Waarom zo snel alweer op Tour?
Allereerst zal ik even toelichten wat het verhaal achter deze tour is. Een aantal mensen zullen het misschien gaan veroordelen dat ik in zo’n vroeg stadium alweer op tour ben gegaan maar het heeft een aantal te verklaren redenen dat ik besloten heb om weer te gaan.
Ten eerste ben ik nu met mijn droombaan bezig (De trouwe volger van mijn site weet waarschijnlijk wel om wat voor baan dat gaat.) maar zo’n quarantaineperiode doet wel iets met je focus en reactievermogen. Wanneer je aldoor thuiszit en je hooguit een wandeling van drie minuten naar je huidige baantje maakt verlies je een hoop van je realistische wereldbeeld. (Ik zal niet in details treden maar een bezoekje aan de tandarts was bijna verkeerd afgelopen!) Om de focus en reactievermogen weer te trainen heb ik veel impulsen nodig en als ik die ergens van krijg, dan is het wel van touren. Bovendien is het ook wel zo handig om te weten hoe het OV anno Corona 2020 werkt zodat je niet voor een complete verrassing staat wanneer je voor je eerste kennismaking naar je droombaan moet. Zo weet ik zeker dat ik startklaar de selectie voor mijn droombaan in kan!
Ten tweede is het voor de positieve energie in mijn hoofd erg belangrijk om weer impulsen te krijgen. Als je bedenkt dat ik voor Corona wekelijks in de trein zat (en soms wel 2x per week bezoekenreeksen deed) en er dan opeens weken niets meer is, dan val je behoorlijk in een gat. Om snel weer uit dat gat te kunnen klimmen moet je soms creatief zijn met oplossingen.
Ten derde is het opstellen van de tours ook een soort afleidingsmanoeuvre geweest. Voordat Corona uitbrak was er juist iets aan het ontstaan omtrent mijn Target ‘VOmDPR’ over wie je ook kunt lezen in mijn update van 15 maart. Om niet alleen maar aan hem te gaan zitten denken en te gaan mijmeren over hoe vervelend de situatie nu is en hoe ik hem mis, besloot ik iets te doen met de wijsheid van de Praeses van Olof door een disputentour te gaan organiseren. Ik merkte namelijk al snel dat het me afleidde en het me zelfs opvrolijkte. Die tour was aanvankelijk een hypothese voor een bezoekenreeks ergens in ‘20-’21 maar al snel werd het toch concreter want….
Tenslotte heb ik nu zó’n lege agenda dat er geen geschikter moment is om nu juist aandacht te besteden aan hetgeen waar ik normaal gesproken maar slecht tijd voor vrij kan maken omdat de planning vaak overvol zit, terwijl ik het wel erg interessant en waardevol vind om er meer over te weten te komen!
Waarom Tilburg?
Nu is Amsterdam ook zeer enthousiast ingegaan op mijn inventarisatie en ook in Maastricht zijn er vele kansen om disputen beter te leren kennen. Waarom ben ik dan toch eerst voor Tilburg gegaan?
Nou, dat heeft ermee te maken dat ik in Tilburg al redelijk wat connecties had liggen. De binding met enkele disputen ligt er al een paar jaren waardoor die bezoeken redelijk makkelijk te realiseren zijn. Bovendien zijn de disputen in Tilburg kleinschaliger dan in Amsterdam (Een jaarlaag van een van de grotere A.S.C./A.V.S.V. disputen is net zo groot als een heel Tilburgs dispuut!) waardoor het wat verantwoorder is om klein te beginnen. De reden dat Maastricht nog niet ingepland is heeft met logistieke redenen te maken. Door de mondkapjesplicht kun je onderweg niet eten en omdat je geen rechtstreekse rit hebt belast je het ov wel meer. Logischerwijs wil ik de tours in Maastricht en Amsterdam op termijn wel gaan uitvoeren, maar daarvoor moeten de maatregelen het wel toelaten.
De Tilburgtour is op het ogenblik opgedeeld in twee Fases met een interval van 3 weken. Over het verloop van Fase 1 kun je bijna gaan lezen in deze update! Voor Fase 2 ben ik nog volop bezig met het organiseren. R.A.F. heeft al bevestigd voor Fase 2 en ik hoop Brut, Hunky Dooly, T.O.R.P.E.D.O. en A Quoi Bon? Ook aan deze Fase 2 toe te kunnen voegen. Al heb ik sinds kort ook connecties met het fascinerende Iduna, de imposante mannen van Les Sauvages, de nimmer opgevende heren van V.C. Floret en de dames van PUNCH! Ik sluit dan ook niet uit dat er nog een Fase 3 en 4 zullen komen zodat ik alsnog op een leuke, studentikoze en kleinschalige manier de zomer kan beleven!
Fase 1: Odin & Pallieter
Dat Pallieter op de eerste planning zou verschijnen was al heel lang duidelijk. Ik heb namelijk al geruime tijd een zeer bijzondere band met Pallieter (en dat terwijl ik er nog nooit was geweest) en ben dan ook zeer gehecht aan deze mannen. (terwijl ik maar een fractie ken…) Odin kwam vervolgens als een verrassing op de tweede plek in de lijst. Net goed en wel op Instagram doken ze direct in mijn inventarisatie om aan te geven dat Odin wel op mijn lijstje moest komen! Dat werd nog even gevolgd door een vrolijke uitnodiging via DM. Overigens had ik in de Ceremoniële Ontvangstkamer van Olof al lang en breed een petje van Odin gesignaleerd waardoor zij al lang en breed op de wensenlijst stonden en dit positieve contact leidde ertoe dat ik hen van een lagere positie naar een hoge positie op de lijst verplaatste.
Petjes… Ja, ik ben werkelijk gefascineerd door dit fenomeen. In Nederland is het sowieso al een zeer uniek verschijnsel. M.S.V. Tragos heeft weliswaar petjes met de Zirkel van de vereniging erop (Dat letterteken wat Black & White en Alea Iacta op hun petje hebben heet ook een ‘Zirkel’. Het staat voor Vivat Crescat Floreat en vaak is dat aangevuld met de eerste letter van de desbetreffende vereniging/club of in dit geval dispuut.) maar dat zie je over de grens bij vele studentenclubs. In België, Duitsland, Oostenrijk, Zwitersland (en zo kan ik nog wel eindeloos doorgaan…) maar dat is uit eindelijk toch vooral een aanvulling op de verenigingsdas en maakt het daarmee een verschijningsvorm op verenigingsniveau. Het feit dat dit fenomeen bij Olof op dispuutsniveau wordt gevoerd greep me al direct bij de eerste ontdekking aan. Dát vind ik nog eens een mooi verzamelitem want het is echt Olof! Tijdens mijn bezoek van oktober 2019 heb ik mijn allereerste petje gekregen van een overleden dispuut wat me erg aan het hart gaat ondanks dat het overleden is. Aurora staat voor erg veel in mijn leven, dus toepasselijker kon het niet. Waar er echter 1 van iets in een verzameling is… kan er altijd wel meer bij!
