USC
2011
In 2011 had ik voor het eerst contact gehad met het USC, hoewel dat voornamelijk door de U.V.S.V./N.V.V.S.U. (De vrouwelijke tegenhanger van het USC) kwam.
Een poster en een boekje over het USC zaten in het 'pretpakket' van de U.V.S.V./N.V.V.S.U.
Doordat de trip naar Utrecht niet door kon gaan in 2011 was dit in feite het enige met het USC.
2012
In 2012 was ik wel in Utrecht te vinden, en uiteraard sloeg ik het USC niet over.
Jammer alleen dat de ab Actis me in de mailing had beloofd dat ik een almanak mee mocht nemen, maar deze toch niet gekregen heb.
De ab Actis was namelijk zo gauw niet te vinden en het lid dat mij te woord stond had blijkbaar niet zoveel zin in een zoektocht.
Een nieuwe flyer en een nieuw boekje waren de vangst van de dag.
2013
Een onverwachte wending tijdens het 33e Lustrum van het DSC.
Zoals je op mijn pagina over het DSC hebt kunnen lezen, was ik aanwezig bij de Lustrum Maskerade.
Nu is dit een zeer officiële gelegenheid voor een Corps, waarbij de zustercorpora ook in vol ornaat in de Lustrumstad verschijnen.
Ik was onderweg richting de Markt toen ik opeens een officieel geklede man met een vaandel zag lopen.
Hier moest ik meer van weten!
Nadat ik ze had ingehaald zag ik dat het niet zomaar een vaandel van een ondervereniging van het DSC was, nee, het was het vaandel van het USC.
Met het vaandel liepen twee leden van de Senatus Veteranorum.
Ik vroeg ze of ik een foto mocht maken van het vaandel en van de linten.
Zo ontdekten de twee heren dus dat ik De VerenigingsVerzamelaar was en dat ik niet heel erg te spreken was over hun aandeel in mijn verzameling.
Een van de twee beloofde me dat ik tijdens deze UIT-week wel een almanak zou krijgen.
Ik moest naar de Aedilis vragen.
Ik had de heren afgeleverd op de Markt en zag ze tijdens de Maskerade optocht nog eens voorbijkomen in de koets.
De UIT-week
Tijdens de Pré UIT-week was ik al even in Utrecht geweest.
Middels een inval en een mail hoopte ik de beloofde almanak al te kunnen bemachtigen.
Echter was de mysterieuze Aedilis (welke van de twee op de foto zoek ik nu eigenlijk?) niet aanwezig toen ik in Utrecht was...
Tijdens de UIT-week zelf had ik meer geluk, hoewel het nog lastig was...
De eerste keer dat ik op het Janskerkhof liep had ik opnieuw een knorrige gesprekspartner die me vrij lang liet wachten...
Ik had meer op de agenda staan, dus ik gaf aan dat ik later wel terug zou keren.
Twee a drie uur later was ik er weer en liep opnieuw naar het eerste de beste lid toe wat ik zag staan.
''Ja, hij staat daar!'' zei deze gast.
Hij wees naar een hele menigte mensen die naar een Verenigingsdebat stond te luisteren...
Dat kon niet moeilijk zijn...
Ik liep op goed geluk de menigte in en tikte een gozer in een USC overhemd aan.
Joepie! Het was de mysterieuze Aedilis!!
''Ja, jouw gezicht had ik wel herkend hoor!'' zei hij lachend toen ik mijn OV overzicht met de foto van hem en (zo ontdekte ik toen pas...) de Rector erop zag. (Ik heb dus tegen de Rector van het USC staan mopperen dat ik geen almanak had! Oeps!!)
''Nou... ik had anders vrij veel moeite om jou te vinden!'' zei ik lachend.
Maar goed, ik ben nu de trotse eigenaar van een almanak van het USC en ben heel erg blij met de Rector en de Aedilis Internus 2012-2013!!
2014
Gereguleerd naar USC
Het leuke aan connecties hebben, is dat ze de afspraken soms wat soepeler kunnen laten verlopen.
Dit jaar was er zeker een reden om langs USC te gaan, aangezien het broertje van de Rector een hele bekende van het DSC is! Ik kon zeker even langskomen bij USC en wat dingen komen halen.
Aangekomen bij de sociëteit (of Geel Kasteel, zoals P.h.R.M. ook wel bekend staat) bleek dat de Rector himself er nog niet was. De Ab Actis nam de honneurs even waar en gaf me een rondleiding door het schitterende pand.
Diverse commissiekamers en schitterende ruimtes volgden, hoewel het klapstuk er niet inzat. De Senaatskamer is al niet te zien voor leden, voor externen is dat al helemaal uitgesloten.
Maar ja, er waren wel een hoop andere mooie ruimtes met mooie verhalen. Er was zelfs een mooi toilet! (Uiteraard, het Senaatstoilet!)
Het mooiste vond ik het glas in lood bij het trappenhuis. In de kelder kreeg ik uit handen van de Ab Actis de nieuwe Almanak, het Lustrumboek van het laatste Lustrum, een badjas, een constitutiekaartje en een ovenwant ter ere van de 197e Dies.
Teruggekomen uit de kelder wachtte de Rector ons op. Hij was inmiddels ook gearriveerd, maar moest nog wat doen. Daarop besloot de Ab Actis mij nog een aantal plekken in de sociëteit te laten zien.
Ter afsluiting werden er nog een paar foto's gemaakt voor de fotostrijd.
2014
UIT-week op USC
Het was weer tijd om 'Ridiculous!' te gaan bij USC.
Het draaiboek stond vol foto's die gemaakt moesten worden (als de juiste personen maar gevonden konden worden op het drukke Janskerkhof)
Ik was dit jaar expres vroeg, omdat ik weet dat als je later komt... er om de haverklap miscommunicaties ontstaan en ik lang kan gaan staan wachten op gebakken lucht.
Aangekomen op het Janskerkhof spotte ik meteen de huidige Rector.
Ik vroeg hem naar spullen voor mijn verzameling.
Hij sprak een heer aan die bij het informatie- en inschrijvingenkraampje stond en samen beloofden ze dat als ik over een uurtje (ofzo) terug zou komen, er een mooi pakketje met spullen voor me zou klaarliggen.
Na een paar uur keerde ik terug op het Janskerkhof, waar ik dus om mijn pakketje vroeg.
Ja ehmm... Dat hebben we nog niet klaar... Heb je even?
Nou... en daar gingen we dus weer... Ieder jaar hetzelfde liedje. (Mooie vereniging, goede communicatie, behalve in de chaos tijdens de UIT-week)
De heer die me vroeg te wachten, was met van alles bezig... Behalve met mijn spullen.
De hemel betrok met de minuut en ook mijn gezicht veranderde naar mate de tijd verstreek steeds meer in onweer.
Een andere heer zag dit duidelijk gebeuren en vroeg of hij me kon helpen.
Via het communicatiesysteem vroeg hij of er schot in de zaak zat.
''Als er over 3 minuten nog niks gebeurd is, ga ik zelf voor je kijken!''
Deal!
De heer die me had beloofd na 3 minuten te gaan kijken, keek na 23 minuten mijn kant op en gebaarde of er al schot in de zaak zat.
Nee dus...
Hij stond op en liep naar binnen,
Hij was nog niet weg, of het begon te gieten van de regen.
Ik zag het wel gebeuren dat deze heer zo slim was om door de regen naar me toe te komen.
Ik schuifelde naar het pand toe en toen ik hem in het vizier kreeg met zijn handen vol was het enige dat ik kon brullen ''NIET DOOR DE REGEN! NIET DOOR DE REGEN!''
Ik sjeesde als een gek het bordes op en wilde wanhopig graag de spullen uit zijn armen trekken om het maar te beschermen tegen de stortregen.
Ik was er pas echt gerust op toen we binnen stonden.
Goed, ik heb dus boekjes, flyers, stickers en zelfs een shirt! (Voel me zeer vereerd om als dame een shirt van USC te hebben!)
Ik zag alles en miste een ding.
Waar is de poster?
Ah, ik ga voor je kijken!
Ik zat alles rustig in te laden terwijl een UIT-groepje de rondleiding door het prachtige pand volgde.
Even later keerde de heer terug met de poster en nog een shirt!
Yes!
De heer wilde vervolgens heel graag weten hoe ik aan deze liefde was gekomen.
Via via kwam het dus ook op het Lustrum van DSC van vorig jaar, wat me eraan deed denken dat ik de Aedilis van vorig jaar graag nog wilde zien.
De heer zal duidelijk gezien hebben dat deze heer ook niet niks voor me betekent, dus hij stelde voor hem te bellen.
Helaas kreeg hij hem niet te pakken, dus hij wenste me het beste en pakte zijn biezen.
Ik ging verder met mijn spullen in te pakken toen er opeens twee heren aangelopen kwamen.
Hee Sabine! zei de een.
Echter blijf ik erg veel moeite houden met gezichten dus ik twijfelde of het nu de Rector van vorig jaar was, of toch de Aedilis.
Het bleek tot mijn grote vreugde de voormalig Aedilis te zijn!
Net toen ik de moed op wilde geven en dacht hem niet meer te zien, dook hij toch nog op!
De chaos van eerder die dag was al snel vergeten na deze geniale situatie.
Toen ik eenmaal alles had ingepakt en klaar was om te gaan sprak ik de Rector nog even.
Hij vroeg of ik tevreden was met de vangst.
Nou Rector, dat kun je wel stellen!!!
Bedankt voor dit topjaar!
Het lied van USC staat gelijk aan het themaliedje van dit jaar. 'Let's Get Ridiculous' van Redfoo heeft me heel veel inspiratie gegeven bij USC!
2015
In maart zou ik dan eindelijk weer naar het USC gaan! (Had eigenlijk in februari al moeten gebeuren, maar die enorme seinstoring rond Utrecht Centraal hè....)
Er stond een hele groep mannen op het bordes, maar geen van hen was Senaat.
Dan maar op naar het mij bekende hok, waar meestal wel een Senator te vinden was.
Helaas, leeg.
Komt er een heer lid voorbij. 'Ja, dan moet je een verdieping hoger... en daar bij eenzelfde deur aankloppen...'
Nou, die deur in kwestie was ook dicht, maar in de ruimte er tegenover stond een man in een vestje.
Het bleek de befaamde Fiscus Primus (met een waanzinnig leuke achternaam waar ik superdol op ben... Gelukkig was dit een aardig exemplaar, en zijn neus is ook zeker niet groot -al was dat wel het eerste wat hij zei toen ik vertelde dat de Uffen me over hem verteld hadden- ) te zijn.
'Ik moet dit even in orde maken, en daarna zal ik je naar de Rector brengen!'
Het is leuk, want de gehele Senatus Veteranorum zit door het hele pand verspreid, maar met een paar trappen hadden we de Rector gevonden!
Ik werd welkom geheten door een leuk Senaatslid met blonde krullen en even later kwam er een andere Senator met een GEWELDIGE USC WAARDIGE DAS! Het was een heuse Let's get ridiculous das, alleen had ie groen moeten zijn... dan was ie perfect geweest!
De Rector zelf was nog erg druk met diverse telefoontjes afhandelen, dus ik stond wat met mooie blonde krullen en Let's get ridiculous-das te praten.
De Rector had tussendoor wel gevraagd of ik interesse had in een jaardas (Hij is schitterend!) en die ging Blonde krullen voor me regelen.
Uit het niets vroeg Let's get ridiculous-das of ik misschien een bijdrage wilde leveren aan het onthullingsfilmpje van de Senaatsvakantie.
UITERAARD! Ook interne projecten vind ik leuk!
