Schreef ik in mijn vorige update ‘Tilburg Disputentour: Fase 1!’ nog vol enthousiasme over mijn Target… In drie weken kan er toch veel veranderd zijn! Er worden meer Coronamaatregelen versoepeld dus er ontstaan meer mogelijkheden om tours op touw te zetten (met meer leden aanwezig) er zijn al meer contacten gelegd met disputen in diverse steden en uit eindelijk kwam ook de vraag bovendrijven of ‘VOmDPR’ nog steeds wel mijn absolute Target was. Tijdens de vorige tour in Tilburg werd me al door Pallieter ingefluisterd dat als er niets meer in het huidige jaar zat er altijd weer een nieuw jaar met nieuwe kansen zou komen. Omdat ‘VOmDPR’ steeds meer naar de achtergrond begon te verdwijnen was ik in mijn hoofd al volop bezig met deze Pallieterwijsheid.
Echter wilde ik toch zeker zijn dat deze Pallieterwijsheid een slim besluit zou zijn waardoor ik ‘VOmDPR’ nog een laatste keer ter sprake bracht in deze tour. Ergens tijdens deze tour heb ik vernomen dat ‘VOmDPR’ inmiddels door het leven mag gaan als MISLUKT TARGET en het bijkomend effect hiervan is dat hij ook nog eens een zeer prominente titel verliest omdat je voor Mr. Sunshine nu eenmaal alles mag zijn, behalve een mediatrainer, een eikel of NB. Ach ja, misschien heb ik tijdens deze bezoekenreeks nog wel een optie om weer bij Pallieter aan te kloppen. Wellicht hebben ze nog meer handige wijsheden voor me in de eindeloze verhaallijn die je zult kennen als de ‘Targetkwesties’!
Natuurlijk viel 25 juni in de bloedhete hittegolfweek. Daar ging mijn leuke outfit-idee want dat zou veel en veel te warm gaan worden voor de tour die ik zou gaan maken! Uit eindelijk ging ik dus voor het Olof Introshirt wat ik enkele jaren geleden had gekregen, gecombineerd met een eenvoudige korte broek. Dan was ik wel in stijl, maar zou ik niet helemaal wegbranden in de stralende zon!
Mooi op tijd arriveerde ik in Tilburg (Je zou bijna gaan geloven dat de HSL in coronatijden flink is verbeterd! Echter zie ik de storingen nog vaak genoeg voorbij komen waardoor ik dat niet écht kan geloven.) waarna de zoektocht begon… Als er een ding is wat ik tijdens de tour van vandaag wel heb gemerkt… Dan is het wel dat je zelfs op een ogenschijnlijk eenvoudige route behoorlijk kunt verdwalen! (@#$%^# Wilhelminapark!!!) Een andere constatering was toch wel dat een half uur per dispuut eigenlijk te weinig is. Je kunt beter iets minder disputen plannen en dan wat langer op een locatie blijven dan een volle lange lijst hebben. Kortom, enkele disputen mogen er wel op rekenen dat ik nog eens terug zal komen en dan zal ik wat langer blijven!
Topmoment 1: A Quoi Bon?
Zo’n 10 minuten voor de geplande afsprakentijd wandelde ik de Veldhovenring op waar ik het huis van AQB? zou kunnen vinden. Ik wist dat het dispuutshuis de naam ‘De Tos’ draagt en toen ik een immense lichtzuil met de naam La Toscana ontwaarde wist ik al dat ik in de juiste richting moest zijn. Huize ‘De Tos’ is ongetwijfeld vernoemd naar het restaurant wat er beneden zit, La Toscana. Klinkt logisch!
Toen ik het juiste huisnummer had gevonden stond ik voor een raadsel. De deur was open aangezien een werkman naar binnen was gelopen. Is het nu heel dom om aan te bellen terwijl de deur gewoon open is?
Ik besloot na een minuut of twee afwachten de proef op de som te nemen en de eerste trap naar boven te nemen. Al snel hoorde ik stemmen van meiden dus ik besloot op het geluid af te gaan. Vaak leidt dat je naar de juiste plaats en vandaag werkte het ook.
Ik opende voorzichtig de deur waarachter de stemmen vandaan kwamen en even later stond ik in een knusse keuken waar al snel verbaasde uitroepen klonken. ‘Hee Sabine!!’, ‘Hoi! Kom verder!’ maar ook ‘Huh? Was de deur open?’
Ik legde dus direct uit voor welk dilemma ik had gestaan toen ik hier aankwam. Het voelt ook zo oenig om op de bel te gaan drukken terwijl je al naar binnen kunt. ‘Slimme tactiek, het is hier groot, maar het is niet zo groot dat je ernstig zult verdwalen!’ aldus de Ecrivantesse van AQB?
Al snel werd er een stoeltje voor me bij gezet en kon ik kennismaken met de aanwezige meiden van het oudste Damesdispuut van Tilburg en omstreken! In Eindhoven en Maastricht volgden ze pas na de oprichting van AQB? waardoor het helemaal bijzonder is om hier vandaag nu te mogen zijn én mijn tour te mogen starten.
Zolang als ik Olof al bezoek heeft AQB? een grote rol gehad tijdens mijn bezoeken dus het was niet meer dan logisch dat ik AQB? sowieso eens wilde bezoeken! Mijn geweldige contactpersoon in 2017 was van AQB? waarna er twee Quaestoren Senaat vanuit AQB? volgden en dit jaar is de Praeses van AQB?
En wat denk je? Het was de Praeses die me aanraadde om de disputentour te gaan doen, dus toen ze hoorde dat ik haar advies had opgevolgd wilde ze er uiteraard ook bij aanwezig zijn. Tijdens de eerste tour was dat niet mogelijk omdat ze ook tentamens had, maar tijdens deze tweede tour was ze er uiteraard bij aangezien haar AQB? bovenaan de planning stond!
‘Wat fijn om je weer te zien Sabine! Echt leuk dat je vandaag bij AQB? langskomt!’ zei ze vrolijk.
Ik liet er geen gras over groeien en haalde gelijk mijn nieuwe Logboek uit mijn tas. Dit Logboek heb ik gemaakt met het doel dat de disputen er tijdens deze unieke tours in zouden kunnen schrijven zodat Corona ook nog een POSITIEVE herinnering zou gaan achterlaten.
Bovendien had ik in dit Logboek iets bijzonders voor de Praeses van Olof zitten, namelijk de oorkonde voor Bestuurder van het Jaar! Ze is een fantastisch boegbeeld voor Olof maar ze kijkt ook verder dan de muren van Asgard. Ze heeft een voortrekkersrol in de landelijke ledenwerving tijdens deze Coronaperiode en ze zorgt er met veel enthousiasme voor dat Olof ook maatschappelijk betrokken bezig blijft. Kortom, als er iemand is die de titel van Bestuurder van het jaar heeft verdiend, dan is zij het wel!
De Argentesse van AQB? verzorgde een verlaat ontbijtje voor me. (ik ben een ontzettend slechte eter als ik op tour ben. Ik begin ’s ochtends vroeg met een paar crackers die ik met moeite eet en grote kans dat ik daarna ’s avonds pas weer eens eet.) ‘Je moet wel goed blijven eten. Kan ik iets voor je maken? Wafels met kaas?’ aldus haar.
Dat klinkt wel lekker! Goed plan!
Aangezien de Praeses van Olof in ons midden was, was er uiteraard ijsthee in huis. ‘We weten natuurlijk dat je altijd ijsthee drinkt dus dat hebben we in huis gehaald!’ zei ze vrolijk.
Een lekker begin van een nu al leuke dag!
Al snel kwamen de verhalen op gang. Terwijl ik aan mijn wafels zat te knabbelen vertelden de Ecrivantesse en de Argentesse beurtelings wat meer over AQB?
Bij Odin had ik inderdaad al wel gehoord dat AQB? een bijzonder actief dispuut is en dat werd nu wat uitgebreider toegelicht. ‘AQB?’tjes staan er inderdaad om bekend heel erg actief te zijn in en rondom de kroeg en daarom zit er ook bijzonder vaak een AQB?’tje in de Senaat. We zijn hier om te studeren maar ook zeker om alles uit je studententijd te halen. Eerstejaars merken al snel dat AQB? een dispuut is met veel verplichtingen… Maar daardoor ook met heel veel voldoening!’ aldus de Ecrivantesse.
‘We zullen inderdaad niet snel op de bank blijven hangen. Je bent hier nu dus dan wil je er toch alles uithalen wat erin zit?!’ aldus de Argentesse.
Logisch, je kunt wel een onzichtbaar lid zijn die contributie betaalt maar verder nooit aanwezig is… Maar dat is zonde van je lidmaatschap. ‘Wij noemen dat een 10’tjeslid. Voor enkele 10’tjes per maand ben je lid maar verder doe je er niets mee…’ Lachte de Praeses.
Kortom, wil je bij het mooiste en oudste damesdispuut van Olof en ben je een ambitieuze en enthousiaste meid die dol is op avontuur en een geweldige tijd wil hebben? AQB? is dan echt de plek voor jou! De Praeses somde al snel op welke dame in welke commissie zat. Twee Censoren, symposiumcommissie… En zo kan ik nog wel even doorgaan!
Naast de Praeses zat een dame die me ook wel redelijk bekend voor kwam. Ben jij toevallig de F.T. Q2 Senaat? ‘Ja dat klopt! Ik heb er echt superveel zin in en vond het zo leuk om te horen dat je langskwam dat ik er zeker bij wilde zijn. De Q2 van vorig jaar heeft me trouwens gevraagd om je de hartelijke groetjes te doen! Ze had ook echt heel erg graag bij je bezoek willen zijn maar ze had andere verplichtingen die ze jammer genoeg echt niet kon verzetten.’ Aldus F.T. Q2
Wat leuk! De Q2 van vorig jaar en de huidig Regentesse van AQB? is een hele lieve meid waar ik ook veel leuke herinneringen aan heb. Als je een ding zeker weet is dat je bij AQB? heel veel gezelligheid zult treffen en ook moeiteloos om advies kunt vragen als het gaat om mannen. ‘Ja Sabine, ik denk wel dat je hem nog kent… De Praeses van Circumflex van vorig jaar?’ aldus de Ecrivantesse.
