Primeurbezoek aan Pharmaciae Sacrum
Aangezien ik het dit jaar voor elkaar heb gekregen om een tweedaagse te doen, kon ik ook mooi een paar afspraken inplannen met instanties waar ik normaliter geen tijd voor zou hebben. Een van die instanties die ik graag eens wilde bezoeken was Pharmaciae Sacrum!
De tweede oudste vereniging van het land, daar waren vast erg veel goede verhalen te vinden en wellicht ook wel bijzondere items!
Van zustervereniging Aesculapius wist ik in ieder geval dat er speldjes waren. Menigeen in mijn omgeving weet dat ik echt iets met Groningen heb, dus een speldje dat uit Groningen komt mocht eigenlijk niet op mijn jasje ontbreken!
Bij aankomst op de Deusinglaan was het wel de vraag hoe ik nu verder moest want er is geen duidelijke kamernummerstructuur. Ik ben hier nog nooit geweest maar grappig genoeg heb ik die centrale hal ooit wel eens bezocht in een droom… Het gaf me namelijk wel een sterk dejavu gevoel!
De Ab Actis kwam me redden uit de situatie (Gelukkig was de Praeses zo slim geweest om een telefoonnummer in de mail te zetten, voor het geval ik het niet wist te vinden.) en zo stond ik even later in een ander deel van het gebouw waar de verenigingskamers gevestigd zijn. Pharmaciae Sacrum drukt wel een duidelijk stempel op dit gebied, want zodra je die gang op komt zie je al meteen een levensgroot wapen hangen. Op de gangen hangen fotocollages van de buitenlandreizen en de vrolijkheid van het hok roept eigenlijk al meteen.
Zodra ik binnenstapte keek ik mijn ogen uit. Alles aan deze ruimte liet blijken dat ik hier duidelijk op een oude vereniging was. Een vereniging met veel historie en veel ceremonieel!
Ik gooide mijn spullen af, ging zitten op de bank en werd voorgesteld aan de Quaestor en aan het Assessoraat. In enkele ogenblikken werd ik vrijwel de hele vereniging doorgenomen in de vorm van goede verhalen. Leeghwater (Delft) is de oudste studievereniging van het land, gevolgd door Pharmaciae Sacrum. Er zijn hier dan ook vele bijzondere gebruiken die ik nog niet eerder had gehoord.
Wanneer het P.S. lied gezongen wordt mag dit alleen door de Praeses ingezet worden. Niemand anders mag het lied beginnen. Kortom, ik kon het lied nu wel horen, maar alleen middels een opgenomen versie aangezien de Praeses er niet was.
Een tweede erg bijzondere traditie heeft alles te maken met de linten. Noem het vooral niet iets anders want in verband met het galondraad aan het uiteinde kan het niet anders dan een lint zijn.
Alleen Bestuur mag de linten aanraken (Dat ontdekte ik toen ik er een foto van wilde maken en hiervoor het lint eventjes over wilde nemen… Dat ging dus niet gebeuren!) en de linten worden alleen gedragen tijdens bijzondere evenementen. Wanneer P.S. op een Diesreceptie aanwezig is maar de Pedel de avond nog niet geopend heeft zullen zij de linten nog niet dragen. Pas op het ogenblik dat de avond geopend is worden de linten gepakt en worden zij tegelijk door de Bestuurders omgedaan.
Wanneer het P.S. is die een receptie houdt dan zullen de linten altijd omhoog geschoven worden wanneer iemand komt feliciteren. Die traditie heb ik dan wel al eens eerder gezien bij de R.V.S.V., toen zij nog ongemengd waren. Het ziet er bijzonder uit maar als je het verhaal erachter hoort zul je het wellicht beter begrijpen. Het lint symboliseert erg veel waarde voor de vereniging. Wanneer je dan over het lint zou buigen en de drager van het lint zou zoenen zou je niet echt veel respect voor de vereniging overbrengen. Het lint is daarom altijd hoger dan de ‘emotie’.
