Het had zo’n eenvoudige dag moeten worden. Een afspraak in de binnenstad, de bus pakken naar de Uithof waar ik twee afspraken zou hebben en dan terug met bus 28 naar de binnenstad.
Echter stortte alles in elkaar toen mijn eerste afspraak door afwezigheid van mijn contactpersoon niet door kon gaan. Na een geërgerde mail aan het adres van dat contactpersoon kon ik weinig anders dan de planning vanuit de losse pols te gaan aanpassen.
Ik had makkelijk twee uur later op de trein kunnen gaan en dan per bus 12 naar de Uithof kunnen gaan… Maar ja goed. Er is nu niets meer aan te doen. Ik ben in Utrecht en ik wil koste wat kost mijn planning redden!
Ik liep dus terug naar de bushalte waar ik zo’n 15 minuten daarvoor was uitgestapt en ik zette koers naar de Uithof.
Al wat ik kon doen was de afspraak van Usocia naar voren halen en dan maar hopen dat zij wellicht een connectie konden maken met andere SV’tjes zodat ik mijn planning allicht tot 17:00 kon vullen.
Usocia
Ik kwam aan bij het Sjoerd Groenmangebouw en hoewel ik wel even moest denken hoe het ook alweer zat met dit gebouw had ik er wel vertrouwen in dat het goed zou komen. (Voorgaande keren kwam ik van de Heidelberglaan af in plaats van de bushalte Botanische Tuinen) Overigens kon ik een frons niet helemaal voorkomen toen ik nog eens naar het gebouw keek. Een oud-collega van me maakt het me op het ogenblik niet al te makkelijk en de naam van het gebouw is betrekkelijk nauw met hem verbonden… Kortom… Mijn contactpersoon vanuit het centrum mocht de afspraak dan doodleuk vergeten zijn… Mijn ambitie om die oud-collega uit mijn hoofd te zetten en te vergeten kon ik wel vergeten aangezien dit gebouw de sleutel zou zijn tot het redden van mijn planning. Typisch weer….
Nadat ik een Instagrampost hierover had gemaakt besloot ik te kijken of ik Usocia nog wist te vinden.
Ik ging de trap op en uit eindelijk wist ik zeker dat het de tweede verdieping moest zijn.
Het uitzicht klopte nog, de koffiehoek ook. Oké dan hier naar rechts en dan is het geloof ik de eerste deur.
Er brandde licht en er liep toevallig iemand richting die kamer dus ik besloot mezelf maar gelijk aan te kondigen.
De site werkt op dit ogenblik niet dus ik kan de desbetreffende Bestuursleden niet allemaal bij de juiste functie noemen.
In ieder geval begon mijn bezoek met een heer die toevallig op de kamer aanwezig was. ‘Je hebt echt geluk dat ik hier toevallig ben want eigenlijk was dat niet de bedoeling geweest! Ik zal in ieder geval even aan de rest van het Bestuur laten weten dat je er bent!’ aldus deze heer.
Mooi, kon ik nog even naar de wc. Die zit evenmin op een logische plek, maar toch wist ik het nog te vinden.
Toen ik even later terugkeerde was de Commissaris Onderwijs er ook bij. (Haar weet ik nog te benoemen aangezien ze de halve Usocia kamer ondersteboven gooide voor verzamelitems en toen zei de Bestuursheer ‘Ruim je het dan ook zelf weer op?’ waarop zij zei ‘Ik ben Commissaris Onderwijs, niet de Commissaris Opruimer’ Echter is Commissaris Onderwijs af te korten als C.O. wat net zo goed Commissaris Opruimer kon betekenen… Daardoor erkende de Commissaris Onderwijs zelf al dat ze het ook weer zelf moest opruimen.) ‘Wat leuk dat je er bent! Welkom op Usocia! Wil je iets te drinken?’ aldus haar.
Nou het was al redelijk miezerig weer buiten maar nu ik uit het raam keek zag ik dat het helemaal ongezellig was. Doe maar een kopje thee, daar is het echt weer voor!
Even later had ik mijn kopje thee en kon ik aan de aanwezige Bestuurders en leden uitleggen wat mijn hobby nu eigenlijk inhoudt en daar kwam nog eens het verhaal over mijn eerdere bezoeken aan Usocia bij.
Ik ben in 2015 voor het eerst bij Usocia geweest maar in 2017 was mijn laatste bezoek aangezien het met mijn jaarplanning eigenlijk niet meer te bolwerken was om een hele uitgebreide bezoekenreeks in de binnenstad te doen en daarnaast nog een hele bezoekenreeks op de Uithof te doen.