Eh ja, hoe zou ik dat ooit kunnen vergeten? Er zou een Mr. Sunshine foto gemaakt worden op Sociëteit De Kaap maar waar ik stond te wachten op het moment dat ik opgetild zou worden besloot die Praeses om in enkele tellen onder mijn poortje door te kruipen en me op zijn schouders te zetten. Was ik daar blij mee? Not at all. Met mijn laddervrees op de schouders van een ontzettend lange man zitten leidde tot het nodige gegil in de feestzaal van De Kaap.
‘Dat is dus mijn vriend…’ aldus de Ecrivantesse. ‘Nu moet je uitkijken hoor Sabine, de reden dat de Ecrivantesse bij je bezoek wilde zijn was omdat ze even met je wilde kletsen hierover!’ lachte de Praeses.
Nu had ik vlak hiervoor mijn Gradatiesysteem toegelicht dus ik kon meteen vertellen hoe ik over de Praeses van Circumflex had gedacht. Ik vond hem een echte 3. Die andere die op de foto stond vond ik meer mijn ding. Geloof me, ik zat daar alles behalve gemakkelijk… Hij is ook niet klein ofzo! ‘Nee, ik ben de kleine van de twee…’ lachte de Ecrivantesse.
Enfin, we kwamen al snel tot de conclusie dat haar smaak toch wel echt bij de gradatie 3 ligt dus we zullen elkaar niet snel in de weg lopen!
Intussen stapte er zo af en toe nog een AQB?’tje de keuken binnen die me dan vrolijk begroette. De eerste dame die iets later dan ik binnenstapte riep al meteen uit ‘Je bent er al!’ waarop ik ontdekte dat ik op AQB? tijd was binnengekomen. ‘AQB?’tjes staan erom bekend dat ze altijd te vroeg op locatie zijn. Jij stapte echt op AQB? tijd binnen!’ aldus de Praeses.
‘Laat komen gebeurt hier niet vaak nee!’ lachte de Argentesse.
Het was weliswaar 11:05 maar het was nu al behoorlijk warm. Het zweet liep nu al van mijn gezicht… ‘Neem nog even een slokje drinken!’ aldus de Praeses.
Aangezien we het toch al over mannen hadden gingen we nog even door op dat onderwerp. Ik had wel wat leuks gesignaleerd bij de disputen waar ik vandaag langs zou gaan. Zo heeft RAF wel een leuk figuur lopen (Die is wel behoorlijk ouderejaars te noemen. Perfect!) had ik bij Brut gesproken met een gast die ook wel een erg leuke kop had… (wel een beetje jong…) Bij Odin heb ik ook een leuke ouderejaars op de site gezien al was die niet bij het bezoek en ik had bij Pallieter natuurlijk al iemand ontmoet die toch ook wel erg in de smaak was gevallen! Het was immers duidelijk dat mijn laatste Target mislukt was… dus dan mag er wel weer gekeken worden naar iets nieuws.
Al snel kreeg ik wat tips en aanmoedigingen om te kijken naar een man die wel weet wat Brabantse gezelligheid is.
Natuurlijk had ik nog wel een specifieke doelstelling vandaag in Tilburg. Tijdens ronde 1 was ik er nog niet in geslaagd maar vandaag was ik vastbesloten om het wel voor elkaar te krijgen. ‘Aha, de petjes natuurlijk!’ aldus de Praeses. Precies ja! Waarom hebben jullie als het oudste damesdispuut van Tilburg en omstreken eigenlijk geen petje? ‘We hebben er wel eens aan gedacht maar het is uit eindelijk niet echt uitgewerkt.’ Aldus de Ecrivantesse.
Zonde, want ik kwam een soort vlag op de Almanakfoto tegen en ik vond die echt een fantastische basis voor een AQB? petje! Sowieso leent het logo/wapen van jullie dispuut zich perfect voor een petje! ‘Nou, waarom ontwerp jij dan geen petje voor ons Sabine? Als ze er dan komen krijg je er sowieso eentje van ons!’ aldus de Praeses.
Dat is geen gek idee. Ik kan best wat ontwerpen op mijn computer en wellicht siert mijn basisontwerp in de toekomst de schouders van de AQB?’tjes! (Ben ik toch mooi een soort van bonus AQB?’tje geworden. Ik denk wel dat ik me hier thuis had gevoeld als ik in Tilburg was gaan studeren.)
De F.T. Q2 stelde voor om even een rondje door De Tos te lopen maar vlak voordat we dat zouden gaan doen kwam er een berichtje van de F.T. Praeses. ‘Hij doet je de groetjes en hij vindt het heel jammer dat hij je vandaag niet terug kan zien.’ Aldus F.T. Q2. Dat vond ik een interessante woordspeling. Terugzien? ‘Ja, hij heeft je al eens ontmoet in Delft. Jullie staan samen op de foto zei hij en daar is hij maar wat trots op!’ aldus F.T. Q2.
Foto? Wat voor foto dan?? Ik kon me echt totaal geen foto herinneren met hem.
Tijdens ronde 1 had ik bij Pallieter wel gehoord dat hij een jaar in Delft had gezeten en ik had ook wel gemerkt dat hij al geruime tijd een fanatiek volger van mijn Facebooklikepage was (net als zijn knappe broer die wel al vanaf het begin in Tilburg zit….) maar dat ik hem ooit ontmoet had?
‘Ik zal hem wel even vragen naar die foto… Nu wil ik het ook wel weten!’ aldus F.T. Q2.
Ondertussen had de Praeses de Ecrivantesse even weggestuurd om iets te gaan halen. ‘We willen je natuurlijk niet met lege handen laten vertrekken!’ aldus de Praeses.
Even later keerde de Ecrivantesse terug met het fraaie Lustrumboek Carte Blanche C’est d’onze. Overduidelijk een AQB? almanak waar veel tijd en moeite in is gestopt, want wat een mooi boek!
‘De reden dat de Praeses wilde dat ik hem voor je zou halen en aan je zou overdragen is waarschijnlijk omdat ik in de commissie heb gezeten die dit boek heeft gemaakt, alsjeblieft!’ aldus haar.
‘Dan heb je mooi iets leuks om te lezen in de trein!’ aldus de Praeses.
Hier ga ik zeker even uitgebreid voor zitten. Dit is een boek waar je duidelijk even de tijd voor moet nemen!
Het Lustrumthema was me sowieso niet ontgaan aangezien ik al even op de site had rondgekeken. Ook tijdens het bezoek werd ik eraan herinnerd aangezien er een klok in de keuken hing waar het Lustrumthema met logo en al op stond! ‘Ja gaaf hè? Cadeautje van Black & White!’ aldus de Argentesse.
Uiteraard kwamen er ook nog wat welbekende vragen voorbij van de aanwezige leden van AQB? ‘Hoe is het begonnen?’, ‘Ben je zelf ergens lid geweest?’. De vragen die ik uiteraard weer met enthousiasme en het hele verhaal beantwoordde. Uit eindelijk volgde er een appje met de foto van de F.T. Praeses. ‘Wat? Is dit alles? Ik had echt meer verwacht!’ riep F.T. Q2 uit toen ze op haar telefoonscherm keek. Waar mogelijk keek iedereen reikhalzend naar de telefoon van F.T. Q2 want hoe ziet die foto er uit? Kort daarna kreeg ik haar telefoon onder mijn neus en zag ik een foto die ik inderdaad wel herkende.
Het was een foto uit 2015 tijdens de OWee. Een kletsnatte OWee met een compleet gewijzigde planning… Dat weet ik allemaal nog goed. Mijn thema was Let’s Get Ridiculous en ik moest erg veel naar de TU Campus lopen omdat de Gemeente opeens niets meer in de binnenstad wilde hebben.
Na een kletsnatte infomarkt kwam ik een OWeegroepje tegen ter hoogte van de Faculteit 3mE. (leuk feitje, de originele Mr. Sunshine heeft op DIE faculteit gestudeerd.) De mentoren van dat groepje herkenden me meteen en ze wilden niets liever dan een foto met mij maken. De nuldejaars hadden logischerwijs geen idee wat ik was dus de mentoren legden aan hun groepje uit wat ik deed en dat ik daar behoorlijk bekend mee was. (‘Het is dus een eer om met dé VerenigingsVerzamelaar op de foto te mogen’ zoiets heeft een van die mentoren toen gezegd herinner ik me vaag.) Dus de foto’s werden gemaakt. Ik stond tussen de twee mentoren in en naast een van de mentoren zie je de F.T. Praeses van Olof staan… (Toen nog een heel gewone nuldejaars….) Juist… Nu herken ik hem wel, hij is niet veel veranderd. Maar op dat moment in 2015 was hij het equivalent van de poetsklooi die nu Huispraeses van Odin is… Iemand die je nu zult onthouden maar toen een van de vele snelle ontmoetingen was.
Met onder andere de Praeses en de F.T. Q2 zou ik een ronde maken door Huize de Tos. Onder andere de Argentesse bleef achter in de keuken met het Disputenlogboek waarin AQB? de primeur zou hebben.
Wat me al meteen opviel was de ruimte in het huis. De kamers zijn alles behalve klein te noemen! Mooie, frisse én gezellige kamers volgden elkaar op. Door een kijkje in de kamers van de meiden zag ik ook meteen die bijzondere AQB? elementen terugkomen. Zo laat je als geïnstalleerd eerstejaars met je lichting een vestje maken die je de rest van je AQB? leven zult dragen bij bijzondere gelegenheden. ‘Zo heeft elke jaarlichting een eigen patroontje op het vestje!’ verklaarde F.T. Q2. Een ander opvallend element was toch wel een das die ik zag. ‘Ja, die das is wel echt heel bijzonder. Er zijn zoveel dassen als er leden zijn en die dragen we wanneer er oud-leden komen of tijdens bijzondere vergaderingen.’ Aldus de Praeses. Bijzonder! Je ziet niet snel dat een vrouwendispuut een traditie met dassen heeft. Op een andere kamer zag ik naast deze bijzondere AQB? das ook nog een choker hangen. ‘Ja klopt, die dragen we dan weer op andere officiële gelegenheden!’ verklaarde de Praeses.
Op veel kamers prijkte de Olof bul vol trots aan de muur en daarnaast was een plekje gemaakt voor de AQB? bul. Fraai!