Wat ik ook een erg bijzonder verhaal vond is het verhaal van de clip. Bestuursvrouwen hebben twee clips. Het is in principe een standaard haarclip maar deze is met wat kunst en vliegwerk bijzonder gemaakt. De dames gebruiken er dasstof voor (maar ik denk dat ik een iets eenvoudigere manier gevonden heb, ik heb dat echter nog niet uitgeprobeerd dus daar zal ik nog eens op terugkomen) en het resultaat is een fraaie clip met het verenigingswapen erop.
Nu heeft Aesculapius dat ook maar wat P.S. dan weer bijzonder maakt is het feit dat ze er twee hebben. Ze hebben de grijze die voor het Bestuur staat maar ze hebben ook een rode, de kleur van de ledendassen. Waarom vroeg ik me af. Wanneer een Bestuur in de ALV spreekt wisselen ze de grijze met de rode omdat ze op gelijk niveau met de leden willen staan.
Een fascinerend verhaal!
Elk Lustrum laat P.S. een Lustrumvaandel maken. In het naastgelegen kantoor, waar ik overigens niet kon komen in verband met belafspraken daar, zouden nog veel meer Lustrumvaandels moeten hangen. Van studentenverenigingen (Vooral Corpora) weet ik wel dat zij met Lustrale vaandels werken, bij een studievereniging zag ik dit nog niet eerder!
Wat P.S. wel met Aesculapius gemeen heeft is de vaandeltraditie. Hoewel het bij P.S. niet zo fout is gegaan als bij Aesculapius, als het gaat om het verliezen van het Vaandel, is ook bij PS de regel dat mensen, in het bijzonder vrouwen, het vaandel niet mogen aanraken. Het zijn alleen mannen en de Vrouwelijke Praeses (en dan zelfs nog met pijn in het hart) die het vaandel mogen aanraken. Om het vaandel te beschermen is er jaarlijks een oud-Bestuurder die als Vaandeldrager optreedt.
Het Assessoraat heeft samen een bijzondere taak. In de even jaren wordt er een bijzondere sticker uitgebracht door het Assessoraat. In de oneven jaren wordt er een trui of een vest uitgebracht door het Assessoraat. Dit project is topgeheim tot het moment van de onthulling. De Ab Actis wist het stickerboek te vinden dus even later had ik een bijzonder boekje in mijn handen waar alle fraaie stickers in te zien zijn. Nu kun je je afvragen ‘Maar stickers? Die zijn toch zo gemaakt? Dat is toch niet zo bijzonder?!’ Tja, als je de stickers van P.S. ziet zul je er wellicht anders over denken. Die stickers zijn namelijk erg luxe vorm gegeven. Compleet met goudfinish en zo.
Ook heel bijzonder is de traditie dat een eerstejaars wordt aangewezen voor het Bestuur. In de statuten staat dat het verplicht is om iemand uit het eerste jaar in het Bestuur te hebben aangezien het Bestuur iedereen moet representeren. De Assessor II is vaak deze Bestuursjongste. Toevallig was de Ft. Assessor II (Nu dus nog een eerstejaars) even aanwezig! Kon ik meteen kennis met hem maken!
Verder namen de aanwezige Bestuurders me nog even mee naar het Boekenhok waar ik van alles en nog wat kon zien. Oude dassen, zelfs proefdrukken van dassen. Scrunchies 1.0 (Ze werden onpraktisch gevonden omdat ze zo groot zijn. Ik vind ze echter prachtig) Lustrumitems van het laatste Lustrum en verder namen de Bestuurders me even mee langs de Commissie Bedankcadeaus die er in de loop der jaren zijn geweest.
Uiteraard sloten we het bezoek met een foto af en als je goed kijkt op die foto zul je zien dat er een nieuw speldje op mijn jasje zit! Er gaat niets boven Groningen en die plek is nu ook duidelijk zichtbaar!
Ik vond het een erg leuk bezoek, maar qua collectierendement stond dit bezoek meer gelijk aan een updatebezoek aan een vereniging waar ik al jaren kom, dan aan een Primeurbezoek waar er nog een hele nieuwe wereld te veroveren is. Bij een volgend bezoek zou er qua rendement dus nog wel een wereld te winnen zijn. Maar wellicht kan dat dus nog wel komen! Ik wil het Bestuur in ieder geval enorm bedanken voor de gastvrijheid en alle mooie verhalen die ze vandaag met me hebben gedeeld!