Toen de huidige Praeses Senatus tijdens mijn Opstartbezoek (oktober 2019) vroeg of ik ooit al eens een dispuut had bezocht moest ik toegeven dat ik de disputen wel van naam kende, maar verder niet echt een beeld had bij wat ze nu precies deden. ‘Nou Sabine, dan kan ik je van harte aanbevelen om eens een tourtje langs de disputen te maken! Zij zijn werkelijk de bouwstenen van Olof en zonder hen zou Olof er echt heel anders uitzien!’ aldus haar. Tja, ik had al wel eens eerder met de gedachte zitten spelen om wat disputen te bezoeken, juist door de fascinatie voor de petjes… Door haar aanmoediging besloot ik het complete plaatje eens te onderzoeken. Uit eindelijk had ik al een plannetje liggen voor een tour tijdens mijn 13e Dies, al werd dat afgeschoten door Corona. Overigens was het diezelfde Corona die me weer terugbracht bij het basale idee van de Disputentour waardoor ik met de inventarisatie op Instagram begon. Aanvankelijk was het idee om ergens in september of oktober een weekje weg voor mezelf te plannen waarbij ik twee dagen Tilburg en twee dagen Maastricht zou doen. Dat ideetje had ik op Instagram gegooid en dat werd opgepakt door een ouderejaars van Odin….
Mijn plan was om op zaterdagavond wat berichten te sturen naar de disputen die bovenaan mijn wensenlijstje stonden zodat ik een afspraak kon plannen ergens deze maand. Die ouderejaars van Odin vroeg me overigens op die avond of het klopte dat ik op dinsdag a.s. al zou komen. Dat gooide alles in een stroomversnelling aangezien ik dat opvatte als een uitnodiging en ik meteen andere disputen ging contacten. Enfin, de meeste anderen van mijn wensenlijstje konden niet wegens tentamens maar Odin en Pallieter wilden me graag onthalen! Aangezien ik normaal gesproken ook maar 2 afspraken in Tilburg heb (Olof en Plato) besloot ik toch door te zetten dus zo geschiedde…
ODIN (12:00-13:30)
Hoewel ik eerder op Tilburg was dan gepland zou het me toch overkomen dat ik iets te laat kwam bij Odin. Wat zal ik zeggen… Ringbaan Oost is niet bepaald symmetrisch ingericht dus ik dacht dat ik terug moest lopen… Dat bleek niet het geval te zijn waardoor ik met een behoorlijke omweg aankwam bij het huis. (En het is nu eenmaal Tilburg dus ik werd uiteraard geconfronteerd met wegwerkzaamheden her en der.) Bij aankomst signaleerde ik al meteen een dispuutsvlag die ik gelijk even op de foto zette. Toen ik verder liep kwam ik bij de volgende uitdaging. 101 bellen… (Oké, dat is overdreven… Maar de keuze was reuze!) op welke ga ik drukken? Naast het uitgebreide bellenbord hing ook nog een eenzame bel met een sticker van Picnic ernaast. Dan wist die in elk geval wel welke bel die moest hebben. Enfin, ik ben niet van Picnic, maar ik denk wel dat ik de beste kansen heb wanneer ik op die bel druk. Even later werd de deur geopend door de man die ik direct identificeerde als D.K., de ouderejaars die dit bezoek had veroorzaakt. (Ik had natuurlijk de dispuutssite uitgebreid bekeken zodat ik wel een beetje wist met wie ik te maken had.) ‘Kom verder! Superleuk dat je er bent!’ zei hij vrolijk.
Ik volgde hem door de Woonkamer waar ik even een snelle indruk kreeg van enkele vaandels en vervolgens stonden we in de tuin waar enkele andere huisbewoners zich bevonden.
De Huispraeses zou vooral het woord doen tijdens dit bezoek, veelal aangevuld door D.K. De andere Odin’s deden wel regelmatig een bijdrage aan het verhaal maar ze werden soms overstemd door bouwgeluiden aangezien er druk gewerkt werd aan een muur. ‘De buurman zal blij zijn dat hij niet meer in onze tuin hoeft te kijken, maar we kunnen altijd nog op het dakterras gaan zitten!’ aldus de enige Jaar ’16. (Ja, hij heeft een unieke positie aangezien hij uit een jaarlaag van 1 bestaat.) Van D.K. kreeg ik een glaasje ijsthee. Hij was uitstekend op de hoogte van het feit dat ik tijdens mijn bezoeken altijd ijsthee drink. (Al is het me nog wel een raadsel hoe hij dit wist… Ik heb het niet gevraagd.) Uiteraard was de ijsthee geschonken in een Leeuw Bier glas. ‘Twee jaar terug zat er een Odin in de Senaat (Hij was Q1. Leuke vent, leuke krullen, weinig spraakzaam.) en samen met KONGSI en nog een dispuut is er toen een deal gesloten met Leeuw Bier dus daarom dat je hier erg veel van Leeuw zult tegenkomen!’ verklaarde de Huispraeses die voor de sfeer maar gelijk een Leeuw had opengetrokken.
Nu wilde ik wel graag weten wat Odin nu eigenlijk Odin maakt. Wat typeert jullie? ‘Nou, wij zijn in feite een bijeengeraapt zootje mannen die het erg goed met elkaar kunnen vinden. Dat is eigenlijk wel hoe we onszelf zouden kunnen omschrijven!’ lachte de Huispraeses.
En hoe zit het met tradities dan? ‘Wij zijn wel een behoorlijk traditioneel dispuut. We hechten veel waarde aan onze tradities en kennen er dan ook behoorlijk wat! Wij zijn een van de weinige disputen die consequent jas-das op Asgard te vinden zijn’ reageerde de Huispraeses. (Best wel logisch toch om jas-das te gaan? Anders weet ik wel een betere plek voor je….) Tja, dit was natuurlijk de inkopper voor mijn ambitie. Ja, ik had al gezien dat jullie ook zo’n mooi petje hebben.
‘Nou, dat is niet helemaal meer een ding. Ik geloof dat het oubollig gevonden werd… Er zijn er nu nog maar twee op het huis ofzo en die zijn doorgegeven door ouderejaars.’ aldus de Huispraeses. ‘Ik meende dat het ook iets met de begroting van doen had’ aldus D.K.
Hm… Dat valt me wel een beetje tegen… Die petjes op dispuutsniveau zijn echt uniek in Nederland, Olof is de enige vereniging die ze heeft! Je vindt dat op geen enkele andere vereniging, dus dan mag je van een traditioneel dispuut toch verwachten dat ze zo’n bijzondere traditie in ere houden!
Nou, je zag de stof tot nadenken direct door de tuin waaien. ‘Shit, dan zitten we net te verkondigen dat we zo traditioneel zijn en dan worden we nu keihard met onze neus op de feiten gedrukt!’ aldus Jaar 16. Ik deed er nog even een schepje bovenop. Otium, het jongste dispuut van Olof heeft zelfs petjes. ‘Ja dat klopt, die heb ik wel eens gezien aldus de aanwezige Jaar ’18.’ ‘Auw. Dat is wel echt hard dat zij ze zelfs hebben en wij niet meer…’ aldus D.K. ‘Ik wist uberhaupt niet dat het zo bijzonder was joh, ik dacht dat meer verenigingen dit hadden. Dit is duidelijk een punt voor de vergadering!’ aldus de Huispraeses. Tja, het heeft nu dus al zin gehad dat ik als VerenigingsVerzamelaar even binnen ben komen vallen want hierdoor zou het Odinpetje wel eens een wedergeboorte kunnen krijgen! Een echte Odin-man kun je dus herkennen aan jas-das uitstraling. Bij officiële gelegenheden dragen de heren bovendien een speldje. ‘Dat zorgt nog wel eens voor stress situaties, wanneer we bij een officiële situatie het speldje moeten dragen is het nog wel eens zoeken!’ lachte D.K.
