Unitas S.G.

​

Ik wilde al jaren langs Unitas S.G. maar tussen 2012 en 2016 liep het contact eigenlijk altijd stuk bij de Senaat. In juni 2017 probeerde ik het wederom en dit keer had ik wél succes! Dat bezoek betekende het begin van een hele bijzondere zomer en de leukste bezoeken aan Sociëteit 't Filiaal! 

​

​

​

Juni 2017

Al sinds 2012 heb ik eens per twee, drie jaar contact gezocht met Unitas S.G. Zodoende had mijn eerste bezoek aan hen al in 2014 plaats kunnen vinden, alleen waren die Senaten er niet echt voor in om mij te ontvangen op de vereniging, waardoor het dus tot 2017 heeft moeten duren eer ik een voet op het Schuitendiep zou zetten.

Doordat ik een namiddagafspraak bij Albertus zou hebben leek het me wel zo slim om ook de andere verenigingen in Groningen weer eens te mailen en met succes! Van Dizkartes kreeg ik een vrolijke mail terug, hen zou ik op de 28e bezoeken voorafgaand aan mijn namiddag op Albertus. Ook van Unitas S.G. kreeg ik dit keer een heel enthousiaste mail van de Rector terug met de mededeling dat de ochtend van de 29e (Ik zou immers ook weer wakker worden in Groningen, dus waarom zou je dan niet ook nog enkele verenigingen bezoeken?) wel een beetje vroeg klonk aangezien woensdagavond altijd Jaarclubavond is, dat tot in de late uren doorgaat, maar voor mij kwamen ze graag eerder hun bed uit!

De teleurstelling was dan ook groot toen Albertus de afspraak van de 28e afzegde, want ik wilde dit primeurbezoek aan Unitas S.G. niet moeten afzeggen! (Ik had natuurlijk de facebookpagina van Unitas S.G. uitgebreid bekeken en had daarbij ontdekt dat de Rector wel een heel aantrekkelijke heer was. Ik had hem dan ook de prijs voor het Lekkerste Contactpersoon toegekend en die oorkonde lag al voor hem klaar! Afzeggen van de afspraak zou ook betekenen, geen oorkondeoverdracht!)

Ik heb daardoor alles op alles gezet om zowel Dizkartes als Albertus naar de 29e te krijgen, zodat ik aan de afspraak met Unitas S.G. niets hoefde te veranderen… en ook nu weer met succes! Alle bezoeken waren gered, dus laat 29 juni maar komen!

 

Op de vroege ochtend van de 29e juni liep ik door Groningen, op weg naar het Schuitendiep waar ik nog nooit eerder geweest was! Het verbaasde me dan ook dat ik Sociëteit ’T Filiaal vrijwel direct gevonden had. Door de route die ik had gelopen wist ik ook al meteen in welke straat ik ongeveer een uur later zou moeten zijn, aangezien Dizkartes en Unitas S.G. niet erg ver van elkaar vandaan zijn! Nu was het alleen nog de kunst om binnen te komen aangezien ik nergens een deurbel kon ontdekken.

Ik stond juist op het punt om een telefoonnummer op te zoeken toen de deur opeens openzwaaide en ik de heer in de deuropening direct identificeerde als mijn aantrekkelijke contactpersoon, de Rector!

‘Hoi, je hebt het gevonden! Kom vooral verder! Je allereerste keer hier op Unitas!’ aldus de Rector die zeer wakker was ondanks dat hij waarschijnlijk niet veel geslapen had!

Ondertussen zag ik een dame met twee pannen lopen. ‘Hoi! Ik kan je nu even geen hand geven hoor, maar leuk dat je er bent!’ Die dame bleek de Assessor Senaat te zijn en ze had voor onze brunch een lekker eitje gebakken!

De Praeses ging me voor naar boven waarna we uitkwamen in de prachtige Bieb van de Sociëteit.

‘Ga vooral lekker zitten!’ zei de Rector al meteen terwijl ik mijn spullen afgooide en ik ondertussen ook al meteen begroet werd door de Ab Actis/Pro-Rector.

Ik nam de Bieb even goed in me op en natuurlijk ontging de goedgevulde ontbijttafel me ook niet.

Een schaal vol aardbeien (Jullie weten dit wellicht niet, maar de aardbei is het symbool voor Mr. Sunshine! Ik heb altijd voor me gezien dat ik met de Originele Mr. Sunshine aardbeienthee zou gaan drinken en ook als ik aan hem wilde denken dronk ik een bepaald soort aardbeienmilkshake. Kortom, met aardbeien zit je nooit fout bij mij!) een mand vol met versgebakken broodjes en croissantjes, en de pannen met de vers gebakken eitjes door de Assessor Senaat.

Dit was dus mijn geweldige ontvangstcomité met dito ontvangst! Kan het nog beter?

Al snel vuurden de dames vragen op me af over de prijzen, want al snel ontdekte ik dat de Rector geen flauw idee had dat hij een prijs gewonnen had! ‘Hoe komen die prijzen tot stand dan? Daar ben ik wel benieuwd naar!’ aldus de Assessor Senaat.

Ik heb het haar toen niet uit kunnen leggen omdat we eerst zouden gaan eten, maar bij dezen leg ik het nog even uit!

De prijzen zijn vastgestelde categorieën op basis van zaken die ik veel tegenkom tijdens mijn verenigingsbezoeken.

De leukste vereniging is de plek waar ik me dat jaar het meeste thuis gevoeld heb en de leukste dingen beleefd heb, de best scorende vereniging heeft me de meest bijzondere items of de grootste bijdrage aan mijn collectie gegeven. Verder is er nog lievelingsalmanak die ik het mooiste vind, het favoriete verenigingsblad welke ik dan altijd meteen lees. Maar ook wat logischere zaken zoals het meest stipte contactpersoon (Binnen maximaal 24u terugmailen en dat bij elke mail die ik stuur), het liefste contactpersoon (Waarbij de mail ook over mijn beleefde avonturen kan gaan) en het lekkerste contactpersoon (De persoon waarbij je het liefste tigduizend redenen hebt om contact op te nemen omdat die zo leuk is!)

 

Wat tussen de happen door wel passeerde was het Gradatiesysteem welke de dames ook heel interessant vonden. (De Assessor Senaat reageerde al meteen met ‘Mr. Sunshine toch?’ Nee, dat is de fotowedstrijd! Maar over het algemeen vraag ik daar altijd wel de ‘2’s voor!) ‘Nou, dat vind ik ook wel echt iets voor jou om toe te passen!’ zei de Ab Actis/Pro-Rector lachend tegen de Assessor Senaat nadat ik alle gradaties had uitgelicht. De Rector was op zijn beurt een beetje afwachtend, want welke gradatie zou hij toch krijgen! ‘Ik hoop maar dat de 3 als eerste afvalt!’ zei hij lachend.

Helaas, ik zou hem nog in spanning houden, want de prijs die ik voor hem in mijn tas had, heeft er alles mee te maken!

Zelf had ik ook een brandende vraag die alles te maken heeft met een penning van Unitas S.G. die op een oudere constitutiefoto staat. Die penning is heel apart en lijkt op het symbool van Mike Oldfields Tubular Bells. Ik dacht dan ook zeker te weten dat de penning van de Assessor Sociëteit Secundus moest zijn.

De verbazing was dan ook groot dat de Senaat niet wist waar ik het over had en ik op alle foto’s met een Secundus erop (Die de Rector voor me ging pakken met alle klim en vliegwerk van dien) alleen maar kannetjes zag. Hoe kan dat nou… Hetgeen dat in mijn onderzoekingen staat leek zeker geen kannetje en ik heb laatst zelfs nog een kijk en vergelijk gedaan en heb er toen ook zeker geen kannetje in gezien!

