S.V. Circumflex
Sinds 2015 kom ik in Maastricht en Circumflex was al vanaf die eerste keer in mijn planning te vinden!
2015
Na mijn bezoek aan Tragos ging ik door naar Circumflex dat met een beetje zoeken ook vrij snel gevonden was. (de grote blauwe-groene vlag was vrijwel niet te missen.)
De Voorzitter liet me binnen en bracht me naar de Bestuurskamer, waar het hele Bestuur al volledig in Bestuurspakken was gehuld.
Iedereen begroette me enthousiast waarop de Voorzitter voorstelde dat ik mijn spullen even zou af doen.
De vraag 'wat heb je allemaal bij je?' heb ik meerdere keren gehad.
Tja, ik was natuurlijk al bij Tragos en Saurus geweest, dus dan zou het gek zijn als de tas nog steeds leeg was. (Dan had er iets ernstig fout geweest...)
Met de Voorzitter en de Commissaris Sociëteit (Om die gast kun je echt niet heen. Ik denk dat hij de tornado van CF is!) liep ik een ronde door Sociëteit de Kaap.
De fraaie borrelzaal (met de originele jasjes van alle Soccies, die mogen een eigen kleur en een eigen naam kiezen, er zitten erg mooie combinaties bij!), het nieuwe terras in aanbouw, de kelder met de bieropslag (en een uiterst geavanceerd biersysteem waar Mr. Sociëteit duidelijk heel gelukkig van werd), de tweede zaal en de commissiekamers werden allemaal bekeken.
Zo vertelde de Voorzitter dat de allereerste Almanak van een jaar altijd op een originele manier aangeboden wordt en die gaat dan in de veiling.
Vervolgens door naar een andere ruime waar ook alle dassen van de vereniging te vinden waren.
De Bestuursdas, de hoofdbarcodas, de socciedas, en vier Lustrumdassen. (Ik hoop dat ik het goed schrijf)
Zelf vond ik de hoofdbarcodas en de socciedas erg mooi.
Tot slot gingen we ook nog op de zolder kijken, waar nog van alles geklust wordt!
Vervolgens kwamen we weer uit in de Bestuurskamer.
Tot mijn grote verbazing is er geen 'ceremoniële' kamer op Sociëteit de Kaap.
'Nee, bij ons gebeurt het allemaal hier!' zei de Voorzitter.
En inderdaad, daar gebeurde het zeker!
Ik had op deze dag namelijk mijn allereerste Lustrum als Corpsfan (bij het DSC) en hoe lief is het dat het Bestuur van Circumflex hier dus rekening mee heeft gehouden!
Ze hadden echte Limburgse vlaai voor me in huis gehaald om te vieren dat ik dus een Lustrum had!
Met het hele Bestuur aan de taart werden er her en der wat vragen gesteld.
Vooral Mr. Sociëteit was weer helemaal in zijn element en stelde veel vragen.
Hoewel de Penningmeester Sociëteit ook wel wat leuke vragen voor me had. (Studieverenigingen? Die zijn toch niet traditioneel?? Dan ben je nog niet in Delft geweest!!)
Uit eindelijk gingen diverse Bestuursleden nog op zoek naar items die ik in mijn verzameling kon opnemen toen ik een boekje zag staan wat ik niet zo snel kon identificeren.
Penningmeester Sociëteit legde me uit wat deze 'Codex' nou precies was en Commissaris Intern ging voor me op zoek naar een exemplaar die ik zelf in mijn verzameling kon opnemen.
Vervolgens stelde de Secretaris (powervrouw! de enige vrouw van dit Bestuur) voor om nog even een foto te maken.
Hierop haalde de Penningmeester Sociëteit iets heel moois tevoorschijn, namelijk het Bestuurslint (en in dit geval is het geen exemplaar dat je om je nek hangt, maar een sjerpvorm)
Ik ben altijd stapelgek op dat soort dingen en Penningmeester Sociëteit liet even zien hoe je het draagt.
Vervolgens gaf hij hem aan mij 'alsjeblieft!'
Net als bij LANX was ik helemaal in mijn element, hoewel ik deze verschijningsvorm nog net wat mooier blijf vinden, omdat dit zo sierlijk is. (Je ziet het maar bij heel weinig verenigingen)
Na de foto's van deze schitterende verschijningsvorm gingen we terug naar de borrelzaal om daar nog even een klassieke foto met het Bestuur te maken. Het Bestuurslint bleef achter op de bestuurskamer.
Vervolgens was het tijd om te vertrekken uit Maastricht!
Het was in elk geval een zeer geslaagd eerste bezoek!
2016
De oplettende lezer gaat de schrijfstijl van dit verslag ongetwijfeld herkennen, aangezien ik deze methode ook bij het eerste 2016-verslag van Laurentius heb toegepast. Websites met een foto die niet op constitutionele volgorde staat en overal achternamen terwijl je tijdens je bezoek alleen maar voornamen hoort, zorgen voor leuke uitdagingen tijdens het schrijven van je verslag! (Ik weet de Voorzitter en de Secretaris maar de rest gaat leuke omschrijvingen krijgen!)
Na 52 weken was het eindelijk weer tijd voor Maastricht en wanneer ik in Maastricht ben, zul je me sowieso ook weer op Circumflex kunnen vinden!
Het bezoek van vorig jaar was erg leuk, maar ik had er alle vertrouwen in dat het dit jaar opnieuw heel erg leuk zou worden!
De deur stond open, dus zonder aan te hoeven bellen kon ik zo naar binnen lopen en zo richting de Bestuurskamer.
Bij binnenkomst herkende de Voorzitter me meteen.
'Zo, je bent lekker vroeg!' verklaarde hij vrolijk.
Ja, ik was erg snel klaar bij Saurus en het lopen door Maastricht verliep ook soepel!
Nu had ik wel 2,5 uur in de trein gezeten en ook al een flinke bak koffie bij Saurus op, dus eigenlijk had ik wel heel dringend een toilet nodig. 'Als je naar beneden loopt en dan de deur naar rechts doorgaat, dan kom je bij de toiletten!' verklaarde de Voorzitter.
Ik loop dus op mijn gemak terug naar beneden (Ik had mijn spullen nog niet eens afgezet, als de nood het hoogste is.... hahaha) en kwam uit bij de deur richting de toiletten.
Op de gang hoorde ik opeens 'Ik weet niet hoe ze heet... Maar volgens mij is ze dat wel!' zeggen.
'Ja, het is de VerenigingsVerzamelaar!' klonk een andere mannenstem.
Ik moest gewoon naar het toilet dus ik liep door en was blij dat ik eindelijk even zat.
Op de gang meende ik al meer tumult te horen, maar ik trok me er even helemaal niets van aan.
'Hallo?' klonk er opeens.
Ehh ja, even wachten alsjeblieft!
Ik raapte al mijn spullen weer bijeen en liep nietsvermoedend terug.
Op de gang stond er opeens een dranghek voor de deur van de toiletten en achter dat hek stonden twee juichende heren en de trap waar ik zojuist nog makkelijk overheen was gelopen stond nu ook vol met allemaal nieuwsgierige mannen.
'O my god! Mag ik een handtekening!! Ik heb alleen geen pen...' was de reactie van de eerste.
Ik was te verbaasd om ook maar iets te zeggen.
(Terugdenkend is dit natuurlijk een heel slechte voorbereiding van mijn fans geweest aangezien ze op mijn facebook hadden kunnen lezen dat ik naar Maastricht zou komen! Daarnaast vielen ze ook wel erg uit de toon door een ouderwetse handtekening te vragen aangezien iedereen altijd een selfie wil! Ik had echter nooit kunnen bedenken dat dit zou gebeuren tijdens een sanitaire stop!)
De andere heer verklaarde dat ze het dranghek even hadden neergezet om me te beschermen tegen uitzinnige fans.
Ik vond het echt hilarisch en eigenlijk had ik ook een selfie met deze twee fans moeten maken, maar ze moesten weer verder met klussen en ik ging terug richting het Bestuur.
'Hee, wat leuk dat je er bent! Je bent wel nog vroeg!' zei de Blonde Bestuursdame. (Ik heb het vermoeden dat ze de Commissaris Extern/ Vice-Voorzitter is, maar ik ben daar niet 100% zeker van!)
Ik legde uit waarom ik zo vroeg was en vervolgens kwam de Voorzitter met twee dozen aangelopen.
'Ja, we hebben je komst wel voorbereid!' verklaarde hij.
Yes! Dit is mijn tweede keer hier en ook de tweede keer met taart!
'De vorige keer was er toch iets met een Lustrum?' vroeg de Blonde Bestuursdame.
Dat klopt! Toen was ik hier tijdens mijn 1e Lustrum als Corpsfan! (Ik blijf het nog steeds geweldig vinden dat Circumflex als AHC vereniging taart had gehaald voor een gelegenheid die bij een ander verband hoort!)
Op dat moment kwam er een andere Bestuursdame binnen (De Bestuursbrunette) en zij stelde zich ook even voor.
De Blonde Bestuursdame had zich al snel getransformeerd van 'afterparty' naar 'Bestuursdame' en ook de Bestuursbrunette volgde dat traject.
'We hadden gisteren een erg mooi feestje dat tot laat is doorgegaan, maar wat wel helemaal geweldig was!' aldus de Voorzitter.
'Ik heb nog wel foto's om te laten zien hoor!' zei de Blonde Bestuursdame, maar zij vervolgde al snel met de welbekende vraag hoe het allemaal begonnen is.
'Dit heb je waarschijnlijk al honderden keren verteld, maar ik ben zo nieuwsgierig!' zei ze lachend.
Ook een Bestuursheer met iets langer haar (Ik meende dat hij een Penningmeester is) was binnengelopen en was erbij gaan zitten.
'Wil je alvast een stukje taart?' vroeg de Voorzitter tussendoor.
Natuurlijk! Dit keer ga ik voor de 100% Limburgse specialiteit, Limburgse Rijstevlaai!
'We hebben ze gehaald bij een van de beste bakkers uit Maastricht!' zei de Blonde Bestuursdame terwijl ze op de doos wees, en daarna was het voor mij tijd om het verhaal te vertellen.
Ik had net drie zinnen verteld of de Bestuursbrunette kwam halverwege haar transformatie in de opening van de deur staan en zei dat ze het ook graag wilde horen.
Tijdens het verhaal liep ook de Secretaris binnen die zich vrolijk voorstelde.
Na het welbekende verhaal vertelde de Blonde Bestuursdame dat wanneer haar volgende collega met een klein baardje binnen zou komen, ik hem moest vragen om de post te halen.
De langharige Penningmeester legde uit waar dat vandaan kwam. (Als jij drie deadlines mist en een weddenschap daarover ook nog verliest, dan moet je dus drie maanden lang de post halen!)
De Bestuursbrunette was er ook bij komen zitten en ik zag dat zij haar choker niet 1x maar 2x omsloeg.
Juist... Is DAT nu de manier waarop je een choker een hele avond kunt laten zitten? (Ik heb nu al een jaar of vijf een choker, maar ik had geen idee dat je hem twee keer om moest slaan!)
'Dat en er veel bier overheen laten gaan!' verklaarde de Blonde Bestuursdame.
De Bestuurder met de baard en de Commissaris Sociëteit (Die weet ik ook nog omdat zijn voornaam gelijk staat aan die van iemand die ik wil vergeten en de Commissaris Sociëteit is de enige met een overeenkomende voorletter!) kwamen binnen en ik vroeg de Bestuurder met de baard meteen of hij de post niet moest gaan halen.
'Moet dat nu echt?' zei hij terwijl hij wanhopig rondkeek terwijl iedereen in lachen uitbarstte.
De Voorzitter deelde taart uit aan de rest van de Bestuurders, want ik zat nog altijd keurig met mijn puntje rijstevlaai voor mijn neus te wachten! (Hij zag er zo heerlijk uit, maar het is erg onbeleefd om maar vast in de aanval te gaan terwijl verder niemand nog heeft!)
Ook de Secretaris wees me nog even op het feit dat de taarten van een van de beste bakkers van Maastricht kwam.
Ik vertelde over de Mr. Sunshine competitie en de dames waren al meteen voor de Bestuurder met de baard.
Hij deed op zijn beurt het meest flitsende (en foute) shirt dat er aanwezig was aan.
Tja, zo trek je wel de aandacht, maar dat is niet helemaal het idee van de Mr. Sunshinecompetitie!
Natuurlijk was het Bestuur heel erg benieuwd naar mijn betrekkingen met de andere AHC Verenigingen. (Waarom werd de Blonde Bestuursdame opeens zo blij toen Laurentius viel? Ook de Commissaris Sociëteit zat opeens rechtop!) Laurentius en Virgiel doen het momenteel het beste.