We konden niet naar het dakterras want daar werd dus flink geklust door de werklui die ik eerder had gezien. ‘Het is nu even afzien maar uit eindelijk wordt het we beter.’ Aldus de eerstejaars die ook mee was met de ronde.
‘Zoals je ziet zijn er best wat kamers op Huize de Tos maar toch kunnen niet alle AQB?’tjes hier wonen. Zo woon ik samen met de Q2 van vorig jaar in een kleiner AQB? huis’ aldus F.T. Q2. ‘En ik woon ook weer op een ander AQB? huis. Omdat we meerdere huizen hebben is het dus wel mogelijk om intern door te kunnen verhuizen!’ aldus de Praeses.
Onze ronde eindigde op een locatie die wellicht wat logischer was geweest voor het bezoek, namelijk de ruime woonkamer/gemeenschappelijke ruimte. Het logo/wapen van AQB? prijkte vol trots op de muur en verder was de muur uiteraard in de kleuren van AQB? geschilderd. Ter hoogte van de televisie is een geweldige muur gerealiseerd waar alle namen van de AQB?’tjes staan die hier ooit hebben gewoond. Wat ontzettend gaaf!
Omdat ik dit wel een hele vette locatie vond voor de groepsfoto werden de andere AQB’tjes al snel gehaald voor deze foto’s. Een eerstejaars bood aan om de foto’s te maken terwijl de rest de achtergrond een beetje toonbaar maakte. Nadat er een aantal leuke foto’s waren gemaakt werd er ook nog een mini fotoshoot gehouden ter ere van de overdracht van de Bestuurder van het Jaar prijs! Zo’n prominente titel win je immers ook niet dagelijks!
Zodra alle foto’s goedgekeurd waren keerden we terug in de keuken waar nog altijd vol enthousiasme in het Logboek werd geschreven. ‘We moeten ons wel haasten want Sabine moet zo naar Hunky Dooly!’ aldus de Praeses.
De tijd die ik nog even had gebruikte ik mooi even voor een pitstop.
Voordat ik op weg ging kreeg ik van de Praeses nog een blikje ijsthee mee die ze uit de vriezer had gehaald. ‘Dan heb je in ieder geval nog wat ijsthee voor onderweg!’ aldus haar. Niet onbelangrijk met deze temperaturen!
Ik kreeg de uitgeleide van de Praeses en een eerstejaars en het bezoek werd nog even goed afgerond met een leuke selfie bij de plaquette van AQB? bij de deur. ‘Gewoon rechtdoor lopen dan ben je zo bij HD!’ was het laatste advies van de Praeses waarna ik aan de wandel ging.
Ik heb het ontzettend leuk bij AQB? gehad en dat petje ga ik zeker ontwerpen! Eentje in stijl van de site en eentje in stijl van de fraaie vlag die ik had gesignaleerd. Hoe gaaf zou het zijn als ik op die wijze mijn bijdrage aan het oudste damesdispuut van Tilburg en omstreken heb kunnen leveren? Wat een topbezoek!
Treur 1: Hunky Dooly kon niet doorgaan… Rechtdoor lopen zou niet erg lastig moeten zijn als je niet op een splitsing komt. Je kon onder het Wilhelminapark door of er overheen. Ik had eigenlijk al meteen moeten oversteken en er dus overheen gemoeten maar ik ging onderdoor… Ik had al tien minuten vertraging gehad door uitloop bij AQB? en nu liep ik wederom tien minuten vertraging op omdat ik er dus even niet uitkwam bij het Wilhelminapark. Uit eindelijk kwam ik wel bij het huis van Hunky Dooly aan waar ik werd geconfronteerd met een onduidelijk en redelijk groot bellenbord waar je eng van wordt. (de lege plek waar ooit een huisbel heeft gehangen lachte me duidelijk uit…) Eer dat ik nu de juiste bel gevonden heb moet ik al weg… Ik had immers nog 10 minuten over van de bezoekstijd die ik had gereserveerd voor Hunky Dooly. Ik zat nu in een behoorlijk dilemma. Ik kan het bezoek doorzetten waardoor de hele planning verder in de soep zal lopen of ik moet nu besluiten om deze afspraak te schrappen zodat ik wel op tijd ga zijn bij mijn volgende afspraak en de planning in tact blijft. Ik heb met moeite voor de laatste optie gekozen en ben weer aan de wandel gegaan. Ik weet nu allicht wel dat Hunky Dooly vlakbij Les Sauvages, Cartouche en Black & White ligt… Wellicht kan ik hier op een later ogenblik nog een goede planning van maken. Voor nu had ik voor het bestaan van mijn planning weinig andere opties dan dit besluit.
Topmoment 2: Dionysos
Na een pittige wandeling in oplopende temperaturen was ik in een keer goed gelopen richting het grote huis van Dionysos. Je zult misschien denken ‘Dionysos? Die zijn van Vidar! Het was toch een Oloftour?’ tja, ik had inderdaad iemand van Olof op het tijdvak 12:30 staan maar aangezien ik daar niets van hoorde heb ik dat plekje op de planning open gezet voor een dispuut van buitenaf. De meiden van Dionysos waren al meteen heel erg enthousiast over het idee van de disputentour en twee Dioontjes waren dan ook al in mijn DM’s geslide om aan te geven dat ik zeker welkom zou zijn voor een bezoekje aan Dionysos!
Ik had het huis snel gevonden aangezien er een prachtige grote vlag in de mast van het huis hing.
Hoe kun je niet vrolijk worden van een dispuut wat A in hetzelfde jaar het levenslicht zag als jij en B ook nog eens dezelfde fundamentele kleuren heeft! Ik ben zelf geboren in 1994 en de fundamentele kleuren van Le-Fotografe/Dé VerenigingsVerzamelaar zijn koningsblauw met felroze. Toevallig dezelfde kleuren als Dionysos!
Aanvankelijk liep ik op de plek af waar een deur leek te zitten maar een briefje liet me al meteen weten dat het geen ingang was.
Ik liep daarom om de hoek en daar zag ik toevallig een dame staan die me vandaag zou rondleiden! ‘Ik ben nog even aan het wachten totdat iemand me binnenlaat!’ zei ze lachend.
Hierdoor heb ik geen foto’s gemaakt van de plaquette bij de deur of van de vlag, maar geloof me, ze waren er wel!
Uit eindelijk liet een andere dame ons binnen en deze twee dames vormden tevens mijn ontvangstcomité voor het bezoekje van vandaag! ‘Echt superleuk dat je ons vandaag komt bezoeken! Helaas moeten er heel veel tentamens maken, maar iedereen is super enthousiast over je komst!’ aldus dame 2. Dame 1 stelde dan ook voor om eerst het zijhuis te laten zien voordat we naar het bovenhuis en het benedenhuis zouden gaan. ‘Daar worden namelijk de tentamens gemaakt!’ verklaarde ze.
We gingen dus met een brandtrap omhoog die ons naar het dakterras leidde. Nog een trapje verder en we stonden in het zijhuis. ‘Het leuke is dat het van buiten een groot huis lijkt maar het zijn drie huizen in 1. Alles is wel met elkaar verbonden maar zelf weten we nog niet helemaal hoe het precies in elkaar zit!’ aldus dame 2. We kwamen het huis binnen en ik merkte al snel dat het hier redelijk smal was. ‘Dit huis is nog niet zo heel lang van ons. We hebben het kortgeleden erbij gekregen, maar we zijn er heel erg blij mee! Het is wel het smalste huis van de drie…’ aldus dame 2.
Er was een Dioontje in de keuken bezig en die kwam al gelijk enthousiast naar me toe. ‘Ik heb zo tentamen maar ik vind het super leuk dat je ons komt bezoeken! Zo leuk dat ik je toch even kan zien!’ aldus haar.
Terwijl we zo stonden te praten ging er een deur naast de keuken open en daar verscheen een ander Dioontje in de deuropening. ‘Hee! Ik hoorde stemmen dus ik dacht ik kom ook even hoi zeggen! Ik zit midden in een call maar ik vind het zo leuk dat je er bent!’ aldus haar.
Kijk, als je alvast een ding kunt zeggen over Dioontjes dan is het wel dat ze erg enthousiast zijn!
We liepen kort naar de bovenverdieping van het zijhuis waar ik een blik kon werpen op de kamers. Een ruime badkamer en fraaie kamers, er is hier zeker niets te klagen (al is de temperatuur wel wat aan de hoge kant zo bovenin!) ‘We hebben hier zeker niets te klagen! Dit is mijn kamer en zoals je ziet is het lekker ruim. Het enige wat ik soms wel bijzonder vind is dat er dan iemand in het bovenhuis rondloopt of iets doet en dat ik dat dan letterlijk kan horen terwijl het niet in ‘mijn’ deel van het huis is. Overigens weet ik niet precies wat er nu eigenlijk aan mijn kamer grenst!’ aldus dame 2. Dat lijkt me inderdaad wel een bijzondere gewaarwording!
Wat me ook al direct opviel was de aanwezigheid van de bullen aan de muur bij de trap. ‘De afspraak is dat je jouw bul ophangt aan de muur van het huis waar je woont. Daardoor zul je zien dat de hoeveelheid bullen per huis wat minder is, omdat het dus is verspreid!’ aldus dame 2.
Wat ik persoonlijk een mooi cadeau zou vinden aan het dispuut is een zegel zodat de bullen van een fraai Dionysos-zegel voorzien kunnen worden.
We gingen eerst even op het dakterras zitten zodat we even wat konden bijpraten alvorens we de tour door het huis zouden voortzetten. De zon straalde en het water was dan ook zeer dan welkom!
Al snel hoorde ik meer over Dionysos. ‘Je zou aanvankelijk denken dat al die disputen ontzettend op elkaar lijken… maar als je eenmaal in die fase zit dat je de disputen beter leert kennen merk je al snel wat wel iets voor je is en wat echt niets voor je is.’ Aldus dame 1.
‘Hier bij Dionysos hebben we wel tradities maar we vinden gezelligheid erg belangrijk!’ aldus dame 2.