De Voorzitter van Bestuur 24 had me echter benaderd om weer eens langs te komen aangezien er dit jaar Lustrum is.
Tijdens mijn eerste bezoek ooit aan Usocia had ik de Almanak ter ere van 20 jaar Usocia in ontvangst mogen nemen. Toen was me verteld dat er maar eens per vijf jaar een dik boekwerk met harde kaft werd uitgebracht.
Tot mijn grote verbazing zag ik dat er van 16-17 een Jaarboek op tafel lag. Compleet met harde kaft. ‘In jouw afwezige jaren hebben we een paar ambitieuze Besturen gehad die Usocia graag wat meer wilden door ontwikkelen. Daardoor heeft het jaarboek ook een upgrade gekregen.’ Verklaarde de Commissaris Onderwijs.
Aha! Dat verklaart!
Ik keek rond en ik zag de desbetreffende Almanak die ik tijdens mijn eerste bezoek in ontvangst had mogen nemen ook liggen. Dat was de eerste en enige die ik tot nog toe van Usocia in mijn bezit heb! ‘Nou, dan mag ik je deze ook meegeven, dit is ons allernieuwste Jaarboek, net uitgebracht!’ aldus de Commissaris Onderwijs.
Terwijl ik het boekwerk op mijn gemak doorbladerde ging zij op zoek naar items die ik mee kon nemen voor mijn verzameling.
Usocia heeft niet stil gezeten en dat is wel echt goed om te zien! Het Pamflet wordt nog altijd uitgebracht en daar kreeg ik de nieuwste editie van overgedragen.
Toen ik de Commissaris Onderwijs over de ontstane situatie rondom mijn planning vertelde stelde ze voor om mijn kwestie in de FSW app te zetten. ‘Op de Uithof hebben we een appgroep met de andere verenigingen van de faculteit FSW aangezien we erg veel met elkaar te maken hebben. Ik kan even kijken of er andere SV’tjes thuis zijn!’ aldus haar.
Kort daarna kwam de Voorzitter van Usocia binnen en grappig genoeg heeft hij dezelfde voornaam als de Voorzitter met wie ik voor het laatst had gewerkt.
Sommige dingen veranderen niet, andere dingen groeien wel door! Zo ook bij Usocia!
Nadat ik met de Voorzitter wat woorden ter kennismaking had gewisseld kreeg hij het Logboek al in handen. ‘Oh hee, ik heb al reactie van Djembé! Zij zijn de studievereniging voor Culturele Antropologie en ze zitten hier beneden! Ik zal je zo wel naar hen toe brengen. PAP geeft aan dat je ook bij hen langs kunt komen. Zij zijn er vanaf 13:00!’ aldus de Commissaris Onderwijs.
Dat is mooi, om 14:00 heb ik Unitas Pharmaceuticorum dus dan moet ik alleen kijken wie ik daarna nog doe.
‘Ik heb in ieder geval wat mooie dingen voor je gevonden, alsjeblieft!’ aldus de Commissaris Onderwijs.
Uiteraard vond ik het wel zo leuk om een groepsfoto te maken als bewijs dat ik weer bij Usocia ben geweest. ‘Helemaal leuk! Als ik zo klaar ben met mijn verhaaltje breng ik je boek wel naar Djembé!’ aldus de Voorzitter.
Ik bedankte de Bestuurders voor deze leuke kennismaking waarna ik met de Commissaris Onderwijs meeging richting Djembé.
‘Voorheen zat Djembé naast ons maar toen de opleidingen anders over het gebouw werden verdeeld kwamen zij een verdieping lager te zitten!’ aldus de Commissaris Onderwijs.
Even later stonden we voor de deur van Djembé waar ik door de Commissaris Onderwijs van Usocia overgedragen werd aan de Secretaris van Djembé.
Zij kwam vervolgens nog heel even terug met mijn Logboek aangezien de Voorzitter van Usocia zijn verhaaltje had afgerond. ‘Nu ga ik echt weer studeren hoor!’ zei ze er nog bij.
Djembé
Ik had de naam wel eens voorbij zien komen en ook toen ik het Jaarboek van Usocia doorbladerde kwam ik deze naam weer tegen. De studievereniging voor Culturele Antropologie!
‘Welkom, ik ben de Secretaris van het 28e Djembé bestuur! Wil je iets drinken?’ aldus de Secretaris.
Doe maar een kopje thee! (Enfin, later hoorde ik dat er ook chocomel was. Gemiste kans!)
Een paar dingen die me direct opvielen waren de kerstmuziek uit de speaker en het feit dat de Secretaris onlosmakelijk verbonden is met zijn petje. (Ook terug te zien op de Djembé website!)