Omdat de Huispraeses zoveel aan het woord was besloot ik hem te vragen of hij toevallig in het dispuutsbestuur zat. Hij wist duidelijk erg veel! ‘Nee, erg schandalig maar ons huidige dispuutsbestuur is niet aanwezig! Ook de jongen die je had uitgenodigd is er niet bij!’ aldus hem. Flauw. Ik had de Hugin van het Bestuur wel in mijn volgerslijst gesigneerd en ik meen te herinneren dat de ’19 die me had uitgenodigd ook in mijn volgerslijst staat. (Sommige mensen hebben een naam die je niet snel vergeet.) ‘Maar ja, dat heb je nu eenmaal met tentamenperiodes…’ aldus de aanwezige jaar ’18.
De Huispraeses gaf aan dat hij het bezoek ook graag wilde doorzetten omdat er tijdens studeren ook gepauzeerd moet worden en een leuke studieonderbreking in de vorm van de VerenigingsVerzamelaar was dan wel welkom!
‘Welke disputen heb je al bezocht?’ vroeg de aanwezige jaar ’18. Nou, jullie hebben de primeur… Jullie zijn het allereerste dispuut ooit op mijn planning. ‘Wow yes! Dat noem ik nog eens een eer!’ aldus D.K. waarop ik me al meteen tot hem wendde aangezien ik zijn naam wel al vaker op mijn Facebook Likepage was tegengekomen. Ik heb lang gedacht dat hij uit Rotterdam kwam maar dat bleek dus niet zo te zijn. ‘Ik volg je inderdaad al langer dus toen ik zag dat je hierheen zou komen vond ik dat echt superleuk en hoopte ik ook dat ik erbij zou kunnen zijn!’ aldus D.K.
Kun je nagaan, je bent dan weliswaar nooit Senaat geworden maar je hebt nu toch de VerenigingsVerzamelaar kunnen ontmoeten. ‘Hij was natuurlijk al heel vaak teleurgesteld dat hij niet in de Senaat kon komen, maar zijn studententijd is nu toch volledig succesvol omdat hij je toch heeft ontmoet!’ lachte Jaar 16. D.K. beaamde dat ook nog maar even.
‘Ik weet niet óf je het nog weet maar ik heb je ook al eens gezien. Je was toen op Senaatsbezoek en ik was aan het poetsen op Olof en toen heb ik je kort gesproken!’ aldus de Huispraeses. Ik ben bijzonder slecht met gezichten dus heel precies wist ik dat niet meer, maar zijn verhaal klonk me wel bekend in de oren. Altijd leuk als je iemand dan in een latere fase weer eens treft!
Jaar 16 begon vervolgens te vertellen ‘Dit is nu de tweede keer dat we een echte beroemdheid op bezoek hebben, jaren geleden is Rob Geus langs geweest, toen zaten we nog in de Tuinstraat. Het huis was er zo slecht aan toe dat het onbewoonbaar is verklaard!’ lachte hij.
‘Die beelden moeten nog ergens zijn maar ze zijn erg slecht, erg pixelig!’ aldus de aanwezige Jaar 18. De Huispraeses vervolgde ‘We hebben in de loop der jaren verschillende huizen gehad. Voordat we hier kwamen zaten we op de Enschotsestraat waar Otium nu zit. Wanneer er iemand afstudeert proberen we nog wel eens bij ons oude huis binnen te komen. Meestal hebben de meiden van Otium het wel door, maar een keer is het ons wel gelukt omdat alleen een eerstejaars thuis was en zij niet wist hoe het zat… Enfin, het is wel beter dat we nu hier zitten want op de Enschotsestraat konden er maar 5 man wonen, hier wonen er 14!’ aldus hem.
‘Ben je ook langs PUNCH gekomen dan? Dat zijn onze dochters!’ aldus D.K.
PUNCH heb ik niet gezien! (een snelle blik op de site leerde me ook dat zij op de overzijde van de Enschotsestraat zitten en daar waren -natuurlijk- werkzaamheden gaande waardoor ik hen niet heb gezien.) ‘Traditiegetrouw zijn er een aantal activiteiten die terugkomen met vrouwendisputen en daarvan zijn er 3 met PUNCH omdat zij ons dochterdispuut zijn’ begon de Huispraeses. ‘Ja, dan kom je elkaar eens tegen op straat en dan steek je met moeite je hand op om te zwaaien maar tijdens die activiteiten heb je opeens de meest hechte band met elkaar!’ lachte D.K.
Is er trouwens nog een typische activiteit van Odin? Ik ken KONGSI carnaval en PMHT van Pallieter, maar hebben jullie ook iets? ‘Wij hebben het Broomball tournooi wat we altijd organiseerden op het ijs van de Trappers maar omdat de Trappers echt supergoed zijn, zijn er vaak competities gaande op de baan wanneer wij Broomball willen organiseren… Later organiseren is geen optie omdat de baan jaarlijks een periode sluit voor onderhoud en je wil het ook niet in september organiseren omdat het dan al superdruk is met Olof, KMT, Dispuuts KMT…’ aldus de Huispraeses. Kortom, er is al een paar jaar geen Broomball tournooi geweest maar wellicht gaat het wel weer komen.
‘Nog een grappig verhaal… In Nederland kent niemand Broomball… Wij vonden het hilarisch dat je met een bezem achter een tennisbal aangaat… En de keeper moet die bal tegen zien te houden met een mattenklopper dus daar hebben we iets van gemaakt. Echter is dit in Canada een bloedserieuze sport dus toen een Canadees team ons evenement ontdekte vroegen ze of wij ook mee wilden spelen in hun competitie! Dat hebben we natuurlijk niet gedaan want omdat we het moeten organiseren hebben we helemaal geen tijd om het zelf te spelen!!’ lachte D.K. De Huispraeses vulde aan ‘Zij dachten natuurlijk dat wij supergoed waren… Maar we bakken er helemaal niets van! Bij ons mag je bijvoorbeeld ook helemaal zelf bepalen of je het op schaatsen speelt of dat je gewoon op je schoenen gaat…’ lachte hij. ‘Het is oprecht wel een heel gaaf evenement. Zo lieten we voor iedere editie van die echte ijshockeyshirts voor ons dispuut maken!’ aldus D.K.
Kortom, Broomball is echt Odin. Een spel met een bijeengeraapte set regels die je redelijk vrij kunt interpreteren en waar je sowieso erg veel lol van hebt.
De aanwezige Jaar ’18 wees me vervolgens op het zwembad waar ik vlakbij zat. ‘Het is heel fijn om een zwembad in de tuin te hebben maar omdat de zon niet heel lekker in de tuin schijnt is het water nog wel erg koud! Ik was er onlangs even ingesprongen maar het was toch wel heel fris!’ enfin, dat is dan wel weer lekker als je het bloedheet hebt, dan fris je wel gelijk op!
D.K. nam het over en hij vertelde me dat een Odinzwembad maximaal een jaar overleeft. ‘Het gaat vaak vooral mis omdat hij kapot gaat bij het opruimen of omdat er een muis een gat in heeft gebeten. Gelukkig hebben we hier op Ringbaan Oost niet echt veel last van ongedierte. Zo af en toe een muisje in de opslag maar gelukkig niet in huis!’ aldus hem.
‘We zijn sowieso wel strikt met het netjes houden van het huis. Een tweede Tuinstraat zal het hier niet gaan worden. De enige week in het jaar waarin het huis in chaotische staat verkeert is tijdens de TOPweek maar daarna is alles snel weer op orde!’ aldus de Huispraeses.