Zo gaandeweg werd iedereen, inclusief ikzelf, steeds nieuwsgieriger maar het raadsel zouden we nu nog niet gaan oplossen…. Dus we gingen maar weer zitten en de Rector zorgde voor thee.

Er waren drie opties… Rooibos, earl grey of bosvruchten. Geef mij de bosvruchten maar!

Vervolgens ging de Rector vertellen over de geschiedenis van Unitas S.G. waardoor we de thee vergaten. Nu had ik dus thee die ondoorzichtig geworden was! ‘Oh jee, laten we maar even opnieuw beginnen, want dit is nu zo sterk als koffie!’ aldus de Rector die een beetje treurig in mijn bekertje keek.

‘Hmm, dat zakje was zeker voor een hele pot? Die unit is ook veel groter!’ aldus de Ab Actis/Pro-Rector.

Poging twee ging een stuk beter, ik had nu goed drinkbare thee!

Het verhaal van Unitas S.G. ligt vrij complex. Formeel gezien is Unitas S.G. 21 jaar, (Toen ik naar de leeftijd van de vereniging vroeg reageerde de Ab Actis/Pro-Rector aarzelend en ook de Rector keek even verrast, tot ik dus aangaf dat ik de vereniging bedoelde) maar eigenlijk bestaat deze Unitas S.G. al wel langer.

In 1940 organiseerde Vindicat een Lustrum voor de Universiteit maar hier mochten alleen leden van Vindicat naar toe. Hier waren een aantal niet-leden het niet mee eens en zij besloten heel rebels een eigen gala op te zetten waar de Corpsleden van Vindicat niet heen mochten. De Groene Uilen zoals zij zichzelf noemden bleven bij elkaar. Toen brak de oorlog uit maar na de oorlog keerden zij opnieuw terug als Unitas S.G. en kwamen zij binnen de Federatie van Unitates en Bonden terecht. Hierdoor kon Unitas S.G. rekenen op een hoop wijsheden, tips en adviezen van de andere Unitates en Bonden.

In 1970 kwam Unitas S.G. ten einde. De hippietijd betekende verandering waardoor Albertus zichzelf openstelde voor hbo’ers en vrouwen. Unitas S.G. was al open voor hbo’ers en vrouwen dus zij konden zichzelf alleen nog veranderen in een open vereniging zonder lidmaatschap. Dit was echter geen haalbare constructie. In 1971 kwam er geen nieuwe Senaat waardoor Unitas S.G. als het ware overleed.

In 1996 waren er een paar studenten die zichzelf bij geen enkele vereniging thuis voelden en zij wilden dus een eigen vereniging oprichten. Een van die studenten had zijn oorsprong binnen Delft en ging dan ook naar de DSB waar hij in de boeken mocht bladeren en ontdekte hij dat er ooit een Unitas S.G. was die ter ziele gegaan was, maar dat zou nu dus wel het begin betekenen van de wedergeboorte van Unitas S.G.!

En nu staat Unitas S.G. dus al 21 jaar als een huis!

 

Het eten was heerlijk, maar toch ook wel machtig. (Altijd als ik moet reizen heb ik een bepaalde knoop in mijn buik van de zenuwen. Hierdoor kan ik wel eten, maar dat is veel minder en dat gaat ook veel moeizamer, hierdoor gebeurt het dan ook wel eens dat ik mijn broodje heerlijk vind maar hem niet eens op krijg!)

Nadat ik mijn handen even gewassen had stelde de Rector voor om een ronde te lopen en kennis te maken met Sociëteit ’T Filiaal!

Op de trap kwamen de eerste verhalen al. ‘Hier zie je schildjes hangen van Jaarclubs van verdienste. Wanneer een Jaarclub een of meerdere Senatoren geleverd heeft of wanneer een Jaarclub op een andere manier veel voor Unitas betekend heeft komt het schildje hier te hangen zodra de laatste de stad uit is. Maar dat geldt zeker niet voor alle Jaarclubs!’ Aldus de Rector. Het moet immers wel bijzonder blijven! ‘Precies ja!’ reageerde hij.

We liepen terug naar het begin waar we bij de Voorbar uitkwamen. ‘Hier worden de maandag en woensdagavond borrel gehouden. De maandagavondborrel is de disputenavond en dat is toch vooral praten en borrelen, op die avonden staat er dan ook nooit muziek op! Op woensdag daarentegen gaat er ook muziek aan waardoor het al gauw nog later wordt!’ Aldus de Rector.

We liepen vervolgens door naar de Middenbar terwijl de Rector geregeld op thema’s van Verenigingslustra en Kroeglustra wees. ‘Het afgelopen Lustrum hebben de Rector en ik mede georganiseerd!’ zei de Ab Actis/Pro-Rector vrolijk. Tja, je wordt niet zomaar Senaat natuurlijk!

‘De Middenbar zal in de zomer helemaal aangepakt worden, dus nu zie je nog de oude, maar na de zomer zul je hier een hele nieuwe bar aantreffen! Hij zal een stuk breder worden en natuurlijk weer helemaal glad en glanzend zijn!’ aldus de Rector terwijl ik de huidige Middenbar bekeek. Hij is duidelijk gebruikt en mag inderdaad wel vervangen worden.

We liepen door naar een schildering van het eerste KroegLustrum ‘Light my fire’.

In de eerste vijf jaar was er geen verwarming dus iedereen stond hier te borrelen met zijn jas aan. Na vijf jaar zou er dan eindelijk verwarming aangelegd gaan worden, alleen zou dit precies tijdens de Kroegdies gebeuren. Om die reden wordt de Kroegdies altijd in de laatste week van het jaar gevierd, want tijdens het installeren van de verwarming kon er natuurlijk niet gefeest worden!

Om die reden geldt ook de regel ‘Jas uit in de kroeg’ want in de eerste vijf jaar kón je helemaal niet zonder jas rondlopen en daar mag je dus best wel dankbaar voor zijn dat je dat nu wel kan!

Ook troffen we hier een balk waar de zinspreuk van Unitas S.G. op staat. ‘Mutando Conservamus’ staat voor Door te veranderen behouden wij. Deze zinspreuk staat natuurlijk voor alles waar Unitas S.G. voor staat. Er zijn tradities maar die gaan zeker met de tijd mee en er is alle ruimte voor nieuwe tradities.

Zo hangen de jaarclubschildjes volledig door elkaar aangezien gelijkwaardigheid een van de drie kernwaarden van de vereniging is!

 

Vervolgens liepen we door naar de Achterzaal waar je de Achterbar treft. ‘Deze zaal gebruiken we in principe niet op normale borrelavonden. Deze ruimte wordt vooral gehuurd door andere verenigingen of clubs die een datediner willen houden. Ook kunnen we hier feesten houden die tot in de late uren door kunnen gaan. Verder wordt deze ruimte ook gebruikt voor vergaderingen, want hier zit je toch het meest overzichtelijk zonder een bar midden in je blikveld!’ Aldus een lachende Rector.

‘Dat was de hele benedenverdieping, op naar boven!’ Aldus de Ab Actis/Pro-Rector.

Op de eerste verdieping heb je natuurlijk de Bieb, maar verder is er ook nog een vergaderkamertje waar de Kascommissie vaak zit maar waar ook andere commissies kunnen werken. (Alleen niet allemaal tegelijk)

Achter de derde deur tref je de biljartkamer (alleen zonder een biljart… Op mysterieuze wijze verdwenen) waar nu hoofdzakelijk zitzakken lagen. Als je die ruimte echter doorloopt kom je uit op het dakterras dat leden helemaal zelf hebben aangelegd! Van de overgebleven vloerplanken zijn bijpassende bankjes gemaakt en ook staan er nog wat andere fijne zitplekken. Kortom, ideaal voor een vrijdagmiddagborrel of een lekkere namiddag in de zon!

