T.S.C. Sint Olof
In 2017 bracht ik eindelijk mijn eerste bezoek aan Olof! Op aanraden van een Bestuur van Laurentius besloot ik de sprong te wagen en eens naar Tilburg af te reizen. Al vanaf het eerste bezoek heeft Asgard een groot plekje in mijn hart weten te veroveren en in het jaar 2018-2019 zullen er in totaal 3 bezoeken gaan plaatsvinden!
Het Primeurbezoek aan Olof (1 juni 2017)
Voordat ik het verhaal ga vertellen, leg ik eerst nog even twee begrippen uit die voor de Tilburger nog niet zo heel bekend zijn, aangezien dit mijn allereerste bezoek aan Tilburg was! Het is echter wel zo handig om te weten (en te begrijpen) wat ik met deze begrippen bedoel, voor een goede interpretatie van het verslag!
1-Voorbereiding; Ik ben een beelddenker en dat gebruik ik dan ook om mijn bezoeken voor te bereiden. Met de definitie ‘Voorbereiding’ bedoel ik te zeggen ‘Een scenario dat ik in mijn hoofd heb uitgedacht van hoe het bezoek naar mijn idee zou moeten verlopen.’ Een Voorbereiding is gebaseerd op mijn eigen beeldvorming, soms gecombineerd met aanvullende feiten. Wanneer iets ‘Volgens Voorbereiding’ gaat wil het dus zeggen dat de werkelijkheid klopt met hoe ik het in mijn hoofd had.
Voorbereiden doe ik op Verwijsliederen.
2-Verwijslied; Muziek is voor mij heel erg belangrijk. Het werkt voor mij dan ook het allerbeste om een Voorbereiding op een bepaald Verwijslied op te stellen. De Verwijsliederen zijn niet altijd even logisch voor de persoon op wie ze betrekking hebben, maar wanneer ik dat liedje dan weer hoor, kan ik de Voorbereiding (en later ook de Verwerking) direct weer in mijn hoofd oproepen.
Ik had Olof al wel wat langer op de radar staan, maar toen ik voor de eerste keer naar de website van Olof ging begreep ik er nog niet heel veel van. De Senaat noemde zichzelf ‘Ebbenhouten Rozenkrans’ (Of iets dergelijks) en de peilers waar ik mij altijd op richt wanneer ik een vereniging kies om die toe te voegen aan mijn collectie, die kon ik ook al niet vinden! Kortom, Olof? Ik weet niet of dat nut heeft!
In 2016 keerde Olof weer terug in mijn leven, dit keer als gespreksonderwerp op Laurentius. De toenmalige Ab Actis van Laurentius begreep écht niet waarom ik nou niet naar Olof ging aangezien ze echt heel erg leuk waren aldus hem. ‘We gaan nog een keer ‘Jouw Ab, Mijn Ab’ doen, waarop ik dus een dagje ga ruilen met de Ab Actis van Olof! Misschien moet je op die dag eens naar ons bellen, want dan kom je er via haar meteen achter hoe leuk ze zijn! Écht Sabien, als ik je een advies mag geven, ga vooral naar Olof, je krijgt er geen spijt van!’ aldus hem.
Helaas zat dat jaar toch al vrij vol gepland met andere afspraken, maar in mijn 2e Lustrumjaar 2017 kwam Olof toch weer in beeld.
Meestal wanneer ik een primeurbezoek plan, kies ik vaak voor de Praeses als eerste contactpersoon, hetgeen wat ik nu dus ook deed.
Mijn verbazing was dan ook groot dat ik opeens antwoord van de Ab Actis kreeg. Oké, ik had (en heb nog steeds) helemaal niets te klagen met deze dame, want zij mailt me trouw binnen 24 uur terug, maar toch vond ik het wel een beetje flauw van de Praeses dat hij me zomaar doorgeschoven had zonder enig tegenbericht. (Al snel kreeg ik dus het beeld van hem dat hij wel een soort schaduwpraeses moest zijn… Dat beeld werd nog eens versterkt door een foto van het AHC Songfestival waar de Vice-Praeses/Assessor Primus met de microfoon in zijn handen stond terwijl de Praeses half achter hem verscholen staat)
Aanvankelijk zou mijn bezoek in april plaatshebben, maar door een overlijdensgeval kon dat bezoek niet doorgaan. Heel even leek het erop dat de geschiedenis zich weer zou herhalen en Olof er door de volle planning weer vanaf zou vallen, maar toen gebeurde er iets….
27 april, Koningsdag… Ik werd al vroeg wakker en had zin in het liedje The Omega Point van Enigma dus dat zette ik dan ook op terwijl ik probeerde om nog een beetje door te slapen. Halverwege het liedje realiseerde ik me opeens dat ik wel nog een datum open had staan die ik graag aan Tilburg wilde besteden!
Ik heb die dag gezien hoe Willy met zijn Koninklijke trein op Spoor 1 in Tilburg aankwam (Raad eens welk liedje ik toen op had staan? The Omega Point) en hoe hij door Tilburg liep.
Ik controleerde de datum nogmaals en het kon van mijn kant zeker, dus niet veel later ging de mail naar de Ab Actis de deur uit.
Ook op Olof bleek de datum uit te komen, dus 1 juni it is, eindelijk ga ik naar Tilburg!
De laatste weken voorafgaand aan het bezoek begon me iets op te vallen op mijn Facebook likepagina. Natuurlijk kende ik door de website inmiddels de namen van de Basalt Goud Geruite Senaat, dus ik herkende die namen ook meteen wanneer ze een like uitdeelden. Al snel kreeg ik door dat ik de Vice-Praeses/Assessor Primus (Ik noem eenmalig de volledige functie, verder in dit verslag gebruik ik alleen de eerste functie) wel in de gaten moest houden, naast het feit dat hij nogal een oog voor abstracte dingen bleek te hebben. (Een bord van Tilburg station, een hoek van een oorkonde…. Echt het betere werk hoor!) De Quaestor Sociëteit/Assessor Tertius daarentegen had een betere blik, want die ontdekte mijn vooraankondiging met bijgevoegde foto van mij met mijn Circumflex-choker (Aangezien ik toen ook over Tilburg kwam en uit eindelijk zelfs op de terugweg op Tilburg strandde wegens een springer bij Reeshof….) en likede die ook.
Die Quaestor Sociëteit vond ik wel een 2, maar tijdens mijn laatste bezoek aan Laurentius hoorde ik al dat die toch echt een NB is. Hoewel ik ook al een beeld over de Vice-Praeses had, hielp de huidige Ab Actis van Laurentius me toch wel een beetje beter op weg met wat meer informatie over hem. ‘Oh, die is echt heel erg grappig, ik denk dat je die ook wel leuk zult vinden!’ en aangezien zij mijn Partner in Crime is, wist ik wel dat ik op haar oordeel kon vertrouwen.
Het enige wat ik nu al vrijwel zeker wist was dat de Vice-Praeses, de Ab Actis/Assessor Secundus en de Quaestor Sociëteit bij dit bezoek zouden zijn.
Eindelijk! 1 juni is aangebroken! NS heeft het na een maand vol storingen op de HSL en aanrijdingen in het gebied Breda-Tilburg toch weten te presteren dat ik vandaag weer voet op Tilburgse grond kon zetten, dus deze dag kon al niet meer mis gaan!
Na wat foto’s gemaakt te hebben (Want hee, hoewel ik dan een doodgewone trein had, ik kwam wel net als Willy aan op Spoor 1!) en even naar de BRAVO (Applause van Lady Gaga) bussen gekeken te hebben besloot ik toch maar richting de uitcheckzone te gaan, zodat ik me eens kon oriënteren op de Spoorlaan.
Ook dat bleek niet al te moeilijk, want twee blauwe vlaggen in de verte waren al snel mijn focuspunt naar mijn eindbestemming geworden. (Net zoals de Poolster de drie wijzen naar Jezus bracht)
Voor ik het wist stond ik dus al voor Sociëteit Asgard. En waar vlaggen zijn, daar moet ik toch wel foto’s van hebben! Ik maakte dus wat foto’s maar tijdens het afdrukken vroeg ik me toch geregeld af wat ik nu eigenlijk op die vlaggen zag. (Beiden waren Sociëteitsvlaggen, maar het was voor mijn ogen nu toch vooral een moeilijk te begrijpen schouwspel) Nadat ik zeker wist dat ik genoeg perfect shots had belde ik aan.
De bel was al minstens zo vreemd als de naam van die eerste Senaat die ik ooit zag, maar al snel veranderde alles….
De deur zwaaide open en ja hoor, mijn Voorbereiding was goed geweest want wie stond daar in de deuropening? De Vice-Praeses!
‘Heeeeeeeeeeeeeeeeee Sabine Welkom!!! Welkom!!! Kom vooral verder!! Heb je een goede reis gehad? Wil je iets drinken?’ aldus de Vice-Praeses die me al jaren leek te kennen.
Hoi Vice-Praeses, ik hád al zo’n idee dat jij een grote rol van betekenis zou spelen, ik heb je natuurlijk al lang voorbij zien komen op mijn Facebook Likepagina, dus ik wist al dat ik jou in de gaten moest houden!
‘Haha wauw, jij had mij al door? Zo zeg, wat heb je allemaal wel niet bij je?’ vervolgde hij.
Dat was weer zo’n duidelijk Primeurmoment. In Leiden of Groningen kijken ze niet zo snel meer op van mijn EL CID tas, maar hier in Tilburg kennen ze dit fenomeen nog niet natuurlijk!
Nou, dit… (wijst naar rechterheup) is mijn cameratasje. Dit… (wijst naar linkerheup) is mijn belangrijke spullentas en dit (draait rug richting Vice-Praeses) is nog een lege tas, maar dat zou na dit bezoek anders moeten zijn!
Heel eventjes was de Vice-Praeses stil (Ik gok een halve seconde) en toen ging hij door ‘Nou, kom vooral verder! Wil je iets drinken?’ aldus hem.
Nou, ijsthee is altijd goed!
De Vice-Praeses ging me voor, aangezien ik nog nooit op Sociëteit Asgard geweest was, zou het een kansloze onderneming geweest zijn als hij me direct de weg had laten zoeken.
We kwamen uit op de Senaatsgang waar we dus eerst langs de werkkamer gingen.
‘Dit is onze werkplek, hier zijn we overdag veel bezig en dat is de Quaestor Secundus!’ aldus de Vice-Praeses waarna de Quaestor Secundus al meteen op stond en me de hand schudde.
De Vice-Praeses leidde me vervolgens mee naar de naastgelegen kamer die ik wel al een beetje herkende van de Constitutiefoto! ‘Dit is onze vergaderkamer en ontvangstkamer, ga vooral zitten!’ moedigde de Vice-Praeses me aan.
Lief aanbod, maar ik had al 50 minuten in de trein gezeten en ik zag veel te veel punten die me interesseerden dus ik zou voorlopig nog niet gaan zitten.
Alle Senaten, het originele vaandel en zoveel mysterieuze relikwieën waar vele verhalen achter schuilgaan. Dan ga je toch niet zitten?!
De Quaestor Secundus kwam ook de kamer in en zij legde me uit wat de petjes (Ik identificeerde ze aanvankelijk als ‘Cantusbaretten’, aangezien de meeste qua uitstraling wel wat weg hebben van de Cantusbaretten van Tragos) waren en bij welke Disputen ze horen. Echter hebben lang niet alle Disputen zo’n petje, dus deze muren waren ook lang niet zo representatief voor het Dispuutsleven op Olof.
Uit eindelijk keerde de Vice-Praeses weer terug met twee glazen ijsthee (Ik dacht dat hij er een voor zichzelf had meegebracht, maar al snel ontdekte ik dat hij beide glazen ijsthee voor mij had gehaald onder de zinsnede ‘Ik wist niet hoeveel dorst je zou hebben!’ Hoe kun je niet van die vent houden!) waarna ik besloot om dan toch maar even te gaan zitten. (Ik had de zetel van een van de Quaestoren) Voor dat de Vice-Praeses de kans kreeg om zelf een verhaaltje op te starten was ik al begonnen met vele vragen op hem af te vuren. ‘Wat zie ik nu eigenlijk in het Sociëteitswapen? Waar komt ‘Olof’ vandaan? Maar ook… Wie zijn er vandaag allemaal?’
‘Geen zorgen, aan het einde van dit bezoek weet je alles, maar je bent nog niet weg toch?’ aldus de Vice-Praeses
Nee, natuurlijk niet! Ik heb niet 50 minuten in de trein gezeten om hier maar vijf minuten te blijven.
‘Haha, dan is het goed, want wij zouden het ook niet zo leuk vinden als je na 10 minuten alweer weg was!’ aldus de Vice-Praeses.
Iedereen die aanwezig was zat inmiddels in de ontvangstkamer en toen begon de Vice-Praeses aan zijn verhaal. T.S.C. Sint Olof is opgericht op dezelfde dag dat de Handels Hogeschool het levenslicht zag. De patroonheilige van de Handel (Vanuit de Noorse mythologie gezien) is St. Olaf dus diens naam zou logischerwijs ook doorgegeven worden aan de oudste vereniging van Tilburg. (De naamgeving ‘Corps’ heeft weer te maken met een enthousiaste DSC’er – Vergelijkbaar met het verhaal van het E.S.C! Wat waren die Delftenaren toen al actieve mensen!- die ook een belangrijke rol in de oprichting gespeeld heeft. Echter waren de steden onder de rivieren hoofdzakelijk Katholiek en die Katholieke instanties zorgden weer voor een groot deel van de subsidies van ook de studentenverenigingen. Wanneer Olof zich volledig op de A.S.V. Corpswet zou richten en de Katholieke grondslag zou laten vallen, zouden ze ook de subsidies verliezen. Om die reden heeft Olof zich toen aan het geloof gehouden, waardoor er dus een ‘Corps’ in het AHC zit.)
Vervolgens legde de Quaestor Secundus uit hoe het met het wapen van Olof zit.
Ze wees op het originele vaandel en zei toen ‘Je ziet hier een schip dat natuurlijk de handel symboliseert. Verder is het je misschien opgevallen dat het schip drie masten heeft. De eerste mast op het vaandel staat voor de band met het Katholieke geloof. De tweede mast staat voor de verbinding met de onderwijsinstellingen en de derde mast staat voor het onderlinge verband hier binnen Olof’ Aldus haar.
‘Het wapen is door de tijd heen wel aangepast, in het actuele wapen zie je namelijk maar twee masten, aangezien het geloof inmiddels geen grote rol van betekenis meer heeft. ‘ vervolgde ze. Desondanks heeft het geloof nog wel een kleine verwijzing in dat nieuwe wapen, want op het bovenste zeil van de achterste mast zie je nog steeds een christelijk kruis.
‘Het Sociëteitswapen heeft ook een interessant verhaal. Ook de oorsprong van de naam van de Sociëteit, Asgard, komt uit de Noorse mythologie. Asgard is de plek waar de goden in de mythologie leefden. Alle Sociëteiten die we ooit gehad hebben, heetten Asgard’ aldus de Vice-Praeses.
De Quaestor Secundus nam het woord van hem over en legde uit wat ik nou precies op het Sociëteitswapen zag. ‘In de Noorse mythologie zit een verhaal dat ik even kort voor je samen zal vatten. Het gaat namelijk over Tyr en Fenrir. Fenrir was een wolf die niet te ketenen was en zelfs de allersterkste ketens wist hij te breken. Tyr wist echter zeker dat hij Fenrir zou kunnen ketenen en hij maakte daarvoor een speciaal en heel dun draad van diverse elementen dat zo sterk was dat Fenrir hier niet uit kon breken.
Fenrir wilde de uitdaging best aangaan, maar omdat hij Tyr niet vertrouwde eiste hij dat Tyr als bewijs wel zijn hand in de mond van Fenrir zou moeten steken, wanneer die geketend zou worden. Omdat het dunne draad wel zo sterk was dat Fenrir niet los kon komen, beet hij Tyr’s hand af. Op het Sociëteitswapen zie je dat Fenrir Tyr bijt. Alleen omdat het wapen in een cirkel loopt is de tekening in het wapen zo dusdanig aangepast dat hij hier in zijn been bijt.’ Aldus haar. Ahhh… Dát zag ik dus op de vlaggen!
Vervolgens begon ik over de penningen, want ik had op enkele Senaatsfoto’s wel iets van penningen opgevangen, maar in de tegenwoordige tijd bleven ze toch behoorlijk buiten mijn blikveld!
Ik had het nog niet uitgesproken of de Vice-Praeses sprong op om de penningen te pakken.
Hij keerde terug met de penningen en nog een nieuwe persoon.
Het verbaasde mij in elk geval wel dat ik die nieuwe persoon echt een hand kon geven, want die nieuwe persoon was niemand minder dan de Praeses. (Zo’n spook was hij dus ook weer niet, want hij was wel aan te raken.)
Ah… Dat is hem dan… Wist je al dat je inmiddels aardig naam gemaakt hebt als de Praeses die je nooit ziet?
De Vice-Praeses barstte in hard gelach uit terwijl ik het bewijs van de AHC Songfestivalfoto eens aan de Praeses liet zien die er vervolgens niet heel veel op te zeggen had en de Ontvangstkamer weer verliet.
‘Kijk Sabine, dit zijn onze penningen!’ zei de Vice-Praeses die niet alleen de penningen maar ook nog een vestje van het C.C.T. (Collegium Censorum Tavernae, de mensen die over de Sociëteit en de Bar gaan) en een oude Corpsbaret mee had genomen.
‘Zoals je ziet zijn de vestjes van het C.C.T. altijd goudgeel en blauw, welke de kleuren van Tilburg zijn. Deze kleuren worden ook als onze Corpskleuren gebruikt, dus die kleurencombinatie zul je nog vaak terug gaan zien!’ aldus de Vice-Praeses.
Vervolgens gingen we door naar de penningen waarbij ik meteen viel voor de grote uitgebreide penning compleet met bronskleurig galondraad eraan.
‘Die penningen gebruiken we eigenlijk alleen bij een bepaalde traditionele gebeurtenis in Tilburg die verband houdt met het geloof’ legde de Quaestor Secundus uit. (Ik weet niet precies meer hoe die gebeurtenis heette, maar het had wel iets met de Katholieke gronslag te maken) ‘Deze dragen we vaker bij B.C.V.’s en bij Gala’s’ zei de Vice-Praeses terwijl hij de kleinere penning aan het smallere lint omhoog hield.
Beide penningen vond ik mooi, maar zeker die grote penning vond ik indrukwekkend.
En toen bleek al snel dat die penning inderdaad niet heel regelmatig tevoorschijn komt want hoewel deze penning bij de Vice-Praeses hoorde, had hij geen flauw idee hoe hij hem moest dragen. Gelukkig wist de Quaestor Secundus het wel!
De Praeses kwam de Ontvangstkamer weer in, maar die werd al snel gevolgd door een dame die iets kwam melden. Het was me nog niet direct duidelijk wat haar komst had betekend, maar al snel ontdekte ik dat er dus lunch gehaald was en dat ze ook aan mij gedacht hadden! (Een ding was zeker, ik zou zeker niet met honger of dorst bij Olof vertrekken!)
We liepen naar de C.C.T. borrelkamer (Die het C.C.T. ook als vergaderruimte gebruikt ) waar een tafel met banken aan weerszijden (picknicklife!) stond.
Ik koos een plekje uit en keek vol verwondering naar alles wat er op tafel werd gezet door de Senatoren. Goh, wat zal ik eens gaan eten?
De Vice-Praeses kwam de kamer weer in gelopen en dook meteen in een goudgeel-blauwe Vespa die aan de muur bevestigd was, waarna hij zich weer liet vallen en op de bank tegenover mij ging zitten. De Praeses was naast mij komen zitten en de Quaestor Secundus zat tegenover mij.
‘Ja, je zal de Quaestor Sociëteit niet gaan zien vandaag, want die heeft een Pockiedag gewonnen. Die zit nu in Amsterdam met twee andere gasten en met genoeg eten en drinken op de bank te hangen in een Pockie!’ vertelde de Quaestor Secundus.
Ergens wel jammer, want ik was ook wel benieuwd naar de Quaestor Sociëteit, al zou ik niet veel de tijd krijgen om dat gemis echt waar te nemen, want hee, ik had de Vice-Praeses tegenover me en die zorgde (zoals ik dus al wel had verwacht) voor genoeg afleiding, stunts en slappe lach aanvallen dat ik niet eens de kans zou krijgen om te bedenken dat er eigenlijk nog meer Senatoren zijn.
Maar hoewel hij een branie eerste klasse is, is de Vice-Praeses ook wel lief.
Hij zag me een beetje aarzelend naar de gevulde ‘bouw je eigen lunch’ tafel kijken en zei dan ook ‘Zo Sabien, wat wil jij eens hebben?’
Ik besloot uit eindelijk voor een croissantje met ham te gaan en voor ik ook maar iets kon zeggen had hij er ook al voor gezorgd dat ik een beker vol met Optimel rood fruit had!
Deze relatieve rust duurde echter ook niet lang, want al snel ging stand ‘Radicaal rood’ weer aan bij de Vice-Praeses. ‘Vriend, zit even stil, ik probeer mijn broodje te smeren!’ aldus de Quaestor Secundus waarna zij me trakteerde op een leuke anekdote over de Vice-Praeses.
Omdat hij zo zat te stuiteren op de bank, moest ik meteen denken aan die spinnerdingen waar al die kinderen tegenwoordig veel mee lopen (en Facebook mee vol staat) maar de Quaestor Secundus hielp me al meteen uit die droom. ‘Heeft hij gehad, gesloopt… Hij had ook een kubus… Maar je raadt het al… Gesloopt!’