Invalbezoekje bij Archigenes
Aangezien ik toch op het UMCG was om kennis te maken met Pharmaciae Sacrum, leek het me wel zo leuk om dan meteen alle studieverenigingen op die locatie te bezoeken. Panacea kon me niet ontvangen wegens hun Diesweek. Via de site van P.S. kwam ik er echter achter dat de studieverenigingen voor Tandheelkunde en die voor Bewegingswetenschappen ook op dezelfde locatie zaten, dus wellicht was Archigenes wel een leuke om te bezoeken!
De mail was nogal last minute verstuurd (2 dagen voor aanvang) dus ik besloot het uit eindelijk maar een beetje af te wachten en te zien.
De Assessor I van P.S. nam me echter mee langs alle studieverenigingen dus zo kwam ik erachter dat ik prima even langs Archigenes kon om kennis te maken!
De Praeses en de Vice-Praeses waren al helemaal klaar gaan zitten om me mee te nemen in de wereld van Archigenes. Je zou het niet verwachten, maar de vereniging is er pas sinds 2002!
Nu is dit niet de eerste vereniging die zich inzet voor deze studenten. Voorheen was er namelijk een vereniging voor de studenten Tandheelkunde, de TFV. Toen die studie opgeheven werd werd ook de vereniging opgeheven. De Vice-Praeses wist nog wel een lijstje met een originele Sygille van de TFV te vinden. (Ik weet niet of ik ‘Sygille’ goed schrijf maar ik waag me er maar niet aan om er een ander woord voor te gebruiken!)
De studenten die vervolgens in de richting van tandzorg gingen studeren werden bij Panacea ondergebracht. Er waren echter een paar reünisten die toch graag wilden dat er een nieuwe studievereniging zou komen, speciaal voor de studenten tandzorg en mondhygiëne! In 2002 is dat proces tot een groot succes uitgegroeid aangezien de vereniging Archigenes toen het licht zag.
Uiteraard kwam er een nieuw wapen, nieuwe zinspreuk en een nieuwe Sygille.
Hoewel de vereniging nog jong is, zit er wel veel traditie in. Zo is de vereniging in bezit van een prachtig vaandel dat uitsluitend door mannen aangeraakt mag worden en heb je dus de Sygille die absoluut niet verward kan worden met ‘een penning’ of ‘een lint’
Wat de leden van Archigenes ook kenmerkt zijn de helderwitte UMGC pakjes. Bij P.S. waarschuwden ze me al dat ik veel wit te zien zou krijgen aangezien er hier veel praktijktoepassing in de studie is. En een tandarts of mondhygiënist in een slobbertui… Dat zou raar zijn!
Zo hoorde ik tussen het eten door ook verhalen over ‘De Wolf’
Een aandoening waarbij mensen flink verkleurde tanden hebben en ook te maken hebben met afbraak van de tanden. ‘De Wolf bestaat helemaal niet… Het is in feite een makkelijke verzamelnaam geworden voor tandafbraak maar het heeft niets te maken met een virus, wat veel mensen denken.’ Aldus de Praeses.
Mijn moeder had het er ook wel eens over dat ze vroeger ‘de Wolf’ had, maar dat blijkt dus heel anders te liggen.
Waar je ook niet omheen kon in het hok van Archigenes was het vaandel van de reünisten van de TFV. Het vaandel is op meerdere plaatsen voorzien van sygilles die bij het reüniebestuur horen. Ik ben er uit eindelijk niet bij in de buurt gekomen dus ik heb er geen foto’s van kunnen maken maar het zag er erg bijzonder uit.
Dat zo’n jonge vereniging zoveel bijzondere relikwieën heeft… Dat vind ik wel erg bijzonder maar ik waardeer het enorm!
Uiteraard wilde ik wel een foto van dit bezoek en dat deden we bij het fraaie Archigenesvaandel.