 

‘Nou, dat is dus onze Sociëteit, wat vind je ervan?’ aldus de Rector.

Mooi! Ruimer dan ik aanvankelijk had verwacht! ‘Dat horen we vaker!’ zei de Assessor Senaat lachend.

We keerden terug in de Bieb en dat was wel een mooi moment voor de prijsuitreiking.

Als je deze prijs eenmaal hebt gezien, dan weet je ook wat je gradatie is! Zei ik tegen de Rector.

De dames voerden de spanning al hoog op met tromgeroffel en even later kwam dus de oorkonde tevoorschijn voor Het Lekkerste Contactpersoon!

(Ik had voorafgaand al een heel gesprek met mijn beste vriendin hierover gehad, want ja, het is toch wel bijzonder als je iemand bij de eerste ontmoeting al meteen zo’n prijs geeft. Mijn beste vriendin wist dan ook niet zeker of dit wel een heel goed idee was, maar ik besloot er toch voor te gaan) De Rector was duidelijk heel erg blij met zijn prijs en moest toen wel toegeven dat er nog een verdieping meer in de Sociëteit was en die moest ik nu dan ook wel even zien, aangezien ik wel moest weten waar de prijs zou komen te hangen!

 

‘Dit is de zone waar leden nooit komen, het is echt onze werkplek!’ aldus de Rector terwijl ik rondkeek op de kantoren. De Ab Actis/Pro-Rector ging voor mij op zoek naar de constitutie en kerstkaart terwijl de Rector me het verhaal van de Federatieuilen uitlegde. Elke federatiegenoot heeft een uil en iedere uil is anders. Wanneer federatiegenoten bij elkaar op bezoek komen is het een gebruik dat de federatieuil bij de ontvangende partij achter de bar staat. ‘Kortom, als je dus bij een van de federatiegenoten bent en je ziet een uil, dan weet je waar die van is!’ aldus de Rector.

De Ab Actis/Pro-Rector kon de constitutiekaart niet zo gauw vinden terwijl de Assessor Senaat de kerstkaart al opgedoken had. De Rector stelde dan ook voor om de Ab Actis/Pro-Rector even te laten zoeken terwijl wij door zouden lopen. Het tweede kantoor is het dameskantoor van de Quaestor Senaat en de Assessor Senaat en het is er zeker gezellig en roze te noemen. ‘Ja, het is nogal vrouwelijk’ zei de Rector terwijl de Assessor Senaat juist inhaakte met ‘Het is zeker het gezelligste kantoortje!’

Als laatste troffen we de werkplek van de Sociëteitsfunctionarissen en die is vooral functioneel omdat de Senaat hier ook vaak eet en vergadert.

 

De Ab Actis/Pro-Rector had de constitutiekaart ook gevonden, dus alles wat ik zou moeten hebben en wat ik zo gauw nog niet in de Bieb had zien liggen had ik nu ook, dus we konden met een gerust hart terugkeren naar de Bieb, maar niet zonder de Federatieuil begroet te hebben!

Terug in de Bieb liet de Ab Actis/Pro-Rector me zien wat ze voor me hadden.

Zes Almanakken (Helaas kon ik er maar drie meenemen nu) een collectors item van het 3e Lustrum, dobbelstenen van het 4e Lustrum en nog een KEI boekje.

De Rector was intussen toch weer naar boven gestuurd want we hadden de oorkonde nog nodig voor de foto, maar hij had hem al op zijn bureau gelegd!

De Ab Actis/Pro-Rector liet me zien welke Almanakken ik dan het beste mee kon nemen, aangezien ik ze nu dus niet allemaal mee kon nemen.

‘Kijk, deze is van afgelopen jaar, de Lustrumeditie en die daar is van het jaar ervoor. Ik weet zeker dat je die sowieso mee zult willen nemen want de Rector en ik hebben hem gemaakt!’ aldus de Ab Actis/Pro-Rector die de Almanak al meteen opensloeg en de Rector op het schutblad aanwees.

Als laatste nam ik de Almanak van het jaar daarvoor ook nog mee, zodat het wel een aansluitende reeks was!

De Rector was inmiddels weer terug en hij had ook nog een pul voor me gevonden die ook zeker niet in mijn collectie mocht ontbreken!

Nadat ik de meeste dingen goed en wel ingepakt had werd het tijd voor de foto’s!

 

Allereerst zou er natuurlijk een overdrachtsfoto gemaakt worden met onze prijswinnende Rector. Daarna zou er een foto volgen met de Rector en de Ab Actis/Pro-Rector. ‘Het is jammer dat we nu niet even iemand extra rond hebben lopen, want nu kan de Assessor Senaat niet mee op de foto!’ aldus de Ab Actis/Pro-Rector. Nadat die foto’s even nagekeken waren wilde ik mijn camera alweer opruimen, maar de Rector liep al direct mee. ‘Uhm Sabine… Ik wilde eigenlijk ook nog wel de optilfoto doen!’ Aldus hem.

Dit is uniek… Over het algemeen is de Mr. Sunshine foto altijd gemaakt na een lichte druk uitgeoefend te hebben op de genomineerde persoon. Soms gebeurt dat door mij en soms door Bestuurscollega’s maar ik heb het nog nooit meegemaakt dat iemand uit zichzelf zei ‘Ik wil graag meedoen!’

Ik hoefde echter geen seconde na te denken. Maar natuurlijk lieve Rector, dat moeten we doen!! Als je slim bent doe je jouw penning om, want dat is bonuspunten!

Ik mocht het lint met het kannetje van de Secundus (Die dus de ‘Tubular Bells Penning’ had moeten zijn) vasthouden. (De Ab Actis/Pro-Rector is zeker een slimme dame, want ze had dus de penning van de Rector en de penning van de zevende Bestuurder meegenomen!) De Rector tilde me soepel op terwijl de Assessor Senaat de foto’s van ons maakte. (En wat vond ik het vervelend dat ik door hem opgetild werd, haha, het kon me niet lang genoeg duren in dit geval!) Nadat ook die foto’s gecheckt waren werd het tijd om verder te gaan aangezien ik door de strakke deadline bij Albertus geen mogelijkheid had om ook maar iets uit te lopen.

‘Het is echt heel erg leuk dat je op KEI-maandag komt, dan zien we je sowieso dan weer!’ aldus de Ab Actis/Pro-Rector.

Ook de Assessor Senaat had me nog iets belangrijks mee te geven. ‘Je moet tegen de Voorzitter van Dizkartes zeggen dat hij een Sociaal Monster is! We doen dezelfde studie dus we kennen elkaar!’

Uit eindelijk liep mijn hele ontvangstcomité mee om me uit te zwaaien en kwam het onvermijdelijke moment van afscheid. ‘We zien elkaar weer in de KEI en denk eraan, Sociaal monster!’ aldus de Assessor Senaat. ‘Tot op KEI maandag!’ Aldus de Ab Actis/Pro-Rector en als laatste was de Rector aan de beurt die ik natuurlijk een knuffel moest geven. ‘We zien elkaar en we houden contact, en we zullen erachter komen met die penning!’ aldus hem.

Wat een fantastische eerste kennismaking met Unitas S.G.!

 

 

Keiweek 2017

Na Dizkartes volgde het kraampje van Unitas S.G.!