Het was een grote gezelligheid hier in de tuin van Odin en dat werd nog even aangevuld met de Lustrum Almanakken die D.K. voor me had opgespoord. Intussen was de Huispraeses in het logboek aan het schrijven aangezien ik toch wel herinneringen wilde hebben aan deze bijzondere tijd en dit bijzondere primeurbezoek. Uit eindelijk moest er wel weer verder gestudeerd gaan worden dus na 1,5 uur bezoek werd het tijd om te gaan afronden, maar uiteraard niet zonder een leuke foto! Overigens werd ik eerst nog even afgeleid door de woonkamer waar ik nog wat toelichting kreeg op de vaandels en andere bijzondere elementen die ik kon zien. Vervolgens werd ik wederom afgeleid… Dit keer door de immense verzameling bullen aan de muur. ‘Als je iets verder loopt kun je de zetel van de eerste Praeses zien!’ aldus de Huispraeses. Een imposant gezicht op een prominente plek! Een echt genietmomentje. Het glas in lood wat nog deed herinneren aan het feit dat dit huis vroeger een pastorie was maakte de sfeer wel echt af. Vervolgens liepen we naar voren om de foto’s te maken. De aanwezige Jaar ’18 maakte de foto’s van ons. (op de eerste 2 foto’s probeerde hij er zelf ook nog op te komen door zijn vinger iets te dicht bij de lens te houden) Jaar ’16 kon niet mee op de foto omdat hij juist een videocall verwachtte maar met D.K., de Huispraeses en de aanwezige Jaar ‘19 konden we toch een paar leuke foto’s maken! Aangezien D.K. maar wat trots was op het feit dat hij bij dit bezoek kon zijn wilde hij ook graag een foto voor zijn eigen archief hebben die aanwezige Jaar ’18 graag voor hem wilde maken. ‘Superleuk dat je langs bent gekomen en we hopen je zeker nog eens te zien en dan onthalen we je met meer man!’ aldus de Huispraeses. ‘Ja ik vond het echt superleuk om je te ontmoeten!’ aldus D.K. Hier gaan we zeker nog wel eens een vervolg aan plakken, daar ben ik van overtuigd!
Het was een zeer geslaagd bezoek en het was de perfecte opstart na een rare periode van stilzitten, thuiszitten en een lege agenda hebben. Ongedwongen, gezelligheid, ijsthee en een goede stapel Almanakken! Nu alleen die petjes weer nieuw leven in blazen en dan is de missie volledig geslaagd! Odin ga ik in de toekomst nog wel eens zien denk ik zo!
Odin heeft voorafgaand aan dit bezoek twee liedjes toegewezen gekregen ‘Be right there’ en ‘Jacques’.
PALLIETER (14:30-16:00)
Vanaf Odin had ik een lange weg te lopen om bij Pallieter te komen, maar omdat het prachtig weer was, was het echt geen ramp om deze wandeling te maken. Ik kwam weer langs Sociëteit Asgard en nu was dat extra belangrijk omdat ik goed in de stemming wilde komen voor het bezoek aan Pallieter. Tijdens mijn allereerste bezoek aan Olof in 2017 kreeg ik namelijk te maken met een Pallieter in de Senaat en ik durf toch wel te zeggen dat ik hierdoor al een grote liefde voor Pallieter heb gekregen. Radicaal en grof maar op een bepaalde manier toch ook zo onschuldig. Wellicht komt het daar vandaan dat Mike Oldfields Innocent al sinds dat moment mijn Pallieterlied is. (Turn Your Love Around van Tony Di Bart is het andere liedje.)
Het lag in ’16-‘17 volledig in lijn der Senaatsverwachting dat ik als een blok voor de toenmalige Praeses zou vallen maar dat was alles behalve een match. (Ik voelde toch echt meer aantrekkingskracht bij de Quaestor Sociëteit uit dat jaar, een Brut! Maar die was er toen niet bij.) Het lag volledig in mijn persoonlijke verwachting dat het bezoek volledig overgenomen zou worden door onze Pallieter en dat was precies wat er gebeurde! Het had niet veel gescheeld of ik had toen een lege verpakking van kipfiletplakjes naar het hoofd van onze Pallieter gegooid, maar hij was ook de man die ik de stevigste knuffel gaf bij mijn vertrek. G.S. je zal altijd een enorme plek in mijn hart blijven houden en door gewoon jezelf te zijn heb je die plek ook gecreëerd voor de mannen van Pallieter…
Iets te vroeg stapte ik de Tuinstraat op en bekeek ik alles even om me heen. KFC was gesloten maar door de posters en de vlag wist ik wel dat dit KFC was… Ik moet nog een stukje verder lopen voor echte kwaliteit. Intussen checkte ik mijn Instagram nog even waar ik een berichtje had gekregen van de Eurekaweekcommissie van Laurentius. Ze hadden hun thema gepresenteerd en het leek erop dat de kleuren volledig overeenkwamen met mijn nieuwe kleuren, maar het bleek toch net een beetje anders te zitten. Ik nam dus heel even de tijd om het berichtje van hen even te beantwoorden en stuurde gelijk nog even een berichtje naar het thuisfront dat alles goed op schema liep hier in Tilburg. Zodra ik dat gedaan had maakte ik ook nog even twee foto’s van de vlag én van het welbekende uithangbord van Pallieter aan de gevel. Daarna deed ik mijn stoffen handschoentje weer aan (alles voor de bescherming!) en drukte ik op de bel.
De deur werd geopend door de aanwezige jaar 19 die tijdens mijn inventarisatie al meteen had laten weten dat ik Pallieter moest komen bezoeken. Hij zou het bezoek in goede banen gaan leiden vandaag!
‘Wat leuk dat je er bent! Kom verder! Je kunt je spullen hier wel even kwijt!’ aldus deze jaar 19 terwijl hij op een bescheiden kapstokje wees. Ik besloot mijn hele COVID-19 kit daar op te hangen (mijn eigen mondkapje, reservemondkapjes, reservehandschoentjes, desinfectiegel maar ook een mueslireep en mijn favoriete reissnoepjes.) terwijl ik mijn rugzak wel bij me hield.
Vervolgens liepen we door de onlangs vernieuwde keuken (hoeveel huiseigenaren kunnen zeggen dat ze supermarktvloer in hun keuken hebben liggen? Ik denk niet veel!) naar het kloppend hart van het huis, de bar! Hier maakte ik kennis met de P.I.P. van Pallieter en met zijn vriendin. Zij gaven me al direct hét absolute Brabantgevoel want ze wilden me een hand geven ter verwelkoming hier op Pallieter. Ook een reden waarom ik die handschoentjes dus heb. Zo kun je wel een hand geven maar houd je het toch verantwoord! De voorbereiding was overigens wel iets minder scherp geweest dan bij Odin aangezien er geen ijsthee was. Maar hee, ik ben superblij dat ik eindelijk eens bij Pallieter ben dus cola is ook prima!
Ik kreeg een koud blikje cola overgedragen van Jaar 19 en toen werd ik begroet door de meest bijzondere Pallieter die er is. Mara is de nieuwe huishond van Pallieter en wat is ze een lieverd! Ze kwam al meteen naar me toe om een paar aaien over de bol te halen en zodra we de tuin in stapten kwam ze al meteen met een zwaar afgekloven bal naar me toe in de hoop dat ik die voor haar wilde gooien.
De tuin van Pallieter is zeker royaal te noemen. Er staat een flink zwembad, een behoorlijke barbecue en je kunt heel chill zitten op een van de gekluste banken die in de tuin staan. ‘We hebben echt geluk met onze tuin. Het is wel echt een van de grotere tuinen van het centrum!’ aldus Jaar 19.