Nou, en dat werd nog dubbel beloond, want het werd op een sprookjesachtige locatie opgenomen.
Het begon met 1 vraag voor het filmpje, maar uit eindelijk werden het er 4!
Vervolgens stond ik me nog even rustig te vergapen aan de sprookjesachtige locatie, tot blonde krullen Let's get ridiculous-das riep. De plicht riep namelijk weer!
Onderwijl was de Rector ook klaar voor mij en stelde voor dat we naar beneden zouden lopen om daar een Almanak te gaan halen.
Tja, de Aedilis had het pand verlaten en die schijnt de sleutelmeister te wezen....
Eerst liepen we dus naar de Custos-Dinges (Die heel anders bleek te zijn dan ik me had voorgesteld, zo zie je maar dat 1 foto op facebook best misleidend kan zijn) en die wist te vertellen dat je de Aedilis niet op het Gele Kasteel zou gaan vinden.
Op naar het Fiscaat dan, waar Fiscus Primus vrolijk zat te lachen (Althans, ik geloof dat hij het was), een tweede zat te bellen en de derde, een ware USC'er als je het mij vraagt, kwam even een stevige hand geven.
Die derde had in elk geval 1 sleutel, maar toen we eenmaal beneden waren bleek die deur al open te zijn en daar was niet eens wat we zochten...
De andere deur was wel op slot... en die sleutel was toch echt mee met de Aedilis.
'Nou, dan krijg je mijn Almanak wel!' zei de Rector.
We liepen dus weer terug naar boven, waar de Rector een Almanak uit een bureaulade haalde.
'Ik zal hem uiteraard even voor je signeren, mét vulpen natuurlijk! Al heb ik wel een beetje een moeilijk handschrift!'
De Uffen hadden me verteld dat ik de Rector zeker wel leuk zou gaan vinden en op het moment dat hij druk bezig was met het signeren had ik toch wel even een zeer positief gevoel bij hem.
Gesigneerde Almanakken komen niet zoveel voor in mijn collectie, dus ook al is het met een minder goed handschrift, het blijft een mooi en lief gebaar!
'Hoe heet die ene van pokémon ook alweer?' kwam er opeens uit de Rector.
Het was een grappige situatie.
Vervolgens werd het tijd voor de inzending van de Corporele fotowedstrijd.
Het was jammer dat de meeste mannen alleen maar op en neer aan het vliegen waren, want bij de mannenverenigingen (en zeker bij het -Let's Get Ridiculous!- USC, waar het allemaal begonnen is....) is het natuurlijk een dikke bonus als je een hoogte-foto hebt met allemaal mooie mannen om je heen.
Tja, geen foto in het fraaie trappenhuis. Nee, de Rector wist wel hoe we hoger konden komen dan het RSC.
Het dak van het Gele Kasteel is hoger dan dat van Hermes, en uit eindelijk kan het nog hoger dan de inzending van dit jaar! (wellicht voor volgend jaar...)
Maar goed, hoewel het dak niet vol stond met USC adonissen (dit jaar zijn er maar 2 echt groot en breed, de rest zijn echt wel interessant!) had ik gelukkig de charmante Rector aan mijn zijde!
Vervolgens gingen we het Petit Commité nog even gedag zeggen.
Vorig jaar was er gezegd dat 'dat niet zo boeiend was om te zien', iets wat ook veel hilariteit opleverde bij mijn VOX-interview. Maar op zich is het Petit Commité wel boeiend om te zien! (ziet er goed uit!)
De Cie van de U.V.S.V. was er ook opgedoken (Ik was op Hestia en toen waren zij er ook...) en schijnbaar werd er druk overlegd, dus na een kort 'hoi!' was het weer tijd om verder te gaan.
Na alle spullen bijeen geraapt te hebben was het tijd om afscheid te nemen van de Rector.
Dit bezoek was zeker heel veel punten waard!!!
Op naar de UIT-week! (Beter geen chaos en lang wachten dit jaar....)
UIT 2015.
Bij aankomst bij het informatiekraampje op het Janskerkhof werd ik direct geholpen door de heren van de Externe-commissie.
Dit jaar was het zowaar niet lang wachten, geen chaos en geen miscommunicaties, maar ik vond persoonlijk dat de items wel wat weinig waren dit jaar.
Ook vond ik het wel jammer dat ik niemand van de huidige Senatus Veteranorum heb gezien. Maar goed, er is hoop voor het aankomende academische jaar. Mijn Lustrum als Corpsfan is nog altijd niet gevierd bij de Corpora en het USC gaat aankomend jaar zijn 200 jarig bestaan vieren! Misschien kan er nog iets moois uit het aankomende jaar bloeien!
In elk geval wel hulde voor de snelheid van de Externe-commissie!
2016, een avontuur met Don Quichot en Sancho Panza
Vooraf wist ik totaal niet wat ik kon verwachten, aangezien de mailwisseling met de Rector vooraf niet echt veel hoop had gegeven.
Het bleek namelijk erg moeilijk om de Rector te pakken te krijgen... En als olie op het vuur werd er op de facebook van het USC gezegd dat de overgebleven Almanakken e.d. na het laatste ophaalmoment zouden worden vernietigd. (Geloof me, ik was even een vuurspuwende draak toen ik dat zag staan)
Ik heb zelfs de Ab Actis van de U.V.S.V. ook nog achter de Rector aangestuurd, zodat ik mijn USC Almanak ik elk geval zou krijgen.
Gelukkig kreeg ik kort daarna eindelijk antwoord van de Rector dat hij een Almanak voor me zou beschermen.
Hij gaf wel aan dat hij niet wist of hij er zelf zou zijn... Kortom, geen idee wat er zou gebeuren!
Bij aankomst op het Gele Kasteel werd ik naar de eerste kamer van de Senaat gestuurd (Waar volgens mij alle Kroegzaken worden afgehandeld) en daar stond een Senator die me naar de kamer van de Senatoren der Vereenigingszaken bracht. (Die blijven de allermooiste ruimte houden!)
Daar bleek ook dat de Rector gewoon aanwezig was en klaar was om me te ontvangen.
Hij pakte een stoel voor mijn rugzak en ook een stoel voor mijzelf.
Hij stelde zich meteen voor en werd gevolgd door de Ab Actis. (Van deze heer was ik meteen onder de indruk. Zijn haar is langer dan op de foto in de Almanak en dat is echt in zijn voordeel!)
Ik was best verbaasd toen ik nog eens naar de Rector keek. Ik had een heel ander beeld bij deze Rector gevormd, hoewel ik bij de Uffen al een sneak preview had gehad. Maar, hij oogt wel heel aardig (Ook hier blijkt weer dat een bril een magisch instrument is die veel verschil kan maken!) en dat is hij ook!
Hij bood zijn excuus aan voor de vertraagde mail en vroeg me meteen wat ik wilde hebben.
'Een jaardas? Kijk! Dat is deze die ik nu om heb!' zei hij, terwijl hij de das liet zien.
Ja, heel graag! Vorig jaar heb ik ook de jaardas gehad, dus natuurlijk wil ik deze ook!
Een derde Senator waarvan in de functie niet weet (Omschrijving 'De Baard') werd meteen op pad gestuurd voor de jaardas.
De Ab Actis zocht de constitutiekaart voor me op en deed deze ook in een mooie envelop. Onderwijl kreeg de Rector uit handen van de Ab Actis de nieuwe Almanak! (De Rector bleef in de lijn van zijn voorganger zitten, hij pakte ook de mooiste vulpen van PHRM en schreef er een mooi stukje in)
'De Baard' had de jaardas voor me gevonden en zorgde voor een kopje thee. (Oké, dat zou uit eindelijk een gevalletje ijsthee worden)
De Ab Actis overhandigde me de Constitutiekaart en belde vervolgens naar de Lustrumcommissie om te vragen of Don Quichot even langs kon komen.
Ik vertelde de Rector dat ik van de Uffen had gehoord dat hij zo'n grappige lach had en meteen daarop volgde de lach.
'Wat bedoelen ze?' vroeg hij daarop volgend.
'Nou dat dus!' zei de Ab Actis, aangezien de Rector weer een geniale schater eruit gooide.
De Rector vroeg me ook nog of ik niet nerveus was voor een bezoek aan het USC.
Inmiddels ben ik al wat gewend, aangezien ik in 2013 (per ongeluk) de toenmalige Rector tijdens het Lustrum van DSC het gras onder zijn voeten had weggemaaid. En ik ben natuurlijk een Delftse, dus ik ben mannen wel gewend! Met dit bezoek was ik echter wel een beetje in een vraagstemming, aangezien ik niet wist wie er in de Senaat zaten (Ik blijf erbij dat een foto van de Senaat op de site moet komen! Iets wat de Ab Actis ook met me eens bleek te zijn) en de langzame mailwisseling hielp ook wel mee aan mijn visie.
Even later stonden er twee nieuwe heren in de werkkamer. De een stelde zich voor als de President van het Lustrum. Lang bleef hij niet in de kamer, want hij rende al meteen terug naar het Lustrumkantoor om stickers voor me te gaan zoeken!
Vooral van de andere heer was ik toch erg onder de indruk! (Veel heb ik niet gezegd... Ik was te verrast door de mooie verschijning voor mijn neus! Gelukkig voerde hij het woord!)
Waar de President de Lustrumdas (200 jaar USC!!!) droeg, had deze Ab Actis van het Lustrum geen das om.
Hij vertelde dat ik eigenlijk nog iets te vroeg was, omdat de mooiste items nu in de bestelling stonden, maar dat gaf wel weer een mooi excuus om in het Lustrum terug te komen!
Ik vertelde dat ik een flyer had gevonden van het Lustrum van de Universiteit en dat daarop stond dat de Lustrummaskerade een samenwerking is tussen de Universiteit en het USC.
(Aanvankelijk dacht ik dat het evenement in TivoliVredenburg het enige van het Lustrum was... Ik moet zeggen dat ik daar behoorlijk teleurgesteld van was. Het was dan ook een leuke verrassing om te ontdekken dat het USC het écht niet bij een enkele viering in TivoliVredenburg houdt!)
De President van het Lustrum keerde terug met een helm en daarin zaten diverse primeuritems! (Oké, hier win je mijn liefde mee hoor! Mooie mannen en mooie items die ik ook nog als EERSTE krijg en dan ook nog als dame op het USC!) Dus de Ab Actis van het Lustrum zegt 'Nou, dan heb je ons niet meer nodig toch?' (Inwendig: NIET WEGGAAN! IK WIL NOG MET JE OP DE FOTO!) Nou... Als ik zou zeggen dat ik jullie nu niet meer nodig heb en jullie als avonturiers met de noorderzon zouden vertrekken... Dan blijft er niks meer van het Lustrum over... Dus ik zal niet zeggen dat ik jullie niet meer nodig heb. Een foto zou ook wel leuk zijn!
De Rector had een perfecte opstelling bedacht en vond dat deze foto natuurlijk met het kloppend hart van PHRM zou zijn en dat betrof hemzelf en de President van het Lustrum. 'Ja, ik had dat bedacht! President van het Lustrum!' zei de Rector vrolijk.
Natuurlijk, dat plaatje klopt het allerbeste!!! Immers, Don Quichot de Rector en Sancho Panza de President van het Lustrum, het gouden leidersduo! (Maar ik vond het stiekem toch wel een beetje jammer dat ik de knappe Lustrum Ab Actis zonder foto moest laten lopen.)
Ik stopte mijn items alvast in mijn rugzak en daarna ging ik met de Rector, President Lustrum en Ab Actis Senaat richting het dak. (Diverse ruimtes van PHRM blijven mijn favoriete ruimtes... Maar de mannen houden van GROOTS op HOOG niveau en dan blijft er natuurlijk maar 1 ding over en dat is het dak!)
