Eindelijk weer langs op S.A.L.V.E.! (20 februari)

De vereniging die er elk jaar weer voor zorgde dat ik terug bleef keren naar de Hoofdstad. Vaak zat had ik met teleurstelling te maken gekregen en was ik in de stemming om de Hoofdstad voor eeuwig te schrappen… Maar dan waren er de bezoeken aan Unitas S.A. die steevast erg vertrouwd en altijd geslaagd verliepen… Tja, dan blijf je toch weer terugkomen!

Ik had de Warmoesstraat zo snel als mogelijk doorkruist, maar dat zorgde toch voor een vertraging van 15 minuten. Toen ik aanbelde werd de deur al snel geopend door de Assessor van de Senaat. ‘Sabine! Van harte welkom! Wat fijn dat je er weer bent! Wat heb je allemaal bij je?’ aldus haar.

Hm ja, ik heb er al een hele tour op zitten, dus daardoor heb ik al de nodige items vergaard! De spullen werden direct veilig geparkeerd waarna ik op een kruk klom en kennismaakte met de rest van de Senaat. Dit jaar zijn het weer vier dames en twee heren. Bijzonder is wel dat we voor het eerst in 11 jaar weer eens een vrouwelijke Pro-Rector hebben! Voor mij is dat dus bijzonder!

Sowieso was ik wel blij dat de Senatoren van de Sociëteitskant vandaag hun Kroeg Kommissie das droegen, want dat draagt altijd wel bij aan de herkenbaarheid van deze Senatoren!

We begonnen dit bezoek rustig met een frisje. Ik had een flinke en gehaaste wandeling erop zitten dus ik kon wel een ijstheetje gebruiken welke werd verzorgd door de Ab Actis. ‘We zijn misschien een beetje rustig en brak maar dat komt omdat we gisteren een groot open feest in de Chicago Social Club hebben gehad!’ legde de Rector uit. Toevallig had dat inderdaad voorbij zien komen op social media dus ik was al een beetje bezorgd geweest over het verloop van het bezoek. ‘Het was heel erg leuk, maar we merken het wel!’ lachte de Rector. De Assessor deed haar terugreis met een VVV’tje uitgebreid uit de doeken. ‘Zolang ik maar tegen haar bleef praten was er niets aan de hand maar anders zou ze zo in slaap gevallen zijn!’ vertelde ze. Duidelijk, het was een geweldige avond!

‘Zelf hebben we er ook goed van genoten!’ zei de Quaestor Sociëteit.

Ik had al snel in de gaten dat ik tijdens het vertellen van mijn verhalen een bepaalde interactie met deze Quaestor Sociëteit had. Ik stelde dan ook al snel vast dat ik deze man wel in het oog moest houden. Hij probeerde duidelijk een beetje bij me op te vallen en hoewel ik dat in het begin nog wel enigszins kon (en probeerde) negeren merkte ik al snel dat ik daar toch wel een beetje gevoelig voor was.

In mijn verhalen kwamen natuurlijk diverse Senatoren van vroeger terug. Toen ik de naam van een oud Senator noemde reageerde de Assessor al meteen dat zij ook van D.C. Confetti was. Haha, die bevestiging had ik stiekem niet eens nodig gehad omdat ze net zo direct, ad rem en geniaal is als de eerder genoemde Senator. Ik mocht haar dan ook al meteen. ‘Deze oud Senator was mijn KMT commissaris… Aanvankelijk was ik wel bang voor haar, maar ze was al snel haar stem kwijt…’ lachte Quaestor Sociëteit. Dat werd dus al snel gevolgd door mijn rede waarom KMT’s wel een meerwaarde hebben. ‘Wow Sabine, ik denk dat ik jou maar ga vragen om te spreken tijdens de Ouderdag! Je weet het echt heel goed te verwoorden!’ aldus de Rector.

Uiteraard benoemde ik ook het feit dat ik vaak geprobeerd heb om Amsterdam achter me te laten maar dat de stabiele betrekkingen met Unitas S.A. ervoor gezorgd hebben dat ik toch terug ben blijven keren naar de Hoofdstad. Het was dan ook geen verrassing dat Unitas S.A. als perfecte match voor mij uit de Amsterdamse studentenkieswijzer kwam die ik uit nieuwsgierigheid had gemaakt. ‘Nou Sabine, ik ben heel erg blij om te horen dat wij daar zo’n grote rol in hebben gehad! Wij hadden er ook echt superveel zin in om je weer op de Sociëteit te ontvangen!’ aldus de Rector.