Zodra ik me goed en wel had geïnstalleerd kreeg ik al direct de eerste items. ‘Aangezien ik de opdracht heb gekregen je goed te onthalen heb ik twee zaken uit mijn eigen archief gehaald. Het eerste is het boekje Pallieter van Felix Timmermans. Iedere jongen die lid wil worden van Pallieter moet dit boekje in zijn bezit hebben. Aangezien ik inmiddels 6 verschillende drukuitgaven van het boekje heb wilde ik deze graag aan jou schenken!’ aldus Jaar 19. Het hoofdpersoon uit het boek ‘Pallieter’ van Felix Timmermans is de grote inspiratie geweest voor het dispuut, daarom dat het er ook naar vernoemd is. ‘Het is echt leuk om het boekje een keer te lezen!’ lachte Jaar 19. De P.I.P. begon te vertellen dat Pallieter ooit is begonnen als Vriendenclub The Jolly Jokers. (In beginsel was het bij Olof zo geregeld dat een Dispuut bestond uit mannen of vrouwen die dezelfde studie deden. Wanneer je een groepering had waarbij de leden verschillende studies deden werd dat aangeduid als Vriendenclub.) Het was me inderdaad al opgevallen dat Pallieter is opgericht in een nogal opmerkelijk jaar, namelijk 1942. Midden in de tweede wereldoorlog een Vriendenclub oprichten… Dat is nogal lef hebben. ‘The Jolly Jokers waren onderdeel van het studentenverzet en ze haalden er dan ook veel lol uit om de Duitsers te saboteren met kutgrappen. Banden leksteken, bekogelen met eieren… zulke zaken, daarom ook die naam!’ aldus de P.I.P. Ik kon het niet helpen dat ik heel even terug moest denken aan de Plaaggeest uit Bassie en Adriaan. Ik denk dat diverse Duitsers behoorlijk wat nachtmerries hebben gehad door The Jolly Jokers.
‘Uit eindelijk werd de naam veranderd in Pallieter maar een deel van de karaktereigenschappen van The Jolly Jokers is blijven bestaan.’ Aldus de P.I.P.
Ik besloot dezelfde vraag te stellen als bij Odin, wat kenmerkt jullie nu echt als Pallieter en hoe zie ik jullie staan als ik op Asgard binnenkom? Tja, het antwoord verklaarde wel meteen waarom er in de eindverslag van onze Vice 16-17 stond dat iedereen verbaasd was dat er een Pallieter in de Senaat was gekomen. ‘We zijn niet echt vaak op Asgard te vinden…’ verklaarde de P.I.P. ‘De vraag is al een paar keer gevallen waarom we geen onafhankelijk dispuut zijn geworden aangezien we zo weinig bij Olof waren… De enkele keren dat we er dan met het hele Dispuut waren werden we weggestuurd omdat we de hond hadden meegenomen’ aldus Jaar 19. ‘Wat ik wel erg sterk merk is dat het een beetje per jaren verschilt. Je hebt jaren die erg onafhankelijk zijn en nauwelijks op Olof zijn en je hebt de jaren die zowel veel met Pallieter als op Olof doen. Zo gaat er natuurlijk een van ons de Senaat in en Jaar 19 hierzo wordt C.C.T.!’ aldus de P.I.P.
Ik had inderdaad gezien dat een Jaar 17 aankomend jaar de functie van Q1 zal mogen vervullen in de Senaat. ‘Ja, jammer dat hij er niet is. Hij zit midden in een verhuizing…’ aldus de P.I.P.
Evengoed was ik toch erg enthousiast over de mededeling dat er weer een Pallieter in de Senaat zou komen! ‘Het tweede item wat ik voor je heb is de recentste Lustrum Almanak! Zelf was ik er helaas nog niet bij…’ Aldus Jaar 19 die me het boekwerk overdroeg. De P.I.P. had het wel meegemaakt en hij kon vol enthousiasme vertellen over het moois wat het laatste Lustrum had gebracht. ‘Ik ben wel bevoorrecht, want ik zal 2 Lustra meemaken!’ zei hij vervolgens. ‘Wanneer is het volgende Lustrum?’ vroeg zijn vriendin. ‘In 2022 pas, dus het duurt nog wel even…’ reageerde hij.
De vriendin van de P.I.P. zit zelf niet bij een dispuut maar ze had wel vele vragen over mijn hobby en over mijn geschiedenis met de verenigingen. Zo zit Tilburg pas sinds 2017 in mijn bezoekenreeksen en was het Laurentius geweest die er erg veel moeite voor had gedaan om mij eens naar Olof te krijgen. ‘Laurentius… Ken je Parcival? Dat is ons broertje uit Rotterdam!’ aldus de P.I.P. Toevallig is er onlangs een Parcivalaan geweest die mijn pad heeft gekruist dus ik heb wel een lichte indruk kunnen krijgen van waar Parcival voor staat. (Ik ben toch vooral bekend met House of Lords als het gaat om mannendisputen bij Laurentius. Ik heb nogal gemengde gevoelens bij dit dispuut, ondanks dat mijn huidige Target er ook een is. Hij is de uitzondering op de regel zullen we maar zeggen.) Omdat het woord ‘Target’ was gevallen was de vriendin van de P.I.P. wel benieuwd hoe dat zat… Het was daardoor onvermijdelijk dat mijn geschiedenis met K.O.N.G.S.I. ook aan het licht zou komen. ‘Oh vertel? Dat willen wij ook wel weten!!’ aldus de P.I.P. Dus het hele verhaal van de ‘datingshow’ in de Senaatskamer en de valse verleidingstruc van de toenmalige Praeses passeerde na een tijdje weer eens de revue. ‘Wist je dat K.O.N.G.S.I. ooit ook een hond heeft gehad? Dat was echt een vals beest!’ merkte Jaar 19 vervolgens droog op. Lekker toepasselijk! Enfin, van de ‘datingshow’ zal ik vooral een jongen van S.O.S. niet snel meer vergeten (ik ben slecht met gezichten maar deze vent haal ik er sinds die ‘datingshow’ direct uit als hij op de foto staat.) en een haantje zal ik niet snel meer tot Target maken!
Terwijl ik dit druk aan het vertellen was stapte dé Jaar 17 binnen die dus kandidaat F.T. Q1 is! En weet je? Ik was al meteen gek op deze vent, net als met de Vice van 16-17. Was het gesprek tot nog toe redelijk basaal geweest… toen hij binnenkwam, kwamen de verhalen pas echt los!
‘Ik ben echt blij dat ik je toch nog even kan zien! Mag ik je een hand geven? Nee zeker…’ begon hij. Ik zie je voor het eerst maar het liefste gaf ik je gelijk een knuffel! Dat is echter niet zo’n goed idee… een hand kan ik overigens wel regelen als ik even mijn handschoentje aan doe. ‘Ha, dat is slim! Goed voorbereid!’ aldus hem dus even later kon ik hem de hand schudden. De P.I.P. zat de dynamiek maar een beetje aan te kijken en aangezien hij het hele verhaal van de Targets nog in zijn hoofd had nam hij blijkbaar iets waar. Hij maakte namelijk de opmerking ‘Als het dit jaar niet lukt heb je volgend jaar altijd weer nieuwe kansen! Misschien zit er hier wel een!’
Die opmerking leverde hem gelijk twee scheve blikken op want wat bedoelde hij hier nu mee?
‘Licht eens toe?’ aldus Jaar 17. Dat lukte de P.I.P. niet waardoor hij als reactie kreeg ‘Zit niet zo te blaten joh!’ Sowieso heeft een Officiële Targetpositie minstens twee ontmoetingen nodig…
Al snel keerde het verhaal terug naar Pallieter. Jaar 17 was namelijk erg verrast door het feit dat dit mijn eerste bezoek aan Pallieter was. ‘Ik dacht écht dat je hier al vaker was geweest joh!’ lachte hij. Ik had het gevoel gekregen dat de andere aanwezigen dat idee ook hadden. Hoewel ik in de loop der tijd erg warme gevoelens voor Pallieter heb ontwikkeld was dit echt de eerste keer dat ik hier op huis was!