Je bent natuurlijk bij Vidar gegaan voor het roeien en ook wel voor de gezelligheid maar niet per definitie voor tradities. ‘Nou er zijn wel tradities maar het is inderdaad wel anders dan bij Olof. Ik weet nog dat ik de TOPweek liep en dat ik bij Olof was. Ik vond het er op zich wel leuk maar ik merkte toch wel dat het niet echt iets voor me was. Toen we vervolgens het hele stuk naar Vidar fietsen vroeg ik me hardop af of ik er wel zin in had om dit elke keer weer te gaan doen… maar toen kwam ik op de Soos en dat vond ik meteen zo gezellig dat ik me gelijk heb ingeschreven!’ aldus dame 2.
‘En geloof me, het is niet per definitie zo dat studenten zich bij Vidar inschrijven voor het roeien. Ik denk dat de gezelligheid toch wel echt zwaarder weegt dan het roeien. In je eerste jaar heb je weliswaar verplichte roeisessies maar dat kun je ook zo zwaar maken als je zelf wil. Je roeit minimaal 1x per week maar het is aan jezelf of je meer dan 1x per week wil roeien. Na dat eerste jaar vervalt die roeiplicht en dan merk je ook echt dat 3/4e van de dan tweedejaars stopt met het roeien en vooral naar de soos komt voor de borrels en de gezelligheid!’ aldus dame 1.
‘Wat je zegt over tradities klopt wel… Zo ben je bijvoorbeeld niet verplicht om bij een dispuut te gaan. Je kunt er ook voor kiezen om ongebonden te blijven, maar dan mis je toch al snel je vangnet en je binding met de Soos waardoor je eerder zult afhaken.’ Aldus dame 2.
Kortom, als je echt alles uit je tijd op Vidar wilt halen is het zeker aan te raden om bij een dispuut te gaan!
‘Ben je zelf eigenlijk al eens op Vidar geweest?’ vroeg dame 1. Nee, het was de bedoeling dat ik vorig jaar een tweedaagse in Tilburg zou houden en dan zou ik op de tweede dag de bus naar Hilvarenbeek pakken zodat ik Vidar kon bezoeken. Helaas is die tweedaagse niet doorgegaan waardoor ik Vidar nog altijd niet heb bezocht. ‘En als het gaat om de disputen van Vidar?’ vroeg dame 2. Dan hebben jullie de primeur. Ik volg de meeste disputen van Vidar al wel een tijdje maar jullie waren de eersten die gelijk heel enthousiast waren over de tour waardoor ik jullie heb kunnen meenemen in de planning. ‘Dat is toch wel heel bijzonder dan! We hebben niet alleen de primeur van de Vidar-disputen maar ook van Vidar zelf!’ aldus dame 2.
‘Olof kennen we uiteraard wel goed. We borrelen best wel vaak met disputen van Olof waardoor er toch een bijzondere band is ontstaan.’ Aldus dame 1. (Vidar is immers voortgekomen uit Olof. Inmiddels staat het los van elkaar maar de banden zijn altijd wel hecht gebleven.) Ik vertelde dus dat ik het erg bijzonder vind hoe onafhankelijk de disputen eigenlijk zijn. Veel disputen van beneden de rivieren organiseren grootse evenementen die niet altijd even duidelijk aan een vereniging gelinkt zijn. Denk aan PMHT, Brut Beschuit Cantus of het Kater Luna Bevrijdingsfestival. ‘Ja, wij zouden dit jaar voor het eerst een evenement gaan organiseren wat volledig onafhankelijk zou zijn, het Bodemdriftfestival. Het is alleen heel erg jammer dat Corona opdook want daardoor kan het nu toch niet doorgaan…’ aldus dame 2. ‘Er worden wel allerlei versoepelingen doorgezet maar ja, die 1,5 meter geeft gewoon teveel problemen. Waar die nog wel netjes nageleefd zal worden als iedereen nuchter is zal dat wel veranderen wanneer er wat is gedronken… Maar volgend jaar wordt het sowieso een groot succes met Bodemdrift, dat weet ik zeker!’ aldus dame 1.
Voordat Bodemdrift haar intrede maakte organiseerde Dionysos het Full Moon Festival (Ik meen me te herinneren dat dit festival samen met een dispuut van Olof en een dispuut van Plato werd georganiseerd?) en dat was altijd al een groot succes. Echter moet je een succes soms stoppen op het hoogtepunt en met iets helemaal nieuws komen wat nog vele malen beter gaat!
Aangezien de tijd erg snel ging stelden de dames voor dat we ook nog even naar de andere delen van het huis zouden kijken. Het benedenhuis heeft een fantastische gemeenschappelijke ruimte welke ook wel geduid kan worden als het museum. De muren hangen vol met lichtingsschilden, fotocollages en bijzondere geschenken van diesvieringen. Op een prominente plek straalde een oud Dionysos roeijasje. ‘We brengen behoorlijk wat merch uit. Ons jasje is wel een van de bekendste, maar dat is iets wat de meeste damesdisputen van Vidar hebben, uiteraard wel in de eigen kleuren, maar dat is niet persé uniek.’ Aldus dame 2. ‘Ter ere van het laatste Lustrum Grenzeloos hadden we shirts laten maken en deze zomer hebben we deze armbandjes gemaakt!’ aldus dame 1.
Hier zag ik ook nogal wat bijzondere dingen waarover het nodige verteld werd. Waar ik vooral niet omheen kon was een levensgrote kartonnen man. ‘Dat is onze huisbaas! Een ander dispuut gaf zijn kartonnen evenbeeld cadeau als Diesgeschenk!’ lachte dame 2.
Nou, je kan lelijkere huisbazen treffen… ‘Het was zo grappig! Het moment dat we aan onze huisbaas lieten weten dat we zijn kartonnen evenbeeld in huis hadden staan was hilarisch. Hij kon er volgens mij ook wel de humor van inzien. Hij staat vaak op de foto!’ aldus dame 1. Enfin, ik wist eigenlijk al wel zeker dat de huisbaas ook mee zou gaan op onze foto!
Tenslotte gingen we ook nog even naar het bovenhuis waarvoor we de ‘achtertuin’ van het zijhuis en het benedenhuis moesten verlaten. ‘Ja, dat is de enige manier om in het bovenhuis te kunnen komen!’ verklaarde dame 2.
Nou, waarom het bovenhuis ‘het bovenhuis’ heet merkte ik vanzelf wel. Wat moesten we een hoop trappen op!
Vervolgens kwamen we hier in een andere leuke gemeenschappelijke ruimte uit. ‘Hier kun je ook wel lekker zitten!’ aldus dame 1.
Waar het benedenhuis een museumpje vol Dionysoselementen herbergt heeft het bovenhuis een echte trofeeënkamer. Vele dassen prijken hier aan de muur. ‘Roeikampen zijn het zwaarst maar ook het allerleukste wat er is. ’s Avonds ga je lekker feesten op de roeivereniging die je bezoekt en ’s ochtends zit je dan zwaar brak in je boot… Deze dassen zijn ongetwijfeld buit gemaakt tijdens roeikampen!’ aldus dame 1.
‘Heb jij zelf ooit wel eens in een boot gezeten?’ vroeg dame 2. Nee, ik ben nog nooit in een boot geweest. Ik heb wel goed gebruik gemaakt van de ergometer op mijn middelbare school. Ideale manier om je frustratie eruit te beuken. ‘Uit vrije wil op een ergometer? Die hoor ik voor het eerst!’ lachte dame 1.
Omdat het bovenhuis een soort van het eindpunt was van de tour op Dionysos was dit het punt waar ik de aandenkens voor dit bezoek kreeg. Een fles Lustrumwijn. ‘Een echt verzamelitem, de wijn is namelijk niet meer te drinken, maar het is wel erg leuk om te hebben!’ aldus dame 2 die alles bij zich had gedragen in haar Bodemdrift tasje. Het tweede item was een bucket van het Full Moon Festival. ‘We hebben het immers jaren georganiseerd maar nu hebben we Bodemdrift!’ aldus dame 2. Kortom, een fraai verzamelitem van iets wat nu vooral mooie herinneringen heeft!
Tenslotte kreeg ik een foto overgedragen waar alle Dioontjes op stond. In de vluchtigheid meende ik te zien dat er ook nog een persoonlijke boodschap op de achterkant stond, maar dat heb ik niet goed gezien. Een mooi aandenken aan deze bijzondere dag! Tof!
Ik vind het wel zo leuk om nog even een foto van dit bezoek te maken! Wellicht kan ik op een ander moment nog eens terugkomen naar Dionysos zodat ik meer Dioontjes kan ontmoeten, maar voor nu vind ik het wel zo leuk om een foto met mijn ontvangstcomité te kunnen maken! ‘Ja, leuk!! Gaan we doen! Laten we de foto in het benedenhuis maken, ik weet wel iemand die we even kort kunnen storen zodat ze de foto kan maken!’ aldus dame 2.
Even later stonden we weer in het mooie Dionysosmuseum a.k.a. de gemeenschappelijke ruimte van het Benedenhuis. Er was inderdaad een Dioontje gevonden die even de tijd had om een paar leuke foto’s van ons te maken. Aangezien ik een Olofshirt aan had was het wel even denken hoe we de foto’s het beste konden maken. Uit eindelijk bood het fannypack wat ik bij me had uitkomst. We gingen gezellig bij de huisbaas staan waarna er een paar foto’s met mijn camera werden gemaakt gevolgd door enkele mobiele foto’s voor de Dionysos socials!
Daarna moest ik er helaas wel weer vandoor maar het was zeker een geslaagde eerste kennismaking met Dionysos én met het leuks wat Vidar te bieden heeft!
Topmoment 3: Vriendenclub T.O.R.P.E.D.O.
Het was niet heel lastig om van Dionysos naar T.O.R.P.E.D.O. te komen al was ik wel blij met een herkenningspunt. ‘Je moet tegenover de Happy Italy wezen’ was me verteld toen ik bij Dionysos vertrok. Ik kende de weg hier wel dus er was geen google maps voor nodig om te kijken waar ik heen moest. Deze route heb ik een enkele keer bewandeld toen ik van Plato naar Olof ging (of vice versa) dus dat moest niet heel lastig zijn.
Even later (ja, ik was op tijd!) stond ik dus voor een poort. Ik had net goed en wel een foto gemaakt van de plaquette bij de poort of ik hoorde iemand al roepen ‘Ha Sabine! Je bent er al! Wacht even, ik ga even een sleutel halen!’ Nice, dat gaat lekker voorspoedig!