Iets verder op de Infomarkt kwam ik de Ab Actis/ProRector van Unitas S.G. tegen bij hun kraampje. Ook zij gaf al direct aan dat ze tot 17:00 op deze Vismarkt zou moeten blijven, waardoor ik natuurlijk niet veel anders kon dan haar ook het boek even te overhandigen zodat ze iets kon schrijven. (Zij was immers een van de mensen van mijn Primeurbezoek aan Unitas S.G.) Wel leek ze even bang dat mijn bezoek alleen beperkt zou blijven tot de Infomarkt en daarop vroeg ze dan ook ‘Maar Sabien, je ging straks toch ook nog naar de Sociëteit? Er is namelijk een Ft. Senaat die gigantisch uitkijkt naar een kennismaking met jou!’ Uiteraard ga ik straks ook nog langs ’T Filiaal, ik kan toch niet naar Groningen komen zonder de Rector nog even gezien te hebben? (Tuurlijk, ik stond hier ook al wat dingetjes zoals een polsbandje en een stapeltje stickers weg te graaien, maar ik wist zeker dat ik de dingen die ik nu nog niet had ook op de Sociëteit zou kunnen ophalen) ‘Goed zo, hoe laat ging je ook alweer naar ons? Dan kan ik het alvast aan ze doorgeven!’ aldus de Ab Actis/ProRector. Als het goed is ben ik er rond 13:45!

Nadat zij het boek had afgerond ging ik door naar Vindicat. Ik had mijn afspraken vrij strak gepland waardoor ik nu niet echt de tijd meer had om langs de andere Studentenverenigingen hier op de Vismarkt te lopen.

 

Ongeveer twee uur later....

Terwijl ik koers zette richting Sociëteit ’T Filiaal werd ik al herkend door de Assessor Senaat en haar opvolger. ‘Jaaa, daar is ze dan! Welkom, welkom!’ aldus de altijd enthousiaste Assessor Senaat.

Het zonnetje scheen flink, de stemming zat er al goed in en natuurlijk kon de Assessor Senaat niet wachten om me weer te herenigen met de Rector. De opvolger wist op haar beurt te vertellen dat een aantal van haar collega’s ook niet konden wachten om kennis met mij te maken, zeker de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector kon niet wachten op dit moment aangezien deze dame al sinds oktober 2014 (Mijn Viralmoment) een zeer actieve volger van mij is. Voor we echter het pand binnen konden gaan kwam er nog een heer naar me toe die me iets vertelde over Almanakken. Ik moest even heel diep nadenken wat hij bedoelde met doos met Almanakken maar prompt herinnerde ik het me weer. SHIT, ik had wel mijn grote rugzak mee moeten nemen, want een lid van Unitas S.G. heeft namelijk van haar oma een grote stapel oude Almanakken gekregen die ze aan mij mag schenken. Alleen door de Piekwekendrukte was ik het helemaal vergeten en was ik dus met mijn kleine tas naar Groningen gekomen. Ik bedankte de heer voor zijn informatie en liep toen samen met de huidige en opvolgende Assessor door naar de ingang.

Op de Kroeg stonden er al flink wat nuldejaars rond te kijken. Door de drukte kon ik niet even snel een blik op de nieuwe Middenbar werpen, maar dat zal ongetwijfeld tijdens mijn volgende bezoek wel gaan komen!

We liepen richting boven en op het Biljart (Zonder biljart dus aangezien die op mysterieuze wijze pleitte is gegaan) bleven we uit eindelijk hangen, want alle mensen van grote betekenis zouden hier terecht gaan komen. De eerste die naar me toe kwam was natuurlijk Meneer de Rector die ik na een stevige knuffel al direct mijn Lustrumgedenkboek overhandigde. Als er iemand NIET in dit boek mag ontbreken, dan is deze leuke man het wel!

Intussen ging de huidige Assessor een ijsthee voor me regelen (Van al dat heen en weer geren ga je nogal zweten en van het overschreeuwen van de muziek gaat je stem vanzelf ook iets rotter klinken) en de opvolger ging haar nieuwe collega’s roepen.

Zo stond het Biljart al snel vol met onder andere de nieuwe Rector (‘Dat jij mijn naam onthouden hebt!’ reageerde ze verbaasd toen ik na het horen van haar naam al kon vaststellen dat zij de nieuwe Rector is.) maar ook met de huidige 5e en 7e man die ze ook wel Stiebren noemen. Laten we het erop houden dat de Assessor Sociëteit Primus en Assessor Sociëteit Secundus een soort van gefuseerd zijn tot 1 figuur. Om die reden willen de mannen ook niet de correcte Penningverdeling aanhouden. (Idealistisch gezien zouden de Sociëteitsbestuurders in een jaar zonder Secundus beiden het Kannetje met de lichte band dragen en in een jaar met een Secundus zou de 5e man het Kannetje met de Senaatsband krijgen zodat de buitenste twee alsnog de lichte band dragen. –In het jaar 2013-2014 is dat ook zo gegaan-  Maar omdat de 5e en de 7e man zo gefuseerd zijn tot 1 willen ze natuurlijk allebei een Kannetje met een lichte band! ‘Want dan lijken we nog meer op elkaar!’ voerde de Secundus droog aan)

 

Kort daarna kon ik dan eindelijk kennis maken met de dame over wie ik al zoveel had gehoord, de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector. ‘Wauw! Eindelijk zie ik je dan in het echt! Ik kan het bijna niet geloven! Wat leuk om je hier op mijn vereniging te zien!!’ Aldus deze zeer enthousiaste dame. Lang kon ze echter niet blijven praten want de Rector was klaar met het boek, dus het was nu haar beurt om namens het Ft. Een stukje te schrijven.

Intussen bekeek ik de Rector eens goed. Toen ik eerder die ochtend (Niet schrikken, maar dat was om 5:10) even op Facebook had gekeken zag ik al een foto voorbij komen van de KEIweek op Unitas S.G. en ik had daar al gemeend te zien dat de Rector naar de kapper was geweest. Ik heb het over het algemeen niet zo op kappers (Behalve als we het over mijn beste vriendin hebben natuurlijk, ik ken haar al sinds mijn 3e en zij is nu ook mijn vaste kapster. Zij had nogal een mening over het kapsel van de Rector.) en ik deel dan ook het liefste scharenverboden uit aan de leukste mannen in mijn omgeving aangezien ik juist wel iets met langere lokken heb. Goh Meneer de Rector, je bent naar de kapper geweest hè?

‘Ja inderdaad, en wat vind je ervan?’ vroeg de Rector nieuwsgierig.

Hmm nou ja, mijn beste vriendin gaat het sowieso veel beter vinden. Ik vond het de vorige keer erg leuk zitten, maar nu zit het ook nog steeds wel erg leuk! (Ik heb inderdaad ook een foto met de Rector naar mijn beste vriendin gestuurd en zij kon dit keer wel haar goedkeuring geven!)

‘Tja, de laatste keer dat ik naar de kapper ben geweest was de kapper iets te enthousiast los gegaan…’ bekende de Rector.

Ja, het zat wel erg kort op de constitutiefoto.

De Assessor viel meteen bij ‘Dat was ook de laatste keer dat hij was geweest, een traumatische ervaring’

De Rector liep vervolgens wat heen en weer terwijl ik wat meer kennismaakte met de Toekomst van Unitas S.G. en de nodige vragen mijn kant op kreeg. Zeker toen de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector klaar was met schrijven gingen de gesprekken los. Voor het zover kwam besloot ik wel om de Assessor Sociëteit 12 (Want ja, hoe leg je het anders uit?) te vragen om in mijn boek te schrijven. Of dat nu een heel slimme zet was, dat viel nog maar even te bezien, maar het zou in elk geval een lange tijd gaan duren totdat zij klaar waren met schrijven….

In de tussentijd liet ik mijn Guideline even aan de Assessor Senaat zien, want ik had een onderdeel van haar in mijn Guidelineontwerp voor Dizkartes verwerkt. Tijdens mijn vorige bezoek gaf zij natuurlijk aan dat ik tegen de Voorzitter van Dizkartes moest zeggen dat hij een Sociaal Monster is en zo is er dus een ontwerpje uitgegroeid dat zij zeker geniaal vond. ‘Heeft hij het zelf eigenlijk al gezien?’ vroeg ze dan ook.