Overigens ontdekte ik al snel dat de Vice van 16-17 wel een modelvoorbeeld van een Pallieter was. Radicaal, grof, druk, hilarisch en sloopgraag. ‘Alea Iacta woont vlak achter ons, daar kun je hun huis zien en je zou het misschien niet verwachten maar die nemen toch best wat van ons over! Maar dat komt misschien ook door het feit dat er wat relaties tussen Pallieter en Iacta zijn’ aldus Jaar 19. Ik vertelde dus over mijn koppeling met het liedje Innocent en het feit dat het liedje eigenlijk totaal niet bij Pallieter past. Onschuldig is namelijk niet echt wat Pallieter is. Zo worden oude glazen met regelmaat compleet gemold tijdens speciale sloopavonden. ‘Tja, je sloopt het oude en dan mag je weer nieuwe kopen. Goeie deal toch?’ aldus Jaar 19. Slopen werkt goed tegen frustraties, ik denk dat ik met veel plezier een keer mee zou doen! ‘Als je een Pallieter moet omschrijven dan zijn het toch vooral temperamentvolle mannen die graag buiten de lijntjes kleuren’ zei Jaar 17. ‘We zijn redelijk nationaal georiënteerd. Zo hebben wel vele betrekkingen in Nijmegen, Eindhoven en Maastricht. Dat heeft ook wel een praktische reden namelijk ons Pallieter Mixed Hockey Tournooi… maar we zullen daardoor eerder kiezen voor een treinborrel dan blijven hangen in Tilburg. Uiteraard doen we wel het een en ander met onze dochter Sorriso maar we gaan net zo makkelijk naar de meiden van Pink Wins.’ Aldus Jaar 17.
‘Echt leuke meiden, een echte aanrader!’ aldus Jaar 19 over Pink Wins. Die staan ook nog op mijn bezoekslijstje, dus ik ben benieuwd wat ze dan over jullie te zeggen hebben!
‘Wat ook wel typisch is voor ons, is dat het soms erg kan knetteren in het jaar… We kunnen behoorlijk felle discussies hebben’ begon Jaar 19. ‘Maar uit eindelijk sta je toch altijd weer voor elkaar klaar!’ aldus Jaar 17.
Ik denk dat jullie me aan de mannen van thuis doen denken, maar dan wel met de Brabantse charme en hartelijkheid en dat ik jullie daarom zo leuk vind. Delftse mannen zijn ook lomp, grof en sloopgraag maar die zijn niet altijd even charmant.
Natuurlijk besloot ik mijn ambitie er wel even in te gooien… Hoe zit het met de petjes hier? Ik vind ze supergaaf en ze zijn bovendien heel origineel! ‘Nou Sabine, ik had je er heel graag eentje willen aanbieden… Het punt is dat we ze ook nog voor ons eigen jaar moeten laten maken. We maken er dan natuurlijk eentje extra voor jou zodat we je deze tijdens je volgende bezoek kunnen aanbieden!’ aldus Jaar 19.
De petjes zijn ook zo lekker Pallieter want waar de meeste disputen wel echt een exemplaar met randen hebben, zijn de petjes van Pallieter toch vooral te omschrijven als een platte schijf.
‘Het verschilt een beetje per tijdvak. Er zijn periodes geweest waarin het wel een volwaardig petje met randen was, maar er zijn ook vele periodes bekend waarin het een platte schijf was’ aldus Jaar 17. (Later heb ik in de Lustrum Almanak een grote verzameling aan Pallieter petjes kunnen zien. Ik vind ze met rand wel wat fraaier ogen maar aangezien de ‘schijf’ toch al erg vroeg in de Pallieter geschiedenis terugkomt is het wel het meest logische om deze ‘schijf’ in ere te houden. Pallieter is immers altijd al het unieke jongetje van de klas geweest en de ‘schijf’ bevestigt dat alleen maar meer!) Hahaha, dat vind ik een uitstekende deal! Dan heb ik sowieso nog een geldige reden om een keertje extra langs Pallieter te komen! ‘En dan zorgen we dat er ook meer mensen op huis zijn. Nu door Corona en de tentamens is het maar een lege bedoeling hier op huis…’ aldus de P.I.P. Klinkt super!
Vervolgens vertelde Jaar 17 nog wat meer over Loebas, de eerste hond van Pallieter. ‘Loebas zou afgemaakt worden en dat wilden we voorkomen dus daarom hebben wij hem opgenomen bij ons thuis. Hij heeft hier een hele mooie ouwe dag gehad en hij is aanzienlijk ouder geworden dan we hadden verwacht. Uit eindelijk ging het niet meer met hem en hebben we hem laten inslapen. Het was heel erg mooi. We hebben de kist zelf gemaakt en hij heeft daar een plekje gekregen.’ Wees Jaar 17 in een richting. ‘Ze hebben een pakje peuken, een das en nog wat zaken bij hem in de kist gestopt dus als ze de kist ooit zouden vinden dan ziet dat er vast erg bijzonder uit…’ aldus Jaar 19. ‘Brut had ook een hond, al weet ik niet of ze die nu nog hebben… Ken je het verhaal daarachter?’ aldus Jaar 17. Nee? Vertel! ‘Nou ze hadden bij Brut geld gespaard om een droger te kunnen kopen maar toen het geld er eenmaal was, was de twijfel toch toegeslagen aangezien ze ook een hond konden kopen. Ze kochten toen een hond en hebben hem Drogertje genoemd!’ lachte Jaar 17. Ik herinnerde me vaag dat ik de naam ‘Drogertje’ wel ergens had gezien… maar dat er zo’n verhaal achter zat had ik niet kunnen bedenken! Hilarisch!
‘Heb je trouwens al iets van het huis gezien?’ vroeg Jaar 17. Nee nog niet echt. ‘We zaten vooralsnog vooral gezellig te praten!’ aldus Jaar 19. ‘Nou, dan gaan we je ook nog wat van ons huis laten zien hoor! Daarvoor ben je immers ook gekomen!’ aldus Jaar 17.
Zo ontdekte ik dat er twee huizen zijn samengevoegd tot een om het huidige huis van Pallieter te kunnen realiseren. ‘Tuinstraat 90 bestaat niet!’ lachte Jaar 17. (Formeel gezien woont Pallieter dus op Tuinstraat 88-90 maar zo is het niet opgenomen in het kadaster!)
Jaar 19 wees me op schilderingen op de muur. ‘Die schilderingen zijn van Ad Festum. Had je dat nog meegekregen?’ aldus hem.
Ik had er wel iets van gezien… Voor het Solar Weekend waren er een aantal deelnemers die een feest zouden organiseren en Pallieter was er een van. Uiteraard heeft Pallieter het gewonnen! ‘Ik laat je zo de aftermovie wel zien!’ aldus Jaar 17.
We stapten de bar weer in waar ik werd gewezen op vele interessante elementen die ik aanvankelijk had gemist. Jubileumcadeaus, stickers van een carnavalvereniging die al JAREN op het Pallieterfeest komen…. ‘We nodigen niemand uit, we zetten gewoon de deur open en wie wil komen is welkom. Deze carnavalsvereniging komt al sinds ’91 geloof ik!’ aldus Jaar 17 die me op de oudste sticker wees.
