit motto echt doorgang zou vinden zou pas blijken wanneer er een tweede bezoek ingepland zou worden. Nou het tweede bezoek kwam er en het zou weer een heel erg leuk, dynamisch en succesvol bezoek gaan worden!
Het feest begon al rond mijn verjaardag. Mijn beste vriendin had namelijk een stunt op touw gezet waarbij ze zoveel als mogelijk verenigingen had gevraagd of ze mij een verjaardagskaartje wilden sturen. De VPAB en de Ab Actis hebben samen gehoor gegeven aan de vraag van mijn beste vriendin en op authentieke ‘zo snel geven we het immers nog niet op!’ wijze kreeg ik de constitutiekaart met een begeleidende brief ter ere van mijn 25e verjaardag!
Ongeveer een kwartier te vroeg kwam ik aan bij Koinoonia en de deur was niet open. Maar na een kort ‘Hallo wie is daar?’ werd ik alsnog binnengelaten! In tegenstelling tot mijn vorige bezoek kon ik nu probleemloos de trap op. Ja, ik was wel buiten adem maar ik hoefde in ieder geval niet meer treetje voor treetje naar boven te strompelen!
Eenmaal bij de Bestuurskamer kwam ik erachter dat de Bestuursbezetting net zo laag was als tijdens mijn vorige bezoek. De VPAB was ingewisseld voor de Quaestor I maar verder was er niet veel veranderd!
Ik dacht dat er meer mensen op een dinsdag zouden zijn! Zei ik dan ook ietwat verrast. ‘Je hebt de Ab Actis net gemist en de anderen moeten inderdaad nog komen!’ aldus de Praeses.
Het voordeel was wel dat ik ook nu weer aan het bureau van de Ab Actis kon gaan zitten en vanaf daar kon horen wat er allemaal gaande is. Het is namelijk alles behalve saai op Koinoonia! ‘We gaan beginnen aan een zeer ingrijpende verbouwing. De fundering zakt namelijk weg en als we hier niets aan doen dan kan er zeer ernstige schade aan het pand optreden. Tot voorkort was er echter maar een manier om deze schade te herstellen, maar die wijze kon er wel toe leiden dat er schade aan de omliggende panden zou ontstaan. Om bij het probleempunt te kunnen komen moet er namelijk grondwater worden weggepompt. Bij teveel pompen kunnen de omliggende panden verzakken. Inmiddels hebben we een aannemener gevonden die erg succesvol is met een nieuwe techniek die tevens minder riskant is. Er hoeft minder grondwater weggepompt te worden en zo kan onze fundering ook hersteld worden!’ aldus de Praeses.
Als je door de Sociëteit loopt merk je inderdaad wel dat het op bepaalde stukken erg afloopt dus het werd ieder jaar wel steeds duidelijker dat er iets moest gebeuren. ‘Deze verbouwing is jarenlang vooruitgeschoven maar eens moet het wel gebeuren. We willen natuurlijk niet dat dit mooie historische pand onherstelbaar beschadigt. Dat zou heel erg zonde zijn!’ aldus de Praeses.
Intussen had ik een glaasje sinaas gekregen en was de Praeses doorgegaan met vertellen. De verbouwing is an sich al ingrijpend genoeg… Maar het kan nog ingewikkelder!
‘Onze biertanks liggen in de kelder en die gaan er eerdaags uit om ruimte te maken voor de verbouwing. Dat betekent dat als we open willen blijven en willen blijven draaien we moeten werken met losse fustvaten. Vandaag worden er zo’n 30 vaten a 50 liter bezorgd en die moeten allemaal naar de feestzaal! Kortom, als die leverancier zich zodadelijk meldt dan moet het Bestuur ook meehelpen!’ zei de Praeses vrolijk.
‘We hebben op het moment maar 1 klusser in het pand en die dame dacht dat ze het allemaal alleen moest doen. Gelukkig hebben we ook de nodige commissies in het pand vandaag, dus het zal zeker goed gaan komen!’ vervolgde de Praeses.
Intussen was de Quaestor Algemeen Bestuur druk bezig achter zijn computer. Quaestor I daarentegen luisterde mee naar de avonturen die ik had beleefd op Unitas S.A. en op Augustinus (en over twee dagen zou ik ook weer even op Augustinus zijn voor het volgende bezoek in de Leidsche planning.)
Toen de fotowedstrijd Mr. Sunshine ter sprake kwam vertelde de Praeses dat er in het Bestuur helaas geen volledig geschikte kandidaten zijn. Iedereen is hier NB. Echter heb ik al een paar mannen in de contest zitten die Niet Beschikbaar zijn maar die wel onder de gradatie 8 vallen. Voor die mannen heb ik een uitzondering gemaakt. (Binnen de ICV-deelnemers zijn het alleen maar NB-8 inzendingen geworden.) ‘Dan heb je nu nog eventjes de tijd om erover te denken wie je wil nomineren!’ aldus de Praeses.
Ik keek even rond in de Bestuurskamer en het viel me op dat de Bestuurder van de Week muur volledig leeg was. ‘Ik was er echt teveel tijd aan kwijt om elke week iets nieuws te maken dus ik heb het helaas moeten opgeven…’ Aldus de Praeses.
Intussen had de Quaestor I mijn site er even bijgepakt zodat hij kon zien hoe de deelnemers van Mr. Sunshine eruit zagen. ‘Er zitten wel een paar erg leuke inzendingen bij! Heeft S.S.R.-R ooit gewonnen?’ vroeg hij vervolgens.
‘Ja, de Praeses van 98!’ reageerde de Praeses om vervolgens tegen mij te vertellen dat hij gisteren nog in het pand was.
Ja… Maar gisteren is vandaag niet dus wel een beetje jammer dat ik hem niet gezien heb! (Ik zal altijd een zwak voor de Praeses van 98 blijven houden!)
Terwijl we met zijn drieën door mijn site bladerden stapte er een heer zonder haar het kantoor binnen (Ja heel spijtig maar op de Eurekaweeksite vind ik geen naam-functie combinatie dus ik zal iedereen een beetje moeten omschrijven! Een pagina met dé commissie achter dit mooie feest inclusief functies zou het zeker meer dan waard zijn!) en de Praeses vertelde me meteen dat deze heer van de Eurekaweekcommissie is. Zodra de Eurekaweekcommissaris zijn declaratie had ingediend bij Quaestor I stelde de Praeses voor om met hem mee naar boven te lopen zodat ik de rest van de commissie kon ontmoeten!
In het kantoortje waar ik al vele malen geweest ben zat ook dit keer weer een hele vrolijke groep met leuke mensen die al druk aan het werk zijn om van augustus 2019 een onvergetelijk moment te maken. Ik moet wel even eerlijk zijn. ‘Leden Weten Waarom’ vond ik leuke kleuren maar het thema vond ik een beetje jammer aangezien dat thema aspirant leden wel wat kan afschrikken. ‘Ik ben nog geen lid, weet ik dan niet waarom?’
Het jaar erop vond ik de kleuren én het themalogo werkelijk fantastisch maar wederom… Het thema zelf vond ik een beetje jammer. ‘Je bent toch student?!’ ‘Nee… Ik ben hier om het juist te worden!’
Kortom, ik had de afgelopen twee jaar genoeg voedingsbodem om alternatieve thema’s te kunnen bouwen en ik keek dan ook wel met een scherp oog naar de onthulling van dit jaar.
