CDL;
Op 15 maart had ik eigenlijk al mijn laatste Jaarbezoeken aan Leiden gepland staan maar aangezien de EL CID niet op die datum kon volgde er al snel de vraag of ik niet toch nog een 3e keer naar Leiden kon komen?
Diezelfde dag viel overal in Leiden de stroom uit én wist ik dat er een feest zou zijn van TG met zustervereniging CDL. Met dat in mijn achterhoofd ben ik eens op onderzoek uit gegaan naar verenigingen die ik nog wel eens op de planning wilde zetten zodat Leiden III gerealiseerd kon worden. Zo kwam ik dus uit op de volgende planning: een rondje Gorleaus, een optie om met mijn adviseur nog een kopje koffie te drinken en uit eindelijk te eindigen bij de EL CID.
Aangezien ik met twee van de drie vastgelegde afspraken iemand belangrijk achterna zou gaan die al wat bekender is met die instanties besloot ik deze ronde ‘In de voetsporen van Hoop’ te dopen. Twee weken voorafgaand aan deze bezoeksronde gebeurde er echter iets buitengewoon typisch in Delft waardoor ‘Plot Twist’ naar het gelijknamige liedje van Sigrid erbij kwam. Om je alvast een kleine spoiler te geven… Ik had vandaag rekening gehouden met een telefoontje, mededelingen die ik wel/niet zou willen horen en/of een videobelsessie. Dat had wel een goede Plot Twist geweest… Desondanks heeft de Plot Twist mij opnieuw in weten te halen!
Het begon allemaal al met de trein. Precies een kwartaal geleden heb ik exact dezelfde trein naar het zuidwesten uit staan zwaaien omdat ‘Hoop’ uit de titel in die trein was gestapt. (Hoe ik dat weet? Ik moest een trein later hebben voor afspraken in Rotterdam en zoals algemeen bekend, ik ben altijd te vroeg, ook op het station, waardoor ik dit zag.) Diezelfde trein zou me nu naar Leiden Centraal gaan brengen. Goede Plot Twist en een goed begin aangezien deze trein te vroeg was!
De laatste keer dat ik naar Gorleaus was heb ik de route niet zonder google maps kunnen voltooien waardoor het voor mijn gevoel een lange wandeling was. Om die reden had ik dan ook de bus gepakt. Je raadt het wel… De bus was te vroeg waardoor ik 45 minuten te vroeg voor de Leidsche Schotel stond.
‘Die specifieke trein en 45 minuten te vroeg op mijn afspraak… De Plot Twist van deze dag!’ appte ik dan ook naar mijn beste vriendin alvorens ik het gebouw binnenwandelde.
Ik had het hok van CDL al snel gevonden en de Praeses had me al direct herkend. Zij moest alleen nog heel even iets doen maar ze gaf aan dat ik zeker verder kon komen.
De Ab Actis nam het ontvangst al meteen op zich en onthaalde me vrolijk op het episch centrum van CDL. De Praeses had van te voren aangegeven dat het niet al te druk zou worden op het hok gezien de tentamens. Nou, er waren anders wel redelijk wat eerstejaars aanwezig en zodra die in de gaten hadden wat ik nou precies kwam doen vonden ze het toch wel interessant en kreeg ik diverse vragen mijn kant uit.
De Ab Actis legde me al meteen uit dat een van de allerbelangrijkste taken van het CDL Bestuur is om de leden van koffie en thee te voorzien. ‘Met enige regelmaat lopen we naar het centrale apparaat om daar de koffie en het heet water in de kannen te doen zodat de leden altijd voorzien zijn van een lekker kopje koffie of thee!’ aldus haar. Kortom, een Bestuursjaar vereist sowieso een grote toewijding als het gaat om het verzorgen van je leden! Op de vraag welke koffie er beter is (een algemeen bekende claim van TG is namelijk dat zij de lekkerste koffie van de campus hebben.) zei de Ab Actis dan ook ‘hier zijn koffie en thee gratis en aangezien we deze zelf moeten halen zit er extra veel liefde in!’
Natuurlijk was ik buitengewoon benieuwd naar wat het CDL nu precies was en hoe het nou met die ‘familieband’ met TG zat. Ik kom immers al behoorlijk wat jaren bij TG maar daar was CDL eigenlijk nooit zo nadrukkelijk naar voren gekomen. Het is dan ook dat de huidige Secretaris het eens benoemd had waardoor ik me weer realiseerde dat LIFE twee jaar geleden aan me gevraagd had wie ik nog meer op Gorleaus zou opzoeken aangezien CDL en Aesculapius hier ook zitten, instanties waar ik beiden niets mee gedaan had.
‘Ja, dat herinner ik me nog… Ik weet nog dat wij best wel beledigd waren dat je ons oversloeg…. We weten natuurlijk al langer van je bestaan af!’ Aldus de Ab Actis met een schuin oog mijn kant op.
Tja, beter laat dan nooit toch!
De Praeses was inmiddels ook weer terug en was aan de andere kant komen zitten.
Ik zat naast een hele berg mappen aangezien het Bestuur zeer fanatiek bezig was geweest met het hok op te ruimen. Deze berg mappen en andere zaken zouden later op de dag naar het externe archief gebracht worden maar tot die tijd vormden ze dus een gezellige berg naast mij.
De Praeses was heel enthousiast en graaide meteen naar een stapeltje die al op een kruk was klaargelegd. ‘We hebben natuurlijk wat mooie items voor je opgezocht!’ zei ze vrolijk.
CDL brengt maar 1x in de 5 jaar een Almanak uit, de Lustrumalmanak en de recentste editie kreeg ik dus overgedragen. Ook was er een persoonlijke brief speciaal voor mij geschreven. Uiteraard op CDL briefpapier én met de hand. (Heeft een bepaald persoon toevallig iets gezegd over dat ik handgeschreven zaken waardeer????) verder kreeg ik ook de twee edities van deze jaargang Chimica, het verenigingsblad van CDL. Dit blad verschijnt 3x per jaar en daarom dat de dames dus twee edities voor me hadden. ‘De derde moet nog uitkomen!’ aldus de Ab Actis.
Een ander belangrijk voorwerp dat een sleutelrol in ‘Plot Twist’ speelde volgde daarna, namelijk het speldstrikje!