We liepen verder de bar in en daar ontdekte ik de muur die ik natuurlijk verwachtte. De verzameling oud-leden van Pallieter. ‘Wanneer je bent afgestudeerd ben je logischerwijs klaar met studeren en heb je een bul behaald. Echter kan het ook voorkomen dat leden stoppen met hun studie en dan kunnen ze hier na 8 jaar een uitstudeer feest geven. Op deze muur zie je zowel afgestudeerden als uitgestudeerden!’ verklaarde Jaar 17.
‘Er zijn hier zoveel elementen te vinden met een verhaal erachter. Zo schenken nieuwe jaarlichtingen ook een cadeau aan de bar. Dat was ons geschenk en dat die van jullie toch?’ aldus Jaar 17 die volop dingen aanwees.
We liepen verder naar de televisiekamer waar de bewoners gezellig samen tv kunnen kijken. ‘Dat paneel daar gebruiken we bij bijvoorbeeld WK’s. Dan zetten we er een beamer op en kunnen meer mensen meekijken!’ aldus Jaar 17. ‘Dat ding is wel behoorlijk vergeeld door de rook’ zei Jaar 19 droog. ‘Zoals je ziet is het meeste nu erg wit aangezien we de Coronatijden hebben aangegrepen om de boel een beetje op te knappen, maar dat paneel moeten we nog even opnieuw verven!’ zei Jaar 17 vrolijk.
Vervolgens gingen we langs de kamer van Mara (Al claimt Mara liever de televisiekamer) naar een van de slaapkamers die het huis rijk is. De bewoner heeft een glijbaan bij zijn ‘platje’ geïnstalleerd waardoor hij al glijdend uit bed kan komen. ‘Hij had ook een enorme Snorlax knuffel gekocht omdat hij na een tijdje merkte dat je behoorlijk hard terecht kunt komen’ aldus Jaar 19.
We gingen daarna door naar beneden aangezien er in de kelder nogal wat te zien was. ‘Kijk wel uit met je hoofd hoor! Het is erg laag!’ aldus Jaar 17. Nogal een geluk dat ik 1.67 ben en daarom niet zo snel mijn hoofd stoot. Ik bukte wel preventief maar ik kon hier moeiteloos rondlopen. ‘Hier hebben we deze periode een casinohoek gerealiseerd!’ aldus Jaar 17. Iets wat mij ook niet was ontgaan gezien de enorme Blackjacktafel in de ruimte. ‘Enkele leden staan met die tafel ook op evenementen maar aangezien er nu geen evenementen zijn kunnen wij die tafel mooi gebruiken!’ vervolgde hij. Het gesprek werd even verstoord door gebrom. ‘Dat is onze koelingsinstallatie. Vroeger hadden we een spiraalkoeling en dat was helemaal onhandig omdat we dan wekelijks met zware fusten naar beneden moesten sjouwen!’ aldus Jaar 17. Jaar 19 was de P.I.P. gaan halen aangezien de heren het een heel goed idee vonden om mij in hét Pallieter archief te laten. ‘Zoals je inmiddels wel weet zijn we redelijk sloopgraag bij Pallieter. Om die reden weten alleen de P.I.P. en de Houder de code van het archief zodat het daar volledig strak en netjes kan blijven. Het is er heel erg gaaf en er zijn maar weinig mensen die het ooit gezien hebben!’ aldus Jaar 17. ‘Je mag er wel een nachtje blijven slapen maar ik denk niet dat het comfortabel ligt!’ lachte hij vervolgens.
Even later kon ik het archief in en hoewel het inderdaad erg klein was, lag er een schat aan bijzonderheden. Een doos vol Lustrumdassen, een origineel Pallieterpetje (‘Deze hebben we nodig om weer nieuwe te kunnen maken!’ aldus Jaar 17) een schattige kleine Pallietervlag maar ook vele andere zaken. Aangezien er een doos vol boekjes van PMHT lag kreeg ik er wel eentje mee. Wat denk je? Dat boekje is 25 jaar oud en het bevat een reclame van Guus Meeuwis die net zijn rijbewijs had gehaald! Dit komt uit het jaar dat Guus Meeuwis net goed en wel is doorgebroken! Guus Meeuwis en Vagant stonden uiteraard op het 28e PMHT.
‘Je hebt best kans dat je hier het allereerste S.I.P. verslag kunt vinden!’ aldus Jaar 17. Vervolgens signaleerde ik een ander boekje en dat was een Houderboekje uit 1960. Wow! Vele oude bonnetjes met andere Tilburgse adressen erop. Wat vet! Uiteraard was het beeld van enkele afgeknipte dispuutsdassen me ook niet ontgaan. ‘Wanneer je voortijdig het dispuut verlaat is het gebruikelijk dat je das wordt afgeknipt alvorens je hem inlevert. Bij deze das is dat een beetje mis gegaan!’ lachte Jaar 17. Het was hier overduidelijk erg fascinerend, ondanks dat het erg krap en klein was.
Vervolgens door naar boven! ‘We hanteren hier een open deuren beleid. Je moet elkaar immers kunnen vertrouwen. Alleen wanneer je voor langere tijd weggaat kun je de deur van je kamer op slot doen.’ Aldus Jaar 17.
Zo zag ik fraaie ruime kamers maar ook de eerstejaarskamers passeerden de revue. ‘Op zich kun je ook niet klagen over deze kamer, het is niet heel ruim, maar het kan ook nog vele malen krapper!’ aldus Jaar 17.
Jaar 19 vulde aan ‘Ik heb deze kamer in het begin ook gehad en het is oprecht prima!’ Ik bekeek de kamer en moest constateren dat ik in Delft in kleinere kamertjes had gestaan. ‘Deze kamers zijn recent gerenoveerd en dat kun je duidelijk zien!’ zei Jaar 17 trots.
Inderdaad, er heerst nogal een vooroordeel op studentenhuizen maar hier zag ik toch vooral een mooi, fris en overzichtelijk studentenhuis! De gangen van de verdiepingen zijn ook versierd met mooie geschenken. Zo hangt er op de eerste verdieping een schilderij dat is geschonken door buren die gingen verhuizen. De buurvrouw was schilder en had een prachtig portret van het huis geschilderd. Tegenover het schilderij is een plank opgehangen waar de Lustrumboeken van Pallieter te vinden zijn. De nieuwste moet er alleen nog bij.
We kwamen bij de huidige kamer van Jaar 19 op de tweede verdieping en hij had wel wat pech gehad. ‘Deze kamer was echt net klaar met de renovatie toen het mis ging…’ begon Jaar 17. ‘Ik zat op mijn kamer en het klonk alsof er iemand stond te douchen. Het geluid werd echter steeds harder en het was ook niet logisch want ik slaap niet bij een douche in de buurt. Uit eindelijk begon het vanuit mijn plafond te regenen en toen wist ik dat het mis was!’ aldus Jaar 19. De wasmachine die een verdieping hoger staat was verkeerd aangesloten met als gevolg een enorme lekkage die ook nogal wat schade had opgeleverd aan de kamer van Jaar 19. ‘Je zult begrijpen dat we daar niet heel blij mee waren aangezien het net gerenoveerd was!’ aldus Jaar 17.
We gingen vervolgens door naar de 3e verdieping. ‘Dit is de meest rustige verdieping. Geen doorloop dus wie hier rondloopt, loopt hier werkelijk omdat ze hier horen!’ aldus Jaar 17.
Hier zit je duidelijk het allerlekkerst!
Vervolgens gingen we ook nog even naar het gewraakte wasmachinehok. ‘We hebben korte tijd geprobeerd om hier ook een slaapkamer van te maken… maar…’ begon Jaar 17. Ik deed de deur open en ging nog net niet dood van de hitte. ‘Het is hier niet te doen zo heet! Daarom hebben we er maar een wasmachinehok van gemaakt!’ aldus Jaar 19.
