Avonturen in Utrecht!

S.S.R.-N.U.

Op 8 maart was ik voor een tweede keer in Leiden te vinden en op deze dag zou ik voor het eerst een écht Jaarbezoek aan S.S.R.-N.U. gaan maken. Vorig jaar hadden de Vicarius en de Legatus van het Bestuur der Afdeling tijdens de UIT al aangegeven dat ik ook zeker eens welkom was om een Jaarbezoek aan S.S.R.-N.U. te doen en aangezien de omstandigheden er naar waren om twee edities Utrecht te organiseren was dit ook mogelijk!

Iets te vroeg stond ik voor de Sociëteit die nu toch wel wat anders oogde. In de UIT kun je moeilijk om S.S.R.-N.U. heen aangezien de ingang compleet versierd is met banners en ballonnen. Nu was het in de eerste plaats al zoeken naar de ingang, aangezien die grote poort die als ingang wordt gebruikt tijdens de UIT niet de standaard ingang is!

Nu had ik tijdens mijn laatste bezoek al het geluk gehad dat ik via de andere deur naar binnen moest, dus lang zoeken hoefde ik niet te doen.

De Vice-Praeses opende de deur voor me en reageerde verbaasd dat ik er nu al was, maar dit was anderzijds geen enkel probleem, want dan hadden we meteen iets meer tijd!

Al snel werd de Sociëteitszaal gevuld met de Praeses, de Legatus, de Fiscus (als enige man aanwezig vandaag.) en de Vicarius. De Fiscus zorgde ervoor dat ik een kopje met heet water zou krijgen terwijl de Vice-Praeses al meteen de welbekende theedoos voor me tevoorschijn haalde.

Wanneer ik aan S.S.R.-N.U. denk, denk ik aan de UIT ochtenden met thee en een broodje knak. ‘Ja dat klopt inderdaad wel! Een echt UIT ontbijt!’ aldus de Vice-Praeses die ook duidelijk de meeste vragen mijn kant op stuurde. S.S.R.-N.U. valt binnen het verband OZON en hoort niet bij de LKvV, desondanks is dit toch een traditionele vereniging waar mijn drie kernwaarden terug te vinden zijn en daarom staan zij al sinds 2012 op de bezoekenlijst van Utrecht. Omdat S.S.R.-N.U. wel een wat kleinere vereniging is dan de andere verenigingen die ik in Utrecht bezoek hield ik eigenlijk altijd alleen het UIT bezoek aan.

‘Ik vind het wel een goed advies van onze voorgangers… Nu hebben we aanzienlijk beter de tijd voor je! Al ben je in de UIT natuurlijk ook zeker welkom om weer bij ons binnen te lopen hoor!’ Aldus de Vice-Praeses.

Ik had van de Vicarius en Legatus van vorig jaar begrepen dat er een verbouwing in de achterkamer zou plaatsvinden en uiteraard wilden de Bestuurders me dit graag laten zien. Met een ongetraind oog zou je niet direct het verschil zien tussen oud en nieuw, maar wanneer je even wat beter kijkt en het wat rustig op je in laat werken zie je zeker wel de verschillen!

Zo heeft het Vaandel een prominentere plek gekregen en zijn er nieuwe kasten bij gekomen. (Niet alleen ik heb een ruimteprobleem!) Volgens mij is de vloer ook geëgaliseerd waardoor dit nu een hele prettige ruimte is geworden om kringen te houden, te vergaderen of gewoon gezellig met mede leden bij te kunnen praten!

Uiteraard zouden we ook nog een foto gaan maken (we hadden een uur volgekletst!) en om het plaatje compleet te maken zouden de Bestuurders wel helemaal in pak gaan. Een zeer herkenbare verschijningsvorm van S.S.R.-N.U. is de fraaie baret. De meeste verenigingen hebben een relatief kleine baret maar die van S.S.R.-N.U. is absoluut niet te missen. Ik vind hem persoonlijk erg mooi juist omdat hij zo sprekend is en daarmee direct laat zien waar de drager bij hoort! Voorzien van een lint in de faculteitskleur van het lid maken de baretten een kleurrijk geheel van de vereniging. Uiteraard zouden de Bestuurders ook met hun fraaie penning op de foto gaan. Het rouw/galalint had ik al wel eens gezien, maar het originele Bestuurslint had ik nog niet op de foto, tot vandaag!