‘Zelf hebben we als Bestuur een strikje met geel erin!’ aldus de Praeses die al meteen haar jasje pakte om het strikje te kunnen laten zien.
Mooi, kon ik meteen naar de penning vragen! Er zijn buiten Delft een groot aantal verenigingen die een penning hebben die meer op een medaille met gravure lijken. De Leidsche Flesch is in die ‘trend’ een opvallende verschijning aangezien zij echte glazen flesjes aan de ‘binnenland’ penning hebben. Maar ook had ik al ergens gezien dat CDL ook een bijzonder exemplaar moest hebben in de vorm van het verenigingslogo.
Zo gezegd, zo gedaan haalde de Praeses haar penning voor mij tevoorschijn zodat ik deze even wat beter kon zien en op de foto kon zetten.
Je kon wel merken dat het een Primeurbezoek was want bij diverse zaken kwam er snel achteraan ‘Maar die geven we je niet mee hoor!’ of ‘Het is een inkijkexemplaar!’ Tja… Na 11 jaar weet ik natuurlijk wel dat EJW boekjes vrijwel niet worden meegegeven (Bij de VSV moet ik nog steeds het exemplaar krijgen waar ik zelf met een interview in sta en dat is nu alweer 2 jaar geleden) en dat penningen de schat van de verenigingen zijn en dat het nog niet eens in me op zou komen om er uberhaupt mee richting mijn tas te gaan… ‘Oh dus je steelt niet! Gelukkig!’ zei de Ab Actis lachend.
Tja ik heb twee duivelse ‘Stiefdochters’ (Die zijn net als puisten… Zo heb je ze een hele tijd niet en soms duiken ze opeens weer op om het hele beeld te verzieken! Toen mijn facebook net viral was gegaan zag ik ze continu voorbij komen….) die niet onder stoelen of banken steken dat ze graag verenigingsitems jatten en deze dames beweren dan ook bij hoog en laag dat zij ‘het verzamelen’ eerder hebben uitgevonden. Ik bouw liever sterke betrekkingen met Besturen op en werk daarmee aan een langdurige en duurzame toekomst dan dat ik er met 1 waardevol item vandoor zou gaan en daarna nooit meer mijn gezicht op een vereniging zou kunnen laten zien!
Nadat ik de penning goed op de foto had gezet vroeg ik de Ab Actis of het CDL ook een vast lied heeft zoals TG het Paradimethyl heeft. Zo kreeg ik dus het eerder genoemde EJW boekje even in mijn handen met het welbekende Paradimethyl en daaronder het CDL lied. Eerst nam de Praeses het boekje nog even van me over zodat ze de EJW Commissie kon laten zien. Ik herkende direct de President van TG van vorig jaar. ‘Ja dat klopt. We delen de eerstejaars waardoor we het EJW ook samen organiseren. Er zit 1 QQ’er van TG en 1 QQ’er van ons bij!’ aldus de Praeses.
Maar dan nog snap ik niet hoe jullie connectie in elkaar zit… Komen jullie soms voort uit TG? (Meestal is een ‘Dispuut’ een aftakking van een bestaande vereniging die soms zelfs als ‘Subvereniging’ gedefinieerd kan worden. Op zich dus geen vreemde gedachte als je bedenkt dat CDL voor Chemisch Dispuut Leiden staat. Het zou best kunnen dat CDL bij de oprichting een andere naam gehad heeft maar dat konden de Bestuursdames me niet uitleggen.)
Het lid dat aldoor naast de Praeses had gezeten trok even een gezicht mijn kant uit waarmee hij duidelijk maakte dat dit niet de juiste tekst was. Ja zeg, daarvoor is het een Primeurbezoek!
De Praeses moest lachen en het lid volgde.
‘Wij komen uit 1926 en TG uit 1890. Het is jarenlang zo geweest dat er twee volledig aparte studies waren met dus elk een eigen studievereniging. Toen in 2005 de studentaantallen begonnen terug te vallen hebben de TU Delft en de Universiteit Leiden de handen ineen geslagen voor een hele nieuwe bachelor die zowel de Delftse als de Leidse lading dekt met als gevolg dat we de leden nu dus samen delen. Later in de studie volgt er dan de splitsing voor meer technisch georiënteerde studenten en de meer chemisch georiënteerde studenten en dus de keuze of je in Delft of in Leiden eindigt. In de beginfase zit je zeker 2 tot 3 keer in de week in Leiden en de rest van de tijd in Delft’ aldus de Praeses. Dat verklaarde voor mij wel waarom er op de Cobo van TG 122 ook dames van het Quintusdispuut Penelope waren aangezien de toenmalige Excursieleider ook Quint was. Dit jaar zit er iemand in het Quintusbestuur die op zijn beurt ook van alles van TG af wist.
Er zijn dan ook een aantal commissies die TG en CDL samen delen maar je zou hun connectie meer als zelfstandige tweelingzussen kunnen zien. Elk zelfstandig functionerend met eigen Bestuur, verenigingsblad, almanak maar wel met de nauwe connectie.
Desondanks kon de Ab Actis niet nalaten om op te merken dat LIFE geboren is uit TG en CDL. ‘In het oprichtingsbestuur van LIFE zaten twee TG’ers en een CDL’er!’ aldus haar.
Het hok was inmiddels aardig vol gestroomd met leden en een daarvan identificeerde ik als de Quaestor van het vorige Bestuur Triomphe die vol trots met zijn zelfgeknutselde mok op de bank zat. Hij had dit cadeau blijkbaar van de Ab Actis gekregen en had er zijn uiterste best mee gedaan om alle logo’s die met hem te maken hebben op de mok te zetten. De mok zag er nog best overtuigend en goed gelukt uit!
Mr. Sunshine kwam natuurlijk ook ter sprake en aangezien ik met de studentenverenigingen op een impasse zat kon ik eigenlijk nog wel een jurylid gebruiken.
Het kwam dan stiekem ook wel goed uit dat de Ab Actis me vroeg of ze niet heel toevallig nog aan kon sluiten als jurylid.
Ik heb haar dus eerst de impasse voorgelegd waarop de Praeses al meteen naast haar kwam zitten om mee te kijken.
De Ab Actis koos bij de studentenverenigingen voor de inzending van Albertus die daardoor 1 jurystem boven Augustinus is gekomen en daarmee zeker is van de juryprijs.