Voor de verzameling kreeg ik enkele uitgaven van het verenigingsblad mee, evenals een sticker, de constitutiekaart, de kerstkaart, een envelop en een AVG-proof gemaakte Annu.
Het was zeker een geslaagde inval! Ik ging er immers al vanuit dat het bezoek niet meer door zou gaan, maar achteraf is het toch nog gelukt! Wellicht kom ik in de toekomst wel weer eens langs!
Invalbezoekje bij Studiosi Mobilae
Ik kreeg het bij P.S. al te horen. ‘De buren hoorden dat je zou komen en zij wilden je ook wel eens ontvangen!’ wie precies de buren waren wist ik nog niet, maar daar kwam ik tijdens het rondje met Assessor I van P.S. al gauw achter.
Studiosi Mobilae is de studievereniging voor Bewegingswetenschappen en ze zijn ook wel een beetje de rebel van de gang. Met traditionele verenigingen als Pharmaciae Sacrum, Archigenes en Panacea zijn zij eigenlijk heel ‘normaal’ gebleven. Een vaandel dat ‘gewoon’ in het kantoor hangt, vlak boven de kapstokken. Geen ‘lint’ of ‘Sygille’ maar gewoon een Bestuursspeldje.
De Voorzitter van Studiosi Mobilae heette me hartelijk welkom op het hok waar het een drukte van belang was. Tijdens de pauzes nemen leden graag zitting op het hok en dan is het soms wat lastig manouvreren! Gelukkig was Interne Zaken bereid zijn bureauplekje even aan me af te staan zodat ik toch even kon zitten en alles vanaf redelijk rustige plek kon bekijken.
De Voorzitter vertelde me intussen wat meer over de vereniging aangezien ik me helemaal niet op deze vereniging had voorbereid, maar ik was zonder meer blij dat ik hier toch even langs kon komen!
‘We zijn helemaal niet zo traditioneel als de verenigingen die je vandaag bezocht hebt. We hebben wel wat tradities maar die zijn toch wel van een andere orde!’ zei de Voorzitter vrolijk. Wat ze daarmee bedoelde zag ik even later. Het Bestuur heeft namelijk het gebruik dat ze blauwe sportschoenen met knaloranje veters dragen. ‘Dan komen we op een consti waar alle meiden op hakken lopen. Eerst vinden ze het een beetje raar aangezien sportschoenen onder een pak nu eenmaal niet allerdaags zijn maar na en tijdje zijn ze eigenlijk wel jaloers op onze sportschoenen die natuurlijk veel lekkerder zitten!’ lachte de Voorzitter.
De mannen hebben daarbij een das en een Bestuursspeldje. De vrouwen hebben ook een Bestuursspeldje maar zij hebben er een lint achter zitten met aan de ene kant blauw en aan de andere kant oranje. Ik heb dit nog niet eerder gezien maar I love it!
Vervolgens vertelde de Voorzitter wat meer over de geschiedenis van Studiosi Mobilae. Vroeger was het Bestuur namelijk een raad van alle Commissievoorzitters bij elkaar. Tja, een 14-koppig Bestuur is niet echt heel efficiënt! Na een tijdje is hier dan ook afstand van gedaan en is er voor gekozen om een 5-koppig Bestuur aan te wijzen. Een structuur die heden ten dage nog steeds toegepast wordt… Alhoewel… Het huidige Bestuur is maar met 4!
‘Helaas merken we dat het Leenstelsel en aanverwante maatregelen ervoor zorgen dat het erg lastig is om Commissies en het Bestuur te vullen. Studenten willen immers geen torenhoge schulden of andere vervelende maatregelen. Het is bij ons helaas niet gelukt om een Externe te vinden. Echter is het vormingstraject van het Ft. Bestuur net afgerond en daar is het gelukkig wel weer gelukt om een vijfde Bestuurslid te vinden! Volgend jaar kan Studiosi Mobilae dus weer op volle kracht draaien!’ aldus haar.
Ik was dan wel benieuwd hoe ze het dit jaar met vier deden. ‘We hebben de taken verdeeld. De Interne heeft er een portefeuille bij en ik heb er een portefeuille bij. Het lukt ook wel met 4, maar met 5 gaat het allemaal net wat makkelijker!’ aldus haar.