Toen de Secretaris weer ging zitten vroeg hij me wat ik wilde weten over Djembé.
Nou ja, eigenlijk alles want dit is de allereerste keer dat ik hier ben!
‘Nou, nogmaals van harte welkom dan en weet ook dat je hier altijd welkom bent! De deur staat hier altijd voor iedereen open. Als studievereniging voor Culturele Antropologie zijn wij vooral opvallend in onze duidelijk horizontale structuur. Onze leden hechten waarde aan gelijkwaardigheid en zoiets als duidelijke anciënniteit is niet echt iets waar zij op zitten te wachten. Wij hebben dus ook niet zoiets als een Bestuurspak of een lint. Wij hebben dit Bestuursvest en dat is het eigenlijk!’ verklaarde de Secretaris.
Ook erg bijzonder aan Djembé is het feit dat de banden met de opleiding erg hecht zijn. ‘We zitten hier met docenten en professoren op de gang en we betrekken hen ook bij onze lopende zaken. Er zijn zelfs een aantal docenten lid bij ons!’ legde de Secretaris uit.
Dat is wel echt heel bijzonder, dat heb ik nog niet eerder gehoord.
Djembé is verder erg maatschappelijk betrokken. Duurzaamheid is iets waar de leden veel aandacht aan besteden. Er is een speciale duurzaamheidscommissie evenals een goede doelencommissie. ‘Er is een vereniging op de Uithof gevestigd die qua duurzaamheid nog net iets verder is dan wij zijn, maar binnen FSW zijn wij de voorlopers op het gebied van duurzaamheid en daar zijn we erg trots op. Het streven is uit eindelijk dat wij de meest duurzame vereniging zullen worden!’ aldus de Secretaris.
De Secretaris had zelf twee honoursprogrammes doorlopen en daardoor had hij maar beperkt kunnen genieten van de mooie verrijkende elementen die Djembé biedt. ‘Ik ging wel graag naar Djembé café… maar dan kon ik vaak maar twee uur blijven omdat het studeren ook wel doorging. Toen ik de kans kreeg om in het Djembé Bestuur te kunnen komen vond ik dat wel mooi om te doen. In zo’n Bestuursjaar leer je immers weer hele andere vaardigheden!’ aldus hem.
Dat geloof ik gelijk! Ik wilde alweer iets zeggen maar toen raakte ik wederom afgeleid door de kerstmuziek. ‘Ik ben vandaag begonnen met het opstarten van de kerstsfeer!’ verklaarde hij vrolijk.
Een blik door de kamer leerde me dat de muziek de enige kerstsfeer in de kamer bracht… ‘Ja, dat klopt inderdaad, de rest van de kerstsfeer gaan we nog mee starten!’ zei hij vrolijk.
Nu was ik wel benieuwd. Ten eerste waar komt de naam vandaan en ten tweede wat kenmerkt Djembé echt als vereniging naast de gelijkwaardigheid en de openheid?
‘Nou, die twee vragen kan ik wel enigszins in een antwoord gaan beantwoorden. De leden van Djembé brengen allemaal graag een eigen geluid mee maar samen vormen zij een sterk front. Dat kun je wel vergelijken met het muziekinstrument en van daaruit is er voor die naam gekozen. We hebben een grote verscheidenheid binnen onze leden. Onze leden zijn niet bang om te gaan staken of actie te voeren voor onderwerpen die zij belangrijk vinden. Wat je zult merken wanneer je de kamer eens bezoekt wanneer er leden zijn, is het feit dat er altijd inhoudelijke gesprekken plaatsvinden tussen leden. Het maakt niet uit waarover het gaat, overal kan een diepgaand inhoudelijk gesprek uit ontstaan en hier is dat de plek waar het gebeurt!’ aldus de Secretaris.
Dus als ik hier een blok kaas neerleg dan ontstaat er al een gesprek over? ‘Oh zeker, dat zou niet lang duren!’ lachte de Secretaris.
Overigens constateerde de Secretaris dat ik zelf ook wel een antropoloog zou kunnen zijn. Ik zie immers vele verenigingen en tussen verenigingen onderling zijn ook vele culturele verschillen die uiterst interessant zijn om waar te nemen. ‘Binnen Djembé zijn er echt maar een paar leden die bij een studentenvereniging zitten. De meeste leden zien een studentenvereniging niet echt zitten. Toen met de Rambam-kwestie zijn hier ook vele inhoudelijke gesprekken over gevoerd kan ik je zeggen. Niet alleen per definitie over de verenigingen maar ook over hoe de programmamakers dit hadden gedaan.’ Vertelde hij vervolgens.