De Vice-Praeses gaf me een blik van een heilig boontje die stiekem gewoon een branie is waarna geluid bij de deur de komst van de Ab Actis verraadde.
‘Hee! Hoe ging rijles?’ riep de Vice-Praeses, maar er kwam nog geen antwoord.
‘Hmm… Slecht dus’ vervolgde hij.
In de tussentijd (tussen enkele happen door) probeerde ik het gradatiesysteem uit te leggen en passeerden de Bestuurders van Laurentius ook met de gradaties.
De Ab Actis kwam vervolgens de kamer binnen en opnieuw vroeg de Vice-Praeses opnieuw hoe de rijles van de Ab Actis gegaan was. ‘Oh goed hoor! Maar hee Sabien, leuk dat je er eindelijk bent! Dit was je eerste keer hier in Tilburg toch?’ aldus de Ab Actis.
Ik op mijn beurt slingerde echter weer iets richting de Vice-Praeses, want hij had dus geoordeeld over de rijles voordat hij alles wist.
‘Dat zei ik niet toch?’ reageerde hij weer.
Je zei ‘Slecht dus!’ maar het ging juist goed, maar ze had je gewoon niet gehoord!
De Vice-Praeses besloot het er maar even bij te laten waarna ik een gesprek met de Ab Actis probeerde aan te gaan over alles wat ik al beleefd had in deze korte tijd op Olof. De Vice-Praeses gooide daar echter weer een grapje doorheen waarop ik hem even verrast aankeek.
‘Als ik te ver ga moet je het zeggen hoor, ik kan nog wel eens doorschieten!’ verklaarde hij lachend.
Oh geen zorgen, ik kom uit Delft, als het me niet bevalt krijg je wel wat naar je hoofd hoor! (Er lag genoeg leegs voor mijn neus wat ik wel zijn kant uit kon gooien als het moest) Vervolgens ging het over de likepatronen op mijn Facebook Likepagina van de Vice-Praeses en van de Quaestor Sociëteit.
‘Oh, ik moet heel eerlijk zeggen dat ik niet eens weet of ik je eigenlijk wel geliked heb!’ zei de Ab Actis droog.
De Vice-Praeses wist het weer radicaal te draaien toen ik zei dat hij nogal een affectie lijkt te hebben voor mijn abstracte posts. (Ik had een vooraankondiging op Tilburg gepost samen met een foto van de Mr. Sunshine prijzen en met twee foto’s van hoeken van de te winnen Oorkondes als Sneak preview) ‘Ik wist niet eens dat je een hoek van een foto kunt liken!’ zei de Vice-Praeses droog waardoor ik nog net niet van die bank afviel van het lachen. ‘Zo, die gaat gelijk helemaal stuk daar!’ vervolgde hij op zo’n typische manier, waardoor het nog lastiger voor mij werd om serieus te blijven.
Toen ik weer even op adem was liet de Vice-Praeses wel weten dat hij wel degelijk diverse feiten wist. Als bonus reed er op dat moment een Bravo-bus voorbij.
Direct keken de zes aanwezigen naar buiten alsof Batman voorbij gevlogen was. Zij wonen hier in Tilburg, maar dat er BRAVO op de bussen staat was nu niet direct het eerste wat er in hen op kwam toen ik Applaus + Bravo zei!
‘Oh ja… Maar dat staat toch alleen op de achterkant?’ aldus de Vice-Praeses.
De lunch was inmiddels wel klaar, dus we zouden weer terugkeren naar de Ontvangstkamer. Dat vonden de heren wel een goed moment om even een sigaret op te steken. (In de tijd dat ik hier aangekomen was en we op dit moment weer in de Ontvangstkamer kwamen had de Vice-Praeses al drie keer gezegd dat we nu echt een rondje door het pand zouden gaan lopen, maar keer op keer gebeurde er toch wat anders!) ‘Geen zorgen, als ik die zo op heb, dan lopen we een rondje door het pand!’ vertrouwde de Vice-Praeses me toe terwijl ik met de Ab Actis over mijn afgelopen jaar en mijn plannen voor de laatste weken van dit jaar sprak.
De sigaret was op, dus al snel werd besloten dat de mannen mij rond zouden leiden en dan zouden de dames op jacht gaan naar mooie items die ik mee zou kunnen nemen!
De Praeses en de Vice-Praeses waren een beetje aan het kibbelen over welke route we zouden lopen, maar uit eindelijk waren ze het er beiden over eens dat we bij het begin zouden beginnen, beneden!
Terwijl we naar beneden liepen wees de Vice-Praeses me op ‘De Blauwe Lijn’ die door het hele pand loopt. Op diverse punten in De Blauwe Lijn tref je hoogte en dieptepunten in het leven van T.S.C. Sint Olof. Van de eerste C.C.T. tot het eerste gevallen lid in de Tweede Wereldoorlog.
Voor ik het wist stond ik weer buiten met de Praeses en de Vice-Praeses waarna we via de ‘avondingang’ opnieuw Sociëteit Asgard betraden.
‘Deze zaal is volledig uitgegraven door een lid, waardoor deze ruimte is ontstaan’ legde de Praeses uit.
De Borrelzaal/Sociëteitszaal is een grote ruime zaal waar een olifant nog geen schade aan zou kunnen richten. Zeer functioneel dus!
De Praeses legde me uit dat de Dispuutsschilden op anciënniteit hangen en wees ook direct het oudste Dispuut aan.
Vervolgens liepen we door naar een tweede ruimte hier op het Souterrain. ‘Dit zijn van die paneeldeuren, zo kun je van twee zalen een hele zaal maken, of juist twee kleinere zalen maken!’ aldus de Praeses.
De tweede ruimte was ook zeer ruim. Hier tref je de wapens op de muur en ook het vaandel bleek er nog te hangen. ‘Ja, dit is ons functionele vaandel!’ verklaarde de Vice-Praeses. (Een replica van het oude originele vaandel, aangezien die logischerwijs niet meer gebruikt wordt gezien de leeftijd er van!)
We gingen door via de buitenplaats (Hoeveel vliegen tel je hier met de warme dagen?) de trap op waarna we even op het dakterras uitkwamen. ‘Het is een beetje een gekke constructie waardoor we er niet te vaak op kunnen zitten, maar op deze warme dagen is het wel zo lekker!’ aldus de Vice-Praeses.
Uit eindelijk kwamen we via de buitentrap weer op het beginpunt uit, maar er waren nog wat meer plekken te zien die ik eerder nog niet gezien had.
We gingen een deur door en kwamen uit in de Bibliotheek.
‘Sinds een aantal jaren hebben wij nu ook het gebruik dat afgestudeerden een boek aan de bibliotheek schenken!’ aldus de Praeses die op de kast wees.
Ik op mijn beurt verbaasde me over een L.S.C. Almanak en het feit dat Virgiel Annu 2000 (Het symbool voor alle 8’en binnen de AHC) hier ook stond te stralen.
De collectie van Laurentius was aardig compleet en natuurlijk stond hier ook een hoop van Olof zelf om te aanschouwen!
Een ruimte verder (Opnieuw van die handige groter-kleiner maak deuren) zaten twee heren van de Lustrumcommissie te werken. Een van hen bleek de nieuwe Vice-Praeses te worden, maar ik besloot hem nu gewoon nog steeds maar als Lustrumcommissielid te zien, om de verwarring niet te groot te maken.
Daarna liepen we weer wat verder naar beneden, terug naar de zaal waar we gegeten hadden. Ook beschikt Olof over een uitstekende keuken waar ook goed gebruik van gemaakt wordt!
Er was nog een tweede borrelkamer die ik persoonlijk het meest sfeervol vond. Een mooie sierlijke bar, turkoois-blauwe muren. Op de barrand stonden een aantal Almanakken en ook flessenpost. ‘Wanneer je een commissie gedaan hebt en dan opstroomt, dan mag je een brief schrijven en in zo’n fles doen. Na vijf jaar mag je die fles dan weer open maken en de geschreven brief voorlezen!’ legde de Vice-Praeses me uit.
Mijn oog viel meteen op een houten balk waar een spotje in zat. Het lichtspotje schijnt op de Plaquette die gedenkt welke Quaestor Sociëteit het initiatief en de verantwoordelijkheid (Of welke andere initiatiefnemer dan ook, aangezien je zulke Plaquettes op meerdere plekken binnen Sociëteit Asgard aantreft) voor de verbouwing van deze ruimte had, samen met de namen van alle leden die de verbouwing mede mogelijk gemaakt hebben.
De Vice-Praeses zag me kijken en zei ‘Je kunt erop gaan zitten, maar dan stort je wel neer!’ aldus hem. (Bestaat er eigenlijk wel iets wat hij niet gesloopt heeft?)
Tot slot liepen we naar de Biljartkamer.
Een mooie ruimte met een tafel in het midden die je kunt openklappen en dan verschijnt het biljart!
Ik keek de ruimte rond naar de foto’s van de C.C.T.’s, naar de vaandels van SociëteitsLustra en toen vond de Praeses het wel een goed moment om me even een shockmoment te geven. (Althans, dat leek een beetje zijn intentie… Helaas voor hem wist ik het weer te verpesten) Terwijl ik namelijk druk met bewonderen was zei hij uit het niets ‘Ja Sabine, dit is de enige plek op de Sociëteit waar je seks mag hebben en nadien mag je dan je naam onder de tafel schrijven! Je mag dan ook alleen onder de tafel kijken als je het hier zelf gedaan hebt!’
En dan komt Sabine; ‘Oh, maar dat hebben ze bij Quintus ook. In ’T Snouck staat de grote vergadertafel met dezelfde mores!’ waarna ze vrolijk naar het balkon huppelt en over Willy in Tilburg begint. Operatie shock mislukt! De mannen gingen wel nog wel even tegen elkaar ten strijde over wie er onder de tafel staat en wie maar een beetje opschept over het onder de tafel staan, maar er eigenlijk helemaal niet onder staan. Wie je kunt geloven? Nou, ik weet niet of ik dat wel wil weten! (Sowieso, dat ligt toch vreselijk? – Maar ja… Ik sta er sowieso ook niet onder!-)
We keerden weer terug in de Ontvangstkamer waar de dames het nodige voor me hadden neergelegd. Een halve jaargang Viking, de recentste Almanak, de Corpsdas, een introshirt en een aansteker. ‘Ja, die aanstekers die alle verenigingen hadden!’ reageerde de Vice-Praeses al meteen lachend.
Maar ja, we zouden natuurlijk ook foto’s gaan maken en het is bij Olof zeker niet zo dat ze hier dag in, dag uit in hun Basalt Goud Geruite vestjes rondlopen (‘Ooit begon het met ‘blauw’ ‘rood’ en ‘paars’ maar al snel waren de ‘normale’ kleuren op, waardoor je creatiever moest zijn!’ zei de Vice-Praeses over de benaming en de vestjes) dus de aanwezige Senatoren zouden zich even gaan verkleden terwijl ik de penningen nog even kon bestuderen en ik wel iets interessants ontdekte.
Deze penningen dateren sowieso van na het Katholicisme binnen Olof, want het wapen komt overeen met het ‘moderne’ Corpswapen met de twee masten en het christelijke kruis op het zeil. Ik vraag me dus wel af waar de penningen van tijdens het Katholicisme dan gebleven zouden zijn. Op de Constitutiefoto’s kon ik namelijk wel achterhalen dat de Senaten al vroeg een penning droegen!
De Ab Actis kwam als eerste volledig getransformeerd terug in de Ontvangstkamer waarop ik haar dus meteen naar de leeftijd van de penningen vroeg.
De Quaestor Secundus volgde niet veel later en zij wist te zeggen dat ze in ieder geval ouder dan 30 jaar moeten zijn. (Bij Virgiel ben ik dit jaar ook geruime tijd op zoek geweest naar een bepaalde penning die sinds 2010-2011 vermist is en ook daar heb ik wat interessante ontdekkingen door gedaan, al is die penning helaas niet boven water gekomen. Ik heb echt iets met mysteries –en ze oplossen… Ook dat!- wat dit aangaat!) Ik vroeg aan de Ab Actis of ik de grote penning wellicht vast mocht houden voor de foto maar zij kwam met een echt zuidelijk antwoord. ‘Die mag je ook wel even om hoor!’
De enige andere twee instanties die me dat ook toestonden zijn Tragos en Circumflex! (Zuidelijke gastvrijheid hè, got to love it!)
Doordat de Quaestor Secundus eerder bij de Vice-Praeses had voorgedaan hoe je de penning dient te dragen had ik hem zo om weten te doen, waarna we richting beneden gingen.
Enkele keren maakte de Vice-Praeses al de opmerking dat de Praeses voor Mr. Sunshine moest gaan. Ook toen ik de Ab Actis vroeg of er nog een Constitutie en/of kerstkaart was reageerde de Vice-Praeses dat ik natuurlijk de Praeses op mijn nachtkastje wilde hebben.
Tja…. ‘Het weerbericht voor Tilburg van donderdag 1 juni. Tussen de fronten Sabine en de Praeses wordt flinke sneeuwval verwacht met een temperatuur die kan dalen tot -90 graden! U wordt dringend aangeraden om ramen en deuren te sluiten en de kachel hoog op te stoken, anders zult u als ijsklont eindigen!’
We stonden voor het pand, maar de Vice-Praeses kreeg al snel het idee om het vaandel er ook bij te halen. De Praeses had de toekomstige Vice-Praeses als fotograaf gecharterd en de andere Lustrumcommissaris werd gekroond tot ‘Mr. Vaandel’ In de tussentijd gingen de Ab Actis en ik alvast even samen op de foto. Toen alles eenmaal in gereedheid was werden de groepsfoto’s gemaakt. (Nadat ik eerst wat selfies had gemaakt met de penning en met Mr. Vaandel) Maar toen… ‘Ja en nu gaat de Praeses laten zien dat hij echte spieren heeft!’ aldus de Vice-Praeses.
De Praeses keek een beetje verloren terwijl ik de Spoorlaan spontaan wel HEEL interessant vond. (Hee een Olofsticker! Hee een trein! Hee kijk die fietser! Hee wat ligt daar nou weer op de grond…) ‘Kom op, de Praeses gaat de eer hoog houden!’ probeerde de Vice-Praeses nogmaals. (Hmm… Volgens mij is dat gewoon kauwgom op de grond! Hee een vogel! Hee nog een trein!) Ik keek nog heel even naar de Praeses die nog geen millimeter bewogen was en toen keek ik richting het stuk Spoorlaan waar ik eerder deze dag vandaan gekomen was.
‘Oké dan! Kom hier!’ klonk er vervolgens vanuit de Vice-Praeses waarna hij met uitgestrekte armen naar me toe kwam en me optilde waarna de fotograaf weer in actie kwam om wat foto’s te maken.
Nadat ik de foto’s even snel gecheckt had wilde ik ook nog een foto aan de achterkant van het pand. (Weliswaar niet het meest charmante stuk, maar je kunt daar wel leuk met perspectieven spelen.) Nadat ook die foto’s gemaakt waren keerden we weer terug naar de Ontvangstkamer, waarna de Senatoren zich weer even terugtrokken op de Werkkamer om de Basalt Goud Geruite outfit weer te verruilen naar de zomerproof-look.
Ik liep naar hen toe en ik hoorde de Praeses toen zeggen ‘Ja maar Vice-Praeses, jij bent sowieso veel sterker dan ik ben!’ Ik op mijn beurt zag dat de Ab Actis als eerste weer getransformeerd was naar hoe ze was binnengekomen en zei dan ook dat ik het slim van haar vond dat zij zo’n makkelijk jurkje had aangedaan.
Komt de Vice-Praeses ‘Ja Sabine, ik had ook wel een jurkje aan kunnen doen, maar ik denk niet dat me dat zou staan!’ Nee… Dan kunnen we dat liedje ‘Guus kom naar Huus’ wel gaan aanpassen naar ‘Kom naar Huus want dat jurkje staat op springen en mijn ogen doen zo’n pijn!’ (Eerder ging het ook nog over die foto van het AHC Songfestival ‘Nee hoor Sabine, het is maar goed dat we geen liedje gingen zingen, want al was ik daar gaan zingen, dan was de zaal binnen vijf seconden helemaal leeg geweest!’)
Natuurlijk zouden we dit bezoek nog even gaan afsluiten op het dakterras met een zonnig biertje. (De dames proostten met hun doppers, water is ook heel zomers!) Daar hoorde ik de liedjes van het Lustrum en het AHC Songfestival en hielp ik de Vice-Praeses nog eens herinneren dat we een ‘Groetjes aan Laurentius’ selfie zouden maken. (En drie maal raaien wie daar natuurlijk weer niet op staat….) Maar ja, de tijd ging veel te snel en Plato zou me ook nog willen ontvangen, dus toen het biertje op was keerde ik nog een laatste keer terug naar de Ontvangstkamer om mijn spullen bijeen te zoeken.
Ik werd echter behoorlijk verrast door iets wat er toen gebeurde.
Ik heb bij Albertus een Voorbereiding lopen die alles te maken heeft met hun Lustrum en ik had daarin bedacht (Geen idee hoe ik daar aan kom eigenlijk want naar mijn weten hebben ze dat daar dus helemaal niet….) dat ze daar een armband hebben in de Lustrumkleuren en dat die armband gebruikt wordt om iemand als galadate te vragen. Nu waaide dat scenario ook wel een beetje over naar mijn Voorbereiding voor Olof, aangezien ik wel door had dat ik iemand in de gaten moest houden.
De Lustrumcommissie mannen kwamen binnengelopen en de opvolgend Vice-Praeses die zei dus dat zij ook nog wel enkele Lustrumzaken voor me hadden om mee naar huis te nemen.
Het eerste dat hij me overhandigde was een armbandje in de stijl zoals ik dus dat Albertus-armbandje voor me had gezien! (Plus nog een niet nader te noemen verband dat jij als lezer misschien wel kunt leggen….) Ik heb vandaag wel een paar momenten van verbazing gehad, maar dit kon ik in de verste verte gewoon niet geloven! (Want ook bij Olof wist ik oprecht niet dat er armbandjes waren!) Mijn Voorbereiding kwam gewoon uit en het was nog de goudkleurige variant ook! (Tussen mijn verbijsterde uitroepen en dergelijke door wist de Ab Actis me te vertellen dat er meerdere varianten van dit armbandje zijn, maar dat ik de speciale gouden kreeg!) Ook kreeg ik nog een Lustrumaansteker en dobbelstenen, maar ik was compleet van mijn sandalen (want sokken had ik niet aan) geblazen door het armbandje. Ook zit er nog een redelijk realistische kans in dat ik ook nog een dagje in Overvloed mee kan gaan maken, dus hoe het kan, kan het… Maar mijn Voorbereiding is op dat gebied zeker uitgekomen!
Vervolgens werd het toch echt tijd om afscheid te nemen (Quaestor Secundus ‘Je kunt gewoon lopend naar Plato, het is niet zo lastig! En anders kun je altijd nog je navigatie op je mobiel gebruiken!’ Vice-Praeses ‘Nee, dat werkt niet bij Sabine… Helaas is de band van onze Limo lek, anders hadden we je wel kunnen brengen!’) dus ik begon bij de Quaestor Secundus, gevolgd door de Praeses (Ik had de intentie om hem een hand te geven, maar verrassend genoeg gaf hij een knuffel. Ik denk dat ik hem dus ook in een bepaalde categorie van Presidenten/Praeses van dit jaar kan plaatsen. Hij heeft twee mede-categoriegenoten) en ja, ik kon de Vice-Praeses zeker niet overslaan! (En nog eens met een hand aankomen zoals bij mijn binnenkomst? Nee dat kwam niet eens in me op!) Nadat ook die stevige knuffel ten einde was gekomen zou de Ab Actis mijn uitgeleide doen.
Nadat we de laatste lopende zaken nog even hadden doorgenomen deed ze de deur open om me naar buiten te laten en tot mijn grote verbazing hoorde ik me toch een herrie!
Nee wat bleek…. De Quaestor Secundus en de Praeses stonden op het balkon met een trompethoorn en een enorme trom om mijn uitgeleide te doen.
‘Zó hadden we je eigenlijk moeten onthalen!’ zei de Quaestor Secundus terwijl ik een paar foto’s van dit prachtige schouwspel maakte.
‘Dit doen we normaal altijd bij de afstudeerders wanneer ze langsrijden!’ legde ze vervolgens uit.
Dit was niet door de Vice-Praeses bedacht, maar die moest natuurlijk wel de knallende afsluiter van dit bezoek zijn, door ook nog even een laatste toetersalvo te laten horen.
Uit eindelijk ben ik toch lopend naar Plato gegaan aangezien mijn bus niet op kwam dagen… En de Quaestor Secundus had gelijk, het was heel eenvoudig!
Zoals beloofd zou ik ook nog gradaties geven in dit verslag en ik volg in dit geval de Constitutionele voorstelvolgorde op de website… Foto Van links naar rechts… 2 (NB), 3, 1,5 maar qua innerlijk en gedragingen (Tenzij radicaal rood modus weer aanspringt!) zeker wel een 2! 3, Partner in Crime, 5.
2018 bezoek!
364 dagen na het Primeurbezoek aan Olof was het weer tijd voor een nieuw bezoek aan Sociëteit Asgard! Aanvankelijk stond het in de planning om begin mei al naar Tilburg te komen maar complicaties met Groningen en een datum die bij Plato niet uitkwam zorgden ervoor dat het uit eindelijk een jaar moest duren eer ik weer op Tilburgse bodem zou staan.