Waar veel studieverenigingen opgericht zijn om het studiegebied te versterken heeft Studiosi Mobilae wel een iets ander verhaal… Wel een verhaal wat precies past bij het ietwat rebelse karakter van de vereniging. Studiosi Mobilae is namelijk opgericht om te voorkomen dat de studie Bewegingswetenschappen verloren zou gaan. Er is een flinke strijd aan de oprichting van deze studie voorafgegaan maar de aanhouders hebben gewonnen en Studiosi Mobilae is daar zeker een groot aandeel in geweest!
Inmiddels heeft de vereniging de verbindende functie. Hier is namelijk de plek waar leden van alle jaren elkaar kunnen vinden. Daarnaast kan de vereniging vele bijdragen leveren in de kwaliteit van het curriculum maar ook als het gaat om inzicht in je toekomstige werkveld! Kortom, een vereniging met vele betekenissen maar waar vooral de gezelligheid voorop staat! (Kijk ook maar eens op de site, daar staat het ook) En dat welkome gevoel van gezelligheid ervaarde ik ook toen ik hier zat.
De Voorzitter liet vervolgens een aantal dingen in de ruimte zien. Elk Bestuur laat namelijk een Bestuurscadeau achter en daar zitten wel een paar hele leuke bij. Zo heeft een Bestuur eens een interactieve wereldkaart achtergelaten. Uiteraard in de kleuren van de vereniging en handgemaakt. Leuk detail is het feit dat er op de plaatsen waar de vereniging is geweest een blauw lichtje is geplaatst. ‘Dus er komen in de loop der tijd zeker nog nieuwe lichtjes bij!’ zei de Voorzitter vrolijk.
Een ander leuk Bestuurscadeau was de opslagkast. Ook volledig in de verenigingskleuren, met de Bestuursnamen erop.
Verder kon je niet om het commissiebord heen. Hier hangen de foto’s van alle actieve commissies (In een blauw lijstje) en ook van het Bestuur (In het oranje lijstje) dus zo weet je precies wie er allemaal actief zijn en wat ze dit jaar doen.
‘We zijn nogal aan het denken over wat voor Bestuurscadeau wij zullen geven….’ Aldus de Voorzitter.
Nou, ik wist nog wel een hele leuke die ik ook echt iets voor Studiosi Mobilae vond. In Leiden is het bij een aantal studieverenigingen het gebruik dat ze de naam van de Voorzitter verwerken in een Bestuursnaam en op basis daarvan maken zij een logo. Dat logo mag aan het einde van het jaar, na de wissel, op de muur geschilderd. Hoe leuk zou het zijn als Studiosi Mobilae ook zoiets zou gaan doen! Dan hoef je alleen nog maar goed na te denken over welke Bestuursnaam en welk Bestuurslogo je kiest!
De Voorzitter vond dit idee wel het overwegen waard en zo kon ik concluderen dat dit alvast een geslaagd bezoek was. Want… Wanneer ik een goed idee voor de vereniging krijg, dan is een bezoek geslaagd geweest!
Wat ik sowieso erg bijzonder blijf vinden is het feit dat Archigenes qua leeftijd jonger is, maar Studiosi Mobilae qua karakter juist veel jonger voelt. (Ik heb in Delft natuurlijk ook contacten met zowel hele jonge verenigingen -De jongste is bijna 5, de oudste is 151- als hele oude verenigingen. Maar die gedragen zich vaak wel naar de leeftijd.) Ik heb dan ook het idee dat hier binnen Studiosi Mobilae nog erg veel mogelijk is! Het was een invalbezoek maar ik voelde me hier uit eindelijk wel het meeste thuis!
Uiteraard zouden we dit bezoekje bekronen met een leuke foto! Alleen… Het hok was nog altijd overladen met leden, dus je kon niet echt heel makkelijk een foto maken.