Natuurlijk wilde ze ook nog wel een oordeel geven over de studieverenigingen contest aangezien een jurylid op beide contests mag kiezen.
Het is in die competitie geen Plot Twist geworden, maar de keuze hebben zij volledig onafhankelijk gemaakt. Aangezien ze me voor het eerst zagen konden ze niet meer onafhankelijk zijn!
Intussen was er ook al opgemerkt dat nu er zoveel leden op het hok waren het CDL lied wel even gezongen kon worden.
Voordat daar echter werk van gemaakt kon worden ging de telefoon….
Had ik het al kunnen raden? Nog niet direct. Toen de Ab Actis zei ‘Moet ik nog de groeten doen aan iemand die hier nu ook zit??’ kreeg ik wel lichtelijk argwaan (Maar als je bedenkt dat ze een kleine tien minuten eerder doodleuk een foto van me had gemaakt -‘Jij bent niet de enige die foto’s maakt hoor!’ had ze lachend gezegd- met mijn kopje AARDBEIEN(!!!) thee, dan viel het natuurlijk wel te raden dat die foto naar een bepaalde plek in Delft gestuurd werd.) maar ik had nog niet de indruk dat er een Plot Twist boven mijn hoofd hing. De Ab Actis keerde bij ons terug en ze zei ‘Je krijgt de groetjes van de Excursieleider van TG! Ze komt zo even langs met onze Percolator! Als je dus nog even wacht zie je haar ook nog even!’ aldus haar.
Tja in de wereld van woorden als Paradimethyl, Broombutanol en andere chemische verbindingen was mijn eerste gedachte bij ‘Percolator’ dat het een of ander meetinstrument moest zijn of op zijn minst een apparaat waarmee je spannende brouwsels kunt mengen. Op zich was ‘Brouwsel’ geen gekke gedachte want toen ik na de derde keer ‘Percolator’ toch maar vroeg wat het was bleek het zo’n warmhoud en tapapparaat te zijn waar je koffie en thee in kunt doen. De Ab Actis legde uit dat ze er twee nodig hadden voor een aankomend evenement. Ze hadden al die van Aesculapius staan maar ze hadden het exemplaar van hunzelf ook nodig en die zou PR-Powervrouw Excursieleider wel even terug komen brengen! ‘Zij hadden hem geleend voor de ouderdag en waren hem vergeten mee terug te nemen bij ons laatste overleg’ aldus de Ab Actis.
Me nog steeds van geen kwaad bewust vertelde ik honderduit over de belevenissen die ik de afgelopen jaren al met TG beleefd heb. Denk ik origineel te zijn met een foto die ik NIET gepubliceerd heb… Hadden de Bestuursdames hem wonderbaarlijk genoeg wel al gezien. Had ik nu argwaan moeten krijgen? Welnee… Het gesprek liep verder naar een Eventueel Potentieel Niet Hopend Bestuurslid voor volgend jaar naar de Bestuursnamen op de muur.
Leiden heeft een bijzonder leuke traditie als het gaat om de Bestuursnamen. Er zit namelijk altijd een stukje van de naam van de Praeses in de Bestuursnaam verstopt. Zodra het Bestuur aan het einde van het jaar de taken overdraagt mogen zij Bestuursnaam en logo op de muur van het hok zetten. Waar dit Bestuur ‘Futiristisch’ heet kom je onder andere ‘Pur Sang’, ‘Casanova’ en ‘Kharma’ als Bestuursnamen tegen. (Ik heb de makkelijkere uitgekozen om te laten raden. Er zitten namelijk ook wel lastigere tussen!)
In Leiden is het altijd een beetje raden of je met een fulltime of een parttime Bestuur te maken hebt. Ik heb al diverse parttime Besturen getroffen maar CDL is echt een fulltime Bestuur. De Praeses wees me dan ook op het planbord en vertelde dat alle groene activiteiten op het bord de activiteiten zijn die CDL organiseert. ‘Je moet wel 1 studiepunt behalen in je Bestuursjaar maar verder zit je fulltime’ aldus haar.
Het liep inmiddels tegen 12:30 (Ik was er om 11:30 en had oorspronkelijk om 12:15 afgesproken. Met LIFE had ik afgestemd dat ik daar rond 12:45/13:00 zou zijn. Soms heb je meer tijd nodig en soms minder. Wanneer het onzeker is kun je maar beter twee momenten aangeven!) en de Ab Actis gaf aan dat het eigenlijk maar beter was geweest dat ik wat eerder was, want anders had alles in een half uur moeten gebeuren. Nu zat ik hier al een uur en ik zat nog steeds prima….
‘Hee wie we daar hebben!’ aldus de Praeses die net met een sinaasappel bezig was.
Tja… Ik HAD naar aanleiding van het verhaal van de Ab Actis dus alleen de Excursieleider van TG verwacht maar wie stapt er als eerste binnen? De Secretaris!
‘Hallo! Hier is jullie Percolator weer! Hee Sabien!’ aldus de Secretaris van TG.
Kort daarop stapte ook de Excursieleider binnen die vrolijk op de leuning van de bank bij de deur ging zitten, naast de Praeses.
De Secretaris liep meteen naar mij toe en zei ‘Dit was je eerste bezoekje hier toch? Wat vind je er van en hoe kwam je op het idee om eens een bezoekje in te plannen?’ Tja, jullie schuld! Door jullie kwam ik achter CDL!
De Secretaris ging lachend op het krukje vlak naast me zitten waar eerder nog de stapel items had gelegen die de Praeses aan mij had gegeven en hij vroeg me ook hoe het nu met Mr. Sunshine ging.
‘Ik zit ook in de jury!! Ik heb ook gestemd!’ aldus de Ab Actis.
Tja, we hebben even geprobeerd om haar keuzes geheim te houden maar volgens mij is dingen uitschreeuwen een eigenschap die je als Chemisch gerelateerd Contactpersoon moet hebben. Had de Secretaris het vakantieadres van de TG Bestuursvakantie verklapt, zo verklapte de Ab Actis dus voor wie ze bij de Studieverenigingencompetitie had gekozen aangezien de Secretaris natuurlijk vroeg voor wie ze dan gestemd had en dat i.d de inzending van TG voorbij was gevlogen. ‘Nou, nu niet meer!!! Uh… Oh…’ aldus de Ab Actis.