'Ja, we gaan de foto natuurlijk wel op het dak maken hè?' zei de President Lustrum enthousiast.
Dus ik was zo slim om te vertellen dat ik onlangs had gedroomd dat ik op PHRM was en dat ik een Senator moest zien te spreken... Die Senator liep ergens op het dak, met als gevolg dat ik het hele dak over moest -inclusief een enge trap af- om hem te spreken te krijgen.
'Oh, maar als het in je droom was... Dan moeten we dat zeker doen!' zei de President Lustrum enthousiast. (Die jongen heeft echt Pit, Power en Passie, kan het niet anders stellen! Hij is wel echt een avonturier)
De Rector stelde me gerust dat ik maar een ladder op hoefde. (Ja... Want waar mannen permanent in een broek lopen, daar loop ik dus vrolijk in een rok rond... Echt een grandioos idee om dan te gaan klimmen) Eenmaal op het eerste dak vonden de Rector en de President Lustrum het toch wel erg kazig om op de zelfde plek als vorig jaar een foto te maken en zeiden dat ze nóg een niveau omhoog wilden! Dus we gingen nog een verdieping verder!
Gasten.... Jullie zeiden EEN ladder!
'Ja, het is dezelfde ladder!' was de gevatte opmerking van de President Lustrum, die leidde tot een hilarische schater van de Rector. (Dus ik was ook meteen om...)
Bovenin aangekomen hadden we wel een prachtig uitzicht op de Dom.
De Ab Actis Senaat was ook meegekomen om foto's te maken en om het plaatje compleet te maken had de President Lustrum de helm van Don Quichot ook mee.
Aangezien ik mezelf wel een enorme avonturier vond met al die ladders (Ik heb geen hoogtevrees, maar ik haat ladders omdat die nogal wankel zijn) vond ik het dan ook wel geslaagd dat de President Lustrum zei dat ik de helm van Don Quichot op mocht.
Ik had de Lustrumsticker op mijn sjaal vastgemaakt, zodat ik meteen een eerste originele inzending voor de Lustrum-fotowedstrijd had.
Maar, natuurlijk is de Mr. Sunshine competitie in volle gang (er is ook een Nationale editie gekomen!) en daar wilden deze Don Quichot en Sancho Panza natuurlijk graag in participeren! Dus op aanwijzingen van de Ab Actis pakten de heren me op. Natuurlijk vond de Ab Actis het leuk om een beetje te pesten en traag te doen (Met als gevolg dat je de geweldige schater van de Rector weer over het dak hoorde gaan) maar uit eindelijk stonden er wel avontuurlijke en soepele foto's op! (Ik heb pas een inzending op ZULKE hoogte!)
Maar ja, dan is het nog de kunst om naar beneden te komen.... De President Lustrum hielp me op de ladder te komen en de Ab Actis stond beneden aan de ladder om me eventueel op te vangen.
Eenmaal beneden ontdekte ik dat ik wel wat vieze handen had overgehouden aan dit avontuur met Don Quichot en Sancho Panza... Dus ik wilde wel mijn handen even wassen, aangezien ik nog wat Almanakken moest verplaatsen.
Gelukkig mocht ik mijn handen wassen in het Senaatstoilet. (Ook hier heb ik een droom over gehad. In februari 2014 kreeg ik mijn eerste rondleiding op PHRM, maar in december 2013 droomde ik over een plek. Toen ik in februari 2014 ook een glimp op het Senaatstoilet mocht werpen wist ik het meteen... DAT was de locatie van de droom! Maar de functie van de locatie was totaal anders dan in de droom... Best een teleurstelling!
Het was namelijk zo dat ik in de droom door mijn beste vriendin werd ontvoerd naar een andere stad en ik daar een bijzondere hotelkamer kreeg. De hotelkamer had glas in lood ramen en een deur naar een tweede kamer -In werkelijkheid is dit een heel gewoon saai afgesloten toilet, maar de deur zit op dezelfde plek als de deur in de droom... Grappig genoeg-
In de eerste kamer stonden twee eenpersoons bedden en in de tweede kamer een enorm tweepersoonsbed. Tussen de deuren hing een kroonluchter met een touw eraan en ik besloot om met de kroonluchter richting het tweepersoonsbed te zwaaien waarna ik met een perfecte landing op het bed landde. Maar er bleek net een bekende heer NAAST dat bed te zijn, die liet me schrikken en van het lachen rolde ik zo van dat bed af.... Het was een van de betere dromen die ik me nog steeds herinner) Met de droom nog in mijn gedachten liep ik terug naar het kantoor.
De handdroger in het toilet deed het niet, dus ik moest de nattigheid van mijn handen afschudden. (Maar dat werkt gewoon niet met Almanakken)
Toen ik een servet op het bureau van de Ab Actis spotte, besloot ik die maar te gebruiken. (Hij vond het prima, heer dat hij is!)
De Rector had een nieuwe afspraak, dus het werd tijd om afscheid te nemen.
Ik had echter weer een heerlijk bezoek gehad (met geweldige vangst) dus ik was erg tevreden.
Ook de President Lustrum moest weer verder en nam afscheid met de wens me in het Lustrum nog te zien.
Als laatste was de Ab Actis Senaat die afscheid van me nam en hij zei heel lief 'Het zou erg leuk zijn als je bij het Lustrum aanwezig kunt zijn!' (Tja, er lopen al twee goede redenen rond om sowieso te komen kijken bij het Lustrum!)
Alles was ingepakt en het was tijd om verder te gaan! (Ik ontdekte thuis dat wel een item op het bureau van de Rector heb laten staan.... Nog een goede reden om snel terug te komen naar Utrecht!)
En om dan nog even in de stemming te blijven... Nog niet zo lang geleden had ik ook nog een droom over het USC waarbij er een charmante heer was die me naar een bijzondere locatie op de zolder van een kasteel bracht! (Tja, mijn dromen richting het USC zijn zo gek nog niet! Misschien moet ik eens dromen over een Lustrumgaladate... Wellicht komt die ook uit!)
UIT-dinsdag 2016
Aangezien ik een uur te vroeg in Utrecht was aangekomen, kwam ik ook te vroeg aan op het Janskerkhof, dat nu nog in relatieve rust verkeerde.
Desondanks besloot ik toch een gokje te wagen en naar de eerste de beste heer van de Externe Commissie te lopen en te vragen of ik mijn items al kon ophalen.
'Je contactpersoon is nog even iets halen, maar natuurlijk is het wel heel erg leuk dat je er bent!' reageerde hij enthousiast.
Kort daarna volgde een groepje van drie mannen die ook allemaal Externe Commissie waren en zich allemaal enthousiast aan me voorstelden.
Een heer viel me in het bijzonder heel erg op, aangezien hij zichzelf omschreef als de Corpsfan-fan, hij wilde dan ook niets liever dan een selfie met mij, als bewijs dat hij me echt gezien had!
Niet veel later dook mijn contactpersoon vanuit de Externe Commissie al op, dus hij ging meteen op jacht naar items, terwijl ik in goed gezelschap verkeerde.
Hij keerde terug met de USC promo van de UIT en had ook nog een Lustrumparaplu voor me gevonden! Na nog een leuke groepsfoto die sowieso op de USC UIT-Facebook zou komen zat er voor mij weinig anders op dan even op het terras van het Janskerkhof te gaan zitten en afwachten tot het 12 uur was. De dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis had me namelijk beloofd dat wij elkaar ook nog zouden treffen op het Janskerkhof.
Die tijd gebruikte ik handig om alvast wat aantekeningen te maken in mijn notitieboekje terwijl ik van het zonnige en frisse Janskerkhof genoot.
Even na 12 uur was er echter nog geen spoor te bekennen van de Dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis dat ik besloot mijn programma te vervolgen.
Om 15:00 was ik terug op het USC omdat ik met de nieuwe Ab Actis Senaat had afgesproken om hem en de nieuwe Rector te ontmoeten.
Aangezien ik geen flauw idee had hoe deze mannen eruit zouden zien besloot ik maar naar het bekende gezicht van de Externe Commissie te stappen die me linkte aan iemand van de huidige Senaat. (Die er volgens mij niet zo heel veel zin in had om heel PHRM door te moeten met een Corpsfan, op zoek naar opvolgers) De hele ronde leidde tot niets... Terug in de borrelzaal meende ik echter mijn naam te horen. De eerste keer was het aan de zachte kant, dus ik twijfelde of het echt mijn naam was. De tweede keer was het echter een stuk luider en toen ik me omdraaide ontdekte ik dat het de Dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis was! (Hij wist niet dat ik om 15:00u terug zou keren! Hij op zijn beurt had me wel geappt, maar in de drukte heb ik geen tijd om op mijn telefoon te kijken... Het was dus louter voortbestemd dat we elkaar zo onverwacht maar alsnog zouden treffen!) 'Kom even met ons mee, dan kunnen we nog wat mooie items voor je opzoeken! Dit is Fiscus II van het Lustrum trouwens!' zei hij terwijl hij op de heer naast hem wees.
We doken in de donkere gangen van PHRM en de laatste deur aan het einde van de donkere gang bleek te plek te zijn waar de resterende Lustrumitems bleken te liggen. Nu had ik al best wel een volle rugzak, dus de vraag was wat er over was en wat ik ook nog mee kon nemen. Ze vonden echter diverse prachtige items die ik ook nog mee kon nemen, dus dat was goed geregeld! 'Ja, sorry dat ik soms wat chaotisch ben... Maar in dit geval heeft het lot ons toch weer samen gebracht! Ik geloof écht in het lot!' aldus de Dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis. De rugzak was weer gevuld en ik was in dit geval ook heel erg blij dat het lot (of wat het dan ook moest zijn) ons weer even samengebracht heeft, want buiten enkele mooie foto's, heeft me dit ook diverse prachtige aandenkens aan het mooie Lustrum opgeleverd! (Al was het maar goed dat Fiscus II geen Lustrumfotograaf was... Hij dacht afgedrukt te hebben, maar gelukkig had ik even gecontroleerd of dat echt zo was... Aangezien hij dus niet goed afgedrukt had!) Ik vind het heel erg jammer dat ik zelf niet naar Odol kon komen en ook heb ik heel eerlijk gezegd dat ik de fotografen van het Lustrum niet goed vond. (Op lage resolutie schieten resulteert in pixelige onderzoeksbestanden... En dat was precies waar ik bij deze Lustrumfoto's last van had!) Dus over vijf jaar zal ik wel even laten zien hoe het hoort! (Hahaha)
Helaas scheidde hier de weg van de Dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis van mijn weg... Maar het was toch weer even een fijn wederzien in alle opzichten.
Opnieuw stapte ik op een huidig Senator af, aangezien ik mijn zoektocht naar de nieuwe Ab Actis Senaat nog niet vergeten was. De Rector bleek nog steeds op het Presidentendebat te zitten, dus die zou ik niet zien. Deze huidige Senator was in elk geval al beter gehumeurd dan de andere heer met wie ik was gaan zoeken en uit eindelijk vonden we de nieuwe Ab Actis ook in de drukte.
Nadat hij zijn rondleiding had beëindigd liep hij met me mee naar boven (Geloof me, ik hou enorm van PHRM, het is een schitterend pand... Ik kan uren kijken naar het trappenhuis met het prachtige glas in lood... Maar ik was zo onderhand al vier keer een trap op en af gegaan met een zware rugzak, dus nu was ik er wel een klein beetje klaar mee dat ik weer naar boven moest!) In de kamer waar de verenigingszaken worden afgehandeld streek ik neer met de nieuwe Ab Actis en ook de opvolger van Senator 'De Baard' was hier al lekker aan het werk. Toen hij echter even weg moest, kwam de enige echte Senator 'De Baard' zelf terug op zijn plekje zitten.