Een ding weet ik zeker. Bij Djembé kom je altijd in een goed verhaal terecht!
Terwijl de Secretaris een stukje in mijn logboek schreef bekeek ik de posters in de kamer even. Aan de ene kant van de kamer zijn de commissies van Djembé te zien. (‘Dat zijn wel nog de commissies van vorig jaar’ aldus de Secretaris) en aan de andere kant is een bonte verzameling van activiteitenposters geplakt. ‘Het zijn wel posters van meerdere jaren hoor!’ lachte de Secretaris.
Ook hier konden we een uiterst antropologische discussie over gaan houden want waarom is een fulltime bestuur toch beter dan een part-time bestuur?
Ja, ik zou me wel thuis kunnen voelen op Djembé!
‘Ik merk dat je dit wel interessant vindt. Misschien is het leuk om ook eens langs onze zuster Itiwana in Leiden te gaan? Naast Secretaris van Djembé ben ik de Voorzitter van de koepelvereniging van de Culturele Antropologie studieverenigingen. Daarom heb ik verder alleen de Goede Doelencommissie als begeleidingsfunctie in mijn takenpakket zitten.’ Verklaarde hij.
De meeste Bestuuders begeleiden meerdere verenigingscommissies maar het is wel logisch dat wanneer je in feite twee besturen doet, je dan niet ook nog meerdere commissies begeleidt.
Het leek me in ieder geval leuk om Itiwana ook eens op de planning te zetten dus ik beloofde de Secretaris dat ik hen ook zeker eens zou gaan opzoeken.
Het was 13:00. ‘Ik zal je zo even naar PAP brengen, zij zitten namelijk in een ander gebouw!’ aldus de Secretaris.
Ik wilde wel heel graag nog even een foto maken van het feit dat ik hier op Djembé was geweest. Gelukkig was er nog iemand anders op de kamer aanwezig die deze foto wel even wilde maken.
‘Uiteraard gaat onze Pedel wel mee op de foto’ zei de Secretaris toen hij met een echte djembé in zijn handen naar de bank kwam. Een pedelstaf is zo ‘klassieke vereniging’ dus het kon niet anders dan dat Djembé een echte djembé als pedel zou hebben! (Geweldig instrument, in mijn jongere jaren heb ik een aantal djembélessen op school gehad. Ik vond het geweldig!)
Nadat er een paar leuke foto’s gemaakt waren was het tijd om mijn spullen te pakken en samen met de Secretaris de regen in te duiken.
‘Jammer dat het niet echt mooi weer is geworden!’ zei hij toen we naar beneden liepen.
We waren net goed en wel het Sjoerd Groenmangebouw uit of de Secretaris realiseerde zich dat hij wel iets wist wat hij me mee kon geven voor de verzameling. ‘Ik zal het zo nog wel even komen brengen naar PAP. Ik had je natuurlijk de Opgetrommeld mee kunnen geven! Dat is ons verenigingsblad. Nou ja, dat zal ik zo nog even doen dan!’ zei hij vrolijk.
Even later stapten we het Langeveldgebouw in. Alcmaeon wist ik wel te vinden in dit gebouw, maar PAP zit heel ergens anders! Ik volgde de Secretaris van Djembé de gangen door.
‘Waardoor je de locatie van PAP goed kunt onthouden… is het feit dat ze tegenover het genderneutrale toilet zitten. Een unicum hier op de Uithof!’ aldus de Secretaris.
Even later stonden we voor de deur van PAP waar ik onthaald werd door de Voorzitter en Secretaris van PAP.
De Secretaris van Djembé kwam zijn belofte wel na. Hij is gewoon nog een keer extra door de regen van het Sjoerd Groenmangebouw naar het Langeveldgebouw gerend zodat hij me de jaargang Opgetrommeld van vorig jaar kon geven. ‘Er zitten een paar spatjes regen op, maar ik heb de schade beperkt kunnen houden!’ zei hij vrolijk.
Hoewel hij geen held zei te zijn met de camera heeft hij toch een paar gelukte foto’s weten te maken.
Djembé zal me in de toekomst nog wel terug gaan zien!
PAP
De studievereniging voor Pedagogische Wetenschappen.
Er is heel veel over PAP te vertellen maar de Voorzitter wist aanvankelijk niet zo goed waar te beginnen dus in plaats van eerst verhalen en dan items… gingen hij en de Secretaris volle bak aan de slag om eerst wat mooie items voor me op te sporen voordat ze me wat meer gingen vertellen over PAP.
‘Wat wil je weten over PAP?’ vroeg hij dan ook.