Er was code geel voor het hele land afgegeven en diverse familieleden stuurden me al appjes met het weerbericht voor Noord-Brabant. Niemand leek ervan overtuigd te zijn dat het slim was dat ik die reis zou maken, behalve ikzelf. Ik heb wel vaker een sterk gevoel dat ik ergens heen moet gaan (ongeacht wat het weer besluit) en in zo’n geval kan niemand me stoppen en vandaag was het dus ook zo’n dag.
Wel nam ik voor alle zekerheid een trein eerder, want je weet het maar nooit met de HSL. (Achteraf was het een hele goede zet gebleken want zodra ik in Tilburg aankwam ontstond er een wolkbreuk boven Delft, inclusief de nodige overlast op het station!) Bij aankomst op Tilburg station was het droog en begon het zonnetje lichtjes te schijnen. Hoezo code geel?!
Wat ik een grotere uitdaging vond was het feit dat de Spoorlaan letterlijk door midden was gebroken. Je kon lang niet overal naar de overkant, wat vooral tijdens mijn weg terug naar het station voor problemen kon gaan zorgen. De weg naar Olof verliep vrij vloeiend en al snel had ik Sociëteit Asgard weer teruggevonden. Een groot verschil met vorig jaar… De gevel ging grotendeels schuil achter een steiger.
De deur was gewoon open dus ik besloot maar vast naar boven te lopen. In de keuken waren een aantal eerstejaars bezig met schoonmaken maar toen ik hen vroeg waar ik de Senaat ook alweer kon vinden liepen ze wel even met me mee. Aangezien ik te vroeg gekomen was, was alleen de Ab Actis op de werkkamer. ‘Oh je bent er nu al! Ja, op het moment zijn we nog niet compleet… Verre van! Maar kom vooral verder!’ aldus haar.
Al snel veranderde ze in een soort van tornado die het liefste alles in een keer in orde wilde maken. ‘Wat vind je leuk om te hebben? Ik dacht dat ik nog wel even had om voor te bereiden!’ aldus haar terwijl we naar beneden liepen zodat ze daar een ijsthee voor me kon halen. ‘Arghh die taps staan nog niet aan! Zo terug hoor!’ aldus de Ab Actis die twee pasjes in een lade smeet en vervolgens naar boven rende. Intussen kreeg ik een appje van mijn tante met de mededeling dat er kort voor mijn aankomst op Tilburg blikseminslag was geweest op een middelbare school en dat die inslag een flinke ravage had veroorzaakt. Van dat noodweer was nu echter niets meer te merken!
De Ab Actis keerde terug met een ander pasje en wist toen met succes een ijsthee uit de tap te toveren. ‘Mooi! Goed, laten we even gaan kijken naar de items!’
We liepen dus weer naar boven en uit de Bieb pakte ze al direct de nieuwste Almanak. Het was voor mij even een vreemd gezicht want er zat een stofkaft om deze Almanak heen, maar het leek er heel sterk op dat een lid zijn frustratie op de stofkaft had losgelaten aangezien het middelste stuk eruit gescheurd was. Voor mijn ietwat perfectionistische insteek was dit dan ook een interessante uitdaging. (Later zou ik erachter komen dat dit geen gefrustreerd lid was maar dat het de bedoeling was van de Almanakcommissie en dat iedere 66e Almanak er zo uit hoort te zien.) Vervolgens liep de Ab Actis weer terug naar de werkkamer en pakte het constitutiekaartje voor me en toverde ze ook meteen de nieuwste Viking voor me tevoorschijn. Aangezien het stapeltje op mijn arm snel groeide en ik al mijn spullen nog mee had vroeg ik dan ook of ik niet even ergens kon gaan zitten.
‘Ah goeie! Ik zal het hiernaast even open gooien!’ zei ze vrolijk, waarop ik weer op de mooie Senaatskamer terecht zou komen.
Zodra ik de Almanak neerlegde ontdekte ik dat er iets niet klopte. Dit is Almanak 66…. Ik heb vorig jaar Almanak 64 gehad… Ik geloof dus dat ik er nog eentje mis!
‘Dat is dan niet helemaal goed gegaan vorig jaar! Ik ga gelijk even voor je kijken!’ aldus de Ab Actis die kort daarna terugkeerde met de 65 en de aansteker die iedere studentenvereniging 2 jaar geleden gekregen heeft. (Al die aanstekers zijn hetzelfde, het grote verschil zit hem in de naam van de vereniging) De aansteker had ik al in mijn bezit dus die zou hier blijven.
Kort daarna stapte er een nieuw gezicht binnen in de vorm van de Praeses. ‘Hallo! Leuk dat je er bent!’ zei hij vrolijk waarna hij naast me kwam zitten.
Ik was intussen al een heel verhaal tegen de Ab Actis over de winnaars, het gradatiesysteem, Mr. Sunshine en Targets aan het vertellen en toen de Praeses dat allemaal had gehoord was hij wel benieuwd naar dat alles. Om die reden haalde de Ab Actis haar laptop er even bij zodat de Praeses en zijzelf konden zien wat Mr. Sunshine dan precies inhoudt, welke prijzen er jaarlijks door de studentenverenigingen te winnen zijn en hoe de verslagenpagina over Olof eruit ziet. (Best wel een gemiste kans dat zij dit nog niet wisten, in het verslag van vorig jaar stonden namelijk al de nodige nuttige details die bij dit bezoek zeker van pas hadden kunnen komen! Zoals het verhaal over de Senaatslimo… Dit jaar zou ik weer niet per limousine op Plato aankomen!!)
Toen ik bij de Mr. Sunshinepagina aanvulde dat alleen heren die ‘Beschikbaar’ zijn Mr. Sunshine kunnen worden kwam de Ab Actis al snel tot de conclusie dat de Praeses de enige en de beste optie voor Mr. Sunshine zou zijn. Nogal een geluk dat er dit jaar een leuke Praeses is! (Zoals de lezer van deze pagina wel zal weten was er vorig jaar ook een code geel afgegeven… Eentje voor een ernstige lokale sneeuwstorm op Asgard die zich concentreerde tussen de toenmalige Praeses en mij.) De Praeses had zich echter een ander doel gesteld, namelijk het winnen van Partner in Crime.
Aangezien de Ab Actis het gradatiesysteem wel interessant vond lichtte ik het systeem speciaal voor haar uitgebreid uit. (Je had het gezicht van de Praeses moeten zien toen ik alle gradaties de eerste keer opsomde!) toen ik vervolgens vertelde dat mijn Target recent ontploft is (Praeses: ‘Was hij dik geworden?’ Ik; nee… Ontploft wil zeggen dat hij in rook opgegaan is. Hij is mijn target niet meer en heeft het verpest) en dat alle wegen dus open staan voor een heel nieuw target kwam de Ab Actis op het idee om een nieuw target voor me te gaan zoeken op Olof. Ze haalde een notitieboekje tevoorschijn en schreef alle gradaties nogmaals op gevolgd door het ideaalprofiel. (Aanvulling; Het ideaalprofiel is letterlijk een ideaal. In de praktijk komt het heel vaak voor dat een Target in ieder geval een volle bos met haar heeft ongeacht kleur en ongeacht steil of krullen, oogkleur is ook variabel al heb ik wel de stelregel dat ik je moet kunnen aankijken. -Enkele nuances in oogkleuren kan ik niet aankijken- Hij is duidelijk langer dan ik en hij moet me wel kunnen optillen. Voor een klein krielkipje zal ik dus niet snel gaan. Een tovenaar met een lange baard vind ik ook niets, maar een meerdagenbaardje kan ik dan wel weer waarderen.) De Praeses zag dit idee ook wel zitten en haalde meteen een televisiescherm tevoorschijn. ‘Ja Sabine, we gaan op zoek naar een nieuw target voor jou binnen Olof! Wij zoeken wat mooie leden voor je op, laten ze op de tv zien en dan mag jij oordelen!’ aldus hem.
Intussen was de Ab Actis al bezig met alles aan te sluiten zodat dit plan echt zou kunnen werken. Ik op mijn beurt was helemaal stuk aan het gaan want dit had ik nog nooit eerder meegemaakt!
Terwijl de Praeses op zoek ging naar de eerste om te beoordelen stapte het onderwerp van zijn zoektocht juist binnen. De Quaestor Primus heeft namelijk krullen en ziet er in pak zeker goed uit! Desondanks is hij NB en heeft hij de gradatie 2,5 gekregen.
De Quaestor Primus kwam iets vragen over de lunch en bleef daarna nog even als verbijsterd staan kijken naar wat we aan het doen waren. ‘Wat nou? We zijn aan het bonden!!!’ zei de Praeses heel enthousiast.
Dit is pas mijn 2e keer op Olof dus diverse namen die door de Praeses en Ab Actis genoemd werden zeiden me helemaal niets maar toch voelde het op de een of andere manier heel vertrouwd. De Praeses had bijvoorbeeld een heer in gedachten die de gradatie 6 zou krijgen. Deze heer werd nog vaak genoemd als het voorbeeld van heer die zeker geen target voor mij zou kunnen zijn.
We waren ongeveer bij de 6e man toen ook de Quaestor Secundus binnen kwam en ze na een vrolijke begroeting bij ons kwam zitten.
De Praeses liet een nieuwe man zien terwijl de Ab Actis even kort aan de Quaestor Secundus uitlegde hoe het met de gradaties zat.
Ik kan heel doorzichtig zijn… Bij een aantal mannen begon ik meteen te lachen en kon je ook aan mijn ogen wel zien dat dat een targetpotentieel kon zijn. De Ab Actis heeft in ieder geval al een heel groot compliment gehad aangezien haar wederhelft een 2 van me krijgt. Ook de man die nu op het scherm kwam bezorgde me direct een grote lach op mijn gezicht.
‘Ik denk dat je hem nog wel kent…’ aldus de Praeses.
‘Nee man, ze had net al verteld dat hij er niet bij was!’ aldus de Ab Actis.
Ik identificeerde hem dan ook meteen als de Quaestor Sociëteit van de Basalt Goud Geruite Senaat. Aangezien ik vorig jaar via Laurentius had vernomen dat hij NB was heb ik er in het vorige verslag niet teveel over losgelaten, maar ik viel al meteen voor de Quaestor Sociëteit toen ik hem op de Constitutiefoto zag staan en ik vond het dan ook jammer dat hij niet bij mijn bezoek kon zijn! (Als hij er was geweest dan was hij zonder twijfel de Mr. Sunshine geworden!) Ik hoefde dan ook niet lang na te denken over zijn gradatie. Die mooie man is en blijft een 2! Maar… NB!
‘Laat die N maar weg hoor!’ zei de Ab Actis vrolijk.
In dat geval denk ik dat ik een dagje TOP-week mee moet gaan pakken! (24 augustus is de voorgenomen bezoeksdag!)
Ook mijn grote vriend de Vice-Praeses van de Basalt Goud Geruite Senaat kwam voorbij op de foto’s en die kreeg natuurlijk een 8. Zijn Radicaal Rood modus is een garantie voor de slappe lach maar hij kan ook heel zorgzaam zijn. Een betere beste vriend dat hij bestaat er niet! Natuurlijk zou onze Frozen Praeses van vorig jaar ook nog passeren. Het gradatiesysteem loopt van 1 tot 8 maar hij krijgt een 0 wat betekent dat er niet over gesproken wordt.
De Ab Actis vertelde me dat ze de leden van de Basalt Goud Geruite Senaat ook had gevraagd om bij dit bezoek aanwezig te zijn maar zij waren helaas niet in de gelegenheid om te komen aangezien de meesten tentamens hadden.
Al bij man 10 had de Ab Actis me gewaarschuwd dat de Praeses sowieso nog een foto van zichzelf ertussen zou zetten maar op het moment dat ik er niet meer op bedacht was zou het gaan gebeuren… (Het was sowieso een ideale manier om mijn gezichtenherkenning te testen. Ik kan iemand soms direct van een foto herkennen of ik kan iemand al 3x ontmoet hebben en hem de 4e keer alsnog raar aankijken met een blik van ‘ken ik jou?’ Mijn gezichtsherkenning is en blijft een heikel punt.) Op het scherm kwam een man tevoorschijn die sprekend op De High-Lighter leek. (Dat is het persoon dat dit jaar in mijn themalogo verstopt is.) Mooie vent! Een 2!
‘Dat is de Praeses….’ Reageerden de Ab Actis en de Quaestor Secundus met een typisch gezicht terwijl de Praeses zat te juichen.
Ik keek van de foto naar de man naast me en kon wel iets naar zijn hoofd gooien want hij leek totaal niet op de man van de foto, maar hij was het echt!
Wat is dat nou? Daar zit je haar veel leuker, daar heb je een meerdagenbaardje…. ‘En minder kilo’s’ reageerden de Ab Actis en Quaestor Secundus. (Een typisch geval van ‘Senaatsliefde’. Senaatsliefde houdt elkaar scherp. Wanneer Bestuurscollega’s onderling écht aardig tegen elkaar gaan doen moet je je zorgen gaan maken!)
Dat zal denk ik wel meevallen maar je lijkt gewoon helemaal niet op die foto!
De Praeses voelde zich echter al helemaal onoverwinnelijk want hij had een 2 gekregen. Ik was ervoor gewaarschuwd maar toch had ik dit niet verwacht! Ook de andere mannen van de Sepia Briljant Blauw Geruite Senaat zouden nog even passeren net als de wederhelft van de Quaestor Secundus.
Uit eindelijk hadden we een goed lijstje met namen en de Ab Actis had dit ook op een app gezet. De Quaestor Sociëteit van de Basalt Goud Geruite Senaat had al gezegd dat hij niet voldeed aan het ideaalprofiel (Maar zeker wel aan Targetvoorwaarden!) maar dat hij trots was op zijn gradatie en stuurde later ook nog de lieve groetjes.
Ook onze ijskoning liet nog even van zich horen op een manier die we in Delft en Leiden ‘Plot Twist’ zouden noemen. Hij had het lijstje van de Ab Actis nagemaakt en had daar heel droog mijn naam bij gezet met gradatie 2. (Al is die buiten beeld ongetwijfeld ook omgevormd naar de gradatie ‘er wordt niet over gesproken’)
De Praeses wilde ter afsluiting nog even de gradaties 1 t/m 8 uit mijn omgeving zien dus zo zouden er nog een aantal leuke portretten van bijzondere personen passeren. Over 5 en 8 hoefde ik echter niet na te denken, die zou de Praeses verzorgen. Voor de gradatie 5 koos de Praeses een foto van de Quaestor Secundus uit gevolgd door een foto van de Ab Actis. Voor de gradatie 8 kregen we mijn grote vriend de Vice-Praeses van vorig jaar nog eens te zien.
Kort daarna was de lunch klaar, dus zouden we de Senaatskamer verruilen voor het dakterras maar voor we die kant op zouden gaan zou ik eerst nog iemand gaan ontmoeten. De huidige Quaestor Sociëteit had namelijk ook tentamens maar was speciaal voor mij na zijn tentamens naar Asgard gekomen om me toch nog even te kunnen zien! De enige die ik vandaag dus niet zou zien is de Vice-Praeses, maar die had ik vorig jaar al eventjes gezien. (Al herinner ik me hem toch anders dan hoe hij op de foto stond die ik voorgelegd had gekregen!)
Het was door het steigerdoek bij de Senaaskamer vrijwel niet te zien geweest maar de zon was inmiddels goed doorgebroken en van de natte ochtend was vrijwel niets meer over. De Quaestor Secundus had echter nog wat foto’s gevonden van de school die door blikseminslag was getroffen en dat bewees maar weer dat het hier toch echt slecht weer was geweest! Van een deel van de school was gewoon niets meer over maar in zoverre wij wisten was het nog goed afgelopen en was er alleen materiële schade.
De lunch bestond uit heerlijke belegde broodjes en ik was wel blij met het bord waarop de broodjes in stukken gesneden lagen. Ik heb van oktober t/m februari behoorlijke overlast gehad van een overbelaste kaakspier (die weer voortkwam uit een verstandskies die was weggehaald) en hoewel dat nu aardig goed opgelost is moet ik nog wel blijven opletten met bepaalde soorten voedsel zoals pistoletjes.
Tijdens de lunch vertelde de Quaestor Secundus over het carnaval. Nu is Tilburg een échte carnavalsstad en dat is Delft zeker niet. Kortom, het was logisch dat ze zei ‘Ik neem aan dat je niet heel erg bekend bent met carnaval’
Tja, je hebt in Delft wel carnaval maar voor het echte carnaval moet je in Brabant wezen net zoals je voor een echte Cantus in Limburg of België moet zijn. (Het juiste gevoel krijg je gewoon niet als je niet op de juiste plek bent!)
De Ab Actis besloot me te testen en vroeg me of ik wist wat de carnavalsnaam van Tilburg is.
Bijzonder genoeg wist ik hier het antwoord wel van, Kruikenstad. (Tilburg was een echte handelsstad maar om de een of andere reden worden Tilburgers ook wel Kruikenzijkers genoemd wat weer voortvloeide in Kruikenstad.) Oeteldonk (Den Bosch) Lampengat (Dipshitdorp -ik kom uit Delft hè… TU Delft en TU Eindhoven hebben nu eenmaal een strijd-/Eindhoven) en Knotsenburg (Nijmegen) weet ik ook nog wel maar daar houdt het dan ook mee op.
De wederhelft van de Quaestor Secundus is iets belangrijks bij het Tilburgs carnaval (niet de Prins maar volgens mij een soort van pedel) maar toen ze vroeg of de Quaestor Primus even wilde voordoen wat de taak van haar wederhelft is werd ik niet veel wijzer aangezien de Quaestor Primus het niet wilde voordoen. Vervolgens kwam er nog een prachtig en smaakvol verhaal van de Ab Actis over een uitstapje van de Praeses en de Quaestor Primus. (Gelukkig was ik klaar met eten!)
Al snel gingen de eerstejaars opruimen en gingen diverse Senatoren weer verder met waar ze mee bezig waren. De Ab Actis was intussen in mijn Logboek aan het schrijven en de Quaestor Secundus was bezig met een waslijn op te ruimen waar eerder nog shirts aan gehangen hadden.
Na de Ab Actis ging de Praeses aan de slag om een stukje te schrijven maar al snel bleek dat ook hij een stukje Frozen bezit.
‘Maar waarom schrijf je niet voor mij?’ vroeg de Praeses aan de Ab Actis.
Duidelijk, ook deze Praeses is heel goed in doorschuiven van correspondentie maar in dit geval zou hij er niet onderuit komen!
De Ab Actis was m intussen even gepeerd om terug te keren met het visitekaartje van de Praeses. ‘Dan kun je hem altijd nog bellen!’ zei ze.
Sure… Dan laat hij jou alsnog de telefoon opnemen! Ik denk dat ik hem inmiddels wel een beetje ken!
‘Zoiets ja!’ zei de Praeses lachend.
Nadat de Praeses had geschreven nam hij me ook weer mee naar de Senaatskamer aangezien we ook nog een foto zouden gaan maken!
In de Senaatskamer haakte de Quaestor Secundus weer aan met de grote penning van de Vice-Praeses (Precies dezelfde als die ik vorig jaar gedragen heb!) om vervolgens een stukje te gaan schrijven in mijn logboek. ‘Maar Sabine… Dan moet ik naar de volgende pagina… dat mocht toch niet van jou?’ vroeg ze.
‘Je was daar heel streng in!’ vervolgde ook de Praeses.
1 pagina per persoon… Niet 1 pagina per vereniging! ‘Ohh dan zit het wel goed!’ aldus de Quaestor Secundus die vrolijk aan de slag ging.
De Quaestor Primus was intussen bezig met het functionele vaandel weer op zijn plek te krijgen. Dat was echter nogal een uitdaging dus ik heb met enige regelmaat naar de Praeses geroepen dat hij zijn collega wel even een handje mocht helpen. (Senaatsliefde hè… Ik noemde het al even…) Uit eindelijk met heel veel motivatie en een klein handje hulp van de Quaestor Sociëteit slaagde de Quaestor Primus erin om het vaandel weer op zijn plek te krijgen. Daarna ging de diehard ook nog op zoek naar wat andere items die hij had gezien. De Ab Actis kwam ook weer bij ons en droeg me het boekje van het Asgard Lustrum over. Vorig bezoek had ik het Lustrumboek van 5 jaar geleden gehad en nu kreeg ik dus de nieuwste van dit jaar! Ook waren daar nog dassen en chokers van! De Ab Actis raakte al snel op dreef en vond ook nog een das van Overvloed (Jawel het bijzondere Lustrum van het bijzondere armbandje!) en een das van het lustrum Memento (6 jaar geleden) Intussen werd er druk geschreven en druk gezocht.
De Quaestor Primus kwam nog met meerdere Vikingen en de Ook Olof Zonnebril terwijl de Praeses zich realiseerde dat hij nog meerdere kompassen gezien moest hebben. Alles kwam even tot stilstand toen ik met de opmerking kwam dat het wel zo leuk zou zijn als de Senatoren hun pak aan zouden hebben.
Heel even was ik dus alleen en kon ik alvast nadenken over de foto opstelling.
De Ab Actis was als eerste weer terug gevolgd door de Praeses. De Ab Actis ging de achtergrond alvast in orde maken terwijl de Praeses op het idee kwam om de Vice-Praeses van vorig jaar op de televisie te zetten zodat hij er toch nog een beetje bij zou zijn.