'Wij willen ook wel in dat rijtje komen hoor!' verklaarde de Bestuursbrunette.
Dat leek de Blonde Bestuursdame het beste moment om me te laten zien wat mijn Circumflex vangst van de dag zou worden!
De Secretaris vertelde me over de nieuwste Almanak, de Bestuurder met de baard ging op jacht naar een onbeschreven kerstkaartje zodat hij voor mij gepersonaliseerd kon worden en de Blonde Bestuursdame vertelde vrolijk over het zeer 'rekbare' verenigingsshirt.
De langharige Penningmeester legde op zijn beurt uit over de Codex. Nu had ik een Codex van 2012 en ik ontdekte dat dit de 2007 was!
Er kwam een heer (Ik heb vaag begrepen dat dit de Pedel zou moeten zijn maar in mijn beleving is hij toch vooral achtergebleven als -bitter-Ballie de clown) binnen die duidelijk nog sporen van het feestje van gisteren had.
De Blonde Bestuursdame liet me meteen een foto van het geweldige feest zien. (Burlesque the next level voor de dames en voor de heren 'Hoppa ladies style!' -Hierdoor heeft de langharige Penningmeester de bijnaam 'Moneybag' gekregen... Aangezien mannen niet gewend zijn om rokjes te dragen, kennen zij ook de handige trucjes niet! Er bestaat echter zoiets als een BH-portomonnee! Mannen in de toekomst, don't be a Moneybag en doe hier je voordeel mee!-)
'Je had hier écht gisteren moeten zijn!' aldus -bitter-Ballie de Clown.
Tja, waar had ik dan moeten slapen? Op de Bestuurskamer? En dan had ik Rotterdam vast verdrietig gemaakt.
'Was je gisteren nog in Rotterdam dan? Hoeveel steden doe je wel niet in een week?' vroeg de Secretaris.
In mijn Jaarbezoekenreeks (Waar Maastricht helaas alweer de laatste stad van was!) heb ik elke week/ twee weken een stad en dat gaat dan gedurende drie maanden zo door en tijdens de Piekweken heb ik gedurende twee weken elke dag een andere stad! (Maar in de Piekweken bezoek ik dan niet ALLE steden!)
Ik kreeg natuurlijk ook de vraag wat mijn meest dierbare item was waarop ook de mooie items met een interview erin passeerden.
'Oh, dat zou mooi zijn voor de FLUX of de Almanak!' zei de Blonde Bestuursdame tegen de Secretaris.
Ja hoor! Je mag me sowieso bellen of mailen dat ik een stukje schrijf!
Het was al helemaal een geslaagd bezoek, maar de Voorzitter had nog een mooie verrassing in de vorm van een glaasje prosecco voor het Bestuur en mij! (Zo zie je maar, Circumflex gaat duidelijk voor het opnieuw behalen van 'Origineelste ontvangst!')
'Is er nog iets geks dat je heel graag zou willen hebben of doen?' vroeg de Voorzitter.
Tja, ik zou eigenlijk heel graag een keertje Bestuurder voor 1 dag willen zijn en dan daarna ook echt met een erepenning naar huis gaan!
'Bestuurder voor 1 dag? Dat kunnen we vandaag wel regelen, want ik moet naar de UB!' vertelde de Secretaris.
Dat zou heel erg tof zijn! Maar vandaag zat ik natuurlijk met een enorm volle planning! (Maastricht... Waarom lig je nu zo ver bij Delft vandaan!)
'Je mag ook mijn Bestuurspak aan!' ging de Secretaris vrolijk verder.
Dit aanbod is veel te mooi! Ik zou er maar wat graag op in gaan!
Niet veel later ging ook werkelijk de telefoon dus het hele Bestuur riep enthousiast dat ik de telefoon moest aannemen!
De Secretaris liep met me mee en legde me uit hoe en wat, alvorens ik de telefoon opnam met 'SV Circumflex met Sabine!'
De beller moest de Commissaris Sociëteit hebben dus in de eerste instantie riep ik door de kamer dat hij moest komen. De Secretaris legde me uit dat ik kon doorschakelen en zo was de beller met enkele stappen dus van A naar B geschakeld!
Bam! Mijn eerste taak als Secretaris voor 1 dag vervuld!
'Misschien zou het ook leuk zijn als je alles (Dus FLUX, Constitutiekaart en Kerstkaart) thuiskrijgt?' vroeg de Blonde Bestuursdame.
Ik legde haar uit dat mijn betrekkingen met PostNL niet al te best zijn, aangezien ze al iets te vaak iets van me zijn kwijtgeraakt, maar desondanks leek het me toch wel handig om mijn adres op te geven voor post!
-bitter-Ballie de Clown deed hier meteen zijn voordeel mee, omdat hij nu ook mijn naam wist en wist waar ik vandaan kwam. Hierdoor maakte hij zichzelf wel echt tot een ware 3!
Het gesprek viel even stil toen de Nestor van de Vereniging even langsliep.
Hij is 2008-lid en nog steeds actief lid op CF, dus erg bijzonder!
'Is hij geen Mr. Sunshine?' vroeg de Blonde Bestuursdame.
Ik zou hem niet nomineren, ook al komt hij uit hetzelfde aankomstjaar als de originele Mr. Sunshine en is hij wel erg bijzonder.
Gedurende het hele bezoek waren de Voorzitter en de Blonde Bestuursdame hardop aan het denken op welke plek de foto gemaakt zou worden.
'Vind jij onze Bestuurskamer ook mooi?' vroeg de langharige Penningmeester.
Tja, ik blijf erbij dat ik hier op 'De Kaap' een ceremoniële kamer mis.
De ontvangstruimte hier is namelijk mede een kantoor!
'Hmm, dan liegen mensen tegen ons!' was zijn nadenkende wederreactie.
'Almanakhok?' zei de Voorzitter.
'Nee, daar is de belichting niet mooi!' reageerde de Bestuursbrunette.
'En dan staan we zo opgepropt!' vulde de Blonde Bestuursdame aan.
De Secretaris was nog even op onderzoek uitgegaan en vond nog een gedenkboek over de geschiedenis van Circumflex.
Die had ik nog niet!
'Almanakhok?' begon de langharige Penningmeester.
'Gewelvenkelder?' vervolgde de Blonde Bestuursdame.
'Daar is het licht ook niet al te best...' aldus de Bestuursbrunette.
'Waarom doen we het niet gewoon hier?' was de reactie van de Secretaris.
Ja, dat vind ik een goede!
'En dan geven we jou een penning om om te doen!' reageerde de Bestuursbrunette.
Dat idee stond me wel aan!
Al gauw stond iedereen in lades te graven en kwamen de sierlijke Bestuurslinten tevoorschijn.
'Hebben we ergens een i.t. Penning?' vroeg de Bestuursbrunette.
Na wat gegraaf werd er inderdaad een gevonden.
Ik had die i.t. Penning al eens in mijn onderzoekingen gevonden, maar kon toen niet achterhalen wat het voor penning was. De Voorzitter van vorig jaar had me (nadat ik hem de gevonden foto met de penning erop had gemaild) uitgelegd dat dat de penning is die oud-Bestuursleden krijgen. (Het was een fotoreeks van een CoBo volgens mij, vraag me niet waarvan, ik heb die documentatie al een jaar of vijf geleden opgesteld!)
Ik kreeg hem officieus omgehangen en vervolgens werd ook nog de Pedelstaf tevoorschijn gehaald waarna er wat foto's gemaakt werden.
'Je bent nu zelfs prominenter dan wij hè?' zei de Blonde Bestuursdame lachend.
Tja, dat vraag ik me wel een beetje af. Het is natuurlijk helemaal geweldig dat je je eigen erepenning krijgt, maar stiekem is het wel specialer dat je het lint draagt dat vele functionarissen voor jou ook gedragen hebben en vele functionarissen ook nog na jou zullen dragen.
Het verhaal in de rode sjerp is vele malen groter, aangezien de i.t.-Penning bij jou begint en eindigt terwijl het Bestuurslint als rode draad door Circumflex blijft lopen.
(In ieder geval ben ik verliefd op allebei, dat is de waarheid!)
De langharige Penningmeester vroeg me wat ik mooier vond, een halslint of zo'n sjerplint.
Persoonlijk vind ik het sjerplint concept aanzienlijk sierlijker staan, in tegenstelling tot het halslint. Daarnaast val je er ook mee op aangezien er maar weinig grote verenigingen zijn die nog sjerplinten hanteren. (Ik weet dat DSB sjerplinten heeft voor de Pedels, maar daar hangt geen penning-insigne aan)
'Tja, Albertus heeft van die maffe petjes!' zei de Commissaris Sociëteit.
Dat zijn baretten!
Ik mocht het Bestuurslint van de Bestuursbrunette om en zij maakte nog een paar foto's van mij met dit schitterende lint. (Geloof me, dit betekent gigantisch veel voor me!) Maar daarna moest ik hem natuurlijk wel weer inleveren.
'Het allerbelangrijkste is dat wij onze sleutels niet kwijtraken, want dat betekent dat je een hele tank bier moet betalen!' vertelde de Bestuurder met de baard.
Hij liet de sleutelbos zien die inderdaad niet klein was!
De Secretaris moest richting de UB maar ze vertelde me dat als ik nog een leuk souvenir mee naar huis wilde nemen, dat ik sowieso langs 'onze' bakker moest gaan voor een heerlijke vlaai.
Tja, dat is wel erg gevaarlijk aangezien de vlaai wel heel aan moet komen!
'En sowieso is hij dan misschien al op!' zei de Secretaris lachend.
Vervolgens was het tijd om mijn tas in te ruimen en afscheid te nemen van de rest.
De Bestuursbrunette gaf aan dat ik het vooral aan moest geven als ik nog mooie Lustrumitems voorbij zou zien komen die ik wilde hebben, want een Bestuur denkt over het algemeen niet automatisch 'DAT is echt iets voor de VerenigingsVerzamelaar' (en zeker niet tijdens de drukke Lustrumpiekweken!) dus dat beloofde ik.
Ik nam afscheid van de Blonde Bestuursdame, van de Voorzitter en ook van de Bestuursbrunette en moest daarna met pijn in mijn hart Circumflex weer verlaten. (Maar wel eerst nog even een plaspauze zonder gillende fans achter dranghekken!)
De Secretaris stelde voor dat ik ook via de 'artiestenuitgang' kon gaan, maar omdat ik echt nog even langs de toiletten moest, werd het toch de vertrouwde in en uitgang!
Het was weer een geweldig bezoek aan Circumflex met een uitstekende vangst en een geweldige bekroning! En met dit geweldige Bestuur zou ik nog meer dan ooit willen dat er een 'portal' uitgevonden zou worden waardoor je heel snel van Delft naar Maastricht zou kunnen reizen! (Dan was ik dus echt wel bij het Turbulente Lustrum!)
2017
Het was weer tijd voor Maastricht, dus ook tijd voor een bezoekje aan Circumflex!!
Al een aantal maanden voorafgaand aan dit bezoek had ik contact gehad met de Voorzitter, want zijn voorganger had natuurlijk bij me aangegeven dat ik hem sowieso kon mailen als ik mooie Lustrumitems zou spotten, want dan zou hij ervoor gaan zorgen dat de items voor mij bewaard zouden blijven tot mijn volgende bezoek!
1 probleem, die mailde niet meer terug! Kort na de wissel heb ik dus al mijn eerste mail aan de nieuwe Voorzitter gestuurd en ik kreeg een zeer enthousiaste mail van hem terug met veel hoopgevende signalen! Alleen al door de leuke schrijfstijl en de enthousiaste toon in de mails kon ik niet wachten tot ik mijn contactpersoon in het echt zou zien!
Enkele dagen voorafgaand aan dit bezoek bestudeerde ik de constitutiefoto en de achternamen nog eens goed (Zo is 1 persoon altijd 'Dé Gast!' van het feest en moet je bij een ander persoon oppassen met de zinsnede 'Ik zou niks anders willen!') en plots realiseerde ik me dat de achternaam van de Commissaris Intern me toch wel heel bekend voorkwam! In 2015 zou ik oorspronkelijk op huisbezoek gaan in Maastricht en de persoon die me had uitgenodigd had me vervolgens een telefoonnummer van een andere dame gegeven met wie ik die dag in 2015 contact heb gehouden. De eerste keer in een nieuwe stad is echter nog wel eens een uitdaging (Zie alles maar eens te vinden en op tijd te komen zonder te verdwalen...) met als gevolg dat het huisbezoek helaas geannuleerd werd. Die dame is nu 2 jaar later de Commissaris Intern van het Bestuur geworden, dus ik zou haar nu alsnog gaan ontmoeten!