Ik heb zoveel vragen! Dit is immers mijn eerste bezoek ooit aan PAP!
Dat leek de Bestuurders wel te verbazen maar de Secretaris vond de timing wel mooi. ‘We zijn dit jaar officieel een volwassen vereniging geworden! Wij zijn het 18e Bestuur!’ vertelde ze.
PAP is een vereniging met fanatieke commissies die strijden in de commissiebattle. PAP brengt jaarlijks een Almanak uit en met regelmaat verschijnt het PAPeras, het vakblad van PAP.
‘We hebben ook een commissie speciaal voor alle mannen. Op de studie pedagogische wetenschappen zijn de vrouwen aanzienlijk beter vertegenwoordigd dan de mannen. Kortom, PAP is dé manier om de mannen van je studie beter te kunnen leren kennen. Het wordt wel een commissie genoemd maar in feite is het een grote vriendenclub!’ aldus de Voorzitter die tevens de Voorzitter van de Mannencie is.
‘Een ander bijzonder dingetje is het feit dat we de meeloopdagen op de Universiteit Utrecht helemaal zelf organiseren. Onze Meeloopcie organiseert deze dagen in samenwerking met de Universiteit.’ Aldus de Secretaris.
‘De Universiteit faciliteert de ruimtes, de docenten en de logistieke elementen. De rest doen we allemaal zelf!’ voegde de Voorzitter eraan toe.
‘Uiteraard zijn er aankomend studenten die buiten die georganiseerde meeloopdagen ook nog eens willen komen kijken. In dat geval gaan ze met iemand van de Meeloopcie een dagje meekijken. Dit is dus een bijzondere commissie met diverse uitdagingen!’ vertelde de Secretaris.
Verder zijn er de welbekende commissies zoals de Studiereiscie en de Diescie.
‘Onze Sympocie organiseert twee keer per jaar een inhoudelijk symposium over een vakgerelateerd onderwerp. De volgende komt er alweer aan!’ aldus de Voorzitter.
Het leuke aan PAP is dat niemand weet waar de naam voor staat. Principieel Achter Pedagogiek, Pertinent Anti Prominentie? Wie het weet mag het zeggen!
Ik wilde die vraag inderdaad al gaan stellen maar de Secretaris vertelde uit haarzelf al ‘Iedereen vraagt ons waar PAP voor staat, maar niemand kan het ons vertellen! De leden van het eerste geregistreerde Bestuur weten het niet dus we zouden eigenlijk iemand van het Oprichtingsbestuur moeten vragen. Die hebben we helaas nog niet te pakken gekregen waardoor het nog altijd een raadsel is waar PAP voor staat.’
De Voorzitter vervolgde ‘We hebben eens een prijsvraag uitgeschreven zodat onze leden konden bedenken waar PAP voor staat en daar kwamen de meest uiteenlopende reacties op. Echter kunnen wij niet zeggen of het goed of fout is, want we weten het zelf niet!’
Leuk bedacht Oprichtingsbestuur!
‘Wat PAP overigens wel kenmerkt is het feit dat we de meest chaotische CoBo’s hebben en ook graag wat chaos op andere CoBo’s veroorzaken’ begon de Voorzitter waarop hij vele bijzondere verhalen met me deelde. CoBo’s? Daar lusten ze wel PAP van hier!
Ja, dat is het punt dat je de eerste van de CoBo Safari bent… Dan zijn zowel de Ht’ers als de Ft’ers op pad waardoor zo’n café al snel vol staat met mensen!
‘Dan is onze Voorzitter ook opeens een Praeses!’ lachte de Secretaris.
‘Het is ook wel een compliment dat verenigingen die veel ouder en groter zijn zeggen ‘oh daar heb je PAP weer!’ als ze ons zien!’ vervolgde de Secretaris.
Toen het Logboek tevoorschijn kwam gingen de Voorzitter en de Secretaris volle bak aan de slag om iets leuks te maken van de pagina’s van PAP. ‘Dit is misschien de eerste keer dat je hier bent, maar we gaan er wel voor zorgen dat je ons nooit meer kunt vergeten en bij ons terugkomt!’ aldus de Voorzitter. ‘Wie je boek dan open slaat… die moet niet om PAP heen kunnen!’ vervolgde de Secretaris.
Er werd druk geklust aan het boek waarop de Secretaris me nog een verhaal vertelde wat typisch PAP is. Sowieso zijn ze hier lekker rebels want waar eigenlijk 99% van de Besturen het verenigingslogo op de linkerkant laat plaatsen, staat die bij het PAP bestuur op rechts. (Daar kon ik het natuurlijk alleen maar mee eens zijn… Ik draag immers ook altijd alles rechts!) ‘De bolletjes uit het logo komen veel mooier uit wanneer het logo op rechts staat!’ aldus de Secretaris.