Toen de Quaestor Primus terugkeerde keek hij me met een taxerende blik aan. ‘Hebben jullie haar die penning gegeven?’ vroeg hij met een strenge ondertoon.
Voor de foto… Ik neem hem heus niet mee naar huis hoor! Geen zorgen!
‘Of je neemt hem wel mee… Dan moet de Vice-Praeses hem bij je komen halen! Hij is er immers als enige niet bij!’ zei de Praeses lachend.
‘Ben je niet iets vergeten?’ zei de Ab Actis wijzend naar de Praeses.
Op de basisschool zeiden ze altijd ‘er komt een vogeltje uitgevlogen!’ en zodra de Praeses door had wat er gaande was loste hij het snel op. (Het zou immers geen al te fraai gezicht zijn op de foto.)
Toen ook de Quaestor Secundus en de Quaestor Sociëteit zich bij ons voegden hadden we nog een probleem en dat was…. Wie maakt de foto?
De Praeses wist nog wel iemand en de Quaestor Secundus vertrouwde me toe dat ik die sowieso een 8 zou vinden.
Even later stapte onze 8 binnen en hij zou wel zorgen voor wat leuke foto’s.
Ik koos een plekje uit (althans de Praeses leidde me feitelijk naar die plek) en terwijl ik af stond te wachten tot de foto gemaakt zou worden merkte de Praeses op dat ik misschien wegviel op de foto. (Mijn lengte hè….)
De Quaestor Sociëteit kwam vervolgens met een koffertje aan waar ik wel op kon gaan staan waardoor ik opeens een stukje langer leek. (Misschien had ik ook niet mijn sandalen aan moeten doen…) Nu viel het voor sommige Senatoren niet mee om gewoon naar de camera te lachen. Zo was de Quaestor Primus een beetje aan het klooien bij de Ab Actis en de Quaestor Secundus en ik had door dat de Praeses ook een klooiplan had. (Maar waar ik bij de gradaties heel makkelijk te doorgronden was, was ik dat nu zeker niet! Zolang er een lens op mij gericht is en ik daarop gefocust ben kan ik van alles denken zonder dat jij ook maar een flauw vermoeden van mijn gedachten kunt hebben.) ‘Zo, een kusje van de Praeses! Wie wil dat nou niet?’ aldus de Praeses. (Kusje? Vanuit mijn perspectief leek het daar totaal niet op. Hoogstens een gebakken lucht kusje….)
‘Nu Mr. Sunshine!’ reageerde de Quaestor Secundus.
‘Het kan ook nog iemand anders zijn… Je hebt nog meer opties!’ aldus de Praeses.
Het was natuurlijk al lang duidelijk wie het moest zijn en daarom liep ik uit protest naar de Praesidiale zetel en ging daar in kleermakershouding op zitten terwijl ik peilend naar de Praeses keek. (Wanneer ik in kleermakershouding op een stoel of bank ga zitten voel ik me volledig op mijn gemak. Je ziet het me echter niet heel vaak doen.) ‘Oké, ik ga ervoor! Kom je?’ vervolgde de Praeses terwijl ik weer opstond en naast hem ging staan. In plaats van me op te tillen bleef hij gewoon staan en lachte hij naar de camera.
Je snapt er echt niets van! Riep ik dan ook quasi-gefrustreerd uit terwijl ik weer koers wilde zetten richting Praesidiale zetel maar toen wist de Praeses wel hoe hij snel moest handelen. Nog voor ik twee stappen had kunnen zetten had ik twee armen om mijn middel en hoorde ik ‘oké, oké, nu gaan we een goede foto maken!’
Poging 3 stonden we weer achter de tafel en vroeg de Praeses ‘Ben je er klaar voor?’
Ja hoor… Kom maar!
Opnieuw was de Praeses een beetje aan het klooien door me eerst met volle kracht en snelheid op te tillen (waardoor het voelde alsof ik gelanceerd zou worden…) en na twee foto’s een beweging te maken die deed overkomen alsof hij me zou laten vallen.
Er was dan ook maar 1 gepast antwoord op deze acties te verzinnen dus toen ik de fotograaf adviseerde om nog twee foto’s te maken aarzelde ik niet om hem een échte kus op zijn wang te geven. (Gebakken lucht geloof ik namelijk niet zo in met mijn Biologische achtergrond…) Nadat ook die foto was gemaakt was ik wel benieuwd naar het resultaat en hoewel een foto bewogen was, (Hoort ergens op de achtergrond ‘Dan doen we dat nog eens!’ roepen…) was de andere wel goed gelukt. Ook de Ab Actis had een foto van deze actie met haar telefoon gemaakt en die zou meteen op de Ook Olof Instagram worden gepost. Grappig genoeg zie je Almanak 66 ‘Geen Genade’ heel prominent in beeld. Ik kende nu immers ook geen genade!
De Quaestor Primus was nu op de Praesidiale zetel gaan zitten dus ik ging op de tafel zitten terwijl de Praeses zei ‘Die is nu gelijk helemaal verliefd!’
Nee ik doe gewoon wat jij doet! ‘Til hem nu eens op dan!’ reageerde de Quaestor Primus droog.
Dat zou niet bepaald gaan werken, maar oké… Die zin had ik wellicht iets anders moeten formuleren…
Intussen was de Praeses alweer deels bezig met een transformatie naar de zomerse versie waarop de Quaestor Secundus droog zei ‘Mag ze dat niet ook even zien dan?’
Amusante tijden hier op het fijne Asgard!
Toen ook de Quaestor Primus zich ging omkleden ging ik weer op het plekje zitten waar ik eerder nog uit protest was gaan zitten. Van de penning kon ik nog even geen afstand doen dus die hield ik nog eventjes om. (Ik had mijn ipod er voor afgedaan dus ik zou sowieso niet vertrekken met de penning nog om. Muziek is mijn leven dus zonder ipod zou ik echt niet verder gaan!) De Praeses keerde even later terug met een witte doos in zijn handen. ‘Naar het kompas ga ik nog even zoeken maar deze mag je alvast openmaken!’
In de doos zat een soort kelk die je ook als koeler voor een flesje zou kunnen gebruiken (of als bloemenvaas, pennenbak….) en er zat een opener in de vorm van een Kaaf in de kelk.
Ik ben een Delftse dame (De mannenstad bij uitstek waar je wel leert omgaan met mannen, mannenstreken, gekke acties en waar je dan ook vaak genoeg je vrouwtje moet staan) dus van een Kaaf kijk ik inmiddels niet meer op. Sure… De een zegt het met bloemen en de ander met een opener in de vorm van een Kaaf….
Even later volgde de Praeses met het eerdergenoemde kompas die jaren geleden al door een Senaat was uitgegeven maar die nu nog steeds in grote aantallen op Asgard aanwezig bleek.
Ook had de Praeses nog een prachtig lakzegel met het lint in de Corpskleuren voor me. Alleen die heeft de reis naar Delft tot mijn grote verdriet niet overleefd.
De Praeses was iets over het Lakzegel aan het vertellen en aangezien de Quaestor Secundus iets over de Praeses zei reageerde ik op haar opmerking. Nu werd de Praeses al vanaf het begin van mijn bezoek bij zijn bijnaam genoemd, hetgeen ik vrijwel direct overnam. Echter leek de Praeses nu pas te horen dat ik die bijnaam ook gebruikte. ‘Hoor je dat! Ze noemt me zelfs al bij mijn bijnaam!’ zei de Praeses heel enthousiast. Het gevolg was een typische blik van mij aangezien ik dat dus al net zo vaak had gedaan als de Ab Actis en de Quaestor Secundus. Maar de Praeses was er volgens mij wel blij mee!
Gedurende deze laatste momenten liet de Praeses nog veelvuldig weten dat hij zeker de Partner in Crime wilde worden terwijl de andere Senatoren vooral erg benieuwd waren naar welke prijzen zij wellicht zouden kunnen winnen. Wanneer dit verslag gepubliceerd zal worden is het bekend welke prijzen Olof heeft binnengesleept en deze zal ik in de TOP-week komen brengen.
(Kan ik meteen nog de nieuwste Viking en eventuele andere mooie items komen ophalen, kennismaken met het Ft en wie weet kan ik mijn grote vrienden Quaestor Sociëteit en Vice-Praeses van de Basalt Goud Geruite Senaat ook nog wel zien! Ook zou ik mijn Partner in Crime van vorig jaar, de Ab Actis ook zeker nog even willen zien! Lijkt me erg gezellig zo’n wederzien!) ‘Of je komt eventueel in september… Daar komen we graag nog wel een keertje voor langs hoor!’ zei de Praeses.
‘Als ik dan nog niet aan het reizen ben… ‘ aldus de Quaestor Secundus.
Maar aangezien het gelukt is om de 24e augustus beschikbaar te krijgen zullen we zeer waarschijnlijk gewoon in de TOP-week herenigd gaan worden.
Het was inmiddels 14:00. (Ik was hier om 11:00!) Om 14:30 moest ik bij Plato zijn en de Senatoren moesten ook weer aan de slag aangezien er vanavond een open feest zou zijn waar geïnteresseerden zich meteen konden inschrijven. (Dit was weliswaar op een externe locatie maar er moest wel nog het een en ander worden afgerond voor het zo ver was.) Het enige wat een beetje misliep was het feit dat ik er vanuit ging dat iedereen mee zou gaan voor de uitgeleide, maar zo ging het niet. Ik heb dus niet van iedereen op de juiste manier afscheid kunnen nemen. (Ook het systeem van begroetingen is voor mij een hele belangrijke. Die ligt weliswaar minder op de voorgrond dan het Gradatiesysteem maar aangezien ik niet zo van open einden hou en ik alles graag goed afrond baal ik er altijd wel van als het afscheid nemen niet -goed- gebeurt.)
Desondanks was dit een zeer geslaagd bezoek aan Olof. Net als vorig jaar was ik maar moeilijk te motiveren om mijn planning te vervolgen aangezien ik het zo naar mijn zin had. Het goede nieuws is wel dat er nog zicht is op een weerzien tijdens de TOP-week!
Er zijn verenigingen waar ik al langer en vaker kom maar waar ik me toch minder welkom voel dan hoe ik me nu hier voor de tweede keer op Olof voelde. Dit is toch wel een van de plekken waar ik me echt thuisvoel en daarom hoop ik zeker dat het 2e bezoek tijdens de TOP-week er kan komen!!
Met betrekking tot Targets (het onderwerp dat in dit bezoek toch vaak terugkwam) ga ik heel eerlijk zijn… Ik zit momenteel met een enorm Tilburgs dilemma. Beide heren horen in ieder geval bij Olof maar of ik op korte termijn zal kunnen kiezen tussen Basalt Goud Geruit of Sepia Briljant Blauw Geruit? Dan heb ik eerst nog wel meer details en overtuigende acties van beide heren nodig! (Dit verslag is op 2 juni geschreven, het Logboek heb ik op 3 juni opengeslagen aangezien ik de indruk had gekregen dat er toch iets urgents in de stukjes van Olof kon staan. Laten we het erop houden dat ik bijzonder onder de indruk was van het stukje van de Praeses….)
De Praeses kan echter geen Partner in Crime worden omdat dit een titel is die uitsluitend aan vrouwen toegekend wordt. (Er zijn zo van die onderwerpen waarvan ik vermoed dat de Praeses er niet heel erg veel mee zou kunnen, in tegenstelling tot de Ab Actis en de Quaestor Secundus.)
Wordt in ieder geval nog vervolgd in de TOP-Week! (Telt de weken nu al af!)
Tot snel!!!!
Kennismaking met de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat! (27 september)
Dit verslag begint met een metafoor zodat ik er verder in dit verslag niet meer over hoef te spreken. Vlak voordat ik dit bezoek zou beginnen kreeg ik een nieuwtje wat ik niet had zien aankomen en waar ik behoorlijk teleurgesteld over was. Ik lijk misschien wel een taaie met weinig emoties maar dit soort mededelingen veroorzaken meteen een aardbeving in mijn voorbereidingssferen en halen mijn goede humeur met een klap onderuit. Ik kon dan ook niet voorkomen dat deze mededeling toch een stempel op het bezoek zou drukken, al zou ik er samen met de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat wel voor zorgen dat het niet veel meer dan een klein stempeltje zou worden. Ik geloof graag dat er mensen zijn die zich in de ‘Schrobbelèr’ zullen herkennen. Al dat ik daar nog over kwijt wil is dat het niemand is met wie ik dit jaar te maken heb.
Aan het begin van de zomer is mij een prachtig klein limited edition flesje Schrobbelèr beloofd. Ik kon deze niet gelijk opdrinken omdat ik naar de volgende afspraak moest en een Schrobbelèr smaakt toch niet hetzelfde wanneer je die thuis drinkt…. Wanneer ik terug zou keren zou mijn glaasje gevuld worden met de inhoud van dit flesje. Midden in de zomer werd mij een La Chouffe Blonde D’ ardenne aangeboden. Die klonk heerlijk en die glanzende uitstraling had me bijna verleid, maar ik zou toch echt wachten tot ik mijn Schrobbelèr had gehad. Ik liet het glas dus staan, wachtend op mijn glaasje Schrobbelèr.
Een weekje later werd mij een heerlijk zoete Lindemans Framboise aangeboden. Ik zat er heel dichtbij om dit glas aan te pakken en de zoete doch donkere aantrekkelijkheid tot me te nemen. Maar nee, ik zou wachten tot na de Schrobbelèr. Het glas Framboise werd dus naast de La Chouffe gezet.
Kort geleden kreeg ik een zeer aantrekkelijk en charmant glas Alfa Herfstbok onder mijn neus. Als ik niet had geloofd dat er een flesje Schrobblèr op mij stond te wachten had ik dit glas vol frisse warmte met alle liefde leeggedronken. Ook dit glas werd naast de Framboise en de La Chouffe gezet wachtend op het speciale flesje.
Enfin… De dag waarvoor ik deze drie glazen heb laten staan brak aan en op een plek waar ik het niet had verwacht kreeg ik doodleuk te horen dat het beloofde limited edition flesje Schrobbelèr er niet meer was. Het allerlaatste flesje was aan een leuke dame meegegeven, dat wel. (Niet dat ik daar veel voor koop hè, wijze filosoof….)
Ik kijk dus terug naar de tafel en zie drie doodgeslagen speciaalbieren staan. Drie speciaalbieren die ik heb laten sterven voor dat kleine glaasje Schrobbelèr uit een specifiek limited edition flesje dat er nooit meer zou komen. Als mij nu op voorhand was verteld dat die voorraad er toen al zo goed als doorheen was dan had ik me berust in het feit dat ik die toch niet zou krijgen maar dat er vanzelf wel weer een nieuwe limited zou zijn. Eerlijkheid is een kernwaarde die al diverse ‘vloeken’ heeft veroorzaakt wegens gebrek eraan, zo ook nu weer. (Men zegt toch dat vrouwen overal achter komen? Zo is het ook!) In ieder geval weet ik nu wel dat als ik weer eens een limited edition kruikje van 35 cl aangeboden zou krijgen ik die niet nog een keer op een plank laat staan waar die door anderen meegenomen kan worden.
Waarom ik Schobbelèr als uitgangspunt voor deze metafoor gebruikt heb? Vandaag heb ik namelijk het bestaan hiervan ontdekt en hierdoor weet ik nu dus dat dit echt een ding in Tilburg is. Ik zou het vandaag ook gaan proeven maar omdat ik mijn geplande trein naar huis al had gemist is het er niet meer van gekomen. Volgend bezoek in maart dus maar!
Ik had de Tilburgplanning voor het gemak maar omgedraaid. De Spoorlaan ligt nog altijd door midden in verband met werkzaamheden rond het station. Ik kon beter op mijn gemak de ‘Busplein omlooproute’ naar Plato lopen dan die route te moeten lopen wanneer er een vertrekkende trein op het spel stond. Aangezien ik dus een slecht nieuwtje had gekregen liep ik met stoom in mijn oren door Tilburg Centrum. Waar ik het liefste door het hart van Tilburg had willen lopen, mede om de zaak van Roy Donders nog eens te passeren en daar een foto voor een collega te kunnen maken, ging ik bij het eerste kruispunt van het centrum al de verkeerde kant op… Hierdoor kwam ik al snel Tilburg Station weer tegen! Ergens was het juist wel handig dat ik die verkeerde afslag had genomen want hierdoor hoefde ik alleen maar de Spoorlaan te volgen. Een rechte weg die me zo naar Olof zou brengen! Om 13:12 (de mensen die me kennen weten dat 1312 een belangrijke getallencombinatie is in het fundament van mijn hobby) stond ik voor Asgard. Omdat ik de nieuwe Senaat niet de dupe wilde laten worden van het slechte nieuwtje besloot ik mijn ‘boze’ liedjes te verruilen voor de ‘Olof-Playlist’ zodat ik in ieder geval wat meer opgevrolijkt zou zijn dan zonder die liedjes.
Ik belde aan (Het is en blijft een rare bel….) en wachtte…. En wachtte…. En wachtte…. Na verloop van tijd begon ik me af te vragen of die bel uberhaupt iets had gedaan want er kwam maar niemand.
Toen ik op het punt stond mijn telefoon weer te pakken en een telefoonnummer op te zoeken ging de deur open en daar stond de Vice-Praeses! Hij hield de eer van zijn voor-voorganger duidelijk hoog. (Later ga je merken dat ik daar meer mee bedoel dan alleen ‘De deur openmaken’) ‘Hallo! Sorry dat het zo lang duurde hoor!’ aldus de Vice-Praeses die me vrolijk binnenliet. ‘Je bent hier geloof ik al vaker geweest dus ga maar voor hoor!’ vervolgde hij.
Tja, maar ondanks dat ben ik nog altijd niet zó thuis dat ik de Senaat blindelings kan vinden…. Kortom, ik bleef toch maar achter de Vice-Praeses.
‘Het is hier niet heel groot dus verdwalen zal je niet gauw lukken’ zei hij vervolgens droog.
We bereikten het Senaatsgebied. In het kantoor was de Quaestor Sociëteit nog even kort bezig maar die zwaaide alvast mijn kant op. De Vice-Praeses leidde me mee naar de Ceremoniële kamer en daar trof ik de Quaestor Primus en de Praeses. Aanvankelijk moest ik even met mijn ogen knipperen want ze zaten qua zetels precies andersom… (Sowieso heeft de Quaestor Primus hetzelfde eigenschapje als zijn voorganger… Op de zetel zitten waar ik nu juist wilde gaan zitten….) Ik gaf eerst de Quaestor Primus een hand en daarna de Praeses waarop ik zelf op de zetel van of de Vice of van de Ab Actis ging zitten. (De Praeses heeft een eigen herkenbare zetel, de Vice en Ab Actis hebben een type zetel, met een boogvorm en de Quaestoren hebben weer een ander type zetel met een hoekige vorm.) De arme Praeses had me pas net enkele minuten gezien en kopte het toen goed in door me te vragen hoe het met me ging. De stortvloed die ik aldoor probeerde binnen te houden kwam er in volle vaart uit, zo op de Praeses af. Maar hij hield zich uitstekend staande want nadat hij de stortvloed had geïncasseerd zei hij vrolijk ‘Nou Sabien, geen zorgen… We gaan er een mooie dag van maken hoor! Dat beloof ik!’
Al snel werd het onderwerp gewijzigd naar het gradatiesysteem. Ik had de analyse die ik met de Sepia Briljant Blauw Geruite Senaat had gemaakt op mijn telefoon laten staan en zodra de constitutionering op de site stond kwam ik erachter dat we alle mannen van de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat al hadden behandeld! De Praeses en de Quaestor Sociëteit hadden toen een 2,5 gekregen. De Vice had een 7 gekregen en de Quaestor Primus had de 8. Een foto is echter een momentopname en de werkelijkheid kan soms wel eens anders blijken… Ik had echter al snel in de gaten dat ik wat mannen na vandaag zou moeten bijstellen!
Aangezien de mannen wel benieuwd waren hoe de analyse er voor de rest van Olof uit had gezien ging de Praeses even op zoek naar papier (Wat niet mee viel aangezien hij 5 minuten wegbleef….) zodat hij de gradaties nog eens kon uitwerken. ‘We kunnen wel een nieuwe analyse maken, want we hebben een hele nieuwe lichting binnen!’ zei de Praeses lachend.
Tja, dan ben je gauw klaar aangezien jaar 2018 onder de 7 zal vallen! ‘Zit wat in…’ merkte de Quaestor Sociëteit op.
Nadat de Praeses alle gradaties had genoteerd somde ik alle namen op, te beginnen met die 6 die vorig jaar veelvuldig genoemd werd als iemand die geen target voor mij kon zijn. ‘Das mijn huisgenoot!’ reageerde de Vice verbaasd. Die uitroep kon hij nog wel een aantal keer herhalen aangezien er blijkbaar veel van zijn huisgenoten en vrienden beoordeeld waren. Ik heb vooral mijn oprechte deelneming aan hem moeten betuigen toen ik hoorde wie OOK een huisgenoot van hem bleek te zijn. Dat de mannen in dat huis nog niet door onderkoeling zijn getroffen vind ik dan ook een wonder. ‘Mijn moeder was anders dol op hem!’ zei de Vice lachend. Dat was voor mij aanleiding om nog eens terug te blikken op mijn boeiende frozen-momenten met deze frozen-Praeses. ‘Dat klinkt nu niet echt optimistisch voor mij!’ zei de Praeses lachend. De Vice moest naar zijn overleg maar zijn plekje naast me bleef niet lang leeg want de Quaestor Secundus was gearriveerd! Ook dit jaar hebben we weer een AQB’tje in de Senaat zitten en net als haar voorganger had ik ook met haar meteen een klik. Ik heb haar met regelmaat een high five gegeven omdat zij precies begreep waar ik het over had! Een Partner in Crime had ik dus alweer gevonden hier op Asgard!