Twee dagen van te voren werd het Saurusbezoek door Saurus zelf afgezegd, met als gevolg dat mijn eerste bezoek van de dag dus het bezoek aan CF zou zijn! Het was daardoor onoverkomelijk dat ik wel iets te vroeg aan zou komen!
De dag zelf was qua weerbeeld vrij gemengd. Het zonnetje brak af en toe door en het was warm genoeg om selfies op de Sint Servaasbrug (Die ik dit keer kon nemen doordat ik bij CF zou beginnen, anders neem ik altijd de Wilhelminabrug) te maken en de krant te lezen op het enige echte Vrijthof!
Rond een uur of 11 kreeg ik het toch wel wat te fris, dus besloot ik mijn weg te vervolgen!
Ook nu was de vlag weer het herkenningspunt op de Capucijnenstraat, maar erg veel te fotograferen was er niet aangezien hij op half 7 hing.
Bij de deur aangekomen ontdekte ik een briefje 'De bel werkt niet altijd, je kunt ons ook bellen!' gevolgd door het telefoonnummer van het Bestuur.
Ik besloot mijn geluk te beproeven en toch eerst aan te bellen, maar nee hoor.... Die bel had er nu al geen zin meer in en dan was de dag pas net begonnen! Ik pakte dus mijn telefoon en toetste het nummer in. 'Studentenvereniging Circumflex, je spreekt met de Penningmeester!' Hallo Penningmeester, ik sta voor de deur! 'Lekker vroeg! Maar goed dat je er bent! Bel aan zou ik zeggen!' Dat heb ik al gedaan Penningmeester, maar er hangt hier volgens mij niet voor niets een briefje dat de bel niet altijd werkt, gevolgd door het telefoonnummer dat ik nu bel! 'Hm juist, nou dan kom ik de deur wel even open doen!' aldus de Penningmeester waarop ik het gesprek weer afsloot en rustig afwachtte wat er komen zou.
Niet veel later ging de deur open en stapte de Penningmeester naar buiten om me te verwelkomen. 'Hee, welkom! Goed dat je er bent! Kom vooral binnen!' aldus hem terwijl ik hem de hand schudde en binnenstapte.
Hij bleef staan in het voorportaal en hoewel ik nu voor de derde keer op De Kaap ben vind ik het toch ook zo wat om direct vol in de aanval naar binnen te vliegen, dus ik bleef ook staan. Blijkbaar had de Penningmeester verwacht dat ik wel direct het voortouw zou nemen, maar omdat ik dus bleef staan maakte hij zelf een gebaar welke een poging tot meeleiden was, echter had ik al snel door dat dit het gebaar voor 'Laten we verder gaan' was, dus de kans om me werkelijk mee te leiden kreeg de Penningmeester niet! (Wat zal ik zeggen, een van mijn Maastrichter Verwijsliedjes kan zeker ook betrekking hebben op de Penningmeester!)
'We zijn op dit moment nog met zijn tweeën, maar de rest zal zo wel komen! Dit is zeker je derde keer hier nu!' aldus de Penningmeester terwijl we richting de trap liepen. Tja, ik was ook eerder dan gepland, maar dan kunnen we in ieder geval rustig aan de dag beginnen! Dit is inderdaad mijn derde keer hier op de Sociëteit!
Bij elke deur hield de Penningmeester deze keurig voor me open en al snel stond ik weer in het vertrouwde Bestuurskantoor, al was er nu een onbekende verschijning aanwezig die me direct met kraaloogjes bestudeerde. Ik heb het dan niet over de Penningmeester Sociëteit die aan zijn bureau zat te werken, maar over het huisdier van het Bestuur, namelijk 'VOlkert (De rat)! Een niet mis te verstane briefje onderaan zijn kooi verklapte me al dat 'VOlkert niet bepaald knuffelig is. 'Pas op! 'VOlkert bijt!' 'Nou ja, hij bijt alleen als je vingers door de tralies steekt!' verklaarde de Penningmeester.
Ik liep door naar de Penningmeester Sociëteit om hem te begroeten en die sprong op zijn beurt meteen op om een kopje thee voor me te maken in de mok van de Secretaris!
Mijn oog viel op twee blote boterhammen met een maagdelijk nieuwe pot Nutella ernaast.
Hmm... Wie is zijn ontbijt vergeten? 'Dat was ik, ik dacht dat ik nog wel een half uur had om me om te kleden en even te ontbijten, maar... Daar was je al!' aldus een lachende Penningmeester.
De thee was inmiddels helemaal klaar, dus de Penningmeester stelde voor om naar het andere kantoor/de Ontvangstkamer te gaan.
In de Ontvangstkamer is er nogal wat veranderd. Er staan nog steeds twee bureaus, maar de centrale tafel staat nu in de andere richting en er zijn ook nieuwe stoelen gekomen! Door de tafel te draaien is er een heel stuk ruimte vrij gekomen waar nu een aantal banken zijn neergezet en waar je op een Collectieve Brakdag lekker een filmpje kunt kijken!
Goed... waar zal ik eens gaan zitten.... Ik ontdekte een Almanak op tafel bij het tafelhoofd, dus al snel leek dat me de beste positie om te gaan zitten.
De Penningmeester en de Penningmeester Sociëteit hadden beiden niet verder van me vandaan kunnen zitten, maar dan was de verrassing juist groter wie er dichterbij zou komen zitten!
Ik werd enthousiast ondervraagd door de Penningmeester Sociëteit terwijl de Penningmeester even was verdwenen om zijn ontbijt af te maken, zodat hij even later met een belegd bammetje terug kon keren aan de tafel.
Terwijl ik met de Penningmeester Sociëteit in gesprek was klonk er geluid in het grote kantoor.
'Hé Secretaris, kom eens gedag zeggen, we hebben bezoek hoor!' aldus de Penningmeester Sociëteit.
Niet veel later verscheen onze Bestuursblondie bij ons in de Ontvangstkamer.
'Hee, je bent er al! Welkom! Zo leuk je nu eindelijk eens in het echt te ontmoeten!' aldus de enthousiaste Secretaris.
Toen zij eenmaal goed geïnstalleerd was en ik met de Penningmeester Sociëteit en haar zat te praten over mijn banden met andere AHC verenigingen en diverse gebeurtenissen eerder in mijn Jaartour stapte de enige echte Voorzitter binnen! Ik kon echter niet direct op springen en hem begroeten want ik zat letterlijk midden in een verhaal toen hij naar me toe kwam! Nadat ik het verhaal afgerond had kreeg de Voorzitter natuurlijk een passende begroeting, want ik kan niet anders dan zeggen dat ik al vanaf het eerste contact zeker blij met hem ben!
Kort daarna stapte de oude bekende die ik nog nooit écht ontmoet had binnen, namelijk de Commissaris Intern. 'Hee, daar ben je dan!' Ik op mijn beurt reageerde meteen dat nu eindelijk na 3 jaar het moment aangebroken was dat we elkaar echt zouden zien! 'Wauw, dat je dat nog weet! Ik dacht echt dat je dat al vergeten zou zijn!' aldus haar.
Nou ja, als het op namen aankomt heb ik een zeer goed geheugen! Als we het over gezichten hebben is het wel wat lastiger.... Maar haar was ik dus niet vergeten.
Maar toen kwam de realisatie dat er geen vlaai was! Nu waren er nog twee Bestuurders afwezig, dus aanvankelijk probeerde de Commissaris Intern een van hen te bereiken, maar al snel moest ze constateren dat het beter zou zijn om zelf te gaan. Na nog een kleine zoektocht door de Secretaris en de Commissaris Intern naar de sleutels van de fiets van de Secretaris kon de Commissaris Intern er vandoor gaan!
In de tussentijd sprak ik met de mannen en de Secretaris over mijn bezoeken van vandaag terwijl de Penningmeester Sociëteit veel te vertellen had over een netwerkevenement waarbij de borrel uit eindelijk toch het beste was bijgebleven. De Secretaris had op haar beurt nog wel een andere vereniging in Maastricht te noemen die ik zelf nog niet kende, maar die blijkbaar ook wel leuk is! (Die avond had die vereniging Diesreceptie en CF zou ook gaan en al snel was het idee dat ik wellicht ook wel mee kon gaan! Maar ja, die planning van mij natuurlijk!) Tussen alle gesprekken door kwam ook de Commissaris Sociëteit binnen, de enige die alleen zou ontbreken was de Commissaris Extern/Vice-Voorzitter aangezien die blijkbaar aan het werk was!
De Commissaris Intern keerde terug met vlaai van Bakker Hermans. 'De Allerbeste bakker van heel Maastricht!' aldus het Bestuur. Nou, dat vind ik wel een goed verhaal, want vorig jaar zei het Bestuur exact hetzelfde over Bakker Souren! (En tijdens mijn eerste bezoek kwam de vlaai wéér van een andere bakker!) In 2015 had ik appel kruimelvlaai, in 2016 was er appel kruimel en rijstevlaai en toen koos ik voor de rijstevlaai. Dit keer had de Commissaris Intern een abrikozenvlaai en een appel kruimelvlaai meegenomen. Aanvankelijk werd ze een beetje uitgelachen door de Voorzitter en de Penningmeesters dat ze appel kruimel meegenomen had, maar nadat ik had verteld dat appel kruimelvlaai er eigenlijk altijd wel was, hadden de mannen daar niet zoveel meer op te zeggen.
Ik probeer graag wat nieuws uit, dus ik koos de abrikozenvlaai! (En die was zelfs nog een beetje warm!! Smullen!)
Vorig jaar had het Bestuur flink uitgepakt met vlaai en prosecco, dus de Penningmeester ging al snel op jacht om dat dit jaar weer te evenaren!
De Secretaris legde me uit dat Maastrichtenaren Vlaai als 'Vla' uitspreken dus toen ze eens bij een vriendin ging eten die zei dat ze lekkere 'Vla' als toetje had, kon de Secretaris niet wachten tot het toetje! De teleurstelling was dan ook groot toen het vanillevla uit een pak bleek te zijn en geen smakelijke vlaai van een lokale topbakker!
Ik op mijn beurt gaf aan dat het Bestuur wel lekker bezig was met opnieuw richting 'Origineelste Ontvangst' te gaan.
'Nou, ik vrees dat we die niet gaan winnen, we waren allemaal later dan jij!' aldus de Commissaris Intern.
Ik had in ieder geval iemand die de telefoon opnam en die me binnenliet, dus ik heb niets te klagen! (Neemt nog een hap van de heerlijke abrikozenvlaai met knapperige suikerkorst) 'Dat mag ook nog wel een wonder heten, want de Penningmeester is er normaal nooit om die tijd!' zei de Voorzitter lachend.
'Maar hij komt oorspronkelijk uit Leiden, dus dat zal wel een band scheppen waardoor hij dat sowieso voor je over heeft gehad!' reageerde de Secretaris. (Op AHC gebied is mijn band met Leiden uitstekend, maar ik zou niet zo snel het verband leggen tussen Delft-Leiden en deze Penningmeester... Daar speelt iets anders mee vermoed ik....) 'Ik heb mijn AHC missie nog steeds niet afgerond, ik mis Leiden nog!' reageerde de Penningmeester Sociëteit droog.
Hoe dan?! Quintus is enorm leuk!
'Als we op Tour De Parents gaan en bij de Penningmeester langs gaan, gaan we daarna gelijk borrelen bij Quintus, dan heb ik hem gehaald!' bedacht de Penningmeester Sociëteit vervolgens.
Natuurlijk zouden naast De Winnaars ook de gradaties van het Gradatiesysteem nog even passeren. Tot twee keer toe keken de Bestuurders direct naar de Penningmeester toen ik een gradatie uitlegde. De Penningmeester Sociëteit vond zichzelf wel een echte 8. (Toen ik de constitutiefoto bekeek dacht ik aan een 2, maar ik denk dat hij wel gelijk heeft) De Voorzitter hield wijselijk zijn mond dicht. (Naar aanleiding van de constitutiefoto had ik een 2,5 neigend naar een 3 in gedachten maar hoe hij zo voor me zat vind ik hem toch wel een echte 2) dan hebben we ook nog het Bestuursspookje Commissaris Extern die ik alleen vanaf de constitutiefoto kan graderen en die zou ik naar aanleiding van de foto een 1 geven, maar dat kan geen definitieve gradatie zijn aangezien ik hem niet echt gezien heb. En ja, de Penningmeester.... Ik vind hem zelf geen 5+ zoals zijn Bestuurscollega's aanvankelijk riepen. (Misschien heeft hij ergens wel een eerbetoon in Maastricht, maar die ligt niet bij het Vrijthof) Op de constitutiefoto zou ik een 7 zeggen (Daar zat het Bestuur wel aardig in de goede richting mee) maar in werkelijkheid is hij een 2,5.