De Praeses vroeg me dan ook ‘Heb je het themafilmpje ook gezien?’ waarop ik moest toegeven wat voor barbaar ik ben. Almanakpresentatiefilmpjes, Piekweekthemapresentaties, Lustrumthema onthullingen… Ik ga echt geen vier minuten uitzitten als ik meteen naar het einde kan gaan en kan zien waar ik al weken zo niet maanden op heb zitten wachten!
Het themalogo vind ik super, de kleuren zijn erg leuk en ook over het thema zelf heb ik vrijwel niet te klagen. Vrijwel… Want het enige waar ik dit jaar over gestruikeld ben is de ‘AE’ in Meer dan Waerd.
‘Dat levert wel meteen een leuk gesprek op!’ aldus Meneer zegelring die waarschijnlijk wel een voorgevoel had gehad over mijn komst. Het was warm weer, iedereen had iets makkelijks aan en niemand had het volledige commissiepak mee… Behalve Meneer zegelring. Die had zijn hemd en das al op het kantoor liggen en wat slim van hem… want de VerenigingsVerzamelaar komt en dan worden er misschien wel foto’s gemaakt én dan moet ik mijn vestje aan!
Kortom, om Meneer zegelring kon ik niet heen vandaag. (Ik weet zijn echte naam ook nog maar dat kan ik logischerwijs niet in dit verslag loslaten.)
Heer zonder haar vertelde op zijn beurt dat het komt uit de aanschrijfvorm ‘Waerde leden’ die je terugziet in de KOI, Almanakredes en andere correspondenties. Deels is het dus wel echt een intern dingetje (Je zal me er dan ook met regelmaat op kunnen betrappen dat ik de ‘AE’ overboord gooi!) maar Meneer zegelring had wel een punt als het gaat om gesprekken opstarten.
De commissie heeft er duidelijk enorm veel zin in en ze zijn nu al lekker druk bezig met de jacht op gave headliners, de inrichting van het terras en natuurlijk mijn interesse gebied… De allerleukste gadgets die het meer dan waard zijn om in je bezit te hebben!
Hoewel de meeste leden van de commissie nu geen vestje bij zich hadden vond ik het wel meer dan waard om alvast een eerste foto met de commissie te maken. Uiteraard wil ik graag een follow-up bezoek met de commissie doen in de Pré Piekwekenperiode zodat ik kan zien wat ze allemaal willen gaan neerzetten, maar alvast een eerste aankondiging met een leuke groepsfoto is altijd een goed idee!
‘Laten we naar de Barzaal gaan! Daar kunnen we leuke foto’s maken!’ aldus de Praeses.
Heer zonder haar is duidelijk de rebelse want die ging doodleuk met zijn donker rode trui onder zijn vestje. Volgens mij wilde hij zijn diepblauwe das ook nog aan maar ik geloof dat de Voorzitter van de EWC hem dat uit zijn hoofd kon praten.
Meneer zegelring was intussen gaan strippen want ‘nu heb ik alles op kantoor, dan wil ik het gebruiken ook!’
‘Hij wil indruk op je maken hoor!’ zei de Commissaris Logeetjes (Dat is de enige die ik weet omdat haar naam hetzelfde is als de Commissaris Logeetjes van de vorige keer. De officiële benaming is nog anders maar je snapt denk ik wel wie ik bedoel.)
Ik wendde op mijn beurt mijn blik maar even op de Lounge waar Bont & Blauw de boel aan het overnemen was. ‘Er wordt druk geklust voor het grote feest! Daar is de Voorzitter van B&B!’ aldus de Praeses die me even meenam naar de klussende commissieleden.
Vervolgens gingen we door naar de barzaal. Eerst werd er een foto door de Praeses gemaakt van mij met de Eurekaweekcommissie. (Je zal een beetje moeten zoeken naar de dosis groen-blauw maar als je goed kijkt kun je het al wel zien!) Daarna vond de Praeses het een goed idee om meteen de Powervrouwenfoto te maken. ‘En dan gaan we natuurlijk wel op de bar staan!’ vervolgde ze.
Tja, vorig bezoek had dit absoluut uitgesloten geweest maar nu lukte het wel redelijk, al kwam een krukje wel handig uit. (En dan later terugkeren in de barzaal terwijl Quaestor I me op de krukjes wijst en vervolgens moppert dat de klussers ook altijd overal op gaan staan… Je moet wat over hebben voor de perfecte Powervrouwen inzending!)
De foto’s werden gemaakt door Meneer zegelring terwijl de dames en heer zonder haar wat aanwijzingen gaven. De juiste foto zat er zeker bij!
Daarna kwam het gevreesde momentum… De leverancier was gesignaleerd! Om de tijd een beetje te kunnen doden kreeg ik van de Praeses de nieuwe Almanak even ter inzage in handen. ‘Er staat een hele knappe man in dit boek, kijk maar!’ aldus Meneer zegelring die het boek even van me overpakte en vervolgens zichzelf aanwees op het schutblad.
Daar heb ik een gradatie voor en dat is de ‘3’.
‘Nou, als het 3 uit 3 is dan ben ik blij!’ aldus Meneer zegelring. (Laten we hem nog maar even in die waan laten dan!)
Allereerst werd alle fris en de 30 liter fusten naar boven getild. Middels een slim doorgeefsysteem kwam alles snel boven. Toen de 50 liter fusten in beeld kwamen werd het echter een ander verhaal.
‘We hebben een traplift bij de tapaszaak dus ze hoeven niet handmatig de trap op… Het is alleen wel zaak dat de fusten van de ene kant naar de andere kant van de feestzaal komen!’ aldus de Praeses.
Uit eindelijk kwam ik met de meiden van de EWC bij de traplift te staan. Meneer zegelring liep nog steeds in zijn hemd rond, al had hij zijn vestje wel even opgeruimd. Al gauw bleek de beste manier de fusten gewoon over de grond schuiven. Een keertje kwam het voor dat iedereen al aan het schuiven was en er toch nog een nieuw fust werd neergezet. Ik besloot daarom uit solidariteit een fust mee te schuiven. Ik was sneller dan Commissaris Logeetjes maar lang niet zo snel als de Praeses!
De laatste fusten werden op het podium geparkeerd en zo was deze uitdaging ten einde. ‘Zo leer je iedereen wel het beste kennen!’ zei een van de dames lachend.
Intussen was ook de enkele klussende dame even opgedoken. Ze had gehoord over mijn komst en hoewel ze zichzelf als ‘niet heel bijzonder’ benoemde wilde ze me toch graag even ontmoeten.
Niet heel bijzonder? Meid, je bent vandaag de enige klusser in het pand! Zonder jou had de keuken er niet uitgezien en hadden we niet lekker kunnen eten! Zonder eten kunnen we niet bepaald leven dus zonder jou zouden er vandaag zeker de nodige problemen zijn! Bedankt meid!!
De fusten stonden gereed dus was Quaestor I ook weer bij ons gekomen.
Ik had na kunnen denken over Mr. Sunshine en aangezien het nog altijd Quaestor I, Quaestor AB of de inmiddels gearriveerde COMSB was als het om opties ging, besloot ik toch voor Quaestor I te kiezen. (Eerlijk? Vanaf de constitutiefoto ging het voor mij tussen Quaestor I en Quaestor II)
Ik was even vooruitgelopen naar de Barzaal aangezien ik mijn cameratas daar had laten staan en zo ontdekte ik dat iemand zijn vestje en das had laten liggen.