Ja en hij heeft er zelfs een foto van gemaakt, dus volgens mij vond hij het wel leuk!

De Guideline ging inmiddels alle Ht. En Ft’ers af en ook de watermerken konden op de nodige interesse rekenen aangezien op de eerste 3 pagina’s de Rector verwerkt was. De nieuwe Ab Actis/Pro-Rector was op haar beurt vooral enthousiast over het feit dat ze iemand had ontdekt die niet alleen een hele bijzondere hobby heeft, maar die ook nog eens heel graag met Paint werkt. ‘Ik was echt zo boos toen ik hoorde dat Paint gaat stoppen! Ik doe er alles mee!’ aldus haar.

Nou, anders ik wel, maar gelukkig blijft Paint wel nog beschikbaar hoewel het dan een optionele gratis update is. Ik zag het gezicht van de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector opklaren want dat nieuwtje had haar blijkbaar dus nog niet bereikt.

Ook het associatief denken/Gescript voorbereiden met muziek aan de grondslag vond zij maar wat interessant. ‘Wat een bijzondere techniek! Is daar ooit onderzoek naar gedaan?’ aldus haar. Geen idee, maar voor mij werkt dit echt fantastisch. Unitas S.G. heeft inmiddels 3 verwijsliedjes waarvan er 1 volledig naar de huidige Rector is gegaan.

Hierop zag ik de Assessor Senaat al even lachen en de nieuwe Rector zei dan ook ‘Ja, laat dat koppelen maar aan onze Assessor Senaat hier over!’

‘Ik ben écht een goede matchmaker!’ vervolgde de Assessor Senaat zelf.

Ik op mijn beurt benoemde even de leukste mannen van Groningen van dit jaar en toen ik het verwijsliedje van de Fiscus Primus van Albertus noemde bleek maar weer hoe goed de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector en ik elkaar begrepen, want ook zij kent Oesters en Champagne van Teske!

‘Ja, lekker hitje is dat wel!’ reageerde zij dan ook vrolijk.

Het Sociëteitsfusiedepartement was inmiddels klaar met schrijven dus het leek me wel zo slim om nu dan zoveel als mogelijk Ht’ers en Ft’ers te verzamelen, zodat we wat foto’s konden maken.

Intussen was de Rector weer even opgedoken en had hij de doos met Almanakken van het lid meegebracht. ‘Ik begreep dat deze voor jou waren, wel een goede doos trouwens!’ zei hij.

Tja, ik heb inderdaad contact met haar gehad via mijn website en de email, maar door de drukte van de Piekwekenvoorbereiding ben ik het helemaal vergeten. Is het dan ook een probleem als ik ze hier laat staan tot mijn volgende bezoek? Dan neem ik mijn andere rugzak mee!

‘Lijkt me geen enkel probleem, maar ik kijk even naar de opvolgers…’ aldus de Rector.

‘Natuurlijk is dat geen probleem, zet het maar op jouw bureau!’ aldus de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector.

‘Goed, dan ga ik hem even bovenzetten!’ aldus de Rector die weer even verdween met de doos.

Intussen gingen de Ft’ers al goed los met de anderen opsporen al kwam er toen wel de vraag ‘Waar maken we de foto’

De Rector was inmiddels alweer teruggekeerd en hij stelde al direct voor om naar de Bieb te gaan. Zo gezegd, zo gedaan werd de halve Bieb verbouwd en konden we ons klaarmaken voor een mini fotoshoot op locatie.

Heel even dacht de Rector dat ik wellicht een van zijn collega’s naast me wilde hebben, maar nee hoor… Ik wilde hem natuurlijk weer vlakbij me hebben, nu kon het immers nog!

De meiden gingen druk aan de slag met hun haar nog even goed doen terwijl het Sociëteitsfusiedepartement er juist alles aan deed om het achterste gebied van de fotozone onveilig te maken. (Dit heeft de Quaestor Senaat dan ook geweten… Er zijn zo van die zones waar je enigszins moet oppassen…) Eerst kwam de Lustrumcamera aan bod gevolgd door mijn eigen camera waarbij de Rector ook nu niet zou ontkomen aan Mr. Sunshine. (Want ja nogmaals… Dit was de laatste keer dat het zou kunnen) Tot slot werd er ook nog een foto van de Rector en mij samen gemaakt. De fotograaf vroeg me daarna wel dringend of ik haar Inschrijfcrew weer terug kon geven, want ze had ze stiekem toch weer op het Biljart nodig.

Natuurlijk keerde ik daar ook weer terug aangezien mijn spullen daar ook nog stonden.

De nieuwe Ab Actis/Pro-Rector bekeek mijn nagels eens goed en vroeg me of ik dat zelf gedaan had en of de kleuren nog een reden hadden. Dit zijn mijn themakleuren, Azuur-glitter en goud. Kleurt stiekem best wel goed bij jullie ledendas.

Heel even werd er met een schuin oog naar de das om mijn nek gekeken aangezien ik een das van Vindicat om had. ‘Maar Rector, heeft ze onze das dan nog niet? Niet?!?! Gaan we dat niet even regelen dan?!?!?!’ (Eerlijk, de Rector heeft mijn hart veroverd, maar van deze dame moet je ook wel houden!) En niet veel later kreeg ik dan ook mijn Azuurblauwe (Mét gouden verenigingswapen) das.

‘Kom, daar moeten we wel even een foto van maken, dat je de das zo vast hebt zodat we je nagels ook kunnen zien!’ zei de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector enthousiast. Slim als dat ze is haalde ze ook de Rector er weer bij. Nadat we de eerste set mobiele foto’s even terugkeken moest ze opmerken dat er toch iets niet goed was. ‘Het folie van de das weerspiegelt teveel, wellicht moeten we foto’s maken zonder folie’

Zo gezegd, zo gedaan kwam er een tweede ronde met ook weer goede foto’s!

Terwijl ik na de foto’s mijn das weer netjes stond in te pakken had de nieuwe Ab Actis/Pro-Rector nog steeds mijn mobiel dus zij greep de kans direct aan om de Rector nog wat langer lastig te vallen door foto’s van hem te maken.

Vervolgens hadden we het samen nog even over de dynamiek op en rond verenigingen. ‘Dat vind ik nou ook zo leuk aan jouw facebook en website, je schrijft zo leuk, zo gedetailleerd en het is allemaal superpositief! Zeker in de tijd dat verenigingen wat vaker negatief in het nieuws komen is het zo fijn om dan al die positiviteit van jou voorbij te zien komen. Plus ja, ik ben hier dan wel lid, dat wil nog niet zeggen dat andere verenigingen me niet interesseren. Jij maakt het allemaal heel duidelijk en inzichtelijk voor iedereen!

Nou, dat zou ik nog eens een compliment kunnen noemen!!!

De Assessor Senaat moest op haar beurt nu al definitief afscheid nemen want ze moest naar de Infomarkt! ‘Ik zal Sociaal Monster wel terugsturen naar Dizkartes!’ zei ze lachend.

 

Helaas ging de tijd als een razende voorbij, dus het onvermijdelijke moment was gekomen dat ik de Rector nu alweer voor de allerlaatste keer zou zien. Had ik de gok toch maar eerder gewaagd, dan hadden we elkaar nog een keertje extra kunnen zien. Iedereen van deze Senaat was enorm leuk maar jij bent sowieso het passende boegbeeld van deze Senaat geweest. Ik heb alle vertrouwen in de opvolgende Senaat (De nieuwe Ab Actis/Pro-Rector heeft het Contactpersonenrecht van de Rector al soort van afgenomen) maar ik zou liegen als ik zeg dat ik het makkelijk vind om dit jaar af te sluiten en definitief afscheid van jou te moeten nemen. Wat ben je een enorm leuke vent en een fantastisch contactpersoon voor me geweest!