Vervolgens keerden we terug naar de eerste verdieping waar voor nu nog even de kamer van Jaar 17 is. ‘Normaal was het hier wel wat gezelliger hoor! Daar hoorde nog een kast en daar was ook nog een kastje!’ aldus hem. Ondanks de verhuizing was het toch best netjes te noemen. Zijn bul hing netjes ingelijst boven zijn bed met het zegel nog in tact. (Wat een behoorlijke kunst is.) Terwijl Jaar 17 de registratie van Ad Festum opzocht haalde Jaar 19 zijn Carnavalskiel tevoorschijn. ‘Zo lopen we erbij met Carnaval!’ zei hij vrolijk. Ik signaleerde 2 Pallieter patches en nog enkele andere zaken op zijn kiel. Uit de zakken van de kiel staken linten die duidelijk bij een medaille hoorden. Interessant! (Eigenlijk wil ik zo’n Kruikenstadsjaal hebben. Iedereen loopt maar te doen alsof Oeteldonk het beste is met die geel-wit-rode sjaals, maar ik heb nu eenmaal meer een band met Kruikenstad!) Terwijl ik letterlijk met open mond naar de Ad Festum registratie zat te kijken (WAT. EEN. SPEKTAKEL!) toverde Jaar 17 zijn kiel tevoorschijn. Aanzienlijk voller dan die van Jaar 19! Vervolgens snufte Jaar 17 even aan de kiel waarbij hij al snel een vies gezicht trok. ‘Traditiegetrouw mag je een kiel niet wassen dus er zit nogal een geur aan…’ lachte hij.
Na de Ad Festum registratie zocht Jaar 17 de aftermovie van het laatste PMHT op. ‘Er zijn nog veel meer aftermovies dus in de trein heb je ook nog wat te kijken!’ lachte hij.
Het Pallieter Mixed Hockey Tournooi is begonnen als een beetje balletjes slaan en biertjes doen bij een lokale hockeyclub maar inmiddels is het uitgegroeid tot het grootste studentikoze hockeyfeest van het jaar! Wederom zat ik met open mond naar het televisiescherm te staren want wow, wat een sensatie! ‘We kennen Dansado en de Feestneger persoonlijk, zij zijn echt wereldgasten!’ aldus Jaar 17 toen ik dit muzikale duo signaleerde.
Vuurwerkshows, 6 stages en half Nederland present. Ik krijg er nu weer kippenvel van nu ik het terugschrijf. ‘Enne Sabine, bedenk daar eens bij dat we zoiets organiseren met maar 14 jongens. Dat is toch gestoord?’ aldus Jaar 19. Pallieter is uniek, dat wist ik al, maar dat is nu wel weer bevestigd!
Aangezien ik toch niet eindeloos de tijd had moesten we wel weer terug naar de tuin voor de afronding. Er kwamen wel nog een paar elementen voor de verzameling bij. ‘Nou Sabine, je boft maar dat ik nog op tijd was voor je bezoek, anders was je waarschijnlijk met lege handen vertrokken!’ aldus Jaar 17. ‘Hoezo? Ik heb de Lustrum Almanak geregeld en ik heb mijn eigenste Pallieter gegeven!’ aldus Jaar 19. ‘Maar aan die medaille en die patch had je niet gedacht!’ aldus Jaar 17. ‘Ik ga wel een petje voor haar regelen!’ aldus Jaar 19. ‘Ga jij nu maar eerst beginnen met uberhaupt die petjes te regelen…’ aldus Jaar 17. Pallieters… Je moet wel van ze houden!
Zodra ik alles had ingepakt wilde ik het bezoek wel nog graag bekronen met een foto. Mijn eerste keer bij Pallieter!
‘Maar natuurlijk! Dat gaan we regelen! De vriendin van de P.I.P. wil vast wel een foto maken!’ aldus Jaar 17.
Zo gezegd zo gedaan stonden we in de bar bij het beroemde Af- en Uitstudeer bord waar al vele foto’s gemaakt zijn. Er werden een paar hele leuke foto’s met mijn telefoon gemaakt gevolgd door een foto met de mobiel van Jaar 17 aangezien hij toch ook wel graag een aandenken wilde hebben aan dit bijzondere primeurbezoek.
Vervolgens maakte ik even een pitstop (ik werd goed bewaakt door Mara.) en geloof me, ik ben ontzettend moeilijk als het om wc’s gaat. (Ik heb echt een issue met vieze wc’s…) Maar ik kon hier heel erg rustig en prettig naar de wc! Iets wat je wellicht niet zou verwachten van een mannenhuis maar zelfs daarin weet Pallieter weer te scoren! Toen ik uit mijn pitstop kwam maakte ik nog even een foto van Mara die op haar gemakje tegenover de wc lag. Een prettig idee!
Terug in de tuin hoorde ik nog een laatste verhaal van Jaar 19 die blijkbaar zijn studententijd was begonnen in Rotterdam bij SSR-R. Geheel onverwacht wel! ‘Het was toch niet helemaal mijn ding en ik had mijn studie in Rotterdam verpest dus daarom ging ik naar Tilburg. Via via was ik in contact gekomen met Pallieter en ik vond het direct heel erg leuk hier! In theorie had ik Jaar 18 kunnen zijn maar van mijn ouders mocht ik voor de duur van 1 jaar nergens lid worden. Achteraf ben ik ze daar wel dankbaar voor anders had ik de studie waarschijnlijk weer niet gehaald maar ik ben erg blij dat ik nu alsnog bij Pallieter zit!’ aldus hem. Jaar 17 vulde aan ‘Wij merkten zelf ook dat hij erg goed bij ons paste en het erg naar zijn zin had dus we vonden het erg jammer dat hij in jaar ’18 nog geen lid wilde worden ondanks dat we alleen maar respect en waardering konden hebben voor zijn keuze om zijn studie voorrang te geven. Uit eindelijk is hij er alsnog gekomen!’ aldus hem.
Tijd om te gaan afronden. Het was wellicht mijn allereerste bezoek aan Pallieter maar zoals je aan de lengte van het verslag kunt merken voelde het niet als de allereerste keer. Het was echt als thuiskomen op een plek waar ik al jaren kom! Ik weet dan ook zeker dat ik nog wel eens vaker bij Pallieter op de stoep zal staan voor wat gezelligheid en dan hopelijk ook met wat meer leden present. Het volgende bezoek zal gaan plaats vinden wanneer ik mijn eigenste petje in ontvangst mag gaan nemen en dan zal ik in ieder geval zorgen dat ik het boekje Pallieter van Felix Timmermans heb gelezen. Ik sta toch vooral bekend als netjes, gereserveerd en rustig… Maar voor die gelegenheid zal er zeker een authentieke foto met Pallietergroet komen, daar ben ik van overtuigd. (En als er dan ook nog iets gesloopt mag worden… Ben ik stiekem ook wel bij!) Pallieter had de meeste verwachtingen… maar hoewel er maar weinig leden aanwezig waren wisten de aanwezige leden me wel te laten zien dat het gevoel wat ik altijd al bij Pallieter had volledig blijkt te kloppen. Ik heb hier echt een toptijd gehad en ik kom zeker nog eens terug!!! (En eerlijk, ik was al blij met de aanwezigheid van een nieuwe Pallieter in de Senaat, maar nu ik hem heb ontmoet ben ik erg blij met de wetenschap dat ik hem nog wel eens zal gaan zien!)
Wordt vervolgd!!