‘Ik zal hem wel meenemen!’ zei Meneer zegelring.
‘Oh, dat zal allemaal van mij zijn!’ riep Heer zonder haar vlak achter hem.
Het duo liep de Barzaal binnen en ik zei al tegen Meneer zegelring dat het anders weinig overtuigend zou zijn om te zeggen dat je Eurekaweekcommissie bent. ‘Maar een mens is toch meer dan een vestje alleen?’ zei Meneer zegelring bijna bedroefd. (Tja, kijk maar naar je omschrijving!)
Ze zwaaiden beiden vrolijk naar me en vervolgens gingen ze weer naar het kantoor. (Die arme jongen gaat het nog zwaar met me krijgen deze zomer!)
Kort daarna kwamen de Praeses en Quaestor I de Barzaal in om al snel te constateren dat we de Mr. Sunshinefoto beter in de Maagdenkamer konden doen.
Het viel duidelijk nog niet meer voor Quaestor I want de eerste reeks foto’s waren allemaal afgekeurd. De tweede reeks was beter geslaagd!
Daarna werd het tijd om spullen bijeen te zoeken, de Praeses het Logboek te laten signeren en er weer vandoor te gaan!
De Bont & Blauw KOI was helaas nog niet uit, maar dan heb ik weer een extra reden om snel weer eens langs te komen en te zien hoe alles ervoor staat.
Nou ja, vertrekken? Een bezoek aan Koinoonia is niet compleet als er geen afsluitend shotje is gedaan!
Dus gingen we nog een laatste keer terug naar de Barzaal en dit keer zou de COMSB een shotje gaan bedenken. Hij noemde het de Maas 4.0 en het was Licqor 43 met Rocketshot. ‘Er is een variant met Sourz, de Maas 3.0. Maar je gaf aan dat je liever iets zoets had dus daarom dat ik de Maas 4.0 heb uitgevonden!’ aldus de COMSB.
Na de Maas 4.0 was het bezoek wel echt ten einde!
Ik heb nu alweer zin in het volgende bezoek, het niet opgeven is het namelijk meer dan waard!
Tot de volgende!
Kennismaking met het 102e Bestuur van S.S.R.-Rotterdam (12 november)
Het was de bedoeling dat er nog een Pré Eurekaweekbezoek zou plaatsvinden op Koinoonia maar wegens diverse omstandigheden was het helaas niet mogelijk om dit bezoek door te laten gaan.
Daardoor moest het tot november duren eer ik weer langs zou komen.
Het fusten slepen zat nog vers in mijn geheugen maar aangezien we nu ruim een half jaar verder zijn zal het verbouwwerk wel klaar zijn… Toch?
Waarschijnlijk ken je Heer zonder Haar en Mr. Zegelring nog wel uit mijn vorige verslag. Nou die zullen dit jaar bekend staan als Quaestor II en Quaestor I!
Ze hebben het Bestuur gehaald!
Overigens bleek de Praeses ook een oude bekende van me te zijn maar die kon ik totaal niet plaatsen.
Toen hij na mijn Instagram Q&A opeens op mijn volgerslijst belandde was de nieuwsgierigheid wel gewekt. Wie is dit in vredesnaam?
Toen hij ging reageren op posts en zelfs in de Facebookpeilingen van ergens laag onderin naar de top 3 steeg was het raadsel compleet.
Al snel begon ik dan ook over Het Groot Rotterdamsch Mysterie (afgekort als HGRM) te schrijven. Zou dit misschien een geweldige undercover Mr. Sunshine zijn?
Tja, vaak is het zo dat als mannen overkomen als te mooi om waar te zijn, dan is het ook vaak zo dat ze al NB zijn of dat er iets anders aan de hand is.
Uiteraard was het de OT 98 COMSB die weer over mijn schouder meekeek op de Facebook Timeline en liet blijken dat ze begreep wat ik schreef. (Als outsider kun je nogal eens voor raadsels komen te staan wanneer je mij als vriend op Facebook hebt. De stelregel is in principe ‘wanneer een status voor jou bedoeld is, dan zul je hem kunnen begrijpen.’) Onze OT 98 COMSB had er natuurlijk indirect mee te maken en dat merkte ik direct want ze reageerde met een verbaasd-smiley.
Na nog twee dagen research in mijn eigen archieven waar ik ‘HGRM’ steeds beter wist te herkennen besloot ik zelf maar een berichtje naar OT 98 COMSB te sturen met de vraag of zij een idee had voor Mr. Sunshine.
Zij raadde me de Praeses (HGRM) en de huidige COMSB aan. Ik legde de voorwaarden van Mr. Sunshine uit maar omdat ik ook de secundaire voorwaarden noemde kon ik niet zo heel veel met de opmerking ‘Zij voldoen zeker’ 50% kans dat er een NB’tje tussen zou zitten.
Vervolgens kreeg ik de opmerking dat OT 98 COMSB het erg jammer vond dat zij nooit voor de Powervrouwenwedstrijd genomineerd was (Niet dat die al bestond toen zij Bestuur was…) maar ze adviseerde me mijn contactpersoon in overweging te nemen voor de Powervrouwenwedstrijd.
Nu had ik al even met het idee gespeeld om OT 98 COMSB legendarisch te verklaren.
Afgelopen jaren had ik immers heel erg veel aan haar met betrekking tot Mr. Sunshines en andere uiterst belangrijke inlichtingen. Kortom, ze was een Partner in Crime voor me, maar dan al 4 jaar lang.
Reden genoeg om de allerhoogste certificering toe te passen. Van het Predicaat Legendarisch worden er maximaal 2 in een jaar uitgegeven, dus je moet wel heel bijzonder zijn om er een te ontvangen. Alleen voor uitmuntend legendarische Besturen of legendarische acties om een langgezocht element in mijn collectie toe te voegen kun je het Predicaat Legendarisch ontvangen. Geen kattenpis dus!
Toen ik dit op Instagram onthulde ontstond er gelijk een soort soap die mijn dag helemaal goed maakte. Als er iemand is die dit Predicaat Legendarisch absoluut heeft verdiend, dan is zij het wel!
Op maandagnamiddag had ik ook nog een mailtje van de VPAB, mijn contactpersoon, ontvangen. Ze had de pech dat ze sluit stond dus het was maar zeer de vraag of we elkaar zouden gaan zien.
Dat was gecompliceerd want ik wilde haar eigenlijk ook nog vragen naar de concrete statuswaardes van kanshebbers. Aangezien er ook nog een vraag in haar mailtje stond besloot ik de vraag te beantwoorden en direct mijn eigen vraag te stellen.
De reactie was positief. Er was maar een kandidaat volledig ongeschikt, alle anderen zouden gewoon kunnen! ‘Keuze genoeg denk ik zo!’ aldus de VPAB.
Op een uiterst regenachtige dag kwam ik aan op Rotterdam Centraal. Ik wilde een dagplanning met 4 afspraken aanhouden maar afspraak 2 en 4 vielen af. Ik had afspraak 3 (RSC/RVSV) iets naar voren gehaald aangezien ik niet verwachtte dat ik van 12 tot 15 op SSR-R zou zitten. Nou, alvast een kleine spoiler. Dat is precies wat er wel gebeurde!