‘Wie weet valt er een keer iets te regelen voor een avond –Ik heb wel een ambitie om toch nog eens een 2-day Groningen te organiseren al zou het avondprogramma in plaats van op Albertus dan op Unitas S.G. kunnen zijn- en dan zien we elkaar dan wellicht nog eens terug! Dit is vast niet het einde!’ aldus de Rector.

Maar toch, ik vond het erg jammer dat ik dit bezoek moest beëindigen. Wat een topdag!!!

De nieuwe generatie Senaat liep met me mee naar buiten om daar afscheid te nemen. Met hen wordt het natuurlijk nog vervolgd en ik zie dan ook zeker uit naar het nieuwe jaar!

 

 

 

Eindelijk weer naar Unitas S.G.! (7 juni 2018)

De Senaat heeft veel geduld en moed moeten houden eer het volgende bezoek zou plaatsvinden. Niet omdat ik ze niet wilde zien… maar omdat er zoveel mis ging met de planning!

In maart zou ik een tweedaagse doen met een middag en avondprogramma op Unitas S.G. maar aangezien ik toen nog veel last had van mijn ontstoken kaakgewricht en 3x per dag een zware Ibuprofen moest wegadten tegen de pijn zou het een onmogelijke opgave worden om tegen 21:00 nog levend te zijn… Dat zou natuurlijk zonde zijn van de borrelavond.

De tweede poging zou in mei plaatsvinden maar ook hier ging het mis door het tweedaagse concept. De ontvangende vereniging Albertus was er namelijk niet in geslaagd om een slaapplek voor me te vinden voor de tweedaagse en die mededeling kwam letterlijk 1 dag voordat de tweedaagse plaats zou vinden. Daar kwam nog eens bij dat ik diezelfde 1 mei op een vereniging van een steiger was gevallen (dat klinkt iets ernstiger dan het was maar ik had er mijn arm en schouder behoorlijk mee weten te bezeren. Ik had een stuk steiger vast om een verdieping hoger te kunnen komen. Ik zag echter een gat over het hoofd waardoor ik mijn schouder en arm met volle kracht verdraaide)  met als gevolg dat ik onmogelijk een volledige planning in een dag kon draaien.

Zowel de Ab Actis als ik waren echter vastberaden om ook dit jaar weer een goed bezoek op ’t Filiaal te organiseren en die vastberadenheid werd dus beloond op 7 juni!

 

Op een zeer zonnige en warme donderdag wandelde ik mijn vertrouwde route richting het Schuitendiep. Altijd wanneer ik langs het Café/Restaurant ‘2 jongens uit Groningen’ loop moet ik lachen aangezien vorig jaar behoorlijk gedomineerd werd door 2 jongens uit Groningen waarvan er eentje vorig jaar ook op het Schuitendiep rondliep. Dit jaar is dat wel een beetje anders geregeld maar het gevoel van vorig jaar is natuurlijk wel een beetje blijven hangen.

Alsof ze het al op een gps had kunnen zien dat ik onderweg was stond de Ab Actis midden in de borrelzaal klaar en was ze een van de eerste personen die ik zag zodra ik de Sociëteit binnenstapte.

‘Goed dat je er bent! Laten we lekker naar het dakterras gaan!’ stelde ze voor.

Puik plan, veel te warm om binnen te blijven zitten!

Samen togen we richting het dakterras en voor mijn gevoel was er misschien een maand voorbij, niet 9 maanden, sinds ik hier voor het laatst was.

We waren nog niet in de Biljartkamer of ik hoorde achter me ‘Hee je bent er al! Je bent iets vroeg toch?’ en toen ik me omdraaide zag ik dat de enige echte Rector inmiddels ook was gearriveerd. Ja, maar beter te vroeg dan te laat! ‘Ik zet even mijn spullen neer en dan kom ik er ook bij!’ aldus haar.

De Ab Actis en ik hadden intussen alweer zoveel te bespreken want wat is er in een academisch jaar tijd toch vreselijk veel gebeurd! Hoogtepunten, dieptepunten… Een nieuwe bar in het middengedeelte van de borrelzaal… (die aldus de Rector nogal in het oog springt aangezien de bar wel heel erg nieuw is vergeleken bij de rest van het klassieke interieur.) Senaat Roelofs die tijdens Sine Regno de boel weer even over kwam nemen… (Had ik wel bij willen zijn!) en de uitreiking van een compleet nieuwe Almanak!

Intussen was de Rector bij ons komen zitten met een pak ijskoud sap waar ik dankbaar gebruik van maakte. Kort daarna kwam ook de Quaestor Senaat bij ons en die had ook wel een goede remedie tegen deze hitte meegebracht in de vorm van ijsjes! En we kennen allemaal de Mr. Sunshine traditie… Als iets eetbaars een aardbeiensmaak heeft, dan zit je goed! Kortom, met het frisse aardbeienijsje was ik minstens zo blij als met het glas sap.

 

De Ab Actis had natuurlijk ook de nodige verhalen van Federatiegenoten op mijn site voorbij zien komen en was wel benieuwd naar de achtergrond van die verhalen. SSRA is nu proeflid van de Federatie en dit jaar had ik een zeer succesvolle ontmoeting met de Praeses van SSRA. Ook bij UMTC (jongste lid) had ik dit jaar een goed bezoek dus daar was ook zeker het nodige over te vertellen. Mijn ervaring binnen de Federatie is wel dat het met mij óf HEEL goed werkt óf totaal NIET werkt. Wanneer je de Federatie doormidden snijdt (en je SSRA er al bij zou rekenen) kan ik met de helft van de Lidverenigingen goed overweg en is er met de andere helft geen contact. Desondanks heb ik ook gemerkt dat een aantal verenigingen een paar jaar nodig hadden om te wennen aan het fenomeen ‘VerenigingsVerzamelaar’ dus de kans bestaat dat ik volgend jaar een meerderheid van goede contacten met Federatieleden heb. (Aangezien Wageningen volgend jaar opnieuw meegenomen zal worden in de planning en ik dit jaar al een voorzichtig optimistische eerste stap met SSR-W heb kunnen zetten.)

Vervolgens stapte ook de Assessor Sociëteit (Jawel, dit jaar is er maar 1 man die een rood-goud met lichtblauw lint draagt.) het dakterras op en hij had nog een hoop in te halen aangezien hij er bij het Kennismakingsbezoek als enige niet bij was. Ik zou al snel ontdekken dat hij zich nogal identificeert met een Leeuw maar dat er ergens ook een deel surfdude in verstopt zit. Lang haar doet het bij mij altijd goed (We herinneren ons allemaal nog onze mooie Rector van vorig jaar!) maar wanneer je het als man in een knot gaat stoppen dan zou ik het liefste een werpster in de hand nemen en dat knotje er met een soepele beweging afmaaien! (Mannen… Man-buns zijn NIET sexy!!!!)

 

Aangezien er toch wel het een en ander gebeurd was in ’t Filiaal sinds mijn laatste bezoek stelde de Ab Actis voor dat we even een ronde over de Bestuursgang zouden maken, dan konden haar collega’s intussen op zoek naar aanvullende Almanakken! (Vorig jaar had Senaat Roelofs al een stapel van 6 Almanakken voor me neergelegd maar aangezien ik met een kleine tas gekomen was kon ik er maar 3 meenemen. Nu had ik de grote rugzak mee dus de andere 3 + de nieuwste konden probleemloos mee naar huis! Senaat Roelofs had duidelijk woord gehouden toen ze me beloofden de andere 3 voor me te bewaren!) Op de Bestuursgang was op het eerste ogenblik niet heel veel veranderd maar als je beter keek zag je toch wel de verschillen.