‘Voor de constitutiekaartjes maken wij als een van de weinige besturen de foto’s in de natuur. Dat brengt overigens nog wel uitdagingen met zich mee. Onze Voorzitter kan niet in de zon kijken waardoor hij nogal eens moeite had met de foto’s!’ aldus de Secretaris.
‘Tja, het was ook in die periode dat het 30 graden was!’ zei de Voorzitter.
Dat is niet fijn foto’s maken in je pak, dat geloof ik gelijk!
Tenslotte nog een leuk kenmerkend ding voor PAP. Wanneer je op de ledenbanken zit zie je op de linkermuur de posters van activiteiten die er nog aan komen en op de rechtermuur (die waar de banken tegenaan staan) hangen de posters van activiteiten die zijn geweest. ‘Het is altijd wel een treurig moment wanneer het jaar voorbij is en die muur leeg gehaald wordt!’ aldus de Voorzitter.
Aanvankelijk was het hok anders ingedeeld waardoor de muren ook net andersom waren georganiseerd. ‘Echter keek je dan bij binnenkomst direct tegen de Bestuurscomputers aan. Bovendien hebben we redelijk wat actieve leden dus de ledenruimte zat echt heel snel vol. Alle reden om het hok te herindelen. Wanneer je nu langsloopt of binnenkomt kijk je direct tegen de leden en de afgelopen activiteitenmuur aan!’ aldus de Voorzitter.
De Secretaris liet me daarom een uitgeprint strookje zien van een Facebookbericht. ‘Altijd als ik tijdens het studeren naar het genderneutrale toilet ga ben ik jaloers op de gezelligheid en de chillende mensen op de kamer daar tegenover!’ aldus het berichtje.
‘Wij vonden het cool want het ging overduidelijk over ons!’ aldus de Secretaris.
In een rap tempo liep de klok richting 13:50! Ik had weer een goed gevulde tas en een gesigneerd logboek teruggekregen. De Voorzitter gaf me nog wat aanwijzingen over hoe ik bij Unitas Pharmaceuticorum kon komen en op mijn beurt bedankte ik de Voorzitter en de Secretaris hartelijk voor dit fijne ontvangst en voor de redding van mijn planning!
‘Mocht je na U.P. niets meer weten dan kun je altijd nog naar Vocus gaan, die zitten boven ons!’ aldus de Voorzitter.
PAP was een uitstekend idee!
Unitas Pharmaceuticorum.
Aangezien ik van de K.N.P.S.V. al Aesculapius en Pharmaciae Sacrum had gehad kon Unitas Pharmaceuticorum niet achterblijven.
Dit is de enige afspraak die ik wel volgens planning kon doen.
Nu had ik van de Voorzitter van PAP begrepen dat ik Unitas Pharmaceuticorum in het Koningsbergergebouw kon vinden. Overigens had hij me geadviseerd om het Minnaertgebouw al binnen te gaan. Ik was eigenwijs en ging toch via het Koningsbergergebouw want die ingang lag veel beter op de route.
Al snel was ik op de tweede verdieping maar de kamernummers eindigden vrij laag terwijl ik naar een hoog kamernummer moest. De enige logische verklaring hiervoor was het feit dat ik toch naar het Buys Ballotgebouw moest.
Een verdieping lager kwam ik bij de sluizen uit die de drie gebouwen met elkaar verbindt.
Al snel was ik op het juiste spoor en even later had ik het hol van Unitas Pharmaceuticorum gevonden.
Precies op tijd stapte ik binnen waar de Ab Actis al op me zat te wachten.
Ik had begrepen dat er een relatief strikte deadline op de afspraak zat dus ik was blij dat ik niet hopeloos verdwaald was geraakt. Ik vermoedde dat de deadline kwam wegens een ALV van een K.N.P.S.V. vereniging en al snel kwam ik erachter dat dit inderdaad het geval was. ‘We gaan naar Amsterdam waar het aspirant lid van de K.N.P.S.V. zit.’ Verklaarde hij zodra hij me een kopje thee had gegeven.
Al snel merkte ik dat Unitas Pharmaceuticorum en Pharmaciae Sacrum bijzonder dicht bij elkaar zitten wat betreft het karakter en de sfeer. ‘Aesculapius zit meer naar de wetenschappelijk onderzoekende kant waardoor zij toch net wat anders van karakter zijn. Wij zijn het meest met P.S. te vergelijken en dat merk je aan diverse aspecten’ verklaarde de Ab Actis.