Natuurlijk was de Praeses erg benieuwd of de Quaestor Secundus zou kunnen raden welke gradaties ik nu zou toekennen en welke ik op fotobasis had gegeven.
Aangezien ik me toen bedacht dat ik een drietal oorkondes in mijn tas had zitten werd de situatie al snel gewijzigd naar een feestelijke sfeer. Olof heeft afgelopen jaar de prijzen ‘Best Scorende studentenvereniging’, ‘Succesvolste Partner in Crime’ (Niet voor de toenmalige Praeses… Mannen kunnen geen Partner in Crime worden….) en ‘Favoriete Verenigingsblad’
‘Ik begin nu wel echt druk op mijn schouders te voelen hoor!’ zei de Praeses lachend.
De Quaestor Sociëteit was wel benieuwd welke prijzen er zoal te winnen waren waarop ik de overige categorieën opnoemde. Zolang de gouden bloemkool maar vermeden wordt ben je goed bezig. ‘Die willen we duidelijk niet winnen!’ aldus de Quaestor Primus. De Quaestor Sociëteit was vooral erg benieuwd waar de term ‘Gouden Bloemkool’ vandaan gekomen was.
Kort daarna was de Vice alweer terug en dit keer ook in zijn pak. ‘Nou Sabine… Ik zou nu toch wel heel erg graag willen weten waar we nu staan met de gradaties!’ aldus de Praeses.
Ik heb inderdaad bijstellingen. De Quaestor Sociëteit is naar een 3 gegaan. De foto’s vanaf waar ik hem gegradeerd heb lieten een iets andere man zien dan de man die ik nu tegenover me had.
De Vice krijgt van mij een 8. Al vanaf mijn binnenkomst mocht ik hem heel graag. Hij vertelt dingen op een leuke manier, kan goed luisteren en heeft een talent om je aan het lachen te maken. Daarnaast bleken hij en ik, samen met de Questor Secundus het ijstheefront te zijn. Alle drie hebben we graag een glaasje ijsthee en we zaten nu ook nog eens met zijn drieën naast elkaar!
De Quaestor Primus is van een 8 naar een 2,5 gegaan. Het enige dat ik een beetje jammer aan hem vind is het feit dat hij zo zakelijk is en daarmee ook afstandelijk overkomt. Volgens mij is hij namelijk een hele lieve en leuke jongen (Zoiets is mij ook nog eens ingefluisterd, later die dag.) maar die kanten kan hij goed verborgen houden. Grappig genoeg ben ik vorige week in Maastricht een man op een vereniging tegengekomen die dezelfde voornaam heeft (alleen is die een pandbaas) en die had ook dezelfde mate van zakelijkheid. What’s in a name?
Kortom, die zou ik nog wat beter moeten leren kennen om te achterhalen hoe zijn ‘true colors’ eruit zien. Het moet in elk geval wel gezegd dat hij de eerste man is bij wie ik blij ben dat hij naar de kapper is geweest. (Meestal roep ik ‘Scharenverbod!’ waarop mijn beste vriendin, een kapster, me keihard uitlacht.) Zijn huidige kapsel staat hem echt goed!
De Praeses is de enige die op zijn gradatie is blijven staan. 2,5. Ik denk dat het, als het om een targetbattle zou gaan, het dus vooral tussen de Praeses en de Quaestor Primus zou gaan, al hoewel ik dus nog iets te weinig van de laatste af weet om hem eerlijk te kunnen plaatsen.
Van de gradaties gingen we over naar de constitutiefoto. Ik vond het een minpunt dat de Sepia Briljant Blauw Geruite Senaat die foto niet op de site had. Daarvoor hadden alle Senaten dat namelijk wel.
Vrijwel de hele Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat wil een 3-3’tje (3 zitten en 3 staan erachter) maken maar ik ben van de traditionele setting… Ik heb een keer een constitutiefoto gezien waarbij iedereen zat en de Praeses tussen zijn Vice en zijn Ab stond. Dan past iedereen goed op die foto én heb je toch duidelijk wie de Praeses is! (1x een blunder maken door een 3-3’tje vond ik meer dan genoeg! Plus, een 3-3’tje gaat echt niet mooi staan op de site!) En als we het dan toch over die foto hebben… Die moet eens mét de Aurora gemaakt worden!
Ik had de term Aurora al een aantal keer laten vallen en waar de Praeses mijn discretie/geheimzinnigheid bewonderde waren de anderen al snel erg benieuwd wat het was. Ik vroeg dan ook of iemand de penningen wilde pakken zodat ik kon uitleggen wat ik bedoelde. De eerste keer dat ik zowel de Aurora als de Ceremoniële zag was het omdat de Vice-Praeses van Basalt Blauw Geruit ze voor me gepakt had. De foto’s met Sepia Briljant Blauw Geruit zijn ook gemaakt met om mijn nek de Ceremoniële van de Vice. Alsof het in zijn witboek stond was het ook nu de Vice die zijn penningen weer voor me ging pakken. Waar ik het liefste Praeses of Ab Actis geworden was, wanneer ik ergens lid was geweest, is het hier op Olof wel duidelijk dat ik een Vice-Praeses zou zijn als ik een Senaat gehaald zou hebben.
Zodra de penningen voor mijn neus lagen kon ik het laten zien. Ik hield eerst de Ceremoniële omhoog. Dit is de penning die ik altijd draag wanneer er foto’s worden gemaakt van mijn bezoeken. Vervolgens pakte ik de Aurora. Ik weet dat dit de veelgebruikte penning is, daarom heb ik hier een andere waarde aan gekoppeld. De Ceremoniële heeft een vaste waarde in mijn Olof-bezoeken maar de Aurora zou ik maar op 1 voorwaarde op de foto mogen dragen en dat is wanneer ik een schakel zou behalen. Iemand in Rotterdam had mijn Guideline onder ogen gekregen… (Die ik overigens thuis vergeten was. De Nassaublauw Goud Gekroonde Senatoren hebben mijn ontwerpen ‘De Teleurstellende -frozen- OlofExpress’, ‘Aurorabot Transformer’ , ‘Bravo, Brabant Vervoert ons!’, ‘Radicaal Rood; Ik blijf het toch zeggen hoor!’ ‘The World Is Mine OlofExpress’ en de foto van de Aurorapenning dus niet gezien. Enfin.. Nu zitten ze vast weer vol met raadsels nadat ze dit gelezen hebben. Enkele hoofdrolspelers kunnen ze vast wel raden maar ik denk dat vooral ‘The World is Mine OlofExpress’ een lastig te raden titel is.) dus het verhaal van de Aurorapenning kwam al snel naar voren. Deze man wist dus ook dat wanneer hij een foto met die penning om mijn nek zou zien het bepaald was wie mijn hoogste prioriteit zou hebben.
Hoe dan ook, de Senaten hebben de Aurora de laatste jaren best wel verwaarloosd als het om de constitutionering ging. Als je dan toch een fraaie traditionele setting hanteert, dan hoort de Aurora de wel bij.
De Quaestor Sociëteit was even weggelopen want er bleek dus nóg een penning te zijn, die ik nog nooit had gezien.
De Quaestor Secundus vertelde me dat de vrouwen alleen de Aurora hebben. ‘De Ceremoniële mag alleen bij het rokkostuum en die hebben vrouwen natuurlijk niet….’ Aldus de Praeses.
De Quaestor Primus was vooral erg benieuwd waar de term Aurora vandaan kwam. ‘Dat betekent toch iets van licht? Zonneschijn?’ vroeg hij.
Het betekent ‘Noorderlicht’ maar ik heb het van een zangeres die een van de Olof-verwijsliedjes heeft gemaakt. Het liedje heeft alles met die penning te maken dus het was logisch dat ik er die naam aan zou koppelen.
De Quaestor Sociëteit keerde terug en overhandigde me een penning met een lint in dezelfde stijl als die van de Ceremoniële. (Hij mag alleen wel eens gerestaureerd… Veel lint hangt er niet meer aan… Je kan er zelfs geen ere-speldinsigne met lint meer van maken!) De Quaestor Sociëteit is de enige die deze penning heeft en je ziet er het Sociëteitswapen op. Ik vond het wapen hier wel veel mooier uitkomen dan hoe de ‘getekende’ variant is. Hoewel de penning klein is, is hij zeer gedetailleerd! Daarnaast moest ik er toch wel een liefde voor voelen want hee, mijn grote vriend Quaestor Secundus van Basalt Goud Geruit heeft deze penning ook een jaar bij zich gehad.
In mijn TOP-week ‘voorbereiding’ had ik een stukje zitten waarbij ik achter de tap gezet zou worden om eens een paar biertjes te tappen. (Dit kon de Praeses met geen mogelijkheid geweten hebben) Hiermee zou ik een C.C.T.-aandeel voor in mijn verzameling krijgen. Ik had de penningen nog niet allemaal goed bekeken of de Praeses vroeg me of ik misschien eens achter de tap wilde staan!
‘Gaan jullie samen of gaat er nog iemand mee?’ vroeg de Quaestor Secundus veelbetekenend.
We liepen samen naar beneden en de Praeses werd al direct opgehouden aangezien de bierleverancier net was geweest en even een handtekening moest hebben. Omdat ik toch in mijn ‘voorbereiding’ wilde blijven huppelde ik even vrolijk naar het podium, maakte er een selfie… De beste leverancier wilde ook wel meteen een foto van de Praeses en mij samen maken. Volgens mij zag hij daar wel een logisch gevolg in, maar nee hoor… Die foto’s kwamen straks! (Er volgen immers nog twee bezoeken en dan kan het niet zo zijn dat ik de andere perfecte fotolocaties al gebruikt heb!)
Nadat de leverancier zijn gesigneerde bon had gekregen leidde de Praeses me mee naar het heiligdom achter de bar. ‘Op deze deur hangen alle foto’s van leden die nog geen 18 zijn.’ Zo kunnen we Nix 18 goed handhaven!’ aldus de Praeses. Ik herkende die deur meteen van een foto van de Basalt Goud Geruite Quaestor Sociëteit die ik eens op internet had gezien.
Hygiëne is ook erg belangrijk dus de glazen werden eerst grondig voorgespoeld voordat we ze zouden gaan gebruiken.
Tja, je zou denken dat het ‘1 bier per keer’ tapsysteem makkelijker is… Persoonlijk heb ik toch liever het controleerbare tapsysteem waarbij de stroom stopt wanneer je de hendel omhoog zet! Hier was ik duidelijk nog geen heel groot talent mee maar de Praeses bleef me geduldig begeleiden en ondersteunen waar nodig. Nadat dit proces was voltooid kwam het volgende aandeel aan de orde. ‘Hoe draag je een halve meter?’ De Praeses deed het me voor (opnieuw alsof hij het al jaren deed) en daarna heb ik ze ook heel even gedragen. Ik durfde er echter niet mee de trap op! (Het zou natuurlijk heel zonde zijn als het kostbare vloeibare goud op de trap uiteen zou spatten omdat er toch een glas tussenuit glipt!) De Praeses liet me zien dat hij nog wel meer kon. Hij stak het afleverbewijs dat hij van de bierleverancier had gekregen in zijn mond, nam de halve meter mee, ging nog even terug voor zijn ledenpas en daarna gingen we naar boven.
Aangekomen bij het Senaatsgebied heb ik wel even de deur voor hem geopend maar het afleverbewijs legde hij vakkundig (met zijn handen nog vol) op het bureau van de Quaestor Sociëteit waarna hij doorliep naar de Ceremoniële kamer.
Hoewel deze Praeses goed is in ambities creëren is hij wel een realist. Toen we beneden stonden en hij de glazen voorspoelde kwam het even over het 1-2’tje met Maastricht ter sprake. Olof is een van de weinige verenigingen waar de Senaat ook echt het orgaan is dat afsluit. Om die reden zul je hen tijdens het avondprogramma vaak kwijt zijn en zou ik mijn vaste gesprekspartners vaak missen. De enige manier hoe een 1-2’tje op Olof zou kunnen werken is als ik met een vrouwendispuut zou optrekken, daar zou kunnen blijven slapen en daarmee ook het wederzien met de Senaat zou kunnen combineren. (Dan zijn er immers geen ongemakkelijke stiltes wanneer al je gesprekspartners pleitte zijn….)
Om die reden kwam dus ook het eerste bier tevoorschijn. ‘Bakkies drinken kunnen we nu ook!’ aldus de Quaestor Sociëteit.
De Quaestor Secundus wees me op het feit dat we ook zeker een Schrobbelèr zouden moeten drinken.
Omdat Dispuut KONGSI (hoort met puntjes ertussen maar je spreekt het uit als een woord dus dat hanteer ik hier nu ook.) nogal vaak ter sprake was gekomen was het voor de Vice maar een kleine sprong van Schrobbelèr naar KONGSI carnaval. ‘Wist je dat ze echte carnavalshits hebben?’ zei hij lachend waarna hij zijn telefoon onder mijn neus hield zodat ik kon zien wat voor kunstwerken de haantjes in elkaar hadden gedraaid. In het eerste filmpje zagen we de Praeses veelvuldig voorbij springen met zijn sinterklaasmijter op. Ook heb ik heel erg hard moeten lachen om iemand die keihard op zijn bek ging in dat filmpje. ‘Daar zou eigenlijk een GIF-je van moeten komen!’ zei de Vice toen hij me stuk zag gaan. Al was het alleen om mijn slechte humeur te laten verdwijnen!
Zelf kwamen we de Vice ook nog tegen als een soort Indiana Jones. Zijn beste vriend (Die ik blijkbaar 5+ had gegradeerd) was ook vaak in beeld en zo waren er nog veel mensen te noemen waar ik indirect wel iets mee te maken had.
‘En als je nou denkt… er is er nog een! Dat klopt!’ aldus de Vice die ook nog eens het andere liedje liet horen/zien.
‘Iets voor je Olof playlist?’ vroeg de Quaestor Secundus.
Ik hou niet zo van Nederlandstalig, al weet ik dat het voor jullie anders ligt! (Guus Meeuwis komt immers van Olof en de huidige held van Tilburg heet Zanger Kafke!) Desondanks ga ik die eerste video van KONGSI carnaval wel onthouden want als ik toch weer eens baal… Hoef ik alleen maar een stukje gezien te hebben voor ik weer in lachen uitbarst.
‘Ik vraag me iets af….’ Begon de Vice. ‘Waar is dat strikje van op je jasje?’
Nou, omdat ik nogal vaak gezeur krijg van bepaalde verenigingen omdat ik de das van een andere vereniging draag heb ik eens uitgezocht of ik galastrikken om kon bouwen naar speldstrikken. Dit bleek te werken dus daardoor heb ik steeds minder ‘battles’ over de dassen die ik draag. Ik heb alleen nog niet zo heel veel strikjes, dus het probleem is nog niet helemaal opgelost.
‘Ik proef hier een stille hint!’ aldus de Praeses.
Ik legde uit dat ik nu vier strikken had. Een geheime strik, de Piekwekenstrik (afkomstig van Vindicat, was bedoeld als jaarstrik) die symbool staat voor mijn support maar ook voor het feit dat lullige acties je flink in je nadeel kunnen werken, de kanonsstrik (afkomstig van Vindicat, was bedoeld als jaarstrik) die je maar beter niet kunt zien. Want dan sta ik niet echt op goede voet met je.
De laatste strik is het exemplaar wat ik nu droeg, afkomstig van een studievereniging in Delft. Zij hebben deze blauw-witte strik uitgebracht ter ere van hun 14e Lustrum Up Up & Away en aangezien me dat wel een goede energie leek voor de spannende treinreizen met de Intercity Defect koos ik voor die strik. Voorwaarde voor een speldstrik is wel dat ik van die strik ook een das en/of choker moet hebben die ik netjes kan houden voor mijn verzameling.
(Een veelvuldig gedragen strik zal uit eindelijk gebruikssporen krijgen. Vorig bezoek heb ik van het Asgard Lustrum de das en de choker gehad. De choker heb ik netjes gehouden voor mijn verzameling en de das is uitgegroeid naar mijn lievelingsdas die ik veelvuldig draag.)
Inmiddels was ook de Ab Actis binnengekomen dus de dames kwamen al snel met het idee om weer eens een rondje Sociëteit te lopen. Vorig jaar had ik immers geen updateronde gelopen en er was toch weer het een en ander veranderd!
De Vice moest me echter nog wel een verhaal vertellen voordat we die ronde zouden lopen. ‘Tijdens de KMT kwam er een vraag over de Levensboom die je in een van de borrelkamers kunt vinden. Ik wist zeker dat ik de naam van die boom wist want ik had een spel op de DS gehad waar die boom ook in voor kwam. Dus toen men me vroeg wat de naam van die boom was zei ik zonder twijfel Afellay waarop iedereen keihard begon te lachen… (Tenzij dat DS-spelletje FIFA was…) de naam van de boom is namelijk Idrasil’ aldus de Vice.
Afellay heet van zijn voornaam Ibrahim en dat lijkt wel wat op Idrasil.
De Praeses was op zich niet tegen een ronde lopen maar hij had wel over enkele ogenblikken een overleg met iemand. Typisch genoeg bleek die afspraak een naamgenootje van me te zijn… ‘Mijn leven is nu gevuld met Sabines… Ik ken er 3!’ (Ook eentje van Laurentius natuurlijk!) Tja, als dat net zo’n voorteken is als het feit dat ik vanaf de HSL 2x een OlofExpress zag, dan zou ik maar gaan nadenken. De 1e OlofExpress die ik zag was nogal vies (Zou symbool kunnen staan voor het slechte nieuws) en de 2e was echt supermooi en schoon! (Iemand van de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat?) ‘OlofExpress?’ zei de Vice verbaasd. ‘Jaa, die heb ik wel eens gezien!’ aldus de Quaestor Secundus. De eerste keer dat ik die zag rijden was enkele dagen voordat ik voor het eerst naar Olof zou gaan en sindsdien is de OlofExpress altijd onlosmakelijk verbonden gebleven met Tilburg. (De kleuren kloppen ook precies….)
Omdat de kans bestond dat de Praeses net in overleg zou zitten wanneer de dames en ik terug zouden keren van de ronde stelde ik voor dat hij als eerste in mijn Logboek zou schrijven.
De Praeses zat al druk te bladeren in het Logboek en hij ontdekte het stukje dat de Quaestor Secundus van Albertus vorig jaar voor mij gemaakt had. ‘Hij heeft ook echt dat visitekaartje in je boek geniet…’ Tja, je kunt in mijn verzameling op drie plekken terecht komen met je visitekaartje. In het Logboek (Als je het zelf doet), op de Visitekaartenstapel (Is inmiddels een flinke stapel geworden!) of op de ereplaats. Op dit ogenblik staat diezelfde Quaestor Secundus van Albertus op de Ereplek. Het tweede kaartje dat daar stond heb ik later vandaag als de sodemieter naar de Visitekaartenstapel verhuisd. ‘Kijk eens, hier heb je alvast een mooi kaartje voor op je ereplaats!’ klonk er vervolgens en het was de Quaestor Primus die met een soepele beweging een visiekaartje uit zijn borstzak toverde. ‘Waarom heb ik dat eigenlijk niet gedaan?’ reageerde de Praeses.
‘Laten we een ronde gaan lopen!’ zei de Ab Actis. De mannen bleven achter op de Ceremoniële kamer en de dames zouden Asgard even over gaan nemen!!
Waar we twee jaar geleden de ronde helemaal beneden begonnen (Maar ja, met twee mannen is het sowieso al anders lopen dan met twee dames) gingen we nu eerst naar boven. Ik weet niet precies waarom maar tijdens de vorige ronde zijn we uberhaupt niet op de hoogste verdieping van Asgard geweest dus de Ab Actis en de Quaestor Secundus hadden me genoeg nieuwe dingen te laten zien. De Quaestor Sociëteit heeft een start gemaakt met het verbouwen van een kamer ten behoeve van de Tilburg Careerdays commissie (Kortweg TCD) alleen is die kamer nog niet helemaal af… Er zit nog geen verlichting in, geen internetaansluiting…. Kortom, de huidige Quaestor Secundus heeft nog wat werk te gaan!
In de kamer naast de TCD kamer was er duidelijk ook al iets begonnen, maar dit was verre van af. ‘Ik ben erg benieuwd of hier op korte termijn nog schot in de zaak zal komen…’ aldus de Quaestor Secundus.
Ondanks dat het nu vooral een opslag voor Almanakken die niet in de bieb pasten leek vond ik deze kamer toch wel karakter hebben. Je zag de bakstenen en daarnaast kon ik me vergapen aan een grote diversiteit aan Almanakken, Lustrumboeken (Moet tijdens het volgende bezoek niet vergeten om te informeren of er eigenlijk een Lustrumboek van Overvloed is uitgekomen…) en andere boeken die ik mogelijk wel of mogelijk niet in bezit had.
Het enige waar ik mij aan stoorde was de schijnwand die de nieuwe TCD kamer van deze kamer scheidde. Verder zou je hier best een sfeervolle studieruimte (Bieb 2.0) annex vergaderruimte van kunnen maken. Ik zie hier nog wel ambities in! (En hee, karakter bijt niet! Die baksteentjes hebben wel iets)
De volgende ruimte bleek van de Promotiecommissie te zijn (de mensen met de rode Olof shirts tijdens de TOP-week. Ik heb mijn nieuwe themakleuren op basis van het bestaan van deze mensen en deels op basis van de kleuren van KONGSI uitgekozen. Er is alleen 1 verboden kleur in 2018-2019 en dat is groen.) de plek waar zij veelvuldig verblijven rond en tijdens de TOP-week.