Ik wandelde op mijn gemakje richting Koinoonia (in zoverre je relaxt kunt lopen in harde regen en koude wind…) en ongeveer een kwartier te vroeg kwam ik aan. De bel is me wel bekend dus toen ik het klikje hoorde wist ik dat de deur open was en ik mijn klimtocht naar boven kon beginnen.
Hetgeen ik had verwacht was hetgeen er gebeurde. Ik kwam de Bestuursgang op en de Praeses kwam me tegemoet om me te onthalen.
‘Wat leuk dat je er bent! Kom verder!’ aldus hem.
Even later stonden we in de Bestuurskamer waar ik de hand schudde met de Quaestor Algemeen Bestuur en met de COMSB. Aha, die had OT 98 COMSB me aangeraden. Niet direct een gradatie 2, maar wellicht is hij heel gezellig?
Ik bleef even een minuut of 10 met mijn jas aan staan ratelen over de omstandigheden waaronder ik hierheen gekomen was waarop de Praeses me vroeg of ik mijn jas misschien kwijtwilde. Ja, dat is wel handig… Kort daarna was ik mijn natte jas en natte paraplu kwijt en adviseerde de Praeses me om aan het bureau van de VPAB te gaan zitten aangezien het nog wel even zou duren eer zij er zou zijn.
Wat zal ik zeggen? De COMSB had een paar buddygesprekken dus hij was er niet heel erg bij betrokken maar met de Praeses en de Quaestor Algemeen Bestuur had ik hele gesprekken. Zowel over mijn avonturen hier op SSR-R en in andere steden als over hun avonturen die ze al beleefd hebben in de paar maanden dat ze nu Bestuur zijn.
De Praeses legde me uit dat iedere Bestuurder zo’n 12 sjaarzen als buddy heeft. ‘Die gesprekken zijn ervoor bedoeld om de studievoortgang en dergelijke een beetje te peilen. Het is immers toch een heel ander leven dat studentenleven dus daarom is het fijn dat je als sjaars af en toe met een ouderejaars kunt praten over dingen waar je tegenaan loopt. Het Quaestoraat heeft er overigens maar 10 aangezien zij wat meer te doen hebben binnen het Bestuur’ aldus de Praeses.
Uiteraard kwamen ook de vele verhalen over de 11-11 borrel terug. Die was namelijk gisterenavond en dat had een hoop voeten in de aarde. (Ik trok denk ik vooral een gek gezicht door de ontdekking dat hier ook een tafeltraditie is. Het verhaal eromheen was overigens niet al te fraai, maar evengoed… Ik zal heel anders tegen die tafel aankijken…)
Toen de COMSB klaar was met zijn buddygesprek had hij een mysterie op te lossen en wel ‘welke units er het deurtje van de Claymoretap hebben gejat’ Ik had op mijn beurt het mysterie HGRM waar ik de Praeses (Hij was het nota bene) en de Quaestor Algemeen Bestuur enigszins gek wist te maken.
Al snel ontdekte ik dat de Praeses naast Eurekaweek ‘Je wordt toch student?!’ ook in de Diescommissie heeft gezeten. Hij zat in dezelfde Diescommissie als de Quaestor Algemeen Bestuur en die raakte getriggerd toen ik het over een sieraad had. (Spoiler: Een kettinkje van het verenigingswapen is wel even iets anders dan sokken.) ‘Wij hadden een ontzettend gaaf diesgadget, het mooiste ooit!’ begon de Quaestor Algemeen Bestuur.
‘De Dies string?’ begon de Praeses.
Wederom trok ik een typisch gezicht. Wat?! Een onzichtbaar gadget dus eigenlijk? ‘Ik bedoelde eigenlijk meer de sokken….’ Vulde de Quaestor Algemeen Bestuur aan. ‘Oh, de sókken! Ja, die hadden we ook!’ aldus de Praeses.
Toevallig had de Quaestor Algemeen Bestuur de Dies sokken aan dus hij showde ze met trots.
‘Helaas hadden we ze eerder te kort dan te over…’ reageerde de Praeses.
Hoe zat het eigenlijk met de EW gadgets? Ik wilde een Prébezoek doen maar die viel onverhoopt uit. ‘Hm, die dingen liggen vaak nog maanden op de Soos maar ik ben bang dat ze nu weg zijn’ aldus de Praeses.
Hoe zit het met de Bonte KOI en de EW KOI?
‘Ik ga wel even kijken!’ aldus de Praeses.
Even later kwam hij terug met een Eeuwmanak en de Bonte KOI van Bestuur 100.
Nee… Die is het niet, daar staat een Vage Ninja in!
Al snel praatte ik de Bestuursmannen bij over de diverse bijnamen die er in de loop der jaren op SSR-R zijn geweest.
De Praeses had overal gekeken maar de Bonte KOI en de EW KOI van Bestuur 101 waren echt onvindbaar. Wat jammer!
‘Eigenlijk zouden we consequent een exemplaar van elke KOI voor jou achter moeten houden!’ constateerde de Quaestor Algemeen Bestuur.
Ik ken je nog niet echt, maar zo houd ik van je! Dat zijn nog eens goede ideeën!
Met het nodige zoekwerk had de Praeses wel nog een Diespul en de constitutiekaart gevonden.
Dat leidde onherroepelijk tot het volgende verhaal, namelijk de clubweekends van de Bestuurders.
Zo meende ik al op de constitutiefoto gezien te hebben dat Quaestor I opeens rood haar had. (Ik ben nog speciaal gaan vergelijken met mijn eigen foto’s!) en het haar van de Praeses was op zijn minst opmerkelijk te noemen.
Vele bijzondere verhalen volgden!
Het liep tegen 13:15 toen de Praeses op het idee kwam om naar de bar te gaan en daar even een drankje te doen.
Quaestor II was juist gearriveerd en hij beloofde na zijn buddygesprek naar ons toe te komen. (Zijn buddy zat al even op hem te wachten)
De Praeses en ik gingen als eerste naar de bar en even later volgde de VPSB. Hij had nogal opstartproblemen dus ik liet hem maar zoveel mogelijk met rust. Na noodles en veel cola was hij weer enigszins aanspreekbaar maar ik bleef erop hameren dat hij rustig aan moest doen.
Toen we de bar binnenkwamen was het eerste dat me opviel de grote hoeveelheid vliegjes. ‘Ja, we hebben ontzettend veel last van fruitvliegjes… Het ironische is dat we hier een bakje met siroop hebben neergezet om ze te vangen. Zoals je ziet zitten er zo’n 7 in het bakje… Zo’n 700 zitten er aan het plafond…’ aldus de Praeses.
‘We halen er regelmatig de stofzuiger langs maar dat helpt echt maar tijdelijk!’ aldus de VPSB.
Frustrerend! Er moet ergens een bron zitten, maar die is niet zo snel gevonden natuurlijk!
Af en toe keek ik even scheel omdat er een fruitvliegje heel dichtbij kwam maar over het algemeen waren ze vooral hinderlijk wanneer ze met zwermpjes aan het opstijgen waren. ‘Tijdens borrelavonden gaan ze op het plafond zitten door de warmte. Dan lijkt het of we een beschimmeld plafond hebben… maar dan zijn ze tenminste niet zo ontzettend aanwezig!’ vervolgde de Praeses.
