Cleopatra
Ik begon Groningen al op de Infomarkt waar ik uit handen van Cleopatra herself een overheerlijke tosti overgedragen kreeg. Aangezien ik vrij snel langs de belangrijkste plekken van de Infomarkt was geweest besloot ik om maar wat eerder naar Cleo te gaan aangezien mijn planning vol zat stond. Iets voorsprong op mijn planning krijgen zou alleen maar fijn zijn!
Ik kwam aan op de Kleine Pelsterstraat waar ik me kon vergapen aan de grootse krattengevel. Ik had het wel even snel gezien toen ik hier in 2017 was, maar nu kon ik toch even wat uitgebreider kijken aangezien ik toch een afspraak had!
Nadat ik er een paar foto’s van had gemaakt kwam er een dame naar me toe die zich voorstelde als de Voorzitter. ‘Ik hoorde al dat je zou komen! Kom vooral verder!’ zei ze vrolijk waarna ik haar volgde.
In de Bovenbar was het een drukte van jewelste en ik herkende de Extern direct. ‘Hee Sabien! Je bent er al!’ zei ze vrolijk terwijl ze me een knuffel kwam geven. ‘Wil je iets drinken? Ik weet niet of je al zin hebt in een biertje…’ zei ze terwijl ze met een ietwat schuldige blijk naar het biertje in haar hand keek. Bier? Nee joh! Ik ben op Cleo, daar bestel je Mouse!
Er viel een korte stilte in de BoBa en al snel werd er aan allerlei kanten goedkeurend geknikt.
‘Iemand die nu al een Mouse bestelt, dat kunnen we alleen maar waarderen!’ zei een jongen in een paars Cleo-shirt die duidelijk wist wie ik was. Hij werd weliswaar geen Bestuur maar hij was duidelijk van mijn bestaan op de hoogte dus hij wilde graag wat meer aan de weet komen over mijn hobby.
De Extern had bezoek gekregen dus ze verontschuldigde zich bij mij. Ik bleef overigens in goed gezelschap achter aangezien Commissaris Pand in wording en Commissaris Intern in wording aan de bar zaten en die wilden ook wel graag weten wat ze aankomend jaar met mij zouden kunnen verwachten.
Ik op mijn beurt was wel benieuwd waarom zij voor Cleo hadden gekozen en wat Cleo voor hen betekent.
Vooral het verhaal van Commissaris Pand in wording maakte veel indruk op me. Ik herkende mezelf wel een beetje. Voordat ik mijn hobby had was ik een behoorlijk introvert meisje dat nog liever doodging dan iemand iets te vragen in een winkel. Doordat ik op mensen moest afstappen om items te kunnen bemachtigen ben ik gegroeid naar de persoon ik nu ben. Ik kan nu redelijk makkelijk contact maken en ik vind het ontzettend leuk om te reizen. ‘De vereniging heeft me gemaakt wie ik ben. Ik vond het lastig om contact te maken… Ik twijfelde daarom ook wel of ik ergens lid wilde worden. Door Cleo heb ik mezelf leren kennen en mezelf kunnen ontwikkelen. Als ik KEIlopers spreek dan zeg ik ook tegen ze dat ze ergens lid moeten worden. Dat hoeft echt niet persé hier bij Cleo als ze dat niet willen, maar als ze maar ergens lid worden! Het lidmaatschap brengt zoveel moois met zich mee! Als ik niet lid was geworden dan was ik nu een bleek spookje op een zolderkamer geworden die alleen met een computer had gewerkt terwijl ik nu een aankomend Bestuurder ben!’ aldus hem.
Wat een prachtig succesverhaal!
Terwijl ik van mijn Mouse aan het genieten was vertelde de Intern in wording dat ze druk bezig was met de achtergrond van dit huisdrankje te achterhalen. ‘Het is dus een volstrekt mysterie waar de naam Mouse vandaan komt. Ik heb het aan een recent Bestuurslid gevraagd en die had geen idee… Ik heb het ook aan een ouder Bestuurslid gevraagd en die had ook al geen idee! Ik ben echter vastbesloten om te achterhalen waar die naam nou vandaan komt! Tijdens je volgende bezoek hoop ik je te kunnen vertellen waar de naam Mouse vandaan komt!’ aldus haar.