Ik sprak met de nieuwe Ab Actis over lopende zaken en hij liet mij even kort het Gedenkboek van 200 jaar PHRM zien, aangezien ik deze nog helemaal niet in mijn collectie heb! (Met de Dolende en Raging ridder Lustrum Ab Actis had ik wel een boekje gevonden van Lustra door de jaren heen) Helaas kon ik niet zo heel lang meer blijven, aangezien die zoektocht langer had geduurd dan ik vooraf verwacht had, maar het was leuk om fraaie portretfoto's van de huidige Rector, de huidige knappe Ab Actis en ook de aankomend Ab Actis te zien. (Zijn handelsmerk is me in elk geval al duidelijk geworden!)
Ik beloofde de nieuwe Ab Actis de volgende keer meer tijd voor ze uit te trekken (Dit was immers ook een intervalbezoek, tijdens het officiële bezoek had ik ruimschoots tijd over... Maar ja, je kan niet alles hebben!) Het was in elk geval weer even fijn om op het USC te zijn!
Tussentijds Interval 7 november
Tijdens de UIT was ik natuurlijk twee keer op het USC geweest. 1x voor de Externe Commissie en 1x voor de aankomende Senatus Veteranorum.
De Ab Actis had me toen beloofd dat ik een Gedenkboek van 200 jaar PhRM zou krijgen. Later kreeg ik echter een mailtje dat het niet mogelijk was om dat boek alsnog aan mij te overhandigen, maar hij zou nadenken over een goed alternatief.
Aangezien ik nog heel graag iets met het Lustrum van Unitas S.R. wilde doen, kwam het meteen goed uit om die 'valse belofte' te kunnen herstellen en om te zetten in een ander mooi item, dus een extra interval aan USC was zo ingepland!
Met een vertraging van 15 minuten (2 minuten voor mijn aankomst had de Ab Actis me nog gemaild 'Hoe laat kom je ook alweer?' maar dat zag ik pas toen ik in de trein terug zat) kwam ik aan op de Kroeg.
Normaal loop ik altijd eerst naar het kantoor van Kroegzaken (Aedilis, Custos -Deze functie is met recht de moeilijkst uitschrijfbare en uitspreekbare van het hele land...- en Assessor) maar vandaag besloot ik eens rebels te zijn en gewoon meteen naar de Directiekamer van de Rector, Ab Actis en ProRector te lopen.
Ik klopte aan en stapte al meteen binnen. De stoel van de ProRector was verlaten, maar gelukkig waren de andere twee stoelen wel gevuld!
Eindelijk zou ik kennismaken met de nieuwe Rector (Die was er de vorige keer namelijk niet) maar eerst zou ik de Ab Actis begroeten (Jeeemig, we zitten toch niet bij de Maffia? Movember maakt dat ik de Ab Actis voor nu een 2,5 geef!) voordat ik mijn blik op de Rector zou werpen. (De Uffen wisten het zeker, de Rector en Ab Actis zou ik wel een 2 vinden!)
'Wat fijn dat je er bent Sabien! Goed om je te zien! Hoe is je dag vandaag?' aldus de Rector.
Terwijl ik de Rector honderduit aan het vertellen was over mijn eerdere bezoeken zorgde de Ab Actis ervoor dat ik een lekker kopje koffie zou krijgen.
De Rector had mijn interesse al helemaal te pakken toen hij een aantal penningen uit zijn tas haalde en dit bij zijn Toga (Dat is die grote brede riem die de Senatus Veteranorum draagt) begon te voegen.
'Deze is van Toneel' zei hij, terwijl hij een rood/wit lint met een maskerachtig gezicht omhoog hield.
'Deze is van een sportondervereniging' vervolgde hij toen hij een rood/wit koord omhoog hield met een ronde penning eraan.
Ook had hij nog een hele aparte, ook een koord met een ovaal plaatje eraan, waar die van was weet ik niet precies meer.
'Ik heb nog een hele oude, maar ik moet uitzoeken waar die van is' zei hij terwijl hij er nog eentje liet zien.
Ik vertelde op mijn beurt dat ik samen met de lieve Aedilis van '12/'13 zo'n beetje alle Lustrumfoto's bekeken had en hem totaal overladen had me alle vragen die ik over de penningen had.
Hij wist zo'n 95% van mijn vragen te beantwoorden, maar er was nog een vraag die hij niet helemaal had kunnen beantwoorden, aangezien hij mijn vraag niet helemaal begreep. (Immers, iets met woorden uitleggen of het getypt uitleggen) Ik wilde namelijk nog heel graag weten hoe het nou zat met de koorden onder de Toga's.
Alle honorair Senatoren dragen namelijk een LINT met de penning eraan.
'Tja het zit dus als volgt. De Toga is al twee eeuwen oud en onder de Toga dragen wij een koord in de kleur van de faculteit met een penning eraan. De penning zit dus niet aan de Toga zelf. Wanneer je dan honorair Senator wordt mag je de penning houden, maar deze wordt dan van het koord afgehaald en aan een lint gedaan. De kleur van het lint komt overeen met de kleur van het koord en dus van je faculteit.
Kortom, de meeste geschiedenis zit hem in de Toga en in de koorden!' aldus de Rector.
Kijk eens aan! Dit was dus het enige dat ik nog steeds niet begreep in dit ceremoniële systeem!
'Maar, wil je de andere Senatoren ook nog zien?' vroeg de Rector. Ja natuurlijk! Zolang jullie me maar waarschuwen bij de Fiscus Primus! (Mijn eerste Ab Actis bij het USC heeft het natuurlijk behoorlijk verpest door mij een Almanak te beloven en vervolgens volledig van de radar te verdwijnen toen ik ter plaatse was... Hij heeft dezelfde achternaam als de huidige Fiscus Primus... Dat opgeteld met een dame die in '13 mijn target had afgepakt en ook dezelde achternaam had en dan nog een andere Senator bij het USC die ook al niet een al te beste indruk had achtergelaten, dat maakt dat ik lichtelijk allergisch ben voor deze achternaam)
'En wilde je ook nog foto's maken?' vulde de Ab Actis aan. Ja, en NIET op het dak!
Nou ik kan je vertellen dat ik mijn eer als Delftsche Dame behoorlijk hoog heb moeten houden... De Rector begon een heel verhaal af te steken dat het dak wel iets heel bijzonders is, waar niet iedereen op mag (Maken jullie dan jullie constitutionele foto op het dak, dan ga ik wel als tegenprestatie een keer in de Ceremoniële kamer zitten... Is iedereen blij! -Zal ik die plek ooit te zien krijgen? Ik heb al over diverse locaties binnen PhRM gedroomd, maar nog niet van de Ceremoniële kamer....-) waarop de Ab Actis aanvulde dat het zo'n leuke traditie was (Voor jullie misschien... Ik haat ladders, dus ik begin er niet meer aan!)
'Nou goed, kom, dan gaan we eerst naar de andere Senatoren!' zei de Rector, waarop we dus naar het Fiscaat liepen waar je de Consumabel, Fiscus Primus en Fiscus Secundus aantreft.
De arme Consu en Fiscus Secundus zullen wel gedacht hebben... Komt de Corpsfan binnen met een arm achter de rug en vraagt ze je eerst wie en wat je bent!
Gelukkig was de eerste man (Volgens mij was dat de Consumabel) niet voor een gat te vangen en zei daadkrachtig wie hij was en dat was dus niet de Fiscus Primus, waarop hij de hand kreeg.
Vervolgens het iets rustigere exemplaar dat ogenschijnlijk dus de Fiscus Secundus moet zijn en ook die kreeg een hand.
De Fiscus Primus zat met iemand in overleg en die had dus met een half oog het schouwspel zitten bekijken.
Goh, dus jij bent nou de Fiscus Primus... Ik kan jou helaas niet zomaar de hand schudden door spoken uit het verleden.... (Maar natuurlijk ben ik echt de beroerdste niet... Ik heb ditzelfde systeem ook bij een ander Corps, al heeft dat met een commissie en een item te maken waar ik nu al 7 jaar achteraan zit en zonder succes... Zolang ik dat item niet heb, schud ik NIEMAND van die commissie de hand... Zou ik dat item krijgen, dan krijgt die commissie weer gewoon een hand... Ook deze Fiscus Primus zou ik zeker wel een kans willen geven, dus hij kan nu alvast nadenken wat hij tijdens het februaribezoek zou kunnen doen om een positieve indruk op me te maken en zo de spoken van het verleden voor eens en voor altijd op te sluiten in het donkerste kelderhoekje van PhRM. Als het hem lukt, dan krijgt hij een knuffel en misschien nog wel een speciaal aandeel in mijn 2e Lustrum die in 2017 is, dus ik leg de lat hoog voor hem)
We liepen verder naar Kroegzaken waar de spoken uit het verleden schijnbaar rondhingen, want er was geen Custos, geen Aedilis en ook geen Assessor.... Hmm, zeker bang dat ik ze geen hand zou komen geven?
We liepen verder en kwamen weer langs de traditionele pullenkast. 'Kende je dit al?' vroeg de Rector. Toevallig had de Ab Actis van '13/'14 me dit verteld! Elke Honorair Senator heeft een eigen pul. Wanneer de Senator komt te overlijden gaat het klepje naar de familie en de pul gaat de haard in. 'Goed onthouden!' zei de Rector.
Al tijdens de halve rondleiding had de Ab Actis geprobeerd om me over te halen om toch het dak op te gaan, maar uit eindelijk had de Rector wel door dat ik desnoods nog aan het begin van het Museum zou gaan zitten en daar zou blijven zitten, om maar niet het dak op te hoeven, dus die zei uit eindelijk 'Goed dan, laten we richting de trap gaan en daar een foto maken!'
Volgens mij was het de Fiscus Secundus die ze hadden opgetrommeld om foto's te maken en deze jongen heeft duidelijk een fotografieachtergrond, want hij nam het allemaal heel erg serieus!
Toen de Rector en Ab Actis doorkregen dat er ook nog een nationale fotowedstrijd gaande is wilden zij ook heel graag meedoen. Ook hiervoor bleven we gelukkig op de mooiste plek van PhRM, het trappenhuis!
Opnieuw werden de foto's grondig bekeken en goedgekeurd!
Terug op de Directiekamer kreeg ik de Jaardas van 2016 en de Constitutiekaart! Het wachten is nu op het Lustrumboek 'Don Quichot' en de nieuwe Almanak natuurlijk! (De Ab Actis weet dat ik alweer klaar sta met een pook en een Uffenvriendin om hem op te jagen als hij niet snel genoeg zou reageren met betrekking tot de Almanak, dus daar zal hij niet zo snel een vergissing in maken! Sowieso is hij heel goed in de race om Meest Stipte Contactpersoon te worden en dat wil hij volgens mij wel winnen! -Lekkerste contactpersoon vindt hij ook wel interessant, maar dan mag ie wel eerst die gangsterlook weghalen... Als hij nu kringetjes gaat roken dan is hij echt net de Godfather....-)
Ik verheug me in elk geval op het bezoek in februari! Mr. Ab Actis, maak me trots en Mr. Fiscus Primus, ik ben erg benieuwd of je de gouden lof of de gouden bloemkool gaat bemachtigen!