Nu moest ik gelijk denken aan iets wat ik bij mijn nieuwe werk had gezien. Er bestaat namelijk iets wat ‘Fruit Fly Ninja’ heet. Het schijnt heel krachtig te zijn en vangt superveel fruitvliegjes. Bovendien was het ook nog eens heel grappig, want zo krijgt de Vage Ninja toch een permanente plek op de Soos. (En dan lost hij het fruitvliegjesprobleem ook nog eens op!)
De lopende zaken werden verder doorgesproken en toen het even stil werd kwam de Praeses op het idee om de SSR Jukebox aan te zetten. Voor Dies en EW worden er jaarlijks liedjes opgenomen.
Ik ben alleen echt niet van Nederlandstalige muziek dus ik haak echt 99 van de 100 keer af bij dit soort liedjes. Ik houd het toch eerder bij mijn verwijsliedjes. Ik laat me liever meevoeren door melodieën dan door teksten.
Toen Quaestor II zich bij ons voegde besloot ik hem toch nog maar eens te vragen naar de EW items. ‘Loop je even mee? Dan gaan we even op de EW kamer kijken!’ aldus hem.
Tja, het horrorscenario van ‘alles is al weg’ van de Praeses en Quaestor Algemeen Bestuur bleek behoorlijk overtrokken te zijn. Er stond nog een krat vol items en Quaestor II kon zo een tasje vullen met alles wat ik nog niet had van de EW! Dat was die vraag toch weer Meer dan Waard!
Toen we vervolgens weer naar beneden gingen deelde Quaestor II mee dat hij nog even iets ging doen maar we zouden elkaar sowieso nog even gaan zien bij de lunch. (Er was Subway besteld en ik mocht ook meedelen in dit grote genoegen!) Toen ik weer richting barzaal liep kwam ik Quaestor I tegen. Ik zal het hem niet aanrekenen dat hij de Target-begroeting deed toen hij me zag. (In mijn systeem van begroetingen krijg je een hand wanneer ik je nog niet zo goed ken, wanneer ik je graag mag krijg je een knuffel en vind ik je heel erg leuk dan krijg je een knuffel met een enkele zoen op de wang. Overigens had ik het wel kunnen raden dat Quaestor I dit zou doen. Je hebt immers kunnen lezen hoe uiterst enthousiast hij was tijdens mijn vorige bezoek!) Ik vond het oprecht leuk om hem weer te zien en ik ben ook oprecht jaloers op het feit dat hij zijn rode kleur zo goed in zijn haar weet te houden. Ik laat mijn haar graag vrijwillig rood verven maar bij mij gaat de verf er echt heel snel uit… ‘Ga je alweer?’ vroeg hij omdat hij me richting beneden zag gaan.
Naar de bar ja! Ik ben er nog wel even hoor! ‘Oké mooi! Na mijn buddygesprekje kom ik naar je toe!’ beloofde Quaestor I.
Terug in de bar was de Praeses weer aan het strijden met de muziekinstallatie.
Voordat hij goed en wel weer op de bar had kunnen zitten kwam Quaestor II met de mededeling dat ABinbev er was. Huh?! Wacht! Zijn jullie nog steeds fusten aan het sjouwen? Zijn die werkzaamheden nog steeds niet voltooid???
‘Nee, helaas is er de nodige uitloop ontstaan!’ verklaarde de Praeses.
Terwijl iedereen naar beneden ging maakte ik even een pitstop. Toen ik me vervolgens bij de rest voegde kreeg ik wederom met verbazing te maken. Worden er nu serieus 50 liter fusten de trap op getild? Daar is toch een traplift voor?! Toen ik dit later aan de Praeses vroeg kreeg ik te horen dat die traplift het niet meer deed.
Wat een rampenplan die verbouwing! Het gaat ook echt zelden volgens planning.
Eenmaal terug in de Bestuurskamer kwam al snel de mededeling dat de lunch was geleverd dus kort daarna was de kamer even in volledige stilte gehuld aangezien iedereen zat te eten.
Quaestor II was onder het eten aan het kijken hoe de drankomzetten waren verlopen en hij had het volledig goed.
‘Jij wist het gewoon hè’ begon de Praeses. ‘Nee, ik ben gewoon een vakman!’ aldus Quaestor II.
Ik keek op mijn horloge en tot mijn schrik zag ik dat ik aan het uitlopen was. Het ogenschijnlijk onmogelijke was toch gebeurd! ‘Maar Sabine, lunch is sowieso een hoge prioriteit!’ zei Quaestor II toen hij me hoorde over de uitloop.
Ik wilde deze dag in ieder geval niet afronden zonder foto’s.
Alsof het zo moest zijn kwam de VPAB precies op dat moment binnen en even later verscheen ook Quaestor I. ‘Nou Sabine, je hebt ze allemaal behalve de Ab Actis!’ aldus de Praeses.
Die moeten we er dan maar even bij denken!
Met zijn allen gingen we nog eenmaal naar de barzaal waar we de enige klusser aanwezig bereid vonden om foto’s voor ons te maken. Nadat er een paar leuke groepsfoto’s waren gemaakt stelde ik de vraag der vragen. Wie gaat er voor Mr. Sunshine?
Ik had stiekem verwacht dat Quaestor I direct op zou springen en zou zeggen dat hij ervoor zou gaan. Wonderwel deed hij dat niet.
Nu blijkt er een hele fanclub te zijn voor de COMSB dus een groot deel van het Bestuur gaf aan dat ze graag de nominatie aan de COMSB wilden geven.
Ik had op mijn beurt wel een lichte voorkeur voor HGRM ontwikkeld. (Ondanks dat ik een kwart broodje aan COMSB had gegeven aangezien hij niet had kunnen bestellen.) ‘Dat ben ik dus!’ zei de Praeses droog.
Aangezien er geen consensus was over de nominatie was er maar 1 juiste optie om te doen en dat was de interne battle. En een standaard interne battle is vaak al spektakel maar hier op SSR-R kon het niet anders dan iets heel unieks worden.
Terwijl de Praeses en de COMSB aan het uitvogelen waren hoe ze ‘stoeltje’ moesten doen (‘Ik ga niet op de grond liggen hoor!’ aldus de Praeses die overduidelijk iets anders in zijn hoofd had dan wat in feite de bedoeling was.) was Quaestor II op de bar geklommen.
VPAB sommeerde hem van de bar af te komen ‘want anders gaat iedereen op Quaestor II stemmen!’
Ik vond dat echter zo’n maximale Plot Twist dat ik Quaestor II sommeerde om weer OP de bar te klimmen want hoe geniaal zou dat zijn?
Moge de beste winnen! (Desondanks ben ik nog steeds erg verbaasd dat Quaestor I maar gewoon aan de zijlijn bleef!)
Daarna was het wel tijd om mijn spullen te pakken en te vertrekken, want ik was al laat! Ik bedankte iedereen hartelijk voor de gastvrijheid en dit deed ik volgens het systeem van begroetingen waarna ik mijn weg vervolgde naar het Eendrachtsplein.
Onmogelijk? Nou bij SSR-R kun je het onmogelijke wel mogelijk maken, zoveel is vandaag weer gebleken!
Ik heb een ontzettend leuke tijd op Koinoonia gehad. Een grote gezelligheid en de grootste lol om de gekste dingen.
