Eindelijk weer eens op bezoek! (17 mei 2018)

In 2016-2017 is het er in zijn geheel niet van gekomen om SSRA te bezoeken aangezien er opnieuw sprake was van vertraagde Almanakken. Maar dit jaar zou ik wel weer een bezoek aan Pylades gaan brengen. Aangezien ik mijn bezoekenreeks in Leiden was gestart was ik bang dat ik de vooraf vastgestelde 11:00 niet zou kunnen halen dus ik had met de Ab Actis afgestemd dat ik er zeker om 11:30 zou zijn. Tja, wat een verrassing was het dan ook dat ik bij het arriveren bij de Leidse bushalte al meteen een bus had, bij het arriveren op Leiden Centraal al meteen een intercity naar Amsterdam had en dat ik in Amsterdam al meteen een tram had richting Leidseplein! Kortom… Ik was er al om 10:40! (Ik ben een van de weinige personen die dit met enige regelmaat weet te presteren….)

Toen ik aanbelde en tot mijn vreugde een bel hoorde gaan (Tijdens de laatste bezoeken die ik aan Pylades gebracht heb was het eerder regel dan uitzondering dat ik naar het AB moest bellen met de vraag of ze me binnen wilden laten!) werd de deur kort daarna geopend door de Praeses Stichting. ‘Nog niet iedereen is er, maar kom verder!’ aldus haar.

Helemaal bovenin de Bestuurskamer zat een heer en de rest was verlaten. Deze heer wist de ruimte echter met enkele woorden te vullen en te kleuren waardoor ik me al meteen op mijn gemak voelde. ‘Heb je zin in een rondje terwijl de Praeses Stichting voor een kopje thee zorgt?’ aldus hem.

Goed plan! Het was immers alweer even geleden dat ik hier op Pylades was, dus er was vast wel weer het nodige veranderd!

We begonnen al meteen bij een nieuwkomer, het Bestuurlijk dakterras. Met een beetje klimwerk kon je het dakterras bereiken en aangezien het zonnetje zich al goed liet zien kon ik me wel aardig voorstellen hoe een namiddag op deze plek zou verlopen. ‘Lunchen, vergaderen… Als het mooi weer is, is dit de ideale plek voor die bezigheden!’ aldus de Praeses.

Toen ik mijn arm echter liet zien en hij zijn arm ernaast hield moesten we constateren dat ik zeker bruiner was dan hem. ‘Hm niet eerlijk!’ reageerde hij quasi beledigd. Tja, het harde Bestuursleven hè!

Ik keek uit over het tuintje en realiseerde me dat hier altijd een kleuterschool had gezeten. In de Sociëteitszaal hing zelfs nog een klein kapstokje met de tekst Pilakrezj erbij. ‘Tja Pilakrezj is niet meer… De eigenaar van het pand heeft er een escaperoom in gebouwd! Wij mochten hem wel als allereerste uitproberen!’ Ik vond het toch wel bijzonder. Pilakrezj was toch echt wel een gevestigde orde…. Een van de grote veranderingen die SSRA de laatste jaren doorstaan heeft. Vele zouden er nog volgen tijdens deze tour.

We gingen een verdieping omlaag waar we startten bij de bovenbar. Het is hier wel een beetje wit en kaal nog hè…. ‘Ja klopt! Tijdens onze zomerklusweek gaan we proberen deze ruimte een wat huiselijkere en sfeervollere uitstraling te geven!’ aldus hem. De ruimte had duidelijk al een upgrade gekregen sinds de laatste keer dat ik hier was maar er kon zeker nog meer uit gehaald worden dan dat er nu was gebeurd. Vervolgens de rookruimte waarop de Praeses al meteen lachend zei. ‘Niet de meest fascinerende plek maar hij is er wel!’ Ik zei op mijn beurt; een plek om te roken, bankhangen en iets te drinken. ‘Hm ja, dat is eigenlijk precies wat het is ja.’ Waarop we beiden moesten lachen.

De volgende stop was op de ceremoniële kamer en hoewel ik hier in 2012 voor het laatste was geweest zag ik direct een verschil. De zetel van de Praeses is opnieuw bekleed. De rugleuning was relatief geel verkleurd geweest toen ik hem voor het eerst zag. Nu jaren later was hij opmerkelijk wit. ‘Ja! Goed gezien!’ aldus de Praeses.

Ik zag de oude vitrinekast met de baret en de zo inspirerende Erepenning niet meer staan maar toen ik wat verder liep ontdekte ik deze twee (in gezelschap van nog twee andere Erepenningen) op een ander plekje dat in een soort ‘ingebouwde vitrinekast’ veranderd was. Aan de andere kant was eenzelfde ‘ingebouwde vitrinekast’ te zien maar de beschermplaat was er aan die kant afgehaald omdat er een Almanakbijzetting verricht moest worden. Mijn oog viel op diverse memorabilia uit de tijd van de Unie en andere opvallende oude items. ‘Ja dit blijft een fascinerende plek!’ aldus de Praeses waarop we verder gingen naar de Sociëteitszaal.