Ik zou het zelf ook niet meteen kunnen bedenken. Ik heb nog nooit een blauwe muis gezien en het smaakt ook niet naar ‘grijze muis’ dus ik zou wel erg graag willen weten wat hier het verhaal achter is. ‘Mouse drinken kan ik sowieso beter dan Mouse maken… Ik ben altijd blij als er iemand anders is die het kan maken!’ zei de Intern in wording vrolijk.
De Commissaris Financieel maakte de Mouse dit jaar altijd en nu was er gelukkig iemand van het barbeheer aanwezig!
Natuurlijk wilde ik dit bezoekje wel even bekronen met een leuke foto dus we sleepten zoveel mogelijk leden mee naar voren. Nu staat de beroemde krattengevel er dus dan moet je er goed van profiteren!
Naast de leuke gadgets die de Extern voor me had opgespoord had ze ook nog een extraatje die de leden van Cleo maar wat konden waarderen.
Cleo heeft dit jaar Makelaarsborden die de huizen op het raam kunnen plakken. Ze hadden nog wel wat van die borden over dus ik mocht er ook een meenemen. Nu heb ik wel een aantal Leidse en een aantal Delftse borden maar eentje uit Groningen had ik er nog niet. Ondanks dat ze niet ontzettend praktisch zijn te vervoeren (en ik had nog een hele bezoeksdag voor de boeg!) wilde ik hem graag hebben. De leden zagen dit ook wel zitten want ik liep nog de hele dag door Groningen, MET dit bord. Gratis reclame!
Nadat er een aantal foto’s waren gemaakt bedankte ik iedereen voor deze ontzettend leuke opstart. Met deze Mouse achter mijn kiezen kon ik het volgende bezoek probleemloos aan!
Ik ben heel erg benieuwd wat het nieuwe jaar weer zal gaan brengen!
DAC
Aangezien ik erg snel klaar was op SSR-Leiden besloot ik even een kijkje te nemen bij DAC. Ik liep er immers toch langs… Bovendien zat de uitnodiging van de Penningmeester van vorig jaar nog vers in mijn hoofd. Vorig jaar was ik hier ook langs gekomen maar toen ben ik doorgelopen. Logde ik vervolgens die avond in op Facebook zag ik de uitnodiging van de Penningmeester met de uitnodiging dat ik van harte welkom was om eens naar DAC te komen. Wat jammer! Ik was net terug uit Leiden.
Dat zou me niet nog eens overkomen. Ik had nu weliswaar geen uitnodiging gehad, maar ik kon altijd de uitnodiging van vorig jaar gebruiken!
Ik stapte de Odessa binnen en liep helemaal door naar de Boot aangezien er daar meer dan genoeg mensen waren.
Ik besloot maar naar een Bestuurslid te vragen aangezien dat het makkelijkste zou uitleggen. Een Bestuurder kwam even later vol enthousiasme naar me toe en ze beloofde dat ze even wat dingen voor me op zou gaan zoeken. Thuis had ik de allereerste AlmaDAC liggen, maar dat is alweer een goed aantal jaar geleden. ‘Dit is de Almanak van dit jaar en ik heb een bandje voor je!’ aldus het Bestuurslid.
Bovendien had ze de DAC vlag meegebracht aangezien ze wel zag aankomen dat een foto een goed idee zou zijn! Zo gezegd zo gedaan!