De Ab Actis wees me op een trap naar een vliering. ‘Dat plekje staat bekend als de ‘Senaats ontspanningsruimte’ al gebruiken we het eerder als extra opslag… Daarnaast is dit een soort van back-up voor Het Biljart geworden!’
Goh en ik maar denken dat men bij heel hoge uitzondering de sleutel durfde te vragen voor Het Biljart… Er wordt blijkbaar goed gebruik van gemaakt!
Ik refereerde meteen aan mijn rondleiding met de Praeses en Vice van Basalt Goud Geruit en over de discussie die zij hadden over wie er onder de tafel staat en wie er bluft. De Quaestor Secundus kon er kort over zijn ‘Volgens mij staan die er allebei wel een aantal keer op….’ Geen bluf dus.
De volgende kamer was de Almanak/TCD kamer. Aangezien de beoogde TCD kamer nog steeds niet af is zitten er nu twee commissies lekker knus bijeen op een kamer… Op dit ogenblik was er maar een dame te werken en zij moest opletten dat de zon niet te dichtbij kwam, want die scheen nogal flink de kamer in.
Een verdieping lager sloegen we Het Biljart over… (Niet echt met opzet maar het gebeurde gewoon) en gingen we naar de Bieb. Ik blijf verliefd op Almanak 63 (Ik heb de Olofreeks zelf vanaf Almanak 64) die in vier kleuren is verschenen. Stiekem wil ik nog steeds heel graag een blauwe 63 hebben.
De Bieb was nu vooral een opslag geworden van after-KMT items. ‘Slaapzakken, jassen… andere dingen die de sjaarzen hebben laten liggen’ aldus de Quaestor Secundus.
Na de Bieb gingen we richting de borrelkamers en hier was toch wel iets bijzonders aan de hand…
(En als ik het tot First Lady ZOU schoppen ga ik daar wel werk van laten maken!) Ik herinner me de kamer waar Idrasil te vinden is namelijk als ‘Turkooizen kamer’. Ik zou echt zweren dat de muren hier zacht turkoois waren!! Maar de muren zijn keihard wit… (Of meer een soort wit verkleurd naar crème) ‘Die muren zijn al zo lang dat wij hier lopen deze kleur…’ zei de Ab Actis toen ze mijn verbazing zag. Voor de verbouwing van deze ruimte was ik hier nog nooit geweest dus ik heb werkelijk geen flauw idee hoe ik dan aan turkoois kom… Hoe dan ook, het zou deze ruimte zeker sieren wanneer de muren die kleur zouden krijgen.
Op de C.C.T. kamer had ik exact dezelfde ervaring want daar zou ik toch zweren dat die muren een zachtgele tint hadden. Je raadt t wel… Ook wit. Ook had ik de indruk dat er wel meer op deze muren had gehangen maar niets bleek minder waar. Opnieuw, wanneer ik First Lady zou zijn zou ik er wel wat in zien om deze ruimte van een donkerblauwe bies aan de onderkant van de muren te voorzien. Wellicht zouden op die plek de wapens van de Asgard Lustra geschilderd kunnen worden in contrasterende kleur.
De overgebleven witte muren zouden natuurlijk zachtgeel zijn zodat ze kloppend zijn met de kleuren van het C.C.T.
Het plafond dat een ‘karakteristieke’ uitstraling heeft gekregen zouden de C.C.T.’s nog specialer kunnen maken door aan het einde van het jaar een blauwe handafdruk op het plafond te planten. (Zo’n soort gelijk iets heb ik eens bij Franciscus gezien, een langdurige herinnering aan alle helden die veel voor de sociëteit betekend hebben en iets dat andere mensen niet zo makkelijk kunnen manipuleren want je haalt niet dagelijks een steiger in huis.)
Mag er hier dan helemaal niets vuil worden als jij First Lady zou zijn? Zou je je kunnen afvragen. Ik zou een stukje muur vrijlaten en daar een object schilderen met iets dat alleen het beginnende C.C.T. zou weten. Daar mag alle frust en vuil tegenaan gemikt worden en dan zal als een ware mythe van C.C.T. op C.C.T. verteld worden wat er onder de vlek zou kunnen schuilgaan! Maar dat is mijn gedachte erover…
De Quaestor Secundus vertelde me dat de ruimtes met opzet wel redelijk leeg werden gehouden zodat er ook niet al te veel gesloopt of gejat zou kunnen worden.
We gingen door naar de sociëteitszaal waarvan ik dus wist dat die door een lid was uitgegraven. ‘Wist je dat we hier discowc’s hebben?’ aldus de Ab Actis.
Mannen kunnen er niet van meegenieten want deze upgrade vind je alleen bij de dames. Aangezien ik toch wel een pitstop kon gebruiken besloot ik die discowc eens uit te proberen! Het was nog nooit zo leuk om een pitstop te maken!
Bij terugkeer liepen we het hart van de zaal in waarop de dames zich compleet verbaasden over mijn kennis van de disputen. Aangezien ik ambities had liggen (al sluit ik niets uit voor dit jaar) en ik daarnaast mijn plannen voor het 1-2’tje heb wilde ik toch wat meer weten over de disputen die Olof rijk is en welke er mogelijk een rol in het 1-2’tje konden krijgen.
Black & White is het oudste dispuut en die vielen al meteen bij mij in de smaak omdat zij cantusbaretten (al noemen ze dat hier ‘petjes’ dus die term zal ik gedurende de rest van het verslag ook gebruiken.) met hun wapen én een fraaie Zirkel erop hebben. Alea Iacta is dochterdispuut van Black & White en deze dames pronken duidelijk trots met hun kersenrode petje met de Zirkel erop. Ik vertelde de Ab Actis en de Quaestor Secundus dan ook meteen dat Alea Iacta wel een dispuut was wat mij aansprak. Het enige minpuntje dat ik bij hen had weten te vinden was het feit dat ze de Zirkel benoemden als een ‘Kringel’. Voor een antiquair die enkele memorabilia van een buitenlandse studievereniging had gevonden ben ik eens op zoek gegaan naar de mogelijke herkomst van deze items. Hierdoor heb ik de Corporale en de Katholieke internationale studentenverbanden compleet overhoopgehaald en onderzocht. Deze verenigingen vind je vooral in België, Duitsland en Oostenrijk en zij hebben zowel nationale als internationale zusters. Hun verenigingsleven kenmerkt zich naast gezelligheid en drinkgelag met de activiteiten ‘Schermen’ (Wanneer je over ongemengd spreekt) en ‘Cantussen’ (Zowel ongemengd als gemengd. Dat is daar een zeer serieuze aangelegenheid vol traditie en ceremonieel!) De verschijningsvorm van een regulier lid bevat een smalle sjerp in de kleuren van de vereniging met aan het uiteinde een knop met het wapen en de Zirkel van de vereniging erop en de Cantusbaret. (Vandaar dat ik die term gebruik.) Deze wordt op het hoofd gedragen tijdens de Cantussen maar wordt bij minder officiële gelegenheden ook vaak op de linkerschouder gedragen. Wanneer de schermproef (bij ongemengde verenigingen) is voltooid mag de schacht (sjaars) zich lid noemen en krijgt hij een speciale jas (Kneipe) overdragen. Opnieuw met Zirkel en verenigingswapen. Deze instanties hebben een groot deel van de Zirkel met elkaar gemeen. (Ik begreep dat men het symbool in het wapen van Alea Iacta als ‘penis’ blijkt te zien maar het zit anders. Je ziet de letters ‘V’, ‘C’ en ‘F’ van beneden naar boven lopen en dat staat voor Vivat, Crescat, Floreat.) Je zou voor de gein ook eens naar het wapen van Circumflex en het petje van Tragos kunnen kijken (beiden Maastricht) er is een subtiel verschil waarneembaar ondanks dat ze op het eerste gezicht gelijk lijken. Al deze verenigingen hebben sowieso met elkaar gemeen dat ze zeer trots zijn op de verenigingskleuren en hun Zirkel. Omdat Alea Iacta op mij overkwam als een zeer trotse club dames wilde ik het dus niet bij ‘kringel’ laten zitten en dit aangeven.
Naast Black & White hoort S.O.S. te hangen maar dat schildje blijkt al een tijdje kwijt te zijn…. (Nee ik heb het niet… Ik zou er met een ander schild vandoor gaan.) Hunky Dooly vind ik een bijzonder dispuut. Ik heb achterhaald dat die mannen hele fraaie en kleurrijke petjes hebben maar mijn enthousiasme verdween wel enigszins toen ik achterhaalde wie er ook bij Hunky Dooly zit/zat…. Als je het petje bekijkt komt er gelijk een hele dosis kleur en vuur op je af… Je zou niet denken dat daar dus een Frozen-figuur rondloopt.
De eerstvolgende waar ik op gewezen werd was T.O.R.P.E.D.O. maar daar heb ik nog niet echt een mening over gevormd. (Hebben die petjes?? Ik weet dat Adat die wel moeten hebben maar bij T.O.R.P.E.D.O. ben ik er nog niet achter.)
De dames moesten me bij het volgende dispuut dat ik herkende vragen of ik de naam nog een keer kon herhalen. Klaarblijkelijk spreek ik ‘Pallieter’ anders uit dan hoe het hoort.
(Ik spreek het uit als Palli-éter of fonetisch gezien ‘Palliiii-eether’ en blijkbaar is het fonetisch gezien ‘Pallieehter’) Hoe dan ook. Pallieter maakt me via Instagram nog net zo hard aan het lachen dan hoe mijn eerste Pallieter dat deed…. (De Vice van Basalt Goud Geruit is er eentje!) Hoewel ik het schild eruit haalde hadden ze wel iets meer met contrast mogen doen. Het wapen is niet meteen te identificeren.
De mannen van Iduna ken ik niet persoonlijk, maar hun petje vind ik geweldig!
Daarop volgde het schild van het dispuut waar ik een soort tik mee heb (zo weet ik inmiddels.) want hoewel ik enerzijds liever vegetariër zou worden na het proeven van een verbrand stuk haantjesvlees (Op mijn werk zijn ze nu bezig met haantjesvlees in de markt te zetten als delicatesse. Waar iedereen wel eens een kipdijbeenfiletje of een kippenpoot eet is vrijwel niemand geïnteresseerd in het vlees van de haantjes, die nu eenmaal ook uit een kippenei kunnen komen. Omdat het zonde is om pas geproduceerde haantjes meteen naar de slacht te brengen, omdat ze in de weg staan, is er nu dus die No Waste campagne. Je moet alleen wel weten hoe je haantjesvlees moet klaarmaken omdat je anders ferm teleurgesteld kan worden door een taaie hap!) blijft Dispuut KONGSI toch een grote plek in mijn hart houden. (En dan hebben ze niet eens petjes….)
RAF heeft wat mij betreft wel guts. Hun petje is niet bepaald een allerdaags petje. Al begreep ik van de dames dat die tegenwoordig vooral in de borstzak zitten.
Er zitten natuurlijk nog wat disputen tussen en hoewel ik dit wel bij naam wist te noemen had ik daar verder niet echt een gevoel bij.
Het allerlaatste mannendispuut waar ik wel nog iets meer over kwijt wilde bij de dames vond ik overigens tussen de vrouwendisputen. De mannen van Brut!
Als je dan naar de vrouwen kijkt kon ik persoonlijk naast Alea Iacta niet heen om AQB, Beau Geste en A.T.E.A.T. Waar ik AQB en Beau Geste heel fanatiek volg op Insta en ze via die weg ook beter heb leren kennen heeft A.T.E.A.T. voor mij wel weer wat pluspunten qua wapen en geschiedenis. De levensloop van A.T.E.A.T. is niet altijd over rozen gegaan maar zie daar, deze dames staan er nog steeds met trots. (En je zal er inmiddels ook wel achter zijn dat ik dol ben op de ‘petjes’. Ik weet niet of A.T.E.A.T. die heden ten dage nog hanteert of dat het petje dat je in de Ceremoniëlekamer kunt zien van voor de wedergeboorte dateert. Indien dat laatste het geval is zou ik in elk geval zeggen dat die petjes wel weer in wedergeboorte mogen komen zoals A.T.E.A.T. dat zelf ook gedaan heeft!)
Alleen bij Hebe moest ik even geholpen worden door de dames maar de anderen wist ik allemaal feilloos op te noemen. Soms ook met wat leuke feitjes die ik op de Dispuutssites had gespot.
‘Ik vind het toch bijzonder dat je dit allemaal zo weet op te noemen!’ aldus de Ab Actis.
Ik heb me er in dit geval ook wel echt in verdiept en het overkomen van de onthouden disputen sprak me aan. Ik weet echt niet van iedere vereniging elk dispuut te benoemen, laat staan dat ik de feitjes weet…
Ook nu huppelde ik weer even naar het podium om er nog even te kunnen staan. ‘Ik wil wel een foto van je maken hoor!’ aldus de Quaestor Secundus. Ik had al een goed gelukte selfie dus voor dit bezoek had ik niet veel meer te wensen als het om het podium ging!
We keerden terug bij de bar en daar vertelden de dames over hun avonturen uit de C.C.T.-tijd. ‘We hadden echt een ding met Flügelflesjes. Iedere keer als we een flesje op hadden mochten we ons eigen flesje in ons eigen vak in de koof gooien. Er zaten wel wat regels aan vast hoor! Zo mocht je alleen maar je zelf opgedronken flesjes gooien, als je mis gooide was het pech en je moest wel echt in je eigen vak gooien! Aan het einde van het jaar kwam de schoonmaakster gefrustreerd naar ons toe. Ze snapte totaal niet waar die fruitvliegjes toch vandaan bleven komen. Alles was grondig schoongemaakt maar die beestjes bleven consequent terugkomen… Tja, dat bleek dus aan de Flügelflesjescollectie in de koof te liggen…’ aldus de Quaestor Secundus.
De Ab Actis vervolgde ‘Van onze Senaat is iedereen behalve de Praeses C.C.T. geweest. Kortom, dat hoort hij nog vaak van ons terug!’
De Quaestor Secundus vertelde daarop over de Oud-Vestendag waarbij honorair Senatoren en Censoren terugkeren en logischerwijs hun trots, het vest, dragen. Bij de laatste editie, ter ere van het Asgard Lustrum was iedereen van de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat erbij, behalve dus de Praeses. ‘En bij de volgende editie gaat ook zeker het C.C.T. vestje weer aan!’ aldus de Quaestor Secundus. ‘Het mooiste is dat je op zo’n Oud-Vestendag weet dat het een hele mooie avond zal worden. Je spreekt er mensen die je nog nooit gesproken hebt maar door de geschiedenis van je vestje komen al snel de vele verhalen los en aan het einde van de rit heb je vele nieuwe vrienden erbij!’ aldus de Quaestor Secundus.
‘Gisteren was het tijdens het MAFF ook… We stonden met alle AHC-besturen een beetje bijeen en hoewel er ook Bestuurders bij zaten die we niet zo goed kenden raakten we toch al snel in gesprek!’ aldus de Ab Actis.
Ik moest toch nog even terugkomen op de vestjes van de Senaat. Het overgrote deel van Bestuurlijk Organen in Nederland hebben simpele vestjes. Grijs, zwart, mogelijk met een kleur op de achterkant of een bijzonder printje aan de binnenkant maar Olof valt in dat grauwe landschap elke keer weer op. ‘Ja wat vind je van onze vestjes?’ vroeg de Ab Actis.
Ik vind ze erg goed gelukt en ze zijn ook weer even anders dan de afgelopen twee jaren. (Eerlijk is eerlijk, je moest goed zoeken om de verschillen tussen de vestjes van Basalt Goud Geruit en Sepia Briljant Blauw Geruit te vinden.) Het geval wil dat ik op mijn werkdagen langs een hotel loop. Dat hotel heeft in hun restaurant gordijnen hangen die zich uitstekend zouden lenen voor een Olof-Senaatsvestje. Die gordijnen hebben een patroon die wat weg heeft van een pauwenveer en elke keer als ik er langsloop denk ik nu dus aan Olof.
‘Nou wij gaan voor onze vestjes naar een meubelmakerij en daar kiezen we stof uit. Het kan dus heel goed dat mijn oma op een bank zit die van dezelfde stof is als ons vest…’ Aldus de Ab Actis.
‘Toen we binnenkwamen snapten ze er niets van maar zodra we hadden uitgelegd dat we zoveel meter stof nodig hadden werd het vanzelf duidelijk dat wij weer die studenten waren…’ zei de Quaestor Secundus lachend.
Ik vind dat deze vestjes wel veel karakter hebben en ze zijn lekker anders en origineel. Iets dat ik altijd wel kan waarderen. (Vraag me nog steeds af hoe die Ebbenhouten Rozenkrans -of iets dergelijks- Senaat hun vestjes toen hebben vormgegeven!)
We konden nog wel eindeloos doorpraten (vrouwen onder elkaar is op zijn tijd zeker belangrijk) maar de dames konden zich zo voorstellen dat de mannen ook nog wel wat tijd met me zouden willen doorbrengen voordat ik weer huiswaarts zou keren.
Terug op de Ceremoniële kamer was de Praeses verdwenen en de rest zat geduldig af te wachten tot we terug zouden keren. Nadat de dames even kort hadden toegelicht waar we het zoal over gehad hadden tijdens de tour kwam het opeens op mijn verschijningsvormen terecht. Ik miste natuurlijk nog een geluksstrik die perfect bij mijn lievelingsdas zou passen. ‘Van het Asgard Lustrum zijn geen strikken…’ merkte de Ab Actis op.
De Vice bewees zich echter weer de Best Friend want hij trok alle registers open. ‘Ik weet nog wel iets! Daarvan hebben we zowel een das als een strik!’
‘Of je zoekt een choker op’ aldus de Quaestor Secundus.
Het werd dus een das en een strik. De das gaat netjes mijn verzameling in en de strik zul je weldra op mijn revers kunnen aanschouwen. In alle opzichten ben ik nu al helemaal verliefd op deze das en strik, meer zeg ik nog niet!
Intussen lag op mijn domein (de Vice/Ab zetel) nog steeds een visitekaartje te pronken, die van de Quaestor Primus. De Quaestor Sociëteit toverde er al snel eentje bij. Hierop konden de dames natuurlijk niet achterblijven en uit eindelijk riep de Vice uit ‘Ok… Nu moet ik wel! Ik mag niet ontbreken!’
‘Nu heb je de allerbelangrijkste! De 5 honorair Censoren!’ aldus de Quaestor Secundus.
Omdat de sfeer van de Aurorapenning nog steeds in de lucht hing kon ik er wel op wachten dat de mannen nog wel een poging zouden doen om een nieuw favoriet object voor me te vinden. Zo begon de Vice over het feit dat hij een prachtig kunstwerk had dat ik zeker even moest komen bekijken. ‘Loop daarna meteen naar het raam, dan kun je mijn vissen zien!’ zei de Ab Actis vrolijk.
‘Ik heb nog wel een hele mooie pinpas die ik je wil laten zien!’ zei de Quaestor Primus met een typische blik en zodra ik met de Vice naar het kantoor liep hoorde ik de Quaestor Secundus tegen de Quaestor Sociëteit zeggen ‘En jij gaat zeker je boormachine laten zien…’ (Het zal je vast niet verbazen dat deze Quaestor Sociëteit een heel erg goede band met de Assessor Sociëteit van Laurentius heeft. Ik heb de Quaestor Sociëteit niet gevraagd met welke tools hij werkt… Maar ik vrees dat het geen Festool is…. Ze hebben vast hele diepgaande gesprekken over de ongekende waarde van het ‘rondjes door het pand lopen’) Ik was inmiddels op het kantoor aangekomen en de Vice keek stralend naar iets op de muur. Tja, beste vrienden worden op zijn tijd even uitgelachen en dat is wat ik nu ook deed. Waar je mogelijk een Rubens of een Van Goghje zou verwachten werd ik dus verrast door een authentieke S.O.S. ‘Dit was ik tijdens de dispuutsvakantie in Thailand en mijn dispuut heeft dit dus aangeboden toen ik als Vice werd geïnstalleerd!’ Tja, ik kon geen S.O.S.-petje in dit plaatje ontdekken ondanks dat dit een onvervalste S.O.S. was.
Daarna liep ik naar de vissen van de Ab Actis. Ik heb ze niet geteld maar het viel me wel op dat er twee in de kleuren van de Ceremoniële penning rondzwommen. Deze twee vissen zijn vast het antwoord op het feit dat de dames alleen de Aurorapenning mogen voeren….
(De overige vissen waren goudvissen)
We keerden terug op de Ceremoniële kamer en uiteraard werd me gevraagd wat ik vond van het kunstwerk van de Vice. ‘Moet je geen S.O.S. petje geven?’ vroeg de Quaestor Sociëteit. (Waar is die eigenlijk van? Ik herinner me vaag Odin maar ik weet het niet zeker.)