Nadat er wat leuke foto’s (in roulette vorm, dat wel) waren gemaakt, maakte ik ook nog even een selfie voor Instagram voordat ik weer verder moest.

Ik wil het Bestuur der Afdeling enorm bedanken voor hun gastvrije onthaal en hun bijdrage aan mijn S.S.R.-N.U. collectie!

LKvV

Aanvankelijk zou dit bezoek al op 26 februari gaan plaatsvinden maar aangezien ik op die dag te maken kreeg met een gat van een uur in mijn planning (na een toch al niet al te soepele dag…) zat er weinig anders op dan deze afspraak te laten vervallen.

De Vice Praeses vond het toch wel erg zonde dat we elkaar nu niet konden zien waardoor hij met het nodige schuif en verplaatswerk toch een gaatje voor me kon vrijmaken op 8 maart!

Uiteraard was ik daar ook maar wat blij mee, want een jaar zonder een bezoek aan mijn LKvVrienden bestaat natuurlijk niet!

Mooi op tijd kwam ik aan op het kantoor waar ik enthousiast onthaald werd door alle aanwezige Bestuurders (Iedereen behalve de Ab Actis was aanwezig!) en natuurlijk ging de Vice Praeses al meteen aan de slag met de beloofde Italiaanse tosti. (Al zou ik die niet helemaal op gaan krijgen omdat ik bij USC en U.V.S.V. ook al het nodige aan eten had gekregen. Tijdens het vorige bezoek had ik een moord kunnen doen voor zo’n zalige tosti maar vandaag kreeg ik hem helaas niet helemaal op!) De Quaestor van dit jaar vind ik wel grappig. De beste man is wat getemperd in zijn enthousiasme waardoor hij voor mij niet bepaald de meest favoriete Bestuurder van de LKvV van dit jaar is. Desondanks was hij juist de gene die het hele kantoor ondersteboven gekeerd heeft om een mooie doos vol items voor me te kunnen vullen, dus een slechte kerel is hij zeker niet.

We gingen met zijn allen aan de tafel zitten waar de Praeses me al direct ondervroeg over alle belevenissen die ik tot nu toe had meegemaakt en zeker de Assessor had mij ook genoeg te vertellen over de avonturen die de LKvV tot nu toe beleefd heeft.

Desondanks was het toch weer de Vice Praeses die de meeste bonuspunten wist te behalen. Ter gelegenheid van mijn bezoek was er Hugo in huis gehaald al was er vrijwel direct iets anders wat mijn aandacht afleidde. Er stond namelijk een fles van mijn absolute favoriet op het kantoor! KOEKIE! (Er is alleen geen groot water in de nabijheid van het Jansveld en ik moet er ook zeker een paar RSG’ers -of gewoon iedereen van De Raad- bij hebben om het te kunnen drinken. Koekie zonder Het RSG en de RET Waterbus kan gewoon niet! Dus ik vind dat het Bestuur van de LKvV die fles mee moet nemen naar Het RSG zodat ze daar het absolute ‘Waterbus’ gevoel kunnen ervaren!) Uiteraard zou ik mijn Hugo weer in mijn vaste glas krijgen… Het glas van de Quaestor van vorig jaar! Waarom die zijn glas hier heeft laten staan is me een raadsel, maar aangezien hij absoluut mijn grote vriend van vorig jaar was doet het me altijd veel genoegen om zijn glas nog steeds te kunnen gebruiken!

Er was natuurlijk weer genoeg te bespreken en uiteraard zouden we ook nog even met zijn allen op de foto gaan. Mijn vaste fotograaf was dit keer helaas niet beschikbaar, maar we hadden een prima invaller die ook de nodige leuke foto’s kon maken!

Omdat ik ook nog een meeting met de Praeses van het AHC Bestuur had, was er weinig marge om uit te lopen dus het is denk ik voor het eerste geweest dat ik echt op tijd bij de LKvV ben vertrokken! Het was een feest om iedereen weer even te zien en over alle beleefde avonturen kon horen! De eerstvolgende keer dat we elkaar zien is pas weer in de UIT met de opvolgers! (Ook nog wel een goed verhaal…. Van de Assessor begreep ik dat er in de presentatie over ‘Een bestuursjaar in de LKvV’ ook een foto van mij stond met het bijschrift ‘Bezoeken van de VerenigingsVerzamelaar!’ Zo weten de potentiële opvolgers in ieder geval dat ze ook met mij te maken zullen gaan krijgen!)