De mannen hebben hun gradaties echter niet te horen gekregen, dus na het uitleggen van het gradatiesysteem schakelde de Commissaris Intern over naar mijn bezoek aan Groningen en het feit dat de Procurator van Albertus me op de scooter naar het station had gebracht. (Mijn eerste reactie was direct heel hard in lachen uit te barsten aangezien ik direct de hilarische troublemaker van Groningen weer voor me zag. Mijn ultieme 2 van Albertus is echter de Fiscus Primus, gevolgd door de Praeses) Van de Procurator was de omschakeling naar het AHC Songfestivallied van CF snel gemaakt aangezien iedereen Dakterras van Swifty natuurlijk kent! De Voorzitter zocht meteen de mobiele speaker op, zodat hij de CF inzending op goed geluid aan me kon laten horen! (En je raadt nooit wie erin rapt.... Jep, de Voorzitter van vorig jaar!!)
De tijd ging super snel dus er kwam een moment dat de Voorzitter opstond om mijn vangst van de dag te pakken en bijeen te zoeken. Naast de nieuwe Almanak kreeg ik ook de eerste FLUXen mee. Maar dat was zeker niet alles! Deze superVoorzitter heeft namelijk gedaan wat zijn voorganger me al beloofde maar niet helemaal nakwam.... Lustrumitems!
In Delft zijn er studieverenigingen die chokers hanteren voor de Besturen en in Rotterdam is S.S.R.-Rotterdam een van de weinige verenigingen waar ze ook Ledenchokers hebben.... Maar wat wel echt uniek voor Maastricht is... Is het feit dat ze Lustrumchokers uitbrengen! (Ik noem Maastricht dan ook wel de Stad van de Choker, aangezien iedere instantie hier chokers draagt en ze hier ook als volkomen 'normaal' beschouwd worden en niet alleen 'iets voor een Bestuur') Toen ik ontdekte dat CF ter gelegenheid van dit Lustrum een Lustrumchoker had uitgebracht wist ik al meteen 'DAT MOET IK HEBBEN!' Want, dat hebben ze echt nergens anders in Nederland! (Zover ik weet in elk geval!) Naast de Lustrumchoker had de Voorzitter ook de Lustrumdas, de Lustrumpet en het Lustrumshirt voor me!
Kortom een keurige vangst met toch weer een aantal bijzondere items erbij!
'Zullen we zo ook een foto gaan maken?' stelde de Commissaris Intern voor, dus al snel vlogen de Bestuurders alle kanten op om zich te verkleden en niet veel later verschenen de Bestuurders weer stralend en wel in Bestuurspak!
'Welke choker vond je nou het mooiste?' vroeg de Commissaris Intern.
Die van de Soccie, omdat die blauw met goud is en goud vind ik zeker dit jaar heel erg mooi gezien mijn Lustrumthema! (Al vind ik de kleurencombinatie goud met blauw altijd mooi!) Ik kon direct op goedkeuring van de Commissaris Sociëteit rekenen (Want de Soccie is toch haar 'kindje') en even later kreeg ik van haar de prachtige choker overgedragen die ik soepel omdeed. (Ik heb het immers van de Commissarissen Intern en Extern van vorig jaar geleerd hoe je een choker het beste kunt dragen) Terwijl de Voorzitter zich nog aan het omkleden was waren de andere Bestuurders al druk aan het denken welke items er sowieso op de foto moesten. De Penningmeester Sociëteit vond het een goed idee om 'VOlkert ook mee te nemen. 'Als hij buiten komt kan hij ziek worden, dus ik weet het niet!' aldus de Commissaris Sociëteit die duidelijk de meeste liefde voor 'VOlkert heeft. 'Nou nee, laat hem maar lekker zitten hoor!' reageerde de Commissaris Intern meteen die duidelijk het minste met 'VOlkert heeft.
De Voorzitter was inmiddels aangekleed en hij zou wel even een poging wagen om 'VOlkert uit zijn kooitje te krijgen. Echter was 'VOlkert wat minder gevoelig voor de charmes van de Voorzitter dan ik dat was en zelfs een snoepje wist hem niet te overtuigen om op de arm van de Voorzitter te gaan zitten, dus na een minuut of 3 gaf de Voorzitter het op en gooide hij het snoepje in de kooi van 'VOlkert, wat direct een beledigde blik van de laatste opleverde, want die kon het snoepje niet meer vinden....
We liepen richting het achtertuin-terras van CF waar de Penningmeester Sociëteit al meteen een plek gevonden had om het Vaandel op te hangen terwijl de Commissaris Intern en de Secretaris met de Penningmeester Sociëteit aan het kibbelen waren over de ideale fotopositie.
Dan was er ook nog het punt 'wie maakt de foto' maar voordat de Voorzitter dat goed en wel uitgesproken had stapten er juist twee dames een ander gebouw uit, dus de Secretaris ging er direct op af om te vragen of een van de dames een foto van ons wilde maken.
'Nou mensen, we moeten nú beslissen!' zei de Voorzitter zoals het een echte Voorzitter betaamt.
Uit eindelijk was er een positie gekozen en kon de dame direct wat plaatjes schieten.
De foto's werden goedgekeurd ondanks een 'We hadden die bakken weg moeten halen!' van de Secretaris. (Ach, je ziet ze ook op de constitutiefoto, het zou een illusie zijn om te denken dat een Studentenvereniging geen vuilnisbakken heeft.... Ze horen erbij!)
Vervolgens werd besloten dat er een nieuwe Mr. Sunshine inzending zou maken en die eer viel ten deel aan de Penningmeester Sociëteit. (Zijn voorganger was een zeer grote kanshebber, helaas was de jury niet helemaal overtuigd van de overeenkomst met de fundamentele tekening waardoor hij helaas afviel.)
We liepen richting de Sociëteitszaal toen de Penningmeester Sociëteit lachend verkondigde dat de Commissaris Intern echt even naar beneden moest kijken want er was iets grappigs...
Nou, dat vond de Commissaris Intern duidelijk niet. Haar dispuutsschild was in de 'afgrond' gegooid, maar dat zou niet lang meer duren!
Samen met de Secretaris liep ik alvast naar binnen waar de Penningmeester Sociëteit nu al grootheidswaanzin had gekregen. (HOE is die vent op de bar gekomen?) Nee, dat gaat niet gebeuren.... Dat is me te wankel! Er werd even nagedacht over een positie in de Sociëteitszaal, maar qua belichting bleek de gekozen plek niet te werken, dus de Penningmeester Sociëteit bedacht een andere plek die wel helemaal bij hem past.... Namelijk de Bollenkelder!
Kort daarna stonden we in de koeling van de bollen.
'Als jullie maar wel op jullie hoofdjes passen hoor!' aldus de Secretaris.
De Penningmeester Sociëteit tilde me gelukkig zeer diplomatiek op terwijl de Voorzitter nog een poging deed om het vaandel ook op de foto te krijgen. De foto's werden soepel door de Commissaris Intern gemaakt, waarna ze werden goedgekeurd.
Het was tijd om terug te keren op de Ontvangstkamer en mijn spullen in te pakken. De Soccie choker ging terug naar de Commissaris Sociëteit, maar ik kreeg er wel een andere choker voor terug. De Ledenchoker zou een goede binnenkomer bij de andere verenigingen zijn!
Nadat alles ingepakt was kwam het onvermijdelijke moment van het afscheid.
Eerst was de Voorzitter aan de beurt. Ik had door de mails natuurlijk een zeer positief beeld van hem gekregen en ook in de werkelijkheid was hij me zeker niet tegengevallen! (Met als beloning een knuffel ter afscheid!) Vervolgens door naar de Secretaris van wie ik ook afscheid nam met een knuffel. Daarna volgde de Commissaris Sociëteit met wie ik de hand ter afscheid schudde.
En dan kunnen we met zijn allen weer mee gaan zingen met mijn Maastrichter Verwijslied, want ik kon de Penningmeester natuurlijk niet overslaan en ik moest er zeker niet mee aankomen om hem nog eens een hand te geven! (Als je niet beter zou weten -Oké, je kunt het horen... Ik hoorde alleen al op Dipshitdorp (Eindhoven) dat ik heel anders klonk dan de locals- zou je denken dat hij een echte Limbo is, maar dat is hij echt niet!) Daarna moest ik me toch echt omdraaien en meelopen met de Penningmeester Sociëteit, de Commissaris Intern en de Voorzitter, want anders zou ik nog eens te laat komen bij Tragos!
Op het achterterras nam ik afscheid van de Penningmeester Sociëteit, (Dat is wel een echte Limbo, maar we moesten beiden even zoeken of we elkaar nu een hand of toch een knuffel zouden geven... Het was steen-papier-schaar, maar dan anders!) was er een laatste zwaai naar de Voorzitter en liep ik met de Commissaris Intern weer terug naar de Capucijnenstraat waar ook wij afscheid namen.
Als je het hebt over Partner in Crime vind ik het in dit geval lastig te zeggen... Zowel de Secretaris als de Commissaris Intern zou dat zeker kunnen zijn!
De tijd is veel te snel gegaan hier op Circumflex en stiekem hoop ik toch dat we elkaar toch nog eens ergens tegenkomen! (Zou zeker leuk zijn!) Dit bezoek was in ieder geval enorm geslaagd!!!
Na 1,5 jaar weer terug!! (20 september 2018)
In het jaar 2017-2018 ben ik helaas niet naar Maastricht gegaan aangezien ik het totaal niet vertrouwde met de treinverbindingen. Was het geen verstoring bij Weert of Roermond dan lag de Intercity Direct tussen Rotterdam en Eindhoven er wel weer voor de 4e keer op een dag uit… Het idee was om Maastricht direct op mijn planning te zetten zodra ik mijn rijbewijs had behaald maar mijn ervaringen met 3 uur rijles leerden me dat het me nooit in een keer zou gaan lukken om feilloos van Delft naar Maastricht te kunnen rijden. Daar zou ik zeker nog wat meer op moeten oefenen voordat ik die reis zou gaan maken! Daarnaast liep mijn rijopleiding ook nog eens de nodige vertraging op door een keuring bij het CBR… Toen ik op een dag een heel sterk voorgevoel kreeg dat ik in Maastricht moest wezen en daarbij ook al de eerste Maastrichtliedjes begon te luisteren besloot ik niet tot maart 2019 uit te stellen wat nu ook al kon!
Binnen een dag had ik al antwoord van Tragos en KoKo en enkele dagen later volgde ook de bevestiging van Circumflex en daarmee was het Inhaalbezoek in Maastricht dus een feit!
Mijn dag begon al om 5:00 ’s ochtends aangezien ik wist dat het minste of geringste tot een omreissessie zou gaan leiden. In theorie had ik de Intercity Direct van 8:00 naar Eindhoven kunnen pakken maar ik besloot voor alle zekerheid die van 7:30 in te plannen.
Op de ochtend zelf dook er opnieuw een voorgevoel op waardoor ik besloot de trein van 7:00 maar te pakken. Als ik dan te vroeg op Dipshitdorp zou zijn kon ik altijd nog op zoek naar een Metrokrantje die ik in alle rust kon lezen tot mijn Intercity naar Maastricht zou komen…
Tja, opnieuw bleek het verstandig dat ik naar mijn gevoel had geluisterd want op Rotterdam Centraal merkte ik al dat er iets niet goed was. De deuren van de trein bleven langer gesloten, de mensen werden onrustig en uit eindelijk reed de trein nog iets verder het perron op. Op het bord kon ik zien ‘Deze trein wordt omgeleid’ en in de NS app kon ik mijn trein al niet meer vinden. Heel even was ik bang dat we de trein uitgekickt zouden worden en dat het op Rotterdam Centraal al einde oefening zou zijn. De conducteur verloste ons uit ons lijden en vertelde dat we zeker nog naar Eindhoven zouden gaan met die trein, maar dan wel via Dordrecht omdat er een defecte trein op de HSL stond. Het zal ook weer eens niet zo wezen….
Nu hoorde je mij niet klagen over die omleiding hoor! Persoonlijk reis ik liever 15-30 minuten langer over de zekerheid van de Dordrechtlijn (Ten tijde van Bestuur van Zoest was de route over de Dordrechtlijn nog de normaalste zaak van de wereld….) dan dat ik minder reistijd heb en weet dat de risico’s groter zijn dan de voordelen.
Omdat de trein dus werd omgeleid kwam ik op Dipshitdorp aan op de tijd die ik normaal had gehad wanneer ik de 7:30 had gepakt… Kortom, mijn gevoel had me niet in de steek gelaten!
Na nog even een sprintje getrokken te hebben op Dipshitdorp (gewijzigd aankomstspoor….) en nog even op zijn Rotterdams een protest te hebben uitgeroepen omdat ze een van een 10 delige dubbeldekker een 6 delige hadden gemaakt en van die 6 delige was vervolgens nog maar een 4 delige overgebleven, was ik blij dat ik op mijn favoriete plekje in de Intercity naar Maastricht zat. Nu kon het avontuur pas echt beginnen!