Niet veel later werd ik door een andere man binnengelaten die met een dialect in zijn stem reageerde op mijn verschijning. ‘Nondeju wat heb jij veel aan!’ vind je dat veel? Dit is echt niets voor mijn doen! (Maar wellicht bedoelde hij ‘wat heb je veel spullen bij je…’ met dialecten weet je het nu eenmaal nooit echt.) ‘Superleuk dat je er bent! Kom verder, kom verder!’ aldus hem waarna hij me eigenlijk al wilde laten voorgaan. Netjes gebaar maar als ik ergens kom waar ik nog niet eerder ben geweest laat ik jou toch liever even voor gaan! Even later volgde ik hem de trap op. ‘We gaan wel buiten zitten hoor!’ zei hij vervolgens. Ja, wat dacht jij dan? Met deze temperaturen ga je toch niet binnen zitten! Dan heb ik de zon meegebracht… dan moet je er wel van profiteren!
Even later stapten we het dakterras op en wat zal ik zeggen… Het contrast met het bezoek hiervoor was immens! Van twee meiden naar een dakterras vol met mannen! Toen ik mijn bezoeksvoorstel via Instagram had voorgelegd had ik al te horen gekregen dat de mannen graag de beste indruk wilden geven door met veel mannen aanwezig te kunnen zijn tijdens het bezoek en dat was dus duidelijk gelukt.
Dat vond ik natuurlijk maar wat mooi want zo krijg je inderdaad het beste beeld van de complete Vriendenclub. Het enige nadeel is het feit dat ik heel erg slecht ben met gezichten waardoor ik bij het betreden van het dakterras al wist dat ik in de problemen zou gaan komen met het verslag. Sommige personen herken ik moeiteloos maar ik zal ongetwijfeld wel een fout gaan maken met het benoemen van een enkele andere man.
Voorafgaand aan de tour had ik de site al helemaal doorgenomen dus enkele mannen herkende ik wel meteen. Zo had ik DvC al scherp in mijn geheugen aangezien ik hem met een petje had gezien. M.M. herkende ik ook direct al was het mede omdat ik zo verwonderd was geweest over zijn naam.
Van PdV, BvG en I.S. kende ik de naam wel omdat zij me al een tijdje volgen op Instagram. Maar ik kon hen niet herkennen in het gezelschap wat nu tegenover me zat.
Ik nam plaats op een stoel onder de parasol waarna er al snel handen werden geschud. De eerste heer die ik was gepasseerd had dit bewust nog niet gedaan omdat hij niet zo goed wist of ik dat wel goed zou vinden. Omdat BvG vervolgens resoluut op me afliep en me de hand schudde kwam de eerste heer ook gelijk naar me toe om me een hand te schudden. ‘Ik wist niet zeker of je dat wel goed zou vinden, dus daarom wachtte ik even af!’ zei hij lachend.
De nodige handen later kon het bezoek echt beginnen. ‘Jouw komst is wel echt heel bijzonder hoor! DvC is speciaal voor jou gekomen en het feit dat hij nu al wakker is, is echt heel bijzonder!’ vertelde een heer die ik in mijn hoofd heb zitten als Sjoerd (Maar er zit helemaal geen Sjoerd in V.C. T.O.R.P.E.D.O.!) maar ik geloof dat hij L.G. is dus ik zal die naam dan ook maar aanhouden.
‘Overigens is L.G. ook al de hele dag aan het stuiteren wegens jouw komst. Hij is al weken bezig met het voorbereiden van je bezoek!’ aldus BvG.
Omgekeerd ben ik ook al even bezig met het bezoek aan jullie. Ik heb de hele site al doorgespit… ‘De oude of de nieuwe?’ vroeg TvB. De nieuwe, de oude heb ik ook wel gezien maar dat was niet al te best. ’Niet al te best? Gewoon gruwelijk!’ aldus DvC.
Daarnaast weet ik dat een paar van jullie me ook volgen waarop ik BvG, I.S. en PdV opnoemde en die mannen staken dan ook hun hand in de lucht. ‘Shit, dan hebben wij het toch niet al te best gedaan…’ zei de eerste heer tegen L.G. ‘Nou, ik volg Sabine via het T.O.R.P.E.D.O. account, dus misschien is dat het. Ik heb erg fanatiek op de polls meegedaan hoor!’ aldus L.G.
Dat was me inderdaad niet ontgaan en dat vond ik ook erg leuk om te zien. Sommige disputen houden zich erg afzijdig terwijl anderen juist heel erg enthousiast zijn. Zo’n enthousiast dispuut wil je uiteraard eerder en liever bezoeken dan een dispuut wat er wel is maar waar eigenlijk helemaal geen link mee is.
‘Ja, dat begrijpen we wel. Goed om te zien dat je hier bent!’ aldus BvG.
De eerste heer had ervoor gezorgd dat ik een groot glas ijsthee had gekregen dus daar maakte ik dan ook met regelmaat goed gebruik van. Goed op de hoogte dat ik altijd ijsthee drink!
‘Uiteraard hebben we ook wat mooie zaken voor je en ik weet zeker dat L.G. staat te springen om het voor je te pakken!’ aldus BvG.
Je weet dat de lat hoog ligt. Jullie hebben iets wat hoog op mijn wensenlijst staat, een petje! ‘Wat voor petje bedoel je precies? We hebben die dingen voor op onze schouder en we hebben echte baseballcaps. Ik heb nog zo’n laatste maar die zijn echt heel schaars!’ aldus DvC. Ik vond het wel mooi dat het uitgerekend DvC was die hierop reageerde want ik had hem ermee gezien! Ik bedoel inderdaad zo’n petje voor op je schouder. De disputen en vriendenclubs van Olof zijn de enige die dit fenomeen op disputenniveau en in de huidige vorm hebben. ‘Zijn we echt de enige? Ik dacht dat ze in Maastricht ook zoiets hadden?’ aldus I.S. Op zich klopt het wel wat je zegt maar toch is het anders. In Maastricht hebben ze het op verenigingsniveau en de uitstraling die deze petjes hebben zie je ook terug bij studentenclubs in België. Hoewel die petjes qua kleuren en Zirkel (het letterteken, Black & White en Iacta hebben dat ook op hun petje staan.) van elkaar verschillen zijn ze in grote lijnen toch hetzelfde. Als je dat afweegt tegen de petjes van de groeperingen van Olof is het toch een heel verschil aangezien de disputen en vriendenclubs echt een eigen identiteit en uitstraling in die petjes verwerken die op geen enkele wijze te vergelijken zijn met de ‘Zirkelpetjes’. ‘Oh joh, dat wist ik dus echt niet!’ aldus BvG. Wees trots op dit bijzondere item en draag het met trots!
‘Daar heb je zeker een punt Sabine, het is alleen dat het nogal brasgevoelig is. Als je het op je schouder draagt kan het zo gestolen worden.’ Reageerde de eerste heer.
Dat klopt wel, ik heb het zelf helaas ook een keer ondervonden in de trein. (Daarom moet ik op termijn echt nog eens naar Maastricht om een nieuw draagpetje op te halen!) Maar toch zijn er wel gelegenheden waarop je dit item toch een prominent aandeel kan geven.
‘Wie heeft er eigenlijk geen petje?’ vroeg BvG vervolgens aan de mannen (waardoor ik het gevoel kreeg dat hij wel iets in het Bestuur van T.O.R.P.E.D.O. moest zijn. Dat klopt inderdaad ook, hij is de P.I.P.) waarop er heel wat handen in de lucht gingen. ‘Dat is niet heel best… Koop er gewoon eentje mannen, dat is vet!’ aldus DvC. Ik wist eigenlijk van te voren al dat ik DvC wel zou mogen en dat klopte dus wel!
‘Aanvankelijk was ik ook niet van plan om zo’n ding aan te schaffen maar (noemt een naam) heeft eens gezegd dat ik even een bedragje moest overmaken zodat ik een mooi petje van hem zou krijgen en toen kreeg ik dus zo’n ding!’ aldus BvG.
Het imago van het petje mag duidelijk nog wel wat beter. Gelukkig hebben we DvC bij T.O.R.P.E.D.O.!
Uit eindelijk ging L.G. de spullen maar eens pakken. Geloof me, jij zou ook in verwarring raken als je een stapel voor je neus krijgt met vier dassen, een Lustrumalmanak en een petje en er aanvankelijk wordt gezegd dat er spullen voor je gehaald worden. Dan ga je er toch vanuit dat alles voor jou is? Het hielp ook niet echt dat L.G. de spullen ging pakken en ze zonder iets te zeggen voor mijn neus legde. In ieder geval was de misvatting heel snel vergeten want hoewel ik de vier dassen niet mocht houden mocht ik het petje wel houden en dat was nu eenmaal mijn Hoger Doel! Ik heb thuis een dassenbak vol met verschillende dassen dus wie wil er dan een das als je een bijzonder dispuutspetje kunt krijgen?
‘Moet je niet even uitleggen wat je nu zojuist neerlegt?’ reageerde TvB droog. ‘Ik doe het wel!’ aldus DvC. Voordat hij bij de tafel kon staan zat ik al met een gelukzalige lach te zwaaien met het petje. Het is er een!!! ‘Dat is dus ons petje, dit is de laatste LustrumAlmanak en dit zijn vier Lustrumdassen!’ waarop DvC de dassen van de verschillende Lustra aanwees. De oudste van de vier was parelmoerwit (Al meende de eerste heer dat het zalmroze moest zijn.) en ik denk dat het toch wel het meest zonde is dat ik die niet mocht houden omdat die kleurstelling schaars is én het oude wapen van T.O.R.P.E.D.O. er nog op stond. De kleurencombinatie koningsblauw met goud komt immers redelijk vaak voor. Dat bracht me overigens wel nog op een andere vraag. Waarom is de T.O.R.P.E.D.O. das zo anders gekleurd dan het petje? M.M. begon met vertellen ‘vroeger was het niet zo gebruikelijk dat disputen en vriendenclubs een das naar de kroeg droegen. Het waren die petjes. Later zijn er dassen bijgekomen maar die zijn echt heel vaak in afwijkende kleuren.’
BvG nam het over ‘De kleurencombinatie goud, zwart, groen en oranje zou echt spuuglelijk uitpakken… Volgens mij is het wel eens geprobeerd.’