Intussen werd mijn Logboek door de andere Senatoren gesigneerd aangezien alleen de Praeses iets had geschreven. Terwijl er druk geschreven werd kon de Vice me mooi iets meer vertellen over E.D.E.L. Hoewel de betekenis van de woorden achter de letters van E.D.E.L. een groot geheim zijn was er verder een hoop over te zeggen. Ik heb langere tijd gedacht dat de mannen van E.D.E.L. de Procantors van een Cantus waren maar zo bleek het niet te zitten. ‘Mannelijke Censoren kunnen na hun jaar gevraagd worden voor E.D.E.L. en zij zijn als het ware de leiders van de bierestafette. Je moet niet bang zijn voor bakkies én je moet een talent hebben voor het presenteren van zo’n evenement.’ Aldus de Vice. Ik had de heren van E.D.E.L. al een paar keer voorbij zien komen op foto’s van de TOP-week maar ze waren voor mij een groot raadsel, tot nu. Het zijn wel stoere mannen met hun rugbyshirts. ‘Om precies te zijn, het zijn ijshockeyshirts van het Zweedse team. Hun logo komt behoorlijk overeen met het wapen van Olof en de kleuren zijn ook nog eens perfect!’ aldus de Quaestor Primus. Wie weet zie ik E.D.E.L. ooit nog wel eens in actie. Nu was me in ieder geval wel duidelijk waarom E.D.E.L. zo’n prominente rol in het Asgard Lustrumboek had!
De tijd ging vreselijk snel en eigenlijk kon ik ook gewoon geen genoeg krijgen van de sfeer hier op Olof. Nadat iedereen in het Logboek had geschreven stelde de Ab Actis voor dat ze de Praeses zouden gaan halen zodat we foto’s konden gaan maken.
Mijn naamgenote kon foto’s maken aangezien ze er toch was en ze zou het vast wel begrijpen omdat ze ook lid was…
Zo gezegd zo gedaan dus… Ik wilde graag dezelfde achtergrond als tijdens mijn laatste bezoek aangezien er we daar met maximaal vermogen overheen moesten. (Tijdens het maartbezoek kunnen we het podium gebruiken en tijdens het mei/junibezoek kunnen we voor het pand!) Ik hanteerde het S.T.H.T. principe voor de opstelling. Ik was immers heel erg benieuwd hoe de kaarten er nu voorlagen en als ik de opstelling zou leiden zou ik daar niet achter komen. (Ik heb de S.T.H.T. niet toegelicht en de betekenis van de letters afzonderlijk is minstens zo’n mysterie als de betekenis van de letters van E.D.E.L.) Aan mijn rechterzijde kwam de Praeses te staan en aan mijn linkerzijde stond de Vice. Mijn rechterkant was duidelijk meer in trek dan mijn linkerkant want de Quaestor Secundus moest de Quaestor Sociëteit met veel overtuigingskracht naar de linkerkant krijgen. Het resultaat was in ieder geval een setting die mooi in balans was.
Hoewel ik in mijn vorige verslag al had aangegeven dat je in principe met alles weg kunt komen zolang er een cameralens op mij gericht is… (Hier heeft een persoon in Delft wel van geleerd… Meneer was gaan fotobomben bij een hele leuke opstelling en alsof die fotobomb an sich nog niet typisch genoeg was haalde hij ook nog eens zijn macadamia’s tevoorschijn. Ik kende geen genade aangezien de rest van de foto geweldig was… Dus heel Nederland heeft gedurende 24 uur van een stel authentieke macadamia’s kunnen genieten. Daarna heb ik Mr. Fotobomb maar van de foto gesneden, omdat het toch wel lullig -oh ironie- was dat iedereen kon zien hoe zijn macadamia’s eruit zagen…) zijn er natuurlijk wel een paar dingen die ik meteen in de gaten heb. 95% van de mensen met wie ik op de foto sta gaat voor de hand op mijn schouder aangezien ik nu eenmaal een klein vrouwtje ben…. (Gelukkig werd ik nu niet weer op een koffertje van de Quaestor Sociëteit gezet!) Een enkeling (5%) kiest echter voor ‘onderhands’ en zo ging dat vandaag dus ook. Hoewel ik ook al enkele variaties van deze opstelling kende (De ‘achterbaks’, De ‘sperzieboon’, De ‘statigheid’ en de ‘eend’ De ‘eend’ is mijn minst favoriete omdat de persoon die dat deed het nodig vond om in mijn zij te knijpen!) was de variatie van vandaag er eentje die ik nog niet eerder had gehad. Ik kon er zelf al niet omheen (ter positieve) en ik denk dat wanneer je de foto bekijkt je er ook niet snel overheen zult kunnen kijken.
Na enkele foto’s had de Praeses in de gaten dat ik zelf niemand vast had. ‘Hé… Heb je daar nou…’ de Vice keek ook en die zei ‘De Aurorapenning!!’
Ik had de Aurora inderdaad vast… Vasthouden is nu eenmaal niet hetzelfde als hem volwaardig dragen. ‘Je hebt haar even niet in de gaten en opeens heeft ze de Aurora vast!’ aldus de Vice.
Daarna was het tijd voor de vraag der vragen… Wie wordt er Mr. Sunshine?
De Senatoren begonnen door elkaar te roepen en het kwam erop neer dat het of de Praeses of de Quaestor Primus zou worden. Ik kon ze beide nomineren en het de leden laten oplossen middels een Interne Battle… Er was immers maar een persoon die niet genomineerd mocht worden en dat is de Vice aangezien hij een NB achter zijn 8 heeft staan.
Uit eindelijk werd toch de Praeses gekozen en die zou de eer gaan hooghouden of herstellen… (Het is maar net hoe je het bekijken wil.) Hij wist alvast dat hij geen geintjes rondom deze foto uit moest halen omdat ik anders geen genade zou kennen. (Hij is net als zijn voorganger van KONGSI maar toch hebben ze veel verschillen.) Ik pakte mijn geliefde trouwe Vice- Ceremoniële penning van tafel, drapeerde deze soepel en liep naar de Praeses.
De foto’s van mijn camera zullen waarschijnlijk weinig laten zien van hetgeen dat er tijdens de fotosessie gaande was in de Ceremoniële kamer. (Ik zou nog een foto moeten krijgen met het ijstheefront en de Praeses als selfiekoning en ik moet ongetwijfeld nog enkele actiefoto’s krijgen die zijn gemaakt nadat de Mr. Sunshine foto’s met mijn camera zijn vastgelegd.) Nadat de Ab Actis mijn camera had neergezet en foto’s met haar mobiel zou maken gebeurde er namelijk van alles en nog wat. (De Praeses wilde dat ze foto’s met zijn mobiel zou maken, maar de camera deed raar…)
De Vice… (Lekkere beste vriend ben jij zeg!) had een oude Viking van tafel gepakt en hij hield de pagina met het voorwoord omhoog. Wie stond er met foto en al onder het voorwoord? Onze Frozen Praeses… ‘Kijk eens wie hier is Sabine!!!’ riep hij. Enfin… Ik gooi mijn mooiste vinger omhoog waarop de Praeses zei dat ik dat eigenlijk nog eens moest doen voor het feit dat mijn limited edition flesje Schrobbelèr er nooit was gekomen. ‘Die zal ik dan wel eens onder iemands neus wrijven!’ zei de Praeses lachend.
Nadat de foto’s waren goedgekeurd ging ik weer even zitten. De Ab Actis ging een Mr. Sunshine foto op de Ook Olof Instagram zetten en ik maakte even een selfie met de Aurora in mijn hand en de Ceremoniële om mijn nek. Ik maak net de laatste foto en ik zie plotseling iemand een poging doen ook op de foto te komen. (Oh ja, die foto die ook is gemaakt van mij samen met de Vice… Die moet ik ook nog krijgen!) Kortom, ik maakte nog even een paar extra selfies/BFF foto’s met de Vice.
Daarna werd het wel tijd om mijn spullen bijeen te zoeken. Op mijn horloge zag ik dat het 16:08 was, de tijd dat ik al op Tilburg had moeten staan omdat mijn trein ging. Ach ja, dat betekent alleen maar dat dit bezoek een heel groot succes was, want anders had ik de afspraak niet laten uitlopen!
Al mijn spullen werden opgeruimd en intussen legde ik nog een relevant systeem uit aan de Senatoren. Tijdens mijn vorige bezoek heb ik namelijk niet van iedereen op een correcte manier afscheid kunnen nemen en daar heb ik toch wel even mee gezeten… Op jonge leeftijd had ik heel erg veel last van verlatingsangst en om die reden vind ik het ook nu nog heel erg belangrijk dat ik nooit vertrek zonder afscheid te nemen. Gaandeweg is er een systeem van begroetingen ontstaan dat nog altijd terugkeert op de verenigingen.
Mag ik je niet dan zwaai ik misschien vanuit de verte eens naar je of ik loop gewoon weg. Ken ik je nog niet zo goed of staat alles nog voor je open dan krijg je een hand. Mag ik je graag krijg je een knuffel. Vind ik je bijzonder leuk en zie ik je als targetpotentieel krijg je een knuffel met een enkele zoen op de wang.
Wanneer iemand mij een enkele zoen op de wang geeft die voor mij niet zo hoog in aanzien staat dan krijgt diegene van mij drie zoenen.
Ik hou overigens totaal niet van de drie zoenen… Het is wat mij betreft dan ook raar dat men dit als formele begroeting gebruikt. (Je kan iets te makkelijk iets verkeerds doen…)
Zodra ik dus geïnstalleerd en wel was, was het tijd voor de ronde. Ik merkte al dat diverse Senatoren wel een beetje nerveus waren, want wat zou ik doen?
De Quaestor Sociëteit gaf duidelijk nergens om… Die had de grote trom op zijn buik geïnstalleerd dus die kon sowieso geen knuffel krijgen. Die kreeg dus een hand. De Vice als 8 kreeg een knuffel, de Ab Actis kreeg een knuffel, de Quaestor Secundus kreeg zeker een knuffel aangezien zij voorlopig nog steeds een voorsprongetje heeft als Partner in Crime. Ik zag de Quaestor Primus zijn beste lach tevoorschijn toveren en natuurlijk kreeg hij ook een knuffel. Je bent me nog een groot raadsel en ik weet niet echt wat er achter jouw zakelijke buitenkant schuilgaat maar daar kom ik nog wel achter.
De Praeses stond echter iets dichterbij dan de Quaestor Primus dus ik hoorde de Ab Actis al zeggen ‘Nou Praeses… daar ga je dan… Straks krijg jij niets!’
Ik draaide me om naar de Praeses en je had het wellicht wel verwacht… Een knuffel met een enkele zoen.
‘Haha yes!!’ hoorde ik de Praeses roepen. Desondanks kon ik iedereen eigenlijk nog wel een tweede knuffel geven want ik vind iedereen (Op zijn AQB’s gezegd) even lief! De enige die geen tweede heeft gekregen maar hem eigenlijk wel verdiende (Er stond een Quaestor Sociëteit met een grote trom tussen…) was de Quaestor Primus.
Toen ik nogmaals een knuffel aan de Praeses gaf kreeg ik terug wat ik eerder aan hem had gegeven dus dat gaf nog even het laatste lichtpuntje op deze succesvolle dag mee.
De uitgeleide werd traditiegetrouw door de Ab Actis gedaan. ‘Echt super dat je nog twee keer terug zal komen dit jaar! Zie nu al uit naar de volgende keer!’ aldus haar.
Intussen hadden de Quaestor Sociëteit (met zijn grote trom), de Vice (met een hoorn) en de Praeses (met zijn loftrompet) zich op het Senaatsbalkon verzameld en trakteerden ze me op een bonte kakafonie van geluid. Net als twee jaar terug maakte ik er ook nu weer de nodige foto’s van. (Ware het niet dat op dat moment de verenigingsvlag heel mooi uitwaaierde, dus ik ook nog even een perfect shot van die vlag kon schieten!) Wat blijft dit toch een hele fijne plek om te zijn! Het is hier nooit saai! Zulke uitgeleides blijven geweldig!
Na nog een laatste zwaai naar de heren op het balkon was het tijd om weer richting station Tilburg te gaan opdat ik niet ook nog eens de trein van 16:38 zou missen. (en wonder boven wonder reed deze trein en bracht hij me nog thuis ook!)
Hoewel ik met een (op zijn typisch Rotterdams uitgesproken) takkehumeur binnenkwam ben ik met een uitstekend humeur vertrokken. Ik heb genoten van de eindeloze discussie van de Quaestor Primus met de rest als het ging over een ceremonieel voorwerp van de Senaatstafel. Iedereen zei dat het een Sabel was (en dit is ook het geval, sorry lieve Quaestor Primus) alleen hij bleef consequent volhouden dat het een Degen is. (Als hij ooit meer over Zirkels te weten zou willen komen zal hij deze ongetwijfeld ter hand moeten nemen.) Uit eindelijk werd ALLES aldus de Quaestor Primus een Degen… Kortom, het was een ‘Degenlijke’ dag voor de Quaestor Primus.
Lieve Praeses… Ik had je graag meegesleept naar Delft, maar ja, ik kon Asgard natuurlijk niet zomaar ontwrichten door je te ontvoeren! Ik zie er naar uit om je nog twee keer terug te kunnen zien dit jaar! (En wie weet zien we de Aurorapenning dan nog eens op een andere wijze terug! Tilburg is immers maar 50 minuten van Delft… Mits de Intercity Defect rijdt!)
Lieve Vice… Je maakt me altijd aan het lachen en hebt inzicht als het gaat om items die interessant voor mij zijn. Een vriendschap met jou is duidelijk een goede vriendschap. Het maakt voor jou niet uit of iemand on fire of frozen is… Iedereen krijgt een eerlijke kans en dat waardeer ik aan jou.
Lieve Ab Actis… Ik moest heel even geduld hebben met een antwoord op het mailtje evenals ik even geduld moest hebben om je in het echt te zien. Je hebt echter in korte tijd een flinke inhaalslag weten te maken. Ik weet dat ik een heel fijn contactpersoon aan jou heb en ook wel een Partner in Crime.
Lieve Quaestor Primus… Je bent me nog een groot raadsel, ik heb het al vaker gezegd in dit verslag. Hoewel ik jou een paar keer over leek te slaan (Zo moest je wat langer wachten tot ik je accepteerde op Insta en je liep de tweede knuffel mis) heb ik je zeker niet over het hoofd gezien. Zet die degen nou maar uit je hoofd en ga kijken of je de zonnige kant wat meer naar voren kunt torpederen! Ik ben benieuwd wat ik nog meer van jou zal gaan achterhalen dit jaar!
Lieve Quaestor Secundus… Mijn medestander in het ijstheefront, mijn support als het om mijn verdriet ging en dé aanvulling als het om mijn vrolijkheid ging. Ik denk dat ik jou nog erg veel te vertellen ga hebben als het gaat om de Olof mannen maar ook als het gaat om andere AHC mannen. Fijn dat jij het nieuwe AQB’tje in de Senaat bent!
Lieve Quaestor Sociëteit. Hoewel Transformers soms van not naar hot veranderen vond ik jou stiekem wel leuker toen je nog met je bril en niet vastgeplakt haar rondliep. Gradaties kunnen bijgesteld dus wie weet krijg je het volgende bezoek wel weer een nieuwe gradatie! Je bent in ieder geval wel een goede gesprekspartner en op zijn tijd een goede komische noot. Blijf vooral lekker klussen en als je nieuwe tools nodig hebt… Niet naar Rotterdam luisteren en lekker voor Festool gaan!
Lieve Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat…. Tot snel weer!!!!!!
Hoe de Aurora onverwachts weer tot leven kwam! (31 oktober)
Na ruim een jaar niet meer in Tilburg geweest te zijn was het vandaag eindelijk weer zo ver!
Nadat ik een bezoekje aan Plato had gebracht stond daarna Olof nog op de planning.
Aldoor had ik het idee gehad dat ik perfect op schema liep, maar tegen 12:50 kwam ik erachter dat ik om 13:00 al bij Olof had afgesproken en dus niet om 13:30 wat ik in mijn hoofd had zitten.
Door wegopbrekingen en andere werkzaamheden zou ik met veel vertragingen te maken krijgen wanneer ik zou kiezen voor mijn veilige route. (Noordhoekring en dan de Spoorlaan aflopen) kortom… er zat weinig anders op dan toch de route door de binnenstad te nemen, ondanks dat ik dan een groter risico liep om te verdwalen.
Een soort zendmast toren werd al snel mijn referentiepunt waardoor ik relatief probleemloos door de Tilburgse straten kon navigeren en uit eindelijk zonder fout te lopen de Willem II straat bereikte. Vanaf daar kon ik wel gewoon over de Spoorlaan lopen waardoor ik ook zeker wist dat mijn vertraging beperkt zou blijven tot maximaal 10 minuten.
Nadat ik had aangebeld werd de deur wel ontgrendeld, maar ik was niet snel genoeg waardoor ik uit eindelijk alsnog voor een dichte deur stond. Overigens werd de deur even later al geopend door de Praeses en de Vice.
Ja lieve lezer, dit jaar is het voor het eerst in de geschiedenis van Olof dat de twee hoogste posities in de Senaat worden vervuld door vrouwen. Er is nu voor de derde keer een vrouwelijke Praeses, maar het is nog niet eerder voorgekomen dat zowel de Praeses als de Vice een vrouw waren.
Nu volg ik vele disputen van Olof (Sowieso alle vrouwendisputen en daarnaast diverse mannendisputen) op Instagram dus hierdoor wist ik al wel een beetje wat ik kon gaan verwachten. Uiteraard is er weer een AQB’tje in de Senaat te vinden. (A Quoi Bon? Is voor mij niet weg te denken bij Olof. Al vanaf mijn eerste bezoek aan Olof had ik met een AQB’tje te maken!) Verder was ik ook al op de hoogte dat er een Sorriso en een Kater in de Senaat moesten zitten. Van de andere Senatoren had ik geen idee waar ze vandaan gekomen waren. Zou er wederom een haantje in de Senaat rondhangen?
Terwijl ik met de dames de trappen van Asgard beklom werd ik al direct ondervraagd door de Vice. ‘Je zal het hier inmiddels al wel aardig kennen!’ zei ze al direct.
Nou, het blijft voor mij toch altijd nog even zoeken naar de Senaatskamer, maar ik vermoed dat Asgard weldra bijna geen geheimen meer voor me zal hebben. Dit jaar is immers mijn 4e jaar op Olof!
Al snel arriveerden we bij de Senaatskamer. Een snelle blik in de werkkamer leerde me dat de heren nog druk bezig waren met het omkleden dus ik ging maar gewoon direct door naar de ceremoniële ontvangstkamer.
Uiteraard kwam het in me op om op de Praesidiale zetel te gaan zitten, maar voor het overzicht was het toch makkelijker om de zetel aan het tafelhoofd te kiezen.
‘Wij hebben zojuist al geluncht maar mocht je nog zin hebben in iets te eten dan kan dat geregeld worden hoor!’ aldus de Praeses.
Nou, toevallig merkte ik onderweg hierheen dat ik wel wat te eten kon gebruiken.
‘Wil je nog wat eten?’ vroeg de Praeses.
Ja, eigenlijk wel!
‘Wat wil je hebben? We hebben filet americain… kipfilet…’ somde de Praeses op.
Kipfilet klinkt goed! ‘Prima, dan ga ik dat voor je regelen!’ aldus de Praeses waarna ze de ontvangstkamer verliet.
Intussen stapten de eerste mannen binnen. De Quaestor Primus ging ook nog niet zitten want hij ging voor het drinken zorgen. (Je hoeft natuurlijk niet te raden wat ik wilde hebben. Het kan weinig anders zijn dan ijsthee!)
De Quaestor Secundus ging uit eindelijk op de Praesidiale zetel zitten en naast hem kwam de Quaestor Sociëteit te zitten.
Intussen bleef de Vice vele vragen stellen over mijn hobby die ik allemaal enthousiast beantwoordde.
Even later stond er een bord met twee dubbele boterhammen voor mijn neus. Het was zeker een broodje kipfilet geworden, volledig aangekleed met rucola en volgens mij iets van een salade als basis. Het was in ieder geval een heerlijk en goed belegd broodje geworden! Dat kun je duidelijk aan deze Praeses overlaten! Overigens, lunchklassieker, ik werd overladen met vragen terwijl ik net een hap nam!
Zodra de broodjes op waren vertelde ik vrolijk verder, maar ook ik had wel weer het een en ander te vragen. Ten eerste… welke disputen zijn vertegenwoordigd in deze Senaat? AQB en Sorriso weet ik maar verder?
‘Ik kom van Kater’ aldus de Secundus, ‘Ik ben van Hunky Dooly’ aldus de Quaestor Sociëteit.
Hmmm… Was dat niet ook het dispuut van de ijskoude Praeses? (Van de Basalt Goud Geruite Senaat.) ‘Nee, die zat bij S.O.S.!’ aldus de Praeses.
Oh! Ik heb altijd gedacht dat hij van Hunky Dooly was! Nou, in dat geval weet ik dus nog niets van jouw dispuut! (Behalve dat ze mooie petjes hebben!) De Primus vertelde volgens mij dat hij van S.O.S. was, maar het zou ook RAF geweest kunnen zijn. In ieder geval was het een van die twee disputen! (Zo zie je maar, er blijven ontzettend veel details in mijn geheugen hangen, maar zelfs ik kan niet alles onthouden!)
Van de Ab Actis weet ik het dispuut niet, aangezien hij pas later in het bezoek kwam. ‘Hij moest naar de evaluatie van de TOP-week dus daarom kan hij niet bij het hele bezoek zijn!’ verklaarde de Praeses.
Nu de disputen benoemd waren kwamen de petjes nog even terug als gespreksonderwerp.
Ik ben namelijk dol op die petjes en altijd als ik in de ontvangstkamer ben kijk ik met groot genoegen naar de petjes in de sierkasten aan de muur. Het liefste zou ik er zelf ook een aantal van de disputen vergaren. Je bent immers verzamelaar van bijzondere verenigingsitems!