Het vaandel hangt nog steeds centraal en ook de dispuutsbanken staan nog steeds met trots in de zaal. Verder viel ook hier de witheid me meteen op. ‘We willen inderdaad nog wat meer kleur aan de zaal gaan toevoegen’ lichtte de Praeses toe waarop hij me ook uitlegde welke plannen er zoal lagen.

Een nieuwkomer was een tijdlijn waar alle disputen op staan sinds de oprichting.

Er is echter wel een cruciaal foutje in geslopen die de Praeses met een bijzonder droog ‘Uhmm.. Oeps!’ met mij ontdekte.

SSRA is natuurlijk als een van de SSR’s  geboren in de Unie Hendrik de Cock en het centrale beeldmerk is de Uniemaagd. S.S.R.-N.U. voert nog steeds de Uniemaagd zoals wij haar allen kennen. Zij zijn ook als enige SSR nog verbonden met de gelovige grondslag. Ook SSR-W voert nog de Uniemaagd, al is die Uniemaagd meer in een strijdtenue vormgegeven en oogt daardoor eerder strijdvaardig dan vriendelijk. De andere SSR’s hebben inmiddels een eigen beeldmerk gekregen al kom je de Uniemaagd ook daar nog met regelmaat tegen. Zo heeft SSR-Leiden nog steeds een variant van de Uniemaagd op het vaandel staan en keert de Uniemaagd trouw terug op hun Almanakken. S.S.R.-R heeft twee eigen wapens voor vereniging en sociëteit maar er is een ‘Maagdenkamer’ op hun Sociëteit (waar je beeldvariaties van de Uniemaagd treft) en zij hebben ook het Unievaandel in bezit. SSRA was in 2012 (naast S.S.R.-N.U.) een vereniging die de Uniemaagd als beeldmerk voerde. Enkele jaren geleden (ik geloof 3) viel het me al op dat de Uniemaagd als het ware uit het raam gegooid was en dat er een nieuw soort logo met de Sociëteit centraal was teruggekeerd als het beeldmerk van SSRA.

Op deze tijdlijn zie je bij ‘het beginsel’ van de tijdlijn dat nieuwe logo staan en bij het vervolg van de tijdlijn staat vervolgens de Uniemaagd.

Blijf trouw aan je vaandel en verloochen nimmer je beginselen. Zinnen die in vrijwel iedere ‘verenigingswet’ staan. Dit klopte dus duidelijk niet!

‘Dat gaan we ook zeker meenemen voor tijdens de volgende klusronde!’ aldus de lachende Praeses.

Een volgende grote verandering voor SSRA is natuurlijk het verband. Zij waren eerst als ‘vriendschapsvereniging’ aan de DizKoPlaJa (Nu bekend als Trias Libertas) verbonden. Toen dat veranderde heeft SSRA een poging gedaan tot integratie bij het CvA. Dat is niet gelopen zoals verwacht en nu zijn zij bezig met intrede bij de Federatie van Unitates en Bonden. (Veel verder van de Unie Hendrik de Cock afwijken had eigenlijk niet gekund.) Met de FUB verenigingen heb ik zeer wisselende contacten. UMTC heeft dit jaar een officieel Jaarbezoek gehad (Deze Praeses mag de Praeses van UMTC duidelijk graag. Ik zie ook wel wat overeenkomsten tussen deze twee leuke heren.) wat een succes was. Met Unitas S.G. heb ik sinds een jaar contact en dit verloopt goed. Met het Delftse FUB lid heb ik echter geen goed contact. SSR-W valt natuurlijk ook al een tijd onder de FUB en ook hier verloopt het contact niet echt vanzelfsprekend.

Ik ben dan ook heel erg benieuwd wat deze verbinding SSRA zal gaan brengen!

We gingen verder naar de volgende ruimte die ik me ook nog wel herinnerde. De gebruiken van ‘SB’ en ‘MB’ bestaan nog steeds en ieder jaar worden er nog altijd de mooiste namen bedacht waar deze letters in centraal staan.

Deze ruimte blijft ook wel een van mijn favorieten met de fraaie Delfts Blauwe tegeltjes en de gezichten op de haard die je kwaad aankijken. (Als reminder dat je jezelf voor mal aan het zetten bent en er iemand is die je sowieso in het oog houdt) Opnieuw hadden de Praeses en ik een uitwisseling van grappige opmerkingen, onvermijdelijk gevolgd door een lachbui.

Die lachbui zou nog even voortduren toen we de keuken, het domein van het Mensabestuur binnenstapte. Mooie Barbies zou de titel zijn die ik ze mee zou geven maar of dit klopt weet ik niet. In het Mensabestuur zitten dit jaar 5 dames en dat hebben ze laten weten ook! Elk oppervlak dat geverfd kon worden had namelijk een roze kleur meegekregen!