Ik ervaarde dat zelf ook vrij duidelijk aan diverse aspecten. Maar toch waren er ook wat verschillen. Binnen P.S. mag uitsluitend het Bestuur antracietgrijs voeren als Bestuurspak en dat is tevens de enige kleur die het Bestuur als pak-kleur gebruikt.
Binnen U.P. staat het een Bestuur vrij om een andere kleur voor het pak te kiezen. Zo heeft het 125e Bestuur een donkerblauw pak.
‘Dit jaar hebben we een Lustrum en het thema is Symbiose. De lustrumkleuren zijn ook blauwtinten geworden dus even waren we bang dat het met ons Bestuurspak zou vloeken maar gelukkig past het heel mooi bij elkaar!’ aldus de Ab Actis.
Ik was even naar de relikwieënkast gelopen en bekeek de elementen die erin lagen. Zo is het lint van de sygille ooit eens veranderd. Een oorspronkelijk lint lag nog in die kast.
Ook de diverse lustrumdassen en andere verenigingsgerelateerde items waren hier terug te zien. Bijzonder allemaal!
Een ander aspect waar ik niet omheen kon waren de twee vaandels. U.P. heeft een oorspronkelijk vaandel die een ereplek in het hol heeft gekregen. Tevens is er een jonger vaandel welke met dezelfde mores wordt bewaakt als de vaandels van P.S. en Aesculapius. Vrouwen mogen het vaandel niet aanraken, met uitzondering van een vrouwelijke Praeses.
‘Omdat ons Lustrum op het punt van beginnen staat is er een oud-Bestuurder met haar aan de slag gegaan. Zo’n jaar heeft immers wel invloed op een vaandel en tijdens het 25e Lustrum hoort ze er wel mooi bij te staan!’ aldus de Ab Actis.
Kort daarna kwam ook de Praeses bij ons.
‘Wat je vaak terugziet bij de K.N.P.S.V. verenigingen is de kleur geel. Dat is echt de kleur van de farmacie’ aldus hem toen ik nog eens naar de verenigingskleuren vroeg.
Bij P.S. en Aesculapius is dat inderdaad ook het geval.
De Praeses vond het leuk om te horen dat ik naar aanleiding van mijn bezoeken aan Aesculapius en P.S. had besloten om ook naar U.P. te komen.
Tja, als je een verzamelaar bent en je bent met een reeks bezig, dan is het wel zo leuk om de reeks compleet te krijgen toch?
Over het algemeen bezoek ik zelden zuster-studieverenigingen maar de K.N.P.S.V. verenigingen waren dusdanig goed te overzien dat ik dat wel de moeite waard vond reageerde ik desgevraagd naar de Praeses.
In tegenstelling tot alle verenigingen die ik eerder vandaag had bezocht is Unitas Pharmaceuticorum wel een fulltime Bestuur. ‘Een Bestuursjaar an sich is al intens. Een Lustrumjaar is nog intenser maar wij hebben een Mijlpaallustrum waardoor het al helemaal bijzonder en eervol is dat je die mag leiden!’ aldus de Praeses.
Dat geloof ik direct!
Intussen was de Ab Actis alvast op zoek gegaan naar wat items die ik mee mocht nemen voor mijn verzameling. Zo kwam in ieder geval het uiterst belangrijke speldje erbij! Op mijn jasje had ik de speldjes van Aesculapius, Pharmaciae Sacrum en van de K.N.P.S.V. zitten dus logischerwijs kon Unitas Pharmaceuticorum daar niet ontbreken!
Toen ik vervolgens een editie van het verenigingsblad overgedragen kreeg vertelde een dame die half mee had zitten luisteren dat het verenigingsblad dit jaar erg goed was.
Dat kon natuurlijk alleen maar betekenen dat ze zelf in de redactie van het verenigingsblad zit! Het is vandaag mijn eerste bezoek aan U.P. maar ik zal proberen of ik ze vanaf dit jaar kan gaan bijhouden!
Het bezoek werd uiteraard bekroond met een groepsfoto met het 125e Bestuur.
Daarna was het wel tijd om verder te gaan want het Bestuur moest immers naar Amsterdam.
Het was in ieder geval leuk om even kennis te kunnen maken!
Nadat ik een wandelingetje over de studieverenigingengang had gemaakt besloot ik om toch maar mijn FSW tour af te gaan maken en te kijken of ik bij VOCUS kon komen. Het is nogal lastig uitleggen dat je verenigingsitems verzamelt terwijl je niet eens weet bij wat voor vereniging je binnenvalt.