Een zwarte das met subtiele strepen in de kleuren zou best kunnen werken. ‘Wie wil er nou een zwarte das?’ hoorde ik ergens roepen. Tja, daarom is er blijkbaar dus gekozen voor een das in enigszins afwijkende kleuren.
‘Het petje heeft echt alle kleuren en die kun je ook terugzien in ons vaandel!’ aldus DvC.
Vervolgens pakte ik het Lustrumboek even van tafel waardoor er een discussie ontaardde over welk Lustrum er beter was of zou worden. Jaar 2016 heeft het geluk dat ze twee Lustra mee kunnen maken en daardoor genoeg vergelijkingsmateriaal zullen hebben. BvG zei daarop droog ‘Jij wilde weten hoe T.O.R.P.E.D.O. in elkaar zit? Nou… wat je nu ziet gebeuren is precies waar T.O.R.P.E.D.O. voor staat!’ lachte hij.
Ik had inderdaad enkele klassieke vragen gesteld over waar ik T.O.R.P.E.D.O. in de Kroeg zou vinden en hoe zij zichzelf zouden omschrijven.
De term bijeengeraapt zooitje met vele overeenkomsten viel hier en aangezien ik die term al eerder had gehoord tijdens mijn tour besloot ik om wat verdieping te vragen. Hoe traditioneel zijn jullie als Vriendenclub? ‘We hebben wel wat tradities en gebruiken maar we zijn niet overdreven traditioneel. We zitten een beetje in het midden.’ Aldus BvG. Hierdoor trok ik de conclusie dat ze tussen Odin en Pallieter in zitten qua binding met Olof en qua zwaarte van tradities. ‘Die hoor ik voor het eerst… Maar ik ben het er niet mee oneens!’ zei L.G.
De eerste heer stelde voor om een rondje te gaan lopen en L.G. zou ook mee gaan met de ronde. De rest bleef achter op het dakterras met het Logboek om een leuk stukje namens V.C. T.O.R.P.E.D.O. te schrijven.
We begonnen in de keuken die tijdens een volgend bezoek compleet anders zal zijn. ‘Het is nu een nogal onpraktische kleine keuken die er ook echt niet meer uitziet dus die gaan we compleet verbouwen. Hiernaast zit nu een heel klein matig kamertje en die gaan we dus schrappen. We gaan weliswaar van 13 naar 12 kamers (mensen die me goed kennen weten dat ik een reactie heb gegeven toen dat werd gezegd. Ik heb in beginsel gedacht dat er 1312 IX op mijn fundamentele vlag stond -de foto was in spiegelbeeld gemaakt- waardoor ik toch altijd iets met die getallencombinatie heb gehouden.) maar het is het waard. Na de verbouwing hebben we een prachtige horecakeuken die beter past bij het gebruik dat we er van maken!
We bekeken enkele kamers maar al snel werd de conclusie door L.G. getrokken dat mijn interesse toch meer bij het ceremonieel ligt dan bij hoeveel vierkante meters een kamer is. ‘De kamers zijn hier weliswaar iets kleiner omdat we in het centrum zitten, maar we hebben zeker geen klagen!’
Van het ene deel van het huis gingen we naar het andere deel van het huis waarbij we uit eindelijk bij een verzameling oude Almanakken uitkwamen. Lustrum Almanakken geschonken door andere disputen en vriendenclubs maar ook de Olof Almanakken. Ik heb me laten vertellen dat deze verzameling Almanakken met opzet dichtbij de wc staan zodat je een Almanak kunt lezen tijdens een grote boodschap. Tja, dat is weer eens iets anders dan klooien op je telefoon.
Vervolgens kreeg ik een hele bijzondere Almanak onder mijn neus. Het was de Almanak ter ere van de wedergeboorte van T.O.R.P.E.D.O.
Ik wist niet dat T.O.R.P.E.D.O. overleden was geweest maar blijkbaar zijn ze een tijd afwezig geweest uit het Olofleven. ‘Dit boek markeert het nieuwe leven van onze vriendenclub, daarom heeft het boek ook een bovenkant en een onderkant. De bovenkant gaat over de historie van T.O.R.P.E.D.O. voor het overlijden en de onderkant gaat over het nieuwe leven dat de vriendenclub heeft gekregen.
Dat verklaarde voor mij ook het verschil in logo/wapen. Het oorspronkelijke logo/wapen is namelijk van een mannetje dat op een torpedo zit terwijl het nieuwe logo/wapen meer abstract is met de T erin verwerkt. Wat bijzonder. ‘Die kunnen we echt niet weggeven want die is echt in te beperkte oplage aanwezig, maar wel bijzonder om te zien toch?’ Nou en of!
Vervolgens keerden we toch nog even terug naar het andere deel van het huis waar de grote gemeenschappelijke ruimte te vinden is. Er zijn een aantal fraaie cadeaus in deze ruimte te aanschouwen evenals een heuse fotomuur vol met fotolijsten. ‘Tijdens feesten vallen er nog wel eens foto’s van de muur. Zo maken we plaats voor nieuwe foto’s!’ Met andere woorden; als een foto van de muur af gedonderd is dan komt hij niet meer aan de muur!
De gemeenschappelijke ruimte is overigens meer dan alleen een gezellige zitruimte, het is ook de huisbar! Compleet met mooie toog en glazenverzameling kun je hier op slechte dagen lekker je biertje drinken. (Maar op mooie dagen verdient het dakterras toch echt wel de voorkeur!)
‘Wanneer er vergaderingen worden gehouden doen we dat ook hier en daar komen wel wat bijzondere zaken bij kijken!’ en zo werd even later al het ceremonieel van T.O.R.P.E.D.O. uitgestald. Kijk, nu wordt het pas echt interessant! Een klein vaandel, een hamerpunt uit massief metaal gecreëerd. Een soort petje wat al duidelijk ouder was dan het exemplaar wat ik eerder had gekregen. ‘De oudste van de vriendenclub draagt dat petje en de jongste van de vriendenclub heeft ook een eigen element.’ Werd me uitgelegd.
Even later kwam L.G. terug met iets wat ik direct herkende. De functie die het hier vervult verbaasde me overigens wel.
Vorig jaar heb ik zo’n zelfde penning gezien toen ik op bezoek was bij de Senaat van Olof. Deze penning is in het bezit van de Quaestor Sociëteit en erg draagbaar was deze niet meer. Hier lag een identieke penning maar het lint was in aanzienlijk betere staat en dient hier de functie als S.I.P. ‘ketting’. De mannen waren onderling al een beetje aan het debatteren wat het ding oorspronkelijk was geweest en ik kon dat wel vertellen.
De P.I.P. heeft een ander bijzonder item, geen penning maar een zegelring. ‘Wanneer een jongen gevraagd wordt om bij de vriendenclub te komen ontvangt hij een envelop met zo’n zegel erop’ verklaarde de eerste heer.
Echter was de ring nu niet in huis dus die zou ik niet te zien krijgen. Logischerwijs ben ik wel heel erg benieuwd hoe dat eruit ziet! (Bovenal denk ik dat het meest epische geschenk zou zijn om twee penningen te laten maken met het oorspronkelijke T.O.R.P.E.D.O. logo/wapen.)
Nadat al het ceremonieel weer was opgeruimd werd ik nog gewezen op een bijzondere verzameling gouden plaatjes aan de muur. ‘Om het huis hier te kunnen onderhouden vragen we aan leden die vertrekken om een obligatie af te nemen, uiteraard alleen wanneer je dat kunt dragen. Leden die een obligatie afnemen krijgen hier vervolgens een plaatje aan de muur aangezien we ze ontzettend dankbaar zijn voor wat ze doen. Zonder hen zou er geen huis zijn!’
We keerden terug op het dakterras waar nog steeds een uitstekende sfeer van mannen hing. Het liefste was ik nog wel langer gebleven maar dan zou ik te laat komen bij Brut. ‘Ah Brut, daar hebben wij ook nog wel verhalen over… Maar dat kun je ook teruglezen in het verhaal in je boek. Mochten zij niet leuk tegen je zijn of je te weinig items geven dan hebben wij de volgende keer nog iets leuks voor je!’ aldus I.S.
Ik wilde uiteraard wel nog graag een leuke foto ter afronding van het bezoek en dat kon geregeld worden!
M.M. maakte de foto’s terwijl iedereen zich richting het zwembad op het dakterras begaf. Hier was J.S. ook bijgekomen. Al direct toen ik hem zag vroeg ik aan de rest of hij het Radicaal Rood van T.O.R.P.E.D.O. was. (en hij wilde al direct rechtsomkeert maken.) Wat zal ik zeggen. Radicaal Rood heeft een diepe geschiedenis in Tilburg. Het begon bij Pallieter al heb ik er ook een gesignaleerd bij Odin. Die mensen staan over het algemeen garant voor bijzondere situaties dus daarom ben ik altijd oplettend als ik iemand zie lopen die zomaar aan dat profiel kan voldoen. Wanneer ik dat zeg kun je dat zien als een compliment.
Iedereen zat M.M. een beetje af te kraken omdat hij niet bepaald met vaste handen met de camera in zijn handen stond, maar ik kon wel zien dat hij zijn best deed.
Toen hij de camera teruggaf maakte hij nog even een flauwe schijnbeweging door te doen alsof hij de camera in het zwembad zou laten vallen. Ik stond je niet af te kraken toen je foto’s aan het maken was!!
Daarna was het tijd om mijn spullen bijeen te pakken en weer verder te gaan. De man die me met dialect had onthaald was nu ook de man die mijn uitgeleide deed via 135. ‘Dat is iets makkelijker dan hoe de heenweg ging. Wat vond je van het huis?’ aldus hem. Ja erg mooi! Ruim voor centrumbegrippen en erg leuk om te zien! ‘Goed om te horen!’ Ik zal zorgen dat ik de volgende ronde wat meer tijd voor jullie vrijmaak! ‘Leuk, je bent welkom hoor! Veel plezier met de rest van je tour en tot ziens!’
Dat was het voor vandaag bij T.O.R.P.E.D.O. maar aangezien ik dit bezoek toch wel erg leuk vond zie ik het wel gebeuren dat ik hier nog wel eens vaker te vinden ga zijn.