‘Maar hoe werkt dat jurylidmaatschap dan?’ vroeg de Secretaris waarop ik mijn telefoon tevoorschijn haalde (Ook hier zat een Plot Twist in verborgen maar die overtreft deze inval natuurlijk niet meer!) en liet zien hoe ik de vraag aan de juryleden voorlegde.
Natuurlijk kwam ook nog het bezoekje aan het Vakantiebestuur ter sprake aangezien ik al ruim een week gezelschap heb van vijf doosjes visitekaartjes. (Ik heb de President keurig in kennis gesteld van de gebeurtenis maar terugmailen heeft hij nog niet gedaan…) Nu is het wel aan mij besteed om alvast een kleine spoiler te geven dat ik voor iedereen iets persoonlijks bij het doosje achtergelaten heb, waarbij vooral de Excursieleider natuurlijk heel nieuwsgierig werd naar wat ik dan gedaan zou kunnen hebben. Ook vertelde ik de Secretaris dat hij ook een tweede versie van mijn vaste wapen zou krijgen, speciaal om aan de muur te mogen hangen. (Het verschil tussen een gebruiksvoorwerp en een schilderij is soms verdraaid lastig te zien!) De Praeses en Ab Actis waren nog steeds aan het nadenken geweest over Mr. Sunshine en de Ab Actis kwam met het volgende. ‘We gaan morgen met de eerstejaars naar de dierentuin! Dan zorgen we dat die allemaal op de Secretaris gaan stemmen!’
Tja, dan maken we gewoon een sandwichbord voor de Secretaris waar hij de hele dag mee mag lopen en waar in koeienletters ‘Stem op mij voor Mr. Sunshine!’ op staat.
De Secretaris gooide het over een typische Virgiliaanse boeg… (Vorig jaar kwam de Aspirant Mr. Sunshine van Virgiel namelijk met het plan om campagneposters op de minst aantrekkelijke plek van de Toko te hangen… Namelijk op de wc!) hij bedacht het om een poster op te hangen bij de aapjes. Doe dan op zijn minst de vlindertuin!!!
‘Nee joh, we maken een spandoek!!!’ deed de Praeses een duit in het zakje waarop ik bedacht dat er op dat spandoek dan in ieder geval twee hele grote pijlen naar beneden moesten staan die wijzen op de Secretaris. (Maak ze dan wel geel, of paars want dat is mijn hoofdthemakleur!) De Ab Actis beloofde me een foto door te sturen van deze laatste campagneknaller van de Secretaris. De Secretaris vertelde op zijn beurt dat hij wel aardig bezig was met campagne voeren in de groepen die hij tot zijn beschikking heeft maar hij heeft enkele huisgenoten die sowieso in een tweestrijd staan. ‘Joh, na de dierentuin staat hij sowieso weer op winst!’ aldus de Praeses.
Ja want dinsdag heb ik weer bezoek en dan zou de Secretaris sowieso in pak zijn…. Maakt zin niet meer af, kijkt opzij naar de Secretaris die zoals altijd weer in de perfecte doch vertrouwde ‘Colors’ combinatie gekleed was, blauw en rood. Ja vriend… Nou ben je WEER niet in pak hè? Waarop we beiden moesten lachen.
‘Ik moet dat niet vergeten nee!’ zei hij lachend.
Anders stuur ik hem wel naar ergens in TNW zuid waar hij dat alsnog kan regelen! Ik zit me er al weken op te verheugen dat dat gaat gebeuren dus zo makkelijk laat ik dat dan niet los!
Terwijl we daar nog een beetje op doorgingen haakte de Ab Actis in met de vraag wat de TG’ers van mijn ketting vonden.
Ik heb recent een hanger laten maken die je als ‘Buitenlidvariant’ van de TG ster zou kunnen zien. Het ‘gewone’ TG kettinkje is namelijk van nepzilver waar mijn huid behoorlijk op reageert. Een betrokken CDL-lid was bezig met een chemisch probleem aan de Quaestor van vorig jaar voor te leggen maar heel even stopte ze en zei ze ’Dan kun je blanke nagellak op de achterkant doen, dan raakt het je huid niet meer!’ aldus haar.
‘Weer een goed idee!’ aldus de Praeses.
De Excursieleider was compleet verrast want ‘Buitenlidvariant’? Dat ken ik niet!
Mijn connectie met TG reikt naar de oppervlakte en het kloppende hart in het midden van de TG ster. De takken Onderwijs en Techniek (zo zou je het tandwiel en de kogellager in de TG ster in theorie kunnen zien) heb ik niets mee te maken en die staan dan ook niet in mijn hanger. De Secretaris had nog even nagedacht over wat het betrokken CDL-lid had gezegd en zei ‘Maar dan moet je dat wel vaker doen neem ik aan!’ waarop zij weer zei ‘Ja klopt, anders slijt het eraf’ Natuurlijk moest ik toch wel even een opmerking maken over het feit dat het best bijzonder was dat de TG Bestuurders uitgerekend vandaag hier waren. ‘Met dat eerstejaars evenement was mijn laatste keer hier… Dat is al weer een goede tijd geleden ja!’ aldus de Secretaris.
De tijd ging maar wat snel en LIFE zat natuurlijk al met smart op me te wachten. Het idee was dan ook om een foto met zowel de dames van CDL als de TG’ers te maken, alsmede een foto met alleen de dames van CDL aangezien het natuurlijk wel het primeurbezoek voor CDL was.
Voor deze groepsfoto (het hok zat echt prima vol met leden maar toch) werd de Ab Actis van LIFE gehaald. Dit keer hoefde ik mijn favoriete positie niet eens veilig te stellen, de opstelling verliep als vanzelf en de foto’s werden gemaakt.
Daarna zou de Excursieleider als Mokergoede fotograaf (De fotosessie voor Mr. Sunshine bij ChemE zal me altijd bij blijven… Het aantal keer dat de Excursieleider ‘Mokergoed!’ geroepen heeft is niet te tellen geweest, daarom zal dit ook altijd terug blijven keren wanneer zij foto’s maakt.) een foto maken van mij met de dames van het CDL Bestuur.
Nadat ook die foto’s gemaakt waren werd het wel tijd om mijn spullen te pakken en naar LIFE te gaan aangezien het tegen 13:00 liep en de Ab Actis van LIFE nog altijd afwachtend bij de drempel van het hok van CDL stond.