Natuurlijk was de kamer van de Rector en Ab Actis van ‘gemengd’ naar ‘compleet vrouwelijk’ gegaan dus de nodige leuke, vrolijke en vrouwelijke elementen waren aan deze kamer toegevoegd. De Ab Actis wees me op de Rector/Ab Actis muur. Het is gebruik dat er jaarlijks een foto wordt gemaakt waarbij de Rector de weg wijst en de Ab Actis (ook Pro-Rector) als rechterhand vlak achter de Rector staat. Er misten wel nog enkele exemplaren aan deze muur maar de huidige Rector gaat daar snel iets aan veranderen! Ook wees de Ab Actis me nog even op de Sociëteitsuil en de Federatieuil, twee bijzondere voorwerpen met grote betekenis. Natuurlijk zag ik de Penningen ook al meteen hangen en de Ab Actis zei al dat ik ze rustig even mocht pakken. De Penningen dragen talloze herinneringen van Senaten mee, maar ook voor mij zitten er inmiddels al de nodige herinneringen aan deze prachtige Penningen.

 

We gingen door naar de volgende kamer, maar voor we daar binnen zouden lopen keken we eerst nog even naar de twee cavia’s van de Quaestor Sociëteit. Ze is dol op haar twee knuffelbare huisdiertjes maar aangezien zo’n Senaatsjaar betekent dat je niet vaak thuis bent kwam ze op het slimme idee om de beestjes mee te nemen naar ’t Filiaal. Nu staan de cavia’s dus onder bescherming van de gehele Senaat en zowaar ik ze vrolijk door het hokje kon zien huppelen hebben ze het prima naar hun zin bij de Senatoren!

In het domein van de Quaestor en de Assessor Senaat heerste een redelijke orde. Voor mijn gevoel was het nu zelfs een beetje kaal, al kon de Ab Actis me al snel afleiden met de ‘beroemde mannenfoto.’ Net als de Rector/Ab Actis foto is ook de mannenfoto een traditioneel Senaatsdingetje en die worden dus op deze kamer verzameld. Een fraaie foto van het duo Assessor Sociëteit en de Rector van vorig jaar prijkte dan ook vol trots in het midden. Opdat we nooit zullen vergeten… De knappe Rector en het Siamese duo Assessor Sociëteit.

Toen ik me omdraaide viel mijn oog meteen op de dassenkast. De Ab Actis kon me al meteen meer vertellen over de kleuren die ik hier zag.

‘Leden hebben de kleur Azuurblauw zoals je weet. In die kleur zijn zowel dassen als chokers. De kleur groen staat voor de barcommissie. Die kleur komt echter alleen in dassen voor, de meiden achter de bar dragen gewoon een shirt of een bloes. Kersenrood is je natuurlijk ook bekend, dat is de Senaatskleur! Dan heb je tot slot ook nog de kleur zilver en die is voor Honorair Senatoren. Ook die kleur komt in een das en in een choker!’

In de laatste kamer waar Sociëteitszaken zit was het minste veranderd. Het is hier nog steeds een relatieve chaos.

Er is maar eens in de zoveel jaar een Assessor Sociëteit Secundus en zoals je weet heb ik er vorig jaar een kunnen ontmoeten. Leuk detail is dan ook dat die Secundus zijn zeldzame functie ook dit jaar nog in ere weet te houden aangezien hij een aantal pasjes en badges op deze kamer heeft achtergelaten. Uiteraard prijkt de titel ‘Secundus’ hier zeer prominent op. Opdat we nooit zullen vergeten hoeveel bijzondere gebeurtenissen en momenten er kunnen plaatsvinden wanneer er een Secundus is!

De Ab Actis was intussen al naar een ander stukje van die kamer gelopen en wenkte me haar kant op. ‘Daar zie je een shirt hangen van ons eerste Lustrum. De Rector van vorig jaar had dit in een oud Unitashuis gevonden dat weldra gesloopt gaat worden en aangezien hij vond dat het hier het beste tot zijn recht zou komen heeft hij dit cadeau geschonken. We moeten er alleen wel nog even een mooie plek en een passende lijst voor gaan regelen!’ aldus haar

Zo zie je maar, geschiedenis kan soms op de meest onverwachte plekken opduiken!

 

We liepen weer terug richting het dakterras waar inmiddels een goede stapel U.S.G. Almanakken was neergelegd. ‘De huidige commissie wilde heel erg graag dat je nog later zou komen zodat je hun Almanak ook gelijk kon hebben. Volgens mij zijn ze heel erg benieuwd wat jij van hun boek zal vinden! Maar we hebben al gezegd dat wij je ook heel erg graag wilden zien dus dat we je niet zouden verplaatsen tot na de Almanakuitreiking’ aldus een lachende Ab Actis.

‘Sowieso moeten we maar afwachten of de Almanak dit jaar op tijd is. Over het algemeen is het bijna traditie geworden dat hij de eerste VrijMiBo van het jaar niet haalt!’ aldus de Quaestor Senaat.

Uiteraard was iedereen ook heel benieuwd wat ik van de recentste Almanak zou vinden dus ik bladerde hem even door.

Toen ik iets over dassen en chokers liet vallen stond de Rector meteen op want zij had nog wel een goede aanvulling voor mijn collectie in gedachten!

De Ab Actis zei over de huidige Almanak dat ik de portretten van de vorige Senaat sowieso zou waarderen en inderdaad! Leuk detail is dat op het portret van de Assessor Sociëteit Primus ook de Secundus te zien is (op de achtergrond weliswaar) en andersom. Het zou natuurlijk ondenkbaar zijn dat de Siamese tweeling uit elkaar gehaald zou worden alleen om een foto bij een Almanakstukje te kunnen plaatsen! Toen ik de foto van mijn grote vriendin Assessor Senaat van vorig jaar zag kwam al meteen het idee bij me op om haar een vaste rubriek in het verenigingsblad van U.S.G. te geven. Niet alleen is zij de perfecte matchmaker, ze weet ook altijd raad! De Quaestor Senaat zag wel iets in dat idee en sloeg het meteen op in zijn interne to do list om dat aan de commissie van het verenigingsblad voor te stellen!

De huidige Senaat zal me ook altijd bijblijven en een lach op mijn gezicht toveren maar je Primeursenaat blijft je over het algemeen altijd bij en juist daarom was het heel erg leuk om al die portretten nog eens langs te zien komen, in de stijl van de Almanak.

Bij diverse foto’s had de Ab Actis nog wel wat leuke verhalen te vertellen waardoor het boek nog meer tot leven kwam dan dat het al deed.

Het is jammer dat ik deze Almanak net een week te laat gekregen heb want het had een bijzonder goede kanshebber voor LievelingsAlmanak geweest! (De prijzen zijn inmiddels al bepaald.)

De Rector keerde weer terug en ze had twee voorwerpen bij zich. De eerste was de Azuurblauwe choker van Unitas S.G. ‘Aangezien je de das ook hebt kan de choker natuurlijk niet ontbreken!’ zei ze. Een item waar ik maar wat blij mee ben!

Het tweede item was echter zo indrukwekkend voor me dat het op het moment zelf niet eens tot me doordrong hoe betekenisvol dit voor me is. (Achteraf kon ik echt wel huilen over het feit dat ik dit nu gekregen heb!)

 

Ik ga je proberen uit te leggen wat het verhaal er achter is en waarom juist deze das me zo emotioneel maakt, al is het misschien niet de makkelijkste uitleg om te geven omdat ik niet alle feiten openlijk kan/wil uitwerken op mijn site.