Topmoment 4: Dispuut Brut.
Terwijl ik de Nieuwlandstraat afliep merkte ik dat het geluid uit mijn oortjes niet al best klonk. Blijkbaar was ik met een van mijn oortjes ergens achter blijven hangen tijdens het bezoek aan T.O.R.P.E.D.O. want nu was ik een dopje kwijt. Hmmm dat wordt een lange rit terug dan…
Ik had zeker wel zin in dit bezoek maar ik wist toch niet goed wat ik kon verwachten. Enkele jaren geleden had Brut al een plekje in mijn hart veroverd door een bijzonder knappe Senator die daar vandaan kwam. (Wat zal ik zeggen Brut en Pallieter zijn door de eerste bezochte Senaat wel echt op bijzondere plekken terecht gekomen!) Toevallig zit er aankomend jaar wederom een Brut in de Senaat en dit keer als de F.T. Praeses. Overigens wist ik al van te voren dat ik deze man niet zou gaan ontmoeten omdat hij ergens heen moest. Ik was dus wel benieuwd wat er zou komen.
Enkele oorverdovende momenten stond ik voor de deur. Ik had wel gebeld maar erg veel gebeurde er nog niet. Toen de deur open ging werd ik onthaald door een man en twee tellen daarna kwam er een andere man in alleen een korte broek naar beneden gerend met de opmerking dat hij toch de bel had gehoord.
Ik werd richting de gemeenschappelijke ruimte geleid waar ik wederom in een groot ontvangst van mannen terecht kwam. Ik had de site van Brut uiteraard wel bestudeerd maar ik herkende op dit ogenblik niet heel veel mensen. Naast me zat nu een gast in een djellaba en aan de andere kant zat G.M. op een barkruk. Ik heb Q.W. herkend als de man die vooral aan het woord was en verder waren het vooral heel veel mannen die last hadden van de warmte. Ik was dus op het laatste vrije plekje op de bank gaan zitten waarop ik begon te vertellen over de aanleiding van de tour, de reden dat Brut hoog op die wensenlijst stond, het Hoger Doel en de herinneringen die ik aan Brut had in de vorm van de Quaestor Sociëteit (die ik zelf overigens nooit heb kunnen ontmoeten.) Q.W. vertelde op zijn beurt wat meer over Brut. ‘Wij zijn een dispuut met grote verscheidenheid in leden. Het is niet zo dat we een jongen selecteren op bepaalde kenmerken. Als je hier lid wil worden en je past goed in de groep dan maakt het ons verder niet uit wie je bent. Wat ons als Brut kenmerkt is het feit dat we de studie erg hoog in het vaandel hebben staan. We stimuleren elkaar om te studeren en om vakken te halen, dat is natuurlijk waarom je hier in Tilburg bent. Uiteraard hebben we het ook erg gezellig met elkaar maar dat is wel iets wat we erg belangrijk vinden!’ aldus Q.W. Mannen met principes!
Uit het niets vertelde de heer in de djellaba dat ik de groetjes kreeg van V.I.S.H.N.U. Heel even dacht ik dat ik het verkeerd verstaan had want V.I.S.H.N.U. is een damesdispuut uit Amsterdam maar ik had het dus toch goed gehoord. ‘Ja! V.I.S.H.N.U.! Een goede vriendin van me zit daarbij!’ aldus hem. Wat grappig! Over enkele weken staat Amsterdam op de planning en dan zal ik V.I.S.H.N.U. ook gaan bezoeken, maar ik had niet verwacht dat daar vandaag over gesproken zou worden!
G.M. had me bij binnenkomst al gelijk iets te drinken aangeboden maar het bleek al snel dat er geen ijsthee in huis was. Aha, de meeste disputen waren toch wel goed geïnformeerd over het feit dat ik altijd ijsthee drink. ‘Ik ben beledigd dat wij dan niet goed geïnformeerd zijn door anderen!’ aldus Q.W.
‘Maar we hebben wel iets wat de anderen niet hebben, namelijk ijskoud water! We hebben wel limonadesiroop dus misschien kunnen we je blij maken met een glas siroop ijskoud water?’ aldus G.M.
Even later kreeg ik een authentiek Leeuw Bier glas gevuld met Brutrode siroop en eerlijk, dat ijskoude water was echt chill!
Djellaba vroeg me vervolgens of ik het vervelend zou vinden als hij een peuk op zou steken. Ik probeer niet al te azijnzijkerig te zijn hierover… Maar aangezien ik het snel benauwd krijg van rook en we nu binnen zaten gaf ik eerlijk toe dat ik dat niet heel prettig zou vinden. ‘Geen probleem, dan doe ik het niet!’ aldus djellaba.
Een gast iets verderop vroeg vervolgens of ik het erg zou vinden als hij vanaf daar een peuk op zou steken. 3 meter verderop is nog steeds binnen en te dichtbij…. Andere mannen begonnen hem dan al snel af te branden door andere onzinideeën aan te dragen. Q.W. nam het woord en zei ‘Als zij zegt dat je niet binnen rookt dan rook je maar niet of dan rook je maar buiten!’
Een andere man riep al uit dat ik vaker langs mocht komen. Uiteraard kwam de F.T. Praeses ook nog even ter sprake en diverse mannen van Brut vonden al dat ik mijn slag moest slaan bij hem. ‘Wij nomineren hem sowieso voor Mr. Sunshine!’
De petjes waren al eens gevallen en nu begon ik er nogmaals over. Ik had de Quaestor Sociëteit van 16/17 mee gezien maar ik wist niet of het een ding was wat alle leden hadden of wat alleen hij had omdat hij waarschijnlijk wel de Nesthor was na al die jaren… ‘Alle leden hebben er eentje maar lang niet iedereen draagt ze!’ aldus G.M.
Een andere Brut werd aan het werk gezet om de Lustrum Almanak en een petje voor me op te sporen. Uit eindelijk was de conclusie dat de persoon die erover ging niet gestoord kon worden dus dat een lid zijn petje dan maar aan me moest afstaan. ‘Al hebben we dan geen ijsthee… Dan hebben we je allicht blij gemaakt met het petje!’ aldus G.M.
Q.W. vertelde me vervolgens een leuk verhaal. ‘Wist je dat het petje op de Senaatskamer afwijkt van de rest? Dat is het meest gewilde petje wat er is! Over gewild gesproken… Je kwam net bij T.O.R.P.E.D.O. vandaan toch? Hebben ze je verteld dat ze onze das eens hebben nagemaakt? Hopelijk gaan ze dat petje in de Senaatskamer niet beter bestuderen anders maken ze die ook nog eens na…’ aldus hem.
Het verhaal is dus als volgt T.O.R.P.E.D.O. is natuurlijk een tijdje dood geweest. Brut is opgericht in de tijd dat T.O.R.P.E.D.O. dood was en toen kwam T.O.R.P.E.D.O. weer tot leven. Ze hebben vervolgens een tijdje onder Brut in de anciënniteit gestaan maar na een aantal jaren is dat teruggedraaid waardoor Brut weer het jongste mannendispuut van Olof werd. Ik vermoed dat in die tijd (of in herinnering van die tijd) een Brut zijn das onvoorzichtig heeft achtergelaten waardoor die in handen viel van een T.O.R.P.E.D.O. want T.O.R.P.E.D.O. heeft met behulp van de gevonden das een hele partij van die dassen laten namaken. ‘Die hebben ze vrolijk voor een 10’tje per das lopen verkopen waardoor er nu meer mensen zijn die met die das rondlopen.’ Aldus Q.W.
Dat verklaarde wel wat T.O.R.P.E.D.O. had bedoeld met het feit dat zij iets van Brut hadden…
Hoewel het een gezellig bezoek was ging de tijd razendsnel en was het alweer bijna tijd voor RAF. Uiteraard wilde ik wel een foto ter herinnering aan mijn eerste bezoek aan Brut. ‘Ik zal de foto wel maken. Als we hem daar voor het wapen maken dan kan ik zeggen dat ik er toch nog een beetje op sta aangezien ik die als straf heb moeten schilderen!’ lachte Q.W.
Er werden zeker genoeg foto’s gemaakt van dit memorabele bezoek want Q.W. zorgde er wel voor dat de juiste foto er tussen zou zitten!
Daarna was het helaas tijd om verder te gaan. G.M. deed mijn uitgeleide en hij wenste me nog een leuke middag en een goede rit terug. Brut is ook zeker voor herhaling vatbaar!
Treur 2: In snelle pas wandelde ik weer door de Tuinstraat om iets eerder bij RAF te kunnen zijn. Dit zou mijn laatste bezoek zijn dus ik zou enkele minuten gaan verliezen aan de pitstop voordat ik de trein in zou stappen. Ik kwam mooi op tijd aan bij het huis van RAF al stond ik voor een raadsel met de deurbel. Wederom een raar geval maar ik wist er wel uit te komen. Toen er geen gehoor kwam besloot ik even op Instagram te kijken. Pallieter had me juist een bericht gestuurd maar ik had ook nog een berichtverzoek staan van iemand die van RAF bleek te zijn. Of het bezoek misschien toch even op een ander moment kon want het was niet al te ideaal om me nu te onthalen. Tja, dan sta je daar. Ik baalde oprecht want ik had bijzonder uitgekeken naar dit bezoek. (en niet alleen omdat ik een leuke man bij RAF had gesignaleerd. Het contact was vanaf het begin ook al heel erg leuk geweest.)
Tijd om te treuren was er overigens niet want in enkele tellen kwam vanuit Pallieter het bericht dat ik zeker bij hen kon crashen. Heerlijk, precies waar ik nu aan toe ben!
Topmoment 5: Bonusbezoek aan Pallieter!
Ik had aangebeld maar het duurde even tot er werd open gedaan. Ik zal vast even verbijsterd gekeken hebben toen de deur werd open gedaan door een gast die duidelijk net uit het zwembad kwam! ‘Kom verder! Kom verder! Iedereen is al in de tuin’ aldus V.B. waarna ik ‘mijn’ plekje op de bank buiten weer opzocht. Hè, even op adem komen.
Het was een drukke turbulente dag geweest met wat tegenslagen en successen. Het is dan best wel fijn als je ergens terecht komt waar je eigenlijk wel thuis bent.