Uit eindelijk lukte het alsnog om een leuke foto te maken met het Bestuur en daarna werd het tijd om verder te gaan. Ik had mooi nog even de tijd om een paar souvenirs bij de Boergondiër te halen alvorens ik op Cleopatra verwacht werd! Ik bedankte de Voorzitter in ieder geval hartelijk voor haar tijd en de gastvrijheid van de vereniging.
Ik ben weer een paar mooie verzamelitems en een dosis goede energie rijker!
Van deze vereniging gaan we denk ik nog wel meer zien!!
Tweede bezoek aan Cleo!
Het was natuurlijk nog even de vraag of er een tweede bezoek zou volgen. Was het gelukt met de baantransitie naar trambestuurder dan had ik hier nu niet kunnen zitten. Echter ben ik helaas afgekeurd door de psychologe… Maar daarom kon ik mijn 12e Dies Natalis wel mooi in mijn lievelingsstad vieren!
Ik was hier overigens al nerveus… Het volgende bezoek was immers hét grote bezoek… En ik wilde het absoluut niet verpesten. ‘Hier bij Cleo kun je sowieso even chillen!’ zei de Secretaris vrolijk toen ik op de bank in de BoBa plofte en even een zucht losliet.
Sowieso had ik er een flinke wandeling op zitten aangezien ik van het UMCG naar de altijd feestelijke straat (Ik onthoud die naam gewoon niet… Maps vertelt me dat ik de Folkingestraat bedoel.) was gelopen voor een paar souvenirs, daarna even op een bankje bij de Vismarkt een koekje gegeten terwijl ik uitkeek op de kermis en daarna ben ik naar Cleo gelopen.
‘Nou, hier mag je rustig even jezelf zijn hoor!’ voegde ook de Voorzitter eraan toe.
En gelukkig maar, dit soort momentjes heb je ook even nodig in zo’n Groninger Tweedaagse.
Intussen vertelde de Secretaris wat meer over het Kandidaatsbestuur. Het bleek namelijk vooral heel erg lastig te zijn om een opvolger voor haar functie te vinden. ‘Het was echt een spannende en lange zoektocht maar het is uit eindelijk wel gelukt om het plaatje compleet te krijgen!’ aldus haar.
‘Je zult er vandaag ongetwijfeld een paar van gaan zien!’ aldus de Voorzitter.
Ik ben benieuwd!
Vervolgens kwam de Externe binnen en ze had duidelijk gehaast. ‘Normaalgesproken ben ik de persoon die hier altijd meer dan te vroeg is voor dit soort bezoeken en nu ben je gewoon eerder dan ik! Ik ben gewoon te laat!’ Aldus haar.
Ik was maar 10 minuten te vroeg en zij was maar 2 minuutjes te laat dus het kan altijd erger toch! Er was een Commissaris Bar die me binnenliet en ik zat nu droog (Het begon net weer te druppelen toen ik bij Cleo aankwam. Zo ging het overigens de hele dag.) dus helemaal prima!
Ook Externe had wel door dat er iets op til was dus ik besloot toch maar wat los te laten over wat er zou komen… Maar wel met de duidelijke mededeling dat dit absoluut niet in het Groninger Gegons losgelaten mocht worden want het moest echt geheim blijven voor mijn Target.
Ik begon eerst met een paar hints maar daardoor kwamen er echt de meest spectaculaire speculaties bij de Commissaris Financieel en bij de Voorzitter los. Ik besloot daarom maar open kaart te spelen want die blauwe tas waar een stukje gele zak uit stak werd steeds gefascineerder bekeken.
Vervolgens moest ik dus toegeven dat ik nog altijd geen idee had wat ik nu precies zou zeggen. ‘Ah joh, gewoon lekker jezelf blijven! Dan komt het allemaal helemaal goed!’ zei de Secretaris.
Dat klonkt als een goed advies, achja… Ik had nu nog heel even de tijd om over alles na te denken en van de gezelligheid hier te genieten!
‘Als je een koekje wil… Je mag pakken hoor!’ vervolgde de Secretaris die een pakje met mijn lievelingskoekjes op tafel zette. Koekjes met een laag chocolade erop! En dit waren ook nog eens de witte! En ik? Ik had gewoon geen trek!