Jaarbezoek, 20 februari
Tijdens mijn intervalreeks in november had ik te maken gekregen met uitloop, waarop de Ab Actis me bij het inplannen van dit bezoek gevraagd had of ik het dit keer wilde laten weten als er weer een grote uitloop zou zijn, zodat hij dat hij dat dan aan de anderen kon melden. Dit keer had ik echter te maken met de noodzaak van een inloop van een uur, dus ik had hem keurig een half uur van te voren (Toen ik op het Bestuur van Veritas in de MK zat te wachten) een mailtje gestuurd dat ik ruim anderhalf uur eerder zou zijn dan ik aanvankelijk met hem besproken had. Toen ik aankwam, stond het kantoor van de Rector, Ab Actis en Prorector open, maar er was niemand! (Wel ving ik een glimp op van hetgeen waarvan ik dacht dat het niet bestond, maar het bestaat echt!) Goed, wat nu? In mijn emailwisseling met de Ab Actis staat een 06 nummer, maar het lijkt me sterk dat er niemand in de buurt is!
Niet veel later hoorde ik echter stemmen dichterbij komen, dus ik besloot naar de trap te lopen. 'Hee je bent er al!!' zei de Ab Actis vrolijk die me vertrouwd enthousiast begroette.
Ja, nou héb ik je eens keurig gemaild dat er een wijziging in de tijdsplanning is, ben jij nergens te vinden!! 'We zaten te lunchen, maar het belangrijkste is dat we er nu zijn toch! Ga lekker zitten en zet je spullen toch af, wil je koffie?' aldus de Ab Actis die al meteen richting de stoel liep die ik inmiddels toch ook wel een beetje als mijn stoel kan beschouwen. De Prorector kwam ook nog even naar me toe om zich voor te stellen (Inmiddels weet ik zijn voornaam maar ik heb hem altijd opgeslagen met zijn achternaam in mijn hoofd) en zei 'Ik was er de vorige keer niet toch? Ik heb je wel eens gezien!'
Klopt, ik heb je tijdens de UIT even snel gezien, toen je op de stoel van De Baard mocht werken. (De Baard, zijn voorganger, had een ander soort stoel dan waar de meeste Senatoren op werken, dus volgens mij mocht je het wel als een eer beschouwen als je op die stoel mocht zitten) 'Ahh ja dat klopt inderdaad!'
'Had ik je niet tijdens het Lustrum gezien?' reageerde de Ab Actis meteen.
Hoe wil dat als ik daar niet geweest ben?
'Hmm ik weet zeker dat ik je eerder gezien heb toen ik nog Ft was!' vervolgde hij.
Ja, dat klopt, tijdens de UIT! Dat ik maar kort kon blijven omdat jij niet tijdens mijn officiële bezoeksmoment aanwezig was!
'Oh ja... Zo zat het inderdaad!' aldus de Ab Actis waarna hij me een heerlijk bakje koffie overhandigde. (Na alle betoveringen die ik zo onderhand ervaren had tijdens mijn tour kon ik wel even een stevige bak koffie gebruiken)
'Goed, hoe gaat het nu met je? Wat heb je zoal al gedaan en wat staat er nog op je planning?' vroeg de Ab Actis.
Ik op mijn beurt moest meteen over zijn das beginnen. Ik heb onlangs over een vereniging geschreven dat zij best wel speciaal zijn met elke vijf jaar een nieuwe Bestuursdas, maar USC spant de kroon met de originaliteit in de dassen omdat zij altijd de Jaardassen overnemen! Maar wat de Ab Actis nu om had, dat leek meer iets van Leiden dan dat het de Jaardas was!
'Nou het zit zo, heel wat jaren terug was er natuurlijk nog een aparte Aediliscommissie en zij droegen deze dassen. De das is geschonken door Bols aangezien dit het Bolslogo is en het is voor ons een eerbetoon aan de Aediliscommissie om deze dassen nog steeds te voeren!' aldus de Ab Actis.
Daar had ik echt geen idee van dat het zo zat!
Ik keek eens goed naar de Ab Actis en moest constateren dat hij er niet meer zo Maffia uit zag als de vorige keer dat ik hem zag.
'Nou, weet je wat daar het verhaal achter is? Je kent Movember natuurlijk, maar bij ons heeft Movember toch wel een diepe betekenis gekregen door het verlies van een Lid. Een aantal jaar geleden hebben we deze heer verloren aan teelbalkanker. Hij was de beste vriend van jouw eerste contactpersoon hier en die heeft dan ook een boek geschreven over alle mooie en dierbare herinneringen die hij aan zijn beste vriend had! Het heet 'Kanker' en ik denk dat hier ergens nog wel een exemplaar te vinden is... In ieder geval konden Leden zelf beslissen hoeveel ze het boek waard vonden. De drukkerijkosten waren 15 euro per boek, maar veel al gaven Leden er veel meer voor, zodat de 'winst' die op het boek gemaakt werd naar KWF kon gaan. Sinds hij ziek werd heeft de Rector et Senatus Veteranorum jaarlijks meegedaan aan Movember, alleen het jaar dat jouw eerste contactpersoon Ab Actis was, hebben ze het overgeslagen omdat het zeer heftig was voor hem' aldus de Ab Actis. (Ik zit dit nu te typen en zou er wel om kunnen huilen hoe heftig dat dit is. Die eerste Ab Actis heeft bij mij enorme minpunten gehaald door mij te laten stikken tijdens de UIT en de belofte van Almanak 2012 niet na te komen. Ik kan daardoor wel stellen dat ik hierdoor een grondige anti voor deze man opgebouwd heb, maar dit veranderde mijn beeld van hem toch wel! Diep respect hoe hij hier mee om gegaan is en dat hij het heeft kunnen omzetten in een boek! Helaas kon de Ab Actis het zo snel niet vinden, aangezien ik het graag zou lezen! Vergeten zal ik de situatie met hem niet want het blijft in de wortels van mijn kennismaking met USC zitten, maar al zou hij toch weer eens op mijn pad terecht komen, dan zal ik hem niet onaardig tegemoet treden omdat ik nu wat meer van hem weet en een van die dingen is dat hij zeker geen sukkel is!)
Gelukkig had ik mijn sterke koffie, want die kon ik wel even gebruiken met dit verhaal.
'Goed, je kwam voor een Almanak toch? eens kijken, waar is die gele?' aldus de Ab Actis die het halve kantoor doorzocht en er uit eindelijk eentje op het bureau van de Prorector vond. (Er zit wel een deukje in de rug, maar goed, een Almanak vanuit het belangrijkste kantoor is wel bijzonder!) Helaas was de Rector er op het moment niet, dus de traditie van de gesigneerde Almanak kon helaas niet voort gezet worden! En hebben jullie nou eigenlijk kerstkaarten? vroeg ik vervolgens aan de Ab Actis. 'Uhmm Jaa, maar waar zijn die?' was zijn reactie.
Het kantoor werd praktisch ondersteboven gekeerd maar zonder resultaat.
'Nou, ik vrees dat die op zijn!' vervolgde hij.
Lastig... Maar het is wat het is!
Vervolgens kwam het ter sprake over penningen en ceremonieel waarop de Ab Actis enkele keren verscheen en weer verdween.
Zo haalde hij het prachtige oude vaandel tevoorschijn dat ik ook tijdens de Lustrummaskerade had zien passeren op foto's.
'Het is de bedoeling dat we deze gaan restaureren, maar daar hangt nogal een prijskaartje aan!' aldus de Ab Actis.
Vervolgens kwam hij terug met een smaragdgroene band zonder een penning eraan.
'Je had het tijdens je vorige bezoek al even over de Honoraire penningen en nu zal ik het je even duidelijk laten zien hoe dit zit. Zoals je weet heeft elke Senator een penning onder zijn Toga en deze hangt aan een koord.' begon de Ab Actis.
Ja, het koord blijft vervolgens hier en de penning mag mee, maar dan aan zo'n band toch?
'Nee, het koord blijft gewoon aan de penning hangen, maar het koord wordt aan de band genaaid, zodat je alleen de band met de penning eraan ziet. De band wordt afgemaakt met 'PHRM' dat geborduurd wordt. De positie waar PHRM staat vertelt je welke functie de Honorair Senator had. De ene kant staat voor de het Corps en de andere kant staat voor de Sociëteit!' aldus de Ab Actis die vervolgens meteen in de boekenkast dook om een gedenkboek op te duiken dat ik nog nooit gezien had.
'Veel waardevolle items liggen in een depot van de Gemeente omdat ze te waardevol zijn om hier te bewaren, in dit boek staan een aantal van die voorwerpen! Ken je dit boek al?' ging hij door.
Nee, nog nooit gezien, maar wat interessant!
We bladerden langs de penning en de Toga en de Ab Actis legde ook uit hoe het nou met Vrouwe Minerva zit. (Aangezien zij op het Corpswapenschild staat bij de Corpsleveranciers evenals op de penning onder de Toga) Met elke pagina ontdekte ik weer nieuwe wijsheden over vaandels van de Weerbaarheid van USC en ook over diverse andere mooie items die het USC ooit geschonken heeft of juist gekregen heeft.
'We hebben er nog voldoende, dus ik zou je graag deze schenken om het goed te maken voor mijn belofte die ik je deze zomer gedaan heb, maar die ik niet kon nakomen!' aldus de Ab Actis die me het boek overhandigde. Hier ga ik met zoveel plezier in lezen want hier staat eindeloos veel ceremonieel en traditie in dat het oprecht onvoorstelbaar is!
Terwijl de Ab Actis al een paar keer heen en weer gelopen was, was het mij opgevallen dat er een beeld van Don Quichot op twee sokkels stond. Mooi beeld, maar het leek er in alle opzichten op dat hij niet lang hier zou blijven.
'Nou het zit als volgt, een zeer verdienstelijk professor en oncoloog van het WKZ is ook Lid bij ons geweest. In zijn vrije tijd ging hij graag aan de slag als beeldhouwer en het laatste beeld dat hij voor zijn dood maakte was Don Quichot!' aldus de Ab Actis.
Wauw, hoe bedoel je 'het gebeurt zoals het moet gebeuren!' want hoeveel typischer kon het zijn dat zijn laatste beeld Don Quichot was, wat ook het Lustrumthema was! En dat was helemaal niet bekend, want het beeld kwam daarna pas in beeld!
'We hebben natuurlijk die hardloopwedstrijd gedaan tijdens het Lustrum en de opbrengst daarvan is naar het Prinses Maximacentrum gegaan wat naast het WKZ is. De bekroning van dit alles zal gebeuren met dit beeld en dat belooft een heel mooie gebeurtenis te worden!' aldus de Ab Actis.
Terwijl ik nog eens goed naar Don Quichot keek stapte er een bekend gezicht binnen. Hee meneer de Rector!
'Sabien! Je bent er al!!' zei hij enthousiast.
Ja, maar helaas ben ik ook eerder weg daardoor!
Ik vind het wel erg jammer dat dit naar alle waarschijnlijkheid het laatste moment geweest is dat ik deze mannen gezien heb, want tegen de UIT zal ik ongetwijfeld de opvolgers van deze mannen gaan treffen!
'Zullen we je grote vriend Fiscus Primus nog even gaan begroeten?' stelde de Ab Actis voor.
Goh, waarom ook niet, we zullen zien wat hij doet, maar eerst moest ik natuurlijk even afscheid nemen van de Rector en de Prorector.
In het Fiscaat waren de mannen aanwezig en mijn grote vriend de Fiscus Primus was dus niet op de vlucht geslagen!
'Nou, het is toch goed dat ik er ben dan? Ik heb geen minpunten vergaard door hem te smeren!' zei hij triomfantelijk.
Tja, maar iets bijzonders om mijn verhouding met jouw specifieke familienaam te verbeteren heb je nu ook niet echt gedaan! Jullie hebben hier niet toevallig een kerstkaart liggen?