‘Toen ik hier voor het eerst weer binnenstapte had ik echt zoiets van uhhh Oké… Roze?! Tja, ook wel weer eens leuk in plaats van grijs!’ aldus de Praeses die dit op zo’n grappige manier vertelde dat ik opnieuw niet kon stoppen met lachen.

Ik wist niet precies of ik hier met een trek of een duw deur te maken had dus ik duwde eerst tegen de deur (waar dat dus weinig nut had) ‘Poging 2 dan maar hè?’ merkte de Praeses lachend op.

We hadden het rondje gemaakt en keerden terug op de Bestuurskamer waar de Ab Actis nu ook was. Ze had de nodige items voor me gevonden namens haar voorganger en ze had er aanvullingen bij gemaakt vanuit het eigen jaar.

Waar ik over het algemeen niet echt dol ben op veranderingen ontdekte ik nu iets wat wel echt om verandering vraagt.

Had ik het tegen de Praeses nog over ‘Afhakken is Inpakken’ gehad, zag ik dit nu voor mijn eigen ogen weer gebeuren.

‘Ik weet dat je de rest wel allemaal compleet hebt… En ik vind dit ook niet leuk…’ Aldus de Ab Actis die mijn getergde gezicht zag.

Er is tegenwoordig een SSRA-app voor leden. Ik hoop dat de volgende Almanakcommissies geen pagina’s meer gaan verspillen aan een ledenlijst aangezien dit alles in de SSRA-app staat. Een pagina met een scancode zou voldoende moeten zijn. (Bepaalde studieverenigingen in Delft doen dit al jaren zo.) Wanneer je als niet lid deze code scant kun je er niets mee want je hebt geen login. Dit bespaart extra papier en het bespaart afhakincidenten zoals hetgeen waar ik nu opnieuw getuige van moest zijn.  (Je Verenigingsalmanakken zijn je trots. Daar wil je niet in scheuren…. Dus ik begreep het gevoel van de Ab Actis ook.)

De Praeses liet zich opnieuw van zijn allerbeste kant zien door een stoel voor me te pakken en me een glaasje sap in te schenken. Het meest troostende aan het hele verhaal was dat hij uit eindelijk de uitgescheurde stapeltjes pakte en op zijn bureau legde. Op die manier is er toch altijd een verband tussen hem en mij, al is het alleen maar door het stukje dat mijn Almanak mist en wat hij in zijn bezit heeft.

Om me weer aan het lachen te krijgen liet hij me de sjaarzenfoto van de Quaestor Stichting zien, iets dat zeker succes had!

Inmiddels was het hele AB compleet dus het idee was dan ook om een foto met de hele ploeg te maken. (Dat zou de allereerste foto zijn van mij met een AB’er, laat staan met het hele AB!) Uiteraard zouden zij dit in gepaste stijl doen, dus de Bestuurders veranderden van ‘Casual Thursday’ naar Bestuursoutfit. De Quaestor Vereniging liet maar wat graag zijn Penning zien aangezien deze nog het meeste in originele staat verkeert. (Je moet wel een heel scherp oog voor detail hebben om te ontdekken wanneer een Penning in originele staat is en wanneer niet) ook de Praeses liet zijn Penning even zien voor een foto waarna we naar het dak gingen. De Praeses kon het niet laten om ‘Dak-Ter-ras!’ te zeggen. Hahaha Swifty!!! Mijn vrienden uit Groningen!

Al snel bleek deze setting niet ideaal te zijn dus we gingen naar de Ceremoniële kamer.

De Ab Actis kwam op het idee om mij op de zetel van de Praeses te laten zitten… Maar mag dat wel? Dus ik kwam al snel op het idee om achter de zetel te gaan staan. ‘En dan laten we de Praeses zitten?’ vervolgde de Ab Actis.

Nee, als ook hij achter de zetel gaat staan kun je de zetel zelf ook nog zien!

De foto’s werden in roulettevorm gemaakt zodat alle AB’ers uit eindelijk wel op de groepsfoto zouden staan.

Daarna zou de Praeses niet kunnen ontkomen aan Mr. Sunshine. Zijn collega van UMTC was er niet aan ontkomen en ook deze krullenbol wilde ik niet zonder een Mr. Sunshinefoto laten gaan!

De Ab Actis toonde opnieuw haar kritische oog om de beste foto’s te kunnen maken. Intussen was de Quaestor Vereniging even op zoek gegaan naar de Bestuurscamera want zo’n foto was natuurlijk ook wel heel erg leuk voor het AB-archief!

Nadat alle foto’s gemaakt waren en goed gekeurd waren was het tijd om verder te gaan. Uiteraard kreeg de Praeses een hele dikke knuffel bij wijze van afscheid. Het was een geslaagd bezoek en hij heeft dit bezoek zeker het nodige extra gegeven!!