Desondanks, chocolade is chocolade dus ik eet er toch twee! ‘We hebben ook tosti’s als je dat wil!’ aldus de Externe. Tja, ik had een geweldig vooruitzicht op eten met mijn Target dus ik wilde ook weer niet teveel eten. Maar wel heel erg lief dat Bestuur Alectrona me op diverse manieren probeerde te steunen in het ietwat gecompliceerde proces!
Uiteraard hoorde ik de beste verhalen over wat er allemaal weer is gebeurd in de laatste periode. Zo is het Bestuur nu druk met danslessen aangezien het gala voor de deur staat en het gebruikelijk is dat het Bestuur het gala opent met een dans. ‘Mijn danspartner kán het gewoon niet… Hij doet enorm zijn best maar het gaat nog steeds niet zoals het moet… Ik heb besloten het maar gewoon te accepteren!’ aldus de Externe.
‘De meesten van ons zijn niet zo heel trouw met het volgen van de danslessen dus dat belooft nog wat!’ vertrouwde de Secretaris me toe.
De Penningmeester was inmiddels ook gearriveerd en ze was dit keer haar sleutels niet vergeten! (Waarvan akte!) Zij had overigens ook de zenuwen maar dan niet voor een Targetactie… ‘Ik moet morgen naar de tandarts en ik heb er niet zoveel zin in!’ aldus haar.
Nu heb ik een paar jaar geleden bij de Kaakchirurg gezeten aangezien mijn verstandskiezen eruit moesten. Wegens een ontsteking in mijn kaakspier (vorig jaar) zag het er zelfs naar uit dat ik naar de next level kaakchirurg (Gnatholoog, leuk woord voor scrabble.) moest… Ook heb ik al eens een gaatje moeten laten vullen en bovendien zat ik nog in de tandartsvibes door mijn bezoek aan Archigenes. Kortom, na eerst de vieze verhalen (het geluid wat je hoort als de kaakchirurg je verstandskies loswrikt… Je voelt alleen wat getrek maar het geluid is zo naar!) kon ik haar het realistische beeld geven. Het zijn drie kleine prikjes. Een in je wang, eentje boven in je tandvlees en eentje onder in je tandvlees. Daarna krijg je een beetje water om de smaak weg te spoelen. Na een minuut of 10 voelt het net zoals wanneer je voet slaapt, maar dan in je gezicht. Dan gaat hij/zij aan de slag. Je hoort de boor wel en je voelt wel wat gewrik maar geen pijn. Daarna spuit hij/zij er een vulling in. Er komt een lampje op zodat de vulling uithardt en dan ben je klaar. Zorg ervoor dat je ijs in huis hebt want dat zal je beste vriend zijn!
‘Jeee! Perenijsjes inkopen!’ zei de Penningmeester al meteen vrolijk.
Mensen vinden het altijd prachtig om de horrorverhalen te vertellen maar vaak is het maar 1 op de 10 mensen die echt zo’n horrorverhaal meemaakt. De mensen die echter een vriendelijke tandarts of kaakchirurg hebben en waarbij het in enkele minuten gepiept is, die hoor je vaak niet. Dus bij dezen!
‘Ik voel me gelijk al heel wat minder rot, dankjewel!’ aldus de Penningmeester.
Nu is het natuurlijk mijn 12e Dies vandaag… Dus we zouden dat wel in Cleo-stijl gaan vieren! Je raadt het wel… Er kwam weer een Mouse aan! ‘Vandaag gaan we een Mouse doen zoals het echt hoort! In een pitcher en met lekker veel rietjes zodat iedereen mee kan doen!’ aldus de Secretaris.
De Penningmeester kon duidelijk niet wachten op de Mouse al moest ze na een paar slokken vaststellen dat ze misschien toch maar eerst iets moest eten. Dus tosti-ijzer aan en gaan!
De Commissaris Financiën was ook dit keer belast met de taak om de Mouse te maken en toen hij de pitcher op tafel zette constateerden de Secretaris en de Extern gelijktijdig dat er wel erg weinig rietjes in zaten. Dus de Commissaris Financiën loopt terug, graait nog een stapel rietjes weg en dropt ze zo in de pitcher, om vervolgens de pitcher te pakken en er van te drinken. ‘Hee, dat is niet netjes!’ zei de Extern.