Elke lijn heeft zijn eigen herkenningspunten. De trein naar Amsterdam heeft bijvoorbeeld ‘De Kast’, ‘De bunker’ en ‘Het Pindakaasgebouw’ op de lijn. De lijn naar Maastricht passeert een autoweg wanneer je voorbij Roermond bent. Als je Beek-Elsloo gepasseerd bent kom je in een gebied waar hele bijzondere bomen langs het spoor staan. Ik heb zulke bomen nog nergens anders gezien maar het lijkt alsof er in de boom allemaal kleine ronde struiken groeien. In plaats van dat die bomen een geheel zijn is het een boom met allemaal aparte ‘bollen’. (Al moest ik wel vijf keer kijken toen ik de eerste ontdekte. In april zijn ze beter te herkennen. Nu zijn ze grotendeels uitgebloeid en zit er andere begroeiing voor de ‘bollen’) Ik had wel tegen een collega gezegd dat ze zou weten dat ze bijna bij Maastricht was als ze gekke bomen zou zien, maar echt een naam had ik er nog niet voor. Tijdens de rit bedacht ik dat ‘Bolle Boompjes’ wel een goede naam voor deze bomen zou zijn….
Aangekomen in Maastricht voelde ik me toch wel een beetje ontroerd. Deze stad is prachtig, er is heerlijke vlaai, het is er vrijwel altijd mooi weer als ik kom en de sfeer is gewoonweg uniek. Het is dat die treinverbinding zo bagger is anders had ik hier wel vaker gezeten!
Na even door de stationshal gehuppeld te hebben, foto’s gemaakt te hebben, bij een Vlaaienbakker in de etalage gegluurd te hebben, over de Sint Servaasbrug gelopen te hebben en mijn Metrokrantje op Het Vrijthof gelezen te hebben zette ik koers naar Sociëteit De Kaap waar ik mijn eerste afspraak zou hebben.
Tijdens mijn laatste bezoek stond het liedje ‘Kissing Strangers’ centraal en hoewel het me sterk leek dat de hoofdrolspeler uit dit liedje nog op de Sociëteit zou lopen had ik het liedje toch maar in mijn playlist laten staan want je weet nooit hoe het uitpakt!
De voordeur stond open dus ik besloot mezelf binnen te laten. In de centrale hal was het een drukte van jewelste van diverse jongens en meisjes die druk bezig waren. Ik begroette iedereen met goedemorgen en liep richting het Bestuurskantoor dat ik blindelings wist te vinden.
Daar aangekomen zag ik al meteen dat de Bestuurders ietwat moeilijk mijn kant op keken. Oh nee toch…. Ik heb geen 3 volle uren in de trein gezeten om DIE blik te zien.
De Voorzitter nam meteen het woord en zei ‘Ja, er is een afspraak overheen gekomen dus het bezoekje zal iets anders gaan verlopen dan aanvankelijk de bedoeling was….’
Mijn ontroerde stemming maakte al gauw plaats voor een scherp humeur, iets wat de Voorzitter meteen oppikte. ‘Maar kom vooral verder, we gaan er sowieso wel iets goeds van maken! Dat beloof ik!’ aldus de Voorzitter.
Aangezien we wegens de andere afspraak niet naar de ontvangstruimte konden namen we maar gewoon het grote kantoor over. Ik ging op de plek van de Penningmeester zitten en werd intussen door de Penningmeester en Commissaris Extern begroet, de twee personen die de spoedafspraak zouden organiseren. Kortom, dat was voor nu een Hi en Bye.
Intussen was de Voorzitter druk bezig met theezetten en daar kon ik al merken dat Mr. Sunshine een onderwerp is waar hij nog niet veel vanaf wist. De keuze was groene thee of citroenthee… Geen aardbeienthee te vinden!!! Dan maar de citroenthee! Ik kreeg die dan wel weer in een mooie mok die volgens mij toebehoorde aan de Secretaris van Bestuur Sanders.
De Commissaris Intern zat achter haar computer maar zij luisterde ook aandachtig mee naar alles wat ik vertelde. De Voorzitter vond ik wel grappig want hij vroeg ‘Dus, hoe gaat het met je?’ alsof hij me al jaren kende… (Komt het je bekend voor?)
Kortom, ik vertel het hele verhaal over mijn treinreis, over het feit dat ik blij ben in Maastricht te zijn en dat ik nogal wat ambities heb staan voor vandaag.
De Voorzitter reageerde vervolgens ‘Zullen we er anders eens een Almanak bij pakken?’ iets dat normaal gelijk staat aan ‘we gaan de vangst gelijk opzoeken!’ kortom, ik zei al meteen: Maar er is toch heel veel te vertellen? Ik ben er net!
Het verhaal dat volgde ging over het Bestuursbeest. ‘VOlkert de Rat is vorig jaar ingewisseld voor een terrorparkiet. ‘Dat beest was altijd aan het krijsen… Je kon een gesprek als dit echt niet voeren toen die er nog was!’ aldus de Voorzitter.
Dit jaar geen krijsbeest… Maar een hele rustige hamster die wel redelijk bij het huidige Bestuur past. ‘Hij was gisteren als een malle aan het rennen in dat rad joh!’ vertelde de Commissaris Intern lachend.
‘Maar over het algemeen slaapt hij overdag en is hij ’s avonds actief’ aldus de Voorzitter.
In de tussentijd stapten er geregeld klussende dames binnen en de Voorzitter stelde me vrolijk aan iedereen voor. Het viel me alleen wel op dat hij heel nadrukkelijk ‘VerenigingsVerzamelaar’ bleef zeggen. ‘Dit is mevrouw de VerenigingsVerzamelaar….’ Waarop ik de laatste keer dus droog reageerde dat ik ook een naam had en dat die naam Sabine is en dat het nu net leek alsof hij mijn naam niet meer wist. ‘Oh nee hoor, ik weet je naam nog maar ik wilde je gewoon officieel voorstellen!’ aldus de Voorzitter. Duidelijk, het is niet saai met deze man in je buurt!
Binnen 20 minuten was de extra afspraak afgerond dus het viel me hartstikke mee met ‘aangepast bezoek’ Ik zat nog even op het domein Penningmeester maar de Voorzitter reageerde al meteen ‘Kom Sabine!! We gaan naar de ontvangstkamer!!’
In de ontvangstkamer dook ik meteen weer op het tafelhoofd af aangezien ik daar eigenlijk altijd zit. Toen Commissaris Intern me vertelde dat we ontbijt hadden kwam het besef dat mijn shoutout dus niet was doorgekomen. Dus… Jullie hebben geen Maastrichter Vlaai?? Geen Prosecco?? Dat is traditie al sinds Bestuur van Zoest!! De Voorzitter zei dat Tragos of KoKo vast wel vlaai voor me had (Niet dus… Tragos dacht dat CF het zou regelen en daarom hadden zij speciaal voor mij Broodje Pierre in plaats van vlaai en KoKo had er niet bij stil gestaan dat vlaai leuk was dus die hadden het ook niet. Kortom, ik ben in Maastricht geweest zonder Maastrichter vlaai gegeten te hebben… ) en hij beloofde me plechtig dat er tijdens het Jaarbezoek in maart wel vlaai en prosecco zou zijn. Desondanks kon ik ook niet heel erg hard klagen want ik ben dol op broodje pesto-mozzarella-tomaat en dat was nu net het ontbijt dat CF had!
De Commissaris Extern zat direct links van mij en al snel merkte ik dat hij en ik wel op een lijn zaten. Die mag ik wel! Naast hem zat de Voorzitter. Tegenover de Voorzitter zat de Penningmeester (Die de combinatie Maastrichter Vlaai en Prosecco nog niet voor zich kon zien….) en naast hem zat de Commissaris Intern. ‘De Commissaris Sociëteit heeft gisteren gesloten dus die mag uitslapen… Waar de Secretaris en de Penningmeester Sociëteit zijn weet ik niet…’ aldus de Voorzitter.
Intussen kreeg ik van de Commissaris Intern de pesto en de tomaten aangereikt en zorgde Extern ervoor dat ik genoeg mozzarella zou hebben. Ik neem net de eerste hap van mijn broodje en dan zegt de Penningmeester uit het niets ‘Zo Sabine, wat doe je eigenlijk in het dagelijks leven?’
Tja eten…. Waarop de andere Bestuurders direct in lachen uitbarstten. ‘Hm ja, zit wat in… en verder?’ aldus de Penningmeester.
Slapen, werken, lopen, reizen…. Zorgen dat ik mijn rijbewijs heb zodat ik een carrière switch kan maken.
Waar ik al meteen een uitstekende klik met de Externe bleek te hebben merkte ik dat ik juist een beetje gewaagd was aan de Penningmeester. Dat is wel iemand die je scherp houdt en die er op zijn tijd om lijkt te vragen iets naar het hoofd gegooid te krijgen. Kortom, dat zijn de leukste mensen als het om de bezoeken gaat.
De Voorzitter vroeg me vervolgens of een gerucht dat hij had gehoord waar was. ‘Ik heb vernomen dat je ook een keertje ’s avonds wilde komen?’
Tja, dat hangt van een aantal factoren af… Het is inderdaad mijn plan om het maartbezoek in een 1-2’tje vorm te gooien maar ik weet nog niet of ik mijn avondprogramma in Maastricht of in Tilburg zal gaan houden. ‘Je bent in ieder geval van harte welkom om bij ons een borrel te drinken!’ zei de Voorzitter.
Omdat ‘slapen’ een cruciaal punt bij het 1-2’tje is was het een kleine sprong naar het onderwerp op tijd komen. Extern vertelde me dat hij eigenlijk altijd wel om 8:30 opstaat en om 10 uur sharp op De Kaap is. ‘Ik woon aan het spoor en daar zijn nu vakmannetjes bezig met de boel te verbouwen… Kreeg ik opeens een brief door de deur (Ik ben een beelddenker dus ik zie gelijk een baksteen met een briefje eraan door een deur gesmeten worden door een vent met een oranje hesje aan…) met de mededeling dat ze elke nacht met werkzaamheden bezig zullen zijn!
Ahh.. niks routinematig opstaan dus… Je hebt gewoon last van die vakmannetjes!
Extern begon te lachen en zei dat het hier nu wel aanzienlijk rustiger is dan thuis…
De Voorzitter begon vervolgens over het feit dat hij een plantje op zijn bureau had staan. Eerder had Extern dat potje ook al opgepakt en verteld dat het plantje in twee weken tijd al flink gegroeid was. ‘Ik laat hem groeien en de volgende keer als je hier komt zou hij al groot moeten zijn!’ aldus de Voorzitter.
En ik zeg dus… Is het toevallig een van de bolle boompjes?
‘Nee, helaas is het er niet eentje van de bolle boompjes’ reageert de Voorzitter heel serieus terug. Alsof je ook maar weet wat de bolle boompjes zijn! Ik heb die term vandaag pas uitgevonden!! En daarop zei de Voorzitter dus ‘Uh nee… Wat zijn de bolle boompjes?’ waarop ik in het kort (tussen het lachen door) probeerde uit te leggen hoe ze eruit zien. ‘Maar wat voor boom is het? Een loofboom… een naaldboom?’ aldus de Voorzitter.
Het staat er niet op wat voor boom het is en de trein gaat te snel om rustig te kijken wat voor kenmerken die boom nog meer heeft…
Je kon me echt opvegen toen de Extern ook nog eens ‘Bolle Boompjes’ op zijn Maastrichts uitsprak… De Bestuurders weten nu in ieder geval dat ze tussen Beek-Elsloo en Bunde goed moeten opletten want daar staan de meeste bolle boompjes! ‘Als ik weer naar het tuincentrum ga voor iets nieuws dan vraag ik naar een bol boompje! Beloofd!’ aldus de Voorzitter. De term ‘Bolle Boompjes’ zou vervolgens nog vaak terugkomen tijdens dit bezoek…
Toen het eten klaar was stelde de Voorzitter voor dat de aanwezige Bestuurders hun pak aan zouden trekken, dat we daarna een ronde door het pand zouden lopen en dat we aan het einde van de rit een paar gedenkwaardige foto’s zouden gaan maken. Klonk als een goed plan.
De Penningmeester en de Commissaris Intern keerden terug naar hun domein terwijl ik met de heren Voorzitter en Extern achterbleef. ‘Kijk Sabine… net twee weken nieuwe schoenen….’ Aldus de Voorzitter die zijn schoen vol kek liet zien.