Twee hit-tips voor de LKvV zijn sowieso True Feelings van Galantis en Waterbed van de Chainsmokers. Áls jullie een glaasje Koekie zouden nemen zonder Rotterdamse omgeving, zorg dan op zijn minste dat ‘Waterbed’ wel op staat!

Tot in de UIT!

AHC Meeting

Op Utrecht Centraal had ik even een korte meeting met de Praeses van het AHC aangezien ik in iets minder dan twee jaar tijd ‘De AHC Missie’ heb weten te voltooien.

Vorig jaar zag ik namelijk een post op de Facebookpagina van het AHC die mijn interesse wekte. In de post stond beschreven dat wanneer je in je studentenleven (Zo’n 4 a 5 jaar als je nominaal gaat) alle lidverenigingen van het AHC bezoekt (en dat zijn er 10 van Groningen tot Maastricht en van Delft tot Wageningen.) je dan recht hebt op de AHC das. Je moet natuurlijk wel kunnen bewijzen dat je alle 10 verenigingen gehad hebt!

Wat zij kunnen moet ik toch ook kunnen? Dacht ik dan ook en zo besloot ik gericht aan de AHC Missie te beginnen.

Aanvankelijk wilde ik deze missie ter gelegenheid van mijn 2e Lustrum gaan doen, dus het plan was dan ook om alle 10 binnen 1 jaar te doen.

Helaas lukte het niet om met SSRA tot een afspraak te komen waardoor ik L.A.N.X. in dat jaar niet kon bezoeken. Ook mijn tripjes naar Wageningen en Nijmegen zaten vol pech waardoor het uit eindelijk in iets minder dan twee jaar is gelukt om iedereen te bezoeken. Op 17 februari 2016 was ik voor het laatst op L.A.N.X. en op 8 februari 2018 ging ik naar Franciscus en Carolus met als gevolg dat ik het plaatje op die dag compleet kon maken!

Natuurlijk had ik ter ere van deze missie ook een collage gemaakt zodat iedereen kon zien dat ik de missie was begonnen en dat ik deze ook had afgemaakt. Compleet met foto’s van mijn bezoeken aan de verenigingen.

Het duurde even maar ongeveer twee weken na het voltooien van de AHC Missie kreeg ik een bericht van de Praeses van het AHC. Hij had gezien dat ik de missie had voltooid en daardoor had ik recht op de felbegeerde AHC das! Hij wilde me deze dan ook heel graag komen overhandigen, al moesten we wel nog even een plek zien te bedenken waar we dit handig konden doen.

Dat werd dus 8 maart op Utrecht Centraal. (De Praeses komt zelf uit Wageningen dus Utrecht is dan een realistische keuze!)

De Praeses is een bijzonder vriendelijke man die me op Spoor 8 van een warme chocolademelk én de felbegeerde AHC das voorzag. ‘Je behoort nu officieel tot de uitverkoren groep van mensen die in het bezit zijn van deze das!’ aldus hem.

Persoonlijk heb ik het idee dat de meeste leden van AHC verenigingen de missie wel voltooien, maar doordat ze niet altijd bewijzen daarvan kunnen overleggen, ze daardoor de das niet behalen.

Zelfs bij Besturen heb ik al met enige regelmaat gehoord dat ze nog een of twee verenigingen niet hadden gehad. (En vaak zijn dat juist hele leuke verenigingen waarop ik dus met verbijstering reageer. Circumflex had Quintus ten tijde van mijn bezoek vorig jaar nog niet gehad en in Leiden hadden ze Olof nog niet gehad!) Je eigen vereniging is natuurlijk je fundament, maar het is wel heel erg leuk om de andere 9 van het verband ook eens te zien. Ik vond het dan ook een feest om deze tour te maken en de meeste AHC Verenigingen zal ik zeker met regelmaat blijven bezoeken!

Ik ben in ieder geval heel erg trots op mijn eigen AHC das, aangezien ik deze toch echt zelf verdiend heb!