Natuurlijk gaf ik de Secretaris van TG wel nog even een knuffel als afscheid want ondanks dat dit niet bepaald een logische ontmoeting was geweest ben ik altijd blij om hem weer te zien!
De dames van CDL kregen beiden een hand ter afscheid alvorens ik koers zette richting het volgende hok om de Bestuurders van LIFE op te zoeken.
Als je het zo terugkijkt is het natuurlijk wel heel bijzonder dat ik deze dag al tot Plot Twist dag had gedoopt en die Plot Twist (opnieuw) in zijn grootste vorm op mijn pad kwam. De situatie roept desondanks wel wat vragen bij me op. Ondanks deze verrassende wending was het wel een zeer geslaagd primeurbezoek. Als Aesculapius half mei ook goed scoort zit er een grote kans in dat ik de Leidsche Schotelronde erin houd! (Alleen dan wel graag zonder grote Plot Twists aangezien Kruislinks werken niet bepaald mijn manier van werken is. Combineren is in veel situaties profiteren, maar als het om Voorbereidingswerk gaat ben ik liever niet onvoorbereid!)
CDL bedankt! Op 17 mei zal ik zeker even zwaaien wanneer ik weer in het gebouw ben!
SV LIFE;
Na mijn avonturen bij CDL kwam ik bij het hok van LIFE aan waar een grote kalmte heerste. De Ab Actis en de Externe zaten al klaar voor mijn ontvangst en zodra ik op de bank was neergeploft ging de Ab Actis al meteen op jacht om een beker met heet water voor me te regelen. Externe schonk intussen uit de theekan een bekertje met heet water vol waarop de Ab Actis met lichte verbijstering terugkeerde want ‘Was er nog water dan?’
LIFE, de tweedimensionale studievereniging aangezien ze zowel in Leiden als in Delft een plekje ingenomen hebben en zoals ik dus eerder vandaag had ontdekt voortgekomen is uit TG en CDL. Ik bracht dat nogal metaforisch naar voren waarop Externe reageerde ‘Dat vind ik wel goed bekeken! Dat zou een mooie voor een Almanaktekst zijn!’ waarop de Ab Actis haar helaas uit haar idee moest helpen omdat de Almanakstukjes al geschreven waren.
Natuurlijk waren de Bestuurders wel benieuwd naar hoe het allemaal begonnen was en met welke verenigingen ik welke contacten heb. Mijn betrekkingen met LIFE zijn nog geen enkel jaar stabiel geweest en eigenlijk zat het ook niet in de planning om dit jaar een bezoek aan LIFE te brengen maar aangezien de zus van de Ab Actis (De Commissaris Carrière van CH) nogal enthousiast was over het feit dat de familie twee Bestuurders in 1 jaar had en ik mijn afsprakenreeks in Leiden goed rond wilde krijgen viel het toch zo in elkaar dat LIFE op de planning zou komen.
Ik moet heel eerlijk zeggen dat ik er geen seconde spijt van heb dat het zo gelopen is want dit bezoek is verreweg het beste bezoek dat ik in al die jaren aan LIFE gebracht heb!
In deze ontspannen setting vertelde hoofdzakelijk de Externe van alles over het Leidse hok, de plannen omtrent het toekomstige gebouw (over een jaar of 6 zouden de studieverenigingen gaan verhuizen naar een nieuw gebouw maar dat blijkt een nogal uitstelgevoelig project te zijn!) en enkele van de tradities die het 18 jaar oude LIFE nu al rijk is. De Ab Actis was op zijn beurt flink op onderzoek uit gegaan op mijn site en had naar aanleiding van mijn pagina ‘Gezocht’ enkele items opgespoord die ik nog miste. Zo kreeg ik niet 1 maar 3 Almanakken overgedragen, naast het constitutiekaartje en het kerstkaartje. ‘Met die LustrumAlmanak die je nog mist is er waarschijnlijk iets mis gegaan met de oplage want er zijn veel mensen die hem nog missen. Hetzelfde geldt ook voor de een na laatste Vision. Die zijn in te lage oplage geleverd waardoor ik die helaas niet voor je heb. Wel heb ik nog een constitutiekaart en een kerstkaart!’ aldus de Ab Actis.
Een ander leuk item was de Symposiumpen die zoveel meer is dan een pen! LIFE organiseert iedere twee jaar een symposium (Had ik kunnen weten want 2 jaar geleden was ik ook langsgekomen in Leiden en kreeg ik hier de Symposiumposter van de -toen- aankomende editie.) Met deze pen kun je namelijk schrijven, je kunt hem als telefoonhouder gebruiken, je kunt er je scherm mee schoonmaken én je kunt hem als smartphone stylus gebruiken! ‘Een echte limited edition!’ aldus de Ab Actis.
Terwijl we druk aan het praten waren over de lopende zaken stapten er twee Masterstudenten binnen die even een kopje koffie kwamen drinken voordat ze aan het volgende tentamen moesten beginnen. De heer met het korte haar vond ik bijzonder sympathiek want hoewel hij aan het werk was luisterde hij ook vrolijk mee en voegde af en toe iets aan het gesprek toe. Dit soort bezoeken zijn natuurlijk het allerleukste als het Bestuur enthousiast is maar ook de leden het leuk vinden dat je er bent!
Maar ja, na hun kwartiertje pauze moest toch echt dat uitdagende Mastertentamen gemaakt worden! Met de positieve goodvibes van dat kwartiertje op het LIFE hok moet het ze vast gelukt zijn om dit tentamen glansrijk te doorlopen!
Externe vertelde ook wat meer over de verschijningsvormen van LIFE.
De welbekende lichtblauwe Bestuursdassen en chokers zijn moeilijk te missen. Levendig hemelsblauw zie je immers nergens anders dan bij LIFE. (Al komt de VeRa er wel een beetje bij in de buurt.) Voor de leden zijn er de iets donkerder blauwe dassen beschikbaar. Ze zijn lichter dan het marineblauw dat je vaak ziet bij leden van studieverenigingen, maar vergeleken bij de Bestuursdassen zijn ze wel donker.
Wanneer je Bestuur af bent krijg je een grijze das gecombineerd met een tint geel. ‘We hebben wel echt opvallende kleuren!’ aldus Externe.