‘Ik ben er ook niet helemaal ongeschonden vanaf gekomen…’ merkte Extern op terwijl hij naar zijn broekspijp keek. ‘Nogal een geluk dat we hier een mobiel stoomapparaat hebben! In no time is je pak weer fris en als nieuw!’ zei hij vrolijk.
Ik zat midden in een gesprek met Extern over zijn penning toen de Penningmeester binnenkwam en zei ‘Zo Sabine, wat vind je eigenlijk van ons pak?’
Aangezien ik midden in een zin was blijven steken maakte ik eerst even mijn zin af en zei toen; sorry Penningmeester, moest dit even afronden… Eens zien hoor! Waarop ik de Penningmeester even goed opnam. Het pak lijkt een subtiele belijning te hebben maar de Penningmeester zei al meteen dat die ‘belijning’ kwam door de manier van weven. Zodra hij dichterbij kwam kon ik zien wat hij bedoelde maar vanuit de verte leek het toch echt een belijning van donker en iets lichter…
‘Ga jij trouwens naar huis dit weekend?’ vroeg Extern aan de Penningmeester. De Penningmeester blijkt namelijk een fantastische moeder te hebben die zijn penning al heeft hersteld en ze heeft aangegeven de penning van de Extern ook wel te willen herstellen. ‘Ik vind het zo mooi dat deze penning zoveel verhalen heeft, maar hij oogt nu wel een beetje verlept!’ zei de Extern terwijl hij me de tekortkomingen van de penning toonde. Het belangrijkste (Het gouden embleem) zit er in elk geval nog aan en straks ziet hij er weer heel mooi uit! Zei ik daarop.
Intussen was de Voorzitter bij me gekomen met een verenigingsdas die ook redelijk verlept was. Hij dacht vast dat als ik de schoonheid van de penningen kon zien ik ook wel de schoonheid van deze das kon zien. ‘Het is immers een das met een verhaal!’ aldus de Voorzitter.
Terwijl ik de das omlegde waren de Voorzitter en Extern geboeid aan het kijken wat ik aan het doen was. Beide mannen hebben blijkbaar een eigen strategie als het gaat om de das omleggen. Jaren geleden heb ik mezelf de windsor aangeleerd en die kan ik nu blindelings maar blijkbaar zijn er meer strategieën!
Zodra iedereen er klaar voor was gingen we richting het grote kantoor waar inmiddels ook een nieuw gezicht verschenen was in de vorm van de Secretaris. Aangezien ik iedereen met penning zag lopen voelde ik me toch wel een beetje incompleet. Zeg Voorzitter, ligt de i.t.-penning er nog? (Refererend aan mijn 2e bezoek ooit op CF) ‘Waarom zo er een i.t.-penning liggen?!’ reageerde de Secretaris verbaasd.
Nou de laatste keer dat ik hem om had werd me verteld dat er hier altijd een i.t.-penning lag als voorbeeld.
‘Daar weet ik niets vanaf hoor…’ aldus de Secretaris.
De Voorzitter was intussen verdwenen en even later hoorde ik ‘Ok Sabine, doe je ogen dicht!’
Ik deed mijn ogen dicht en draaide me ook nog maar om. Even later had ik een i.t.-penning om!! Hij was wel anders dan de i.t.-penning die ik de vorige keer droeg maar deze vond ik eigenlijk nog wel mooier! (Later dit bezoek heb ik de i.t.-penning even omgedraaid en op de achterkant stond 2012-2013. Als je de 20’jes eraf zou hakken en je zou de overgebleven getallen omdraaien staat er 1312, een getallenreeks die een symbolische betekenis heeft binnen mijn verzamelgeschiedenis, kortom, ik hield nu al enorm veel van deze penning!)
We gingen eerst richting het Almanakhok. Het Bestuur heeft 2 maanden inwerkperiode achter de rug en is nu 2 weken écht Bestuur. Het vinden van de juiste sleutel blijkt echter nog wel eens een grote uitdaging te zijn… Terwijl de Voorzitter druk bezig was met de sleutels te passen op de gesloten deur keken de Extern en ik in de chaotische ruimte die wel open was. Ik ontdekte meteen de dassen aan de muur en het viel me op dat de volgorde niet helemaal klopte.
Je had een lege spijker, de verenigingsdas, een lege spijker, de BarCo das, de SocCie das en dan de Bestuursdas. Extern en ik waren het meteen met elkaar eens dat de verenigingsdas een spijker omhoog moest en dat de onderste twee spijkers dan mooi gevuld konden worden met oude Lustrumdassen.
De Voorzitter gaf het op met de deur naar het Almanakhok. ‘Ok Sabine, we gaan verder!’ zei hij.
De feestzaal was de volgende stop en daar werd het ‘Snollenbal’ druk afgebouwd. Dit keer gelukkig geen Moneybag-verhalen maar wel her en der een namaak Kaaf aan het plafond. Terwijl ik nog even naar een roze Kaaf boven mijn hoofd keek had de Voorzitter me al bij mijn schouder vastgepakt om mijn aandacht te kunnen krijgen. ‘Kijk Sabine…’ zei hij terwijl hij me mee leidde naar een muur (Komt het je nu al bekend voor????) met silhouetten van gevels erop.
‘Hier zie je alle sociëteiten die Circumflex heeft gehad!’ zei hij terwijl ik eens rustig keek naar de silhouetten van de panden. Bij enkele panden kreeg ik wel het gevoel dat ik die graag in het echt had willen zien. Erg lang kon ik niet nadenken over dit onderwerp want de Voorzitter had mijn schouder alweer vast en draaide me de andere kant op. ‘En daar op die muur zie je dan de plek waar we nu zijn… Onze mooie Sociëteit De Kaap!’
Daarna gingen we weer verder, naar beneden. Ik kreeg meteen het liedje Kissing Strangers in mijn hoofd toen ik over de gang liep.
In de borrelzaal werd het volgende feest opgebouwd en dat was duidelijk iets in de stijl van disco.
De Voorzitter had weer legio onderwerpen waar hij iets over kon vertellen en ik liep op mijn beurt de zaal door om te kijken naar de elementen die veranderd waren in 1,5 jaar tijd. Uit eindelijk kon de Voorzitter me hier niet zo heel veel nieuws vertellen omdat ik alles feilloos wist te herkennen en te benoemen.
De volgende stop was in de kelder bij de bierbollen. ‘Heb je dat wel eens gezien?’ vroeg de Voorzitter terwijl we afdaalden. Jazeker, hier is zelfs de Mr. Sunshine foto van de Penningmeester Sociëteit van Bestuur Sanders gemaakt!
Hoewel het niet helemaal zijn gebied is qua functie was het juist de Penningmeester die het meest enthousiast was om bij de Bierbollen te zijn en hij vertelde ook vol enthousiasme. ‘Ja Sabine… We hebben hier in totaal 5000 liter bier opgeslagen! We drinken hier Bavaria en onze 500 leden weten hier wel raad mee hoor!’
Zeg Extern, volgens mij zou je in theorie in zo’n bol kunnen slapen.
‘Moet je wel even 1000 liter opmaken….’ Aldus de Penningmeester.
‘Ik denk dat je er zeker in kunt liggen!’ aldus Extern.
‘Daar ben ik bij!’ aldus de Voorzitter.
We gingen weer richting de volgende stop maar de Voorzitter moest toch wel íets tegen me gezegd hebben op deze plek. ‘Kijk Sabine, er staat zelfs al een biertje voor je klaar!’ wijzend op een biertje dat nog platter was dan Spa Blauw….
Ik dacht dat je mij juist levendig vond… Het stelt me teleur dat je me een dood biertje aanbiedt!
De volgende stop was de gewelvenkelder die nog altijd als rookruimte gebruikt wordt. Extern en ik gingen samen even die ruimte in om naar de piano te kijken terwijl de rest wijselijk buiten bleef.
‘Jullie hebben het nog lang uitgehouden daar!’ reageerde de Secretaris droog.
Met de gewelvenkelder kwamen we aan het einde van het rondje. ‘Laten we een foto gaan maken!’ aldus de Voorzitter.
De foto’s zouden gemaakt worden in de feestzaal en ik greep de gelegenheid van de zoektocht naar de fotograaf aan om alvast een paar selfies met de i.t.-Penning te maken.
Toen er een fotograaf gevonden was (een van de dames die in de borrelzaal aan het klussen was voor het feest van vanavond) merkte ik al dat dit geen gewone fotoshoot zou worden. ‘Als jij nou op onze ruggen klimt….’ Zei de Voorzitter wijzend op zichzelf en op Extern. Dat gaat NOOIT werken zei ik. Nou… Dan ken je de Voorzitter nog niet.
Een paar dingen die voor je beeldvorming handig zijn om te weten: Ik heb een evenwichtsstoornis waardoor ik ook laddervrees heb. Ik kom dan ook niet graag in wankele situaties terecht en indien dat toch gebeurt zal de omgeving dat kunnen horen ook. Wanneer het om Mr. Sunshine gaat geven de Aspirant Mr. Sunshines me eigenlijk altijd wel de gelegenheid om uit te leggen hoe het werkt dus ik heb soms iets te veel vertrouwen in het feit dat er geen onverwachte acties ontstaan. Ik heb al vele bijzondere fotosessies gehad dus ik ben vaak wel voorbereid op vliegles. Hoewel ik op tour eigenlijk altijd een rok draag zit daaronder altijd wel een panty of een pockie verborgen (die handige ‘onder’broeken met zakken! Vooral het mannenmodel is ideaal!) al dient die eerder voor de bescherming van mijn benen tijdens lange wandeltochten, maar bij onverwachte fotosessies is het ook wel fijn!
Ik werd dus door Extern bij mijn ene been gepakt en door de Voorzitter bij mijn andere been waarop ik zo de lucht in ging. Hoewel het idee voor deze foto waarschijnlijk een soort cheerleaderpose was voelde ik me eerder als Jeanneke Pis… (Google het maar als je niet weet wie dat is.) maar dan op een meter hoogte…. ‘Dat kan hoger!’ riep de Voorzitter nog waarop ik nog verder de lucht in ging. Dat ik met stoel en al de lucht in ging heb ik al meerdere keren meegemaakt maar dit was nieuw en ook verrekte instabiel! Ik vrees dan ook dat ik niet met mijn bekende fotolach maar eerder met een gezicht als het schilderij ‘De Schreeuw’ op de foto sta.
Veilig op de grond werden er ook nog ‘standaard’ foto’s gemaakt en nadat die foto’s waren goedgekeurd volgde de volgende vraag… Wie doet Mr. Sunshine? Ik ging er vanuit dat ik het hooguit een foto kon worden zoals die van 2015-2016…. Nou niet dus…
‘Ik zal dat wel gaan doen!’ zei de Voorzitter.
Ik sta dus nietsvermoedend in de houding die ik altijd aanneem als Mr. Sunshine gedaan wordt… ‘Kom op Sabine!’ reageerde de Voorzitter en al gauw had ik door dat hij een heel ander idee had!
Hij was op de grond gaan zitten en had zijn hoofd al door mijn poortje gestoken en zijn handen op mijn benen. Wat ben je….??? En op dat moment ga ik dus de lucht in op de schouders van de Voorzitter…. De vorige constructie was al wankel maar nu had ik het helemaaaal niet meer! De voorkant van mijn rok rustte op het hoofd van de Voorzitter terwijl er allerlei gedachten door mijn hoofd vlogen. (Oké, NIIIIEEEET VALLEN, zorg dat je hem niet per ongeluk wurgt, waar ga ik hem dan wel vasthouden?! Vastgelijmd haar is geen goed idee met deze opstelling… Ik hoop maar dat dit een foto uit een goede hoek wordt… Niet vergeten te lachen!!) Toen de Intern verklaarde dat ze genoeg goede foto’s had rende de Secretaris mijn kant op om me op te vangen. ‘Die heb ik sowieso gewonnen!’ aldus de Voorzitter terwijl ik even een diepe zucht liet vallen, blij omdat ik weer met beide voeten op de grond stond!
‘Goed, laten we op zoek gaan naar items!’ aldus de Voorzitter.
We keerden terug op de Ontvangstkamer waar de Secretaris druk op zoek ging naar de Almanakken en FLUX’en. Intussen was Extern zich weer aan het omkleden naar normaal en deed daarbij duidelijk alsof hij thuis was. (wat technisch gezien ook wel zo is!) De Voorzitter kreeg op zijn beurt het logboek om te signeren. Natuurlijk was de Penningmeester razend benieuwd naar het logboek en wilde er eigenlijk heel graag in kijken. Kijken is signeren dus dat ging niet door, maar de Penningmeester beloofde me in maart een mooi stukje in het logboek te schrijven.