'Uhmm nee, wel een krantenartikel!' reageerde de Fiscus Primus die wees op een artikeltje waarin de Ab Actis het weer eens gepresteerd had om eruit te zien als de Godfather.
'Ja... en de Rector die staat er al helemaal niet op, die stond hier ergens!' vervolgde de Fiscus Primus terwijl hij tussen letters wees.
Maar ja, wat nu? Je bent de laatste redding van jouw familienaam.... en er is dus helemaal geen beweging geweest! Geen vooruitgang en geen achteruitgang!
'Waarom gaan jullie niet op de foto? Is dat niet leuk?' zei de Ab Actis drie keer tussen woordenwisselingen van de Fiscus Primus en mij door.
Oké goed, kom maar op!
Dus lieve mensen, er is geschiedenis geschreven! Het Fiscaat heeft drie werkplekken dus ik had er makkelijk voor kunnen kiezen om aan de andere kant van de mannen te gaan staan en zo dus niet naast Fiscus Primus te hoeven staan, maar ik sta dus werkelijk naast de Fiscus Primus op de foto! (En ik weet het niet heel zeker meer, aangezien ik dit enkele dagen na dit bezoek pas schrijf, maar volgens mij heb ik hem zelfs een hand gegeven! Bel de kranten maar, want dit is nog nooit vertoond!)
Daarna was het tijd om verder te gaan, maar niet voordat ik de Directeur even begroet had!
'Goed, erg leuk dat je er weer was Sabien! We zien je in de UIT weer!' aldus de Ab Actis toen we het bordes hadden bereikt.
Zeker weten, tot in de UIT!
UIT Dinsdag (15 augustus)
Bij USC was ik maar heel kort aangezien de nieuwe Ab Actis niet aanwezig was en de President Externe de zaken al enigszins voorbereid had en wij elkaar direct al tegenkwamen.
Echter moet ik wel toegeven dat ik het vorig jaar toch het beste georganiseerd vond. Dit jaar kreeg ik namelijk een kleine goodiebag waar voor 75% promo van bedrijven in zat en misschien 25% zaken in zaten die van USC zelf waren. Zo heb ik nu dus 1 sticker en 1 flyer. Poster en uitzonderlijke zaken? Nee, die waren er dit keer niet bij.
Ik ben erg benieuwd wat het Jaarbezoek me zal brengen.
Jaarbezoek 2018
Tijdens mijn eerste bezoekenreeks aan Utrecht waren de mannen juist op vakantie, maar daardoor had ik reden te meer om nog een tweede keer naar Utrecht te komen! Een jaar zonder USC is immers ondenkbaar!
Bij aankomst op het Gele Kasteel waren mijn beide wegen naar binnen niet toegankelijk, maar gelukkig gooi ik nooit een email van een lopende zaak weg, waardoor ik met twee drukken op mijn telefoon al meteen contact kon leggen met de heer Ab Actis om me binnen te laten! (Want het regende….) De Ab Actis kwam vrijwel direct naar beneden gestormd en had nog een tweede Senator meegenomen, namelijk de charmante Consumabel!
De Consumabel werkt altijd in het kantoor op de begane grond maar speciaal voor de gelegenheid was hij daar vandaan geslopen en helemaal naar boven geklommen zodat hij ook bij mijn bezoek kon zijn!
PHRM voelt voor mij altijd als een magische plek met een unieke sfeer. Het is hier kleurrijk, het is hier sierlijk en ik raak hier nooit uitgekeken… Bonus? Zoveel mannen natuurlijk!
In het Senaatskantoor zat de Rector nog hard te werken maar daar stopte hij mee zodra hij mij ontdekte.
Helaas voor hem liep het wederzien een beetje op een teleurstelling uit aangezien ik hem niet direct herkende.
Twee jaar terug zat hij in de Externe Commissie en hebben we samen zelfs nog op de foto gestaan op het Janskerkhof. Ik kon me echter niet meer herinneren dat ik hem ooit had gezien en vond het vooral heel erg leuk om nu eens kennis te maken met de nieuwe Rector. (Het is nooit iets persoonlijks. Ik ben heel erg slecht in gezichten herkennen -Ik zie er natuurlijk nogal wat in mijn hobby!- en iemand die ik maar 1x kort heb gezien blijft dan meestal niet hangen.) ‘Goh, ik heb dus echt een verpletterende indruk op je gemaakt…’ zei de Rector ietwat teleurgesteld waarna hij zich weer op een mailtje richtte.
Vooral de Consumabel overlaadde me met vragen want welke Sociëteit vind ik nu het mooiste? En op welk Corps kom ik het liefste? De Ab Actis had intussen mijn website opgezocht om zo mijn eerdere bezoeken aan USC nog eens te kunnen analyseren.
Hoewel er diverse Senatoren zijn die ik niet meer bij naam zou kunnen benoemen herkende de Ab Actis de meesten direct vanuit mijn omschrijving op de site.
Zo kwam dus ook de geweldige Rector van ’13-’14 ter sprake en het feit dat zijn broertje in datzelfde jaar Consumabel in Delft was.
‘Sowieso de mooiste functie! Dat ben ik ook!’ zei de Consumabel vrolijk vanaf de plek van de Prorector.
En natuurlijk het gedenkwaardige verhaal van mijn boosheid jegens de Rector van ’12-’13 (wegens een gebroken belofte van de Ab Actis van ’11-‘12) op de Maskerade van DSC terwijl ik aldoor dacht dat hij ‘gewoon een commissaris’ was. Na al die jaren zit de foto van die twee mannen nog steeds in mijn Guideline. Ik zal nooit vergeten dat ik iedere random man op het Janskerkhof aansprak met die foto en de vraag of ze de Aedilis ergens hadden gezien… Wist ik veel dat ik naar de Rector wees!
De Consumabel moest ons even verlaten en daarop vertelde de Ab Actis wat meer over hun vakantieavonturen. ‘We hebben borrelgenootschappen voor reünisten en die zijn gevestigd door het hele land. Wanneer zij een officiële status krijgen, die wij als Senatus Veteranorum geven, worden deze ‘Gargantua’s’ genoemd. (Als de spelling niet klopt… Ik had dit woord tot dit bezoek nog nooit gehoord en ik kan ook zo snel niets vinden waar ik de correcte spelling in terug kan vinden.) Omdat er veel oud leden in Kenia zitten kwam het verzoek om ook daar een Gargantua op te zetten maar omdat we natuurlijk niet alleen voor het officieel maken van een Gargantua naar Kenia gaan hebben we besloten er meteen een vakantie aan vast te plakken!’ aldus hem.
Een heer die momenteel erg goede zaken doet in het organiseren van reizen voor disputen en besturen is oud lid van USC en die heeft dan ook voor de ideale vakantie voor mijn Senaatsvrienden gezorgd.
‘Er is trouwens lunch… Ik weet niet of je al gegeten hebt!’ aldus de Ab Actis waarop hij vervolgens voorstelde om toch eerst even een rondje langs de andere kantoren zouden lopen voordat we iets te eten zouden gaan halen.
Een verdieping lager kwamen we in het kantoor van de Moneymakers waar mijn oog al direct viel op de Fiscus Secundus. Wat een lieve Senator is hij! De meeste leden van de Senatus Veteranorum staan er wel om bekend dat ze óf heel lekker zijn óf best wel een ego’tje hebben… Maar de Fiscus Secundus is wat mij betreft helemaal uniek. Zo’n man heb ik nog niet eerder bij USC gezien! Een heer waar je goede gesprekken mee kunt hebben, echt kunt lachen en die verder kan denken dan het clichéplaatje van ongemengd. Nu al mijn nieuwe beste vriend!
Al snel werd dit sprookje verstoord door de Fiscus Primus die binnenkwam en juist al mijn beeldvormingen weer bevestigde. Niet mijn nieuwe beste vriend….
Weer een kantoor lager heb je natuurlijk Sociëteitszaken waar (ik vermoed) de Aedilis druk aan het bellen was. Ook hoort de Consumabel hier, maar die was nog steeds druk bezig met het organiseren van de zaken buiten.
‘Kom… We gaan lunch halen!’ zei de Ab Actis die me nog net niet meesleepte richting de plek waar je eten kon halen. (Mannen en honger…. Een gevaarlijke combinatie)
Toch maakten we nog even een tussenstop in de prachtige Sociëteitszaal, want de Ab Actis moest me nog even iets bij de haard laten zien. ‘Je hebt zojuist de nieuwe jaardas van me gekregen en ik vroeg je net al wat je dacht dat erop stond… Kijk eens goed naar de hoeken van de haard… Zie je al wat het is?’ vroeg hij.
Ze hebben dit jaar een bijzonder maar intern wel herkenbaar symbool uitgekozen voor de jaardas en hij luistert naar de naam ‘Het Vuurmannetje.’ Het zou zo een hoofdstuk uit een ‘Waanzinnig om te weten!’ boek kunnen zijn!
‘Wat vind je trouwens van de geurtjes die hier hangen?’ vroeg de Ab Actis droog terwijl we juist langs de keldertrap liepen.
Ik kom niet graag in de kelder want dáár stinkt het voor mij het meeste. De geur van verschraald bier ken ik wel… Daar kijk ik niet meer van op!
Waar ik wel verbaasd over was, was dat achter de keldertrap nog een hele ruimte ligt waar er dagelijks lunch te halen valt. Mijn oog viel al meteen op een heerlijk uitziend broodje wat de Ab Actis me al meteen aanraadde. ‘Die zijn écht heel goed! Wil jij er ook een?’ aldus hem.
Uit eindelijk gingen we met een identieke lunch weer terug naar het bovenste kantoor. Een Italiaanse bol uitstekend belegd én een pakje chocolademelk. (Wie zegt dat ongemengde mannen alleen maar bier zuipen… Your wrong! Ze leven hier op sterke koffie en lusten dus ook chocolademelk!)
Terwijl ik zat te eten overlaadde de Ab Actis me met nog meer vragen en vertelde tussen de bedrijven door dat de Uffen (de Commissie want het Bestuur was op dat moment net op vakantie) de hoorn hadden gestolen, maar dat ze hem inmiddels weer terug hadden. (Dat zal altijd een strijd blijven van de Commissie.) Ook was de Ab Actis wel heel erg benieuwd wat voor beeld ik nou eigenlijk had van de USC’ers en zodra hij hoorde over de gradaties pakte hij er meteen een Almanak bij (de mijne was al veilig opgeruimd! De C.R.U.S.A. heeft er dit jaar écht iets prachtigs van gemaakt!) en vroeg me wat ik nu van alle mannen vond.
De Rector kwam er met een 2,5 wel goed vanaf ondanks dat hij NB is.
De Ab Actis vond het maar wat grappig dat zowel hij als de Fiscus Primus een 3 hadden gekregen.
Mijn broodje was nog steeds niet op, de vragen gingen nog steeds door, maar ook de andere Senatoren doken op want er zou een Senaatsvergadering gaan plaatsvinden. Uiteraard vroeg de Ab Actis nog even een keer extra wat de Fiscus Primus nou voor gradatie had terwijl ik heel hard moest lachen. Hij snapte er duidelijk niets van…. Onze Mr. Money.
Kort daarna kon ik ook nog even kennismaken met die andere knapperd van deze Senatus Veteranorum (Jawel! Die met de onuitspreekbare functie!) de Custos dinges was er tijdens mijn kantorenrondje nog niet geweest maar hij was precies op tijd voor de vergadering (en dus ook voor de foto die nog zou volgen) en hoewel ik van de foto al een beeld had gekregen over onze Custos dinges… De werkelijkheid stelde zeker niet teleur!