Het Groot Rotterdamsch Mysterie is ontrafeld en ik denk dat ik hem uit eindelijk de gradatie 8 zal geven. Ik kan ontzettend met hem lachen en hij is ook zeker een erg leuke jongen. Ik mag hem heel graag en ik vind het dan ook een leuk vooruitzicht dat ik nog langer met hem mag werken.
De VPSB vind ik een 1,5 maar die is NB.
Quaestor I kreeg tijdens het vorige bezoek de gradatie 3 naar zijn hoofd maar in werkelijkheid is hij meer een 2,5.
Quaestor II krijgt van mij ook een 8. Ik kan altijd op hem rekenen en als er iemand is die meedenkt op de meest simpele zaken, dan is hij het wel!
Quaestor Algemeen Bestuur geef ik ook een 1,5. Hij is erg gezellig en goed gezelschap!
De COMSB vind ik het lastigst. Ik denk dat ik zijn gradatie nog even uitstel tot het volgende bezoek. Wellicht heb ik dan een beter beeld van hem gekregen en kan ik hem ook graderen.
Ik zie nu al ontzettend uit naar het vervolgbezoek! Ik ben benieuwd wat dit jaar verder nog zal brengen!
Tweede bezoek aan SSR-Rotterdam (6 maart)
Aangezien de Vice-Praeses Algemeen Bestuur me een beetje begon te missen stuurde ze me na een tijdje een mailtje wanneer ik weer eens langs Koinoonia zou komen, het was immers alweer te lang geleden dat ik was geweest! We prikten de afspraak op 6 maart om weer even gezellig bij te praten en dan kon ik gelijk de KOI’s meenemen!
Overigens ging er nog wel iets aan dit bezoek vooraf… Je hebt de Interne Battle op Instagram natuurlijk meegekregen. De Praeses tegen de Commissaris Sociëteitsbestuur met ook nog een rolletje voor Quaestor II. Vanuit stemresultaten en marges (omdat er ook mensen waren die de slider op een random plek hadden neergezet) kwam naar voren dat de Praeses had gewonnen. Hij wist overigens de hele battle ongeldig te verklaren door in beroep te gaan tegen de uitslag. Ik heb vanuit formaliteit wel een tweede ronde gedraaid maar zelf wist ik al dat wat die uitslag ook zou zijn, er in feite geen winnaar zou zijn omdat je gewoonweg niet in beroep gaat tegen een Mr. Sunshine uitslag. Ik ben toen een tijdje aan het nadenken geweest over wie ik dan wel zou voordragen voor Mr. Sunshine. Je kunt nog zo’n grote fanclub hebben, maar dat maakt je niet persé een perfecte Mr. Sunshine.
Na een turbulente wandeling door het stationsgebied kwam ik zo’n 20 minuten te vroeg aan op Koinoonia waar ik mijn weg naar boven kon beginnen. Even later was het dan ook de kunst om eerst even op adem te komen aangezien het niet meevalt om die trappen op te gaan. In de Bestuurskamer trof ik de Praeses, Quaestor I en Quaestor Algemeen Bestuur. ‘De VPAB is er nog niet, maar ze zal zo wel komen!’ aldus de Praeses.
Ik plofte met spullen en al op de bureaustoel van de VPAB want die trappen… ‘Je went er aan!’ lachte Quaestor I. De Praeses probeerde of hij wellicht mijn jas voor me op kon hangen maar aangezien mijn M.H.S. Clubpetje aan deze jas zat én mijn OV chipkaart erin zat besloot ik de jas lekker bij me te houden. Iets teveel waardevolle zaken om hem dan aan de kapstok te willen hebben.
Al snel hoorde ik meer over wat er zoal gaande was op Koinoonia. Zo is er een restauratieproject geweest, is Bont & Blauw gepresenteerd en volop aan het hypen (eerlijk, ze hebben dit jaar echt een sharpe line up! Yung Felix, Dyna en Kav Verhouzer! Justin Mylo zei me niet direct iets, maar toen ik het hitje hoorde dat onder zijn naam stond herkende ik het ook. Hij heeft veel samengewerkt met Afrojack dus je kunt van hem ook lekkere hitjes verwachten!) en is ook het Diesthema bekend. ‘Van God Los verwijst toch vooral naar het verlaten van de Unie’ verklaarde Quaestor I die me alle filmpjes met trots liet zien. Grappig, het SSR-R liedje van dit jaar is ‘Holy Water’ van hoe kan het ook anders, Galantis! En een zinsnede die in dat liedje met regelmatig terugkeert is ‘A sin never felt so good’ wat wel toepasselijk is voor deze Dies!
Ik had wel even zitten bedenken hoe ik het grote nieuws zou brengen, maar uit eindelijk smeet ik het maar gewoon de kamer in. Quaestor I, ik heb besloten dat ik jou nomineer voor Mr. Sunshine. ‘Huh wat? Ik?! Dat is onverwacht!’ reageerde die compleet verbaasd.
Ja, ik heb er een tijdje over na kunnen denken aangezien de Praeses de gehele interne battle ongeldig heeft gemaakt met zijn bezwaarschrift… ‘Nou Praeses, daar ga je!’ zei Quaestor I vrolijk. ‘Ik vond gewoon dat de Commissaris Sociëteitsbestuur een betere deelnemer was, juist ook door zijn grote fanbase!’ probeerde de Praeses nog. Praeses, het gaat om het principe… Een Mr. Sunshine nominatie is een eer, wanneer je een uitslag in twijfel gaat trekken komt dat over alsof je er niet aan mee wil doen en dan volgt diskwalificatie. (Enfin, SSR-R heeft wel een beetje een verleden van diskwalificaties op Aspirant Mr. Sunshines… De Praeses van Bestuur 98 begon zo succesvol maar daarna werd het toch een interessante geschiedenis.) Al snel ontstond er een wisselwerking van wederom een gediskwalificeerde Praeses (Weet je de Vage Ninja nog?) en van ‘Meneer zegelring’ zoals Quaestor I bekend stond in het verslag van april 2019. Quaestor I was er nog helemaal ondersteboven van toen de Vice-Praeses Sociëteitsbestuur binnenkwam. Hij zag er een stuk beter uit dan de vorige keer dat ik hem had gezien. ‘Oh, was het die dag dat je langskwam? Ja, dat was wel heel erg!’ lachte de VPSB. Ik liet hem weten dat ik alles nog tot in detail wist, inclusief de wijze raad die ik hem had gegeven om cola te drinken. Mijn verbazing was dan ook groot toen ik hem even later met een fles cola door de Bestuurskamer zag lopen. Je bent nu toch niet brak? ‘Nee, maar ik heb gewoon zin ik cola gekregen!’ lachte de VPSB.
Door zijn brakke bui tijdens het vorige bezoek was het gradatiesysteem grotendeels langs hem heen gegaan. Hij kwam dan ook met de vraag welke gradatie ik hem zou geven. Ik denk een 1,5. Enfin, hij studeert chemie dus dat zat wel aardig in de goede richting. ‘Wel een geluk dat ik dan geen 1 ben!’ aldus de VPSB.
Even later stapte de Vice-Praeses Algemeen Bestuur binnen en zij had al gelijk iets bijzonders in haar handen. ‘Kijk eens Sabine, dit is de nieuwe Almanak! Ik dacht dat je die vast wel even wilde zien!’ zei ze vrolijk.