De Secretaris keerde even later terug met de Almanakken en de FLUX’en die ze had kunnen vinden. Overige gadgets en dergelijke zijn voor het volgende bezoek aangezien deze tour garant zou staan voor vele almanakken en ik een kleine rugzak mee had. Daarna was het helaas wel tijd om verder te gaan omdat ik ook weer op tijd bij Tragos wilde zijn.
‘Je moet wel goed op de bewegwijzering letten… Er wordt flink gebouwd op de weg naar Tragos!’ aldus de Penningmeester.
Nog steeds? Dat hoorde ik vorig jaar augustus al!
‘Het is nu eigenlijk nog erger dan toen…. En dan ligt er nu ook nog een grote parkeerplaats voor hun deur dus qua aantrekkelijkheid is er een hoop over te zeggen…’ aldus de Penningmeester.
Zodra ik alles had ingepakt ging ik de Bestuurders een voor een af.
Ook nu was het duidelijk dat dit kersverse Bestuur nog niet op mijn site had gekeken want ik heb natuurlijk bepaalde manieren van afscheid nemen. Als ik je graag mag geef ik je een knuffel en als ik je nog niet zo goed ken geef ik je een hand. Ben ik heel erg dol op je dan krijg je een knuffel met een enkele zoen op de wang.
Extern is duidelijk een echte 8 en daarom kreeg hij natuurlijk een knuffel.
De Secretaris was er pas vanaf het laatste deel van het bezoek bij waardoor ik van haar nog niet zoveel af wist. Om die reden wilde ik haar dus een hand geven. ‘Ben je gek, we zijn in Limburg hè! Daar knuffelen we wat af!’ zei ze vrolijk waarop ze me een knuffel gaf.
Intern gaf me ook een knuffel en hoewel ik de Penningmeester eigenlijk ook een hand had willen geven was het wel duidelijk dat je hier in Maastricht niet met een handje weg kunt komen dus ook hij kreeg een knuffel. De Voorzitter nam alvast een voorschot op het afscheid hoewel hij ook de uitgeleide zou doen.
Samen liepen we terug naar de ingang van De Kaap. ‘Sabine, ik vond het echt super dat je langs bent gekomen en weet dat je van harte welkom bent in maart of april! Zowel overdags als ’s avonds!’ waarop hij nogmaals een knuffel gaf.
Het bezoek begon weliswaar een beetje stroef maar het eindigde heel goed! Ik voel me zeer welkom bij dit Bestuur en ik weet dat ik sowieso een of meerdere avonturen kan verwachten wanneer ik in het gezelschap van deze mensen ben!! Of zij het avondprogramma van het 1-2’tje zullen krijgen wordt binnenkort duidelijk maar sowieso zal Circumflex nog een tweede keer op mijn planning komen dit jaar!!!
Gradaties: Extern, ik zei het al even… een 8! Mijn beste vriend in alle situaties. Iemand met wie je sowieso lol kunt hebben.
Penningmeester, ik kan je achter het behang plakken als je weer een gevatte opmerking mijn kant op gooit maar op een bepaalde manier kan ik die gevatte opmerkingen ook wel weer erg waarderen. Qua uitstraling gradeer ik je op 1,5.
De Voorzitter. Zakelijk, enthousiast, import Limbo met de typische gezelligheid maar wel eentje met een enorme voorliefde voor vastgelijmd haar. Dat laatste staat voor mij synchroon aan de 3 maar ik ben bereid je bij te stellen naar de 2,5.
Tot in maart/april!!!!
Twee jaar later op Circumflex (24 september)
Hoewel ik alles graag positief uitwerk, zijn er wel enkele elementen die ik niet onbesproken wil laten ondanks dat ik het niet leuk vind om ze te moeten benoemen. Ik ga er niet over liegen dat ik er serieus aan denk om Circumflex van mijn vaste planning af te halen en dat komt hoofdzakelijk omdat ik mijn verbinding met deze vereniging in de loop der tijd aardig verloren ben. Het is geheel aan het huidige Bestuur te danken dat ik Circumflex voor nu wel nog wil behouden. Ik heb een erg leuke tijd met dit Bestuur gehad en daar zul je verder in dit verslag meer over kunnen lezen.
Een woord aan mijn twee voormalig contactpersonen; Wanneer je tegen me zegt dat je de Almanakken en de FLUXen opzij zult leggen, dan ga ik er vanuit dat dit ook gebeurt. Dat mijn contactpersoon ervoor zorgt dat de continuïteit in mijn collectie behouden zal blijven, ondanks dat er een wat langer termijn tussen mijn bezoeken zit. Het feit dat dit dan niet gebeurd blijkt te zijn, vind ik buitengewoon jammer. Dat ik hoor dat er FLUXen zijn weggegooid en dat er zeker geen Almanakken opzij gelegd zijn terwijl ik dit heel nadrukkelijk beloofd heb gekregen door deze heren… Ja dat begrijp ik dus niet en bevestigt voor mij het eerder genoemde gevoel dat ik CF misschien moet gaan afstoten. Met de Almanak van twee jaar terug is het onduidelijk of deze ooit nog de collectie zal halen. De Almanak van afgelopen jaar krijgt een herdruk waardoor deze dankzij het huidige Bestuur waarschijnlijk alsnog kan worden toegevoegd. De FLUXen kan ik als verloren beschouwen.
Corona heeft natuurlijk een aandeel gehad in het laatste half jaar. Niet alle FLUXen zijn gedrukt en de afspraak voor 19-20 is tevens door Corona in de verdrukking geraakt… dus daar heeft de onvrede uiteraard niet mee te maken. Maar dan nog blijft er 1,5 jaar aan achterstand liggen die eigenlijk onverklaarbaar is en die er niet was geweest als mijn contactpersonen zich aan hun woord hadden gehouden. Er is niets meer aan te doen, maar ik vind het zonder meer erg jammer.
En dan nog iets anders… Ik zou van harte adviseren om de mysterieuze I.T. penning ’12-’13 zonder gravure naast de lijst van de overleden Bestuurder van dat jaar te hangen. Het is lange tijd zeer onduidelijk geweest hoe het met deze penning zat en door een voorgevoel van het huidige Bestuur viel de puzzel op zijn plek. Het is een zeer groot gemis dat deze Bestuurder zo jong is weggevallen en dan zou het wat mij betreft wel zo eervol zijn als zijn I.T. penning bij zijn portret komt te hangen. Dan kan er ook geen onduidelijkheid meer bestaan over het achterliggende verhaal.
Dat gezegd hebbende kijk ik nu graag verder naar het bezoek van vandaag!
Uiteraard was ik weer veel te vroeg in Maastricht. Het is immers altijd maar de vraag of er onderweg niets raars gebeurt met de trein. Zodra ik in Maastricht was aangekomen, wandelde ik direct naar de Sint Servaasbrug, aangezien ik daar een fijn bankje wist te vinden en daar nam ik even de tijd om een broodje te eten. (Normaal zou ik die al eten wanneer ik de overstap op Eindhoven heb gehad maar door de mondkapjesplicht in de trein moest ik het eten eventjes uitstellen tot aankomst op Maastricht.) Nadat ik mijn broodje op had en meer dan genoeg had gezien van het fenomenale uitzicht naast de beroemde brug, wandelde ik op mijn gemak verder richting het Vrijthof. Het grote prieel stond nu naast de St. Servaas Basiliek zodat er ruimte was voor vrachtverkeer om te kunnen lossen. Dit was nodig omdat de terrassen aan het Vrijthof zijn vergroot wegens Corona. Uiteraard kon ik ook niet om de schilderingen op straat heen. De Engel van Mestreech die bezoekers erop wees dat je 1,5 meter afstand moet houden.
Ik was even ergens op een muur gaan zitten en schoot een selfie met de rode kerktoren. Ik was daar echter redelijk snel weg toen ik een schel geloei uit de naastgelegen parkeergarage hoorde komen. Het brandalarm in de parkeergarage ging af… Elders zag ik een vrij bankje dus ik besloot daar nog even te gaan zitten. Het bleek het bankje van Johnny Blenco te zijn. Hier hoorde ik het geloei van het brandalarm uit de parkeergarage overigens nog steeds… Al kwamen de mensen nog bijzonder ontspannen de garage uit waardoor er niet veel aan de hand leek te zijn… Ik besloot me nog even te verdiepen in het verhaal van Johnny Blenco, aangezien ik blijkbaar wel op zijn bankje zat. Nu is het alleen nog afwachten wanneer de gedenkplaquette van André Rieu eindelijk op het Vrijthof komt. Die had er vorig jaar al moeten zijn maar ik heb hem nog niet gevonden.
Met een marge van 10 minuten kwam ik aan bij Sociëteit de Kaap. Lang geleden dat ik hier was, maar goed om er weer te zijn!
Ik zag al snel dat er niet veel veranderd was… De bel was nog steeds zo verraderlijk als toen ik hier in 2018 stond want het briefje ‘Bij geen gehoor’ hing er ook nog steeds. Overigens liet de bel me vandaag niet in de steek en kon ik even later naar binnen lopen.
Zoals op zoveel Sociëteiten is hier ook een looprichting uitgelegd en hebben de inschrijftafels met desinfectie een prominente plek in de hal gekregen. Verder was het gewoon de oude vertrouwde Sociëteit de Kaap. De Penningmeester stond in een oogwenk naast me en hij was in burgerkleding gekleed. ‘Ik ga me ook niet omkleden want ik heb zo meteen een videopresentatie!’ legde hij al meteen uit. ‘Je bent hier natuurlijk al een aantal keren geweest dus je kent het hier ongetwijfeld al wel. Echter leek het me wel leuk om je de zalen nog even te laten zien omdat het er allemaal toch net een beetje anders uit ziet!’ aldus hem waarop hij me voor ging naar de benedenzaal. Ik ken dit toch vooral als een ruimte met enkele statafels, de imposante bar en de bonte verzameling aan Soccievestjes. Het is dan een heel gek gezicht om schooltafeltjes te zien staan! ‘Ja, het lijkt wel een collegezaal hè? Hoe doen ze dat op andere verenigingen?’ vroeg de Penningmeester. Dus ik vertelde hem over enkele voorbeelden die ik had gezien. Wat ik hier zag, dat was wel weer een nieuwe vorm. ‘Het is voor ons wel echt lastig hoor… Deze huidige setting heeft te maken met onze informatieavonden voor de Aspirant leden.’ Begon de Penningmeester te vertellen waarna hij wat meer uitlegde over het fenomeen informatieavond. Het zijn geen makkelijke tijden om een goed jaar ’20 te kunnen installeren, maar de verenigingen zijn bijzonder vindingrijk gebleken om toch het zo goed mogelijke resultaat te behalen zonder dat Corona zich makkelijk kan verspreiden.
Nadat we de zaal uitvoerig hadden bekeken liepen we richting het Bestuurskantoor. ‘Jij komt uit de Randstad hè? Beginnen ze daar nu ook eerder met borrelen omdat alles eerder dicht moet?’ vervolgde hij. Hahaha wat een Penningmeestersvraag! ‘Ja, je wil toch je omzetten behouden!’ reageerde hij droog. Zeker waar!
Eenmaal boven stonden de Voorzitter en de Secretaris al helemaal klaar om het ontvangst van de Penningmeester over te nemen. Zij stonden wel in vol ornaat met sjerp en al klaar. ‘Uiteraard, we willen het wel goed doen hoor!’ aldus de Secretaris.
We gingen in de Ontvangstkamer zitten. We zouden op dit ogenblik maar met vier personen zijn dus dat kon prima in die ruimte. Traditiegetrouw was er vlaai in huis (Opscheppen met ‘Komt van de beste bakker van Mestreech’ was er overigens niet bij deze ronde. Het was een lekkere vlaai van de Appie Happie!) en de Secretaris greep de kans dan ook direct aan om er een aantal lekkere stukken van te snijden. Een bezoek aan Maastricht is natuurlijk niet compleet zonder vlaai! Voorgaande CF-besturen die ik bezocht heb, maakten er graag een sport van om het origineelste ontvangst binnen te slepen. Ontbijtsessies met luxe vlaai en prosecco waren zeer gedenkwaardig. ‘Hè shit, hier heeft mijn voorganger niets over gezegd! Heel matig maar we kunnen je alleen water of ranja aanbieden!’ aldus de Voorzitter. Ah joh, ranja is ook prima hoor! De Secretaris was aanvankelijk wel nog even op zoek gegaan naar de waterkoker maar die was onvindbaar waardoor het dus ranja werd.
Ik was al volop in gesprek met de Voorzitter en de Secretaris toen de derde Bestuurder binnenkwam. Hij was wel erg kaal waardoor ik het gevoel had dat het niet helemaal zijn eigen keuze was… ‘Hoi! Ik ben de Commissaris Sociëteit en ik ben inderdaad kaalgeschoren!’ lachte hij vrolijk. Leuke vent, al kan ik hem nog niet echt goed beoordelen omdat haar toch wel echt een groot verschil maakt!