Unitas S.G. komt al sinds 2011 voor in mijn ‘Voorbereidingsreeks’ (Een voorbereiding is een soort videoclip in mijn hoofd van hoe ik verwacht dat een bezoek zal gaan verlopen. Een Voorbereiding gebeurt altijd op een Verwijsliedje. Hoe meer Verwijsliedjes een vereniging heeft hoe belangrijker deze voor me is.) en hun eerste Verwijsliedje is het liedje ‘Follow’ van de Crystal Fighters. (Ik draai het nu nog steeds als ik weer een bezoekje aan U.S.G. breng!) Je zult het er waarschijnlijk niet uithalen wanneer je het liedje alleen luistert maar een stukje uit het liedje staat voor mij symbool voor het moment dat ik een das van U.S.G. zou ontvangen en ik deze zou knopen (Ik wist dat het moment ooit eens zou komen… Het duurde alleen tot 2017 tot het echt gebeurde!)  en een tweede stukje uit het liedje staat voor mij symbool voor de Secundus en diens penning aangezien ik op 1 Senaatsfoto iets anders in die penning meende te zien dan wat het werkelijk was. (Wat hebben de Rector van vorig jaar en ik nog lopen graven in oude foto’s om te achterhalen hoe het zat… Bleek het gewoon een optische illusie te zijn!)

In de Voorbereiding ‘Follow’ zag ik altijd een rode das voor me aangezien ik in 2011 nog lang niet zo goed op de hoogte was van het feit dat de Senaat niet dezelfde das/choker als de leden draagt. Nu kreeg ik dus in 2018 een rode das van de Rector overgedragen die geen Senaatsdas is!

In 2011 was het niet alleen het jaar dat ik de connectie Den Haag-Groningen (Tijdens een overleg met de Studentenraad in Den Haag en die ontdekking kwam door DUO nota bene…) maakte en daarmee Vindicat, Albertus en U.S.G. ontdekte, nee het was ook het jaar waarin ik de verenigingen in Delft wat beter leerde kennen en er vaker te vinden was. De Federatie had in dat jaar een afvaardiging van Delftenaren in het Bestuur zitten. Een van die Bestuurders kende ik en vond ik een echte 2. In die periode van dat Bestuursjaar ging er in mijn leven behoorlijk wat mis. Mijn Voorbereidingen van toen zaten er behoorlijk naast en het werd een moeilijke periode met veel verdriet. Het ‘Ongeschreven’ verhaal (door mijn Wet I ‘Als het zo slecht was schrijf ik er niet over’ zal het verhaal je onbekend blijven wanneer je me niet spreekt.) is er een voorbeeld van maar ook een compleet uit de hand gelopen nationale feestdag op die instantie en een lid met andere intenties dan mijn visionaire (en een zeer nare situatie als gevolg) volgden in dat jaar. Iedere traan die toen gevallen is zou in theorie in de das kunnen zitten die ik nu vasthield. In 2014 keerde het tij en volgde er een sterke overwinning bij een vereniging die mij langere tijd alleen maar boze mails terugstuurde en niks van me wilde weten. Die vereniging is nu geen Federatielid meer maar ten tijde van die primeur waren ze er volgens mij nog net wel bij. Met die vereniging heb ik nu het beste contact gekregen!

In 2017 volgde er opnieuw een sterke overwinning in de vorm van het primeurbezoek aan Unitas S.G.

Misschien dat je nu al kunt bedenken om welke das het gaat?

De Rector had namelijk een oude Federatiedas gevonden! Het wapen van de ex-Federatie vereniging waar ik nu zo’n goed contact mee heb staat er nog op en natuurlijk prijkt het wapen van U.S.G. er ook op.

Naar mijn weten is de das identiek aan die van de toenmalige Federatiebestuurder die zoveel voor me betekende wat de das eigenlijk nog specialer maakt. Dit specifieke stuk stof (met alle respect) symboliseert zowel het grootste dieptepunt uit mijn leven als twee van de grootste hoogtepunten uit mijn leven. De zoektocht naar zo’n das had ik jaren geleden al opgegeven en nu had ik er dus een in mijn handen die ik mocht houden! Ik heb diverse bijzondere dassen in mijn collectie waar ik veel waarde aan hecht maar naast de AHC das (welke ik dit jaar verdiend heb door de AHC Missie te voltooien) is dit de enige das die niet alleen een aanwinst voor mijn collectie is maar die ook een heel persoonlijk verhaal van mij met zich meedraagt.

‘Big boys never cry…’ Zoals ik altijd dacht wanneer ik naar die Bestuurder op de foto keek, al was ik op het moment zelf gewoon veel te overweldigd door het feit dat dit zo’n zeldzame das is met diverse wapens erop die nu niet meer bij de Federatie zitten!

De Senaat had op dat moment zeker niet kunnen vermoeden dat er meer emoties dan alleen waardering achter deze das zaten, maar wat ben ik hen dankbaar voor dit geschenk!

 

De Ab Actis vertelde me dat er binnenkort een hele nieuwe Federatiepenning toegevoegd zal worden aan de bestaande reeks. (Jammer dat ik de afvaardiging in het Bestuur van U.S.G. eigenlijk net gemist heb… Die penningen en zeer indrukwekkende linten zou ik namelijk heel graag van dichterbij willen zien!) Wanneer de Federatie een Lustrum heeft is er een Lustrumcommissaris maar deze persoon had nooit een penning. Daar zal dit jaar verandering in gaan komen! Als je nu naar de penningen van het Federatiebestuur kijkt is te zien dat de Praeses een zwart met goud galon gedecoreerd lint draagt met 7 stadswapens erop. De Ab Actis heeft een effen zwart lint met 7 stadswapens.

De Quaestor heeft dan een effen zwart lint met 5 stadswapens erop en de Vice-Praeses heeft duidelijk het laatst nieuwgekomen lint met maar 4 stadswapens erop.

Deze Lustrumcommissaris kan dus een lint met 5 óf 6 stadswapens tegemoet gaan zien. (Gezien de andere linten zou het wel heel erg mooi zijn als SSRA vóór de productie van dit lint haar proeflidmaatschap om kan zetten in een definitief lidmaatschap. Een lint met 5 stadswapens is er al, een lint met 6 stadswapens is er nog niet!)

We konden uit eindelijk wel eindeloos door blijven praten maar ik zag op mijn horloge dat het al na 14:00 was en ik zat op een nogal strak tijdschema vandaag. Iedere minuut die ik later bij Dizkartes zou zijn zou er ook echt een minder voor Dizkartes zijn aangezien ik de geplande trein écht moest hebben!

Nadat de Ab Actis een stukje in mijn logboek had geschreven, de Rector een fotograaf had opgezocht en de Assessor Senaat precies op tijd binnenkwam voor de foto zochten we een leuke plek op het dakterras op om wat leuke foto’s te kunnen maken!

 

Iets meer dan een uurtje was om voordat ik er goed en wel erg in had gekregen. Er ligt op het moment wel nog een ambitie om KEI-donderdag terug te komen en dan ook zeker een goed aandeel voor Unitas S.G. in te plannen! Dan heb ik toch nog een extra moment met deze leuke Senaat én kan ik al meteen kennismaken met het Ft!

Sowieso heeft de Ab Actis (en ook de Rector!) me al beloofd dat ze er alles aan zullen doen om de Rector van vorig jaar ook te laten komen. Ik zou het natuurlijk maar wat leuk vinden om hem ook weer even te zien!

 

Veel te snel was dit bezoek weer gegaan. De tijd op ’t Filiaal is altijd te snel voorbij… Op naar KEI-donderdag dan maar!

Ik wil de Senaat in ieder geval nogmaals enorm bedanken voor de gastvrijheid en de bijzondere bijdragen aan mijn collectie!

​

​