Het was overduidelijk een speciale editie (zoals het exemplaar wat ik tijdens mijn eerste bezoek van de VPAB van Bestuur 98 had gekregen) want er zat een fraaie kist omheen. Overigens is die fraaie kist niet helemaal dwangmatigheid-proof omdat de Almanak er echt precies in past en je dus maar moet hopen dat hij er goed in zit. Desondanks vind ik het wel een erg fraaie upgrade van een toch al mooi boek. ‘Deze Almanak heeft ook zo’n fluwelen kaft zoals de Almanak van Quaestor I (Fin de Ciècle) had.’ Aldus de VPAB terwijl ze de kist opende en de werkelijke Almanak onthulde. Oh ja, dat was ook zo! Ik weet nog dat je dat boek tijdens mijn EW kennismakingsbezoek uit mijn handen pakte en zei dat het zo’n schitterend boek was en dat er ook nog eens een hele knappe man in stond, om vervolgens jezelf aan te wijzen. ‘Een beetje zelfhumor moet kunnen toch?’ lachte Quaestor I.
Al snel zat ik zeer geconcentreerd door de Almanak te bladeren waarin ik diverse bekende gezichten tegenkwam. ‘Kijk, dat ben ik!’ zei de VPAB vrolijk bij een naverslag. Enkele naverslagen verder zei de VPSB dat ik hem op de volgende pagina zou gaan zien. Op die desbetreffende volgende pagina stond wel een man, maar dat was niet de VPSB. ‘Hm, nee… Dat ben ik niet!’ lachte de VPSB.
Twee naverslagen verder kwam ik hem dan wel tegen met een terugblik op de ToCo. ‘Kijk hoe blond ik was toen! Je moet alleen die puist wegdenken…’ aldus de VPSB. Vriend, ik zal maar niks zeggen dan! (Ik heb nog altijd wat gedoe met kin acné…) Weer een paar naverslagen verder keek ik in het aantrekkelijke gezicht van de Praeses van Bestuur 98. Die zal ik nooit kunnen vergeten… Leuk hem weer tegen te komen in een Almanak! ‘Ja, die zal je altijd wel bijblijven hè, de charmeur!’ lachte de VPAB.
Overigens realiseerde ik me dat de VPAB ook nog iets belangrijks mocht doen. Het Logboek signeren! Vorig jaar had de Praeses een mooi verhaal voor me geschreven en ook dit jaar zou er natuurlijk een SSR-R stukje in het Logboek moeten! ‘Oh wat leuk! Ik ga er wat moois van maken!’ reageerde ze enthousiast. Ze wilde al bijna die bijzondere Almanak pakken om daar de stickers uit te halen maar dat kon ik nog net voorkomen. ‘Haha, dat is het automatisme met mijn bureau, alles wat erop ligt voelt automatisch als iets van mezelf!’ lachte ze.
Ik vroeg wel alvast naar de KOI’s en de kerstkaart. ‘We hebben geen kerstkaart dit jaar… Dat mocht niet van Quaestor I’ aldus de Praeses. Ik gokte dat het met de duurzaamheid te maken had, maar het bleek al snel te gaan om het strenge regime van Quaestor I. ‘Ik vond dat we het geld wel beter konden gebruiken dus daarom is het niet gebeurd. Uiteraard is dat ook wel erg duurzaam!’ zei Quaestor I vrolijk. Hij kon de situatie overigens moeiteloos redden want hij had de KOI’s op zijn bureau liggen dus van de eerste twee edities van dit jaar kon hij direct een exemplaar aan me overdragen. Mooi! Dan heb ik dat in ieder geval binnen!
De VPAB wilde graag nog wat extra’s van haar stukje maken. De Praeses van vorig jaar had immers de kerstkaart ingeplakt en diverse andere verenigingen hadden ware kunstwerken van het boek weten te maken en dat wilde zij natuurlijk ook!
Dus Quaestor I en ik gingen op zoek naar een leuke Bestuursfoto die ingeplakt zou kunnen worden. De eerste foto die ik overigens te zien kreeg was een foto van hemzelf. Je gaat nu toch niet een foto van jezelf uitprinten voor in het logboek hè? ‘Misschien?’ lachte Quaestor I.
Vervolgens kwamen er een paar foto’s van de mannen voorbij en op een van die foto’s viel het me pas echt goed op hoe rood het haar van Quaestor I eigenlijk was geweest. ‘Ja. Nu je het zegt! Het was echt heel rood!’ lachte hij. Uit eindelijk vonden we een mooie foto. Maar ja, dan is het nog de kunst om hem op het juiste formaat uit te printen. Versie 1 mislukte hopeloos. ‘Te groot en zwart-wit…’ verzuchtte Quaestor I. (Zwart-wit toner is natuurlijk voordeliger voor hem, dus ik snap wel waarom de computers standaard in zwart-wit afdrukken… Desondanks moest het nu wel echt in kleur!) Poging 2 ging een stuk beter. ‘A6 formaat en in kleur! Goed!’ aldus Quaestor I.
In de tussentijd was er ook nog eens eten bezorgd. De mannen hadden we zin in een broodje met kip, heel VEEL kip dus de hele Bestuurskamer rook ernaar. De VPAB wist niet dat ze zouden gaan bestellen dus zij moest het maar met een boterhammetje doen. Ik kon ook niet ontkennen dat ik wel honger kreeg van die lekkere geuren. Zodra Quaestor I klaar was met eten en de VPAB klaar was met schrijven stelde ik voor om de Mr. Sunshine foto te gaan maken. De VPAB zag het ook wel zitten om voor Powervrouwen te gaan dus beide Bestuurders moesten zich gaan omkleden. De ideeën die ik had gehad met de Praeses van vorig jaar zouden nu worden uitgewerkt. Alles zou vandaag kloppen, tot in detail!
Omdat de vrouwen behoorlijk in de minderheid zijn binnen het 102e Bestuur vond ik het een erg goed idee van Quaestor I om een Bestuurschoker op te zoeken zodat we de vrouwelijke kracht op SSR-R extra goed konden neerzetten op de Powervrouwenfoto. Overigens zit ik al jaren achter de ledenchoker aan en die leek me ook weer beter tot zijn recht komen op de Mr. Sunshine foto dus ook die werd opgespoord. Met alle items in handbereik zouden we eerst naar de barzaal gaan om daar de Powervrouwenfoto te maken. De setting van vorig jaar was erg goed bevallen. Met de juiste details erbij zou de foto van dit jaar nog sterker worden! De Praeses was meegesleept voor het maken van de foto’s.
Quaestor I kende het fenomeen en de traditie van het afsluitende shotje inmiddels wel dus hij zou tijdens onze Powervrouwen fotosessie wel aan de slag gaan om een ‘tiktak’ te maken. Ware het niet dat er blijkbaar een cruciaal element van de ‘tiktak’ ontbrak dus hij iets anders moest gaan verzinnen. ‘Heb je wel eens stookolie op?’ probeerde Quaestor I. Het is wel de bedoeling dat het afsluitende shotje een LEKKER shotje is! ‘Oké, ik zal wel kijken of ik iets anders kan bedenken!’ aldus Quaestor I.