Nadat alle lopende zaken qua achterstanden waren doorgenomen, kwamen al snel de inhoudelijke verhalen aan de orde. Zo is het best wel bijzonder dat er weer een vrouwelijke Voorzitter is. ‘Het is niet persé dat er een verhaal achter zit… Het is vaak zo gelopen dat de Voorzitterspositie bij een man terecht kwam. Desondanks vind ik het natuurlijk heel erg leuk dat ik dit jaar de Voorzitter ben!’ aldus haar. Enerzijds heeft ze gelijk een heel uitdagend jaar voor de boeg met alle Coronakwesties maar anderzijds heeft ze ook een heel erg leuk jaar voor de boeg aangezien het dit jaar weer Lustrum is! ‘Aan het eind van het jaar moet je zeker nog terugkomen want dan hebben we alle Lustrale Merch binnen!’ zei ze vrolijk. Van het vorige Lustrum heb ik ook veel items te pakken weten te krijgen omdat de nieuwe Voorzitter er toen gelijk heel fanatiek naar op zoek is gegaan. Ik heb zelfs de Lustrumdas en de Lustrumchoker. ‘Hm, ik vond die alleen niet bijzonder mooi…’ aldus de Secretaris. Ik ben heel erg benieuwd wat er dit jaar allemaal uitgebracht zal gaan worden!
Vervolgens kwam er weer een Bestuurder binnen en dat was de Commissaris Intern. Omdat hij me wat deed denken aan een Vice-Praeses Sociëteitsbestuur uit Rotterdam vorig jaar, vroeg ik hem eigenlijk direct of hij familie in Rotterdam had zitten. ‘Haha jouw reactie!’ lachte de Voorzitter meteen. (Ik kan nogal rechtstreeks zijn waardoor ik formaliteiten zoals begroetingen een beetje kan vergeten.) ‘Nee, ik heb geen familie in Rotterdam, leuk je te ontmoeten!’ aldus de Intern.
Overigens ontdekte ik al snel dat de Intern van oorsprong een Limbo is dus toen de Bolle Boompjes aan de orde kwamen (zie ook het verslag van 2018) maakte hij mijn dag alweer helemaal goed door ‘Bolle Boompjes’ op zijn Limburgs te zeggen. Net als in 2018 ontketende er een hele discussie over wat Bolle Boompjes nu eigenlijk zijn. Echter wist ik nu wel dat het hier om maretak ging waardoor de Secretaris al snel een paar foto’s van dit fenomeen op haar telefoon had staan. Het Bolle Boompje dat voor mij markeert dat ik bijna in Maastricht ben, was weg… dus daar was ik wel een beetje verdrietig over. Elke stad heeft zo van die herkenningspunten langs het spoor staan waardoor je weet dat je er al bijna bent en voor Maastricht zijn het de Bolle Boompjes. ‘Ja, dit heb ik zeker wel eens gezien… maar ik dacht dat het gewoon vogelnesten waren!’ aldus de Commissaris Sociëteit. ‘Dan hebben we wel heel gewilde bomen hier in het zuiden…’ reageerde de Intern droog.
Hoewel er veel items dus niet mogelijk waren, wilde het Bestuur wel zorgen dat ik mijn tour niet met lege handen zou gaan vervolgen. Aangezien de Voorzitter erg benieuwd was naar hoe mijn verzameling eruit zag, begon ik volop te vertellen over mijn Almanakken, mijn Verenigingsbladen maar ook over mijn dassenbak vol met dassen, chokers en sjaaltjes. Vele Delftse Bestuursdames zijn gered door de adviezen die ik ooit van Bestuursvrouwen hier op CF kreeg. Als je choker slecht blijft zitten… dan is hij gewoon nog niet vies genoeg! Bier is het geheime wapen, al geloof ik er zelf wel in dat je met sterk een net zo goed resultaat maar met minder vlekken kunt behalen. Ik ben uiteraard bekend met de dassen hier op CF en de Socciechoker blijft mijn lievelings qua kleurstelling. ‘Wist je dat de ledendas en de Bestuursdas in spiegelbeeld zijn?’ vroeg de Secretaris. Ja dat wist ik inderdaad! Ledendas is groen met blauwe monogrammen, Bestuursdas is blauw met groene monogrammen. ‘Ik ben het met je eens dat de Socciedas ook wel erg mooi is!’ deed de Commissaris Sociëteit een duit in het zakje. ‘Dat moet je natuurlijk zeggen omdat je de baas van de Soccie bent!’ aldus de Secretaris die vervolgens vervolgde dat zij de Tappersdas mooier vind omdat die goud met blauwe accenten is. Tja, goud… Daar had ik onlangs nog een gesprek over op een jonge studievereniging in Delft, Hooke. Ze zijn pas 6 jaar oud en omdat ze nog erg zoekend zijn naar een eigen richting, denk ik graag mee over goede ideeën. Toen hun zilvergrijze ledendas problemen gaf met de moedervereniging (Op die moedervereniging was zilvergrijs de Bestuursdas…) gingen ze inventariseren welke kleur de nieuwe ledendas moest hebben. De welbekende donkerblauw, lichtblauw en groen werden ingezet… Ik vond het wel een vet idee als ze matgoud met bordeauxrood zouden worden. (De bestuursdassen van Hooke zijn bordeauxrood met zilver en de honorair bestuursdassen zijn bordeauxrood met goud.) Vrijwel niemand heeft matgoud, wat het echt een zeldzame kleur das maakt. ‘Maar… Dan moet jij eigenlijk een Tapperschoker hebben! Ik ga gelijk aan de Penningmeester vragen of je er eentje mee mag nemen. Als ze zo zeldzaam zijn, dan moet jij er uiteraard een hebben!’ aldus de Commissaris Sociëteit. Ik werd hier uiteraard meteen heel vrolijk van! Wat lief en wat gaaf! Ik heb in mijn immense verzameling dassen geen enkele matgouden das… dus ik zeg zeker geen nee tegen zo’n aanbod!
Ik baalde wel een beetje van de Almanakken en de FLUXen, maar deze actie maakte mijn dag meteen weer goed!
Terwijl de Commissaris Sociëteit hier achteraan ging stapte de Commissaris Extern binnen. Hij had duidelijk een zware ochtend maar hij had wel de moeite genomen om er volledig in Bestuursoutfit bij te komen! Ik vertelde vervolgens over ‘De Kleine’. Een Bestuurder die een paar jaar geleden een nogal onuitwisbare indruk had gemaakt en waar DNCE zelfs een liedje over heeft gemaakt. (Kissing Strangers) ‘Heb je onze AHC Songfestivalliedjes al gehoord dan?’ reageerde de Voorzitter al meteen. Meestal ben ik niet echt van het Nederlandstalige… Ik heb wel enkele AHC liedjes geluisterd omdat de desbetreffende vereniging erg benieuwd was naar mijn mening, maar ze halen vrijwel nooit mijn iPod. ‘Dan ben je bij mij wel verkeerd… want ik ben dol op Nederlandse muziek!’ aldus de Voorzitter. De Extern was bij de muur aan een (volgens mij ook echt zijn) bureau gaan zitten en hij begon te vertellen ‘Het gebeurt zo vaak dat je hier binnenkomt en dan wordt getrakteerd op Tino Martin in Concert!’ aldus hem. Hm… Tino Martin. Mijn moeder vindt hem top, ik heb er zoveel als niets mee… ‘Ik heb kaartjes voor Tino!!’ reageerde de Voorzitter vervolgens enthousiast. Ik weet alvast een goed Diescadeau voor haar! Een levensgrote kartonnen Tino voor bij haar bureau!
‘Ze zingt echt alles mee…’ deed de Secretaris nog een duit in het zakje.
Ik kreeg even later de Tapperschoker overgedragen en deze zat volledig netjes in het plastic. Ha, nice! In het verleden heb ik eens een ledenchoker gekregen en die was duidelijk afgepilst. De desbetreffende Voorzitter zei toen dat er wel echt een verhaal in zit, maar ik kan een gloednieuwe choker ook wel erg waarderen. ‘Daarmee kun je een eigen verhaal beleven!’ aldus de Secretaris. Verder werden er ook nog een constitutiekaart en een FLUX gevonden. ‘Door Corona zijn de FLUXen 3 t/m 5 niet gedrukt. Van FLUX 2 weet ik niet zeker of die er nog is…’ aldus de Secretaris die me in ieder geval FLUX 1 kon overdragen. Zo heb je in ieder geval toch weer iets.
Verder had ik het Logboek tevoorschijn gehaald omdat ik wel graag een leuk verhaaltje van de Voorzitter in het boek wilde. ‘Schrijf over je frikandel-verhaal!’ moedigde de Intern haar aan. ‘Nee, ze wil een LEUK verhaal!’ diende de Voorzitter de Intern van repliek waarop de Intern me alsnog het frikandelverhaal vertelde.
Toen de Voorzitter klaar was met schrijven deelde ik uiteraard het gradatiesysteem met de Bestuurders, want ik wilde natuurlijk wel weer een leuke Mr. Sunshine nomineren! (En een voordeel aan de 1,5 meter… Ik kan nu niet door een Bestuurder overvallen worden die me opeens op zijn schouders zet! Zijn vriendinnetje heb ik deze zomer toevallig ontmoet en die was ook niet al te blij met die actie…) De Voorzitter dacht, gezien mijn eerste reactie, dat Intern de absolute kanshebber was maar helaas voor hem zat die nominatie er niet in. Bovendien was er een andere man in het Bestuur zeer fanatiek aan het azen op die functie en niemand zou daar nog iets aan gaan veranderen. ‘Ik wil echt wel heel graag die nominatie ja!’ reageerde de Commissaris Sociëteit toen ik hem vroeg of hij zo graag in beeld wilde komen gezien zijn acties en bepaalde grapjes. Ik heb hem overigens wel even gewezen op alle regels die een nominatie met zich meebrengt, maar hij zou er alles aan gaan doen om een zuivere nominatie neer te gaan zetten. ‘Je kunt op mij rekenen!!’ aldus hem. Prima, dan wil ik je graag nomineren voor Mr. Sunshine!
De tafel in de ontvangstruimte werd een beetje opgeleukt voor de nominatiefoto’s en uiteraard werd de I.T. penning er wel even bij gepakt. Ik was al erg gehecht aan dit exemplaar, maar nu ik weet van wie hij eigenlijk was, draag ik hem met nog meer trots. Zo houden we alle mooie herinneringen aan jou levend, lieve Bestuurder die we veel te vroeg zijn verloren!
Nadat er een paar leuke Mr. Sunshine foto’s waren gemaakt was het de beurt aan de Voorzitter voor powervrouwen. Dit jaar zitten er maar twee vrouwen in het Bestuur, maar omdat het toch alweer een flinke tijd geleden was, dat er een vrouwelijke Voorzitter was… vond ik het niet meer dan logisch dan dat zij de nominatie zou krijgen!
De groepsfoto’s zouden gemaakt worden door de Penningmeester Sociëteit die zichzelf al meteen verontschuldigde voor het feit dat hij niet bij het bezoek had kunnen zijn. ‘Als je er de volgende keer weer bent, dan beloof ik je dat ik er wel bij kan zijn!’ aldus hem. Omdat hij in burgerkleding liep was hij de ideale fotograaf. De Voorzitter gaf me de keuze of ik achter de katheder wilde staan of dat ik op een bank wilde gaan zitten. Tja, ik vond de katheder wel een toffe locatie om te gaan staan dus die keuze was snel gemaakt! Nadat er een aantal leuke foto’s door de Penningmeester Sociëteit waren gemaakt, was het helaas alweer tijd om af te ronden.
Hoewel de vangst van het bezoek niet bepaald was geweest wat ik vooraf had verwacht, heeft het Bestuur met haar aanwezigheid en gezelligheid dit ruimschoots goed gemaakt. Ik ging dit bezoek zeker in met de gedachte dat ik na afloop zou besluiten of ik CF zou behouden of zou schrappen. Aangezien ik weet dat er dit jaar een superleuk en enthousiast Bestuur aan het roer van De Kaap staat weet ik dat een eerlijke nieuwe kans zeker terecht is. Wanneer het vervolgbezoek kan plaatsvinden is nog onduidelijk, maar ik moet natuurlijk wel te weten komen hoe de Commissaris Sociëteit eruit ziet met haar en ik vind evengoed dat het Bestuur nog een kans moet krijgen om de legacy van het origineelste ontvangst nog een keer te kunnen verdedigen.
Het is dus zeker goed geweest dat er verschillende leden (en disputen) zijn geweest die me op Instagram zijn blijven vragen wanneer ik weer eens langs CF zou gaan. Er komt zeker een vervolg!!!