Nadat ik even een korte pauze in het Koningsbergergebouw had genomen wandelde ik terug naar het Langeveldgebouw waar ik even langs Alcmaeon ging. Zij waren druk met de kamer herstructureren maar een Bestuursdame ging zo goed en zo kwaad als het mogelijk was toch op zoek naar items die ik nu mee kon nemen!
Daarna bracht ze me naar VOCUS, de laatste vereniging van FSW die ik vandaag kon bezoeken. (Er was wel nog een vereniging maar zij waren er vandaag gewoon niet.)
Toen ik doorgegeven werd aan VOCUS kreeg ik al direct de uitnodiging om te gaan zitten en kreeg ik al snel een kopje thee in mijn handen. ‘Wat kunnen we voor je doen?’ vroeg de Secretaris.
Die vraag had ik vandaag al een paar keer gehad waarop ik wederom mijn avontuur uitlegde. ‘Nou, superleuk dat je ook bij VOCUS langskomt! Wij zijn een studievereniging van twee studies namelijk van Onderwijswetenschappen en van de Academische Lerarenopleiding Primair Onderwijs (ALPO) en wij hebben een grote voorliefde voor giraffen!’ aldus de Secretaris.
De elementen waar ik inderdaad niet omheen kon waren de kleur rood en de grote hoeveelheid giraffen.
De Secretaris ging vol enthousiasme door het wel en wee van VOCUS heen. Er wordt jaarlijks een Almanak uitgebracht waarvan ik een stapeltje ter inzage kreeg. Er wordt per kwartaal een verenigingsblad uitgebracht, de Focus en er worden ook met regelmaat mooie gadgets uitgebracht.
Zo is het item van dit jaar de VOCUS sokken. Uiteraard met de giraffe erop. De Secretaris verlegde zijn focus even op het zoeken naar mooie items.
Zo kreeg ik de foute constitutiekaart (de goede zou hij nog opzoeken maar dat is hij in de dynamiek uit eindelijk toch nog vergeten) de bedankkaart en de verjaardagskaart. ‘Ook al ben je nog niet jarig, het is wel leuk om te hebben!’ aldus de Secretaris terwijl de Extern een leuk verhaaltje op die kaart schreef.
De Intern gaf toe dat ze hier op VOCUS nog nooit van me hadden gehoord toen ze het berichtje kregen vanuit Usocia, maar toch vonden ze het wel leuk om mij eens te leren kennen. Dus toch maar goed dat ik na Unitas Pharmaceuticorum teruggekeerd was naar het Langeveldgebouw!
De zon begon zelfs weer te schijnen!
De Secretaris nam me mee door de Interne Regelchart evenals door de betekenis van het logo van VOCUS. Hij wees me op de muur en begon te vertellen ‘Je ziet vier elementen in verschillende roodtinten. Die symboliseren de verschillende mensen op de verschillende studies. Maar zoals je ziet groeien die uiteenlopende elementen naar elkaar toe naar mate ze dichterbij elkaar komen en dat is hetgeen wat wij als VOCUS voor staan voor onze leden. Het verbinden van verschillende mensen en studierichtingen!’
Vervolgens kreeg hij het Logboek waarop er nog een paar Bestuurders binnenstapten. Over enkele ogenblikken was de uitreiking van de docent van het jaar en de bijbehorende prijzen moesten nog even worden ingepakt. Het duo Intern en Extern ging met zeer beperkte middelen aan de slag om er toch iets moois van te kunnen maken.
Kortom, er gebeurde weer van alles en nog wat hier op het VOCUS-hok!
Toen het tegen vieren liep kreeg ik het logboek weer van de Secretaris terug waarop hij voorstelde om nog even een groepsfoto te maken. Uiteraard, ik heb mijn hele Freestylend Sociale Wetenschappen door tocht op de foto gezet dus dan mag VOCUS niet ontbreken!
Nadat er een aantal leuke foto’s met de camera waren gemaakt evenals een groepsfoto met een telefoon was het tijd om af te ronden. ‘Kom de volgende keer vooral weer bij ons langs! Mail me maar als je weer langs wil komen. Je bent altijd welkom!’ aldus de Secretaris.
Ontzettend bedankt dat ook jullie mijn dag hebben willen redden! Bedankt voor alles!
En zo was het opeens 16:00 geworden! Dankzij FSW is mijn dag helemaal gered en het was nog een heel leuk avontuur ook! Ik heb vele leuke nieuwe verenigingen leren kennen en ik twijfel er niet aan dat ik de meeste verenigingen vaker zal gaan zien! Het was een heel leuk avontuur!!!