Tja, dan voorkom je in de eerste plaats al dat je voor iemand anders aangezien wordt (De HSVL wordt namelijk vaak voor Njord aangezien op cobo’s) plus het toont ook wel weer het lef dat je als jonge vereniging mag hebben. Zelf hoop ik nog steeds dat er ooit een vereniging op zal staan en met een goudkleurige das zal gaan werken. (Heb dat twee jaar terug bij Hooke voorgesteld maar dat voorstel kwam al te laat.)
Externe vervolgde met de betrekkingen die LIFE heeft. Net als ik hebben ook de Bestuurders collega’s waar ze goed mee om gaan en collega’s waar ze minder lekker mee om gaan. LIFE heeft in Leiden bijzonder veel aan CDL (Ze organiseren dan ook de nodige activiteiten samen) en in Delft werkt het weer heel goed met Hooke en ETV. (ETV is immers dol op Leiden! Daar moest de Externe wel om lachen.)
Wanneer ik weer een keer in Delft ben (17 april ben ik sowieso op het gebouw dus even van mijn route afwijken kan sowieso!) kan ik in ieder geval de penningen van LIFE eens bekijken. ‘De ALV spullen staan het eerste halfjaar in Leiden en het tweede halfjaar in Delft. De echte ceremoniële zaken zijn echter altijd in Delft. Dus dan weet je dat alvast met zekerheid!’ zei Externe vrolijk.
Ook een leuke traditie van LIFE zijn de vissen. Ze hebben 3 vissen met elk een eigen naam. De laatste vis is vernoemd naar een zeer actief lid (daar is speciaal over gestemd in de ALV) en de andere twee vinden hun oorsprong in de studie zelf.
‘Toen we nog op het oude gebouw zaten gingen de vissen altijd mee maar op TNW zuid mogen we geen huisdieren. Als er ALV’s in Delft zijn zorgen we dus voor een livestream zodat de vissen er ook bij kunnen zijn!’ aldus Externe.
Ja, het oude gebouw… Ik vond ChemE een heel fijn en charmant gebouw maar het Kluyverlab vond ik bijzonder griezelig. LIFE had daar wel een erg mooi en gezellig kantoor maar ik kwam niet graag in dat gebouw. TNW zuid is in dat geval wel een grote vooruitgang maar omdat FMVG het gebouw nog wel lange tijd ‘nieuw’ wil houden ontbreekt het daar dan weer aan karakter. ‘Ik ben er laatst nog geweest en het is wel echt vervallen. Het gaat in ieder geval niet plat want er zijn nu juist weer bedrijven in getrokken. Ik weet niet zo goed wat ermee gaat gebeuren!’ aldus Externe.
Het was bijzonder gezellig hier op het LIFE hok maar aangezien ik wel nog een aardige wandeling naar Plexus voor de boeg had moest ik het bezoek om 14:05 wel gaan afronden. Na een korte pitstop zouden we dan ook een foto gaan maken. De foto werd gemaakt door de Ab Actis van CDL die nog wel een vraag voor me had, namelijk hoe ik alle bezoeken en details kon onthouden. Tja, ik doe alles via mijn hoofd maar daarnaast wacht ik ook niet al te lang met het uitwerken van de verslagen. Het grootste deel typ ik nu op 13-4 terwijl mijn bezoeken op 12-4 waren. Hoe langer je wacht, hoe vager de details worden!
De foto’s werden gemaakt waarna het tijd was om verder te gaan….
LIFE enorm bedankt voor de gastvrijheid en het gezellige onthaal! De 17e april kom ik zeker even om het hoekje kijken op TNW zuid en misschien kunnen we in mei nog wel een moment plannen dat iedereen in Delft zou kunnen zijn!
Uit eindelijk ben ik nog heel even terug geweest bij CDL omdat de heren Quaestor en Assessor Onderwijs terug waren van hun lunchafspraak en ik het ook wel erg leuk vond om hen ook nog even te kunnen zien. Alleen de Assessor Extern zou echt niet gaan lukken vandaag omdat zij ziek was.
De heren beloofden in ieder geval hun stem voor Mr. Sunshine te laten gelden en zeker de Assessor Onderwijs was wel benieuwd naar wat ik zoal gedaan had vandaag. Enkele typische blikken van de Ab Actis naar mij waren het gevolg want ja… Daar was eigenlijk wel veel over te zeggen!
Uit eindelijk stapten de eerstejaars weer binnen waar het bezoek mee gestart was, dus nu werd het echt tijd om verder te gaan! Het was in ieder geval leuk om de mannen ook nog even te zien.
Als laatste lieten de dames me ook nog even de CDL bakfiets zien. ‘Alleen het logo moet er nog op, maar het is wel een heel fijn ding om te hebben!’ aldus de dames.
Tja in mijn geval zat er niets anders op dan te voet naar Plexus te gaan, maar een gezonde wandeling kan ook zeker geen kwaad!
Het rondje Gorleaus…. Bijzonder geslaagd!!!
EL CID bezoek
Precies op tijd kwam ik op Plexus aan (sterker nog, ik was zelfs iets te vroeg!) waar ik zonder nadenken richting het kantoor van de EL CID wandelde.
Er werd nog druk gewerkt maar zodra de Bestuurders doorhadden dat ik was gearriveerd werd het werk neergelegd en werd ik heel hartelijk onthaald door de personen die dit jaar achter EL CID 2018; Kraak de Code!’ zitten
Aangezien de Commissaris Logistiek afwezig was kon ik mooi aan haar bureau gaan zitten om eens kennis te maken met de helden achter deze Piekweek 2018!
De Penningmeester zorgde al meteen voor iets te drinken (na de wandeling van Gorleaus naar Plexus had ik wel behoefte aan een frisje) en keerde even later terug met de keuze of ik een cola of een radler 0.0 wilde.
Die radler paste wel wat beter aangezien er geen beter zomerdrankje is! (en we gaan natuurlijk wel voor zonnig en warm tijdens de EL CID!)
Natuurlijk werd ik aan alle kanten ondervraagd over mijn hobby maar vooral de Voorzitter wist vaak typische bijdragen aan het gesprek te doen.
Ik zat nog geen tien minuten (na een flinke wandeling…) of hij zei al ‘En lijkt het je iets om zo een rondje door Plexus te gaan lopen om te zien wie hier nog meer zitten?’