Mijn oog viel vervolgens op het krijtbord bij de bar waar ‘Welkom Sabine!!’ op geschreven was. Dit vind ik dus zo ontzettend leuk!

Natuurlijk waren de Senatoren erg benieuwd hoe mijn dag tot nu toe was verlopen. Het is mijn beste Amsterdam in jaren, ik heb een toptijd gehad op LANX en ook op A.S.C./A.V.S.V. heb ik een onwijs leuke tijd gehad! ‘En nu ben je gezellig bij ons!’ aldus de Pro-Rector. ‘Dat voert de druk wel een beetje op!’ stelde de Assessor vast. ‘Wij kunnen óf de goede lijn vasthouden óf alleen maar onderuit gaan!’ aldus de Assessor. Ik denk dat het allemaal wel goed zal komen! Ik ben heel blij dat ik er weer ben! Toen de Assessor me hoorde vertellen over de appelflappen bij LANX reageerde ze al meteen ‘Hè shit, daar gaan we al! Wij hebben hier geen appelflappen, ook geen ander eten! Zijn dat nu minpunten?’ aldus haar.

Ik heb het evengoed prima naar mijn zin hoor, je hoort mij niet klagen! ‘Anders zorgen we gewoon voor eten, dan bestellen we wel iets!’ lachte de Assessor.

Toen de frisjes op waren vroeg de Pro-Rector me of ik wel eens uit een Unitas pul had gedronken tijdens mijn bezoeken. Dat was nog niet eerder gebeurd. ‘Nou, dan zouden we dat nu eigenlijk wel moeten doen, want dat is wel echt onderdeel van de Unitas experience!’ vervolgde ze vrolijk.

Dan gaan we dat doen! Ik ga dan wel eerst even een pitstop maken! Uiteraard maakte ik die pitstop op de enige echte Confetti wc, want met dat damescollege heb ik uit eindelijk toch de meest hechte band!

Toen ik terugkeerde stonden de pullen al klaar en kreeg ik een mooie pul overgedragen door hoe kan het ook anders, de Quaestor Sociëteit. ‘Je hoeft hem niet helemaal leeg te drinken hoor!’ zei hij me nog. Geen zorgen, je hebt het tegen een Delftsche dame!

De Ab Actis stond achter de tap en tot mijn verbazing had hij een heel gewoon glas met bier. Is hij nu een laffe drinker?? Waarom heb jij geen pul? ‘Hij mag niet uit een pul drinken!’ antwoordde de Pro-Rector in zijn plaats. ‘Iedereen in de Senaat, behalve de Ab Actis, heeft in het verleden Kroeg Kommissie gedaan. Het drinken uit een pul is een recht dat alleen is toebedeeld aan (oud)leden van de Kroeg Kommissie!’ aldus de Pro-Rector. Aha, vandaar! Ik voel me nu helemaal vereerd dat ik wel uit een pul mag drinken!

De Rector legde me uit dat er een specifieke heildronk bij het drinken uit de pul hoort. Ze zei het een keer voor en daarna was het de bedoeling dat we het allen zouden zeggen, maar dat is dan toch lastig als je het nog niet zo goed weet. De Quaestor Sociëteit wist ook nog eens mijn aandacht de hele tijd bij hem te houden… Dus toen ik vervolgens na de heildronk naar rechts keek, in plaats van naar links waar Quaestor Sociëteit zich bevond, ontdekte ik dat ik het onnodig moeilijk voor mezelf gemaakt had. Hetgeen wat we zojuist hadden gezegd (of het allicht probeerde in mijn geval….) stond namelijk gewoon boven op de dranklijst geschreven. Ja, en dat ontdek ik nu! Jij zal ook even niets zeggen hè! Zei ik terwijl ik de Quaestor Sociëteit met een vinger prikte. ‘Natuurlijk wilde ik even kijken of je het zelf zou lukken!’ lachte hij ‘De afkorting van deze woorden is S.A.L.V.E. en dat is zoals je weet de naam van onze Sociëteit’ vervolgde hij. Aha, dat verklaart wel heel wat! De volgende keer zal het zeker beter gaan! (En anderzijds weet ik nu waar ik moet kijken zodat ik nog even kan oefenen.) 