Nu springen de Bestuurders redelijk makkelijk op de bar, iets waar ik niet zo bedreven in ben! Gelukkig stond er een ladder in de buurt van de bar (die ook nog eens bijzonder handig bleek te zijn als plek om foto’s vanaf te maken.) dus die hielp me om op de bar te kunnen komen.
Ook was er een beeld van de uniemaagd bij gehaald die een prominente plek op de bar had gekregen. Alles om de absolute power van de Powervrouwen te benadrukken! Terwijl de Praeses aan de gang ging met de foto’s moest ik wel een aantal keer flink lachen. Quaestor I was natuurlijk druk bezig met het maken van zijn shotjes en daardoor kwam hij toch op de foto te staan. De Praeses riep daardoor naar Quaestor I dat hij opzij moest. Quaestor I reageerde op zijn beurt op een hele grappige manier dat ik wel moest lachen.
Zodra er een paar goedgekeurde foto’s bij waren smeerde de Praeses hem vrijwel direct. Voor dat Quaestor I zijn shotcreaties op de bar had kunnen zetten was de Praeses al pleitte. De VPAB en ik kwamen daardoor al snel op het idee om eerst de Mr. Sunshine foto te maken, dan zouden we daarna toch even naar de Bestuurskamer lopen om mijn spullen op te halen en dan konden we de Praeses meteen meeslepen naar de Barzaal! ‘Goed plan! Ben ik het mee eens!’ aldus Quaestor I.
Het mooie was dat er een shotje bij zat dat overduidelijk mislukt was. Dat wordt het diskwalificatieshotje voor onze Praeses. Iets waar de VPAB en Quaestor I het helemaal mee eens waren!
We kwamen boven in de Maagdenkamer waar we al snel de setting voorbereidden voor de Mr. Sunshine nominatie. Het gevaar van herhaling lag al snel op de loer omdat Quaestor I eigenlijk in dezelfde hoek wilde gaan staan waar zijn voorganger had gestaan. Nee, ik heb een beter idee! ‘Ik weet niet eens meer hoe die foto er nou precies uitzag!’ aldus Quaestor I. Nou ja, het punt was vooral dat gewei… Omdat jouw voorganger er precies voor stond was hij net een ‘hertje’ wat een beetje afleidde van de essentie van de foto… ‘Juist, dat gaan we nu dus niet doen!’ aldus Quaestor I.
We verschoven de tafel en verplaatsen wat onlogische elementen om een mooie plek te creëren. Ik bedacht me dat het leuk zou zijn om het verenigingsvaandel een prominente plek in de opstelling te geven dus dat deden we. De VPAB keek scherp naar de belichting en de juistheid van de setting. Quaestor I was helemaal klaar om me op te tillen maar op het ogenblik dat hij me optilde wist ik dat er nog iets ontbrak. Stop, we hebben het lint nodig! (Typisch, ik noem het 99 van de 100 keer ‘penning’ en dan kijkt men me vaak verbaasd aan. Nu noemde ik het ‘lint’ en werd ik weer verbaasd aangekeken.) Al snel begreep de VPAB wat ik bedoelde en ging ze het halen. Ik legde aan Quaestor I uit dat ik vaak met een ‘nutteloze’ hand overblijf in de opstelling en die leent zich dan heel goed voor een penning. Even later had ik ook de penning en konden de foto’s echt gemaakt worden. De VPAB probeerde twee perspectieven uit en uit eindelijk was daar een goede foto uitgekomen. ‘Mooi! Dan gaan we zien wat april brengt!’ zei Quaestor I vrolijk. Tja, dan moet je wel campagne gaan voeren! ‘Je kunt toch geen campagne voor jezelf gaan voeren?’ reageerde hij verbaasd. Hoezo niet? Een jongen uit de studieverenigingscompetitie heeft al reclame voor zichzelf gemaakt bij de lokale broodjeszaak waar vele studenten hun broodje komen halen! ‘Hm…’ aldus Quaestor I. ‘Weet je wat, als we elkaar nu helpen met de campagne? Dan help ik jou voor Mr. Sunshine en jij mij voor Powervrouwen!’ aldus de VPAB. ‘Goed idee! Dat gaan we doen!’ aldus Quaestor I.
We keerden nog even terug in de Bestuurskamer. Ik was vandaag op chillmodus gegaan omdat de tweede afspraak (op Laurentius) in het teken zou staan van de ‘huttenmiddag’ en dan hoef je dus niet als sharp dressed woman op te komen draven. Gelukkig had ik onder mijn Augustinustrui wel een bloesje aangedaan zodat ik op de SSR-R foto’s netjes uit de verf zou komen! Maar ja, nu was het wel weer tijd om alles goed te installeren. Uiteraard werden de bezoeken aan zusterverenigingen Augustinus en Unitas S.A. uitgebreid besproken. Je neemt het op tegen de Quaestor Sociëteit van Unitas S.A. en ik ben er nog niet helemaal over uit of het Intern I of Bestuurslid Eigen Huis van Augustinus gaat worden! ‘Ik ben heel erg benieuwd!’ aldus Quaestor I.
Toen ik weer helemaal geïnstalleerd was, was het tijd om nog een keer naar de Barzaal te gaan om daar het afsluitende shotje te doen. ‘Ik was het alweer bijna vergeten!’ bekende Quaestor I. De Praeses probeerde zichzelf tactisch te verbergen maar dat zou hem niet gaan lukken. ‘Jij moet ook mee Praeses!’ aldus de VPAB.
Eenmaal weer in de Barzaal kregen we de bijzonder uitziende shotjes overgedragen van Quaestor I. ‘Wat is het gebruik van het afsluitende shotje? Wordt er gelijk verteld wat erin zit of moet je het raden?’ aldus de VPAB. Na afloop van het shotje wordt er verteld wat het is. ‘Nou, dan gaan we hem maar eens nemen!’ aldus Quaestor I.
De Praeses was vooral verbaasd door het apart ogende goedje in zijn glas, aangezien dat duidelijk anders was. ‘Jij hebt een drankje minder erin…’ Verklaarde Quaestor I. Het diskwalificatieshotje! Voegde ik eraan toe. Er werd geklinkt op Mr. Sunshine, de Powervrouwen en op de diskwalificatie van de Praeses. Het was een lekker shotje en het leek wel een beetje op apenkop, maar toch met een twist. Ik proef pisang en dropshot maar er zit nog iets in wat ik niet helemaal kan thuisbrengen. Malibu? ‘Nee, Boswandeling!’ aldus Quaestor I.
Hm, laten we het de bosaap noemen, ik vind hem wel lekker!
Dit was ook wel het moment om af te ronden. De Bestuurders moesten weer aan de slag! ‘Ik vond het super dat je er weer was en ik hoop je snel weer te zien!’ aldus Quaestor I die me zelfs een enkele zoen op de wang gaf. Ik heb er geen 3 zoenen van gemaakt, dus dan weet je wel hoe ik over Quaestor I denk! Uiteraard kreeg de VPAB ook een dikke knuffel van me, want wat hebben we het samen weer gezellig gehad! Tenslotte de Praeses, ondanks dat ik hem flink afgebrand heb kreeg hij ook een knuffel van me. Het volgende bezoek zal denk ik ergens na de Dies worden… Ik heb er in ieder geval al zin in!!! Het 102e houdt de lijn van het 101e goed vast en geloof me, daar ben ik heel blij om!