Waar ik dit in het begin nog even tactvol negeerde aangezien die vraag ingeklemd zat tussen de vragen van de andere Bestuurders kon ik hem na de 3e keer niet meer negeren.
Meneer de Voorzitter…. Ik ben hier speciaal voor de EL CID, niet voor heel Plexus. Het zou nogal een raar verhaal zijn als ik een verslag over het EL CID bezoekje zou schrijven en het verslag dan vol staat met namen van andere instanties die hier zitten.
Ik weet het niet zeker maar volgens mij is de Voorzitter een buitengewoon fanatieke Mentor geweest die zijn mentorgroepjes letterlijk alle verenigingen heeft laten zien want als er iemand het toonbeeld is van alle opties die Leiden rijk is, dan is hij het wel!
Heel even leek de Voorzitter zich in een hoekje geparkeerd te voelen waarop ik met de andere Bestuurders wat dieper in kon gaan over de Mr. Sunshine fotocontest, mijn kennismaking met de EL CID, mijn eigen EL CID en de ontmoetingen met voorgaande EL CID besturen. (Waarop de Commissaris Acquisitie mijn website er gelijk maar even mijn website bij pakte om te kunnen zien hoe die ontmoetingen verlopen waren. Ik kan je garanderen dat die bezoeken allemaal zonder een tour de Plexus waren.)
Terwijl de Commissaris Acquisitie het verslagje teruglas kwam hij het woord Vademecum tegen. Meestal tijdens mijn kennismaking hangt de proefdruk van het Vademecum door het hele kantoor maar dit jaar was dat niet het geval.
‘Ik zal je helaas moeten teleurstellen, het Vademecum zal niet gedrukt verschijnen!’ aldus de Voorzitter.
Dat is wel serieus een einde van een tijdperk. Het Vademecum was een jaarlijks terugkerend hoogtepunt vol met informatie en leuke weetjes over Leiden, je studietoekomst en je studententijd! Het feit dat dit werd gebundeld in een mooie glossy maakte het Vademecum een bijzondere verschijning maar dat is nu dus voorbij….
‘Maar, je mag niet oordelen voordat je iets gezien hebt, dus wacht het resultaat vooral af!’ aldus de vrolijke Penningmeester.
Dat is wel waar, het is natuurlijk ook heel wat duurzamer dan een papieren boekwerk te moeten drukken en je kunt er wel meer linkjes e.d. in verwerken. Desondanks vind ik het wel jammer dat ook hier het tastbare wordt verruild voor een fenomeen in de ‘cloud’ (zoals je het zou kunnen zien) maar ik zal het advies van de Penningmeester aannemen en pas een definitief oordeel vellen wanneer ik het digitale Vademecum 2018 met mijn eigen ogen gezien heb!
Ondanks dat de Voorzitter zich er al aardig aan gebrand had probeerde hij toch nog een keer om me te overtuigen om mee te lopen door Plexus. (Hij kreeg als dank een ‘Jij bent echt een UNIT’ naar zijn hoofd waarop hij het idee uit eindelijk maar liet varen.) De Penningmeester was intussen al even verdwenen om twee kanjers van de TMT te roepen. De TMT zijn de mensen die de mentoren kiezen en ze klaarstomen om de allerleukste papa’s en mama’s voor hun mentorkindjes te worden! De TMT heeft dit jaar de naam The Magic Touch want je mentoren bepalen natuurlijk wel of je EL CID leuk wordt of dat het de beste week uit je leven wordt! The Magic Touch kan daarin het verschil maken!
Helaas hadden de heren van de TMT niet heel erg veel tijd aangezien zij midden in de mentorgesprekken zaten, maar het is natuurlijk wel zo leuk om ze even te kunnen zien!
Tevens was de Commissaris Acquisitie bijzonder benieuwd naar waarom EL CID 2015 nou juist mijn favoriete EL CID was. (The Loading Legends!) Net als hoe ik mijn EL CID heb beleefd aangezien ik mijn mentoren en mijn groepje al op dag 1 had gedumpt. (The Magic Touch zat niet in mijn groepje helaas….)
Naast deze inhoudelijke onderwerpen kwam ook nog een altijd terugkerend onderwerp naar voren in het gesprek, namelijk het gradatiesysteem.
De Voorzitter moest nog wel bekomen van ‘Unit’ (Een uitroep die ik maak naar mensen die nogal eigenwijs en opvallend zijn en die willen afwijken van mijn vooraf gestelde strategieën en voorbereidingen. Ik vind een Unit vaak erg grappig maar ze leveren ook wel vaak onbegrip bij me op omdat zij dingen -willen- doen die totaal niet logisch zijn voor mijn visionaire.) maar probeerde toch voorzichtig te peilen hoe het met de gradaties zat. Zeker de dames waren erg benieuwd naar welke gradaties de Bestuursmannen zouden krijgen.
De Acquisitie vind ik een 1,5. Hij mag dan bij SV de Knor zitten, ik vind hem een sympathieke en leuke vent.
De Voorzitter krijgt van mij een 8. Als hij me nog wat beter in zou leren schatten zouden we erg goed met elkaar overweg kunnen en zou ik enorm met hem kunnen lachen.
Uiteraard moest ik dan ook de wijze van begroetingen uitleggen aangezien je op die manier kunt peilen hoe ik tegenover iemand sta. De Penningmeester reageerde na de uitleg ‘Ik reken er wel op dat we na afloop allemaal een knuffel krijgen hoor!’
Terwijl de dames van alles vertelden over hoe het vakantiebestuur gegaan was haakte de Voorzitter opeens weer in (Terwijl ik net midden in een zin zat) waarop hij zich opnieuw brandde. (Als hij me een bijnaam zou geven is het vast ‘Inferno’, ‘Madame-Jeanette’ of ‘de duivel op laarzen’ ofzo….) Bijzonder goed bedoeld wilde hij namelijk wat moois overdragen, maar de timing was zo goed als een ronde baksteen. (Hij is tenslotte ook zo enthousiast onze Voorzitter!!) Toen het onderwerp eenmaal afgerond was keek de Voorzitter naar de grond. Ja Voorzitter, nu is het jouw beurt!
De Voorzitter is een betrekkelijk grote vent maar nu leek hij net een klein jochie van 3 die een bal door de ruit van de strenge buurman had getrapt.