Ik wilde aanvankelijk de trein halen die ik had gepland maar kort daarna besloot ik toch maar een trein later te nemen. Rugzak af en even rustig gaan zitten. Mara kwam vrolijk naar me toe dus zij kreeg uiteraard een aai over haar koppie.
In tegenstelling tot het vorige bezoek waren er nu aanzienlijk meer mannen aanwezig. C.H. was druk bezig met de barbecue, LvV lag in het zwembad (namen vergeet ik dus niet zo snel… Toen hij zijn naam riep, reageerde ik al meteen terug dat ik wist dat hij van Je Favoriete Duo is -Toch wel de knapste van de twee als je het mij vraagt-) XvK liep vrolijk door de tuin en je had er nog een… Echter liep deze Pallieter een beetje incognito rond dus hem enigszins herkennen zou niet gaan werken.
C.H. vertelde me dat J.P. promotie had gemaakt (in het vorige bezoek aangeduid als de Jaar 19) want hij is inmiddels de S.I.P. van Pallieter! De Houder was al wel onder ons en onze nieuwe S.I.P. zou zich waarschijnlijk ook nog wel even laten zien. Via het Instagramaccount van Pallieter had ik al vernomen dat ik de nieuwe P.I.P. niet zou kunnen ontmoeten omdat de beste man andere verplichtingen had. Ik weet overigens al wel dat deze JdV me volgt op Instagram, dus in het nieuwe jaar weer bezoeken aan Pallieter zal ook zeker goed komen!
Ik begreep van V.B. dat J.P. pas laat op bed lag (Op het ogenblik dat ik onderweg was van het huis van Hunky Dooly naar Dionysos.) dus of ik hem nog in levenden lijve zou aanschouwen was sterk de vraag.
Echter zou Pallieter zichzelf niet zijn als ze niet zouden proberen om J.P. na zo’n 2 uur slaap uit zijn bed te roepen.
Even later kwam PdP (de voormalig P.I.P.) naar buiten met een wc-rol onder zijn armen. ‘Hee ga je lekker kamperen gast?’ riep XvK. Iedereen begon keihard te lachen en PdP keek alsof hij het water in het zwembad zag branden. ‘Waarom heb je die wc-rol onder je armen?’ vroeg C.H. en toen begreep PdP het wel. ‘Aha… Ja leuk toch!’ lachte hij waarna hij mij gedag kwam zeggen. ‘Leuk je weer te zien! Misschien moet je heel even naar J.P. toe om hallo te zeggen, hij voelt zich niet heel erg goed!’ aldus hem.
Ik zou in theorie nog wel weten waar zijn slaapkamer is maar misschien is het wel erg gastvrij als ik zomaar iemands kamer binnen kom stormen. (Oké, het is Pallieter!)
Overigens hoefde het niet zo ver te komen want even later stond J.P. beneden. Hij zag er iets minder levendig uit dan de eerste keer dat ik hem had ontmoet maar hij was het duidelijk wel. ‘Hallo Sabine, sorry hiervoor hoor… ik vind het echt leuk om je weer te zien!’ aldus hem.
Ik besloot hem even zijn gang te laten gaan… Uit ervaring weet ik dat brakke mensen redelijk snel kunnen herstellen naar 70% van wat ze normaal zijn. Nu was het ongeveer 30%.
Aangezien er nog altijd geen ijsthee was, was ik wel zo blij met de koude cola die ik overgedragen kreeg. C.H. was druk aan het barbecueën en deelde vrolijk burgers en worstjes uit. LvV zag vanuit het zwembad hoe dat alles werd rondgedeeld en hij riep ‘Maar wil jij niets eten dan?’ en vervolgens vroeg C.H. het me ook. Vooruit, de wafeltjes die ik bij AQB? heb gegeten zijn nu al lang verdwenen dus doe mij ook maar iets dan. Even later kreeg ik op een bord (compleet met mes en vork) een door C.H. gebarbecued worstje overgedragen. ‘We hebben gebakken uitjes en saus! Pak maar als je wil hoor!’ aldus C.H.
Ik had al de hoop dat ik iets zou kunnen slopen bij Pallieter en dat zou dus dit worstje worden. Slopen en dan opeten maar! J.P. was inmiddels weer bij ons gekomen en hij was op de plek gaan zitten waar hij de vorige keer ook was gaan zitten. ‘Moet je nou naar Mara kijken!’ zei hij lachend. Mara was compleet geobsedeerd door het hamburgertje wat C.H. aan het eten was. ‘Nee niet voor Mara…’ begon C.H. maar al snel veranderde dat in ‘Oké dan… een stukje dan!’
J.P. was wel benieuwd naar hoe mijn tweede dag in Tilburg was verlopen dus er kwam een heel verhaal zijn kant op, inclusief het verhaal van het mislukte Target. ‘Ach ja Sab, je zei de vorige keer al dat je hem al een hele tijd niet had gezien… Dan is hij het gewoon niet.’ Aldus J.P.
Op dat moment kwam PdP alweer door het beeld gelopen dus ik zei dat ik wel iets met zijn wijsheid aan het doen was. Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen en ik heb al wat kansen gesignaleerd. Al met al durf ik wel te stellen dat Pallieter op unieke wijze een goede invloed op me heeft.
LvV probeerde die invloed nog iets verder op te rekken door te vragen of ik niet ook even in het zwembad wilde duiken. Geloof me, ik had er oprecht wel in willen springen maar om als natte hond in de trein naar huis te moeten zitten had ik wat minder zin in. (Noot aan mezelf: Als ik de volgende keer op een warme dag door Tilburg ga touren en Pallieter zou op de planning KUNNEN komen dan moet ik sandalen en extra kleren meebrengen.) Ik heb geen extra kleren mee. ‘Dan ga je toch gewoon zonder kleren?’ aldus LvV. Ik neem dat als een compliment maar dat zou ook niet bijzonder praktisch zijn… Andere keer als ik beter voorbereid ben!
J.P. vertelde vervolgens hoe het was gekomen dat hij zo brak was. ‘Een avond was nogal geëscaleerd zou je kunnen zeggen…’ aldus hem. Al snel kreeg ik het complete verhaal vanuit verschillende hoeken en delen te horen. ‘Ach ja, zo gaan die dingen.’ Zei hij tot besluit waarna hij opstond.
Het was zo grappig dat dit bezoek eigenlijk ongepland was maar toch weer verliep alsof het nooit anders was geweest. Er werden goede verhalen gedeeld, iemand sprong van de overkapping in het zwembad en er werd nog volop gebakken op de barbecue. Toen J.P. weer wat later terugkeerde drukte hij me iets in de handen. ‘Kijk Sab, dit is het Pallietertje! Dit brengen we uit tijdens het halflustrum en daarom mag ik er ook een aan jou geven! Straks ga ik ze op de Tomos rondbrengen naar de anderen!’ Leuk! Geen gepland bezoek maar toch een nieuw item!
Op mijn beurt vertelde ik tegen J.P. dat ik het boek Pallieter had gelezen. Hij had het me immers geschonken vanuit zijn privéarchief. ‘Leuk boek hè? Ik vond dat Oud Hollandsch-Vlaamsch aanvankelijk wel lastig maar omdat het geen moeilijk verhaal is ging het al snel goed.’ Aldus hem. Ja, die ervaring had ik ook. Op een zonnige dag was ik in m’n hangmat gedoken en was ik in het boek gekropen. Ik kon niet helemaal voorkomen dat ik een specifiek beeld kreeg bij Pallieter. De Vice-Praeses van 16-17 zal altijd mijn Pallieter blijven. Groot, af en toe lomp maar ook zo lief.
Omdat ik hier nu toch zo goed als thuis was ging ik zonder aarzelen naar de wc. Dit keer iets minder schoon dan tijdens mijn vorige bezoek, maar ik kon het nog steeds prima aan. Ik liet aan het thuisfront weten dat ik bij Pallieter was, dat het erg gezellig was en dat ik de trein van 16:09 terug zou hebben. Pallieter had hierdoor het genoegen om het Dispuut met de langste afspraak te zijn.
Toen ik terugkeerde van mijn pitstop vroeg PdP of ik hem de petjes van Brut en T.O.R.P.E.D.O. wilde laten zien. ‘Die van ons is er nu nog niet dus dat is en blijft nog even geduld hebben.’ Aldus hem. ‘Wie regelt die dingen eigenlijk?’ vroeg V.B. waarop er al snel naar elkaar werd gewezen. Ik denk persoonlijk dat de Houder het zou moeten regelen of de oudste van de lichting… Om het centraal te houden lijkt de Houder me het meest logisch eigenlijk…
Ondanks dat ik hier een uur de tijd had gehad ging de tijd wel heel erg snel voorbij. Uiteraard wilde ik wel een nieuwe foto maken omdat we nu meer Pallieters hadden! ‘Natuurlijk Sab, regelen we!’ aldus J.P. en even later stonden we voor het bad.
We stonden al helemaal klaar voor de foto’s toen er opeens een nieuwe gast door het beeld kwam lopen en me kwam begroeten. Iedereen noemde hem Anton maar ik vind geen Anton tussen de leden. (Misschien aspirerend Pallieter? Of gewoon een bijnaam) In ieder geval mocht hij wel mee op de foto, maar dan wel zonder shirt. (Niet bepaald een standaard eis wanneer ik groepsfoto’s laat maken maar omdat ik tussen de shirtloze mannen stond kon hij niet echt uitblijven…) ‘Oké, ik vind het prima!’ lachte hij en daarna werden de foto’s gemaakt door LvV. ‘LvV mag de foto’s maken omdat hij in principe al oud-lid is.’ Verklaarde XvK.
Zodra de foto’s waren gemaakt (LvV had er in ieder geval genoeg gemaakt!) was het tijd om weer afscheid te nemen van de Pallieters. ‘En je weet het hè Sab, de deur is ALTIJD open!’ aldus J.P. Fijn om te weten. Ik kom hier altijd graag. ‘Als je echt veel Pallieters wilt treffen moet je op een woensdag komen, dan zijn we vaak met de meeste mannen!’ aldus V.B. Goed om te weten!
Ik bedankte iedereen voor de gezelligheid waarna ik richting de deur liep. Het is hier zo thuis dat ik mijn eigen uitgeleide wel kan doen!
Een fantastisch einde voor een bijzondere dag in Tilburg!