‘Ik moet toch even checken of hij goed is?’ aldus de Commissaris Financiën.
Tja, ik vergelijk dit even met de taak van de eerste proever tijdens de gouden eeuw. Voordat het banket aan de koning werd aangeboden moest de eerste proever het eten voorproeven. Viel hij dood neer op de grond dan werd de kok geëxecuteerd en leefde de koning vrolijk verder. Al zou de Commissaris Financiën een iets te sterk aandeel in de Mouse gedaan hebben dan zouden wij dat te weten komen nog voor dat we er zelf van geproefd hebben!
Vervolgens werd de pitcher voor mijn neus gezet want… Mijn Dies dus aan mij de eer om die op deze wijze te openen! Nou, het was wederom die fantastische zomerse smaak die ik er de vorige keer ook in proefde. Helaas was het nu al helemaal geen zomers weer maar door de Mouse kwam je wel in die stemming.
Uiteraard waren de Bestuurders wel benieuwd naar wat ik vandaag allemaal had gedaan maar evengoed kwamen ook de vragen van de vorige bezoekenreeks naar voren. Tijdens de vorige bezoekenreeks was ik immers bij Cleo gestart en had ik daarna nog vele afspraken te gaan. Kortom, er was meer dan genoeg te vertellen over alles wat er was gebeurd. En ja, vooral Target bleef nog wel eens terugkomen in de verhalen. Ook de Penningmeester zei dat het allemaal goed zou komen. ‘Kijk hoe het loopt en speel daar dan op in!’ gaf ze als advies mee.
‘Ik wil echt weten hoe het is afgelopen hoor!’ zei de Extern.
Nou, hoewel ik nu dan opeens een sprong in de toekomst maak en op het punt kom dat ik dit verslag nu op de computer aan het typen ben. Ach wat was ik zenuwachtig maar wat heb ik er een fijne tijd gehad! Ik heb mijn tekst gevonden in de zin ‘Ik reik vandaag deze prijs aan jou uit en ik hoop eigenlijk dat het de eerste én de laatste keer is dat ik deze prijs zal uitreiken!’ zoals de Penningmeester al had voorspeld kwam die zin precies in mijn hoofd toen ik het moment gewoon beleefde.
Ik heb het diner grotendeels met een andere Bestuursman gedeeld aangezien hij de stoel van mijn Target had weggekaapt maar… Toen die heel even weg was pikte mijn Target de stoel snel weg en kwam hij nóg dichterbij zitten.
Ik kan het niet helpen, maar hij geeft me echt een gevoel dat ik lang niet gevoeld heb! Ik heb een uitdagend Target uitgekozen die niet bepaald expressief laat zien wat er in dat hoofdje afspeelt… Maar ik denk dat het veilig is om te stellen dat ik vooruitgang heb geboekt.
Terwijl we met de pitcher Mouse zaten kwamen er een paar Kandidaatbestuurders voorbij. Zo heb ik de nieuwe Secretaris even de hand kunnen schudden. (Het was weliswaar lastig om haar te vinden, maar nu ze er is zijn we natuurlijk allemaal blij dat ze er is!) Ook heb ik even kort kennis kunnen maken met de nieuwe Commissaris Bar! Kortom, een grote gezelligheid en ongedwongenheid bij Cleo, zoals dat typisch Cleo is.
Het moest een tijdje duren tot ze op de planning kwamen, maar nu ze er eenmaal opstaan ben ik blij dat ze er zijn. Het momentje gekkigheid, het momentje ontspanning en natuurlijk het momentje Mouse! Dit bezoekje werd uiteraard bekroond met een leuke groepsfoto in de BoBa!
In de KEIweek ben ik er zeker ook weer even en dan kom ik de beroemde krattengevel aanschouwen en wie weet wie ik dan allemaal weer even tegenkom!
Het was me allemaal weer een groot feestje hier op Cleo en ik verheug me op de volgende!!!
Bedankt voor alles!!!