‘Ik weet niet of ik nog durf hoor!’ aldus hem.
Nu is het jouw beurt, alle ruimte voor jou! Zei ik vriendelijker waarop hij de moed wist te vatten om te doen wat hij eerder al wilde doen. ‘We zijn even op onderzoek uit gegaan en hebben wat mooie items voor je opgezocht!’ vertelde hij op vrolijke toon waarop hij een EL CID rugzak van vorig jaar tevoorschijn haalde. In de rugzak had hij onder andere een mentorshirt van mijn eigen EL CID zitten evenals een paraplu uit dat jaar! ‘Ik vroeg me wel even af of dit nu zo’n goed plan was want ergens kon ik me al niet voorstellen dat dit een shirt zou zijn dat jou goed zou passen’ aldus de Voorzitter die het shirt in 2XL omhoog hield.
Dat zijn sowieso de beste slaapshirts naast het feit dat het van mijn eigen jaar is!
Om nog even te kunnen genieten van het fenomeen Vademecum zijn de laatste Vademeca ook in de tas gestopt. ‘Verder hebben we nog wat pennen en stickers van onze EL CID erin gestopt en een linnen tasje plus een paraplu van de EL CID van vorig jaar!’ aldus de Voorzitter die steeds vrolijker werd. Timing is alles hè?
Het Cobokaartje kwam daar ook nog bij en de dame van EL CID 2014 (zij had aldoor zitten werken in een uithoekje van het kantoor maar af en toe voegde ze wel een zeer nuttige bijdrage aan het gesprek toe. Sowieso vond zij het maar wat leuk om te zien dat ik na al die jaren nog steeds met het tasje van haar groep loop! Een van de zaken waaraan ik altijd herkend kan worden!) kwam op het idee om mij op de lijst te zetten zodat ik voortaan ook een kaartje thuis zou krijgen. ‘Dan kan ik je garanderen dat je nooit meer onze Cobo misloopt!’ aldus de Voorzitter die inmiddels weer helemaal in zijn element was.
Vervolgens kwam het ook nog even over kleuren en vestjes ter sprake aangezien de Loading Legends toch echt wel iets leuks hadden bedacht met ‘100%’ op de ene kant van het vest, voor wanneer zij in functie waren en ‘Loading…’ op de andere kant van het vest wanneer ook zij een genietmomentje zouden hebben.
De Penningmeester garandeerde me in ieder geval dat ik dit jaar weer een nieuwe poging zou mogen wagen om het legendarische LEF eens mee te kunnen maken. Vorig jaar had het namelijk moeten gebeuren dat ik het LEF mee zou maken maar toen kreeg ik op de valreep een belangrijk gesprek in Delft waar ik naartoe moest.
De Commissaris Acquisitie zat intussen nog even op mijn site te bladeren en merkte droog op dat zijn voorganger wel bijzonder vaak genoemd werd in het verslag.
Tja, hij was zo NB als het maar kon, maar een leuke vent was hij wel! (NB = Niet Beschikbaar)
Natuurlijk zouden we ook nog even een foto gaan maken waar de dame van EL CID 2014 voor zou zorgen. Persoonlijk blijf ik het altijd jammer vinden als ik een beetje voor de anderen sta in plaats van er echt tussen te staan, maar desondanks zijn het wel goed gelukte foto’s geworden.
Na deze foto kwam Mr. Sunshine uiteraard weer terug want de heren van de EL CID konden weliswaar niet meer aansluiten bij de Fotocontest (Als ik tijdens Leiden II langs had kunnen komen hadden ze nog mee kunnen doen maar nu was de contest al bijna voorbij.) maar de opstelling was toch te leuk om er niets mee te doen.
Zo gezegd zo gedaan (Al merk je wel meteen wie er een Mr. Sunshine natuurtalent is en wie er nog wel een beetje mag oefenen) werden ook die foto’s gemaakt.
Het proces naar de foto’s is in ieder geval wel benoemenswaardig.
De Voorzitter was er namelijk nog steeds wel ietwat onzeker over of hij wel met mij overweg zou kunnen en aangezien ik een relatief kwetsbare positie heb in de Mr. Sunshine opstelling kon ik me wel voorstellen dat hij zou zeggen wat hij zei. ‘Tja, ik weet niet of Sabine er zoveel zin in heeft…’
Ik stond intussen maar af te wachten wat de mannen zouden besluiten (het is sowieso een goede teambuildingsoefening want hoe pak je zoiets goed aan samen!) en wie waar zou gaan staan. De dames liepen intussen alle kanten uit en ik stond nog altijd af te wachten wat er zou gaan gebeuren.
Als je festival LEF heet moet je zelf ook wel over een goede dosis lef kunnen beschikken en het mag gezegd dat de Voorzitter dat wel heeft want hij koos toch voor het lastigste deel van de opstelling!
Nadat ook die foto’s waren gemaakt was het wel weer tijd om verder te gaan.
Zodra ik me gereed had gemaakt voor het vertrek kwam natuurlijk de afsluitende begroeting en wat zouden de bestuurders gaan krijgen?
Het stond nog net niet op zijn voorhoofd geschreven maar de Voorzitter wilde maar wat graag een knuffel hebben. Ik veranderde dan ook nog net niet in een tosti toen ik met uitgestrekte armen naar hem toe liep. (Maar wel een met Madame-Jeanettepepers!) Eigenlijk is de Voorzitter gewoon een hele lieve vent die af en toe een beetje onhandig met zijn timing is. (En in de toekomst het beste als reisgids in een leuk land kan gaan werken om alle leuks en vaags in dat land te kunnen laten zien!)
Ook alle andere Bestuurders kregen een knuffel van me en ik eindigde bij de dame van EL CID 2014 die deze afsluitende groet ook kon waarderen.
Het was een bijzonder bezoek maar vooral erg leuk om iedereen te leren kennen!
De Voorzitter zal in ieder geval nog wat werk hebben aan het kraken van de code ‘Timing’ maar verder heb ik er alle vertrouwen in dat wanneer je deze EL CID commissie zou scannen je de Leidse code kunt kraken, net als de codes rondom je studie en eventueel je nieuwe verenigingsleven! Kom je ook de code kraken! Je zal er geen spijt van krijgen!!!
Voor de andere foto's kun je op het woord 'Studieverenigingen' of het woord 'Studentenverenigingen' klikken