Ik vertelde vervolgens dat ik aan het thuisfront had aangegeven dat ik wat later zou zijn… Natuurlijk wilde ik me aan mijn planning houden, maar ik ga niet onnodig een leuk bezoek afkappen.

Hierdoor kwam mijn familie ook ter sprake. Ik kom uit een familie waarin de Rotterdammers uitstekend vertegenwoordigd zijn. Al had ik een rijke familie gehad dan was ik al tig keer onterfd… Eens voor elke keer dat ik naar Amsterdam zou gaan.

‘Wist je dat ik ook uit Rotterdam kom?’ begon Quaestor Sociëteit. Wat? Serieus? ‘Ja, en hij is nog een fanatieke Feyenoorder ook!’ aldus de Quaestor Vereniging. Schat, hoe kom jij in vredesnaam hier terecht?! ‘Tja, die dingen gebeuren, maar mijn familie zit me regelmatig te burnen hoor!’ aldus hem. Dat schept dan wel weer een band. Ik had weliswaar al een paar keer naar zijn hoofd gegooid dat ik hem af en toe wel een beetje gemeen vond, daarna liet hij ook wel weer zien dat hij ook weer niet zo gemeen is. Het is in elk geval een aantal keer gebeurd dat ik hem met een vinger prikte…

Toen de deurbel ging legde de Quaestor Vereniging uit dat de Sociëteit regelmatig schoongemaakt wordt door jaars en dit zouden de jaars voor vandaag zijn. ‘Misschien is het dan handig dat we ons naar de Senaatskamer verplaatsen!’ aldus de Rector.

Ik wilde dus al gelijk naar mijn grote hoeveelheid items lopen maar de Quaestor Sociëteit was me voor. ‘Ik kan vast wel iets voor je dragen!’ zei hij met een vrolijke lach. Gemene leukerd… Heel graag!

Onderweg naar boven vertelde de Ab Actis dat hij het al een aantal keer gepresteerd heeft om de trap op te vallen. ‘Dat is mijn talent. De meesten vallen van de trap, maar ik val dan de trap op!’ Geen idee hoe dat eruit moet zien, maar het is vast bijzonder.

Eenmaal in de Senaatskamer pakte ik direct mijn Logboek erbij omdat verhaaltjes van deze Senaat uiteraard niet mochten ontbreken. ‘Ik weet wel een goed verhaal, ik ga wel als eerste!’ aldus de Quaestor Sociëteit.

Vooral de Assessor ging erg fanatiek aan de slag en iedere keer als ze ook maar de indruk had dat ik richting het boek keek riep ze ‘NIET KIJKEN!’ en uit eindelijk bouwde ze zichzelf dan ook maar in met Unitasjes en andere elementen zodat ik domweg niet KON kijken!

De Quaestor Vereniging praatte me in de tussentijd bij over het nieuwgekomen hotel aan de overkant. ‘Dat was overduidelijk een meerjarenplan aangezien we diverse oud Senaten spraken en die zeiden dat het hotel er 10 jaar geleden al zou komen… Het zorgt in elk geval nog wel eens voor ongemakkelijke situaties!’ aldus haar. Quaestor Sociëteit voegde eraan toe ‘Die mensen zullen wel denken dat we een heel raar kantoor zijn want wij doen ons pak aan als we weggaan!’ lachte hij.

Al snel kwamen ook de andere ICV verenigingen aan de orde. Het was wederom een opmerking van de Assessor die heel verrassend maar toch lachwekkend was. ‘Augustinus? Er zitten toch helemaal geen leuke mannen in dat Bestuur!’ aldus haar. Ook SSR-R werd even doorgesproken. Op het moment dat ik in dit bezoek zat was er tijdelijk geen sprake dat daar een Mr. Sunshine nominatie zou plaatsvinden, maar die is er uit eindelijk toch nog gekomen.