De Prorector was ook gearriveerd en die moest het met een 1,5 doen.
Mijn broodje was inmiddels op dus we konden een foto gaan maken! Deze zou gemaakt gaan worden in de bibliotheek en wat een geluk… Door die vergadering had ik alle leden van de Senatus Veteranorum bijeen! Eerst zou er een gewone foto gemaakt worden waarbij ik op het spreekgestoelte van de Rector mocht staan. Daarna volgde logischerwijs de vraag of er nog een Mr. Sunshine genomineerd zou gaan worden. Vorig jaar had USC nauwelijks stemmen behaald dus daar zouden we nu wel iets aan moeten doen!
De Rector dacht dat het al uitgemaakte zaak was dat hij deze nominatie op zich mocht nemen, maar opnieuw zou er een teleurstelling voor hem volgen omdat er toch duidelijk twee andere Senatoren waren die voor mij beter in het Mr. Sunshineplaatje pasten! De Consumabel zou me optillen en volledig uit zichzelf kwam de Custos dinges het dichtste bij ons staan! (en ik heb niks gevraagd hoor! Heeft hij helemaal zelf bedacht! Ik zei toch dat hij leuk is!) Kortom, alle mannen (en ik denk dat als je ze lief aankijkt de Uffen ook wel op USC willen stemmen) moeten vanaf 2 april gaan stemmen op onze helden die de C in USC een extra gouden randje geven!
Mijn spullen had ik allemaal weer bijeen en ik moest de neiging onderdrukken om mijn derde grote vriend (de Fiscus Secundus) nog even een dikke knuffel te geven. Ik word zo vrolijk van die man!
De Ab Actis zou als een echte heer wel nog even een uitgeleide doen voordat de vergadering echt zou beginnen. ‘Laat het me maar weten wanneer je planning voor de UIT vormkrijgt. Dan zal ik zorgen dat mijn opvolger sowieso aanwezig is!’ aldus hem.
Natuurlijk is mijn aanwezigheid bij een borrelavond hier uitgesloten, maar zoals mijn band nu met USC is, daar ben ik maar wat gelukkig mee! Ze lijken allemaal misschien wel onaardig en zuur, maar wanneer je goed kijkt kun je de beste pareltjes er wel uitpikken!
Mannen, bedankt! (en ongetwijfeld tot op de Maskerade van DSC!!)
UIT bezoek (14 augustus)
Het heeft even moeten duren maar op 14 augustus was het eindelijk weer tijd voor een bezoekje aan Het Gele Kasteel. Waar ik voorgaande jaren altijd schattig eerst naar de Externe Commissie liep besloot ik nu direct op mijn doel af te gaan en alvast richting het Rectoraat te lopen. Heel even realiseerde ik me dat het voor sommige mannen niet vreemder had kunnen ogen. Een vrouw in een rok (waarmee ik de absolute vrouwelijkheid onbevreesd aan de wereld toonde.) die resoluut naar binnenloopt en daarmee heel vrouwelijk én zelfverzekerd het ongemengde mannendomein betreedt.
Iedere keer weer voel ik een grote liefde als ik in het gouden trappenhuis loop. Ik kan uren kijken naar het prachtige glas in lood dat reflecteert op de mozaïektrappen. Er is maar 1 locatie op PhRM waar ik nog verliefder op ben dan op deze plek… Maar dit is een hele goede 2e.
Ik kwam boven waar een man juist een shirt aan het opvouwen was. ‘Oh daar ben je al! Je weet het hier gewoon te vinden?!’ aldus hem. Tja sinds Willempieeee en zeker sinds zijn opvolger heeft PhRM vrijwel geen geheimen meer voor mij, ondanks dat ik een vrouw ben. Maar hoewel het lijkt alsof je mij kent… ik ken jou niet! Ben jij een opvolger? ‘Ja ik ben de aankomend Ab Actis!’ zei de aantrekkelijke Ab Actis vrolijk. Ik wilde al een stap richting het Rectoraat zetten maar hij hield me tegen. ‘De jongens daar zijn nu wel heel erg druk, ik denk dat het beter is als we samen richting het terras gaan!’
Prima, doen we dat!
We gingen weer naar de trappen en opnieuw kon ik mijn ogen niet van de kleurrijke glinsteringen afhouden. Dit is oprecht een van de allermooiste plekken hier! Verzuchtte ik dan ook.
De aankomend Ab Actis stelde voor om op het bordes te gaan zitten en ik zat nog niet of hij was alweer weg om een kop koffie voor me te halen. (Eigenlijk drink ik nooit koffie, behalve hier.) Nu voelde het nog unieker. Ik zat hier aan een VIP-tafel uit te kijken over het Janskerkhof waar de nodige jongens aan tafels zaten die enigszins verward richting mij keken want hee, ik ben een vrouw!
Even later keerde de aankomend Ab Actis weer bij me terug met een stevige bak koffie (zeer waarschijnlijk afkomstig van het Rectoraat) waarna hij me overspoelde met de vragen die hij voor me had. Dit is duidelijk een hele enthousiaste man die er echt veel zin in heeft! (De lezer van deze pagina kent uiteraard mijn UIT-geschiedenis met USC en vandaag was zeker het meest succesvolle UIT-bezoek te noemen als het ging over opvolgers.) We bespraken de nodige lopende zaken en af en toe kwam er eens een (leuk) bekend gezicht voorbij van de huidige Senatus Veteranorum. Ook voegden de aankomend Rector en de aankomend Assessor zich bij ons. Ik heb de aankomend Rector ook al een keer aan het werk gezet aangezien we het hadden over het dubbel-eeuwfeest (40e Lustrum) en ik me realiseerde dat ik het gedenkboek daarvan nog niet had. Het gedenkboek van Odysseus had ik namelijk thuis en ik kon me niet voorstellen dat er geen gedenkboek van Don Quichot zou zijn. Kortom, even later had ik het gedenkboek in handen!
Al snel zaten de aankomend Ab Actis en ik er samen door te bladeren en aangezien deze beste man zelf ook een Lustrumcommissie gedaan heeft… (Heeft hij een Lustrumpenning aan een lint? Dat weet ik niet… Hij heeft wel de gouden das! Al zei hij zelf dat het echt oranje was….) Kon hij heel erg veel vertellen over wat ik allemaal op de foto’s zag! ‘Ben je zelf eigenlijk op Odol geweest?’ was zijn volgende vraag.
Helaas, ik wilde met de knappe Ab Actis van het Lustrumcomité afspreken om eens een bezoekje aan Odol te brengen maar hoe aantrekkelijk en grenzeloos lief deze man ook was. Ik snap nog steeds niet waarom hij ooit Lustrum Ab Actis geworden is aangezien afspraken maken en zich eraan houden niet zijn sterkste punt is. Hij heeft het na afloop wel goed gemaakt door de nodige fraaie Lustrumitems (inclusief mijn grote trots, een legpenning!) voor me op te sporen. Ik zal hem zeker niet vergeten en met positiviteit aan hem terugdenken!
Zo zaten we nog even door te praten toen er opeens een bekend gezicht aangehupt kwam. Waar hij vorig jaar in geen velden of wegen te bekennen was, was de Ab Actis er vandaag wel bij! En dan was hij zelfs nog met krukken gekomen aangezien hij kort daarvoor een operatie had gehad. Wat een held ben jij! Wat fijn je nog even te kunnen zien!
De Ab Actis kreeg weinig tijd om iets te vertellen want zodra hij was gaan zitten kreeg hij gelijk het Logboek doorgeschoven van de aankomend Ab Actis die ook iets in het boekje had geschreven.
‘Heb je wel eens een Broodje Ben op?’ vroeg de aankomend Ab Actis uit het niets.
Nee, die heb ik nog niet eerder gehad…
‘Broodje Ben is écht een Utrechts fenomeen! Eigenlijk ben je niet in Utrecht geweest als je geen Broodje Ben gegeten hebt! Zal ik er eentje voor je gaan halen?’ aldus hem.
Nu zat ik met wat buikgriepachtige klachten en daarnaast had ik nog geen uur daarvoor een Ridiculous-lunch van Pret A Manger voor mezelf gehaald (Dat is een warme chocolademelk met iets lekkers erbij en vandaag was het een mozzarella pesto tosti. Als er Ridiculous bij lunch staat wordt is het minstens zo Utrechts als het Broodje Ben!) dus echt veel honger had ik nu niet. Desondanks wilde ik wel heel graag weten wat een Broodje Ben is, zeker omdat de mannen hier het neerzetten als het beste dat er is. Kan het wellicht een Broodje Ben on the go worden? Dan kan ik hem later opeten! ‘Ik ga eens voor een lekker Broodje Ben on the go voor jou regelen!’ aldus de aankomend Ab Actis die al snel verdween. Intussen kon ik mooi even bijpraten met de huidige Ab Actis. USC was als een van de weinigen (naast de Senaat van Vindicat) die niet bij de Lustrum Maskerade van DSC was, dus er was een hoop te bespreken!
Al snel keerde de aankomend Ab Actis terug met een zakje in zijn handen. ‘Nou Sabien, speciaal voor jou heb ik een Broodje Ben on the go. Dit is hét Broodje Ben. Carpaccio met truffelmayonaise!’ aldus hem. (Ik heb het Broodje Ben uit eindelijk bij thuiskomst opgegeten. Het was al een aantal uren verder sinds ik hem had gekregen maar nog steeds was hij heerlijk vers! Carpaccio zoals carpaccio hoort te zijn, compleet met de stukjes parmezaan en pijnboompitjes erop. Rucola en smeuïge truffelmayonaise maakten het geheel af en dat alles op een heerlijke Italiaanse bol. Als Broodje Ben nou ook warme chocolademelk on the go heeft kan ik de volgende keer eens een Ridiculous-lunch bij Broodje Ben doen!)
Natuurlijk zou het ook wel leuk zijn om wat foto’s te maken voor bij het verslag. De aankomend Ab Actis riep alle beschikbare mannen van de Externe Commissie erbij en een fotograaf was ook zo gevonden!
Nu had het op maandag flink geregend dus enkele regenplassen op het bordes waren onvermijdelijk. Ik wist echter zo te gaan zitten dat ik niet in een plas zou stappen. Nadat er de nodige spontane en succesvolle foto’s waren gemaakt werd het wel tijd om verder te gaan.
Ik weet niet of de aankomend Ab Actis volledig voldoet aan de criteria voor Mr. Sunshine maar als contactpersoon heeft hij mijn hart al volledig weten te veroveren! Deze man gaat me vele gouden tijden op het Gele Kasteel schenken vermoed ik zo!
Nadat ik van iedereen afscheid had genomen werd het wel tijd om naar de volgende afspraak te gaan. Het was in ieder geval het allerbeste UIT-bezoek ooit op het USC! Dat er maar vele ‘Allerbeste’ bezoeken mogen volgen!
Eindelijk weer op PhRM! (21 maart)
Te vroeg kwam ik aan op het Janskerkhof maar aangezien de voordeur openstond besloot ik maar gewoon naar binnen te wandelen. Ik kende immers de weg naar de Ab Actis!
Eenmaal bovenin aangekomen stond ik voor een dichte deur dus wat kon ik doen? Naar het Fiscaat? Naar het Sociëtaat? Of gewoon lekker op de trap in het prachtige trappenhuis gaan zitten met een muziekje op?
Ik besloot de laatste optie te kiezen en alles even te overdenken. Er was weer veel gebeurd in een paar dagen tijd en als er iets is wat inspirerend is, dan is het wel een groots en kleurrijk glas in loodraam tegenover je!