Al snel raakte ik met een groepje leden aan de praat. Zo was er een aankomend Bestuurslid die me zijn visitekaartje overdroeg aangezien er inderdaad nog wat Almanakken tussen de eerste en tussen de zojuist ontvangen zaten. Verder wilde ik graag van de leden weten waarom zij voor DAC hebben gekozen. ‘Ik voel me thuis bij DAC omdat je bij iedereen welkom bent. Op een avond waren mijn vrienden er nog niet. Overigens werd ik al snel bij een andere tafel geroepen en dat was echt vanuit het hart, niet omdat het moest. Ik heb toen een ontzettend leuke avond gehad én ik heb weer nieuwe mensen leren kennen.’ Aldus een dame.
Een andere dame vertelde me dat ze DAC zo fijn vind omdat je er zoveel uit kunt halen als je zelf wil. ‘Dan zeg ik tegen mijn vader dat ik naar DAC ga en dan zegt hij ‘dat kan helemaal niet want het is zondag!’ maar een gala doe je niet op dinsdag… Het mooie aan DAC is dat je al vanaf je eerste jaar als volwaardig wordt aangezien. Daardoor kun je al vanaf je eerste jaar bij Commissies aan de slag!’
De eerste dame kwam op het idee om me even een rondleiding te geven, al was het wel een soort van hello goodbye. De Bestuurder in wording vertelde me namelijk al dat DAC de Odessa gaat verlaten. De eigenaar stopt er naar een aantal jaren mee en het lot van Odessa is onzeker. Het kan zijn dat er een nieuwe eigenaar de Odessa houdt zoals het is maar het kan ook zijn dat er appartementen van worden gemaakt. ‘Dat gaan we niet afwachten, dus daarom gaan we op eigen benen staan. Het zal wel wennen worden want we zijn hier behoorlijk verwend!’ zei hij daarover.
Ik liep samen met twee dames langs de Bestuurskamer, de feestzaal waar de feesten tot laat kunnen doorgaan en uit eindelijk kwamen we uit op de welbekende bar die wel een stuk langer was geworden. ‘Het ledenaantal groeide dusdanig dat de oude bar het niet meer aankon, daarom is er een langere bar gekomen!’ legde een dame uit.
Sowieso was de Odessa een stuk groter geworden aangezien het naastgelegen café Mas Y Mas overgekocht was door de Odessa. Ik blikte terug op mijn eigen EL CID, 2013. Toen bestond DAC nog niet en was Odessa de plek waar we ons EL CID bandje kregen. Bijzonder wat er vervolgens ontstaan is!
We gingen aan de bar zitten, de eerste dame ging ervoor zorgen dat ik de DAC experience kon beleven, dus ze ging een stukje lasagne voor me halen. Een huidig eerstejaars begon te vertellen… ‘Ik had al van jou gehoord. Voordat ik hier bij DAC kwam ben ik namelijk een paar jaar lid geweest van L.V.V.S. Augustinus, waar er nogal veel over je gesproken is. Ik vond het daar wel leuk maar het probleem dat ik ervaarde was het feit dat mijn Cordial niet zo actief was. Je Cordial is je basis bij Augustinus dus al snel kon ik niet zoveel meer. Ik vond het jammer en daarom ben ik op zoek gegaan naar iets nieuws. Ik zag het als 21 jarige niet meer zitten om bij een Vereniging met een strikte KMT te gaan dus ik ben verder gaan kijken en zo kwam ik uit bij DAC. Ik vond het zonde om mijn studentenleven nu al op te moeten geven en ik kan me zo voorstellen dat masterstudenten die uit andere steden naar Leiden komen datzelfde gevoel hebben. Bij DAC kun je het studentenleven nog een paar jaar verlengen en aangezien je vanaf je eerste jaar meteen volwaardig lid bent kun je al direct aan de slag om je horizon te verbreden. Je kunt commissies doen maar je kunt je ook aansluiten bij een van de subclubs!’ vertelde ze.
Intussen had ik een bord met dampende vegalasagne gekregen. ‘Vanuit de EL CID hebben we de opdracht gekregen om de helft van de week vegetarisch eten te serveren om zo aandacht te vragen voor duurzaamheid. De beroemde DAC lasagne is net een beetje anders, maar deze is ook lekker!’ aldus de eerste dame.