Hoewel ik wel benieuwd was naar wie de Senaat zou voordragen had ik al snel de indruk dat ik al lang wist wie er Mr. Sunshine voor Unitas S.A. zou gaan worden. Hij zat nu niet direct naast of direct tegenover me, maar ik kon nog altijd niet echt om hem heen!

‘Trouwens Sabine, heb je ons vaandel wel eens in het echt gezien?’ begon de Rector. Nee, ik heb eigenlijk geen idee hoe die eruit ziet! ‘Nou, dan is het je geluksdag want hij is nu aanwezig op S.A.L.V.E.!’ aldus haar. Even later had ze het vaandel ergens vandaan gehaald en ontvouwde ze het samen met de Assessor. Het vaandel zat veilig in een speciale vaandelhoes en het was overduidelijk niet het minste vaandel! ‘Ons vaandel ligt tijdens het grootste gedeelte van het jaar elders opgeslagen voor de veiligheid maar in de periode van de Bijzondere ALV is het vaandel hier en je treft het, want dat is dus in deze periode!’ aldus de Rector.

Ze hield het vaandel samen met de Assessor vast zodat ik er foto’s van kon maken. Dit soort ceremonieel zal me werkelijk nooit kunnen vervelen! Ik ben heel erg blij dat ik uitgerekend nu langskwam, zodat ik dit bijzondere element ook eens met eigen ogen heb kunnen aanschouwen!

Kort daarna voegde de Pro-Rector zich ook weer bij ons. ‘De schoonmakers weten precies wat ze te doen staat dus nu kan ik weer bij jullie aansluiten!’ verklaarde ze.

Ik wilde op dat ogenblik juist een begin maken met het Gradatiesysteem dus de Pro-Rector pakte er direct een notitieboekje bij zodat ze alle categorieën kon uitwerken. ‘Nou, daar kunnen we wel iets mee!’ vervolgde ze vrolijk toen ze klaar was met schrijven. Quaestor Vereniging maakte de terechte opmerking dat de gradatie 6 een redelijk harde gradatie is. Wanneer je in Delft zou komen kijken snap je waarschijnlijk wel waarom die in het systeem zit, maar ik kon haar reactie me wel voorstellen. Over het algemeen wordt de 6 wel genuanceerd met een andere gradatie wanneer ik ermee te maken heb. In dit geval hadden we te maken met een 1,5 en een 2.

De pul was inmiddels leeg en omdat we het door het drankenbord over mixjes hadden gehad deelde ik een van mijn favoriete mixjes van dit moment. Licqor 43 met cola. ‘Dat kan toch nooit lekker zijn!’ reageerde de Assessor verbaasd. Overigens wilde ze het toch wel graag proberen dus de Quaestor Vereniging ging eens een poging wagen met ‘het Sabientje’. Tja, eigenlijk zou dit The Iris moeten heten omdat mijn moeder het heeft uitgevonden en zij Iris heet… Maar met ‘het Sabientje’ kan ik ook wel leven! In de tussentijd pakte de Ab Actis de nieuwe items erbij. De nieuwste twee edities van de Unitas, nog enkele teruggevonden Lustrumitems die ik nog niet had en ook de constitutiekaart werd opgespoord. Hier staan jullie allemaal met Senaatsdas op! Ik hoop dat ik iedereen een beetje goed kan onthouden! De Quaestor Sociëteit moest lachen. ‘Voor ons is het ook wel bijzonder hoor. Naar externe partijen toe dragen de Pro-Rector en ik onze Senaatsdas terwijl we het intern doen zoals vandaag.’ Aldus hem. Je hebt wel het bijzondere voorrecht om beide waardevolle dassen te mogen dragen.

‘Het Sabientje’ werd gebracht door de Quaestor Vereniging en die werd vervolgens geproefd door de Pro-Rector, de Assessor, door de Quaestor Vereniging zelf en uiteraard door mij. ‘Dit is verrassend lekker, dit moeten we op het drankenbord zetten!’ reageerde de Assessor enthousiast. Ik zei het toch? Ik heb inmiddels al heel wat verschillende combinaties op, maar dit is echt goed!

‘Ik hoop wel dat je nog een beetje recht de trein in stapt!’ merkte de Ab Actis lachend op. Dat komt wel goed hoor!