‘Wij hebben geen petjes, wat vind je van ons dan?’ vroeg de Praeses.
Ik weet dat jullie van AQB chokers hebben. ‘En we hebben speldjes’ aldus de Praeses.
‘Oh ik heb die van mij bij me, ik zal hem wel even laten zien! Sorriso heeft ook geen petjes namelijk.’ Aldus de Vice.
Kort daarna zag ik het speldje van Sorriso. Deze dames hebben speldjes die je in theorie ook aan een ketting zou kunnen hangen. ‘Het idee is dat je er een veiligheidsspeld door het oogje doet en dan kun je hem op die wijze dragen!’ verklaarde de Vice aangezien de Primus van mening was dat dit geen speldje was.
‘Je kunt toch een hele bulkpartij speldjes online bestellen?’ vroeg de Quaestor Sociëteit zich af.
‘Die van ons worden handgemaakt’ zeiden de Praeses en Vice in koor.
Enfin, er ontstond een hele dialoog over speldjes wat ertoe leidde dat ik mijn jasje vol speldjes ook maar even liet zien. ‘Wat zijn dat allemaal voor speldjes?’ reageerde de Primus volledig verrast aangezien de speldjes tot dat moment schuil waren gegaan onder mijn ‘Burgemeestersjas’.
Ik somde de spelden een voor een op. En dan zaten ze er nog niet eens allemaal op!
Naast de speldjes op mijn officiële jasje viel het petje van de M.H.S. Club (De mannen van Tragos Maastricht) natuurlijk ook wel op.
Tijdens de Piekweken en het termijn erna had ik het M.V.S.V. Katzika (Ook Tragos Maastricht, in dit geval de vrouwen) op de Burgemeestersjas zitten maar aangezien ik enige verwarring met Alea Iacta wilde voorkomen (Die hebben namelijk ook een rood petje met een Zirkel erop) besloot ik voor Tilburg van petje te wisselen. ‘Het doet me inderdaad aan Black & White en aan Iacta denken’ zei de Vice toen ze even goed naar het petje keek.
Dat deed me constateren dat Black & White nog ontbreekt in de sierkast met petjes. Van Instagram weet ik dat Otium tegenwoordig ook petjes heeft, maar die was er ook nog niet bij. ‘Mijn zusje zit bij Iacta en ik begreep dat ze het petje zelf hebben moeten maken’ vertelde de Vice.
Wanneer je in de Olof Almanak kijkt zie je inderdaad dat er een verschil zit in de petjes van de meiden van Alea Iacta. Bij de ene staat de Zirkel er beter op dan bij de ander, maar die dynamiek geeft wel iets bijzonders.
‘Wij dragen ons petje in het borstzakje’ zei de Secundus. Nu weet ik dat ADAT dat ook consequent doet. ‘Er zijn eigenlijk nauwelijks disputen die het petje echt nog dragen wanneer ze naar de Sociëteit gaan’ aldus de Praeses.
Desalniettemin vind ik het echt een geweldige traditie. In België zijn petjes zoals die van Tragos heel normaal. Iedere studentenclub heeft ze en ze worden consequent op de linkerschouder gedragen. In Nederland is het echter alleen Tragos die zulke petjes voor de vereniging voert en Olof die ze vanuit de disputen voert. (In het geval het dispuut daarvoor gekozen heeft natuurlijk.) Ik vind alle petjes die nu nog gebruikt worden mooi aangezien het voor verenigingsbegrippen iets bijzonders is. Favorieten van mij zijn die van A.T.E.A.T., Black & White, Iduna, ADAT, Otium en Hunky Dooly. Die van RAF valt natuurlijk wel het meest op, maar daar kun je een mening over hebben.
Vervolgens kwam het ter sprake over hetgeen ik in de afgelopen jaren hier op Olof had beleefd. Van de ijskoude Praeses tot de uitvinding van de Aurorapenning. Haantjes zijn mijn grote zwakte maar ook mijn grote valkuil is hetgeen wat ik daarover kan zeggen.
Ik lichtte aan de Senaat het onderscheid tussen de grote penning en de Aurorapenning toe en ook de aanleiding waarvoor ik de Aurorapenning eventueel ZOU mogen dragen. Echter is die situatie verre van in beeld, dus het zal altijd dromen van die penning blijven.
De grote penning (van de Vice) is mijn trouwe bondgenoot tijdens mijn bezoeken aan Olof. Het is grappig genoeg zo geregeld dat de vrouwelijke Senatoren alleen de Aurorapenning hebben terwijl de mannen zowel de Aurora als de grote penning hebben. Echter heb ik vanaf het eerste bezoek de grote penning al gedragen. Kortom, de VerenigingsVerzamelaar maakt het onmogelijke met alle liefde mogelijk. (Anders droeg ik nu ook geen petje van de M.H.S. Club op mijn schouder!)
Om de een of andere reden had de Primus dit verhaal gemist maar even later zag ik hem graven in een rond stapeltje op de schouw.
Wat is dat waar je in graaft? ‘Dat zijn petjes!’ aldus de Primus.
Even later haalde hij er een petje tussenuit. ‘Wil je misschien een petje hebben? We hebben namelijk een exemplaar dubbel die ik graag aan jou zou willen geven.’ Aldus hem.
Ehh… Daar zeg ik natuurlijk geen nee tegen!
Mijn dagthema van vandaag was Ga voor GROOTS en wanneer ik een dagthema heb, dan heeft dat vaak te maken met het feit dat ik op die dag heel graag iets voor elkaar wil krijgen. Onder dat dagthema viel onder andere het vergaren van mijn eerste Olofpetje. (Vorig jaar was er immers al tegen de toenmalige Vice gezegd dat hij eigenlijk even naar huis moest gaan om een S.O.S. petje voor me te regelen. Dat scenario leek me vandaag best waarschijnlijk.) Het feit dat de Primus me dit nu aanbood bevestigde in elk geval dat mijn dagthema klopte! (Sowieso had ik eerder vandaag al op ruim 2 meter hoogte gebivakkeerd aangezien de Penningmeester Vereniging van Plato me op zijn schouder had gezet! Dat was ook wel een geval van Ga voor GROOTS!)
Ik hoorde hem wel vaag een naam van het dispuut noemen, maar het leek me onwaarschijnlijk dat ik het goed had verstaan.
‘Het is een dispuut dat niet meer in leven is. Het was een vrouwendispuut…’ vervolgde hij en hij droeg het vervolgens aan me over.
Het was het petje waar ik vanaf mijn plekje al heel vaak naar had gekeken. Al vanaf de eerste keer dat ik hier kwam had ik dat specifieke petje bekeken. (Ik zat immers bijna altijd aan het tafelhoofd!) Je ziet er een opkomende/ondergaande zon op staan. Overigens heb ik NOOOOIT geweten dat de naam van dit desbetreffende dispuut ook op het petje stond én dat het zo dichtbij me zou blijken te staan.
Ik pakte het petje van de Primus aan en ik kreeg in enkele tellen kippenvel all over. Je hoort het me toch net zeggen over de Penning?! ‘Eh nee, ik was net even weg… Je zal het toen vast verteld hebben!’ aldus de Primus. Meen je dit serieus?! O mijn god, dit kan ik NIET geloven!
Dit petje was van het vrouwendispuut… AURORA!
Ik heb nooit geweten dat er ooit een vrouwendispuut op Olof is geweest die de naam Aurora heeft gedragen. Het petje sprak me al direct aan… maar het hele verhaal erachter… Dit is gewoon echt ongelooflijk dat dit nu is gebeurd!
De link met zangeres Aurora en het opstaan als First Lady waarin Olof mijn Queendom zou zijn ontstond natuurlijk met de Sepia Briljant Blauw Gekruiste Senaat. Deze koers heb ik voortgezet met de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat. Met de Ebbenbruin Ivoor Gekruiste Senaat wist ik natuurlijk al dat de situatie iets anders zou liggen aangezien de vrouwen dit jaar aan de top staan. ‘Zoals het hoort! Toch Sabine?’ aldus de Vice daarover. Ik had Aurora’s ‘Queendom’ daarom wel als Voorbereiding gebruikt, maar dan vooral uit het oogpunt van een verbond aan sterke vrouwen. Hoe is het dan toch mogelijk dat er ooit een dispuut heeft bestaan dat letterlijk een verbond aan sterke vrouwen is geweest! Ik wil niets liever dan de bibliotheek van Olof in duiken en proberen te achterhalen van wanneer tot wanneer dispuut Aurora geleefd heeft en hoe het dispuut eruit zag!
Ik kon niet anders dan volledig onder de indruk zijn hiervan. Waar ik nu ook naar toe zou gaan, dit petje liet ik absoluut niet meer los! (Als ik ooit een dochter krijg die in Tilburg gaat studeren… dan zal ik haar de missie meegeven om dit dispuut weer tot leven te wekken, dat begrijp je wel!)
Nadat ik was bekomen van dit uiterst bijzondere geschenk kwam de Praeses op het idee om eens een disputentour te gaan doen. ‘Disputen zijn immers het bloed in de aderen van Olof. Als je de volledige Olof Experience wil beleven, dan kun je dat niet zonder de disputen!’ aldus haar.
Nu had ik zelf ook al eens met dat idee gespeeld. Hoe leuk zou het zijn als je een dag met een dispuut gaat optrekken en dan vervolgens een soort kroegentocht maar dan langs dispuutshuizen gaat maken waarna je afsluit op Asgard. ‘Black & White is heel erg leuk en die wonen ook wel mooi!’ aldus de Vice nadat de Quaestor Sociëteit had gezegd dat KONGSI en S.O.S. de mooiste huizen hebben.
‘Ik zou het je zeker aanraden. Je kunt alle disputen op de Olof site vinden en van daaruit zou je contact op kunnen nemen met het dispuut van je keuze!’ aldus de Praeses.
Er zijn een paar vrouwendisputen die me volgen op Instagram dus het lijkt me het meest logisch om een van die disputen te vragen. Wordt het Alea Iacta, A Quoi Bon? Of toch A.T.E.A.T.? Bezoeken kan ik in ieder geval doen aan Vriendenclub S.O.S. en aan de disputen Brut, KONGSI en Pallieter, want die volgen mij ook!
‘Ken je trouwens het onderscheid tussen ‘Dispuut’ en ‘Vriendenclub’? Er zit namelijk een verschil in!’ aldus de Secundus.
Ik denk dat een groepering de naam vriendenclub heeft tot het moment dat het traject naar de installatie als dispuut is voltooid. Bestaande vriendenclubs hebben het dispuutstraject dus niet voltooid?
‘Nee, dat is niet hoe het zit! In vroeger tijden was er echt een heel duidelijk onderscheid tussen een ‘Dispuut’ en een ‘Vriendenclub’. Wanneer je bij een dispuut zat deed je allemaal dezelfde studie. Wanneer je bij een vriendenclub zat, zat je in een groepering met mensen die allemaal verschillende studies deden. Maar ja, inmiddels is er bijna niemand meer binnen een dispuut die dezelfde studie doet, dus het onderscheid is bijna niet meer te zien, maar daar komt de oorsprong van het onderscheid dus vandaan!’ aldus de Primus.
Weer iets geleerd! Wat leuk om te weten!
Nu zaten we al een flinke tijd te praten over mijn belevenissen en over de bijzondere disputen en vriendenclubs die Olof rijk is, maar er was in een jaar tijd toch weer heel wat gebeurd op Asgard dus de Praeses stelde voor om nog even een ronde door het pand te maken. Nadat zij het Logboek had gesigneerd ging ik samen met haar op pad, dan konden we gelijk even overleg hebben over Mr. Sunshine.
Uiteraard liet ik mijn Aurorapetje niet liggen, die ging met me mee op tour door Asgard!
Allereerst het biljart waar ik nog eens vrolijk terugblikte op de keer dat ik hier met de ijskoude Praeses en de te leuke Vice van de Basalt Goud Geruite Senaat stond.
De Praeses zag een stapel van de nieuwste Almanakken liggen dus ze haalde er gelijk eentje voor me uit de stapel. ‘Ziezo, dan heb je die ook alvast!’ zei ze.
Het viel me direct op dat de Almanak dit jaar lekker slank is uitgevoerd. Altijd fijn als je een mooi boek weet te maken die niet overdreven groot is uitgevallen! ‘Het is ook de eerste Almanak met gladde pagina’s geworden, het is er echt een om trots op te zijn!’ aldus de Praeses.
Ook de Primus was meegekomen op het rondje, al waren we hem ook met regelmaat weer kwijt.
De TCD commissie was vandaag heel druk bezig met het organiseren van hét businessevenement van Tilburg dus we gingen even om het hoekje van de commissiekamer kijken, maar lang bleven we er niet. ‘Volgende week is het de week van de TCD dus ze zitten behoorlijk in de stress zoals je zult begrijpen!’ aldus de Praeses.
Na een korte zoektocht vond ze een gloednieuw tasje van de Tilburg Career Days die ik mee mocht nemen. ‘Dan heb je het De Delftse Bedrijvendagen tasje niet meer nodig!’ zei ze erbij.
Vervolgens door naar de nieuwe kamer die inmiddels echt af en in gebruik genomen is! ‘Hier gaat de acquisitiecommissie part time maar volle bak aan de slag om koude acquisitie in goede banen te leiden!’ aldus de Praeses waarna we het even kort over Twitter hadden. Twitter is weliswaar een medium wat minder studenten trekt, maar wel een hoop zakelijke mensen aantrekt. Kortom, het is altijd goed om goede berichten te delen. De succesvolle collecte actie voor de Nierstichting en het feit dat de TCD eraan komt heb ik daarom zonder twijfel op mijn tijdlijn gedeeld. ‘Echt heel fijn dat je dat doet!’ aldus de Praeses.
De Almanakkamer stond er betrekkelijk verlaten bij, maar weldra gaat de 68e Almanakcommissie volle bak aan de slag om op de Dies een gloednieuwe prachtige Almanak aan te kunnen bieden! Ik ben erg benieuwd wat ze dit jaar weer voor parel gaan uitbrengen!
In de Bieb stopten we ook heel even. De Voorzitter van Plato had vol enthousiasme verteld hoe zeer hij onder de indruk was geweest van de Bieb van Olof. Vanuit mijn perspectief kan ik zeggen dat ik grotere Sociëteitsbibliotheken heb gezien, maar evengoed is het een fraaie collectie die Olof in bezit heeft. ‘Ik kan je dit boek ook meegeven als je het nog niet hebt. Elke 25 jaar wordt er een kroniek uitgegeven en dit is de meest recente. Er staat vele leuke en uitgebreide informatie over Olof in!’ aldus de Praeses waarop ze me de kroniek overdroeg.
Die had ik nog niet in bezit, dus dat is altijd goed om te hebben! De kroniek en de 67e Almanak gingen het TCD tasje in, want dat sjouwt toch wat makkelijker!
Op naar beneden waar we naar mijn favoriete kamer gingen (met de flessenpost) evenals de kamer waar ik ook vele herinneringen aan heb (Waar de C.C.T. vergadert) door mijn eerste bezoek.
Tenslotte nog even naar de Sociëteitszaal waar ik werd gewezen op een lekkage die onlangs was ontstaan, waardoor er een niet al te charmant gat in het plafond was ontstaan. ‘Daar zijn we dus nog druk mee!’ aldus de Primus die weer was opgedoken.
De Sociëteitszaal zag er toch maar een beetje gek uit zonder licht. ‘Ja, het is een nogal ongezellige bunker zo zonder licht!’ aldus de Primus.
Vervolgens nog even een blik op de bar van de Sociëteitszaal waar de Praeses van vorig jaar een poging had gedaan mij te leren tappen. (De enige van de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat die geen C.C.T. had gedaan.) Ook blikte ik terug op de goede C.C.T. verhalen die door de dames van de Nassaublauw Goud Gekroonde Senaat waren gedeeld. ‘Ik zat ook in dat C.C.T. dus ik herken die verhalen maar al te goed! Had je ook het wisselgeld verhaal al gehoord? We zijn nu natuurlijk overgestapt op een pasjessysteem dus het wisselgeld in de koof gooien is er niet langer meer bij…’ aldus de Praeses. ‘Dan moeten er pasjes in de koof gegooid worden!’ merkte de Primus creatief op.
En toen kwam het moment om een Mr. Sunshine aan te wijzen. De Praeses liet de Primus tactisch voor gaan zodat we samen nog even op de trap konden blijven hangen. ‘Mijn advies is om niet voor een Snackdonaldsje te gaan. Als je een echte leuke en loyale Mr. Sunshine wil aanwijzen, dan zou ik voor de Quaestor Sociëteit gaan! Het is mijn advies dus je mag ermee doen wat je wil, maar dat is wat ik je zou aanraden!’ aldus de Praeses.
Snackdonaldsje… Een verleiding waar je al snel spijt van krijgt… Hotwings van de KFC had ik mijn buik wel van vol, dus fastfood Targets zou ik dit jaar niet op inzetten.
Goed, ik denk dat ik het advies maar zal opvolgen!
In de Ontvangstkamer werd nog altijd druk geschreven in het logboek waarna de foto opstellingen alvast bedacht werden.
Aangezien het dagmotto natuurlijk Ga Voor Groots was kon ik onder geen beding de naam van de Mr. Sunshine noemen zonder de Grote Penning.
Dus nadat de groepsfoto’s en de Powervrouwenfoto’s waren gemaakt werd er een Grote Penning opgespoord.
Ik moest wel even dealen met het feit dat het voor het eerst niet mijn vertrouwde Grote Penning was. ‘Het is mijn penning’ verklaarde de Primus.
Enfin, het was duidelijk dat hij wel probeerde indruk op me te maken, maar zijn penning had duidelijk betere tijden gekend. De volledige decoratie liet los, waardoor het nog lastiger was om de penning goed om te doen.
Sowieso was het voor de Senatoren een mysterie hoe deze penning gedragen hoort te worden. ‘Moet het zo?’ probeerde de Primus terwijl hij het lint zoals de Aurora probeerde te doen.
Nee… Geef maar hier, ik weet toevallig hoe hij hoort te zitten! (Na vier jaar hoor ik dat natuurlijk te weten.) Ik drapeerde hem op de juiste wijze waarop ik ergens hoorde zeggen ‘Wat handig dat je het even voordoet, dan weten wij straks ook hoe hij hoort!’
De Vice hielp me met de veiligheidsspeld (Het is denk ik toch wel een actiepuntje dat er nieuwe linten aan de Grote Penning komen. Normaliter hoort er een verbindingsknoop aan te zitten. Het mannelijke deel van de verbindingsknoop zit er nog wel aan, maar het vrouwelijke deel niet meer… Het is prima als er karakter aan een lint zit… maar wanneer het vrijwel onmogelijk is om het lint op fatsoenlijke wijze te dragen wordt het toch tijd voor vernieuwing…) en even later straalde ik met de Grote Penning (die dus niet mijn vaste Grote Penning was) en kon ik presenteren wie ik had gekozen.
De Quaestor Sociëteit!
Die zat op zijn beurt nog vrolijk te schrijven in het Logboek dus er kwam een wazige reactie vanaf de tafel waarna hij door de Senatoren werd aangemoedigd om te komen.
‘En nu?’ vroeg hij droog aan mij.
Optillen! ‘Oké, is dit de juiste kant?’ hem.
Ja, laat maar komen!
De fotograaf maakte een paar leuke plaatjes waarna ik op de galante wijze werd neergezet.
Nadat alle foto’s waren goedgekeurd werd de Senaatstafel teruggezet en was het voor mij tijd om mijn spullen bijeen te pakken.
Typisch genoeg ben ik volledig vergeten om naar de Vikingen van afgelopen jaar te vragen… Maar ja, reden te meer om het tweede bezoek dit jaar wel uit te voeren!
Zodra ik alles had bedankte ik iedereen hartelijk voor dit ontzettend leuke ontvangst en de succesvolle dag waarna het tijd was voor mijn uitgeleide die net als de opstart werd verzorgd door de Praeses en de Vice. ‘Het zijn natuurlijk altijd dezelfde personen die voor de juiste dingen zorgen hè!’ aldus de Vice. Dat is zeker waar, al heb ik sowieso een ontzettend leuke dag gehad!
Nadat ik de meiden nog eens ontzettend had bedankt was het tijd om weer naar de trein te gaan.
Het is een ontzettend leuke middag op Olof geweest. Naast de heerlijke broodjes hebben we ook nog genoten van ontzettend lekkere koekjes bij de (ijs)thee! Ik heb uit eindelijk de gehele Senaat kunnen ontmoeten want vlak voordat ik met de Praeses het rondje Asgard ging maken stapte de Ab Actis binnen. We hebben niet heel uitgebreid met elkaar gesproken, maar het was toch leuk om hem ook te kunnen zien. Ik kan nog altijd niet geloven dat ik een petje van dispuut AURORA heb ontvangen. Deze heeft logischerwijs een ereplek in mijn collectie gekregen, al hoop ik op de mogelijke Disputentour de collectie Olofpetjes nog groter te maken.
Ik heb weer vele ambities gekregen na dit ontzettend leuke bezoek en daar had ik niet eens een potentieel Target voor nodig! Ik hoop dat de vele ambities waargemaakt kunnen worden, want ze zijn te mooi om te laten liggen!
Ik heb een hele leuke tijd met de Ebbenbruin Ivoor Gekruiste Senaat gehad en ik hoop ze dit jaar nog eens te kunnen zien!