Al snel stond ik met een redelijke groep dames om me heen en ik begreep al snel het gevoel dat de eerste dame had omschreven. Mijn bekendheid op DAC is weliswaar niet heel groot, maar ik werd moeiteloos opgenomen door de meiden die me hoorden praten en die groep werd steeds een beetje groter.
Sowieso was het slim geweest dat we binnen waren gaan zitten want buiten was het gaan stortregenen!
Uit eindelijk moest ik wel weer verder naar de volgende afspraak, maar ik kon er dankzij de heerlijke lasagne weer helemaal tegenaan! Het was geen gepland bezoek, maar de DAC Experience was absoluut een geslaagd bezoek waarvan ik blij ben dat het op mijn pad is gekomen!
Het nieuwe jaar brengt vele spannende tijden voor DAC mee. Een eigen pand, een nieuwe locatie. Maar zo is zelfs Minerva ooit begonnen… Ik ben er van overtuigd dat DAC nog lang niet klaar is met groeien, ontwikkelen en het inspireren van nieuwe studenten in Leiden.
Dit wordt zeker vervolgd!!
Coördinatiebalie EL CID
Traditiegetrouw zou ik weer even langs de Coördinatiebalie gaan voor het EL CID tasje.
Dit jaar werd ik vol enthousiasme onthaald door twee dames die vorig jaar de EL CID hebben georganiseerd! ‘Wat leuk dat we jou weer zien! Natuurlijk hebben we wel een tasje voor je! Wil je ook een programmaboekje erbij?’ aldus de dames.
Nou, ik wist al dat er een ZEER gelimiteerde oplage van het programmaboekje was, dus daar zei ik geen nee tegen!
Ook had ik mijn huidige EL CID contactpersoon gesignaleerd dus die wist er precies op tijd bij te springen voor de foto.
Ik was nu al helemaal tevreden over mijn bezoekje aan Plexus maar Acquisitie-Secretaris had nog wel een plannetje. ‘Ik heb heel even wat tijd vrij dus het lijkt me leuk om je voor te stellen aan wat mensen!’ zei hij vrolijk.
Even later stond ik op hét EL CID Media HQ. Elke post op de site, Facebook, Instagram en alle andere digitale kanalen komt hier vandaan! Elke foto, elk interview… Gedaan door een van deze mensen!
Terwijl ik met enkele Mediacrewers aan het praten was kwam een oude bekende van EL CID 2017 binnen. ‘Ik heb niet veel tijd maar ik heb een verrassing voor je!’ zei ze vrolijk en ze gaf me een tasje.
Haar shirt week af van het shirt dat de meiden van EL CID 2018 hadden gedragen. Dat gaf me het vermoeden dat zij de nieuwe coördinator van de EL CID 2020 zal worden!
In haar tasje zat hét Lustrumbiertje evenals de allerleukste Lustrumsokken. ‘We wilden het 50-jarig bestaan van de EL CID natuurlijk niet in stilte laten passeren! Bovendien vinden we het zelf ook een ontzettend tof gadget!’ aldus Acquisitie-Secretaris.
Het laatste item in het tasje was het spelletje Hora Est! ‘Dat is iets van de Universiteit…’ begon Acquisitie-Secretaris.
Ik weet dat de Pedel aan het einde van een oratie de woorden ‘Hora Est!’ roept. ‘Ja, dat klopt! Dit is in feite een Leidsche variant van 30 seconds. Echt heel leuk!’ aldus hem.
Kortom, ik had hier enkele bijzondere items gekregen NAAST dus het zeldzame programmaboekje. De EL CID had nog NOOIT zoveel deelnemers en toch is er een boekje in de beperkte oplage van 100 overgebleven! Wow!
Helaas moest dit momentum na 20 geweldige minuten afgerond worden aangezien ik door moest naar Augustinus. Maar het bezoekje aan de Coördinatiebalie was nog nooit zo goed gelukt als vandaag!