Uiteraard werden de foto’s ook uitgedacht. Hoe zouden we ze gaan maken? Ik had nog altijd een das van A.S.C./A.V.S.V. prominent in beeld dus dat moest sowieso aangepast gaan worden naar iets van Unitas S.A. ‘We kunnen je wel een Senaatsdas lenen!’ stelde de Rector voor.

Of…. We gaan iets rond maken. Vandaag had ik het genoegen om uit een pul te mogen drinken, dus dan hoort daar natuurlijk een K.K. das bij! ‘Dan zal je even lief naar onze Quaestor Sociëteit moeten kijken!’ aldus de Rector. Nu had ik dat gedurende dit bezoek al meer dan genoeg gedaan dus het verbaasde me niet dat de Quaestor Sociëteit direct opsprong en de das pakte.

‘Heb je hulp nodig met de das?’ vroeg hij op zijn beurt en hij wilde al bijna aan de knoop beginnen. (Bij LANX was dit ook al gebeurd. De Quaestor Sociëteit kwam er wel iets beter vanaf aangezien ik die man van LANX echt even af had gebrand... Maar ja, het was sowieso lief bedoeld.) Nee joh, ik kan het bijna met mijn ogen dicht!

‘Oké, laat maar zien dan!’ aldus de Assessor. Prima, ik zet mijn bril af en doe mijn ogen dicht.

Het lukte met mijn ogen dicht, alleen het wapen was niet zichtbaar. Dat is toch zeker een 7 voor het knopen van een das met je ogen dicht!

De tweede poging deed ik gewoon met goed zicht en zo hing de das er al snel heel mooi bij!

‘Laten we naar beneden gaan om foto’s te maken! Een van onze schoonmakers zal vast wel foto’s willen maken!’ aldus de Rector.

De vrouwelijke schoonmaakster werd gevraagd om de foto’s te gaan maken.

Nadat we een paar superleuke groepsfoto’s hadden gingen zij er vandoor en gingen wij verder met de bijzondere foto’s. Foto’s samen met de Verenigingskant van de Senaat, met de Sociëteitskant van de Senaat, met de vrouwen en met de mannen en natuurlijk…. Mr. Sunshine met de Quaestor Sociëteit! Het langverwachte moment! Hij droeg zijn taak met trots en overtuiging. Tja… die dynamiek bleef maar in de lucht hangen dus er werd ook nog een redelijk spontane foto geschoten door de Assessor. Dit is de eerste Amsterdammer ooit waar ik wel een targetpositie op zou kunnen plaatsen. (Maar het zal er ongetwijfeld wel mee te maken hebben dat er Rotterdams bloed door zijn aderen stroomt.) Jij bent heel leuk!

Een wijs man van een studievereniging uit Delft zei ooit ‘Had alles maar een escalatiekant!’ nou daar wist de Senaat van Unitas S.A. wel raad mee! Een aantal foto’s werd namelijk met de zichtbare escalatiekant van het vestje gemaakt!

Nadat er genoeg foto’s waren gemaakt was het tijd om nog een laatste pitstop op de wc van D.C. Confetti te maken en uiteraard om mijn spullen uit de Senaatskamer te halen. Bij terugkeer stonden de discolampen aan en klonk er luid Marco Borsato door de zaal. Lekker keihard en vals meezingen met foute meezingers, dat is volgens mij ook wel iets waar de Senaat erg gelukkig van kan worden! Uiteraard deed ik nog even vrolijk met ze mee alvorens ik afscheid ging nemen. Iedereen kreeg een dikke knuffel van me en de Quaestor Sociëteit kreeg daar ook nog eens een enkele zoen op de wang bij. ‘Als je dit jaar nog eens bij ons langskomt ga ik voor je koken!’ beloofde de Quaestor Vereniging. ‘En dan gaan we de boel echt flink op stelten zetten!’ aldus de Assessor. Het was weer een fantastische afsluiting van een toch al zeer succesvolle dag in Amsterdam. Als ik dan moet kiezen tussen een ruggengraat of een leuke tijd… Dan hoef ik niet lang na te denken! Ik ga gewoon terugkomen… Dit zijn betrekkingen waar ik meer uit wil halen dan een enkel leuk verslag. Ik ga me er hard voor maken om een stabiele betrekking en een tweede bezoek neer te gaan zetten! Tot snel!!!!

​

​

​