Om 10 voor 12 kwam de Ab Actis naar boven en hoewel hij zich direct afvroeg of hij zich in de tijd had vergist (we hadden de afspraak om 12:00) was hij totaal niet verrast om me daar te zien zitten. Vrouwen lopen hier nu niet bepaald dagelijks rond op PhRM, maar toch is het niet raar om hier te zijn en dat leek de Ab Actis ook te vinden.
‘Kom verder!’ zei de Ab Actis vrolijk nadat hij me een hartelijke knuffel had gegeven.
Ik had zijn plannetje wel lichtelijk in de war geschopt want hij moest er toch een paar keer vandoor om dingen in goede banen te kunnen leiden. (Even sleutels halen, een kopje thee halen…)
Ik was voor het gemak maar aan het bureau van de Rector gaan zitten want die was toch aan het trainen voor de Ringvaart!
‘Het is nu net alsof je mijn nieuwe collega bent!’ zei de Ab Actis lachend toen hij me thee in een heus Senaatskopje gaf.
Ware het niet dat er iets aan mij ontbreekt om dat te kunnen zijn! (Als je geen Kaaf hebt kun je het echt vergeten hier!) ‘Dat is wel zo…’ zei de Ab Actis lachend.
Al snel gingen onze gesprekken van de Provinciale Statenverkiezingen (Jawel, meneer de Ab Actis vond me een goede tegenstander om een discussie mee te voeren!) naar de vreselijke gebeurtenis van afgelopen maandag en van de lopende zaken hier op het Gele Kasteel tot aan mijn betrekkingen met de andere Corpora!
Aangezien we maar een uur de tijd hadden (en we al een half uur in gesprek hadden gezeten) stelde de Ab Actis voor dat we even een ronde door het Gele Kasteel zouden maken. ‘Sorry dat het zo’n rommel is vandaag. Onze vaste schoonmakers hebben even vakantie en hun invallers zijn lang niet zo goed! De volgende keer zal het hier weer zoals vertrouwd zijn!’ aldus hem.
Op het Fiscaat had ik al even kennis kunnen maken met een paar van PhRM’s financiële kanonnen en hier op het Sociëtaat (Of Aedilaat, zoals je wil) maakte ik kennis met de laatste leden van de Senatus Veteranorum.
Ook hier bleek een Ringvaartman in het gezelschap te zijn! Op het ogenblik dat ik binnenstapte was hij net zijn haar aan het doen en daarom kon hij me geen hand geven. (Tenzij ik graag een hand vol plakkerige wax wilde krijgen…) Ik kreeg er wel een zeer vrolijke lach voor terug!
Even verderop zag ik ook een heer zitten met een erg vriendelijke lach. Die kon nog wel eens kans maken voor de Mr. Sunshine nominatie! (Dat is en blijft dus altijd mijn probleem wanneer ik hier ben. Ik hoor veel namen, ik zie veel gezichten én er is altijd wel iemand die een goede indruk op me maakt! Echter, door het ontbreken van een constitutiefoto op de website, weet ik heel vaak niet precies meer wie welke functionaris is! Ik heb me er al een paar jaar steevast over beklaagd bij mijn USC Contactpersonen, maar het is nog altijd niet aangepast….)
De reden dat we hier op het Sociëtaat/Aedilaat waren was dat de Ab Actis de loper nodig had voor de kelder. Om het feest compleet te maken stapte er ook nog eens een oude bekende van vorig jaar binnen!
Wat we in de kelder vonden was erg verrassend aangezien mijn contactpersoon van twee jaar geleden me had verteld dat ik het niet kon krijgen.
Ter ere van 200 jaar PhRM is er namelijk een prachtig gedenkboek verschenen maar de oplage was te beperkt om mij een exemplaar mee te kunnen geven. En nu stond ik twee jaar later met mijn huidige contactpersoon in de duistere kelders van het Gele Kasteel en wat bleek? Er waren nog dozen vol met deze boeken!
‘Alsjeblieft! Als je ergens langer op moet wachten is het altijd nog beter hè?’ zei de Ab Actis vrolijk.
Tevens kreeg ik uit zijn handen de nieuwste Almanak. Erg mooi blauw met gouden details! De Uffen hadden me het boek twee weken terug al willen laten zien maar ik heb toen gezegd dat ik het nog niet wilde zien omdat het anders niet leuk zou zijn voor de Ab Actis. ‘Heel goed!’ zei de Ab Actis daarom lachend.
Onderweg terug naar boven vroeg de Ab Actis hoe ik over het huidige Uffenbestuur dacht.
Superlieve meiden! Ik heb het altijd gezellig met ze en ik kan altijd alles met ze bespreken! Kortom, een bezoekje aan de Club is altijd weer een hoogtepunt!
‘Nou, ik hoop dat je het met ons ook leuk vindt!’ aldus de Ab Actis.
De sfeer was aldoor heel erg goed geweest, elke Senator die ik tegenkwam was superlief voor me en ik had het aldoor enorm naar mijn zin gehad, maar dat veranderde allemaal toen we terugkeerden op het kantoor waar we eerder begonnen waren.
De Rector was gearriveerd en hij was niet bepaald netjes met mijn spullen omgegaan. (Mijn cameratas met iets te dure camera erin lag op zijn kant op een andere stoel. Alleen al nu ik dit schrijf voel ik hetzelfde rotgevoel weer wat ik kreeg toen ik binnenstapte. Toen kon ik het alleen niet plaatsen maar nu wel. Ik voelde me namelijk alles behalve gewaardeerd en gerespecteerd op dit ogenblik.) Ik begrijp best dat je moe bent na Ringvaarttraining en dat je daarna nog even wat aan je mails wil doen. Maar wanneer je dan ziet dat er een bezoeker even tijdelijk gebruik heeft gemaakt van jouw domein dan kun je wel met IETS MEER respect met diens spullen omgaan. Ik heb immers ook niets van jou verschoven!
Om het feest compleet te maken kreeg ik geen reactie in de trant van ‘Leuk je weer te zien!’ ook geen vraag van ‘Vind je het leuk om er weer te zijn?’ of ‘Heeft de Ab Actis nog wat mooie zaken voor je gevonden?’ Welnee… We vragen semi agressief of ik geen foto’s heb gemaakt.
Kortom, mijn positieve energie was binnen enkele seconden door de leidingen teruggekeerd naar de duistere kelders van PhRM. Het plan was om mijn spullen op te ruimen en dat we daarna nog even iets te eten zouden halen. Zodra ik had gezien hoe mijn camera erbij lag was ik echter al mijn eetlust verloren. Het feit dat er ook nog maar 4 minuten over waren, liet de Ab Actis besluiten dat we beter naar de Bibliotheek konden gaan zodat we daar foto’s konden maken.
In de Bibliotheek had de Ab Actis natuurlijk ook wel door dat ik ietwat anders reageerde dan ik aldoor had gedaan. Hij vatte het echter op een treffende manier samen ‘Je kunt het nu eenmaal niet altijd met iedereen goed vinden!’ zei hij vrolijk.
Al snel schakelde hij over op het onderwerp Senaatsvakantie. Zij waren namelijk naar Curaçao gegaan en de Uffen zouden morgen naar Curaçao gaan. Toen de Uffen erachter kwamen dat de Senaatsmannen ook naar dat zonnige eiland zouden gaan was ’t Sticht even te klein want ‘We willen niet tijdens onze vakantie ook aan die mannen vastzitten!’ zei de Ab Actis op grappige wijze.
Gelukkig zaten er een paar weken tussen dan!
Al snel stapten er een paar Senaatsmannen binnen. De blije Ringvaartroeier zat er ook bij en hij vroeg of ik een leuke dag had gehad hier op het Gele Kasteel. Tevens was hij heel erg benieuwd hoe de rest van mijn planning eruit zou zien.
Als ik hem een gradatie moet geven dan krijgt hij een 8 (Beste vriend) want hij is supergezellig om in je omgeving te hebben, hij luistert goed en hij weet heel goed hoe hij je moet opvrolijken!
Ook de mooie lach Senator was hierbij. Hij was echter zo strategisch geweest om de rest van de Senatoren te gaan roepen waardoor ik hem dus uit het oog verloor. Algauw stond de Bibliotheek vol met Senaatsmannen en uiteraard werd er druk overlegd over wie er Mr. Sunshine zou gaan worden. Enkele mannen vonden het namelijk een goed idee om de Rector te nomineren odz. Ringvaartroeiers kunnen dit! (in teamverband met de blije Ringvaartroeier, dat wel!) Als hij echter met hetzelfde respect met mij omging als hoe hij dat met mijn camera had gedaan dan lag ik al direct op de grond… Kortom ik riep resoluut dat de Rector het absoluut niet zou worden en dat ik daar zo mijn redenen voor had.
Ik had daarnaast al het besluit genomen dat ik de mooie lach Senator wilde nomineren maar waar was hij nou??
Er liep nog een andere enthousiaste Senator bij die ook een erg leuke lach had (Die gaat denk ik wel heel ver komen met het beroemde Intercorporale Diner) maar die bedoelde ik niet… Ik wil die ene met die mooie lach nomineren!
‘Nou Sabine, dan moet hij hier zijn want ze zijn hier allemaal!’ merkte de blije Ringvaartroeier op.
En we missen er een! Ik weet het zeker!
‘Wie bedoel je dan?’ vroeg de stem rechts van me.
En toen keek ik dus naar rechts en wat bleek… De mooie lach Senator bleek dus al die tijd al naast me gestaan te hebben... Mijn gezichtsherkenning is en blijft een groot probleem!
Er was een fotograaf geroepen (Maar of hij Focus Placet Hic heeft gedaan weet ik niet) en die zou dan ook de Mr. Sunshinefoto’s en de groepsfoto’s maken.
Ten tijde van de laatste Mr. Sunshine foto sprong er echter nóg een Senator op de foto. Dus de blije Ringvaartroeier had niet helemaal gelijk gehad toen hij zei dat ik ze allemaal had! (Of hij was er gewoon van overtuigd dat deze Senator absoluut niet de ‘mooie lach Senator’ kon zijn.)
Na de Mr. Sunshinefoto’s dus gewone groepsfoto’s en daar stond ik tussen de Ab Actis en de mooie lach Senator in.
Kort daarna was de Bieb alweer leeg en bleef ik alleen met de blije Ringvaartroeier en de Ab Actis over. ‘Mag ik een selfie met je maken?’ vroeg de blije Ringvaartroeier uit het niets. Tuurlijk! Waarom niet? De Ab Actis besloot vervolgens hetzelfde te doen. De Corpsfan op PhRM! Niets jaagt haar hier weg! Geen zooi, geen overdaad aan mannen… Alleen de huidige Rector zou het wellicht kunnen presteren!
Ik vond het een heel erg leuk bezoek, al is het dus heel erg jammer van het intermezzo na de avontuurlijke tocht in de kelder. Ik zal zeker terugkeren naar PhRM en als dat dit jaar nog kan dan zal ik dat dit jaar zeker doen. Wel heb ik geleerd dat ik mijn camera nooit meer alleen laat. Er zijn nu eenmaal mensen die wel heel veel waarde hechten aan betrekkingen, warme banden, mooie herinneringen en de vele foto’s die erbij horen maar tot die groep hoort deze man duidelijk niet.
Lieve Ab Actis, bedankt voor alle leuke verhalen, de leuke rondleiding en je eindeloze geduld! Lieve blije Ringvaartroeier, bedankt voor je gekkigheid en positiviteit! Lieve Senatus Veteranorum, bedankt dat het wederom mogelijk was om een groepsfoto te maken met de 8 mooie mannen die deze groep telt! We zien elkaar weldra weer terug op het prachtige Gele Kasteel!
